Thf* ffiiir
The Skemps:
Meer voorlichting nodig over Europa
Protestzangeres José
TILBURGSE BEAT LEEFT VOLKOMEN
BREDASE JONGEREN ZIJN VAN MENING:
^TLZv'0UW leefm er zo
ne
1IIC VIIUI
119
EIGEN
STIJL
DOOR
noncc"
„I/KUut
SAMENZANG
ZO
VAAK
MOGELIJK
IETS
NIEUWS
WIJ HEBBEN ER MET Z'N ALLEN EEN ROTWERELD VAN GEMAAKT", ZEGT
EIGEN WERK
HAAT
DAGBLAD DE STEM VAN ZATERDAG 13 MEI 1967
Het Tilburgse beatorkest „The
Chums" heeft zijn eerste grammo
foonplaatje op de markt gebracht
met twee composities van solo-gita
rist Berrie Westenburgen en teksten
van Hans van der Kuip en Peter
Schouten. „The Chums" had het plan
zijn plaat met een spectaculaire stunt
in het nieuws te brengen. Maar dat
ging niet door. De directie van Pho
nogram gaf geen toestemming voor
de uitvoering van hun plan om boven
de Noordzee uit een vliegtuig een pa
rachutesprong te maken. „Indien er
één verongelukt worden wij beschul
digd gevaarlijke stunts uit te halen
ter stimulering van de platenver-
koop", aldus Phonogram.
In enkele maanden tijd is „The
Chums" tot een der populaire beat-
groepen in het zuiden gaan behoren.
Na in september vorig jaar in het
grote beatfestival van de Intertone-
Jaarbeurs voor muziekinstrumenten
te Utrecht geëindigd te zijn bij de eer
ste zes volgden een t.v.-optreden en
een auditie bij de platenmaatschap
pij. De band hoort nu o.a. tot de
vaste groepen van orkesten die Karin
Kent begeleiden. De muziek van „The
Chums" heeft een eigen stijl, die zijn
oorsprong vindt in een „droge" (zon
der de kunstmiddelen van echo of
galm) vierstemmige samenzang.
De band is samengesteld uit Jan
van Ganzewinkel, 24-jarige drummer,
ziel van „The Chums", free lance
etaleur en decorateur; Berry Wester
burgen, 22 jaar, kantoorbediende, zan
ger en muzikaal leider, die compo
neert en arrangeert samen met De-
plilie, tevens verdienstelijk gitarist
en pianist; Dephlie van der Meulen,
met 18 jaar de benjamin van de groep,
slaggitaar en zang, componeert, stu
deert nog en wil het liefst in de mu
ziek blijven; Hans Franken, 24 jaar
en getrouwd, bespeelt de sologitaar
en zingt, is in het dagelijks leven kan
toorbediende; Ruud van Rijthoven,
22-jarige film- en geluidstechnicus en
regieassistent, de filosoof van de groep,
bespeelt de bas en zingt. Op hun eer
ste single zijn opgenomen de num
mers „She'll mary me" en „You'rt
ifoê sweetest girl".
Peter van Leeuwen (19 jaar, drums),
Joop Steenveld (19 jaar, sologitaar)
probeert zo vaak mogelijk iets nieuws
te brengen.
Er werden reeds verschillende nieu
we dansen geïntroduceerd. Ook wer
ken de Skemps met beams, verant
woorde psychedelic lichteffecten.
Veel succes brachten optreden in het
buitenland, o.a. in België en in Duits
land. Aan de Hamburgse Starclub be
waren de Skemps zeer goede herin
neringen. Het enthousiasme van de
fans was daar zo groot, dat een over
hemd en een halve broekspijp (ver
knipt door meisjes voor vijf mark
per stukje) achterbleven. De Skemps
krijgen vier a vijf brieven fanmail per
dag. Daarnaast is er een stroom privé-
post voor de jongens. Sinds een jaar
is er ook een fanclub met zo'n drie
honderd leden.
Naast de single van CBS zal vóór
13 mei een éepée uitkomen met vier
nummers van de groep als inleiding
op een groot marathon-beatfeest op
13 mei in de Tilburgse sporthal.
The Skemps, v.l.n.r. Joop Steenveld,
Peter van Leeuwen, Henny Vrien-
ten (zittend), Harry Govers en Pie-
ter de Lange.
Eén dag in het jaar viert Breda
„Europa-dag". De jeugd wil op die
dag ook laten zien dat zij doordron
gen is van die Europa-gedachte. Zij
doet dat ondermeer door deel te
nemen aan de zitting van het jeugd-
parlement, maar ook door samen
het „Europa-bal" te vieren.
Wanneer men 's avonds echter in
de schouwburg komt, waar het. bal
gehouden wordt, dan blijkt dat de
Bredase jongeren, die Europees den
ken toch niet zo dik gezaaid zijn.
Slechts een kleine honderd jongens
en meisjes hebben de moeite geno
men te komen.
Het bal begint om acht uur Eerst
zal mr. G. B. J. Hilterman de toe
stand in Europa bespreken. Daarna
zal de gelegenheid bestaan om tot een
verbroedering te komen. Aandachtig
luisteren de jongens en meisjes naar
cle redevoering van de heer Hiltei-
man. Zij glimlachen minzaam als hij
af en toe een grapje in zijp betoog in
last en verder kijken zij serieus. Dat
hoort kennelijk zo en zij houden 'zich
daar dan ook strikt aan. Wanneer de
heer Hilterman, die vergezeld is van
zijn vrouw en een teckeltje. klaar is,
wordt er gedistingeerd geapplaudi
seerd. Dan gaat men gezamenlijk een
kopje koffie drinken.
Na twintig minuten komt iedereen
weer terug. Wat niemand verwacht ge
beurt toch- Een levensgrote beatband
klimt op het podium en slingert onge
nadig en allesvernietigend, enkele kei
harde en rauwe nummers de zaal in-
De gezichten verbleken. Deze muziek
op een dergelijke avond? De vraag
staat bij velen op het gelaat- Aarze
lend schuifelt men naar een stoel.
Bang om zich op de dansvloer te be
geven. ,,Hoe kunnen ze dit toch in he
melsnaam doen. Het lijkt wel een ont
heiliging", wordt er gefluisterd en met
misprijzen kijkt men om zich heen.
Een gesprek voeren is niet mogelijk.
De muziek overstemt iedereen en al
les.
Toch is het nog net mogelijk om tus
sen de schelle flarden beat een kleint-
impressie te krijgen van de gedachten
die de jongens en meisjes hebben over
Verenigd Europa.
Een 22-jarige bloemist uit Breda.
,.Ja ik vind. het wel goed. Ik ben ei
wel voor. Ze moeten de grenzen maai
afschaffen. Ja, dat vind ik wel goed.
Alles bij elkaar ben ik er wel voor.
Ik geloof wel dat het nuttig is".
Een 18-jarige leerling van de be-
stuurssckool in Den Haag: ,,Ik vind
het een mooie gedachte- Het wordt tijd
dat er eens iets gedaan wordt. Wij.
jongeren, rpoeten daar wat aan doen-
De ouderen moeten ons echter ih de
gelegenheid stellen kennis te nemen
van alles wat er in Europa gezamen
lijk gedaan moet worden. Wij weten te
weinig van andere landen af. Ze moe
ten ons dus een betere voorlichting ge
ven. Dan zal er meer wederzijds be
grip ontstaan. Ze moeten ook de eco
nomieën bij elkaar gooien. De Neder
landse pers moet meer aandacht aan
het Europese gebeuren schenken en er
moeten rechtstreekse verkiezingen
voor de Raad van Europa komen".
Mr. Hilterman, die bij het begin van
het dansfeest voor In de zaal een
plaatsje heeft gekregen en die zich
vanaf het begin van de muziek kenne
lijk heeft zitten verbijten, is verdwe
nen. De jongens en meisjes zitten aan
de tafeltjes diep naar elkaar overge-
bogen om zich verstaanbaar te kun
nen maken. Waar zij het over hebben
is niet na te gaan- Als de muziek even
ophoudt is er een kleine adempauze
en kunnen weer enkele indrukken wor
den opgedaan.
Een 27-jarige technicus uit Breda:
„Ik ben secretaris van de Bredase af
deling van de Europese beweging en
daarom alleen al sta ik er volkomen
achter. Het zal dan ook zeker lukken
te zijner tijd tot een Europese federatie
te komen. Maar dan moet er nog veel
meer samengewerkt worden. Met na
me schiet men op dit ogenblik nog te
kort op cultureel gebied. Als ze over
een Verenigd Europa spreken denken
ze op de eerste plaats aan politiek.
Maar ook andere aspecten moeten de
aandacht krijgen".
Een 18-jarige leerlinge van de HBS:
,,Ik ben nu twee jaar lid en ik ben
betrekkelijk geestdriftig. De Europese
beweging is te voorzichtig- Het is
eigenlijk een instituut dat nog weinig
te zeggen heeft. Er moeten op grote
schaal acties gevoerd worden en de
propaganda moet béter ter hand woi-
den genomen. De voorlichting is niet
wat het wezen moet. Vooral op de
scholen zou daar meer aan gedaan
moeten worden. In de geschiedenis
lessen. De leraren zijn tegenwoordig
echter al blij als ze met hun stof tot
de tweede wereldoorlog komen. Nee,
als ze echt enthousiasme willen kwe
ken zullen ze zich eerst meer bekend
moeten maken. De pers moet daar
ook aan meewerken".
De muziek schettert verder. Nu en
dan begeven zich enkele paartjes
schuchter op de dansvloer. De anderen
blyven by elkaar zitten. Achter in de
zaa-1 drommen wat jongelui samen, die
kennelijk niets om de lezing van de
heer Hilterman geven en die daarom
later zijn gekomen. Zjj zyn wel liefheb
bers van beatmuziek. Meisjes met mi-
ni-mini-jurken en bleke gezichten,
schuifelen heen en weer. Een blonde
Rotterdammer slaat zyn zoveelste glas
bier achterover. Hy zegt: „Die Euro
pese beweging kan me niet verrekken.
Ik ben helemaal uit Rotterdam geko
men omdat ik dacht dat hier een beat-
feest zou zyn. Ik vind het maar een
dooie bende." Hij draait zich om en
kijkt droefgeestig naar de massa die
hevige pogingen in het werk stelt om
ondanks het oorverdovende lawaai een
„Europese" discussie op touw te zet
ten. „Wat een duffe troep", zegt hO.
„Europees denken. Die grieten willen
nog niet eens met je dansen. Als ze
daar nu eens mee beginnen, hè. In
hun eigen land meer samen doen dan
komen ze veel verder. Dan komt die
Europese samenwerking vanzelf wel".
H.v.R.
B«n vraag je tenslotte: „waarom
ring je juist protestliederen? Je
bent nou 21 jaar. Je zingt over
Vietnam, over de zinloosheid van
bet leven. Je liedjes zijn zweep
slagen, je stem klinkt opeens rauw
en bard, als je op een podium
sleet, als je je gitaar pakt en je
feperfoira de zaal inslingert. Is er
ecbt niks anders meer om over te
ringen?".
ze: „Ik wil mijn publiek
KL »P,at ligt miin aarde' dat
mnS P Een Gert Timmerman
de h.t natuurlijk ook zijn, die laat
km n F5en aan z'in borst uitsnik-
«tra'ks.êifioet.1® Beeldig en als hij
lijk teri?L ls' 2Iet waarschijn-
V„™e.°P een welbesteed leven.
Is eeen^? niet' maar d£>t
dan al,,a Als rk de krant pak,
rk niet: „Wat zou het fijn
Ewrr de grijze haren van mijn
Dant?» een liedje te maken",
is het «m cok niet: "MUn ideaal
der Naam n°g fens de Zangeres zon-
ik welF, °P te volgen". Dan denk
allen hebben we er met zijn
»aakt*pl' 'wereld van ge-
gen' aar wil rk dan over zin-
e' "Voel 3e 3e nou
Pene Jenbeent?e. een pure gegre-
neLl veronderstel je, dat alle
eigerüiiiflL201 "Het interesseert me
vinden tï i1118' wat anderen er van
teUmdat K "!e alleen niet voor
lapt zona J .t?nd door het leven
trekken vin rio f6rl bliksem aan te
die om r. P. aIschuwelijke dingen,
trouwt gebeuren. Welk mens
1 o's kans om zijn eigen
in
krijgt trm een gebeure
leven te ,W?ans de kans
ÜrtrtLu !.eiden? Als i
verkeerde sotmtr?'e per onSeluk de
de hele 5r omdraait, zit jij
avonds de tew" llcht' als ie 's
Paar de ellens aanzet, kijk je
jenden1kffomT mensfn' die "en-
kunt vederop leven
niks ziet of ie i 1J u?et doen' of ie
bedrieg je alwf"S bI°edt, maar daar
her. dat de m Jezelf mee- He' ple-
echt- Er worrit if" £ebben ls niet
■"aar het is S1 booP gelachen,
is de eeuwLe nü 90, Procent vals. Het
kPPotouders at kaneel, waar onze
8,5 <i« donden „°VeLZ(!ngen- Je m°®t
!?n iik krifgt S S®' ?at ie °°k
•bveer voorbij" is je beurt
'""de art^r \e' "^un ie met zo'n
an>st<eke instelling een car
rière opbouwen? De meesten wil
len immers niet om de oren worden
geslagen met de ellende van ande
ren".
Dan zegt ze: „Protestsongs zijn een
tijd lang „in" geweest. Boudewijn de
Groot had een hoop succes met zijn
lied over Meneer de President, dat hij
niet eens zelf geschreven had. Dat
vind ik al een misser. Iemand, die een
boodschap aan het publiek wil over
brengen, moet niet komen aandragen
met de boodschap van een ander. Ik
vind het ook geen compliment, als ze
mij de vrouwelijke Boudewijn de
Groot noemen. Als zanger is hij ge
weldig en zijn langspeelplaat „Voor
de overlevenden" is het einde, maar
een protestzanger is hij nooit geweest.
Toen het getij keerde, was hij de eer
ste, die er uitstapte en de pure com
merciële toer opging. Noem het maar
geen salto motale van Meneer de pre
sident naar het Land van Maas en
Waal. Mij kan het geen biet schelen,
of een genre „in" is of niet. Ik zing
gewoon, wat ik fijn vind, wat mij
zelf iets doet. Als ik over de oorlog
in Vietnam zing, dan doe ik het niet,
omdat het een onderwerp is, dat lek
ker verkoopt, maar omdat ik er mee
bezig ben, omdat ik me er kwaad over
maak. Vietnam is actueel voor ie
dereen".
Dan vraag je: Wat kun je er
met je liedjes aan veranderen
Dan zegt ze: „Geen bliksem, maar
ik kan misschien wel meehelpen om
het leefklimaat te veranderen. Op
een jongere maakt die oorlog in Viet
nam een groteske indruk. Hij doet me
denken aan twee kleuters, die in een
zandbak ruzie hebben om een em
mertje. Heb je dat wel eens meege
maakt? Die slaan elkaar ook tot moes.
Daar komt dan nog bij, dat er in
Vietnam jongens vechten en sneuve
len, die er niks mee te maken hebben.
Die zaten rustig op hun boerderij
ergens in Texas. Koeien te melken,
koffie drinken, naar de televisie kij
ken. En nu sterven ze, omdat het
machtsevenwicht in de wereld niet
verstoord mag worden. Grote God,
waarom mag dat niet verstoord wor
den? Op elk dal volgt heus wel een
louteringsberg".
Dan vraag je: ,Ben je van nature
somber?"
Dan zegt ze: „Zie ik er zo uit?"
Dan zeg je: Met de hand op
mijn hart: „neen" (ze draagt een
minijurk van juichend geel, een
bril, heeft stroblond haar en daar
achter ogen, waar de lach voort
durend op de loer ligt.)
Dan zegt ze: „Ik heb graag mensen
om me heen. Veel mensen. Ik haat
de eenzaamheid, ga er aan kapot. Ik
bij ook een type, dat zich van kop
tot teen in het carnaval stort. Man,
dat moet je meemaken, dat is de
grootste en meest huiveringwekken
de happening, die Nederland kan op
brengen. Op zo'n moment staat de tijd
volkomen stil, het lijkt, alsof je op een
grote, rode wolk door de stad zweeft.
Je denkt aan niks meer".
Dan vraag je: „Ook niet aan de
ellende, Vietnam, die jongen uit
Texas".
Dan haalt ze de schouders op. Dan
zegt ze: „Je kunt er niet elke minuut
van je leven aan denken".
Dan glimlacht ze. Dan staat ze op
en loopt op hoge benen naar haar ou
ders die geduldig in een hoek van de
zaal op haar hebben gewacht. Vader,
die inkoper is bij een textiel-fabriek.
is gematigd optimistisch over de car
rière van zijn dochter. Persoonlijk
heeft hij weinig kunstzinnige baga
ge, maar in de familie heeft wel een
grootvader rondgedwaald, die schil
derde en op verjaardagen bijzondei
fraai op de viool streek. Protest-
zangeres José meent dan ook, dlait zc
die vreèmde muzikale tic van hem
heeft. Dan zegt ze: „Ik ben erg blij
met mijn ouders. Er is een fijne ver
standhouding. Natuurlijk begrijpen ze
me soms niet, maar dat is ook omge
keerd zo".
Dan glimlacht haar moeder. Dan
zegt haai* dochter nog, dat ze Barbar?
Streisand als grootste idool vereert en
vervolgens Dave Berry, Adèle Bloe-
mendaal en alle Nederlandse cabare
tiers. Dan maakt ze zich gereed om
terug te keren naar Helmond.
ALAN PRICE, de leider van de Alan Price Set, vindt de prijs van singles te
hoog. Naar zijn mening wordt er weinig muziek voor veel geld geboden. Alan
baseert zijn kritiek op het feit dat er naar zijn platenmaatschappij hem verteld
heeft, in plaats van 1 tiot 2 1/2 miilnuut gemakkelijk 4 minuten muziek op één sing-
lékamt gezet zou kunnen worden. Al rekenend is Alan nu tot die conclusie geko
men, dat er in het algemeen best drie nummers op één single uitgebracht zouden
kunnen worden. Of Alan zijn zin zal krijgen, betwijfelen we. Zijn nieuwe single
bevat ook maar twee nummers: „Sirnorn Smith and the amazing dancing bear"
en „Tickle me".
„Ik lig in bed en tegen dat ik wak
ker wordt heb ik zomaar een melo
die in myn hoofd. Dan vlieg ik uit
mijn bed en pak de gitaar". Zo maakt
Henny Vrienten (18), gitarist en zan
ger, de liedjes voor zijn hand, de Til
burgse Skemps. Binnenkort verschijnt
onder CBS-label een single met eigen
composities.
Dat wordt een muzikaal bewijs, dat
de Skemps hun boefjestyd (twee jaar
geleden werd gestart onder de naam
The Four Scamps de vier boef
jes) achter de rug hebben. Van de
„vier aangeklede aapjes" zoals hij
zich zelf in de begintijd typeerden,
wie niets te gek was, en die ieder
weekeind in een nieuwe, steeds op
vallender garderobe voor het voetlicht
verschenen, zyn het nu gewone jon
gens, die optreden in „hele toffe pak
ken".
De Skemps brengen behalve blues
en beat een speciale muziek, die een
combinatie is van deze twee soorten
en datgene wat de Spencer Davis-
groep brengt.
De Skemps, thans samengesteld uit
Henny Vrienten (18 jaar, slaggitaar
en zang), Pieter de Lange (19 jaar,
basgitaar), Harry Govers (organist),
