O
Dr. Klein Swormink
kreeg vijftig
jaar geleden
zijn artsendiploma
V.S.-LUCHTMACHT
VERNIETIGT IN 7
WEKEN 52 MIGS
Kan een NCB-verhaal
over „gewone" autoverzekering u nog boeien
als u al jaren verzekerd en wel rondrijdt?
Verzekeringen NCB Prof.Verbernelaan 200-Tilburg-Telefoon (04250) 78133
I )ere!Ud
HU ALLEEN NOG POTTENBAKKEN EN FOTOGRAFEREN
Fischböck in
Argentinië
overleden
Chatham weer
ingenomen
RARE SLINGER
PROMOTIE
DIRECTEUR
FUNCTIES
Nijverdal-Ten Cate
breidt uit
Grote chemische
industrie in
Belgisch Limburg
Vietnam
Internationaal
zee-onderzoek
Voor ontwikkelingshulp
KVP-J EUGD
BELASTING OP
FRISDRANKEN
(Wij dachten van wel als u de premies 'ns vergelijkt en er
even aan denkt dat Verzekeringen NCB altijd in de buurt is.
ijdt u in een auto tot 6.000,dan betaalt u voor WA. (inclusief groene
kaart) 171,70 als u niet meer dan 20.000 km per jaar rijdt. Rijdt u in een
auto tot 7.000,— dan is deze premie 183,40. Tenminste", bij Verzekeringen
NCB. Misschien vindt u, dat onze advertentie wat zakelijk begint. Maar dat moeten
we wel, willen we u er duidelijk op wijzen, dat onze premie een lage premie is (verge
lijkt u het maar eens). Maar Verzekeringen NCB zou niet een veelzijdig verzekeraar
zijn als het bij een louter.lage premie bleef. Want er zijn véél meer redenen om met
uw „gewone" autoverzekering naar ons over te stappen. Zo is onze schade-afwikkeling
snel omdat onze experts overal zitten
(dat hóórt ook bij het grootste verzekerings
huis beneden de Moerdijk). Waarom zou u
het ver zoeken, als u Verzekeringen NCB zo
dichtbij en óveral kunt vinden? Ook wat an
dere verzekeringen betreft. Zoals arbeids
ongeschiktheid, brand, ziektekosten. Zoals
rechtsbijstand, W.A., ongevallen. Want zelfs
met de voordeligste NCB-autoverzekering
op zak kunt u niet veilig blijven rijden zo
lang uw andere risico's niet zijn gedekt.
Daarom vinden we het de gewoonste zaak
van de wereld, als u naast uw autoverzeke
ring ook over andere polissen begint. Meest
al beginnen wij erover omdat onze cliën
ten voor hun gewone autoverzekering toch
al gewoon bij ons komen.
J
\5
DAGBLAD DE STEM VAN DINSDAG 13 JUNI 1967
'7
r r'1 c!
(Van een onzer verslaggevers)
BREDA. Mgr. Van Hooydonk-
slraat 15 in Breda blijkt een bij
zonder fraaie bungalow te zijn.
Niet alleen van buiten, maar nog
meer aan de binnenkant. Om vol
doende licht in de grote hal te
krijgen, zijn in het plafond een
groot aantal glazen koepels ver
werkt. In de achter deze hal lig
gende huiskamer, zit de man waar
het omgaat. Dr. J. A. Klein Swor
mink. Vandaag herdenkt hij het
feit dat hij vijftig jaar geleden in
Amsterdam zijn artsenbul in ont
vangst mocht nemen. En dat gou
den jubileum op zich een be
trekkelijke prestatie als men maar
lang genoeg blijft leven is aan
leiding om het „fenomeen" Klein
Swormink eens van dichtbij te be
kijken. Want dr. Klein Swormink
Is beslist geen arts, van wie men
er dertien in een dozijn tegen
komt. In de periode dat hij als
„dokter" werkzaam is geweest,
heeft hij zich zulke grote verdien
sten weten te verwerven, dat ve
len nu nog met een zekere eerbied
en met ontzag zijn naam uitspre
ken.
„Dat de mensen mijn naam nog
kennen komt misschien omdat het een
tamelijk aparte naam is", zegt hij.
Maar wanneer het gesprek eenmaal
op gang is, blijkt duidelijk dat dit
maar voor een klein gedeelte waar
kan zijn. Dr. Klein Swormink is na
melijk een figuur, die men niet licht
zal vergeten, wanneer men er een
maal mee te maken heeft gehad. Hij
is nu 73 en nog opvallend vitaal.
„Op 6 september van het jaar Onzes
Heren 1893 ben ik in Amsterdam
geboren" vertelt dr. Klein Swormink.
Lang heeft hij echter niet in de
hoofdstad doorgebracht. Toen hij an
derhalf jaar oud was, vertrok hij al
naar Breda. Zijn vader die leraar aan
de scheepvaartschool was, vertrok
naar de Baroniestad om de mensen
daar enige wiskundige kennis bij te
brengen. De familie ging uiteraard
mee en zo kwam het ook dat dr.
Klein Swormink helemaal in Breda
..getogen" is. Hij volgde er de lagere
school en bezocht de Rijks H.B.S. Hij
voelde zich Bredanaar in hart en
nieren en hij is dat gevoel nooit kwijt
kunnen raken.
Jn 1911 deed ik in Breda eind
examen en toen dat achter de rug
was heb ik een heel rare slinger uit
gehaald om te bereiken wat ik wil
de Die rare slinger bestond daaruit
dat dr. Klein Swormink om officieel
toegelaten te kunnen worden tot de
universiteit een aanvullend examen
uneks en Latijn moest afleggen. Om
"ld te sparen ging hij toch maar vast
studeren en het gevolg was dat hij in
twee jaar tijd zijn aanvullende exa
mens oude talen kon doen en tezelf
dertijd zijn propaedeutiscb medicijnen
naaide. Door hard werken bereikte
ni] tenslotte in nauwelijks zes jaar
de imish. „Ik kon goed leren en het
neeft allemaal een beetje meegeze-
J®n zegt hij. „Natuurlijk heb ik er
mijn best voor moeten doen,
Kï §ing ïn die W allemaal een
ueetje eenvoudiger dan tegenwoordig.
2?J«5 Is snel. Nu zal dat waar-
ocnijnlijk niemand meer halen. Dat
komt vooral omdat het tegenwoordig
zo moeilijk is om tijdig aan je co-
assistentschappen te komen. Dat le
vert grote problemen op en het ge
volg is dat er dan al snel een of an
derhalf jaar bijkomt. Ik heb daar geen
last van gehad".
Op 13 juni 1917 kreeg J. Klein
Swormink dus zijn bul. Hij ging echter
nog niet direct de praktijk in, maar
bleef nog ongeveer een jaar in Am
sterdam om er aan zijn promotie te
werken en om bovendien kennis te
verzamelen op het gebied van de
röntgenbestraling, een vorm van me
dische behandeling die juist in die
periode pas in opkomst was. In de
cember 1918, nauwelijks een jaar na
het behalen van het artsendiploma,
was de promotie een feit. „Het onder
werp is niet belangrijk meer", zegt
hij. „De ontwikkeling in de medische
wetenschap heeft het al weer hele
maal achterhaald".
Inmiddels was dr. Klein Swormink
in Breda een huisartsenpraktijk be
gonnen en bovendien werd hij als
specialist verbonden aan het oude St.-
Elisabethgasthuis in de Leuvenaar
straat. De bouw van een nieuw zie
kenhuis was echter in volle gang. Op
14 november 1922 kon het St.-Igna-
tiusziekenhuis met veel feestelijk ver
toon worden geopend en de aange
wezen man om directeur te worden
was dr. Klein Swormink. De benoe
ming had plaats en op dat moment be
gon voor de nog jonge arts een taak,
die naar later zou blijken, een unie
ke prestatie zou worden. Veertig jaar
lang vervulde hij namelijk de functie
van directeur-geneesheer.
„Het was beslist niet altijd even ge
makkelijk" vertelt hij nu. „Breda had
destijds slechts de beschikking over
twee chirurgen, een neuroloog, een
oogarts en een neus- keel- en oorarts.
Daarmee moesten we alles doen. Dat
was heel hard werken. In 1933 kreeg
ik er bovendien de erkenning by als
specialist voor interne geneeskunde.
Ik moest de röntgenologie doen en
bovendien het laboratorium runnen.
Maar het ging." Mevrouw Klein Swor
mink, die tijdens het onderhoud de
gesprekken op de voet volgt en die er
met koffie voor zorgt dat het spreken
niet te moeilijk wordt, loopt bedry-
vig heen en weer. „Hij heeft veel te
hard gewerkt" zegt zy en verdwijnt
dan weer even om de huishoudster
met een of ander karweitje te hel
pen.
Toch is aan dr. Klein Swormink
niet te zien dat hij te hard heeft ge
werkt. Hij heeft natuurlijk bijzonder
hard gewerkt, maar hij heeft er ken
nelijk geen moeite mee gehad. Wan
neer men tenminste nagaat wat hij
buiten zijn directoraat van het zieken
huis nog allemaal heeft kunnen doen,
dan wordt duidelijk dat deze man
een enorme veerkracht en een enorm
uithoudingsvermogen heeft gehad en
nog heeft. Dertig jaar lang is hij me
disch leider van de bloedtransfusie
dienst geweest, bijna veertig jaar was
hij voorzitter van het Wit-Gele Kruis,
44 jaar heeft hij voor de klas gestaan
een erfenis van zijn vader om
verpleegsters op te leiden en zelfs
heeft hij nog kans gezien om in die
tijd een leerboek voor verpleegsters
samen te stellen dat inmiddels al
zijn tweede druk heeft gekregen. Bij
na duizend verpleegsters heeft hij
door het A-examen heen geholpen.
„Ik vond het fijn en ik heb het altijd
met enorm veel plezier gedaan", zegt
hij en dat is ongetwijfeld volkomen
gemeend.
(Van
een onzer verslaggevers)
Amsterdam Dr. Hans Fischböck,
ter c5?n^J(!e letting samen met Rau-
cnmmi f en Wimmer het college van
vwSSar,5s™"eeneI'aal in o™ lalld
face l'Jf.zaterda& 3 juni OP '2-
Nvaar h" j overleden In Argentinië,
sinds de oorlog woonde.
floorlwM61'?'16? is bekend geworden
blaö ,Die Weeit'ent'-eS' d'6 te».het DUvSi>
adverientL j1Jn verschenen. Een
whW-mt ondertekend door zijn
fewTziin11 '•°°ni De andere.
ni"g vermeldt e^eu" als °nderteke-
treffeiüi, Prilst hem als een voor-
rakter" ens van onberispelijk ka-
bririnw™ ra"d,i2al men. zic!l Fischböck
van commie de man d'e zLn functie
«n enToS1S;^neraal voor finan-
land voor m!r ydens de bezetting ons
Duitse heett beroofd omj
Cptatóf8.'6 spekken.
Proces gevoerd^ Tn dev,°?rio? nooIt
Laar geledpn ?f\T oen hlJ rulm
Duitsland door i» ?1, 'n bezoek aan
deH maakte t, ed?!" ers werd ont-
,en ™akte hij zich ijlings uit de voe-
^erzoclnfc 'u^tie beeft toen
dea We^tsïmd°g®-i3kh?den beston'
yraSen, maar Ha^wi 1J,n Ultlevering te
omdat hem he' geval
Pjichttgheid aangeen.moorcl of mede-
Vorden gelesd dnM?01» ,ten laste kon
'kahcieel-economisch gehUd.eliC^en °P
ALMELO (ANP) De directie van
de Koninklijke Textielfabrieken Nijver-
dal-ten Cate n-v. te Almelo deelt me
de. dat zij met Polymeric n.v.
Utrecht tot overeenstemming is geko
men betreffende de overname van de
machines en know-how van dit bedrijf
voor het inpregneren van glasweefsels.
Voor Nijverdal-Ten Cate betekent de
ze overname een verdere integratie op
het gebied van de industriële glasweef
sels. Met harsen geïmpregneerde glas
weefsels worden toegepast in de elec-
tro-technische industrie, vliegtuigindus
trie. de metaalindustrie en voor de fa
bricage van diverse sportartikelen.
Ondanks dit alles heeft dr. Klein
Swormink echter toch nog kans ge
zien om zich ook met andere zaken
bezig te houden. „Ik heb altijd graag
een beetje gehandeld. Dat had ik van
mijn moeder. Die kwam uit een koop
mansfamilie. Bovendien wordt je van
arts-zijn niet rijk en geld is toch wel
erg gemakkelijk. Ook had ik een soort
„profetische" inslag. Ik zag de dingen
aitijd vooruit en dat heeft mij mijn
hele leven zeer goed geholpen".
Eigenlijk had dr. Klein Swormink
scheikunde willen gaan studeren.
Zijn moeder was evenwel van mening
dat daar niet genoeg „brood" in zat
en dus koos hij een ander beroep.
Toch is hij zijn voorliefde voor de
chemie nooit kwijt geraakt. Dat blijkt
ook nu nog steeds. Nu hij al enkele
jaren gepensioneerd is kan hij zich
met volle overgave wijden aan zijn
hobby's. Een daarvan is het potten
bakken en glazuren. In de bungalow
is een appartement ingericht om deze
pottenbakkerslust bot te vieren. De
resultaten zijn bijzonder fraai. In de
huiskamer staat de vensterbank vol
met potjes, bloempotten en asbak-
BRUSSEL (ANP) Te Rotem aan
de Maas in de Belgische provincie
Limburg, zal een complex chemische
industrieën worden gevestigd, die een
zeer belangrijke bijdrage voor de in
dustriële opbloei van de streek zal le
veren.
De Belgische minister van econo
mische zaken. Van Offelen. heeft vol
gens het Brusselse blad „Laatste
Nieuws verklaard, dat het gaat om
een tiental bedrijven van een groep
Belgische en Duitse industriëlen, die
aan ongeveer 1500 man werk zal bie-
ken, die regelrecht uit een kunsthan
del afkomstig zouden kunnen zijn,
maar die hij zelf gemaakt heeft. Ook
fotograferen is een van dr. Klein
Sworminks liefhebberijen. Trots ver
telt hij dat hij de beschikking heeft
over een uitgebreide Leica-apparatuur
en dat hij bovendien nog een Hassel-
blatt bezit. Het is dan ook niet ver
wonderlijk als hij vol overtuiging
zegt: „Eigenlijk kom ik nog tijd te
kort".
Vanzelfsprekend zijn de vele ver
diensten van dr. Klein Swormink in
de loop der jaren beloond. Hy werd
ondermeer onderscheiden met de zil
veren stadspenning van Breda. Hij
werd officier in de Orde van Oranje-
Nassau en Ridder in de Orde van de
H. Gregorius de Grote. Vandaag zul
len zijn vroegere medewerkers en pa
tiënten in de gelegenheid zijn hem
te bedanken en hem geluk te wensen
met zijn gouden jubileum. Van elf tot
twaalf uur wordt er in de aula van
het „Ignatius", het ziekenhuis waar
hij veertig jaar de scepter heeft ge
zwaaid, een receptie gehouden.
SAIGON/HANOI (Reuter A.P.)
Sedert het begin van de Amerikaanse
luchtaanvallen op Noordvietnamese
vliegvelden zeven weken geleden
zyn ten minste 52 Mig-jagers uitgescha
keld. Zo heeft een Amerikaanse mili
taire woordvoerder in Saigon gezegd.
Het afgelopen weekeinde waren acht
van deze toestellen vernietigd.
Het aantal vernietigde Migs sedert
het begin van de luchtoorlog is nu vol
gens de Amerikanen 93.
In het weekeinde zijn behalve vlieg
velden, ook weer doelen bij Hanoi en
Haiphong aangevallen. Twee Ameri
kaanse toestellen gingen verloren.
Volgens het Noordvietnamese pers
bureau heeft de Noordvietnamese lucht
afweer zondag zeven Amerikaanse
vliegtuigen neergeschoten. De Ameri
kanen zouden hierdoor in totaal 2014
toestellen verloren hebben, volgens de
Noordvietnamezen.
Het Russische persbureau Tass meldt
dat een aantal Amerikaanse militairen
in Zuid-Vietnam op 19 mei een honger
staking heeft gehouden. De militairen
zouden geweigerd hebben te vechten
en geëist hebben naar huis teruggezon
den te worden.
Zuid-Vietnam heeft gisteren veertig
krijgsgevangenen uit Noord-Vietnam
vrijgelaten bij de brug over de rivier
de Ben Hai, die in de gedemilitariseerde
zone de grens tussen noord en zuid
DEN HAAG (ANP) Vorige week
is in de Oostzee een begin gemaakt
met een zogenaamde „oceanografische
maand", een hydrografische project
waaraan schepen uit onder meer West-
Duitsland, Denemarken, Nederland en
de Verenigde Staten deelnemen.
Het doel van deze samenwerking is
het verrichten van oceanografische
waarnemingen en het verzamelen van
hydrografische gegevens die zullen re
sulteren in een beter inzicht in de fy
sische eigenschappen van de zee.
Van Nederlandse zijde, zo deelt de
Marine Voorlichtingsdienst mede, zal
het opnemingsvaartuig Hr. Ms- „Snel-
lius" aan deze werkzaamheden deelne
men. Het schip zal bezoeken brengen
aan Flensburg, Leningrad en Ham
burg.
(ADVERTENTIE)
vormt. De gevangenen, onder wie een
jonge vrouw met een baby van drie
maanden, hadden geweigerd in Zuid-
Vietnam te blijven. Onder het uitroe
pen van leuzen als „Bravo Ho Tsji
Minh", wierpen de Noordvietnamezen
de kleren uit die zij van de Zuidviet-
namezen hadden gekregen en verdwe
nen over de brug. Volgens een Ameri
kaanse woordvoerder waren het gevan
genen die zwaar gewond waren ge
weest of ernstig ziek. Twee der Noord
vietnamezen misten een been.
(Van een onzer verslaggevers)
ZEIST In een motie over ontwik
kelingshulp vragen de K.V.P.-jongeren
een belasting op frisdranken. Tijdens
een tweedaags congres in „Woudscho-
ten" te Zeist, werd betoogd dat de fris
drankenindustrie een onontgonnen ter
rein van de fiscus is.
En „aangezien ontwikkelingshulp geen
sluitpost op de begroting mag zijn en
nog minder incidenteel" en de staatskas
in slechte economische tijden toch al
voldoende onder druk staat, zocht men
naar een doelbelasting voor ontwikke
lingshulp. Nadat er al suggesties waren
gedaan een luxebelasting in te voeren,
of de opcenten op het inkomen te ver
hogen, werd tenslotte het voorstel over
genomen de frisdranken te belasten.
Er werd o.a. naar voren gebracht dat
het belasten van de frisdrankenindu
strie ook al in studie is bij de K.V.P.-
Tweede-Kamerfractie. Tevens werd in
de motie over ontwikkelingshulp ge
steld, dat de ontwikkelingslanden het
recht moeten krijgen hun jonge indu
strieën te beschermen door een im
portmuur, terwijl de rijke landen hun
grenzen openstellen voor goederen uit
de ontwikkelingslanden.
Dit zal nationaal een heroriëntatie
van de industrialisatie moeten beteke
nen, zegt de motie verder, door een
wegsaneren van arbeidsintensieve in
dustrieën en een specialisatie op hoog
waardige industrie.
a:,:Urtfc* •■ör' v- -
Interviews zijn nagenoeg altijd in
teressante lectuur. Vandaag een paar
citaten uit gesprekken geknipt uit
een paar bladen. Eerst Moniekje Pie.
ters Graafland, zesjarig dochtertje
van beroemde Feijenoord-papa Eddy.
In Margriet zei Moniekje: „Ik vind
voetballen het vervelendste wat er
is. Ik vind het zelf helemaal niet zo
leuk, dat mijn vader aan het voet
ballen isIk vind hem wel erg goed
hoor, en ik ben heel trots op hem,
maar hij is 's zondags nooit thuis. Dan
verveel ik me, want alle andere kin
deren zijn dan met hun vader met
de auto weg en dat wil ik dan ook zo
graag, maar dat kan haast nooit.'1
Bibeb interviewde voor Vrij Ne
derland Rijk de Gooyer. Hij zegt veel
interessante dingen, o.a. dit over de
AVRO en zijn show met Johnny
Kraaykamp: „Johnny en ik hadden 'n
enorm leuke show. Een soort intelli
gente slapstick, maar het publiek
kotste erop. Nico Scheepmaker heeft
ons met hand en tand verdedigd,
maar ook de AVRO heeft hem ge
stopt. 't Was weg wezen of een nieu
we aanpak. Erg jammer. De AVRO
experimenteert niet, heeft geen ge
zicht. Ger Lugtenburg is geen kwaje
jongen, maar 't is een enorme fout
om op zaterdag drie pond marsepein
te geven."
„Waarom past men de pil niet toe
op de heilige koeien in India, die dat
land kaal vreten? Dat zou een mooie
oplossing zijn om de honger aldaar te
stillen." (Ingezonden brief in De
Tijd).
Concentraties in het bedrijfsleven
zijn de laatste tijd aan de orde van
de dag. De krantenwereld doet volop
mee. Mensen die zich over de con
centratie van de dagblad- en andere
publiciteit enige zorgen maken (niet
onterecht, overigens) mogen enige
troost vinden in het feit, dat dé twee
Amerikaanse kranten, de New York
Times en de New York Herald Tri
bune, hun Europese edities onlangs
samengevoegd hebben. De Tribune
heeft het keiharde concurrentiege-
vecht met de Times gewonnen- En
dus bestaat er geen Europese editie
meer van de New York Times, die
nochtans een groot Verleden heeft.
In deze krant hebben mensen ge
schreven als Hemingway, Pound, Art
Buchwald, en heel lang geleden, Karl
Marx, die zich in zijn graf zou om
draaien, als hij zou zien hoe zijn
.„concentratietheorie" lang na zijn
dood in een iets andere vorm dan hij
voorspeld had zou uitkomen.
Marx schreef onder andere: „Het
kapitaalmonopolie wordt tot een boei
voor de produktiewijze, die daarmede
en daaronder is opgebloeid. De cen
tralisatie der produktiemiddelen en
de vermaatschappelijking van de ar
beid, bereiken een punt waarop zij
hun kapitalistisch omhulsel niet lan
ger verdragen. Het barst uit elkan
der. Het laatste uur van de kapita
listische privaateigendom is geslagen.
De onteigenaars worden onteigend".
Jammer natuurlijk voor Marx, maar
het is wel een beetje anders gelopen.
Waar closetpapier al niet voor kan
dienen. Deze week wordt in de Gro
te Kerk van Zwolle een concert ge
geven in het kader van het Holland
Festival. Om de akoestiek te verbe
teren worden er repen wit closet
papier van een meter zestig breed
opgehangen. Het closetpapier beslaat
een oppervlakte van zeshonderd vier
kante meter
Filmster Jean Seberg, heeft 47 bi
kini's gepast voor ze een geschikte
vond. Bij de opnamen van een nieu
we film mocht ze niet in een één
delig badpak verschijnen, omdat dat
niet in overeenstemming is met de
tijdgeest, volgens de producers. „Ik
vind" zei ze, „dat ik een vrij mooi
lichaam heb. Daarom heb ik het tot
nu toe in een film niet willen ont
bloten, het is te goed voor iedereen."
MERIJN
CATHAM (RTR> Nederlandse
vlootlieden hebben gisteren voor de
tweede maal in 300 jaar de Britse vloot-
sterkte Chatham aan de rivier de
Medway ingenomen.
Zij ontmoetten geen verzet van de
forten en kastelen langs de oever van
de rivier. Integendeel, de Engelsen be
groetten de „vijand" hartelijk, schon
ken bier en nodigden de Nederlanders
uit om ie komen dansen. De tocht
vormde een herhaling vara de aanval
die admiraal De Ruyter 300 jaar gele
den met 80 schepen uitvoerde, waarbij
verscheidene Britse oorlogsschepen
werden vernield en de Royal Charles',
het pronkstuk van de toenmalige En
gelse vloot, werd buitgemaakt. Ter ge
legenheid van deze herdenking wordt
aan de Medway een Nederlandse week
gehouden.
IN DE PETROLEUMHAVEN in Ant
werpen zal een gedenkplaat worden
aangebracht ter nageachtenis van
generaal Marshal] de vroegere Ame
rikaanse minister van buitenlandse
zaken, wiens" naam verbonden is aan
het gootschaapse Amerikaanse pro
gramma voor de na-oorlogse weder
opbouw van Europa. De gedenkplaat
wordt op 19 juni officieel onthuld.
De petroleumhaven zal na die dag
officieel Marshail-dok heten.