Tussen Antwerpen
en Breda zeggen
fiets en tram „welkom"
DAGBLAD DE STEM
„Welkom" klinkt zo hartelijk. Maar
zó hartelijk ben je niet meer, wanneer
je uren moet wachten om eindelek bin
nen te mogen.
xxxxxxxxxxxxx
(Van een onzer verslaggevers)
ZUNDERT Van Oslo naar Lis
sabon om twee uitersten te noe
men slingert zich een Euro
pese weg. Men zou kunnen ver
wachten, dat deze weg beant
woordt aan de eisen van het steeds
drukker wordende vrachtverkeer,
van de duizelingwekkende stroom
personenauto's. Dat lijkt ook zo,
totdat men aan de rotonde bij Bre
da komt. Vandaaraf versmalt deze
Europese snelverkeersweg zich tot
een bijna landelijk weggetje, waar
over het verkeer zich met stevig
ellebogenwerk moet voortbewegen
om nog vooruit te komen. Als het
tenminste wil lukken. Want hier
en daar bij de grens bijvoor
beeld willen er nog wel eens
opstoppingen z(jn. Opstoppingen
door een traag werkende douane
soms, tenminste door een
kruisende of meelijdende land
bouwtrekker, door verkeer, dat in
de straten van de dorpen parkeert,
of door overstekende kinderen.
XXXXXXXXXXXXX5
Samen met de tram op de in België
met kasseien beplante auto-„sneIweg".
Een bijna prehistorische situatie, waar
men eerder dokkerende karren met
paarde-tractie verwacht dan Europees
snelverkeer-.
meer.
Een autosnelweg is de E 10. Tenminste tot aan de rotonde bij Breda. Want wie vandaar
naar Antwerpen rijdt denkt met heimwee aan het vierbaans gedeelte achter zijn rug en
ziet somber vooruit naar wat hem te wachten staat. Het is erger dan hij kon denken. Ze
ker in de dorpen waar fietsers een dodenwais dansen tussen de grommende vrachtauto's.
Even verder vormen donkere bomen een dreigende muur langs de weg.
KXtt*K**KKKKXX;
Grenzen en wegen blijken dikwijls
bijna onoverkomelijke barrières. Deze
barrières oversteken Is geen kinderspel
xxxxxxxxxxxxx
