De vrouw naast Sieto Hoving,
Gemeente
presenteert
rekening
„APPEL EN ZIJN BOOM
Oceanen onder
toezicht
Ver. Naties
naken verschillen,
vijl wordt genoten,
ffie, het fijnste van
jr de grote vraag,
De boon is de
beste bewaar
plaatsvan. het
koffie-aroma!
Cabaret hoort
thuis in café
Ur. ivlangone
Toneelschool
Subsidie
Vïuistronauten vermist
Marijke Hoving, toen zij nog Marijtje
Tauber Kiitte, in Oudkarspel woonde
en als 11-jarige nog niet droomde van
succes in het cabaret.
(Van een onzen redacteuren)
AMSTERDAM Een statig patriciërshuis aan de Weesperzijde te Amsterdam, Nummer 29, en
kele huizen voorbij dat van de literator dr. Victor E. van Vriesland. Een portiek met een paar
trapjes en dan de deur van de woning, waar Marijke Hoving - wij denken wel vier verdiepingen
hoog - woont in twee kamers, zo groot als zalen. Marijke Hoving, de vrouw van de cabaretier Sieto
Hoving met wie zij samen tien jaar geleden het cabaret „Tingel Tangel" begon.
Marijke Hoving, die van haar meisjesnaam Marijtje Tauber heet en geboren werd aan de Dorps
straat A 191 te Oudkarspel. Rossig, zeer slank en charmant staat zij voor het hoge raam dat uitzicht
geeft op de Amstel, die onder jagende wolkenluchten zacht-rimpelend voortstroomt met soms een
zilveren rilling over het wateroppervlak, als de rivier getroffen wordt door schampen plotseling
zonlicht. Voor ons is Marijke Hoving die middag helemaal „de vrouw naast Sieto", de gelijkwaar
dige partnerin van een succesvol cabaretier, die in de beklemtoning van de „N" aan het eind van
een woord haar Noordhollandse afkomst niet verbergen kan en dat ook geenszins wil.
Het artiesten-echtpaar Hoving-Tauber,
een twee-eenheid op toneel, maar óók
in het dagelijkse leven.
Marijke Hoving-Tauber heeft haar
bindingen met Oudkarspel, ondanks
alle beslommeringen van een druk
artiestenhestaan, niet verloren. Een
broer van haar woont er in het ouder
lijke huis en als er een nichtje
trouwt, dan gaat'zij er heen om de
huwelijksplechtigheid bij te wonen.
Vader Tauber was tijdens zijn leven
bouwkundige, speciaal op het gebied
van molens; twee zoons zetten die fa
milietraditie voort en in Alkmaar
woont een neef, die al evenzeer de
bouwkunst tot z'n levensdoel heeft ge
maakt prof. ir. P. H. Tauber. In Oud
karspel ging Marijtje Tauber op
school bij meester Van den Abeele,
die nu - rustend woont even voor
bij de hervormde kerk in het dorp.
Van hem kreeg zij, toen „Tingel Tan
gel" tien jaar bestond een felicitatie:
meester was zijn pienter leerlingetje
niet vergeten'.
„Kijk", zegt zij, als zij vaardig de
gast bedient van thee, „die grote
azalea kregen wij van Wim Kan bij
ons tienjarig jubileum." Op een ta
feltje staat een prachtige, bloeiende
plant, bijna boom-hoog. waarmee
grote Wim zijn oude medewerkers
fêteerde. Zij is er erg gelukkig mee.
„Zij hebben thuis mijn toneelas
piraties echt niet gestimuleerd",
«eroolgt Marijke Honing, terwijl zij
de fraaie Abessijruse kater, die bij
haar komt zitten een aai geeft.
Maal daarom zelf
uw koffie, direct
voor bet zetten.
IVïarijke en Eieto Hoving hebben
ruim tien jaar geleden het aan
gedurfd het cabaret terug te bren
gen naar waar 't boort: in het café.
Ongedwongen genietend van een
drankje, kan men daar kennis ne
men van het laatste nieuws op
politiek en maatschappelijk terrein
in de vorm van de satire, van de
ironie, geladen met de onmisbare
portie echte humor. De Hovings be
gonnen in het Leidseplein-theater,
verhuisden daarna naar de „Chèva-
lier d'Or", een bar in de Beethoven-
straat, om tenslotte voor goed te
landen in „Tingel Tangel" aan de
Nieuwezijdsvoorburgwal.
Dit „vestzak"-theater met zijn in
gebouwde bar ademt een sfeer van
intimiteit, die nog verhoogd wordt,
als bij de aanvang van de voorstel
ling het barokke stenen plafond
engeltje, achteloos tegen het decor
hangende, door het rammelen van
een ijl belletje om aandacht en
stilte vraagt...
AMSTERDAM De Appel en zijn
Boom, die sinds twee jaar niet langer
alleen spreekwoordelijk, maar ook ar
tistiek bij elkaar horen, dreigen het
kind van de rekening te worden. De
gemeente Amsterdam heeft „grote"
Karei deze week namelijk een aanma
ning doen toekomen ten bedrage van
6.000 gulden, zogenaamd wegens ar
beidsloon voor vier ambtenaren, maar
in werkelijkheid, omdat de dienst be
plantingen vindt, dat de schilder maar
wat „aangerotzooid" heeft, toen hij in
1964 het verzoek kreeg, het honderdja
rige bestaan van het Vondelpark met
een meesterwerk op te luisteren.
Karei Appel kwam indertijd enkele
malen uit Parijs over om aan de op
dracht te voldoen. De manier, waarop
hij zich van zijn taak kwee£, wekte al
meteen achterdocht.
Hij wees een royale boomstronk aan
en liet het fatsoeneren en beschilderen
van het gevaarte voornamelijk aan
vier personeelsleden van de dienst be
plantingen over.
Wel diende hij een onkostennota van
3.000 gulden in. Voor de eeuwfeest-
vierende Vondelparkbeheerders, die de
herdenking van het lustrum met een
beeldententoonstelling zeer serieus na
men, waren niet alleen Appels ka
kelbonte kleuren een doom in het oog,
maar vooral de hele gang van zaken.
SAN FRANCISCO (AP) Volgen»
dr. Gerald J. Mangone, een Ameri
kaans deskundige op het gebied van
het internationale recht, moet de oce-
aanvisserjj en de exploitatie van de
zeebodem onder toezicht van de Ver-
nigde Naties worden geplaatst. Het al
ternatief is volgens hem „felle natio
nalistische agressie die tot oorlog
leidt".
„Terwijl de staatslieden het oog ge
richt houden op de ruimte en de ster
ren, kan de ware slag om de beheer
sing van de aarde worden gevoerd in
en op de zeeën. De internationale wrij
ving die wordt opgewekt door het ver
snelde tempo van nationale oceano-
grafische programma's en oceaan
technologie maakt toezicht van de Ver
enigde Naties een dwingende eis", al
dus dr. Mangone die sprak op een A^.
merikaanse nationale conferentie inza
ke overheidsadministratie.
Hij was van mening dat de vissery-
opbrengst kan worden opgevoerd tot
twee en een half maal het huidige
peil, of 115 miljoen ton, waarmee een
bijdrage kan worden geleverd in de
benodigde uitbreiding van de wereld
voedselvoorziening met 35 procent In
de komende tien jaar.
Alleen de Verenigde Naties kunnen
er volgens nem voor zorgen dat de
economische baten van 'n coöperatieve
exploitatie van de oceanen aan alle
volkeren gelijkelijk ten goede komen-
De volkerenorganisatie moet volgens
dr. Mangone paal en perk stellen aan
het uitbreiden van de aanspraken
door de afzonderlijke landen op delen
van het continentale plat of de oce
aanbodem. „Anders zullen we een ver
deling van de zeebodem te zien krij
gen die nog zelfzuchtiger, meedogen
lozer. strijdlustigeren zelfvernietigen
der is dan het verdelen van Afrika in
de negentiende eeuw", zei hij.
moet vernieuwen en waarvoor men
als dat nodig blijkt terugkeert naar
de „school" om te leren, steeds maar te
leren, want in dat mooie, maar slopende
vak raakt men nooit uitgestudeerd.
„Prachtige plant, hé", zegt ook Sieto
Hoving, als wij gaan vertrekken. „Ca
deau van Wim Kan bij tien jaar „Tin
gel Tangel". Hij zegt het met voldoe
ning en nauwelijks verholen trots, om
dat hij en zijn vrouw haast kinderlijk
blij zijn met deze fleurige waardering
van hun t'alent door Nederlands groot
meester op hun terrein: het cabaret!
De telefoon aan het oor, de ballpoint Sn
de hand, zo zit Marijke Hoving hier in
de kassa van het cabaret „Tingel Tan
gel" aan de Nieuwezijdsvoorburgwal te
Amsterdam.
dat verwacht, dan kun je zo héél blij
en volkomen gelukkig naar huis gaan.
Mijn man schrijft de teksten meestal
hier in Amsterdam. Hij heeft het eens
geprobeerd ^tijdens een vakantie in
Zuid-Frankrijk, maar dan word je zo
afgeleid, dat er van echt werken niet
veel komt. Wij hebben sinds kort een
boerderijtje in de buurt van Wolvega.
Daar gaan wij straks heerlijk vakantie
houden".
In die weidse rust van het Friese land
zal dan waarschijnlijk wel de grondslag
worden gelegd voor het volgende „Tin-
gel-Tangel-programma als vervolg op
het nu met zoveel succes gebrachte, zéér
spitse, naar onze mening soms wat al te
anti-klerikale: „Zotten en wijzen bijeen,
weten meer dan wijzen alleen".
„Na de ulo bij meester Dullemond ben
ik naar de Amsterdamse toneelschool
gegaan, waar ik ook mijn man heb leren
kennen. Ik had op school wel eens een
voordrachtje gedaan en al van mijn ze
vende jaar viool gespeeld. De Taubers
zijn namelijk allemaal nogal muzikaal
en hun geliefde instrument is de viool.
Ik heb een heerlijke tijd gehad op de
toneelschool. Vooral de lessen van Han
Bentz van den Berg waren bijzonder
instructief. Mijn studiegenoten waren
daar o.a. Ina van Faassen, Tine de Vries,
Henk van Ulsen, Allard van der Scheer,
en Onno Molenkamp. Ook aan de ge
storven Johan Fiolet die er docent was,
bewaar ik prettige herinneringen".
ONZÊ EIGEN s
MODE-ATEUt y
garanderen.
iI^SVORM
i ALLERNIEUW®11
50 i MODELLEN
De Abessijnse kater springt op en
rent naar de deur. Er klinkt gestommel
op de trap: de baas komt thuis.
Sieto Hoving komt binnen, klein,
slank, een baardje keurig verzorgd.
„Nee, mij niets vragen", weert hij la
chend af. Dit is het interview van mijn
vrouw. Heeft meneer al een glaasje
sherry gehad?" Er komt nóg een poes
te voorschijn, die met de Abessijn de
heer gemaal geen minuut rust gunt'. „Als
ik thuis kom, krijgen ze eten", zegt
Sieto Hoving en duikt in het keukentje
om voor de dieren te zorgen.
„Mijn man komt terug van zangles",
neemt Marijke het gesprek weer op.
Wij hebben allebei les bij de zang-
pedagoge Greta Krom. „Ik ken geen
noot", zegt de teruggekeerde Sieto.
„daar moet nodig wat aan gedaan wor
den. Straks ga ik ook pianoles nemen".
„Nu nog zangles nemen?", vragen wij
aarzelend. „Ja, juist nu", zegt de heer
des huizes. „Na tien jaar cabaret is me
gebleken, dat dit broodnodig is".
Het bewijst wel overduidelijk de ernst
waarmee het echtpaar Hoving-Tauber
het moeilijke cabaret-métier opvat. Een
metier, waarin men zich yan dag tot dag
Fel reageert Marijke Hoving, als wij
haar mening vragen over de gesubsidi
eerde toneelgezelschappen.
„Wij krijgen geen cent overheidssubsi
die. Eerlijk gezegd, zou ik dat ook niet
willen, want het dwingt je in een keurs
lijf en het maakt je lui. Wél erg vind ik,
dat een kwart van onze inkomsten weg
gaat aan vermakelijkheids- en omzet
belasting. Wij verdienen zogezegd rnet
een jaar optreden de subsidie voor een
„gesteund" toneelgezelschap, dat in het
geheel geen financiële zorgen heeft. U
moet mij goed verstaan; wij spelen in
een zaaltje aan de Nieuwezijdsvoor
burgwal, waar maximaal 150 bezoekers
ingaan, zodat onze entreeprijs wel aan
de hoge kant moet zijn. Aan de andere
kant menen wij, dat wij die prijs vra
gen kunnen, omdat wij met tien jaar
cabaret ons bestaansrecht méér dan be
wezen hebben.
Een andere kwestie is echter die van
de kwetsbaarheid. Wanneer onverhoopt
een programma het niet zou doen, heb
je niets om op terug te vallen. Je duikt
dan in een volkomen cacuüm. Precies
zo gaat het, als b.v. door bijzondere om-
SYDNEY (RTR) Vier leerlingen
van een middelbare school in Sydney
hebben een beloning van drie rijksdaal
ders uitgeloofd voor het opsporen van
wee „muistronauten". Zij „lanceer
den" woensdag twee muizen in een
„ruimtecabine", die aan een met gas
gevulde ballon hing. Volgens bereke
ningen van het „grondstation" zou de
ballon op een hoogte van ongeveer
zevenduizend meter klappen.
De „muistronauten" zoudens ver
volgens per valscherm naar de aarde
terugkeren.
Een woordvoerder van de ruimte
vaartenthousiasten verklaarde echter,
dat de muizen spoorloos verdwenen zijn
en dat men zich ongerust begint te
maken.
*0
1.EIDÉMH
Sieto Hoving de «man naast Marijke
bezig met het schrijven van een
nieuwe tekst. Een luchtige conférence
vraagt ook een luchtige omgeving en
daarom heeft de man van „Tingel Tan
gel" de buitenlucht maar opgezocht.
De cabaretière Marijke Hoving .ten
voeten uit". In tien jaar tijd bracht het
echtpaar elf programma's, die stuk voor
stuk een succes werden. Hier een im
pressie van een „hogeschoolrijdster".
AME^SFOORTU^i»
