OOK DE JONGEREN DENKEN WEL MEE OVER PROBLEMEN DIE ACTUEEL ZIJN JO JANSSENS WIL BESLIST GEEN BEAT Weten swaa rdig heden e bakermat A „Alleen via het rustige genre kun je een artiest worden" DAGBLAD DE STEM VAN ZATERDAG 22 JULI 1967 „BE ARABIEREN WAREN AFGUNSTIG OMBAT HET ISRAëL ZO GOED GING. DAT HEBBEN ZE NIET KUNNEN VERKROPPEN." GEEN REKENING MET DE JONGEREN HOUDEN KUNNEN ER NOG WEL EENS MOEILIJKHEDEN KOMEN. Ill EILINGEN PEILINGEN SEN PEILINGEN P£|U PEILINGEN PEILIUGEN IGEN PEILINGEN p|| Ik li aangestreept als vlijtig, spaarzaam, es, „gründlich", volhardend, be- vbaar, intelligent. Het minst er o- eens is men over de vraag of ers moedig en dapper zijn. Van festduitse studenten menen 30 pro dat dit het geval is, van die in -Berlijn maar 12 procent, er één ding was -de overgrote rderheid van de Duitse studenten pchter wel eens, n.l. dat „hervor- van de studie absoluut noodzake- is. Van de studenten als geheel gt 64 procent deze mening, van tudenten van de technische hoge- ïen is 67 procent deze opvatting edaan, van de studenten der filo- che faculteiten 68 procent, van atuurwetenschappen 72 procent en de juristen liefst 74 procent. enquête bewees voor het overige dat het aantal toornige jonge nen en vrouwen in werkelijkheid kleiner is dan tot nog toe vaak 1 aangenomen. ■N_: „geleide" democratie en niet )r niets werd het „scherven- icht" ingesteld, waardoor een itieke figuur die ai te grote loed dreigde te krijgen, uit de d verbannen kon worden. Dat gericht zich ook voltrok aan verdienstelijk man als The- stokles is een bewijs dat het e consequent werd toegepast, ar dat betekent nog niet dat de telling zelf in alle opzichten aal of zelfs maar heilzaam was. ET is dus een beetje ondoor dacht de Atheense democratie idealiseren en hoogst belache- daarvan zonder meer de norm >r modern politiek gedrag te ken. Dit alles is bekend ge- •g. Des te meer bevreemdt het er niettemin zo vaak en zo ten- ïtieus over Athene als de baker- t van de democratie gesproken rdt en dat deze kletspraat zo .ar verondersteld wordt toepas- ijk te zijn op moderne verhou- ïgen en toestanden. Wij doen de ieken van nu onrecht door hen belasten met het volle gewicht n een erfenis die even goed de ze is als de hunne. Dan nog jft het triest genoeg te zien dat c het moderne Athene vol is it slaven, minder vrij in hun reken dan de sjouwers die de nen van de glorieuze Akropohs elkaar gesleept hebben, y fde mensen die ik twee J leden vrijmoedig zag betog kken nu gedwee de leuzen nieuwe bewind. De affiches arin dit bewind uiteenzet, F ilke wijze het een uitweg iden uit het labyrint van o tucratie, corruptie, corom®1 ■he beïnvloeding en wat ve lar verderfelijk heet, blij stig hangen en alleen al iptische blik in hun richting enige schichtigheid op- ■ru hier als buitenstaander m° over oordelen, zei ik al. 0 kan veel betekenen, a ongen zwijgen betekent in il ook slavernij Het is te voorspellen, hoe lang vernij gedragen zal worde zichtigheid waarmee over stand gepraat wordt, wijs dat men zich op een tame J gdurige „overwintering eidt. Onder die omstand gh 1 kan dat zwijgen een sooii patief statussymbool wol ijgen of fluisterend prateni zeggen: ik mag met P it ik ben belangrijk gen°f® at, ik mijn mond voorbijpra3 r Jaros verbannen te wort® er moeten een aantal m mijn kaliber vrij blijven r ■n om straks in te grijpen 5T lijkt een beetje op de kron- kelige gedachtegang van *al om de antieke Griek®fn-Vti» die zijn nederige P°s£. te toveren tot een if in lie gri.ike ledie immers is bakermat. te toveren tot i( ^kijkpost. grfekenland Anthony Sips uit Breda is 21 jaar en luchtmachtcadet in oplei ding aan de Koninklijke Militai re Academie te Breda. „Welke godsdienst hebt u en doet die godsdienst u nog iets?" „Ik ben rooms-katholiek en ik praktiseer nog altijd. Ik geloof na melijk zeker dat er een God is. Op een bepaald ogenblik krijg je van zelf het idee van een prima causa, een eerste oorzaak, en dat moet God dan zijn. Het God-is-dood-idee wil er bij mij niet in. Bovendien is God een personificatie van het naastenliefde- principe en dat is naar mijn mening het grootste vastgelegde gegeven in de godsdienst: het accepteren van de medemens. Niet een zo maar klakkeloos afwegen van voor- en na delen. „Hebt u een politieke overtuiging ,,Bij de laatste verkiezingen heb ik VVD gestemd. Ik ben eigenlijk aan het zoeken naar de ideale weg: een samengaan van liberalisme en socia lisme, maar dat is moeilijk te ver wezenlijken. Zelf ben ik meer libe raal geneigd. Het is fout dat de werknemers maar alles te zeggen krijgen. Natuurlijk moet er een so ciale wetgeving zijn, maar de ten dens die de laatste tijd bestaat om de werknemers zoveel macht te ge ven is niet juist. Er moet ruimte blijven voor een eigen initiatief. Bij het socialisme en nog meer bij het communisme is daar geen enkele mogelijkheid toe. Dat is een grote tekortkoming". ,,Hoe staat u tegenover de oorlogen in Israël en Vietnam?" ,,Ik sta volledig aan de kant van Israël. Het is volkomen juist dat zij de oorlog begonnen zijn. Hun be staansrecht kwam in het geding en daar hebben ze zich tegen verzet. De Arabieren waren afgunstig omdat het Israël zo goed ging. Dat hebben ze niet kunnen verkroppen. Toch zul len ze het bestaan van een staat Is raël moeten accepteren. Daar staat tegenover dat de Joden zich nu wel moeten terugtrekken en dat zij ver plichtingen hebben tegenover de vluchtelingen. Aan de andere kant echter moet Syrië niet proberen de Jordaan helemaal voor zich te hou den. De Joden hebben recht op een gedeelte van het Jordaan water. In Vietnam is de zaak me niet hele maal duidelijk. De hoofdvraag is daar geloof ik: Wat is de Vietcong. Als dit een nationalistische beweging is, dan moet Amerika er eigenlijk vanaf blijven. Als het een communis tische zaak is dan heeft Amerika volkomen gelijk. Ik persoonlijk geloof dat het een communistische kwestie is met een nationalistische achter grond en dan zijn de Amerikanen er terecht aanwezig. Ik sta dus wel niet voor de volle honderd procent achter Amerika en achter de politiek die ze in Vietnam bedrijven, maar groten deels hebben' ze toch wel gelijk". ,,Wat denkt u over het celibatair leven van de katholieke priesters?" „Ach, ik vind dat dit eigenlijk hele maal geen belangrijk punt is in het geloof. JEr zijn veel belangrijker za ken. Maar als een priester zin heeft om te trouwen, dan zou hij daar de gelegenheid voor moeten hebben. Er zit wel een groot gevaar in, want de priester komt dan nog meer in een heilig huisje te zitten. Toch geloof ik niet dat een huwelijk erg veel in vloed op het werk van de priesters kan hebben. In principe vind ik het dan ook niet noodzakelijk om het ce libaat te handhaven". „Hoe staat u tegenover de monar- Er zijn de laatste tijd nogal wat problemen in de wereld, die de aandacht voortdurend opeisen. Oorlogen in Israël en Vietnam, het al of niet celibatair leven van rooms- katholieke priesters, het voortbestaan van de monarchie of het uitroepen van een republiek. Vraagstukken, die in eerste instantie door de ouderen behandeld worden, maar die toch ook de jongeren bezighouden. Zij hebben er hun eigen ideeën over. In het navolgende vraaggesprek heb ben we twee van deze jongeren aan het woord gelaten. Zij leiden beiden een geheel verschillend leven. De een, zeer gedisciplineerd, de ander zo vrij als mogelijk is. Hun meningen variëren nogal eens, maar komen toch ook weer op bepaalde punten overeen. chie? Gelooft u dat het koningshuis nog waarde heeft of bent u voor een republiek? „Het belangrijkste punt in deze kwestie is: Wat doen deze mensen werkelijk voor de staat. Een presi dent wordt door de mensen gekozen en doet werkelijk iets. Hij is de man aan het roer. Bovendien is hij het symbool van een land. Bij een mo narchie is zijn functie gesplitst: de koningin of de koning is~ het symbool van een land en de prime-minister vervult de taak van bestuurder. Dat heeft natuurlijk bepaalde voordelen. Daarom moet een lid van het ko ningshuis zich ook niet met politiek gaan bemoeien. Dan krijg je een ge vaarlijke situatie. Zij moeten zich uitsluitend beperken tot het zijn van een symbool, tot het geven van een bepaald cachet aan eén land. Toch zou ik, als ik voor de keuze gesteld werd, een koningshuis kiezen. Want juist die symboolfunctie is toch wel van groot belang. „Hoe staat u, tenslotte, als iemand die leeft in een eigen en naar men zegt ,,zeer gedisciplineerde" groep tegenover een vrij leven, zoals hij voorbeeld op de kunstacademie „St. Joost?" „Een vrij leven bestaat niet. De mens kan wel een individu zijn maar hij is gebonden aan een samenle ving. Daar moet hij zich aan hou den en wanneer hij dat niet doet moet er ingegrepen worden. Als iemand zich aangetrokken voelt tot het kunstenaarsleven, dan moet hij dat doen. Als iemand gek wil doen laat hem dan maar. En natuurlijk zijn er wel echte kunstenaars, maar voor het grootste deel heb je van die semi-artistiekelingen. Daar heb ik een ontzettende hekel aan. Baar den en lange haren is allemaal over dreven, voor mij hoeft het niet. Daar komt bij dat bijv. die mensen van St Joost zich de mening van anderen niets aantrekken. Wat zij zeggen is waar en dat is een tekortkoming van de eerste orde. Ik ben het eens met een zo groot mogelijke vrijheid, maar die> moet dan aan regels ge bonden zijn. Die minderheid van ar- tistiekelingen moet zich gewoon aan sluiten bij de andere meerderheid. Ze moeten daarbij niet de normen van de gestelde maatschappij over schrijden en dat gebeurt nog al eens. Ze moeten, net als wij ook maar pro beren andere mensen te accepteren en op lijd hun plaats in de maatschap pij te vinden". Gerard Spekman uit Roosendaal (bij vrienden en bekenden altijd „Spek kie" genoemd) is 22 jaar en stu dent fotografie aan de Academie voor Beeldende Kunst „St.-Joost" in Breda. „Welke godsdienst hebt u en doet die godsdienst u nog iets?" „Van huis uit ben ik katholiek. Ik doe er niet veel meer aan. Dat wil niet zeggen dat ik het flauwe kul vind. Innerlijk ben ik zeer religieus. Ik wil best geloven dat er een god is, maar ik wil hem op mijn eigen manier dienen. Bovendien kan ik me niet bij een massa aansluiten. Zeker niet voor wat dit betreft. Vooral in deze dingen moet je geloof ik zeer persoonlijk zijn. „Hebt u een politieke overtui ging?" „Ik ben liniks georiënteerd. Ik heb bij de laatste verkiezingen D'66 ge stemd omdat deze partij globaal het meest acceptabel was. Mijn beroep en mijn persoonlijke levensopvatting brengen met zich mee dat ik links ben. Dat vloeit voort uit het feit dat ik de mening ben toegedaan, dat de mensen minder in klassen en lagen moeten worden ingedeeld- Het is van het grootste belang dat iedereen evenveel aandacht krijgt- Ook de la gere groepen. Het menselijke aspect moet een grotere rol gaan spelen. Dan zullen de vruchten van de wel vaart beter verdeeld kunnen worden. Ik heb geen PvdA gestemd omdat ik vind dat het socialisme in Neder land niet best is. Toch moet het zo ver komen dat de eenvoudige werk man evenveel waard is als een in tellectueel". „Hoe staat u tegenover de oorlo gen In Israël en in Vietnam?" „Ik sta niet volledig aan de kant van Israël. Wel kan ik een beetje bewondering opbrengen voor het feit dat zij het zo goed doen, maar nee, de Arabieren staan toch ook wel in hun recht. Het is alleen jammer dat die zo'n primitief beleid voeren. Het gewone volk wordt door de leiders opgezweept en ze doen dan maar klakkeloos wat hen wordt opgedra gen. Bij de joden is dat niet zo erg het geval- Die zaten daar en die werden bedreigd. En als je dat laat ste het zwaarst laat wegen, dan kun je het wel redelijk vinden diat zij de eerste klap hebben uitgedeeld- In Vietnam ligt de zaak heel anders- Ik kan me het standpunt van Amerika daar wel indenken, maar het geeft mij toch een gevoel van onbehagen. Ik kan me niet aan de indruk ont trekken, dat voor de Amerikanen op de eerste plaats deze oorlog van be lang is uit economische overwegin gen. En als ze dat dan doen onder het mom van „Wij beschermen jul lie wel tegen China", dan is dat niet juist. Je kunt namelijk helemaal niet bepalen wat voor die mensen in Viet nam nu het beste is. Misschien voe len die zich wel het prettigst onder een communistisch regime. Wie zal dat zeggen. En dan moet een ander er met zijn handen van afblijven". „Wat denkt u over het celibatair leven van de katholieke priesters?" „Ik vraag me af of het überhaupt mogelijk is- om celibatair te leven. Het samenleven van man en vrouw is iets zo wezenlijks dat bij het leven behoort, dat het gekkenwerk is om iemand dat te gaan ontzeggen. Pries ters moeten die mogelijkheid ook hebben, dan staan ze tenminste meer tussen de mensen. Dan is er geen sprake meer van een soort voetstuk, waar ze op staan- Nee, het is absoluut een pluspunt als ze die bepaling zouden afschaffen". „Hoe staat u tegenover de monar chie? Gelooft u dat een koningshuis nog waarde heeft of bent u voor een republiek?" „Een koningshuls dat alleen In stand wordt gehouden uit traditionele overwegingen, heeft geen waarde. Ik ben er niet voor het zonder meer af te schaffen, maar ze moeten de boel gaan vernieuwen. De jonge mensen van deze tijd willen iets hebben dat hen boeit, die zijn niet ge diend van geschiedkundige uitvloei sels. Die willen iets dat aanspreekt. Dat is terecht. Het koningshuis zal daarom zijn structuur moeten ver anderen. Ze zullen ouder meer die toestand van hofdames en zo moeten herzien. Als ze zo doorgaan en ze houden geen rekening met de verlan gens van de jongeren, dan is 't heie maar niet onmogelijk dat er nog eens moeilijkheden komen. „Hoe staat u, tenslotte, als iemand die leeft in een eigen en naar men zegt „vrije" groep tegenover een zeer gedisciplineerd leven, zoals bij voorbeeld op de Koninklijke Militaire Academie?" „Ik sta niet negatief tegenover discipline. Dat wil zeggen: iedereen moet voor zichzelf uitmaken waar hij het gelukkigste bij is. En als iemand dan naar de KMA wil gaan, dan moet-ie dat doen. Ik zou dat niet kunnen. Ik moet ervan overtuigd zijn, dat datgene waar ik voor leef waarde heeft. Bovendien kan ik me niet in een massa laten onderdompe len. Ik wil als individu, persoonlijk contact met alle mensen waarmee ik in aanraking kom. Wij voelen als kunstenaars bepaalde zaken heel an ders aan de anderen. Veel emo tioneler. Wij zijn eerlijk tegenover elkaar en wij zijn solidair. De maat schappij zet een stolp over g«s heen. Wij worden uitgesloten omdat die mensen helemaal niet weten dat wij eigenlijk precies hetzelfde leven als zij. Wij lopen er zogenaamd gek bij, maar niemand kent ons. Ik ben er van overtuigd dat als men ons beter zou leren kennen iets waar wij be slist aan mee willen werken veel tegenstellingen uit de weg zouden zijn- Een van de ergste dingen vind ik dan nog dat er zoveel gegenerali seerd wordt. Ze praten niet over Jan Piet of Kees, maar over „die van St. Joost". Dat is natuurlijk flauwe kul. Net zo goed als er bij ons wel eens een zwart schaap tussen zit is dat bij de anderen ook zo. Laten ze dat maar eens goed onder ogen zien". HANS VAN REYSEN „ALS ZE JO JANSSF.NS i „Als ht»t beat wordt, zal ik weigere NIEUW-NAMEN - „Het zat er meteen bovenop. Nauwelijks had ik m'n nummer „Een kus voor jou chéri" gezongen, of daar had je hem. De directeur van radio Luxem burg". Vedette Jo Janssens uit Nieuw-Namen moet in september nog 19 jaar worden. Als je hem vraagt, wat zijn ideaal is, zegt hij: „Vedette zijn. Artiest". Dat heeft hij trouwens ook ingevuld op de formulieren bij de keuring voor dienst. Zijn uitspraak doet Vlaams aan. Toch is hij Nederlander. On langs trad Jo op in de grote zaal van de Graanbeurs in Hulst. Pu bliek: rond de 700 tieners. Radio Luxemburg presenteerde een show avond. Op de aanplakbiljetten schitterden - behalve Jo's naam - die van Axel Leblond uit het orkest van Johnny Halliday, de zangeres Lilian, populair in Duitsland en Oos tenrijk en de zanger van cowboy- en westernsongs, Jim Rubis. „Het was niet toevallig, dat mijn naam op de affiches stond", zegt Jo. „Radio Luxemburg wilde het eens met me proberen. Een grote gok. Namen als Axel Leblond en Lilian voorspelden een geduchte con currentie". In de Kauterstraat te Nieuw-Na- men staat zijn witte Opel coupé. Tij dens een bezichtiging van zijn „scho ne kar" doet hij zijn verhaal. „Het is geen statussymbool. Denk dat niet. Meer een dure noodzaak", zegt hij. „Iedere avond zowat moet ik optreden. Alle apparatuur moet ik zelf meenemen. Als je eenmaal arrivé bent, is dat afgelopen. Dan wordt er voor je gezorgd. Je moet dan alleen maar een briefje afgeven aan de mannen van het orkest met je repertoire en na afloop natuur lijk foto's en handtekeningen uitde len. Maar zover heb ik het nog niet geschopt". Het succes kwam voor Jo in Hulst als een donderslag bij heldere he mel. Althans voor hem persoonlijk. Zijn vele fans weten het nauwe lijks. De directeur van Radio Lu xemburg himself kwam Jo vertellen dat hij met hern platen wilde ma ken. Voor een doodgewone jongen uit een dorp als Nieuw-Namen bete kende het enthousiasme van de ra dioman zoiets als het bereiken van het beloofde land. Ook Milo de Cos- ter, vrijwel de bekendste platenma- nager in België, uitte zijn tevreden heid in schouderklopjes en opmer kingen als: „Met jou wil het eens proberen. Je kunt rekenen op een contract". Het was gebakken voor Jo. De glans van zijn jonge vedetteschap had tot nog toe slechts matig ge schitterd. Hij was niet meer dan een bekend tieneridool in Noord-België. Nederland heeft nog nooit van hem gehoord, tenzij een enkele keer via radio Veronica. Omdat de band tus sen Zeeuws ch-Vla anderen en België op het gebied van amusement nogal hecht is. is Jo zowel over de grens als in zijn eigen geboortestreek erg gewild. Zijn meeste fans kent hij in Hulst, Clinge, Nieuw-Namen en Koe wacht. Twee plaatjes zijn er van hem verschenen, waarvan er duizen den zijn verkocht: „Jij alleen" en „Maria waarom". Binnenkort krijgt Jo bezoek. De loftuigingen van de directeur van Radio Luxemburg zullen culmineren in een contract. Zijn eerste. Ner veus vertelt hij wat de consequenties hiervan kunnen zijn. „Behalve veel optreden, platenopnamen. Waar schijnlijk een hele serie. Jo was ongeveer 6 jaar toen hij een speelgoedaccordeon kreeg van zijn ouders. „Ik ben erop gaan spe len. Twee jaar later kreeg ik een echte. Ik heb meegedaan op concour sen. Vier eerste pi ijzen sleepte ik weg. Waarschijnlijk heb ik dat van mijn vader. Die speelde ook accor deon in een orkest". Tot zijn veertiende bespeelde Jo al leen dit instrument. „Toen was ik het beu", zegt hij. „Accordeon, nee, daar word je niet vet meer van te genwoordig. Ik zag meer in de gi taar". Hij nam les en studeerde dag in dag uit. Twee keer moest hij het bijltje erbij neergooien. „He/t ging niet meer. Zo moeilijk vond ik het". Zijn eerste plaat werd uitgebracht begin 1966 in Brussel. Een beroeps- accordeonist bracht hem in de mu ziekwereld. Het was Gustaf van Eet- velde uit Vrasene. „Bij hem kreeg ik een prima scholing", zegt Jo. „Ik heb ontzettend veel aan deze man te danken". Toen hij van de mulo kwam (met lof geslaagd) solliciteerde hij naar een kantoorbaan. Ook nu werkt Jo nog op kantoor, ondanks zijn drukke programma. „Ik heb veel concurrentie van de Nederlandse beat. Ik houd niet van beat en ik ben daar blij om. Het rustige amusement ligt me veel be ter. En ik geloof dat je alleen langs deze weg een echte artiest kunt wor den". „The Red Stars" is net orkest, dat Jo begeleidt. De naam doet beat- achtig aan. „Heeft niks niet beat te maken", meent Jo. „Het zijn kalme jongens en er wordt kalm gespeeld. Ons publiek verlangt dat ook". Ook als van Jo wordt verlangd, dat hij beat gaat spelen, zal hij wei geren. „Ik trap er niet in, want ik sta er niet achter. Ook al heb ik nog zoveel kans om langs deze weg beroemd te worden. Ik blijf bij mijn eigen genre. Daarin kan ik mezelf zijn". JOHAN ROBESIN Er komt weer iets nieuws uit Breda. Deze stad heeft in het verleden al meerdere malen van zich doen spre ken, wanneer het ging om vernieu wingen °op het gebied van beat en wat dies meer zy. Een klein geheugen steuntje in dezen is misschien, dat destijds een van de meest gerenom meerde hotels werd omgevormd tot beatcentrum een gelegenheid die overigens per 1 augustus ophoudt te bestaan. Het nieuwe waar we het hier over willen hebben betreft de rhythm and blues-groep „P. and B- Group". Dit ensemble zal namelyk zeer binnenkort in een nieuwe forma tie gaan optreden* Dat wil zeggen, er komt een nieuw instrument bij: saxo foon. De P. and B-Group is daarmee een van de eerste bands in Neder land zoniet de eerste die een dergelijk experiment begint. De saxo foon zal door niemand minder dan Joop Hendriks, de winnaar van het jazzconcours van Loosdrecht vorig jaar, bespeeld worden. Wat het alle maal zal worden, weet niemand. Men kan het „vernieuwde" ensemble voor het eerst gaan beluisteren op zondag 30 juli, als het sluitingsfeest van Beatcentrum De Schuur in Breda wordt gevierd. In het blad. M 67, een algemeen en onafhankelijk jongerenblad dat om de drie weken verschijnt, heeft Marjo van Soest een verhaal ge schreven over: Lichaam-Mode- Moraal. In een van de passages slaat zij de spijker precies op zijn kop, als zij schrijft: „Het droom beeld van 1967 heet Twiggy. De sprietmagere Engelse Twiggy heeft niets met sex-appeal te maken. Zij kan zich ontbloten zonder een schandaal te veroorzaken. Dat is gevaarlijk, want meisjes die op haar willen lijken kunnen dat meestal niet, maar zij doen het toch". Diegenen die dagelijks, of in ieder geval veel naar Radio Veronica luis teren zullen de laatste tijd misschien wel eens de naam Jos van Vliet hebben gehoord. Hij is de nieuwste aanwinst van deze zender. Hij komt van Radio Dolfijn, is zanger-gitarist van de Haagse Starfighters en publi- citeitsmanager van The Tileman Brothters geweest en momenteel nieuwslezer bij Veronica. Binnen kort zal Jos van Vliet ook program ma's gaan samenstellen. In Amsterdam schijnt het ge bruik van pep-middelen op een ont stellende manier toe te nemen. De voorkeur van bepaalde groepen gaat uit naar ..Amfetamine". Dit middel is echter zo gevaarlijk, dat verslaaf den er letterlijk „kapot" aan gaan. Een waarschuwing dus: blijf er met je handen af. Als je toch iets wil innemen, koop dan een rolletje drop of pepermunt. Daar blijf je tenmin ste gezond bij! Over enige tijd zal de film „Een vreemde vogel", gemaakt door Len- naert Nijgh, de tekstschrijver van veel liedjes van Boudewyn de Groot, in première gaan. Ramses Shaffy hoe zou het ook anders kunnen speelt de hoofdrol. Ook Martine Bijl heeft er een klein rolletje in ge kregen. Eens kijken hoe zy met het filmbijltje hakt! In een interview hebben The Beach Boys onlangs een boodschap bekendgemaakt: „Wij willen fijne muziek maken, geld verdienen en gelukkig leven". Lekker origineel van deze vijf strand jongens. Hebben jullie de koffieronde ook al gedaan? Het onlangs opgekomen blad TIQ mag in België niet verschijnen. Vol gens het schrijven van de een of an dere inspecteur van de censuur is het blad „zedenbedervend". Wie had dat nu van de Belgen gedacht! Huub Hesdahl, redacteur van het tijdschrift ,,Jij en ik onderweg" is van mening dat vrije tijd door de jonge mens veel eerder en beter wordt benut dan door de oudere gene ratie. "fe-- Het schijnt bijzonder goed te gaan met de verkoop van de elpee van Dimitri van Toren uit Breda. Dat is ook niet verwonderlijk, want veel van de eigengemaakte liedjes van deze jeugdige trouba dour zijn bijzonder geslaagd. Waar schijnlijk zal er binnenkort een single worden uitgebracht waarop twee nummers van de l.p. zullen staan nl. „Met overhemden rood, oranje paars" en „He, kom aan". Als wij het moeten zeggen, geven we dat singletje een goede kans voor de hitparade.

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1967 | | pagina 15