[ASTEN
CHERS
WAGTMANS KOPMAN VAN STERKE NEDERLANDSE PLOEG
sMüQ
Verrassende coup
Janssen blijft uit
Mentale klap
voor
NA SOLO VAN 140 KM
Chappe kreeg
verdiende
beloning niet
Nederlanders
DAGBLAD DE STOM VAN WOENSDAG 12 JELÏ 1967
ander
'250 cm.
onze ramen, maak
4 ingangen. Voor
irkoper aanwezig!
iaar I
KOPMAN
Wagtmans: We
moesten wachten
SLECHT
NIET STERK
COUP
12e RIT
207 km
mml
.MARSEILLE JR
DWAAS
DERTIEN
akte levering. Wat
t u op de 9 etages.
Reservering voor
gezamenlijk in Warschau - Berlijn -
Praag, drie ritten wonnen. Piet Tes-
selaar heeft in de Vredeskoers lang
in de top van het klassement mee
gedraaid, tot hij drie dagen voor het
einde van deze zware veertiendaag
se ziek uit de wedstrijd verdween.
Ab Geldermans, die als ploegleider
de twee broers in Oost-Europa van
zeer nabij meemaakte, acht hen in
staat om bij de eerste tien in het
eindklassement te eindigen. Gelder
mans zei: „Misschien heeft Hans zelf
nog meer in zijn mars dan Piet, maar
beiden hebben het in zich om in de
bergen met de sterken mee omhoog
te gaan. Het is moeilijk om op dat
gebied een vergelijking te maken,
maar het zal mij niets verbazen wan
neer zij in dezelfde catgorie klimmres
vallen als ik in mijn eerste tourja
ren, toen ik ook goed omhoog kwam
voor een Nederlander"
Nederland heeft in zijn achttal ook
sprinters, namelijk de 19-jarige benja
min Leo Duyndam en Jan van Kat
wijk, die zich na een ernstig ongeluk
van vorig jaar weer terug gevochten
heeft naar de top van de Nederlandse
amateurs. John Schepers, de jonge
re broer van Tourrenner Wim, heeft
ook zo'ti nuttig eindschot in de benen
en bovendien de souplesse om in ber
gen mee te kunnen gaan. Het achttal
wordt gecompleteerd door Daan Holst,
de bijna volmaakte klassementsrijder
in vlakke wedstrijden. Holst zit boor
devol kracht, maar mist een klein
beetje sprint vermogen, dat aan het
eind van iedere wedstrijd de belo
ning van de inspanningen moet bren
gen.
Behalve het Nederlandse achttal zijn
er nog tien ploegen, waarvan er zeker
vijf een potentiële winnaar in hun mid
den hebben. Voorspellen bij amateurs
is een hachelijke zaak. Be sterren in
deze categorie komen uit de anonimi
teit naar voren, behalen een jiaar of
veel grote triomfen en gaans soms
door op hetzelfde niveau bij de profs.
Jan Janssen, Guido de Rosso, Felice
Gimondi en Lucien Aimar hebben de
naam van de Ronde van de Toekomst
eer aangedaan.
Uit het arsenal van renners op hun
weg naar de grote roem staan twee
Engelsen in het voorste gelid. Het
zijn Derek Harrison en Lesley West.
Het merkwaardige van dit tweetal is,
dat zij buiten Engeland "hebben ge
bouwd aan hun wielertoekomst. Har
rison woont al jaren in Frankrijk. Hij
won dit jaar de Route de France en
rijdt deze ronde min of meer op
eigen terrein. Les West, die in Neder
land woont, is de „Hamlet" van het
Engelse wielrennen. Een coureur, die
alles kan, maar die nog meer opvalt
door de grillige grafiek van zijn ver
richtingen.
In de historie van de Tour de l'Ave-
nir hebben de Belgen nooit een grote
rol gespeeld. Het kwam vooral omdat
veelbelovende Belgische amateurs snel
de sprong naar het professionalisme
maakten. Dit jaar echter is er een
Belg, dde als amateur meer- is dan
een eendagsvlieg, namelijk Marcel
Ma es, die vrijwel zonder steun van
ploeggenoten Warschau - Berlijn -
Praag won. In zijn achttal rijden ook
nog Wilfried Davids, die de nationale
Belgische ronde won, maar in Olym
piad Toer een onbetekenende meelo
per was.
Sterker nog dan voor Harrison gejldt
voor de Fransen dat zij op eigen ter
rein rijden. En ook voor de Italianen
en Spanjaarden speelt zich een be
langrijk gedeelte van de Ronde op be
kende grond af, namelijk in de bergen.
Tot nu toe is de Avenir altijd ge
wonnen door een renner, dlie een op
vallende klimkracht had. Drie keer
een Spanjaard (Gomez del Moral en
Mariano Diaz) en één keer een Frans
man (Zimmerman).
De Fransen hebben dit keer hun voor
bereiding sterk op de bergen gericht.
Ploegleider Robert Oubron is met zijn
renners de etappes in de Pyreneeën
al wezen rijden. Hij heeft zijn selectie
voor een belangrijk deel afgestemd
op de verrichtingen, die zijn coureurs
daar leverden. In de selectie van Ou
bron komt voor het derde jaar de naam
van Claude Guyot voor, maar als win
naar een Fransman wordt, zal het
waarschijnlijk eerder Cyrille Guimard,
of Henri Heintz zijn dan deze veteraan
uit de Ronde van de Toekomst.
(Van onze speciale verslaggever)
DIGNE.
onze speciale verslaggever)
Den'ïü™8 ~Z C:rote gebeurtenissen wer
Van H 'r> uw De schaduw
v ,,'c ,',ou,r de France is de Ronde
of in... Een voorloper min
belannst'oir6 er ln Frankrijk niet di
oelangsteihng van de grote Tour trekt
in Vi„ lT' e ''Avenir, die morgen
de bTnt V0'S' "ok in zijn zeven-
de Ton. 5 .™dcels bet parcours van
laats?» n France- Dit jaar weer hel
Pes van^f waarbij van alle etap-
aflekSSt eingr°te. To,ur een stuk is
het ri-ii ,i Srote lijnen betekent
enkel? nn„rennersJin de Kleine Ronde
voorbii t 1 )°"r de Krote Tou'
op ee? nüiit i ,U" startplaats hebben
van de - rii een stok op de route
de F?an»„?'f ÏT etllPPe van de Tour
traject van n ,eZe eoupering van net
■liet in ,i w etappe houdt overigens
ten v il, m,c,n de zwaarste gedeel
De 88 a mat Konde beeft omzeild
'eeftijd'van «S met een maximale
Pyreneeën „5 'aar moeten in de
nemen au h )rC,:lcs dezelfde bergen
als hun „grote broers".
heeft^nu ?o26t,7 de Kleine Tow
de twee »?H»l?,e aldoor maar een van
te (Alno^ i van ^et hooggeberg-
gehad Pyreneeën) op zijn route
over het niL koers ^ij de amateurs
..Avenir" !femeen veel levendiger. De
finish n. J gevecht van start tol
de Ronde ai? door de °Pzet van
blusbaro S f oolr ^00r ^n"
De NpHoii dlust amateurs eigen.
Nederlandse ploeg heeft altijd
een vooraanstaande rol gespeeld. Ne
derlandse r-enners hebben elf etappe
overwinningen behaald en Harry Stee-
vens heeft twee keer het puntenklasse
ment gewonnen. Bij die elf etappen-
overwinningen kreeg Jan Janssen vier
keer de bloemen, Jan Hugens en Lex
van Kreuningen hebben twee ritover-
winningen op hun naam, Leo Knops,
Gerben Karstens en de te verwach
ten kopman van het achttal van dit
jaar, Rind Wagtmans, wonnen ieder
één rit. In de eindklasseringen van de
kleine tour hebben Janssen (9e en
3e), Harry Steevens (6e en 2e), Jan
Rugens (8e), Henk Nijdam (9e) en
Gerben Karstens en Eddy Beugels
10e) beslag gelegd op een van de ere
plaatsen. In 1962, het jaar van de ze
ven Nederlandse etappe-overwinnin
gen, won Nederland bovendien het
oloegenklassement.
Heeft Nederland in de komende Ron
de een redelijke kans op een vergelijk
baar succes? Het antwoord is zonder
twijfel: stellig. Zoals in bijna alle
voorgaande jaren geldt de Nederlandse
ploeg als een van de sterksten.
De Nederlandse equipe, opnieuw on
der leiding van Tourveteraan en er
varen ploegleider uit de Avenir, Jefke
Janssen, heeft een kopman over wiens
kwaliteiten geen enkele twijfel be
staan: Rini Wagtmans. De 20-jarige
coureui uit St.-Willebrord heeft alles
om een vedette van de eerste orde
te worden. Niet alleen vanwege zijn
sprekende resultaten uit talrijke grote
ronden, maar vooral ook om zjjr men
tale instelling. Rini Wagtmans heeft
misschien een handicap, hij laat van
tijd tot tijd zijn koersinzicht overvleu
gelen door zijn brandende eerzucht.
Daardoor heeft hij dit jaar Olym-
pia's Toer verloren. Diezelfde eer
zucht heeft Wagtmans voorlopig nog
bewaard voor het sterke korps van
Nederlandse amateurs.
Wagtmans, die vcri' jaar in Mexico
een vleugje exotiek proefde, denkt nu
al aan zijn kansen bij de Olympische
Spelen. Hij rekent ook op een hoge en
misschien zelfs de hoogste klassering
in de Ronde van de Toekomst. Wagt
mans heeft die mogelijkheid. De Ne
derlandse renners, die tot nu toe suc
cessen hebben behaald, deden het al
lemaal in hun tweede jaar in de Tour
de 1'Avenir beter dan in het eerste.
Wagtmans, die in 1966 in de schaduw
van Steevens, Beugels en Dolman reea,
ls twaalf maanden primus inter pa
res.
In het Nederlandse dubbel mannen-
kwartet hebben de zeven anderen meer
stem dan dat zij alleen maar de be
geleiding zouden moeten vormen van
solist Wagtmans, al zong die het hoog
ste lied in de Ronde van Oostenrijk
en werd hij in de Tour van Oost-
Zwitserland alleen maar overstemd
door de Zwitserse verrassing Peter Atz-
li.
De Nederlandse ploeg bezit ook
Fedor den Hertog, die in het Oosten
rijkse hooggebergte de voornaamste
concurrent van Wagtmans was en op
de laatste dag zijn leiderstrui daar niet
kon verdedigen, omdat Wagtmans in
het offensief was gegaan om de ge
vaarlijke Tsjechische concurrentie de
finitief buitenspel te zetten. De tan
dem Wagtmans - Den Hertog heeft
de waarlijk niet kinderachtige Oosten
rijkse ronde overheerst.
Er is nog zo'n koppel dat in een
grote ronde een belangrijke rol heeft
gespeeld, namelijk de Kalverdijk-
se boers Hans en Piet Tesselaar, die
(Van onze speciale verslaggever)
DIGNE. Huub Harings bloedde uit vele wonden. Hij was net als
laatste man van het peloton over de eindstreep gereden en nu wan
kelde hij op zijn benen. Hij leunde zwaar op zijn fiets. „Haal me wat
te drinken", vroeg hij. Hij had bloed in zijn gezicht, op zijn armen
en benen. Hij liet een flesje spuitwater in zijn keelgat leeglopen, een
tweede goot hij uit over zijn hoofd. In de afdaling van de Col de Vars
was hij ten val gekomen, de Tourdokter had hem eerste hulp verleend
en toen had Harings de tanden stevig op elkaar gezet en had hij
tenslotte, met het peloton, de finish bereikt. Wat is er gebeurd? Hij
keek even op. „Een Spanjaard viel voor me en ik duikelde over hem
heen. Ik kreeg een pedaal in mijn gezicht".
Plotseling wankelde hij. „Ik wordt niet
goed. hou me vast", zei hij. Men legde
hem behoedzaam op de weg. Jos van der
Vleuten kwam erbij en hij goot de in
houd van zijn drinkfles over het hoofd
van Harings. Iemand riep: „Haal de dok
ter". Maar na een poosje kwam Harings
weer bij. Hij werd geholpen en ging
langs de kant van de weg op een steen
zitten. Men vroeg hem: „Wil je voor de
televisie komen?" Fotografen vroegen
hem in deze geschonden staat te poseren.
Op zulke momenten is de Tour keihard.
Maar Harings wimpelde alle verzoeken
at, hij stond op en zei: „Ik ga naar het
hotel. Iaat de dokter daar maar bij me
komen". Hij stapte op zijn fiets en reed
weg. De mensen wezen hem na. Het was
vreselijk om te zien, dat geronnen bloed,
het zweet, het stof, de gescheurde trui
Felice Gimondi. de man die dinsdag zyn grote slag maar ten dele zag slagen, op weg naar Digne.
(Van onze speciale verslaggever)
DIGNE Bij de start te Braincon,
waar de renners in de schaduw de
loom makende zon ontweken, vertel
den Wagtmans en Geldermans nog
eens waarom het even geduurd had
voordat Jan Janssen op de Galibier
een ander wiel kreeg toen hij een
lekke band reed. „We zagen Jan
langs de weg staan, voor ons reed
echter een groepje renners en enige
auto's en we konden er met langs. De
weg was ter plaatse nauwelijks drie
meter breed en daarnaast was een ra
vijn, zonder afrastering. We hadden,
toen we Janssen zagenin onze zenu
wen al bijna een Franse rener in dat
ravijn gereden en we hadden daar
door ruzie gekregen met de Franse
ploegleider Raphael Geminiani. Er
zat toen voor ons niks anders op dan
te wachten totdat de weg iets breder
werd. En iets verder was dat het ge
val en als het daar was gebeurd dan
hadden we niet zoveel tijd nodig ge
had
en de broek. De renners zijn keihard, net
als de Tour.
Harings was niet de enige die geschon
den uit deze tweede Alpenetappe te
voorschijn kwam. Jos van der Vleuten
zat bij de finish op de dokter te wach
ten. Hij had een diepe snij wond aan zyn
been. „In de afdaling van de Col d'Allos
kreeg ik een kei tegen mijn been, ik
geloof dat de dokter de wond moet
hechten".
Maar Harings en Van der Vleuten,
hoe slecht ze er ook aan toe waren,
hadden zich nog kunnen handhaven in
het peloton. Er waren nog drie Neder
landers in Digne aangekomen, niet ge
vallen, niet gewond, maar toch aan het
eind van hun krachten: Zilverberg, De
Roo en Maliepaard. „Ik heb je gezegd,
ik kan niet tegen de warmte", zei Zil
verberg, „ik kreeg geen lucht, het ging
vandaag heel slecht". Met hem reed Ma
liepaard over de eindstreep, de laatste
dagen duidelijk verzwakkend. „Zijn we
op tijd binnen?" vroeg hij. We konden
hem geruststellen. Hij greep enige fles
jes water en dronk ze in een keer leeg.
,,Die bergen, dat is niks voor mij, daar
ga je van door je knieën".
Nog altijd was Jo de Roo niet binnen.
Eindelijk arriveerde ook hij, als 99e met
een achterstand van meer dan 13 minu
ten. „Ik probeer het elke dag, maar het
gaat eenvoudig niet", zei De Roo. „Ik
ben aan het eind van mijn krachten, ik
heb nooit goed tegen een berg kunnen
oprijden, maar dit jaar gaat het helemaal
niet. Ik rij een slechte Tour, als het zo
warm blijft, dan wordt het voor mij
moeilijk om Parijs te halen". En het was
van deze deerlijk gehavende ploeg dat
Janssen zei: „Ze gaan niet mee met de
ontsnappingen, ze zijn niet sterk ge
noeg". Janssen was met de sterk fi
nishende Karstens en Schepers en ook
met Van der Vleuten, Harings en Haast
in het peloton aangekomen. Hij had on
derweg geen noemenswaardige inspan
ning gedaan, 's Ochtends bij de start, na
er nog een nacht over geslapen te heb
ben, had 'hij gezegd: „Mijn enige kans
om deze Tour te winnen ligt nog in een
verrassende ontsnapping op een heel
warme dag. Maar al win ik dan niet, ik
zal toch bij de eerste vijf eindigen".
Samyn nam de taak van zijn ploeggenoot Chappe over.
Hy won de etappe, waarvan hierboven een beeld.
12-7-1967
Mezel
MouslierswJ
nCarce:
Méounes^J Besse
Camp du
sssLa Bedoule. Castellet gé
Maar de Nederlandse ploeg had zo'n
beetje gerekend op een heel hoge plaats
van Janssen in het klassement. Daarom
hadden prijsrijders als Karstens en Haast
zich zonder nadenken telkens voor Jans
sen opgeofferd, dat hield ook het moreel
in de ploeg zelf hoog.
Nu Janssen gaat inzien dat alleen een
verrassende coup? hem nog kans op de
gele trui biedt en dat die verrassende
coup» heel waarschijnlijk nimmer meer
zal plaatsvinden, nu zal de ploeg ook de
mentale terugslag krijgen. En juist op
een moment, nu het zeer warm is ge
worden, de moeilijkheden in deze Ronde
van Frankrijk voor de renners zwaar
gaan wegen. De cols en vooral de hitte,
twee vijanden, die de karavaan binnen
enkele dagen flink kunnen uitdunnen.
Vadaag op weg naar Marseille wordt het
hier in Frankrijk al 30 graden. Wie gis-
teren in Digne aan de eindstreep stond
en wie daar zag hoe totaal uitgeput eni
ge Nederlanders van hun fiets stapten,
die moe: wel vaststellen: bij de uitval
lers zullen ook meerdere Nederlanders
zijn.
ELFDE ETAPPE
1 Samyn (Bleuets Fr.) 6.05,04; 2 Fou-
cher (Fr.) 6.05,07; 3 Schutz (Zw.-Lux.)
6.05,08; 4 Chappe (Bleuets Fr.) 6.05,10;
5 Van Schil (Rode uivels Belg) 6.05,43:
6 Grain (Coqs Fr.) z.t.; 7 Godefroot
(Rode uivels Belg) 6.06,38; 8 Karstens
(Ned.) z.t.; 9 Reybroeck (Rode Duivels
Belg) z.t.; 10 Basso (Primavera It.) z.t.;
11 Vandenberghe (Belg) z.t.; 12 Sche
pers (Ned.) z.t.; 13 Durante (It.) z.t.;
14 Schleck (Zw.-Lux.) z.t.; 15 Van
Springel (Belg) z.t.; 16 Lopez-Rodri-
quez (Sp.) z.t.; 17 Pfenninger (Zw.-
Lux.) z.t.; 18 Lemeteyer (Fr.) z.t.; 19
Metcalfe <Eng.) z.t.; 20 Dumont (Coqs
Fr.) z.t.; 29 Janssen (Ned.) z.t.; 32 Gi
mondi (It.); 33 Pingeon (Fr.); 35 Pou-
lidor (Fr.); 37 Aimar (Fr.); 39 Simpson
<Eng.); 53 Jimenez (Sp.); 54 Van der
Vleuten (Ned.); 71 Haast (Ned.); 73
Harings (Ned.) z.t.; 87 Maliepaard
(Ned.) 6.15,23; 95 Zilverberg (Ned.)
6.15,23 en 99 De Roo (Ned.) 6.18,38.
Gemiddelde van de elfde etappe:
32.377 km per uur.
ALGEMEEN KLASSEMENT
1 Pingeon (Fr.) 62.42,01; 2 Letort (Fr.)
op 4,02; 3 Jimenez (Sp.) op 4,57; 4 Bal-
manion (Primavera It.) op 5,48: 5 Gi
mondi (It.) op 6,15; 6 Aimar (Fr.) op
7,02; 7 Simpson (Eng.)'op 8,20; 8 Jans
sen (Ned.) op 8,39; 9 Van Clooster (Ro
de Duivels Belg) op 9,34; 10 Haast
(Ned.) op 9,38; 11 Huysmans (Belg) op
9,53; 12 Brands (Belg) op 9,53; 13 Kars
tens (Ned.) op 11,30; 14 Bayssiere (Coqs
Fr.) op 11,38: 15 Godefroot (Primavera
It.) op 12,02; 16 Monty (Belg) op 12,16;
17 Schutz (Zw.-Lux.) op 12,34; 18 Pu-
schel (W.-Dld.) op 12,45; 19 Mugnaini
(It.) op 13.08; 20 Polidori (Primavera
It.) op 13.22; 30 Poulidor (Fr.) op 16.35;
Raymond Poulidor, dinsdag nog zo hulpvaardig, liet
zich gisteren eens lekker opfrissen.
43 Schepers (Ncd.) op 22,30; 51 Van der
Vleuten (Ned.) op 25,39; 72 Harings
(Ned.) op 34.05; 74 Zilverberg (Ned.) op
37.06; 96 De Roo (Ned.) op 52,49; 97
Maliepaard (Ned.) op 56.03.
PLOEGENKLASSEMENT
1 Bleuets Fr. (Samyn - Chappe - Le
tort) 18.16,52; 2 Frankrijk 18.18,23: 3
Zwitserland-Luxemburg 18.18,24; 4 Rode
Duivels Belg 18.18,54; 5 Coqs Fr. z.t.; 7
Nederland 18.18,59.
ALGEMEEN PLOEGEN
KLASSEMENT
1 Frankrijk 190.05,38; 2 België 190.12.24;
3 Nederland 190.13,24; 4 Primavera Ita
lië 190.14,49; 5 Spanje 190.21,56.
DOORKOMSTEN
Col de Vars
1 Chappe (Bleuets Fr.) 10 pnt.; 2 Ji
menez (Sp.) op 2 minuten 8 pnt.; 3
Aranzabal (Esperanza Sp.) 6 pnt.
Col d'Allos
1 Chappe (Bleuets Fr.) 15 pnt.: 2
Aimar (Fr.) op 8.45 12 pnt.; 3 M. Diaz
(Sp.) op 9.50 10 pnt.
BERGKLASSEMENT
1 Jimenez (Sp.) 52 pnt.; 2 Tosello
(Primavera It.)29 pnt.; 3 Chappe
(Bleuets Fr.) 25 pnt.; 4 M. Diaz (Sp.)
24 pnt.; 5 Aimar (Fr.) 23 pnt.
PUNTENKLASSEMENT
1 Reybroeck (Rode Duivels Belg) 83
pnt.; 2 Karstens (Ned.) 58 pnt.; 3 Riot-
te (Fr.) 56 pnt.; 4 Janssen (Ned.) 53
pnt.; 5 Godefroot (Rode Duivels Belg)
52 pnt.; 8 Gimondi (It.) 43 pnt.; 15 ex
aequo Poulidor (Fr.) en Van der Vleu
ten (Ned.) 32 pnt.
Ook in de Tour
de France
krijgen de
„paarden", die
het hardst
hebben ge-
werkt, in vele gevallen de haver niet. Dat gold in de elfde etappe in
hoge mate voor de 23-jarige Marseillaan Georges Chappe, die na een
lange solo, waarin hij zelfs een voorsprong van dertien minuten heeft
gehad, op de Place de la Liberation in de lavendelstad Digne slechts
als vierde over de eindstreep kwam. Place de la Liberation Plein
van de Bevrijding voor Chappe werd het de plaats der ontgooche
ling. Urenlang had deze Fransman onder een brandend hete zon op
de laatste Alpentoppen van deze Tour gestreden om nog voor de
intocht in zijn woonplaats als etappewinnaar in de annalen van de
Tour te kunnen worden bijgeschreven.
Ruim 140 km lang had de „bleuet",
de enige van het gehele veld, die aan
de Alpenrit nog wat kleur gaf, ge
vochten tegen een steeds heviger klem
mende dorst. Deze nietige mens had in
een decor van puntige rotsblokken op de
Col de Vars en de iin de Tourhistorie
nieuwe Col d'Allos (met 2243 meter
ingedeeld in de eerste categorie) in de
hoop geleefd de volgende dag als een
held Marseille binnen te kunnen rijden.
Maar vlak voor Digne werd hij over
weldigd door drie „profiteurs", die de
gehele dag met het veld hadden gelui
erd en van wie zijn ploeggenoot Sa-
mijn tenslotte de kussen van een
Zuidfranse schone opeiste. Chappe
stond heel in de verte met tra
nen in de ogen toe te kijken, hoe Sa
myn de eer kreeg, die hij ontegenzeg
gelijk op deze saaie dag had ver
diend.
Te laat namelijk heeft de organisatie
ingezien, dat het schema van de elfde
etappe, die met de Vars en de Alios
wellicht het hoogtepunt van de Al
pen had moeten worden, totaal op een
misgreep berustte. Het feit dat deze
twee bergen middenin de rit lagen,
dat na de top van de Alios nog een
uitloop van bijna honderd kilometer
wachtte, was al een vergissing, want
nu kon men geen aanval van de ech
te klimmers verwachten. Die immers
redeneerden dat al hun moeite in het
slot van de rit wel weer ongedaan
zou worden. Daarnaast kwam dat de
etappe over de Galibier zoveel zon de
krachten van de vedetten had gevergd
dat een ieder nuchter denkend mens
tot de concluie had kunnen komen dat
het vandaag misschien wel wat kalmer
aan zou doen. Te laat kwam de orga
nisatie ook op dit idee. Op het laatste
nippertje werd de start twintig minu
ten vervroegd, omdat men niet te laat
in Digne wilde aankomen, maar het
zeer lag al voor de jaarwisseling, toen
deze dwaze indeling van de route werd
gemaakt.
Gelukkig was er nog een Chappe
de man die altijd in lange soli eer
tracht te behalen, om de karavaan niet
volledig te laten indommelen. Een
paar kilometer onder de top van de
Vars demarreerde hij uit het veld,
dat in de beginfase vluchtpogingen van
onder meer Jo de Roo, Jean Claude
Lebaube, Jos. van der Vleuten en nog
enkele andere mindere goden, die pro
beerden met althans enige voorsprong
aan de bergen te beginnen om later
niet te ver achter te raken, onder
drukt. Maar Chappe mocht gaan.
Op de Vars (52 km) lag hij twee
minuten voor op Julio Jimenez weg
gesprongen voor de punten van het
bergklassement en 2.05 op het nog
bijna voltallige peloton- Het gat werd
nog veel groter. In de lange klim
over smalle weggetje naar de kruin van
de Alios kwam Chappe, die de dag
tevoren op 12.43 was gefietst, zelfs
tot een winst van dertien minuten
Intussen was het achter hem gaan
rommelen. Lucien Aimar, boos over
de hulp. die Poulidor in de rit over
de Galibier wel aan Pingeon, maar
niet aan hem had verleend, ging achter
zijn landgenoot aan, gevolgd door de
Spanjaard Mariano Diaz. Op de top
kwam Aimar op 8.45 door Diaz op 9.05
terwijl Jimenez op 11.40 het inmiddels
danig geslonken veld aanvoerde.
De afdeling werd een verschrikking
Er waren nauwelijks rechte einden,
tal van gevaarlijke korte hairpins en
bovendien was de weg bezaaid met
miljoenen puntige keisteeentjes. Enke
len onder wie Huub Harings en de
Duitser Wielfried Peffgen, kwamen ten
val en zullen nog dagenlang de sporen
van talloze wondjes door het gravel
dragen.
De jacht begon. De Italianen en
Spanjaarden zetten zich op de kop
van het peloton, waarin de „bleuets"
tevergeefs de zaak ten guniste van
Chappe probeerden te redden. Want de
horde was niet te stuiten. Men joeg na
tuurlijk niet in de eerste plaats op
Chappe, maar op Aimar, date dan ook
na 157 km, nadat hij eerst al was
ingehaald door Diaz de witte vlag
moest hijsen. De gang zat er nu in
en langzaam, maar zeker naderde de
hoofdmacht ook Chappe, die uiterlijk
nog geen tekenen van vermoeidheid
toonde, maar toch geen reëel verweer
meer had.
Toen het gat tot 2.40 was geslonken,
sprongen Foucher, de Luxemburger Ed
dy Schütz en de snelle spurter José
Samijn weg. Oranje schitterde weer
door afwezigheid, 'ook wat later toen
Victor van Schil en Michel Grain ont
snapten. Op de Place de la Liberation
was tenslotte de eindsprint gesneden
koek voor Samyn.
Dat een ploegmaat won, was de eni
ge troost voor Chappe, die tien kilo
meter voor de meet was overweldigd
en als een kansloze vierde eindigde.
Intussen wacht Nederland nog steeds
op de eerste etappezege- Jan Janssen,
tevreden met een bescheiden 29e plaats
in de grote groep, zei er zo het zijne
van: „Natuurlijk mogen ze gaan. Maar
ze zitten aldoor van achteren". Laten
Harings en Van dei- Vleuten het maar
niet horen- De Limburger moest na de
finish langdurig op zijn fiets blijven
steunen terwijl het geronnen bloed op
talloze wondjes zijn valpartij mar
keerde.
Ook Jos. van der Vleuten moest
de hulp van dokter Dumas hebben. In
de afdaling van de Col d'Allos had
hij terwijl hij een auto voorbij reed
een grote steen tegen zijn linker
scheenbeen gekregen en ook daar
bevond zich een diepe wond.
Gerben Karstens dan, hij was er
wel bij, werd met een achtste plaats
de best geplaatste Nederlander van de
dag, maar had het naar zijn zeggen
zwaar gehad: „Dit was voor mij de
moeilijkste dag tot nu toe. Ik was zo
kapot, dat ik niet eens de spurt van
Godefroot kon winnen".
Wim Schepers („Zo'n hitte had Ik
nog nooit meegemaakt") en Harings
eindigden ook in het grote peloton.
Bas Maliepaard en Huub Zilverberg
kwamen ruim acht minuten na de win
naar binnen. Een zeer donker kijkende
Jo de Roo („Op die eerste berg was
ik er al af") eindigde op 12 minuten.
Voor zijn doen was het niog niet zo
slecht.
LUCIEN AIMAR
kwaad
