5 R en reus! ren >pen We komen voor onze rust en de vrije natuur 4% 41 HOGERE UITNODIGING Tilburg GODSVER WACHTING IN PLAATS VAN VALSE ZEKERHEDEN i VISSEN VERBROEDERT, WIJ VORMEN EEN GROTE FAMILIE KASTELEIN SCHOONHOVEN: Verdachte in Telegraaf rel vrijgesproken Terugslag voor dagbladpers Samenwerking met arme landen niet gediend met «HiWIIIDI F.van Lanschot I JerelUd deling gas, DAGBLAD DE STEM VAN ZATERDAG 27 MEI 1967 $01 Tel. 01153-227 fel. 01171 -294 Geen smoesjes Misselijk aans^iSff4 op een Itali~ Wd wordwaIem'a dat achter de Bananeschi Kapitaal Prof. v. d. Pol bij afscheid Ontsnapte gevangene in België gepakt BEVRIJDEN TOEKOMST BRUYNZEEL BERGEN OP ZOOM Prof. Posthumus WAAR U OOK WOONT Spaarders bij Van Lanschot zijn er zeker van dat zij de hoogst mogelijke I a 11 rente maken. Van Lanschot geeft 6 Va op een Beleggingsboekje, 5 V* op tr'r een Termijnboekje, 4%% op een Bankboekje en 4 op een Spaarboekje. Maakt u dat ook van uw geld? Bovendien is sparen bij Van Lanschot heel een voudig en prettig; u hoeft er zelfs niet voor naar de bank (hoewel u natuurlijk van harte welkom bent). U kunt geld storten en opnemen in contanten, maar ook per giro of via een postkantoor. Vraag onze folder: 'Meer rente van uw geld'. J ervaring of patroongai- INA of gelijkwaardig. Lelijk van opleiding, inen 10 dagen te richten en Organisatie, Stadhui*» (ADVERTENTIE) e maaidorser, die Met zijn enorme iti .'|f doet hij het werk beter er tijd. De gehele bedie- I stuurdersplaats regelen. erenvariatie. Grote tanks, lein-bedrijf de MF31 en /IF99._ Haanderen: I Zondagmorgen half vijf zijn ze met elf getrouwen naar de Wad denzee gereden. Brood mee, balletje gehakt mee, hengels mee. Meneer wil zeker wel aannemen, dat het een goddelijk dagje is geworden. Meneer moet zich voorstellen: de zon loodrecht boven de geruite petten, het water als een eindeloze spiegel rondom de kotter, die ze voor 110 gulden in Den Oever gehuurd hadden. Op een gegeven moment gooide de schipper zijn anker uit en zette hij de motor af. Mensen, mensen, wat een weelde. Op hun dooie gemak had den ze de pieren aan de haak geslagen en voor de eerste keer inge legd. Jac gooide zijn aas 90 meter ver. Het kunnen er ook 100 ge weest zijn. Meneer, nog geón bewijs. Toen heeft hij het op 50 meter geprobeerd. Met een pier, die onder zijn handen uit elkaar spatte,- zo vet was ie. Nou, geen donder hoor. Een zalige dag was het. Het is inmiddels woensdag geworden, maar in de conversatie aan de tap kast van H. C. Schoonhoven staat het uitje van zondag nog steeds centraal. Tussen twee neutjes door legt ome Henk zijn vierkant bovenlichaam op het kouwe tormica en smakt hij hardgrondig. Zijn snorpunten wijzen trillend omhoog, als hij zijn credo in authentiek visserslatijn prijs geeft. „Meneer, ik zit op het wad en ik kijk. Geen benzinedampen, geen lawaai, geen herrie, geen radio. Als er een het hart in zijn donder heeft om een transistor mee te ne men, dan lazer ik hem hoogstper soonlijk van boord. Dat is begrepen nietwaar? We kwamen voor onze rust en voor de vrije natuur en dat laten we ons door niemand af nemen. Dan snuif je alleen de fris se lucht op. En je vist. Weet u, wat het mooiste is van vissen? Dat je zit te loeren op iets, wat je niet ziet. Als je gaat jagen, dan heb je een doel. Dan komt op een gege ven moment een haas of een ree voor je vizier. Maar wij zien geen bliksem. Wij moeten wachten. Ik vind dat een sensatie. Het gaat me ook niet om het vangen. Ik vind het leuk, als ik beet heb. Natuurlijk. Je wil graag een bewijs. Noem het een instinct, noem het ijdelheid. Ik vind het al lemaal best, maar het belangrijkste blijft de rust. Als je barst van de zenuwen en je gaat naar een dok ter, tien tegen een dat ie dan zegt: „Man, je moet gaan vissen". Ik merk het aan mezelf. Als kastelein heb je een druk leven en dat houd je alleen vol, als je er regelmatig mee kapt. Ik heb ge fietst, gebokst en geworsteld, maar daar komt eens een eind aan. Ik ben nou 61 en op zo'n leeftijd is vissen een uitkomst. Ik ben inder tijd ook een hele goeie zwemmer geweest. Een hele goeie. Dat is te achterhalen in de pers. Zoek maar eens op wie er in Horecaverband altijd met de bekers aan de haal ging. Toevallig was dat ene H. C. Schoonhoven. Ik hield van een ste ng glaasje, maar als ik eenmaal a het water lag, kon geen mens me meer bijhouden. Hier, neem nou het volgende 1®. dat waar gebeurd is. Ik vertel geen smoesjes. Je kunt het Op een gegeven moment IT aen zwemtrainer tegen me: 1' f Je nou eens twee maanden nnt ^te.n drinkt maar dan hoL» ï?et de brave geheelont- to^i mthangen en stiekum ach- kmi rJn rug aan de ^es Saan lur ken. Dan geef ik je op een briefje, wordt" ampioen van Nederland 'fat denk ik ik denk: „Zo'n twee m" geï'jk bebben" en ik raak isii iv ?en lang geen alcohol Sn? J™am de wedstrijd. Ik geen Vnna ,water en ik maak bakstepn^j klaar Meneer een beter fio °p dat moment een Hu Êuur Slagen der ziin. ee? schurende lach on- vrienden r door en kiikt z«n via" «I» tapUr,^" aan' Achter aans natuurtalent, gendeW°niÊehi,ude" vo°r de vol kinderen en kleinkinderen, die hem bij elke hoogtijdag in de watten leggen. Hij heeft een huis vol hen gels, zes, zeven werpmolens, aller lei soorten netten, de modernste werpspullen. „Dat is een kapitaal tje van honderden en honderden guldens", zegt hij, „maar toch vis ik het liefst met mijn gewone, huis-tuin-en keukenhengel. Daar vang ik meer mee dan met zo'n uitgekiend wonderding van f 400. Ik geloof dat alle ouwere mensen dat hebben. Ze vallen op een ge geven moment toch weer terug op de spullen van vroeger." Hij giet zijn kelkje met vaste hand leeg in zijn keelgat en zegt met samengeknepen ogen: „Ik heb die liefde voor het vissen van mijn grootvader en van mijn eigen va der. Ik zal zes zijn geweest toen ze me meenamen naar Vinkeveen. Opa had net fietsen geleerd en toen er van de andere kant een hooi wagen aankwam, wist hij niet meer hoe hij moest afstappen. Het vol gende moment lag ie in de sloot en konden we het kroos uit zijn oren scheppen. Haha. dt gehouden voor de vol- viouw h:„°n CaInillo-film. Zijn tante Polio e,en blauwdr"k van dr&^fnu het gedistil" bewnna j1J em regelma- izersterke verii f" 6" VUlt zijn aan. Ze is 7Pif ile9 vrUblljvend geh<L, °ok Inmiddels door gestoken en voïrt V1,s-Vlrus aan" gebrilde gt,.met rode konen leden haar hart' a16/6 39 jaar ge" „Zondar"- Beschonken. Ik had een eenvoudig hengeltje gekregen, een lange, die ik als een pauw op mijn rug droeg. Zo'n dag vergeet je nooit meer. Ik ving ook gelijk een visje en dat gaf de door slag. Als je voor het eerst gaat vissen en je hebt niet een keer beet. dan geloof je het wel. Later begrijp je pas dat vissen meer is dan alleen maar vangen. Ik heb later een restaurant aan de Loosdrechtse plassen gehad en daar hoefde ik niet eens meer mijn huis uit. De keuken lag boven het water en als ik het luik in de vloer opendeed, kon ik zo mijn hengeltje inleggen. De ene baars na de an dere haalde je daar naar boven. Ik vind het nog steeds een misse lijke streek, dat mijn vrouw zo no dig balatum op de keukenvloer moest hebben." „Het was geen ba latum", zegt zijn vrouw, „het was kurkzeil". Hij haalt de schouders op. „Nou, jij je zin. Het was kurk zeil. Maar dat luik was pleite." Op dat moment legt Jac Draak een doorgroefde hand op zijn arm en zegt: „Man je kletst uit je nek. In de Loosdrechtse plassen zit he lemaal geen vis. Vis zit niet. Vis zwemt." Ome Henk knikt hem peinzend aan, roept dan: „Hoor hem, kleine Carmiggelt". Vervolgens draait hij zich om en zegt: „Weet je wat ook mooi is? Zeevissen, schar, schol. Het ene moment heb je een compleet stil leven aan je haak hangen. Een krabje, was mosselen eronder en dan nog hier en daar een pestvisje. Een kwartier later haal je op en dan heb je een hors d'oeuvre van zeewier". zondag had it sracnonKen. zegt ze stralend -een scharret3e", Hik tu !Iralen4 „vissen is zo heer- Hik. Ik alleen vraag voor n°g hengels' vissen is zo heer- mijn verjaardag „rootvader over een klein leger De man naast hem knikt en vult aan: „Je hebt ook wel eens een bananeschil opgehaald Henk. Waarom vertel je dat niet?" De kastelein kijkt hem vernietigend aan en antwoordt: „Omdat jij die eraan had gehangen stinkerd. Ont ken maar eens". Zijn uitval wordt aan de tapkast met daverend ge lach gehonoreerd. „Ken je in je zak steken", zegt de kunstschilder witbaard verzaligd. „Meneer", roept de kastelein glimlachend, „meneer, nou merkt u het zelf. Wij vormen een grote familie. Vissen verbroedert en als H. Schoonhoven: „Wij komen voor onze rust en voor de vrije natuur". we op het wad zijn of in de polder, dan is iederèen gelijk. De een deelt een bonbonnetje rond, de ander heeft een balletje gehakt bij zich of een pittig stukje kaas. Gedron ken wordt er zelden. Die tijd is voorbij. Vroeger werd er niet ge vist, maar gezopen en als ze dan een dag weg waren geweest, kwa men ze blauw thuis. Ik herinner me nog dat ze vanaf de Parallel weg met een janplezier naar een stek in Aalsmeer gingen. Voordat ze de stad uit waren, waren ze al als een toeter. Zulke toestanden komen nou niet meer voor. Een daggie zuipen is er niet bij. Dat doen we pas als we weer thuis zijn." AMSTERDAM (ANP) De Amster damse rechtbank heeft gistermorgen de enige verdachte in de beruchte rel tegen het Telegraafgebouw in de ochtend van de 14e juni van het vorig jaar, de 35- jarige C. G. J. bij verstek vrijgespro ken. De man, die geen beroep heeft en on vindbaar is, was het duwen te zamen met anderen tegen een bestelauto van de Telegraaf om deze omver te kiepen, ten laste gelegd. De officier van justitie had vier maanden gevangenisstraf met aftrek van het voorarrest tegen J. ge- eist. Een Telegraafemployé, die als getuige op de zitting werd gehoord, had de man op de 14e juni gezien en hem enkele dagen later voor het gebouw waargeno men toen hij stond -te discussiëren. Van persfoto's die de president hem liet zien, kon de Telegraafemployé de verdachte echter niet herkennen. Dit in tegenstel ling tot de officier van justitie, mr. J. H. Bergsma, die de verdachte twee keer had gezien en zei dat de man sprekend lijkt op degene die op de foto staat. AMSTERDAM (A.N.P.) In België is aangehouden de 47-jarige Amsterdam mer J. H. de J., de laatste van de drie op 18 april op het Surinameplein in de hoofdstad uit een arrestantenwagen ontsnapte gevangenen die nog- voort vluchtig was. Het drietal nam de benen bij hun overbrenging van heit huis van bewa ring in Amsterdam naar de strafgevan genis in Haarlem. Zij zaten met zes an dere gedetineerden achter in de celwa gen en weridlen begeleid door een par ketwacht, die echter door gebrek aan ruimte naast de bestuurder had plaats genomen. Toen de auto voor een ver keerslicht moest stoppen sprongen de mannen er uit en verdwenen zij spoor loos. (Van een onzer verslaggevers) AMSTERDAM Wij moeten op dit moment verwachten, dat de toch al lage rentabiliteit van de persondernemingen in 1967 een ernstige deuk zal krijgen, Dit is vooral een gevolg van de ontwik kelingen op de advertentiemarkt. Dit was de waarschuwing van de aftredende voorzitter van de Vereniging van de Ne derlandse Dagbladpers, mr. W. A. M. van der Kallen, tijdens de gisteren ge houden jaarvergadering in Amsterdam. In het eerste kwartaal van dit jaar was er praktisch geen stijging van de advertentie-omzetten meer en sinds april is er een ernstige terugslag, met omzetdalingen van 15 a20 procent bij ve le kranten. Daarbij spelen zowel con junctuur als de reclame in de televisie een rol. Aan het slot van zijn toespraak kondigde mr. Van der Kallen een rap port over een onderzoek aan, dat in op dracht van de Cebuco is uitgevoerd door de Nederlandse Stichting voor de Sta tistiek. Dit rapport geeft naast de ge bruikelijke gegevens over de versprei ding van dagbladen een inzicht in de aandacht die de Nederlander besteedt aan zijn krant en speciaal aan de adver tenties. NIJMEGEN (KNP) Het heeft geen zin meer om oude tegenstel lingen en problemen, die de chris tenen eeuwenlang van elkaar heb ben gescheiden gehouden, maar diezich zelf hebben overleefd telkens opnieuw aan de orde te stellen in een moeizaam dialoog. Oecumenisch wordt er nog te veel gevochten tegen windmolens. Wij zijn reeds het postoecumenisch tijdperk genaderd, waarin de op lossing zichzelf zal aandienen van uit een nieuw en verantwoord godsgeloof. Dit is een van de zeven conclusies, waartoe vrijdagmiiididag prof. dr. W. H. van de Pol kwam in het college ten afscheid van zijn ambt als hoogleraar in de fenomenologie van het protestantis me aan de Katholieke Universiteit van Nijmegen. Prof. van de Pol, auteur van het kort geleden verschenen boek „Het einde van het conventionele christendom", had voor zijn afscheidscollege een titel gekozen, welke op die van zijn boek aansluit, namelijk „Op weg naar een verandwoord godsgeloof" Uitvoerig ging hij in op diverse be langrijke publikaties rond „God-is-dood- theologie". Zeer veel aandacht besteedde hij hier bij aan de Amerikaanse theoloog Vaha- nian, die de vraag opwerpt of religie ook in haar conventionele christelijke vormen eigenlijk in de diepste grond niet veeleer met afgoden te maken heeft dan met God, of het snel veld winnende ongeloof in de diepste grond niet veeleer een ongeloof is in afgoden dan in God en of de dood van God m feite eigenlijk wel iets anders is dan de dood der afgoden. Hij citeerde Vahanian verder, wan neer deze zegt dat er van afgoderij sprake is, zo vaak heit eigen ik in het centrum staat van de godsdienst, zo vaak God als middel wordt gebruikt, bijvoorbeeld om problemen op te los sen, religieuze behoeften te bevredigen, existentiële angst tot bedaren te bren gen- -Van afgoderij is sprake zo vaak de mens de onwankelbare trouw van God vervangt door menselijke zekerhe den als traditie, kerkgezag, onfeilbare of zuivere leer, confessie, conventie, of welke zekerheden ook, die constateer baar en gemakkelijk hanteerbaar zijn. Storten deze menselijke zekerheden in een zoals in onze tijd gebeurt dan ervaren allen die op deze afgoden hun hoop hadden gebouwd dit als de dood van God. In werkelijkheid echter is God met ons bezig ons uit de handen van afgoden te bevrijden. In het slot van zijn rede stelde prof, van de Pol de vraag wat er in gods dienstig opzicht te verwachten is en welke mogelijkheid van hoop en uit zicht er ©Verblijft voor de toekomst. Hy meende dat het voornaamste aspect van het godsgeloof gevormd wordt door de hoop, de verwachting. Ging het in de scholastieke theologie om godsken nis en in de reformatorische theologie om godsgeloof, in de moderne theologie gaat het om godsverwachting, gebaseerd op de opstanding. „Geloven in de opstanding betekent hoopvol wachten op en uitzien naar gebeuren dat plaatsgrijpt aan de uiter ste grens van ons bestaan: de dood. Daar wacht niet het niets op ons, maar de liefde van de levende God. Geloven be tekent vanuit deze verwachting leven en werken in het heden van onze men selijke existentie". Het verleden, zei prof. van de Pol, is voorbij en afgesloten. Open ligt alleen de toekomst. „Hoe „ongeloviger" wij worden, wij des te geloviger worden. Het komt erop aan, dat Kerk en theo logie de weg niet versperren maar openhouden voor die God op wiens komst wij wachten; wachten zonder afgoden". AMSTERDAM De jury, belast met de toekenning van de jaarlijkse „Prijs voor de dagbladjournalistiek", heeft in 1967 als onderwerp vastgesteld „De Eu ropese en/of wereldkampioenschappen hardrijden op de schaats 1966". 'Hierop zijn publikaities of reeksen van publika ties ingezonden door tien journalisten.* De jury is vam oordeel, dat de beste pu- blikaitie over heit genoemde onderwerp het verslag is, dat de heer G. Taylor te Alkmaar op 21 februari schreef in de edities van de „Verenigde Noordhol- lanidlse Dagbladen", waarvoor hem de „prijs voor de dagbladjournalistiek 1967" is toegekend. (ADVERTENTIE) Na enige jaren van bouwen en uitbreid en van onze Bruynzeelfabrieken te Bergen op Zoom, zijn wij nu zo ver dat wij ieder die belangstelling heeft voor wat er in zijn streek omgaat, kunnen uitnodigen tot een bezoek aan ons bedrijf. U is van harte welkom op onze Bruynzeel bedrijfs- tentoonstelling die wij daarvoor hebben ingericht in een van onze gebouwen. Geopend op maandag 29, dinsdag 30 en woensdag 31 mei 's avonds van 20 tot 22 uur. DE EEG-COMMISSIE in Brussel heeft besloten om een bedrag van ruim 18 miljoen' dollar ter beschikking te stel len voor de financiering van tien ont wikkelingsprojecten in Afrika. (Van een onzer verslaggevers) UTRECHT „Naar mijn erva ring bestaat er voor samenwerking met de ontwikkelingslanden geen groter bezaar dan het messias- complex. De geschiedenis van zen ding en missie beschrijft het fail lissement van predikers, die aan zogenaamde „heidenen" de heilsr boodschap kwamen brengen, in de taal van „blanke" kerkgenoot schappen. Zo gaat het de leermees ters van westerse wetenschappen, techniek en organisatieleer, die zich aandienen als apostelen van een rijkere en hogere beschaving. Zodra de wetenschappelijke bood schap aan een niet-wetenschappe- lijke wereld wordt verheven tot pseudo-religie, treft de boodschap per het land, dat eens de zend brief ten deel viel". Prof. dr. K. Posthumus, rector magnificus van de Technische Ho geschool Eindhoven kwam tot deze en andere behartigingswaardige uitspraken in een toespraak, die hij gistermorgen hield bij de ope ning van een conferentie over de taak van de Nederlandse universi teiten en hogescholen, ten aanzien van de ontwikkelingslanden. De conferentie waaraan gisteren ver tegenwoordigers van alle geledin gen van het Nederlands hoger on derwijs deelnamen, werd georga niseerd door de universiteit van Utrecht, samen met de stichting voor internationale samenwerking der Nederlandse universiteiten en hogescholen (USIC). Doel ervan is de reeds niet geringe belangstel ling bij de universiteiten voor het ontwikkelingswerk te activeren en vooral de organisatorische wegen te vinden, waarlangs deze universi taire taken het best kunnen wor den behartigd. De conferentie, die gistermorgen wend bijgewoond door prins Claus, behandelt een groot aantal werkstukken van des kundigen. F. VAN LANSCHOT - BANKIERS - 's-Hertogenbosch I Hoge Steenweg 27-31 - Tel. 04100-22321 - Giro 1117570/ Eindhoven - Keizersgracht 17 - Limburglaan 20A - Tel. 040-27442 - Giro 1130570/Tilbnrg - Stationsstraat 17 - Tel. 04250-30300 - Giro 1140570/Vught - Van Voorst tot Voorststraat 1 - Tel. 04100-34775 - Giro 1104500. Affiliatie in Amsterdam-VERMEÊR CO. - BANKIERS - Herengracht 199-201-Tel. 020-248486 - Postgiro 3656 - Gemeentegiro A13656 Bent u vanmorgen ook zo vroeg wakker geschrokken van uw buur man die zo nodig het visséizoen moest gaan openen? Maar ondanks dat: Goede vangst! „Weet u wat het jammere van kranten is? Dat de meeste mensen ze onnauwkeurig lezen", hoorde ik dezer dagen ex-voorlichtingsman van de gemeente Amsterdam over de radio zpggen. 't Was me uit het hart gegrepen. Een gemeenteambtenaar in liet Duitse Wilhelmshafen, die de pen sioengerechtigde leeftijd had bereikt, weigerde het bij die gelegenheid ge bruikelijk uit te reiken Kruis van Verdienste te accepteren. Hij zei dat hij er alleen maar een teken in zag van „officieel bevestigde aderverkal king". Dat is pijnlijk voor de 70.000 Westduitsersdie sinds 1951 deze on derscheiding hebben gekregen. De meeste van deze Kruisen van Ver dienste zijn dan ook uitgereikt bij 50-jarige dienstjubilea. De buitenlandse correspondenten in Moskou zitten nogal met hun han den in het haar. Al die journalisten (het zijn er ruim 100) mogen niets meer invoeren. Maar wat ze tot dus verre uit het westen lieten komen, was vooral smakelijker voedsel dan de Russische tafel pleegt te bieden. De Russen vonden dat er teveel roe bels naar het buitenland verdwenen. Dus geen lekker eten meer voor die mensen. Wie van ons plannen heeft naar Zuid-Afrika op vakantie te gaan, moet oppassen voor de olifanten in het bekende Krügerpark. Die bees ten schijnen namelijk van tijd tot tijd stomdronken rond te lopen. Dit is geen grapje, want de autoriteiten zitten er behoorlijk mee. Men ziet als enige oorzaak, dat wanneer oli fanten van een bepaalde boomyeten, dit voedsel in de maag van de dieren een gistingsproces ondergaat, waar door een soort alcohol ontstaat. De dieren hebben in dronken toestand al verschillende vernielingen aan gericht en soms ziet men ze in on gebruikelijke houdingen hun roes uitslapen. Er worden ln ons kleine land veel boze dingen gezegd. In een zaak te gen relletjesschoppers zei deze week mr. J. Abspoel, officier van justitie in Amsterdam: „Hier in de hoofd stad is alleen nog maar plaats voor nihilisten, die de moed van echte anarchisten als Domela Nieuwenhuis missen". Hij gaat verder: „Hier heerst de terreur van de naamlozen uit de stegen en de sloppen, die handelen als ratten uit de riolen". Zo gaat het er óók aan toe in onze hoofdstad. Maar de officier had het dan ook niet tegen een bevriend staatshoofd. Een staaltje van fotografie. De Amerikaan Ted Serios presteert het om foto's door dénken op een film rolletje te brengen. Men heeft nog geen andere verklaring gevonden voor dit fenomeen, beschreven in het boek: „The world of Ted Serios", De man richt een camera op zichzelf, concentreert zich intens, ontsluit ten slotte de sluiter van de camera en op het filmrolletje staan dan beelden van b.v. Romeinse kerken, van het Pentagon, van auto's en straattafe reeltjes. Alles is gecontroleerd, ook het filmrolletje natuurlijk, maar nie mand begrijpt er iets van. ,,Ik heb een groot deel van mijn leven besteed aan het vechten tegen Duitsers en het vechten tegen poli tici. Tegen Duitsers vechten is veel gemakkelijker". (Veldmaarschalk Montgomery). MEBIJN

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1967 | | pagina 7