De „wonderdokter van
Eindhoven" vraagt
duizenden guldens voor
zijn kruidenthee
Nu,«paarbank
»ujnr'ai<
rijke dokter
veel schulden
(Van een onzer verslaggevers)
De ervaring van slager Constant! Thewis (53) uit Tongeren: door
zenuwaanvallen, geplaagd werd hem door kennissen 'n bezoek aan
de „wonderdokter van Eindhoven" aangepraat. Samen met zijn
vrouw reed hij er op een koude dag in oktober vorig jaar naar toe,
werd vriendelijk ontvangen, kreeg lekkere koffie in de wachtkamer,
een consult van de dokter met een gratis dodelijke diagnose en
werd vervolgens verzocht voor drie kilo genezende kruidenthee
een bedragje van 34.600 Belgische francs te betalen, bijna twee en
een half duizend gulden.
rode
rozen
ene boef
EEN SCHERP CONTRACT
Het komt vaak voor dat een paar op
(rond van vermeende „overwaarde" in
(en contract terecht komt, dat objectiet
(ezien als te hoog moet worden aan
gemerkt
In vaktermen spreekt men dan van
een „scherp" contract. Zolang de speel-
techniek gelijke tred houdt met het bie
den, wordt een dergelijk contract dikwijls
nog gemaakt hetzij doordat de
tegenpartij gunstig uitkomt, hetzij door
een gelukkige distributie van de ont
brekende honneurs Is dit laatste niet het
Pyal, dan zijn er soms toch nog aan
wijzingen die er toe kunnen leiden dat
de leider de enige weg naar de winst
*eet te ontdekken Dat men er met de
normale ABC-kansrekening niet altijd
komt bewijst onderstaand spel:
A 10 7 8
0 B82
O V10 9
10 9 7
B 92
t? H6 3
0 B 3 6 4 3
»H4
inm als gever TCrl'®P het bieden
o-w passen steeds): zuid 1 <2 noord
- zuid 2 noord 2 <3 zuid 3 <5
noord 4 CP.
De poging van zuid, na de zwakke
ïeaing van noord is moedig, hoewel niet
verstandig (noord kan veel minder heb-
Jen) en noords verhoging tot 4 O is ge-
2TJ op de overwe&ing dat hij méér
dan de 5 k 6 punten die hij beloofd
imme? bovendien n°£ een ^oot aantal
öenkaarten bezit. Noords distributie
«echter weinig aantrekkelijk.
est (het zij hem vergeven) vond niet
dodelijke ♦-uitkomst, en startte met
iv t l de kaart open Raat lpkt het
net contract een grote kans van
heeft: zuid telt 1 verliesslag in O.
•J en ten hoogste 1 in elk der beide
Sr®* Meuren. Indien Heer of V Heer
wordt het contract dus
r1 Ogenschijnlijk dus 75% kans
s'aRen maarschijn bedriegt.
hf^ft namp1iik maar één vaste
Mdat zu-id maar eenmaal kan
kiift en du? peri ^opde kleur moet
n In de praktijk verliep het spel
«i ,n noord werd de 9 gelegd door
met het Aas genomen, zuid de 5.
*as aVervoler1p mpt Heer en hierna
voor znid geen redden meer aan.
ZulH nam Aas en sbpel(1e na-
tin ,iSneed' wanvdoor west met de Heer
kftj'8* ,m ^PT1 werd geïncas-
t eT1 verloor ook Heer nog.
•li'en Z11'd zich de moeite had getroost
H V 8 4
8652
A V 10 7 4
A V B 3
hljw'ei'iT nistie te overwegen, dan had
5j.. 'c"^ de ietwat spectaculaire weg
wlnst gevonden Gezien de ult-
fonr Va)n en ^polen van O Aas
o. 's ^pt zeker dat west,
A B Et ®08® za1 namelijk met
jjjpig- van nooit het Aas mogen
daar vvst uitgekomen kan ziin
slae |,x x x rx<l Zuid moet daarom in
A ^ppr weggooien en later op
dan ST1"den De verliezende A kan
ten *11 Vrmiw wnn'den afgegoond. Zit-
het ^ipt slechter dan 5—3 dan is
M rap* rnoï* 100% zeker, zitten ze
mogelijk1 n°ff dp sn^
J ADVERTENTIE)
^'ltnhSaslraat 15
«.„piraat 24
V»« ÜM op 2on.
'Pïarhfl''48' 3
"""'««fvic™'1 de
„Hij zei dat ik nog maar hoog
uit anderhalf jaar te leven had",
zegt de Tongerse slager. Om ze
nuwachtig van te worden. Zijn
vrouw: „Ik was meegegaan met
m'n man en omdat ik een lapje
om mijn been had, dacht de dok
ter eerst dat ik de patiënt was".
Wat hebt u aan uw been?, vroeg
de dokter. Volgens de huisarts
iets van reumatiek, antwoordde
de vrouw. Nee, dat komt van de
lever en u hebt ook last van uw
ogen, over enkele maanden kunt
u blind zijn als u niet uitkijkt,
besliste de Eindhovense genezer.
„Je moest tegenover hem gaan
zitten en dan nam hij je hand vast,
daar streek hij over en dan zei hij
precies wat je mankeerde. Ja god,
op zo'n moment geloof jé die man.
Dat van die lever klopte, ik ben
leverlijder. En die ogen net en
kele dagen tevoren had ik inder
daad moeite met lezen. Dan geloof
j zo'n man toch gewoon".
Na het consult besliste de dokter
dat er thee gedronken moest wor
den om het leven van de slager te
redden en om de ogen van diens
vrouw niet zwart te doen zien. „Hij
zei: dat is een bijzondere thee, een
dure kruidenthee, waar ik nu spe
ciaal naar op zoek moet gaan. I-Iet
vreemde was echter: toen we nau
welijks terug in Tongeren waren,
die dag, stond er al iemand voor
de deur, die drie kilo van die thee
kwam afleveren. Kosten 34.600 fr.
meteen te betalen. M'n man had
maar 9.000 frank bij zich en die heeft
hij toen maar gegeven. De bezorger
zou na een paar dagen terugkomen
om de rest van het geld op te ha
len. Op afbetaling kon het niet en
een kwitantie werd geweigerd."
Een neef van het slagersgezin, die
voor apotheker studeert, onderzocht
de kruidenthee. Naast Mimosa en
nog enkele andere goedkope krui
den, zaten er vier soorten thee in
de genezende zak. De duurste van
die vier soorten thee. kost in België
50 franc per kilo.
De wonderdokter van Eindhoven
staat bij de Kamer van Koophandel
in die stad geregistreerd als „koop
man" en bij de afdeling „Bijzonde
re Wetten" van de Eindhovense re
cherche als man om sterk in de ga
ten te houden. In april van dit jaar
werfl hij door de Eindhovense kan
tonrechter veroordeeld tot een boe
te van 3.000 gulden wegens het uit
oefenen van de geneeskunde zonder
daarvoor de vereiste diploma's te
bezitten. De wonderdokter is tegen
die uitspraak niet in beroep gegaan.
Hij heeft gewoon betaald en nog
genoeg overgehouden om drie we
ken geleden het kapitale huls „De
Zandhoeve" in het 700 inwoners tel
lende dorp Casteren (25 kilometer
van Eindhoven) als privé-verblijf te
kiezen. De inwoners van het dorp
kennen hem nog niet, maar weten
alvast „dat er een dokter ls komen
wonen". Een rijke dokter. De Eind
hovense recherche schat het huis
plus inboedel op een waarde van
ongeveer anderhalve ton. Binnenkort
komt er een rieten dak op het huis
hetgeen noe- eens f 15-000 gaat kos
ten.
De kruidenhandel, gekoppeld aan
ecu handig uitgebuite, suggestieve
kracht, legt geen windeieren. Dat
moet de wonderdokter in vier, vijf
.medische" jaren wel duidelijk ge
worden zijn. Bewoners van de Eind
hovense Locomotiefstraat op num
mer 17 woonde de wonderdokter tot
voor drie weken kunnen er over
meepraten. Zij hebben de man zien
groeien van - gewoon Ahilipsemployé
Willem van de Moosdijk tot wonder-
dokter
„ik beo nooit veei van hem moe
ten hebben. Toen hij hier zo'n tien
jaar geleden kwam wonen, werkte
hij bij Philips. Nou ja, werken, mis
schien een week in het jaar, voor
de rest was-ie thuis. Ja, huiselijk
was hij wel. Hij had nooit geld. Ik
geloof niet dat er iemand uit deze
straat is die nooit geld aan hem
beeft geleend. De meesten moeten
nog steeds op terugbetaling wadi
ten."
Dat vertelt een der buren, tot tien
maal toe bezwerend dat zijn naam
niet in de krant mag. Hij zegt:
Weinigen kennen hem als
ex-Philips-employé
Willem van de Moosdijk.
Dat kan uitkomen als
„wonderdokter van
Eindhoven" verdiende hij
binnen vijf jaar enkele
tonnen aan zijn patiënten.
Hij kocht er veel bloemen
voor, veertien auto's en een
kapitale woning in een fijn
dorp.
Een onzer verslaggevers k
het hol van de
wonderleeuw 'ns gaan
bekijken. Als patiënt-in-spé.
Hij dronk koffie, stond oog
in oog met de argwanende
„dokter", maar ontsnapte
aan de doodsvoorspelling,
de truc om veel geld te
vangen.
J l DAGBLAD DE STEM VAN ZATERDAG 9 SEPTEMBER 1967
AN BENT U DOOD
NOG EEN JAAR,
De mensen, die Willem van de Moosdijk op het idee van de kruiden bracht: de heer en mevrouw Van Doo-
ren. ,Het is een boef', meent de heer Van Door en.
te zijn: Toen ik vorige week de
heer Marschal (Genk 011-54138) bel
de om een gefingeerde afspraak met
de wonderdokter te maken, zonder tc
reppen over mijn beroep of over
deze krant, hield hij zich van de
domme en werkte mij' handig uit de
telefoonlijn.
De heer Marschal reed iedere week
enkele keren naar Eindhoven met
een Volkswagen-busje met Belgisch
kenteken. Er bestonden meer van die
busjes, allemaal met een Belgische
chauffeur achter het stuur van wie
een inwoner uit het Belgische Bochol
bij de Tongerse recherche bekend is.
nog aan iedereen die bij hem komt.
Met doodsbedreiging overvalt hij
niet meer iedere klant. Het is voor
de Eindhovense recherche moeilijk
hem te vangen, want kruiden ver
kopen mag hij. En kruiden bevat
ten nu eenmaal pijnstillende en ge
nezende kwaliteiten. Hij verkoopt de
kruidenthee in klaarliggende plastic
zakken, niet als wonderdokter, maar
als eigenaar van „Kruidenhuis Hol
land". Niet meer uitsluitend tegen
prijzen tussen 18.000 en 34.600 frank
maar ook wel voor twee tientjes als
hij de zaak niet vertrouwt. Je moet
per slot van rekening uitkijken.
Zij brachten Belgische patiënten gra
tis naar de wonderdokter, vooral op
woensdag, vrijdag en zaterdag. De
chauffeurs, die in België ook folders
verspreidden om klanten te trekken
(huis-aan-huis rond het sportpark in
Tongeren) kregen er een stevige ver
goeding voor. Volgens de buren in
Eindhoven worden die busjes de
laatste ti;d steeds minder gezien.
Hij is voorzichtig geworden, de won
derdokter. Handoplegging past hij
nog slechts toe als de kust volko
men veilig is. Kruiden verkoopt hij
Om het hol van de wonderleeuw
eens te bekijken, ben ik er vorige
week zaterdagmiddag naar toe ge
weest. Op goed geluk en als patiënt:
een telefonische afspraak was on
mogelijk gebleken, de telefoon werd
de dagén er voor nooit opgenomen.
Ik had pech: ik bleek de enige pa
tiënt te zijn. Een kalend heerschap
(ongeveer 50 jaar), die later 's won
derdokters rechterhand Akkermans
bleek te zijn voor de „zaak" rij
dend in een Opel Kapitan ontving
mij in de wachtkamer, opgesmukt
met veel bloemen, een kanariekooi
tje in de hoek, ongeveer vijftien
c ognackleurige cocktailfauteuiils voor
de gasten. „De dokter komt om drie
uur heeft hij gezegd. Wilt u een
kopje koffie?Het is de gewoon
te: alle patiënten krijgen koffie al
vorens op de koffie te komen.
De man dronk zelf een kopje mee
en verontschuldiigde de lege wacht
kamer: „Bent u maar blij dat u
vanmorgen niet bent gekomen. Van
morgen was het erg druk, zeker
veertitf mensen uit België vandaan.
Dan had u uren kunnen wachten.
Ja, vanmiddag zouden nog mensen
uit Hasselt komen. Ze komen alle
maal, de dokter maakt ze allemaal
beter."
Even voor drie uur veert de man
op. Een blauwkleurige Chevrolet RH-
vière glijdt voor. „Dat is de dokter.
Kunt u wel zien aan die wagen dat
hij het is, hè?".
Willem van de Moosdijk blijkt een
voorkeur voor de kleur blauw te heb
ben: zijn auto (07-91 BU) is blauw,
bevat marineblauwe kuip stoel en en
hij blijkt als hij binnenkomt, ook
nog een blauw kostuum te dragen.
Een witte anjer hangt losjes in de
borstzak van zijn colbertje. Hij heeft
zijn 8-jarige zoon Frans bij zich,
die meteen door een deur verdwijnt.
Hij is goedgebruind, een beginnen
de veertiger en als ik niet met zijn
„huiselijke" aard bekend was, zou
ik hem direct voor een playboy
verslijten. Aan de binnenkant van
zijn oogkassen bevinden zich twee
minder gebruinde wratten, die de
leek mogelijk meer doen geloven in
zijn „helderziendheid". Ik kan goed
merken dat hij me lang bekijkt en
mijn „patiënt-zijn" nauwkeurig over
weegt. Later wordt duidelijk dat
hij argwaan moet hebben gekoes
terd: een der foto's die een colle
ga tien meter verder in de Ju-
lianastraat opgesteld van hem
maakte, toont de wonderdokter ter
wijl hij recht in de cameralens
kijkt
De dokter en ztfn zoon Frans*, op toe# naar de lytctiënten die wachten-.
„Gaat u maar de spreekkamer in,
ik kom zo", zegt hij, nadat hij me
een hand heeft gegeven. De spreek
kamer is even fraai van inhoud als
de wachtkamer. Op zijn lichtbruin
bureau staat een grote vaas met
rode rozen en gele fresia's. Achter
het bureau aan de wand, een grote
rieten plaquette met gedroogde bloe
men er op.
„Ik moet twee dingen weten", zegt
Willem van de Moosdijk, als hij
achter zijn bureau heeft plaatsgeno
men. „Hebt u wel eens maagklach
ten gehad? Of last van uw mg?"
Ik moet nee zeggen, want ik heb al
zijn vraag verklaard bijzonde
re pijnscheuten in mijn lies te bezit
ten en het lijkt me moeilijk een
lies met rug of maag te combine
ren. „Als u het goed vindt", ik zal u
'n thee meegeven, moet u vier maan
den drinken. U hebt ook last van
uw ogen zeker?" Een retorische
vraag:, ik draag een bril!
„Nou, dan doe ik er iets in, dat
gaat in één weg door. Is ook goed
voor uw bloed".
In de wachtkamer haalt hij een
klaarliggend pak kruidenthee uit een
kastje, geeft het mij en verzoekt om
een vergoeding van twintig gulden.
„Hoe bent u aan mijn adres geko
men?" Via een vriend in Tongeren.
Als hij de deur naar de straat voor
mij openhoudt, vraagt hij plotseling:
„Wat is uw beroep?" Kantoorbedien
de, heb ik van buiten geleerd. Zijn
argwaan is groot. De foto's maken
later duidelijk waarom.
In de zak met kruidenthee over
de kruiden zegt een specialist: „Er
zit van alles door elkaar in. Anijs
voor de eetlust, kattestaarten om te
plassen, galkruiden, nierkruiden,
van alles** bevindt zich een recla
mefolder welk» zich gedrukt af
vraagt:
„Mevrouw, mijnheer, waarom loopt
u jarenlang rond met pijnen en kwa~-
Sinds drie
weken woont
ae wonderdoktr,
met zijn vrouw
en vier zonen
In deze ruime
woning in
Casteren.
Deze foto
registreert een
waarde van bijna
twee ton, auto
inbegrepen. Het
is een deel van
de kruidenwinst.
„Van de Moosdijk kreeg op een be
paald moment genoeg van Philips.
Dat zal acht jaar geleden geweest
zijn. Hij begon toen met een handel
in tweedehands schoenen. Later is
hij met een handeltje in tweede
hands wasmachines begonnen. Een
vreemde figuur. Hij h-.d nooit een
cent en overal schulden".
Toen rook hij het kruid. In de Lo
comotiefstraat woonde kruidenspecia
list Van Dooren, volgens velen be
giftigd met „para-normale" ga ^n.
Hij had een niet onbelangrijke klan
tenkring uit het Vlaamse land, ver
moedelijk voortkomend uit zijn fa
miliebanden aldaar: de heer Van
Dooren is een Vlaming. Het trof
goed: Willem van de Moosdijk en
de familie Van Dooren konden het
goed met elkaar vinden De relatie-
band ontstond doordat Willem van de
Moosdijk met zijn vrouw, „die iets
aan het bloed had", bij de Van Doo-
rens op consult kwam. Mevrouw Van
de Moosdijk werd gratis aan kruiden
geholpen, want „wij zijn er on. de
mens te helpen". Uit dankbaarheid
werd mevrouw Van Dooren zes jaar
geleden peettante van Van de Moos-
dijks jongste zoon Atje.
Wie ogen en oren heeft, kan veel
leren. Jaren geleden kregen de; Van
Doorens het hier en daar bevestig
de vermoeden, dat de heer Van de
Moosdijk onder de gerenommeerde
naam „Van Dooren" in België krui
den aan de man bracht. Vier tot vijf
jaar geleden begon hij openlijk een
praktijk als kruidenspecialist, eerst
in zijn woning aan de Locomotief
straat, sinds vorig jaar in het pand
Julianastraat IB. Het gezin Van Doo
ren verhuisde naar de Eindhovense
Hagekampweg. Over Willem zegt de
sterk naar krulden ruikende heer Van
Dooren nu:
„Het ic ene boef, een deugeniet.
Hij is een grote oplichter, die de
mensen voor veel geld afzet. Als
hij dit in de krant leest, nu dai\
krijgt hij 't klaar mijn huis en mijn
auto inbrand te komen steken.
Zo is-t-ie".
Het zou jammer van de wagen
zijn: de Van Doorens beschikken
over een knusse BMW 1600.
Sinds Willem van de Moosdijk als
wonderdokter door het leven gaat
en heeft ontdekt dat mensen, door de
dood bedreigd, bereid zijn tot hoge
financiële offers, „geeft hij duizend
gulden even gemakkelijk uit als ik
tien cent", zegt een buurman uit de
Locomotiefstraat. „In die vijf of
zes jaar heeft hij zo'n veertien wa
gens gehad. De melkboer sjouwde we
kelijks voor zo'n zestig gulden aan
verrukkulluke drank binnen: „Niet
met flesjes maar met kratten tege
lijk werd de chocomel binnengedra
gen".
„Als je de laatste tijd met hem
praatte, draalde het gesprek altijd
op geld uit. Assie een tientje moest
betalen, haalde hij een heel stapel
tje honderd-gulden-biljetten te voor
schijn.
Het staat vast vooral dank zij
nasporingen van de Bijzondere Op
sporingsbrigade te Tongeren dat
Willem van de Moosdijk in enkele
jaren tijds van straatarm tot aardig
rijk is geworden door een verkapte
vorm van oplichting oftewel: via
handige trucjes in pseudo-telepathi
en aangeprate suggestie. Klanten, die
er gevoelig voor waren, praatte hij
een naderbij snellende dood aan,
om dar vervolgens d< kruidenthee
als enig redmiddel aan te prijzen.
De minimum-hoeveelheid die de pa
tiënt moest afnemen was drie kilo
De prijs daarvan varieerde tussen
18.000 er 34.600 frank. „Ik begrijp
niet dat hij in Hollan^ nog niet ge
pakt is", meent een Tongerse re
chercheur, die er voor heeft gezorgd
dat Van de Moosdijk in ieder geval
zijn vaste Belgische contactpersoon
J. Marschal uit Genk kwijt is: „We
hebben die man gezegd: je stopt er
mee of we pakken je. Hij is gestopt".
Dat schijnt inderdaad het geval
Jen allerhande-?" Het antwoord wordt
in dezelfde folder in moeizaam Ne
derlands gesuggereerd:
„Het is algemeen geweten, dat er
haast geen mens bestaat die niet
de een of andere kwaal heeft, g&=
weten of ongeweten. Vele mensen
die hun kwaal kennen, verbergen
dit voor de buitenwereld en ver
dragen de zwaarste pijnen. Doch
veel erger is het voor hen die on
wetend zijn over een of andere
kwaal die hun gestel ondermijnt
Kijk maar rond bij uw vrienden
en kennissen; iemand die nooit
klaagt en op zekere dag ziek
wordt, moet zich erg herpakken
of het is met hem gedaan. Dat
zijn kwalen die soms gedurende
lange tijd het gestel hebben on
dermijnd. Indien de persoon er
tijdig van op de hoogte was ge
weest, zou men hem nog hebben
kunnen helpen; doch te laat
Daarom zou iedereen op een
zekere ouderdom eens een aan
gepaste „Kruidenkuur" moeten
doen: kwaad kan het nooit, enkel
genezen en voorkomen".
XVonaeraofczer Willem van ae
Moosdijk in de deuropening van
zijn Hollands Kruidenhuis. Hij
kijkt recht in de cameralens..
