Het geschenk van de
jonge koopmanszoon
OVERJARIGE
REGENJASSEN
MOETEN
VAN
DE STRAAT
LEVE NIEUW
menko
T&ilenka
I
3
I
Shape binnen half
jaar operationeel
in „nieuw" Casteau
De twee stoute zusjes
België overtrof zich in goede organisatie
15
DAGBLAD DE STEM VAN WOENSDAG 22 MAART 1967
17
Pasen
De paashaas
Jip en
Janneke
PERFECT
EFFICIëNT
Sorry
IA
Een rtfke koopman had drie zonen. De twee oudsten waren al volwassen en wer
den door hun vader op grote reizen uitgestuurd. Zij trokken naar het oosten om
de mooiste zyde te kopen, naar het westen voor de fijnste wol, naar het noorden
om er het zachtste bont te zoeken en naar het zuiden voor het fynst bewerkte
goud. De jongste zoon was maar een jongen en had nog nooit een verre reis ge
maakt, hoe graag hij dat ook wilde. Maar uiteindelijk zei zijn vader: binnenkort
gaan je broers naar het zuiden om gouden sieraden te kopen. Wat zou jij ervan
zeggen om mee te gaan?
De jongen was overgelukkig en beloofde zijn vader zich in alles zo te gedragen
als de vader en broers dat wilden. „Ik geef jullie je jongste broer mee", zei vader
tot de oudsten „want hij moet eens iets van de wereld zien. Hij hoeft zich niet
met zaken in te laten. Toch krijgt hij een bedrag van driehonderd daalders mee.
Daarvoor mag hij geschenken kopen voor zijn moeder en mij". De oudste zoons
waren niet bijzonder geestdriftig over het besluit van hun vader. „Nu zullen wij
nog als kindermeid moeten oppassen", bromden ze.
De drie broers vertrokken en reisden
vele dagen. De jongste was zó gehoor
zaam en voorkomend dat de oudsten
in het geheel geen last van hem hadden.
Toch zeiden ze tegen elkaar: „We zijn
niet mal om de hele dag op ons broer
tje te passen. Zo gauw we onderdak
hebben gevonden in een herberg, zul
len we hem opsluiten in zijn kamer
zodat wij de handen vrij hebben."
Toen ze dan op de plaats van bestem
ming waren aangekomen, zeiden zij te
gen de jongste: „Zolang wij weg zijn
om onze zaken te regelen, mag je de
herberg niet verlaten. Wij willen de
kans niet lopen dat je iets overkomt,
want dan zouden wij onze vader niet
meer onder ogen durven komen".
En zo gebeurde het dat de twee grote
broers elke dag de stad introkken nadat
zij de jongste in zijn kamer hadden op
gesloten.
Natuurlijk begon dit de jongen te ver
velen. Had hij zo'n verre reis gemaakt
om hier tussen vier muren gevangen
te zitten? Zou hij naar huis terugke
ren zonder iets anders gezien te heb
ben yan dit land, deze stad en de men
sen. dan een knorrige waard?
De jongen bedacht dat hij heel ge
makkelijk door het raam van zijn ka
mer zou kunnen ontsnappen, om te
gaan rondneuzen in de stad. Voorzich
tig kroop hij door het venster zonder
dat iemand het merkte. Hij slenterde
door de stad, keek zijn ogen uit en
zocht naar iets moois om als geschenk
voor zijn ouders te kopen. Maar hij kon
zijn keus nog niet maken. En vóór de
broers naar de herberg terugkeerden
was de jongen alweer door zijn raam
naar binnen geklauterd, zodat zij niets
merkten. De volgende dag gebeurde
precies hetzelfde.
Intussen had één van de oudste broers
al met afgunst gedacht aan de driehon
derd daalders van de jongen. Hij vond
het veel te veel om aan geschenken
te besteden. En hij nam, toen de jongen
's nachts sliep, vijftig daalders uit de
beurs. „Als hij die vijftig daalders mist,
zal ik zeggen: „Er is een dief in je ka
mer geweest. Dan spreek ik bovendien
nog de waarheid".
Maar de tweede broer had precies
hetzelfde idee. Nauwelijks was de ene
broer met de gestolen vijftig daalders
weer terug op zijn kamer of de andere
sloop bij de jongste binnen en nam er
ook yijftig uit de beurs.
De derde dag ging de jongen weer
stilletjes op pad. Nog steeds had hij
geen besluit kunnen nemen over de ge
schenken. Nu eens dacht hij dat zijn
moeder blij zou zijn met een gouden
armband, en zijn vader met een gou
den snuifdoos. Dan weer dacht hij dat
een Perzische sjaal en een paar Marok
kaanse laarzen nog beter zouden zijn.
Hij slenterde besluiteloos door de
stad, toen hij zag dat een oude man
door een wrede huisbaas op straat gezet
Het !s Pssen I Het is Pasen.
Hoor de klokken luiden
Het is feest overal.
Alle mensen zijn blij, want
Christus is verrezen,
ledereen gaat naar de kerk.
In de kerk is het mooi, heel mooi.
En allen zingen het alleluja.
Riet Hendrikx,
Bollenstraat 5, Etten (N.-Br.)
werd omdat hij zijn huishuur niet kon
betalen. De oude smeekte om medelij
den maar de hardvochtige eigenaar wil
de daar niets van horen.
De jongen kon dit niet aanzien. Hij
nam zijn beurs, haalde er honderd daal
ders uit en gaf ze aan de huisbaas, zo
dat de oude man een jaar lang voor
niets in zijn huisje kon blijven wonen.
„Nu moet ik wat minder kostbare ge
schenken kopen", dacht de jongen.
„Maar als ik mijn ouders vertel waar
voor ik het geld heb gebruikt, zullen
ze het daarmee eens zijn".
Nog kocht de jongen geen geschen
ken.
Maar toen hij de volgende dag op
straat liep, kwam hij een diepbedroef
de moeder tegen. Zij droeg een ziek
kind in de armen en had geen geld om
geneesmiddelen en versterkend voedsel
te kopen. „Haar kan ik ook nog wel
100 daalders geven, dan houd ik er toch
nog honderd over om iets moois van
te kopen", dacht de jongen. Hij nam
zijn beurs, haalde er honderd daalders
uit een bemerkte tot zijn schrik dat de
beurs nu leeg was. Hoe dit zo kon zijn,
begreep hij niet. Maar hij besloot de
bedroefde moeder negentig daalders te
geven en er zelf tien te houden voor
de geschenken.
De volgende dag ging de jongen vast
beraden naar de stad. Hij zou nu een
heel dun kettinkje voor zijn moeder
kopen en een tabakszak voor zijn vader.
Zonder op of om te kijken stapte hij
voort, uit angst dat hij anders die laat
ste tien gulden nog wel eens kwijt zou
kunnen raken, en met lege handen
thuis zou moeten komen.
Maar nauwelijks had hij een voet op
straat gezet of hij hoorde het gejam
mer van een1 klein meisje, dat door een
boze vrouw geslagen werd. „Je bent
de onhandigste werkmeid die ik ooit
gehad heb!" riep ze, „ik wou dat ik je
kwijt was. Voor tien daalders zou ik
je zo verkopen!"
„Hier hebt u tien daalders," zei de
jongen tegen de boze vrouw. En hij
nam het meisje mee naar de herberg,
met de woorden: „Ik zal je als geschenk
voor mijn ouders meenemen".
Toen de oudste broers die avond te
rugveerden, vonden zij de jongen met
het meisje in de herberg. Eerst waren
ze woedend. Die aap van een jongen
had hen dus voor de gek gehouden. En
bovendien zaten ze nu met twéé kin
deren opgeschept.
Maar later dachten ze: onze moeder
zal misschien toch wel blij zijn met
een paar jonge handen om haar in het
huishouden te helpen. Ze had altijd zo
graag een dochter gehad, en dit meisje
zag er lief en gewillig uit.
De terugreis werd aanvaard en toen
de zoons thuiskwamen werd het ge
schenk van de jongste zoon dankbaar
aangenomen. Over de prijs werd niet
gesproken en de jongen vergat zijn ou
ders te vertellen wat hij met de drie
honderd daalders had gedaan.
Er gingen wat jaren voorbij. Het
kleine meisje was een flinke steun in
het huishouden geworden en het mooi
ste meisje uit de omtrek bovendien.
De twee oudste zoons die nog niet ge
trouwd waren, wilden haar allebei wel
tot vrouw.
Eerst vroeg de oudste haar ten hu
welijk en het meisje antwoordde op die
vraag: „Ik zal met je trouwen als je
me een bruidsgeschenk geeft dat even
groot is als de prijs die je jongste broer
yoor mij heeft betaald".
De oudste rekende vlug uit: Van de
driehonderd daalders heb ik er vijf
tig afgenomen. Hij heeft dus tweehon
derd vijftig daalders overgehad. En hij
riep: „Tweehonderdvijftig daalders!"
„Nee, dat is het juiste bedrag niet",
Francien van Tetering, V. d. Markstraat 16, Zevenbergen 11 jaar
antwoordde het meisje. Toen vroeg de
tweede zoon haar ten huwelijk.
Het meisje antwoordde weer: „Geef
me een bruidsgeschenk dat even groot
is als het bedrag dat je jongste broer
voor me betaald heeft". De tweede
broer rekende vlug na: mijn oudste
broer heeft blijkbaar ook vijftig gul
den uit de beurs gehaald. Ik heb dat
ook gedaan. Dan moeten er tweehon
derd daalders overgebleven zijn. En
hij riep verheugd: „Tweehonderd daal
ders!"
„Nee antwoordde het meisje. Jullie
hebt het allebei mis. Ik heb niet meer
dan tien daalders gekost. Honderd heeft
je broer aan een oude man gegeven en
negentig aan een bedroefde moeder.
Eigenlijk had hij er dus nog honderd
entien over moeten hebben. Maar om
een onverklaarbare reden zijn er hon
derd daalders zo maar verdwenen. Tien
daalders bleven er over en daarvoor
heeft hij mij vrijgekocht!"
Wel, als een van de oudste broers het
nu eens goed geraden had, zou het meis
je tóch niet met hem getrouwd zijn.
Want zij hield van de jongen, die intus
sen een flinke jongeman was gewor
den. Met hem trouwde ze en ze leefden
nog lang en gelukkig.
An MaeQillavry
Ada Gommen?. Grimhuysenstr. 43,
t'lvenhout, 8 jaar.
Meneer dc paashaas,
dait is heus geen dwaas.
Want hij brengt eieren rond
heel vroeg in de morgenstond.
Hij is met iedereen bevriend
en vergeet geen enkei kind
Want Pasen is een blijde dag
waarop niemand treuren mag.
Corrie van Dongen, Vossen-
bergse-Vaart 17 Etten (N.-Br.)
Martin van Vllerberghe, Gravenstr. 120, Clinge, 9 jaar.
De twee zusjes van de baikker wan
delden een beetje rond! „Wat zullen we
doen?" vroeg Els. „Weat ik veel", zei
Annelies. „We konden wel eens belletje
gaan. (trekken" zegt Els weer. „Ik heb
er wel zin in" „Ik ook" „Els waar zul
len we het doen?" „Nou daar natuur
lijk. Bij de dikke Holle-Bolle-Gijs".
Daar gingen ze op weg naar die dikke
Gijs. Ze dachten bij zichzelf als we aan
de bel getrokken hebben lopen we hard
weg. En dan staat HolleBolle-Gijs voor
niets aan de deur. „Kunnen we lachen"
zegt Annelies. Een erg mooi spelletje
wat dit niet hè. Ting tingeling ging
het belletje van Holle-Bolle-Gijs. Maar
toen schrokken ze zich een ongeluk.
Het was niet de dikke Gijs die voor
niets opendeed, maar zijn neef Jan.
Daar waren Annelies en Els bang voor
want Jan was een grote knul. Hij was
groot en sterk en kon hard lopen. Ze
stonden verlamd van schrik stil. „Zo,
zo", zegt Jan „daar hebben we die
stoute meisjes van de bakker. Dat had
den jullie niet gedacht hè". „Ech ech
nee", stamelden ze bang. „Komen jullie
maar eens mee naar binnen". Oei dat
ook nog dachten ze. Nou ze rekenden
op een flink pak slaag. Daar zat Holle-
Bolle-Gijs in zijn stoel. „Zo,', zegt hij
vinden jullie belletje trekken zo leuk?"
„Nee" zeggen ze heel braaf. „Zullen
jullie het dan nooit meer doen?" „Nee",
zeggen ze weer. „Nou gaan jullie dan
maar spelen". Dat was goed afgelopen.
Daar lopen ze weer. „Waar heb jij
zin in?" vraagt Els weer. „Alvast niet
meer in belletje trekken", zegt Anne
lies. Dan lopen ze lachend verder.
Jannie de Winter, 10 jaar
Kerkeboomgaardstraat 9
Kwadendamme.
(ADVERTENTIE)
jiiiuniaiiii
■MnilllHIIIIMIIIU
„Jip mag ik mee?" „Ja hoor."
„Gaan we naar de kruidenier?" „Ja."
„Dag jongens." „Dag meneer."
„Wat zal het zijn?"
„Een pak meel en een pak suiker."
„Oo, kijk eens Janneke de brug gaat
open." „Kijk de brug gaat weer licht."
Boem!
Oei, het zakje is kapot. Vlug naar huis.
Wat is dat nou weer.
„Ik bak geen -appeltaart hoor", zegt
moeder.
En toen hadden Jip en Janneke nog
niets.
René Nuijten
Christ. Huygenstraat 17,
Breda.
7 Jaar, 2e klas.
Jan Kemmeren, Doekestr. 2,
Geertruidenberg, 11 jaar.
m
llilK
#ISÉ?
vssm-gx
Mensen, dit kan toeh riet langer? Een Jas is toch allang meer dan een af
weermiddel tegen wind en regen? Doe mee aan de nieuwe regenmóde zo
duur is een nieuwe niet. En kies meteen de goeie kleur en nieuwste snit, en
de meest ideale superzorgeloze stof: Menko-Terlenka.
TI3SU BS STOP
SM
1IÉÉ1
«4
v
55
(Van onze correspondent
in Brussel)
BRUSSEL In Casteau, 6 km
van Mons, 60 km van Brussel,
heeft België zichzelf overtrof
fen. Nauwelijks een half jaar
nadat grijpgrage bulldozers het
200 ha grote terrein langs de weg
de slechte weg Brussel-Mons
opreden, wordt het Shapedorp o-
perationeel. Op de laatste dag van
deze maand zal de opperbevel
hebber van NAVO's militaire
hoofdkwartier, generaal Lyman L.
Lemnitzer het Shape-kamp ope
nen. Eind van dit jaar moet de
verhuizing uit het Franse Roquen-
court naar het Belgische Casteau
voltooid zijn.
In Casteau heeft België zichzelf over
troffen. Daarmee is geen woord te
veel gezegd. Het is onvoorstelbaar hoe
hard en effectief men hier in de afge
lopen maanden gewerkt heeft. Het mi
litaire hoofdkwartier van de geallieer
de strijdkrachten in Europa is, dank
zij een heilig organisatieschema
heel knap opgezet wat de tijd be
treft dank zij de toepassing van
de modernste bouwmethoden (alles ge
prefabriceerd) en niet in de laatste
plaats dank zij een ongekende ijver
van 1500 werkkrachten, precies op tijd
gereed. Althans de eerste en belang
rijkste fase van de bouw. Voor 700
miljoen frank zijn, recordsnel, de be
langrijkste militaire gebouwen neerge
zet.
Als generaal Lemnitzer op 31 maart
het SHAPE-kamp zal openen, sluit het
tegelijkertijd het hart van het kamp
hermetisch voor de buitenwereld af.
Want vanaf die dag zal niemand, die
niet rechtstreeks betrokken is bij de
NAVO-strategie, dit heilige der heili
gen nog mogen betreden. Wie geen in
drukwekkende papieren kan vertonen
uitgegeven door de generaal in hoogst
eigen persoon, heeft geen toegang tot
de bureaus voor de staf, tot het tele-
communicatiecentrum en zeker niet
tot het operationele centrum..
Midden in het vierkant, dat gevormd
wordt door het hoofd gebouw van het
SHAPE-opperbevel, ligt een bunker,
zonder ramen en zonder deuren. Hier
zal straks het hart van de NAVO klop
pen. Slechts een deur die gesloten
wordt met een brandkastslot waar
van maar enkele mensen de letter
combinatie kennen geeft toegang tot
deze bunker. Voor het eerst* en voor
het laatst hebben we daar mogen
rondkijken.
Hier zal in de kaartenkamers de
strategie worden bepaald, hier worden
straks de hoogst geheime stukken ge
drukt, andere stukken tot as verbrand.
Op de deur hangt nu nog een briefje:
Streng verboden te sluiten". Er is
nog niemand in het gebouw die weet
heeft van de lettercombinatie.
100 vrouwen, keukens, drie logement-
blokken voor 50 tot 90 officieren, dienst
gebouwen, een Amerikaanse, een En
gelse en een continentale keuken s
elke overdreven luxe vermeden. Er is
gedegen en efficiënt gebouwd. Dat
geldt ook voor de 600 woningen die in
het kamp komen, waarvan de eerste
70 eind april opgeleverd zullen won
den. Nog duizend woningen zullen door
privé bouwondernemingen in Casteau
zelf en plaatsen in de omgeving neer
gezet worden. Als alles gereed is heeft
het SHAPE-dorp clubs voor officieren,
onderofficieren en manschappen, een
bioscoop, 2 kapellen, een lagere, een
middelbare en een kleuterschool voor
2250 leerlingen, een gymnastiekzaal
en een overdekt zwembad. Bovendien
een supermarkt van 4000 m2, een bow-
linghal, een hospitaal met 50 bedden
en sportvelden.
Voor het zover is zal er a^n ge
bouwen nog eens 580 miljoen frank be
steed zijn. Voor wegenaanleg, parkeer
terreinen riolen, drinkwatervoorziening
elektriciteit en gas 400 milj. franken.
Een dezer dagen werd de aanleg van
gazons en het planten van heesters ge
gund voor 10 miljoen frank.
Casteau een opvallend dorpje aam
de grote weg Brussel-Mons, gaat met
SHAPE een nieuw leven beginnen. Te
genover het kamp hangt op de gevel
van café ,,Chez Cyrille" een welkomst
groet: ,,Bienvenue aux SHAPE".
Want Casteau, zijn middenstanders
en uitbaters van de talrijke, veelal
roze wegcafeetjes, verwachten wat van
de door De Gaulle verdrevenen.
(ADVERTENTIE)
Op het eind van deze maand is Cas
teau voor korte tijd het tweede NAVO-
hoofdkwartier. Het communicatiecen
trum hier zal dan even belangrijk
en moderner zijn dan dat in Ro
quencourt. De hierop opgestelde instal
laties voor telefonie, telegrafie en ra
dio (waarde een half miljard Belgische
franken) garanderen perfecte recht
streekse verbindingen met Oslo, Napels
AFCENT in Brunssum, Malta en
Washington. Generaal Lemnitzer kan
waar hij zich ook bevindt verbin
ding krijgen via een voor hem constant
gereserveerde lijn met het hoofdkwar
tier. De militaire politie die in de wij
de omgeving van het kamp zal patrouil
leren kan op elk gewenst moment
draadloos contact met het hoofdkwar
tier nemen.
Korte tijd zullen er twee hoofdkwar
tieren zijn, Roquencourt voorlopig nog
het dichtst bevolkt, Casteau waarheen
langzamerhand de officieren en man
schappen, de gezinnen zullen verhuizen.
Roquencourt zal pas dan worden op
geheven als Casteau In staat is alle
werkzaamheden over te nemen. Want
geen uur, geen minuut mag het militai
re hoofdkwartier van de NAVO niet
fungeren zoals het moet fimgeren.
Dit betekent onder meer, dat een
deel van de technische installaties, die
thans in Casteau worden opgesteld,
gehuurd zijn. Op een zeker uur ,,U"
zullen al deze installaties vervangen
worden door die, die nu nog in
Roquencourt in gebruik zijn. Maar die
verhuizing gaat in etappes die zeer snel
uitgevoerd moeten worden. Het zal de
belastingbetaler goed doen te weten dat
er in Casteau niet allemaal nieuwe in
stallaties worden aangelegd.
In de gebouwen die gereedgekomen
zijn behalve de reeds genoemde: een
gebouw voor speciale faciliteiten (con
ferentiezaal, perszaal, wisselkantoren,
banken, kapsalon), vier blokken voor
100 manschappen, een logement voor 1
meer ruimte kunnen we niet missen
omdat we u niets wilden laten missen
Als je 'n pakje sigaretten wilt maken dat
maar 1,25 hoeft te kosten, dan kun je dat
natuurlijk gewoon dóen. Maar als je nou.
koppig 25 volbloed Amerikanen uit de
fijnste tabakken wilt leveren voor die prijs,
dan kom je voor duchtige problemen te
staan. Vooral ais je ze ook nog 'n waardig
pakje aan wilt geven. Toch is het ons ge
lukt Al moeten we ons er nu wel wat voor
ontzeggen. Grote advertenties bijvoor
beeld. Een Heintje kan er nog net af. Om
dat we 't nu eenmaal moeten laten weten.
Dat ze er zijn. 25 per pakje. Vijf onmisken
bare Amerikanen méér voor 'n heel kwart
je minder. Ziezo. Dat weet u dan'weer.
Navy Club is de naam. Aangenaam. U
rookt er goed van voor 1,25.
