268
79
79
45
49
139
348
118
55
85
manM
„Met een beetje handigheid
je net een vlammenwerper
Leven in Frankrijk niet
veel duurder...
Paris
Cerberus bewaakt
pensionaatsmeisjes
us 79
50
49
Vuurspuwer Westenberg:
12
=-
DAGBLAD DE STEM
1.-
98
De wilde man
Volle glorie
Geen cent bedrog
re
Flauwe kul
Klappie hier
dag 27 september
statiegeld
23 september
t te Oosterhout
ram
ram
ram
(Van een onzer verslaggevers)
Ingeklemd tussen de steile wand en de grauwe rups spuwen de va
llen van Jozef Koenraad Westenberg hun vuur. Helgele vlammen
tin drie, vier meter hangen aan hun gebarsten lippen als banieren in
i styve bries. Twee, drie seconden waaien grillige schaduwen langs
I je houten facade, dan schiet de gloed weer in hun gelooide kelen en
liringelt alleen nog wat rook rondom de mondhoeken.
jozef Koenraad zelf eet niet mee.
I Goed, als het moet> als cen van de
spuwers zjj'n tent in de steek
I iaat, giet hij de gezuiverde petroleum
ook in zijn keelgat. Dat is geen pro-
Heem. Lucifertje erbij en spugen
I maar. „Prachtig mooi", zegt hij dro-
uerig, ..als je er een beetje handig
heid in hebt, lijk je net een vlam
menwerper. Dan kun je het gemeen
tehuis in brand steken. Ik word er al-
ta zo schor van".
Hij staat op de smalle parade voor
I ran tent en staart naar de honderden
hoofden, vanaf zijn plaats lijkt het net
een plein, dat slordig is geplaveid
met klinkers. „Dames en heren, zo
juist heeft u een klein staaltje kun
nen zien van de kundigheden van on-
artiesten. Zij gaan nu naar bin-
I nen omreden dat de voorstelling zo-
I dra een aanvang neemt. Nog eenmaal
vertoont Miss Ida zich aan het pu-
i. Zij kan alleen haar hand laten
I «n omreden dat zij uit Zuid-Afrika
komt en van nature schuw is. U zult
merken, dat wij met haar Maleis spre-
Nu zult u zeggen- in Zuid-Afrika
...üt toch geen Maleis gesproken?"
I Zeer juist maar wij gebruiken deze
taai dan ook alleen omreden dat er
velen in Nederland zijn, die het Maleis
machtig zijrEn de directie vond de-
re taal het meest geschikt omreden
dat velen nu kunnen verstaan, wa.t
op het toneel gezegd wordt".
Hg schenkt de menigte een stralen-
de veldheersblik. De directie, waar
j zoeven over sprak, wordt uitslui-
(end gevormd door hemzelf. HU heeft
de Afrikaanse show zes jaa. geleden
overgenomen van zijn vader, die nu
zelf aan de overkant met een hoepla-
ipel zijn leeftocht by elkaar schreeuwt.
„Het is een traditie", legt hU uit, „on
ze familie maakt die uegertoer al meer
dan zeventig jaar. Grootvader is er in
feite mee begonnen. Toen heette het
nog De Wilde man. HU liet wat kan-
nibalen uit het oerwoud komen
en goot ze vol met petroleum. Hij
«fond er mee op markten, want ker-
missen zoals nou kenden ze nog niet.
Het moet een geweldige tijd zijn ge-
weest. Er werd gereisd in een oude
0 beugelwagen en als ze gingen eten
schoven ze twee sinaasappelkisten aan
1 elkaar. Ik geloof, dat er op een ge-
I geven moment vier families van die
J tent moesten leven. Dertien, veertien
I maar kon allemaal. De vet-
1 kringen stonden niet op hun buik,
I maar lol hadden ze wel. Vader ver-
I telt het nog wel eens. Onderweg stop-
I ten ze en dan gingen ze met zijn al-
Dat kon in die tijd, om
II ?r. rmis 6een keiharde bissenis
I jas Mijn opa sloeg drie palen in de
I ?rond en deed er een dekzeil over-
I 7en; D^t was zijn tent. Pacht werd
1 Lm Gefaald en als je 's avonds pa-
I maalcte hoefde hij niet bang te
I ?L!00r de televisie- Nou sta je in
I 2 e£ hoe* 3e niet eens open te
I 5 aIs Jeijenoord tegen Real Ma-
«ia speelt.
J-hweerst een <f°ktent gehad. D'r
IL S jnten' die twaalfdertiendui-
Sulden aan pacht moeten op-
Een 60uden handel is het,
I but „i g!?' 's avonds bij voor-
1 al met zo n baard heen. Ik wil
hoop spektakel, ik houd van het
I 2 k!jkwerk- Als ik 's avonds
I 4 Srti ®v?rie voor mijn tent sta en
ut mi' gezmhten, dan mag het
een meter lengte en vier duim breed
met blote handen zal ombuigen dan ge
beurt het ook. Kom je daarna naar
buiten en vertel je me, dat er niks
aan was, dan denk ik alleen: „Dat
moet jij weten, maar ik heb je alles
gezegd".
Die vrouw doet de onmogelijkste
dingen. Soms denk ik wel eens: „Ik
zou ze'uit elkaar willen halen om te
zien hoe het er van binnen uitziet.
Ze legt een stuk gloeiend ijzer op
haar tong en ze danst op een staaf
die een kwartier in het vuur heeft
gelegen. En dat zeszeveji keer op
een avond. Het enige wal je ziet zijn
een paar borstjes in d'r voetzolen. En
soms een paar brandstrepen. Natuur
lijk als ik wil dan kan ik in elke
voorstelling tien, twaalf mensen on
deruit laten gaan Het is een klein
kunstje om voor een vleeslucht te
zorgen. Zo'n negerin merkt er niet
eens wat van, want ze doet alles in
trance.
Als ik voor studenten optreed, word
ik meestal gejend. Die mensen heb
ben gestudeerd en denken, dat het al
lemaal nep is, wat er in myn tent
gebeurd. Dan loof ik honderd gulden
uit aan ieder, die de gloeiende staaf
een minuut kan vasthouden. Dat kan
ik rustig doen omreden dat niemand
het volhoudt. Ik stook met cokes twee,
Dat kan iedereen controleren. Er zit
geen cent bedrog bij.
„Als ik zomers de pot achter de
tent neerzet en vuur maak, vragen
ze wel eens: „Waar is dat nou voor?",
want ze kunnen zich niet voorstellen
dat ik het koud heb- Dan zeg ik: „Dat
is om paling te roken". Je moet in dit
vak nou eenmaaj altijd je woordje
klaar hebben. Je moet de mensen kun
nen boeien. Ik sta tussen dertig, veer
tig andere attracties in en kom daar
maar eens bovenuit. Als ik 's nachts
in mijn bed lig, slaat de muziek nog
door mijn kop. Dat huilt aan een stuk
door.
graag 6.000 gulden, als ik volgend jaa
met de catch-as-catch-can op de ker
mis mag staan. Omreden dat elk'
mens van sensatie houdt.
Op een avond zie ik Anton Geesini
de tent binnenkomen. Je kent hem
Al ga je er met een bulldozer tegen
aan, lan krijg je hem nog niet omver.
Een verschrikkelijk mens. Johnson
komt in de ring en begint met hel
gewone werk. Klappie hier, klappie
daar. Gelijk begint Geesink hem te
treiteren. Zo van: „Je moet niet aaien
maar slaan". Johnson draait zich op
een gegeven moment om en schreeuwl
„Kom eens in de ring als je durft".
Na afloop zeg ik: „Weet je wie dat
was Johnson, dat was de wereldkam
pioen judo". Hij liep gelijk de ten!
uit en ik heb hem de hele avond
niet meer gezien.
Ik sta in IJmuiden met mijn Afri
kaanse show en ik wil net parade ma
ken. Komen er vier, vijf knullen van
een jaar of tien aan, die vlak voor
mijn neus vuur beginnen te spuwen
Goed, ze doen het voor de gein, maai
ik kan het niet hebben dat ie
mand bij mijn tent staat te spuwen,
omreden dat het mijn brood is. Ik heb
ze gezegd dat het gevaar voor olie
vergiftiging niet denkbeeldig was, want
ik heb zelf ook gespuwd en ik weet
dat het geen lollig smaakje Is.
Als je zo'n tent als de mijne hebt
moet je alles kunnen. Je werkt met
souteneurs, met inbrekers en uitbre
kers en het is een tref. Vaak heb je
een goed stel, maar d'r zitten ook
etterbuilen tussen, die je het bloed on
der de nagels wegpesten. Dan zeg ik'
„Donder maar op" en dan ga ik
zelf spugen. Ik heb waarschijnlijk een
beter leven dan Bernhard en Juliaan-
tje. Morgenochtend stap ik om vier
uur in mijn wagen en ga ik naar
Zeeland vissen. Ik ben gek op vissen.
Ik hoor de vogels fluiten, ik snuif
de lucht op. Boterhammetje, eer ties-
je bier, dan ben ik die hele zenuwe-
kermis vergeten".
Een brandende fakkel verdwijnt moelteloos ln het keelgat: de arme
maaltijd voor miss Diana. Eet smakelijk.
jaar duren- r*
<ai <iii -r Xa' 2Ien- D'r is er niet
«ïien mbetaalt zonder te
1 vert JJLM ,blnnen 6aa* gebeuren.
Patatis L ®ens' ik heb 6611 re"
W ld» J? 1]ou.den; A!s ik zeg, dat
a een gloeiende staak ijzer van
Ik
Als je op de kermis geboren bent
zoals ik weet je niet beter. Ik stond
als jongen van vijftien, zestien jaar
al bij vader in de sporttent. Judo, bok
sen, karate. Ik was Jopie van der
Berg, de gevreesde worstelaar. Ik had
zes, zeven lessen gehad. Ik heb er nog
last van. Pijn in mi'n hoofd en moe
in mijn benen. Ik ben bij veertig dok
toren geweest omreden dat ik mi' niet
goed voelde, ik had een klap op mijn
gezicht gehad en later zeiden ze in het
Academische Ziekenhuis in Groningen,
dat het schot van mijn neus gebro
ken was.
Zo'n sporttent is wel voor tachtig
procent flauwekul. We stonden op het
Vreeburg in Utrecht met Johnson, die
het yrije Amerikaanse worstelen voor
zijn rekening na. Daarbij mag je niet
aan de haren van de tegenstander
trekken, maar Johnson deed het toch.
Zogenaamd dan. Hij aaide de ander
eerst over zijn kop en begon dan op-
eens te rukken. Als je niet beter wist
zou je zweren, dat hij het met wortel
en al d'r uittrok.
Moet je op zo'n moment het publiek
horen. „Vuilak", „hufter", hij krijgt
van alles naar zijn hoofd geslingerd.
Ik heb het mee gemaakt, dat een
vrouw met haar paraplu op hem in
begon te beuken. Dat is geweldig. Een
sporttent doet het altijd en ik geef
Miss Diana, de Zuidafrikaanse vrouw
met handpalmen van asbest, pakt
de gloeiende s*aaf ijzer met de gre
tigheid, waarmee een ander 'n knap
perig stokbrood grUpt. Verder gaat
zU niet, want zelfs zy kan het Uzer
niet met blote handen breken.
(Van onze Parijse correspondent)
Een maand lang gaan wjj het
Parijse stof van onze schoenen
schudden om drie weken de lucht
van Florence in te ademen. De
verbinding tussen Parijs en Flo
rence, via Milaan, is zo ideaal als
het maar kan: Zondagavond om
kwart over zeven van het Gare
de Lyon, 's morgens vroeg in Mi
laan uitgerust en wel, de eerste
capucino en de Italiaanse och
tendbladen, die heel wat beter
zijn dan wat de boulevardpers ons
in Parijs iedere dag voorschotelt.
In Italië een president van de re
publiek, die door socialisten en
katholieken, zelfs door commu
nisten, op de handen wordt ge
dragen: Sarragat. Een president,
die ook binnenkort naar Quebec,
Montreal en Ottawa gaat, maar
die zo verstandig zal zijn om daar
niet „leve het vrije Quebec" te
schreeuwen, ofschoon in Canada
een kwart miljoen Italiaanse emi
granten wonen. Saragat weet zich
te gedragen.
Uit Parijs zijn we weggegaan met
de vertroosting van eerste minister
Pompidou en zijn minister van finan
ciën Debra, dat het leven in Frank
rijk over het eerste halfjaar van 1967
niet veel duurder is geworden: nog
geen drie procent. Hiep hiep hoera!
Maar de huisvrouw, die dagelijks
boodschappen moet doen, weet beter.
Het kopje koffie aan de bar van de
cafsé is van de ene op de andere
dag met vijftien procent verhoogd. De
lakens en slopen bij de wasserijen
idem. Een kilo vlees voor de hond op
de markt kostte in augustus 3,50, be
gin september 4,95 frank. Precies het
zelfde vlees, zo van de Parijse hallen.
Pas op de lange duur, als de verho
ging doorberekend is op de prijzen,
zullen we gaan merken, dat in de
maand juli de vervoertarieven voor
goederen per trein met 5.40, per boot
met 5-2 en over de weg met 7-5 pro
cent zijn verhoogd. Als we terug zijn
in oktober zal de prijs van een kaartje
voor de autobus verhoogd zijn van 0-18
tot 0 30 frank, het kaartje voor de me
tro van 0-37 tot 0 60 frank tweede klas
en van 0.56 tot 0.90 eerste klas. Koopt
men geen „carnet" van tien kaartjes,
maar een los kaartje, dan is de prijs
één frank. De weekkaart voor de me
tro zal gestegen zijn van 3 tot 4.80
frank. Voor de voorstadbewoners stij
gen de treintarieven met 30 procent,
voor de grote spoorweglijnen met 5
procent. Voor de benzine een verho
ging van 20 centimes voor tien liter
en voor hen, die de centrale verwar
ming met mazout stoken, tien frank
meer voor iedere ton.
Fransen met een inkomen tot 1500
frank per maand betaalden tot dus
ver voor de sociale verzekering 68.40
per maand, voortaan 7770 frank of
9-30 frank iedere maand meer- Wie
ziek wordt en naar de dokter moet,
krijgt minder vergoed, behalve als de
ziekte van langdurige aard is. De so
ciale verzekering vergoedt meer voor
een tuberculose aandoening dan voor
een eenvoudige blindedarmoperatie.
Wie een dokter moet consulteren en
van iedere 100 frank gister nog 80
frank terugkreeg, krijgt morgen nog
maar 70 frank terug. Hetzelfde geldt
voor tandarts en oogarts De automo
bilisten wacht nog een andere surpri
se: de sociale verzekering betaalt voor
taan niet meer alle kosten als gevolg
van ongelukken op de weg. Een deel
ervan komt voor rekening van de ver
zekeringsmaatschappijen die hun pre
mies met 5.2 procent gaan verhogen.
Onder de sociale verzekering vielen tot
dusver ook de getrouwde vrouwen, die
niet buitenshuis werken. Zij kregen de
toeslag „salaire unique' dat wil zeg
gen als het gezin alleen van de ver
diensten van de man moet leven. Ook
die toeslag is afgelopen. Daarentegen
is de kindertoeslag boven de drie kin
deren iets verhoogd.
Daar komt als voordeel nog bij, dat
men voortaan van zyn patroon aan
deel in de winst krijgt, maar dan moet
de man in dienst zijn van de onderne
ming dat zijn er 12.000 in totaal
die tenminste 100 arbeiders in dienst
heeft. Zijn het er 99, dan krijgt de
mannelijke of vrouwelijke arbeider
niets. De winst moet een bepaald per
centage van de omzet hebben bereikt.
Van de 13 miljoen arbeiders in Frank
rijk zullen er 2 miljoen profiteren van
het delen in de winst. Dat aandeel in
de winst is natuurlijk variabel. Het
schommelt, naar schatting, tussen de
10-20 tot 1000 frank in de allerbeste
gevallen. Op da uitbetaling er van zal
de werknemer vijf jaar moeten wach
ten; tot zo lang krijgt hij een aandeel
of een obligatie. De werkgevers, die
aan dit stelsel van aandeel in de winst
meedoen, mogen die aandelen van de
winst aftrekken bij hun opgaaf aan de
belastingen. Het hele systeem wordt
dus in de praktijk door de gezamenlij
ke belastingbetalers gefinancierd.
Voegt men daar tenslotte ook nog
bij, dat de huren voor oude woningen
met 5 tot 15 procent zullen worden
verhoogd en dat de subsidies voor
studerende kinderen boven de twintig
Jaar worden afgeschaft, dan heeft men
wel het totaal van de verordeningen,
die zonder enig overleg met het parle
ment zün ingevoerd.
Desondanks zijn wij welgemoed op
reis gegaan naar Italië, want als bui
tenlander vallen wij in Frankrijk ner
gens onder. En als volgend voorjaar
de belastingaanslag in de bus wordt
gestopt zien we liet wel. Geen zor
gen voor de tijd. Iedere dag heeft ge
noeg aan zijn eigen kwaad. Het schone
en hopelijk nog warme Italië ligt voor
ons open. Behalve Sardinië, want daar
worden de laatste tijd zoveel mensen
ontvoerd en pas tegen hoog losgeld vrij
gelaten, dat we daar maar liever van
daan blijven.
Zo heeft ieder land wat.
WAT moeten onze zeer wereldwijze en eigengereide tieners in een deftig
pensionaat doen? En wat kan de categorie meisjes, die zich met open
blik op de huidige wereld een toekomst willen bouwen door studie of
arbeid daar opsteken Niets.
Maar er zijn nog andere meisjes aan wie het pensionaat de finishing touch
geeft van een opvoeding die gericht is op het „zeer-presentabel" maken
van een jongedochter.
Scholen zijn hun nieuwe jaar ingegaan, colleges worden binnenkort her
vat, eind september zit de studerende jeugd van Finland tot Gibraltar
op de banken.
Op 1 oktober gaan de deuren open van het buitenlandse meisjespensionaat,
een instelling die een Victoriaanse klank heeft en verleden tjjd lijkt.
Maar dat is een vergissing.
Van ouds gerenommeerd zijn de pensionaten in het Franstalige deel van
Zwitserland en ook vandaag floreren ze nog bij tientallen.
Een waardige directrice, een enkele directeur, zwaait de scepter met be
hulp van de vertrouwde staf en onderricht groepjes meisjes (van wel
gestelde ouders, die zelden een andere carrière voor hun dochters op
het oog hebben, dan een geslaagde debutante te zijn) in de Franse taal,
wat algemene ontwikkeling en uitstekende manieren. In gelijke dosering.
JJET hele ski-seizoen zwieren de pensionaires tn hun uniforme
jackjes langs de besneeuwde berghellingen. Het kleurig uniform
beschermt in dubbele zin: in geval van nood is de draagster onmiddellijk
te onderscheiden èn zij kan zich nooit onopgemerkt iets verbodens permit
teren. Verboden is het vooral met (jonge) mannen in aanraking te komen.
Zij worden steeds gechaperonneerd, maar skiën eist nu eenmaal bewegings
vrijheid en jonge mensen zijn zeer vindingrijk als het gaat om contact
met de andere sekse.
„De strengste pensionaten genieten de voorkeur van Engelse ouders",
zegt madame Kiener, directrice van Le Vieux Chalet, een van de instituten
in het schitterend bergoord Chateau d'Oeux, dat dichtbij en toch ver ge-
noeg verwijderd ligt van Gstaad.
Zij is een knappe, grijzende, zeer correcte Frangaise met een verre liefde
voor haar geboortestad: in de Biedemeier salon hangen slechts geschil
derde stadsgezichten van Parijs. Sinds lang is zij aan dit nieuwe vaderland
verknocht door haar huwelijk met een Zwitserse dierenarts.
Dertig meisjes tussen 15 en 18 jaar volgen in Le Vieux Chalet de cursus
van negen maanden in drie klassen. (Gewoonlijk blijft een derde van de
leerlingen zes maanden, de meesten maken het cursusjaar af). Tweemaal
doen ze examen, van de twee certificaten is het diploma Frans Wet be
langrijkst.
Madame geeft zelf de Franse lessen, klassieke literatuur bovenal, Moliere,
Corneille staan in leer gebonden te glanzen geen paperbacks, geen
Frangoise SaganEr is bovendien de keuze in de vakken Engels, Duits,
Spaans, muziek, schilderkunst. De opleiding is uitstekend „en, geeft aan
sluiting op de universiteit van Den Haagzegt madame, zij is zo impo
nerend dat wij er niet om kunnen glimlachen
Zij heeft voor het merendeel Engelse leerlingen, enkele Duitse en Spaanse,
tweemaal had zij een Hollands meisje. Zij (lees de Engelse ouders) is niet
dol op Amerikanen en zij weert zeer beslist nouveaux riches.
Ook meisjes met ruime beurzen moeten de handen uit de mouwen kunnen
steken: op het rooster staan typen, koken, naaien, strijken.
TNTUSSEN nemen de leerlingen het strenge regime niet tragisch. Meer
■*- dan de helft blijft in de kerstvakantie hier en dat wil wat zeggen,
vooral voor de Engelsen. Ze zien er bijzonder opgewekt uit en stofferen
het landschap vrolijk als een vlucht kanariegele, parkietgroene of ijs-
blauwe vogeltjes, elk internaat in zijn eigen kleur.
Elke zaterdagavond mag een groepje een blik werpen in de grote, mon
daine wereld, want dan wordt er gedanst in het beroemde Palaoeihotel
van Gstaad waar de portier het aplomb heeft van een minister-president
en vorsten zich niet te hoog achten in één zaal te verkeren met filmsterren.
Het feest begint pas om 10 uur maar eindigt voor de meisjes om 1 uur. Per
schoolbusje rijden ze naar het „bal", begeleid door een lerares die de
manieren scherp in het oog houdt, „trés a cheval pour le maintien", en
onder de hoede van de professeur die de meiskes een voor een ten dans
voert. Een enkele maal brengt hij zijn vriend ter assistentie in deze zware
taak mee. Beide ongetwijfeld van uiterlijke charmes verstoken, als wij
madame goed doorzien.
Zondags wordt er geschaatst op de overdekte of openluchtbaan en. thee ge
dronken in een van de daarvoor in aanmerking komende restaurants,
waar de meisjes kans lopen in het seizoen David Niven tegen het lijf te
lopen, want de Nivens hebben hier een chalet, (Liz Taylor, Jehudi Menu-
hin en prinses Irenes familie in Gstaad). Eens per week mogen ze naar
de bioscoop en het busje rijdt ook dapper naar Lausanne voor concert en
theater.
Slechts één uur per dag, als ze boodschappen doen in het dorp, is er geen
toezicht. Maar ze zijn overal bekend, er kan werkelijk niets gebeuren.
Make-up is alleen toegestaan bij het uitgaan, in huis blijft het verboden.
Maar op de commodes in de snoezige twee-persoons slaapkamers ver
dringen zich de flesjes en potjesTruien liggen op bed, laden pullen
uitMadame Kieners kijkt er berispend naar, maar de portretten van
beeldige moeders, gefotografeerd door Cecil Beaton (of een succesvol
imitator) vertederen haar weer.
Op de gang staan de ski's in rijen en hangen de witte laarsjes met
schaatsen aan de kapstok.
Zijn er nooit moeilijkheden met jongemannen geweest? Wij zouden ons
best een romantische overval kunnen voorstellen want het chalet ziet er
sprookjesachtig uit, er wonen min of meer aantrekkelijke prinsessen en
zó'n draak is madame nu ook weer niet.
Eenmaal, geeft madame toe, heeft zjj moeilijkheden gehad. Twee jonge
Italianen brachten zo maar op nieuwjaarsdag een bezoek, nadat ze onder
de argusogen van de professeur keurig netjes met enkele meisjes hadden
gedanst. De jongemannen stonden alweer buiten voor ze binnen waren
geweest. Zulk een onbeschaamdheid heeft zich daarna niet meer voor
gedaan! En dat is maar gelukkig.
Van de reputatie hangt natuurlijk alles af. Zojuist heeft een. school (tijde
lijk) zijn deuren moeten sluiten omdat er enkele jongelieden uit de
grap, met succes een muur bestormden. Misschien heeft er een een kusje
gestolen.
A AN het hoofd van Les Volets Jaunes dat zijn naam dankt aan de hel
gele luiken van het chalet, staat de ongetrouwde Engelsman mr, Butter
die al 20 jaar in Zwitserland woont en voor een Engelsman buitengewoon
goed Frans spreekt.
Zijn salon-studeerkamer is even mannelijk-nonchalant en even gewoon als
h(j zelf. Niet jong, niet oud, niet knap, niet lelijk, niet streng, niet goedig,
geen meisje zal warm of koud van hem worden. Derhalve zeer geschikt
voor zijn taak en de enige man die in Zwitserland een meisjespensionaat
leidt. Hij is heel zakelijk en bezoekt elk jaar in mei persoonlijk de Engelse
ouders die hun dochter naar zijn instituut willen sturen. De sfeer in huis
is weer anders dan in Le vieux Chalet. Hier lijken de kamers meer op
studentenkamers; er zijn kleine slaapzaaltjes met 6 bedden bij.
Ook hij heeft drie groepen leerlingen van 15 tot 19 jaar; het oude chalet
met de gele luiken plus de moderne nieuwbouw kunnen vijftig meisjes
herbergen.
Mr. Butter is omgeven door vrouwelijk personeel: een verpleegster, een
hoofd in die huishouding, een secretaresse. De Franse lerares onderwijst in
talen; steno en typen wordt in het Engels gegeven. Niet verplicht zijn de
vakken piano en naaldkunst.
„Er zijn 200 pensionnaires in onze omgeving, maar geen 200 onberispelijke
jongemannen. Natuurlijk zoeken ze juist altijd de verkeerde uit...", stelt
hij uit ervaring vast. Hij geeft ze geen kans veel uit te zoeken, ook hier
altijd een Cerberus.
VADER legt voor zijn dochter bij madame Kiener 700 francs per maand
neer (met een minimum van 3 maanden.) en bij mr. Butter 4500 francs
voor 6 maanden. Maar wat er bij komt, is niet over het hoofd te zien:
350 francs voor de teleferiques (onmisbaar om al skiënd de omgeving te
verkennen), 300 francs voor skilessen. Een paasvakantie (bij madame
Kiener) naar Italië, of indien dat te kostbaar is, een tiendaags uitstapje
naar Zermatt en de Matterhorn. Mr. Butter noteert ca. 1000 francs voor
excursies, 120 voor ongevallenverzekering, 390 voor zakgeld, zodat bij hem
twee trimesters een kleine 6000 francs kosten.
In de zomer zijn er in de meeste pensionaten, zomercursussen. Er is meer
vrijheid; de lessen worden 's morgens gegeven, 's middags trekken de
meisjes er zelf op uit.
Tegen Europa's mooiste decor, in een verrukkelijk klimaat (skiën èn buiten
zwemmen in de lente!) en in een sfeer die te sportief is om van romantiek
te zwijmelen, kunnen jonge meisjes hun laatste vorming krijgen en klaar
gemaakt worden voor een bepaalde plaats in een bepaald deel van de
maatschappij.
De ouders moeten wel een ruime beurs hebben.
A. MAC GILLAVRY.
De kamer van
een toekomstig
.presentabel" i
Je.