GEDUPEERDEN WERVELSTORM IN TRICHT
Rampenfonds
heeft het goed
gedaan, maar
de agrariërs
moeten weg
Bericht van
House of England aan de
Nederlandse vrouw:
Pastoor Miedema niet naar bisdom
7
DAGBLAD DE STEM VAN VRIJDAG 27 OKTOBER 1967
De pastoor en
de bisschop
met één fles
Cognac Raynal
kunt u twintig
glazen lang een
goede gastheer zijn.
Frankrijks beste
voor maar
fl3,85 per fles.
RIVIERA
ELDERS
SOMBER
MINDER
WACHTEN
GEEN BOEREN
FOETSIE
Miljoenenorder
voor Stork-A'dam
uit Rusland
VIJF KWARTIER
ONBEVOEGD
PRATEN
VANAVOND WEER OP TELEVISIE
J
Cl l?
een perfect geklede man is uw mooiste sieraad!
7
imiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiimiiiniiiiiniiiuii
IJET conflict tussen de Roermondse
bisschop P. Moors en „de pastoor
die niet weg wil", pastoor Miedema
te Schaesberg, is méei dan een tra
gikomedie uit het rijke roomse le
ven. De inzet ervan is het gezag en
de gezagsuitoefening een kwestie
die niet alleen in het kerkelijke,
maar ook in het burgerlijke leven
een rol speelt. Denk maar aan de ge
zinnen, de schoolgemeenschappen, de
bedrijven, of de verhouding tussen
overheid en publiek.
In een interview heeft pastoor
Miedema eraan herinnerd dat wij
zijn grootgebracht in hiërarchische
structuren, organisatievormen met
de baas aan de top en daaronder
diens ondergeschikten De baas heeft
te bevelen en de ondergeschikten
hebben te gehoorzamen Op de ach
tergrond staat clan de vaak onbe
wuste opvatting dat het gezag van
bovenaardse oorsprong is en de ge
zagsuitoefening dienovereenkomstig
dient te geschieden, dat wil zeggen:
autocratisch en niet democratisch. Er
is geen vuiltje aan de lucht, zolang
de ondergeschikten deze opvatting
delen en derhalve een grote volg
zaamheid aan de dag leggen.
Het is deze opvatting van gezag
en gezagsuitoefening die in een cri
sis verkeert. Het conflict tussen de
bisschop en de pastoor is daar het
zoveelste symptoom van. Veel men
sen maken zich over dit soort ver
schijnselen grote zorgen en ergeren
zich er zelfs aan, maar het is de
vraag of dat nodig is. De autocrati
sche gezagsuitoefening is immers de
enige niet, en er is geen reden om
aan te nemen dat zij de alleenzalig
makende zou zijn.
Het is niet zo verwonderlijk dat
in een maatschappij als de onze,
waarin de mensen het abc onder de
knie hebben en mondiger zijn dan
ooit tevoren, gestreefd wordt naar
verdere democratisering van het sa
menleven. De autocratische gezags
uitoefening komt daarbij onvermij
delijk in opspraak, en ook de opvat
ting van gezag die daarachter zit.
Gezag, leiderschap, wordt door. ve
len niet meer beschouwd als een
bovenaardse instelling, maar als een
zeer menselijke aangelegenheid: pro-
dukt van menselijk samenleven.
Geldt dat nu ook voor de kerk?
Er is momenteel een groep theologen
die de hiërarchische kerkstructuur
beschouwt als een louter sociaal ge
geven, stammend uit de Byzantijnse
wereld. Het merendeel der theologen
acht de hiërarchische vorm echter
van goddelijke oorsprong. Het Ne
derlands episcopaat staat, min of
meer genuanceerd wellicht, achter
deze laatste mening.
Dat kan en de feiten wijzen het
uit leiden tot botsingen met de
gelovigen, die in een democratische
samenleving huizen en ernaar stre
ven het democratisch beginsel ster
ker gestalte te geven Terecht maakt
mgr. Moors onderscheid tussen ge
zag en gezagsuitoefening. Dit onder
scheid maakt het immers mogelijk
om, de opvatting van het gezag in
de kerk in het midden latend, hei
gezag uit te oefenen op een wijzi
die rekening houdt met de demo
cratische instelling van de kerkle
den. -De wijze waarop is dan door
slaggevend en niet de principiëk
achtergrond. Daarom zei pastooi
Miedema ook: „Zolang je met Piel
Moors te doen hebt is het een beste
kerel, maar zo gauw er sprake is van
monseigneur Moors gaat het mis.
Terzijde zij opgemerkt dat we in
de rooms-katholieke kerk gewend
zijn aan uniformiteit tot in de klein
ste onderdelen en eeri afwijkend
beleid in een bepaalde parochiege
meenschap wekt dan ook licht on
rust. In Schaesbergen bestaat ge
zien de realties der parochianen
die onrust niet maar wel in de aan
grenzende parochies. Pastoor Miede
ma sprak in dit verband zelfs var,
„inquisitie". Dat is misschien te boud
uitgedrukt, maar er valt toch wel
uit op te maken dat degenen die
pastoor Miedema een gebrek aan
collegialiteit verwijten, vermoedelijk
aan hetzelfde euvel lijden. Een ge
zonde „concurrentie" tussen ver
schillende parochies moet mogelijk
zijn. De geest waait immers waar hij
wil en dat betekent bepaald niet dat
uniformiteit geboden is
Terugkerend tot ons onderwerp,
het gezag en de uitoefening daarvan,
willen we nog opmerken dat het
dikterend leiderschap van de oude
samenleving in de nieuwe een sti
mulerend leiderschap zal moeten
worden, een hulpverlening bij de
besluitvorming van eenling en groep.
Zover ziin we nog lang niet, en op
dit ogenblik weet ook niemand hoe
we aan dat ideaal vaste vorm moe
ten geven. Die onzekerheid boezemt
menigeen angst in.
Voordat we de nieuwe vormen ge
vonden hebben, zal zich nog wel
menig menselijk drama moeten vol
trekken. Degenen die de autocrati
sche gezagsuitoefening zowel bin
nen als buiten de kerk, onacceptabel
vinden, zullen m botsing komen met
degenen die in het hiërarchisch sy
steem functioneren en er zich heel
gemakkelijk mee vereenzelvigen,
waardoor de conflicten haast onver
mijdelijk het karakter van uitzicht
loze prestige-slagen krijgen. De
„oorlog" tussen de bisschop en de
pastoor heeft dat karakter ook, en
daarom is het een pijnlijke affaire.
rrmfl"'ÊChter niet" We§. d3t het
nruct naar onze mening niet zo
erontrustend is als het velen mis
schien toeschijnt.
'"■""■■iiiiiuiiumutmmmiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
(ADVERTENTIE)
Iwp. n.v. Soomsma leeuwarden
(Van een onzer verslaggevers)
TRICHT Langzaam herstelt Tricht zich van de schade die de
wervelstorm heeft veroorzaakt. De eerste mensen die na de storm
van hun woningen niets anders terugzagen dan een paar verbrok
kelde muren en een hoop puin, zijn in hun nieuwe huis getrokken.
In een snel tempo is de wijk van bijna gloednieuwe woningwet
woningen, die onder het natuurgeweld geen stand hielden, weer
opgebouwd. In enkele gevallen moesten de overeind staande resten
tot de grond toe afgebroken worden en een heel nieuw huis worden
gebouwd. In andere gevallen kon er mee worden volstaan op de
gespaarde benedenverdieping een nieuwe bovenverdieping te bou
wen.
Alle mensen die de tussentijd bij
familie, kennissen, particulieren
of in bijna voltooide huizen in een
andere nieuwe wijk van Tricht
hebben doorgebracht, komen zon
der uitzondering op dezelfde plaats
in huizen met hetzelfde nummer
te wonen als vroeger.
Deze week betrokken de eersten
hun nieuwe oude huizen. Voor Kerst
mis, verzekerde ons de uitvoerder,
zullen ook de laatsten binnen zijn.
De eerste gelukkige, die zijn nieuwe
huisraad naar binnen droeg, de heer
G. Hak vindt zijn huis mooier ge
worden en vooral en daar is hij
erg blij om steviger gebouwd'.
„Van mijn oude huis stonden al
leen nog een paar muren overeind",
vertelt hij en laat foto's zien om de
ellende te illustreren waarin zijn ge
zin na de storm verkeerde.
„Ik zat die zondag in de tuin. Ik
zag de bui aankomen. Het werd ver
schrikkelijk donker. Ik dacht: laat ik
boven de ramen dichtdoen, anders
regent het straks nog in'r;
Vanaf de bovenverdieping zag hij
de zwa.te slUrf, de bomen, stukken
hout en de vogels, die in de wervel
storm werden meegesleurd.
„Ik bedacht me geen moment. Ik
sprong in een keer de trap af, zonder
de treden te gebruiken en schreeuw
de naar mijn vrouw, zij stond net in
de keuken het eten klaar te maken.
We grepen de kinderen en doken de
beider in. Net op tijd binnen. Wat
een geluk denk je na afloop".
Niet alleen zijn huis, maar ook al
le huisraad is in het natuurgeweld
gebleven-
Maar alles heeft het echtpaar. Hak
weer nieuw kunnen kopen door de
uitkering van het rampenfonds. „We
zijn zeer tevreden", zeggen ze,
„over de uitkering hebben we niet te
klagen, geen van allen, die schade
hebben geleden trouwens. We heb
ben alleen nog niet alles. Sommige
firma's zitten met zo'n lange lever
tijd".
les was antiek daarbinnen en dat
krijg je niet meer terug hé. Maar
goed in de loop der jaren heb ik
wel weer wat antieke spullen bij el
kaar gescharreld. Nu hadden we al
leen de uitkering van het rampen
fonds, daar ben ik reuze tevreden
mee, begrijp me goed, maar daar
koop je geen antiek voor. We zijn
maar op gewone meubeltjes overge
stapt, wat moet je anders".
Zijn huis ging eraan, zijn antieke
meubels gingen eraan, maar zijn
postzegelverzameling van 10.000
gulden werd uit de puinhopen opge
vist. „Ik had mijn verzameling in
een ijzeren kast gestopt, die geluk
kig op slot zat. De schoorsteen is
omgegooid, de kast kwam eronder
terecht en kon daardoor niet wegge
zogen worden".
„We hebben trouwens wel „heet"
gezeten", zegt hij, „onze naaste
buurtjes werden gedood. Een man
aan de overkant heeft het niet over
leefd en de huizen hier om mij heen
werden geloof ik het ergst bescha
digd".
Een stukje verder, aan diezelfde
weg, de Ramweg, heeft de eerste
beWoner van een koophuis zijn spik
splinternieuwe eigendom betrokken.
Voorlopig zal de heer J. A. Bunder
ook de enige blijven. De andere par
ticulieren, die door de wervelstorm
zijn getroffen zijn agrariërs. De ge
meente maakt van de door de storm
geboden gelegenheid gebruik om
voor hen een andere plaats te zoe
ken. Verder buiten de bebouwde
kom, waar deze bedrijven na de
laatste uitbreiding van Tricht bijna
middenin waren komen te liggen.
„Van- mijn huis stond alleen een ko
zijn en een paar raampjes overeind",
vertelt de heer Bunder, „De garage,
de auto, die er in stond waren hele
maal verdwenen. Later hebben we
de resten een paar straten verder
teruggevonden. We waren toen de
wervelstorm hier neerdook, net
thuis. Het was geweldig mooi weer
geweest die dag. Mijn vrouw stond
in de keuken te bakken en te bra
den en zei opeens: „Kijk eens wat
een rommel in de lucht. Ik deed de
voordeur open om het te zien, maar
die kreeg ik niet eens meer dicht".
Hij kreeg nog net de tijd om met
vrouw en kinderen in het kelderkast
je te kruipen. „Voor het huis was ik
verzekerd", vertelt hij, „maar niet
voor de inboedel. Nu wel. Bijna al-
Hij heeft in Culemborg gewoond.
„Eerst bij familie, maar dat ging
niet erg. Toen konden we van
iemand uit Culemborg de bovenver
dieping van een heel oud huis krij
gen. Beneden waren ze aan het ver
breken- ^r stond een tafel en vier
stoelen. We hadden zelf nog een
heel groot oud bnd en daarop heb
ben we zo'n beetje gewoond. We
hebben ons op een vreselijke manier
moeten behelpen. Er was maar een
klein kraantje beneden. Het ding
liep wel maar dat was dan ook al
les. Maar ja, je leefde naar je nieu
we huis toe en dat maakt heel wat
goed hoor".
Wat hij nu gaat doen? Een beetje
tuinieren en zo. Anderen hebben 14
dagen aan de Rivièra gelegen, maar
ik heb mijn vakantie maar verscho
ven om te verhuizen, om alles zo'n
beetje in orde te brengen.
Het is nu nog een rommeltje, zie
je wel, maar eind deze week is alles
voor elkaar. Dan wordt het spittén
in de grond, je moet alles zelf doen,
je krijgt er geen mens voor. Er zit
ten veel te veel stenen in de grond,
zeggen ze, daar buigt elke spa op
stuk. Ik ben niet zo'n vreselijke
frondwerker, maar er zit niks Ari
ërs op dan het allemaal zelf maar
te doen.
Elke dag een paar meter weggra
ven en Ja maar wachten tot het
voorjaar".
Vorige week woedde er voor het
eerst na de fatale zondag weer een
hevige storm over Tricht. Dakpan
nen vlogen door de straten, bomen
knapten en tv-antennes werden door
midden gebogen. Heel Tricht en
vooral de mensen die wonen in de
baan die de wervelstorm toen als
een snoeimes door het dorp trok,
sidderden van angst. Gelukkig bleef
het bij dakpannen, bomen en tv-an
tennes. Maar bij elke storm zal die
angst het gaat toch niet weer ge
beuren! opborrelen.
De man, die de grootste materiële
schade heeft geleden, de eigenaar
van de meubelfabriek „Silvia", C. B.
Visser, ziet de toekomst vrij somber
in. Hij is bezig hout uit te zoeken in
een van zijn opslagplaatsen. Voor
hem en naast, hem wordt druk ge
bouwd. Het nieuwe fabrieksgebouw
Meubelfabrikant C. Visser: „On
tevreden ben ik niet, maar dat wil
niet zeggen dat er geen moeilik-
heden zün, die zijn er zat."
zal wel dit jaar klaar komen. „Het
overgrote deel van de schade wordt
door het rampenfonds vergoed, maar
er blijft genoeg over om me zorgen
over te maken. De meubelindustrie
ziet er op het ogenblik niet zo roos
kleurig uit en ik ben een half jaar
van de markt af geweest. Van het
overgrote deel van je klanten hoor
je niets meer. Anderen bellen me
nog wel regelmatig op, maar wat be
tekent dat, een paar?", zegt de heer
Visser, die zich gespecialiseerd had
in het maken van krukjes en fau
teuils.
„Ik mag", zegt hij, „geloof ik ge
rust zeggen dat de regering en het
rampenfonds eigenlijk alles heel re
delijk hebben opgelost, maar dat ver
heelt niet, dat er geen moeilijkheden
zijn. Een jaar draait alles behoor
lijk, je hebt een leuke winst en in
een klap is alles weg. Het wordt
nu allemaal een kwestie van af
wachten. Alles staat er over een
poosje, alles draait weer, maar of er
iets uit zal komen, of ik mijn plaats
op de markt weer terug kan krij
gen
„De eerste tijd zag ik er geen
gat meer in", vertelt hij, „totdat de
koningin hier kwam en zei dat het
Nederlandse volk rne zou helpen. Ze
hebben me niet tekort gedaan, hele
maal niet, maar je krijgt altijd min
der dan iets je in feite waard was.
Voor een machine, die acht jaar oud
is, krijg je de nieuwwaarde niet te
rug, dus moet ik er zelf iets bij be
talen. Dat komt er ook nog eens
bij. Persoonlijk ontevreden, nee, dat
ben ik echt niet, maar moeilijkhe
den zijn er zat", zegt de meubel
fabrikant, dié tien man in dienst
heeft die allemaal op de zogenaam
de „nul uurverklaring" werden ge
zet. Maar waarvan nog niet één een
andere baan is gaan zoeken. De
overige particuliere huiseigenaars
bewoners, die' nog geen nieuw huis
hebben beginnen het allemaal een
beetje zat te worden. Het duurt hen
te lang voordat de bouwvergunnin
gen wordt verleend of in andere ge
vallen voordat de gemeente voor hen
en voor hun bedrijven een ander
plaatsje heeft gevonden.
Wrevel is eens te meer opgewekt nu
ze in gaan zien, dat er van bou
wen dit jaar in verband met de
komende winter wel niets meer
zal komen.
Zij zullen, vrezen ze, nog minstens
driekwart jaar moeten wachten. Kip-
penfokker D. G. van de Water (van
zijn grote boerderij i<- nog slechts
de kelder over, van zijn vierduizend
kippen een kwart) mag voorlopig
nog n'jt bouwen. „Het zit vast bij
de gemeente, daar wil men dat ik
ergens anders buiten de bebouwde
kom ga boeren. Ze zijn grond voor
me aan het zoeken, maar als het
aan mij lag bleef ik veel' liever hier."
In dit gedeelte van het dorp zit
ten de meeste afnemers van zijn
eieren. „Ik ben helemaal niet hals
starrig", zegt hij, „maar ik begin
het nu zo onder de hand wel zat te
worden, ik wil wel weer eens begin
nen, maar dat zal wel hier dicht
in de buurt moeten zijn. Ik ga hier
nog geen kilometer vandaan- Dat
weiger ik. Als het hier niet wegge
waaid was, had ik- waarschijnlijk
nooit weggehoeven".
Een ander huis, waarvan nog
slechts een paar brokkelige muren
overeind staan, is een grote boer
derij, waarvan het ene gedeelte be
stond uit de slagerij van de heer
Wierks en het andere deel door
diens broer als boerenhofstee werd
gebruikt. Ook zij zitten met het pro
bleem, dat de gemeente op deze
plaats agrarische bedrijven liever
kwijt dan rijk is. De slagerij niet
zozeer, maar toch heeft de heer
Wierks, die voorlopig in een woonwa
gen huist, besloten zijn nering in
Tricht niet meer voort te zetten.
Hij werd voor de keus gesteld zijn
slagerswinkel in Tricht weer van de
grond af op te bouwen of elders te
gaan beginnen. „Hier heb ik er
geen animG meer in. Het was mijn
eigendom en het zal me aan m'n
hart gaan, maar als ik er weer een
ton in moet investeren, moet het er
ook weer eventueel uit kunnen ko
men. Dan maar liever ergens an
ders." -
Dat ergens anders is in Beesd,
waar hij voorlopig op proef, maar op
den duur in pacht een slagerij van
een supermarket gaat runnen.
Zijn boer is eveneens van plan het
oude agrarische bedrijf stop
te zetten.
Er stonden voor de storm drie
grote schuren, waarvan hij de kubie
ke meters in hout in de vorm van
nieuwbouw terugkrijgt. Ook zijn be
drijf zag men liever verplaatst naar
elders, maar daar voelt hij niets
voor. Hij is nu van plan de nieuw
bouw te benutten voor het bouwen
van garages en die te verhuren, een
bezigheid, die in deze nieuwe wijk,
waar bij geen enkele woning een ga
rage is gebouwd, wel eens erg lu
cratief zou kunnen zijn."
„De gemeente", vertelt zijn broer,"
staat welwillend tegenover deze plan
nen. Men wilde over ons terrein een
nieuwe weg aanleggen. Vroeger had
dat uitkopen betekent van bebouw
de grond, maar de gebouwen zijn nu
foetsie- Ik denk dat ze daar wel
iets tegenover zullen stellen in de
vorm van een goedkeuring."
Zijn eigen woonhuis, een van de
woningwetwoningen, die zeker voor
Kerstmis klaar zullen zijn, hoopt hij
in de komende dagen te kunnen be
trekken.
Dan is de ellertde van het ver
plicht leven in een woonwagen ook
weer achter de rug.
Een paar brokkelige muren zyn er overgebleven van slagerij Wierks.
Opbouwen kost bem evenveel als ergens anders opnieuw beginnen. In
dat laatste ziet de heer Wierks meer toekomst.
AMSTERDAM (ANP) Gebr. Stork
en Co's Apparatenfabriek N.V. te Am
sterdam, contractspartner voor de groep
Stork-Amsterdam en enkele van haar
dochterondernemingen, heeft van Tech.
nopromimport te Moskou de opdracht
gekregen tot het leveren en eventueel
ter plaatse monteren van installaties
voor de zuivel- en farmaceutische in
dustrie tot een totaalbedrag van ruim
f 10 miljoen, zo wordt van V.M.F.-züde
meegedeeld.
Deze installaties dienen eind 1968,
begin 1969 te warden opgeleverd in de
nabijheid van Moskou, alsook in de
Oekraïne en in Siberië. De zuivelin-
stallaties vormen een herhalingsop
dracht. Daarentegen is het de eerste
keer dat Stork-Amsterdam een op
dracht verkrijgt voor de Russische
farmaceutische industrie.
De groep Stork-Amsterdam maakt
deel uit van het concern VMF/Stork
Werkspoor en specialiseert zich o.a. op
de constructie en levering van com
plete installaties en machines voor
onder meer de zuivel- dranken- en
levensmiddelenindustrie.
HAARLEM Nadat provinciale
staten van Noord Holland gepraat
hadden over publikatienormen van
de bijstandswet, zei de commissa
ris van de koningin mr. F. J.
Kranenburg: „U hebt nu vijf kwar
tier gepraat over iets waarin pro
vinciale staten geen bevoegdheid
hebben. Het was een interessante
discussie van een gezaghebbend
politiek lichaam over een belang
rijk onderwerp. Maar we hadden
net zo goed kunnen praten over
de bieraccijns in Nederland. Daar
hebben wij ook niet over te be
slissen. Werd in deze vyf kwartier
uw presentiegeld nog niet ver
diend." Mr. Kranenburg maakte
overigens wel zijn excuses voor
deze laatste opmerking.
DE BILLITON MAATSCHAPPIJ heeft
over het eerste half jaar 1967 een netto
winst behaald van 7,75 miljoen gulden
tegen 6,44 miljoen in de overeenkom-
stige periode van 1966. Verwacht wordt,
dat de in het tweede half jaar te beha
len resultaten tenminste gelijk zullen
zijn aan die, welke in het eerste half
jaar werden verkregen. Op grond hier
van achten commissarissen en directie
het verantwoord een interim-dividend
uit te keten en wel per aandeel van
twintig gulden tweede rubriek 2,— en
per aandeel van duizend gulden eerste
rubriek 150.
(Van een onzer verslaggevers)
SCHAESBERG Pastoor Ed. Miede
ma van de H Michaelparochic te
Schaesberg is niet van plan naar Roer
mond te gaan om op het bisdom het
verslag in te zien dat begin dit jaar
naar aanleiding van een verhoor en
naar aanleiding van een gesprek tus
sen hem en mgr P. Moors is opge
steld.
Pastoor Miedema blijft erbij, dat de
bisschop hem had beloofd dit verslag
op te sturen. „Met zo'n verslag moet ik
kunnen werken en dat wordt onmoge
lijk wanneer ik het alleen even mag
inkijken", zegt de pastoor.
Vanavond komt pastoor Miedema an
dermaal op het televisiescherm, nu in
het programma Miesen-scène met Mies
Bouwman. De pastoor zit er alleen mee
hoe het geschil met de bisschop aan het
t.v.-publiek duidelijk te maken. „Ik
kan toch niet met die futiliteiten aan
komen, die de bisschop mü verwijt.'Zo
als de bekorte mis. Dat zou een lacher
tje worden. Ik zal het maar houden
op het verschil tussen de juridische
hiërarchische kerk en de pastorale
kerk".
De verhalen over bemiddelingspogin
gen die sommige pastoors en dekens
zouden hebben ondernomen spreekt
pastoor Miedema tegen. „Van echte be
middeling is geen sprake geweest".
Toch blijft het volgens de pastoor sym
pathiebetuigingen regenen. Per tele
foon en per brief. Ze komen uit alle
hoeken van liet land. Van mensen die
ik helemaal niet ken".
Een aantal rijksambtenaren dreigt
over enige tijd uit Den Haag te moe
ten emigreren. Iedereen, behalve het
gros van 's rijks dienaren zelf, is het
er over eensde rijksdiensten moe
ten worden gedecentraliseerd. Het
C.H.U.-weekblad „De Nederlander"
vindt „decentralisatie" een te moei
lijk woord, uitmiddelpuntigheid
vinden de C.H.'ers mooier.
Maar puntig is het niet.
Het blad laakt, zoals dat heet, de
anti-uitmiddelpuntig en in het amb
tenarencorps: „Het bedenkelijkste is
echter, dat deze Randstadbewoners
zich blijkbaar in het beloofde land
achten. Buiten de Hollanden en Ut
recht 'ligt de woestijn, waar mis
schien nog wel kerken, maar geen
scholen, geen koop gelegenheden van
niveau, geen culturele centra zou
den zijn".
Er zijn ook nog zeer veel nlet-
ambtenaren-Randstadbewonêrs, di«
er zo over denken.
Maar luisteren we nog even naar
„De Nederlander": Hoe kan een
regering, die toch moet weten dat
alleen Haagse lucht zuivere lucht is,
waarin een echte regering met zijn
ambtenaren kan ademhalen, nu de
ze onderdanen verbannen naar door
mijnstof bezwangerde oorden. Dut
houden de ambtenarencentrales pro-
testbij eenkomsten: Haagse bluf".
Rake taal. Maar ambtenaren kun
nen ook anders zijn, ook in Den
Haag.
Enkele dagen geleden zagen wan
delaars midden in de residentie een
man lopen in korte broek en op blo
te voeten. De gewaarschuwde politie
hield de man aan. Hij bleek, u zegt
het, eenambtenaar te zijn, die dit
wandelkostuum heel normaal vond.
En het is niet bij de wet verboden.
De- Verenigde Staten hebben dezs
week hun tweehonderdmiljoenste
inwoner gekregen, tenzijin Viet
nam töeh meer soldaten zijn gesneu
veld dan officieel bekend wordt ge
maakt.
Mariene Dietrich, die 65 jaar te,
zei onlangs: „Ik heb er genoeg van
een „sexy"-oma te worden ge
noemd".
Ze krijg,t er alleen, nooit genoeg
van het te gijn.
„Aan het ivereldgebouw moet wor
den gewerkt, en dat gebeurt in de
Verenigde Naties", heeft mr. Mom-
mersteeg, Tweede-Kamerlid voor de
K.V.P., gezegd. En verder: „Neder
land kan naar mijn mening daarbij
een belangrijke bijdrage leveren, met
name op het gebied van de ontwik
kelingshulp, de rechten van de mens
en bij de vredebewarende activitei
ten".
Of passiviteiten?
De heer Abraham Ribicoff heeft
in de Amerikaanse senaat verteld,
dat in de V.S. jaarlijks ongeveer een
kwart miljoen mensen verdwijnen,
van wie, zo zei hij, vijf- d tiendui
zend nooit meer worden terugge
vonden". Hieronder zouden een mas
sa „hippies" zijn
Wie interesse heeft ln een eerle
liefdesbrieven van Ernest Heming
way, kan zondag in Londen terecht.
Daar worden de amoureuze schrijf
sels die de beroemde auteur tussen
1950 en 1955 aan de Venetiaanse
Adriana Xvancich heeft geschreven,
geveild.
Het lijkt een tip voor het week
einde, maar dan toch een met een
raar smaakje.
En nu, lezers en lezeressen, op
naar de dag van morgen met een
wijs woord: „Velen voelen, weinigen
denken, maar nog minder in aantal
zijn zij, die hun gedachten kunnen
uitdrukken".
MERIJN.
(ADVERTENTIE)
