Kinderen kennen geen barrières Veel uitvallers op tweede dag van vierdaagse IJscona - heerlijk! CIS. V-kamp Veere bewijst het Moeder van de minirok papier voor uw L-pen Noorse defensie order voor DAF Shell plaatst order van 125 miljoen Even uitblazen mevrouw Warme dag? Maak eens 'n IJscona - een pittige verf rissing Zó gebeurd. SCHORSING TSC-SPELER NIET TERECHT DAGBLAD DE STEM VAN DONDERDAG 27 JULI 1967 Parijse modeshows Hoedjes van mollevel Vreemd Ideaal Zelfstandig Heerlijk Om officieuze Nederlandse titel Blinden dammen in Heusden verse pittige poederkoffie van Douwe Egberts Premie op agressie Krachttoer STRAF KWIJT EINDHOVEN (ANP) De DAF te Eindhoven heeft van het Noorse ml- „irferie van defensie opdracht ontvan- «S tot levering van 24 scheeps motoren met een vermogen van 135 pk. Deze motoren worden geplaatst in bo ten van de genie, die gebruikt worden voor het opduwen van drijvende pon tons De onderhandelingen over deze levering dateren van het november van het vorige jaar. AMSTERDAM (ANP) Shell Neder land heeft aan het Haarlemse ontwerp en constructiebedrijf Fluor Nederland N.V. een opdracht van 125 miljoen gul den verleend voor het ontwerp en de volledige technische uitwerking van de uitbreiding van haar raffinaderij in Fernis te Rotterdam. De uitbreiding betreft een distillatie- eenheid, die 2 1/2 miljoen ton ruwe olie per jaar kan verwerken. Na voltooiing van dit gigantische project in de loop yan 1969 zal de Shell-raffinaderij de 'grootste ter wereld ziln. (ADVERTENTIE) Een met behulp van gemaakte reportage vi loodjes in de Acht van Chaam, c gisteren onze televisie-avond. We kon den naast het fiets-spektakeltje kennis nemen van enkele kernachtige uitdruk kingen, met name: na de finish toen de winnaar gehuldigd moest worden. Deze raakte, met de verslaggever en de microfoon, in de verdrukking tussen een menigte bewonderaars en moest daaruit bevrijd worden met behulp van nogal kernachtig idioom. Een serie aar dige tussenshots van mensen langs en op de kant, kijkend, drinkend of lig gend in zon, completeerde deze goede (zomer-t.v.- reportage. De stichting Socutera bracht in haar (korte) zendtijd een beeld van de ge zinszorg. Toen het gezin in de repor tage de hulp van deze instelling in riep, gingen er in plaats van een drie telefoons, een rooms-katholieke, een protestantse en een algemene! De twee uur lange film (Gezworen Kameraden) speelde zich af in de twee de wereldoorlog, doch naast de gebrui kelijke krijgshaftige taal werd er kwis tig gebruik gemaakt van amoureuze scènes. Vermoedelijk zal deze rolprent dan ook wel een kassucces geworden zijn. N.R. (Van een onzer verslaggevers) VEERE „Kinderen en vriend schap" is het opschrift van de Ne derlandstalige folder van de Chil dren's International Summer Vil lages. Wie een dagje in Veere, om nauwkeuriger te zijn in de kam peerboerderij van Staatsbosbe- IN HET BEGIN van de jaren zestig richtten de ogen van de wereld zich op „Swinging London" met zijn Beatles, discothèques en de aldaar heersende mode. De jonge mensen in Londen za gen er anders uit en zij zaten allemaal in dezelfde boot, die Mary Quant, de bekende Britse mode-ontwerpster, van stapel had laten lopen. Mary Quant be gon twaalf jaar geleden in haar zit- slaapkamer kleren te ontwerpen. Verle den jaar bracht de verkoop van haar produkten meer dan veertig miljoen gulden op en werd zij doör koningin Elizabeth II onderscheiden voor haar verdiensten voor de Britse export. HET vele geld en het enorme succes zijn uit een simpel idee voortgekomen. Toen Mary Quant dertien jaar oud was, bekroop haar de angst om volwassen te moeten worden. Voornamelijk omdat zij van oordeel was dat die „ouderen" er zo verschrikkelijk saai uitzagen. Dit leidde tot haar mening, dat jonge men sen er jong moesten uitzien en dat oude ren, als zij dat wilden er jong konden uitzien, maar de jongeren er in geen fieval als oude mensen dienden bij te lopen. ZIJ begon (aldus Het Beste van juli) in bnelsea met een winkel die bazaar heette. De bedoeling was dat zij kleren grappige accessoires zou inkopen om die weer aan de zogenaamde „Chelsea- set te verkopen. Deze zaak werd een geweldig succes. Toen de voorraad ge heel was uitverkocht, besloot Mary haar eigen modellen te gaan ontwerpen. Zij Kocht dus wat knippatronen en knipte er stukken af waar zij ze niet wilde nebben en plakte er andere stukken pa- Pier bij waar zij die wel wilde hebben, ij schafte zich vervolgens naaimachi- "fs,.aan' nam naaisters in dienst en in keerde het hele gezelschap in haar it-slaapkamer. Als de jurken klaar wa- en, droeg zij deze over haar arm naar ae winkel. Vaak gebeurde het dat zij er hoe ,al een paar van verkocht. Zij schikt thans over een hoofdkantoor n een showatelier met zestig man per soneel. ^F^AARD noemde men haar eerste omwerpen volkomen gek. In de loop ,e *er zijn de hoge laarzen, ta i n ,usen, shiftjurken, heel kor en «r kakelbont flanel en crêpe ivnsfiï11111^ plastic regenjassen als Mnv„ J? Quant-vondsten genoemd. dpnW*?* ktö* is nog steeds in han- een Quant zelf. haar man en hein goede vrienden. De snel- breiR ^aarime1<?e deze zioh heeft uitge- vanrecords. De omzet steeg mihoen j0en. gulden 1961 t0* 40 3oen gulden in 1966. Vanwege Mary s ongeevenaarde intuïtie bleef het drietal in contact met de generatie, waaraan zij hun produkten moeten slij ten. De werklust van deze thans 33-ja- rige vrouw is niet te temmen en haar ideeën zijn onuitputtelijk. Elk jaar komt zij met tweeëntwintig collecties. Jean-Louis Scherrer, de begaafde jonge ontwerper die de Zhivago-lyn met de lange overjassen lanceerde, wijd de 80 procent van zijn collectie aan mini en bewoog zich verder op Zhivago- terrein. Madeleine de Rauch, wier wintercreaties en sportieve vondsten altijd een succes zijn, bewandelde de middenweg met rokzomen net op de knie en enkellan- ge avondtoiletten. De collectie van De Rauch onderscheidde zich door de per fecte snit, schitterende schuin geknipte mantels en gedurfde kleurencombina ties. Wit, vanille en ivoor werden ge combineerd met oranje, violet, bruin of fel absinth groen. Deze kleuren noemt ze „kathedraalraam"-kleuren, die tege lijk fel en zacht zijn. Het tweed werd in lichte varianten toegepast. Zo was er een rok van Har- ris-tweed met roestkleurige vlekken, gedragen onder een kort wit ribsfluwe- len manteltje. Bij dit geheel hoorden een wit kapje en witte gebreide kousen. Een groen-witgevoerde regenjas werd gedragen op een witte wollen jurk, met slobkousen tot halverwege de kuit. Jeugdige zeer flatteuze nertsmutsjes werden onder de kin toegeknoopt en soms gecombineerd met een romantische mof met een zwarte roos er op gespeld. Een geplastificeerde flannel mantel op een grijze jurk met gestreepte inzet oogstte een applaus. De nieuwe lengte wordt in Parijs „Leche bottes" genoemd, omdat de mo dellen vaak net de rand van de laarsjes „likken". Jean Barthet in Parijs heeft zijn nieu we winterhoeden gepresenteerd. Voor meerdere creaties had hij mollevel ge kozen, zoals voor een kapje dat geïnspi reerd was op schilderijen van Vermeer en dat het gezicht van een der manne quins streng omlijstte. De hoed op de foto is ook van mollevel vervaardigd. Geïnspireerd op een zuidwester heeft deze hoed van Barthet een witte kleur en een brede, kastanjebruine rand. Zij wordt gedragen over een gestreept wol len kapje. heer tussen Veere en Vrouwen polder, gaat kijken, komt onver mijdelijk tot de conclusie dat dit opschrift niet zomaar in het wil de weg gekozen is. Kinderen, die elkaar eergisteren nog niet ken den, zijn nu enthousiast aan het spelen, alsof ze jarenlang niets anders hadden gedaan. Dat wordt nog verbazingwekkender als men weet dat de 36 kinderen die de boerderij sinds maandag nogal luid ruchtig maar op een bijzonder gezel lige manier bevolken, uit negen ver schillende landen komen. Taalmoeilijk heden, toch het eerste wat men by een zo heterogeen gezelschap zou ver wachten, zijn er afgezien van de eerste dag toen de kinderen nog even moesten wennen absoluut niet. Het is een vreemde gewaarwording; als Hector Carlos Carboney Velasco (zijn welluidende naam zegt al voldoen de: uit Mexico) met een reeks voor ons onverstaanbare klanken het Deen se jongetje Finn Eltong iets probeert duidelijk te maken zijn er nauwelijks omlijstende gebaren nodig. Finn zegt iets voor Hollandse oren minstens even onverstaanbaars terug en broederlij it rennen de 2 naar buiten om zich met hun leeftijdgenootjes (ze zijn alle 11 jaar oud) uit te leven in een partijtje voetbal, dat van tijd tot tijd verdacht veel weg heeft van onvervalst rugby. De meisjes doen het over het al gemeen wat rustiger aan. Zij bepalen zich tot overigens minstens even inter nationale wedstrijdjes badminton of wandelen wat rond. En ook hier hele gesprekken waarin de hemelsbrede verschillen tussen Japans, Frans, En gels en Deens en wat er nog meer aan talen wordt gesproken gedurende deze vièr weken, dat de kinderen in Veere logeren, lang niet zo onover komelijk blijken als men redelijkerwijs zou mogen veronderstellen. Zestien jaar geleden was dit sociaal- psychologische fenomeen voor dr. Do- ris Allen, hoogleraar in de psychologie aan de universiteit van Cincinatti, aan leiding om de inmiddels over de ge hele wereld vertakte organisatie Child ren's International Summer Villages op te richten. Ze wilde haar theorieën aan de hand van de praktyk bewijzen, meer nog: ze wilde met de weten schap in de hand een stap doen in de richting van haar grote ideaal, de we reldvrede. Want het kweken van on derling begrip, van respect voor el- kaars eigenschappen en eigenaardig heden, dat is de eigenlijke achter grond van de 11 C.I.S.V.-kampen, die op het ogenblik over de gehele wereld worden gehouden. Kinderen van ongeveer 11 jaar staan het meest open voor indrukken van buitenaf, zo luidt een van de reeds meer dan eens bewezen stellingen van de C.I.S.V.-oprichtster. Over het alge meen hebben zij nog geen last van vooroordelen, maar aan de andere kant zijn ze geestelijk voldoende rijp om zich goed bewust te zijn van hun omgeving. Dit gaf dr. Allen het best denkbare wapen in handen voor haar strijd om de wereldvrede. Ze was voldoende rea- liste om te beseffen, dat zo'n ideaal niet van de ene dag op de andere te verwezenlijken is. En daarom werd gekozen voor de vorm, waaraan de C.I.S.V. na 16 jaar nog altijd vasthoudt. Ieder jaar vier vakantieweken, waarin kinderen uit minstens acht en maxi maal tien landen (in Veere houdt men zich, mogelijk de Hollandse traditie ge trouw, keurig aan het gemiddelde met 9 nationaliteiten) bijeen worden ge bracht. Dat bijeenbrengen, zo bleek ons, bestaat in feite voor het belangrijkste deel uit het vervoer van huis naar het kinderkamp. Bij het zoeken van onderling contact hebben de meeste kinderen na het eerste duwtje in de rug, geen of nauwelijks enige-hulp no dig. ,,Ze zoeken zelfstandig hun eigen weg", vertelde Carolina Arnaiz, leid ster van het viertal Mexicaantjes, dat hard bezig is met de voorbereiding van de Mexicaanse dag, die ze zater dag moeten verzorgen. ,,Van tijd tot tijd moeten we ze natuurlijk wel hel pen. Met het instuderen van de din gen die we op onze dag gaan doen vooral. Maar het is nog niet een keer voorgekomen, dat we de kinderen heb ben moeten bijstaan bij het opruimen van barrières, waarvan de grote mensen" bij onderling contact plegen Voor negen nationaliteiten zijn ei geen taalmoeilijkheden in Vrouwen polder. last te hebben". Carolina, die een zangerig-zacht En gels spreekt en in het dagelijkse leven secretaresse is van de directeur van de Westminster lagere en middelbare school in Mexico City, heeft een rots vast vertrouwen in de idealen van dr. Allen. Ook in de bereikbaarheid er van: ,,Dit is het tweede kamp, dat ik meemaak, dus enige ervaring heb ik wel. Ik heb de stellige overtuiging, dat experimenten als deze moeten sla gen. Niet op korte termijn, want kin deren van 11 jaar zijn voorlopig nog niet volwassen, laat staan, dat ze bin nen korte tijd al leiding gevende func ties kunnen bekleden. Maar op de lan ge duur moeten deze kampen resultaat hebben". Op de sceptische opmerking, dat zo'n kamp toch maar een minieme fractie vormt van de toekomstige voorman nen van de wereld, reageert ze nuch ter ,,Het gaat er niet om", legt ze uit, ,,dat vrede en vriendschap van bo venaf moeten worden opgelegd. On derling begrip moet van binnen uit komen. Daartoe mag een kamp als dit dan wei £en bescheiden begin zijn, maar het is tenminste een begin". Haar collega uit de Verenigde Sta ten, de in Detroit wonende onderwij zeres Louise Tolbert (,,Wat is er toch aan de hand in Detroit?", vraagt ze voordat ze zich aan de picknick-tafel op het erf voor de boerderij zet om onze vragen te beantwoorden), is even positief. ,,De kinderen maken in hun sociale contacten geen onderscheid tussen blank en zwart, tussen katho liek, protestant of nog andersden kend. Hun reacties zijn eerlijk. Wan neer we er tijdens deze kampen in sla gen de bodem voor de vooroordelen, waarmee ze later zullen worden be dreigd, weg te slaan, hebben we in feite ons doel al bereikt". Voor de kinderen zelf is dit allemaal theorie. Zij kennen slechts de praktijk Zelfs het leren, voor hen een van de en genieten er met volle teugen van. belangrijkste onderdelen van het pro gramma, doen ze spelenderwijs. Daar van waren de Hollandse dagen, waar mee de vakantieweken werden be gonnen, een sprekend bewijs. Maar het is dan ook wel iets bijzonders, wanneer je bij je thuiskomt in Japan, een hele reeks Nederlandse, Franse, Engelse,' Deense en Mexicaanse lied jes kent. Of als je als inwonertje van de grote stad Detroit weet hoe ze in Holland een koe melken. En wat een sensatie: „vriendje" in negen verschil lende talen te kunnen zeggen. (Van een onzer verslaggevers) DRUNEN Voor het eerst in de ge schiedenis zal een officieus Nederlands dampioenschap voor blinden worden ge houden. Gastheer van het kampioen schap is het kampeercentrum, annex bungalowpark „De Klinkaert" in Dru- nen op 30 seutember en 1 oktober. Deze titelstrijd is een van de festiviteiten, die de damclub van Heusden organiseert in verband met de viering van het veertig jarig bestaan in februari 1968. Een nationaal dampioenschap voor blinden is uniek in Nederland, Europa en waarschijnlijk in heel de wereld. Het is een officieus kampioenschap, omdat de twee Haagse, de twee Am sterdamse deelnemers en de ene Utrecht se deelnemer aan de uitnodiging van de Drunense blinde dammer J- Manders (telefonist van Lips n-v. in Drunen) ge volg hebben gegeven en niet zijn gese lecteerd. De hulpmiddelen, die blinde dammers nodig hebben, zijn een secon dant en een tweede bord. De secondant herhaalt op het eigen bord van de blin de de zet van de tegenstander, deze „be tast' de zet op het gegolfde bord met een sterk relief en doet op het hoofd bord de tegenzet. Er wordt normaal met tijdklokken gewerkt. De kwaliteit van de partijen staat bij voorbaat vast, omdat de spelers allen in de hoofdklasse of eerste klasse uitkomen. Men speelt een volledige com petitie. Vóór 30 september worden de voorwedstrijden verspeeld, op 30 sep tember komt mr. H. Stieger, burge meester van Drunen, de eerste zet doen in de finalepartijen, die op 1 oktober zullen worden afgesloten. De voorzitter van de Koninklijke Ned. Dambond. de heer Van de Vreugde uit Goes, zal de prijzen komen uitreiken. Los tweemaal de normale hoeveelheid Moccona op in warm water. Voeg suiker naar smaak toe. Vul een hoog glas met ijsblokjes. Voeg nu de opgeloste Moccona toe. Wat stijf geklopte slagroom erop. Maak het gezellig met een snufje cacaopoeder op de slagroomen u hebt een verfrissende IJSCONA I Van het ingezonden stuk van de heer P. Brouwer (Dagblad „De Stem" dd 20 dezer) mag ik wel zeggen, dat er mij nerzijds nauwelijks iets tegenin zou zijn te brengen. En het ware m.l. te wensen, dat ook meer belang- en in vloedrijke personen zich was intensie ver met deze materie (de feitelijke be steding van ontwikkelingshulp via de diverse UNO-kanalen) gingen bezighou den. Vaak genoeg wil het er namelijk op lijken, of onze daaraan gespen deerde belastinggelden nu juist niet de bestemming bereiken, die wij er in eer ste instantie aan hebben gegeven. Voorts begint het nogal pijnlijk te wor den, onze nationale vrijgevigheid met dagelijkse berichten over een groeiende anti-Europese gezindheid in de meest verontrustende uitingen gehonoreerd te zien. Het komt er voor ons, èn voor de mensen die wij wilden helpen dan wei nig op aan, wie voor deze bedroevende ontwikkeling verantwoordelijk zijn: de Sovjets, de Mao-communisten, hetzij hun respectieve veelbelovende hielen likkers in de Arabische wereld, bij voorbeeld. De waarheid is, dat onze hulp via de z.g. Verenigde Naties in menig geval niet vóór de hulpbehoe venden, doch tegen onszelf wordt ge bruikt. En zulks isoms wel met een ge wetenloos cynisme, dat voorshands steeds minder uitzicht biedt op wat wij hier een acceptabele internationale rechtsorde zouden noemen. Volgens het redactionele commentaar zou het niettemin „nog altijd goed zijn, politieke overwegingen uit te schake len wanneer het gaat om hulp aan mensen welke die letterlijk broodnodig hebben". Binnen de begrenzing van een over- -jspnC ap uee paiqaS jaatfipxipiz heid van dit altruïstische inzicht nau welijks te twijfelen. Doch hoe te han delen, wanneer „zuiver'-politieke oog merken aan de andere kant zo duidelijk een allesvergiftigende rol spelen? Dus danig (gelijk in het geval der Palestijn se vluchtelingen), dat daar letterlijk al les aan de politieke strijkstok blijft hangen? Ik meen, dat men in dezen althans wel verstandelijke overwegingen mag laten gelden. Breda. L. P. (Van onze sportredactie) NIJMEGEN Ook de tweede mars dag van de 51e internationale vierdaag se van Nijmegen, heeft prins Claus - een van de 13.925 deelnemers, die woens dagmorgen vanuit de Keizer Karelstad- vertrokken - geen problemen gebracht.) „Alles is o.k. Ik zie u vrijdagmiddag wel weer bij de intocht", was de snelle' reactie van de koninklijke wandelaar, toen hij omstreeks half twaalf gister morgen door Wychen trok. In Wijchen was het overigens heel wat rustiger dan op de eerste dag in Eist. Bracht daar de doortocht van de prins een complete chaos teweeg, rond de markt in Wijchen, werd het wandelend lid van het ko ningshuis begroet op een wyze, zoals hij het zelf zo graag had gezien: als een gewone deelnemer aan de vierdaagse. Natuurlijk, er werd op verschillende plaatsen wat gezongen, achter de afzet tingen werden wat foto's gemaakt en een enkeling had zelfs een bloemetje voor de prins meegebrachït. Maar der gelijke taferelen komt men in Wijchen elk jaar tegen. De wandelaars hebben begrepen, dat het onzinnig is om de hele dag rond prins Claus te blijven lopen. Tijdens de tweede dag kon hij zodoende veel meer van de wandelsport genieten. „Het is wel eens goed om te beseffen", aldus 4e prins „dat je nog een paar benen hebt, waar je ook nog veel mee kunt doen". De komst van de prins in het wandel- legioen van Nijmegen brengt elke dag weer een aantal mensen onvergetelijke ontmoetingen. Mej. W. Werker uit Am sterdam was gisteren zo'n persoon in de omgeving van Wijchen. Samen met twee collega's bespuit zij dagelijks de wan delaars met eau de cologne. Ook giste ren was dit heit geval en zij stond pre cies op de plaats, waar de prins pas seerde. „Ik heb hem maar wat extra gegeven. Het komt per sloit van reke ning niet elke dag voor, dat je een prins een dienst kunt bewijzen. En ze ker niet als hij speciaal voor je stopt", zei zij. De rust die er thans weer een beetje rond prins Claus heerst, is echter niet alleen terug te brengen tot het begrip, dat de wandelaar en volgers voor zyn prestatie hebben. Na de vermoeiende eerste dag heeft men het tijdens het tweede traject, langs de plaatsen Weurt, Beuningen, Ewyk, Wychen en Neer bosch, ooi. heel wat rustiger aangedaan. En dat in tegenstelling tot de prins, die zijn verplichte 50 km weer in hoog tem po volbracht. De tweede marsdag was voor velen zwaarder dan verwacht en het bewijs daarvan werd in de loop van de middag bij de afmeldingsbureaus in Nijmegen bewezen, waar liefst 458 deelnemers hun controlekaarten niet meer kwamen in leveren. Zij behoren met de 85 uitval lers van de eerste dag tot de 543 tippe laars, voor wie de vierdaagse van Nij megen al tot het verleden behoort. De ze cijfers, een record in de geschiedenis, van de vierdaagse na twee dagen, spre-' ken duidelijke taal over de krachttoer die dit jaar geleverd moet worden. Te gen de hitte van de laatste dagen, want ook woensdag scheen de zon van 's mor gens vroeg tot 's avonds laat op het wanidellegioen, is men in Nederland nu eenmaal niet opgewassen. Verschillende deelnemers moesten zelfs ook in pijl snelle vaart naar een ziekenhuis wor den vervoerd. En vandaag wacht nog de zwaarste en warmste dag van dit wan delevenement. Dan gaat het over de heuvels en door de dalen rond Groes- beek en Berg en Dal. De blaren van de afgelopen dagen zullen op deze zware kilometers voor extramoeilijkheden gaan zorgen. Wamt al worden de voeten nog zo goed verzorgd, als het klimmen en dalen geblazen is voor de wandelaars, dan gaan de voeten branden en zijn zij werkelijk een blok aan het been. Blaren zijn er overigens al genoeg geprikt in deze vierdaagse. Aan de wan delaars is dat nog niet zo te zien. Alleen in de groep van de wandelsportvereni ging „Tiel" is de „blarenkoning" een op vallende verschijning. Er zijn dertien van deze wandelaars in keurige groene •truien gestoken, één heeft er altijd een geel tricot aan: de man of vrouw met de meeste blaren van de vorige mars dag. Gisteren droeg J. van Empel de gele trui. Hij had drie blaren, maar die bedekten dan ook zijn hele linkervoet zool! (Van onze sportredactie) OOSTERHOUT TSC is weer ge rust. Sinds de uitslag van het tweede onderzoek van de strafcommissie van de KNVB naar het uit het veld stu ren van drie TSC-speiers in de (uit wedstrijd tegen De Valk, binnen is, is er een zware druk van de Ooster- houtse club afgevallen. In die wedstrijd werden G. Blewa- nus, H. van Strien en J. Kuppens naar de kleedkamer gestuurd. De KNVB legde het Oosterhoutse drietal forse straffen op. TSC ging tegen dit vonnis in beroep. De Oosterhoutse club blijkt dit nu terecht te hebben gedaan. De straffen van de drie spe lers zijn of kwijt gescholden, of sterk verminderd. G. Blewanus, die bij het eerste von nis voor 4 wedstrijden, waarvan twee voorwaardelijk geschorst was, kreeg nu een berisping. De straf van H. van Strien (6 wedstrijden zonder meer) werd omgezet in een schorsing van vier wedstrijden, waarvan twee voor waardelijk. Het beroep van J. Kup pens werd in zijn geheel toegewezen. Deze speler was beschuldigd van het slaan van een tegenspeler. Bij het nieuwe onderzoek is vast komen te staan, dat hier beslist geen sprake van is geweest, zoals Kuppens steeds had beweerd. Zijn schorsing van vijf wedstrijden werd dan ook in zijn ge heel teniet gedaan. DE DRIEJARIGE Christina van den Brink uit Wekerom is gisteren overle den. Het kind was twee weken geleden in een emmer heet water gevallen toen het stond toe te kijken in de varkens- mesterij van haar vader. Hel spijt me zoon maar ik heb je nu al honderd keer verteld dat je me geen oude stinkert mag noemen".

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1967 | | pagina 5