ie f
rming*
We moesten
toch
wat zien te maken
van Westkapelle"
Hotel Rotterdam te
Sas van Gent 150
ouder
jaar of
nachtstroom
Adri Huibr
15 jaar VVV
Levendige discussie over
taken van kerk en leger
Even
uitblazen
mevrouw
rpapier
voor
uw
-pen
sistente
Hond kwijt?
Heeft missionering
eigenlijk nog zin?
Eerste paal voor
nieuw Middelburgs
politiebureau
VERKOPING te
slHOEK Zld.
sinventaris
PSTER
■VERKOOPSTER
gnatius-ziekenhuis
spreekuur
geneeskunde
sen
'BS
•'«gen
huis
\NDSHUIZEN
IUIZEN
ARTWIJK
55
Vaste dienst
Beetje geluk
Interkerkelijke vredesweek
Wijziging secretariaat
district Zeeland
r.-k. bejaardentehuizen
Eerste Oranjekalender
aangeboden
Expositie Guido Metsers
in Groningen
TE GOES
Poppentheater
voor scholieren
PAUS PAULUS:
Duur aardgas
Zeeuwse duiven voorop I
MERKWAARDIGE
VOGELTREK
Heet water zo uit de kranenMet krachtige straal?
'n Bad in enkele minuten - een emmer in seconden?
Dan een elektrische boiler!
N.V. PROVINCIALE ZEEUWSCHE ELECTRICITEITS-M AATSCHAPPIJ
RASECHTE 1
DAGBLAD DE STEM VAN ZATERDAG 14 OKTOBER 1967
INGEN TOT 350 KUB.
TOREN (MODERNE CONVECTOREN)
CENTRALE EEN GASHAARD,
MEND:
AMER PLUS 4 VERTREKKEN
AAAPKAMERS. BAD-Of STUDEERKAMER)
AFGEWERKT BINNEN 3 DAGEN
BEWOONDE PERCELEN
'AL VAN VERHUIZING
CA. f3250,-
ENEDEN f400,- 'S JAARS
\ATSELIJK INSTALLATEUR
fan spoedig volledig
us: MEKASET
genie
POSTBUS 51 TEL. (04700) 17516
te Goes, zei op ZATERDAG 21
uur v.m., ten verzoeke van de
de Fa. C. Schrieks Zonen,
INHOEK - Zld., in de bedrijf»
traatweg aldaar, publiek bij op«
verkopen de gehele
2 x 160 t en 4 x 150 t, S be-
ungskokers, 2 transportbanden,
vijzels en elevatoren m. electr.
;ers, zakkenklopmach., 2 electr,
kenstopmach., electr. zuiverings-
gimach. compl., graantemp.meter,
2 bascules, Ford-Consul pers.-
ine gereedschappen, kruiwagen,
i, Olivetti - electr. telmach., enz.
20 okt. van 14-17 uur en o.d. dag
r.
?e verkrijgbaar.
Loeve, gerechtsdeurwaarder,
?sten<markt 23,
•Toon 01100—5303.
TENMAGAZUNEN zoêken voor
i een
■ing)
kat 117, telefoon 01600—38078.
elminasingel 33, breda
)ber 1967 zullen de internisten
ekenhuis uitsluitend op af
zijn.
oude patiënten wordt aangf-
lijk telefonisch of persoonlijk
n bij het Centrale Afspraak-
0 of 22000 toestel 435.
U'nnen een week behandeld,
ïieuwe systeem worden de
awijzigd:
van 9.00—12.30 uur en
van 13.30—17.30 uur
van 9.00—12.30 uur en
van 13.3017.30 uur
van 9.00—12.00 uur
van 10.0012.00 uur
a.s. de huishóudèlijke
noderne bejaardentehuis
Breda op volle toeren
jg tenminste versterking
ifd van de huishouding.
werkkring met een goede
keuze in- of extern kan
enst.
wij graag alle inlichtingen
et de directrice onder no.
en aan het bestuur van
7. Breda.
BEEK nog slechts enkele
keuken, 3 slaapkamer*,
uur, grote zolder, enz.
?ring mogelijk
IEEK nog enkele
wóon-eetkamer, módefn®
grote), 2 w.c.'s, douche,
35960.
*P 1
mmw
(Van een onzer verslaggevers)
WESTKAPELLE „Als mijn vrouw zegt„Wanneer gaan wij
nou eens met vakantie heeft ze wel gelijk. Al vijftien jaar doen
wij VVV-werk in Westkapelle. De weekeinden schieten er bij in om
maar te zwijgen van vakantiedagen in het zomerseizoen."
Adri Huibregtse (45), die dit jaar zijn derde lustrum in de be
vordering van het toerisme in zijn dorp achter de Noordzeedijk heeft
volgemaakt, heeft echter niet de minste spijt, dat hij destijds het
secretariaat en later ook het penningmeesterschap op zich heeft
genomen.
Hij heeft al die tijd meegewerkt aan
een onderneming, die niet te versma
den vruchten heeft afgeworpen. De
welvaart in Westkapelle is de laatste
jaren zienderogen toegenomen. De
vreemdelingen brengen geld in het
laatje. De rust is in deze dagen weer
neergedaald in het dorp met zijn ro
buuste vuurtoren, die als een onwan
kelbare wachter in het vlakke land
staat. Het geroezemoes in de hotels en
pensions, in de dorpsstraat en op de
dijk is ver verstomd. Er is weer een
seizoen achter de rug. Het was weer
drukker dan het vorige. Het volgende,
dat is wel als zeker aan te nemen, zal
opnieuw drukker zijn.
LJij had mooie lange hruine haren,
een sierlijk lijf, trouwhartige
ogen en was vriendelijk tegen ieder
een. Eén avond in onze huiskamer en
één nacht onder ons dak hadden hem
meteen tot huisgenoot bestempeld. Hij
had zich vanaf de eerste stap over
de drempel voorbeeldig gedragen,
zich blijmoedig geschikt naar ons leef
patroon en was de nieuwe dag in het
vreemde huis weer even opgewekt
begonnen als hij zich 's avonds te
ruste had gelegd. Wij zagen allemaal
tegen het naderend afscheid op, want
hoe vertrouwd hij ons voorkwam, om
hem zweefde de vraag: „Van wie zou
hij wel zijn, waar zou dit hondje
thuishoren?"
Tegelijk met de schoolkinderen had
ik om twaalf uur een kwispelstaar
tend hondje de keuken binnen gekre
gen. De opwinding in een gezin, dat
het nooit verder heeft gebracht dan
twee witte zebravinkjes, een loge
rende schildpad, een paar kortston
dige witte muizen en een bronchiaie
parkiet, laat zich slechts in Keal-
Ajax termen beschrijven: 's Morgens
had de juffrouw hem al van de speel
plaats weggejaagd, vernam ik. Doen
wij niet, hè? Integendeel. Wij wier
pen ons gezamenlijk en verenigd en
uit alie macht op zijn lichamelijk en
geestelijk welzijn. „Hij heeft dorst".
„Tuurlijk niet, honger". „Zou ie zich
zielig vinden, nu ie niet in z'n eigen
huis is?" „Za'k gauw wat honde
brood kopen?" „Hij is bang, zie je
'm trillen". „Hij is juist blij, kijk
maar naar z'n ogen. „Hij is ziek, z'n
neus is nat". Niks joh, hij is zo gezond
als wat, zie z'n vel maar eens glan
zen".
J-jet bleven goedbedoelde gissingen
want we moesten even gezamen
lijk toegeven van hondjes, laat staan
van weggelopen of verloren exempla
ren, geen verstand te hebben. Temid
den van het tumult scharrelde de
langharig vrolijk rond, besnuffelde en
belikte de een na de ander en bleef
vooral hoopvol kijken. Ons antwoord:
5 biskwietjes, 'n kommetje melk, een
prakje aardappelen met jus, het restje
blief-ik-nie pudding van de jongste,
dit alles gelardeerd met namen. De
meest voor de hand liggende tot de
meest bizarre roepnamen. Fikkie,
Archibald, Joost, Tommie, Pluto,
Dirk-Jan-Hein, Flipper, maar het
dier zonder naam was het allemaal
om 't even, als het maar lief klonk
en als 't maar warmte en eten le
verde.
(J lijkt zelf wel van de politie, zei
bureau gevonden voorwerpen
complimenteus, toen we het signale
ment van onze vondst doorgaven: on
geveer een halve meter hoog. langha
rig, egaal lichtbruin, goed verzorgd
rustig, vriendelijk, type kees-hond.
Ervaringen met een verloren porte
monnee, kinderfietsje, kleuter, auto
ped, handtas hadden ons tot deze za
kelijke formulering opgevoed. Op de
vraag: „mannetjes of vrouwtje" moes
ten wij echter bekennen ons hierover
nog niet het hoofd te hebben gebro
ken. Wel bracht deze opmerking het
vermoeden, dat mogelijk de aantrek
kingskracht van belendende viervoe
ters ons de eer van zijn (of haar) aan
wezigheid verschafte. Aangezien ech
ter het geslacht van de buurhonden
ons nimmer interesse afdwong, kwa
men wij niet verder en spraken voor
net gemak over ,,'t hondje" en „hij".
A's °P s'nterklaas-ochtend kwamen
de kinderen zéér vroeg, zéér bloot
en zéér nieuwsgierig naar beneden.
Ja, et hondje was er nog. Hij krab
belde aan de keukendeur en wenste
ons overdreven enthousiast goede
worgen. En nachtje logeren, hij op de
keukenmat en wij boven, biedt nau
welijks kansen elkaar beter te leren
kennen, maar hij was kennelijk een
v*n die begenadigde naturen, die van
af de allereerste minuut een ander
net gevoel weten te geven een bij
zonder gewaardeerde vriend te zijn.
"e kinderen vertrokken verongelijkt
naar school. Waarom valt onderwij
zersdag niet op de dag, dat je zomaar
een vriendelijk hondje in de schoot
geworpen wordt. „U jaagt 'm niet
«eg, hoor En zo zit er op het ogen-
olik een illegaal hondje zonder ver-
Mijfsvergunning naast mijn stoel, dat
aantochtig het beweeg van de schrijf
machine volgt. Straks om twaalf uur
muien er heel veel schoolkinderen de
Keuken binnenstormen, want die van
ons scheppen zonder twijfel op: „Kom
«ijken, joh, wij hebben een hónd".
COKS VAN EYSDEN
Adri Huibregtse: „Va* vorig jaar zijn
er nog geen cijfers. Ze zijn op de ge-
meentesecretarie denk ik nog een
beetje achter. Maar in 1965 waren er
hier al zo'n 300.000 overnachtingen. Als
vuistregel wordt aangenomen dat er
per overnachting ongeveer tien gulden
wordt besteed. Dat is dan in die paar
maanden een drie miljoen gulden. Geen
kleinigheid. Trouwens van dat bedrag
zou toch wel zo'n twintigduizend gul
den ai moeten kunnen voor een V.V.V.-
man in vaste dienst''.
De heer Huibregtse, die administra
teur is bij een montagebedrijf in Vlis-
singen, laat niet merken dat hij zelf
deze baan ambieert. Daarover blijft
toch weinig twijfel als hij zegt:
„Ik ben er aan begonnen en doe het
nog om iets van Westkapelle te maken.
Ik ben misschien iets te sociaal voe
lend en had op den duur moeten zeg
gen: Barst maar. Ik kan op een andere
manier veel meer geld verdienen. Maar
ja, het hele gezin is met het werk ver
groeid. Als je er wat voor voelt is het
allemachtig leuk werk. Je wordt een
vertrouweling. De vreemdelingen ko
men met alle mogelijke kwesties naar
je toe. We hebben dan ook al die jaren
voor honderd procent voor die mensen
klaar'gestaan.
Het is de laatste jaren voor mijn
vrouw, die als administratrice in de
week overdag al het werk moest doen,
een beetje te veel geworden. Het gezin
ging er trouwens onder lijden. Degene,
die haar is opgevolgd, hoef je niet ver
te zoeken. Dat is onze dochter. Al het
werk wordt nu nog in een klein ka
mertje in mijn huis gedaan. Volgend
jaar hopen we echter een ruim kan
toor in te richten in een naastgelegen
huis, de Kloosterstraat nummer vier"»
r-.-
5:,
ADRI HUIBREGTSE: ZELF GEEN VAKANTIE
Het rampzalige bombardement waar
bij geallieerde bommenwerpers in 1944
de Westkapelse zeedijk vernietigden
bommen en de binnenkolkende zee ver
woestten het dorp en kostten vele dor
pelingen het leven bracht vreemd
genoeg ook nog een klein beetje geluk.
Adri Huibregtse:. „Vroeger, vooral voor
de oorlog, was het hier maar dunnetjes, j
Er kwamen hier wel een paar families
steeds hun vakantie doorbrengen, ook
bekende kunstenaars, zoals de schilder
Charlie Toorop, de schrijver Jan Cam-
pert Mondriaan schilderde verschil
lende keren de weerbarstige vuurtoren
maar daar hield het dan mee op.
Het grootste deel van de mannen hier
waren „diekers", dijkwerkers, die nou
geen al te best loop verdienden".
Na het dichten van de verwoeste zee
dijk bleken er onverwacht strandjes te
ontstaan. Een daarvan noemden wij het
„noodstrand". Dat heet nu heel deftig
het Badstrand, de andere zijn de Zui-
derstranden.
Omdat er nu een aardig strandje vlak
voor de deur was, kwam de toenmalige
burgemeester Tydeman op het lumi
neuze idee om een V.V.V. op te rich
ten. In het begin, rond 1950, liep dat
allemaal nogal stroef. Toen ik secreta
ris werd, waren er zegge en schrijve
twee gulden in kas.
Trouwens de inkomsten van de ver
eniging zijn nog aan de lage kant. Er
zijn huizen, die per seizoen 3000 gulden
opleveren. Dan is een contributie van
een 2530 gulden toch eigenlijk niks".
De stroom toeristen blijft gestadig
groeien. Veel buitenlanders, maar ook
steeds meer Nederlanders ontdekken
dit hoekje van Walcheren. Duizenden
vooral Westbrabanders, slaan er elke
zomer hun „tentje'' op. Het V.V.V.-werk
van Adri Huibregtse is meegegroeid.
Zoals gezegd, hy doet het graag voor
zijn dorp: „Ik ben er geboren en geto
gen. Al zouden ze bijvoorbeeld in Vlis-
singen een prachtig huis aanbieden,
vlak bij mijn werk, ik zou weigeren.
Uit Westkapelle wil ik voor geen geld
weg".
De Westkad'e in Sas van Gent
rond, de eeuwwisseling. Geheel
links een deel van het histori
sche Hotel Rotterdam.
(Van een onzer verslaggevers)
SAS VAN GENT - Waarom ko
ning Willem de Derde hier gelo
geerd heeft en wanneer, kan me
vrouw Ranschaert ons niet vertellen.
Maar het was op kamer vier. Dat is
bij overlevering bekend. Zoals het
meeste uit de geschiedenis van het
oude Hotel Rotterdam is Sas van
Gent nog slechts bij overlevering
bekend is, want in 1940 zijn alle
archiefstukken verbrand. Ze lagen
in het Middelburgse rijksarchief. En
dat het hotel juist vandaag 150 jaar
bestaat, wordt inmiddels alweer be
twijfeld. Het moet veel ouder zijn.
Op de trapgevel aan de Westkade
staat het jaartal 1645. In dit pand moet
zo'n 175 tot 190 jaar geleden iemand be
gonnen zijn met een uitspanning. De
twee panden ernaast zijn er later bijge
trokken. Daarin heeft het postkantoor;
nog gehuisd, „Toen wij hier 25 jaar ge
leden (we vieren dus een dubbel jubi
leum) inkwamen, bestond het achterste
gedeelte nog helemaal uit paardestal-
len". Dat vertelt de heer A. Ran
schaert, Sassenaar van geboorte. Zijn
vrouw is een Brabantse. „Maar ik woon
hier al zo lang. Ik voel me een Zeeuw
se", zegt ze.
En die paardestallen De boeren uit
de omtrek spanden hier uit als ze zon
dags naar de kerk gingen. De voeder
bakken waren van arduin. Er was geen
cement aan te pas gekomen. „Toen we
gingen verbouwen, hebben we alles weg
laten halen", zegt mevrouw. „Achteraf
zeg je: 't Is toch eigenlijk zonde; het
was echt antiek".
De eerste naam, die men nog kan
noemen, is die van Theodorus Anderegg.
Hy noemde zich „stadsdoctoor". Was hij
pensiongast of eigenaar? Niemand die
het nog kan vertellen. De.huidige eige
naar heeft nog een papier in bezit met
enkele namen. Achter Theodorus An
deregg staat het jaartal 1839 en daar
achter 27 oktober vertrokken naar
Gent.
Er is een hiaat tot 1848. In dat jaar
moet Cornelis J. Adriaansen, „schipper
en winkelier", eigenaar zijn geworden.
Tot 1851. Ze zijn allemaal nogal kort
eigenaar geweest. Geen van hen heeft
hier zijn zilveren jubileum gevierd, al
leen het echtpaar Ranschaert. Een van
de bekendste eigenaren is Victor Wijne
geweest. In 1922 zei hij de mosselvisse
rij vaarwel en werd hotelhouder. Hij
woonde hier acht jaar. En dan is er nog
een Napoleon Acke geweest. In 1872
kwam hij van Zelzate naar Sas van
(Van een correspondent)
MIDDELBURG In het kader van
de interkerkelijke vredesweek organi
seerde de Middelburgse interkerkelijke
contact commissie in samenwerking met
de Middelburgse oecumenische jeugd
raad een hearing over kerk, leger en
ontwikkelingslanden onder het motto:
geen spreiding van kernwapens, wel
spreiding van welvaart.
In de goed gevulde aula van de Chr.
H.B.S. te Middelburg vuurden de heren
G. A. de Kok, hoofdredacteur van de
Prov. Zeeuwse Courant en M. Beinema,
Chr. radikaal, hun vragen af op een
panel bestaande uit twee predikanten,
een beroepsmilitair en een econoom.
De kapitein der kon. Luchtmacht K. F.
Schuiten bestrecu 3e stelling, dat het
leger zou moeten worden omgebouwd
tot een vredesmacht in dienst van de
Ver. Naties. „De huidige vrede is te
danken aan het machtsevenwicht door
de positieve rol van de Navo-legers",
zo stelde hij. Hierop kwam onmiddellijk
reactie: „Hoe kan men 'n op vernietiging
uit zijnd apparaat in dienst stellen van
de vrede?", zo vroeg een der aanwe
zigen. De heer Scholten antwoordde dat
een leger een organisatie is om agressie
te keren, zodat een leger de potentie
moet hebben om te doden. Als voor
beeld gaf hij het keren van de com
munistische agressie in 1948 in Tsjecho-
Slowakije. „Het verdedigen van het be
staansrecht van een leger op deze
grond komt voort uit een verouderd po
litiek denken", kwam fel vanuit de zaal.
„Het ontwikkelingsprobleem is in
feite een structuurprobleem", stelde de
econoom dr. E. J. Prins. Ondanks alle
activiteiten van de Westerse landen is
het verschil in verdeling van de wel
vaart groter geworden.
„Onafhankelijkheid betekent niet al
leen politiek vrij worden, maar ook
economisch vrij worden. Maar daar
zijn die landen nog niet aan toe". Veel
kritiek had men op de houding van de
kerken. „De kerken hebben lang en
veel gesproken over naastenliefde. Het
wordt nu wel eens tijd dat ze wat
gaan doen", was een der verwijten.
Voorts verweet men de kerken dat ze
altijd blind waren geweest voor de
maatschappij-structuur. „Een herstruc
turering was broodnodig, maar men
had geen oog voor de grote armoede"
merkte een der aanwezigen op. Domi
nee P. van TV, gereformeerd predikant
te Middelburg, was van mening dat de
kerk niet moest ingrijpen in de struc
tuur van ae samenleving. „De kerk
moet de liefde brengen", zei hij.
Mej. dr. A. H. A. Bakker, Doopsge
zind predikant, pleitte voor de ont
wapening, waarbij zij zelfs de moge
lijkheid voor eenzijdige ontwapening
niet uitsloot.
(Van een onzer verslaggevers)
GOES In het secretariaat van het
district Zeeland voor katholieke bejaar
dentehuizen, dat ondergebracht is bij de
Katholieke Raad, is verandering geko
men. Drs. W. Dusarduijn, die zes jaar
secretaris is geweest, hemt deze functie
overgedragen aan de heer P. van der
Linden. De he®r Van der Linden, die
sedert juli in Zeeland werkzaam is, is
adjunct-directeur van de Katholieke
Raad. Drs. Dusarduijn blijft als adviseur
aan het secretariaat verbonden.
Gent. Zo zijn er nog enkele namen. De
jaartallen kloppen niet altijd. Verder is
er alleen nog wat vage herinnering.
Maar uit de jongste geschiedenis kan
het echtpaar Ranschaert nog alles ver
tellen. Een van de hoogtepunten is on
getwijfeld geweest het bliksembezoek
van Montgomery. In een late herfst
nacht van 1944. „Wy wisten helemaal
niet dat het Montgomery was. We be
grepen wel, dat het een hoge officier
moest zijn, want w.e moesten de kamer
naast het restaurant helemaal ontrui
men. Er mocht alleen een grote tafel
blijven staan. En bij alle vier de deuren
stond een schildwacht met de bajonet
op het geweer''.
„Toen ze om kwart over twee ver
trokken, zei de kapitein, die hier inge
kwartierd was: „Dit was een historisch
moment. Weten jullie wel wie dat was?"
Hij vertelde ook, dat ze om drie uur
die nacht de Schelde zouden oversteken.
Zelf moest hij ook mee. Met 89 Cana
dese soldaten, die een paar uur tevoren
hier waren binnengekomen om te wor
den ingekwartierd".
„Hij vond het bij ons gezellig, die Ca
nadese kapitein. „Mag ik hier nog eens
terugkomen?" vroeg hij. Maar hij is
diezelfde nacht nog gesneuveld. Dat
vertelde zijn verzorger ons later. Die
moest ons een souvenir komen bren
gen. Een medaille van zijn vader.
„Scottish Toronto" stond er op. En het
jaartal: 1916-1919''.
En waarom heet dit hotel „Rotter
dam?" vragen we. De heer Ranschaert
vermoedt dat het zijn oorzaak vindt in
een beurtvaart, die er vroeger was
tussen Sas van Gent en Rotterdam. De
beurtschepen uit Rotterdam legden
aan voor de deur van het hotel. Daar
was toen nog een haven. Nu ligt er de
asfaltweg naar Gent.
Hotel Rotterdam. Het is tevens café,
restaurant en tegenwoordig ook een
ijssalon. „Maar in de eerste week dat
wij hier zaten", (mevrouw Ranschaert
kan er nu wel om lachen, zegt ze)
„verkochten we zeggen en schrijve drie
flesjes bier. En ik weet nog precies
aan wie. De zaak was helemaal verlo
pen. Nachten hebben we er van wakker
gelegen. Maar dat is gelukkig voorbij.
We hebben nu een goed beklante zaak.
We moeten zelfs twee dagen feest ge
ven voor onze klanten. Zondag is er
een speciale Belgische dag. Dan houdt
ook het vroegere Sasse dansorkest een
reünie. Dat orkest werd 25 jaar gele
den opgericht".
En die 150 jaar „Het moeten er min
stens al 160 zijn", weet mevrouw Ran
schaert, „want de papieren van de so
ciëteit de harmonie wijzen uit, dat ze
hier 160 jaar geleden zijn gestart". Tja,
zonder archiefstukken moet je wel
stoeien met jaartallen. Het feest is er
niet minder om.
(Van onze correspondent)
MIDDELBURG Vrijdagmorgen om
half elf werd aan mevrouw C. van Aart-
sen-Stap, echtgenote van de commissa
ris der koningin in Zeeland, de eerste
Oranje kalender uitgegeven door „Pro-
Juventute" aangeboden. De kalender
werd overhandigd door mevrouw M.
Scherft en mevrouw J. Sprenger.
Bij de keuze van de foto's is vooral op
originaliteit gelet waarbij men bewust
de geposeerde platen heeft vermeden.
De kalender zal door Pro Juventute in
de handel worden gebracht. De kalender
is ook verkrijgbaar in viertalig calenda
rium: Engels, Frans, Duits en Spaans.
MIDDELBURG. De Middelburgse
kunstenaar Guido Metsers zal vanaf 19
oktober in gallerie Heins in Groningen
exposeren. De expositie die ruim twee
weken zal duren, zal bestaan uit een
25-tal schilderijen, die hij dit jaar ver
vaardigde, alsmede een aantal tekenin
gen. De opening zal plaatsvinden in de
vorm van een happening met een adem-
halingsconcert, een satire op de ge
bruikelijke openingen met een stort
vloed van gemeenplaatsen, en wordt
georganiseerd door de Groningse hap
pening-groep Ultra United Limited Un
derground met Ton Jaspers.
(Van een onzer verslaggeefsters*
GOES In de serie jeugdvoorstellin
gen, die de Stichting Zeeuwse Volks
universiteit o.a. voor het voortgezet on
derwijs organiseert, heeft het poppen
theater van Frank Kooman voor de
Bevelandse jeugd een drietal voorstel
lingen gegeven. Dat gebeurde donder*-
dag en vrijdag in de Prins van Oranje
te Goes.
Op het programma stonden „De
nachtegaal en de keizer", een vrije be
werking van het sprookje van H.C. An
dersen en een selectie uit het cabaret
programma van het theater. De scholie
ren hebben kunnen zien wat er uit een
poppenkast „te halen" is.
Bij de opvoering, waarin het accent
uiteraard op het poppenspel lag, werd
ook veel met muziek en licht gewerkt.
Èen voorbeeld daarvan was het num
mertje „De schoonmaak". De grote spin
in zijn web kreeg door de vreemde
groene verlichting werkelijk iets grie
zeligs. Geen wonder dat de plumeau-
poppen de schrik op het „lijf" werd ge-
jaagd.
De voorstellingen werden gegeven
voor scholieren van de openbare u.l.o. in
Goes, de r.-k. u.l.o. in Goes, de u.l.o. in
Kortgene, de vakschool voor meisjes in
Goes, de christelijke u.l.o. in Goes, de
r.-k. huishoudschool in Ovezande, de
landbouwhuishoudschool in Kruinin-
gen, de ambachtschool in Goes en het
christelijke lyceum in Goes.
ROME. (KNP) Paus Paulus vraagt
zich in üijn traditionele boodschap voor
wereldmissiedag, zondag 15 oktober af',
of missionering in deze tijd eigenlijk
nog wel zin heeft. Hij stelt zich in dit
verband vier vragen: Is de missione
ring overbodig geworden nu het evan
gelie overal ter wereld verkondigd is?
Is het nog mogelijk het evangelie to
brengen in landen, die niet meer primi
tief zijn en over hun eigen cultuur wa
ken? En: moet mij niet aannemen dat
God ook diegenen redt, die hun goed
geloof in 'n andere godsdienst belijden
dan het katholicisme? Tenslotte vraagt
de paus zich af of de dialoog, die de
kerk thans met alle vormen van de be
schaving aangaat, niet verhindert dat
zij nieuwe leden krijgt en verplieht tot
achting voor de religieuzé vrijheid van
anderen.
Dat zijn inderdaad grote problemen,
aldus (ie Paus.
„Maar zij mogen niet de kracht ont
nemen aan het missionaire elan, want
het door God vastgestelde heilsplan be
staat noodzakelijk en alleen steeds in
het geloof aan Christus en daarbij is de
grote meerderheid der mensheid nog
steeds verstoken van de vernieuwende
en verlossende boodschap van het
evangelie". Genoemde moeilijkheden
moeten het missionaire elan van do
katholieken eerder versterken dan ver.
slappen, zo vervolgt de Paus. Men moet
er de juiste oplossingen voor proberen
te vinden, b.v. in een wijziging van de
traditionele vormen van evangelisatie.
Ik kan nog lang doorgaan met over
deze kwestie en over de behoeften van
de vele missionarissen te praten, „maar
u kent deze behoeften", aldus de Paus
tot besluit van zijn boodschap.
Het gebeurde deze dagen in Breda.
Mevrouw B heeft een gastoestel dat
omgebouwd moet worden. Nu komt er
een vrachtwagen voorrijden met een.
2-pits gascomfoortje om zo lang te ge
bruiken, dat is wagen nummer éen.
Daarna komt wagen nummer twee
het andere toestel, dat omgebouwd
moet worden weg halen. Wagen drie
komt nu aan de beurt, die komt het
toestel brengen dat voor aardgas ge
maakt is. Nu wagen vier, die komt
het 2-pittertje weer terug halen. Al
die wagens zijn bemand met 2 per
sonen. Dat is nog niet alles; nu komt
nog de geiserman en dan de contro
leur, nu kan men begrijpen wat het
aardgas duur maakt.
BREDA, F. de B.
De heer Verstijlen heeft naar ik
aanneem de uitslag van Parkestone
niet goed bekeken, want dan zou hij
niet direct in de pen geklommen zijn,
want van de eerste 100 prijzen zijn er
53 in Brabant gevallen en 47 in Zee
land dan in Brabant op Parkestone
gemiddeld veel meer duiven in Zee
land dan in Brabant op .Parshestone
gezet worden, dus vind ik dat die Bra
banders niet te klagen hebben en dan
wat de verste afstand betreft ik zelf
speel plm. 208 km en St.-Willebrord
plm 234 km. Dit is maar 26 km ver
schil met de wind mee en een snel
heid van 1280 meter per minuut vindt
ik dit geen excuus. Ilk denk al
leen dat er in Zeeland betere Enge
landvaarders zitten dan in Brabant.
HULST, G. SNELDERS.
(Van een onzer verslaggeefster»)
GOES N.T.S.-redakteur Rob van
Hoek heeft met de heer J. C. Wedts de
Swart een vraaggesprek gehad over de
merkwaardige vogeltrek langs de Delta
werken.
Het interview zal deze maand in de
rubriek „Van gewest tot gewest" wor
den uitgezonden.
(Van een onzer verslaggevers)
MIDDELBURG „U hebt als offi
ciële heier uw werk zo krachtig ver
richt, dat er een mankement aan de nei-
machine is ontstaan". Aldus burgemees
ter mr. J. Drijber tot de oud-commissa
ris van politie, de heer M. Reneman,
die gistermiddag op het terrein aan de
Achter de Houttuinen de eerste paal
heide voor het daar te bouwen politie
bureau.
Mr. Drijber was de heer Reneman
overigens dankbaar voor het vele /oor-
bereidende werk, dat deze voor de
nieuwbouw heeft verricht.
Door de grote verwoestingen in de
oorlog moest zoveel worden herbouwd,
dat de politie lang heeft moeten wach
ten, aldus de heer Drijber, die zei juist
daarom respect te hebben voor het feit,
dat het politiekorps zijn taak t'och met
opgewektheid heeft vervuld. De plaats
voor de nieuwbouw, tegen de nieuwe
brandweerkazerne aan, achtte hij goed
gekozen. B. en w. hebben juist dezer
dagen besloten te onderzoeken op wel
ke wijze vooral in de garages zal kun
nen worden samengewerkt.
Oud-commissaris Reneman zei blij te
zijn toch nog iets aan de feitelijke bouw
te hebben kunnen doen. Hij herinnerde
er aan reeds vijftien jaar geleden te
hebben gewezen op de slechte #taat
yan het huidige politiebureau.
Commissaris D. van Ooijen zei ten
slotte te hopen ,dat de geplande bouw
tijd van 65 weken met nog enkele we
ken zal kunnen worden bekort.
(ADVERTENTIE)
voordelig: nachtstroomtarief, geen kostbare afvoerkanalen,
praktisch geen onderhoud schoon: geen vochtige keuken
snel: krachtige straal-wérkelijk heet water (85°C) absoluut veilig
VÉÉL HEET
WATER VOOR
WEINIG GELD!
AFDELING VOORLICHTING - POELENDAELE - MIDDELBURG -TELEF. 01180-5351
