ANTWERPEN
ROTTERDAM
8 I 11
mt'M
Rustig
Overleg
Rondvaart
centrum voor
speelse vakantie
Rotterdam
Antwerpen
Eten
Kunst
Trekjes
Plekj
es
Vakante®
let gezin
Een staf
VAKANTIE JUM 1967
DAGBLAD DE STEM
r
vr\
Uruj^:'-
- ra J ,.r~~
'■i, - ,r.v
i' "'-• *4-
iWMpHÉ^&»yt
Y ai.
sis
4,
(Van een onzer verslaggevers)
In Rotterdam werken alle
mensen hard. Ze lopen ook
harder dan ergens anders,
de tranis rijden sneller en
de auto's grommen er bege
riger. Er is geen stad te vin
den. waar meer gebouwd
wordt, waar de heimachi
nes harder bonken, waar de
gebouwen hoger in de wol
ken steken, waar de schepen
driftiger bassen.
Als ie met de auto Rotterdam bin
nenrijdt moet je het niet wagen te
gaan free-wheelen. Geïrriteerde clax
ons schrikken je op uit je rustige
vrije vakantiegevoel en duwen je ver
der, sneller naar het hart van de
itad. En ook daar kun je niet even
naar buiten leunen om te kijken naar
dat enorme kantoorgebouw, naar het
viaduct van de metro. Je moet Rot-
I terdam te voet bekijken... en als je
L dat doet, dan kun je je hart ophalen.
Als de auto op het parkeerplein bij
de schouwburg staat daar is nog
een kansje om hem kwijt te raken
dan wil je na een uur, anderhalf uur
rijden, best de benen strekken. Waar
kan dat beter dan op de Lijnbaan.
.Het is er nog rustig, het is nog vroeg.
Even tijd nemen om Marijke een plas
je te laten doen naast de auto. de auto
goed afsluiten, veiligheid voor alles,
nietwaar.
Het :s mooi weer, maar op de Lijn
baan tocht het altijd. Morgen zul je
I misschien een beetje hoesten en zal
Gerritje z'n neusje meer dan anders
Taqphaleu, maar alla, wie heeft dat niet
l over om een half uur rond te dolen
Mussen de etalages. Niks kopen, na-
tuurlijk, maar gewoon maar om idee
tjes op te doen of je alleen maar te
verlustigen in de dingen, die je bij
ons maar zelden ziet, om te genieten
van de lichtjes van verlangen in de
ogen van je vrouw, wanneer ze die
hele exclusieve schoentjes ziet, of die
gekke hoed en van de meisjes, die
hier nog iets meer mini zijn en nog
fellere kleuren dragen en van die ge
weldige hengels en die buksen en die
fotocamera's. Gerritje en Marijke zijn
niet weg te slaan bij de etalage, waar
in een treintje voortdurend zijn rond
jes draait door tunnels en langs sta
tion etj es. Marijke heeft terzijde
een ongelofelijk lief poezebeest ont
dekt, dat ze per se wil hebben. De
vage belofte voor haar verjaardag,
doet ze tenslotte besluiten om toch
maar mee te gaan. Langer dan een
half uur, drie kwartier moet het niet
duren; de dag is nog vers en je moet
je krachten verdelen.
Daarom: koffie drinken. Bij de Ru-
teck's, waar de koffie 55 cent kost of
bij de Bijenkorf, met een gebakje, dat
een paar kwartjes kost.
Rotterdams haven, de grootste
ter wereld.
heid. zowel voor de kinderen als voor
de ouders. Maar het is wel vermoei
end. Want in een dierentuin blijken
met name de kinderen te beschikken
over 'n ijzeren en ijzingwekkend uit
houdingsvermogen. Onvermoeibaar
drentelen ze van beest naar beest, van
kleur naar kleur; pas na de olifanten
vertraagt hun pas.
Onder de koffie wordt er over
legd over het volgende evenement.
Nou ja, overlegdAls goede heer
des huizes heb je natuurlijk toch
al iets van een programma in het
hoofd. Behalve voor verschillende
andere zaken is het goed voor het
zelfrespect de kreten van instem
ming wanneer je zo losjes het
woord Blijdorp laat vallen, doen
het immer ijdele vaderhart goed.
Ga met de tram: zo dikwijls zit je
er niet in en voor de kinderen is het
toch een belevenisje. Hij stopt voor
Blijdorp. Kaartjes kopen (f 2.50 voor
volwassenen, f 1,25. voor kinderen
vanaf vier jaar), pinda's voor de apen
en de olifanten, een paar bananen
voor onderweg.
Het is bijna niet voor te stellen, dat,
er midden in deze gonzende, bezige
rusteloze stad een plaats te vinden
is, die een zo andere sfeer ademt. Na
een paar passen is bet autogeronk
niet meer te horen. Dan zijn het an
dere klanken, die de lucht vullen: de
rauwe schreeuw van de flamingo,'het
hoge krijsen van de apen, het snüi-
vénd toeteren van de zeehond, het
trompetgeschal van een speelse oli
fant. Elke dierentuin is een heerlijk-
Het is hoog tijd zich een plaatsje te
zoeken op het terras van het restau
rant. Te kunt natuurlijk nog even
doorbijten en naar de Euromast gaan
maar je loopt het risico lang te moe
ten wachten, voordat er boven plaats
is en bovendien is het nogal prijzig.
Het is natuurlijk wel een enorme er
varing om zo hoog boven de haven
een uitsmijter te eten of een cotelet.
Waar dan ook het middagmaal wordt
gebruikt, neem er rustig de tijd voor.
Iedereen is moe, Marijke zeurt langer
dan anders om een ijsje, dat ze pas
na het eten krijgt en Gerritje vindt
het nodig om met de vermicelli in de
soep te spelen alsof het kauwgom is,
net zo lang totdat er natuurlijk een
sloot soep over de rand gulpt. Dan is
het zaak een volwassen zelfbeheer
sing te tonen en niet een hevige ti
rade over het hoofd van het jong
uit te storten. Het zijn maar inciden
ten.
,Als iedereen is uitgerust rest er nog
één fijn avontuur: een rondvaart met
de Spido-boot. (f 3,- voor volw., f 1,50
voor de kinderen. Weesverstandig en
haal de auto op. Want als je van de
boot komt dan is het alleen maar fijn
om in de auto te stappen en naar huis
te rijden. Het is vooral voor de ou
ders, deze tocht. t)e kinderen komen
nog niet zo onder de indruk van al
die bo-ten, van de droogdokken,' van-
het zilveren spel van de golven, van-
de koele wind, die de geur meedraagt
van de zee, van de onleesbare namen
op de schepen, waarvan je dan maar
l ZmZ't k"*k<eristle-
Ueve \rouw« Toren.
(Van een onzer verslaggevers)
ANTWERPEN Nergens
had het Antwerpse centraal
station beter gebouwd kunnen
worden, dan daar waar het
Ihans'hoog oprijzend en'impo
sant de lucht klieft en het om
ringende stadsdeel beheerst.
Nergens had het beter kunnen
staan: de tienduizenden trein
reizigers die dagelijks dit voor-
geborgte van de stad verlaten,
bevinden zich ineens in het
hartje van de stad. En in het
hartje van de stad wil zeggen,
dat alles dichtbij iswinkels,
bioscopen, café-terrassen, res
taurants, taxi's, trams, bussen,
bankgebouwen, kantoren. Dit
alles is vanuit de hoofdingang
(uitgang) in één blik te van
gen. Het drukke stadsgewoel
van de Antwerpse city ligt als
een branding onmiddellijk te
gen de hoge duin van het cen
traal station aan.
Voor de treintoerist, die een dagje
naar Antwerpen gekomen is, is het
centraal station dan ook niet alleen
een gedwongen, maar ook een zeer
geschikt uitgangspunt voor een tocht
door de stad. Dit mag ook voor de
autobezitter een tip zijn.
Het ligt haast voor de hand om dan
maar .meteen de stad in te lopen, de
beroemde brede De Keyserlei op met
zijn vele winkels, en gezellige terras
jes. Men vergeet dan, dat een van de
bekendste bezienswaardigheden van
Antwerpen zich meteen naast en ach
ter het centraal station bevindt. Dat
is de Zoo, de internationaal befaamde
dierentuin. Ons voorstel is dan ook,
om met de Zoo te beginnen, alvorens
men de rechter tegenover het station
gelegen De Keyserlei opwandelt- Wel
kan men daar natuurlijk eerst even
een kop koffie gaan drinken. Of iets
anders natuurlijk- Wie koffie bestelt
krijgt uitsluitend filterkoffie voorge
zet, zoals bijna overal in de stad..
Een gewoon kopje koffie moet men in
de meeste zaken apart bestellen- Wel
even m de gaten houden dat die fil-
Wie houdt van de geur van de zee, van zeekastelen en
wolkenkrabbers, wie wil luisteren naar het kloppend hart
van 's werelds grootste haven, die moet naar
aanneemt, dat ze uit Rusland komen
of uit China. Alleen als ze een heel
klein sleepbootje zien, dat een zeekas
teel voorttrekt, raken ze even in ver
voering: „Een baby-boot, een baby-
boot."
Aan boord nog even een glas limo
nade drinken en op de terugtocht na
tuurlijk allemaal naar het toilet.
Het loopt al tegen het eind van de
middag als je in de auto stapt. Ieder
een is moe, iedereen voelt zich vol
daan: het was ook een heerlijke
daig.
Als je weer voor je huisdeur
staat is Marijke in haar stoeltje
in slaap gevallen. Met haar
duimpje in haar Botticelli-
mondje hangt ze een beetje
scheef. Als ze haar oogjes lod
derig even opendoet, wanneer
ze naar binnen wordt gedragen
zegt ze lispelend: „Krokodilsen
kunnen heel hard bijten, hè..."
Rotterdam, dynamisch omhoog
strevend.
terkoffie rond de twaalf frank kost.
Tijdens onze eendaagse tocht dooi
de stad zijn wij ook begonnen met de
Zoo. Wij hebben ondervonden, dat
men er het best 's morgens kan bin
nen gaan, omdat het er dan minder
druk is. De tuin is overigens de gehele
dag geopend, van 's morgens half ne
gen tot zonsondergang. De ingang
vindt men rechts van het station. Wij
betaalden zestig frank voor een kaar
tje. Kinderen behoeven slechts half
geld te betalen.
Hoewel de tuin midden in. de stad
is aangelegd, merkt men. eenmaal bin
nen, van „de stad" niets meer. Om
gekeerd merkt men trouwens vanuit
„de stad" ook niets van de tuin. Die
blijkt er ineens te zijn als men dooi
de poort naar binnen gewandeld is.
Men verbaast zich erover, dat zo'n
groot groen eiland van rust zich hier
kan bevinden.
De Zoo is in de gehele wereld be
roemd om de open terrassen en open
vogelverblijven, waar de dieren schijn
baar in vrijheid leven. Hij staat voor
aan het streven naar esthetische
en rationele vormgeving. Tus
sen de ingenieus aangelegde parkge-
deelten vindt men enorme rotspar
tijen. Er zijn vele zeldzame dieren te
bewonderen: de reusachtige witte
neushoorn (het eerste paar dat ooit
Afrika verliet, was bestemd voor de
Antwerpse Zoo), okapi's, Europese
bizons, bongo's en Kongo-pauwen. Een
bezienwaardigheid op zich is het
aquarium. Een sympathiek trekje van
de Zoo-direetie is, dat er geen aparte
entree voor wordt geheven (in Artis te
Amsterdam is dat bijvoorbeeld wel het
geval)
Er is veel zorg besteed aan de on
derkomens voor de mensapen. Men
moet het moderne gebouw, waarin
de dieren zijn ondergebracht, zeker
niet voorbijlopen. In muurkasten
wordt aan de hand van schedels en
andere anatomische attributen, ta
bellen en een grote hoeveelheid over
zichtelijk aangebrachte gegevens,
iet duidelijk gemaakt van alles wat
met de ontwikkeling en levenswijzv
Rotterdam en Antwerpen, de
twee grote rivalen in Noordwest-
Europa, zoeken elkaar steeds meer.
Burgemeester en schepenen hebben
regelmatig contacten met elkaar en
de kring van hen omringende sup
porters wordt steeds groter. Twee
havensteden, die elkaar bijna van
zelfsprekend beconcurreerden, ko
men steeds meer tot de ontdekking
da' z-j 5k? :r uizondsr goed
vullen. Wanneer dat op economisch
gebied zo is. waarom zou dat dan
niet zeker gelden voor de toerist.
Inderdaad Rotterdam en Antwer
pen vullen elkaar prachtig aan: bei
de steden zijn een bezoek ten volle
waard ze -zijn alle twee gemak
kelijk te bereiken, zowel met de
auto als met de trein en eigenlijk
moet men ze ook alle twee bezoe
ken. Rotterdam om zich te laten
imponeren door de geweldige tech
nische spektakelstukken, om te
luisteren naar de symfonie van
knarsende kranen, gillende sirenes,
de paukeslagen van het heftig
kloppend hart van de grootste ha-
Ven ter wereld.
Ook in Antwerpen bedrijvigheid,
leven, grootse projecten; maar het
is anders. Als in Rotterdam de sym
fonie luid klinkt met zware ak
koorden, dan speelt in Antwerpen
een kamerorkest, even klankrijk,
even schoon, maar intiemer.
Rotterdam imponeert zijn bezoe
ker als een Goliath. Antwerpen
sluit hem in de armen.
van mensapen samenhangt. Het toeval
wil. dat onlangs een orang-oetan-
echtpaar het leven heeft geschonken
aan een gezonde baby. Het diertje
leeft er in een apart „hok". Er zijn
mensen, die daar uren naar kunnen,
kijken, naar men ons verzekerde,
Het aapje heet Ursula.' Men moet
zich echter vergist hebben- Uit onze
waarneming is gebleken* dat een
mannelijke naamgeving juister was
geweest.
se Gasmaatschappij vier stenen beel
den aangebracht, die op het eerste
gezicht enkel de historische ontwik
keling van de verschillende licht
bronnen schijnen uit te beelden, maar
die in werkelijkheid de toenmalige
directeur en zijn familieleden voor
stellen. Als de „dragers van het licht"
staan ze er vereeuwigd: de een met
een fakkel, de ander met een olie
lamp, een derde met een kaarslan
taarn en de laatste met een gas
lamp.
Men mag deze voorbeelden overi
gens niet beschouwen alss een karak
terschets van de Antwerpenaar. De
Sinj oren zijn gemoedelijke en gast
vrije mensen, die vreemdelingen bij
zonder hartelijk tegemoet treden. Vol
gens een folder van de Dienst voor
Toerisme (de Belgische VVV) is de
Antwerpenaar kunst en kunstzin aan
geboren.
Dit is slechts een greep uit een
enorme keus op dit gebied. Wij heb
ben tenslotte nog de kathedraal
(O.L, Vrouwekerk> bezocht, waar
drie beroemde schilderijen van Ru
bens het interieur versieren: de kruis
verheffing, de kruisafneming en de
Maria Tenhemelopneming.
We zijn vervolgens de stad inge
gaan. Via de De Keyserlei naar de
Leysstraat. Hier kan men een staaltje
aanschouwen van een typisch Ant
werps trekje (de kenner van de ge
schiedenis van de stad zal u dat be
vestigen).
Aan de rechterzijde van de straat
staat een huis, waarop de gebeeld
houwde hoofden te zien zijn van de
burgemeester en schepenen, die de
straat rond 1900 hebben laten bouwen.
Een speelse onbescheidenheid?
Even verderop, op de Meir. is iets
soortgelijks geschied. Aan de linker
zijde zijn op de gevel van de Antwerp-
Inderdaad is Antwerpen een kunst
stad. Dat blijkt uit de veelheid van
prachtige oude gebouwen, de museums
de kunstacademies, het muziekconser
vatorium. Er heerst hier 'n druk ge-
tistiek leven. Bij een wandeling door
de stad geraakt men daar ruim
schoots van overtuigd.
Wij zijn van de Meir naar het Ru
benshuis gegaan. Dat bevindt zich
uiteraard in de Rubensstraat. De be
roemde schilder'leefde en werkte het
grootste deel van zijn leven in Ant
werpen. Het Rubenshuis is thans een
museum, een reconstructie van het
woon- en werkhuis van de schilder.
Er zijn schilderijen van de meester
en zijn tijdgenoten te zien. Voor vijf
frank mag men erin. Wil men nog
andere museums bezoeken, dan
kan men een keuze maken uit
het nationaal scheepvaartmuseum
„Steen" of het Koninklijk museum
voor Schone Kunsten. Entreeprijs
steeds vijf frank.
Het Steen in Antwerpen.
De ochtend was toen wel ruim
schoots om. Men krijgt neigingen
in de richting van een goede, ty
pisch Antwerpse eetgelegenheid. Wij
zijn terechtgekomen in 't Kiekekot in
de Breidelstraat, vlak bij het centraal
station. Men serveert hier voor vijf
tig frank een voortreffelijk eigen
kippelevergerecht. Het is er beslist
gezellig. Het restaurant bevindt zich
op de eerste verdieping, en is oud in
gericht, geruite kleedjes op de tafels.
Hiet is er niet groot, maar wel intiem.
Wie ook nog een kop soep erbij wil
hebben, kan dat bestellen voor vijf
tien frank. Tegen de avond zijn we
een broodjeswinkel binnengestapt in
de Statiestraat, waar er vele zijn.
De broodjes kosten er evenveel als
bij ons. Wil men een „betere" eetge
legenheid dan zal men naar de De
Keyserlei moeten, waar een warme
maaltijd op 100 tot 125 frank komt.
Langs de Schelde eet men warm voor
de helft van deze prijs. Er zijn ook
hier verschillende goede eetgelegen-
heden. En dan zijn er natuurlijk orer
al in de stad „fritten" te koop. Wil
men een streekgerecht proberen
(mosselen behoren hiertoe, maar die
zijn er in de zomermaanden niet) dan
moet men paling in 't groen gaan eten.
Of watersooi. Dit gerecht bestaat uit
kip in groente- en aardappelnat ge
kookt, geserveerd mèt de groenten en
aardappelen. Het woord „sooi" komt
van zieden (koken). Heeft volstrekt
niets te maken met het Noordneder
landse woord „zooi".
Op onze rondgang door de stad heb
ben we enkele bij uitstek schilder
achtige, verborgen plekjes ontmoet.
We noemen er een, die men zeker ge
zien moet hebben: de Vlaaikensgang.
Het is een „zijstraatje" van de Oude
Korenmarkt bij nummer 159. Een
kronkelsteegje, nog volkomen zeven
tiende eeuws. Hier wonen, zoals te
verwachten was, een aantal kunste
naars. Die ontmoet je trouwens over
al in de stad Waar er altijd wel en
kelen te vinden zijn: op de Grote
Markt in café Den Engel, een café
dat dag en nacht (beslist niet het
enige in Antwerepen) geopend is.
Gedurende de middaguren kan men
ook een rondvaart maken. Een inte-
ressante tocht, die door zijn duur
(drie uur) voor kinderen minder ge
schikt is. Kosten: zeventig frank.
Men begrijpe goed dat al het bo-
staande slechts een greep is uit de
veelheid, die Antwerpen de dag- (of
meerdaagse) toerist bieden kan. Wie
meer wil weten, wende zich tot de
Antwerpse Dienst voor Toerisme in
de Pelikaanstraat, tegenover het cen
traal station- Daar zal men alle in
lichtingen verstrekken, die men nodig
heeft,
Men kan er U zelfs vertellen,
dat het standbeeld van Rubens
op de Groenplaats er een func
tie bij gekregen heeft. Het is uit
geroepen tot Antwerps lieverd
je". De plaatselijke provo's
komen er samen.
is net zoiets als vastenavond: je
kunt er ai maanden van tevoren
mee bezig zijn. Er zijn mensen, die
op de lange winteravonden oerge
zellige gezinsbijeenkomsten houden
om het doel van de vakantie te be
spreken. En als iedereen het er
over eens was dat het dit keer niet
weer Oostenrijk werd, maar Italië
of Spanje of Engeland of Tunesië
misschien of Israël, dan werden ei-
kaarten gekocht, er gingen brieven
de deur uit naar de V.V.V. en naar
de ambassade van het gekozen land
en al dat materiaal werd doorgele
zen en geschift en gerubriceerd.
De heer des huizes zou zich wel
eens even belasten niet het maken
van een nieuwe kaart, waarop alle
plaatsen, die bezocht moesten wor
den, werden vermeld en alle be
langrijke of mopie routes. De jong
ste kinderen mochten hem in-kleu-
ren. De oudste zoon trok zich met
deze kaart terug in zijn werkka:
mer en maakte van triplex en klei
een hoogte-maquette, waarop de
wegen waren aangebracht. En als
dan eindelijk na vele maanden de
auto met het gezin op de vakan
tiebestemming arriveerde, kwam
men in „bekend" gebied, dat weinig
geheimen meer had.
met vakantie gaan is bepaald veel
avontuurlijker. Gewoon maar zeg
gen: „We stappen in de auto en
we zien wel waar we uitkomen".
Je hebt er een beetje moed voor
nodig en een goede auto, maar ver
rassend is het wel, zeker als je niet
zo goed in talen bent.' Tientallen
andere mogelijkheden zijn er om
op vakantie te gaan. Je kunt een
maand aan zee gaan zitten, of op
de Veluwe, of met een gezelschap
meegaan. Je kunt ook thuisblijven
en dan proberen de vakantieweken
zo plezierig mogelijk te maken. Je
kunt natuurlijk ook eerst op va
kantie gaan en dan tot de ontdek
king komen dat de kinderen nog
een maand vakantie hebben. Voor
deze laatste groepen mensen is deze
vakantiekrant van Dagblad De
Stem. „Vakantie in de Delta", be
stemd. In deze vakantiebijlage
vindt de thuisblijver een vloed van
gegevens en tips om zichzelf de
illusie te gevm dat hij toch ver
weg is. Hii wordt langs onbekende
wegen gevoerd naar prachtige of
leuke plekjes. Hij wordt ook naar
meer bekende toeristenoorden ge
bracht, maar ook dan, nog is er
naar gestreefd om deze plaatsen
nu eens anders te laten zien dan
men ze in folders leest of uit ver
halen kent.
moet aan zijn vakantietrekken ko
men, is de leidende gedachte ge
weest t.oen deze vakantiekrant
werd samengesteld, gefotografeerd,
getekend en geschreven. Voor de
heer des huizes is er een beschrij
ving van de vis-mogelijkheden en
de favoriete „stekkies", voor de
vrouw zijn er gegevens over het
winkelen in Rotterdam en Ant
werpen, Jantje kan lezen over de
prachtige spelletjes, die hij in dé
Beekse Bergen of het Zilvermeer
waar Old Shatterhands schat
ligt verborgen kan spelen en
kleine José vindt in deze krant
precies waar alle speeltuinen zijn.
Men vindt in „Vakantie in de Del
ta" beschrijvingen van een aantal
toeristische routes, van natuurpart
ken, van tochten, die men kan ma
ken door de Delta en de Biesbosch,
te land, te water en in de lucht.
van redacteuren en medewerkers
vail Dagblad De Stem is in de af
gelopen weken bezig geweest met
het verzamelen van al het mate
riaal dat in deze krant bijeen staat.
Al dit materiaal staat gerangschikt
rond een unieke getekende kaart
van het Delta-gebied. Uniek, omdat
een dergelijke toeristische kaart
niet bestaat, zeker niet in deze
vorm. Onze tekenaar heeft er me
nig inktdruppeltje aan besteed. Al
deze mensen hebben met veel ge
noegen aan de totstandkoming van
deze krant gewerkt. Het is voor
hen, maar vooral ook voor de le*
zers, die enig nut van deze krant
hebben, te hopen, dat de Neder
landse zomer zich van zijn beste
kant zal laten zien. Niet# zal fij
ner zijn dan in de komende maan
den alleen maar mensen te zien
die zich met een hoedje van va
kantiekrant-papier beschermen te
gen de zon.
