95
129
239
90
59
70
85
99
59
290
398
120
75
100
miann
HOOGSPANNING IN
OORLOGSWEEK
„Ik mik wat de oecumene
betreft op de jeugd55
johnson beantwoordde kosygins
hot-lineboodschap uit slaapkamer
i** tja»"®*'
v»6® -vobleew-
^vakantie?
ia jong bij
sec 225,-
Olieplan voor
noodsituaties
Ds. B. Blaauwendraad in Etten
hield preek met discussie
i)AGBLAD DE STEM VAN DONDERDAG 22 JUNI 1967
Boodschap
Slaap
Hoog niveau
Bijeenkomst
Oneens
Niet gelukkig
daar blijf
Spoorwegstaking
Fedorenko
Vjetbal
Verbij sterend
Buitenlandse Zaken
Er ziin
Er zijn er acht, vanaf 825Q
Dit is de
SPORTSMAN
electric SR
1LF0RD SPORTSMAN camera's
sterk favoriet!
MONDIGHEID
GEEN TRADITIES
Internationaal gesprek
over priestercelibaat
l/L-IJ.-M
2 ASPRO
woensdag 28 juni
jk
itroen,
;iegeld
akken,
ram
tik
scuits
!4 juni en uit-
osterhout en
(ADVERTENTIE)
WASHINGTON (AP) Een telexmachine in een streng bewaakte
kelderruimte van het Witte Huis begon kort na het aanbreken van
van de dag op maandag 5 juni te ratelen. Het Kremlin riep de pre
sident van de Verenigde Staten op. Ambtenaren waren perplex. Dit
was het eerste crisisgebruik van bijna legendarische „hot line" tus
sen Moskou en Washington. Alexei N. Kosygin, premier van de Sov
jet Unie, wilde Lyndon B. Johnson waten weten, dat de Russen geen
oorlog in het Midden-Oosten wilden.
Enkele uren (laarvoor was een oorlog van vijf landen uitgebroken en
Kosygin liet merken, dat 's werelds twee supermachten konden samenwer
ken om de vrede te herstellen. Afgezien van de militaire gebeurtenissen
was deze boodschap van Moskou misschien dè grote gebeurtenis in een week
van koortsachtige diplomatie.
oorlog in het Midden-Oosten de presi
dent zou noodzaken om de inspanning
in Vietnam te verminderen. Onmiddel
lijk ontbood hij perschef Christian, die
instructie kreeg de verslaggevers van
het Witte Huis te vertellen, dat zulks
beslist niet zou gebeuren.
Intussen tekende de president de be
noeming van ene J. Russell tot federale
voorzitter van een of andere commis
sie. Het routinewerk van een president
gaat ondanks crisissen door.
Om 11.36 uur maandag was er weer
een formele conferentie over de oorlog,
dit keer in de kabinetszaal. Een gehei
me deelnemer aan deze zitting was
McGeorge Bundy, president van de
Ford Foundation. Johnson had plannen
met Bundy, maar maakte die nog niet
bekend.
Terwijl deze zitting met als centraal
punt de Verenigde Naties aan de gang
was, vroeg Johnson naar vice-president
.Hubert H. Humphrey. Het bleek dat
Humphrey per vliegtuig onderweg was
van Minnesota naar Washington.
Er volgde nog een bijeenkomst dit
keer een geheime met de financiële en
economische top van de administratie.
Johnson bracht daarna precies acht
minuten door met Olavi Munkki, de
Finse ambassadeur, die naar zijn land
terugkeerde. Het was een beleefdheids
bezoek.
Na de lunch besprak Johnson met
Christian en Tom Johnson, zijn 25-jarlge
tweedeperschef de persaspecten van
de crisis. Om 17.20 uur bleek, dat Ro
bert McCloskey, de perschef van buiten
landse zaken, de pers had verteld, dat
de Ver. Staten „neutraal in gedachten
en daad" waren. Christian vertelde de
president, dat de pers vroeg of dit be
tekende, dat de Ver. Staten terugkwam
om zijijn standpunt dat de Golf van
Akaba een open waterweg moest zijn.
Johnson was nog in zijn slaapkamer
toen de boodschap van Kosygin werd
ontvangen. Maar hij liet geen ogenblik
voorbijgaan om een antwoord op te
stellen, wetende dat de gelegenheid zich
I voordeed om in een persoonlijke, recht
streekse dialoog met de Russen wegen
te vinden om de oorlog te beëindigen.
Zonder overeenstemming tussen
Washington en Moskou, was er immers
geen kans, dat de Veiligheidsraad het
eens kon worden over een formule tot
herstel van de vrede. Het contact vla de
hot line tussen Johnson en Kosygin was
daarom de eerste belangrijke diploma
tieke gebeurtenis in een crisisweek, wel
ke de Amerikaanse president op zijn
minst de helft van zijn tijd en energie
«an het conflict in het Midden-Oosten
zag wijden.
De president was al eerder om half
vijl telefonisch gewekt door Walt W.
Rostow, zijijn speciale assistent voor za
ken van nationale veiligheid, met de
mededeling, dat er een oorlog was uit-
De eerste berichten over de gevechten
waren daarvoor ontvangen door de con-
tmu-bezetting van de raamloze, met
landkaarten behangen Situatiekamer
van het Witte Huis Johnson's per
soonlijke commandopost. Het personeel
had om 2.50 uur Rostow gewekt met
het verontrustende nieuws.
Minister van buitenlandse 2aken Dean
Rusk werd een kwartier later opgebeld,
om 3.05 uur. De slaap uit zijn ogen
wrijvend, stapte Rusk in zijn eigen
auto, een doodgewone Ford, en reed
door de verlaten straten naar zijn mi
nisterie. Normaal rijdt hij er heen in
een limousine, omringd door lijfwach
ten.
Andere hoge autoriteiten waren er
f si even snel. Rostow had nog geen half
ruw nodig om zich te kleden, en naar
j liet Witte Huis te rijden. Lüciüs D.
Rattle, onderminister voor zaken be-
I treffende het Nabije Oosten en Zuid-
J Azië, haastte zich ongeschoren naar
I zijn bureau.
Toen Rostow in het Witte Huls was,
I wachtte hij 65 minuten alvorens de pre-
I sident te wekken.
Maar van half vijf af tot na mldder-
I nacht was Johnson vrijwel onafgebro-
ken bezig met dringende telefoonge-
sprekken en conferenties op hoog ni-
I veau, waarvan sommige werdén bekend-
j gemaakt, maar andere tot nu toe ge
heim zijn gebleven.
Het staatshoofd probeerde later op
de dag het dutje te doen dat hij gewend
is, maar in een periode van twee uur
werd hij vier keer opgebeld en vroeg
zelf 22 gesprekken aan een duidelijk
I bewijs van de betekenis die Johnson
I necht aan de alomtegenwoordige tele-
loon.
Verder volgde de president de hele
week trouw de televisie- en radiobe
richten en het nieuws dat persbureaus
r m het Midden-Oosten Vergaarden.
I fu? vroeëe uren van maandag om
I «55 uur, maakte hij de eerste verklaring
jan het Witte Huis bekend. De meest
I belangrijke passage, waarop Johnson in
komende dagen voornamelijk zou
voorwerken, luidde:
„De Verenigde Staten zullen al hun
l energie aanwenden om het einde van
l ae gevechten tot stand te brengen, en
I «wens een nieuw begin van program-
?as welke vrede en ontwikkeling in
5®' gehele gebied moeten verzekeren.
r Jpen een beroep op alle partijen om
I tni Y^Sheidsraad te steunen bij het
I hengen van een onmiddellijk
B staakt-het-vuren".
dpïerW? hij probeeroe gewaar te wor-
er bijna een halve wereld ver
LeP?e en overwoog wat de Verenig-
(IpVa j ter bevordering van de vre-
onHrniu cioen' gaf bij Rusk telefonisch
h Wi om sP°e(Hg een informatieve
van ?mst *e beleggen met de top
5 iiiM? copgres. Deze begon maandag
Aan«! °im UUr 'n Situatiekamer.
frnou2*iwar!n Rusk, minister van de-
ChriS? bert S, McNamara, Rostow
Er t»anj duurde 72 minuten.
vhmo voornamelijk gesproken over
Rusland tot overeenstemming met
de VquJu bomen en de aanneming in
een r Jii, xaac* te verkrijgen van
vuren be tot het staken van het
naar sbbng keerde Johnson terug
gesnrftiï Werkkamer en tussen telefoon-
h/naar routinezaken door, keek
agentsrViJlfuifY1?le en las de nieuws-
das wJE en' die hem de hele
In eelnidJ??ui telmachines, welke
bureau staan u*en basten naast zijn
?iet eens met aiies
wn commS as' Zo voorspelde
^ÜP^tator voor de tVi dat de
De president voelde zich verre van
gelukkig met die verklaring. Hij ont
bood Rusk bij zich voor een bespreking
-van -27 minuten en gaf de minister óp-
dracht aan de pers te verklaren, dat
de Ver. Staten weliswaar „nonbellige
rent" waren, maar niet onverschillig.
Nadat Rusk zijn zegje had gedaan,
ging hij naar de kabinetszaal waar
Johnson een nieuwe crisisconferentie
had belegd. Daar waren ook aanwezig
Humphrey, Atcheson, Bundy, Clifford,
McNamara, Rostow, Christian, Battle
en directeur Richard Helms van de cen
trale inlichtingendienst (C.I.A.). Het
doel van de conferentie bleef onveran
derd: overeenstemming te verkrijgen
in de Veiligheidsraad.
Naarmate de avond vorderde, teken
de Johnson stukken, voerde nog meer
telefoongesprekken, ontmoette journa
listen en keek in zijn werkkamer naar
een speciale uitzending van de tv over
het Midden-Oosten.
Om 21.50 uur 's avonds keerde de
president terug naar zijn woonvertrek
ken om daar een laat diner te nuttigen.
Maar zelfs onder het eten, keek John
son naar een extra uitzending.
De president trok zich om 23.15 uur in
zijn slaapkamer terug. Maar dat was
nog niet het eind van de eerste crisis
dag. Ruim een uur lang ging hij door
met lezen van de dagelijkse stapel van
uitgezochte stukken die hij gewoonlijk
mee naar bed neemt.
Dinsdag werd Johnson reeds om 4.29
uur 's ochtends telefonisch gewekt door
Rostow, die hem vertelde wat er ge
beurd was nadat de president was gaan
slapen. De eerste formele conferentie
begon die dag om 6.40 uur.
Behalve aan de oorlog, gaf Johnson in
de crisisweek ook veel tijd aan de drei
gende impasse over de wetgeving, wel
ke ten doel heeft een algemene spoor
wegstaking af te wenden.
Vroeg in de middag van dinsdag
kwam het bericht, dat drie Arabische
landen, w.o. de Ver. Arabische Repu
bliek, de diplomatieke betrekkingen met
de Ver. Staten hadden verbroken. Maar
de aandacht van Johnson bleef gecon
centreerd op pogingen om overeenstem
ming in de Veiligheidsraad te verkrij
gen.
Twee dagen lang had uitwisseling van
een reeks berichten over de „hot line"
zijn hoop op een spoedig eensgezind op
treden van de Veiligheidsraad versterkt.
Om 16.27 uur n.m. was Arthur J.
Goldberg, Amerika's ambassadeur bij de
Ver. Naties, aan de telefoon. Hij vertel
de, dat overeenstemming over de tekst
van een resolutie verkregen was. Later
ging Johnson naar zijn werkkamer om
tezamen met zijn perschefs te kijken
naar de tv-uitzending van de Veilig
heidsraad waar de resolutie eenstemmig
werd aanvaard. In de verwachting dat
dit zou gebeuren, hadden Johnson en
Christian twee uur eerder de reactie
van de president op het besluit van de
Veiligheidsraad opgesteld. Johnson be
sloot deze rechtstreeks via radio en tv
voor te lezen.
Om 19.45 uur n.m. meldde Christian
dat de tv-camera's voor hem klaar
stonden in de schouwburgzaal van het
Witte Huis. Maar de president, die nog
steeds op de tv keek naar wat er in
de Veiligheidsraad gebeurde, merkte op,
dat de Sovjet-gedelegeerde Nikolai Fe-
derenko aan het woord was: „Ik wil
hem blijven volgen", zei Johnson. Hij
liep toen naar de controlekamer van
de tv en zag daar op een monitor Fe
dorenko zijn rede beëindigen.
Precies om 20 uur, het belangrijke
nieuwsuur voor tv en radio, kwam
Johnson voor de camera's om te zeggen
dat het besluit van de Ver. Naties een
zeer hoopvolle uitweg voor het gevaar
in het Midden-Oosten had geopend.
Daarna ging Johnson onmiddellijk
naar de Situatiekamer voor een bespre-
va? ®en half u"r met Humphrey,
Rusk, McNamara en anderen.
.Na de bespreking ging Johnson met
zijn vrouw een wandeling maken rond
het Witte Huis, niet opgemerkt door
voorbijgangers.
Voor ze aan tafel gingen, keken de
president en anderen in de huiskamer
naar de tv-uitzending van het optreden
van de Israëlische minister van buiten
landse zaken, Abba Eban, in de Veilig
heidsraad. Om 23.30 uur ging Johnson
naar bed met zijn stapel stukken.
Woensdagochtend kreeg hij wat lan
ger rust. Hij werd pas wakker om
kwart over 6, ontbeet in zijn slaapka
mer om 7 uur en begon om 8.30 uur
een bespreking van twee uur met een
congresdelegatie van beide partijen.
McNamara en Rostow lichtten, de con
gresleden in over de situatie in het
Midden-Oosten. Maar opnieuw was het
belangrijkste punt van de bespreking
de wetgeving voor de spoorwegen.
Daarna liet Johnson zijn secretaris
voor agenda-zaken, W. Marvin Watson
jr., die de dag ervoor 43 jaar was ge
worden, bij zich komen. Johnson ver
geet de verjaardagen van zijn stafle
den nooit, maar dit keer onder de druk
van de wereldgebeurtenissen had hij er
niet aan gedacht. Hij wenste Watson
alsnog geluk en bood hem een album
met foto's aan als geschenk.
Later op de ochtend, trok Johnson
een paar minuten uit voor een van die
kleine plechtigheden, waaraan geen
enkele president zich kan onttrekken:
hij ontving een goudomrand toegangs
bewijs voor het leven tot alle wedstrij
den van de National Football League.
Daarna vergaderde hij een uur met
de raad voor de nationale veiligheid. Dit
was de eerste formele bijeenkomst van
de raad sinds de crisis. Hierna maakte
hij bekend, dat Bundy tijdelijk verlof
had van de Ford Foundation en als
hoofd van een speciale commissie van
de raad de Amerikaanse pogingen om
vrede en stabiliteit in het Midden-Oos
ten te bevorderen zou coördineren. Ver
volgens vergaderde hij een uur met de
hoogste ambtenaren van de ministeries
van financiën, arbeid en handel, en het
begrotingsbureau en de raad van econo
mische adviseurs.
Routinebezigheden volgden en op
nieuw tv-kijken naar de veiligheids
raad. Johnson was even na 21 uur thuis
voor het diner met Lady Bird en doch
ter Lynda. Hij ging om 23.30 uur naar
bed, met de dagelijkse stukkenvracht.
Donderdag werd hij pas om 6.80 uui
wakker. In bed begon hij al met zijn
marathon-ronde van telefoongesprekken.
Kort na 10 uur kwam het verbijsteren
de nieuws, dat een Amerikaans comirra-
nicatieschip bij de door Israël bezette
Egyptische kust vanaf zee en uit de
lucht was aangevallen. Toen wist hij
niet wie dat had gedaan.
Omdat vliegtuigen van de Zesde
Vloot naar het toneel van de aanval
ijlden, vond Johnson het raadzaam om
de hot line opnieuw te gebruiken en
Kosygin onmiddellijk in kennis te stel
len van de aanval en hem te verzeke
ren, dat de Amerikaanse vliegtuigen
niet in oorlogsactie waren. Vanuit zijn
slaapkamer hechtte Johnson telefonisch
zijn goedkeuring aan de bewoordingen
van de voor Kosygin bestemde bood
schap.
Terwijl deze aan het Kremlin werd
doorgetelext, kreeg Johnson het officië
le bericht van Israël, dat zijn strijd
krachten voor de aanval verantwoorde
lijk waren en per vergissing hadden
gehandeld.
Johnson stuurde toen een tweede
boodschap aan Kosygin om hem dit
te vertellen. Om 11.06 uur ging Johnson
naar de Situatiekamer.
Daar was de Israëlische aanval op het
Amerikaanse schip het grote gesprek,
en ook de houding die Goldberg namens
de Ver. Staten in het debat van de
Ver. Staten zou innemen.
Tegen 12 uur begon Johnson in zijn
werkkamer binnenlandse zaken te be
handelen met John W. Gardner, mi
nister voor gezondheid, onderwijs en
welzijn. Vervolgens ging hij dr. Hastings
Banda, de president van Malawi, be
groeten. Hij lunchte met Banda en
bleef tot 15 uur met hem in gesprek.
Nadat Banda was vertrokken, ontving
Johnson in zijn slaapkamer Humphrey,
Christian en Watson.
Ei- waren die middag nog meer con
ferenties, vooral over de hot line. On
officieel was namelijk uitgelekt, dat de
hot line met Moskou gebruikt werd, en
Johnson moest beslissen of hij dit zou
bevestigen of niet. Hij meende, dat het
beter was om de zaak openbaar te ma
ken teneinde verkeerde geruchten de
kop in te drukken.
Hierop volgde weer een boodschap
over de lijn naar Moskou om Kosygin
te vertellen, dat de Ver. Staten zouden
bekend maken, dat boodschappen met
Moskou over de hote line waren gewis
seld
Toen dit achter de rug was, zette
Johnson zich aan routinezaken in de
hoop dat de breekbare vrede in het
Midden-Oosten van uur tot uur sterker
zou worden.
Ds camera met de
meeste mogelijkheden.
De belichtingstijd en
het diafragma worden
door éen electrisch
brain bestuurd. Hij
heeft een gekoppelde
afstandsmeter en een
fantastisch objectief
met tijden tot 1/500
WASHINGTON (AP) De Ameri
kaanse commissie voor de ollevoor-
ziening van het buitenland heeft een
plan opgesteld voor nood-situaties die
tot gevolg zouden kunnen hebben dat
de ollevoorziening der Europese landen
in gevaar komt.
Door de blokkade van het Suez-ka-
naal en de sluiting van twee pijpleidin
gen waardoor per dag vijf miljoen bar
rel olie naar West-Europa kwam, dreigt
met name Europa afgesneden te wor
den van ongeveer de helft van zijn
totale olie-invoer.
Sommige Arabische landen hebben
olie-export, die dan via de zuidpunt
van Afrika gaat, weer toegestaan, zij
het met uitzondering van olie-leveran
tie aan de Verenigde Staten en Enge
land.
Maar de omvang v^n de leveranties
is waarschijnlijk toch te gering om ln
de behoefte te voorzien. De langere
toevoerweg levert eveneens bijzondere
moeilijkheden op.
Het plan machtigt de Amerikaanse
oliemaatschappijen o.m,, eventueel in
afwijking van de geldende bepalingen
van de anti-trustwetgeving:
een overzicht bij te houden van de
olie-transacties met en van andere
landen;
een schatting te maken van de be
hoeften der onderscheidene landen,
en van de beschikbare voorraden',
een voorstel in te dienen met be
trekking tot de voorraden die aan
gehouden zouden moeten worden
door en in bevriende landen;
plannen op te stellen voor de meest
efficiënte samenwerking op het ge
bied van voorraadvorming en ver
scheping;
de produktie in andere landen te
bevorderen.
DE EUROPESE Investeringsbank
leent België 16 miljoen dollar voor het
aanleggen van het Belgische stuk van
de autoweg Brussel—Parijs. Het gaat
om het traject tussen Houdeng en de
grens, een afstand van 37 kilometer. De
weg moet in 1971 klaar zijn.
(Van een onzer verslaggevers)
ETTEN „Ik mik wat de
oecumene betreft op de jéugd,
daar heb je voor de verwezen
lijking van je ideeën de meeste
kans bij. Oude bomen moet je
niet verplanten. Ik twijfel nooit
aan jonge mensen: Ik ben er tot
nu toe geen tegen gekomen, die
zich niet op één of andere ma
nier met het geloof bezighielden.
Wil je "als priester of dominee
respons bij de jongeren krijgen,
dan moet je ze op een reële ma
nier behandelen. Je moet eerst
met levensvragen aankomen en
daarna pas over geloof gaan pra
ten. Je moet ze benaderen in
hun eigen taal, wat niet inhoudt,
dat je samen met hen de hele
dag op beatmuziek moet gaan
dansen. Dan ben je in hun ogen
een oude knar, een gewilde
geestelijke leukerd en ze heb
ben nog gelijk ook".
Ds. B. J. Blaauwendraad, her
vormd predikant in Etten en Leur
gaat er gemakkelijk bij zitten. Een
goed uur gelesen leisde hij vanaf de
preekstoel in de hervormde kerk
aan de Markt in Etten een levendig
deoat over de oecumene. Zijn tegen-
en soms medespelers waren katho
lieke en protestantse jongeren, die
het recht van interruptie tijdens de
experimentele jeugddienst (dat wil
zeggen tijdens de preek) gretig
aangrepen om hun mening over de
oecumene te spuien. De dominee
werd niet gespaard. „Dominee vindt
u om met D '66 te sprëken, dat
alle kerkgenootschappen bereid moe
ten zijn te ontploffen om daarna op
de puinhopen een oecumenische
kerk te bouwen."
Dominee Blaauwendraad kan dat
best hebben. „Er word vooral in de
protestantse kerken zoveel gespro
ken over mondigheid. Wel nu, laat
ze dan ook praten. En waarom niet
onder de preek. Ik heb tijdens mijn
preken al zo vaak het gevoel gehad,
waarom staat er nu niemand op, die
zegt, ja maar dominee. Je hebt ei
niéts aan als ze dat achteraf doen"
Zijn vrouw komt binnen met koffie.
Als ze weg is, merkt hij op; „Ik
ben blij, dat ik getrouwd ben. Het
ls heerlijk om op je vrouw terug
te kunnen vallen. Voor mij is ze het
klankbord van alles wat ik doe.
Wat moeten priesters zich eenzaam
voelen. Ik geloof niet, dat je even
veel steun hebt van een huishoud
ster". Hij legt één been over de leu
ning van zijn stoel en steekt vooi
de zevende maal zijn pijp aan.
„Waar waren we gebleven? O, Ja
het experiment van de dialoog tij
dens de preek. Ik ga dat ook probe
ren tijdens een gewone dienst, waar
ook oudere mensen aanwezig zijn.
Dat moet kunnen. We gaan het dan
niet over oecumene hebben, maar
over andere problemen. Er leeft
genoeg onder de mensen. Nee, be
grijp me goed. Die jeugddiensten zijn
Vond u het gisteren ook allemaal
zo lang duren? Er kwam geen eind
aan. Het was dan ook de langste dag
van 1967. Troost u, voordat u het
weet wordt het weer rennen om voor
het donker thuis te zijn.
Minister Klompé lieeft het maar
druk met organisaties die zo graag
radio- en t.v.-zendtijd willen hebben.
Ze heeft er nu weer een paar toege
laten: de vereniging Vrije Gedachten,
de Christian Science beweging en de
Orde van' Vrijmetselaren. Ze heeft er
ook een paar de deur gewezen: de
Joost de Draaijer fanclub, de vereni
ging van Volle Evangelie zakenlieden,
de Nederlandse vegetariërsbond en
nog enkele andere. En terecht. Vrije
meningsuiting, goed, maar dan wel in
het clubblad.
De Amsterdamse rechtbank heeft
de uitspraak in de vakantiebonnen-
zaak, die vorig jaar medio juni de
hoofdstad op stelten zette, uitgesteld
tot 3 juli. Handig, als je je realiseert
dat dit jaar op 3 juli de bouwvakkers
met vakantie gaan.
De Engelsen krijgen de smaak te
pakken. Nu blijkt een zekere heer
Jack Chance, 31 jaar, vader van 3
kinderen, in een forensentrein naar
Londen te hebben gezeten gekleed in
bontmuts, zonnebril, vlinderdasje,
zwembroek, laarzen, sokken en pols
horloge. Aan de arm een paraplu.
Slechts één medereiziger reageerde:
Js het niet wat koeltjes zo?"
■k
„Prettige- vakantie. Denk om de
maagdelijkheid". Nee, dit is geen
kreet uit het Rijke Roomse Leven
van weleer. Dit staat vandaag in de
eerste jaargang nummer één van het
blaadje „PATS", maandblad van de
katholieke werkende jongeren in het
district Breda. Pats!
Het gaat vlug in Rome. De kardi-
nalenkleding wordt vereenvoudigd,
is nu verordonneerd door de Congre
gatie der Ceremoniën. De kardinalen
raken hun rijk geklede pages kwijt
en de gouddraad-garneersels aan hun
mantels. Maar het rood en de 3 me
ter lange cappa magna blijven nog.
Voor de volgende vernieuwing.
Weet u wat minister Veringa (on
derwijs en wetenschappen) een goede
minister vindt? Hij zegt het in het
blad Student 12: ,.Een goede minister
is een minister die vijftig miljoen
meer krijgt."
Bram Appel heeft in de Nieuwe
Limburger verteld waarom hij zich
helemaal uit de voetbalwereld heeft
teruggetrokken en zondagsmiddags
postzegels in zijn album zit te plak
ken: „Ik kon het niet langer aanzien.
De mentaliteit van de voetballers is
slechtfDe discipline is ver zoek.
Voetbal is een spel van een team,
maar de voetballers hier willen alle
maal hun.eigen kunststukje opvoer
ren." Nee, geef Bram maar postzegels
zonder team.
De Japanse parelkwekers en -ex.-
porteurs klagen steen en been. Hup
export gaat zienderogen achteruit.
Volgens de parelkwekers komt dit
door de huidige mode van (mini-)
korte, hooggesloten japonnen, waarop
parelcolliers niet goed uitkomen. Mi
nirok, wie is uw rampzalige uitvinr
der?
De eerste officiële tv-uitzending in
kleur in ons land wordt een NTSr
verslag van de intocht van Sinterr
klaas in Medemblik, lees ik zojuist.
Kan Zwarte Piet beter niet meeko
men, da's maar zonde van de kleuren.
In het Italiaanse weekblad „Tem
po" onthult filmschoonheid Sophia
Loren dat ze het niet erg vindt om
oud te worden, zolang zij maar kan
blijven werken. Een schone gedachte-
Verder geeft ze in dat blad een
definitie van liefde. Die luidt: „liefde
is een wederkerige amoureuze ach
ting." Vooral dat achting" is raker
opgemerkt dan je van Sophia zou ver
wachten.
MERIJN
echt niet van de baan. Ik zou die
uit willen bouwen tot streek-jeugd-
diensten." Hij legt ook zijn andere
been over de leuning.
„Weet u wat het probleem is. De
protestantse gemeenten in Brabant
zijn te klein. Als j® voor één ge
meente een experimentele jeugd
dienst zou organiseren, zit je met
dertig man in de kerk. Dat is om te
kotsen. Je kunt dan onmogelijk tot
een fatsoenlijk gesprek komen. Ik
zou op Hemelvaartsdag of zo
een jeugddienst voor bijvoorbeeld
heel West-Brabant willen beleggen.
Eigenlijk liever een jeugddag. Het
eist heel wat voorbereiding, maag
ik reken op de steun van collega
predikanten en eventueel van pries
ters. Die dag hoeft wat mij betreft
echt niet per se in Etten gehouden te
worden. Dat kan ook ergens an
ders, Ik wil ook proberen samen
met de katholieken iets te gaan
doen. Ik denk aan een gezamenlijke
kerstzangdienst, ofschoon ik de
Brabanders niet zulke bijster goede
zangers vind."
Hij pauzeert even. „Het idee van die
experimentele jeugddienst heeft al
tijd bij me geleefd. Tijdens mijn stu
die, waarmee ik in 1956 begon, heb
ik links en rechts gepreekt in
jeugd-kapellen en drive-in-kerkdien-
sten. Dat was enorm leuk en lk heb
er veel van geleerd. Ook toen schuw
de ik het debat met de jongeren
niet, al moest ik wel oppassen, dat
ik met mijn toen nog geringe ken
nis van de theologie niet onder ta
fel werd gepraat. In 1964 werd ik
beroepen fit Etten en Leur. Ik had
nog steeds het idee van de dialoog
tijdens de dienst in mijn achterhoofd.
Ik heb er toen over gesproken met
rector dr. J. de Jong van het semi
narie van de Hervormde Kerk. Hij
zei, ja, maar het is niet eenvoudig.
Voor mij was dat een reden temeer
om door te zetten. Uiteindelijk spra
ken we af, dat we het zouden pro
beren. Ik heb met opzet een jeugd
dienst gekozen, omdat je dan met
vastgeroest zit in het oude patroon.
Ik durf het nu ook wel met ouderen
aan.
Via de hulstelefoon vraagt hij of zl]u
vrouw nog koffie wil brengen. „Ei
genlijk heb ik het in Etten en Leur
wel getroffen. De bevolking komt
overal vandaan en zit daarom niet
vast aan bepaalde tradities. Eigen
lijk kun je hier alles doen. Alleen
ls het wel moeilijk om de gemeen
schap, die door de grote verschei
denheid in bevolking als los zand aan
elkaar hangt, bij elkaar te krijgen.
De samenwerking met de katholie
ke geestelijkheid is goed. Er zaten
zexer vijftig katholieke jongeren ln
de dmnst".
„Wanneer ik mijn plannen ga' ver
wezenlijken? In de hervormde kerk
bouwen wij ieder jaar een wintei-
programma op. Daarin wil ik de
experimentele diensten gaan herha
len. Buiten de programmering om
wil ik echter de zaak verder uit
gaan bouwen met de katholieken.'
WASHINGTON Ruim drie we
ken voor het begin van de bisschop
pensynode in Rome, zal in Was
hington een internationaal sytnposl-
um over het priestercelibaat worden
gehouden. De katholieke universiteit
van Notre Dame heeft voor dit eve
nement dat van 6 tot 8 september
in Washington plaatsvindt, een aan
tal theologen van naam uit de V.S.,
Canada en Europa uitgenodigd.
De bijeenkomst wordt belegd door
de nationale vereniging van pastora
le vernieuwing.
(ADVERTENTIE)
Plotselinge hoofdpijn
Opkomende verkoudheid?
Laat uw vakantie niet bederven
Neem 'ASPRO' mee
V/ant u weet 't:
•&i '«.Ct&toCufeei fit/
