BISSCHOPPEN EN THEOLOGEN
MEER IN GESPREK BETREKKEN
Kalkoenen voor de kersttafel
Rennies
„Het gezagop Nederlands pastoraal concilie
Even uitblazen mevrouw
Is er voor Noord-Brabant nog uitkomst?
papier
voor
uw
^pen
AMERIKAANSE HIGH SOCIETY
HOUDT VAN RARITEITEN
MOTORRIJDEN
IS MOEILIJK.....
Gouden platen
worden te duur
Landschapsdag
voor leerlingen
kweekscholen
DAGBLAD DE STEM VAN WOENSDAG 22 NOVEMBER 1967
RIJPHEID
AFWEZIGHEID
Op poesevoetjes
FRATSEN MET FRANJE
Missionarissen blad:
Subsidieer toerisme naar
ontwikkelingslanden
België
Verbetering
Ingesloten
Brandend maagzuur,
Naarden dankt
M.s. Jozina III
Keizer VII
S
(Van een onzer verslaggevers)
DOORN „Wanneer de bisschoppen sinds enige tijd het kerkvolk
maar zo'n beetje laten aantobben, dan komt dat niet alleen voort uit
moderne gezagsopvatting maar ook uit onmacht. Omdat zij niet aan
het reeds jarenlang op gang zijnde gesprek hebben deelgenomen,
hebben zij over de daar besproken kwesties ook geen zinnig woord
te zeggen. Het naoorlogse kerkelijk leven heeft zich bepaald niet af
gespeeld in de bisschoppelijke en theologische centra".
Aldus prof. J. Loeff, voorzitter van
de commissie „gezagsopvattingen en
gezagsbeleȟig", n.a.v. het verwijt
dat in het rapport over gezagsopvat-
tingen en gezagsbeleving de theologi
sche reflectie onvoldoende uit de verf
zou zijn gekomen.
De ooncilieraad heeft n.l. nadat het
rapport reeds was gepubliceerd, een
aantal theologen gevraagd, dit rapport
van theologische kanttekeningen te
voorzien. De aangezochte groep be
staat uit de theologen Haarsma, Bee-
mer, Fiolet, Van Iersel, Hartveld
(Kampen) en Bronkhorst (Utrecht).
„De commissie", zo stelde prof.
Loeff in een toelichting, „heeft het
als haar taak gezien, de gezagsvra-
gen, die zich op het wereldse vlak
steUen, zo indringend mogelijk ook
aan de kerk te stellen. Zij wil de theo
logen uitdagen, op deze vragen een
antwoord te geven. Indien de com
missie het antwoord reeds in haar
rapport zou hebben opgenomen, zou zij
dit aanmerkelijk hebben verzwakt."
Prof. Loeff zei te hopen, dat ook
andere commissies deze techniek zou
den toepassen. „Wij moeten hen uit
hun enge kringetje halen en hen ge
nezen van de kwaal der navelkijkerij".
nemen. In het verleden is dat prak
tisch nooit gebeurd. In het gesprek
en het overleg, waar zich sinds de
tweede wereldoorlog een opinie heeft
gevormd over tal van actuele vraag
stukken, heeft het kerkelijk gezag en
hebben de toptheologen geschitterd
door afwezigheid."
Op dezelfde bijeenkomst lichtte prof.
P. Smulders s.j., voorzitter van de
theologische commissie, nogmaals de
betekenis toe, die aan het Nederlands
pastoraal concüie moet worden toe
gekend. Het is een poging om het hele
Nederlandse kerkvolk zo actief moge
lijk bij net beraad en het beleid te
betrekken.
Daarbij mag geen tegenstelling ont
staan tussen de vertegenwoordiging
van het kerkvolk en de bisschoppen,
waarbij de eerste als een soort pres
siegroep zou gaan functioneren. „De
bisschoppen moeten persoosnlijk en als
college hun stem laten horen in het
verloop der besprekingen, dat wil zeg
gen in de plenaire vergadering. Dan
vervullen zij hun eigenlijke taak: lei
ding en inspiratie geven aan de zelf
standige meningsvorming van het kerk
volk". Hier lag volgens spreker de
grond van de wijzigingen, die begin
dit jaar in het conciliereglement wer
den aangebracht.
Hij merkte verder op, dat er aan
de gezagsuitoefening in de Nederland
se kerk heel wat zal moeten veran
deren. Hij was er echter niet zeker
van, dat deze verandering zou moe
ten bestaan in de oprichting van een
soort parlement. „Er zou al heel wat
gewonnen zijn, indien de bisschoppen
zelf aan de meningsvorming in stu
diegroepen en commissies zouden deel-
llllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllltllllllllllllll
Hij noemde het uitstel dat door deze
wijziging was veroorzaakt een goede
zaak. Het bood gelegenheid, vertrouwd
te raken met een volkomen nieuwe
structuur, die in de kerk no nooit heeft
gefunctioneerd. Het bood de mogelijk
heid, om in de verschillende dioce
sen een democratische vertegenwoor
diging op te bouwen. Het gaf de idee-
en kans om in gespreksgroepen etc.
tot een grotere rijpheid te komen.
Bij alle risico's die de nieuwe proce
dure biedt, noemde hij als pluspunten:
het feit, dat de bisschoppen van
hun zetels zijn afgedaald, om mid
den in het kerkvolk plaats te nemen,
en de grote belangstelling, die er on-
Mrs. Marjorie Merriweather Post is
78 jaar- Zij is een van die puissant
rijke Amerikaansen wier naam niet zo-
zee.- te maken heeft met enige aristo
cratische traditie, maar wel met gi
gantische verkoopcijfers van alcoho
lische dranken, chocolade, diverse
diepvriesprodukten en andere money
makers. Voor deze first lady heeft
de U.S.A. niets te bieden wat zij zich
niet zou kunnen aanschaffen. Zij koopt
dan ook van alles. Als het maar ouder
wets en duur is. Vleiers zeggen, dat
haar huizen veel lijken op musea. En
inderdaad.
U kunt er schatten tegenkomen waar
voor zelfs de meest vooraanstaande
collecties ter wereld nog wel een plaats
je zouden willen inruimen. De rang
schikking van deze voorwerpen echter,
de opeenhoping van kunst en kitch,
van stijl en prullaria, van goede smaak
en banaliteiten, dat aUes do"t veel
meer denken aan een rariteitenkabi
net.
Zo'n rariteitenkabinet heeft echter
o°k zijn aantrekkelijke kanten. En die
wonderbaarlijke mrs- Post verstaat de
kunst zich hierin te bewegt als een
koningin. „Zij heeft een stevige tred
en er gaat een overweldigende stra
ling van haar uit. Als zij ergens bin
nenkomt, zijn de aanwezigen volkomen
overrompeld", aldus een van haar gas
ten. Het zijn niet haar rijkdom en haar
kwistigheid, die zo imponeren. Het is
veeleer haar persoonlijkheid, de eer
lijkheid waarmee zij van zichzelf zeg
gen kan, dat zij zo ouderwets is en dus
ook niet anders dan ouderwets voor de
dag kan komen. Overigens is zij een
echte "'eldoenster. Zij steunt universi
teiten. symfonieorkesten en jeugdor
ganisaties. Mrs. Post heeft het vermo
gen van haar vader weten te verme
nigvuldigen. Zij was gehuwd met Jo
seph E. Davies. de Amerikaanse am
bassadeur in Moskou. In de dertiger
jaren was zij een van de best gekle
de vrouwen van haar tijd. Tegenwoor
dig woont zij in drie grote huizen, die
zij om beurten bezoekt, al naar gelang
net seizoen. Ondanks haar 78 jaren
geldt zij als een bijzonder enthousiaste
gastvrouw. Haar parties worden ge
rekend tot de beste van heel die con
servatieve Amerikaanse high society.
Waar huis in Washington heet Hillwood
en Is voor studiegroepen geopend.
Meestal komen er zo'n 700 personen
Per dag. In het heetste deel van de
Het is niet goed voor de voeten, al
e lans op pantoffels te lopen. Dan
maar op gezondheidssandalen, zult
u denken Sn „klepperdeklep" gaat
ruL j-r ^et 1S' wan-t de houten san
ten die inderdaad de voetspieren ster-
zijn niet bepaald geruisloos. Om
(vooral van de beneden-
vnetïl- sParen en intussen toch de
voetspieren te oefenen, is nu de Homy
slinnov. !eV0ndJen' een fluweelzachte
ïpi? ,u ef l°Pen op poesevoet-
geruisloos en toch veerkrachtig.
tii,rt!AVan buigzame, elastische na-
15 z? dat de voet op
hij he?ttannrl' u punten steun vindt
•en en bovendien bij het lopen
mv neS (plastiek ondergaat. De ho-
"hlmm s bel)Iced met ee" zachte
de hrS "ne frottó waarvan ook
schikV e "reefband is gemaakt. Ge
schikt voor man, vrouw en kind.
zomer gaat mrs. Post naar Camp Top-
ridge, 700 kilometer ten noorden van
Washington, 's Winters verblijft zij in
Mar-a-Lago in Florida.
Deze winter dragen we omslagdoe
ken (stola's zijn hopeloos ouderwets).
De driekanten doek staat jonge vrou
wen geraffineerd, mannen krijgen de
neiging haar er in te rollen en het hele
pak mee te nemen: maar rijpere da
mes lijken er al gauw kleurige ou
de dames mee. Dit is dan ook het be
langrijkste motief waarom de jeugd
deze mode omhelst: moeder kan het
niet dragen! De omslagdoek mag van
alle mogelijke materialen zijn, maar
wordt steeds afgezet met dikke franje.
De beeldigste franje is natuurlijk een
rand wuiven. struisveren. Minder
kostbaar en even poezelig is de donzi
ge, pluizige rand van polsdikke mara-
boe. het verenbont dat (evenals de
wollen koordfranje) in vele warenhui
zen te koop is, in verschillende kleuren
en in papagaaibonte gemengde tinten.
f 9,75 per meter).
Als u nu toch met de maatstok be
zig bent. kunt u wel even verder me
ten en nagaan hoeveel meter wimper
u nodig hebt.
U hebt toch wel gemerkt dat
uw gezicht hoe langer hoe kaler lijkt
te worden omdat u niet aan de valse-
wimper-mode wilt meedoen. Maak daar
gauw een eind aan en haal een voor
raad in huis. Nu maar knippen naar
maat. of al naar gelang de stemming
ingeeft: waarom niet eens de wimpers
tot op de slapen geplakt?
der het volk voor het concilie is ge
wekt. Nederland achtte hij bij uitstek
geschikt, om het experiment van het
concilie te wagen: omdat het een klein
land is met goede verbindingen, om
dat heel het volk er op een behoorlijk
ontwikkelingspeil staat zowel profaan
als religieus, omdat de Nederlander
vanouds levendig in godsdienstige vra
gen is geïnteresseerd en omdat de pu
bliciteitsmedia er een hoge graad van
ernst en verantwoordelijkheidsgevoel
hebben bereikt.
„In Nederland" zo voegde hij eraan
toe", is het doorvoeren van dit expe
riment °°k noodzakelijker dan elders:
omdat de Nederlander er voor past als
onmondig kind behandeld te worden,
zeker als het gaat over zaken, die zijn
godsdienstige leven raken."
Tijdens een gedachtenwisseling in klei
ne kring merkte prof. Bronkhorst, ver
tegenwoordiger van de reformatorische
kerken in de concilieraad, nog op, dat
de samenstellers van het gezagsrap-
port tot zijn verwondering geen reke
ning hadden gehouden met de erva
ringen, die de reformatie met de de
mocratisering van de kerk heeft op
gedaan.
„Er is vrijwel niet naar ons geluis
terd", zo zei hij, „terwijl het hier toch
gaat over een problematiek waarmee
wij al eeuwenlang hebben geworsteld."
IPSWICH (AP) Fred Sharpens
maandag weer niet geslaagd voor zijn
examen motorrijdenHij heeft
het nu in totaal 28 keer geprobeerd.
Fred, die in de tweede wereldoor
log motorkoerier was voor het leger,
heeft zich door zijn lange reeks van
afwijzingen niet uit het veld laten slaan
zegt hij. Fred is nu 46.
Een kijkje in een van de grote
kalkoen-fokkerijen op de Veluwe
waar nu nog duizenden dieren rond
lopen waarvan de meesten hun droe
vig einde op de kersttafel zullen vin
den.
(Van een onzer verslaggevers)
DEN HAAG In de kring van
platenproducenten is het plan geopperd
het hele systeem van de toekenning van
de befaamde „gouden plaat" op de hel
ling te zetten. Daarvoor in de plaats
zou dan een andere onderscheiding
moeten komen, niet meer uit te reiken
door de betreffende grammofoonplaten-
maatschappij, maar door de Commissie
Collectieve Grammofoonplaten Cam
pagne (C.C.G.P.).
De eerste gouden plaat is lange jaren
geleden ten deel gevallen aan Joop de
Knegt. Sindsdien echter heeft de pla-
tenverkoop zo'n vluchi genomen, dat
het bereiken van de 100.000 lang geen
uitzondering meer is en de onderschei
ding, welke louter en alleen voor het
verkoopresultaat wordt toegekend, be
langrijk aan waarde heeft ingeboet.
Zou het plan vaste vormen aannemen,
dan ligt het in de bedoeling de C.C.G.P.-
onderscheiding niet alleen uit te reiken
voor het behaalde aantal verkochte
platen, maar ook de artistieke kwali
teit in de beoordeling te betrekken.
TILBURG (KNP) Het bevorderen
van het toerisme naar Afrika bijvoor
beeld door de reizen erheen te sub'
sidiëren, zou een aantrekkelijke en te
gelijk een doeltreffende vorm van ont
wikkelingshulp kunnen worden.
Dit betoogt het blad Rerum Ecclesia,
het maandblad der missionarissen van
het H. Hart. Stef Verbeeckx lanceert
dit idee, dat met nieuw is. maar dat in
Nederland nog niet wordt toegepast.
(Van een onzer verslaggevers)
TILBURG. De stichting „Het Noord
brabants Landschap" houdt vier januari
voor de leerlingen van de Noordbra
bantse kweekscholen een landschaps
dag. Hoogtepunt is een wandeling var.
ongeveer veertien kilometer (weer of
geen weer!) van Oirschot naar en over
het landgoed De Baest. een prachtig na
tuurgebied van ongeveer vierhonderd
hectares, nog te weinig bekend.
Na afloop van de tippel wordt ei
erwtensoep gegeten in De Beurs in
Oirschot. Daarna vertelt de heer Jar
Veen over natuur en natuurbehoud.
INDUSTRIEBELEID IN
HET SLOP GERAAKT
(Van een onzer redacteuren)
TILBURGNoord-Brabant is zo langzamerhand ingesloten door
gebieden die voor het aantrekken van nieuwe industrieën veel meer
kunnen bieden. Dat geldt voor de Noordbrabantse kerngemeenten.
Dat is in nog veel sterker mate het geval voor die Brabantse streken
men denke aan Midden-Brabant die niet door de rijksoverheid
in staat worden gesteld nieuwe industriële vestigingen op zeer gun
stige financiële voorwaarden aan te trekken.
Kortom de industrialisatie van Noord-Brabant loopt volgens terzake kundigen
gevaar ernstig te stagneren. Sterker nog: er dreigt een omvangrijk en misschien
wel langdurig tekort aan werkgelegenheid in onze provincie te ontstaan.
Noord-Brabant zou wel eens gedegra
deerd kunnen worden tot arbeidsreser-
voir voor de omringende gebieden,
voor België, voor Zuid-Limburg, voor
bepaalde delen van Zeeland.
Er is de laatste jaren in Noord-
Brabant veel geld gestoken in de aan
leg van industrle-terreintn. Het zou
wel eens kunnen zijn dat die kostbare
investeringen voor niets zijn geweest,
dat er nimmer op die terreinen indu
strieën verrijzen, omdat anderen heel
wat meer kunnen bieden dan Brabant.
Die investeringen worden dan onrenda
bel. Er is dan met goed geld gegooid
naar kwaad geld. En dat alles omdat
het Nederlandse industrialisatiebeleid
is verouderd, zijn slagvaardigheid
heeft verloren, te omslachtig is gewor
den. Dat is de mening van velen in
Noord-Brabant die zien beroepshalve
intensief bezig houden met de benau
wende vraag, waarom het vrijwel niet
meer mogelijk is industriëlen ertoe te
bewegen hun fabrieken in onze provin
cie te bouwen.
Het vraagstuk van de ruimtelijke or
dening speelt in het Nederlandse indu
strialisatiebeleid 'n belangrijke rol. De
Belgen, daarentegen (we wezen daar
op al eerder, red.) leggen de nadruk
meer op de bestrijding van de econo
mische terugslag in grote delen van
hun land, onder andere in die gebieden
die grenzen aan Nederland. Ze hebben
daarvoor actiemiddelen die uiterst soe
pel worden gehanteerd zoals aanzienlij
ke rentevergoedingen, fikse staatswaar
borg, kapitaal-premies en vele fiscale
voordelen.
Er zijn voorbeelden, en die zullen er
nog veel meer komen, van industrieën
die in België zijn gevestigd, omdat on
ze zuiderburen „meer" te bieden had
den. In Lanaken enkele kilometers van
Maastricht, bijvoorbeeld, bouwde de
Koninklijke Nederlandse Papierfabriek
haar nieuwe bedrijf. De Belgische rege
ring gaf de directie daarvoor een extra
subsidie omdat door de vestiging van
de industrie o^ die plaats de infrastruc
tuur van het gebied werd verbeterd.
Alleen aan rente-subsidies voor indus
trievestigingen geven de Belgen 420
miljoen gulden per jaar uit!
In Nederland heeft bij het industriali
satiebeleid steeds voorop gestaan een
spreiding van nieuwe industrieën over
het gehele land. Daarbij biedt Neder
land xeslist minder dan België. Maar
veel sterker, zo menen ingewijden,
spreekt dat het „klimaat" in België
gemakkelijker is, veel minder ambte
lijk. „De papierwinkel is er niet of nau
welijks aldus drukte een hunner het
uit-
De regeling die in ons land een groot
aantal primaire en secundaire ontwik
kelingskernen aanwijst, kreeg dertien
januari van dit jaar een uitbreiding
voor bet noorden van ons land, voor
Zuid-Limburg en „de andere stimule
ringsgebieden". Die aanvulling voor
ziet hl een uitbreiding van de finan-
tiële faciliteiten, onder toekenning van
rentesubsidies bij de vestiging van
„bijzonder waardevolle projecten in
Zuid-Limburg en het noorden des
des lands".
Men dient toe te geven dat die aan
vulling die twee Nederlandse gebieden
ten opzichte van België in een wat gun_
stiger concurrentiepositie heeft ge
plaatst. Maar van een wezenlijke ver
betering voor die delen van Nederland
waarin de kerngebieden liggen kan niet
worden gesproken.
Het Nederlandse stimuleringsgebied
moet uit een krap potje worden be-
laalt. Dit jaar is er 66 miljoen uitge
trokken voor het stimuleren van de ves
tiging "an industrieën. De Belgen ge
ven alleen voor rente-subsidies bij indu
strie-vestiging per jaar 420 miljoen
gulden uit! Bovendien neemt de Bel
gische staat in bepaalde gevallen ook
andere kosten voor haar rekening, zo
als de bouw van installaties voor de
zuivering van afvalwater.
„Tjonge, en waarom ben ik dan zo lief?"
In Nederland steunt het hele indus
trialisatiebeleid nog steeds op een pre
mie- en prijsreductieregeling. Voor het
noorden van het land en Zuid-Limburg
gelden royalere, andere normen. De
Belgen daarentegen hebben in hun
„industrialisatiewetten" allerlei vor
men van actie mogelijk gemaakt, waar
door zij geval tot geval de vestiging
van industrieën kunnen beinvloeden.
Dat alles duldt erop dat Noord-Bra
bant ingesloten is geraakt door gebie
den die heel wat meer kunnen doen om
nieuwe industrieën aan te trekken:
1 België dat een slagvaardig industria
lisatiebeleid paart aan veelvormi
ge financiële tegemoetkomingen;
2 Zuid-Limburg dat (met het noorden
van het land) de bijzondere aan
dacht van de rijksoverheid heeft en
daardoor veel meer kan bieden dan
de andere stimuleringsgebieden, om
van Midden-Brabant niet te reppen.
3 Zeeland, waar zich in het recente
verleden zeer belangrijke industrie
vestigingen hebben voorgedaan
(Dow Chemical, Billiton M en T.
Chemicals en Hoechst).
Al met al is er daardoor voor Noord-
Brabant een toestand ontstaan, waar
van men de gevolgen nog niet met ze
kerheid kan overzien, maar waarvan
men wel reeds durft voorspellen dat
zij kan gaan leiden tot een toenemend
tekort aan werkgelegenheid. Waarbij
een groeiend aantal werklozen Noord-
Brabant zal gaan maken tot het ar-
beidsreseryoir voor geïndustrialiseer
de delen van België, Zeeland en Zuid-
Limburg. Dit zal op den duur zeker
leiden tot ontvolking, tot bet wegtrek
ken van vele gezinnen die in Noord-
Brabant geen bestaan meer kunnen
vinden.
(ADVERTENTIE)
druk op de maag, opgeblazen geVoel?
helpen direkt!
sturen van spelers, dient een meerder
heid van de scheidsrechter en de beide
grensrechters dan te beslissen. Tegen
deze beslissing moet beroep mogelijk
zijn na de wedstrijd vanwege de club
besturen en eventueel moet een herzie
ning van de uitslag in doelpunten mo
gelijk zijn.
BKEDA W.N.
In Naarden de oude vesting ftan
het IJselmeer, dat sinds kort het Gooi
meer heet hadden wij het genoegen
van de intocht van de Spaanse vloot
met St.-Nicolaas. Duizenden en duizen
den Gooiers waren hiervan getuige.
Onder degenen die zich in de stoet
mengden, behoorden ook de Biemeewes
(wilt u de spelling even corrigeren,
want dit woord is nagenoeg onuitspreek
baar voor een noorderling)Deze groep
heeft in één slag furore gemaakt in het
Gooi. Wij weten niet precies hoe deze
paardmensen zich in Breda gedragen,
doch in onze 16e-eeuwse vesting ren
den ze de Naarder meisjes achterna tot
halverwege de zoldertrap. Voorts toon
den de Biemeewes een grote interesse
in de stedelijke structuur, met name
wat de ligging van de plaatselijke
drankhuizen betreft. Dit ging zover, dat
een paardmens een blaffende hond nog
ongelukkiger maakte in de hoop dat het
beest naar huis zou rennen en daarbij
de hond van een caféhouder zou blijken
te zijn. In ieder geval, Breda, dat het
met een turfpoort en een paar stukjes
stadsmuur moet stellen, heeft zich da
nig geweerd rondom het Turfpoortbas-
tion van onze goede en nog geheel door
muren omringde stad.
Als reactie op het bezoek van de Bre-
damaars hebben wij een suggestie: als
uw carnavaisorganisators er zin in
hebben, waarom proberen wij dan niet
eens vóór Aswoensdag een Stoet Stijve
Stedelingen (onder het motto „Hoe
Naarder hoe mooier") naar het Zui
den te sturen?
Burgemeester N. J. C. Cramer ver
zocht mij u namens alle Naarders zijn
beste groeten aan uw stad en dank aan
de Biemeewes over te brengen.
NAARDEN, JAN D. M. DE ROCK
Coinité Burgerzin
Gaarne zou ik enige opmerkingen
willen plaatsen bij hetgeen de heer
Brouwer uit Bergen op Zoom 17 nov.
1.1. in een ingezonden stuk beweerd
heeft. Vermoedelijk ben ik niet de eni
ge lezer die zich hevig verontwaardigd
voelt over dit artikel. Het betoog .van
de heer Brouwer komt n.l. hier op neer
dat wij maar af moeten zien van iede
re vorm van ontwikkelingshulp aan
wat hij noemt „bijstandstrekkende lan
den", als gold het hier een soort werk
loosheidsuitkering. Deze zienswijze ge
tuigt nu niet bepaald van veel_ inzicht
in de problematiek van spreiding van
vrede en welvaart, eerder wijst zij op
een streven naar een krenterig natio
naal egoïsme, dat de Westerse (en in het
standpunt, dat de westerse en in het
algemeen de rijke landen) geen ver
antwoordelijkheid zouden dragen voor
de honger en armoede in de wereld.
Steeds meer begint een ander besef
tot ons door te dringen, nl. dat ont
wikkelingshulp op uitgebreidere schaal
een van. de middelen is het potentiële
oorlogsgevaar in de wereld geleidelijk
te beperken. Waar armoede en hon
ger heersen, zal vrede een veel moei»
lijker te verwezelijken ideaal blijken;
er bestaat een reëel gevaar dat een
oorlog die ginds uitbreekt, zich uit zal
breiden tot een wereldbrand. Mogen
wij dan nog redeneren als: „Het is
ver van ons bed, dus zal het ong een
zorg zijn"? Ware de heer Brouwer
niet verder gegaan dan een uiting van
zijn onbegrip in deze materie, ik had
de pen niet verontwaardigd ter hand!
genomen. Hij gaat verder. Hij noemt
de mensen uit de ontwikkelingslanden
achtereenvolgens „onderontwikkelde
heren", „geweldenaren" (3x) en ten
slotte zelfs „wildemannen"; staatslie
den uit Afrika o' Azië zijn voor hem
„onderontwikkelde excellenties", die
hij bovendien ten onrechte beticht van
opruiing tot oorlocr tegen twee landen
waarin rassendiscriminatie de boven
toon voert. Overigens zijn ondertussen
de bewuste bemanningsleden van de
„Jozina" weer netjes vrijgelaten. Over
een „Afrikaans pesthol", zoals de heer
Brouwer zo'n hechtenis noemde, is door
hen niet gerept.
WAALWIJK
JAN VAN OUDHEUSDEN
In het geval Keizer is wel duidelijk
sprake (en niet bij hem alleen) van
een steeds groter onbehagen bij
voetballers en de protesthouding van
de Ajaxieden tegen wat zij terecht noe
men „de rechteloosheid, op het voet
balveld" is dan ook wel begrijpelijk.
Beroepsvoetbal is een hard beroep ge
worden, dat in verhouding niet eens
goed betaald wordt, gezien de grote
risico's van blijvend lichamelijk letsel.
Elke wedstrijd is men overgeleverd
aan de al of niet juiste beslissingen
van een scheidsrechter, die helemaal
alleenstaat, die ook maar een mens
zijnde, min of meer beïnvloed wordt
(naargelang 't publiek en de kuip waar
in opgetreden wordt) door de clubchau
vinisten van beide kanten. Een scheids
rechter ziet niet alles en vindt het soms
veiliger niet alles te zien. Voetbalveld
revolutie is ook een zware verantwoor
ding. Neem nu eens het geval van Kei
zer, waarin de scheidsrechter Kurt
Tschencher toch bepaald niet vrijuit
gaat. De overtreding van Keizer zou
nooit hebben plaatsgehad, indien
Tschencher tijdig gefloten had, hetgeen
hij toch beslist had dienen te doen tij
dens de (de televisie bewijst het) ter
gend lang durende geraffineerde -been-
houd-greep die de Joegoslaaf Holcer
op zij het dan beheerst geraffineer
de wijze op Keizer toepaste. Pas
toen Keizer zich op (begrijpelijk) niet
zachtzinnige wijze van Holcer ontdeed,
greep de arbiter in en concludeerde
volgens het boekje blz. zo- en zo
veel: „natrappen", kosten „uit het
veld". Dat is geen rechtspraak en dat
het publiek daar nog wel wat scherper
over oordeelde is ook aan te nemen.
Hoe zou een meer warmbloedig pu
bliek dan het Nederlandse gereageerd
hebben? Succes (dus financieel voor
deel) op het voetbalveld is tegenwoor
dig afhankelijk van 2 soorten spel nl.
geraffineerd maar beheerst of
spontaan dat eerlijker, maar minder
beheerst is Keizer betaalde het ge
lag van de spontanen. Holcer kreeg
een schoolvoorbeeld van uitgelok
te overtreding gehonoreerd met het
loon voor de geraffineerde. Zwaarde
re straffen, waar iedereen om roept
kunnen hier niet helpen. Er zijn slechts
2 mogelijkheden- Of de clubbesturen
vormen de spontanen om tot geraffi
neerde truc-beheersers en trainer hen.
in de feilloze-kcmedie-tackle-bm-
nen het strafschopgebied als zij er niet
door kunnen komen. Öf, en dat geldt
dan voor de voetbalbonden, deze ont
nemen de scheidsrechter het voor hem
te zwaar gehlenen alleen-beslissings
recht. In 2 gevallen, nl. het toéfcea-
nen van een penalty of uit het veld