O Dr. Klein Swormink kreeg vijftig jaar geleden zijn artsendiploma V.S.-LUCHTMACHT VERNIETIGT IN 7 WEKEN 52 MIGS Kan een NCB-verhaal over „gewone" autoverzekering u nog boeien als u al jaren verzekerd en wel rondrijdt? Verzekeringen NCB Prof.Verbernelaan 200-Tilburg-Telefoon (04250) 78133 I )ere!Ud HU ALLEEN NOG POTTENBAKKEN EN FOTOGRAFEREN Fischböck in Argentinië overleden Chatham weer ingenomen RARE SLINGER PROMOTIE DIRECTEUR FUNCTIES Nijverdal-Ten Cate breidt uit Grote chemische industrie in Belgisch Limburg Vietnam Internationaal zee-onderzoek Voor ontwikkelingshulp KVP-J EUGD BELASTING OP FRISDRANKEN (Wij dachten van wel als u de premies 'ns vergelijkt en er even aan denkt dat Verzekeringen NCB altijd in de buurt is. ijdt u in een auto tot 6.000,dan betaalt u voor WA. (inclusief groene kaart) 171,70 als u niet meer dan 20.000 km per jaar rijdt. Rijdt u in een auto tot 7.000,— dan is deze premie 183,40. Tenminste", bij Verzekeringen NCB. Misschien vindt u, dat onze advertentie wat zakelijk begint. Maar dat moeten we wel, willen we u er duidelijk op wijzen, dat onze premie een lage premie is (verge lijkt u het maar eens). Maar Verzekeringen NCB zou niet een veelzijdig verzekeraar zijn als het bij een louter.lage premie bleef. Want er zijn véél meer redenen om met uw „gewone" autoverzekering naar ons over te stappen. Zo is onze schade-afwikkeling snel omdat onze experts overal zitten (dat hóórt ook bij het grootste verzekerings huis beneden de Moerdijk). Waarom zou u het ver zoeken, als u Verzekeringen NCB zo dichtbij en óveral kunt vinden? Ook wat an dere verzekeringen betreft. Zoals arbeids ongeschiktheid, brand, ziektekosten. Zoals rechtsbijstand, W.A., ongevallen. Want zelfs met de voordeligste NCB-autoverzekering op zak kunt u niet veilig blijven rijden zo lang uw andere risico's niet zijn gedekt. Daarom vinden we het de gewoonste zaak van de wereld, als u naast uw autoverzeke ring ook over andere polissen begint. Meest al beginnen wij erover omdat onze cliën ten voor hun gewone autoverzekering toch al gewoon bij ons komen. J \5 DAGBLAD DE STEM VAN DINSDAG 13 JUNI 1967 '7 r r'1 c! (Van een onzer verslaggevers) BREDA. Mgr. Van Hooydonk- slraat 15 in Breda blijkt een bij zonder fraaie bungalow te zijn. Niet alleen van buiten, maar nog meer aan de binnenkant. Om vol doende licht in de grote hal te krijgen, zijn in het plafond een groot aantal glazen koepels ver werkt. In de achter deze hal lig gende huiskamer, zit de man waar het omgaat. Dr. J. A. Klein Swor mink. Vandaag herdenkt hij het feit dat hij vijftig jaar geleden in Amsterdam zijn artsenbul in ont vangst mocht nemen. En dat gou den jubileum op zich een be trekkelijke prestatie als men maar lang genoeg blijft leven is aan leiding om het „fenomeen" Klein Swormink eens van dichtbij te be kijken. Want dr. Klein Swormink Is beslist geen arts, van wie men er dertien in een dozijn tegen komt. In de periode dat hij als „dokter" werkzaam is geweest, heeft hij zich zulke grote verdien sten weten te verwerven, dat ve len nu nog met een zekere eerbied en met ontzag zijn naam uitspre ken. „Dat de mensen mijn naam nog kennen komt misschien omdat het een tamelijk aparte naam is", zegt hij. Maar wanneer het gesprek eenmaal op gang is, blijkt duidelijk dat dit maar voor een klein gedeelte waar kan zijn. Dr. Klein Swormink is na melijk een figuur, die men niet licht zal vergeten, wanneer men er een maal mee te maken heeft gehad. Hij is nu 73 en nog opvallend vitaal. „Op 6 september van het jaar Onzes Heren 1893 ben ik in Amsterdam geboren" vertelt dr. Klein Swormink. Lang heeft hij echter niet in de hoofdstad doorgebracht. Toen hij an derhalf jaar oud was, vertrok hij al naar Breda. Zijn vader die leraar aan de scheepvaartschool was, vertrok naar de Baroniestad om de mensen daar enige wiskundige kennis bij te brengen. De familie ging uiteraard mee en zo kwam het ook dat dr. Klein Swormink helemaal in Breda ..getogen" is. Hij volgde er de lagere school en bezocht de Rijks H.B.S. Hij voelde zich Bredanaar in hart en nieren en hij is dat gevoel nooit kwijt kunnen raken. Jn 1911 deed ik in Breda eind examen en toen dat achter de rug was heb ik een heel rare slinger uit gehaald om te bereiken wat ik wil de Die rare slinger bestond daaruit dat dr. Klein Swormink om officieel toegelaten te kunnen worden tot de universiteit een aanvullend examen uneks en Latijn moest afleggen. Om "ld te sparen ging hij toch maar vast studeren en het gevolg was dat hij in twee jaar tijd zijn aanvullende exa mens oude talen kon doen en tezelf dertijd zijn propaedeutiscb medicijnen naaide. Door hard werken bereikte ni] tenslotte in nauwelijks zes jaar de imish. „Ik kon goed leren en het neeft allemaal een beetje meegeze- J®n zegt hij. „Natuurlijk heb ik er mijn best voor moeten doen, Kï §ing ïn die W allemaal een ueetje eenvoudiger dan tegenwoordig. 2?J«5 Is snel. Nu zal dat waar- ocnijnlijk niemand meer halen. Dat komt vooral omdat het tegenwoordig zo moeilijk is om tijdig aan je co- assistentschappen te komen. Dat le vert grote problemen op en het ge volg is dat er dan al snel een of an derhalf jaar bijkomt. Ik heb daar geen last van gehad". Op 13 juni 1917 kreeg J. Klein Swormink dus zijn bul. Hij ging echter nog niet direct de praktijk in, maar bleef nog ongeveer een jaar in Am sterdam om er aan zijn promotie te werken en om bovendien kennis te verzamelen op het gebied van de röntgenbestraling, een vorm van me dische behandeling die juist in die periode pas in opkomst was. In de cember 1918, nauwelijks een jaar na het behalen van het artsendiploma, was de promotie een feit. „Het onder werp is niet belangrijk meer", zegt hij. „De ontwikkeling in de medische wetenschap heeft het al weer hele maal achterhaald". Inmiddels was dr. Klein Swormink in Breda een huisartsenpraktijk be gonnen en bovendien werd hij als specialist verbonden aan het oude St.- Elisabethgasthuis in de Leuvenaar straat. De bouw van een nieuw zie kenhuis was echter in volle gang. Op 14 november 1922 kon het St.-Igna- tiusziekenhuis met veel feestelijk ver toon worden geopend en de aange wezen man om directeur te worden was dr. Klein Swormink. De benoe ming had plaats en op dat moment be gon voor de nog jonge arts een taak, die naar later zou blijken, een unie ke prestatie zou worden. Veertig jaar lang vervulde hij namelijk de functie van directeur-geneesheer. „Het was beslist niet altijd even ge makkelijk" vertelt hij nu. „Breda had destijds slechts de beschikking over twee chirurgen, een neuroloog, een oogarts en een neus- keel- en oorarts. Daarmee moesten we alles doen. Dat was heel hard werken. In 1933 kreeg ik er bovendien de erkenning by als specialist voor interne geneeskunde. Ik moest de röntgenologie doen en bovendien het laboratorium runnen. Maar het ging." Mevrouw Klein Swor mink, die tijdens het onderhoud de gesprekken op de voet volgt en die er met koffie voor zorgt dat het spreken niet te moeilijk wordt, loopt bedry- vig heen en weer. „Hij heeft veel te hard gewerkt" zegt zy en verdwijnt dan weer even om de huishoudster met een of ander karweitje te hel pen. Toch is aan dr. Klein Swormink niet te zien dat hij te hard heeft ge werkt. Hij heeft natuurlijk bijzonder hard gewerkt, maar hij heeft er ken nelijk geen moeite mee gehad. Wan neer men tenminste nagaat wat hij buiten zijn directoraat van het zieken huis nog allemaal heeft kunnen doen, dan wordt duidelijk dat deze man een enorme veerkracht en een enorm uithoudingsvermogen heeft gehad en nog heeft. Dertig jaar lang is hij me disch leider van de bloedtransfusie dienst geweest, bijna veertig jaar was hij voorzitter van het Wit-Gele Kruis, 44 jaar heeft hij voor de klas gestaan een erfenis van zijn vader om verpleegsters op te leiden en zelfs heeft hij nog kans gezien om in die tijd een leerboek voor verpleegsters samen te stellen dat inmiddels al zijn tweede druk heeft gekregen. Bij na duizend verpleegsters heeft hij door het A-examen heen geholpen. „Ik vond het fijn en ik heb het altijd met enorm veel plezier gedaan", zegt hij en dat is ongetwijfeld volkomen gemeend. (Van een onzer verslaggevers) Amsterdam Dr. Hans Fischböck, ter c5?n^J(!e letting samen met Rau- cnmmi f en Wimmer het college van vwSSar,5s™"eeneI'aal in o™ lalld face l'Jf.zaterda& 3 juni OP '2- Nvaar h" j overleden In Argentinië, sinds de oorlog woonde. floorlwM61'?'16? is bekend geworden blaö ,Die Weeit'ent'-eS' d'6 te».het DUvSi> adverientL j1Jn verschenen. Een whW-mt ondertekend door zijn fewTziin11 '•°°ni De andere. ni"g vermeldt e^eu" als °nderteke- treffeiüi, Prilst hem als een voor- rakter" ens van onberispelijk ka- bririnw™ ra"d,i2al men. zic!l Fischböck van commie de man d'e zLn functie «n enToS1S;^neraal voor finan- land voor m!r ydens de bezetting ons Duitse heett beroofd omj Cptatóf8.'6 spekken. Proces gevoerd^ Tn dev,°?rio? nooIt Laar geledpn ?f\T oen hlJ rulm Duitsland door i» ?1, 'n bezoek aan deH maakte t, ed?!" ers werd ont- ,en ™akte hij zich ijlings uit de voe- ^erzoclnfc 'u^tie beeft toen dea We^tsïmd°g®-i3kh?den beston' yraSen, maar Ha^wi 1J,n Ultlevering te omdat hem he' geval Pjichttgheid aangeen.moorcl of mede- Vorden gelesd dnM?01» ,ten laste kon 'kahcieel-economisch gehUd.eliC^en °P ALMELO (ANP) De directie van de Koninklijke Textielfabrieken Nijver- dal-ten Cate n-v. te Almelo deelt me de. dat zij met Polymeric n.v. Utrecht tot overeenstemming is geko men betreffende de overname van de machines en know-how van dit bedrijf voor het inpregneren van glasweefsels. Voor Nijverdal-Ten Cate betekent de ze overname een verdere integratie op het gebied van de industriële glasweef sels. Met harsen geïmpregneerde glas weefsels worden toegepast in de elec- tro-technische industrie, vliegtuigindus trie. de metaalindustrie en voor de fa bricage van diverse sportartikelen. Ondanks dit alles heeft dr. Klein Swormink echter toch nog kans ge zien om zich ook met andere zaken bezig te houden. „Ik heb altijd graag een beetje gehandeld. Dat had ik van mijn moeder. Die kwam uit een koop mansfamilie. Bovendien wordt je van arts-zijn niet rijk en geld is toch wel erg gemakkelijk. Ook had ik een soort „profetische" inslag. Ik zag de dingen aitijd vooruit en dat heeft mij mijn hele leven zeer goed geholpen". Eigenlijk had dr. Klein Swormink scheikunde willen gaan studeren. Zijn moeder was evenwel van mening dat daar niet genoeg „brood" in zat en dus koos hij een ander beroep. Toch is hij zijn voorliefde voor de chemie nooit kwijt geraakt. Dat blijkt ook nu nog steeds. Nu hij al enkele jaren gepensioneerd is kan hij zich met volle overgave wijden aan zijn hobby's. Een daarvan is het potten bakken en glazuren. In de bungalow is een appartement ingericht om deze pottenbakkerslust bot te vieren. De resultaten zijn bijzonder fraai. In de huiskamer staat de vensterbank vol met potjes, bloempotten en asbak- BRUSSEL (ANP) Te Rotem aan de Maas in de Belgische provincie Limburg, zal een complex chemische industrieën worden gevestigd, die een zeer belangrijke bijdrage voor de in dustriële opbloei van de streek zal le veren. De Belgische minister van econo mische zaken. Van Offelen. heeft vol gens het Brusselse blad „Laatste Nieuws verklaard, dat het gaat om een tiental bedrijven van een groep Belgische en Duitse industriëlen, die aan ongeveer 1500 man werk zal bie- ken, die regelrecht uit een kunsthan del afkomstig zouden kunnen zijn, maar die hij zelf gemaakt heeft. Ook fotograferen is een van dr. Klein Sworminks liefhebberijen. Trots ver telt hij dat hij de beschikking heeft over een uitgebreide Leica-apparatuur en dat hij bovendien nog een Hassel- blatt bezit. Het is dan ook niet ver wonderlijk als hij vol overtuiging zegt: „Eigenlijk kom ik nog tijd te kort". Vanzelfsprekend zijn de vele ver diensten van dr. Klein Swormink in de loop der jaren beloond. Hy werd ondermeer onderscheiden met de zil veren stadspenning van Breda. Hij werd officier in de Orde van Oranje- Nassau en Ridder in de Orde van de H. Gregorius de Grote. Vandaag zul len zijn vroegere medewerkers en pa tiënten in de gelegenheid zijn hem te bedanken en hem geluk te wensen met zijn gouden jubileum. Van elf tot twaalf uur wordt er in de aula van het „Ignatius", het ziekenhuis waar hij veertig jaar de scepter heeft ge zwaaid, een receptie gehouden. SAIGON/HANOI (Reuter A.P.) Sedert het begin van de Amerikaanse luchtaanvallen op Noordvietnamese vliegvelden zeven weken geleden zyn ten minste 52 Mig-jagers uitgescha keld. Zo heeft een Amerikaanse mili taire woordvoerder in Saigon gezegd. Het afgelopen weekeinde waren acht van deze toestellen vernietigd. Het aantal vernietigde Migs sedert het begin van de luchtoorlog is nu vol gens de Amerikanen 93. In het weekeinde zijn behalve vlieg velden, ook weer doelen bij Hanoi en Haiphong aangevallen. Twee Ameri kaanse toestellen gingen verloren. Volgens het Noordvietnamese pers bureau heeft de Noordvietnamese lucht afweer zondag zeven Amerikaanse vliegtuigen neergeschoten. De Ameri kanen zouden hierdoor in totaal 2014 toestellen verloren hebben, volgens de Noordvietnamezen. Het Russische persbureau Tass meldt dat een aantal Amerikaanse militairen in Zuid-Vietnam op 19 mei een honger staking heeft gehouden. De militairen zouden geweigerd hebben te vechten en geëist hebben naar huis teruggezon den te worden. Zuid-Vietnam heeft gisteren veertig krijgsgevangenen uit Noord-Vietnam vrijgelaten bij de brug over de rivier de Ben Hai, die in de gedemilitariseerde zone de grens tussen noord en zuid DEN HAAG (ANP) Vorige week is in de Oostzee een begin gemaakt met een zogenaamde „oceanografische maand", een hydrografische project waaraan schepen uit onder meer West- Duitsland, Denemarken, Nederland en de Verenigde Staten deelnemen. Het doel van deze samenwerking is het verrichten van oceanografische waarnemingen en het verzamelen van hydrografische gegevens die zullen re sulteren in een beter inzicht in de fy sische eigenschappen van de zee. Van Nederlandse zijde, zo deelt de Marine Voorlichtingsdienst mede, zal het opnemingsvaartuig Hr. Ms- „Snel- lius" aan deze werkzaamheden deelne men. Het schip zal bezoeken brengen aan Flensburg, Leningrad en Ham burg. (ADVERTENTIE) vormt. De gevangenen, onder wie een jonge vrouw met een baby van drie maanden, hadden geweigerd in Zuid- Vietnam te blijven. Onder het uitroe pen van leuzen als „Bravo Ho Tsji Minh", wierpen de Noordvietnamezen de kleren uit die zij van de Zuidviet- namezen hadden gekregen en verdwe nen over de brug. Volgens een Ameri kaanse woordvoerder waren het gevan genen die zwaar gewond waren ge weest of ernstig ziek. Twee der Noord vietnamezen misten een been. (Van een onzer verslaggevers) ZEIST In een motie over ontwik kelingshulp vragen de K.V.P.-jongeren een belasting op frisdranken. Tijdens een tweedaags congres in „Woudscho- ten" te Zeist, werd betoogd dat de fris drankenindustrie een onontgonnen ter rein van de fiscus is. En „aangezien ontwikkelingshulp geen sluitpost op de begroting mag zijn en nog minder incidenteel" en de staatskas in slechte economische tijden toch al voldoende onder druk staat, zocht men naar een doelbelasting voor ontwikke lingshulp. Nadat er al suggesties waren gedaan een luxebelasting in te voeren, of de opcenten op het inkomen te ver hogen, werd tenslotte het voorstel over genomen de frisdranken te belasten. Er werd o.a. naar voren gebracht dat het belasten van de frisdrankenindu strie ook al in studie is bij de K.V.P.- Tweede-Kamerfractie. Tevens werd in de motie over ontwikkelingshulp ge steld, dat de ontwikkelingslanden het recht moeten krijgen hun jonge indu strieën te beschermen door een im portmuur, terwijl de rijke landen hun grenzen openstellen voor goederen uit de ontwikkelingslanden. Dit zal nationaal een heroriëntatie van de industrialisatie moeten beteke nen, zegt de motie verder, door een wegsaneren van arbeidsintensieve in dustrieën en een specialisatie op hoog waardige industrie. a:,:Urtfc* •■ör' v- - Interviews zijn nagenoeg altijd in teressante lectuur. Vandaag een paar citaten uit gesprekken geknipt uit een paar bladen. Eerst Moniekje Pie. ters Graafland, zesjarig dochtertje van beroemde Feijenoord-papa Eddy. In Margriet zei Moniekje: „Ik vind voetballen het vervelendste wat er is. Ik vind het zelf helemaal niet zo leuk, dat mijn vader aan het voet ballen isIk vind hem wel erg goed hoor, en ik ben heel trots op hem, maar hij is 's zondags nooit thuis. Dan verveel ik me, want alle andere kin deren zijn dan met hun vader met de auto weg en dat wil ik dan ook zo graag, maar dat kan haast nooit.'1 Bibeb interviewde voor Vrij Ne derland Rijk de Gooyer. Hij zegt veel interessante dingen, o.a. dit over de AVRO en zijn show met Johnny Kraaykamp: „Johnny en ik hadden 'n enorm leuke show. Een soort intelli gente slapstick, maar het publiek kotste erop. Nico Scheepmaker heeft ons met hand en tand verdedigd, maar ook de AVRO heeft hem ge stopt. 't Was weg wezen of een nieu we aanpak. Erg jammer. De AVRO experimenteert niet, heeft geen ge zicht. Ger Lugtenburg is geen kwaje jongen, maar 't is een enorme fout om op zaterdag drie pond marsepein te geven." „Waarom past men de pil niet toe op de heilige koeien in India, die dat land kaal vreten? Dat zou een mooie oplossing zijn om de honger aldaar te stillen." (Ingezonden brief in De Tijd). Concentraties in het bedrijfsleven zijn de laatste tijd aan de orde van de dag. De krantenwereld doet volop mee. Mensen die zich over de con centratie van de dagblad- en andere publiciteit enige zorgen maken (niet onterecht, overigens) mogen enige troost vinden in het feit, dat dé twee Amerikaanse kranten, de New York Times en de New York Herald Tri bune, hun Europese edities onlangs samengevoegd hebben. De Tribune heeft het keiharde concurrentiege- vecht met de Times gewonnen- En dus bestaat er geen Europese editie meer van de New York Times, die nochtans een groot Verleden heeft. In deze krant hebben mensen ge schreven als Hemingway, Pound, Art Buchwald, en heel lang geleden, Karl Marx, die zich in zijn graf zou om draaien, als hij zou zien hoe zijn .„concentratietheorie" lang na zijn dood in een iets andere vorm dan hij voorspeld had zou uitkomen. Marx schreef onder andere: „Het kapitaalmonopolie wordt tot een boei voor de produktiewijze, die daarmede en daaronder is opgebloeid. De cen tralisatie der produktiemiddelen en de vermaatschappelijking van de ar beid, bereiken een punt waarop zij hun kapitalistisch omhulsel niet lan ger verdragen. Het barst uit elkan der. Het laatste uur van de kapita listische privaateigendom is geslagen. De onteigenaars worden onteigend". Jammer natuurlijk voor Marx, maar het is wel een beetje anders gelopen. Waar closetpapier al niet voor kan dienen. Deze week wordt in de Gro te Kerk van Zwolle een concert ge geven in het kader van het Holland Festival. Om de akoestiek te verbe teren worden er repen wit closet papier van een meter zestig breed opgehangen. Het closetpapier beslaat een oppervlakte van zeshonderd vier kante meter Filmster Jean Seberg, heeft 47 bi kini's gepast voor ze een geschikte vond. Bij de opnamen van een nieu we film mocht ze niet in een één delig badpak verschijnen, omdat dat niet in overeenstemming is met de tijdgeest, volgens de producers. „Ik vind" zei ze, „dat ik een vrij mooi lichaam heb. Daarom heb ik het tot nu toe in een film niet willen ont bloten, het is te goed voor iedereen." MERIJN CATHAM (RTR> Nederlandse vlootlieden hebben gisteren voor de tweede maal in 300 jaar de Britse vloot- sterkte Chatham aan de rivier de Medway ingenomen. Zij ontmoetten geen verzet van de forten en kastelen langs de oever van de rivier. Integendeel, de Engelsen be groetten de „vijand" hartelijk, schon ken bier en nodigden de Nederlanders uit om ie komen dansen. De tocht vormde een herhaling vara de aanval die admiraal De Ruyter 300 jaar gele den met 80 schepen uitvoerde, waarbij verscheidene Britse oorlogsschepen werden vernield en de Royal Charles', het pronkstuk van de toenmalige En gelse vloot, werd buitgemaakt. Ter ge legenheid van deze herdenking wordt aan de Medway een Nederlandse week gehouden. IN DE PETROLEUMHAVEN in Ant werpen zal een gedenkplaat worden aangebracht ter nageachtenis van generaal Marshal] de vroegere Ame rikaanse minister van buitenlandse zaken, wiens" naam verbonden is aan het gootschaapse Amerikaanse pro gramma voor de na-oorlogse weder opbouw van Europa. De gedenkplaat wordt op 19 juni officieel onthuld. De petroleumhaven zal na die dag officieel Marshail-dok heten.

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1967 | | pagina 7