De oude gierigaard en
de
pnge spu
llebaas
De gouden naalden
Op drie scholen nu
duizend leerlingen
I
Mijnheer Eekhoorn gaat
wintervoedsel zoeken
ENOEGOE, EEN VERLATEN
STAD, LIGT NOG
ALTIJD ONDER VUUR
Alleen Loftleidir biedt u
de allerlaagste tarieven naar
Amerika
ÊOFTlEIDm
I 9
DAGBLAD DE STEM VAN WOENSDAG 25 OKTOBER 196
Herfst
De rijke broer
Het spook
Het offer
De kousenfabriek
Het poesje
van Liesje
De gelukkige
kabouters
Biafranen vechten door
Uittocht
KRO-regisseur
Frans Hoen
overleden
Vereniging voor Christelijk Middelbaar en
Voorbereidend Hoger Onderwijs voor Zeeland
Knooppunt
Calambar
Pennen
Dagblad De Stem
TOTAAL Uw krant
Een welgestelde boer bezat een mooie boerderij en een stal vol prach
tige paarden. Toen hij stierf moesten zijn twee zonen, de een alreeds een
volwassen man en de ander nog pas een jongen, de erfenis verdelen.
De oudste hield niet van paarden, want zij kostten meer dan zij opbrach
ten en hij was een gierigaard. De jongste gaf weinig om de boerderij, maar
de paarden waren zijn lust en zijn leven.
Daarom zei de gierigaard tegen zijn broer: „Jij mag de paarden hebben,
dan houd ik de boerderij met alles wat er in is".
De jongen was hiermee heel tevreden. „Morgen moet je met je paarden
de deur uit zijn", voegde de oudste broer eraan toe, „ik geef geen cent
meer voor de paarden uit". Hierop had de jongen niet gerekend
De volgende dag trok hij met zijn
prachtige stoet paarden en een klein
buideltje geld de wijde wereld in om
spullebaas te worden. Hij kocht een
tent, leerde zijn dieren mooie kunsten
en befeon voorstellingen te geven voor
een geëerd publiek.
De knecht, die hij in diensf had ge
nomen, speelde in het paardespul nu
eens voor fiere ruiter, dan weer voor
danser, die balanceert op de deinende
ruggen. Maar het liefst was hij een
slimme clown, die zich tussen de paar
den van den domme hield. De jongen
en de lcown trokken door het land en
over de grenzen. Ze zagen vreemde
streken en verdienden juist genoeg om
hun dieren te verzorgen en zelf in le
ven te blijven.
Toen na enkele jaren de jongen een
volwassen man was geworden, werd het
lievelingspaard van zijn vader te oud
om nog langer mee te trekken. Zijn
meester klopte aan bij de boeren, die
sappige weiden hadden, en vroeg of
ze zijn paard een vredige oude dag
wilden bezorgen. Maar iedereen wei
gerde. „Breng hem maar naar de paar-
deslager", zeiden ze.
Al rondreizend was het paardespul
weer in de streek gekomen waar de
ouderlijke boerderij van de twee broers
stond. Niemand in de buurt herkênde
de spullebaas, die intussen van jongen
tot man was opgegroeid. Tot zijn ver
wondering hoorde hij van de mensen
hoe zijn broer de rijkste en meest ge
vreesde boer uit de omtrek was gewor
den. „Hij heeft van zijn vader zilver
en goud geërfd" wisten zij te ver
tellen.
„Dit moeten wij dan eens onderzoe
ken", vond de clown. Hij haalde zijn
meester over het pak „fiere ruiter" aan
te trekken en zijn fraaiste paard te be
stijgen. Zelf trok hij zijn „narrepak"
aan, klom op de rug van een pony en
leidde zijn baas naar de ouderlijke
boerderij.
„Hier komt een koning die met zijn
nar op pelgrimstocht is naar de paus
van Rome!", kondigde hij bij de boer
derij aan.
De gierigaard, die zijn broer niet her
kende, kon een koning geen onderdak
weigeren en stond zijn gasten een ka
mer af.
„Wel, wel", merkte de nar op, „er
staan in deze kamer ook twee kinder
bedden. U bent niet getrouwd en hebt
geen kinderen, voor wie zijn die bed
jes".
„Dit zijn de kinderbedden uit mijn
jeugd, een van mezelf en een van mijn
eh zusje... zij is in het klooster ge
gaan", loog de gierige boer.
„Wat zal het klooster blij zijn geweest
met zo'n rijke non. U hebt haar toch
zeker de helft van uw vaders geld als
bruidschat meegegeven?", vroeg de nar.
„Ja zeker", stamelde de gierigaard,
„ik heb haar al mijn vaders paarden
meegegeven
„Wat zeg je???", riep de clown, „paar
den??? Wat moet een non daarmee
aanvangen?"
„Neem me niet kwalijk, heer", sta
melde de gierigaard, „u verstaat me
verkeerd. Ik zei: daalders. Ik heb haar
al mijn vaders daalders uit zijn be
schilderde kist meegegeven".
De jongste zoon, die met weemoed
zijn ouderiyk huis terugzag, herinnerde
zich nu opeens de beschilderde kist aan
het voeteneind van zijn vaders bed.
Nooit had hij vermoed dat er geld in
had gezeten. Hoe slim was zijn broer
geweest toen hy voorstelde: Jy de paar
den en ik de boerderij met alles wat
erin is!
Gerdie v. d. Wijngaard, Eikbergseweg 4, Bavei (8 jaar).
Nu ga ik jullie een verhaal vertellen
dat ik zelf heb gemaakt Op een dag
midden in de herfst zaten mijnheer en
mevrouw eekhoorn samen te praten
over de komende winter. Hij zei
„Vrouwtje, ik ga naar het bos. Daar
ga ik eikels en beukenootjes zoeken."
Daarna ging hij weg.
Onderweg kwam hij een heleboel
blaadjes tegen „Daaag", zeiden de
blaadjes. „Waar ga jij naar toe?" „Ik
ga eten zoeken, gaan jullie met mij
mee?' De blaadjes zeiden: „Maar dat
kunnen wij niet." „Waarom niet?"
„Omdat Jan de Wind ons zou mee
nemen naar het herfst-feest." „Noi,
dan ga ik maar weer verder. Daaag,
tot ziens." „Wacht even. wacht even
■L>e kleinere blaadjes kunnen nog wel
mee riepen de oudste blaadjes. „Nou
goed mompelde de eekhoorn. „Kom
we gaan."
„Falderie, faldcra, hahaha", ze zingen
vrolijk. Daar komen ze bij een beuke
boom aan. De blaadjes roepen blij
rokje" °°m bnüniasie en tante geel
,J>ag geeltje, dag bruintje, dag vlekje
v^jXlië."16 °P "Site? Dat is aardii
fcwSf'JSJare'.'-„''IJïks maare. Kom
btanen allemaal." „Ik kan niet komen".
eekb00™' „want ik moet nog
eikels en beukenootjes zoeken. Daar
vrouwtje blij mee zijn. Nu
ga ik weg, want anders is n' jn yxouw-
tje ongerust. Daaag allemaal, tot een
volgende keer."
Daar ging hij, met tussen zijn pootjes
het eten. Toen hij thuis kwam was
zijn vrouwtje erg blij met alles. En ze
hebben de hele winter helemaal geen
honger en kou gehad.
Ingrid de Vos, Berkenstraat 16,
Raamsdonksveer.
zijn dan goud, anders kan hij de eeuwi
ge zaligheid niet verwerven
Terwijl de boer in het angstzweet
baadde, en steunde: „Ga weg!.Ik heb
geen zuster!", sloop de clown met het
paard heen.
De volgende morgen namen de ko
ning en zijn nar afscheid van de boer,
die bleek was van een verschrikkelijke
nachtmerrie. Aan weerszijden van het
koninklijk paard hing een zak vol daal
ders Voor een arm klooster, dat
u zeker wel op uw pelgrimstocht be
zoeken zult. Ik hoop dat men er voor
mijn zaligheid wil bidden", steunde de
gierigaard.
De nar voorkwam zijn meester en zei:
„Wij zullen niet rusten voor deze daal
ders zijn afgedragen aan de poort
waarachter het jongste kind van uw
ouders verblijft. Dank voor uw gast
vrijheid en God zegene u!"
De spullebaas kon nu grazige weiden
en een warme stal kopen voor zijn
oude paarden, zodat zij een vredige le
vensavond mochten slijten.
En de gierigaard kreeg door het of
fer, dat hij met pijn had gebracht,
meer vrede in zijn ziel dan hij ooit
gekend had.
AN MAC GILLAVRY
Herfst, herfst in het land,
roepen kinderen hand in hand.
Ze spelen met blaren,
en krijgen vieze haren.
Maar daar geven ze niets om,
want het gaat om de lol, toe kom!
Herfst, herfst in het land,
roepen kinderen hand in hand.
Blaren vallen van bomen,
en kinderen krijgen rode konen.
De kinderen kijken 's avonds naar
buiten,
en kijken guitig naar de ruiten.
zelf gemaakt door
Trees Poortman (11 jaar)
Heuvelhrink 51, Breda.
In Emmen stond een fabriek voor
nylons. Dikke en dunne kousen wer
den daar gemaakt. De fabriek is zon
dag uitgebrand. De arbeid moet nu
worden gestaakt.
Nu het bedrijf stil moet liggen ko
men er in de winkel geen nieuwe kou
sen meer. Wij kopen nu de winkels
leeg. Dat doet niemand zeer.
Straks zijn alle nylons op. De win
kelier kan geen nieuwe kopen. De da
mes staan op htm kop En gaan nu
met blote benen lopen.
(Mfjn vader heeft mij wel een
klein beetje meegeholpen, om
dat ik zelf niet zo goed kan
rijmen). Mijn naam en adres
zijn: Willie Hoevenaars,
Rembrandtlaan 17, Rijen (N-B)
Die nacht sloop de clown naar de
slaapkamer van de boer en luisterde
aan de deur tot hij hem hoorde snur
ken. Daarna haalde hij in de stal het
fraaie paard van zijn meester, dat zo
veel kunsten kon doen. Hij liet het de
trap beklimmen en de kamer van de
boer binnengaan Zelf bleef hij op de
gang en hinnikte door het sleutelgat:
„Kijk eens, ik ben je vaders lievelings
paard. Morgen moet ik naar de paarde-
slager, want er is geen grazige weide
en geen warme stal, waar ik een vre
dige levensavond kan slijten Ik ben
een schepsel Gods en wie mij slecht
behandelt, krijgt loon naar werken in
de eeuwigheid hihihihi!!"
De boer kermde en vocht met zijn
dekens.
Toen piepte de deur open en de
clown in zijn lange, witte nachthemd
met een handdoek over het hoofd,
tripte naar binnen. Met de zwier van
een danseres nesteeg hij het paard, dat
voorzichtig rondstapte en met zijn
danseressestem lispelde hij:
„Nu zit er een non op de rug van
het paard! Ik ben je zuster, brave
broer, en ik kom mijn duizend daal
ders halen. Een rijkaard moet eerlijker
Gidia Boudens (8 jaar), Zeelandsedjjk 23, Kwadendamme.
Er was eens een oud vrouwtje. Zij
heette Marie. Marie woonde in een
hutje midden in het bos. Ze had in
haar hutje kleine meubeltjes en schil
derijtjes. De meubeltjes waren alle
maal. gebreid en de schilderijtjes ge
borduurd. De kachel, want die had ze
ook, was ook gebreid, want die was
nooit aan. Heel de stad, gelegen aan de
rand van het bos. wist dat Marie goed
kon breien en borduren. Tot op een
dag de naald weg was. Want niemand
in de stad wist dat Marie gouden naal
den had. En het waren nog wel tover-
naalden.
Die dag dat ze de naald kwijt was,
kwam de koning van het land op be
zoek. Ze moest een mooi tafelkleed ma
ken. De wol kreeg ze van de koning.
Dat waren 10 bollen. Maar Marie wist,
dat ze met 1 2 bollen toekwam. Maar
nu had ze de naalden niet en morgen
moest het klaar zijn. Ze ging 's avonds
maar naar bed en zou het geheim dan
maar aan de koning vertellen. Want
iiiiiiiimiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
In het dorpje Prinsenbeek staat een
klein huisje en in dat huisje woont een
klein meisje en ze heette Liesje.
Liesje had een poesje en Liesje speel
de elke dag met dat poesje en »ze was
zo dol op dat poesje en ze wou dan ook
elke dag met dat poesje spelen. Maar
op een dag moest Liesje weer naar
school, maar ze wou het poesje mee
nemen, maar dat mocht niet van mama
en ze huilde de hele dag door en de
juffrouw vroeg wat er aan de hand was
maar ze wilde het niet zeggen. O, daar
gaat de bel. Daar staat Liesje buiten en
onderweg viel ze plotseling op de grond
weet je, want ze had niet gegeten en
gedronken. Maar ze wilde opstaan want
daar kwam een auto aan en hij kon niet
remmen en plotseling reed hij Liesje
dood. Dat was de geschiedenis yan
Liesje en haar poesje.
Roosje Poortman
Heuvelbrink 51, Breda
ze kon hem nu niet maken.
De poes liet ze in de mand in de ka
mer slapen, 's Nachts kwamen er ka
bouters en maakten een tafelkleed.
Want ze hadden medelijden met Marie.
Maar het ging maar tot de helft. Want
's nachts werd de poes wakker en snoof.
Dat hoorden de kabouters en ze vlucht
ten weg. Kabouter Domoor vergat on
der zijn vlucht zijn gouden naald, maar
durfde niet meer terug
De volgende morgen vond Marie het
halve tafelkleed en de gouden naald
Ze maakte vlug het tafelkleed af en
het was net op tijd, want daar kwam de
optocht aan. De koning bekeek het
tafelkleed. Het was heel erg mooi vond
de koning. De koningin en de koning
gaven 500 gulden voor het tafelkleed.
Daarvan ging Marie een rustig le
ventje leiden. Ze maakte iedere dag
haast een mooi kleedje of een truitje.
En zo leefde zij nog lang en gelukkig.
Maria Havermans (12 jaar)
Oude Tilburgsebaan 59, Dorst,
(N.-B.).
(Ik wil graag corresponderen met een
jongen van 12 jaar (liefst foto erby)
Ik houd van beat en hipkleren).
In een bos woonde een mooi kabou
tertje. Zijn naam was Rimpelneus. Hij
moest heel hard werken. Hij ging naar
het bos om hout te hakken. Daarna ging
hij naar de stad om het te verkopen.
Het werken moest hij laten staan. En
hij verdiende veel centjes. Hij werd zo
rijk dat hij een nieuwe paddestoel kon
kopen. Het werd een heel grote pad
destoel. Hij ging met een knappe ka-
bouterin trouwen. Nu zijn ze heel ge
lukkig. Zij kregen veel kinderen. Een
jongetje, dat heette Hangmuts en twee
meisjes. En ze heetten Fleurrokj'e en
Blinkrokje en Geelhaartje en ze leef
den nog lang en gelukkig.
Irene de Vos
Berkenstraat 16, Raamsdonksveer
Jackie Roches (8 jaar), Bcatrixstraat 17, Kloasterzande
ENOEGOE (AP) Een gloednieuwe kinderwagen staat op de
Ogoeiweg niet ver van een huis, waarop is gekalkt: „Leef en laat
leven".
Kinderwagen en huis zijn beide leeg achtergelaten. Enoegoe, de
veroverde hoofdstad van het separatistische Biafra, is eens de woon
plaats geweest van op zijn minst 150.000 mensen. Thans is de stad
verlaten.
Van Enoegoe, dat 80 km ten noorden
van de grens met noordelyk Nigeria
ligt, groeit de wildernis geluidloos
over de woningen van op zyn minst
een half miljoen mensen voor het
grootste gedeelte Ibo's, die voor het
federale leger zijn gevlucht. Er is
geen levende ziel te zien.
,,De oorlog gaat niet tegen de Ibo's"
zegt de 34-jarige kolonel Mohammed
Sjoewa, de bevelhebber van de federa
le eerste divisie, die op 4 oktober
Enoegoe is binnengedrongen. „De oor
log gaat tegen hen, die het land wil
len doen uiteenvallen".
Hij sprak tot journalisten, die door
de federale regering naar Enoegoe wa
ren gebracht omdat zij geprikkeld was
door berichten, volgens welke haar
strijdkrachten geen meester waren in
Enoegoe.
Er was niiemand in de stad, die
zijn bewering kon tgeenspreken. „De
Iboman is zo vol propaganda ge
pompt", zei Sjoewa, een korte, ten
ger gebouwde man uit Borinoe in het
noordoosten van Nigeria" dat ze niets
geloven. Ze hebben hen verteld, dat
wij iedereen, die ouder is dan vijf
jaar, zouden doden".
De Ibp's zijn weggesmolten in een
uittocht, welke bijna de vlucht even
aart van de Ibo's uit het noorden
naar het zuiden, reeds een van de
dichtst bevolkte streken van Afrika,
toen zij bedreigd werden door de
moordpartijen van de noordelingen.
Er zijn geen waarneembare tekenen
van moorden op grote schaal langs de
weg van het federale leger naar Enoe
goe. Beenderen, snel kaalgeplukt door
de gieren, die nog in de lucht rond
cirkelen, liggen langs de weg nabij
het radiostation, dat door de federale
regering zaterdag weer in de ether
is gebracht.
vechten in de buitenwijken van het pas
veroverde Calambar, dat in zuidoos
telijke richting ligt, maar Sjoewa zei,
dat het offensief belemmerd werd
door de nederlaag van de federalen,
die bij Onitsja, ongeveer 140 km in
westelijke richting, probeerden de Ni
ger over te steken.
(Van onze radio- en t.v.-redacteur)
HILVERSUM In zijn woning te
Hilversum is op 47-jarige leeftijd plot
seling overleden de K.R.O.-regisseur
Frans Hoen. De heer 't Hoen was
gehuwd en vader van twee kinderen.
Sinds 1 juli 1964 werkte hij in vaste
dienst bij de K.R.O.-t.v. als regisseur.
Daarvoor arbeidde hij als free lance-
regisseur bdj verschillende amateur-
toneelgezelschappen. Hij was sinds ve
le jaren betrokken bij het Amsterdam
se amateurtoneel.
Tot zijn belangrijkste produkties van
de laatste jaren bij de K.R.O. behoor
de de opera Carmen, uitgezonden ter
gelegenheid van het 40-jarig jubileum
van de K.R.O. in 1965.
Frans 't Hoen was momenteel be
zig met het televisiespel „Toestel in
gesprek" van William Fairchild. En
kele weken geleden zond de K.R.O.
onder zijn regie de wereldpremière
uit van „De Spiegel van Venetie
van Hendrik Andriessen.
Het federale leger houdt ongeveer
500 Ibo's gevangen op het sportter
rein van het leger. Sjoewe zei, dat»
de soldaten van Biafra zijn betrapt
toen zij met burgers in Enoegoe in
filtreerden en dat de federalen daar
om besloten, iedereen, die nog in de
stad achterbleef, gevangen te zetten.
Enoegoe ligt nog altijd onder vuur.
Officieren deelden mee, dat de Bia
franen van tijd tot tijd mortiergrana
ten in de stad schieten, hetgeen be
tekent, dat zij zich binnen een af
stand van ongeveer vijf km bevinden.
Federale troepen hebben op een 14,5
km in westelijke richting gelegen
knooppunt een aanval afgeslagen van
Biafranen ter sterkte van een com
pagnie. Ongeveer 32 km in zuidwes
telijke richting hebben de Biafranen
volgens de federalen een „geheim" ter
rein voor het opstijgen en landen van
helikopters, waarvan enkele zijn ver
nield.
Sjoewa zei, dat de hoofdmacht van de
Biafranen misschien vijf bataljons
zich te Awgoe, ongeveer 53 km
naar het zuiden bevindt. Dit is de
halve afstand naar Oemoeahia, waar,
naar men meent, het separistische re
gime van lt. kol. O'doemegwoe Ojoek-
woe zijn hoofdkwartier zal vestigen.
„Alles wat wij willen is een einde
makenaan de oorlog", zei Sjoewa.
„Als zij het opgeven, trekken wij niet
verder. Doen zij dat niet, dan marche
ren wij door
De federalen beweren, dat zij elders
(Van een onzer verslaggeefsters)
GOES De Vereniging voor
Christelijk Middelbaar en Voor
bereidend Hoger Onderwijs voor
Zeeland mag zich de grootste
vereniging voor voortgezet on
derwijs in deze provincie noe
men. Op dit moment nl. staan er
bij de drie scholen die van deze
vereniging uitgaan meer dan dui
zend leerlingen ingeschreven.
Voorzitter J. van Bennekom uit
Middelburg vond het bereiken
van deze volgens hem merkwaar
dige mijlpaal wel de moeite
waard om er even bij stil te staan.
Hij deed dat met een klein gezel
schap medebestuursleden, docen
ten, ouders en leerlingen tijdens
een korte bijeenkomst in het
Christelijk Lyceum voor Zeeland
te Goes,
De heer Van Bennekom memoreerde
eeï," Je£en}g"?uU drie -nederzettin
gen in Zeeland heeft: het Christelijk
Lyceum in Goes, een dependance hier-
T^oeuzen en de Christelijke
HBS en MMS voor Zeeland te Middel-
Hiet gaat deze scholen goed, zo bleek
uit een aantal cijfers dat de heer Van
Bennekom noemde. Het Christelijk Ly
ceum in Goes vermeldde bij de start
ongeveer 20 jaar geleden, 83 leerlingen'
Nu zijn het er 397. De school in Middel
burg startte op 1 september 1953 met
40 jongens en meisjes. Dit aantal is ge
stegen tot 516.
„Tenslote hebben we met angst en
beven de sprong over de Westersehel-
de gewaagd", aldus de heer Van Benne
kom, doelend op de school in Terneu-
zen. Ook hier waren bij het begin 40
kinderen; nu zijn het er 98.
De heer Van Bennekom wees erop
dat het bestuur blijft zoeken naar mo
gelijkheden om ook West-Zeeuwsch-
Vlaanderen, Tholen, St.-Philipsland en
zelfs Bergen op Zoom te bereiken.
Een groot aantal kinderen van Schou-
wen-Duiveland bezoekt nu de school in
Goes. Sinds de bouw van de Zeeland-
brug is de afstand niet zo'n probleem
meer. De problemen zijn nu van een
andere, nl. van financiële aard. Door
de tolgelden die de schoolgaande kin
deren van Schouwen iedere keer moe
ten betalen, komen de ouders voor deze
extra-lasten te staan.
Het bestuur van de vereniging vindt
deze extra-vervoerskosten in zekere
zin discriminerend t.o.v. de Schouwe
naars. Daarom heeft het bestuur, zo
deelde de voorzitter mee, kort geleden
het besluit, genomen dat de vereniging
de tolgelden zal betalen voor die kin
deren van Schouwen die het Christelijk
Lyceum in Goes bezoeken. Dit betekent
voor het verenigingsbestuur een jaar
lijkse last van f 3000,-. ,,Ik hoop dat het
er f 6000,- zullen worden", meende de
heer Van Bennekom, die zoveel moge
lijk Schouwse kinderen het onderwijs
aan een van de scholen van de vereni
ging gunt.
Verder bracht de heer Van Benne
kom aan de orde, dat kinderen die op
leiding moeten kunnen genieten die
het best bij de aard en de persoonlijk
heid van het kind past. De voorzitter
wees er in dit verband op, dat er be
halve tussen de drie scholen onderling
ook met andere scholen in Zeeland een
goede samenwerking is of op gang komt
om gezamenlijk ernaar te streven dat
een kind daar komt waar het hoort.
Via deze omweg kwam de heer Van
Bennekom weer terecht hij de duizend
ste leerling die de vereniging heeft in
geschreven. Na een hele uitpluizerij ia
men er achter gekomen dat deze dui
zendste leerling aan het lyceum in Goes
is ingeschreven. Het is Wim Hoogstraten
uit ïerseke.
Als blijvende herinnering aan deze
.merkwaardige mijlpaal" kreeg hij van
de heer Van Bennekom een vierkleuren
pen. Bij verder zoeken bleek dat de
999e leerling, een meisje van de Mid
delburgse school is, nl. Ella Jasperse
uit Middelburg. Ook voor haar had de
heer Van Bennekom een pen. Natuurlijk
werd ook nagegaan wie dan wel leer
ling no. 1001 is. Dat bleek Mieneke de
Jong van hoe kan het bijna anders
de dependance in Terr.euzen is. Voor
haar was er eveneens een pen.
Het gezelschap genodigden kon tot
besluit van deze bijeenkomst kennis
nemen van het talenpraeticum waarmee
op nog maar enkele scholen in Zeeland
wordt geëxperimenteerd. Het Christe
lijk Lyceum in Goes is een van deze
scholen.
HANDLICHTING.
Bij beschikking van de Heer
Kantonrechter te Breda d.d.
17 oktober 1967 is aan Ma-
rinus van Es, geboren te
Breda op 12 april 1949 en
aldaar wonende aan de Ta.
xandrialaan no. 8, handlich
ting verleend tot de gehele
ontvangst, de uitgaven van
en van de beschikking over
zijn inkomsten, 't sluiten van
verhuringen, het uitoefenen
en drijven van het meubel
en woningstoffeerbedrijf en
de kleinhandel in meubel- en
woningtextielgioederen, en
tot het oprichten van en
deelnemen In ondernemin
gen in die tak van handel en
bedrijf, een en ander in de
ruimste zin des woords.
doch met in achtneming van
het bepaalde bij artikel 484
van het Burgerlijk Wetboek
Mr. F. R. van der Laken
gemachtigde.
Voorlopig kosteloos.
Onder intrekking van de
beschikking van 29 septem
ber 1967, waarbij voorlopige
surséance van betaling werd
verleend, is bij vonnis der
Arrondissements-Reehtbank
te Breda van 20 oktober 19G7
in staat van faillissement
verklaard Josef Wendel,
leerlooier, Laurenslaan 25,
Breda, gem. Alphen Riel,
Stationsstraat 19-21, met be.
noeming van de heer Mr.
H. F. van den Haak tot
Rechter-Commissaris en de
ondergetekende tot curator.
De Heer Reehter-Commis
saris heeft bepaald, dat de
indiening der schuldi orde
ringen moet plaats hebben
uiterlijk op 21 november
1967 aan onderstaand adres,
en dat de verificatievergade
ring zal worden gehouden op
donderdag 7 december 1967
te 09-15 uur in het Gerechts
gebouw aan het Sophiaplein
te Breda.
De curator,
Mr. F. R. van der Laken,
Sophiastraat 26, Breda
Groepsreis naar Amerika/Canada v.a. fl. 1050,- p.p.
Vertrek: 17 december 1967. Met de mogelijkheid om 1 Jaar ia
Amerika/Canada te verblijven.
Deze groepsreis wordt uitgevoerd onder deskundige Nederlandse
leiding.
Normale tarieven:
fl. 1022.—, 21-daags retour, Luxemburg-New York.
fl. 1165,—, jaarretour, laagseizoen, Luxemburg-New York.
fl. 1420,-, jaarretour, laagseizoen, Amsterdam-New York.
Neem kontakt op met uw reisbureau en vraag naar de voordelige
tarieven van Loftleidir Icelandic Airlines.
ICELANDIC AIRLINES
SINGEL 540, AMSTERDAM. TELEF. 020-226317
BON voor inlichtingen
Naam:
Adres:
Woonplaats:
Opsturen in een open enveloppe, gefrankeerd met 12 ets postzegel.
