DIEPVRIES
18.-
IT Heikant
fiUIZENDEN AUTOMOBILISTEN ZIJN NET ZO STOM
ALS IKDIE KOST HET OOK GELD"
Kleine man
moet goed
weten wat
hem te
doen staat
T BAL
„Naar je
centen
kun je
fluiten"
JJST1N
SEVÊN
Wie betaalt na
aanrijding?
BUITENLANDER
TROUWEN IS
RISK. IN! E STAP
24
ITEMBER
uw te St.-Jansteen
vreemdeling
Meesterspion
Rudolph Abel
krijgt bezoek
:ing
St. JANSTEEN
Kies de juiste
kwaliteit voor de
juiste plaats...
leerd in de mooiste
iedere beurs
3en
Iservice
40-3293 St.-Jansteen
DAGBLAD DE STEM
gewenste uitvoering
N
F. DE BEULE
overgeleverd
duizend gulden
geen haan
R VERPAKT BIJ AANKOOP
HOOFDSTRAAT 7-9
IF. 01140-2038
mi
(Van een onzer verslaggevers)
Wat mij nou zo hoog zit, hè, dat is dat je tegenwoordig met al die
nieuwe regelingen van de politie en van de verzekeringen blijk
baar nergens meer gedekt bent als ze je auto kapot rijden. Je
kunt met een paar honderd gulden schade blijven zitten waar je naar
kunt fluiten. Ik heb zelf een paar van die gevalletjes gehad, twee
aanrijdingen waar ik zelf, geen schuld aan had. Beide keren kostte
me dat honderdvijftig gulden en het is me niet gelukt dit terug te
krijgen.
t - Tel. 01140-2675
iiiiiiiiiiniiiiiiiniiiiniii''111111111"1111!!!!1!!1-,
Iiiiiuii"i"|i,,ui
»,ïk zal je vertellen hoe dat gegaan
is. Maar waar mij het nu om te doen
is, dat zijn die honderdduizend auto
mobilisten die een tweedehands wa
gentje op de kop hebben getikt en die
zich ook al niet all risk verzekeren.
Dat heb ik ook niet gedaan. Dat doe
je niet met zo'n autootje als het je een
duizend of anderhalf heeft gekost. Je
denkt als er iets gebeurt, als er ie
mand tegen me op knalt dan is
die man nog altijd W.A. verzekerd,
want dat moet tegenwoordig. En dus
je je schade van die kant altijd
wel vergoed. Dat dacht ik ook, maar
reken er maar niet op. Mooi datde
kleine man met zijn tweedehands au
tootje bi zo'n geval mag betalen! Als
hij tenminste met zulk tuig in aanra
king komt zoals ik een paar keer lieb
meegemaakt. Goed ik zal je vertellen
hoe dat gegaan is, dan kun je zelf be-
I oordelen".
ti.' was de tweede keer kort ach-
elkaar dat ik zoiets aan de hand
o™,ÏMiad. Nou kan me die driehon-
Sulden schade nog niet eens zo
el meer schelen, maar over de ma-
«fwaarop dat gegaan is kan ik ach-
uog giftig worden als ik erover
•erf?1' de eerst® keer dat ik aan-
rlon was "1 ju!' van het v°"
rfi D r komt een vent uit de tun
nel met
«et kt een tweedehands auto die hij
»r, it oeen seharrelaar had opgehaald
kom met mijn NSU van de kant
Hydrolastic® vloeistofvering
verse-Juchtkachel
ruitesproeiers
ndere auto in deze P^js!ïte
80 nuttige interieurru
IUTOMOBIELBEDKIJF
straat 79 -
lusteen - Tel. OlU<>-W
Maar als je het mij nou vraagtdie agent stond er toch met zijn neus bovenop en was het dan zoveel
moeite om even een paar notities te makenzodat ik tenminste safe zat
van het station. Ik had dus voorrang,
maar dat heeft die vent natuurlijk he
lemaal niet gezien, want hij zat net
in die auto en hij had misschien nog
niet eens de rem ontdekt. Hij pakt
me dus aan de zijkant, ik een flinke
deuk, hij van voren helemaal in el
kaar. Wist-ie meteen wat-ie gekocht
had. Ik stel voor om de politie er maar
bij te bellen, maar daar wilde hij he
lemaal niet van weten. Vreselijk ze-
nuwachtlg deed die vent en of we het
niet samen konden regelen. Daar ben
ik voor, als zo iemand direct z'n por
tefeuille pakt en kassa", je weet wel.
Maar hij stelde voor, dat die scharre
laar van hem het wel voor me op zou
knappen,'uitdeuken er wat er nog meer
nodig was, "Maar daar voelde ik he
lemaal niets voor. want wie verzekert
mij, dat het met de betaling goed zit.
Zal die vent achteraf komen vertellen,
dat hij nergens vanaf weet en dat het
toch wel voor mijn rekening zal zijn".
,,Nu heb ik pas later gehoord, dat
diezelfde vent nog geen rijbewijs had
en dus ook niet verzekerd was, maar
ik realiseerde me toen nog niet, dat
ik daarmee de boot in gegaan ben.
Goed toen we een hele tijd hadden
staan wachten kwam de politie om de
zaak op te nemen. Ik dacht dan zit
het rond, en na een paar dagen ging
ik eens "naar die man zijn huis om te
vragen hoe hij dacht die schade van
mij te willen regelen. Ik geloof dat
hij gepikeerd was, dat ik de politie
erbij gehaald had, want hij zei, dat
ik geen cent van hem kreeg en dat ik
de zaak maar moest laten voorkomen".
„Ik dus op informatie uit, of er al
een datum bekend was en of ze me
ook konden vertellen hoe ik de schade
van die man vergoed kon krijgen. Er
was daar een juffrouw met een groot
boek dat ze opensloeg, maar er was
nog geen datum vastgesteld waarop
de zaak zou voorkomen. Als dat ging
gebeuren zouden ze me wel berichten
en dan kon ik een schadeclaim indie
nen. Ik heb een paar maanden gewacht.
Weet ik veel, dat kan daar bij zo'n
rechtbank wel eens lang duren. Maar
in januari wilde ik de NSU verkopen
en ik reed nog steeds met de schade
rond, die wou ik toen eerst wel even
laten opknappen. Weer dus naar de
juffrouw om te informeren en daar
kwamen ze weer met dat boek aanzet
ten. Oh, zei de juffrouw de zaak was
op 6 januari voor geweest en ik was
dus te laat. Ik had mijn schadeclaim
van te voren in moeten dienen, dat
ging nu niet meer. De juridische ad
viseur van de ANWB heb ik het toen
gevraagd en die zei hetzelfde. Ik had
mijn schade eerder moeten indienen en
hij zei ook, dat de officier van justitie
niet verplicht was om mij mee te de
len, wanneer de zaak zou voorkomen."
„Daar zat ik dus mooi in de boot.
Maar nou vraag ik je toch, hoe kon ik
nou weten wanneer die zaak zou voor
komen. Heeft die juffrouw dat nou ge
woon vergeten of komt er het eigen
lijk op neer, dat de officier van justi
tie kan uitmaken wie er voor schade
vergoeding in aanmerking kan komen
en wie niet. Want zo is het toch als ze
je niet vertelLen wanneer je je papie
ren moet insturen. Die vent zonder rij
bewijs is wel veroordeeld, maar daar
heb ik toch geen barst aan. Nu heb ik
later gehoord, dat de politie bij het op
nemen van de aanrijding ook niet had
vermeld, dat ik schade had, maar dat
weet ik allemaal niet zo precies. Mis
schien is dat ook wel de oorzaak, an
ders had die rechter toch wel kunnen
uitmaken, dat die veroordeelde ook nog
iemand schade had te vergoeden. Ik
wil maar zeggen daar sta je maar
weer als de kleine man die niet pre
cies weet hoe hij eruit moet komen en
die in feite aan de wilden is overgele
verd".
„Maar afijn, toen ondertussen de
verplichte W-A.-verzekering was inge
voerd was mijn eerste reactie: voor
taan zit je goed, want als je iemand
aanrijdt heb je altijd de W.A.-verzeke
ring van die man om de schade ver
goed te krijgen. Nou overkwam het
me weer in april. Ik reed in een lange
file, en moest remmen toen er iemand
voor me wilde kamperen. Meteen vliegt
er een van achter tegen mij op. Ik had
toen de Am: al, pas een paar dagen
reed ik er in. Er zat meteen een grote
deuk achterin en die zit er trouwens
nog steeds, want de centen daarvoor
zijn me nog nooit naar me komen bren
gen".
„Maar nou hoe het ging bij het twee
de ongeluk. Ik stap uit en zie daar
een agent staan die parkeerbonnen aan
het uitdelen is. Ik vraag hem of hij
even een paar dingen wil opschrijven,
omdat de zaak dan beter geregeld kon
worden, maar dat kon niet, zei hij en
of we maar een eindje wilden doorrij
den om het samen te regelen. Nou was
dat net dn die tijd, dat de politie zich
niet meer bemoeide met schadegeval
letjes van minder dan duizend, gulden.
Daar za] die agent ook wel aan gedacht
hebben, maar als je het mij vraagt,
hij stond er toch met zijn neus bovenop
en was dat dan zoveel moeite om even
een paar notities te maken, zodat ik
tenminste safe zat. Ik heb het toen
zelf maar opgeschreven toen we een
eindje verder waren stil gaan staan".
„Moet je nagaan, toen dacht ik nog
steeds dat het wel goed zat, door die
W.A.-verzekering en zo. Stom genoeg,
want een paar dagen later komt die
knaap die tegen me aan was gereden
met een vriend waarvan die auto was
bij m thuis en stelt me voor, dat hij
zelf wel mijn auto wdl opknappen,
want hij zat in het vak. Maar ondertus
sen was de twee maal 24 uur voor het
doorgeven van de schade aan de ver
zekering verlopen en dat had hij mooi
niet «gedaan. Ik weet trouwens niet
eens of hij al die verplichte W.A.-ver-
zekering had, ik geloof het niet, want
anders had hij het toch best dooi' kun
nen geven. Goed, hij wilde het dus zelf
voor me opknappen en omdat er voor
mij niets anders opzat ben ik daar
maar op ingegaan. Hij had direct nog
niet veei tijd, omdat-ie aan het ver
huizen was maar hij zou op een zater
dag bij me langs komen. Maar mooi
dat ik de hele zaterdag naar hem heb
zitten uitkijken. Hij kwam niet opdagen.
Later heb ik hem nog eens een brief
geschreven, maar daar werd niet op
gereageerd. En ik heb ook nog bfj de
politie geinformeerd wat ik kon doen.
Dat hielp allemaal niets, ik kon m'n
centen alleen maar van die vent krij
gen en ze konden me daar niet helpen.
Nou kun je er natuurlijk wel weer een
zaakje van maken, maar dat kost je
in zo'n geval als het om honderd vijf
tig gulden gaat altijd meer, daar schiet
bij in, wil ik maar zeggen".
„Dat was hét dan, ik zat ai weer in
het schip. Nou zul je misschien zeggen
dat ik stom ben geweest en ergens
kan ik daar ook wel inkomen. Maar
tienduizenden kleine automobilistjes net
zo storp zijn als ik. Die weten ook niet
precies waar ze moeten aankloppen -en
die blijven net zo goed in het schip zit
ten als ze te maken krijgen met zo'n
stel parasieten die er gewoon op spe
culeren dat je er toch verder geen
werk van gaat maken, omdat het al
tijd nog meer kost dan de schade die
je terug wil hebben. En nou heb ik nog
geluk gehad, dat ik met die schade kon
blijven rijden, het kan je net zo goed
overkomei., dat zè je zover in de prak
rijden, dat je hem moet laten staan
En wat moet je dan als je je auto
voor je werk nodig hebt zoals ik. Dan
kraait er ook geen haan naar hoe je
je dan maar moet zien te redden.
Dan kun je ook fluiten naar W.A.-ver-
zekering en zo".
„Kijk, wat ik nou maar wil zeggen
is dit. Die verplichte W.A.-verzekering
is heel mooi, maar als de politie zich
niet laat zien als de schade minder
dan duizend gulden is dan heb je daar
helemaal niks aan. Dan kan iedereen
net doen of hij nergens van weet. Dan
kun je een heleboel brieven schrijven
en je geld opeisen, maar als je te ma
ken krijgt met zulke mensen die net
doen of hun neus bloedt zie je er
nooit wat van terug. En nog eens,
alg .ie het mij vraagt kan er duizenden
zo iets overkomen. Moet dat dan alle
maal zo maar?"
(Van een onzer verslaggevers)
EEN „uit het leven gegrepen"
verhaal wordt meestal slechts
in familie- en vriendenkring
verteld. Hier drukken wij het
af, precies zoals het ons werd
verteld door iemand met een
twintigjarige rij-ervaring diie dage-
lijks voor eigen risico in een ei
gen (bescheiden) auto voor zijn
werk in Utrecht en directe omge
ving rondrijdt. Zijn ervaringen
konden dunkt ons, verteld zijn
door talrijke automobilisten die
ofwel voor hun werk, of voor hun
genoegen vaak op de weg zijn,
die evenals hij gebruik maken van
een bescheiden, laten we zeggen
tweedehands wagentje en er ook
van hebben afgezien om zich all
risk te verzekeren. Er valt voor
dit laatste wat te zeggen, maar het
verhaal van deze automobilist ls er
om te bewijzen, dat zij daarmee
in vervelende situaties kunnen ge
raken. Nu willen wc daarmee nie
mand over te halen zich toch maar
all risk te verzekeren. Evenmin
gaan we hier in op een beoorde
ling van de juistheid of onjuistheid
van de wijze waarop de verteller
van dit verhaal verschillende re
gelingen ziet. We geven integen
deel het relaas weer zoals het ons,
vrijwel woordelijk, werd verteld.
Maar als we toch over het hoofd
van deze automobilist heen aan
anderen een advies mogen geven
dan is het wel dit, dat zij voor
heel wat minder kosten dan een
all-risk-verzekering zich kunnen
vrijwaren van vervelende conse
quenties van aanrijdingen buiten
hun schuld. Namelijk door het af
sluiten van een rechtsbijstands
verzekering. Daarmee kan een au
tomobilist die te maken krijgt met
onwillige aanrijders vaak een heel
eind komen.
En behalve dit advies zijn er
nog een paar andere ons ver
strekt door een assurantie-kan
toor die voor de „kleine auto
mobilist" van groot belang kun
nen zijn-
U moet in geval van aanrijding
buiten uw schuld in ieder geval
weten wie de tegenpartij is; no
teer zijn kenteken en vraag hem
of hij verzekerd is en bij welke
maatschappij (eventueel kan een
groene kaart dienen als bewijs van
verzekering; er bestaat overigens
geen verplichting om aan te tonen
dat men verzekerd is),
o De gedupeerde automobilist
moet weten, dat hij zijn schade
claim behalve bij de tegenpartij
ook rechtstreeks kan indienen bij
de assuradeur van de tegenpartij,
die hij aansprakelijk kan stellen.
In dat geval moet de gedupeerde
echter het bewijs van. de schuld
van de tegenpartij kunnen leveren
en dat kan wel eens erg moeilijk
zijn als hij geen getuigen heeft.
Al komt de politie in het alge
meen gesproken niet kijken bij
aanrijdingen, waarbij het alleen
gaat om geringe schade, een ge
dupeerde kan toch wel rekenen op
het verschijnen van de politie als
hij het met de tegenpartij niet
eens kan worden en indien hij het
vermoeden heeft, dat de tegenpar
tij niet verzekerd is (er is nog al
tijd een gering percentage auto
mobilisten niet W.A.-verzekerd)
Als ter plaatse geen proces-ver
baal kan worden opgemaakt is het
weer belangrijk, dat men getuigen
van de aanrijding heeft.
De betere assurantie-bedrijven
verstrekken schade-sets. die recht
geven op schade-vergoeding als ze
volledig zijn ingevuld en door de
tegenpartij zijn ondertekend.
In een uiterste geval kan een ge
dupeerde nog altijd terecht bij het
bij de wet ingestelde Waarborg-
borg Motorverkeer m Den Haag.
Hij kan daar als de tegenpartij
Wiet verzekerd is zijn schadeclaim
indienen, maar hij moet dan kun
nen bewijzen, dat hij door een mo
torvoertuig is aangereden en dat
de door hem opgegeven schade
daarvan een gevolg is geweest.
Een laatste advies is nog een
W.A.-verzekering onder te brengen
bij een beroeps-assurantiekantoor,
waar men nog wel eens bereid is
juridische bijstand te verlenen; de
rechtsbijstandsverzekering kan m
het beste afsluiten bij een onaf
hankelijke maatschappij, dus niet
dezelfde als waar men z/lch W.A.
verzekerd heeft.
(Van een onzer verslaggevers)
„Weien tic Nederlandse meisjes eigenlijk wel wat ze beginnen, wanneer ze
besluiten met een Italiaan, Marokkaan, Griek ot Turk te trouwen? Weten ze
bijvoorbeeld wel, dat een in Nederland gesloten huwelijk in Griekenland en
in Spanje geen enkele rechtsgeldigheid heeft? Weten ze, dat de vrouw - en
•zeker de buitenlandse vrouw - in bijvoorbeeld Turkije en Marokko als een
soort „gevaar van buitenaf" wordt gezien daar ze immers totaal niet op ae
hoogte is van alle gebruiken en daardoor de tradities niet kan bewaren
De heer M. J. M. Ahsmann, be
stuurslid van de Landelijke Stichting
Bijstand Buitenlandse Werknemers
uit Heerlen wordt door deze functie
regelmatig met deze problematiek ge
confronteerd. „Niet dat een buiten
lander meer of minder is dan wij. Hij
is alleen anders. De oorzaak van als
er iets mis gaat - het aantal echtschei
dingen wordt helaas steeds groter -
ligt mijns inziens evenzeer en mis
schien nog wel meer bij het Neder
landse meisje, dan bij de buitenlan
der".
Ondanks de korte ervaring met deze
materie is duidelijk gebleken dat hu
welijken tussen een Nederlands meisje
en een buitenlandse arbeider veel bij
zondere moeilijkheden met zich mee
brengen.
De gemiddelde buitenlandse arbei
der voelt zich moreel gedwongen te
trouwen met het meisje bij wie hij een
kind heeft verwekt. Ofschoon dit op
zich een prachtige uitgangsgedachte is,
zijn er grote gevaren aan verbonden,
daar de partners meestal nog geen ge
legenheid hebben gehad elkaar goed te
leren kennen."
Wanneer een dergelijk paartje bij
de heer Ahsmann om advies komt
raadt hij dan ook meestal aan nog
een jaar met trouwen te wachten. Een
huwelijk zeker in Italië en Spanje
is immers onherroepelijk-
T~^at er ondanks de vele en stéeds
herhaalde voorlichting toch nog
veel gedwongen huwelijken zijn blijkt
uit het jaarverslag over 1965 van de
Provinciale Commissie voor de onge
huwde moeder en haar kind in Lim
burg, waar zich buitenlandse arbei
ders het eerst vestigden: „vijftig pro
cent van het aantal kinderen, die door
ongehuwde moeders ter wereld wer
den gebracht is verwekt door buiten
landers. Het grote aantal gevallen dat
eind 1965 nog bij deze commissie in
behandeling was,- is reden om op zo
kort mogelijke termijn met goed voor
lichtingsmateriaal te komen. Temeer
daar de leefwereld van Marokkanen,
Turken enz. zo verschillend is van die
van het Nederlandse meisje, dat er
voor haar die een huwelijk met een
van deze buitenlandse verwekkers wil
aangaan buiten de normale moei
lijkheden van het niet-gehuwd moe
derschap, nog vele bijkomen."
Aan voorlichting heeft het overigens
niet ontbroken. Enkele jaren gele
den was de belangstelling met name
op de scholen nog zeer groot.
„Jammer is daarom", aldus de heer
Ahsmann, ,,dat 'de belangstelling thans
veel geringer is terwijl in feite vooral
door de komst van Turken en Mar-
rokkanen, dit nu nog veel meer aan te
bevelen zou zijn- Immers, deze be
volkingsgroepen hebben een geheel
van ons verschillende sociale-culturele
achtergrond waarin hun religie de
meesten zijn Moslims sterk veran
kerd ligt."
Hoewel een van de karakteristieken
van de samenlevingen in Turkije en
Marokka is, dat men alle sociale scha
keringen aantreft van de meest ver
doorgevoerde emanicipatie, naast de
sterk gebonden samenleving, mag men
niet uit het oog verliezen, dat een en
ander sterk aan plaats en milieu is
gebonden. De buitenlandse arbeiders,
die in Nederland werkzaam zijn ko
men immers vaak van het platteland,
zodat vooral de levensbeschouwing
van de landbouwer moet worden be
keken.
„Door de zeer nauwe familieband
wordt een vreemdeling niet gemak
kelijk geaccepteerd. Hoewel dit vreem
delingenschap al geldt voor meisjes
van het enkele kilometers verder ge
legen dorp, geldt het in nog sterkere
mate voor een Europese- Niet alleen is
zij onbekend met de plaatselijke ge
bruiken, maar bovendien kent ze de
nationale keuken niet en spreekt ze de
taal nauwelijks. Daar komt nog bij,
dat de familie het beslist geen eer
vindt een Europese in haar midden te
moeten opnemen."
Als het Nederlandse meisje dan ook
eenmaal als schoondochter is opgeno
men, geen eigen woning heeft, maar
hij haar schoonfamilie leeft, wordt ze
de minste van allen. Het zwaarste
werk worHt aan haar overgelaten. Hier
tegen protest aantekenen is ondenk
baar. In deze situatie komt pas veran
dering, wanneer ze een kind ter we
reld brengt, maar dat moet dan ook
nog een zoon ztfn.
Behalve de voor een Nederlands
meisje misschien onaanvaardbare le
venswijze, zijn er nog vele kleine din
gen, die tot conflictsituaties kunnen
leiden. En dit komt zó vaak voor, dat
mensen die hier al langer mee te ma
ken hebben zeggen, dat 99 procent van
de huwelijken mislukken. Het moei
lijkste is echter, dat men er voor 99
procent niet in slaagt om een huwelijk
als men er eenmaal toe besloten is te
verhinderen. Het schijnt dus zaak te
zijn hier eerder door voorlichting pre
ventief te werk te gaan", aldus de
heer Ahsmann. Hij is van mening, dat
willen de huwelijken, gesloten tussen
Nederlandse meisjes en buitenlanders,
enige kans van slagen hebben, ten
sterkste moet worden geadviseerd dat
men dan ook in Nederland blijft wonen
in het belang van het geluk van bei
den.
NEW YORK (AP) De Ameri
kaanse kunstschilder Burton Silver
man is per vliegtuig uaar Moskou
vertrokken om een bezoek te brengen
aan Emil Goldfus, zyn vroegere buur
man in Brooklyn Heights.
Goldfus is beter bekend als kolonel
Rudolph Abel, de Russische meester
spion, die in 1962 werd uitgewisseld te
gen de neergeschoten U-2 vlieger Ga
ry Powers.
Voor dc 39-jarige Silverman was
Emil Goldfus niet anders dan een be
minnelijke kunstvriend, die van janua
ri 1954 tot augustus 1956 in een nabu
rige studio op Brooklyn Heights woon
de.
In die jaren maakte de 52 jaar oude
Russische schilder graag gebruik van
zijn jonge buurman voor artistiek ad
vies en voerden zij tal van intellectu
ele gesprekken.
„Hij w?.s een fascinerende man -
zelfs voordat ik wist, dat hij een spion
was. Hij had een grote belangstelling
voor uiteenlopende onderwerpen", al
dus Silverman. „Nee, hij was geen
groot kunstenaar, ma «ar hij schilderde
veel en serieus".
De beide mannen waren zozeer met
elkaar bevriend, dat de Russische
agent het huwelijk van de jonge schil
der bijwoonde.
Toen het proces tegen Abel begon
werd Silverman- als getuige charge
gedagvaard. Toen Abel vijf jaar na dat
proces in 1957 tegen Powers werd uit
gewisseld verloor hij de Russische ko
lonel uit het oog. Kort geleden ver
scheen deze evenwel te Moskou voor
de Russische radio en televisie.
M. J. M. Ashmann: „Als er iets mis gaat, niet alleen de schuld bil de
vreemdeling zoeken?.