EXTRA
KOOPJES
VAN DE
WEEK
DE KOEKOEK
die zo goed voorspellen kon
Situatie voor kleine
radiohandelaren
wordt catastrofaal
Max Tak
overleden
K FIERE DAAD
IVAN MARIETJE
I Je^elRcl
Biafra meldt succes
DAGBLAD DE STEM VAN WOENSDAG 9 AUGUSTUS 1967
et op de regen
d rollen v.a.
Op stap
TiraSsche^
manchetten. a
Dom
Weer terug
Een fijne dag
DE KIKKER
DE SCHOOLBANK
Prinses Madelief
en haar hertje
PIM EN PAM
Gevaar op Mars
Ec. Zaken: „concurrentie gezond'
J
STUNT
Relatief minder
mensen in
ziekenfondsen
Iedereen, altijd, overal!
Kritiek van NVV
op afschaffing
huurbeheersing
PERSVRIJHEID IN
GRIEKENLAND
STRAKS VERLICHT
PHILIPS BATTERIJENI
m die móéten wel\
tjf^goedzijnX
de Babytruitje'^van 1
on acryl, met {y raglan
et mouwtjes,
tw O.a. wit met blauwl
nd randje. M74-86- 4,50!
|et Babysiobbroek van
'n' heerlijke kwaliteit bad-1
stof stretch
Maten 74-86 3,501
jg- Leuk uni meisjesjurkje j
;ss De originele tresg"arne-|
ast ring midden vóór en op I
de manchetten is uit-1
Dp- gevoerd in kontrast-!
aer kleurtjes. Het model!
heeft een wit piqué
kraagje en een vlii
,95 line onderrokje.
M. 116-146'12,7544,75!
Blouse van zeer'fijne
kwaliteit tinneroy.
Met modern- rugstuk I
en button down kraag-j
je-
Vele moderne kleuren.l
Maten 36-46 15,—I
Mode voor het komen
de najaar: 1
Kilt van polyester/wol
in diverse ephte schot-1
se ruiten, o.a'. black|
watch.
Maten 32-46 15,—I
mer!
korte
zakje
dus
Ver-
cwali-
30. U
kleu
rwee
10.—
>or boomgaard en^er
ngsslang meteen r>
nbouwcentrumLent'w6i
,t 2 - Lent - Over Betu
08800 - 22089
In een klein gehucht dat door
bossen werd omringd, woonden
Kns twee brave maar domme
vrienden die het stoutmoedige
plan opvatten, naar de grote stad
te gaan. Het was een heel besluit
want het dorpje was zó afgelegen
dat nog nooit iemand die tocht
bad ondernomen.
Het was bovendien een ernstig
besluit, omdat de brave maar
domme jongens allebei een bijde-
hand meisje hadden.
De twee meisjes lieten de vrienden
niet graag gaan en zij waren dan ook
pruilerig toen zij de avond voor het
vertrek afscheid namen. „Hoeveel da-
een blijven jullie weg?" vroegen ze
De vrienden draalden met het ant
woord. Hoe kon je dat nu weten als
je nog nooit in de stad geweest was!
Maar de meisjes wachtten met span
ning wat het antwoord zou zijn. Toen
klonk uit een boom aan de bosrand:
m „Koekoek!"
„Eén dag maar!' riep het ene
meisje lachend. „De koekoek roept
maar één keer!"
„Jullie zult niet ver komen op één
dag!" spotte het andere meisje. Nu
werden de vrienden boos.
„Je moet de koekoek gemakkelijker
vragen stellen", zeiden ze. En een van
de vrienden liep naar de rand van het
bos: „Hoeveel dagen zullen we lopen?"
Het antwoord kwam dadelijk: „Koe
koek, koekoek, koekoek".
„Drie dagen lopen, dat lijkt er meer
op", zeiden de jongens.
„En hoeveel dagen blijven we in de
stad?" vroeg de andere vriend aan de
vogel.
Ze luisterden alle vier aandachtig.
Maar het bleef stil, er kwam uit de
bomen geen antwoord. Nu keken de
- jongens en meisjes elkaar vragend
aan.
„Misschien blijven jullie wel voor
goed in de stad!" riep het ene meis-
je wantrouwend.
„Misschien kom je wel helemaal
nooit in de stad aan!" smaalde het an-
dere.
„Wat een onzin", zeiden de vrien
den. En om de meisjes op andere ge
dachten te brengen, riep er een naar
de bosrand: „Zeg, koekoek! Over hoe
veel jaar gaan w« trouwen?"
De zon begon al onder te gaan, da
mugjes dansten, de vogels werden
stil. Zou de koekoek nog roepen? De
meisjes begonnen al te wanhopen,
maar toen kwam het antwoord: „Koe
koek, koekoek, koekoek en het ging
maar door het leek of er nooit een
eind aan zou komen. Dertig keer riep
de koekoek en toen was het pas stil.
De meisjes barstten los in verwijten,
de vrienden werden boos. Maar toen
wist een van de kameraden het ver
lossende woord: „De koekoek heeft
zich vergist", zei hij. „Dertig was bet
antwoord op de vraag: hoeveel dagen
blijven jullie weg? En één was het
antwoord op de vraag: over hoeveel
laar trouwen we?"
De meisjes kwamen nauwelijks tot
Kar™ en gingen humeurig naar
I S'uu de vrinden vergaten het
ii meteen want ze waren ver-
vria van de grote reis naar de stad.
Sportief windjack van I
waterafstotend ny 1
geheel dubbel. De I
ring is van leacryl- I
model heeft sie r
sels en is uitgerus I
een capuchon, twee
In vele kleuren,
navy blue.
Maten 38-50
"e volgende morgen gingen de ka
mraden bü het aanbreken van de
da? op stap. Ze trokken door het bos
over de hel. Ze waadden door een
edl en kwamen aan een glooiende
a 'e1, Ze hadden gezongen en gefloten
en honderduit gepraat. Maar nu de
£"7? Was ?e 0lldste van zes kin-
lange hw?aS ,tie,n ^aar en had mo°ie
op dip rr° vJeckten- Ze was erg trots
1 riêtie Vo«ie ec^en' Iedereen die Ma-
haar haar Was jaloers op haar- In
die zp rii .osg ze mooie rode strikken
Bekreun Q\r^r geleden van vader had
1 Sdedpn was nu al drde Jaar
1 moeder ha i°rven' en daarom moest
1 rietiehppi wffrken en dat vond Ma-
1 Kraag .i?8' *L zou voor moeder dol-
winkpfS' ^huis .hadden ze een
1 k°cttf en Hal ut niet 20 goed ver"
te breed ,hacIden het niet al
wel epn'c e» hreeg van buurvrouw
Jantje en S?prSeiue kleertjes voor
^ije Mr»»? e broertjes van Ma-
bii SamP^r We?te 's ™ddaës nog
mevrouw hL dlc.erg rijk was. Die
Van MaripHo °°l a tdd graag het haar
gez«gd dat u ?ehad, maar moeder had
geeu geldJ?aar van Marietje voor
Maar hu»» w.ereld te koop was.
lijk, benedpv, ^ariet3e, net als gewoon-
ken en zth *Wam °P de tafel te dek"
moerio,?n i kleden, hoorde ze
r'etje Einp kamer gekreun. Ma-
bed ïaV M ™oeder- die doodsbleek
kon nipt loeder was overwerkt en
niet
zon op het hoogste punt stond waren
ze moe.
Ze gingen zitten in de schaduw van
de bomen en maakten hun knapzak
open. Toen klonk in de stilte een dui
delijke roep: „Koekoek, koekoek!" De
ene jongen keek zijn vriend verbijsterd
aan. „Het is de koekoek van thuis'
zei hij, „ik herken zijn stem. Hij is
met ons meegevlogen. Dat we het niet
gemerkt hebben!" De tweede jongen
sprong overeind en riep woedend naai
de bomen: „Hoe krijg je het in je kop
met ons mee te gaan?" Maar tot zijn
kameraad zei hij: „Er is niets aan te
doen, we zullen hem eerst weer naar
huis moeten bi*engen. Kom, laten we
meteen naar huis terugkeren en mor
gen opnieuw op stap gaan". De eetlust
was verdwenen. De jongens knoopten
de knapzak weer dicht, namen hem op
de schouder en sloegen de weg naar
huis weer in. Ze spraken niet veel on
derweg maar riepen voortdurend:
„Koekoek, koekoek!" om de vogel de
weg te wijzen. De zon daalde al naar
de kim toen zij doodmoe in het dorpje
binnenkwamen. Natuurlijk wilden ze
hun meises niet onder ogen komen en
daarom kropen ze in het hooi. Geluk
kig hoorden ze, toen de bosvogels hun
nesten opzochten, duidelijk vanuit een
boom aan de bosrand: „Koekoek1"
„Hij is terug", zeiden ze opgelucht.
vermoeide voeten, hongerige magen
en hard brood in de knapzak, toen de
maan al onder en cle zon nog niet op
was. Ze slopen zó stil door het bos
dat de vogel ze onmogelijk kon ge
zien of gehoord hebben. En toch ge
beurde er die derde dag precies het
zelfde. „Wat een roerende trouw!"
zeiden de vrienden tegen elkaar. „Je
moet een hart van steen hebben om
hem nu nog aan zijn lot over te la
ten". Voor de derde maal keerden ze
op hun schreden terug en om de beurt
riepen ze „koekoek!" om de vogel de
weg te wijzen.
De volgende morgen vertrokken de
vrienden toen het nog donker was en
de vogels nog sliepen. Ze liepen weer
door bos en hei, over de beek tot aan
de vallei. Daar legden ze de knapzak
op de grond, knoopten hem open en
„Koekoek, koekoek!" klonk het vanuit
de hoogte. De vrienden keken elkaar
in wanhoop aan. „Zullen we maar
doorlopen naar de stad? Het is zijn
eigen schuld als hij verdwaalt!" vond
de een. ,,Het zou zijn eigen schuld
zijn, dat wel", zei de ander. „Maar ik
wil er niet de schuld van zijn dat er
in ons dorp geen koekoek meer is".
Kort en goed, de twee vrienden pak
ten hun spullen weer in en aanvaard
den de terugweg. Ze spraken niet veel
met elkaar maar riepen om de beurt
„koekoek", om de vogel de weg te wij
zen. De thuiskomst verliep op dezelf
de manier. Nauwelijks waren ze weer
in het dorp of ze hoorden tot hun op
luchting vanuit de bomen ann de bos
rand het bekende geroep
De derde dag vertrokken ze met
r0n niet rnJ.r was overwerkt en
?ev'ig. Wip Iiopstaan- Marietje schrok
zorepn?0^ nu voor het win-
en vprtki,! °un nep moeder Ma-
wmkeltje i ar dat ze voor het
^ste ziek nm zorgen. want moeder
jaar mdÜ staan. Keesje van
'«iter kw™ de dokter halen. De
J Wediciir, dat moeder
het
iciin Vucu moeaer
knn ?°*ei hebben, die moe-
;et huildp Marietje hoorde
riep KeociJ kï"eeg ze een idee.
oor- MaripH„en Ihhsterde wat in
h"ls kwam tv, ï-e"de wcg' Toen ze
!ad Ie med'iofip moeder. Marietje
?Ul'de en Tjf v°?r moeder. Moeder
iWambaande tegelijk, want hoe
Laar Prachti»? Marietje had
mevron'm Dl°nc'c vlechten
ïfkocht om a» waar,.moeder werkte,
loeder nam n„. medicijn te kopen.
"Je kent het'11%"? r armen en
e'skvan hooi ''eiste en dapperste
nocl de wereld".
^°nnie Bonneke.
Q&terhoutseweg 31, Breda
Hans Mansens, Hooibaan 86, Breda
(12 jaar)
Oom en Sjoukje reden al bijna een
duur door het polderland. zei
Oom, „ik krijg zin in een lekker glas
limonade. Jij ook, Sjoukje?". „Natuur
lijk, Oom". „Prima, dan stoppen we
bii het eerstvolgende dorpje".
Na een minuut of vijf zagen ze een
bordje. Sjoukje las Boltetjesveen- „Dat
is vast een leuk plaatsje", lachte oom.
Hij ging langzaam rijden en keek of
hij ergens een aardig cafeetje zag.
Ze reden langs een kerk en langs het
stadhuis. Ineens zei Sjoukje: „Daar is
een café, oom". Oom stopte en las:
„Café Het Witte Paard".
Sjoukje en oom stapten uit de auto
en even later zaten ze buiten aan een
tafeltje. „Daar komt een kelner aan",
zei Oom. „Wat moest het zijn, meneer
vroeg de kelner. „Geeft u mij maar
cola met een rietje", zei Sjoukje. „En
geeft u mij maar een biertje", zei
Oom. Even later zaten ze ieder aan
een glas. Na plm. 5 minuten kwam de
kelner met de rekening. Het was sa
men 1 gulden en 10 cent.
„Zo, zullen we nu maar weer gaan?"
„Goed hoor", zei Sjoukje, en ze stap
ten in de auto. Oom reed nu ietsjes
sneller. Daar zagen ze een boer op de
weg met een stel koeien. „Nu kunnen
we er niet door" zei Sjoukje. „Nee,
dat geloof ik ook niet", zei Oom. „Het
zijn er zowat twintig". Oom zette de
motor af en wachtte tot ze er weer
door zouden kunnen. Ondertussen ge
noot Sjoukje van de mooie natuur hier.
Ze vroeg aan oom of ze een bosje
bloemen mocht plukken. Ja, dat mocht
wel. Een poosje later kwam Sjoukje
weer in de auto. Ze liet Oom het fleu
rige veldboeket zien en toen reden ze
weg. Na een uurtje rijden waren ze
weer terug in Utrecht, waar Oom en
ook Sjoukje woonde. Het was al sche
merig. Oom bracht eerste Sjoukje te
rug. Sjoukje bedankte hem en toen
reed oom weg. Ze vond het een fijne
dag.
Zelf verzonnen door
Elly Bastiaansen,
Burgstsedreef 4, Prinsenbeek.
(Ik wil graag correspondenren
niet een meisje van twaalf
jaar, dat dit jaar de zesde klas
heeft verlaten.
Toen zij die derde avond bij het
dorpje aankwamen, zaten de twee
meisjes aan de bosrand. De jongens
konden zich onmogelijk voor ze ver
stoppen en dat wilden ze ook niet.
Want wie zijn meisje ziet, wil haar in
de ogen kijken, dat is nu eenmaal zo.
Maar de kameraden kregen daar de
kans niet voor. „Drie dagen, drie da
gen!" riepen de meisjes. „Drie dagen
lopen en helemaal niet in de stad aan
komen! Wat heeft de koekoek dat
goed voorspeld!" De jongens vertelden
nu dat het alleen aan hen te danken
was dat de koekoek voor het dorpje
behouden was gebleven. Het ene meis
je keek ongelovig. Maar het andere
meisje begon te schateren. „De koe
koek is helemaal niet weg geweest!"
riep ze. „Er zijn meer koekoeken op
de wereld, wat dacht je, domkoppen?"
De twee meisjes vielen elkaar om de
hals van het lachen.
Ach, maar dat was dom van die
slimme meisjes. Want de jongens
keerden ze de rug toe. Ze sliepen de
volgende morgen lang uit, vulden de
knapzak met vers brood en gingen
voor de vierde keer op stap. Ze kwa
men aan de glooiende vallei en riepen
boze woorden naar de koekoek die ze
daar hooiden. Ze aten, liepen verder
en keerden niet terug. Ze gingen naar
de stad en kwamen nooit weerom. En
het duurde dertig jaar voor de meis
jes eindelijk trouwden, precies zoals
de koekoek had voorspeld. Hun man
nen waren niet dom, dat niet. Maar
wel knorrig en oud. Maar dat waren
de meisjes zelf intussen ook geworden.
An Mac Gillavry
Prinses Madelief was een klein prin
sesje van 6 jaar. Ze woonde in het
paleis Zonneschijn.
Morgen is ze jarig en wordt 7 jaar.
Dan zou ze haar nieuwe jurk aankrij
gen. En weet je wat ze vroeg op haar
verjaardag. Een hertje! Met een
wit vlekje op zijn kopje.
Ze kon die nacht de slaap niet vat
ten. En de volgende dagkreeg ze
haar mooie jurkje aan! En toen ze ont
beten had kwam er een kist bin
nen met gaatjes er in. Het prinsesje
maakte de kist open, en wat kwam er
uit? Een hertje met een wit vlekje
op z'n kop. En prinses Madelief had een
hele fijne verjaardag.
Barbara Op de Beek
Jadestraat 52, Breda
Er woonden in een mooi bos eens
twee kabouters. Ze heetten Pim en Pam.
Op een dag kwam er een heks in het
bos. Pim en Pam wisten er niets van.
Maar er woonde in het bos ook een
andere kabouter. En die was heel oud.
En je weet wel, als je heel oud bent,
ben je ook heel wijs. En Grijsbaard (zo
heette de wijze kabouter) ging naar
Pim en Pam. Hij zei: „Er is hier een
heks in het bos". „O, wat erg", zeiden
Pim en Pam. „Kom maar in mijn huis
wonen", zei Grijsbaard. En zo leefden
ze nog lang en gelukkig.
Zelf verzonnen door
Toosje Geerts (9 jaar)
Korte Wagenstraat 8, Gilze
Marlientje vjas een modern meisje.
De ouders verwenden haar erg. Ze
zat in de 6e klas; ze was 12 jaar. Ze
kon goed leren. En weet je hoe dat
kwam? Zij had een wonderbank met
twee ogen en neus en een mond. Als
zij op een andere ptaats moest zitten,
kon zij niet leren. Op een zekere dag
zei de meester. „Wie wil er verhui
zen?" Iedereen zei: „Ja, meester, ja",
maar Mientje was de enige die „nee"
zei (Mientje noemden de kinderen
haar op school). De meester vond het
wel vreemd. Hij zei: „Wil jij niet
verhuizen, Mientje?" „Nee", zei
Mientje, „ik wil niet verhuizen." De
meester zei: „Dan blijf jij hier maar
zitten". Haar nieuwe buurmeisje was
Ansje in 't Groen.
Marianne de Smit (11 jaar)
Gemeenteweg 51, Dongen-vaart
Vier ruimtevaarders gingen met een
raket naar Mars. De raket heette de
Saturnus 5. Hij heette Saturnus 5 om
dat er al vier Saturnusraketten zijn ge
weest. Alle vier de raketten zijn ver
ongelukt. De start ging goed van de
Saturnus 5. Na een paar uur waren
ze vlak bij Mars. Ze dachten dat Mars
onbewoond was. Maar ze hadden zien
vergist. Toen ze op Mars landden, ke
ken ze eerste op de t.v. die verbon
den was met een draaibare camera
boven in de raket. Ze zagen niets an
ders dan bergen. Het was geen won
der, want ze waren in een heel diepe
en grote kuil geland. Ze laadden al
les uit. Dat waren een heleboel ma
chines. Ze hadden ook een pantserwa
gen. Drie mannen gingen in de pantser
wagen zitten. Een man bleef bij de
raket. De drie mannen reden naar de
kant van de bergen. Ze konden niet
met de pantserwagen omhoog, dus gin
gen ze lopend. Toen ze de top hadden
bereikt zagen ze aan de achterkant
van de bergen een heleboel beesten. Ze
hadden zes poten. De dieren kwamen
op de mannen af. De mannen hadden
geweren waar ze gas mee spoten. Met
dat gas konden ze de dieren vier uur
verdoven- Ze moesten foto's van de
dieren hebben en ze moesten stukken
rots meenemen. Ze namen ook foto's
van de dieren toen ze vlakbij waren.
De mannen maakten foto's van Mars.
Toen ze klaar waren gingen ze terug
naar de raket. Over een kwartier wa
ren de beesten weer levend. Ze moes
ten ook foto's hebben als de dieren
levend waren. De mannen hielden de
camera klaar, want de dieren konden
elk moment komen. Toen de dieren
vlakbij de raket waren, hadden de man
nen al genoeg film. Ze startten de ra
ket en stegen op. De terugreis ging
goed. Toen ze op de aarde geland wa
ren, gingen ze alles naar een laborato
rium brengen, waar alles onderzocht
werd. Uit het onderzoek bleek dat er
leven op Mars was en de mensen er
gemakkelijk kunnen leven. En zo ein
digde de onderzoekingsreis naar Mars.
Dion Delahaye (9 jaar)
Turnstraat 6, Zundert.
Er was eens een vrouw, die geen
appel wou.
Die vrouw was heel oud, en ze
lustte geen bout.
Waarom lustte ze geen bout?
Omdat ze was zo oud.
Zelf verzonnen door
Ernest Suykerbuyk (8 jaar)
Raadhuisstr. 114, Hoogerbeide
Er was eens een boerderij. En bij die
boerderij was een sloot. En in die sloot
zat een kikker. En die kikker heette
Piet. En daar gaat het verhaal nu over.
„De Kikker", heet het verhaaltje.
Kikker Piet was aan het wassen. Hij
had het heel erg druk. En toen hij klaar
was, ging hij zwemmen. En nu is het
verhaaltje uit. Wel een kleintje, hè?
Maar nu neem ik afscheid.
Zelf verzonnen door
Elly Bruyns
Oosterhoutseweg 37, Breda
Janny de Lange, Nieuwendyk 1, Moerdijk (8 Jaar)
(Van onze parlementaire redactie)
DEN HAAG De kleine (re) han
delaars in de radio- en t.v.-branche
hebben het, naar eigen zeggen, erg
moeiiyk. De prijzenactie van V en D
waarbij allerlei artikelen van Philips
ver beneden de adviesprijzen op de
markt worden gebracht, heeft, volgens
een woordvoerder van de Nederlandse
Vereniging van Radiodetaillisten, bij
zonder nare consequenties.
„Er worden grote verliezen geleden,
omdat men zonder winst moet verko
nen. Onze organisaties zullen de hui
dige situatie bespreken en dan eventu
eel in contact treden met de leve
ranciers of het ministerie van Econo
mische Zaken".
In hoeverre deze laatste stap enig
effect zal teweegbrengen is een open
vraag, want de nu ontstane toestand
is mede een gevoig van het opheffen
van de verticale prijsbinding door dit
zelfde departement van Economische
Zaken.
In feite heeft V en D niets nieuws
gedaan. Het heeft uitsluitend gebruik
gemaakt van de mogelijkheid, die on
geveer twee jaar geleden werd gecre-
eerd toen er een verbod op individuele
verticale prijsbinding kwam. Dat wil
zeggen, dat er voor een aantal bran
ches een verbod van kracht werd op
bindende afspraken tussen fabrikanten
en de kleinere leveranciers. Dat gold
niet alleen voor radio's en televisie
toestellen, maar ook voor strijkijzers,
haardrogers, foto- en filmtoestellen en
zelfs voor personenauto's. Boor de in
werkingtreding van dit verbod was het
vanaf dat moment toegestaan kortingen
te verstrekken op de door de producent
aanbevolen prijzen. Daarvan werd in
de praktijk levendig gebruik gemaakt.
De wijze waarop V en D de advies
prijzen doorbrak heeft evenwel nogal
wat stof doen opwaaien. De kleinhan
delaren beschouwen het als een recht
streekse aanslag op hun bestaansrecht,
„Dit is eenvoudig een stunt van V
en D. Voor ons is hierdoor een schok
kende tijd ontstaan en we kunnen zo
onmogelijk doorgaan. In de laatste da
gen hebben de kleinere handelaars ge
voelige verliezen geleden, vooral om
dat zij een hogere inkoopprijs moeten
neertellen dan de grote ondernemin
gen. Op deze manier houden wij geen
cent over. Je klanten wegsturen gaat
ook niet, dus wordt er vrijwel zonder
winst verkocht", aldus de woordvoer-
UTRECHT (ANP) Van de 12,5
miljoen Nederlanders waren er op 1
januari van dit jaar bijna 8,8 miljoen
aangesloten hij een ziekenfonds. Hoe
wel dc bevolking in 1966 met 1,28 pet.
groeide, nam het aantal ziekenfonds
verzekerden met slechts 0,96 procent
toe.
In 1965 stond tegenover een groei
van de bevolking met 1,35 procent
zelfs een daling van het aantal zie
kenfondsverzekerden en wel met 0,71
procent. Een en ander blijkt uit gege
vens van het secretariaat van de zie
kenfondsraad.
De groei van het ziekenfondsbestand
blijft dus duidelijk achter bij de bevol
kingsgroei. Dat komt ook tot uiting in
het percentage ziekenfondsverzekerden
op de totale bevolking. Dat lag in 1955
no.g op 75,4 en daalde sindsdien tot
71,9 op 1 januari 1965, 70,4 op 1 janu
ari 1966 en 70,2 op 1 januari 1967.
Dat het absolute aantaj ziekenfonds
verzekerden op 1 januari 1966 ruim
62.000 lager lag dan een jaar daarvoor
moet worden toegeschreven aan het
feit, dat de inkomensgrens in 1965 ach
terbleef bij de stijging van de inko
mens.
(ADVERTENTIE)
der van de N.V.R.D.
Het ministerie van Economische Za
ken is vooralsnog niet onder de in
druk. „Gezonde economische verhou
dingen ontstaan door concurrentie; 'n
voorwaarde daartoe is vrijheid.
Het is niet juist om de ervaringen
van één week te laten bepalen: men
dient de situatie over een langere peri
ode te beoordelen. Er zal, zonder twij
fel, wel weer een stabilisatie optreden.
Dat de verticale prijsbindingen juist
in deze branches zijn opgeheven, was
het gevolg van de zeer sterke band
die hier bestond en die doorbroken
moest worden", aldus een voorlichtings
ambtenaar.
Evenmin geschokt toont zich de di
rectrice van de Nederlandse Consu
mentenbond: „Dit is een normale situa
tie. De kleinhandelaren moeten niet
vergeten, dat de markt gewoon slech
ter is geworden, nadat men eerst ja
renlang de wind in de zeilen heeft
gehad. De meeste mensen hebben nu
hun televisie, zodat automatisch de
vraag afneemt. Wij zijn principieel te
gen verticale prijsbinding. Wat er nu
gebeurt is heel normaal, er wordt al
leen veel tamtam over gemaakt. Het
is heel gezond als ieder bedrijf de
prijs vraagt, die men op dat moment
nodig oordeelt. Natuurlijk treden er
dan prijsverschillen op, maar dat is
toch in de meeste andere branches al
lang het geval?"
AMSTERDAM (ANP) In zijn wo
ning nahij New York is maandagmid
dag Max Tak overleden. Hij is 75 jaar
geworden.
Mpx Tak genoot voor de tweede we
reldoorlog grote bekendheid door de
leiding die hij in Amsterdam gaf aan
het Tuschinskishoworkest, dat een vas
te traditie in het gelijknamige theater
opbouwde. Bekenden uit de Nederland
se cabaretwereld zoals Coos Speenhof
traden in het Tuschinski-theater op.
Later vestigde Max Tak zich in New
York, waar hij een populaire figuur
in de Nederlandse gemeenschap werd
en een vraagbaak voor Nederlandse
journalisten, die New York aandeden.
Hij werd er vertegenwoordiger van
het Elsevierconcern en werkte aan tal
van radioprogramma's mee, voorna
melijk voor de AVRO. Toen Max Tak
vorig jaar een van zijn geregelde be
zoeken aan de hoofdstad bracht, ont
ving hij bij zijn 75e verjaardag uit
handen van burgemeester Van Hall de
zilveren penning van de stad Amster
dam als bewijs van zijn grote verdien
sten voor de hoofdstad.
UTRECHT (ANP). Het NW meent
dat de regering het besluit om in som
mige delen van het land de huurbe
heersing af te schaffen, beter in por
tefeuille had kunnen houden.
Het NVV uit die mening in de
bondsbladen van deze week. Daarin
staat dat de redenering die aan de
gedeeltelijke liberalisatie ten grond
slag ligt, een paar zwakke plekken
vertoont. De belangrijkste aldus het
NVV is wel dat men er vanuit gaat
dat de huurprijsbeheersing wel kan
worden losgelaten, omdat in de desbe
treffende gebieden een klein over
schot aan woningen kan worden ge
teld.
Getalsmatig klopt dat wel, maar het
is als vaststaand aan te nemen dat de
rekensom niet opgaat als men ook dc
aard en de kwaliteit van de woningen
in aanmerking neemt. Wat heeft iemand
met een laag inkomen aan een leeg
staande dure flat, zo vraagt het NVV
zich af.
ATHENE (AP) De Griekse junta
is van plan het toezicht op de pers, dat
na de staatsgreep van 21 april werd in
gesteld, binnen drie maanden te ver
lichten, zo heeft een regeringswoord
voerder meegedeeld.
Theofylactos Papaconstantinou, on
derminister van perszaken, verklaarde
dat de huidige totale censuur zou wor
den opgeheven, waarna de kranten zich
voor civiele rechtbanken zouden moeten
verantwoorden voor overtreding van
de wet.
Kritiek op de regering zou slechtrs
geoorloofd zijn als hij werd ingegeven
door „goeder trouw, en niet door onder
mijnende doelstellingen".
De Tijd, anaers een heel serieuze
krant, schreef deze week een zeer
luchtig stukje over de Nieuwe Ka-
techismus en de opwinding, die dit
boek in Romeinse curiekringen ver
oorzaakt schijnt te hebben. De Tijd
doet een gewaagde voorspelling: „450
jaar geleden trad Luther met zijn 95
stellingen naar voren. Niet orni te
scheurmaken maar om een „openlijk
twistgesprek uit te lokken". Hou de
poorten van de Utrechtse Dom nu in
de gaten. Nog dit jaar schuift er een
getergde in het donker gehulde fi
guur naderbij: kardinaal Alfrink. Met
drieduims nagels zal hij er zijn Ka-
techismus vastspijkeren".
Als zelfs De Tijd, het groene hout,
al zulke taal uitslaat, wat zal er dan
met het dorre geschieden
Gisteren stond er in deze krant een
bericht, dat de Izwestja, het blad van
de Russische regering, geschreven
heeft dat Rusland niet langer een
„dictatuur van het proletariaat" is
maar een „staat van het gehele volk".
Marx zou zich in zijn graf omdraaien,
als hij nu, honderd jaar nadat hij
„Das Kapital" schreef, zou kunnen
lezen hoe de Sovjet-Unie een van de
grondslagen van zijn leer aan de kant
schuift.
Dit jaar is het 50 jaar geleden, dat
in Rusland de communisten aan de
macht kwamen. Zou dat er achter
zitten?
Heeft u het ook in de krant gele
zen? Jarenlang heeft de textielin
dustrie geklaagd, dat de Nederlandse
mannen zo weinig om mode gaven,
maar nu schijnt dan toch eindelijk de
grote kentering te komen. Wij man
nen geven per jaar meer dan een
miljard uit voor kleding. We kopen
b.v. 4,2 miljoen pantalons en 3,9 mil
joen korte broeken en spijkerbroe
ken. We kochten bijna 15 miljoen
overhemden.
Ruim Zicht schrijft een uitgebreid
artikel over het bezoek van de ko
ningin en de prins aan de Wadden
eilanden. Ze stapten een school bin
nen, waar juist onderwezen werd in
het nobele, hoewel wat droge vak der
staatsinrichting. „De leerlingen", al
dus Ruim Zicht, „kregen daarbij de
kans van hun leven: het staatshoofd
zelf kon de juistheid van de beant
woording door de leerlingen van ge
stelde vragen controleren. Zij ging
akkoord met het antwoord op de
vraag naar de rechten en plichten van
de vorst, toen gezegd werd dat de
vorstin gratie kon verlenen. Toen een
andere leerling opmerkte, dat tot de
ze rechten ook gerekend moet wor
den het verlenen van adeldom, schrok
koningin Juliana. Het antwoord werd
door haar goedgekeurd, maar haar
„oh, dat doe ik nooit meer", was veel
zeggend."
De burgemeester van Blankenham,
een dorpje van 450 inwoners in Over
ijssel, zit in de zorgen, want als er
over drie jaar geer. vijftig kinderen
in het dorp zijn, zal de school geslo
ten worden. En dus zei de burge
meester tot de inwoners van zijn ge
meente: „Ik geef u in serieuze over
weging hier wat aan te doen".
J. A." Meyers is een man, die heel
veel van taal en van spelling afweet.
In een interview bij zijn zeventigste
verjaardag zei hij: „Ik mag veron
derstellen dat ik de enige Neder
lander ben die alles heeft gelezen wat
er over de Nederlandse spelling is
beweerd, van de zestiende eeuw af'.
Hij zei nog meer: „Je ziet de merk
waardigste dingen in de spellings
techniek van mensen die beroepshalve
dagelijks met geschreven taal om
gaan: in één kolom van de Nieuwe
Rotterdamsche Courant vond ik vier
verschillende spellingen van eenzelf
de term, en in twee naast elkaar ge
plaatste kolommen van het Handels,
blad twee versies van dezelfde
plaatsnaam. Hindert niet, want er
valt niet meer te bereiken dan een
globale spellingseenheid waar ieder
een dan zijn eigen vormen bij ge
bruikt".
Mijn negenjarige buurmeisje, dat
met die sproeten, weet u wel, vroeg
gisteren aan me, hoe ze een olifant
uit liet water halen. In denkenmaar
geen antwoord „Ho, ha" zei ze, „nat".
,.En weet u hoe ze twéé olifanten uit
het water halen?" Ik weer denken
maaropnieuw tevergeefs. „Haha,
haha" lachte ze. nóg triomfantelijker'
één voor één.
MERIJN
pen zondag bij een aanval op federale
Nigenaanse stellingen in het gebied
van het eiland Bonny 200 Nigeriaanse
militairen hebben gedood. In een uit-
zending welke in Cotonoe werd opge-
vangen, is voorts gezegd dat de Biaf-
raanse luchtmacht maandag stellingen
in noord-Nigeria heeft aangevallen.
(ADVERTENTIE)
