5
R
en reus!
ren
>pen
We komen
voor onze
rust en de
vrije natuur
4% 41
HOGERE
UITNODIGING
Tilburg
GODSVER WACHTING
IN PLAATS VAN
VALSE ZEKERHEDEN
i
VISSEN VERBROEDERT, WIJ VORMEN EEN GROTE FAMILIE
KASTELEIN SCHOONHOVEN:
Verdachte in
Telegraaf rel
vrijgesproken
Terugslag voor
dagbladpers
Samenwerking met
arme landen
niet gediend met
«HiWIIIDI
F.van Lanschot
I JerelUd
deling gas,
DAGBLAD DE STEM VAN ZATERDAG 27 MEI 1967
$01
Tel. 01153-227
fel. 01171 -294
Geen smoesjes
Misselijk
aans^iSff4 op een Itali~
Wd wordwaIem'a dat achter de
Bananeschi
Kapitaal
Prof. v. d. Pol bij afscheid
Ontsnapte gevangene
in België gepakt
BEVRIJDEN
TOEKOMST
BRUYNZEEL BERGEN OP ZOOM
Prof. Posthumus
WAAR U OOK WOONT
Spaarders bij Van Lanschot zijn er zeker van dat zij de hoogst mogelijke
I a 11 rente maken. Van Lanschot geeft 6 Va op een Beleggingsboekje, 5 V* op
tr'r een Termijnboekje, 4%% op een Bankboekje en 4 op een Spaarboekje.
Maakt u dat ook van uw geld? Bovendien is sparen bij Van Lanschot heel een
voudig en prettig; u hoeft er zelfs niet voor naar de bank (hoewel u natuurlijk
van harte welkom bent). U kunt geld storten en opnemen in contanten, maar
ook per giro of via een postkantoor. Vraag onze folder: 'Meer rente van uw geld'.
J
ervaring of patroongai-
INA of gelijkwaardig.
Lelijk van opleiding,
inen 10 dagen te richten
en Organisatie, Stadhui*»
(ADVERTENTIE)
e maaidorser, die
Met zijn enorme iti
.'|f
doet hij het werk beter
er tijd. De gehele bedie- I
stuurdersplaats regelen.
erenvariatie. Grote tanks,
lein-bedrijf de MF31 en
/IF99._
Haanderen:
I
Zondagmorgen half vijf zijn ze met elf getrouwen naar de Wad
denzee gereden. Brood mee, balletje gehakt mee, hengels mee.
Meneer wil zeker wel aannemen, dat het een goddelijk dagje
is geworden. Meneer moet zich voorstellen: de zon loodrecht boven
de geruite petten, het water als een eindeloze spiegel rondom de
kotter, die ze voor 110 gulden in Den Oever gehuurd hadden. Op een
gegeven moment gooide de schipper zijn anker uit en zette hij de
motor af. Mensen, mensen, wat een weelde. Op hun dooie gemak had
den ze de pieren aan de haak geslagen en voor de eerste keer inge
legd. Jac gooide zijn aas 90 meter ver. Het kunnen er ook 100 ge
weest zijn. Meneer, nog geón bewijs. Toen heeft hij het op 50 meter
geprobeerd. Met een pier, die onder zijn handen uit elkaar spatte,-
zo vet was ie. Nou, geen donder hoor. Een zalige dag was het. Het
is inmiddels woensdag geworden, maar in de conversatie aan de tap
kast van H. C. Schoonhoven staat het uitje van zondag nog steeds
centraal.
Tussen twee neutjes door legt ome Henk zijn vierkant bovenlichaam op
het kouwe tormica en smakt hij hardgrondig. Zijn snorpunten wijzen trillend
omhoog, als hij zijn credo in authentiek visserslatijn prijs geeft.
„Meneer, ik zit op het wad en ik
kijk. Geen benzinedampen, geen
lawaai, geen herrie, geen radio.
Als er een het hart in zijn donder
heeft om een transistor mee te ne
men, dan lazer ik hem hoogstper
soonlijk van boord. Dat is begrepen
nietwaar? We kwamen voor onze
rust en voor de vrije natuur en
dat laten we ons door niemand af
nemen. Dan snuif je alleen de fris
se lucht op. En je vist. Weet u,
wat het mooiste is van vissen? Dat
je zit te loeren op iets, wat je niet
ziet. Als je gaat jagen, dan heb je
een doel. Dan komt op een gege
ven moment een haas of een ree
voor je vizier. Maar wij zien geen
bliksem. Wij moeten wachten. Ik
vind dat een sensatie.
Het gaat me ook niet om het
vangen. Ik vind het leuk, als ik
beet heb. Natuurlijk. Je wil graag
een bewijs. Noem het een instinct,
noem het ijdelheid. Ik vind het al
lemaal best, maar het belangrijkste
blijft de rust. Als je barst van de
zenuwen en je gaat naar een dok
ter, tien tegen een dat ie dan zegt:
„Man, je moet gaan vissen".
Ik merk het aan mezelf. Als
kastelein heb je een druk leven en
dat houd je alleen vol, als je er
regelmatig mee kapt. Ik heb ge
fietst, gebokst en geworsteld, maar
daar komt eens een eind aan. Ik
ben nou 61 en op zo'n leeftijd is
vissen een uitkomst. Ik ben inder
tijd ook een hele goeie zwemmer
geweest. Een hele goeie. Dat is te
achterhalen in de pers. Zoek maar
eens op wie er in Horecaverband
altijd met de bekers aan de haal
ging. Toevallig was dat ene H. C.
Schoonhoven. Ik hield van een ste
ng glaasje, maar als ik eenmaal
a het water lag, kon geen mens
me meer bijhouden.
Hier, neem nou het volgende
1®. dat waar gebeurd is. Ik
vertel geen smoesjes. Je kunt het
Op een gegeven moment
IT aen zwemtrainer tegen me:
1' f Je nou eens twee maanden
nnt ^te.n drinkt maar dan
hoL» ï?et de brave geheelont-
to^i mthangen en stiekum ach-
kmi rJn rug aan de ^es Saan lur
ken. Dan geef ik je op een briefje,
wordt" ampioen van Nederland
'fat denk ik ik denk: „Zo'n
twee m" geï'jk bebben" en ik raak
isii iv ?en lang geen alcohol
Sn? J™am de wedstrijd. Ik
geen Vnna ,water en ik maak
bakstepn^j klaar Meneer een
beter fio °p dat moment een
Hu Êuur Slagen
der ziin. ee? schurende lach on-
vrienden r door en kiikt z«n via"
«I» tapUr,^" aan' Achter
aans natuurtalent,
gendeW°niÊehi,ude" vo°r de vol
kinderen en kleinkinderen, die hem
bij elke hoogtijdag in de watten
leggen. Hij heeft een huis vol hen
gels, zes, zeven werpmolens, aller
lei soorten netten, de modernste
werpspullen. „Dat is een kapitaal
tje van honderden en honderden
guldens", zegt hij, „maar toch vis
ik het liefst met mijn gewone,
huis-tuin-en keukenhengel. Daar
vang ik meer mee dan met zo'n
uitgekiend wonderding van f 400.
Ik geloof dat alle ouwere mensen
dat hebben. Ze vallen op een ge
geven moment toch weer terug op
de spullen van vroeger."
Hij giet zijn kelkje met vaste
hand leeg in zijn keelgat en zegt
met samengeknepen ogen: „Ik heb
die liefde voor het vissen van mijn
grootvader en van mijn eigen va
der. Ik zal zes zijn geweest toen ze
me meenamen naar Vinkeveen.
Opa had net fietsen geleerd en toen
er van de andere kant een hooi
wagen aankwam, wist hij niet meer
hoe hij moest afstappen. Het vol
gende moment lag ie in de sloot en
konden we het kroos uit zijn oren
scheppen. Haha.
dt gehouden voor de vol-
viouw h:„°n CaInillo-film. Zijn
tante Polio e,en blauwdr"k van
dr&^fnu het gedistil"
bewnna j1J em regelma-
izersterke verii f" 6" VUlt zijn
aan. Ze is 7Pif ile9 vrUblljvend
geh<L, °ok Inmiddels door
gestoken en voïrt V1,s-Vlrus aan"
gebrilde gt,.met rode konen
leden haar hart' a16/6 39 jaar ge"
„Zondar"- Beschonken.
Ik had een eenvoudig hengeltje
gekregen, een lange, die ik als een
pauw op mijn rug droeg. Zo'n dag
vergeet je nooit meer. Ik ving ook
gelijk een visje en dat gaf de door
slag. Als je voor het eerst gaat
vissen en je hebt niet een keer
beet. dan geloof je het wel. Later
begrijp je pas dat vissen meer is
dan alleen maar vangen.
Ik heb later een restaurant aan
de Loosdrechtse plassen gehad en
daar hoefde ik niet eens meer mijn
huis uit. De keuken lag boven het
water en als ik het luik in de vloer
opendeed, kon ik zo mijn hengeltje
inleggen. De ene baars na de an
dere haalde je daar naar boven.
Ik vind het nog steeds een misse
lijke streek, dat mijn vrouw zo no
dig balatum op de keukenvloer
moest hebben." „Het was geen ba
latum", zegt zijn vrouw, „het was
kurkzeil". Hij haalt de schouders
op. „Nou, jij je zin. Het was kurk
zeil. Maar dat luik was pleite."
Op dat moment legt Jac Draak
een doorgroefde hand op zijn arm
en zegt: „Man je kletst uit je nek.
In de Loosdrechtse plassen zit he
lemaal geen vis. Vis zit niet. Vis
zwemt." Ome Henk knikt hem
peinzend aan, roept dan: „Hoor
hem, kleine Carmiggelt".
Vervolgens draait hij zich om
en zegt: „Weet je wat ook mooi is?
Zeevissen, schar, schol. Het ene
moment heb je een compleet stil
leven aan je haak hangen. Een
krabje, was mosselen eronder en
dan nog hier en daar een pestvisje.
Een kwartier later haal je op en
dan heb je een hors d'oeuvre van
zeewier".
zondag had it sracnonKen.
zegt ze stralend -een scharret3e",
Hik tu !Iralen4 „vissen is zo heer-
Hik. Ik
alleen
vraag voor
n°g hengels'
vissen is zo heer-
mijn verjaardag
„rootvader
over een klein leger
De man naast hem knikt en vult
aan: „Je hebt ook wel eens een
bananeschil opgehaald Henk.
Waarom vertel je dat niet?" De
kastelein kijkt hem vernietigend
aan en antwoordt: „Omdat jij die
eraan had gehangen stinkerd. Ont
ken maar eens". Zijn uitval wordt
aan de tapkast met daverend ge
lach gehonoreerd. „Ken je in je
zak steken", zegt de kunstschilder
witbaard verzaligd.
„Meneer", roept de kastelein
glimlachend, „meneer, nou merkt
u het zelf. Wij vormen een grote
familie. Vissen verbroedert en als
H. Schoonhoven: „Wij komen
voor onze rust en voor de vrije
natuur".
we op het wad zijn of in de polder,
dan is iederèen gelijk. De een deelt
een bonbonnetje rond, de ander
heeft een balletje gehakt bij zich
of een pittig stukje kaas. Gedron
ken wordt er zelden. Die tijd is
voorbij. Vroeger werd er niet ge
vist, maar gezopen en als ze dan
een dag weg waren geweest, kwa
men ze blauw thuis. Ik herinner
me nog dat ze vanaf de Parallel
weg met een janplezier naar een
stek in Aalsmeer gingen. Voordat
ze de stad uit waren, waren ze al
als een toeter.
Zulke toestanden komen nou
niet meer voor. Een daggie zuipen
is er niet bij. Dat doen we pas als
we weer thuis zijn."
AMSTERDAM (ANP) De Amster
damse rechtbank heeft gistermorgen de
enige verdachte in de beruchte rel tegen
het Telegraafgebouw in de ochtend van
de 14e juni van het vorig jaar, de 35-
jarige C. G. J. bij verstek vrijgespro
ken.
De man, die geen beroep heeft en on
vindbaar is, was het duwen te zamen
met anderen tegen een bestelauto van
de Telegraaf om deze omver te kiepen,
ten laste gelegd. De officier van justitie
had vier maanden gevangenisstraf met
aftrek van het voorarrest tegen J. ge-
eist.
Een Telegraafemployé, die als getuige
op de zitting werd gehoord, had de man
op de 14e juni gezien en hem enkele
dagen later voor het gebouw waargeno
men toen hij stond -te discussiëren. Van
persfoto's die de president hem liet zien,
kon de Telegraafemployé de verdachte
echter niet herkennen. Dit in tegenstel
ling tot de officier van justitie, mr. J. H.
Bergsma, die de verdachte twee keer
had gezien en zei dat de man sprekend
lijkt op degene die op de foto staat.
AMSTERDAM (A.N.P.) In België
is aangehouden de 47-jarige Amsterdam
mer J. H. de J., de laatste van de drie
op 18 april op het Surinameplein in de
hoofdstad uit een arrestantenwagen
ontsnapte gevangenen die nog- voort
vluchtig was.
Het drietal nam de benen bij hun
overbrenging van heit huis van bewa
ring in Amsterdam naar de strafgevan
genis in Haarlem. Zij zaten met zes an
dere gedetineerden achter in de celwa
gen en weridlen begeleid door een par
ketwacht, die echter door gebrek aan
ruimte naast de bestuurder had plaats
genomen. Toen de auto voor een ver
keerslicht moest stoppen sprongen de
mannen er uit en verdwenen zij spoor
loos.
(Van een onzer verslaggevers)
AMSTERDAM Wij moeten op dit
moment verwachten, dat de toch al lage
rentabiliteit van de persondernemingen
in 1967 een ernstige deuk zal krijgen,
Dit is vooral een gevolg van de ontwik
kelingen op de advertentiemarkt. Dit
was de waarschuwing van de aftredende
voorzitter van de Vereniging van de Ne
derlandse Dagbladpers, mr. W. A. M.
van der Kallen, tijdens de gisteren ge
houden jaarvergadering in Amsterdam.
In het eerste kwartaal van dit jaar
was er praktisch geen stijging van de
advertentie-omzetten meer en sinds
april is er een ernstige terugslag, met
omzetdalingen van 15 a20 procent bij ve
le kranten. Daarbij spelen zowel con
junctuur als de reclame in de televisie
een rol. Aan het slot van zijn toespraak
kondigde mr. Van der Kallen een rap
port over een onderzoek aan, dat in op
dracht van de Cebuco is uitgevoerd door
de Nederlandse Stichting voor de Sta
tistiek. Dit rapport geeft naast de ge
bruikelijke gegevens over de versprei
ding van dagbladen een inzicht in de
aandacht die de Nederlander besteedt
aan zijn krant en speciaal aan de adver
tenties.
NIJMEGEN (KNP) Het heeft
geen zin meer om oude tegenstel
lingen en problemen, die de chris
tenen eeuwenlang van elkaar heb
ben gescheiden gehouden, maar
diezich zelf hebben overleefd
telkens opnieuw aan de orde te
stellen in een moeizaam dialoog.
Oecumenisch wordt er nog te veel
gevochten tegen windmolens. Wij
zijn reeds het postoecumenisch
tijdperk genaderd, waarin de op
lossing zichzelf zal aandienen van
uit een nieuw en verantwoord
godsgeloof.
Dit is een van de zeven conclusies,
waartoe vrijdagmiiididag prof. dr. W. H.
van de Pol kwam in het college ten
afscheid van zijn ambt als hoogleraar in
de fenomenologie van het protestantis
me aan de Katholieke Universiteit van
Nijmegen.
Prof. van de Pol, auteur van het kort
geleden verschenen boek „Het einde
van het conventionele christendom",
had voor zijn afscheidscollege een titel
gekozen, welke op die van zijn boek
aansluit, namelijk „Op weg naar een
verandwoord godsgeloof"
Uitvoerig ging hij in op diverse be
langrijke publikaties rond „God-is-dood-
theologie".
Zeer veel aandacht besteedde hij hier
bij aan de Amerikaanse theoloog Vaha-
nian, die de vraag opwerpt of religie
ook in haar conventionele christelijke
vormen eigenlijk in de diepste grond
niet veeleer met afgoden te maken
heeft dan met God, of het snel veld
winnende ongeloof in de diepste grond
niet veeleer een ongeloof is in afgoden
dan in God en of de dood van God m
feite eigenlijk wel iets anders is dan
de dood der afgoden.
Hij citeerde Vahanian verder, wan
neer deze zegt dat er van afgoderij
sprake is, zo vaak heit eigen ik in het
centrum staat van de godsdienst, zo
vaak God als middel wordt gebruikt,
bijvoorbeeld om problemen op te los
sen, religieuze behoeften te bevredigen,
existentiële angst tot bedaren te bren
gen- -Van afgoderij is sprake zo vaak
de mens de onwankelbare trouw van
God vervangt door menselijke zekerhe
den als traditie, kerkgezag, onfeilbare
of zuivere leer, confessie, conventie, of
welke zekerheden ook, die constateer
baar en gemakkelijk hanteerbaar zijn.
Storten deze menselijke zekerheden in
een zoals in onze tijd gebeurt dan
ervaren allen die op deze afgoden hun
hoop hadden gebouwd dit als de dood
van God. In werkelijkheid echter is
God met ons bezig ons uit de handen
van afgoden te bevrijden.
In het slot van zijn rede stelde prof,
van de Pol de vraag wat er in gods
dienstig opzicht te verwachten is en
welke mogelijkheid van hoop en uit
zicht er ©Verblijft voor de toekomst.
Hy meende dat het voornaamste aspect
van het godsgeloof gevormd wordt door
de hoop, de verwachting. Ging het in
de scholastieke theologie om godsken
nis en in de reformatorische theologie
om godsgeloof, in de moderne theologie
gaat het om godsverwachting, gebaseerd
op de opstanding.
„Geloven in de opstanding betekent
hoopvol wachten op en uitzien naar
gebeuren dat plaatsgrijpt aan de uiter
ste grens van ons bestaan: de dood. Daar
wacht niet het niets op ons, maar de
liefde van de levende God. Geloven be
tekent vanuit deze verwachting leven
en werken in het heden van onze men
selijke existentie".
Het verleden, zei prof. van de Pol, is
voorbij en afgesloten. Open ligt alleen
de toekomst.
„Hoe „ongeloviger" wij worden, wij
des te geloviger worden.
Het komt erop aan, dat Kerk en theo
logie de weg niet versperren maar
openhouden voor die God op wiens
komst wij wachten; wachten zonder
afgoden".
AMSTERDAM De jury, belast met
de toekenning van de jaarlijkse „Prijs
voor de dagbladjournalistiek", heeft in
1967 als onderwerp vastgesteld „De Eu
ropese en/of wereldkampioenschappen
hardrijden op de schaats 1966". 'Hierop
zijn publikaities of reeksen van publika
ties ingezonden door tien journalisten.*
De jury is vam oordeel, dat de beste pu-
blikaitie over heit genoemde onderwerp
het verslag is, dat de heer G. Taylor te
Alkmaar op 21 februari schreef in de
edities van de „Verenigde Noordhol-
lanidlse Dagbladen", waarvoor hem de
„prijs voor de dagbladjournalistiek
1967" is toegekend.
(ADVERTENTIE)
Na enige jaren van bouwen en uitbreid en van onze
Bruynzeelfabrieken te Bergen op Zoom, zijn wij nu zo
ver dat wij ieder die belangstelling heeft voor wat er
in zijn streek omgaat, kunnen uitnodigen tot een bezoek
aan ons bedrijf.
U is van harte welkom op onze Bruynzeel bedrijfs-
tentoonstelling die wij daarvoor hebben ingericht in
een van onze gebouwen.
Geopend op maandag 29, dinsdag 30 en woensdag
31 mei 's avonds van 20 tot 22 uur.
DE EEG-COMMISSIE in Brussel heeft
besloten om een bedrag van ruim 18
miljoen' dollar ter beschikking te stel
len voor de financiering van tien ont
wikkelingsprojecten in Afrika.
(Van een onzer verslaggevers)
UTRECHT „Naar mijn erva
ring bestaat er voor samenwerking
met de ontwikkelingslanden geen
groter bezaar dan het messias-
complex. De geschiedenis van zen
ding en missie beschrijft het fail
lissement van predikers, die aan
zogenaamde „heidenen" de heilsr
boodschap kwamen brengen, in de
taal van „blanke" kerkgenoot
schappen. Zo gaat het de leermees
ters van westerse wetenschappen,
techniek en organisatieleer, die
zich aandienen als apostelen van
een rijkere en hogere beschaving.
Zodra de wetenschappelijke bood
schap aan een niet-wetenschappe-
lijke wereld wordt verheven tot
pseudo-religie, treft de boodschap
per het land, dat eens de zend
brief ten deel viel".
Prof. dr. K. Posthumus, rector
magnificus van de Technische Ho
geschool Eindhoven kwam tot deze
en andere behartigingswaardige
uitspraken in een toespraak, die
hij gistermorgen hield bij de ope
ning van een conferentie over de
taak van de Nederlandse universi
teiten en hogescholen, ten aanzien
van de ontwikkelingslanden. De
conferentie waaraan gisteren ver
tegenwoordigers van alle geledin
gen van het Nederlands hoger on
derwijs deelnamen, werd georga
niseerd door de universiteit van
Utrecht, samen met de stichting
voor internationale samenwerking
der Nederlandse universiteiten en
hogescholen (USIC). Doel ervan is
de reeds niet geringe belangstel
ling bij de universiteiten voor het
ontwikkelingswerk te activeren en
vooral de organisatorische wegen
te vinden, waarlangs deze universi
taire taken het best kunnen wor
den behartigd. De conferentie, die
gistermorgen wend bijgewoond
door prins Claus, behandelt een
groot aantal werkstukken van des
kundigen.
F. VAN LANSCHOT - BANKIERS - 's-Hertogenbosch I Hoge Steenweg 27-31 - Tel. 04100-22321 - Giro 1117570/
Eindhoven - Keizersgracht 17 - Limburglaan 20A - Tel. 040-27442 - Giro 1130570/Tilbnrg - Stationsstraat 17 - Tel.
04250-30300 - Giro 1140570/Vught - Van Voorst tot Voorststraat 1 - Tel. 04100-34775 - Giro 1104500. Affiliatie in
Amsterdam-VERMEÊR CO. - BANKIERS - Herengracht 199-201-Tel. 020-248486 - Postgiro 3656 - Gemeentegiro A13656
Bent u vanmorgen ook zo vroeg
wakker geschrokken van uw buur
man die zo nodig het visséizoen
moest gaan openen? Maar ondanks
dat: Goede vangst!
„Weet u wat het jammere van
kranten is? Dat de meeste mensen ze
onnauwkeurig lezen", hoorde ik
dezer dagen ex-voorlichtingsman van
de gemeente Amsterdam over de
radio zpggen. 't Was me uit het hart
gegrepen.
Een gemeenteambtenaar in liet
Duitse Wilhelmshafen, die de pen
sioengerechtigde leeftijd had bereikt,
weigerde het bij die gelegenheid ge
bruikelijk uit te reiken Kruis van
Verdienste te accepteren. Hij zei dat
hij er alleen maar een teken in zag
van „officieel bevestigde aderverkal
king". Dat is pijnlijk voor de 70.000
Westduitsersdie sinds 1951 deze on
derscheiding hebben gekregen. De
meeste van deze Kruisen van Ver
dienste zijn dan ook uitgereikt bij
50-jarige dienstjubilea.
De buitenlandse correspondenten in
Moskou zitten nogal met hun han
den in het haar. Al die journalisten
(het zijn er ruim 100) mogen niets
meer invoeren. Maar wat ze tot dus
verre uit het westen lieten komen,
was vooral smakelijker voedsel dan
de Russische tafel pleegt te bieden.
De Russen vonden dat er teveel roe
bels naar het buitenland verdwenen.
Dus geen lekker eten meer voor die
mensen.
Wie van ons plannen heeft naar
Zuid-Afrika op vakantie te gaan,
moet oppassen voor de olifanten in
het bekende Krügerpark. Die bees
ten schijnen namelijk van tijd tot
tijd stomdronken rond te lopen. Dit
is geen grapje, want de autoriteiten
zitten er behoorlijk mee. Men ziet
als enige oorzaak, dat wanneer oli
fanten van een bepaalde boomyeten,
dit voedsel in de maag van de dieren
een gistingsproces ondergaat, waar
door een soort alcohol ontstaat. De
dieren hebben in dronken toestand
al verschillende vernielingen aan
gericht en soms ziet men ze in on
gebruikelijke houdingen hun roes
uitslapen.
Er worden ln ons kleine land veel
boze dingen gezegd. In een zaak te
gen relletjesschoppers zei deze week
mr. J. Abspoel, officier van justitie
in Amsterdam: „Hier in de hoofd
stad is alleen nog maar plaats voor
nihilisten, die de moed van echte
anarchisten als Domela Nieuwenhuis
missen". Hij gaat verder: „Hier heerst
de terreur van de naamlozen uit de
stegen en de sloppen, die handelen
als ratten uit de riolen". Zo gaat het
er óók aan toe in onze hoofdstad.
Maar de officier had het dan ook niet
tegen een bevriend staatshoofd.
Een staaltje van fotografie. De
Amerikaan Ted Serios presteert het
om foto's door dénken op een film
rolletje te brengen. Men heeft nog
geen andere verklaring gevonden
voor dit fenomeen, beschreven in
het boek: „The world of Ted Serios",
De man richt een camera op zichzelf,
concentreert zich intens, ontsluit ten
slotte de sluiter van de camera en
op het filmrolletje staan dan beelden
van b.v. Romeinse kerken, van het
Pentagon, van auto's en straattafe
reeltjes. Alles is gecontroleerd, ook
het filmrolletje natuurlijk, maar nie
mand begrijpt er iets van.
,,Ik heb een groot deel van mijn
leven besteed aan het vechten tegen
Duitsers en het vechten tegen poli
tici. Tegen Duitsers vechten is veel
gemakkelijker".
(Veldmaarschalk Montgomery).
MEBIJN