gq nn O We krijgen hetzelfde schijnheilige politieke spel als na de Sinaï-campagne in 1956 ISRAELS SOMBERE TOEKOMST Zelfmoordenaars" sloegen Syrië DE OORLOGSBUIT IS GRAUW Hulp voor en Arabieren NN MOBILISATIE IN V.S. Oorlog kostte Israël 100 min Oorlogssouvenir op ezeltje ii"vermoord MUUR TEGEN DE GROND IN JERUZALEM 'n Marokko twee L Nederlandse hulp aan Indonesië Duizenden Egyptische soldaten zwerven nog in Sinaï-woestijn DAGBLAD DE STEM VAN DINSDAG 13 JUNI 1967 GEEN UITWEG NODELOZE DOOD loopt in de SPEL GAT PEIL TREK :cht niets anders i das want voor an, die wij in iben aan te bie- meest vinding- te verontschul- van Trevira, de van Hclanca. In 7.90 uiver zijde me. nodieuze dessins jen. Een zo grote :rs er voortaan srdags" bij kun- 9.75 .nopen niet vei chenk waaraan wist u ook dat ipen waarvan de len zijn op een and? We hebben in velerlei vorm ineens diamant- kleur. Ter gele st in cadcauver- 5.90 ïparaplu van pu |vcer droog is, in a; de stok is van 1 de prijs 16.75 (Van onze speciale verslaggever Piet Snoeren) TEL AVIV Dit is het verhaal van de jongens en mannen, die juichten en wuifden naar de meisjes aan de kant, terwijl zij wisten, dat hun doodvonnis in koelen bloede getekend was. Ik schrijf het met tegenzin, want het is ©en afschuwelijk verhaal. Maar het is goed, dat hulpvaardig Nederland weet, welke offers Israël zelf heeft wil len hrengen in de strijd voor zijn naakte bestaan. De Syrische heuvels strekken zich uit van de wit besneeuwde berg Hermon tot aan het blauwe meer van Kinneris. Ze liggen tot 20 30 km het land in. De hellingen vol steenslag en distels zijn onbe gaanbaar. Iedere top is een fort. Twintig jaar lang hebben de wrok kende Syriërs zich hier dieper en dieper in het gebied ingegraven en gewacht op de dag, dat zij Israël de rekening van hun haat konden pre senteren. Het heeft Israël precies 24 uur gekost om het langgerekte bolwerk te nemen, k zal nu ver tellen, hoe dat gegaan is. Voordat de tanks tegen de ruige hellingen konden opklimmen moesten er wegen worden gemaakt. Dat ge beurde met bulldozers. Onder moor dend kruisvuur kropen de Israëli sche chauffeurs omhoog. Het waren vrijwilligers. Zij werden weggemaaid maar er kwam een tweede golf, en een derde. Zij kenden hun lot, deze chauffeurs, maar zij wisten ook dat het noodzakelijk was. Zij zaten zin gend achter het stuur en vele van hen stierven tussen de distels. Tot de tanks de top hadden bereikt van de heuvels en konden uitwaai eren over de hoogvlakte. Daarna kwam de tweede categorie van zelfmoordenaars: de infanterie. Hun opdracht was de forten te ver overen en het Syrische geschut tot zwijgen te brengen. Ik heb ze ge zien, die forten. Het begint met een loopgraaf rond de top van een heu vel. Zij is bijna 2 meter diep en zo smal, dat men er de ellebogen tegen het lijf gedrukt moet houden. Dit heeft twee voordelen. Zulke loop graven zijn onkwetsbaar voor bom men en de vijand, dlie erin door dringt, kan slechts zeer lichte wa pens gebruiken. Maar dat is niet alles. Boven de eerste loopgraaf ligt een tweede, en daarboven de derde. Pas op de top van de heuvel ligt ingegraven in het graniet, de zware artillerie verscholen. Men kan die plaats slechts bereiken door in een lange spiraal van loopgraven drie maal rond de heuvel te gaan. En nu het ergste: die forten hebben geen uitgang. Het betekent in die 50 cm smalle pijpen,dje rond de Sy rische heuvels draaien,, sterven of overwinnen: vluchten kan men er niet. Een infanterist, die het overleefd heeft, vertelt mij hoe het gegaan is. Zijn ogen staan afwezig, alsof het beeld van die verschrikking nog steeds op zijn netvlies aanwezig is. „Je springt in zo'n loopgraaf. Je schiet blindelings te stengun leeg Dan druk je je tegen de rotswand om de volgende te laten passeren. Zo gaat het door, meter voor meter, spiraal na spiraal. Na iedere bocht komen nieuwe Syriërs, die vechten tot ze dood zijn, omdat daar geen uitweg is. Kruipend over lijken, tastend je weg zoekend door de duistere pijpen, doof van het lawaai en blind van de kruitdamp moet je voortgaan tot je de top van de heuvel hebt be reikt en er geen vijand meer in le ven is. Op het laatst zijn er geen wapens meer. Je vecht met het mes en met je blote handen". Gemiddeld kostte de verovering van zulke forten aan honderd Israëlische soldaten het leven. En er waren veel forten. De eerste infanterist die in de loopgraaf kwam wist dat hij dood zou gaan- De tweede ook enzo voorts, een fatale onontkoombare wiskundige reeks. Maar zij wisten ook, dat het noodzakelijk was- Zij lieten zich naar de slachtbank voe ren, totdat de laatste heuvel, het laatste fort, in hun handen was. En totdat de vlakte van Damascus on beschermd voor hen open lag. In het bloedspoor van deze opmars der „zelfmoordenaars" ben ik van Gadot de lafhartig beschoten kib boets aian deze kant van de Jordaan door'de Syrische'heuvels de weg naar Damascus opgegaan. Het slagveld is verlaten, op enkele Israëlische schildwachten na, die vermoeid „shalom" roepen: vrede. Alle gewas is bruinverbrand door de hitte van het artillerievuur. Uitgebrande wrakken van tanks en legerwagens wijzen de we? door het slagveld Rondcirkelende gieren en 't gejank van jakhalzen markeren de plaatsen, waar de slachtoffers van het bloedbad liggen: him haat uit geblust verenigd in 'n nodeloze dood. De eucalyptusbomen vlammen als rouiwkaarsen overal op het massa graf der Syrische heuvels. Ik vraag een officier, of men de zwaarte van hun offer tevoren heeft onderkend en of het allemaal nodig is geweest. Zijn gezicht is een mas ker van zweet en stof de ogen drukken -zoveel leed uit dat ik hem niet lang kan aankijken- „Tijdens mijn officiersopleiding" zegt hij, „heb ik niets anders gedaan dan de Sy rische forten bestudeerd. Ja: wij kenden het offer". Zijn betoog ver bergt niet, dat de versterkingen ook veroverd hadden kunnen worden langs de heuvelrug door omsingeling en uithongering. Maar dat zou weken gekost hebben en Moshe Dayan, de „Leeuw van Sinai" wilde geen tijd verliezen tot de grote mogendheden Israël een wapenstilstand zouden af dwingen. ,,Wij moesten de Syrische hejivels kost wat kost hebben", zegt de officier verder. „Nasser is dom en Hoessein is zwak, daar ligt ons gevaar niet". Hij wijst naar ,,De Moeder" zo gehelen, omdat de hele heuvel de vorm van een vrouwenborst heeft, „Vandaar werden onze dorpen be schoten. Dag in dag uit, jarenlang. Daarom moesten wij de heuvels heb- De „Leeuw van de Sinaï", Israëls minister van defensie Mosje Dayan (rechts) met de chef-staf, generaal Yitsbak Rabin. ben. Ik ben ervan overtuigd, dat Sy rië ze nooit meer zal terugkrijgen". Ik schrijf dit in Tiberias, aan het Meer van Galilea. Enkele uren gele den trokken er, zingend, de soldaten voorbij op weg naar het front. Zij hadden uitzicht op de besneeuwde top van de berg Hermon, die in de oude geschriften aan het joodse volk beloofd wordt als opperste oorlogs buit in hun strijd om de grond van Israël. Hier werden zij gedood, maar de berg Hermon is veroverd. De schemering legt -een rouwwade om zijn flanken. De ondergaande zon geeft hem een bloedrood aureool. (Van onze speciale verslaggever r^r.. Piet" Snoeren) TEL AVIV Ondanks alle over winningen en de felle beheersing der joden is er een probleem in Israël, zoals ik al eerder schreef. Ik zie het in al zijn naaktheid liggen wan neer ik naar Jeruzalem rijd over een weg, die kortgeleden nog ver pulverd lag onder Jordaans kruis vuur- Ik rijd langs dalen van gapende bomkraters, door voorsteden, waar de oorlogsbuit en de geblinddoekte gevangenen even grauw zijn als de geraniums kleurig. De weg loopt pal langs de grens, maar dat hoeft men niet te weten, want men ziet het vanzelf wel. Aan de ene kant het welige groen van de voorzomer uit de onwillige bodem geperst in de 19 jaar van Israëls moeizame on afhankelijkheid- Dan opeens alsof er een reusach tig -scheermes over het landschap is gehaald, heuvels, die grijs zijn van onvruchtbaarheid na 1400 jaar Arabisch en Turks bewind 'n wacht post wijst met zijn stengun beurte lings naar de ene en naar de an dere kant- „Dit is de oorlog der ja loezie", zegt hij, „zoals alle leed van de joden door jaloezie is ver oorzaakt." Ik vr;aa,g hem naar de achtergrond van de militaire overwinning. Hij ant woordt met 'n wedervraag: „Hebt u Nasser wel eens gehoord?" Ik niet, maar hij vervolgt: „Nasser heeft ge zegd, de Arabieren moeten de joden uitroeien, dat meende hij. Wij wisten dat de inwoners van ieder veroverd dorp de keel zou wor den afgesneden, daarom moesten wij er wel voor zorgen, dat ze niet in onze dorpen zouden komen. Weet u wat er in Hebron is gebeurd?" Ik knik, want ik denk dat hij het weer wil hebben over de drie Israëlische soldaten, die daar door de Arabieren op een verschrikkelijke manier zijn vermoord- Maar hij zegt, zijn blik starend naar de kale heu vels van Jordanië: „In Hebron heb ben ze een joodse kostschool over vallen, niemand heeft de aanval over leefd. De leraren niet en de kinde ren niet. Er waren heel jonge kin deren bij. Onder meer een broertje van mij. Dat was in 1929. Nu heb ik zelf kinderen, dat is de achtergrond van onze overwinning". Ik zeg dat de bewoners van alle be zette dorpen in Jordanië „shalom" roepen tegen de overwinnende troe pen, het Hebreeuwse woord voor „vrede". Hij haalt zijn schouders op en zegt: „Laten ze het gerust in het Arabisch roepen en hun messen weggooien, dat heb ik nu liever". HAAG (ANP) In een groot r"™v semeenten in ons land is gister- i tfr' geldinzameling ten behoeve Behouden. Dit gebeurde op Sr „hef van „het landelijk comité vre- 'sraèt", waarvan de heer J. uit Den Haag voorzitter is. dat ls voortgekomen uit .IS® °hd-illegalen, had van on sen iL. Sameenten bericht ontvan- zermiït a?? de actie zou worden deel- senomen. De actie is hoofdzakelijk ge- «eSrsenteenten, waar tot nu toe tv actle is ondernomen. eultarS'1StvelL'ng' die door het J°ods vond bf "Bet Ami" gistera- dam "n1ff*1°ouw Frasoati te Amster- heeft ie Israel is gehouden, Het hmMK 82.000 gulden opgebracht, verenieir. van de Nederlandse germn' f1 saik6rzieken heeft de re ten LÏÏ.e tasuline aangeboden land van suikerzieken in dat Khapnen1na? de i°°dse gemeen ten S wfL ïitelüand ten behoeve no8 van uit w dollars en het stijgt agencv- iT' z0,heeft het „J?- ihaakt Ook i„ r bekendge- wordt veel kho„UkenPaaUalpsmheeft 50.000 dollar ge- n de pauselfflX' Ne'311, hoofd t'f.a, voo? de hm mis®le voor Pales- vluchtelingen. P heeft het Nederlandse Rode Kruis be sloten zijn girorekening 777 open te stellen voor het in ontvangst nemen van gelden ten behoeve van de hulpverle ning aan de gewonden en vluchtelingen in het Midden-Oosten. TEL AVIV (AFP) Een aanzienlijke aantal Israëlische officieren blijkt ge sneuveld te zijn bij de gevechten tegen Egypte, Jordanië en Syrië. Van de 679 gesneuvelde Israëliërs zijn er 250 in Sinaï, 100 in het gebied van Gaza, 170 in Jeruzalem, 80 in Syrië en de rest in allerlei andere gebieden om gekomen. De oorlog heeft Israël 100 miljoen dollar gekost. JERUZALEM (RTR) De Israëliërs zijn druk bezig met het opruimen van alles wat herinnerd aan de tijd toen Jeruzalem verdeeld was in een Israë lisch en een Jordaans deel. De betonnen muren, die 19 jaar ge leden op bepaalde punten langs de grens tussen de twee stadsdelen waren opge trokken om de Israëliërs te beschermen tegen Jordaanse sluipschutters, worden afgebroken. Vaticaan i aan de Palestijnse ,r~«=.raelSniaJ'00r^ van de ^«ne„ edifa" Jbegtaig met me- 111 Jordanië te zenden naar Amman van^he™^^!,1 "^ftiationaal co- ÏÏJ Meknes in MaiJwj "*1 Jo°dse wijk Bevonden vai? J1 1leeft d3 jjlen. 2jj blekrn 5 G Marokkaanse 5? Politie pot?if «schoten te zijn woneü oLdaders te «ndeu In en omveer 50.000 joden. Een Israëlische oldaat rijdt ezeltje naast een colonne tepaiïserde voertui gen. Voor zich houdt hij zijn oorlogssouve nir: een bordje met als tekst „Arabische eenheid, tegen edke prijs". (Van onze speciale verslaggever Piet Snoeren) TEL AVIV De 90-urige oor log: zo zal de strijd van het kleine Israël tegen zijn drievoudige Ara bische vijand de historie ingaan. Militaire waarnemers hier in Tel Aviv raken er niet over uitge praat. Een victorie als deze menen zij, heeft de wereld sinds de ver nietiging van de Spaanse armada niet meer gezien. Van een overwinningsroes is ech ter geen sprake. In tegendeel: Israel is bezorgd. Bezorgd over de maanden van koude oorlog, die op de wapen stilstand zullen volgen. Bezorgd ook over de gevolgen, die het conflict met zich mee zal brengen voor de toch al wankele economie van het land. „We zijn dankbaar voor de vriendenhand, die Nederland ons zowel op politiek als op financieel gebied toesteekt", zei een regeringsfunctionaris gister morgen, „maar ik vrees, dat het een druppel is op een plaat, die rood gloeiend staat van afgunst, achter docht en haat". Zwervend langs de drie fronten heb ik met veel joden over dit probleem gesproken. Een vreemde oorlog. Ik ben aan het Suezkanaal geweest, van waar Israël zonder slag of stoot zou kunnen oprukken op de drempel van Nasser's paleis in Caïro. Ik heb aan de Jordaan gestaan, vanwaar Israël moeiteloos heel het rijk van koning Hoessein zou kunnen veroveren. Ik ben in de Syrische heuvels geweest en heb de weg naar Damascus wa genwijd open zien liggen. Maar de officieren, die dit strate gische huzarenstuk hebben verricht, halen de schouders op. „Wat hebben we er aan", zeggen ze. „Dat de on middellijke bedreiging van Israëls bestaan is weggenomen, zou alleen maar beschouwd worden als een wel kome gelegenheid voor hernieuwd politiek touwtro'.ken, niet alleen door onze vijanden, maar ook door onze zogenaamde vrienden. We krijgen hetzelfde schijnheilige spel als na de Sinaï-campagne in 1956". Ook in regeringskringen vreest men, dat de sympathie, die Israël in de westerse wereld ondervond, toen het in levensgevaar leek, weggevaagd zou worden door een golf van veront waardiging over het feit, dat het land zijn duurbetaalde winstpunten niet op zal willen geven. Na het gewapende conflict met de Arabieren bereidt men zich thans voor op een koude oorlog met andere landen, die niet minder bitter zal zijn en veel langduriger. Men verwacht sancties, hetzij onder auspiciën van de Verenigde Naties, hetzij onder andere vlag. De mate, waarin Israël profijt zal trekken van zijn militaire overwin ning, zal daarom vooral afhangen van zijn vermogen, om stand te houden op ander terrein met name econo misch. Een tankcommandant, in het dagelijks leven professor in de eco nomie aan de universiteit van Tel Aviv, heeft mij uitgelegd waarom. „De snelle stijging van onze levens standaard en de verhoogde produc tiekosten, die onze export afremmen" zei hij, „hebben het gat in onze beta lingsbalans vergroot. We zijn meer dan ooit afhankelijk van de toestro ming van buitenlandse gelden. Daar komt bij, dat de oorlog, die ons dwingt een leger in het veld te hou den en die onze landbouw en indus trie gedeeltelijk lam legt, zwaar op onze economie drukt". „Tel daarbij de schade op van een verloren toeristenseizoen en het zou mij niet verbazen, als we dit jaar een tekort op de betalingsbalans zouden hebben van 500 miljoen pond. De po litieke koude oorlog, die nu dreigt, zou ons tot grote zuinigheid dwingen en tot een poging om uit ons land het uiterste te persen, dat erin zit. Maar dat is niets nieuws voor ons en ik denk wel, dat we het klaar spelen". Ik heb zelfs cyniei gesproken, die mompelen, dat de oorlog in zekere opzichten veel minder rampzalig is voor Israël dan de wereld denkt. Zij wijzen op het onloochenbare feit, dat de economie na 1965 verre van ge zond was, met als voornaamste oor zaak dat minder en minder joden hun hunkering naar het beloofde land om gaan zetten in daadwerkelijke immi gratie kwamen er 200.000 in 1949, vorig jaar waren het er slechts 12.000. Erger, vorig jaar pakten 11.000 joden teleurgesteld hun biezen, waaronder verontrustend veel zakenmensen en technici, aan wie Israël in de pio- niersdagen het wonder van zijn op bloei té danken heeft gehad, De bouwnijverheid liep met 40 pro cent terug. Het nationaal inkomen steeg nog maar met een magere an derhalf procent en er was het onge wone aantal van 100.000 werklozen. Het Spartaanse leven in de Kibboet- zim lokt de joden niet meer aan. Er kwam een trek naar de grote stad met alle gevolgen van dien. De oorlog heeft daarin kan men de cynici volgen Israël wild door elkaar geschud en uit zijn dreigend bestaan naar de werkelijkheid terug geroepen. De oorlog heeft echter ook uitpuilende vliegtuigen, die land den op Hod, bewezen het de der tien miljoen joden, die leven in de wereld, opnieuw de weg gewezen naar het land van Abraham. Dat zijn de winstpunten, die zullen gaan tel len, wanneer de wond van het oor logsleed is geheeld. Washington In de Verenigde Staten begint men er langza merhand van overtuigd te raken, dat de inspanningen die men zich in Vietnam moet getroosten niet meer in een redelijke verhouding staan tot het doel dat men nastreeft. De crisis in het Midden-Oosten heeft ait nog scherper aan het licht gebracht. Daar heeft men blijkbaar niet tijdig de ernst van de dreigen de situatie onderkend, toen de posi tie van Amerika daar veel ernstiger werd bedreigd. En dat juist op een moment dat omtrent de strijd in Vietnam weer een beslissing van diep ingrijpende betekenis moet worden genomen: nog grotere in spanningen of genoegen nemen met een twijfelachtig soort evenwicht in een oorlog zonder einde De opperbevelhebber in Vietnam, generaal Westmoreland heeft pre sident Johnson voorgerekend, dat hij nog eens 250.000 man nodig heeft cm aan de groeiende kracht vande tegenstander weerstand te kunnen bieden. Voor de militaire leiders betekent dit, dat de mobili satie zal moeten worden afgekon digd, omdat ze deze troepen niet meer uit de dienstplichtigen kun nen leveren. Voor president John son is deze eis onaanvaardbaar. Het zou bijna gelijk staan met politieke zelfmoord. In ieder geval zou het een openlijke erkenning inhouden, dat zijn politiek van „graduated response" het opvoeren van de i— spanningen naarmate de activiteit van de vijand dat nodig maakt) in Vietnam heeft gefaald. Die politiek heeft alleen maar geleid tot een volwassen oorlog, omdat het enige communisbsche antwoord een voortdurende verhoging van de ge vechtskracht is geweest. En de re serves van Hanoi aan mensen en steeds beter materieel lijken onuit puttelijk. Amerika kan slechts 107 geveehtsbataljons stellen tegenover de 164 van Noord-Vietnam en de Vietcong. Met een infiltratie uit Noord-Vietnam van ongeveer 7000 man per maand, is de sterkte van de communisten thans op 292.000 man gekomen. Het zijn de bom bardementen op Noord-Vietnam en op de aanvoerlijnen, die de infil traties voor Hanoi duur maken en bemoeilijken. Wanneer deze zou den obhouden, zou Noord-Vietnam wellicht tweemaal zoveel troepen naar, het zuiden kunnen sturen, waardoor zelfs een noodtoestand zou kunnen intreden.'Maar ook bij het huidige aantal komt Amerika mankracht te kort. Voor de strijd bij de gedemilitariseerde zone in de noordelijk gelegen provincies heb ben de Amerikanen grote troepen onderdelen van de Cambodjaanse rens moeten weghalen, evenals uit het centrale bergland en uit de kuststreken. "yoor Johnson en McNamara is het buitengewoon'moeilijk om hier op een passend antwoord te geven, als zij geen gehoor willen geven aan de eis van generaal Westmore- land om reserves op te roep en de krijgsmacht in Zuid-Vieti op 700.000 man te brengen. Het liefst had president Johnson de bom bardementen op Noord-Vietnam willen staken, waardoor misschien de wereldopinie gunstig zou kun nen worden verkregen. Een slepen de oorlog van jaren zal er echter het gevolg van zijn, zij het dan, dat mobilisatie in de V.S. zou kunnen worden voorkomen. Het plan om de infiltraties af te remmen door middel van een ont volkte zone tussen noord en zuid in plaats van door bombardemen ten, is wel in overweging bij de niet-militaire leiders, maar de ge neraals rekenen hen voor dat het honderden miljoenen dollars zou kosten en een enorm aantal mensen om een dergelijke bufferzone in stand te houden. Dit plan voorziet in een strook van 5 kilometer breedte ten zuiden van de gede militariseerde zone, zich uitstrek kende tot in Laos, waaruit de bur gerbevolking zou worden geëvacu eerd, zodat iedereen die er zich nog in- zou wagen, vogelvrij zou zijp. In deze zone zou alles zoveel mogelijk met de grond worden gelijk ge maakt en landmijnen en prikkel draad zouden de doorgang moeten bemoeilijken, terwijl er een voort durende bewaking zou moeten zijn. Op bescheiden schaal is nu reeds aan de kust met dit werk begon nen, Volgens sommigen zouden voor een dergelijke zone vier divi sies nodig zijn. Het is bovendien de vraag of daarmee de infiltraties geheel kunnen worden afgeremd, aangezien de Noord-Vietnamezen andere wegen buiten de zone ter beschikking hebben. President Johpson zal pu moetep kiezep of delen, maar zonder mobilisatie zal hij het militaire overwicht in Vietnam binnenkort kwijt raken. Ook de Amerikaanse verliezen zijn onrustbarend gestegen tot bijna 3000 doden én gewonden in de laat ste week van mei. Een ontwikke ling die een voorspelling van een verlies van 100.000 man voor het gehele jaar 1967 tot een aanvaard bare schatting maakt. Verder uitdunnen van de Ameri kaanse troepen elders in de we reld is uitgesloten. Op bondgenoten in de Vietnamese oorlog valt' niet te rekenen. De bijna monsterachti ge ontwikkeling van militaire bij stand aan het Zuidvietnamese be wind tegen de revolutionaire ele menten tot een volledige oorlog heeft trouwens reeds in Amerika de vraag doen rijzen of Amerika bij het vervullen van zjjn wereldom vattende rol wel de juiste verhou dingen in acht neemt. Het feit dat de Verenigde Staten zo langzamer hand voor alle taken in de wereld alleen staan, doet het verlangen groeien naar het opstellen van pri oriteiten waarbij het Aziatische vasteland zeker op de eerste plaats zou komen. Men begint dit wereld deel te zien als een moeras vol pro blemen, die toch niet door mach ten van buiten kunnen worden op gelost. Zelfs India is men geneigd daartoe te rekenen. En men neigt tot de opvatting, dat wanneer Rus land zich in problemen van onder ontwikkelde gebieden zou willen mengen, voor zover deze buiten de belangensfeer van Amerika vallen, men zich in Amerika daarover niet het hoofd zou moeten breken. Het is in ieder geval een kijk op de zaak die de Pax Americana meer ten goede zou komen dan de krachtsverspilling die de strijd voor een vrij Zuid-Vietnam nu toch wel is geworden. (vervolg van pag. 9) Vorig jaar werd in het kader van deze hulpverlening 66 miljoen gulden door de Nederlandse regering beschikbaar ge steld. De hulpverlening geschiedt door midel van het beschikbaar stellen van deviezen, die door de Indonesische re gering weer aan de hoogst biedenden tegen betaling in roepia's worden ver kocht. Deze deviezen geven de kopers het recht op invoer van bepaalde goe deren uit Nederland. Van de 66 mil joen gulden var. vorig jaar zijn op deze wijze reeds 52 miljoen gulden door In donesië besteed. De voor 1967 beschik bare 36 miljoen gulden zal krachtens dit zelfde z.g. „bonus-export-systeem" wor den besteed. De internationale conferentie van vol gende week is een vervolg op de con ferentie van 23 en 24 februari j.l. Amsterdam. Er wordt weer aar. deel genomen door Australië, Frankrijk. West-Duitsland, Italië, Japan, Nederland. Engeland en Amerika. ZEVEN KINDEREN eri hun 21-jarige tante zijn zondag om het leven geko men toen de auto waarin ze zaten te gen een trekker met oplegger botste. De lichamen van de kinderen lagen over een afstand van 300 meter ver spreid. De vrachtwagen vervoerde pa tronen voor jachtgeweren, waarvan een deel ontplofte. (ADVERTENTIE) JERUZALEM (AP) Volgens wel ingelichte zegslieden bevinden zich nog duizenden achtergebleven Egyptische soldaten in de Sinaï-woestijn, die naar huis willen maar omsingeld zjjn. Deze zegslieden zeiden, dat het Is raëlische leger zich met deze mensen niet bemoeit, tenzij waar afzonderlijke groepen, in het bijzonder parachutisten, tegenstand bieden. De schattingen van het aantal krijgs gevangenen. hoofdzakelijk Egyptenaren, bewegen zich tussen 13.000 en 15.000. De telling duurt nog voort, evenals de in ventarisatie van de gemaakte buit. Van de strook van Gaza tot aan liet Suez-kanaal is de Sinaï-woestijn be zaaid met tanks, kanonnen en vracht wagens die in de oorlog zijn vernield of verbrand, eromheen liggen de lijken van Egyptische soldaten. Dat heeft een groepje correspondenten kunnen zien die door de woestijn werden geleid door een Israëlische officier. Zover men kan zien liggen er gra- naatkisten. geweren, munitiegordels, stalen helmen, kleding, dekens en per soonlijke bezittingen zoals Arabische leesboekjes. Hier en daar steekt een niet ontplofte bom half ln het zand. Rond de strook van Gaza, waar het eerst gevochten werd, zijn de meeste vernielde tanks van Israël. VeAier naar het westen zijn bijna alle tankwrakken Egyptisch, overblijfselen van de ge vechten waarbij Israëlische vliegtuigen konden worden ingezet

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1967 | | pagina 9