OOK DE JONGEREN
DENKEN WEL MEE
OVER PROBLEMEN
DIE ACTUEEL ZIJN
JO JANSSENS WIL BESLIST GEEN BEAT
Weten
swaa
rdig
heden
e bakermat
A
„Alleen via het rustige genre kun je een artiest worden"
DAGBLAD DE STEM VAN ZATERDAG 22 JULI 1967
„BE
ARABIEREN
WAREN
AFGUNSTIG
OMBAT
HET
ISRAëL
ZO
GOED
GING.
DAT
HEBBEN
ZE
NIET
KUNNEN
VERKROPPEN."
GEEN
REKENING
MET
DE
JONGEREN
HOUDEN
KUNNEN
ER
NOG
WEL EENS
MOEILIJKHEDEN
KOMEN.
Ill
EILINGEN PEILINGEN
SEN PEILINGEN P£|U
PEILINGEN PEILIUGEN
IGEN PEILINGEN p||
Ik
li
aangestreept als vlijtig, spaarzaam,
es, „gründlich", volhardend, be-
vbaar, intelligent. Het minst er o-
eens is men over de vraag of
ers moedig en dapper zijn. Van
festduitse studenten menen 30 pro
dat dit het geval is, van die in
-Berlijn maar 12 procent,
er één ding was -de overgrote
rderheid van de Duitse studenten
pchter wel eens, n.l. dat „hervor-
van de studie absoluut noodzake-
is. Van de studenten als geheel
gt 64 procent deze mening, van
tudenten van de technische hoge-
ïen is 67 procent deze opvatting
edaan, van de studenten der filo-
che faculteiten 68 procent, van
atuurwetenschappen 72 procent en
de juristen liefst 74 procent.
enquête bewees voor het overige
dat het aantal toornige jonge
nen en vrouwen in werkelijkheid
kleiner is dan tot nog toe vaak
1 aangenomen.
■N_:
„geleide" democratie en niet
)r niets werd het „scherven-
icht" ingesteld, waardoor een
itieke figuur die ai te grote
loed dreigde te krijgen, uit de
d verbannen kon worden. Dat
gericht zich ook voltrok aan
verdienstelijk man als The-
stokles is een bewijs dat het
e consequent werd toegepast,
ar dat betekent nog niet dat de
telling zelf in alle opzichten
aal of zelfs maar heilzaam was.
ET is dus een beetje ondoor
dacht de Atheense democratie
idealiseren en hoogst belache-
daarvan zonder meer de norm
>r modern politiek gedrag te
ken. Dit alles is bekend ge-
•g. Des te meer bevreemdt het
er niettemin zo vaak en zo ten-
ïtieus over Athene als de baker-
t van de democratie gesproken
rdt en dat deze kletspraat zo
.ar verondersteld wordt toepas-
ijk te zijn op moderne verhou-
ïgen en toestanden. Wij doen de
ieken van nu onrecht door hen
belasten met het volle gewicht
n een erfenis die even goed de
ze is als de hunne. Dan nog
jft het triest genoeg te zien dat
c het moderne Athene vol is
it slaven, minder vrij in hun
reken dan de sjouwers die de
nen van de glorieuze Akropohs
elkaar gesleept hebben, y
fde mensen die ik twee J
leden vrijmoedig zag betog
kken nu gedwee de leuzen
nieuwe bewind. De affiches
arin dit bewind uiteenzet, F
ilke wijze het een uitweg
iden uit het labyrint van o
tucratie, corruptie, corom®1
■he beïnvloeding en wat ve
lar verderfelijk heet, blij
stig hangen en alleen al
iptische blik in hun richting
enige schichtigheid op-
■ru hier als buitenstaander m°
over oordelen, zei ik al.
0 kan veel betekenen, a
ongen zwijgen betekent in
il ook slavernij Het is
te voorspellen, hoe lang
vernij gedragen zal worde
zichtigheid waarmee over
stand gepraat wordt, wijs
dat men zich op een tame J
gdurige „overwintering
eidt. Onder die omstand gh
1 kan dat zwijgen een sooii
patief statussymbool wol
ijgen of fluisterend prateni
zeggen: ik mag met P
it ik ben belangrijk gen°f® at,
ik mijn mond voorbijpra3
r Jaros verbannen te wort®
er moeten een aantal m
mijn kaliber vrij blijven r
■n om straks in te grijpen
5T lijkt een beetje op de kron-
kelige gedachtegang van
*al
om
de antieke Griek®fn-Vti»
die zijn nederige P°s£.
te toveren tot een
if in
lie
gri.ike
ledie immers is
bakermat.
te toveren tot i(
^kijkpost. grfekenland
Anthony Sips uit Breda is 21
jaar en luchtmachtcadet in oplei
ding aan de Koninklijke Militai
re Academie te Breda.
„Welke godsdienst hebt u en doet
die godsdienst u nog iets?"
„Ik ben rooms-katholiek en ik
praktiseer nog altijd. Ik geloof na
melijk zeker dat er een God is. Op
een bepaald ogenblik krijg je van
zelf het idee van een prima causa,
een eerste oorzaak, en dat moet God
dan zijn. Het God-is-dood-idee wil er
bij mij niet in. Bovendien is God een
personificatie van het naastenliefde-
principe en dat is naar mijn mening
het grootste vastgelegde gegeven in
de godsdienst: het accepteren van
de medemens. Niet een zo maar
klakkeloos afwegen van voor- en na
delen.
„Hebt u een politieke overtuiging
,,Bij de laatste verkiezingen heb ik
VVD gestemd. Ik ben eigenlijk aan
het zoeken naar de ideale weg: een
samengaan van liberalisme en socia
lisme, maar dat is moeilijk te ver
wezenlijken. Zelf ben ik meer libe
raal geneigd. Het is fout dat de
werknemers maar alles te zeggen
krijgen. Natuurlijk moet er een so
ciale wetgeving zijn, maar de ten
dens die de laatste tijd bestaat om
de werknemers zoveel macht te ge
ven is niet juist. Er moet ruimte
blijven voor een eigen initiatief. Bij
het socialisme en nog meer bij het
communisme is daar geen enkele
mogelijkheid toe. Dat is een grote
tekortkoming".
,,Hoe staat u tegenover de oorlogen
in Israël en Vietnam?"
,,Ik sta volledig aan de kant van
Israël. Het is volkomen juist dat zij
de oorlog begonnen zijn. Hun be
staansrecht kwam in het geding en
daar hebben ze zich tegen verzet. De
Arabieren waren afgunstig omdat
het Israël zo goed ging. Dat hebben
ze niet kunnen verkroppen. Toch zul
len ze het bestaan van een staat Is
raël moeten accepteren. Daar staat
tegenover dat de Joden zich nu wel
moeten terugtrekken en dat zij ver
plichtingen hebben tegenover de
vluchtelingen. Aan de andere kant
echter moet Syrië niet proberen de
Jordaan helemaal voor zich te hou
den. De Joden hebben recht op een
gedeelte van het Jordaan water. In
Vietnam is de zaak me niet hele
maal duidelijk. De hoofdvraag is
daar geloof ik: Wat is de Vietcong.
Als dit een nationalistische beweging
is, dan moet Amerika er eigenlijk
vanaf blijven. Als het een communis
tische zaak is dan heeft Amerika
volkomen gelijk. Ik persoonlijk geloof
dat het een communistische kwestie
is met een nationalistische achter
grond en dan zijn de Amerikanen er
terecht aanwezig. Ik sta dus wel niet
voor de volle honderd procent achter
Amerika en achter de politiek die ze
in Vietnam bedrijven, maar groten
deels hebben' ze toch wel gelijk".
,,Wat denkt u over het celibatair
leven van de katholieke priesters?"
„Ach, ik vind dat dit eigenlijk hele
maal geen belangrijk punt is in het
geloof. JEr zijn veel belangrijker za
ken. Maar als een priester zin heeft
om te trouwen, dan zou hij daar de
gelegenheid voor moeten hebben. Er
zit wel een groot gevaar in, want de
priester komt dan nog meer in een
heilig huisje te zitten. Toch geloof
ik niet dat een huwelijk erg veel in
vloed op het werk van de priesters
kan hebben. In principe vind ik het
dan ook niet noodzakelijk om het ce
libaat te handhaven".
„Hoe staat u tegenover de monar-
Er zijn de laatste tijd nogal wat problemen in de wereld,
die de aandacht voortdurend opeisen. Oorlogen in Israël
en Vietnam, het al of niet celibatair leven van rooms-
katholieke priesters, het voortbestaan van de monarchie
of het uitroepen van een republiek. Vraagstukken, die in
eerste instantie door de ouderen behandeld worden, maar
die toch ook de jongeren bezighouden. Zij hebben er hun
eigen ideeën over. In het navolgende vraaggesprek heb
ben we twee van deze jongeren aan het woord gelaten.
Zij leiden beiden een geheel verschillend leven. De een,
zeer gedisciplineerd, de ander zo vrij als mogelijk is. Hun
meningen variëren nogal eens, maar komen toch ook
weer op bepaalde punten overeen.
chie? Gelooft u dat het koningshuis
nog waarde heeft of bent u voor een
republiek?
„Het belangrijkste punt in deze
kwestie is: Wat doen deze mensen
werkelijk voor de staat. Een presi
dent wordt door de mensen gekozen
en doet werkelijk iets. Hij is de man
aan het roer. Bovendien is hij het
symbool van een land. Bij een mo
narchie is zijn functie gesplitst: de
koningin of de koning is~ het symbool
van een land en de prime-minister
vervult de taak van bestuurder. Dat
heeft natuurlijk bepaalde voordelen.
Daarom moet een lid van het ko
ningshuis zich ook niet met politiek
gaan bemoeien. Dan krijg je een ge
vaarlijke situatie. Zij moeten zich
uitsluitend beperken tot het zijn van
een symbool, tot het geven van een
bepaald cachet aan eén land. Toch
zou ik, als ik voor de keuze gesteld
werd, een koningshuis kiezen. Want
juist die symboolfunctie is toch wel
van groot belang.
„Hoe staat u, tenslotte, als iemand
die leeft in een eigen en naar men
zegt ,,zeer gedisciplineerde" groep
tegenover een vrij leven, zoals hij
voorbeeld op de kunstacademie „St.
Joost?"
„Een vrij leven bestaat niet. De
mens kan wel een individu zijn maar
hij is gebonden aan een samenle
ving. Daar moet hij zich aan hou
den en wanneer hij dat niet doet
moet er ingegrepen worden. Als
iemand zich aangetrokken voelt tot
het kunstenaarsleven, dan moet hij
dat doen. Als iemand gek wil doen
laat hem dan maar. En natuurlijk
zijn er wel echte kunstenaars, maar
voor het grootste deel heb je van
die semi-artistiekelingen. Daar heb
ik een ontzettende hekel aan. Baar
den en lange haren is allemaal over
dreven, voor mij hoeft het niet. Daar
komt bij dat bijv. die mensen van
St Joost zich de mening van anderen
niets aantrekken. Wat zij zeggen is
waar en dat is een tekortkoming van
de eerste orde. Ik ben het eens met
een zo groot mogelijke vrijheid,
maar die> moet dan aan regels ge
bonden zijn. Die minderheid van ar-
tistiekelingen moet zich gewoon aan
sluiten bij de andere meerderheid.
Ze moeten daarbij niet de normen
van de gestelde maatschappij over
schrijden en dat gebeurt nog al eens.
Ze moeten, net als wij ook maar pro
beren andere mensen te accepteren
en op lijd hun plaats in de maatschap
pij te vinden".
Gerard Spekman uit Roosendaal (bij
vrienden en bekenden altijd „Spek
kie" genoemd) is 22 jaar en stu
dent fotografie aan de Academie
voor Beeldende Kunst „St.-Joost"
in Breda.
„Welke godsdienst hebt u en doet
die godsdienst u nog iets?"
„Van huis uit ben ik katholiek. Ik
doe er niet veel meer aan. Dat wil
niet zeggen dat ik het flauwe kul
vind. Innerlijk ben ik zeer religieus.
Ik wil best geloven dat er een god
is, maar ik wil hem op mijn eigen
manier dienen. Bovendien kan ik me
niet bij een massa aansluiten. Zeker
niet voor wat dit betreft. Vooral in
deze dingen moet je geloof ik zeer
persoonlijk zijn.
„Hebt u een politieke overtui
ging?"
„Ik ben liniks georiënteerd. Ik heb
bij de laatste verkiezingen D'66 ge
stemd omdat deze partij globaal het
meest acceptabel was. Mijn beroep
en mijn persoonlijke levensopvatting
brengen met zich mee dat ik links
ben. Dat vloeit voort uit het feit dat
ik de mening ben toegedaan, dat de
mensen minder in klassen en lagen
moeten worden ingedeeld- Het is
van het grootste belang dat iedereen
evenveel aandacht krijgt- Ook de la
gere groepen. Het menselijke aspect
moet een grotere rol gaan spelen.
Dan zullen de vruchten van de wel
vaart beter verdeeld kunnen worden.
Ik heb geen PvdA gestemd omdat ik
vind dat het socialisme in Neder
land niet best is. Toch moet het zo
ver komen dat de eenvoudige werk
man evenveel waard is als een in
tellectueel".
„Hoe staat u tegenover de oorlo
gen In Israël en in Vietnam?"
„Ik sta niet volledig aan de kant
van Israël. Wel kan ik een beetje
bewondering opbrengen voor het feit
dat zij het zo goed doen, maar nee,
de Arabieren staan toch ook wel in
hun recht. Het is alleen jammer dat
die zo'n primitief beleid voeren. Het
gewone volk wordt door de leiders
opgezweept en ze doen dan maar
klakkeloos wat hen wordt opgedra
gen. Bij de joden is dat niet zo erg
het geval- Die zaten daar en die
werden bedreigd. En als je dat laat
ste het zwaarst laat wegen, dan kun
je het wel redelijk vinden diat zij de
eerste klap hebben uitgedeeld- In
Vietnam ligt de zaak heel anders- Ik
kan me het standpunt van Amerika
daar wel indenken, maar het geeft
mij toch een gevoel van onbehagen.
Ik kan me niet aan de indruk ont
trekken, dat voor de Amerikanen op
de eerste plaats deze oorlog van be
lang is uit economische overwegin
gen. En als ze dat dan doen onder
het mom van „Wij beschermen jul
lie wel tegen China", dan is dat niet
juist. Je kunt namelijk helemaal niet
bepalen wat voor die mensen in Viet
nam nu het beste is. Misschien voe
len die zich wel het prettigst onder
een communistisch regime. Wie zal
dat zeggen. En dan moet een ander
er met zijn handen van afblijven".
„Wat denkt u over het celibatair
leven van de katholieke priesters?"
„Ik vraag me af of het überhaupt
mogelijk is- om celibatair te leven.
Het samenleven van man en vrouw
is iets zo wezenlijks dat bij het leven
behoort, dat het gekkenwerk is om
iemand dat te gaan ontzeggen. Pries
ters moeten die mogelijkheid ook
hebben, dan staan ze tenminste
meer tussen de mensen. Dan is er
geen sprake meer van een soort
voetstuk, waar ze op staan- Nee, het
is absoluut een pluspunt als ze die
bepaling zouden afschaffen".
„Hoe staat u tegenover de monar
chie? Gelooft u dat een koningshuis
nog waarde heeft of bent u voor een
republiek?"
„Een koningshuls dat alleen In
stand wordt gehouden uit traditionele
overwegingen, heeft geen waarde.
Ik ben er niet voor het zonder meer
af te schaffen, maar ze moeten de
boel gaan vernieuwen. De jonge
mensen van deze tijd willen iets
hebben dat hen boeit, die zijn niet ge
diend van geschiedkundige uitvloei
sels. Die willen iets dat aanspreekt.
Dat is terecht. Het koningshuis zal
daarom zijn structuur moeten ver
anderen. Ze zullen ouder meer die
toestand van hofdames en zo moeten
herzien. Als ze zo doorgaan en ze
houden geen rekening met de verlan
gens van de jongeren, dan is 't heie
maar niet onmogelijk dat er nog eens
moeilijkheden komen.
„Hoe staat u, tenslotte, als iemand
die leeft in een eigen en naar men
zegt „vrije" groep tegenover een
zeer gedisciplineerd leven, zoals bij
voorbeeld op de Koninklijke Militaire
Academie?"
„Ik sta niet negatief tegenover
discipline. Dat wil zeggen: iedereen
moet voor zichzelf uitmaken waar
hij het gelukkigste bij is. En als
iemand dan naar de KMA wil gaan,
dan moet-ie dat doen. Ik zou dat
niet kunnen. Ik moet ervan overtuigd
zijn, dat datgene waar ik voor leef
waarde heeft. Bovendien kan ik me
niet in een massa laten onderdompe
len. Ik wil als individu, persoonlijk
contact met alle mensen waarmee
ik in aanraking kom. Wij voelen als
kunstenaars bepaalde zaken heel an
ders aan de anderen. Veel emo
tioneler. Wij zijn eerlijk tegenover
elkaar en wij zijn solidair. De maat
schappij zet een stolp over g«s heen.
Wij worden uitgesloten omdat die
mensen helemaal niet weten dat wij
eigenlijk precies hetzelfde leven als
zij. Wij lopen er zogenaamd gek bij,
maar niemand kent ons. Ik ben er
van overtuigd dat als men ons beter
zou leren kennen iets waar wij be
slist aan mee willen werken veel
tegenstellingen uit de weg zouden
zijn- Een van de ergste dingen vind
ik dan nog dat er zoveel gegenerali
seerd wordt. Ze praten niet over Jan
Piet of Kees, maar over „die van
St. Joost". Dat is natuurlijk flauwe
kul. Net zo goed als er bij ons wel
eens een zwart schaap tussen zit is
dat bij de anderen ook zo. Laten ze
dat maar eens goed onder ogen
zien".
HANS VAN REYSEN
„ALS
ZE
JO JANSSF.NS i „Als ht»t beat wordt, zal ik weigere
NIEUW-NAMEN - „Het zat er
meteen bovenop. Nauwelijks had
ik m'n nummer „Een kus voor jou
chéri" gezongen, of daar had je
hem. De directeur van radio Luxem
burg". Vedette Jo Janssens uit
Nieuw-Namen moet in september
nog 19 jaar worden. Als je hem
vraagt, wat zijn ideaal is, zegt hij:
„Vedette zijn. Artiest". Dat heeft
hij trouwens ook ingevuld op de
formulieren bij de keuring voor
dienst. Zijn uitspraak doet Vlaams
aan. Toch is hij Nederlander. On
langs trad Jo op in de grote zaal
van de Graanbeurs in Hulst. Pu
bliek: rond de 700 tieners. Radio
Luxemburg presenteerde een show
avond. Op de aanplakbiljetten
schitterden - behalve Jo's naam -
die van Axel Leblond uit het orkest
van Johnny Halliday, de zangeres
Lilian, populair in Duitsland en Oos
tenrijk en de zanger van cowboy-
en westernsongs, Jim Rubis.
„Het was niet toevallig, dat mijn
naam op de affiches stond", zegt
Jo. „Radio Luxemburg wilde het
eens met me proberen. Een grote
gok. Namen als Axel Leblond en
Lilian voorspelden een geduchte con
currentie".
In de Kauterstraat te Nieuw-Na-
men staat zijn witte Opel coupé. Tij
dens een bezichtiging van zijn „scho
ne kar" doet hij zijn verhaal.
„Het is geen statussymbool. Denk
dat niet. Meer een dure noodzaak",
zegt hij. „Iedere avond zowat moet
ik optreden. Alle apparatuur moet
ik zelf meenemen. Als je eenmaal
arrivé bent, is dat afgelopen. Dan
wordt er voor je gezorgd. Je moet
dan alleen maar een briefje afgeven
aan de mannen van het orkest met
je repertoire en na afloop natuur
lijk foto's en handtekeningen uitde
len. Maar zover heb ik het nog niet
geschopt".
Het succes kwam voor Jo in Hulst
als een donderslag bij heldere he
mel. Althans voor hem persoonlijk.
Zijn vele fans weten het nauwe
lijks. De directeur van Radio Lu
xemburg himself kwam Jo vertellen
dat hij met hern platen wilde ma
ken. Voor een doodgewone jongen
uit een dorp als Nieuw-Namen bete
kende het enthousiasme van de ra
dioman zoiets als het bereiken van
het beloofde land. Ook Milo de Cos-
ter, vrijwel de bekendste platenma-
nager in België, uitte zijn tevreden
heid in schouderklopjes en opmer
kingen als: „Met jou wil het eens
proberen. Je kunt rekenen op een
contract".
Het was gebakken voor Jo. De
glans van zijn jonge vedetteschap
had tot nog toe slechts matig ge
schitterd. Hij was niet meer dan een
bekend tieneridool in Noord-België.
Nederland heeft nog nooit van hem
gehoord, tenzij een enkele keer via
radio Veronica. Omdat de band tus
sen Zeeuws ch-Vla anderen en België
op het gebied van amusement nogal
hecht is. is Jo zowel over de grens
als in zijn eigen geboortestreek erg
gewild. Zijn meeste fans kent hij in
Hulst, Clinge, Nieuw-Namen en Koe
wacht. Twee plaatjes zijn er van
hem verschenen, waarvan er duizen
den zijn verkocht: „Jij alleen" en
„Maria waarom".
Binnenkort krijgt Jo bezoek. De
loftuigingen van de directeur van
Radio Luxemburg zullen culmineren
in een contract. Zijn eerste. Ner
veus vertelt hij wat de consequenties
hiervan kunnen zijn. „Behalve veel
optreden, platenopnamen. Waar
schijnlijk een hele serie.
Jo was ongeveer 6 jaar toen hij
een speelgoedaccordeon kreeg van
zijn ouders. „Ik ben erop gaan spe
len. Twee jaar later kreeg ik een
echte. Ik heb meegedaan op concour
sen. Vier eerste pi ijzen sleepte ik
weg. Waarschijnlijk heb ik dat van
mijn vader. Die speelde ook accor
deon in een orkest".
Tot zijn veertiende bespeelde Jo al
leen dit instrument. „Toen was ik
het beu", zegt hij. „Accordeon, nee,
daar word je niet vet meer van te
genwoordig. Ik zag meer in de gi
taar".
Hij nam les en studeerde dag in
dag uit. Twee keer moest hij het
bijltje erbij neergooien. „He/t ging
niet meer. Zo moeilijk vond ik het".
Zijn eerste plaat werd uitgebracht
begin 1966 in Brussel. Een beroeps-
accordeonist bracht hem in de mu
ziekwereld. Het was Gustaf van Eet-
velde uit Vrasene. „Bij hem kreeg ik
een prima scholing", zegt Jo. „Ik
heb ontzettend veel aan deze man
te danken".
Toen hij van de mulo kwam
(met lof geslaagd) solliciteerde hij
naar een kantoorbaan. Ook nu werkt
Jo nog op kantoor, ondanks zijn
drukke programma.
„Ik heb veel concurrentie van de
Nederlandse beat. Ik houd niet van
beat en ik ben daar blij om. Het
rustige amusement ligt me veel be
ter. En ik geloof dat je alleen langs
deze weg een echte artiest kunt wor
den".
„The Red Stars" is net orkest,
dat Jo begeleidt. De naam doet beat-
achtig aan. „Heeft niks niet beat te
maken", meent Jo. „Het zijn kalme
jongens en er wordt kalm gespeeld.
Ons publiek verlangt dat ook".
Ook als van Jo wordt verlangd,
dat hij beat gaat spelen, zal hij wei
geren. „Ik trap er niet in, want ik
sta er niet achter. Ook al heb ik
nog zoveel kans om langs deze weg
beroemd te worden. Ik blijf bij mijn
eigen genre. Daarin kan ik mezelf
zijn".
JOHAN ROBESIN
Er komt weer iets nieuws uit Breda.
Deze stad heeft in het verleden al
meerdere malen van zich doen spre
ken, wanneer het ging om vernieu
wingen °op het gebied van beat en wat
dies meer zy. Een klein geheugen
steuntje in dezen is misschien, dat
destijds een van de meest gerenom
meerde hotels werd omgevormd tot
beatcentrum een gelegenheid die
overigens per 1 augustus ophoudt te
bestaan. Het nieuwe waar we het
hier over willen hebben betreft de
rhythm and blues-groep „P. and B-
Group". Dit ensemble zal namelyk
zeer binnenkort in een nieuwe forma
tie gaan optreden* Dat wil zeggen, er
komt een nieuw instrument bij: saxo
foon. De P. and B-Group is daarmee
een van de eerste bands in Neder
land zoniet de eerste die een
dergelijk experiment begint. De saxo
foon zal door niemand minder dan
Joop Hendriks, de winnaar van het
jazzconcours van Loosdrecht vorig
jaar, bespeeld worden. Wat het alle
maal zal worden, weet niemand. Men
kan het „vernieuwde" ensemble voor
het eerst gaan beluisteren op zondag
30 juli, als het sluitingsfeest van
Beatcentrum De Schuur in Breda
wordt gevierd.
In het blad. M 67, een algemeen
en onafhankelijk jongerenblad dat
om de drie weken verschijnt, heeft
Marjo van Soest een verhaal ge
schreven over: Lichaam-Mode-
Moraal. In een van de passages
slaat zij de spijker precies op zijn
kop, als zij schrijft: „Het droom
beeld van 1967 heet Twiggy. De
sprietmagere Engelse Twiggy heeft
niets met sex-appeal te maken. Zij
kan zich ontbloten zonder een
schandaal te veroorzaken. Dat is
gevaarlijk, want meisjes die op
haar willen lijken kunnen dat
meestal niet, maar zij doen het
toch".
Diegenen die dagelijks, of in ieder
geval veel naar Radio Veronica luis
teren zullen de laatste tijd misschien
wel eens de naam Jos van Vliet
hebben gehoord. Hij is de nieuwste
aanwinst van deze zender. Hij komt
van Radio Dolfijn, is zanger-gitarist
van de Haagse Starfighters en publi-
citeitsmanager van The Tileman
Brothters geweest en momenteel
nieuwslezer bij Veronica. Binnen
kort zal Jos van Vliet ook program
ma's gaan samenstellen.
In Amsterdam schijnt het ge
bruik van pep-middelen op een ont
stellende manier toe te nemen. De
voorkeur van bepaalde groepen gaat
uit naar ..Amfetamine". Dit middel
is echter zo gevaarlijk, dat verslaaf
den er letterlijk „kapot" aan gaan.
Een waarschuwing dus: blijf er met
je handen af. Als je toch iets wil
innemen, koop dan een rolletje drop
of pepermunt. Daar blijf je tenmin
ste gezond bij!
Over enige tijd zal de film „Een
vreemde vogel", gemaakt door Len-
naert Nijgh, de tekstschrijver van
veel liedjes van Boudewyn de Groot,
in première gaan. Ramses Shaffy
hoe zou het ook anders kunnen
speelt de hoofdrol. Ook Martine
Bijl heeft er een klein rolletje in ge
kregen. Eens kijken hoe zy met het
filmbijltje hakt!
In een interview hebben The
Beach Boys onlangs een boodschap
bekendgemaakt: „Wij willen fijne
muziek maken, geld verdienen en
gelukkig leven". Lekker origineel van
deze vijf strand jongens.
Hebben jullie de koffieronde
ook al gedaan?
Het onlangs opgekomen blad TIQ
mag in België niet verschijnen. Vol
gens het schrijven van de een of an
dere inspecteur van de censuur is
het blad „zedenbedervend". Wie had
dat nu van de Belgen gedacht!
Huub Hesdahl, redacteur van het
tijdschrift ,,Jij en ik onderweg" is
van mening dat vrije tijd door de
jonge mens veel eerder en beter
wordt benut dan door de oudere gene
ratie.
"fe--
Het schijnt bijzonder goed te
gaan met de verkoop van de elpee
van Dimitri van Toren uit Breda.
Dat is ook niet verwonderlijk,
want veel van de eigengemaakte
liedjes van deze jeugdige trouba
dour zijn bijzonder geslaagd. Waar
schijnlijk zal er binnenkort een
single worden uitgebracht waarop
twee nummers van de l.p. zullen
staan nl. „Met overhemden rood,
oranje paars" en „He, kom aan".
Als wij het moeten zeggen, geven
we dat singletje een goede kans
voor de hitparade.