Scotty, de koning van
de mijn in de woestijn
RAADSELS BLIJVEN ROND
VLIEGENDE SCHOTELS
GOES: PLANNEN VOOR
BETERE CULTURELE
ACCOMMODATIE
Amerikanen en Russen zoeken verklaring
Circus
Medicijn
BAGBLAD DE STEM VAN VRIJDAG 9
BUFFALO BILL BESCHOUWDE HEM ALS EEN EIGEN ZOON
RUSLAND
SC^0telS- aen aCtie die be"
DER AT
SSSS en pdoten°°r Wetensahaps-
aaVonZvenTghebiddrelgmg V°0t
FOUT
PROJECT
Er is één miljoen
mee gemoeid
De Vallei des Doods
riep hem terug
TÏTNT 1967
II I I I 1 I I..IJ -■ 'I .1 I 'W- I I«-!■'" I V 1 ■l' 'I I. -I 1 i l .1 -
Zijn kantoor op de tiende en hoogste verdieping van de universiteit
van Colorado is voor dr. Edward U. Condon een prachtig arends
nest om de hemel af te zoeken naar UFO's - Unidentified Flying
Objects (niet geïdentificeerde vliegende voorwerpen) ofwel gewoon
„yliegende schotels". Zijn ramen zien in het noordwesten uit op de
heuvels aan de voet van de Rocky Mountains, in het noorden in de
richting Cheyenne in Wyoming, in het oosten over de wijde vlakten
tot de Missisipi-rivier en in het zuidoosten naar het 64 kilometer ver
gelegen Denver.
De natuurkundige Erdward Condon speurt in zekere zin naar UFO's
want hij staat aan het hoofd van een groep wetenschappelijke onder
zoekers, die meldingen over waarnemingen van geheimzinnige vlie
gende voorwerpen, die volgens sommige mensen van andere hemel
lichamen komen, onderzoekt. Dr. Condon heeft echter nooit zelf een
vliegende schotel gezien.
tuigen, weer- en peilingsballons, satel
lieten. meteoren, heldere sterren en
planeten, raketten, zoeklichten, wolken
vogels, lichtreflecties op de wolken,
temperatuurinversies, zinsbegoochelin
gen, gloeiende plasma's in de buurt
van hoogspanningskabels, lichtende
moerasgassen en zelfs vuurtorens.
In Washington werkt Richard Hall
adjunct-directeur van NICAP, (Nal-
tional Investigation Committee on
Aerial Phenomena), de nationale
commissie van onderzoek naar ver
schijnselen in de lucht, in een kantoor
op de derde verdieping van een ge
bouw in het centrum van de stad.
Zijn uitgangspunt bij onderzoekingen
is, dat inderdaad enkele UFO's uit de
buitenaardse ruimten kunnen komen.
Maar ook Hall heeft er zelf nooit een
gezien.
Hetzelfde geldt voor de baardige ster
renkundige dr. J. Allen Hynek, die al
bijna 20 jaar wetenschappelijk adviseur
voor onbekende vliegende dingen bij
de Amerikaanse luchtmacht is- Van
ZfJtt gelijkvloers geiegen kantoor ln het
Dearborn-observatorium aan de North-
western-universiteit in Evanstown, Illi
nois, heeft dr. Hynek gevochten voor
een nuchtere, streng wetenschappelij
ke bestudering van het verschijnsel der
SümL ft bijgedragen aan de in-
sreurng van de commissie-Condon.
da ÏÏw2? jaar lang hebben vliegen-
e scnotels in Amerika een atmosfeer
v ^nn^gbeid, verwarring,
riï JU l g10, geloof, hoon, bedriege-
nitiffpn ?ezorgdheid geschapen. De me-
dat nü n uiteen van de overtuiging,
tfora w„w?arnemingen van raadselach-
of nSfvers?hijnselen natuurkundig
klaaS i°glscb kunnen worden ver-
KSi u ee,n geloof vliegende
Daarw blekers uit de ruimte zijn.
mensen ln bevinden zich miljoenen
ziinaUeen maar verbijsterd
cn niet moeten "geloven.6" Wat ze Wd
wP,e.™eft boeiende vraag is misschien
over vW1 1? zov,eeI jaren nog steeds
sedebatto s sc'iotels moet worden
tal waai -en waarom voor een aan-
Waring >g£5en00lt *"D g0Ede V6r"
"en a«igevoerd?en daarv00r als reae"
?F0's zouden van buiten
neen bot -Un1en '50men. er bestaat
«een bewijs dat net niet zo ls.
WnEtm ooar bet">uwbare waarne-
nooiA),lrikaa?se lucbtmacht heeft
gedaan n7HerkeIiik »'oed onderzoek
eomolot nm jS betrokken bij een
gen. waarheid te verber-
°n°mMrledW?te.nsctlap kent de fel"
erkenron dat m 51 voor terug te
schavino clders een hogere be-
tenXmm wetenschap bestaat.We-
eerlilkl iïïfnseno hebben dikwijls
belacheiiivetrouwlbare mensen hevel
den beschrtSL? omdat zij had-
tiaar hen te ïiiiltWa Zl' 2a®en- dan
van hun modi?Ven en de ifistheid
ken. mededelingen te onderzoe-
luehtmachtfndere kant verklaart de
TjpA'
Van andere nu v!iegende schotels
Worden geleverd d kJomen moet
er aan geloven degenen die
aan wiUuNiri'? moeite en geld
Pijnlijk ad» e zouden waar
den worden veriiïf ar?°mingen kun"
hditenaardse onv^ z?nder er een
- Soinmi ootsprong bij te halen.
taseerd8of\e"rovmo?gen zljn gelan"
^«oliongen^pp0^» g™>'g van
zodanig fterSf °P een nlet
g ftei bennen van ballons,
vliegtuigen, sterren, meteoren en at
mosferische verschijnselen. Een psy
choloog merkte op: Sommige men
sen vinden een natuurlijke verkla
ring van het gebeuren onwaardig of
niet in overeenstemming met hun
verlangen te geloven aan bezoek van
andere werelden".
Het is overigens zeker, dat het pu
bliek door de op wetenschappelijke ont
dekkingen gebaseerde science fiction-
verhalen en de in steeds wijdere kring
gepubliceerde denkbeelden van sterren
kundigen en biologen zich er in toe
nemende mate van bewust wordt, dat
er leven kan bestaan op miljoenen of
miljarden andere planeten in het heel
al. Als mensen ruimtevaartuigen met
instrumenten en straks met bemannin
gen naar andere hemellichamen zen
den, waarom zouden dan niet wezens
van een ver verwijderde beschaving
van hun kant de aarde kunnen onder
zoeken?
De UFO's hebben sommige schrijvers
aanzienlijke inkomsten bezorgd maar
het serieuze onderzoek is belemmerd
door zeer beperkte geldmiddelen. Eeu
wenlang hebben mensen in de wolken
eigenaardige en overklaarbare lichtver
schijnselen en vliegende voorwerpen
waargenomen- Aan sommige legenden
in China, Peru en elders is de "beteke
nis gehecht, dat in een zeer ver ver
leden levende wezens uit de ruimte zijn
gekomen om de aarde te bevolken- Hoe
is de geheimzinnige band tussen oude
volken en de ruimte en hun verbazing
wekkende diepe inzicht in de bewegin
gen van hemellichamen ontstaan? De
..stenen computer" in het Engelse Sto-
nehenge, een kring van reusachtige ste
nen, waarmee zonsverduisteringen per
fect kon-den worden voorspeld, en de
vreemde, niet aardse kalender die in
de Poort der Zon van een dode Inca-
stad in Peru is gegrift, zijn zwijgende
getuigen van kennis die verloren is ge
gaan.
Majoor Quintanilla grinnikt om ge
ruchten volgens welke de Amerikaanse
luchtmacht een lijkenhuis zou hebben
met de stoffelijke resten van huma-
noïden", op mensen lijkende wezens
uit een UFO of dat de mensen van Pro
ject Blauwboek wel eens een vliegende
schotel in de kelder hebben gehad.
,,Ons gebouw heeft niet eens een kel
der", zegt de majoor.
Amerika is voorzover bekend, het eni
ge land dat een officieel orgaan voor
het onderzoeken van berichten over
vliegende schotels heeft. In Rusland,
waar vliegende schotels altijd zijn be
schouwd als een uitvinding van de op
sensatie beluste westelijke pers, is de
wetenschappelijke belangstelling voor
UFO's de laatste tijd echter toegeno
men- In een pas gereedgekomen ver
zameling artikelen van Russische ge
leerden van het bestaan van leven op
andere werelden onder de titel ,,Het
bewoonde heelal" heeft één verhaal in
Rusland speciale aandacht getrok
ken- Het is van de hand van dr. F-
Y. Zigel en is getiteld: „UFO's wat
zijn zij?"
Dr. Zigel maakt geen melding van
waarnemingen in de Sovjet-Unie. maar
hij schrijft wel dat het verschijnsel van
raadselachtige dingen aan de hemel o-
ver de hele wereld bekend is. Hij
voert .verschillende mogelijke verkla
gen aan en legt er de nadruk op, dat
de mogelijkheid dat vliegende scnotels
van andere planeten komen, niet mag
worden uitgesloten. Hij verwerpt de
theorie dat UFO's alleen maar in de
verbeelding van de mensen bestaan.
,,Dat is een te gemakkelijke oplos
sing, waarmee het probleem onder de
tafel wordt gewerk" zegt hij.
Dr. Zigel acht het zelf het meest
waarschijnlijk dat de vliegende schotel
een tot nu toe onbekend natuurvei-
schijnsel is, zoals ook de radio-acti
viteit aan het eind van de 19e eeuw
iets onbekends was- Hoewel dr. Zigel
er over zwijgt, kan uit zijn artikel toch
worden opgemaakt dat waarnemingen
van vliegende schotels ook in Rusland
tot een probleem aan het groeien zijn-
Er doen in Rusland allerlei verhalen
over vreemde hemelverschijnselen de
ronde. Zoals dat over een reusachtige
vurige schijf, die een verblindend rood
licht uitstraalde. Het door de lucht
vliegende voorwerp joeg boeren m Cen-
tr aal-Azië zo de schrik op het lijf, dat
sommigen flauwvielen. Zulke berichten
zijn natuurlijk onmogelijk te controle
ren. Maar dr. Zigel maakt wel mel
ding van engel-echo's", niet geïdenti
ficeerde dingen, die overal ter wereld
en blijkbaar ook in Rusland, op radar
schermen zijn waargenomen-
De Russische onderzoeker besluit met
te zeggen: ,,In deze situatie is de eni
ge juiste beslissing de UFO's te on
derwerpen aan een diepgaand en zorg
vuldige wetenschappelijk onderzoek".
Deze uitspraak is opmerkelijk eenslui
dend met die van de Amerikaanse dr.
Allen Hynek, die zegt: ,,Wat het ver
schijnsel van de UFO's ook mag zijn,
laten wij het ernstig bekijken- Er is
geen dwingend bewijs dat er andere
dan natuurlijke zaken in het spel zijn,
maar zolang er nog niet-geïdentificeer-
de waarnemingen zijn moeten wij re
kening houden met de mogelijkheid dat
sommige UFO's van buitenaardse oor
sprong zijn. Er is nooit een weten
schappelijk onderzoek naar het UFO-
verschijnsel ondernomen- Zullen wij de
zelfde fout maken, die de Franse aca
demie van wetenschappen beging, toen
zij berichten over „stenen, die uit de
hemel waren gevallen" naar het rijk
der fabelen verwees? Ten slotte zijn me
teorieten voor de wetenschap zeer waar
devolle boden uit de diepten van het
heelal geworden".
De nog steeds levende belangstelling
voor onbekende vliegende voorwerpen
ls in Amerika ontstaan in 1947, toen
de zakenman-piloot Kenneth Arnold in
de publiciteit kwam door zijn mede
deling dat hij vliegend boven Mount
nier in de staat Washington negen
vreemde, bewegende voorwerpen had
gezien. Hij verzon er de benaming
vliegende schotels" voor.
Eind 1947, een jaar waarin de kou
de oorlog nog grimmiger werd, begon
de Amerikaanse luchtmacht met een
onderzoek, dat later ..Project Blauw
boek" werd genoemd. Elk daarop vol
gend jaar heeft voor dit blauwboek een
gestadige stroom van mededelingen o-
ver waarnemingen van UFO's opgele
verd, met hoogtepunten van 1501 geval
len in 1952, ruim duizend in 1957 en
nog eens ruim duizend in 1966.
Op de luchtmachtbasis Wright-Pattei-
son bij Dayton in Ohio heeft majoor
Hector A. Quintanilla jr., de officier
belast met het bijhouden van het blauw
boek. sinds 1947 ingekomen berichten
het volgende meegedeeld: zes procent
van de waarneminge.n ofwel 676 ge
vallen staat nog geboekt als niet ge
ïdentificeerd. Van 242 waarnemingen
zijn te weinig gegevens bekend om eeu
poging tot identificatie te doen. Het
antwoord van het blauwboek blijft ne
gatief ten aanzien van drie vragen: er
is geen bewijs, dat een van de beschre
ven vliegende voorwerpen enig gevaar
oplevert voor de nationale veiligheid
er is Seen bewijs dat nietgeïdenti-
ficeerde waarnemingen verband hou
den met iets buiten de grenzen van de
huidige wetenschappelijke kennis er
is geen bewijs dat vliegende schotels
buitenaardse voertuigen zijn.
De luchtmacht ontkent evenwel niet
de mogelijkheid, dat op andere plane
ten in het heelal vormen van leven
kunnen bestaan, maar zij laat hierop
volgen dat alle bestudeerde foto's van
vliegende schotels ,.zijn gebleken slech
te weergaven te zijn van natuurlijke
of gewone voorwerpen".
Maar wat zien de mensen dan?
Het blauwboek schrijft het grootste
deel van de waarnemingen toe aanvlieg-
(Van een onzer verslaggevers)
GOES Een werkgroep uit de Cul
turele Raad te Goes onderzoekt op het
ogenblik de suggesties van het Bouw
centrum om van liet Schuttershof een
cultureel centrum te maken.
Er zijn al eerder suggesties in die
richting gedaan maar dan werd er
steeds van uit gegaan dat er in Schut
tershof een grote toneelzaal moest ko
men. Mede in verband met de aanwe
zigheid van de Prins van Oranje, dat
over een grote toneelzaal beschikt, is
het Bouwcentrum tot de conclusie ge
komen dat in het Schuttershof volstaan
kan worden met de inrichting van een
kleine toneelzaal voor 250 tot 300 toe
schouwers. Onderzocht wordt of de be
staande toneelzaal hiertoe verbouwd
kan worden. De zaal zou een moderne
toneeloutillage en een oplopende vloer
moeten krijgen.
Het plan van het Bouwcentrum voor
ziet verder in de bouw van een ruime
foyer, mordernisering van de grote zaal
en de inrichting van de huidige woon
vertrekken van de exploitant tot. keu
ken, toiletten en garderobe. De foyer
zou een grote uitbouw moeten krijgen
in de tuin.
Het gemeentebestuur ziet mogelijk
heden om het cultureel centrum uit te
breiden tot de gebouwen, die in een
halve cirkel rond Schuttershof staan ge
groepeerd. Het betreft het voormalige
weeshuis, het manhuis, het gebouw van
de keuringsdienst van waren en het
schoolgebouw, dat op het ogenblik als
bejaardensociëteit en repetitieruimte
voor de muziekcorpsen dienst doet. Het
manhuia zou bijvoorbeeld kunnen wor<
den ingericht als een vormingscentrum
met slaapplaatsen voor cultuurmin
naars. In het gebouw van de keurings
dienst van waren zouden leslokalen on
dergebracht kunnen worden voor de
muziekschool en een nog te vormen in
stituut voor kunstzinnige vorming.
Het gemeentebestuur denkt er in dit
gehele verband aan om de tuinen van
het Schuttershof en het voormalige
weeshuis samen te voegen en als pu
blieke binnentuin in te richten. Deze
tuin zou van verschillende kanten be
reikbaar gemaakt moeten worden. De
oude muziekkapel in de tuin van
Schuttershof zou gerestaureerd kun
nen worden.
De gemeente heeft verder nog be
paalde plannen met betrekking tot het
bibliotheek-, archief- en museumwezen
in de stad.
De openbare leeszaal- en bibliotheek
kampt met ruimtegebrek. Het archief
van de gemeente bevindt zich in een
desolate toestand. Het museum is ge
brekkig gehuisvest. Het gemeentebe
stuur wil de bibliotheekvoorziening en
het archief concentreren in het gebou
wencomplex dat ligt tussen de Beesten
markt en de Vlasmarkt. De museum
vereniging heeft de bovenlokalen van
het voormalige weeshuis gehuurd om
ruimte te krijgen voor de tentoonstel
ling van museumvoorwerpen. Het is de
bedoeling van het museumbestuur om
deze ruimte ook voor andere tentoon
stellingen (beeldende kunsten b.v.) ter
beschikking te stellen.
Wanneer ideeën met betrekking tot
de culturele accommodatie in Goes ver
wezenlijkt zouden worden zou 'n bedrag
van ongeveer één miljoen gulden nodig
zijn. Behalve de last van deze kapi
taalsuitgave moet gerekend worden op
hogere uitgaven voor exploitatie en on
derhoud van de uitgebreide en gemo
derniseerde gebouwen.
In principe acht het gemeentebe-
culturele accommodatie wordt immers
gezien als 'n aanzienlijke stimulans voor
't culturele leven in Goes. Aan de ande
re kant worstelt Goes met enorme be
grotingstekorten. Reserves zijn er niet.
Het zal dus moeilijk zijn om in de be
groting ruimte te vinden voor de zo
noodzakelijke uitbouw van de culturele
accommodatie.
(Van onze correspondent Luke
Wysen)
Op de grens tussen Californië
en Nevada ligt de Vallei des
Doods, een maanlandschap van
ravijnen en woestijnen dat uitste
kend getypeerd wordt door zijn
naam. Wie in' het westen van A-
merika aan de Vallei des Doods
denkt, denkt aan Walter Scott, be
ter bekend als Scotty van de Val
lei des Doods.
Scotty was de prins in een sprook
je, dat zoals alle goede sprookjes
niet vergeten werd, toen de prins
stierf. Hoe waar dit is, ondervond
ik eergisteren weer, toen ik met
een man sprak die naar de Vallei
des Doods ging om te zoeken naar
de legendarische schatten van het
sprookje. Want de prins is dood,
zijn kasteel is een bezienswaardig
heid voor toeristen, maar de bron
van zijn rijkdom is nooit gevon
den.
Waltér Scott werd geboren in Ken
tucky in 1873. Hij verloor zijn vader,
toen hij een kleuter was. Zijn moeder
hertrouwde, maar met zijn stiefvader
kon hij in het geheel niet overweg.
Zijn oudere broer Warren verMet het
sombere ouderlijk huis om een be
staan te vinden in het wilde westen,
in het voetspoor van duizenden andere
jongemannen. Het westen was een pa
radijs voor op avontuur beluste jon
gelieden.
Het daverde toen de geluiden van te-
volverduels onder de dreunende hoeven
van onafzienbare kudden vee die over
duizenden kilometers werden voortge
dreven, met galopperende paarden van
bandieten achtervolgd door posses, met
feestvierende goudzoekers, die hun
vaak moeizaam verkregen goudnug-
gets er in de komst mogelijk tijd door
heen draaiden. Zelfs nu vertellen ou
de mannen nog van die oude tijd van
moord en doodslag, plotseling rijkdom
en diepe ellende, helden en lafaards.
Toen Warren vroeg of Walter naar
hem toe wilde komen in Nevada, aar
zelde deze geen ogenblik. Ofschoon hij
pas negen jaar oud was, toog hij on
middellijk naar het verre en onbe
kende woestijnland Nevada. Bij aan
komst bleek hij broer Warren daar
nergens te vinden. De meeste negen
jarigen, sprookjesfiguren of niet, zou
den ontmoedigd geworden zijn, maar
Walter niet. Om zich in leven te hou
den, nam hij een baantje bij een win
kelier tegen kost en inwoning. Het
verveelde hem al gauw en hij sloot
zich aan als manusje-van-alles bij een
groep landmeters die naar de beruchte
Vallei des Doods gingen.
Het was een kwestie van liefde op
het eerste gezicht, toen Walter -in de
vallei aankwam. Hij bleef er achter
toen de landmeters wegtrokken en
doorkruiste de vallei in alle richtin
gen. Ieder hoekje en gaatje leerde hij
er kennen. Intussen ontwikkelde hij
zich tot 'n bekwaam cowboy en scherp
schutter. Op twaalfjarige leeftijd werk
te hij als vrachtrijder met een team
van twaalf muilezels. Deze vracht
rijders, muleskinners genoemd, behoor
den tot de ruwste en meest geharde
mensen van het westen. Scotty, of
schoon eigenlijk nog een kind, werd.
aanvaard als een gelijke. Mens noch
dier was hem de baas.
Op negentienjarige leeftijd werd hij
ontdekt door de beroemde Buffalo
Bill, die toen met en wild-west circus
door het land trok. Buffalo Bill zou
hem later gaan beschouwen als een
eigen zoon. In het circus bereed Scot-
ti| wilde paarden, was de koetsier
van de koets tijdens de achtervolging
door „wilde" indianen, schoot glazen
ballen uit de lucht en appels van het
hoofd van zijn vriendin Eva Jorgen-
sen. Acht jaar bleef Scotty bij Buf
falo Bill en reisde met het circus
door Amerika en Europa. Maar de
Vallei des Doods riep hem terug. Scot
ty verliet het circus en ging op zoek
naar goud in de vallei. Of hij een
goudmijn vond, weet niemand, maar
dat hij opeens met geld omspringt,
alsof het aan de bomen groeide, staat
vast.
Zijn bezoeken aan Los Angeles, Chi
cago en andere steden waren nieuws
voor de voorpagina's. Hij woonde in de
beste hotels en at in de duurste res
taurants. Hij deelde fooien uit alsof
geld geen waarde had en organiseer
de feesten die klonken als een klok. In
New York trouwde hij een meisje uit
een snoepwinkel en nam haar mee
naar Los Angeles. In een open wa
gen reden zij door de stad, terwijl
zij muntstukken met handenvol over
de straat uitzaaiden tot het verkeer
tot ver in de omtrek ontwricht was.
In 1905 stapte hij het kantoor van de
Santa Fé Spoorweg in Los Angeles
binnen en deelde mee, dat hij een trein
wou huren om het record van Los
Angeles naar Chicago te breken. Dat
kon, maar het ging het toen enorme
bedrag van 5.500 dollar kosten. Scotty
haalde het zonder aarzeling uit zijn
zak en telde het neer. De kwitantie
die hij ontving bestaat nog. De trein
reis gaf Scotty diepe voldoening. Niet
allepn raasde de trein met een ge
middelde snelheid van ruim honderd
vijftig kilometer per uur over de boch
tige bergtrajecten, maar ook werd het
oude record van 52 uur met maar
liefst meer dan zeven uur gebroken.
Na 44 uur en 44 minuten kwam
Scotty Chicago binnenrollen, onberis
pelijk gekleed met zijn grote Stetson
cowboyhoed «n vuurrode das.
Een van de honderden foto's die in de loop van enkele tientallen jaren zijn gemaakt van „vliegende schotels". De opname, een bedrijfs-
foto van een Amerikaanse staalfabriek in Ohio, toont drie vreemde lichtverschijnselen boven een hoogoveninstallatie.
Hij besloot voorgoed thuis te blijven en
zijn sprookjescarrière een passend slot
te geven door zich 'n kasteel te bouwen.
Jarenlang maakte hij er plannen voor.
Het moest gebouwd worden in het mid
den van de woestijn. De vreselijke zo
merhitte zou verlicht worden door
bronwater dat in watervallen langs de
muren in de kamers moest lopen. De
kille winters zouden verwarmd wor
den door de stralen van een zonnema-
chine Er moest ook een orgel in ko
men. een reusachtige orgel, welks
muziek tot ver in de diepste ravijnen
er. over de woeste vlakten hoobaar
zou zijn. Met weerzin gaf Scotty toe
aan de werkelijkheid en bepaalde, dat
het een automatisch orgel zou zijn,
want hij was geen organist. Tien jaar
lang werd er aan het kasteel gebouwd
De onkosten en problemen waren ont
zagwekkend, maar het kasteel ver
rees. En toen het bijna voltooid was, in
1930, toen de meubels reeds gearri
veerd waren, werd het werk opeens
gestopt. Waarom? Was het geld op?
Had Scotty er geen zin meer in?
Scotty gaf nooit uitleg. Het liet hem
volkomen koud. dat zijn kasteel niet
voltooid was. Hij woonde in een hut
in de buurt en at er zijn bonen met
spek, alsof er niets aan de hand was.
Steeds vergezeld door zijn hond Windy
zorgde hij voor de wilde dieren in de
omgeving. Hij ontving iedereen gastvrij
en genoot van het gezelschap van
kinderen, die hij de meest fasoineren-
de verhalen wist te vertellen. Vaak
nodigde hij vrienden uit in het kas
teel, waar hij zelf echter nooit sliep.
Koel water liep er in watervallen
langs natuurstenen muren; er hingen
foto's van Buffalo Bill, bekende sheriffs
en bondieten, indianen en cowboys, op
de vloer lagen kostbare tapijten. 'Nooit
bevestigde of ontkende Scotty het be
staan van zijn goudmijn. Als iemand te
lang aandrong, maakte hij er zich met
«en grapje vanaf. „Zie je die berg
daar?" vroeg hij dan. „Daar lag mijn
mijn vroeger, maar het viel me te
zwaar om steeds te moeten klimmen.
Daarom heb ik b*m nu in de achter
tuin gelegd"
rijk. Scotty ontmoette hem kort na
dat Johnson bij een treinongeluk zijn
rug had gebroken. Scotty schreef da
nog ziekelijke en sukkelende jongeman
een sterke medicijn voor. Johnson
moest naar de Vallei des Doods ko
men en Scotty zou hem tot een nieuw
mens maken. Het kon niet falen. Al
leen de sterksten overleefden de Val
lei des Doods. Johnson overleefde het
experiment en had zich uit noodzaak
tot een kerngezond en sterk mens ont
wikkeld. Hij werd een grote bewonde
raar van Scotty en bracht soms maan
den met hem in de Vallei des Doods
door.
Tijdens een van hun expedities wer-
dijn zij gevolgd door een bijzonder
hardnekkig groepje goudzoekers. Om
hun kwijt te raken, keerde Scotty te
rug naar de Wingate Tas en ging er
ln hinderlaag liggen. Toen de achter
volgers in zicht kwamen, schoot Scot
ty enkele malen over hun hoofden. Hü
ontkende later hen te hebben willen
raken, maar hoe dan ook, een van de
achtervolgers werd uit het zadel ge
sehotel, Wie was de gewonde? Scot-
ty's broer Warren!
Nu werd Scotty pas beroemd. Vol
gens sommige kranten had er een wa
re veldslag gewoed bij Wingate Pas.
Scotty werd gearresteerd. Er werd een
toneelstuk over hem opgevoed met de
titel: Scotty Koning van de Mijn in
de Woestijn.
Intussen begon Scotty genoeg te krij
gen van de grandioze feesten en het
vermoeiende leven in de steden ver
van zijn „tehuis", de Vallei des Doods.
Beslaat de mijn? Als iemand bulten
Scotty het geweten heeft, was het
Albert Johnson, die in 1948 overleed.
Scotty zelf nam het geheim mee in het
graf. Hij stierf op 5 januari 1954 en
ligt begraven op een heuvel bij het
kasteel. Naast hem ligt zijn trouwe
vrind Windy, die enkele maanden na
hem stierf, na in onbegrip door het kas
teel en de heuvels gedwaald te hebben
op zoek naar zijn baas. De Vallei des
Doods ligt er nog vrijwel zoals in
Scotty's jeugd. Talrijk zijn degenen
die geloven dat ergens tussen de rot
sen, of onder het zand zijn nauwe
lijks aangesproken goudmijn ligt. Waar
op is hun overtuiging gebaseerd
Het is bekend, dat Scotty soms met
«oud uit de vallei kwam, maar of dit
goud uit een mijn was of dat het
slechts enkele nuggets waren, weten
we niet. Johnson was een multimil
jonair en ht is mogelijk, dat hij de
bouw van het kasteel financieerde en
Scotty van geld voorzag, maar het is
een feit, dat Scotty met geld smeet,
lang voordat hb Johnson ooit ontmoet
had. De sommen die hij uitgaf, kon
hjj moeilijk gespaard hebben tijdens
zijn jaren met Buffalo Bill,, dus waar
kon hij anders zijn rijkdom vandaan
halen dan uit de Vallei des Doods?
Honderden speuren naar goud en zil-
verin californië en Nevada. Sommigen
trekken met muilezels en dekenrol door
de bergen en woestijnen en schrikken
als zij iemand tegenkomen. Anderen
gaan er op de weekeinden op uit met
een jeep en handdoeken. Maar be
roeps of amateur bij allen glinsteren de
ogen als zij vertellen over Scotty's mijn
Allemaal hebben zij ernaar gezocht of
hopen dit eens te doen in de toekomst.
Als Scotty hen kon zien vanaf zijn heu
vel in de woestijn, zou dit hem een
enorme voldoening schenken, want hij
was er de man niet naar om Iemand
een droom te ontnemen.
Dit wapenfeit bracht Scotty nog meer
in het centrum van de belangstelling.
Scotty van zfjn kant genoot van de
publiciteit en speculatie over het al
of niet bestaan van zijn goudmijn. Hij
sprak bijvoorbeeld nooit het gerucht
tegen, dat zijn treinrit hem 60.000 dol
lar gekost zou hebben, ofschoon hij de
gelijk besefte, dat dit enkele dozijnen
gelukzoekers toevoegden aan de aan
tallen die reeds koortsachtig zochten
naar zijn mijn. Want het interessan
te van Scotty's mijn was dat hij ner
gens door Scotti) geregistreerd gewor
den was, wat inhield, dat de vinder
hem tot eigendom kon maken door
hem wel te registreren.
De meeat voor de hand liggende ma
nier om de mijn te vinden, was Scot
ty de schaduwen en velen probeerden
het. Telkens wanneer Scotty voor een
van zijn weken- of maandenlange toch
ten de vallei introk, werd hij op de
voet gevolgd door groepen op goud
beluste sujetten, wier meest in het oog
springende bezit vaak een revolver en
een slecht geweten was. Steeds wist
Scotty hen kwijt te raken. Vaak schud
de hij ze van zich af in het duister van
de nacht om dan te verdwijnen in
de ravijnen, die niemand kende als hij.
Deed Scotty het om het geheim van
zijn mijn te bewaren of voor het spel,
waarvan hij kennelijk genoot? Als men
het hem vroeg, lachte hij stralend,
maar gaf geen antwoord.
De enige die hem dikwijls vergezelde
op zijn tochten was zijn boezemvriend
Albert Johson uit Chicago. Johnson
was van gelijke leeftijd en fantastisch
