DIEPVRIES 18.- IT Heikant fiUIZENDEN AUTOMOBILISTEN ZIJN NET ZO STOM ALS IKDIE KOST HET OOK GELD" Kleine man moet goed weten wat hem te doen staat T BAL „Naar je centen kun je fluiten" JJST1N SEVÊN Wie betaalt na aanrijding? BUITENLANDER TROUWEN IS RISK. IN! E STAP 24 ITEMBER uw te St.-Jansteen vreemdeling Meesterspion Rudolph Abel krijgt bezoek :ing St. JANSTEEN Kies de juiste kwaliteit voor de juiste plaats... leerd in de mooiste iedere beurs 3en Iservice 40-3293 St.-Jansteen DAGBLAD DE STEM gewenste uitvoering N F. DE BEULE overgeleverd duizend gulden geen haan R VERPAKT BIJ AANKOOP HOOFDSTRAAT 7-9 IF. 01140-2038 mi (Van een onzer verslaggevers) Wat mij nou zo hoog zit, hè, dat is dat je tegenwoordig met al die nieuwe regelingen van de politie en van de verzekeringen blijk baar nergens meer gedekt bent als ze je auto kapot rijden. Je kunt met een paar honderd gulden schade blijven zitten waar je naar kunt fluiten. Ik heb zelf een paar van die gevalletjes gehad, twee aanrijdingen waar ik zelf, geen schuld aan had. Beide keren kostte me dat honderdvijftig gulden en het is me niet gelukt dit terug te krijgen. t - Tel. 01140-2675 iiiiiiiiiiniiiiiiiniiiiniii''111111111"1111!!!!1!!1-, Iiiiiuii"i"|i,,ui »,ïk zal je vertellen hoe dat gegaan is. Maar waar mij het nu om te doen is, dat zijn die honderdduizend auto mobilisten die een tweedehands wa gentje op de kop hebben getikt en die zich ook al niet all risk verzekeren. Dat heb ik ook niet gedaan. Dat doe je niet met zo'n autootje als het je een duizend of anderhalf heeft gekost. Je denkt als er iets gebeurt, als er ie mand tegen me op knalt dan is die man nog altijd W.A. verzekerd, want dat moet tegenwoordig. En dus je je schade van die kant altijd wel vergoed. Dat dacht ik ook, maar reken er maar niet op. Mooi datde kleine man met zijn tweedehands au tootje bi zo'n geval mag betalen! Als hij tenminste met zulk tuig in aanra king komt zoals ik een paar keer lieb meegemaakt. Goed ik zal je vertellen hoe dat gegaan is, dan kun je zelf be- I oordelen". ti.' was de tweede keer kort ach- elkaar dat ik zoiets aan de hand o™,ÏMiad. Nou kan me die driehon- Sulden schade nog niet eens zo el meer schelen, maar over de ma- «fwaarop dat gegaan is kan ik ach- uog giftig worden als ik erover •erf?1' de eerst® keer dat ik aan- rlon was "1 ju!' van het v°" rfi D r komt een vent uit de tun nel met «et kt een tweedehands auto die hij »r, it oeen seharrelaar had opgehaald kom met mijn NSU van de kant Hydrolastic® vloeistofvering verse-Juchtkachel ruitesproeiers ndere auto in deze P^js!ïte 80 nuttige interieurru IUTOMOBIELBEDKIJF straat 79 - lusteen - Tel. OlU<>-W Maar als je het mij nou vraagtdie agent stond er toch met zijn neus bovenop en was het dan zoveel moeite om even een paar notities te makenzodat ik tenminste safe zat van het station. Ik had dus voorrang, maar dat heeft die vent natuurlijk he lemaal niet gezien, want hij zat net in die auto en hij had misschien nog niet eens de rem ontdekt. Hij pakt me dus aan de zijkant, ik een flinke deuk, hij van voren helemaal in el kaar. Wist-ie meteen wat-ie gekocht had. Ik stel voor om de politie er maar bij te bellen, maar daar wilde hij he lemaal niet van weten. Vreselijk ze- nuwachtlg deed die vent en of we het niet samen konden regelen. Daar ben ik voor, als zo iemand direct z'n por tefeuille pakt en kassa", je weet wel. Maar hij stelde voor, dat die scharre laar van hem het wel voor me op zou knappen,'uitdeuken er wat er nog meer nodig was, "Maar daar voelde ik he lemaal niets voor. want wie verzekert mij, dat het met de betaling goed zit. Zal die vent achteraf komen vertellen, dat hij nergens vanaf weet en dat het toch wel voor mijn rekening zal zijn". ,,Nu heb ik pas later gehoord, dat diezelfde vent nog geen rijbewijs had en dus ook niet verzekerd was, maar ik realiseerde me toen nog niet, dat ik daarmee de boot in gegaan ben. Goed toen we een hele tijd hadden staan wachten kwam de politie om de zaak op te nemen. Ik dacht dan zit het rond, en na een paar dagen ging ik eens "naar die man zijn huis om te vragen hoe hij dacht die schade van mij te willen regelen. Ik geloof dat hij gepikeerd was, dat ik de politie erbij gehaald had, want hij zei, dat ik geen cent van hem kreeg en dat ik de zaak maar moest laten voorkomen". „Ik dus op informatie uit, of er al een datum bekend was en of ze me ook konden vertellen hoe ik de schade van die man vergoed kon krijgen. Er was daar een juffrouw met een groot boek dat ze opensloeg, maar er was nog geen datum vastgesteld waarop de zaak zou voorkomen. Als dat ging gebeuren zouden ze me wel berichten en dan kon ik een schadeclaim indie nen. Ik heb een paar maanden gewacht. Weet ik veel, dat kan daar bij zo'n rechtbank wel eens lang duren. Maar in januari wilde ik de NSU verkopen en ik reed nog steeds met de schade rond, die wou ik toen eerst wel even laten opknappen. Weer dus naar de juffrouw om te informeren en daar kwamen ze weer met dat boek aanzet ten. Oh, zei de juffrouw de zaak was op 6 januari voor geweest en ik was dus te laat. Ik had mijn schadeclaim van te voren in moeten dienen, dat ging nu niet meer. De juridische ad viseur van de ANWB heb ik het toen gevraagd en die zei hetzelfde. Ik had mijn schade eerder moeten indienen en hij zei ook, dat de officier van justitie niet verplicht was om mij mee te de len, wanneer de zaak zou voorkomen." „Daar zat ik dus mooi in de boot. Maar nou vraag ik je toch, hoe kon ik nou weten wanneer die zaak zou voor komen. Heeft die juffrouw dat nou ge woon vergeten of komt er het eigen lijk op neer, dat de officier van justi tie kan uitmaken wie er voor schade vergoeding in aanmerking kan komen en wie niet. Want zo is het toch als ze je niet vertelLen wanneer je je papie ren moet insturen. Die vent zonder rij bewijs is wel veroordeeld, maar daar heb ik toch geen barst aan. Nu heb ik later gehoord, dat de politie bij het op nemen van de aanrijding ook niet had vermeld, dat ik schade had, maar dat weet ik allemaal niet zo precies. Mis schien is dat ook wel de oorzaak, an ders had die rechter toch wel kunnen uitmaken, dat die veroordeelde ook nog iemand schade had te vergoeden. Ik wil maar zeggen daar sta je maar weer als de kleine man die niet pre cies weet hoe hij eruit moet komen en die in feite aan de wilden is overgele verd". „Maar afijn, toen ondertussen de verplichte W-A.-verzekering was inge voerd was mijn eerste reactie: voor taan zit je goed, want als je iemand aanrijdt heb je altijd de W.A.-verzeke ring van die man om de schade ver goed te krijgen. Nou overkwam het me weer in april. Ik reed in een lange file, en moest remmen toen er iemand voor me wilde kamperen. Meteen vliegt er een van achter tegen mij op. Ik had toen de Am: al, pas een paar dagen reed ik er in. Er zat meteen een grote deuk achterin en die zit er trouwens nog steeds, want de centen daarvoor zijn me nog nooit naar me komen bren gen". „Maar nou hoe het ging bij het twee de ongeluk. Ik stap uit en zie daar een agent staan die parkeerbonnen aan het uitdelen is. Ik vraag hem of hij even een paar dingen wil opschrijven, omdat de zaak dan beter geregeld kon worden, maar dat kon niet, zei hij en of we maar een eindje wilden doorrij den om het samen te regelen. Nou was dat net dn die tijd, dat de politie zich niet meer bemoeide met schadegeval letjes van minder dan duizend, gulden. Daar za] die agent ook wel aan gedacht hebben, maar als je het mij vraagt, hij stond er toch met zijn neus bovenop en was dat dan zoveel moeite om even een paar notities te maken, zodat ik tenminste safe zat. Ik heb het toen zelf maar opgeschreven toen we een eindje verder waren stil gaan staan". „Moet je nagaan, toen dacht ik nog steeds dat het wel goed zat, door die W.A.-verzekering en zo. Stom genoeg, want een paar dagen later komt die knaap die tegen me aan was gereden met een vriend waarvan die auto was bij m thuis en stelt me voor, dat hij zelf wel mijn auto wdl opknappen, want hij zat in het vak. Maar ondertus sen was de twee maal 24 uur voor het doorgeven van de schade aan de ver zekering verlopen en dat had hij mooi niet «gedaan. Ik weet trouwens niet eens of hij al die verplichte W.A.-ver- zekering had, ik geloof het niet, want anders had hij het toch best dooi' kun nen geven. Goed, hij wilde het dus zelf voor me opknappen en omdat er voor mij niets anders opzat ben ik daar maar op ingegaan. Hij had direct nog niet veei tijd, omdat-ie aan het ver huizen was maar hij zou op een zater dag bij me langs komen. Maar mooi dat ik de hele zaterdag naar hem heb zitten uitkijken. Hij kwam niet opdagen. Later heb ik hem nog eens een brief geschreven, maar daar werd niet op gereageerd. En ik heb ook nog bfj de politie geinformeerd wat ik kon doen. Dat hielp allemaal niets, ik kon m'n centen alleen maar van die vent krij gen en ze konden me daar niet helpen. Nou kun je er natuurlijk wel weer een zaakje van maken, maar dat kost je in zo'n geval als het om honderd vijf tig gulden gaat altijd meer, daar schiet bij in, wil ik maar zeggen". „Dat was hét dan, ik zat ai weer in het schip. Nou zul je misschien zeggen dat ik stom ben geweest en ergens kan ik daar ook wel inkomen. Maar tienduizenden kleine automobilistjes net zo storp zijn als ik. Die weten ook niet precies waar ze moeten aankloppen -en die blijven net zo goed in het schip zit ten als ze te maken krijgen met zo'n stel parasieten die er gewoon op spe culeren dat je er toch verder geen werk van gaat maken, omdat het al tijd nog meer kost dan de schade die je terug wil hebben. En nou heb ik nog geluk gehad, dat ik met die schade kon blijven rijden, het kan je net zo goed overkomei., dat zè je zover in de prak rijden, dat je hem moet laten staan En wat moet je dan als je je auto voor je werk nodig hebt zoals ik. Dan kraait er ook geen haan naar hoe je je dan maar moet zien te redden. Dan kun je ook fluiten naar W.A.-ver- zekering en zo". „Kijk, wat ik nou maar wil zeggen is dit. Die verplichte W.A.-verzekering is heel mooi, maar als de politie zich niet laat zien als de schade minder dan duizend gulden is dan heb je daar helemaal niks aan. Dan kan iedereen net doen of hij nergens van weet. Dan kun je een heleboel brieven schrijven en je geld opeisen, maar als je te ma ken krijgt met zulke mensen die net doen of hun neus bloedt zie je er nooit wat van terug. En nog eens, alg .ie het mij vraagt kan er duizenden zo iets overkomen. Moet dat dan alle maal zo maar?" (Van een onzer verslaggevers) EEN „uit het leven gegrepen" verhaal wordt meestal slechts in familie- en vriendenkring verteld. Hier drukken wij het af, precies zoals het ons werd verteld door iemand met een twintigjarige rij-ervaring diie dage- lijks voor eigen risico in een ei gen (bescheiden) auto voor zijn werk in Utrecht en directe omge ving rondrijdt. Zijn ervaringen konden dunkt ons, verteld zijn door talrijke automobilisten die ofwel voor hun werk, of voor hun genoegen vaak op de weg zijn, die evenals hij gebruik maken van een bescheiden, laten we zeggen tweedehands wagentje en er ook van hebben afgezien om zich all risk te verzekeren. Er valt voor dit laatste wat te zeggen, maar het verhaal van deze automobilist ls er om te bewijzen, dat zij daarmee in vervelende situaties kunnen ge raken. Nu willen wc daarmee nie mand over te halen zich toch maar all risk te verzekeren. Evenmin gaan we hier in op een beoorde ling van de juistheid of onjuistheid van de wijze waarop de verteller van dit verhaal verschillende re gelingen ziet. We geven integen deel het relaas weer zoals het ons, vrijwel woordelijk, werd verteld. Maar als we toch over het hoofd van deze automobilist heen aan anderen een advies mogen geven dan is het wel dit, dat zij voor heel wat minder kosten dan een all-risk-verzekering zich kunnen vrijwaren van vervelende conse quenties van aanrijdingen buiten hun schuld. Namelijk door het af sluiten van een rechtsbijstands verzekering. Daarmee kan een au tomobilist die te maken krijgt met onwillige aanrijders vaak een heel eind komen. En behalve dit advies zijn er nog een paar andere ons ver strekt door een assurantie-kan toor die voor de „kleine auto mobilist" van groot belang kun nen zijn- U moet in geval van aanrijding buiten uw schuld in ieder geval weten wie de tegenpartij is; no teer zijn kenteken en vraag hem of hij verzekerd is en bij welke maatschappij (eventueel kan een groene kaart dienen als bewijs van verzekering; er bestaat overigens geen verplichting om aan te tonen dat men verzekerd is), o De gedupeerde automobilist moet weten, dat hij zijn schade claim behalve bij de tegenpartij ook rechtstreeks kan indienen bij de assuradeur van de tegenpartij, die hij aansprakelijk kan stellen. In dat geval moet de gedupeerde echter het bewijs van. de schuld van de tegenpartij kunnen leveren en dat kan wel eens erg moeilijk zijn als hij geen getuigen heeft. Al komt de politie in het alge meen gesproken niet kijken bij aanrijdingen, waarbij het alleen gaat om geringe schade, een ge dupeerde kan toch wel rekenen op het verschijnen van de politie als hij het met de tegenpartij niet eens kan worden en indien hij het vermoeden heeft, dat de tegenpar tij niet verzekerd is (er is nog al tijd een gering percentage auto mobilisten niet W.A.-verzekerd) Als ter plaatse geen proces-ver baal kan worden opgemaakt is het weer belangrijk, dat men getuigen van de aanrijding heeft. De betere assurantie-bedrijven verstrekken schade-sets. die recht geven op schade-vergoeding als ze volledig zijn ingevuld en door de tegenpartij zijn ondertekend. In een uiterste geval kan een ge dupeerde nog altijd terecht bij het bij de wet ingestelde Waarborg- borg Motorverkeer m Den Haag. Hij kan daar als de tegenpartij Wiet verzekerd is zijn schadeclaim indienen, maar hij moet dan kun nen bewijzen, dat hij door een mo torvoertuig is aangereden en dat de door hem opgegeven schade daarvan een gevolg is geweest. Een laatste advies is nog een W.A.-verzekering onder te brengen bij een beroeps-assurantiekantoor, waar men nog wel eens bereid is juridische bijstand te verlenen; de rechtsbijstandsverzekering kan m het beste afsluiten bij een onaf hankelijke maatschappij, dus niet dezelfde als waar men z/lch W.A. verzekerd heeft. (Van een onzer verslaggevers) „Weien tic Nederlandse meisjes eigenlijk wel wat ze beginnen, wanneer ze besluiten met een Italiaan, Marokkaan, Griek ot Turk te trouwen? Weten ze bijvoorbeeld wel, dat een in Nederland gesloten huwelijk in Griekenland en in Spanje geen enkele rechtsgeldigheid heeft? Weten ze, dat de vrouw - en •zeker de buitenlandse vrouw - in bijvoorbeeld Turkije en Marokko als een soort „gevaar van buitenaf" wordt gezien daar ze immers totaal niet op ae hoogte is van alle gebruiken en daardoor de tradities niet kan bewaren De heer M. J. M. Ahsmann, be stuurslid van de Landelijke Stichting Bijstand Buitenlandse Werknemers uit Heerlen wordt door deze functie regelmatig met deze problematiek ge confronteerd. „Niet dat een buiten lander meer of minder is dan wij. Hij is alleen anders. De oorzaak van als er iets mis gaat - het aantal echtschei dingen wordt helaas steeds groter - ligt mijns inziens evenzeer en mis schien nog wel meer bij het Neder landse meisje, dan bij de buitenlan der". Ondanks de korte ervaring met deze materie is duidelijk gebleken dat hu welijken tussen een Nederlands meisje en een buitenlandse arbeider veel bij zondere moeilijkheden met zich mee brengen. De gemiddelde buitenlandse arbei der voelt zich moreel gedwongen te trouwen met het meisje bij wie hij een kind heeft verwekt. Ofschoon dit op zich een prachtige uitgangsgedachte is, zijn er grote gevaren aan verbonden, daar de partners meestal nog geen ge legenheid hebben gehad elkaar goed te leren kennen." Wanneer een dergelijk paartje bij de heer Ahsmann om advies komt raadt hij dan ook meestal aan nog een jaar met trouwen te wachten. Een huwelijk zeker in Italië en Spanje is immers onherroepelijk- T~^at er ondanks de vele en stéeds herhaalde voorlichting toch nog veel gedwongen huwelijken zijn blijkt uit het jaarverslag over 1965 van de Provinciale Commissie voor de onge huwde moeder en haar kind in Lim burg, waar zich buitenlandse arbei ders het eerst vestigden: „vijftig pro cent van het aantal kinderen, die door ongehuwde moeders ter wereld wer den gebracht is verwekt door buiten landers. Het grote aantal gevallen dat eind 1965 nog bij deze commissie in behandeling was,- is reden om op zo kort mogelijke termijn met goed voor lichtingsmateriaal te komen. Temeer daar de leefwereld van Marokkanen, Turken enz. zo verschillend is van die van het Nederlandse meisje, dat er voor haar die een huwelijk met een van deze buitenlandse verwekkers wil aangaan buiten de normale moei lijkheden van het niet-gehuwd moe derschap, nog vele bijkomen." Aan voorlichting heeft het overigens niet ontbroken. Enkele jaren gele den was de belangstelling met name op de scholen nog zeer groot. „Jammer is daarom", aldus de heer Ahsmann, ,,dat 'de belangstelling thans veel geringer is terwijl in feite vooral door de komst van Turken en Mar- rokkanen, dit nu nog veel meer aan te bevelen zou zijn- Immers, deze be volkingsgroepen hebben een geheel van ons verschillende sociale-culturele achtergrond waarin hun religie de meesten zijn Moslims sterk veran kerd ligt." Hoewel een van de karakteristieken van de samenlevingen in Turkije en Marokka is, dat men alle sociale scha keringen aantreft van de meest ver doorgevoerde emanicipatie, naast de sterk gebonden samenleving, mag men niet uit het oog verliezen, dat een en ander sterk aan plaats en milieu is gebonden. De buitenlandse arbeiders, die in Nederland werkzaam zijn ko men immers vaak van het platteland, zodat vooral de levensbeschouwing van de landbouwer moet worden be keken. „Door de zeer nauwe familieband wordt een vreemdeling niet gemak kelijk geaccepteerd. Hoewel dit vreem delingenschap al geldt voor meisjes van het enkele kilometers verder ge legen dorp, geldt het in nog sterkere mate voor een Europese- Niet alleen is zij onbekend met de plaatselijke ge bruiken, maar bovendien kent ze de nationale keuken niet en spreekt ze de taal nauwelijks. Daar komt nog bij, dat de familie het beslist geen eer vindt een Europese in haar midden te moeten opnemen." Als het Nederlandse meisje dan ook eenmaal als schoondochter is opgeno men, geen eigen woning heeft, maar hij haar schoonfamilie leeft, wordt ze de minste van allen. Het zwaarste werk worHt aan haar overgelaten. Hier tegen protest aantekenen is ondenk baar. In deze situatie komt pas veran dering, wanneer ze een kind ter we reld brengt, maar dat moet dan ook nog een zoon ztfn. Behalve de voor een Nederlands meisje misschien onaanvaardbare le venswijze, zijn er nog vele kleine din gen, die tot conflictsituaties kunnen leiden. En dit komt zó vaak voor, dat mensen die hier al langer mee te ma ken hebben zeggen, dat 99 procent van de huwelijken mislukken. Het moei lijkste is echter, dat men er voor 99 procent niet in slaagt om een huwelijk als men er eenmaal toe besloten is te verhinderen. Het schijnt dus zaak te zijn hier eerder door voorlichting pre ventief te werk te gaan", aldus de heer Ahsmann. Hij is van mening, dat willen de huwelijken, gesloten tussen Nederlandse meisjes en buitenlanders, enige kans van slagen hebben, ten sterkste moet worden geadviseerd dat men dan ook in Nederland blijft wonen in het belang van het geluk van bei den. NEW YORK (AP) De Ameri kaanse kunstschilder Burton Silver man is per vliegtuig uaar Moskou vertrokken om een bezoek te brengen aan Emil Goldfus, zyn vroegere buur man in Brooklyn Heights. Goldfus is beter bekend als kolonel Rudolph Abel, de Russische meester spion, die in 1962 werd uitgewisseld te gen de neergeschoten U-2 vlieger Ga ry Powers. Voor dc 39-jarige Silverman was Emil Goldfus niet anders dan een be minnelijke kunstvriend, die van janua ri 1954 tot augustus 1956 in een nabu rige studio op Brooklyn Heights woon de. In die jaren maakte de 52 jaar oude Russische schilder graag gebruik van zijn jonge buurman voor artistiek ad vies en voerden zij tal van intellectu ele gesprekken. „Hij w?.s een fascinerende man - zelfs voordat ik wist, dat hij een spion was. Hij had een grote belangstelling voor uiteenlopende onderwerpen", al dus Silverman. „Nee, hij was geen groot kunstenaar, ma «ar hij schilderde veel en serieus". De beide mannen waren zozeer met elkaar bevriend, dat de Russische agent het huwelijk van de jonge schil der bijwoonde. Toen het proces tegen Abel begon werd Silverman- als getuige charge gedagvaard. Toen Abel vijf jaar na dat proces in 1957 tegen Powers werd uit gewisseld verloor hij de Russische ko lonel uit het oog. Kort geleden ver scheen deze evenwel te Moskou voor de Russische radio en televisie. M. J. M. Ashmann: „Als er iets mis gaat, niet alleen de schuld bil de vreemdeling zoeken?.

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1967 | | pagina 15