De Roo
geklopt
door
Dolman
schorren
ziek van hartige hap
DE UITSLAGEN
HARINGS: DE
OMSTREDEN
KAMPIOEN
:n bij ons
HOOGWATER
Vandaag
Morgen
ÖAGBLAD DE STEM VAN MAANDAG 31 JULI 1967
ig DOWi
Laten wü er in Hoek ald»
en heilige koeien op nahouden"!
oorden sprak loco-burSemee<, I
d. Peiji naar aanleiding Vlri
zoek van de gemeente Terneu. I
herziening van het beste®,
lan. Het betreft hier een strcv
die. zoals wethouder v. d. pe|a
L) het uitdrukte „voor Hoek nu
is", een stuk drooggevallen
dat de Dow Chemical behon
ar grootscheepse uitbreiding,
er voor de vogels die er nest»,
er zodoende een stukje rectea. I
epen, maar we mogen onze m».
ing aan deze uitbreiding Bi(|
len".
eer D. Tollenaar (S.G.P.)
toestemming de voorwaard»
len van de aanleg van 'n groet-
rond de terreinen en de heer J
VV.D.) vond ook dat deze en dl I
ie speciale aandacht te best(
n de luchtverontreiniging strak 1
t te worden gehandhaafd. „In I
izenpolder werd door de raad
i groenstrook bepleit, doch dea
log steeds nitt", merkte hij op, I
in ook niet" kreeg hij van 1
teester ten antwoord; want 1
nog steeds bebouwd",
neente Hoek stelt zich garan! I
bedrag van f 850.000,- voor eet
:e van een door de Katholiekel
tamse Woningbouwvereniging jel
irzande aan te gane geldfc.
ie moet dienen tot dekking vat I
;ent van de stichtingskosten voor 1
aw van een aantal eengezins. I
;en in diverse gemeenten van 2.1
leren, waarvan in eerste opzet I
Joek-
et voorstel een gedeelte van 4,
die de gewone dienst van de
ing 1966 oplevert te bestemmen I
erbetering van de bestrating in I
\i, wilde de heer Tollenaar dit
woord laten vervallen en altham
deelte van de f 25.000,- besteed
an de erbarmelijke slechte wez
ibek-Knol.
[entwintig gezinnen wonen aan I
veg" zei hij en de heer Haak I
hem aldus aan: „Zij wonen niet I
com, maar betalen ook belasting" I
meester v. d. Peijl: „Een kas-
eg openbreken is de klok terug-
„De heer Tollenaar: „Het is
geval een middeleeuwse weg", I
orzitter zegde toe 't voorstel van I
ar Haak „de rug uit de weg I
en de kanten opteren" aan een I
idige voor te leggen. „In ieder
komen wij in 1968 met een voor
heer Haak wilde in het zwem-
van De Braakman het terrein 1
wemmers en zeilers gemarkeerd
Als men nu te ver zwemt, wordt I
sommeerd aan de wal te komen I
men over land terug en opnieuw
kassa betalen" litaneerde hij.
oorzitter zegde toe. deze klacht
t Beheerschap van het recreatie
over te zullen brengen.
len 1 augustus 1967 hoogwater I
isweert: 10-46 en 23.20; Terneu-I
0-20 en 22.52; Vlissingen: 9.51 lil
Wemeldinge: 11.17 en 23-49.
it
L.BURG I
ïal 1017 uur Expositie „MIS.1
•g, stad in de Delta". I
tuur Walcheren, geopend 9-11
0 uur ThunderbaH, 14
mpgebouw 20 uur De gele M-
14 jaar.
E
d 15 uur Stokbroodbakken.
CHT
pdorp 15 uur Schieting.
NGEN
nbra 20 uur De negerhut
Tom, a.l.
ÜZEN
20 uur Goed geschoten Matt
URG
Theater 20 uur Adieu, Lebewow,
iye, a.l.
;ZEE rr
irweeshuis 10—17 uur Kunst»
Ivemléen 14—17 uur Tentoonstd-
Piet Bulthuis (Zierikzeese pen""
LBURG
tuur Walcheren geopend yan
iur
hal 10-17 uur
..Middelburg stad in de Delia
20 uur Thunderball, 14 J.
ro 19.30 uur Agent X 1-7, open-
ceano. 14 j.
■ngentoren 10-12, 14'17,3^,f^tkrM
ir Ned. Loodswezen en KunstKrms
nbre20 uur De negerhut van Oom
a.l.
I' kerk 16 uur Vliegers fflü»*
uur Sterrit fietsen
:zee
ivensteen 14-17 uur e pg.
Piet Bulthuis (Zierikzeese W
'rweeshuis 10-17 uur Kunstten-
Itelling
IL'RG
20 uur Adieu, Lebewohh
iye, a.l.
1UZEN HaW
20 u. Goed geschoten Ma
PVLIET Pnnneilkast-
Parkzicht 19.15 uur Poppen
jtelling
Het royale gebaar van de nieuwe kampioen Evert Dolman.
De uitslag van de 255 km lange rit (30 ronden) om
het Nederlands kampioenschap profs luidt: 1. Evert
Dolman (Rotterdam) 6 uur 21 minuten en 28 secon
den; 2. Jo de Roo (Kruiningen) op 2 seconden; 3.
Wim Schepers (Meerssen) op 2.15; 4. Jan Tummers
(Maastricht), 5. Gerben Karstens (Leiden); 6. Jan
Harings (Scheulder); 7. Harm Ottenbros (Alkmaar);
8, Jan Janssen (Ossendrecht); 9. Jan Schroder (Ko
ningsbosch); 10. Harry Steevens (Elsloo): 11. Eddy
Beugels (Sittard); 12. Huub Harings (Sibbe); 13.
Jan Drummen (Sibbe); 14. Dies Kosten (Kapelle);
15. Henk Nijdam (Zunder-t); 16. Jan v. d. Horst
(Haarlem) 17. Nol Kloosterman (Leiden); 18. Henk
Peters (Heemstede); 19. Arie den Hartog (Elsloo) en
20. Wim de Jager (Den Haag), allen op 2.15.
Amateurs 1. Ger Harings (Scheulder) 170 km (20
ronden) 4 uur 4 min. 51 sec.; 2. Leo Duyndam (Hon-
selersdijk) z.1; 3. Gert Rongers (Voorst) z.t.; 4.
Joop Zoetemelk (Rijpwetering) z.t.; 5. Piet Tesse-
laar (Laag Soeren) z.t.; 6. Daan Holst (Amsterdam)
z»t.; 7. Piet Deelen (Nieuw Lekkerland) eveneens
z.t.; 8. Fedor den Hertog (Ermelo) op 20 sec.; 9. René
Pijnen (Woensdrecht) op 1.37; 10. Ben Groen (Steen-
wijk) op 2.05; 11. Jan Hesse (Arnhem); 12. Jan van
Katwijk (Oploo); 13. Rudi Liebrechts (Vlaardingen)
14. John Schepers (Stein); 15. Chris Rauw (Groes-
beek); 16. Leo van Schalen (Lierop); 17. Piet Oos
terhof (Eelde); 18. Matje Gerrits (Oploo); 19. Cees
Zoontjes (Tilburg); 20. Jan Spetgens (Someren) allen
op 2.05.
Dames: 1. Belle Hage (St._Maartensdijk) 57,2 km
in 1.36.09; 2. J. Jonkers (Gameren) op 15 sec.; 3. K.
Hage (St.-Maartendijk) z.t.; 4. H. Hondeveld (La
ren) z.t.; 5. I. Paul (Den Haag) z.t.; 6. E. Meskers
(Warmond) op 26 sec.; 7. A. Timpe (Schaesberg) op
49 sec.; 8. R. Heemskerk (Oudenaarde) op 2.08; 9.
C. Hage op 2.14; 10. T. van de Plaat (Geldermalsen)
z.t.
UIT SUR PLACE
(Van onze sportredacteur)
BEEK Aan de voet van de Adsteeg stonden ze bqna stil. Evert
Dolman en Jo de Eoo. Ze maakten een nauwelijks afgewerkte sur
palce en keken elkaar in de ogen als twee Indianen van verschillende
stammen die elkaar op het grensgebied tegenkomen. Duizenden fi
guranten in deze onwaarschijnlijk lijkende film van de finale om
het Nederlands wielerkampioenschap voor profs, dansten achter het
hekwerk en stootten rauwe kreten uit. Een, hooguit twee seconden
schommelden de twee coureurs naast elkaar. Er moet veel in hen
zijn omgegaan op dat moment. In Jo de Koo die na de Acht van
Chaam zoveel zelfvertrouwen kreeg dat <hij terugkwam op zijn eerder
genomen besluit om zijn talent in dienst te stellen van ploegmaat
Peter Post. In Evert Dolman voor wie de overgang naar de profs geen
imponerend succes opleverde. Daar, aan de voet van de venijnige
klim die Adsteeg heet, keken ze elkaar koud en kil aan. Op zeven
honderd en vijftig meter van de finish waar vreugde in teleurstel
ling kon omslaan en omgekeerd.
Alle twee, De Roo en Dolman, had-
en ze de landstitel nodig om van een
maïf sei,zoen l°ch nog wat vrolijks te
rie v 1J1?,a oe^jkt.ijdig rukten ze aan
EvM4eï?nie^Ihngshandle. Toen gierde
dan Ta?'0 i?an- met ee" hoger verzet
werk w ralle,lings langs het dzer-
mh £at ,het pubhek op een afstand
tien w n' ?ljn Zeeuwse rivaal nam
Een v' ™elde tpen zijn schouder te-
I slotte tl9" Do "?an en verloor ten-
II finish hn i YIjftien meter voor de
gebruind? ARo° het door de zon
voor R?0e+hS?f,d en voelde het applaus
z'in nek man als zweepslagen in
roenpn6 ^wam niet toen hij
roenpn 4,1,1 mei loen nij opge-
volk ri«rIeiK v°or de huldiging en het
die hpi e i en -hah" voor de man
1964 Pn Toïff u e!r» achter elkaar (in
ziin' Wo uhartstPchtelijk bejubelde
Tweemaal w sT°uplesse en conditie,
grote kra«? P de d^e lévéns-
schouderq n,yan £.N.W U. om zijn
°P het nUtY zou h(l een trede lager
kon v moeten staan, en dat
Pen. Hii Zeeuw moeilijk verkrop-
Va-1 de Stmm f verzekerd geweten
boden ft e Z1|5 Willem-II-maten
'*(1 «m, j ert Dolman drie
"SS het immo. demarreerde. Zo
"cnradew ÏM ia^fproken in het Am"
»en die Lm i minkan, waar de man-
lanX,^ sl«aremerk reclame
VnwavonH "f.,confereerden aan de
schap na-,.. Lj °nale kampioen-
t°n grot .'"d Peter Post laten we-
tM4-wiLblau"eS.se -te h?bb™ in een
van sen plaatrfn rfUI' ,omdat hli droomt
IsWkamnioen pl?eg v00r'het we"
^serlen on /?t binnenkort
ook het Jo de Hno°P f' zlt,en' Daar
satieve hourtfno weten da» zijn ne-
amPioenschan"„ L ?pz!cbte van dit
meer pctsitievr- in wab 'n een
sts,rk eoncentreeri! ÊL"mdat h« zicb
yoidens Koes Pen I wedstrijd.
s angstelliner 'n.g?daleerde die
et van za
maandag
gezet hebtcc>1
zlJri 'de Televizierem
be,ansstellm?s„,^li!,Ilaars dateerde die
!oa Jo d. et van saterdag, maar
op touw èef4"d,alual een ca">
stroman naar 7fu, door een
CpLre"rs te sturen Fndl ïeleviz'a'-en
Leenaars heel daSr werd Kees
Ju zaterdagavond g? ^aad dat
nr)\V'l
tot een staat van bin"®
minste lawaaiig de - piij
ckerloot 1 Wat heeft u g
- Smidje Verhoen W
iizingen van en a"evel. Breek
veel van uw trapg ,aevel
et open over de
ik daar nog aan
«terdagavonrf KWaad dat
bartier „De S, z«b„t«delijk hoofd-
de ïuist op een nlv 'Geleen) met
1" hromde- sanderta£el sloeg
jag zijn je S, ,Van ',ullie ™k wef
hnanoieel m2f)00r elkaar. Zelfs de
dea gesteund Denk W01'-
S?' d'e jongen kan m Yfrdom ik.
IV re§elt de Pel n n00lt ^alen
PersoonHjg sta ik U n.k er S°ed om
;rekkeliikp fiv, §3rant voor een aan
fc* 'k Uit vergoeding. Die#
«loos Werkt Voor e'lkT portem°nnee
C ^ders Laa, nVfe°tr S
vÜUamra. Di™den ge,es Pellenaars
van Dolman, Nijdam,
(Vervolg voorpagina)
Het incident rond Evert Dolman ontstond toen de nieuwe kampioen via een
slangetje dat aan een meegebracht flesje urine zat en op de borst werd ge
dragen. het door de dokter gegeven flesje wilde laten vollopen. Dolman was
de eerste die onderzocht werd en na de constatering van het feit gebood de
arts alle volgende coureurs zich helemaal te ontkleden alvorens ze aan de
verplichtingen gingen voldoen. Wanneer Dolman beschuldigd wordt van do-
pinggebruik krijgt hü f 750.gulden boete en vervalt zijn titel, waarna geen
andere kampioen wordt aangewezen. Bij de amateurs geldt dit ook. Alleen is
daar de geldboete vervangen door een schorsing van een maand.
Karstens, Haast en Van der Vleuten.
Op hen zou de koers primair afgestemd
worden. Bij Caballero koos men er
Schepers. Vianen en Stevens voor uit
Hotel Lindenlauf in Heerlen vormde de
plaats van bespreking, die vlot verliep.
Ploegbaas Gerard Peters en manager
Frans van den Ende hielden er hun per
soneel twee dingen goed voor ogen: a.
Waag het nooit j,e ie laten omkopen
door een collega van een ander merk:
b. maak je geen zorgen om geld, want
dat komt op tafel als een van jullie
wint. Hoe en wat zien we dan wel.
maar je kunt ervan op aan.
Bleef in dit grote spel nog over Jan
Janssen, van wie men fluisterde dat hij
in dienst van Post zou rijden, omdat
Amstelveense Peter op zijn beurt hem.
Jan Janssen, aan weer kon steunen in
het wereldkampioenschap, waar de kan
sen van Post beslist lager zullen liggen
dan die van hem.
Toen het peloton echter tot enkele
ronden voor het einde compact bleef,
verwaaide deze prognose van hen die
zich insiders noemen en ging men plot
seling Jan Janssens kansen hoog aan
slaan. De koers immers ontwikkelde
zich in zijn voordeel, doordat de schuw
geworden massa hem rustig mee dreig
de te tronen naar het verlossende ein
de. Want er gebeurde uiterlijk niet zo
bijster veel in het peloton. Om precies
te zijn het volgende:
Geurt Pos en Jan Le Grand mochten
als outsiders even voorop gaan. Toen,
we waren inmiddels aan de negentien
de van de dertig te rijden ronden toe,
was het de beurt aan Huub Harings,
die het ruim twee toeren volhield en
zijn grootste voorsprong bereikte met
een verschil van een minuut en dertien
seconden. Tenslotte, met nog vijf ron
den in het vooruitzicht, gingen Post,
Dolman en Beugels. Twee ronden later
kwam de grote groep weer bij, ging
Dolman meteen door en kroop Jo de
Roo aan zijn wiel.
Dit aan ontsnappingen constaterend,
kan men moeilijk beweren dat het in
Beek gedaverd heeft van strijdgeweld.
En toch behaalde Evert Dolman zijn
lpimpioenschap in een bijzonder fraaie
'vedstrijd. ondanks dat gemis aan wer
kelijk sensationele uitspattingen van de
krachtmensen op twee wielen. Dolmans
rood-wit-blauw kreeg glans, omdat hij
de macht kon opbrengen enkele grote
combines te vernietigen, terwijl het
nauwelijks van hem verwacht werd.
Kees Pellenaars had wat losjes met het
hoofd gewapperd toen aan het begin
van dé race journalisten hem vroegen
of amateur-wereldkampioen Evert Dol
man hem als prof was meegevallen. De
donkere kop van Pellenaars maakte op
die vraag minder positieve bewegingen.
„Niet meegevallen, niet tegengevallen,
maar toch verwachtte ik er meer van".
Tegengevallen dus? „Als je het zo wilt
zien, ja". En wat gilde dezelfde Kees
Pellenaars na dat voor Evert en hem
o zo gelukkige slot? „Weet je wat ik
vannacht droomde? Zul je niet gelo
ven. In mijn slaap zag ik Evert Dolman
kampioen worden. Gek hè
Inderdaad.
Voor de ogen van duizenden mensen
glorieerde Kees Pellenaars, „die van
het Liesbos". Op zijn hart getrapt toen
hij niet uitgeroepen werd tot ploeglei
der in de Tour Wat naar achteren ge
drongen doordat de successen zich niet
zoals andere jaren aaneenrijgend tot
een sterke ketting. Gisteren langs het
parcours gedurende vele uren in een
stoel vol kussens omdat vliegende reu
matiek hem soms veel pijnen bezorgt
Kees Pellenaars triomfeerde en koes
terde Evert Dolman als een verloren ge
waande zoon aan zijn brede borst.
Amper geëmotioneerd verwerkte Dol
man zijfi vierde kampioenschap in vier
jaar. Zijn eerste seizoen als amateur
werd in 1964 afgesloten met een Neder
lands wegkampioenschap, zoals dat in
1965 het geval was met de inmiddels
beroemde affaire van de neusdruppels.
Hoogtepunt in zijn nog jonge carrière
was het wereldkampioenschap in 1966.
En nu dan. om de unieke traditie voort
te zetten, de hoogste Nederlandse prof
eer. Op tweeëntwintigjarige leeftijd, in
het eerste seizoen bij de beroepsren
ners, na een niet opvallend begin. De
Televizier-ploeg, nauwelijks voorbe
stemd om een kampioen af te leveren,
rakelde er de reputatie mee op. Niet
in het minst Evert Dolman, groothan
delaar inkampioens-tricots.
PETER HEERKENS
Overtuigd van zijn overwinning gooide Ger Harings meters voor de streep
rechterhand omhoog. Leo Duyndam naast hem» heeft de moed al opgegeven.
zijn
Huilend reed Leo Duyndam naar het erepodium waar voor hem slechts plaats was op de plank boven de 2.
RINI WAGTMANS:
(Van onze sportredacteur)
BEEK Twee nassi-ballen en een zakje frites met mayonaise, vrijdagavond een
uur voor bedtijd verwerkt, maakten zaterdag ih-het kampioenschap van Rini'Wagt-
mans een ziek man. Om vijf voor half twee stond hij op het punt niet te vertrek
ken, maar zette toch aan. Een uur voor het einde stapte Wagtmans tenslotte, mis
selijk van de hartige hap, af. „Alst'of er een steen in mijn maag zat. Telkens als ik
een grote inspanning deed moest ik braken", boerde hij ongecompliceerd. „Ik kon
niet vooruit komen. Bovendien zat iedereen op m'n wiel. Als ik ooit Nederlands
kampioen wil worden moet ik tien procent sterker zijn dan het hele veld en hon
derd procent geluk hebben. Dan lukt het misschien". Enkele soigneürs merkten
zeer verstandig op dat het maal van vrijdagavond, en nog wel kort voor het slapen,
van een weinig gelukkige samenstelling genoemd mocht worden en ze twijfeldes
duidelijk aan dit excuus dat in hun ogen eerder een zeer doorzichtige smoes was.
„Ik doe het toch altijd. En ik heb er nooit last van" viel Rini Wagtmans uit. Met
hem verdween de grootste Brabantse kanshebber uit de wedstrijd. Wagtmans zat
toen al in de derde groep op ruime achterstand, zoals zijn streekgenoot René Pij
nen, die later beter ging rijden maar geen moment imponeerde en zijn talrijke
supporters, die met tientallen naar Limburg waren gekomen, diep teleurstelde. Ook
de Zeeuwse vertegenwoordiging kende een trieste dag want zowel Wim Dubois als
Cees Rentmeester stapten af. Dubois heeft een dieptepunt bereikt en geeft dat
eerlijk toe. „Ik rij geen meter momenteel. De militaire dienst doet me geen goed,
al heb ik niet te klagen over medewerking. Wat ik voor mijn sport wil doen, mag
ik. Maar ik kan in dat milieu niet wennen. Ik heb voor geen cent moraal. Ik geloof
niet in mezelf en dat is natuurlijk stom. Bij de KNWU hebben ze altijd gezegd dat
ik een kans maak om naar de wereldkampioenschappen te gaan. Het zou onverstan
dig zijn mij mee te nemen. Ik kon amper vooruit".
Deze twee favorieten karakteriseerden zaterdag het minder dan matige optreden
van de Brabanders en Zeeuwen, die op geen enkele manier een rol konden spelen
in dit kampioenschap.
Het is me kwalijk te nemen
(Van onze sportredacteur)
BEEK In zijn ruiten overhemd
(zeegroen met witte vakjes) gedragen
op een effen grijze pantalon waaronder
schoeisel van pantoffelachtige aard, leek
Ger Harings op een jongetje dat na een
dagje buiten spelen met buurtgenootjes
nog even opgeknapt werd voor het
slapen gaan. Hij droeg de eerlijkheid
royaal op zijn smalle gezicht waarin de
mond onafgebroken half open hing het
geen vertederend werkte. Langs de fris
se lippen wiegde een innemende trek.
Drie uur na de koers, in een café waar
veel te veel mensen veel te vee-1 bier
dronken, kon men zich moeilijk voor
stellen dat deze Ger Harings op de kaal
geschoren kruin van de Adsteeg waar
hy Nederlands wielerkampioen werd.
Leo Duyndam aan het huilen had ge
maakt.
Dat hij daar de woede van de echte
liefhebbers in dit vak opwekte en pijn
in die tocili al zo overgevoelige harten
joeg. Op het ere-schavot had hij er iet
wat beteuterd bijgestaan, Ger Harings
(19 jaar) de debutant amateur uit Mar
graten. Amper lachend en tijdens het
spelen van het volkslied nonchalant
kijkend naar de blauwe lucht waar niets
te zien was. Ger Harings voelde zich
alleen met zijn kampioenschap, ook al
klapten streekgenoten voor tier/i. Hij
wist dat meer neutrale toeschouwers,
tot zelfs de bonds-officiala toe, geen
waardering hadden voor de manier
waarop de landstitel in zijn bezit was.
De zoete lieve Gerrit van drie uur na
de wedstrijd zondigde tegen een onge
schreven wielerwet die zeker bij de
amateurs geldt: in een kopgroep het
werk mee opknappen. Hij liet dat nooit
geregistreerde gegeven zaterdag in de
late middag voor wat het was. Tot die
pe ontgoocneling van de KNWU-bonzen
tot onbeschrijfelijk verdriet van Leo
Duyndam, „de beul van Beek". Zelfs
ploegbaas Sjef Jansen raakte ervan uit
zijn gewone doen. Bonds-coach Joop
Middelink, voorzichtig als het om kri
tiek gaat, raapte alle harde woorden
aan Harings' adres gericht samen en
oordeelde scherp: „mensen, we hebben
geen waardig kampioen. Dit is een gro
te teleurstelling Joop Middelink
zei nog meer. „Half koers heb ik al
voorspeld wat er ging gebeuren. Ik kon
het achter de kopgroep rijdend precies
zien. Ger Harings kwam geen meter
van voren rijden. Die gaat winnen,
heb ik gezegd. Vraag het maar. Roep
de mensen die bij me zaten en zij zul
len het beamen. Geen meter kop deed
ie". Keurige nette zinnen van mijnheer
Middelink, waarmee alle woeste, drif
tige en onbehouwen kreten die coureurs
en ploegleiders uitbraakten voortreffe
lijk waren samengevat. De teleurstelling
die zij om zoveel onsportiefs uitgilden,
rukte de lach van Harings' gezicht en
liet er een matig geamuseerde uitdruk
king voor in de plaats. Hij had het
spel unfair gespeeld, Ger Harings. Dooi
in de kopgroep van acht (Den Hertog,
Holst, Piet Tesselaar, Bongers, Duyndam
Zoetemelk, Deelen en de latere kam
pioen) als een toersit mee te gaan. Zón
der een aandeel in de beslissende ont-
spappmg te leveren. Er is om gevloekt
in dat kleine pelotonnetje, maar daai
bleef het bij. Ger Harings kreeg men
niet uit de wielen. Later werd het een
onbegrijpelijke zaak genoemd dat zever
coureurs geen kans zagen één plakkei
te lossen. Ger Harings moet het bekende
spel gespeeld hebben toen hij dringend
en niet vriendelijk aangespoord werd or
kop te komen.
Hij klaagde over vermoeidheid, pijn
en gebrek aan macht. Verschijnselen
die razend snel verdwenen toen aange
zet werd voor de beslissende stoot, te
gen de Adsteeg op. „Als je er bij bent",
had Sjef Jansen een dag tevoren ge
dicteerd „zorg dan dat je pas de laat
ste twintig meter gaat. Ik heb zo op die
bult veel gewonnen, al was ik geen
sprinter. Maar iedereen vergiste zich in
de klim. De laatste twintig meter, daar
moet je komen Ger Harings deed
het. Hij sloop naast Leo Duyndam, die
de meeste rechten kon doen gelden.
Duyndam in wie na dertig kilometer
de kracht van vroeger terug was geko
men. Zijn solo werd beantwoord door
Fedor der. Hertog, momenteel Neder
lands beste amateur. Door Holst, Hoek
stra, De Wit en Ger Harings die alleen
een gat van vijfendertig seconden dicht
te. Door Piet Tesselaar, Deelen, Bongers
en Zoetemelk. Wéér ging Duyndam al
leen, op jacht naar het rood-wit-blauw
van de kampioenen-trui waarin hij eer
entree-bewijs voor de wereldkanrpioen-
schapploeg zag. Twee ronden ging h
alleen langs het volk. Toen pakte hel
groepje (dat intussen door de tempo
slag De Wit en Hoekstra miste) hem te
rug. In de laatste ronde zette Duyndam
zich opnieuw in en haalde Piet Tesse
laar die tot vijf keer toe demarreerde
terug. Hij was de sterkste zaterdag en
kon de meeste rechten doen gelden
Half weg de klim zette Duyndam zich
aar. het hoofd om in een lange spurt
zijn kans te wagen. Toen sloop Ger Ha
rings langzij. Precies twintig meter van
de top. Op dat moment was Leo Duyn
dam al geklopt.
Zös minuten had hij nodig om uit te
huilen en toen was het r.og niet afgelo
pen. Tot ver na de huldiging liet Leo
Duyndam zijn tranen gaan. Zelg Ger
Harings kreeg medelijden met hem. In
dat ruiten overhemd, met die grijze
broek en dat pantoffêlachtige schoeisel
aan de café-tafel, drie uur daarna,
merkte Harings droog op: „van all-
maal had ik het Leo het meest gegund.
Hij fietst het best". En toch was Ha
rings tevreden.
„Als ze het allemaal hadden kunnen
winnen zoals ik, zou nieman dhet gela
ten hebben. Ik geef toe, de manier
waarop ik het gedaan heb is iedereen
kwalijk te nemen. Ook my dus. Maar ik
ben pas het eerste jaar amateur. Mijn
concurrenten ryden al langer en een
deel van hen kwam recht uit de kleine
Tour. Toen ik dat gat dicht maakte zat
ik plotseling tussen de groten. Moet de
debutant dan op kop gaan rijden
Daan Holst begon geweldig te schel
den tegen me. Hij zei heel lelijke woor
den Ik rie ptegen hem als je dat nog
een keer doet kom ik helemaal niet op
kop. Hij deed het, dus bleef ik van ach
teren rijden. Toch heb ik geen moment
in mijn kansen geloofd. Toen ik zee dat
ik niet op kop kon komen omdat ik
geen macht had, klopte dat. Ik rijd
nooit meer dan honderdtwintig kilo-
meterkoersen. In de grotere wedstrijden
ben ik amper geweest. Daarom was ik
bang van de laatste dertig kilometer.
Als ik er maar bij kan blijven dacht ik.
Als dat maar lukt. Toen Leo Duyndam
aanging voor de sprint, merkte ik dat
ik hem kon hebben. En zo is het ge
komen
Sjef Janssen, die na Cees Zoontjes in
ülympia's Toer nu opnieuw een om
streden winnaar van een der belang
rijkste wedstrijden afleverde, keek zui
nig. „Je had het verstandiger moeten
spelen. Al was je maar een paar keer
voor twintig meter op kop geweest. Dan
hadden ze nooit iets kunnen zeggen."
Ger Haring knikte en dronk aan zijn
limonade. Alcohol gebruikt hij niet,
zelfs geen glaasje bier waar een cou
reur na de koers zo van kan opknap
pen. Zelfs geen pilsje. Ger Haring heeft
het ook tegen de dokter van de doping
controle gezegd toen die vroeg wat hij
tijdens en na de wedstrijd aan drank
op had. „Geen bier, alleen thee met
citroen en een cola". Hij is niet bang
voor de uitslag van dat onderzoek. „Ik
weet toch zeker zelf het best dat ik
mets gepakt heb". Ger Haring nipte ten
tweede male aan zijn glas en onthulde:
Volgend jaar ga ik anders rijden. Dat
inon ik. Ik ben nu in totaal vier jaar
bezig, ieder seizoen gaat het anders.
Zon afwachtende houding als nu in dit
kampioenschap moet ik laten varen.
Dat kan niet meer dan. Ik weet dat men
er boos over is, maar waf geeft het. Ik
ben Nederlands kampioen
Datzelfde merkte KNWU-voor jitter
Li Pie. van Dijk op toen hij Harings
rte kampioenen-trui aantrok. „Je hebt,
wat wij in wielerkringen noemen een
bekeken koers gereden Harings
wist genoeg, zeker toen de voorzitter de
nummers twee en drie. Duwndam en
Bongers. langduriger toespraak en uit
voeriger bejubelde Iets wat Harings
aan hel speechje voor hem gemist had
Leo Duyndam ging er weer van huilen
en keek door zijn tranen heen naar het
trapje hoger. Naar Ger Harings. Hij stad
zijn hand uit en feliciteerde hem De
emge van alle coureurs uit de kopgroep
die dat deed.
PEETER HEERKENS
