Oud-directeur C.B.R. H. van Westerlaken:
DE BONAFIDE
RIJSCHOLEN
ZIJN ZONDER
MEER GOED
IS DE STAAT EEN DSEF?
O es
Paris
Lekasin
ONZE PUZZEL
Duidelijk
afbakeniij
koloniaa
bezit
14
DAGBLAD DE STEM VAN ZATERDAG 29 JULI 1967
AMERIKA
TE LICHT OPGEVAT
SANERING
VERZWAREN?
„Holland-Sport
mijn favoriet
HARD RIJDEN
de snelle en zekere pijnverdrijver
Oplossing puzzel vorige week
Verkeersofficier!
stort in door
mini-happening
Ma,
I
(Van een onzer verslaggevers)
DEN HAAG Men mag gerust zeggen, dat het verkeer in Neder
land het meest gecompliceerde is ter wereld. Om dat niet een enkel
voorbeeld te illustreren: een jaar of tien geleden wisselden een
Amersfoortse en een New-Yorkse autobuschauffeur van plaats. De
ervaringen van beide bestuurders in de voor hem totaal nieuwe
omgeving spreken boekdelen. Voor de Amersfoortse bestuurder wa
ren de paar weken rijden in New York een heerlijke ontspanning.
Voor de New-Yorker was zijn verblijf in Amersfoort een lange lij
densweg. Een van zijn grootste klachten luidde: „Die fietsers, ik
weet er geen weg mee, ze klitten als het ware aan je spatbord".
Voor de Nederlandse autobestuurder vormen de bromfietsers, de fiet
sers kortom alles wat zich op wielen tussen het autoverkeer beweegt, geen
probleem, wel voor de buitenlander, die het gehele verkeer in ons land
een rommelige bedoening vindt en die zeker wel eens echt bang is zich er
met zijn auto in te wagen. Moet daaraan meteen worden gekoppeld, dat
de Nederlandse bestuurder een slechte rijder is, een gevaarlijke factor in het
internationale verkeer?
De Duitse autowereld heeft enkele
malen lelijke uitlatingen aan het a-
dres van de Nederlandse verkeers
deelnemers gericht en dat zou dus
indirect ook slaan op de opleiding
van de Nederlandse autobestuurders.
Die uitlatingen raken kant noch wal;
wij rijden zeker niet slechter dan
de Duitse automobilist en zeker be
dachtzamer en oplettender dan de I-
talianen, die zich meteen een cou-
reur wanen als zij een autostuur tus
sen de handen voelen.
De voormalige directeur van het
C.B.R. (Centraal Bureau voor de af
gifte van Rijvaardigheidsbewijzen) de
heer H. M. W. Westerlaken, kan zich
over zulke denigrerende uitspraken
nog fiks opwinden: „Degenen, die
mij vertellen dat een Nederlander
zich als automobilist onfatsoenlijk
gedraagt, moet mij maar eens komen
vertellen waar hij dat van heeft.
Natuurlijk heb je ze bij ons ook,
die wegpiraten, die schobbejakken,
die je doelbewust rechts passeren.
Dat zijn van die mensen, die zich
onder geen enkele voorwaarde wil
len laten kisten. Zij hebben b.v.
zo'n snelle Mercedes onder zich en
dan zullen ze per se die langzame
Amerikaan voorbij. Maar kom niet
aandragen met de bewering dat dit
soort vrijbuiters alleen op de Ne
derlandse wegen voorkomt".
De heer Westerlaken heeft 22 jaar
lang vrijwel doorlopend midden in
het verkeer gezeten. Als directeur
van het C.B.R. weet hij meer van
de problemen van het moderne ver
keer af dan wie ook. Ettelijke ke
ren heeft hij in Amerika en Canada
vertoefd om met eigen ogen te
zien wat men daar piet die proble
men doet en hoe de opleiding tot
bestuurder is geregeld. Er zijn 'een
paar staten waar het rijexamen door
de politie wordt afgenomen. Hij
heeft ook gezien, dat in de staat
Pennsylvania het examen op een ge
sloten circuit wordt afgenomen en
niet op de openbare wegen. Het lijkt
alles bijna feilloos. Op de autobanen
is men aan een maximumsnel
heid gebonden, nauwelijks 100 km
per uur. En waag het niet de wij
zer enkele kilometers hogerop te ja
gen. „Ik heb er gereden met mijn
vrouw. Urenlang zagen we prak
tisch geen tegenligger, en toch moet
je aan die 65 mijl blijven. En dan
zit je in een auto met 350 pk on
der de kap. Het merkwaardige is dan
toch weer, dat het verkeer in de
V.S. jaarlijks 42,000 doden vergt, een
aantal inwoners van 'n stad zo groot
als Zwolle. Mijn conclusie is dat
dat ondanks alle voorzorg en onge
compliceerdheid in Amerika, de fac
tor „mens" in dat verkeer tussen J
de wal en het schip is geraakt".
Inderdaad Is de factor „mens" in
het verkeer van ontzagwekkende be
tekenis. De verkeersveiligheid is een
stuk problematiek geworden, waar
aan alle aandacht moet worden be
steed zonder die ook een ogenblik
te laten verslappen. Het begin van
alles is echter de rijschool. Daar
vordt de basis gelegd voor de car
rière van de autobestuurder. Helaas
wordt dat probleem, het vraagstuk
van de rijschool, nog te licht opge
vat. Hard mag er op worden gewe
zen, dat het gaat om leven en dood
van de deelnemers aan het verkeer
maar ook van anderen, die er niets
aan kunnen doen.
De heer Westerlaken: „Wat mij
zo is opgevallen is dit: in Amerika
moet de rijschoolhouder staatsexa
men doen, schriftelijk en monde
ling. Neem van mij aan dat dat niet
voor de poes is. Verder is in Ame
rika alles vrij. In Nederland daar
entegen is niets vrij behalve het
rijschoolwezen. Waarom zouden wij
als enige in Europa de rijschoolhou
der ook niet aan een staatsexamen
onderwerpen, zoals Nederland ook 't
enige land is waar de toekomstige
autobestuurder 20 minuten examen
op een rijksweg moet doen?".
Dat is een wens van de heer Wes
terlaken. Maar hij wil er meteen
aan toevoegen, dat er op het ogen
blik in ons land uitstekende rijscho
len zijn, welke zonder meer kunnen
worden vergeleken met die in Duits
land. En daar weet men er ook wat
van af. Zeker, de opleiding van de
Duitse automobielclub is wat geraf
fineerder, maar technisch zijn de Ne
derlandse rijscholen zeker niet min
der. Kortom: de bonafide rijschool
houder is zonder meer goed. Natuur
lijk zijn er altijd beunhazen. Zij
kunnen goed zijn, maar de erva
ring heeft geleerd dat het gros er
van slecht is.
De heer Westerlaken: „Er zijn
kerels, die wel aardiig rondhutsen
met een leerling de grootste kwak
zalver kan dat maar er zijn ge
lukkig heel wat vakmensen. Het is
daarbij een prettige constatering, dat
het grootste deel van de aspirant
automobilisten het bij de gerenom
meerde rijschool zoekt. Het is wer
kelijk onmogelijk met de benzine,
afschrijving, enz. voor vijf gulden
per uur goed les te krijgen. Ik zou
willen zeggen: Als u toch automo
biel wil gaan rijden en u weet wel
ke risico's daaraan vastzitten, dan
is het een eerste vereiste dat u uit
ziet naar een deskundige leraar. En
kijk in 's hemelsnaam niet in de
eerste plaats naar de prijs."
De heer Westerlaken ls van opi
nie, dat men zeker niet in één slag
alle problemen zou kunnen oplossen
door een kunstmatige sanering van
de rijscholen via een wet. Hij is er
zelfs van overuigd dat, mocht zo'n
wet ooit komen, het rijschoolwe
zen zich op den duur wel zelf zal
saneren. De ervaring van de heer
Westerlaken is dat er slechte rij
scholen zijn, die blijven bestaan en
maar doorsukkelen. Laten de men
sen toch uitkijken. Niet alleen dat
ook in dit geval de oude wet opgaat
dat goedkoop duurkoop is, maar
vooral dat het een zaak is waar het
om leven en dood gaat.
De heer Westerlaken: „Er is on
getwijfeld een felle concurrentie in
het rijschoolwezen. Daardoor kan
een goed vakman en het is een
heel moedlijk vak wel eens niet
zo werken als hij zop willen. Tegen
een leerling zou hij zeker wel eens
moeten zeggen: ,,U moet nog maar
geen examen doen". En dat geeft
de grote moeilijkheid. Kijk, het is zo,
dat iedereen die rijles neemt, ook ex
amen wil doen. Op scholen vindt in
de loop der jaren een natuurlijke se
lectie plaats. Het is bekend dat maar
20 procent van de leerlingen, die
met het gymnasium zijn begonnen,
aan het eindexamen toekomen. De
autoleerling wil coüteque coüte op
den duur examen doen en het ook
halen. Dat is best, maar dan moet
hij of zij zich ook heel goed realise
ren clat het hele examen niet alleen
het nemen van een hindernis is om
een stuur te mogen vasthouden en
met een gaspedaal te spelen, maar
dat het nog veel meer een deel van
de opvoeding, de verkeersopvoeding
is. Doen wij dat niet dan heeft de
mens voor de zoveelste keer ge
faald en zullen wij dat schrikbarende
getal van 2600 verkeersslachtoffers
per jaar houden. Zeker, je hebt o-
veral uitwassen, maar in het verkeer
vallen die zo op omdat er direct
dodelijke ongelukken zijn".
Tja, als men zich die dagelijkse
dodenlijst eens gaat realiseren. Veel
ongelukken zijn te w'ijten aan grove
onoplettendheid. Noodzakelijkheid is
dus dat men geconcentreerd aan het
verkeer deelneemt (ook brommers,
fietsers, bakwagens, alles op wielen)
De werkelijkheid is en blijft nog zo,
dat die concentratie veel te wensen
overlaat en de verkeersdeelnemer
veel te yeel risico's blijft nemen.
De heer Westerlaken: ,,Ik moet
echt nog eens benadrukken, al ben
ik dan geen directeur meer, dat de
organisatie bij het C.B.R. uniek is.
Je krijgt je oproep voor het exa
men tien dagen tevoren; je moet dan
b.v. om half tien aanwezig zijn en
je wordt dan ook prompt op die
tijd geholpen. Ze hebben me wel eens
gevraagd of ik er niets aan zou doen
de examens nog meer te verzwa
ren. We zijn met een half uur be
gonnen, toen drie kwartier en nu is
het een vol uur. Tko vind dat elke
minuut langer verwarring zou ge
ven. Ik vind ook dat de rijschool
houder, die de opleiding nog hele
maal op zijn eentje doet, de beste
is. Mijn ervaring is, dat als de zaak
groter wordt en er meer mensen
bij de opleiding worden ingeschakeld,
het peil zakt. Ik vind ook, dat het
meer dan tijd wordt het publiek dui
delijk te maken dat alle rijscholen,
waaraan we toch veel hebben te dan
ken, het er heus niet bij laten lig
gen. Met klem wil ik ook beweren,
dat het absoluut onwaar is dat de
toestanden in het rijschoolwezen niet
gezond zouden zijn. Er wordt zeer re-
eel gewerkt ondanks de vele moei
lijkheden".
Nederland kent geen nationale op
leiding voor rijschoolhouders en in
structeurs. Er bestaat echter wel
het zgn. Vamor-diploma voor rij-in-
structeurs, hetgeen wijst op bijzon-
Vele ongelukken zyn te wijten
aan grove onoplettendheid.
55
Deze maand vertrekt de voor
malige directeur van het C.B.R.
(Centraal Bureau voor de afgifte
van Rijvaardigheidsbewijzen) de
heer H. M. W. Westerlaken, met
zijn vrouw naar Canada. Bezoek
aan zyn jongste zoon in Breslau,
vlakby Kitcher (het vroegere Ber
lin). Het vorige jaar nam hy af
scheid van het C.B.R. „De opvol
ging is fijn geregeld", zegt hij, nog
altyd een brok dynamiek. De heer
Westerlaken (59) is journalist ge
weest („ook een soort provo maar
dan in positieve zin"), heeft de
huidige perschef van de Caltex,
André Schuwer, toen die sport
redacteur was by de provinciale
Overijsselse Courant, in een grijs
verleden geassisteerd by het ma
ken van de voetbaloverzichten
voor de amateurs, kwam in Nij
megen by Het Volk (Arbeidspers)
als rempl&sant voor een zieke
correspondent en werd daarna
voor vast aangenomen, is na de
oorlog korte tijd b\J de voorlich
ting van het M. G. (Militair Ge
zag) geweest, heeft gevoetbald,
aan wielrennen gedaan. („Ja heus,
op de tandem met o.a. Pijnenburg")
en gebiljart, heeft zijn carrière vol
tooid met de opbouw van het Cen
traal Bureau voor de afgifte van
Rijvaardigheidsbewijzen (C.B.R.)
Bij al zijn doen en laten heeft
steeds voorop gestaan de kwaliteit
van zyn werk. „Ik zou dat weieens
tegen de jongeren willen zeggen.
Hoewel ik moet toegeven, dat de
vraagstukken van deze jeugd heel
wat gecompliceerder zijn dan in
mijn tijd." Om gezondheidsredenen
het vorige jaar ontslag genomen.
Onlangs keerde hy terug uit Parys
waar hij de dagelijkse bestuurs
vergadering van de internationale
commissie rijexamens bijwoonde.
„Mijn werkkamer staat trouwens
vol boeken, waarvan ik de helft
nog niet heb gelezen. Dat moet nu
ook maar eens gebeuren." Hij is
nog vol van voetballen. „Ik ben
lid van het oude Haagse Quick"
vertelt hy met trots „maar het
is jammer dat die altyd gelijk spe
len met Holland Sport. En naar die
jongens op Houtrust ga ik altyd
kijken
dere bekwaamheid in het geven van
onderricht in het Tijden. Dat diplo
ma is niet verplicht. Desondanks is
bij de rijschoolhouders de animo zo
groot dat het C.B.R. in de afgelopen
zes jaren 2700 diploma's heeft kun
nen uitreiken. Gezegd moet worden
dat wat de oude bonden (BOVAG,
ABAN, F.N.O.B. en B.B.N., welke
echter min of meer in F-N-O-B- zijn
opgegaan), aan methodiek en didak-
tiek hebben gedaan en nog doen,
voortreffelijk is.
De heer Westerlaken: „Wij mo
gen dan een aiuto op de 8 inwoners
hebben (in Amerika 1 op 2) maar
daar zit het hem niet in. Wij heb
ben de meeste auto's per kilometer
gestrekte weig en juist dat geeft bij
ons de lading verkeersproblemen.
Uiteraard rijd ik anders in het ver
keer dan de meeste mensen. Ik let
op het gedrag van andere bestuur
ders. Mijn standpunt is altijd geweest
dat wij in staat zijn de meest effec
tieve maatregelen te nepien ten
opzichte van het verkeer. Neem nu
eens die Duitse autobanen. Dat is
een soort transito voor ons, een door
gang naar Oostenrijk, Italië en Zwit
serland, noem maar op. Op die au
tobanen wordt ontstellend veel har
der gereden dan hier. Ik kwam eens
van Lugano en reed met een ge
middelde van 120 km per uur over
de autobaan. Door meer dan de helft
werd ik ingehaald. In Nederland
hield ik op otnze autobaan dezelfde
snelheid aan. Van Arnhem tot Voor
burg werd ik maar drie keer inge-
aid.
haald. De rest haalde ik in.
Dat is dus het verschil hier en
in Duitsland. Vele Nederlanders doen
het een tikje piano aan op de Duit
se autobaan en slaan daardoor een
beetje vreemd figuur. Het zit hem
ook hierin, dat de Duitsers vrijwel
allemaal in grote snelle wagens jak-
Van Westerlaken: Schobbejakken
blyven er altyd...
keren. Bij ons staan Volkswagens en
Fiat aan de top van de verkoop met
de Daf op de vierde plaats. Met die
wagentjes kan men dus niet zo hard
mee op de autobaan en vandaar mis
schien de laatdunkende opmerking dat
we niet zo best zijn achter het stuur.
Maap ik geloof dat we blij mogen
zijn met onze nuchtere bedachtza
me aard. Dan maar wat langza
mer, maar ook veiliger voor zichzelf
en voor z'n medemens".
De eindindruk van het interview
met de heer Westerlaken over de
kwaliteit van de huidige rijschool
houders is gunstig. Er wordt hard
en goed gewerkt. Behoudens de en
kele beunhazen in het bedrijf mag
het gros gerangschikt worden onder
de oataigorie „bonafide"- Aan de
leerling wordt alle mogelijke aan
dacht besteed. Een gelukkig feit acht
de heer Westerlaken dat de verplich
ting geldt, dat iemand die wil gaan
lessen, minstens drie jaren in het
bezit moet zijn van een rijbewijs.
Daarop verder ingaand zou de heer
Westerlaken het wenselijk achten
dat les wagens moeten worden uitge-
rust met een dubbele besturing- Wen
selijk zou hij ook het behalen van
het Vamor-diploma willen stellen.
Dat laatste zou zeker geen proble
men scheppen- Immers 2700 rij-in
structeurs zijn reeds in het bezit van
dat diploma; met 3500 instructeurs
is men in Nederland aan de limiet.^
Die ontbrekende 800 zullen er ook'
nog wel eens bijkomen.
(ADVERTENTIE)
Horizontaal 1 geslacht van naaldbo
men, 3 zenuwachtig, 9 huisdier, 11 plaats
in N.-Brab., 12 metaalhoudende delfstof,
15 Scheepstros, 16 hoon, 18 voorzetsel,
20 speelgoed, 21 gewicht, 22 lidwoord,
23 optelling, 25 kunnende weerstaan, 29
tweemaal (Lat.), 30 keurig, 32 wijzer
van een kompas, 33 stap, 35 voorzetsel,
37 de geest van de rijstcultuur, 38 laag
vlakte, 40 nevenschikkend voegwoord,
41 heks, 42 vogei, 43 voedsel, 44 vruchtje
45 bekend dier, 47 lichaamsdeel, 49 gem.
in N.-Brab. 50 deel van een jas, 52 wa
terkering, 54 deel van het gelaat, 55
plaats in N.-H., 57 horizon, 59 pers. voor-
naamw., 60 sporeplanl, 61 deel van een
auto, 63 muzieknoot, 64 rangtelwoord,
66 ontvangkamer, 68 denkbeeld, 69 ein
de, 71 niet vast, 72 rampzalige toestand,
73 smalle weg.
Verticaal'. 2 bevroren water, 3 rijk
man uit Eng. Indië, 4 lieden van adel,
5 opstootje, 6 buurtschap onder de Dr.
gem. Borger, 7 plaats in Limburg, 8
rang, 10 bijwoord, 11 dol, 13 sluiskolk,
14 sporeplant, 17 blauwe boerenkiel, 19
nachtgewaad, 22 spijstafel. 24 voojrzetsel.
26 sluiskolk, 27 man van een Mongoolse
volksstam ten n. van de Zwarte Zee,
28 meisjesnaam, 29 danspartij, 31 sein,
33 bekend dier, 34 bundel, 36 paard,
38 spoedig, 39 verlegen, 44 afgesloten
ruimte, 45 vogel, 46 staafje om een rad
vast te zetten, 48 tam, 49 geit, 50 stad
in Duitsland, 51 voorzien van een rand,
53 gierst, 54 hoenderachtige vogel, 55
troep ongeordende krijgers, 56 krui
pend eenjarig kruid, 58 tam, 60 maand
van het jaar, 62 vermoeid, 65 achting,
66 vreemde munt, 67 muzieknoot, 70
welaan.
Hor.: 1 strand, 6 bussel, 11 stoet, 12
ere, 14 Nimes, 16 eend, 17 Beers, 19
node, 20 Tegelen, 22 kasteel, 24 tl, 25
al, 27 mi, re, 29 esp, 31 gat, 33 pal,
36 Riga, 38 eenre, 40 rede, 42 namens,
43 enkele, 44 Naab, 45 gemet, 47 nier,
49 lak, 51 les, 52 adé, 53 sm,
57 ha, 58 e.k., 59 tomaten, 8
lange, 66 Edom, 67 kolen, 69 das!
leren, 72 Ede, 73 Marat, 74 LatjJ
75 rommel.
Vert.: 1 steel, 2 tong, 3 rede,
5 Deen, 6 berk, 7 sn, 3 sint, 9 tij
10 leder, 11 setter. 13 re, 15 i
17 bel, 18 Sam, 21 lap, 23 sip, 26 i
29 egaal, 30 samba, 31 gesel, 32 Tr3
34 arend. 35 lelie, 37 Ina, 38 enri
ent, 41 Dee, 44 nestel, 46 men, 1
rekest, 50 kat, 52 aal, 54 model,!
rek, 57 hen, 58 egaal, 60 Mora, f
amen, 62 noen, 63 meer, 64 Adam, a
nare, 68 Ld, 7:1 nd, 73 mm.
RIO DE JANEIRO (Reuter) -H
rine-officier Celso Franco, hoofd va
verkeersdienst in Rio de Janeiro, i
zyn bureau ineengestort toen h\) vera
dat een groep danseressen in mini
een massale verkeersopstopping I
veroorzaakt.
De meisjes vormden, de belangrijfcl
attractie in een popmuziekshow in j
straat die door Franco bestemd was
'vrije doorgangsweg door de stad.
Volgens artsen valt de gezondhe
toestand van de verkeerschef mee.
Franco's voorganger op de post,*
kolonel van de luchtmacht, had hel
keersprobleem aangevat door de p-
opdracht te geven de banden te latei
leeglopen van fout geparkeerde auto'ti
Eerder deze maand overleed de kolo«i§
aan een hartaanval.
(Van onze Parijse correspondent)
woorlopig hebben de Parijse automo
bilisten hun zin gekregen, want
met 47 tegen 41 stemmen heeft de
gemeenteraad van de hoofdstad ge
weigerd de prefect te volgen, die par-
keermeters wilde plaatsen langs de
voornaamste trottoirs. Het zouden me
ters worden op de Concorde, de Made
leine, Place Vendóme en langs de ka-
den van de Seine. De opbrengst zou
gebruikt worden om het controlerend
personeel te betalen en als er dan nog
wat overbleef zou daar het fonds voor
de wegen en parkeerplaatsen mee wor
den gespekt.
De raad was, zoals men uit de stem
ming ziet, verdeeld. De tegenstanders,
in de meerderheid, gingen van het
standpunt uit, dat de straat vrij be
hoort te zijn. Vandaag een belasting
op de automobilisten, morgen een be
lasting op de voetgangers als die een
spijkerpad gebruiken. Verder zit er
voor hen een grote onrechtvaardigheid
in, dat de een op Place Vendóme moet
betalen, terwijl een ander een of twee
straten verder voor niets mag staan.
En tenslotte komt daar nog bij de
ingeboren haat van iédere Fransman
tegen de staat, die in zijn ogen een
dief is. Men vertrouwt de lieden oen
die op de geldzak zitten.
Wij moesten ieder jaar een vignet
kopen en dat altijd bij ons dragen, met
het rijbewijs. Een vignet is vrij duur,
voor een doodgewone eend al zestig
frank en duurder naar gelang de groot
te van de wagen. De opbrengst van
de vignets zou besteed worden voor
de ouden van dagen, vandaar de naam
solidariteitsfonds. Maar de oudjes heb
ben er naast gezeten, want toen de iink-
se regering, die het vignet ingevoerd
had, door een rechts kabinet werd ver
vangen. haalde de nieuwe minister van
financiën alle vignet-opbrengsten naar
zich toe en gaf er een andere bestem
ming aan. Men fluistert: voor de A-
en H-bom.
De voorstanders van de parkeerme-
ter hadden geen overwegend bezwaar-
Heel veel automobilisten, zeggen zij,
behoeven niet met' hun wagen naar de
binnenstad te komen. Laat hen de trein,
de bus of de metro nemen- Dat komt
het openbaar vervoer ten goede en
bovendien ontlast men het toch al zo
drukke verkeer. En wie zijn auto toch
met alle geweld wil gebruiken, goed,
die moet er dan maar voor betalen.
Er voor betalen?, zeggen de tegen
standers. Een zakenman verhaalt het
op zijn klanten, en dacht men, dat de
dokter, die patiënten moet bezoeken,
het geld voor de parkeermeter uit ei
gen zak betaalt? Hij zet het op zijn
nota en de patiënt betaalt- Dus uitein
delijk is het toch weer het publiek, dat
voor de lasten van de parkeermeters
moet opkomen.
De prefect heeft zijn uiterste best ge
daan om de parkeermeters er door te
slepem. Aan wegverbetering on
langs een niéuwe tunnel onder de Con
corde moet zoveel worden gedaan,
dat de gelden uit de lengte of de
breedte moeten komen. Uitbreiding van
de blauwe zone helpt niet, want aan
de rand van die zone gaan de auto's
zich hoe langer hoe meer ophopen.
Een parkeermeter, zegt de prefect,
brengt royaal zijn geld op, in Enge
land 1000 frank per jaar.
Maar de prefect kon hoog of laag
springen, hij haalde het niet en toen
er gestemd moest worden verloor hij
het. De linkerzijde stemde tegen, de
rechterzijde, hoofdzakelijk Gaullisten,
was verdeeld. En zo werd het 47 tegen
41. Voorlopig blijft de straat dus vrij.
We moeten het jaar 2.000 maar zien
te halen, want dan heeft de prefect
gezegd, is de Parijse binnenstad v«|
alle 'particuliere auto's gesloten-
Wie dan leeft, wie dan zorgt.
faar het ene onweer is nog nietvtfll
bij of het ander is al weeral
aantocht. Als een Fransman metfflT
wagen naar het buitenland ëaatJL
hij achter op zijn wagen een rnjl
ben, France. Die plak is in de reji
12 tot 13 cm hoog en 5 tot 6
breed.
Iedereen kan het gemakkelijk $1
en nog nooit heeft een douane-am^|
naar er aan de grens aanmerking J|
gemaakt- Maar nu heeft de min® J
voor uitrusting een oekase Uitgevaa v
digd, die met ingang van 7 aup®
geldig wordt en waarin staat, oat
F voortaan op een ellipsvormige PJ1
moet worden aangebracht vaVo Jl
11,5 cm. Er rijden in Frankrijk jwj
joen auto's, waarvan er per ja»
miljoen over de grens gaan, diea
een nieuwe F ncdlg hebben. Aan»
mende dat de nieuwe plak tien
kost, is dat dus een uitgave en
komen overbodige belasting van
miljoen franc.
Hebben de Fransen gelijk, ais
zeggen dat de staat een diet is
11/rET ingang van 1 juii is ^et f,J
we bonnetje op de voorruit te I
ken van een bekeuring vervallen. 1
Vroeger moest dat bonnetje
ingevuld met naam, adres en n
van het rijbewijs en opgesttiurd .1
den naar de prefectuur. Dan
na maanden, de postwissel tnu»» (or.|
mee men op het postkantoor kon s»I
ten. meestal tien franc als W1
de spuigaten had uitgelopen, n
automobilisten lieten de pofflW vee!I
tig liggen. Dan kwam er, w
later, een aangetekend se!®! M
men voor de balie moest K -I
daar werd de boete verhoog® ^.1
tot 15 franc. Wie de rechte
ten kreeg na maanden een «^.i
deurwaarder aan huis met >e
ging om in de gevangenis ta-
te zitten. Maar dat kon jaren i
Want er zijn te wemlg„.JssenPlirl
deurwaarders en de gevangen I
len uit. Dat is nu verandert- ,(S|
litie en de rechtbanken W r;l
meer lucht. Want op de v aJ,-|
voortaan een geel bonnetje p|
wijzing hoeveel de boete
niet meer de rechter, maa
of hulpagent stelt de boete jF
in de toekomst nog aanleiding
ven tot heel wat gekibbel. ,er ijl
10 franc dan moet de v0Den
een sigarenwinkel een zegel
10 franc, die op het bonnetje J j...
en het bónnetje naar de prefect"»1
ren- komt I
Doet hij dat niet, dan
rechter er weer aan te p
de verte de gevangenis Parijs'
Wij hebben in 0Ilze „f'f gevraag0
voorstad aan een hutP3®? straStr;,f
wat zijn normen zijn om er
10, 20 of 30 franc, mj ,0#!
merkwaardige, zij het hoog ,.,.1
delijke redenering °Paflt ee"
het standpunt uit, zei hij. 10 ft", I
tien franc kost. Een boete ran I
betekent dus een week geen 3# j,#h
iemand voor een b°rie I
drie weken zonder kip te ^grt Vfi
dat kan ik slecht over TOP
krijgen. Dus: door de wap
Tenzij een automobilist.z^
midden op het trottoirn ^ea jan!
dan zeg ik: weg kip, dn
BREDA In wat d
het „achtste wonderw
kwamen op 31 juli 1
se en Zweedse onder
confereren tot overee
maakte een einde aa1
Engeland en de Ve
misschien de invloed
op het gebied van
beheersing der wereld
Aan de oorlogen rr
Breda geen einde. No
derlanden opnieuw v
oorlog, die de gesch
verraad" van Engelan<
de afbakening van elk
Bredase verdrag in ied:
geschapen in een situ,
paald werd door de
koopbare handlangers.
Een keerpunt in de betrek
tussen beide landen wordt f
reikt als het „Kind van Staat
lem de Derde op de Engelse
wordt geroepen. Daarmee 2 9
bittere herinneringen die on
aan zijn voorgangers Karei
cobus bewaart snel vervaagd
Aan de voortdurende conflict
in de 16e en 17e eeuw de verf
tussen Engeland en de zelfstarl
worden republiek voortdurend
vertroebeld lag een werkelijk ii
le naijver ten grondslag. De
van onze handel, o.m. een gev<
een rijk en over de wereldzee
spreid koloniaal bezit wekte
geringe mate de afgunst van
gelsen en de andere zeevaren
keren. De beperkende maat]
die Engeland invoerde om eig<
del te beschermen, legde de
van onze koloniale produkten
land vrijwel lam.
Onduidelijkheden en incunsec
hij de verdediging van handelsb
JR en vanuit de koloniale bez
brachten de Nederlanden en E
ih voortdurend conflict met
tJeze conflict-situatie vererge
biet geringe mate toen poging
Grom well om met de Repub
een verbond te komen mislukt
vendien beleefde Engeland
Gromwell een periode van gr
tionale opbloei, die herinnerin
Tr?p vaaP de glorierijke tijde
Elizabeth, toen de Engelse vloc
rake de z.g. onoverwinnelijke
+««1, ada een vernietigend!
toebracht. De vreugdevuren er
u-Jn tee.sten ter gelegenheid
waren in Engeland 1
vergeten.
.„Duidelijke discrepantie tusst
e!} Werkelijkheid" schreef
Van der Werff onlangs in
Histonaer' over de situatie op
WVan de handel en hei k|
Pntoi °f ecuwige twistappel
lS?nd en de Nederlanden.
rW pe.SG. wateren toonden de
hert fi'S voorvechters van I
ders' vlNS e?hler gewenste v
s„j' ccn handelsmonopolie
van .van en zo ncdiS de
Klein. 1 werd gehandhaat
K-leine, maar gevaarlijke ine
