Spelen met meubelen, ruimte en kleur Juist geen „Paraat'-rel Feest rond jubileum van Shetland-pony stamboek Hanneke van der Vliet Even uitblazen mevrouw Hutje en mutje in de tent papier voor uw ^-pen H.T.S. Onbeschermd Rotterdams standbeeld koningin Willielmina uur Afzetgebied DENNIS >ersoons iRAVAN ie huur. tapelle a. Zee DAGBLAD DE STEM VAN ZATERDAG 29 APRIL 1967 IAM erf jlen b-verkoping (.inventaris te Goes m ■waren Iris :he dienst ■HNICUS Gemeenschappelij ke regeling volledig Hulst treedt toe tot Oost-Z. VI.-Oost Voorzitter A.K.W.V. De besloten n.v. is geen vies glibberig insectr 13 Winst Gemeenteraad Vlissingen BEZWAREN LEUK EN BOEIEND Gelukwens Tour 1967 IX Restauratie van korenmolen te Wolphaartsdijk Welkom lief prinsenkind Waar blijft Raamsdonk? Vreemd gescharrel Niets te doen n molens wonen, gierigheid. Wan- igen in de plaats la's en de hoffe- daarbij iets dich- iet Spaanse land", hts aan de Costa i bruinen, maar Spanje was, weet merking is. plgde ons op de Caltayud, de stad [dejartoren, om te pen zouden. Aya kunst om achter romen, omdat ze sgierig is als de mensen houdt, i in „Clownsreis" re wijze, in „Wees sf langer", vindt ïaal van de Sicili- die Theo Steen- Amsterdam liet ach is meer dan arom kan men bij .ltuur en de cul- t, maar hij is voor het volks getuigenis van. werk met be en. Wie Sicilië zal goed doen .ngen van Steen- bS PANHUIJSEN ttoffelijk overschot [jarige Noor Julian van het Noorse De Noor is ver- agieren bij terug- Iter geraakt en ver- litandplaats Igen: laat 6, Waspik lel. 04168-256. L-e rilland h.v.v. de heer A. Ie „Den Halte" (na- |68 ca. nvaarden na beta. |ei van 2 tot 3 uur de Stationsstraat Is, stoelen, bedden, jwerk, enig turnge- (koping. uur n.m. in ZAAL Is, publiek bij opbod lavolgende goederen M te Goes, te weten: In; vruchtensap; vis; ln; olijven; vruchten- lifé; gember; sambal; Tele soorten kruiden; Itoonbank m. diiepe lel" electr. vleessnij- llary" electr. kassa; Install. „Centrum" m. fectr. bakapparaat m. I handkaassnijmach; |>k; electr. plasticlas- lectr. „Duyvis-auto- 14 d. },Faam"-auto- I 220 v.; aanrecht m. «idenkast; magazijn- lontagerekken; zelf- )r; 8 TL-balken plus Re voorm. v. d. dag He namid. van 1-2 khtsdeurwaarder administratie- Jm, districtskantoor I voor uitvoering van lig) vraagt met het h ikthe-idsver zekering (per fiets) J jaar, tenminste mu- I op het gebied v. a. I (ervaring in de om- |ing). Jurg en Bergen °P Jvaring van ongeveer excl. 6 pet. vakantie- Lich aan een medisch Jrwerpen. ■ging van afschriften (richten aan de dire\, [)Pe linkerbovenhoek p.v.-bedrijf In staat moet lw te stichten op zich te eveneens een ihouding ver- ite richten on- I blad. (Van een onzer verslaggevers) DEN HAAG Ze bewoont een piepklein kamertje ergens diep in Den Haag. Na een lange gang en keuken door, een trap op en dan geeft een deur toegang tot wat meer een wat groot uitgevallen kast dan een woon kamer lijkt. En toch: Hanneke van der Vliet (21) woont er heel plezierig. Ze bekijkt het leven van de praktische kant en dat is misschien ook wel een van de belangrijkste redenen waarom ze zich graag tevreden stelt met dat kleine pijpenlaadje. 's Winters heeft ze nauwelijks tijd om het vertrekje meer dan alleen bij nacht te zien en de wat grotere vrijheid, die de zomer maanden haar geven, brengt ze als het weer dat tenminste toelaat door op het binnenplaatsje van haar hospita. Ze geeft even de indiuk of ze zich aan dat binnenplaatsje vastklampt als aan de spreekwoordelijke strohalm. „In mijn vrije tijd moet ik naar buiten kunnen", zegt ze ernstig. „In Heemstede woonde ik bij mensen, die een prachtige tuin hadden- Heerlijk was dat Daarbij vergeleken is dit binnenplaatsje niet veel, maar het is leuk aangekleed." J_Jutten van stokken en takken, ge- improviseerde tenten van je moe ders oude gordijnen, een wigwam, iglo of andere vorm van speeltent: elk kind voelt zich er opperbest thuis. Maar het gaat verder dan dat. Rijden In een auto is niet altijd een pretje Anders wordt het, wanneer het stormt en de regen langs de ruiten striemt. „Hè, wat hebben wij het ge zellig in ons huisje op wielen", schurkt het kind behaaglijk met op getrokken knieën op de achterbank, als een gestroomlijnde hol-bewoner. Tegelijk met het mooie weer komt het gesprek op de aard van het onder komen tijdens de grote vakantie. Een paar weken logeren bij je Oma in Groningen? Leuk, zeggen de vrien dinnen mat. Met je vader en moeder drie weken in een Eend op sjouw door Europa? De klasgenoten luiste ren gespannen en vragen begerig, waar 's nachts geslapen gaat worden. In hotels? Als bij afspraak wendt de horde zich af. De drie-weken-Europa- reiziger is niet langer interessant. Slechts het kind, dat met een vakan. tie in tent of caravan op de proppen komt, krijgt de kans voluit te vertel len. Want tent en caravan zijn bij de jeugd favoriet. „Wij kopen een tent, die je als een wagentje opvouwt ach ter de auto aan". Een ander weet na een bezoek aan de Hiswa alle nieuw ste snufjes aan kampeerwagens op te sommen. „En die met de verwarming en die zes slaapplaatsen, die heeft m'n vader besteld". Niet zelden gaat zo'n mededeling vergezeld van de prijs, waaruit moge blijken hoezeer de aanschaf van een dergelijk va kantieverblijf een aangelegenheid van het gehele gezin is. ^/im Meuldijk, die als Pipo de lieve jeugd weet te boeien, heeft be grip voor die hunkering naar gebor genheid. Zo'n reizend clownsgezin netje in een woninkje op wielen doet het goed. Dat element van huiselijk heid slaat aan. Welk kind heeft nooit gedroomd van wonen in een kermis wagen of op een schip, met alles In één ruimte en een lijntje wapperend wasgoed boven je hoofd? Kinderen willen op allerlei manieren in die sfeer onderduiken. Het vriendinnetje met een opklapbed, waarbij de gor dijnen over de rand kunnen hangen als een huisje om in te slapen, blijkt een benijdenswaardig wezen. En een nacht in een slaapzak, die als een tweede huid om je heen sluit, is nog altijd iets om met je broer over te ruzleën. Zijn die kinderen geëvolueerde hol bewoners, vroegen wij ons af, toen na een hele middag kamperen in de tuin de speeltent ook nog eens op inge nieuze wijze over een kinderledikant heen gespannen moest worden. Nog nóóit zo lekker geslapen, heette hei de volgende ochtend. Waarom neem Ie 'm niet mee naar school, voor over je bank, plaagden wij. Het kind droomde verder over die mogelijk heid. Bij de tekenles zou 't best kun nen en bij lezen. O, lezen zo helemaal In je eigen hoekje, dat was pas écht. «Eigenlijk moest je altijd in een tent kunnen slapen of in een eigen hutje, héél klein, zoals een slak die z'n huis op de rug draagt". £)eze kneuterig-knusse verzuchting brengt ons op het spoor van de fauteuils met weelderig-zachte kus sens. waarin je jezelf kunt verbergen. Via het kind in de tent belanden we hij het interieur-ontwerp met uit sparingen in de vloer voor zitten of hggen. En omdat in elke mens nog het kind van vroeger huist, konden grote half-ronde vormen ontstaan met zachte bekleding van binnen, die met zitten volgens traditionele nor men niets te maken hebben. Maar doze „stoelen" scheppen de gelegen- held je tussen de zachte kussens op 'e rollen als een spinnende poes en je dan even veilig, geborgen en be haaglijk te voelen als het kind in een bouwvallig onderkomen van oude gordijnen. COKS VAN EïSDEN Op dit punt van het gesprek breekt haar aard door. Het is dan wel bui ten, dat plaatsje, mbar ze heeft er haar kennis van de architectuur op ge projecteerd. Een kennis overigens, die nog lang niet compleet is, want ze staat nog vrijwel aan het begin van de studie, die haar na vijf jaar waarvan ze er inmiddels één achter de rug heeft binnenhuisarchitecte moet maken. Een Zeeuwse binnenhuis architecte, want ze komt uit Vlissin- gen, waar ze gemiddeld zo eens per drie weken haar ouders tijdens de weekends gaat opzoeken. Haar „Zeeuw se leven" eindigde in het najaar van 1963. Zonder al te veel moeilijkheden had ze een paar maanden te voren haar eindexamen h.b.s.-b gehaald op de Vlissingse rijks h.b.s. Met een goe de cijferlijst toog ze naar Haarlem. Naar de hogere technische school, voor een cursus van drie jaar. „Daar leer de ik al snel", herinnert ze zich. „dat techniek toch wel iets anders is dan wiskunde, zoals ik dat vak op de h. b.s. heb gehad- En ik heb het in het begin echt wel even moeilijk gehad om aan die verandering te wennen". Ze was in Haarlem zo ongeveer het enige meisje op een school, die vele honderden jongens telde. Maar dat heeft nooit aanleiding tot moeilijkhe den van welke aard ook gegeven: ze werd zonder meer aanvaard, ook al is de techniek-studerende vrouw bepaald nog een grote uitzondering. Toen ze aan die drie jaar h.t.s. in Haarlem be gon, had ze het einddoel al duidelijk voor ogen: ze wilde zich in de bin nenhuisarchitectuur bekwamen. Dat lijkt op het eerste gezicht eenvoudi ger dan het in werkelijkheid is. „Binnenhuisarchitect" is een volko men onbeschermde titel. Iedereen kan. zonder iets in die richting gestudeerd te hebben, zich voor binnenhuisarchitect uitgeven- Er is niemand, die daarte gen met de wet in de hand iets kan doen. Ze geeft zelf een frappant voor beeld: ,,Er zijn meubelhandelaars die zich binnenhuisarchitect noemen. Hun kennis van het vak bestaat in sommi ge gevallen hierin, dat ze meubels verkopen en weten dat de combina tie kloostertafel-moderne eethoekstoe- len afschuwelijk is. Dat is natuurlijk erg zwart-wit, maar zoiets is moge lijk". Er zijn nog andere bezwaren. „De binnenhuisarchitectuur is niet wat je noemt „in" op het ogenblik", zegt ze- „Er is een heel beperkte groep men sen, die zich laat voorlichten doop een binnenhuisarchitect bij de indenting van hun woning. Die groep is veel te klein om er een behoorlijk belegde bo terham in te verdienen. Dat is jam mer» niet alleen voor de binnenhuis architect, die om werk verlegen zit- Want een binnenhuisarchitect kan heel nuttige adviezen geven. Hij ziet mo gelijkheden, die een leek op dit ge bied nooit ontdekt". Binnenhuisarchitectuur is een artis tiek beroep. En het schijnt een wat romantische stelling te zijn, dat kunst zinnige neigingen zich al in de vroege jeugd moeten manifesteren. „Dat gaat bij mij niet op", zegt Hanneke beslist. „Ik ben nooit een ster geweest in te kenen op de h.b.s. en ik heb het als leervak nooit fijner gevonden dan b.v. natuurkunde. Ik zie mezelf dan ook helemaal niet als een wonderkind of zoiets. Ik heb alleen grote belangstel ling voor kleur- en ruimte-indeling. Dat fascineert me- Ik moét een beetje crea tief kunnen spelen met kleuren met muurvlakken, met meubelen en 2 (Van een onzer verslaggevers) HULST De gemeenteraad van Hulst heeft in principe besloten toe te treden tot het rechtspersoonlijkheid bezittend lichaam Oost - Zeeuwsch- Vlaanderen - Oost. Aan dit besluit ging nogal enig com mentaar vooraf, zowel vanuit het col lege van b. en w. als de raad zelf. De heer Martens wilde wel samenwerking met andere gemeenten. „Maar dan, zo zei hij, „op reële gronden. We moe ten behandeld worden als gelijke part ners". Wethouder Brand merkte op, dat hij destijds tegen toetreding van Hulst was tot de gemeenschappelijke regeling. „Intussen", zo zei hij, „is mijn standpunt gewijzigd. Het staat nu wel vast, dat de commissie zonder •Hulst nooit goede resultaten zal boe ken. Daarom ben ik voor het voorstel. Ook wethouder Stolte had geen enkel bezwaar tegen medewerking aan OZO, nu het slagen van de regeling afhangt van de deelname van Hulst. De heer Vermandei zei namens de hele fractie Stolte, dat het voorstel van toetreding van enige moed getuigde van de kant van het college van b. en w„ na wat er in het verleden is gebeurd. „Hei niet toetreden van Hulst", zo zei hij, .heeft teveel in het persoonlijke vlak gelegen. Daarmee is de streek niet ge diend. Een onmiddellijke noodzaak voor toetreding is er volgens ons niet, omdat intergemeentelijke samenwer king nergens zo goed mogelijk is. We hebben het echter niet alleen voor het zeggen. De omliggende gemeenten heb ben Hulst net zo hard nodig, als om gekeerd. De stok, waarmee Hulst in het verleden zo dikwijls is geslagen, zal door toetreding tot O.Z.O. door ons zelf worden weggenomen". ROTTERDAM (ANP) Op 31 augus tus zal in Rotterdam een standbeeld worden onthuld van koningin Wilhel- mina. Het is ontworpen door de beeld houwster Charlotte van Pallandt. Het beeld krijgt een plaats dicht bij heit havenfront aan de Wester laan. Het iraitiaitief tot het vervaardigen van het standbeeld voor de vorstin is genomen door een Rotterdamsch comité onder voorzitterschap van dr. K. P. van de Mandele. mijn doen en laten en het kan naar mijn mening geen kwaad als je na je middelbare schooltijd zelfstandig leert te zijn"- Den Haag vindt ze een heerlijke stad „Er is alles", vindt ze. ,»Als je wilt uitgaan heb je die keuze uit talloze mogelijkheden. Veel meer dan in Zee land. Dat wil absoluut niet zeggen dat ik Zeeland nu voor altijd de rug heb toegekeerd. Ik heb trouwens in het schooljaar '64-'65 mijn h.t.s-praktijk jaar doorgebracht in de abdij vsn Mid delburg. Een heel fijne tijd was dat. Maar afgezien nog daarvan; ik waar deer Zeeland op een heel andere ma nier. De enorme ruimte vind ik ver rukkelijk. Geen grauwe steenzeeën zo als in de Randstad, maar een weids landschap. De conclusie die ze hieraan verbindt ligt voor de hand: „Ik ben niet een kennig. Met aarden in een andi re om geving heb ik absoluut geen proble men. Het is heel goed mogelijk dat ik over vier jaar weer naar Zeeland kom. Maar daarover kan ik nu eigenlijk geen zinnig woord zeggen. Dat hangt er bijvooreeld van af, of ik in Zee land voldoende afzetgebied kan vin den voor mijn beroep." APELDOORN Voorzitter Paul Sehoe- maker van de Algemene Katholieke Werkgevers Vereniging in het aarts bisdom en het bisdom Groningen gisteren fel van leer getrokken tegen degenen die het begrip „besloten N.V. uitspreken „op een toon alsof het over een vies, glibberig insect gaat in plaats van over de steunpilaar van onze eco nomische groei, waarin 50 procent van onze werkende bevolking een bestaan vindt." Er worden nota's gemaakt over de groei van onze economie tot het jaar 2000, aldus de heer Schoemaker, maar als men het ondernemingsklimaat blijft verslechteren, zal in dut jaar „half Ne derland naar Duitsland en België pen delen, terwijl de anderen zonder werk zijn". Sinds oktober van het vorig jaar woont ze in Den Haag. In dat piep kleine kamertje» vanwaaruit ze iede re ochtend tegen half negen naar haar werk gaat. Ze werkt bij de Rijksge bouwendienst en ze heeft het er uit stekend naar haar zin. In de zomer maanden is ze 's avonds na een uur of 6 klaar, maar 's winters is dat wel even anders. Vijf avonden in de week is ze dan van kwart over zeven tot kwart voor tien in de gebouwen van de Koninklijke Academie van Beelden de Kunsten te vinden- Dat betekent de vijf werkdagen van iedere week in touw van 's ochtends half negen tot 's avonds tien uur. Een hele kluif, dertien en een half uur per dag, dat een maand of zes, zeven lang. Daar bij komt dan nog dat ze 'de vrije tijd die nog rest voor een belangrijk deel kwijt ia aan studie Want de vijfjarige cursus, die ze aan de kunstacademie volgt, bestaat uit meer dan alleen het bijwonen van de lessen. Is dat vol te houden? Ze heeft er in het afgelopen cursusjaar (dat om streeks Pasen eindigde) weinig of geen moeite mee gehad. „Het was zwaar", bekent ze. ..Maar ik heb die cursus natuurlijk niet gekozen omdat ik het zo vervelend.vond. Ik doe het met ple zier en dat maakt het een heel stuk gemakkelijker." Ze heeft bewust deze vorm van stu die gekozen. Natuurlijk zou het een voudiger zijn geweest om de dagcur sus te nemen", zegt je. „Maar ik wil nu verder mijn eigen boontjes doppen. Ik ben nu zelf verantwoordelijk voor In zijn verdediging van de besloten N.V. zei de heer Schoemaker onder meer, dat in deze dynamische tijd initiatieven vooral worden geboren in de kleinere ondernemingen, waar één man het voor het zeggen heeft, een man, die niet ge hinderd wordt door eindeloos overleg en tegenspraak. Hioe vaak wordt in een groot bedrijf een goed plan niet wegge redeneerd door ogenschijnlijk redelij' ke argumenten en harde cijfers. De klei ne en middelgrote ondernemer durft een risico wel aan, steekt er zijn geld in en maakt het project tot een succes. De grote, massaal georganiseerde be drijven nemen andersoortige risico's. Daar zijn de risico's berekend, ingecal culeerd en verzekerd. Die ondernemer moet zijn talenten blijven ontplooien, dat is een levensbe- ^00f ons land. De voornaamste prikkel daartoe moet blijven bestaan Die prikkel is de winst. Maar, zo ging hij voort, winst is een besmet woord geworden. De onderne mer kan geen goed meer doen. „Maakt de slimmerik winst, dan is hij een hal- y?. bandiet. Lijdt hij verlies, dan deugt hij helemaal niet". Het gevolg is, dat het particuliere initiatief naar het bui tenland vlucht. (Van êen onzer verslaggevers) VLISSINGEN Het heeft er gister middag ernstig naar uitgezien dat de Vlissingse raad het Middelburgse voor beeld zou gaan volgen. Een stemming echter over het voorstel van b. en w. om voor de voorbereidingen van de leger- en luchtmachttentoonsteliing „Paraat" die over enkele weken op het Vlissingse stadhuisplein Wordt gehou den, een krediet van f 1800 uit te trek ken, voorkwam op het laatste ogenblik een levensgrote rel, zoals er de laatste weken een in Middelburg is geweest naar aanleiding van de inmiddels af gelaste militaire parade. Het was op het nippertje: het voorstel haalde het met de kleinst mogelijke meerderheid: (13 voor en 12 tegen). Er bestond nogal wat begripsverwar ring omtrent de aard van het krediet De meeste raadsleden zagen het aan vankelijk als een klinkklare subsidie voor de tentoonstelling, het college ech ter beschouwde het bedrag als eën „kleine service". Dat interpretatie-ver schil bleek al heel spoedig, toen de heer W.P. Hamerlinck (KVP) het college vroeg of het gebruikelijk is dat aan ten toonstellingen subsidies worden ver- leend. „In geval van een negatief ant woord ben ik bang dat er met twee ma ten gemeten wordt," constateerde hij somber. Dit sloeg een kettingreactie van be zwaren los. De heer E. de Priester bracht de bezwaren van de PvdA-fractie naar voren: „Wij willen geen medewer king verlenen aan 'n wervingsactie van het ministerie van Defensie," verklaar de hij. „Bovendien is het onjuist als de rijksoverheid voor een eigen aangele genheid gaat aankloppen bij de lagere instanties." Dat dé heer Koster (PSP) zich tegen het voorstel uitsprak, was geen verrassing. Positieve geluiden kwa men er o.m. van de heer E.T. Oosterhuis (WD). „We moeten het toejuichen dat zo'n expositie naar Vlissingen wil ko men." meende hij. „Ik heb er geen en kel bezwaar tegen dat de gemeenteraad raar bijdrage levert." Hii vond echter wel, dat de toelichting van het college op het voorstel wat dun netjes was. De heer Lorier achtte het „beneden peil" als de gemeenteraad de gevraagde medewerking zou weigeren. „Beneden welk peil", informeerde de heer C. Ver heul (PvdA) nieuwsgierig. „Zeker in historisch opzicht zou het in strijd zijn met de waardigheid van Vlissingen als de raad zich tegen het voorstel zou uit' spreken", legde hij uit. Hij was van oor- deel dat een bedrag van f 1800 maar een kleinigheidje is gemeten naar de evenementen, die rondom de tentoon stelling worden georganiseerd. De door de heer Oosterhuis gevraag de toelichting op het voorstel door bur gemeester B. Kolff bracht enige rust. Alleen de heer De Priester wond zich nog op over de opmerking van de bur gemeester dat het „leuk en boeiend" was om nu eens van dichtbij kennis te maken met het materiaal van de kriigrs macht. ,,Als ik mijn kinderen speelgoed-oor' logstuig uit handen probeer te houden" zei hij, „zal ik ze niet naar een tentoon stelling van echt oorlogstuig laten gaan omdat het zo leuk en interessant is" Hij handhaafde overigens zijn stand punt, waarvoor hij verder nog als ar gument aanhaalde het feit, dat de rijks bijdragen aan de gemeenten een tendens omlaag vertonen terwijl het defensie plafond daarentegen op hetzelfde niveau gehandhaafd is. Ook de mening van burgemeester Kolff dat de tentoonstel ling niet in de eerste plaats is bedoeld als mogelijkheid tot personeelswerving bestreed hij. „Ik heb er geen bezwaar tegen dat JJetensie personeel wil werven", vatte hij zijn belangrijkste commentaar sa men, „maar dat mag dan niet verhaald Het Is mij bijzonder aangenaam 'n gelukwens uit te mogen spreken en u te zeggen, hoe het mij ontroert dat gij nu moeder zijt uw ogen zullen nu voortaan het geluk weerspiegelen dat insloeg in uw ziel, door 't hoogste symbool van Gods scheppende kracht waardoor uw oog van vreugde lacht of wel een traan van blijheid schreit dit grote hysterie, uit 'n zinvolle liefde plicht waarin uit 't vlees wat is afgestaan een deel van uw ziel en leven ligt dit pand wat God u in de handen heeft gegeven moge dit iedere dag opnieuw licht, troost en rijkdom brengen 'in uw beider leven. BRE^A Mevr. C. Nuyten-van Hooydonk Gaarne stemmen wij in met hen, die nu eindelijk eens willen, dat de tegen standers van Pellenaars flink op hun nummer worden gezet. Men schijnt vergeten te zijn, dat enige jaren geleden de door hen verguisde Kees Pelle naars de Nederlandse prof. wielren nerij uit het moeras heeft gehaald. Toen het succes van Pellenaars-Te- levizier zeer groot bleek te zijn, durf den ook anderen het aan een ploeg te formeren. De man die jarenlang voor succes sen in de Tour had gezorgd, wordt nu zonder voorafgaande informatie aan de dijk gezet. Wij zijn er verder van overtuigd, dat wanneer de grote „bokken schut ter" de K.N-W-U-, tactisch en elegan ter was opgetreden, deze hele kwestie veel eerder uit de wereld was gehilpen. BREDA, R. Peters, R. Mendes- worden op anderen, in dit geval de ge meenten." Het verlossende woord kwam bij de door de heer Hamerlinck gevraagde stemming: 13 voor het voorstel van b. en w. en 12 tegen. Enige bevreeiAding wekte het feit, dat de heer H. Reddin- gius (Boerenpartij) zich met de ver strekking van het krediet akkoord ver klaarde terwijl zijn partijgenoot J. M. van der Sande tegen stemde. (Van onze correspondent. WOLPHAARTSDIJK De in 1803 als z.g. grondzeiler gebouwde koren molen De Hoop te Wolphaartsdijk, die nog steeds in bedrijf is bij J. de Visser en een sieraad van het dorp vormt, zal gerestaureerd worden. Hiertoe be sloot de gemeenteraad van Wolphaarts dijk door dertig procent van de restau ratiekosten beschikbaar te stellen. Het wachten is nu nog op subsidie van rijk en provincie. De molen werd in 1893 verhoogd, omdat de omringende bomen te hoog werden en de windvang belem merden. Het is nu een z.g.n. stel lingmolen. De restauratie bestaat uit het vernieuwen van de uit 1808 date rende kap. (Van een medewerker) DEN BOSCH Het Nederlands Shetland-pony Stamboek zal dit jaar zijn 30-jarig jubileum vieren met een tweedaags pony-feest in 's Hertogen bosch. De eerste dag, 11 augustus, heeft een jubileumkeuring plaats van 400 premie-merries. De tweede dag, 12 aug., worden demonstraties gehou den waaraan o.a. hengsten zullen deel nemen. De klemtoon zal komen te liggen op het feit dat deze pony's zulk mooi, levend kinderspeelgoed vormen. Het Hackney-stamboek zal dit jaar 20 jaar bestaan. De New Foresters zullen een afzonderlijke toogdag hou den in juli. Eveneens in juli zal er in Duindigt een demonstratiedag van al le Nederlandse paarderassen worden georganiseerd. Eind juli zullen in A- peldoo-rn de nationale pony-dagen weer plaats vinden en in augustus zijn in Utrecht de bekende paardedagen (18 en 19 aug.). Op de meeste van deze dagen zullen de dieren van het Shetland Pony Stam boek verschijnen. Dit stamboek is in de 30 jaar van zijn bestaan uitge groeid tot het grootste ponystamboek, en wat betreft het aantal gedekte mer ries (ruim 13.000) tot het grootste paardenstamboek van Nederland. Dit werd medegedeeld in de 30e algemene vergadering van het Nederlands Shet land Pony Stamboek, die te Arnhem is gehouden. Het jaarverslag vermeldde o.a., dat 1966 een zeer gunstig jaar is geweest. Er was grote belangstelling uit het buitenland voor de Nederlandse Shet land-pony's. Zij werden uitgevoerd naar vrijwel alle landen van Europa, Er werden zo'n 4000 veulens geregis treerd. In vrijwel alle provincies zijn afdelingen opgericht. Alleen in Noord- Brabant moet deze oprichting nog zijn beslag krijgen. Medegedeeld werd o.a., dat het En gelse Shetland Pony Stamboek het Ne derlandse heeft erkend. De aftredende besjuurs- en juryleden werden bij acclamatie herkozen. Door de heer Biesheuvel van het de partement van landbouw werd een kleurenfilm vertoond over de Canadese bereden politie, die niet meer bestaat Het jurylid ir. M. Sanders gaf een historisch overzicht over de ontwikke ling van de Shetland Pony fokkerij in de 30 jaar van het stamboekbestaan. Blijkbaar waren in 1888 al de eerste Shetland-pony's in ons land: prinses Wilhelmina had vier Shetland „paard- jes". In de eerste decennia van onze eeuw waren er al meer Shetlanders en er verschenen hengsten op de hengsten- keuring; in 1937 zelfs twaalf. Een en ander leidde ertoe, dat zich eén com missie vormde, die leiding wilde geven aan de fokkerij. Er werden o.a. inlich tingen gevraagd aan het Engelse Shet land Pony Stamboek en in 1937 stak men van wal met 20 adspirantleden In 1947 na de moeilijke oorlogsja ren telde het stamboek plm- 700 le den, in 1957 ruim 2000 en in 1966 wer den van 4763 leden 13041 merries ge dekt door 185 hengsten. In het stam boek werden toen opgenomen 13 nieu we hengsten (in 1964 waren het ex 23) en 865 merries, terwijl 147 merries in het hulpboek werden opgenomen. Ze weren echt mooi mammiemaar toen kwam ar een zwerm bijen en Welkom lieve kleine jongen, kindjelief. zo lang verbeid. Nu Gij eindelijk dan hier bent wat is dat een heerlijkheid. Ja, je moedertje en vader wachtten al een hele poos. Met 't verglijden van de dagen werd dat wachten eindeloos. Miaar nu, midden in de lente, ja daar arriveerde Gij. Vergeten is dat lange wachten, zij zijn ontuitsprekelijk blij. Niet alleen je beide ouders hebben naar je komst verlangd, maar 't hele Nederlandse volk viel het wachten danig lang. Groei voorspoedig op. klein prinsje, op het mooie Drakensteyn. Met Gods hulp zult geen dan eenmaal der Nederlanden Koning zijn. BKEDA Mevr. H. A. v. Gorkum- v. Dongen. Vele mensen in Raamsdonk-dorp zul len zich ongetwijfeld afvragen wat er met ons dorp gaat gebeuren? Enige tijd geleden, heeft iedereen al het een en ander kunnen lezen over de ontwikkeling van de Dongemond, en toen was er al sprake van het sa mengaan van Geertruidenberg en Raamsdonksveer, in Dóngestad- Maar nu op 12 april een zeer uitvoerige be schrijving, met een duidelijke kaart in „De Stem" verscheen over het streef- plan Westbrabantse Riviermonden, toen zijn er in Raamsdonks-dorp toch wel zeer vele mensen geschrokken. Ons dorp valt net buiten dit ontwik kelingsgebied. Waarom wordt de grens getrokken op de rijksweg Breda - Utrecht? Er wordt wel eens gezegd Raamsdonk-dorp is nu na de voltooi ing van het nieuwe wegennet en de viaducten helemaal afgescheiden van Raamsdonksveer komen te liggen. Waarom eigenlijk. De situatie is wel veranderd, maar de afstand van Rs'- donk naar R'veer is toch niets groter geworden. Ik geloof dat het gemeente bestuur van onze gemeente wel dege lijk van de termijn van 24 april t.m. 24 juni 1967 gebruik zal moeten ma ken om ernstige bezwaren in te die nen tegen deze maatregelen. Wat is nl. het geval als Raamsdonk niet meer bij Raamsdonksveer zal behoren? Ons dorp is natuurlijk te klein om op eigen benen te staan en de verschillen de zaken rond te krijgen, dus dan zul len we automatisch bij Waspik gaan behoren. Maar dat gaat zomaar niet, want ik geloof dat men het de Raams- donkse bevolking op de man af zou vragen, dat negen van de tien inwo ners zullen zeggen „Bij Waspik? Dat nooit!?" Twee keer per jaar tegen Waspik voetballen is prima, maar ver der gaan we niet. Het mentaliteitsver- schil tussen de inwoners van Raams donk en Waspik is zo enorm groot, dat van een samengaan in één gemeente echt geen sprake zal kunnen zijn- Ik weet wel Raamsdonksveer heeft na de oorlog een behoorlijke uitbreiding van de industrieën ondergaan en dat aan tal zal nu nog wel sneller uitgebreid worden, terwijl Raamsdonk nog bijna dezelfde plaats is van zo'n 20 jaar geleden. Woningen komen er praktisch geen bij, tien leegstaande boerderijen zijn nog steeds niet verkocht. Er zijn er al verschillende bij die op invallen staan. Tevens is bij ons het bestuur van de V-V. Raamsdonk al jarenlang actief bezig om een sportpark gerealiseerd te krijgen, wat tot nog toe nog steeds niet is gelukt. Heeft de Raamsdonkse jeugd geen ontspanning nodig? De voet balvereniging probeert zoveel mogelijk jongens van de straat te houden, maar gebrek aan accommodatie maaks zo iets praktisch onmogelijk. Raamsdonk. P.v.S. Van instanties, die bij het ontwer pen van het streekplan „Westbra bantse Riviermonden" betrokken zijn vernamen wij dat de grenzen zo als die op de kaart zijn aangege ven om zuiver praktische rede nen zijn getrokken- Men moet n.l. ergens een grens trekken- Briefschrij ver heeft gelijk als hij stelt, dat Raamsdonkdorp niet met name in het plan genoemd wordt- Ditzelfde geldt echtex ook voor een plaats als Oosterhout. Een en ander betekent echter niet, dat deze plaatsen geen relatie hebben met de streek „West brabantse Riviermonden". Ofschoon er in het streekplan wel aan grenswijzigingen tussen de be trokken gemeenten gedacht wordt (o.a. rond Moerdijk) is naar men ons verzekerde op dit moment nog geen aanleiding te veronderstel len, dat Raamsdonkdorp losgemaakt zou worden van Raamsdonksveer. Overigens kan iedere burger zijn be zwaren tegen het streekplan ter ken nis brengen van Gedeputeerde Sta ten in Den Bosch. Hij krijgt hierop gegarandeerd antwoord. (Redactie). Dagelijks hoort men via radio en tv spreken over sportiviteit. Maar zijn onze Bondsbestuurders ook sportief?? Ondergetekende is lid van VV Koe wacht (20 jaar speler 2 jaar bestuurs lid). Ons le elftal had relatief gezien de beste kansen kampioen te worden van de le klas ZVB. wat inhoud pro- motie naar de 4e klas KNVB- Nu is het afdelingsbestuur zo aan het scharrelen dat de laatste wedstrijd van Koewacht steeds maar wordt uitge steld. Waarom? Eerst een selectie wed strijd voor het Zeeuwse elftal. Nu weer een wedstrijd van het Zeeuwse elftal tegen afd. Brabant terwijl de compe titiewedstrijden steeds worden afgelast. Waarom worden die wedstrijden mei na de competitie gespeeld? Nu is onze laatste wedstrijd vastgesteld op don derdag 4 mei. De meeste van onze jongens werken in ploegendienst en kunnen in de week niet voetballen. Dus dat wil zeggen met een versterkt 2e elftal naar „Róbur" op donderdag 4 mei. Wij hebben ook een bestuurs lid van de ZVB hier op Koewacht. Na een bezoek aan hem, heb ik besloten deze brief te schrijven. Onze 200 supporters, die al 2 weken klaar staan om mee te reizen voor die laatste wed strijd zijn we kwijt, want dan is het in Koewacht wielerkoers en voor die dag hadden we al lang vrijaf gevraagd. KOEWACHT ROB v. DAMME Op de avond van de geboorte van onze prins bijeen met het buurtcomité wil ik namens allen die hierbij aanwe zig zijn uiting geven aan onze hevige/ verontwaardiging en reusachtige te leurstelling over het ontbreken in Breda van ieder spontaan vertoon van vreugde om deze belangrijke histori sche gebeurtenis. In tegenstelling tot veel andere steden in Nederland was in de zich noemende „Oranjestad" geen enkel openbare festiviteit in de vorm van bijvoorbeeld een taptoe, harmonie korpsen of draaiorgel te bespeuren. Het was de taak van de desbetreffende instantie met name de gemeente en de militaire autoriteiten om te bevor deren dat zodra het bericht, dat al zo duidelijk in de lucht hing, bekend werd een spontaan openbaar rasecht Bra bants. Bredaas, volksfeest kon wor den gehouden. Er rees ook nog de VtlaJ"gDWa^rorn in de Oranje-garnizoen- stad Breda geen kanon kon donderen HET BUURTCOMITÉ In de binnenstad was toch nogal wat volk op de been, zij het dan dat iedereen zichzelf maar moest zien te vermaken. (Redactie).

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1967 | | pagina 5