268 79 79 45 49 139 348 118 55 85 manM „Met een beetje handigheid je net een vlammenwerper Leven in Frankrijk niet veel duurder... Paris Cerberus bewaakt pensionaatsmeisjes us 79 50 49 Vuurspuwer Westenberg: 12 =- DAGBLAD DE STEM 1.- 98 De wilde man Volle glorie Geen cent bedrog re Flauwe kul Klappie hier dag 27 september statiegeld 23 september t te Oosterhout ram ram ram (Van een onzer verslaggevers) Ingeklemd tussen de steile wand en de grauwe rups spuwen de va llen van Jozef Koenraad Westenberg hun vuur. Helgele vlammen tin drie, vier meter hangen aan hun gebarsten lippen als banieren in i styve bries. Twee, drie seconden waaien grillige schaduwen langs I je houten facade, dan schiet de gloed weer in hun gelooide kelen en liringelt alleen nog wat rook rondom de mondhoeken. jozef Koenraad zelf eet niet mee. I Goed, als het moet> als cen van de spuwers zjj'n tent in de steek I iaat, giet hij de gezuiverde petroleum ook in zijn keelgat. Dat is geen pro- Heem. Lucifertje erbij en spugen I maar. „Prachtig mooi", zegt hij dro- uerig, ..als je er een beetje handig heid in hebt, lijk je net een vlam menwerper. Dan kun je het gemeen tehuis in brand steken. Ik word er al- ta zo schor van". Hij staat op de smalle parade voor I ran tent en staart naar de honderden hoofden, vanaf zijn plaats lijkt het net een plein, dat slordig is geplaveid met klinkers. „Dames en heren, zo juist heeft u een klein staaltje kun nen zien van de kundigheden van on- artiesten. Zij gaan nu naar bin- I nen omreden dat de voorstelling zo- I dra een aanvang neemt. Nog eenmaal vertoont Miss Ida zich aan het pu- i. Zij kan alleen haar hand laten I «n omreden dat zij uit Zuid-Afrika komt en van nature schuw is. U zult merken, dat wij met haar Maleis spre- Nu zult u zeggen- in Zuid-Afrika ...üt toch geen Maleis gesproken?" I Zeer juist maar wij gebruiken deze taai dan ook alleen omreden dat er velen in Nederland zijn, die het Maleis machtig zijrEn de directie vond de- re taal het meest geschikt omreden dat velen nu kunnen verstaan, wa.t op het toneel gezegd wordt". Hg schenkt de menigte een stralen- de veldheersblik. De directie, waar j zoeven over sprak, wordt uitslui- (end gevormd door hemzelf. HU heeft de Afrikaanse show zes jaa. geleden overgenomen van zijn vader, die nu zelf aan de overkant met een hoepla- ipel zijn leeftocht by elkaar schreeuwt. „Het is een traditie", legt hU uit, „on ze familie maakt die uegertoer al meer dan zeventig jaar. Grootvader is er in feite mee begonnen. Toen heette het nog De Wilde man. HU liet wat kan- nibalen uit het oerwoud komen en goot ze vol met petroleum. Hij «fond er mee op markten, want ker- missen zoals nou kenden ze nog niet. Het moet een geweldige tijd zijn ge- weest. Er werd gereisd in een oude 0 beugelwagen en als ze gingen eten schoven ze twee sinaasappelkisten aan 1 elkaar. Ik geloof, dat er op een ge- I geven moment vier families van die J tent moesten leven. Dertien, veertien I maar kon allemaal. De vet- 1 kringen stonden niet op hun buik, I maar lol hadden ze wel. Vader ver- I telt het nog wel eens. Onderweg stop- I ten ze en dan gingen ze met zijn al- Dat kon in die tijd, om II ?r. rmis 6een keiharde bissenis I jas Mijn opa sloeg drie palen in de I ?rond en deed er een dekzeil over- I 7en; D^t was zijn tent. Pacht werd 1 Lm Gefaald en als je 's avonds pa- I maalcte hoefde hij niet bang te I ?L!00r de televisie- Nou sta je in I 2 e£ hoe* 3e niet eens open te I 5 aIs Jeijenoord tegen Real Ma- «ia speelt. J-hweerst een <f°ktent gehad. D'r IL S jnten' die twaalfdertiendui- Sulden aan pacht moeten op- Een 60uden handel is het, I but „i g!?' 's avonds bij voor- 1 al met zo n baard heen. Ik wil hoop spektakel, ik houd van het I 2 k!jkwerk- Als ik 's avonds I 4 Srti ®v?rie voor mijn tent sta en ut mi' gezmhten, dan mag het een meter lengte en vier duim breed met blote handen zal ombuigen dan ge beurt het ook. Kom je daarna naar buiten en vertel je me, dat er niks aan was, dan denk ik alleen: „Dat moet jij weten, maar ik heb je alles gezegd". Die vrouw doet de onmogelijkste dingen. Soms denk ik wel eens: „Ik zou ze'uit elkaar willen halen om te zien hoe het er van binnen uitziet. Ze legt een stuk gloeiend ijzer op haar tong en ze danst op een staaf die een kwartier in het vuur heeft gelegen. En dat zeszeveji keer op een avond. Het enige wal je ziet zijn een paar borstjes in d'r voetzolen. En soms een paar brandstrepen. Natuur lijk als ik wil dan kan ik in elke voorstelling tien, twaalf mensen on deruit laten gaan Het is een klein kunstje om voor een vleeslucht te zorgen. Zo'n negerin merkt er niet eens wat van, want ze doet alles in trance. Als ik voor studenten optreed, word ik meestal gejend. Die mensen heb ben gestudeerd en denken, dat het al lemaal nep is, wat er in myn tent gebeurd. Dan loof ik honderd gulden uit aan ieder, die de gloeiende staaf een minuut kan vasthouden. Dat kan ik rustig doen omreden dat niemand het volhoudt. Ik stook met cokes twee, Dat kan iedereen controleren. Er zit geen cent bedrog bij. „Als ik zomers de pot achter de tent neerzet en vuur maak, vragen ze wel eens: „Waar is dat nou voor?", want ze kunnen zich niet voorstellen dat ik het koud heb- Dan zeg ik: „Dat is om paling te roken". Je moet in dit vak nou eenmaaj altijd je woordje klaar hebben. Je moet de mensen kun nen boeien. Ik sta tussen dertig, veer tig andere attracties in en kom daar maar eens bovenuit. Als ik 's nachts in mijn bed lig, slaat de muziek nog door mijn kop. Dat huilt aan een stuk door. graag 6.000 gulden, als ik volgend jaa met de catch-as-catch-can op de ker mis mag staan. Omreden dat elk' mens van sensatie houdt. Op een avond zie ik Anton Geesini de tent binnenkomen. Je kent hem Al ga je er met een bulldozer tegen aan, lan krijg je hem nog niet omver. Een verschrikkelijk mens. Johnson komt in de ring en begint met hel gewone werk. Klappie hier, klappie daar. Gelijk begint Geesink hem te treiteren. Zo van: „Je moet niet aaien maar slaan". Johnson draait zich op een gegeven moment om en schreeuwl „Kom eens in de ring als je durft". Na afloop zeg ik: „Weet je wie dat was Johnson, dat was de wereldkam pioen judo". Hij liep gelijk de ten! uit en ik heb hem de hele avond niet meer gezien. Ik sta in IJmuiden met mijn Afri kaanse show en ik wil net parade ma ken. Komen er vier, vijf knullen van een jaar of tien aan, die vlak voor mijn neus vuur beginnen te spuwen Goed, ze doen het voor de gein, maai ik kan het niet hebben dat ie mand bij mijn tent staat te spuwen, omreden dat het mijn brood is. Ik heb ze gezegd dat het gevaar voor olie vergiftiging niet denkbeeldig was, want ik heb zelf ook gespuwd en ik weet dat het geen lollig smaakje Is. Als je zo'n tent als de mijne hebt moet je alles kunnen. Je werkt met souteneurs, met inbrekers en uitbre kers en het is een tref. Vaak heb je een goed stel, maar d'r zitten ook etterbuilen tussen, die je het bloed on der de nagels wegpesten. Dan zeg ik' „Donder maar op" en dan ga ik zelf spugen. Ik heb waarschijnlijk een beter leven dan Bernhard en Juliaan- tje. Morgenochtend stap ik om vier uur in mijn wagen en ga ik naar Zeeland vissen. Ik ben gek op vissen. Ik hoor de vogels fluiten, ik snuif de lucht op. Boterhammetje, eer ties- je bier, dan ben ik die hele zenuwe- kermis vergeten". Een brandende fakkel verdwijnt moelteloos ln het keelgat: de arme maaltijd voor miss Diana. Eet smakelijk. jaar duren- r* <ai <iii -r Xa' 2Ien- D'r is er niet «ïien mbetaalt zonder te 1 vert JJLM ,blnnen 6aa* gebeuren. Patatis L ®ens' ik heb 6611 re" W ld» J? 1]ou.den; A!s ik zeg, dat a een gloeiende staak ijzer van Ik Als je op de kermis geboren bent zoals ik weet je niet beter. Ik stond als jongen van vijftien, zestien jaar al bij vader in de sporttent. Judo, bok sen, karate. Ik was Jopie van der Berg, de gevreesde worstelaar. Ik had zes, zeven lessen gehad. Ik heb er nog last van. Pijn in mi'n hoofd en moe in mijn benen. Ik ben bij veertig dok toren geweest omreden dat ik mi' niet goed voelde, ik had een klap op mijn gezicht gehad en later zeiden ze in het Academische Ziekenhuis in Groningen, dat het schot van mijn neus gebro ken was. Zo'n sporttent is wel voor tachtig procent flauwekul. We stonden op het Vreeburg in Utrecht met Johnson, die het yrije Amerikaanse worstelen voor zijn rekening na. Daarbij mag je niet aan de haren van de tegenstander trekken, maar Johnson deed het toch. Zogenaamd dan. Hij aaide de ander eerst over zijn kop en begon dan op- eens te rukken. Als je niet beter wist zou je zweren, dat hij het met wortel en al d'r uittrok. Moet je op zo'n moment het publiek horen. „Vuilak", „hufter", hij krijgt van alles naar zijn hoofd geslingerd. Ik heb het mee gemaakt, dat een vrouw met haar paraplu op hem in begon te beuken. Dat is geweldig. Een sporttent doet het altijd en ik geef Miss Diana, de Zuidafrikaanse vrouw met handpalmen van asbest, pakt de gloeiende s*aaf ijzer met de gre tigheid, waarmee een ander 'n knap perig stokbrood grUpt. Verder gaat zU niet, want zelfs zy kan het Uzer niet met blote handen breken. (Van onze Parijse correspondent) Een maand lang gaan wjj het Parijse stof van onze schoenen schudden om drie weken de lucht van Florence in te ademen. De verbinding tussen Parijs en Flo rence, via Milaan, is zo ideaal als het maar kan: Zondagavond om kwart over zeven van het Gare de Lyon, 's morgens vroeg in Mi laan uitgerust en wel, de eerste capucino en de Italiaanse och tendbladen, die heel wat beter zijn dan wat de boulevardpers ons in Parijs iedere dag voorschotelt. In Italië een president van de re publiek, die door socialisten en katholieken, zelfs door commu nisten, op de handen wordt ge dragen: Sarragat. Een president, die ook binnenkort naar Quebec, Montreal en Ottawa gaat, maar die zo verstandig zal zijn om daar niet „leve het vrije Quebec" te schreeuwen, ofschoon in Canada een kwart miljoen Italiaanse emi granten wonen. Saragat weet zich te gedragen. Uit Parijs zijn we weggegaan met de vertroosting van eerste minister Pompidou en zijn minister van finan ciën Debra, dat het leven in Frank rijk over het eerste halfjaar van 1967 niet veel duurder is geworden: nog geen drie procent. Hiep hiep hoera! Maar de huisvrouw, die dagelijks boodschappen moet doen, weet beter. Het kopje koffie aan de bar van de cafsé is van de ene op de andere dag met vijftien procent verhoogd. De lakens en slopen bij de wasserijen idem. Een kilo vlees voor de hond op de markt kostte in augustus 3,50, be gin september 4,95 frank. Precies het zelfde vlees, zo van de Parijse hallen. Pas op de lange duur, als de verho ging doorberekend is op de prijzen, zullen we gaan merken, dat in de maand juli de vervoertarieven voor goederen per trein met 5.40, per boot met 5-2 en over de weg met 7-5 pro cent zijn verhoogd. Als we terug zijn in oktober zal de prijs van een kaartje voor de autobus verhoogd zijn van 0-18 tot 0 30 frank, het kaartje voor de me tro van 0-37 tot 0 60 frank tweede klas en van 0.56 tot 0.90 eerste klas. Koopt men geen „carnet" van tien kaartjes, maar een los kaartje, dan is de prijs één frank. De weekkaart voor de me tro zal gestegen zijn van 3 tot 4.80 frank. Voor de voorstadbewoners stij gen de treintarieven met 30 procent, voor de grote spoorweglijnen met 5 procent. Voor de benzine een verho ging van 20 centimes voor tien liter en voor hen, die de centrale verwar ming met mazout stoken, tien frank meer voor iedere ton. Fransen met een inkomen tot 1500 frank per maand betaalden tot dus ver voor de sociale verzekering 68.40 per maand, voortaan 7770 frank of 9-30 frank iedere maand meer- Wie ziek wordt en naar de dokter moet, krijgt minder vergoed, behalve als de ziekte van langdurige aard is. De so ciale verzekering vergoedt meer voor een tuberculose aandoening dan voor een eenvoudige blindedarmoperatie. Wie een dokter moet consulteren en van iedere 100 frank gister nog 80 frank terugkreeg, krijgt morgen nog maar 70 frank terug. Hetzelfde geldt voor tandarts en oogarts De automo bilisten wacht nog een andere surpri se: de sociale verzekering betaalt voor taan niet meer alle kosten als gevolg van ongelukken op de weg. Een deel ervan komt voor rekening van de ver zekeringsmaatschappijen die hun pre mies met 5.2 procent gaan verhogen. Onder de sociale verzekering vielen tot dusver ook de getrouwde vrouwen, die niet buitenshuis werken. Zij kregen de toeslag „salaire unique' dat wil zeg gen als het gezin alleen van de ver diensten van de man moet leven. Ook die toeslag is afgelopen. Daarentegen is de kindertoeslag boven de drie kin deren iets verhoogd. Daar komt als voordeel nog bij, dat men voortaan van zyn patroon aan deel in de winst krijgt, maar dan moet de man in dienst zijn van de onderne ming dat zijn er 12.000 in totaal die tenminste 100 arbeiders in dienst heeft. Zijn het er 99, dan krijgt de mannelijke of vrouwelijke arbeider niets. De winst moet een bepaald per centage van de omzet hebben bereikt. Van de 13 miljoen arbeiders in Frank rijk zullen er 2 miljoen profiteren van het delen in de winst. Dat aandeel in de winst is natuurlijk variabel. Het schommelt, naar schatting, tussen de 10-20 tot 1000 frank in de allerbeste gevallen. Op da uitbetaling er van zal de werknemer vijf jaar moeten wach ten; tot zo lang krijgt hij een aandeel of een obligatie. De werkgevers, die aan dit stelsel van aandeel in de winst meedoen, mogen die aandelen van de winst aftrekken bij hun opgaaf aan de belastingen. Het hele systeem wordt dus in de praktijk door de gezamenlij ke belastingbetalers gefinancierd. Voegt men daar tenslotte ook nog bij, dat de huren voor oude woningen met 5 tot 15 procent zullen worden verhoogd en dat de subsidies voor studerende kinderen boven de twintig Jaar worden afgeschaft, dan heeft men wel het totaal van de verordeningen, die zonder enig overleg met het parle ment zün ingevoerd. Desondanks zijn wij welgemoed op reis gegaan naar Italië, want als bui tenlander vallen wij in Frankrijk ner gens onder. En als volgend voorjaar de belastingaanslag in de bus wordt gestopt zien we liet wel. Geen zor gen voor de tijd. Iedere dag heeft ge noeg aan zijn eigen kwaad. Het schone en hopelijk nog warme Italië ligt voor ons open. Behalve Sardinië, want daar worden de laatste tijd zoveel mensen ontvoerd en pas tegen hoog losgeld vrij gelaten, dat we daar maar liever van daan blijven. Zo heeft ieder land wat. WAT moeten onze zeer wereldwijze en eigengereide tieners in een deftig pensionaat doen? En wat kan de categorie meisjes, die zich met open blik op de huidige wereld een toekomst willen bouwen door studie of arbeid daar opsteken Niets. Maar er zijn nog andere meisjes aan wie het pensionaat de finishing touch geeft van een opvoeding die gericht is op het „zeer-presentabel" maken van een jongedochter. Scholen zijn hun nieuwe jaar ingegaan, colleges worden binnenkort her vat, eind september zit de studerende jeugd van Finland tot Gibraltar op de banken. Op 1 oktober gaan de deuren open van het buitenlandse meisjespensionaat, een instelling die een Victoriaanse klank heeft en verleden tjjd lijkt. Maar dat is een vergissing. Van ouds gerenommeerd zijn de pensionaten in het Franstalige deel van Zwitserland en ook vandaag floreren ze nog bij tientallen. Een waardige directrice, een enkele directeur, zwaait de scepter met be hulp van de vertrouwde staf en onderricht groepjes meisjes (van wel gestelde ouders, die zelden een andere carrière voor hun dochters op het oog hebben, dan een geslaagde debutante te zijn) in de Franse taal, wat algemene ontwikkeling en uitstekende manieren. In gelijke dosering. JJET hele ski-seizoen zwieren de pensionaires tn hun uniforme jackjes langs de besneeuwde berghellingen. Het kleurig uniform beschermt in dubbele zin: in geval van nood is de draagster onmiddellijk te onderscheiden èn zij kan zich nooit onopgemerkt iets verbodens permit teren. Verboden is het vooral met (jonge) mannen in aanraking te komen. Zij worden steeds gechaperonneerd, maar skiën eist nu eenmaal bewegings vrijheid en jonge mensen zijn zeer vindingrijk als het gaat om contact met de andere sekse. „De strengste pensionaten genieten de voorkeur van Engelse ouders", zegt madame Kiener, directrice van Le Vieux Chalet, een van de instituten in het schitterend bergoord Chateau d'Oeux, dat dichtbij en toch ver ge- noeg verwijderd ligt van Gstaad. Zij is een knappe, grijzende, zeer correcte Frangaise met een verre liefde voor haar geboortestad: in de Biedemeier salon hangen slechts geschil derde stadsgezichten van Parijs. Sinds lang is zij aan dit nieuwe vaderland verknocht door haar huwelijk met een Zwitserse dierenarts. Dertig meisjes tussen 15 en 18 jaar volgen in Le Vieux Chalet de cursus van negen maanden in drie klassen. (Gewoonlijk blijft een derde van de leerlingen zes maanden, de meesten maken het cursusjaar af). Tweemaal doen ze examen, van de twee certificaten is het diploma Frans Wet be langrijkst. Madame geeft zelf de Franse lessen, klassieke literatuur bovenal, Moliere, Corneille staan in leer gebonden te glanzen geen paperbacks, geen Frangoise SaganEr is bovendien de keuze in de vakken Engels, Duits, Spaans, muziek, schilderkunst. De opleiding is uitstekend „en, geeft aan sluiting op de universiteit van Den Haagzegt madame, zij is zo impo nerend dat wij er niet om kunnen glimlachen Zij heeft voor het merendeel Engelse leerlingen, enkele Duitse en Spaanse, tweemaal had zij een Hollands meisje. Zij (lees de Engelse ouders) is niet dol op Amerikanen en zij weert zeer beslist nouveaux riches. Ook meisjes met ruime beurzen moeten de handen uit de mouwen kunnen steken: op het rooster staan typen, koken, naaien, strijken. TNTUSSEN nemen de leerlingen het strenge regime niet tragisch. Meer ■*- dan de helft blijft in de kerstvakantie hier en dat wil wat zeggen, vooral voor de Engelsen. Ze zien er bijzonder opgewekt uit en stofferen het landschap vrolijk als een vlucht kanariegele, parkietgroene of ijs- blauwe vogeltjes, elk internaat in zijn eigen kleur. Elke zaterdagavond mag een groepje een blik werpen in de grote, mon daine wereld, want dan wordt er gedanst in het beroemde Palaoeihotel van Gstaad waar de portier het aplomb heeft van een minister-president en vorsten zich niet te hoog achten in één zaal te verkeren met filmsterren. Het feest begint pas om 10 uur maar eindigt voor de meisjes om 1 uur. Per schoolbusje rijden ze naar het „bal", begeleid door een lerares die de manieren scherp in het oog houdt, „trés a cheval pour le maintien", en onder de hoede van de professeur die de meiskes een voor een ten dans voert. Een enkele maal brengt hij zijn vriend ter assistentie in deze zware taak mee. Beide ongetwijfeld van uiterlijke charmes verstoken, als wij madame goed doorzien. Zondags wordt er geschaatst op de overdekte of openluchtbaan en. thee ge dronken in een van de daarvoor in aanmerking komende restaurants, waar de meisjes kans lopen in het seizoen David Niven tegen het lijf te lopen, want de Nivens hebben hier een chalet, (Liz Taylor, Jehudi Menu- hin en prinses Irenes familie in Gstaad). Eens per week mogen ze naar de bioscoop en het busje rijdt ook dapper naar Lausanne voor concert en theater. Slechts één uur per dag, als ze boodschappen doen in het dorp, is er geen toezicht. Maar ze zijn overal bekend, er kan werkelijk niets gebeuren. Make-up is alleen toegestaan bij het uitgaan, in huis blijft het verboden. Maar op de commodes in de snoezige twee-persoons slaapkamers ver dringen zich de flesjes en potjesTruien liggen op bed, laden pullen uitMadame Kieners kijkt er berispend naar, maar de portretten van beeldige moeders, gefotografeerd door Cecil Beaton (of een succesvol imitator) vertederen haar weer. Op de gang staan de ski's in rijen en hangen de witte laarsjes met schaatsen aan de kapstok. Zijn er nooit moeilijkheden met jongemannen geweest? Wij zouden ons best een romantische overval kunnen voorstellen want het chalet ziet er sprookjesachtig uit, er wonen min of meer aantrekkelijke prinsessen en zó'n draak is madame nu ook weer niet. Eenmaal, geeft madame toe, heeft zjj moeilijkheden gehad. Twee jonge Italianen brachten zo maar op nieuwjaarsdag een bezoek, nadat ze onder de argusogen van de professeur keurig netjes met enkele meisjes hadden gedanst. De jongemannen stonden alweer buiten voor ze binnen waren geweest. Zulk een onbeschaamdheid heeft zich daarna niet meer voor gedaan! En dat is maar gelukkig. Van de reputatie hangt natuurlijk alles af. Zojuist heeft een. school (tijde lijk) zijn deuren moeten sluiten omdat er enkele jongelieden uit de grap, met succes een muur bestormden. Misschien heeft er een een kusje gestolen. A AN het hoofd van Les Volets Jaunes dat zijn naam dankt aan de hel gele luiken van het chalet, staat de ongetrouwde Engelsman mr, Butter die al 20 jaar in Zwitserland woont en voor een Engelsman buitengewoon goed Frans spreekt. Zijn salon-studeerkamer is even mannelijk-nonchalant en even gewoon als h(j zelf. Niet jong, niet oud, niet knap, niet lelijk, niet streng, niet goedig, geen meisje zal warm of koud van hem worden. Derhalve zeer geschikt voor zijn taak en de enige man die in Zwitserland een meisjespensionaat leidt. Hij is heel zakelijk en bezoekt elk jaar in mei persoonlijk de Engelse ouders die hun dochter naar zijn instituut willen sturen. De sfeer in huis is weer anders dan in Le vieux Chalet. Hier lijken de kamers meer op studentenkamers; er zijn kleine slaapzaaltjes met 6 bedden bij. Ook hij heeft drie groepen leerlingen van 15 tot 19 jaar; het oude chalet met de gele luiken plus de moderne nieuwbouw kunnen vijftig meisjes herbergen. Mr. Butter is omgeven door vrouwelijk personeel: een verpleegster, een hoofd in die huishouding, een secretaresse. De Franse lerares onderwijst in talen; steno en typen wordt in het Engels gegeven. Niet verplicht zijn de vakken piano en naaldkunst. „Er zijn 200 pensionnaires in onze omgeving, maar geen 200 onberispelijke jongemannen. Natuurlijk zoeken ze juist altijd de verkeerde uit...", stelt hij uit ervaring vast. Hij geeft ze geen kans veel uit te zoeken, ook hier altijd een Cerberus. VADER legt voor zijn dochter bij madame Kiener 700 francs per maand neer (met een minimum van 3 maanden.) en bij mr. Butter 4500 francs voor 6 maanden. Maar wat er bij komt, is niet over het hoofd te zien: 350 francs voor de teleferiques (onmisbaar om al skiënd de omgeving te verkennen), 300 francs voor skilessen. Een paasvakantie (bij madame Kiener) naar Italië, of indien dat te kostbaar is, een tiendaags uitstapje naar Zermatt en de Matterhorn. Mr. Butter noteert ca. 1000 francs voor excursies, 120 voor ongevallenverzekering, 390 voor zakgeld, zodat bij hem twee trimesters een kleine 6000 francs kosten. In de zomer zijn er in de meeste pensionaten, zomercursussen. Er is meer vrijheid; de lessen worden 's morgens gegeven, 's middags trekken de meisjes er zelf op uit. Tegen Europa's mooiste decor, in een verrukkelijk klimaat (skiën èn buiten zwemmen in de lente!) en in een sfeer die te sportief is om van romantiek te zwijmelen, kunnen jonge meisjes hun laatste vorming krijgen en klaar gemaakt worden voor een bepaalde plaats in een bepaald deel van de maatschappij. De ouders moeten wel een ruime beurs hebben. A. MAC GILLAVRY. De kamer van een toekomstig .presentabel" i Je.

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1967 | | pagina 13