BISSCHOPPEN EN THEOLOGEN MEER IN GESPREK BETREKKEN Kalkoenen voor de kersttafel Rennies „Het gezagop Nederlands pastoraal concilie Even uitblazen mevrouw Is er voor Noord-Brabant nog uitkomst? papier voor uw ^pen AMERIKAANSE HIGH SOCIETY HOUDT VAN RARITEITEN MOTORRIJDEN IS MOEILIJK..... Gouden platen worden te duur Landschapsdag voor leerlingen kweekscholen DAGBLAD DE STEM VAN WOENSDAG 22 NOVEMBER 1967 RIJPHEID AFWEZIGHEID Op poesevoetjes FRATSEN MET FRANJE Missionarissen blad: Subsidieer toerisme naar ontwikkelingslanden België Verbetering Ingesloten Brandend maagzuur, Naarden dankt M.s. Jozina III Keizer VII S (Van een onzer verslaggevers) DOORN „Wanneer de bisschoppen sinds enige tijd het kerkvolk maar zo'n beetje laten aantobben, dan komt dat niet alleen voort uit moderne gezagsopvatting maar ook uit onmacht. Omdat zij niet aan het reeds jarenlang op gang zijnde gesprek hebben deelgenomen, hebben zij over de daar besproken kwesties ook geen zinnig woord te zeggen. Het naoorlogse kerkelijk leven heeft zich bepaald niet af gespeeld in de bisschoppelijke en theologische centra". Aldus prof. J. Loeff, voorzitter van de commissie „gezagsopvattingen en gezagsbele»üig", n.a.v. het verwijt dat in het rapport over gezagsopvat- tingen en gezagsbeleving de theologi sche reflectie onvoldoende uit de verf zou zijn gekomen. De ooncilieraad heeft n.l. nadat het rapport reeds was gepubliceerd, een aantal theologen gevraagd, dit rapport van theologische kanttekeningen te voorzien. De aangezochte groep be staat uit de theologen Haarsma, Bee- mer, Fiolet, Van Iersel, Hartveld (Kampen) en Bronkhorst (Utrecht). „De commissie", zo stelde prof. Loeff in een toelichting, „heeft het als haar taak gezien, de gezagsvra- gen, die zich op het wereldse vlak steUen, zo indringend mogelijk ook aan de kerk te stellen. Zij wil de theo logen uitdagen, op deze vragen een antwoord te geven. Indien de com missie het antwoord reeds in haar rapport zou hebben opgenomen, zou zij dit aanmerkelijk hebben verzwakt." Prof. Loeff zei te hopen, dat ook andere commissies deze techniek zou den toepassen. „Wij moeten hen uit hun enge kringetje halen en hen ge nezen van de kwaal der navelkijkerij". nemen. In het verleden is dat prak tisch nooit gebeurd. In het gesprek en het overleg, waar zich sinds de tweede wereldoorlog een opinie heeft gevormd over tal van actuele vraag stukken, heeft het kerkelijk gezag en hebben de toptheologen geschitterd door afwezigheid." Op dezelfde bijeenkomst lichtte prof. P. Smulders s.j., voorzitter van de theologische commissie, nogmaals de betekenis toe, die aan het Nederlands pastoraal concüie moet worden toe gekend. Het is een poging om het hele Nederlandse kerkvolk zo actief moge lijk bij net beraad en het beleid te betrekken. Daarbij mag geen tegenstelling ont staan tussen de vertegenwoordiging van het kerkvolk en de bisschoppen, waarbij de eerste als een soort pres siegroep zou gaan functioneren. „De bisschoppen moeten persoosnlijk en als college hun stem laten horen in het verloop der besprekingen, dat wil zeg gen in de plenaire vergadering. Dan vervullen zij hun eigenlijke taak: lei ding en inspiratie geven aan de zelf standige meningsvorming van het kerk volk". Hier lag volgens spreker de grond van de wijzigingen, die begin dit jaar in het conciliereglement wer den aangebracht. Hij merkte verder op, dat er aan de gezagsuitoefening in de Nederland se kerk heel wat zal moeten veran deren. Hij was er echter niet zeker van, dat deze verandering zou moe ten bestaan in de oprichting van een soort parlement. „Er zou al heel wat gewonnen zijn, indien de bisschoppen zelf aan de meningsvorming in stu diegroepen en commissies zouden deel- llllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllltllllllllllllll Hij noemde het uitstel dat door deze wijziging was veroorzaakt een goede zaak. Het bood gelegenheid, vertrouwd te raken met een volkomen nieuwe structuur, die in de kerk no nooit heeft gefunctioneerd. Het bood de mogelijk heid, om in de verschillende dioce sen een democratische vertegenwoor diging op te bouwen. Het gaf de idee- en kans om in gespreksgroepen etc. tot een grotere rijpheid te komen. Bij alle risico's die de nieuwe proce dure biedt, noemde hij als pluspunten: het feit, dat de bisschoppen van hun zetels zijn afgedaald, om mid den in het kerkvolk plaats te nemen, en de grote belangstelling, die er on- Mrs. Marjorie Merriweather Post is 78 jaar- Zij is een van die puissant rijke Amerikaansen wier naam niet zo- zee.- te maken heeft met enige aristo cratische traditie, maar wel met gi gantische verkoopcijfers van alcoho lische dranken, chocolade, diverse diepvriesprodukten en andere money makers. Voor deze first lady heeft de U.S.A. niets te bieden wat zij zich niet zou kunnen aanschaffen. Zij koopt dan ook van alles. Als het maar ouder wets en duur is. Vleiers zeggen, dat haar huizen veel lijken op musea. En inderdaad. U kunt er schatten tegenkomen waar voor zelfs de meest vooraanstaande collecties ter wereld nog wel een plaats je zouden willen inruimen. De rang schikking van deze voorwerpen echter, de opeenhoping van kunst en kitch, van stijl en prullaria, van goede smaak en banaliteiten, dat aUes do"t veel meer denken aan een rariteitenkabi net. Zo'n rariteitenkabinet heeft echter o°k zijn aantrekkelijke kanten. En die wonderbaarlijke mrs- Post verstaat de kunst zich hierin te bewegt als een koningin. „Zij heeft een stevige tred en er gaat een overweldigende stra ling van haar uit. Als zij ergens bin nenkomt, zijn de aanwezigen volkomen overrompeld", aldus een van haar gas ten. Het zijn niet haar rijkdom en haar kwistigheid, die zo imponeren. Het is veeleer haar persoonlijkheid, de eer lijkheid waarmee zij van zichzelf zeg gen kan, dat zij zo ouderwets is en dus ook niet anders dan ouderwets voor de dag kan komen. Overigens is zij een echte "'eldoenster. Zij steunt universi teiten. symfonieorkesten en jeugdor ganisaties. Mrs. Post heeft het vermo gen van haar vader weten te verme nigvuldigen. Zij was gehuwd met Jo seph E. Davies. de Amerikaanse am bassadeur in Moskou. In de dertiger jaren was zij een van de best gekle de vrouwen van haar tijd. Tegenwoor dig woont zij in drie grote huizen, die zij om beurten bezoekt, al naar gelang net seizoen. Ondanks haar 78 jaren geldt zij als een bijzonder enthousiaste gastvrouw. Haar parties worden ge rekend tot de beste van heel die con servatieve Amerikaanse high society. Waar huis in Washington heet Hillwood en Is voor studiegroepen geopend. Meestal komen er zo'n 700 personen Per dag. In het heetste deel van de Het is niet goed voor de voeten, al e lans op pantoffels te lopen. Dan maar op gezondheidssandalen, zult u denken Sn „klepperdeklep" gaat ruL j-r ^et 1S' wan-t de houten san ten die inderdaad de voetspieren ster- zijn niet bepaald geruisloos. Om (vooral van de beneden- vnetïl- sParen en intussen toch de voetspieren te oefenen, is nu de Homy slinnov. !eV0ndJen' een fluweelzachte ïpi? ,u ef l°Pen op poesevoet- geruisloos en toch veerkrachtig. tii,rt!AVan buigzame, elastische na- 15 z? dat de voet op hij he?ttannrl' u punten steun vindt •en en bovendien bij het lopen mv neS (plastiek ondergaat. De ho- "hlmm s bel)Iced met ee" zachte de hrS "ne frottó waarvan ook schikV e "reefband is gemaakt. Ge schikt voor man, vrouw en kind. zomer gaat mrs. Post naar Camp Top- ridge, 700 kilometer ten noorden van Washington, 's Winters verblijft zij in Mar-a-Lago in Florida. Deze winter dragen we omslagdoe ken (stola's zijn hopeloos ouderwets). De driekanten doek staat jonge vrou wen geraffineerd, mannen krijgen de neiging haar er in te rollen en het hele pak mee te nemen: maar rijpere da mes lijken er al gauw kleurige ou de dames mee. Dit is dan ook het be langrijkste motief waarom de jeugd deze mode omhelst: moeder kan het niet dragen! De omslagdoek mag van alle mogelijke materialen zijn, maar wordt steeds afgezet met dikke franje. De beeldigste franje is natuurlijk een rand wuiven. struisveren. Minder kostbaar en even poezelig is de donzi ge, pluizige rand van polsdikke mara- boe. het verenbont dat (evenals de wollen koordfranje) in vele warenhui zen te koop is, in verschillende kleuren en in papagaaibonte gemengde tinten. f 9,75 per meter). Als u nu toch met de maatstok be zig bent. kunt u wel even verder me ten en nagaan hoeveel meter wimper u nodig hebt. U hebt toch wel gemerkt dat uw gezicht hoe langer hoe kaler lijkt te worden omdat u niet aan de valse- wimper-mode wilt meedoen. Maak daar gauw een eind aan en haal een voor raad in huis. Nu maar knippen naar maat. of al naar gelang de stemming ingeeft: waarom niet eens de wimpers tot op de slapen geplakt? der het volk voor het concilie is ge wekt. Nederland achtte hij bij uitstek geschikt, om het experiment van het concilie te wagen: omdat het een klein land is met goede verbindingen, om dat heel het volk er op een behoorlijk ontwikkelingspeil staat zowel profaan als religieus, omdat de Nederlander vanouds levendig in godsdienstige vra gen is geïnteresseerd en omdat de pu bliciteitsmedia er een hoge graad van ernst en verantwoordelijkheidsgevoel hebben bereikt. „In Nederland" zo voegde hij eraan toe", is het doorvoeren van dit expe riment °°k noodzakelijker dan elders: omdat de Nederlander er voor past als onmondig kind behandeld te worden, zeker als het gaat over zaken, die zijn godsdienstige leven raken." Tijdens een gedachtenwisseling in klei ne kring merkte prof. Bronkhorst, ver tegenwoordiger van de reformatorische kerken in de concilieraad, nog op, dat de samenstellers van het gezagsrap- port tot zijn verwondering geen reke ning hadden gehouden met de erva ringen, die de reformatie met de de mocratisering van de kerk heeft op gedaan. „Er is vrijwel niet naar ons geluis terd", zo zei hij, „terwijl het hier toch gaat over een problematiek waarmee wij al eeuwenlang hebben geworsteld." IPSWICH (AP) Fred Sharpens maandag weer niet geslaagd voor zijn examen motorrijdenHij heeft het nu in totaal 28 keer geprobeerd. Fred, die in de tweede wereldoor log motorkoerier was voor het leger, heeft zich door zijn lange reeks van afwijzingen niet uit het veld laten slaan zegt hij. Fred is nu 46. Een kijkje in een van de grote kalkoen-fokkerijen op de Veluwe waar nu nog duizenden dieren rond lopen waarvan de meesten hun droe vig einde op de kersttafel zullen vin den. (Van een onzer verslaggevers) DEN HAAG In de kring van platenproducenten is het plan geopperd het hele systeem van de toekenning van de befaamde „gouden plaat" op de hel ling te zetten. Daarvoor in de plaats zou dan een andere onderscheiding moeten komen, niet meer uit te reiken door de betreffende grammofoonplaten- maatschappij, maar door de Commissie Collectieve Grammofoonplaten Cam pagne (C.C.G.P.). De eerste gouden plaat is lange jaren geleden ten deel gevallen aan Joop de Knegt. Sindsdien echter heeft de pla- tenverkoop zo'n vluchi genomen, dat het bereiken van de 100.000 lang geen uitzondering meer is en de onderschei ding, welke louter en alleen voor het verkoopresultaat wordt toegekend, be langrijk aan waarde heeft ingeboet. Zou het plan vaste vormen aannemen, dan ligt het in de bedoeling de C.C.G.P.- onderscheiding niet alleen uit te reiken voor het behaalde aantal verkochte platen, maar ook de artistieke kwali teit in de beoordeling te betrekken. TILBURG (KNP) Het bevorderen van het toerisme naar Afrika bijvoor beeld door de reizen erheen te sub' sidiëren, zou een aantrekkelijke en te gelijk een doeltreffende vorm van ont wikkelingshulp kunnen worden. Dit betoogt het blad Rerum Ecclesia, het maandblad der missionarissen van het H. Hart. Stef Verbeeckx lanceert dit idee, dat met nieuw is. maar dat in Nederland nog niet wordt toegepast. (Van een onzer verslaggevers) TILBURG. De stichting „Het Noord brabants Landschap" houdt vier januari voor de leerlingen van de Noordbra bantse kweekscholen een landschaps dag. Hoogtepunt is een wandeling var. ongeveer veertien kilometer (weer of geen weer!) van Oirschot naar en over het landgoed De Baest. een prachtig na tuurgebied van ongeveer vierhonderd hectares, nog te weinig bekend. Na afloop van de tippel wordt ei erwtensoep gegeten in De Beurs in Oirschot. Daarna vertelt de heer Jar Veen over natuur en natuurbehoud. INDUSTRIEBELEID IN HET SLOP GERAAKT (Van een onzer redacteuren) TILBURGNoord-Brabant is zo langzamerhand ingesloten door gebieden die voor het aantrekken van nieuwe industrieën veel meer kunnen bieden. Dat geldt voor de Noordbrabantse kerngemeenten. Dat is in nog veel sterker mate het geval voor die Brabantse streken men denke aan Midden-Brabant die niet door de rijksoverheid in staat worden gesteld nieuwe industriële vestigingen op zeer gun stige financiële voorwaarden aan te trekken. Kortom de industrialisatie van Noord-Brabant loopt volgens terzake kundigen gevaar ernstig te stagneren. Sterker nog: er dreigt een omvangrijk en misschien wel langdurig tekort aan werkgelegenheid in onze provincie te ontstaan. Noord-Brabant zou wel eens gedegra deerd kunnen worden tot arbeidsreser- voir voor de omringende gebieden, voor België, voor Zuid-Limburg, voor bepaalde delen van Zeeland. Er is de laatste jaren in Noord- Brabant veel geld gestoken in de aan leg van industrle-terreintn. Het zou wel eens kunnen zijn dat die kostbare investeringen voor niets zijn geweest, dat er nimmer op die terreinen indu strieën verrijzen, omdat anderen heel wat meer kunnen bieden dan Brabant. Die investeringen worden dan onrenda bel. Er is dan met goed geld gegooid naar kwaad geld. En dat alles omdat het Nederlandse industrialisatiebeleid is verouderd, zijn slagvaardigheid heeft verloren, te omslachtig is gewor den. Dat is de mening van velen in Noord-Brabant die zien beroepshalve intensief bezig houden met de benau wende vraag, waarom het vrijwel niet meer mogelijk is industriëlen ertoe te bewegen hun fabrieken in onze provin cie te bouwen. Het vraagstuk van de ruimtelijke or dening speelt in het Nederlandse indu strialisatiebeleid 'n belangrijke rol. De Belgen, daarentegen (we wezen daar op al eerder, red.) leggen de nadruk meer op de bestrijding van de econo mische terugslag in grote delen van hun land, onder andere in die gebieden die grenzen aan Nederland. Ze hebben daarvoor actiemiddelen die uiterst soe pel worden gehanteerd zoals aanzienlij ke rentevergoedingen, fikse staatswaar borg, kapitaal-premies en vele fiscale voordelen. Er zijn voorbeelden, en die zullen er nog veel meer komen, van industrieën die in België zijn gevestigd, omdat on ze zuiderburen „meer" te bieden had den. In Lanaken enkele kilometers van Maastricht, bijvoorbeeld, bouwde de Koninklijke Nederlandse Papierfabriek haar nieuwe bedrijf. De Belgische rege ring gaf de directie daarvoor een extra subsidie omdat door de vestiging van de industrie o^ die plaats de infrastruc tuur van het gebied werd verbeterd. Alleen aan rente-subsidies voor indus trievestigingen geven de Belgen 420 miljoen gulden per jaar uit! In Nederland heeft bij het industriali satiebeleid steeds voorop gestaan een spreiding van nieuwe industrieën over het gehele land. Daarbij biedt Neder land xeslist minder dan België. Maar veel sterker, zo menen ingewijden, spreekt dat het „klimaat" in België gemakkelijker is, veel minder ambte lijk. „De papierwinkel is er niet of nau welijks aldus drukte een hunner het uit- De regeling die in ons land een groot aantal primaire en secundaire ontwik kelingskernen aanwijst, kreeg dertien januari van dit jaar een uitbreiding voor bet noorden van ons land, voor Zuid-Limburg en „de andere stimule ringsgebieden". Die aanvulling voor ziet hl een uitbreiding van de finan- tiële faciliteiten, onder toekenning van rentesubsidies bij de vestiging van „bijzonder waardevolle projecten in Zuid-Limburg en het noorden des des lands". Men dient toe te geven dat die aan vulling die twee Nederlandse gebieden ten opzichte van België in een wat gun_ stiger concurrentiepositie heeft ge plaatst. Maar van een wezenlijke ver betering voor die delen van Nederland waarin de kerngebieden liggen kan niet worden gesproken. Het Nederlandse stimuleringsgebied moet uit een krap potje worden be- laalt. Dit jaar is er 66 miljoen uitge trokken voor het stimuleren van de ves tiging "an industrieën. De Belgen ge ven alleen voor rente-subsidies bij indu strie-vestiging per jaar 420 miljoen gulden uit! Bovendien neemt de Bel gische staat in bepaalde gevallen ook andere kosten voor haar rekening, zo als de bouw van installaties voor de zuivering van afvalwater. „Tjonge, en waarom ben ik dan zo lief?" In Nederland steunt het hele indus trialisatiebeleid nog steeds op een pre mie- en prijsreductieregeling. Voor het noorden van het land en Zuid-Limburg gelden royalere, andere normen. De Belgen daarentegen hebben in hun „industrialisatiewetten" allerlei vor men van actie mogelijk gemaakt, waar door zij geval tot geval de vestiging van industrieën kunnen beinvloeden. Dat alles duldt erop dat Noord-Bra bant ingesloten is geraakt door gebie den die heel wat meer kunnen doen om nieuwe industrieën aan te trekken: 1 België dat een slagvaardig industria lisatiebeleid paart aan veelvormi ge financiële tegemoetkomingen; 2 Zuid-Limburg dat (met het noorden van het land) de bijzondere aan dacht van de rijksoverheid heeft en daardoor veel meer kan bieden dan de andere stimuleringsgebieden, om van Midden-Brabant niet te reppen. 3 Zeeland, waar zich in het recente verleden zeer belangrijke industrie vestigingen hebben voorgedaan (Dow Chemical, Billiton M en T. Chemicals en Hoechst). Al met al is er daardoor voor Noord- Brabant een toestand ontstaan, waar van men de gevolgen nog niet met ze kerheid kan overzien, maar waarvan men wel reeds durft voorspellen dat zij kan gaan leiden tot een toenemend tekort aan werkgelegenheid. Waarbij een groeiend aantal werklozen Noord- Brabant zal gaan maken tot het ar- beidsreseryoir voor geïndustrialiseer de delen van België, Zeeland en Zuid- Limburg. Dit zal op den duur zeker leiden tot ontvolking, tot bet wegtrek ken van vele gezinnen die in Noord- Brabant geen bestaan meer kunnen vinden. (ADVERTENTIE) druk op de maag, opgeblazen geVoel? helpen direkt! sturen van spelers, dient een meerder heid van de scheidsrechter en de beide grensrechters dan te beslissen. Tegen deze beslissing moet beroep mogelijk zijn na de wedstrijd vanwege de club besturen en eventueel moet een herzie ning van de uitslag in doelpunten mo gelijk zijn. BKEDA W.N. In Naarden de oude vesting ftan het IJselmeer, dat sinds kort het Gooi meer heet hadden wij het genoegen van de intocht van de Spaanse vloot met St.-Nicolaas. Duizenden en duizen den Gooiers waren hiervan getuige. Onder degenen die zich in de stoet mengden, behoorden ook de Biemeewes (wilt u de spelling even corrigeren, want dit woord is nagenoeg onuitspreek baar voor een noorderling)Deze groep heeft in één slag furore gemaakt in het Gooi. Wij weten niet precies hoe deze paardmensen zich in Breda gedragen, doch in onze 16e-eeuwse vesting ren den ze de Naarder meisjes achterna tot halverwege de zoldertrap. Voorts toon den de Biemeewes een grote interesse in de stedelijke structuur, met name wat de ligging van de plaatselijke drankhuizen betreft. Dit ging zover, dat een paardmens een blaffende hond nog ongelukkiger maakte in de hoop dat het beest naar huis zou rennen en daarbij de hond van een caféhouder zou blijken te zijn. In ieder geval, Breda, dat het met een turfpoort en een paar stukjes stadsmuur moet stellen, heeft zich da nig geweerd rondom het Turfpoortbas- tion van onze goede en nog geheel door muren omringde stad. Als reactie op het bezoek van de Bre- damaars hebben wij een suggestie: als uw carnavaisorganisators er zin in hebben, waarom proberen wij dan niet eens vóór Aswoensdag een Stoet Stijve Stedelingen (onder het motto „Hoe Naarder hoe mooier") naar het Zui den te sturen? Burgemeester N. J. C. Cramer ver zocht mij u namens alle Naarders zijn beste groeten aan uw stad en dank aan de Biemeewes over te brengen. NAARDEN, JAN D. M. DE ROCK Coinité Burgerzin Gaarne zou ik enige opmerkingen willen plaatsen bij hetgeen de heer Brouwer uit Bergen op Zoom 17 nov. 1.1. in een ingezonden stuk beweerd heeft. Vermoedelijk ben ik niet de eni ge lezer die zich hevig verontwaardigd voelt over dit artikel. Het betoog .van de heer Brouwer komt n.l. hier op neer dat wij maar af moeten zien van iede re vorm van ontwikkelingshulp aan wat hij noemt „bijstandstrekkende lan den", als gold het hier een soort werk loosheidsuitkering. Deze zienswijze ge tuigt nu niet bepaald van veel_ inzicht in de problematiek van spreiding van vrede en welvaart, eerder wijst zij op een streven naar een krenterig natio naal egoïsme, dat de Westerse (en in het standpunt, dat de westerse en in het algemeen de rijke landen) geen ver antwoordelijkheid zouden dragen voor de honger en armoede in de wereld. Steeds meer begint een ander besef tot ons door te dringen, nl. dat ont wikkelingshulp op uitgebreidere schaal een van. de middelen is het potentiële oorlogsgevaar in de wereld geleidelijk te beperken. Waar armoede en hon ger heersen, zal vrede een veel moei» lijker te verwezelijken ideaal blijken; er bestaat een reëel gevaar dat een oorlog die ginds uitbreekt, zich uit zal breiden tot een wereldbrand. Mogen wij dan nog redeneren als: „Het is ver van ons bed, dus zal het ong een zorg zijn"? Ware de heer Brouwer niet verder gegaan dan een uiting van zijn onbegrip in deze materie, ik had de pen niet verontwaardigd ter hand! genomen. Hij gaat verder. Hij noemt de mensen uit de ontwikkelingslanden achtereenvolgens „onderontwikkelde heren", „geweldenaren" (3x) en ten slotte zelfs „wildemannen"; staatslie den uit Afrika o' Azië zijn voor hem „onderontwikkelde excellenties", die hij bovendien ten onrechte beticht van opruiing tot oorlocr tegen twee landen waarin rassendiscriminatie de boven toon voert. Overigens zijn ondertussen de bewuste bemanningsleden van de „Jozina" weer netjes vrijgelaten. Over een „Afrikaans pesthol", zoals de heer Brouwer zo'n hechtenis noemde, is door hen niet gerept. WAALWIJK JAN VAN OUDHEUSDEN In het geval Keizer is wel duidelijk sprake (en niet bij hem alleen) van een steeds groter onbehagen bij voetballers en de protesthouding van de Ajaxieden tegen wat zij terecht noe men „de rechteloosheid, op het voet balveld" is dan ook wel begrijpelijk. Beroepsvoetbal is een hard beroep ge worden, dat in verhouding niet eens goed betaald wordt, gezien de grote risico's van blijvend lichamelijk letsel. Elke wedstrijd is men overgeleverd aan de al of niet juiste beslissingen van een scheidsrechter, die helemaal alleenstaat, die ook maar een mens zijnde, min of meer beïnvloed wordt (naargelang 't publiek en de kuip waar in opgetreden wordt) door de clubchau vinisten van beide kanten. Een scheids rechter ziet niet alles en vindt het soms veiliger niet alles te zien. Voetbalveld revolutie is ook een zware verantwoor ding. Neem nu eens het geval van Kei zer, waarin de scheidsrechter Kurt Tschencher toch bepaald niet vrijuit gaat. De overtreding van Keizer zou nooit hebben plaatsgehad, indien Tschencher tijdig gefloten had, hetgeen hij toch beslist had dienen te doen tij dens de (de televisie bewijst het) ter gend lang durende geraffineerde -been- houd-greep die de Joegoslaaf Holcer op zij het dan beheerst geraffineer de wijze op Keizer toepaste. Pas toen Keizer zich op (begrijpelijk) niet zachtzinnige wijze van Holcer ontdeed, greep de arbiter in en concludeerde volgens het boekje blz. zo- en zo veel: „natrappen", kosten „uit het veld". Dat is geen rechtspraak en dat het publiek daar nog wel wat scherper over oordeelde is ook aan te nemen. Hoe zou een meer warmbloedig pu bliek dan het Nederlandse gereageerd hebben? Succes (dus financieel voor deel) op het voetbalveld is tegenwoor dig afhankelijk van 2 soorten spel nl. geraffineerd maar beheerst of spontaan dat eerlijker, maar minder beheerst is Keizer betaalde het ge lag van de spontanen. Holcer kreeg een schoolvoorbeeld van uitgelok te overtreding gehonoreerd met het loon voor de geraffineerde. Zwaarde re straffen, waar iedereen om roept kunnen hier niet helpen. Er zijn slechts 2 mogelijkheden- Of de clubbesturen vormen de spontanen om tot geraffi neerde truc-beheersers en trainer hen. in de feilloze-kcmedie-tackle-bm- nen het strafschopgebied als zij er niet door kunnen komen. Öf, en dat geldt dan voor de voetbalbonden, deze ont nemen de scheidsrechter het voor hem te zwaar gehlenen alleen-beslissings recht. In 2 gevallen, nl. het toéfcea- nen van een penalty of uit het veld

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1967 | | pagina 5