fcort voor strijd losbarstte:
NASSER OVERTUIGD VAN
ZEGE ZONDER OORLOG
volop smullen!!
Corruptie verpest
leven in Indonesië
mmrform
Aaaaaardbeien
Mijn Vaderdag is weer goed!
Ik geef hem KAREL1 sigaren
Er is maar één... KAREL 1 (enmaaréén vader)
w
JJ&S
Vriendelijk
ieuwe Wet op
fcnW.-Duitsland
Aftreden
ENORME GELDSCHAARSTE
OORZAAK VAN ELLENDE
past in de
piepkleinste
keuken
Treiteren
DAGBLAD DE STEM VAN VRIJDAG 16 JUNI 1967
Zondag klankbeeid
I "arig D, „f a if Verdar wordt uit-
Overbekend
Ambtenarij
ATHENE (A.P) De oorlogskoorts, die in Cairo van uur tot uur
I heviger werd om tenslotte tot uitbarsting te komen in een openlijke
I oorlog, is precies drie weken geleden begonnen, een tijdsruimte, die
nu een eeuwigheid schijnt. Het is thans duidelijk, dat president Gamal
Abdel Nasser geen oorlog verwachtte en pas werkelijk bezorgd werd,
toen op 1 juni werd bekendgemaakt, dat generaal-majoor Mosje Dayan
in Israël was benoemd tot minister van landsverdediging.
Een Arabisch ambassadeur, die drie dagen voor het uitbreken van de oorlog
anderhalf uur bij Nasser had doorgebracht, deelde mee, dat Nasser tot hem
had gezegd dat er geen oorlog zou komen.
,,Hij dacht dat hij al gewonnen had en dat Israël geen openlijke strijd zou
wagen", vertelde de ambassadeur, die verzocht zijn naam geheim te houden.
Terwijl de Egyptische propaganda-
I machine oorlogszuchtige verklaringen
Iuitbraakte werden dwars over alle
latraten enorme spandoeken uitgehan
gen'waarop werd opgeroepen tot ver
nietiging van Israël en drukten de
kranten schreeuwende koppen, die luid-
Iden: „Oorlog is onvermijdelijk".
I De Egyptische autoriteiten waren,
[naarmate de oorlogsgeruchten toena-
Inten steeds meer bereid Amerikaanse
Icorrespondenten medewerking te ver-
llenen. Er werd voor hen een tocht naar
I het front door de Sinai georganiseerd
[en hun berichten over hetgeen zij ge
lzien hadden werden praktisch ongecen
sureerd verzonden.
I De correspondenten kregen legeraf-
Idelingen te zien in El Arisj, de stra
tegisch belangrijke stad aan de zeekust
I van Sinai, die door de Israëli's op de
tweede dag van de oorlog werd m-
I genomen, alsmede afdelingen van het
Palestijnse bevrijdingsleger (F.L.O.),
die oefenden in Gaza. dat eveneens in
I het begin van de bliksemoorlog door
I de Israëli's werd veroverd.
Op zondag 4 juni, aan de vooravond
Ivan de oorlog, maakte Nasser bekend,
Idat hij twee vice-presidenten naar Was-
ihington zou zenden om het Egyptische
standpunt in de crisis uiteen te zetten.
De beide vice-presidenten, Zakaria Mo-
ADVERTENTIE)
PöffitU
PDTSTILl
CD. 17811
bow st dtstlfcicr* ou sun
die speciaal met
sodawater
behouden blijft!
WORDEMANN N.V., AMSTERDAM
hoeiddin en Mahmoed Fawzy, worden
beschouwd als gematigd. Het leek er op
dat het hoogtepunt van de crisis voor
bij was en het stadium van onderhan
delingen zou beginnen, maar zover
kwam het niet.
Op maandag 5 juni te kwart over
negen verschenen de eerste Israëlische
vliegtuigen boven Cairo en trad het
Egyptische afweergeschut in werking
De mensen jubelden en riepen: „He*
is gedaan met Israël".
(Van onze correspondent)
BREDA Binnenkort is bij onze
|oosterburen de parlementaire behande-
f te verwachten van de Notstands-
Igesetze (Wet op de Noodtoestand) In
West-Duitsland.
-Het parlement in Bonn zal dan al of
j niet zijn goedkeuring moeten hechten
■jan een grondwetswijziging, die het de
Ipbv?8 m°2eltik maakt in bepaalde
Ik u te werken zonder democra-
usche controle. De Westduitse grond-
I Jnan *949 voorziet niet in een der-
lö ar^el, omdat men geen herha-
vvsnste van de toestand zoals die
Rüaatu--0 wereldoorlogen bestond,
IvBoi! ij- toenmalige machthebbers
ImS'i ugmisbmik maakten van de
I prA !j die artikel 48 van de
IW et ,schieP- Adolf Hitier zette de
IH °PJdlt misbruik door na de Rijks-
■wgorand wederom een Notstandsge-
Ivan it vaardisen ..tot bescherming
IvniiftV? 011 staat waarmee hij naar
I ten p^ur,arrestaties kon doen verrich-
ihui' 0£-ers ontslaan en benoemen,
■toena« gen laten verrichten, censuur
wepassen enz.
Zins tw.Cjting van de grondwetswijzi-
I Ze-p Duitse regering aan de la-
I heime w^tfren.Cie organen nu a' 45 g«-
>iae 'ocgezonden. die de rege-
ian hm .™lmachten zullen geven
Jacht tuchzelf ooit heeft toebe-
fok dp6 vvan Tom Pauka,
111 uur iiit, zonhagochtend om
I Vah dezp 7r,a de inhoud van 19
I bekend USfenaa e hureauladewetten
I J'curnmt? 1,6emaakt. In deze radio-
®en van ioort men o.a. de stem-
D 5Iak.bondsraan Fritz von Opel,
«erkschafc nr Ian de Deutsche Ge-
I 46 met .(in i, f JasPers geciteerd,
hunter»™,?,:J?°ek -Wohin treibt die
I'isiè 0geeflUeen- uiterst sombere
1 Hui island.
°P de toekomst van West-
Zij bleven vriendelijk tegen de Ame
rikanen ondanks de fel anti-Amerikaan
se aanplakbiljetten, die overal in de
hoofdstad op de muren verschenen en
de boosaardige aanvallen op de V.S.
in de regeringspers.
Op het bureau van The Associated Press
kon nog gewerkt worden en er waren
geen aanduidingen, dat de werkzaam
heden op andere wijze zouden worden
beperkt dan door de normale „blinde
censuur", die in Cairo altijd voor bui
tenlandse correspondenten wordt toege
past en hierin bestaat, dat zij hun
berichten via overheidsinstanties moe
ten verzenden.
De radio trompetterde berichten over
neergeschoten Israëlische vliegtuigen
en beëindigde de dag met de bewe
ring, dat Egyptische piloten 86 Israë
lische straaljagers hadden neergescho
ten.
Vanaf het balkon van een centraal
gelegen kantoor was duidelijk waar te
nemen dat de bewering vals was. Jour
nalisten zagen de Israëlische vliegtui
gen van drie uur 's middags tot diep
in de nacht over de stad scheren. Zij
bombardeerden militaire vliegvelden
en vernielden het internationale vlieg
veld van Cairo. Er was onmiskenbaar
iets misgelopen voor Egypte.
De radio bleef echter overwinnings-
berichten voor de Egyptische strijd
krachten spuien, maar militaire com-1
muniqués werden bijna niet verstrekt.
Omstreeks dinsdagnacht half drie
op 6 juni was de ramp, die de Egyp
tische strijdkrachten had getroffen,
duidelijk. Volgens Israëlische berich
ten had Israël de Egyptische luchtmacht
binnen drie uur vernietigd. De meeste
Egyptische toestellen kregen niet eens
de kans om op te stijgen.
Toen kwam de tegenzet van Nasser.
Radio Cairo maakte dinsdagmorgen
al vroeg bekend, dat de oorlog „een
nieuwe wending" had genomen door
dat Engeland en de V.S. Israël hadden
gesteund.
Laat in de middag maakte Egypte
bekend, dat het de diplomati-eke be
trekkingen met de V.S. zou verbreken.
De veiligheidsdienst van het minis
terie van binnenlandse zaken riep de
Amerikaanse correspondenten bij elk
aar en interneerde hen in een klein
hotel in het centrum van Cairo.
Naarmate de uren verstreken werden
ook andere Amerikanen, van wie som
migen al lang in Caïro woonden, naar
het hotel gebracht. Vrouwen, kinderen,
onderwijzers, missionarissen, 'n paar
toeristen en personeel van een Ameri
kaanse oliemaatschappij voegden zich
bij de correspondenten.
Drie dagen hebben de Amerikaanse
geïnterneerden gewacht in dit hotel dat
slechts één ingang en geen uitgang
heeft.
Het personeel van het hotel was ge
schokt als het via de transistorradio's
van de correspondenten nieuwsberich
ten van de B.B.C. hoorde. f
De minister van binnenlandsè zaken
stemde er in samenwerking met de
Amerikaanse ambassade in toe, dat
de Amerikanen zouden vertrekken met
een gecharterd Grieks schip, dat za
terdag uit Alexandrië naar Pireaus zou
vertrekken.
Vrijdag hield Nasser zijn langverwach
te rede tot het volk, zijn eerste sinds
het uitbreken van de oorlog. Hij maak
te zijn aftreden bekend.
Enkele minuten daarna waren de
straten van Cairo vol schreeuwende
benden De demonstraties waren goed
gecoördineerd. Een deel der demon
stranten verscheen op het Tahrirplein,
het voornaamste van Cairo, in vracht
auto's van de regering en bussen en
begon weidra door de stad te trekken.
Er klonk luchtalarm, de straten wer
den verduisterd maar de menigte groei
de aan.
Een bende viel het hotel aan, waar
de Amerikanen waren geïnterneerd. Al
le 250 Amerikanen in het hotel wer
den in een kelder gepropt. Men kon
horen, dat buiten op straat handgra
naten ontploften en met machinepisto
len werd geschoten. Ook hoorde men
slagen op een zwaar gegrendelde deur
van de keider naar de straat.
De in de kelder opeengehoopte Ame-
(ADVERTENTIE)
Naweeën van lie ooilog in het Midden-Oosten. Een Palestijnse vluchteling
in gescheurde kleren trekt de rivier de Jordaan over, met een kind op zijn rug,
Veie vluchtelingen trekken dagelijks nog de rivier over in heide richtingen.
(Van onze speciale verslaggever)
DJAKARTA De nieuwe
machthebbers van Indonesië heb
ben het niet gemakkelijk. Beter is
trouwens te zeggen dat ze 't bij
zonder moeilijk hebben.
Hardnekkige gezwellen als
corruptie en bureaucratie zijn niet
van de dag op de nacht weg te
snijden, want de staatshuishou
ding is door en door verziekt.
Van hoog tot laag is er van alles
en nog wat „georganiseerd" om rijk
te worden of in leven te blijven. Het
laatste is nog steeds het grondprinci
pe van elk bestaan. Ergo: er zal cor
ruptie blijven zolang er te weinig
wordt verdiend om rond te komen-
Mensen, die jarenlang illegale we
gen hebben bewandeld om zichzelf zo
veel mogelijk te bevoordelen bijna
elke Indonesiër kan hiervan meepra
ten worden bij een wisseling van
regime niet plotseling bekeerd.
Het gevangen zetten en zelfs ter dood
veroordelen van enkele hoge staats-
funotiionariSiSen, die zich ten koste van
het volk rijk gestolen hebben hen
treft thans alle blaam van het schan
delijke financieel-economische beleid
van de afgelopen jaren verhindert
anderen niet zich op welke schaal of
op welk vlak ook aan hetzelfde euvel
schuldig te maken.
„Als generaal Soeharto werkelijk al
le corruptie zou willen uitbannen", zo
verklaarde een Indonesiër, die niet aan
de goede bedoelingen van de waarne
mend president twijfelde, „zou bij ten
minste de helft van het volk achter
slot en grendel moeten zetten. Voor
het leger en de politie behoeft geen
uitzondering te worden gemaakt. Uni
formen en wapens oefenen op zichzelf
reeds een zekere druk uit. Men is er
bang voor. De ervaring heeft bovendien
geleerd dat een mensenleven niet telt.
Veel grove overtredingen door gezags
dragers worden niet eens gemeld. Van
de verkeerspolitie is bijvoorbeeld be
kend dat ze het grootste' deel van de
vaak ten onrechte opgelegde boeten in
eigen zak laat verdwijnen".
Een andere Indonesiër zei: „Hoe kan
je orde op zaken stellen bij een volk,
dat onder het mom van nationalisme
de bitterste armoede heeft moeten slik
ken? De afleidingsmanoeuvres van
Soekarno zijn overbekend-
Denk maar eens aan de confronta
tiepolitiek ten opzichte van Maleisië,
waaraan Soeharto en de zijnen het
vorig jaar een einde maakten- Men ge
looft niet meer in kreten, maar alleen
nog in zichzelf. Het bevorderen van
eerlijkheid en ijver zal een van de
grootste problemen van het nieuwe be
wind zijn. Noch het een, noch het an
der zal kunnen worden bereikt als de
koopkracht niet kan worden vergroot
en als de welvaart van enkelen niet
gemeengoed voor velen wordt".
Het moeilijke van de huidige situa
tie is dat de noodzakelijke monetaire
maatregelen, die getroffen zijn. het
leven eerder duurder dan goedkoper
hebben gemaakt. De schaarste aan
geld is zo groot dat vele zaken hun
deuren gesloten hebben, \yat de werk
gelegenheid nog geringer heeft gemaakt
(De constante Nederlandse steun dit
jaar 36 miljoen gulden betekent
hier toch wel een belangrijke hulp)
Een groot deel van de batikbedrij
ven is hierbij, doch, erger: ook enkele
exporthuizen zijn het slachtoffer van de
krappe geldmarkt geworden. ij zijn
niet langer tot voorfinanciering in
staat, terwijl kredieten onmogelijk aan
getrokken kunnen worden.
De export van levensbelang voor
Indonesië en toch al tot een beden
kelijk niveau gedaald wordt, even
als trouwens de import, nog door de
rompslomp van de bureaucratie be
dreigd-
Een kritische geest heeft dit onlangs
in het dagblad Djakarta Times aan
de kaak gesteld. Een exportvergunning
zo werd gesteld, heeft 39 verschillen
de handtekeningen of stempels nodig,
een importvergunning kan het met 19
af.
Als het toppunt van ambtenarij werd
gesignaleerd dat het ontbreken van een
signatuur er oorzaak van kan zijn dat
de voor verscheping gereedgemaakte
goederen op de kade blijven liggen.
De komst van een volgend schip moet
dan worden afgewacht dikwijls we
ken en soms maanden later alvo
rens een begin kan worden gemaakt
met het verdienen van de zo broodno
dige deviezen.
„We zijn er al zo slecht aan toe",
bracht 'een zakenman naar voren. „On
ze produktie ligt ver tien achter bij
vroeger als gevolg van het ontbreken
van transportmiddelen, machine-onder
delen, kunstmest, enz- Traditionele ex
portgoederen als rijst en suiker moe
ten thans tegen betaling van buiten
landse valuta worden geïmporteerd. O
lie, kopra, thee, tin, koffie, tabak, al
les is achteruitgegaan. Moet de bu
reaucratie ons nu ook nog eens de das
omdoen?"
Tegen de smokkelhandel, die in het
rijk van de duizenden eilanden welig
tieren kan, gaat de marine thans
krachtdadig optreden. Speciale com
mando's zijn in oprichting, die door
schout-bij-nacht Sjaaf zullen worden ge^
dirigeerd.
De laatste heeft in de maand mei
een lange inspectietocht gemaakt- Hij
heeft al gerapporteerd dat hij in ver
schillende delen van Indonesië niet nin-
dier dan vijftig notoire smokkelhavens
heeft ontmaskerd, welke van nu af
aan extra-aandiacht zullen krijgen-
De vraag blijft natuurlijk of de
Slechts 12 cm hoog, past op het
kleinste model koelkast Maar dit
minimum formaat biedt maximaal
kook-, bak- en braadcomfort: 4 grot®
branders en een rechaudbrander,
tevens centrale aansteekr
Bovendien een prachtig mode?, een
sieraad in de keuken! Nu kopen be*
tekent: er direct plezier van hebben!
Doe mee aan onze prijsvraag en
win een BIJZETFORNUIS.
Het is heel gemakkelijk. - Uw
handelaar vertstrekt U alle inlicht
tingen.
smokkel van grondstoffen en goederen
naar havens op het Aziatische conti
nent effectief kan worden bestreden-
Men heeft er niet alleen een vloot van
snelle schepen voor nodig, maar ook
een legertje van smetteloze ambtena
ren-
De laatsten zullen zich moeten me
ten met minder scrupuleuze collega's.
Het is in Indonesië een publiek ge
heim dat geüniformeerde en niet-gé-
uniformeerde staatsfunctionarissen het
weglekken van kostbare deviezen oog
luikend toestaan omdat ze van de
smokkelhandel meeprofiteren.
rikanen baanden zich een weg langs
mannen van de veiligheidsdienst om
de hal te bereiken, waar zij tenminste
een betere kans hadden zich te ver
weren als de bende zou binnendringen.
Na 2,5 uur werd de bende, die pro
beerde het hotel binnen te komen, door
speciale met machinegeweren en hand
granaten bewapende mannen van de
veiligheidsdienst teruggedreven. In de
verte kon men nog het gehuil van an
dere benden horen.
In het naburige Hiltonhotel vielen le
den van het personeel een Britse be
zoeker aan, die zij beschuldigden van
pogingen om vanuit zijn kamer met
een sigaret seinen te geven aan vlieg
tuigen.
Een Amerikaanse werknemer van 'n
oliemaatschappij snelde hem te hulp,
maar werd in zijn gezicht geslagen en
geschopt. Een groep hoger personeel
van het hotel slaagde erin. beide man
nen te bevrijden.
Plotseling, te middernacht, maakte
het ministerie van binnenlandse zaken
bekend, dat alle Amerikanen 's nachts
om twee uur per trein naar Alexan
drië zouden worden gebracht. Op dat
tijdstip werden de geïnterneerde Ame
rikanen in houten vrachtauto's van de
politie geladen en door verduisterde
straten naar het spoorwegstation van
Cairo gereden. Daar ontmoetten zij
meer dan 300 andere Amerikanen die
in 'andere hotel van Cairo geïnterneerd
waren geweest.
De trein reed zonder te stoppen naar
Alexandrië.
Toen hij zaterdag het marinestation
binnenreed om de passagiers te laten
uitstappen, schreeuwden spoorweg- en
havenarbeiders beledigingen en spuw
den tegen de trein.
Kruiers weigerden Amerikaanse ba
gage te dragen en een peloton Egypti
sche soldaten stond toe te zien, toen
de 577 Amerikanen uit de trein stap
ten en naar de douanesectie van het
station gingen.
Daar werden zij getreiterd door amb
tenaren, die alle bagage openmaakten,
persoonlijke brieven lazen, persoonlijke
kiekjes en grammofoonplatsn op de
grond wierpen en een aantal Ameri
kanen, waaronder vrouwen, fouilleer
den. De douaneformaliteiten duurden ze
ven uur en al die tijd mocht niet wor
den gegeten of gedronken.
Zaterdag om vijf uur 's middags
gingen de laatste Amerikanen aan
boord van het Griekse lijnschip „Ca
rina". Anderen vormden een keten om
alle bagage aan boord te brengen.
Om half zes voer het schip af. Aan
boord waren het personeel van de A-
merikaanse ambassade te Cairo en alle
andere Amerikanen, die waren uitge
wezen.
Een functionaris van de Amerikaanse
hulpverlening bleef achter. Hij verloor
op het eindstation het bewustzijn ten
gevolge van een opengebroken maag
zweer.
Hij werd naar een ziekenhuis te A-
lexandrië gebracht, waar hij, naar de
functionarissen van de Amerikaanse
ambassade later meedeelden, kort na
het vertrek van de „Carina" overleed
Ook bleven in Cairo achter 100 Ame
rikanen in dienst van de Pan Ameri-
can Oil Company, die evenals twee A-
merikaanse correspondenten van de
Egyptenaren mochten blijven.
Van deze uitzonderingen is geen offi
ciële verklaiüng gegeven.
In Cairo verdween de gehele joodse
gemeenschap van 2.200 personen kort
na het uitbreken van de oorlog. Ook
andere Egyptenaren, van wie velen
nauw bevriend waren met Amerikanen,
verdwenen.
Toen de „Carina" de Egyptische 12
mijlszone was gepasseerd, kwam een
torpedobootjager van de Amerikaanse
vloot haar begeleiden voor geval van
nood.
(ADVERTENTIE)
