ERNEUZEN GROEIT
UIT OUDE JASJE
is leuk maar die
zalige terrasjes....
tien grote hal? Dat kan
best in Terneuzen55
„Ik woon hier vanaf de
eerste dag met plezier
AERT
geoT
Yoorzitter J. den Toonder:
Acht dagen
Terneuzen
nieuwe stijl
Carin van AperenTemeUZen
IDEEëNMAN VAN HAPEREN
MJTEIT
n stand 32
MATEN
TEN
OOR ƒ399,50
Van oude 1
I controversen
l^iaar gezonde
rivaliteit
Progressief
EVROUW M. MAES-VAN RAVELS
„TERNEUZEN WAS
ALTIJD EEN
LEVENDIG
STADJE"
Frisse lucht
Fuseren
„Ik heb ook
wel n$ niet
haalbare
ideeën
Gebonden
rOASTJE
3ureau
DAGBLAD DE STEM VAN DONDERDAG 18 MEI 1967
2609
TERNEUZEN
REDUKTIEKAARTEN
(Van een
onzer verslaggevers)
3RATIS 'N HEERLIJKE KOP
KOFFIE
ftOEKJE
ie vóór U verder gaat, door
■{TERNEUZEN De voorzitter van
de afdeling Nieuw-Terneuzen van
het handelscentrum, de heer J. den
Boonder, kwam zelf zeven jaar ge
leden van Hoedekenskerke naar de
Bxelsestraat in Terneuzen. Hij stak
de Schelde over omdat het wel dui-
Selijk was, dat er in Terneuzen toe
komst zat. .,En er is heel wat ver
gaderd in die zeven jaar", zegt hij.
J|, Toen ik hier pas kwam, viel mij
de" schotjes geest op bij de midden
stand en dat is nu een heel eind
Joorbroken. Dat wil niet zeggen, dat
er nu geen tegenstellingen meer zijn.
Blaar de oude, felle controversen
hebben we achter de rug. Je kunt nu
léggen, dat er sprake is van een
«roeiende, gezonde rivaliteit".
(•„Dat naar elkaar toekomen is trou
wens ook noodzakelijk", aldus de
heer Den Toonder, die het liefst de
Jjde city, het Vierkant en Nieuw-
Terneuzen als een samenhangend ge
heel zou willen zien. Juist door nau
wer samengaan zal de Terneuzense
middenstand ook in de toekomst haar
^bak aankunnen: het bieden van een
20 gevarieerd mogelijk assortiment.
\Ve zullen steeds meer koopgelegen-
•tpid moeten bieden als we tenminste
pon centrumgemeente willen zijn".
TERNEUZEN - Als burgemees
ter J. C. Aschoff vrijdagavond
19 mei om leven uur de ten
toonstelling Enté 67 geopend
heeft, begint op het ruime ter
rein aan de Zuidlandstraat een
achtdaags feest: de expositie
nieuwe stijl. In 35 stands toont
de Terneuzense middenstand
dat ze helemaal van 1967 is. De
expositieruimte zelf is al hele
maal nieuwe stijl. Niet de ge
bruikelijke rijen kramen, maar
een speels opgezette galerij,
waarbij de bezoeker vanzelf ge
leid wordt van begin tot eind.
Aan dat „eind" begint trouwens
alweer een nieuw stukje Enté.
In een grote tent worden elke
avond plezierige festijnen geor
ganiseerd met veel muziek uiter
aard, maar ook met een interes
sante quiz, telkens tussen twee
Zeeuwsch-Vlaamse verenigin
gen. Het is een strijd om dui
zend gulden en eigenlijk om
veel meer, want die duizend
gulden zijn alleen nog maar de
hoofdprijs en bovendien is het
op de Enté zo dat ook de ver
liezer (nog heel wat) wint.
Omdat de tentoonstelling het
nieuwe Terneuzen wil belichten
(en bij dat nieuwe behoort de
Noordstraat al evenzeer als de
nieuwste winkel in een nieuwe
wijk) hebben wij enkele oudere
en jongere Temeuzenaren ge
vraagd, wat zij vinden van hun
stad.
3221 - TERNEUZEN
GRATIS REDUKTIEKAARTEN
<SXS<S>€X5X»«>«>®<S»<SXS>€><2>®®<I
RVan bestuurlijke zijde verwacht de
^er Den Toonder een niet verslap-
mnd progressief oei^id. „We moeten
de running blijven", zegt hij, „en
zo gezien behoort het scheppen van
parkeergelegenheid (om winkels te
kunnen bezoeken) evengoed tot het
lééf ba ar maken van een gemeente
als het aanleggen van groenstro
ken De Nieuw-Terneuzen-voorzitter
Vindt dat daar nog wel wat aan
rhankeert. ,,Bij allerlei mensen (en
ik denk nu aan bestuurders) merk
jé dat ze op velerlei gebieden bijzon
der goed in de gaten hebben, wat
het Terneuzen van nu en straks nodig
h'eeft. Maar dan merk je ineens dat
zé op sommige punten blinde vlek
ten hebben". Overigens vindt hij een
pn de voordelen van het huidige
ferneuzen, dat je zo'n direct con-
Jct hebt met de plaatselijke over'
Leid. „Het gaat hier allemaal veel
epeler", zegt hij, „dan in een gro
te stad".
J. den Toonder: nieuw jasje voor Terneuzen.
Wat hem ook is opgevallen in zijn
n'euwe woonplaats is, dat de nieuw
komers zo enorm snel ingeburgerd
zijn. „Of ze nu van de stad of het
platteland komen ze voelen zich hier
binnen de kortste keren thuis. Wie
hier komt wonen behoeft zich niet
lang een outsider te voelen. Er wordt
dadelijk plaats ingeruimd in de ver
enigingen en juist door het grote aan
tal nieuwkomers -v:an ^vef-a-L ..heb 4e.,
alle kans een zeer gevarieerde ken
nissenkring op te bouwen".
In het verenigingsleven van Ter
neuzen heeft de heer Den Toonder
eveneens de nodige veranderingen
zien plaats grijpen in zijn eerste ze
ven Terneuzen-jaren. „Toen ik hier
kwam viel het me erg tegen. Het
was veel minder intensief dan in Hoe
dekenskerke. De verenigingen hin
gen eigenlijk als los zand aan el
kaar. Maar daarin is heel wat ver
beterd".
Verbeterd zijn ook de winkels. „In
zeven jaar zijn eigenlijk alle zaken
vergroot en vernieuwd. Er zijn nieu
we zaken bijgekomen, de oude heb-
"bên huri* as-sörfirn ent 'enorrri liitgbbrei'd"
Maar we moeten* vooral zorgen, dat
we er zelf niet al té tevreden over
zijn Want Terneuzen groeit wel uit
zijn oude jasje, maar sommigen
willen het toch nog niet helemaal
uittrekken. Het nieuwe jasje ligt ech
ter klaar".
(Van een onzer verslaggevers)
TERNEUZEN „De eerste dagen
viel het me tegen", zegt Carin van
Aperen („nee, Carin is met een C
zegt m'n moeder"). Ze is zeventien
en kwam twee jaar geleden vanuit
Breda naar het Zeeuwsch-Vlaamse
Terneuzen. „Maar al binnen 'n week
werd ik in de hockeyclub opgeno
men en daar accepteerden ze me di
rect. Je moet je natuurlijk aanpas
sen, maar dat is hier niet moeilijk".
Carin zit inmiddels in de volley
balafdeling van Scheldesport, ze is
nog altijd bij de hockeyclub en pot
tenbakken doet ze ook graag. „Ik doe
hier veel meer dan in Breda, daar
ging ik alleen maar zwemmen. Ik
voel me hier prettig. Maar ik ben
ook eigenlijk een Zeeuwsch-Vlaamse.
Ik ben in Nieuw-Namen geboren,
maar vader en moeder zijn Braban
ders en toen ik twee jaar was ver
huisden we al naar Breda. Vader zit
bij de rijkspolitie".
„Ja, Terneuzen is leuk", zegt Carin
nog eens. „maar alleen zondags valt
hier weinig te beleven. Zomers trek
je dan naar Cadzand en Knokke en
's winters naar Hulst. Daar is zon
dags veel meer te doen. We zouden
hier een grote zaal moeten hebben
voo«r allerlei leuke dingen en die kun
ie toch ook op zondag doen".
„Het zou hier zondags al heel wat
gezelliger zijn als er terrasjes wa
ren. Nu kun je zomers wel langs
de Schelde wandelen of op de pier,
maar daarna kun je nergens gezel
lig buiten gaan zitten om iets te
drinken. Nee, dat is wel saai. Hulst
staat er wat dat betreft ook al be
ter voor. Net als op marktdagen.
Daar kun je langs de markt op een
terrasje gaan zitten. Hier nergens".
„Het fijne van Zeeuwsch-Vla ande
ren vind ik ook, dat je hier juist
hebt wat ik fijn vind: de zee. Ik
geef niet om bossen. Ik vind het ge
woon fijn om in een stad aan het
water te wonen. Ziel u wel, dat ik
toch een Zeeuwse ben?".
„En voor winkels hoef je ook heus
niet naar een grote stad toe. Je
kunt hier alles krijgen". Carin, die
van een gevarieerde garderobe houdt,
heeft het dan bovendien getroffen dat
ze verkoopster is in een dames-mo
dezaak. Maar er is toch nog wel een
wens die zij haar stadgenoten wil
doorgeven. Ze vindt dat er zo weinig
open gezelligheids-mogelijkheden zijn
voor de wat oudere jeugd. „Voor het
Kotje en de Molen voel ik me al
te oud, maar daarnaast heb je
eigenlijk maar twee gezellige bars
waar je jongelui kunt ontmoeten en
dat vind ik nogal weinig", zegt ze.
Car ill van Aperen: ze accepteren je hier direct.
VILLEM DE ZWIJGERLAAN
EL. 01X50—3533 - TERNEUZEN
>EELNEMER „ENTÉ '67"
I Wan een onzer verslaggevers)
TERNkvzen Fijn wonen, een
5i 1U en' huur* Mevrouw
M. A. Maes-van Ravels, Stijn
Streuvelsstraat 3, vindt dat zij het
maar goed getroffen heeft in Ter
neuzen. Ze komt uit het Brabantse
Wouw, maar woont inmiddels al
twintig jaar in Zeeuwsch-Vlaande-
r BROMFIETS: een bromfiets van
n wij U deze goedkope
'EUGEOT-modellen tot J»8*'
01150—2220 - TERNEUZEN
IS REDUKTlEKAARTEr'
\lö„„
lev ïouw Maes-van Raveb frisse lucht
ren, aanvankelijk in Hulst, sinds
1958 (met een Eindhovense onderbre
king van twee jaar) in Terneuzen.
„Zo'n stad als Eindhoven", zegt
ze, „is me eigenlijk te groot. Je
hebt er veel te veel winkels en dan
weet ik gewoonweg op den duur niet
meer wat ik kopen moet en hier
heb je immers ook alles".
Toch niet alles. Want wat mevrouw
Maes ongevraagd als eerste „mis
ser" noemt, is: een schouwburg.
„Dat was in Eindhoven fantastisch",
zegt ze „en ik ben stapel op toneel.
Je komt in een heel andere wereld".
Sinds de Eindhovense jaren (haar
man volgde daar een speciale cur
sus voor de belastingdienst waar hij
bij werkt) wonen de heer en me
vrouw Maes inmiddels weer drie jaar
in Terneuzen. „Na drie jaar", zegt
ze, „was Terneuzen helemaal veran
derd. Het is echt een stad gewor
den. Maar gelukkig niet te groot want
in zo'n grote stad zou ik doodge
gaan zijn. 's Morgens kon ik op die
flat nog geen deur open doen of de
stank van de uitlaatgassen van de
auto's walmde je tegemoet. Niks
voor mij".
„Ik hou van frisse lucht en dat heb
je hier volop. „Weet u, dat we al
die zeventien jaar dat we nu ge
trouwd zijn nooit ergens anders dan
in Zeeland met vakentie zijn ge
weest? Dit jaar zullen we voor het
eerst naar het buitenland gaan, naar
Italië.
Haar man vult aan: „Wie hier
woont hoeft trouwens niet tot de
vakantie te wachten met het bui
tenland. Dat is juist :het prettige
nier: je woont tegelijkértijd in Ne
derland en België. Dat zou je ook van
Brabant kunnen zeggen, maar daar
kom je er niet toe om regelmatig
naar België te gaan. Hier doe je dat
vanzelf. België hoort er gewoon bij.
En vergeet ook niet, dat je maar
zestig kilometer van de Franse grens
vandaan zit. Je bent zo in Calais of
in Duinkerken".
Mevrouw zet nog even de vergelij
king met Eindhoven door: „Leuk
vond ik er, dat je je als huisvrouw
een hele morgen of middag in de
stad kunt vermaken. Je kunt er eta
lages kijken en dan Vooral -heerlijk- in
een lunchroom van een warenhuis of
zo een kopje koffie drinken. En dan
natuurlijk de terrasjes. Maar dat
moet hier toch ook te verwezenlijken
zijn".
Maar de conclusie van mevrouw
Maes blijft: „Ik heb hier vanaf de
eerste dag met plezier gewoond". En
dat geldt dan zowel voor Hulst als
Terneuzen. want: „Zeeuwsch-Vlaan-
-deren is geWoón. eéh fijn land".
L. C. HAMELINK
als een bom
(Van een onzer verslaggevers)
TERNEUZEN „Het water, de
scheepvaart...., ja, Terneuzen is al
tijd een levendig stadje geweest,
maar de laatste tien jaar... Het lijkt
wel of er een bom gebarsten is, ook
hij de middenstand. Men is wak
ker geschrokken. Het wordt hier in
de toekomst een tweede Rotterdam.
Daar kun je niet bij stil blijven zit
ten. Het Handelscentrum Terneuzen
werd opgericht. Dat is iets goeds.
Jammer dat het alweer uit drie af
delingen bestaat: Noordstraat, Vier
kant en Nieuw-Terneuzen. Heel jam
mer".
De heer L. C. Hamelink (57) be-
noort tot de geboren en getogen ou
dere Temeuzenaren, die nog volop in
de „running" zijn. Hij heeft alles
meegemaakt, van nabij. Hij leidt
zelf met zijn zoons een zaak in
scheepsbenodigdheden („scheepsvic
tualiën" heet dat officieel), een van-
vader-op-zoon-zaak.
„Ik heb eigenlijk altijd zo'n beet
je aan het water gesjouwd", zegt
hij. „Maar toch i. het opvallend
dat de Temeuzenaren zo weinig be
langstelling aan de dag leggen voor
het scheepvaartbedrijf. Ook de mid
denstand houdt er maar weinig reke
ning mee. Toch zal men er in de
nieuwe situatie, die we straks krij
gen, terdege mee worden geconfron
teerd, lijkt me"
De heer Hamelink speelt wat dat
betreft zelfs met het aantrekkelijke
plan om ergens in Let water (op het
separatiepunt zou ideaal zijn, maar
Rijkswaterstaat schijnt er weinig voor
te voelen) een soort winkelcentrum
te creëren voor schippers. „Daar
zou men de bakker en de melkboer
moeten vinden, maar ook een bank
en een wisselkantoor en er zou na
tuurlijk ook een zaak voor scheeps
benodigdheden moeten zijn".
Hij zegt: „Natuurlijk zou ik daar
geld willen verdienen. Dat lijkt me
toch niet zo vreemd, maar ik denk
er wel aan, dat we zoiets moeten
spelen in heel nauwe samenwerking;.
De grote zaken zijp volop aan het
fuseren. Denken wij, middenstanders,
nu echt dat wij het ten eeuwigen
dage wel op ons eentje afkunnen?"
„Terneuzen wordt steeds groter.
De kleine zaakjes van toen zijn in
tien jaar tijds uitgegroeid tot stevi
ge middenstandszaken. Er komt ook
hier steeds meer geld. Je ziet het
averal aan. Ik ben voorzitter van
de watersportverenigmg „Neuzen" en
we hebben zo'n honderd vijftig le
den. Als je dat sens vergelijkt met
m'n jeugd. Die jachten van nu. In
mijn jeugd hadden we hooguit een
oude roeiboot of we mochten met
een visaersscheepje naar buiten".
(Van een onzer verslaggevers)
TERNEUZEN - De heer J. van
Haperen, de ideeënman van Enté
67 en zelf sinds 1951 zakenman in
Terneuzen, is van mening, dat hier
een groot permanent gebouw zou
moeten komen, een hal, waar zo
wel beatfestijnen als tentoonstel
lingen en harmonieconcoursen in
zouden gehouden moeten worden.
„Ik heb ook wel eens niet-haalbare
ideeën, maar dit moet mogelijk
zijn," zegt hij.
„Als je eens uitrekent, hoeveel we
nu kwijt zijn voor de aanleg van sa
nitair, telefoon, enz., dan heb je in
die tien dagen de rentg al betaald
van een gebouw van drieëneenhalve
•ton". De heer Van Haperen staat pal
voor zijn idee. Hij is van mening
dat er in samenwerking van gemeen
te en middenstand, samen ook met
fondsen en banken, zoiets als een
tentoonstellingshal te bouwen zou zijn
en te beheren, een soort n.v. Ter-
neuzenhal.
En de voordelen: „Je zou met ma
nifestaties als de Enté niet altijd
op de zomer alleen aangewezen zijn.
Zo'n tentoonstelling zou ook voor
de deelnemers lang niet zo duur be
hoeven te zijn en ook al zouden we
hetzelfde moeten betalen, dan nog
zouden we veel meer voor het pu
bliek kunnen doen".
Het idee van een schouwburg
vindt hij wel mooi, maar hij acht
het 'weinig economisch. „Als je een
groot orkest in de schouwburg laat
optreden dan betaal je per plaats
(er zullen 450 plaatsen komen) heel
wat meer dan in „mijn" hal met
z'n duizend zitplaatsen".
De gebruiksmogelijkheden van een
dergelijke hal acht hij legio (sport-
demonstraties b.v.). En als zo'n hal
van tachtig bij veertig meter door
verplaatsbare tussenwanden in afzon
derlijke ruimten kan worden verdeeld
dan groeit de gebruiksmogelijkheid
nog eens. „Ik zie dat het te verwezen
lijken is", zegt hij.
Niet alleen door geld, ook door
allerlei wettelijke bepalingen worden
in Nederland allerlei plezierige mo
gelijkheden ingedamd, vindt de heer
Van Haperen. Hij vindt bijvoorbeeld
dat je veel meer op de speelse gok
lust van het publiek zou moeten
kunnen apeltn bij manifestati*s nis
de Enté. „Je moet echter het pu
bliek nooit voor puzzels plaatsen. De
bezoekers moeten niets hoeven te
doen. Een mens houdt nu eenmaal
van zijn gemak", zo luidt een van
zijn uitgangspunten.
Daarom kwam hij met het idee
van de gouden tientjes: elke vijfhon
derdste Enté-bezoeker krijgt zo'n
waardevolle munt. „En", zegt hij,
„zo'n gouden tientje dat 33 gulden
kost, waardeert men meer dan een
briefje van honderd". Van hem is
ook het idee van de prijzenkast. Op
de tentoonstelling kan elke bezoeker
zelf gaan zien, welke prijs hij (even
tueel) gewonnen heeft op het num
mer van het programmaboekje dat
hij gratis thuisbezorgd kreeg.
En dan zijn er nog de reductie
bonnen. „Dat vinden de mensen
leuk", zegt hij. „Men kan in elke
zaak waar men koopt een reductie
bon krijgen van vijftig cent op de
entreeprijs van d3 Enté. Ook al is
het maar vijftig cent, de mensen zeg
gen: je hoeft er ook niets voor te
doen".
Een van de stimulansen om naar
de tentoonstelling te gaan acht hij
ook, dat elke bezoeker de kans heeft
lopend te komen en met een fiets
naar huis te gaan. En hij vergeet
de auto ook niet. „Een auto voor
een gulden", heet dat idee. Alle gul
dens bij elkaar moeten er aan mee
helpen dat Terneuzen een overdekt
zwembad krijgt.
J. van Haperen permanent gebouw
