gq
nn
O
We krijgen hetzelfde schijnheilige politieke
spel als na de Sinaï-campagne in 1956
ISRAELS SOMBERE TOEKOMST
Zelfmoordenaars" sloegen Syrië
DE OORLOGSBUIT IS GRAUW
Hulp voor
en Arabieren
NN
MOBILISATIE IN V.S.
Oorlog kostte
Israël 100 min
Oorlogssouvenir op ezeltje
ii"vermoord
MUUR TEGEN
DE GROND IN
JERUZALEM
'n Marokko twee
L
Nederlandse hulp
aan Indonesië
Duizenden Egyptische
soldaten zwerven nog
in Sinaï-woestijn
DAGBLAD DE STEM VAN DINSDAG 13 JUNI 1967
GEEN UITWEG
NODELOZE DOOD
loopt in de
SPEL
GAT
PEIL
TREK
:cht niets anders
i das want voor
an, die wij in
iben aan te bie-
meest vinding-
te verontschul-
van Trevira, de
van Hclanca. In
7.90
uiver zijde me.
nodieuze dessins
jen. Een zo grote
:rs er voortaan
srdags" bij kun-
9.75
.nopen niet vei
chenk waaraan
wist u ook dat
ipen waarvan de
len zijn op een
and? We hebben
in velerlei vorm
ineens diamant-
kleur. Ter gele
st in cadcauver-
5.90
ïparaplu van pu
|vcer droog is, in
a; de stok is van
1 de prijs 16.75
(Van onze speciale verslaggever Piet Snoeren)
TEL AVIV Dit is het verhaal van de jongens en mannen, die
juichten en wuifden naar de meisjes aan de kant, terwijl zij wisten,
dat hun doodvonnis in koelen bloede getekend was. Ik schrijf het
met tegenzin, want het is ©en afschuwelijk verhaal. Maar het is goed,
dat hulpvaardig Nederland weet, welke offers Israël zelf heeft wil
len hrengen in de strijd voor zijn naakte bestaan.
De Syrische heuvels strekken
zich uit van de wit besneeuwde
berg Hermon tot aan het blauwe
meer van Kinneris. Ze liggen tot 20
30 km het land in. De hellingen
vol steenslag en distels zijn onbe
gaanbaar. Iedere top is een fort.
Twintig jaar lang hebben de wrok
kende Syriërs zich hier dieper en
dieper in het gebied ingegraven en
gewacht op de dag, dat zij Israël de
rekening van hun haat konden pre
senteren. Het heeft Israël precies
24 uur gekost om het langgerekte
bolwerk te nemen, k zal nu ver
tellen, hoe dat gegaan is.
Voordat de tanks tegen de ruige
hellingen konden opklimmen moesten
er wegen worden gemaakt. Dat ge
beurde met bulldozers. Onder moor
dend kruisvuur kropen de Israëli
sche chauffeurs omhoog. Het waren
vrijwilligers. Zij werden weggemaaid
maar er kwam een tweede golf, en
een derde. Zij kenden hun lot, deze
chauffeurs, maar zij wisten ook dat
het noodzakelijk was. Zij zaten zin
gend achter het stuur en vele van
hen stierven tussen de distels.
Tot de tanks de top hadden bereikt
van de heuvels en konden uitwaai
eren over de hoogvlakte.
Daarna kwam de tweede categorie
van zelfmoordenaars: de infanterie.
Hun opdracht was de forten te ver
overen en het Syrische geschut tot
zwijgen te brengen. Ik heb ze ge
zien, die forten. Het begint met een
loopgraaf rond de top van een heu
vel. Zij is bijna 2 meter diep en
zo smal, dat men er de ellebogen
tegen het lijf gedrukt moet houden.
Dit heeft twee voordelen. Zulke loop
graven zijn onkwetsbaar voor bom
men en de vijand, dlie erin door
dringt, kan slechts zeer lichte wa
pens gebruiken. Maar dat is niet
alles. Boven de eerste loopgraaf ligt
een tweede, en daarboven de derde.
Pas op de top van de heuvel ligt
ingegraven in het graniet, de zware
artillerie verscholen. Men kan die
plaats slechts bereiken door in een
lange spiraal van loopgraven drie
maal rond de heuvel te gaan. En
nu het ergste: die forten hebben
geen uitgang. Het betekent in die 50
cm smalle pijpen,dje rond de Sy
rische heuvels draaien,, sterven of
overwinnen: vluchten kan men er
niet.
Een infanterist, die het overleefd
heeft, vertelt mij hoe het gegaan is.
Zijn ogen staan afwezig, alsof het
beeld van die verschrikking nog
steeds op zijn netvlies aanwezig is.
„Je springt in zo'n loopgraaf. Je
schiet blindelings te stengun leeg Dan
druk je je tegen de rotswand om de
volgende te laten passeren. Zo gaat
het door, meter voor meter, spiraal
na spiraal. Na iedere bocht komen
nieuwe Syriërs, die vechten tot ze
dood zijn, omdat daar geen uitweg
is. Kruipend over lijken, tastend je
weg zoekend door de duistere pijpen,
doof van het lawaai en blind van
de kruitdamp moet je voortgaan tot
je de top van de heuvel hebt be
reikt en er geen vijand meer in le
ven is. Op het laatst zijn er geen
wapens meer. Je vecht met het mes
en met je blote handen".
Gemiddeld kostte de verovering van
zulke forten aan honderd Israëlische
soldaten het leven. En er waren veel
forten. De eerste infanterist die in de
loopgraaf kwam wist dat hij dood
zou gaan- De tweede ook enzo
voorts, een fatale onontkoombare
wiskundige reeks. Maar zij wisten
ook, dat het noodzakelijk was- Zij
lieten zich naar de slachtbank voe
ren, totdat de laatste heuvel, het
laatste fort, in hun handen was. En
totdat de vlakte van Damascus on
beschermd voor hen open lag.
In het bloedspoor van deze opmars
der „zelfmoordenaars" ben ik van
Gadot de lafhartig beschoten kib
boets aian deze kant van de Jordaan
door'de Syrische'heuvels de weg
naar Damascus opgegaan.
Het slagveld is verlaten, op enkele
Israëlische schildwachten na, die
vermoeid „shalom" roepen: vrede.
Alle gewas is bruinverbrand door de
hitte van het artillerievuur.
Uitgebrande wrakken van tanks en
legerwagens wijzen de we? door het
slagveld Rondcirkelende gieren en 't
gejank van jakhalzen markeren de
plaatsen, waar de slachtoffers van
het bloedbad liggen: him haat uit
geblust verenigd in 'n nodeloze dood.
De eucalyptusbomen vlammen als
rouiwkaarsen overal op het massa
graf der Syrische heuvels.
Ik vraag een officier, of men de
zwaarte van hun offer tevoren heeft
onderkend en of het allemaal nodig
is geweest. Zijn gezicht is een mas
ker van zweet en stof de ogen
drukken -zoveel leed uit dat ik hem
niet lang kan aankijken- „Tijdens
mijn officiersopleiding" zegt hij, „heb
ik niets anders gedaan dan de Sy
rische forten bestudeerd. Ja: wij
kenden het offer". Zijn betoog ver
bergt niet, dat de versterkingen ook
veroverd hadden kunnen worden
langs de heuvelrug door omsingeling
en uithongering. Maar dat zou weken
gekost hebben en Moshe Dayan, de
„Leeuw van Sinai" wilde geen tijd
verliezen tot de grote mogendheden
Israël een wapenstilstand zouden af
dwingen. ,,Wij moesten de Syrische
hejivels kost wat kost hebben", zegt
de officier verder. „Nasser is dom
en Hoessein is zwak, daar ligt ons
gevaar niet".
Hij wijst naar ,,De Moeder" zo
gehelen, omdat de hele heuvel de
vorm van een vrouwenborst heeft,
„Vandaar werden onze dorpen be
schoten. Dag in dag uit, jarenlang.
Daarom moesten wij de heuvels heb-
De „Leeuw van de Sinaï", Israëls
minister van defensie Mosje Dayan
(rechts) met de chef-staf, generaal
Yitsbak Rabin.
ben. Ik ben ervan overtuigd, dat Sy
rië ze nooit meer zal terugkrijgen".
Ik schrijf dit in Tiberias, aan het
Meer van Galilea. Enkele uren gele
den trokken er, zingend, de soldaten
voorbij op weg naar het front. Zij
hadden uitzicht op de besneeuwde
top van de berg Hermon, die in de
oude geschriften aan het joodse volk
beloofd wordt als opperste oorlogs
buit in hun strijd om de grond van
Israël. Hier werden zij gedood, maar
de berg Hermon is veroverd. De
schemering legt -een rouwwade om
zijn flanken. De ondergaande zon
geeft hem een bloedrood aureool.
(Van onze speciale verslaggever
r^r.. Piet" Snoeren)
TEL AVIV Ondanks alle over
winningen en de felle beheersing der
joden is er een probleem in Israël,
zoals ik al eerder schreef. Ik zie
het in al zijn naaktheid liggen wan
neer ik naar Jeruzalem rijd over
een weg, die kortgeleden nog ver
pulverd lag onder Jordaans kruis
vuur-
Ik rijd langs dalen van gapende
bomkraters, door voorsteden, waar
de oorlogsbuit en de geblinddoekte
gevangenen even grauw zijn als de
geraniums kleurig. De weg loopt
pal langs de grens, maar dat hoeft
men niet te weten, want men ziet
het vanzelf wel. Aan de ene kant
het welige groen van de voorzomer
uit de onwillige bodem geperst in
de 19 jaar van Israëls moeizame on
afhankelijkheid-
Dan opeens alsof er een reusach
tig -scheermes over het landschap
is gehaald, heuvels, die grijs zijn
van onvruchtbaarheid na 1400 jaar
Arabisch en Turks bewind 'n wacht
post wijst met zijn stengun beurte
lings naar de ene en naar de an
dere kant- „Dit is de oorlog der ja
loezie", zegt hij, „zoals alle leed
van de joden door jaloezie is ver
oorzaakt."
Ik vr;aa,g hem naar de achtergrond
van de militaire overwinning. Hij ant
woordt met 'n wedervraag: „Hebt u
Nasser wel eens gehoord?" Ik niet,
maar hij vervolgt: „Nasser heeft ge
zegd, de Arabieren moeten de joden
uitroeien, dat meende hij.
Wij wisten dat de inwoners van
ieder veroverd dorp de keel zou wor
den afgesneden, daarom moesten wij
er wel voor zorgen, dat ze niet in
onze dorpen zouden komen. Weet u
wat er in Hebron is gebeurd?"
Ik knik, want ik denk dat hij
het weer wil hebben over de drie
Israëlische soldaten, die daar door
de Arabieren op een verschrikkelijke
manier zijn vermoord- Maar hij zegt,
zijn blik starend naar de kale heu
vels van Jordanië: „In Hebron heb
ben ze een joodse kostschool over
vallen, niemand heeft de aanval over
leefd. De leraren niet en de kinde
ren niet. Er waren heel jonge kin
deren bij. Onder meer een broertje
van mij. Dat was in 1929.
Nu heb ik zelf kinderen, dat is de
achtergrond van onze overwinning".
Ik zeg dat de bewoners van alle be
zette dorpen in Jordanië „shalom"
roepen tegen de overwinnende troe
pen, het Hebreeuwse woord voor
„vrede". Hij haalt zijn schouders op
en zegt: „Laten ze het gerust in
het Arabisch roepen en hun messen
weggooien, dat heb ik nu liever".
HAAG (ANP) In een groot
r"™v semeenten in ons land is gister-
i tfr' geldinzameling ten behoeve
Behouden. Dit gebeurde op
Sr „hef van „het landelijk comité vre-
'sraèt", waarvan de heer J.
uit Den Haag voorzitter is.
dat ls voortgekomen uit
.IS® °hd-illegalen, had van on
sen iL. Sameenten bericht ontvan-
zermiït a?? de actie zou worden deel-
senomen. De actie is hoofdzakelijk ge-
«eSrsenteenten, waar tot nu toe
tv actle is ondernomen.
eultarS'1StvelL'ng' die door het J°ods
vond bf "Bet Ami" gistera-
dam "n1ff*1°ouw Frasoati te Amster-
heeft ie Israel is gehouden,
Het hmMK 82.000 gulden opgebracht,
verenieir. van de Nederlandse
germn' f1 saik6rzieken heeft de re
ten LÏÏ.e tasuline aangeboden
land van suikerzieken in dat
Khapnen1na? de i°°dse gemeen
ten S wfL ïitelüand ten behoeve
no8 van uit w dollars en het stijgt
agencv- iT' z0,heeft het „J?-
ihaakt Ook i„ r bekendge-
wordt veel
kho„UkenPaaUalpsmheeft 50.000 dollar ge-
n de pauselfflX' Ne'311, hoofd
t'f.a, voo? de hm mis®le voor Pales-
vluchtelingen. P
heeft het Nederlandse Rode Kruis be
sloten zijn girorekening 777 open te
stellen voor het in ontvangst nemen van
gelden ten behoeve van de hulpverle
ning aan de gewonden en vluchtelingen
in het Midden-Oosten.
TEL AVIV (AFP) Een aanzienlijke
aantal Israëlische officieren blijkt ge
sneuveld te zijn bij de gevechten tegen
Egypte, Jordanië en Syrië.
Van de 679 gesneuvelde Israëliërs zijn
er 250 in Sinaï, 100 in het gebied van
Gaza, 170 in Jeruzalem, 80 in Syrië en
de rest in allerlei andere gebieden om
gekomen.
De oorlog heeft Israël 100 miljoen
dollar gekost.
JERUZALEM (RTR) De Israëliërs
zijn druk bezig met het opruimen van
alles wat herinnerd aan de tijd toen
Jeruzalem verdeeld was in een Israë
lisch en een Jordaans deel.
De betonnen muren, die 19 jaar ge
leden op bepaalde punten langs de grens
tussen de twee stadsdelen waren opge
trokken om de Israëliërs te beschermen
tegen Jordaanse sluipschutters, worden
afgebroken.
Vaticaan i
aan de Palestijnse
,r~«=.raelSniaJ'00r^ van de
^«ne„ edifa" Jbegtaig met me-
111 Jordanië te zenden naar Amman
van^he™^^!,1 "^ftiationaal co-
ÏÏJ Meknes in MaiJwj "*1 Jo°dse wijk
Bevonden vai? J1 1leeft d3
jjlen. 2jj blekrn 5 G Marokkaanse
5? Politie pot?if «schoten te zijn
woneü oLdaders te «ndeu In
en omveer 50.000 joden.
Een Israëlische
oldaat rijdt ezeltje
naast een colonne
tepaiïserde voertui
gen.
Voor zich houdt hij
zijn oorlogssouve
nir: een bordje met
als tekst „Arabische
eenheid, tegen edke
prijs".
(Van onze speciale verslaggever
Piet Snoeren)
TEL AVIV De 90-urige oor
log: zo zal de strijd van het kleine
Israël tegen zijn drievoudige Ara
bische vijand de historie ingaan.
Militaire waarnemers hier in Tel
Aviv raken er niet over uitge
praat. Een victorie als deze menen
zij, heeft de wereld sinds de ver
nietiging van de Spaanse armada
niet meer gezien.
Van een overwinningsroes is ech
ter geen sprake. In tegendeel: Israel
is bezorgd. Bezorgd over de maanden
van koude oorlog, die op de wapen
stilstand zullen volgen. Bezorgd ook
over de gevolgen, die het conflict met
zich mee zal brengen voor de toch al
wankele economie van het land. „We
zijn dankbaar voor de vriendenhand,
die Nederland ons zowel op politiek
als op financieel gebied toesteekt",
zei een regeringsfunctionaris gister
morgen, „maar ik vrees, dat het een
druppel is op een plaat, die rood
gloeiend staat van afgunst, achter
docht en haat".
Zwervend langs de drie fronten heb
ik met veel joden over dit probleem
gesproken. Een vreemde oorlog. Ik
ben aan het Suezkanaal geweest, van
waar Israël zonder slag of stoot zou
kunnen oprukken op de drempel van
Nasser's paleis in Caïro. Ik heb aan de
Jordaan gestaan, vanwaar Israël
moeiteloos heel het rijk van koning
Hoessein zou kunnen veroveren. Ik
ben in de Syrische heuvels geweest
en heb de weg naar Damascus wa
genwijd open zien liggen.
Maar de officieren, die dit strate
gische huzarenstuk hebben verricht,
halen de schouders op. „Wat hebben
we er aan", zeggen ze. „Dat de on
middellijke bedreiging van Israëls
bestaan is weggenomen, zou alleen
maar beschouwd worden als een wel
kome gelegenheid voor hernieuwd
politiek touwtro'.ken, niet alleen door
onze vijanden, maar ook door onze
zogenaamde vrienden. We krijgen
hetzelfde schijnheilige spel als na de
Sinaï-campagne in 1956".
Ook in regeringskringen vreest
men, dat de sympathie, die Israël in
de westerse wereld ondervond, toen
het in levensgevaar leek, weggevaagd
zou worden door een golf van veront
waardiging over het feit, dat het land
zijn duurbetaalde winstpunten niet op
zal willen geven. Na het gewapende
conflict met de Arabieren bereidt men
zich thans voor op een koude oorlog
met andere landen, die niet minder
bitter zal zijn en veel langduriger.
Men verwacht sancties, hetzij onder
auspiciën van de Verenigde Naties,
hetzij onder andere vlag.
De mate, waarin Israël profijt zal
trekken van zijn militaire overwin
ning, zal daarom vooral afhangen van
zijn vermogen, om stand te houden
op ander terrein met name econo
misch. Een tankcommandant, in het
dagelijks leven professor in de eco
nomie aan de universiteit van Tel
Aviv, heeft mij uitgelegd waarom.
„De snelle stijging van onze levens
standaard en de verhoogde produc
tiekosten, die onze export afremmen"
zei hij, „hebben het gat in onze beta
lingsbalans vergroot. We zijn meer
dan ooit afhankelijk van de toestro
ming van buitenlandse gelden. Daar
komt bij, dat de oorlog, die ons
dwingt een leger in het veld te hou
den en die onze landbouw en indus
trie gedeeltelijk lam legt, zwaar op
onze economie drukt".
„Tel daarbij de schade op van een
verloren toeristenseizoen en het zou
mij niet verbazen, als we dit jaar een
tekort op de betalingsbalans zouden
hebben van 500 miljoen pond. De po
litieke koude oorlog, die nu dreigt,
zou ons tot grote zuinigheid dwingen
en tot een poging om uit ons land het
uiterste te persen, dat erin zit. Maar
dat is niets nieuws voor ons en ik
denk wel, dat we het klaar spelen".
Ik heb zelfs cyniei gesproken, die
mompelen, dat de oorlog in zekere
opzichten veel minder rampzalig is
voor Israël dan de wereld denkt. Zij
wijzen op het onloochenbare feit, dat
de economie na 1965 verre van ge
zond was, met als voornaamste oor
zaak dat minder en minder joden hun
hunkering naar het beloofde land om
gaan zetten in daadwerkelijke immi
gratie kwamen er 200.000 in 1949,
vorig jaar waren het er slechts 12.000.
Erger, vorig jaar pakten 11.000 joden
teleurgesteld hun biezen, waaronder
verontrustend veel zakenmensen en
technici, aan wie Israël in de pio-
niersdagen het wonder van zijn op
bloei té danken heeft gehad,
De bouwnijverheid liep met 40 pro
cent terug. Het nationaal inkomen
steeg nog maar met een magere an
derhalf procent en er was het onge
wone aantal van 100.000 werklozen.
Het Spartaanse leven in de Kibboet-
zim lokt de joden niet meer aan. Er
kwam een trek naar de grote stad
met alle gevolgen van dien.
De oorlog heeft daarin kan men
de cynici volgen Israël wild door
elkaar geschud en uit zijn dreigend
bestaan naar de werkelijkheid terug
geroepen. De oorlog heeft echter ook
uitpuilende vliegtuigen, die land
den op Hod, bewezen het de der
tien miljoen joden, die leven in de
wereld, opnieuw de weg gewezen
naar het land van Abraham. Dat zijn
de winstpunten, die zullen gaan tel
len, wanneer de wond van het oor
logsleed is geheeld.
Washington In de Verenigde
Staten begint men er langza
merhand van overtuigd te raken,
dat de inspanningen die men zich
in Vietnam moet getroosten niet
meer in een redelijke verhouding
staan tot het doel dat men nastreeft.
De crisis in het Midden-Oosten
heeft ait nog scherper aan het licht
gebracht. Daar heeft men blijkbaar
niet tijdig de ernst van de dreigen
de situatie onderkend, toen de posi
tie van Amerika daar veel ernstiger
werd bedreigd. En dat juist op een
moment dat omtrent de strijd in
Vietnam weer een beslissing van
diep ingrijpende betekenis moet
worden genomen: nog grotere in
spanningen of genoegen nemen met
een twijfelachtig soort evenwicht
in een oorlog zonder einde
De opperbevelhebber in Vietnam,
generaal Westmoreland heeft pre
sident Johnson voorgerekend, dat
hij nog eens 250.000 man nodig
heeft cm aan de groeiende kracht
vande tegenstander weerstand te
kunnen bieden. Voor de militaire
leiders betekent dit, dat de mobili
satie zal moeten worden afgekon
digd, omdat ze deze troepen niet
meer uit de dienstplichtigen kun
nen leveren. Voor president John
son is deze eis onaanvaardbaar. Het
zou bijna gelijk staan met politieke
zelfmoord. In ieder geval zou het
een openlijke erkenning inhouden,
dat zijn politiek van „graduated
response" het opvoeren van de i—
spanningen naarmate de activiteit
van de vijand dat nodig maakt) in
Vietnam heeft gefaald. Die politiek
heeft alleen maar geleid tot een
volwassen oorlog, omdat het enige
communisbsche antwoord een
voortdurende verhoging van de ge
vechtskracht is geweest. En de re
serves van Hanoi aan mensen en
steeds beter materieel lijken onuit
puttelijk. Amerika kan slechts 107
geveehtsbataljons stellen tegenover
de 164 van Noord-Vietnam en de
Vietcong. Met een infiltratie uit
Noord-Vietnam van ongeveer 7000
man per maand, is de sterkte van
de communisten thans op 292.000
man gekomen. Het zijn de bom
bardementen op Noord-Vietnam en
op de aanvoerlijnen, die de infil
traties voor Hanoi duur maken en
bemoeilijken. Wanneer deze zou
den obhouden, zou Noord-Vietnam
wellicht tweemaal zoveel troepen
naar, het zuiden kunnen sturen,
waardoor zelfs een noodtoestand
zou kunnen intreden.'Maar ook bij
het huidige aantal komt Amerika
mankracht te kort. Voor de strijd
bij de gedemilitariseerde zone in de
noordelijk gelegen provincies heb
ben de Amerikanen grote troepen
onderdelen van de Cambodjaanse
rens moeten weghalen, evenals uit
het centrale bergland en uit de
kuststreken.
"yoor Johnson en McNamara is het
buitengewoon'moeilijk om hier
op een passend antwoord te geven,
als zij geen gehoor willen geven
aan de eis van generaal Westmore-
land om reserves op te roep en
de krijgsmacht in Zuid-Vieti op
700.000 man te brengen. Het liefst
had president Johnson de bom
bardementen op Noord-Vietnam
willen staken, waardoor misschien
de wereldopinie gunstig zou kun
nen worden verkregen. Een slepen
de oorlog van jaren zal er echter
het gevolg van zijn, zij het dan, dat
mobilisatie in de V.S. zou kunnen
worden voorkomen.
Het plan om de infiltraties af te
remmen door middel van een ont
volkte zone tussen noord en zuid
in plaats van door bombardemen
ten, is wel in overweging bij de
niet-militaire leiders, maar de ge
neraals rekenen hen voor dat het
honderden miljoenen dollars zou
kosten en een enorm aantal mensen
om een dergelijke bufferzone in
stand te houden. Dit plan voorziet
in een strook van 5 kilometer
breedte ten zuiden van de gede
militariseerde zone, zich uitstrek
kende tot in Laos, waaruit de bur
gerbevolking zou worden geëvacu
eerd, zodat iedereen die er zich nog
in- zou wagen, vogelvrij zou zijp. In
deze zone zou alles zoveel mogelijk
met de grond worden gelijk ge
maakt en landmijnen en prikkel
draad zouden de doorgang moeten
bemoeilijken, terwijl er een voort
durende bewaking zou moeten zijn.
Op bescheiden schaal is nu reeds
aan de kust met dit werk begon
nen, Volgens sommigen zouden
voor een dergelijke zone vier divi
sies nodig zijn. Het is bovendien de
vraag of daarmee de infiltraties
geheel kunnen worden afgeremd,
aangezien de Noord-Vietnamezen
andere wegen buiten de zone ter
beschikking hebben. President
Johpson zal pu moetep kiezep of
delen, maar zonder mobilisatie
zal hij het militaire overwicht in
Vietnam binnenkort kwijt raken.
Ook de Amerikaanse verliezen zijn
onrustbarend gestegen tot bijna
3000 doden én gewonden in de laat
ste week van mei. Een ontwikke
ling die een voorspelling van een
verlies van 100.000 man voor het
gehele jaar 1967 tot een aanvaard
bare schatting maakt.
Verder uitdunnen van de Ameri
kaanse troepen elders in de we
reld is uitgesloten. Op bondgenoten
in de Vietnamese oorlog valt' niet
te rekenen. De bijna monsterachti
ge ontwikkeling van militaire bij
stand aan het Zuidvietnamese be
wind tegen de revolutionaire ele
menten tot een volledige oorlog
heeft trouwens reeds in Amerika
de vraag doen rijzen of Amerika bij
het vervullen van zjjn wereldom
vattende rol wel de juiste verhou
dingen in acht neemt. Het feit dat
de Verenigde Staten zo langzamer
hand voor alle taken in de wereld
alleen staan, doet het verlangen
groeien naar het opstellen van pri
oriteiten waarbij het Aziatische
vasteland zeker op de eerste plaats
zou komen. Men begint dit wereld
deel te zien als een moeras vol pro
blemen, die toch niet door mach
ten van buiten kunnen worden op
gelost. Zelfs India is men geneigd
daartoe te rekenen. En men neigt
tot de opvatting, dat wanneer Rus
land zich in problemen van onder
ontwikkelde gebieden zou willen
mengen, voor zover deze buiten de
belangensfeer van Amerika vallen,
men zich in Amerika daarover niet
het hoofd zou moeten breken. Het
is in ieder geval een kijk op de
zaak die de Pax Americana meer
ten goede zou komen dan de
krachtsverspilling die de strijd voor
een vrij Zuid-Vietnam nu toch wel
is geworden.
(vervolg van pag. 9)
Vorig jaar werd in het kader van deze
hulpverlening 66 miljoen gulden door de
Nederlandse regering beschikbaar ge
steld. De hulpverlening geschiedt door
midel van het beschikbaar stellen van
deviezen, die door de Indonesische re
gering weer aan de hoogst biedenden
tegen betaling in roepia's worden ver
kocht. Deze deviezen geven de kopers
het recht op invoer van bepaalde goe
deren uit Nederland. Van de 66 mil
joen gulden var. vorig jaar zijn op deze
wijze reeds 52 miljoen gulden door In
donesië besteed. De voor 1967 beschik
bare 36 miljoen gulden zal krachtens dit
zelfde z.g. „bonus-export-systeem" wor
den besteed.
De internationale conferentie van vol
gende week is een vervolg op de con
ferentie van 23 en 24 februari j.l.
Amsterdam. Er wordt weer aar. deel
genomen door Australië, Frankrijk.
West-Duitsland, Italië, Japan, Nederland.
Engeland en Amerika.
ZEVEN KINDEREN eri hun 21-jarige
tante zijn zondag om het leven geko
men toen de auto waarin ze zaten te
gen een trekker met oplegger botste.
De lichamen van de kinderen lagen
over een afstand van 300 meter ver
spreid. De vrachtwagen vervoerde pa
tronen voor jachtgeweren, waarvan een
deel ontplofte.
(ADVERTENTIE)
JERUZALEM (AP) Volgens wel
ingelichte zegslieden bevinden zich nog
duizenden achtergebleven Egyptische
soldaten in de Sinaï-woestijn, die naar
huis willen maar omsingeld zjjn.
Deze zegslieden zeiden, dat het Is
raëlische leger zich met deze mensen
niet bemoeit, tenzij waar afzonderlijke
groepen, in het bijzonder parachutisten,
tegenstand bieden.
De schattingen van het aantal krijgs
gevangenen. hoofdzakelijk Egyptenaren,
bewegen zich tussen 13.000 en 15.000. De
telling duurt nog voort, evenals de in
ventarisatie van de gemaakte buit.
Van de strook van Gaza tot aan liet
Suez-kanaal is de Sinaï-woestijn be
zaaid met tanks, kanonnen en vracht
wagens die in de oorlog zijn vernield
of verbrand, eromheen liggen de lijken
van Egyptische soldaten. Dat heeft een
groepje correspondenten kunnen zien
die door de woestijn werden geleid door
een Israëlische officier.
Zover men kan zien liggen er gra-
naatkisten. geweren, munitiegordels,
stalen helmen, kleding, dekens en per
soonlijke bezittingen zoals Arabische
leesboekjes. Hier en daar steekt een
niet ontplofte bom half ln het zand.
Rond de strook van Gaza, waar het
eerst gevochten werd, zijn de meeste
vernielde tanks van Israël. VeAier naar
het westen zijn bijna alle tankwrakken
Egyptisch, overblijfselen van de ge
vechten waarbij Israëlische vliegtuigen
konden worden ingezet