Spelen met
meubelen,
ruimte en kleur
Juist geen „Paraat'-rel
Feest rond jubileum van
Shetland-pony stamboek
Hanneke van der Vliet
Even
uitblazen
mevrouw
Hutje en mutje
in de tent
papier
voor
uw
^-pen
H.T.S.
Onbeschermd
Rotterdams standbeeld
koningin Willielmina
uur
Afzetgebied
DENNIS
>ersoons
iRAVAN
ie huur.
tapelle a. Zee
DAGBLAD DE STEM VAN ZATERDAG 29 APRIL 1967
IAM
erf
jlen
b-verkoping
(.inventaris
te Goes
m
■waren
Iris
:he dienst
■HNICUS
Gemeenschappelij ke
regeling volledig
Hulst treedt toe tot
Oost-Z. VI.-Oost
Voorzitter A.K.W.V.
De besloten n.v.
is geen vies
glibberig insectr
13
Winst
Gemeenteraad Vlissingen
BEZWAREN
LEUK EN BOEIEND
Gelukwens
Tour 1967 IX
Restauratie van
korenmolen te
Wolphaartsdijk
Welkom lief prinsenkind
Waar blijft Raamsdonk?
Vreemd gescharrel
Niets te doen
n molens wonen,
gierigheid. Wan-
igen in de plaats
la's en de hoffe-
daarbij iets dich-
iet Spaanse land",
hts aan de Costa
i bruinen, maar
Spanje was, weet
merking is.
plgde ons op de
Caltayud, de stad
[dejartoren, om te
pen zouden. Aya
kunst om achter
romen, omdat ze
sgierig is als de
mensen houdt,
i in „Clownsreis"
re wijze, in „Wees
sf langer", vindt
ïaal van de Sicili-
die Theo Steen-
Amsterdam liet
ach is meer dan
arom kan men bij
.ltuur en de cul-
t, maar hij is
voor het volks
getuigenis van.
werk met be
en. Wie Sicilië
zal goed doen
.ngen van Steen-
bS PANHUIJSEN
ttoffelijk overschot
[jarige Noor Julian
van het Noorse
De Noor is ver-
agieren bij terug-
Iter geraakt en ver-
litandplaats
Igen:
laat 6, Waspik
lel. 04168-256.
L-e rilland
h.v.v. de heer A. Ie
„Den Halte" (na-
|68 ca.
nvaarden na beta.
|ei van 2 tot 3 uur
de Stationsstraat
Is, stoelen, bedden,
jwerk, enig turnge-
(koping.
uur n.m. in ZAAL
Is, publiek bij opbod
lavolgende goederen
M te Goes, te weten:
In; vruchtensap; vis;
ln; olijven; vruchten-
lifé; gember; sambal;
Tele soorten kruiden;
Itoonbank m. diiepe
lel" electr. vleessnij-
llary" electr. kassa;
Install. „Centrum" m.
fectr. bakapparaat m.
I handkaassnijmach;
|>k; electr. plasticlas-
lectr. „Duyvis-auto-
14 d. },Faam"-auto-
I 220 v.; aanrecht m.
«idenkast; magazijn-
lontagerekken; zelf-
)r; 8 TL-balken plus
Re voorm. v. d. dag
He namid. van 1-2
khtsdeurwaarder
administratie-
Jm, districtskantoor
I voor uitvoering van
lig) vraagt met het
h ikthe-idsver zekering
(per fiets)
J jaar, tenminste mu-
I op het gebied v. a.
I (ervaring in de om-
|ing).
Jurg en Bergen °P
Jvaring van ongeveer
excl. 6 pet. vakantie-
Lich aan een medisch
Jrwerpen.
■ging van afschriften
(richten aan de dire\,
[)Pe linkerbovenhoek
p.v.-bedrijf
In staat moet
lw te stichten
op zich te
eveneens een
ihouding ver-
ite richten on-
I blad.
(Van een onzer verslaggevers)
DEN HAAG Ze bewoont een piepklein kamertje ergens diep in Den
Haag. Na een lange gang en keuken door, een trap op en dan geeft een
deur toegang tot wat meer een wat groot uitgevallen kast dan een woon
kamer lijkt. En toch: Hanneke van der Vliet (21) woont er heel plezierig.
Ze bekijkt het leven van de praktische kant en dat is misschien ook wel een
van de belangrijkste redenen waarom ze zich graag tevreden stelt met dat
kleine pijpenlaadje. 's Winters heeft ze nauwelijks tijd om het vertrekje
meer dan alleen bij nacht te zien en de wat grotere vrijheid, die de zomer
maanden haar geven, brengt ze als het weer dat tenminste toelaat
door op het binnenplaatsje van haar hospita.
Ze geeft even de indiuk of ze zich
aan dat binnenplaatsje vastklampt als
aan de spreekwoordelijke strohalm.
„In mijn vrije tijd moet ik naar
buiten kunnen", zegt ze ernstig. „In
Heemstede woonde ik bij mensen, die
een prachtige tuin hadden- Heerlijk
was dat Daarbij vergeleken is dit
binnenplaatsje niet veel, maar het is
leuk aangekleed."
J_Jutten van stokken en takken, ge-
improviseerde tenten van je moe
ders oude gordijnen, een wigwam,
iglo of andere vorm van speeltent:
elk kind voelt zich er opperbest thuis.
Maar het gaat verder dan dat. Rijden
In een auto is niet altijd een pretje
Anders wordt het, wanneer het
stormt en de regen langs de ruiten
striemt. „Hè, wat hebben wij het ge
zellig in ons huisje op wielen",
schurkt het kind behaaglijk met op
getrokken knieën op de achterbank,
als een gestroomlijnde hol-bewoner.
Tegelijk met het mooie weer komt
het gesprek op de aard van het onder
komen tijdens de grote vakantie. Een
paar weken logeren bij je Oma in
Groningen? Leuk, zeggen de vrien
dinnen mat. Met je vader en moeder
drie weken in een Eend op sjouw
door Europa? De klasgenoten luiste
ren gespannen en vragen begerig,
waar 's nachts geslapen gaat worden.
In hotels? Als bij afspraak wendt de
horde zich af. De drie-weken-Europa-
reiziger is niet langer interessant.
Slechts het kind, dat met een vakan.
tie in tent of caravan op de proppen
komt, krijgt de kans voluit te vertel
len.
Want tent en caravan zijn bij de
jeugd favoriet. „Wij kopen een tent,
die je als een wagentje opvouwt ach
ter de auto aan". Een ander weet na
een bezoek aan de Hiswa alle nieuw
ste snufjes aan kampeerwagens op te
sommen. „En die met de verwarming
en die zes slaapplaatsen, die heeft
m'n vader besteld". Niet zelden gaat
zo'n mededeling vergezeld van de
prijs, waaruit moge blijken hoezeer
de aanschaf van een dergelijk va
kantieverblijf een aangelegenheid
van het gehele gezin is.
^/im Meuldijk, die als Pipo de lieve
jeugd weet te boeien, heeft be
grip voor die hunkering naar gebor
genheid. Zo'n reizend clownsgezin
netje in een woninkje op wielen doet
het goed. Dat element van huiselijk
heid slaat aan. Welk kind heeft nooit
gedroomd van wonen in een kermis
wagen of op een schip, met alles In
één ruimte en een lijntje wapperend
wasgoed boven je hoofd? Kinderen
willen op allerlei manieren in die
sfeer onderduiken. Het vriendinnetje
met een opklapbed, waarbij de gor
dijnen over de rand kunnen hangen
als een huisje om in te slapen, blijkt
een benijdenswaardig wezen. En een
nacht in een slaapzak, die als een
tweede huid om je heen sluit, is nog
altijd iets om met je broer over te
ruzleën.
Zijn die kinderen geëvolueerde hol
bewoners, vroegen wij ons af, toen na
een hele middag kamperen in de tuin
de speeltent ook nog eens op inge
nieuze wijze over een kinderledikant
heen gespannen moest worden. Nog
nóóit zo lekker geslapen, heette hei
de volgende ochtend. Waarom neem
Ie 'm niet mee naar school, voor over
je bank, plaagden wij. Het kind
droomde verder over die mogelijk
heid. Bij de tekenles zou 't best kun
nen en bij lezen. O, lezen zo helemaal
In je eigen hoekje, dat was pas écht.
«Eigenlijk moest je altijd in een tent
kunnen slapen of in een eigen hutje,
héél klein, zoals een slak die z'n huis
op de rug draagt".
£)eze kneuterig-knusse verzuchting
brengt ons op het spoor van de
fauteuils met weelderig-zachte kus
sens. waarin je jezelf kunt verbergen.
Via het kind in de tent belanden we
hij het interieur-ontwerp met uit
sparingen in de vloer voor zitten of
hggen. En omdat in elke mens nog
het kind van vroeger huist, konden
grote half-ronde vormen ontstaan
met zachte bekleding van binnen, die
met zitten volgens traditionele nor
men niets te maken hebben. Maar
doze „stoelen" scheppen de gelegen-
held je tussen de zachte kussens op
'e rollen als een spinnende poes en
je dan even veilig, geborgen en be
haaglijk te voelen als het kind in een
bouwvallig onderkomen van oude
gordijnen.
COKS VAN EïSDEN
Op dit punt van het gesprek breekt
haar aard door. Het is dan wel bui
ten, dat plaatsje, mbar ze heeft er
haar kennis van de architectuur op ge
projecteerd. Een kennis overigens, die
nog lang niet compleet is, want ze
staat nog vrijwel aan het begin van
de studie, die haar na vijf jaar
waarvan ze er inmiddels één achter
de rug heeft binnenhuisarchitecte
moet maken. Een Zeeuwse binnenhuis
architecte, want ze komt uit Vlissin-
gen, waar ze gemiddeld zo eens per
drie weken haar ouders tijdens de
weekends gaat opzoeken. Haar „Zeeuw
se leven" eindigde in het najaar van
1963. Zonder al te veel moeilijkheden
had ze een paar maanden te voren
haar eindexamen h.b.s.-b gehaald op
de Vlissingse rijks h.b.s. Met een goe
de cijferlijst toog ze naar Haarlem.
Naar de hogere technische school, voor
een cursus van drie jaar. „Daar leer
de ik al snel", herinnert ze zich. „dat
techniek toch wel iets anders is dan
wiskunde, zoals ik dat vak op de h.
b.s. heb gehad- En ik heb het in het
begin echt wel even moeilijk gehad
om aan die verandering te wennen".
Ze was in Haarlem zo ongeveer het
enige meisje op een school, die vele
honderden jongens telde. Maar dat
heeft nooit aanleiding tot moeilijkhe
den van welke aard ook gegeven: ze
werd zonder meer aanvaard, ook al is
de techniek-studerende vrouw bepaald
nog een grote uitzondering. Toen ze
aan die drie jaar h.t.s. in Haarlem be
gon, had ze het einddoel al duidelijk
voor ogen: ze wilde zich in de bin
nenhuisarchitectuur bekwamen. Dat
lijkt op het eerste gezicht eenvoudi
ger dan het in werkelijkheid is.
„Binnenhuisarchitect" is een volko
men onbeschermde titel. Iedereen kan.
zonder iets in die richting gestudeerd
te hebben, zich voor binnenhuisarchitect
uitgeven- Er is niemand, die daarte
gen met de wet in de hand iets kan
doen. Ze geeft zelf een frappant voor
beeld: ,,Er zijn meubelhandelaars die
zich binnenhuisarchitect noemen. Hun
kennis van het vak bestaat in sommi
ge gevallen hierin, dat ze meubels
verkopen en weten dat de combina
tie kloostertafel-moderne eethoekstoe-
len afschuwelijk is. Dat is natuurlijk
erg zwart-wit, maar zoiets is moge
lijk".
Er zijn nog andere bezwaren. „De
binnenhuisarchitectuur is niet wat je
noemt „in" op het ogenblik", zegt ze-
„Er is een heel beperkte groep men
sen, die zich laat voorlichten doop een
binnenhuisarchitect bij de indenting
van hun woning. Die groep is veel te
klein om er een behoorlijk belegde bo
terham in te verdienen. Dat is jam
mer» niet alleen voor de binnenhuis
architect, die om werk verlegen zit-
Want een binnenhuisarchitect kan heel
nuttige adviezen geven. Hij ziet mo
gelijkheden, die een leek op dit ge
bied nooit ontdekt".
Binnenhuisarchitectuur is een artis
tiek beroep. En het schijnt een wat
romantische stelling te zijn, dat kunst
zinnige neigingen zich al in de vroege
jeugd moeten manifesteren. „Dat gaat
bij mij niet op", zegt Hanneke beslist.
„Ik ben nooit een ster geweest in te
kenen op de h.b.s. en ik heb het als
leervak nooit fijner gevonden dan b.v.
natuurkunde. Ik zie mezelf dan ook
helemaal niet als een wonderkind of
zoiets. Ik heb alleen grote belangstel
ling voor kleur- en ruimte-indeling. Dat
fascineert me- Ik moét een beetje crea
tief kunnen spelen met kleuren met
muurvlakken, met meubelen en 2
(Van een onzer verslaggevers)
HULST De gemeenteraad van
Hulst heeft in principe besloten toe te
treden tot het rechtspersoonlijkheid
bezittend lichaam Oost - Zeeuwsch-
Vlaanderen - Oost.
Aan dit besluit ging nogal enig com
mentaar vooraf, zowel vanuit het col
lege van b. en w. als de raad zelf. De
heer Martens wilde wel samenwerking
met andere gemeenten. „Maar dan,
zo zei hij, „op reële gronden. We moe
ten behandeld worden als gelijke part
ners". Wethouder Brand merkte op,
dat hij destijds tegen toetreding van
Hulst was tot de gemeenschappelijke
regeling. „Intussen", zo zei hij, „is
mijn standpunt gewijzigd. Het staat nu
wel vast, dat de commissie zonder
•Hulst nooit goede resultaten zal boe
ken. Daarom ben ik voor het voorstel.
Ook wethouder Stolte had geen enkel
bezwaar tegen medewerking aan OZO,
nu het slagen van de regeling afhangt
van de deelname van Hulst. De heer
Vermandei zei namens de hele fractie
Stolte, dat het voorstel van toetreding
van enige moed getuigde van de kant
van het college van b. en w„ na
wat er in het verleden is gebeurd. „Hei
niet toetreden van Hulst", zo zei hij,
.heeft teveel in het persoonlijke vlak
gelegen. Daarmee is de streek niet ge
diend. Een onmiddellijke noodzaak
voor toetreding is er volgens ons niet,
omdat intergemeentelijke samenwer
king nergens zo goed mogelijk is. We
hebben het echter niet alleen voor het
zeggen. De omliggende gemeenten heb
ben Hulst net zo hard nodig, als om
gekeerd. De stok, waarmee Hulst in
het verleden zo dikwijls is geslagen,
zal door toetreding tot O.Z.O. door
ons zelf worden weggenomen".
ROTTERDAM (ANP) Op 31 augus
tus zal in Rotterdam een standbeeld
worden onthuld van koningin Wilhel-
mina. Het is ontworpen door de beeld
houwster Charlotte van Pallandt.
Het beeld krijgt een plaats dicht bij
heit havenfront aan de Wester laan. Het
iraitiaitief tot het vervaardigen van het
standbeeld voor de vorstin is genomen
door een Rotterdamsch comité onder
voorzitterschap van dr. K. P. van de
Mandele.
mijn doen en laten en het kan naar
mijn mening geen kwaad als je na je
middelbare schooltijd zelfstandig leert
te zijn"-
Den Haag vindt ze een heerlijke stad
„Er is alles", vindt ze. ,»Als je wilt
uitgaan heb je die keuze uit talloze
mogelijkheden. Veel meer dan in Zee
land. Dat wil absoluut niet zeggen dat
ik Zeeland nu voor altijd de rug heb
toegekeerd. Ik heb trouwens in het
schooljaar '64-'65 mijn h.t.s-praktijk
jaar doorgebracht in de abdij vsn Mid
delburg. Een heel fijne tijd was dat.
Maar afgezien nog daarvan; ik waar
deer Zeeland op een heel andere ma
nier. De enorme ruimte vind ik ver
rukkelijk. Geen grauwe steenzeeën zo
als in de Randstad, maar een weids
landschap.
De conclusie die ze hieraan verbindt
ligt voor de hand: „Ik ben niet een
kennig. Met aarden in een andi re om
geving heb ik absoluut geen proble
men. Het is heel goed mogelijk dat ik
over vier jaar weer naar Zeeland kom.
Maar daarover kan ik nu eigenlijk
geen zinnig woord zeggen. Dat hangt
er bijvooreeld van af, of ik in Zee
land voldoende afzetgebied kan vin
den voor mijn beroep."
APELDOORN Voorzitter Paul Sehoe-
maker van de Algemene Katholieke
Werkgevers Vereniging in het aarts
bisdom en het bisdom Groningen
gisteren fel van leer getrokken tegen
degenen die het begrip „besloten N.V.
uitspreken „op een toon alsof het over
een vies, glibberig insect gaat in plaats
van over de steunpilaar van onze eco
nomische groei, waarin 50 procent van
onze werkende bevolking een bestaan
vindt."
Er worden nota's gemaakt over de
groei van onze economie tot het jaar
2000, aldus de heer Schoemaker, maar
als men het ondernemingsklimaat blijft
verslechteren, zal in dut jaar „half Ne
derland naar Duitsland en België pen
delen, terwijl de anderen zonder werk
zijn".
Sinds oktober van het vorig jaar
woont ze in Den Haag. In dat piep
kleine kamertje» vanwaaruit ze iede
re ochtend tegen half negen naar haar
werk gaat. Ze werkt bij de Rijksge
bouwendienst en ze heeft het er uit
stekend naar haar zin. In de zomer
maanden is ze 's avonds na een uur
of 6 klaar, maar 's winters is dat wel
even anders. Vijf avonden in de week
is ze dan van kwart over zeven tot
kwart voor tien in de gebouwen van
de Koninklijke Academie van Beelden
de Kunsten te vinden- Dat betekent
de vijf werkdagen van iedere week in
touw van 's ochtends half negen tot
's avonds tien uur. Een hele kluif,
dertien en een half uur per dag,
dat een maand of zes, zeven lang. Daar
bij komt dan nog dat ze 'de vrije tijd
die nog rest voor een belangrijk deel
kwijt ia aan studie Want de vijfjarige
cursus, die ze aan de kunstacademie
volgt, bestaat uit meer dan alleen
het bijwonen van de lessen.
Is dat vol te houden? Ze heeft er
in het afgelopen cursusjaar (dat om
streeks Pasen eindigde) weinig of geen
moeite mee gehad. „Het was zwaar",
bekent ze. ..Maar ik heb die cursus
natuurlijk niet gekozen omdat ik het
zo vervelend.vond. Ik doe het met ple
zier en dat maakt het een heel stuk
gemakkelijker."
Ze heeft bewust deze vorm van stu
die gekozen. Natuurlijk zou het een
voudiger zijn geweest om de dagcur
sus te nemen", zegt je. „Maar ik wil
nu verder mijn eigen boontjes doppen.
Ik ben nu zelf verantwoordelijk voor
In zijn verdediging van de besloten N.V.
zei de heer Schoemaker onder meer, dat
in deze dynamische tijd initiatieven
vooral worden geboren in de kleinere
ondernemingen, waar één man het voor
het zeggen heeft, een man, die niet ge
hinderd wordt door eindeloos overleg
en tegenspraak. Hioe vaak wordt in een
groot bedrijf een goed plan niet wegge
redeneerd door ogenschijnlijk redelij'
ke argumenten en harde cijfers. De klei
ne en middelgrote ondernemer durft
een risico wel aan, steekt er zijn geld
in en maakt het project tot een succes.
De grote, massaal georganiseerde be
drijven nemen andersoortige risico's.
Daar zijn de risico's berekend, ingecal
culeerd en verzekerd.
Die ondernemer moet zijn talenten
blijven ontplooien, dat is een levensbe-
^00f ons land. De voornaamste
prikkel daartoe moet blijven bestaan
Die prikkel is de winst.
Maar, zo ging hij voort, winst is een
besmet woord geworden. De onderne
mer kan geen goed meer doen. „Maakt
de slimmerik winst, dan is hij een hal-
y?. bandiet. Lijdt hij verlies, dan deugt
hij helemaal niet". Het gevolg is, dat
het particuliere initiatief naar het bui
tenland vlucht.
(Van êen onzer verslaggevers)
VLISSINGEN Het heeft er gister
middag ernstig naar uitgezien dat de
Vlissingse raad het Middelburgse voor
beeld zou gaan volgen. Een stemming
echter over het voorstel van b. en w.
om voor de voorbereidingen van de
leger- en luchtmachttentoonsteliing
„Paraat" die over enkele weken op het
Vlissingse stadhuisplein Wordt gehou
den, een krediet van f 1800 uit te trek
ken, voorkwam op het laatste ogenblik
een levensgrote rel, zoals er de laatste
weken een in Middelburg is geweest
naar aanleiding van de inmiddels af
gelaste militaire parade. Het was op
het nippertje: het voorstel haalde het
met de kleinst mogelijke meerderheid:
(13 voor en 12 tegen).
Er bestond nogal wat begripsverwar
ring omtrent de aard van het krediet
De meeste raadsleden zagen het aan
vankelijk als een klinkklare subsidie
voor de tentoonstelling, het college ech
ter beschouwde het bedrag als eën
„kleine service". Dat interpretatie-ver
schil bleek al heel spoedig, toen de heer
W.P. Hamerlinck (KVP) het college
vroeg of het gebruikelijk is dat aan ten
toonstellingen subsidies worden ver-
leend. „In geval van een negatief ant
woord ben ik bang dat er met twee ma
ten gemeten wordt," constateerde hij
somber.
Dit sloeg een kettingreactie van be
zwaren los. De heer E. de Priester
bracht de bezwaren van de PvdA-fractie
naar voren: „Wij willen geen medewer
king verlenen aan 'n wervingsactie van
het ministerie van Defensie," verklaar
de hij. „Bovendien is het onjuist als de
rijksoverheid voor een eigen aangele
genheid gaat aankloppen bij de lagere
instanties." Dat dé heer Koster (PSP)
zich tegen het voorstel uitsprak, was
geen verrassing. Positieve geluiden kwa
men er o.m. van de heer E.T. Oosterhuis
(WD). „We moeten het toejuichen dat
zo'n expositie naar Vlissingen wil ko
men." meende hij. „Ik heb er geen en
kel bezwaar tegen dat de gemeenteraad
raar bijdrage levert."
Hii vond echter wel, dat de toelichting
van het college op het voorstel wat dun
netjes was.
De heer Lorier achtte het „beneden
peil" als de gemeenteraad de gevraagde
medewerking zou weigeren. „Beneden
welk peil", informeerde de heer C. Ver
heul (PvdA) nieuwsgierig. „Zeker in
historisch opzicht zou het in strijd zijn
met de waardigheid van Vlissingen als
de raad zich tegen het voorstel zou uit'
spreken", legde hij uit. Hij was van oor-
deel dat een bedrag van f 1800 maar
een kleinigheidje is gemeten naar de
evenementen, die rondom de tentoon
stelling worden georganiseerd.
De door de heer Oosterhuis gevraag
de toelichting op het voorstel door bur
gemeester B. Kolff bracht enige rust.
Alleen de heer De Priester wond zich
nog op over de opmerking van de bur
gemeester dat het „leuk en boeiend"
was om nu eens van dichtbij kennis te
maken met het materiaal van de kriigrs
macht.
,,Als ik mijn kinderen speelgoed-oor'
logstuig uit handen probeer te houden"
zei hij, „zal ik ze niet naar een tentoon
stelling van echt oorlogstuig laten gaan
omdat het zo leuk en interessant is"
Hij handhaafde overigens zijn stand
punt, waarvoor hij verder nog als ar
gument aanhaalde het feit, dat de rijks
bijdragen aan de gemeenten een tendens
omlaag vertonen terwijl het defensie
plafond daarentegen op hetzelfde niveau
gehandhaafd is. Ook de mening van
burgemeester Kolff dat de tentoonstel
ling niet in de eerste plaats is bedoeld
als mogelijkheid tot personeelswerving
bestreed hij.
„Ik heb er geen bezwaar tegen dat
JJetensie personeel wil werven", vatte
hij zijn belangrijkste commentaar sa
men, „maar dat mag dan niet verhaald
Het Is mij bijzonder aangenaam
'n gelukwens uit te mogen spreken
en u te zeggen, hoe het mij ontroert
dat gij nu moeder zijt
uw ogen zullen nu voortaan
het geluk weerspiegelen
dat insloeg in uw ziel, door 't hoogste
symbool van Gods scheppende kracht
waardoor uw oog van vreugde lacht
of wel een traan van blijheid schreit
dit grote hysterie, uit 'n zinvolle liefde
plicht
waarin uit 't vlees wat is afgestaan
een deel van uw ziel en leven ligt
dit pand wat God u in de handen heeft
gegeven
moge dit iedere dag opnieuw
licht, troost en rijkdom brengen
'in uw beider leven.
BRE^A
Mevr. C. Nuyten-van Hooydonk
Gaarne stemmen wij in met hen, die
nu eindelijk eens willen, dat de tegen
standers van Pellenaars flink op hun
nummer worden gezet. Men schijnt
vergeten te zijn, dat enige jaren geleden
de door hen verguisde Kees Pelle
naars de Nederlandse prof. wielren
nerij uit het moeras heeft gehaald.
Toen het succes van Pellenaars-Te-
levizier zeer groot bleek te zijn, durf
den ook anderen het aan een ploeg te
formeren.
De man die jarenlang voor succes
sen in de Tour had gezorgd, wordt nu
zonder voorafgaande informatie aan
de dijk gezet.
Wij zijn er verder van overtuigd,
dat wanneer de grote „bokken schut
ter" de K.N-W-U-, tactisch en elegan
ter was opgetreden, deze hele kwestie
veel eerder uit de wereld was gehilpen.
BREDA, R. Peters, R. Mendes-
worden op anderen, in dit geval de ge
meenten."
Het verlossende woord kwam bij de
door de heer Hamerlinck gevraagde
stemming: 13 voor het voorstel van b.
en w. en 12 tegen. Enige bevreeiAding
wekte het feit, dat de heer H. Reddin-
gius (Boerenpartij) zich met de ver
strekking van het krediet akkoord ver
klaarde terwijl zijn partijgenoot J. M.
van der Sande tegen stemde.
(Van onze correspondent.
WOLPHAARTSDIJK De in 1803
als z.g. grondzeiler gebouwde koren
molen De Hoop te Wolphaartsdijk, die
nog steeds in bedrijf is bij J. de Visser
en een sieraad van het dorp vormt,
zal gerestaureerd worden. Hiertoe be
sloot de gemeenteraad van Wolphaarts
dijk door dertig procent van de restau
ratiekosten beschikbaar te stellen. Het
wachten is nu nog op subsidie van rijk
en provincie. De molen werd in 1893
verhoogd, omdat de omringende bomen
te hoog werden en de windvang belem
merden. Het is nu een z.g.n. stel
lingmolen. De restauratie bestaat uit
het vernieuwen van de uit 1808 date
rende kap.
(Van een medewerker)
DEN BOSCH Het Nederlands
Shetland-pony Stamboek zal dit jaar
zijn 30-jarig jubileum vieren met een
tweedaags pony-feest in 's Hertogen
bosch. De eerste dag, 11 augustus,
heeft een jubileumkeuring plaats van
400 premie-merries. De tweede dag,
12 aug., worden demonstraties gehou
den waaraan o.a. hengsten zullen deel
nemen. De klemtoon zal komen te
liggen op het feit dat deze pony's zulk
mooi, levend kinderspeelgoed vormen.
Het Hackney-stamboek zal dit jaar
20 jaar bestaan. De New Foresters
zullen een afzonderlijke toogdag hou
den in juli. Eveneens in juli zal er in
Duindigt een demonstratiedag van al
le Nederlandse paarderassen worden
georganiseerd. Eind juli zullen in A-
peldoo-rn de nationale pony-dagen weer
plaats vinden en in augustus zijn in
Utrecht de bekende paardedagen (18
en 19 aug.).
Op de meeste van deze dagen zullen
de dieren van het Shetland Pony Stam
boek verschijnen. Dit stamboek is in
de 30 jaar van zijn bestaan uitge
groeid tot het grootste ponystamboek,
en wat betreft het aantal gedekte mer
ries (ruim 13.000) tot het grootste
paardenstamboek van Nederland. Dit
werd medegedeeld in de 30e algemene
vergadering van het Nederlands Shet
land Pony Stamboek, die te Arnhem
is gehouden.
Het jaarverslag vermeldde o.a., dat
1966 een zeer gunstig jaar is geweest.
Er was grote belangstelling uit het
buitenland voor de Nederlandse Shet
land-pony's. Zij werden uitgevoerd
naar vrijwel alle landen van Europa,
Er werden zo'n 4000 veulens geregis
treerd. In vrijwel alle provincies zijn
afdelingen opgericht. Alleen in Noord-
Brabant moet deze oprichting nog zijn
beslag krijgen.
Medegedeeld werd o.a., dat het En
gelse Shetland Pony Stamboek het Ne
derlandse heeft erkend.
De aftredende besjuurs- en juryleden
werden bij acclamatie herkozen.
Door de heer Biesheuvel van het de
partement van landbouw werd een
kleurenfilm vertoond over de Canadese
bereden politie, die niet meer bestaat
Het jurylid ir. M. Sanders gaf een
historisch overzicht over de ontwikke
ling van de Shetland Pony fokkerij in
de 30 jaar van het stamboekbestaan.
Blijkbaar waren in 1888 al de eerste
Shetland-pony's in ons land: prinses
Wilhelmina had vier Shetland „paard-
jes".
In de eerste decennia van onze eeuw
waren er al meer Shetlanders en er
verschenen hengsten op de hengsten-
keuring; in 1937 zelfs twaalf. Een en
ander leidde ertoe, dat zich eén com
missie vormde, die leiding wilde geven
aan de fokkerij. Er werden o.a. inlich
tingen gevraagd aan het Engelse Shet
land Pony Stamboek en in 1937 stak
men van wal met 20 adspirantleden
In 1947 na de moeilijke oorlogsja
ren telde het stamboek plm- 700 le
den, in 1957 ruim 2000 en in 1966 wer
den van 4763 leden 13041 merries ge
dekt door 185 hengsten. In het stam
boek werden toen opgenomen 13 nieu
we hengsten (in 1964 waren het ex 23)
en 865 merries, terwijl 147 merries in
het hulpboek werden opgenomen.
Ze weren echt mooi mammiemaar toen
kwam ar een zwerm bijen en
Welkom lieve kleine jongen,
kindjelief. zo lang verbeid.
Nu Gij eindelijk dan hier bent
wat is dat een heerlijkheid.
Ja, je moedertje en vader
wachtten al een hele poos.
Met 't verglijden van de dagen
werd dat wachten eindeloos.
Miaar nu, midden in de lente,
ja daar arriveerde Gij.
Vergeten is dat lange wachten,
zij zijn ontuitsprekelijk blij.
Niet alleen je beide ouders
hebben naar je komst verlangd,
maar 't hele Nederlandse volk
viel het wachten danig lang.
Groei voorspoedig op. klein prinsje,
op het mooie Drakensteyn.
Met Gods hulp zult geen dan eenmaal
der Nederlanden Koning zijn.
BKEDA Mevr. H. A. v. Gorkum-
v. Dongen.
Vele mensen in Raamsdonk-dorp zul
len zich ongetwijfeld afvragen wat
er met ons dorp gaat gebeuren?
Enige tijd geleden, heeft iedereen al
het een en ander kunnen lezen over
de ontwikkeling van de Dongemond,
en toen was er al sprake van het sa
mengaan van Geertruidenberg en
Raamsdonksveer, in Dóngestad- Maar
nu op 12 april een zeer uitvoerige be
schrijving, met een duidelijke kaart
in „De Stem" verscheen over het streef-
plan Westbrabantse Riviermonden,
toen zijn er in Raamsdonks-dorp toch
wel zeer vele mensen geschrokken.
Ons dorp valt net buiten dit ontwik
kelingsgebied. Waarom wordt de grens
getrokken op de rijksweg Breda -
Utrecht? Er wordt wel eens gezegd
Raamsdonk-dorp is nu na de voltooi
ing van het nieuwe wegennet en de
viaducten helemaal afgescheiden van
Raamsdonksveer komen te liggen.
Waarom eigenlijk. De situatie is wel
veranderd, maar de afstand van Rs'-
donk naar R'veer is toch niets groter
geworden. Ik geloof dat het gemeente
bestuur van onze gemeente wel dege
lijk van de termijn van 24 april t.m.
24 juni 1967 gebruik zal moeten ma
ken om ernstige bezwaren in te die
nen tegen deze maatregelen. Wat is
nl. het geval als Raamsdonk niet meer
bij Raamsdonksveer zal behoren?
Ons dorp is natuurlijk te klein om op
eigen benen te staan en de verschillen
de zaken rond te krijgen, dus dan zul
len we automatisch bij Waspik gaan
behoren. Maar dat gaat zomaar niet,
want ik geloof dat men het de Raams-
donkse bevolking op de man af zou
vragen, dat negen van de tien inwo
ners zullen zeggen „Bij Waspik? Dat
nooit!?" Twee keer per jaar tegen
Waspik voetballen is prima, maar ver
der gaan we niet. Het mentaliteitsver-
schil tussen de inwoners van Raams
donk en Waspik is zo enorm groot, dat
van een samengaan in één gemeente
echt geen sprake zal kunnen zijn- Ik
weet wel Raamsdonksveer heeft na de
oorlog een behoorlijke uitbreiding van
de industrieën ondergaan en dat aan
tal zal nu nog wel sneller uitgebreid
worden, terwijl Raamsdonk nog bijna
dezelfde plaats is van zo'n 20 jaar
geleden. Woningen komen er praktisch
geen bij, tien leegstaande boerderijen
zijn nog steeds niet verkocht. Er zijn
er al verschillende bij die op invallen
staan.
Tevens is bij ons het bestuur van de
V-V. Raamsdonk al jarenlang actief
bezig om een sportpark gerealiseerd te
krijgen, wat tot nog toe nog steeds
niet is gelukt. Heeft de Raamsdonkse
jeugd geen ontspanning nodig? De voet
balvereniging probeert zoveel mogelijk
jongens van de straat te houden, maar
gebrek aan accommodatie maaks zo
iets praktisch onmogelijk.
Raamsdonk. P.v.S.
Van instanties, die bij het ontwer
pen van het streekplan „Westbra
bantse Riviermonden" betrokken zijn
vernamen wij dat de grenzen zo
als die op de kaart zijn aangege
ven om zuiver praktische rede
nen zijn getrokken- Men moet n.l.
ergens een grens trekken- Briefschrij
ver heeft gelijk als hij stelt, dat
Raamsdonkdorp niet met name in
het plan genoemd wordt- Ditzelfde
geldt echtex ook voor een plaats als
Oosterhout. Een en ander betekent
echter niet, dat deze plaatsen geen
relatie hebben met de streek „West
brabantse Riviermonden".
Ofschoon er in het streekplan wel
aan grenswijzigingen tussen de be
trokken gemeenten gedacht wordt
(o.a. rond Moerdijk) is naar men
ons verzekerde op dit moment
nog geen aanleiding te veronderstel
len, dat Raamsdonkdorp losgemaakt
zou worden van Raamsdonksveer.
Overigens kan iedere burger zijn be
zwaren tegen het streekplan ter ken
nis brengen van Gedeputeerde Sta
ten in Den Bosch. Hij krijgt hierop
gegarandeerd antwoord. (Redactie).
Dagelijks hoort men via radio en tv
spreken over sportiviteit. Maar zijn
onze Bondsbestuurders ook sportief??
Ondergetekende is lid van VV Koe
wacht (20 jaar speler 2 jaar bestuurs
lid). Ons le elftal had relatief gezien
de beste kansen kampioen te worden
van de le klas ZVB. wat inhoud pro-
motie naar de 4e klas KNVB-
Nu is het afdelingsbestuur zo aan het
scharrelen dat de laatste wedstrijd van
Koewacht steeds maar wordt uitge
steld. Waarom? Eerst een selectie wed
strijd voor het Zeeuwse elftal. Nu weer
een wedstrijd van het Zeeuwse elftal
tegen afd. Brabant terwijl de compe
titiewedstrijden steeds worden afgelast.
Waarom worden die wedstrijden mei
na de competitie gespeeld? Nu is onze
laatste wedstrijd vastgesteld op don
derdag 4 mei. De meeste van onze
jongens werken in ploegendienst en
kunnen in de week niet voetballen.
Dus dat wil zeggen met een versterkt
2e elftal naar „Róbur" op donderdag
4 mei. Wij hebben ook een bestuurs
lid van de ZVB hier op Koewacht. Na
een bezoek aan hem, heb ik besloten
deze brief te schrijven. Onze 200
supporters, die al 2 weken klaar staan
om mee te reizen voor die laatste wed
strijd zijn we kwijt, want dan is het in
Koewacht wielerkoers en voor die dag
hadden we al lang vrijaf gevraagd.
KOEWACHT ROB v. DAMME
Op de avond van de geboorte van
onze prins bijeen met het buurtcomité
wil ik namens allen die hierbij aanwe
zig zijn uiting geven aan onze hevige/
verontwaardiging en reusachtige te
leurstelling over het ontbreken in
Breda van ieder spontaan vertoon van
vreugde om deze belangrijke histori
sche gebeurtenis. In tegenstelling tot
veel andere steden in Nederland was in
de zich noemende „Oranjestad" geen
enkel openbare festiviteit in de vorm
van bijvoorbeeld een taptoe, harmonie
korpsen of draaiorgel te bespeuren.
Het was de taak van de desbetreffende
instantie met name de gemeente en
de militaire autoriteiten om te bevor
deren dat zodra het bericht, dat al zo
duidelijk in de lucht hing, bekend werd
een spontaan openbaar rasecht Bra
bants. Bredaas, volksfeest kon wor
den gehouden. Er rees ook nog de
VtlaJ"gDWa^rorn in de Oranje-garnizoen-
stad Breda geen kanon kon donderen
HET BUURTCOMITÉ
In de binnenstad was toch nogal
wat volk op de been, zij het dan
dat iedereen zichzelf maar moest
zien te vermaken. (Redactie).