COMMANDO 1967
een
super
verkenner
l Grootste wapenfeit
niet op het vaandel
iets
DPSTER
ve kracht
DENSTANDS-
NINGEN
r-woningen
wachten op
ot 22 jaar
16
3 verpachten
erie Specialisten
DERHEIL" BREDA
Zn.
Gasmaatschappij
- GOES
HOUT bij Breda
DAGBLAD HE STEM VAN ZATERDAG 18 MAART 1967
REÜNIE
COMMANDO S EN ZEEUWEN
SBEHEER
J „BREDA"
zal op woensdag, 29
ntore in het openbaar
ik bij het Putven in da
le exploitatie- en in-
,ijn gratis verkrijgbaar
nd Burg. de Manlaan 99
84.
Dordrecht een
',t cliënten vakkundig kan
[zit, tactvol op te treden,
erkkring met goede voor
in
rdrecht - TeL 35.434
spoedige indiensttreding
>lbare schoolopleiding,
zpen en eventueel steno,
boekhouden strekt tot
ar ervaring en bekwaam
de sollicitati&s met op-
■eferenties worden gaarne
bij de directrice, Valkg-
37, Breda.
■MUiinniHiiiniiiiiiiiiin
traat, uitbr.-plan „Moer-
i op Zoom. Kostprijs van-
ondprijs en beschrijving)
gen bij: Y. Hendrickx, ar-
Bergen op Zoom.
lUIIIHIIIinilllHIUII
■iiineiiinnuiaiM
sruikers in SLUIS en AAP-
naart. zullen in onze opdracht
N-V- Gascom. onze gas-
voor het registreren van:
huishoudelijke gastoestellen*
dt gevraagd voor juiste ge-
ïestellen, want dit geeft later
igt U bericht over inruil- en
In elke gemeente komt een
Da Direkteur.
ndlaan in Oosterheide rust
mgeving, hebben wij nog
irekt te aanvaarden
ntrale verwarming en o.tft
te koop. in prijzen vanar
iklusief grond.
igen worden U gaarne, ge-
verstrekt door:
4»
Luitenant-kolonel J. C. var»
Woerden, de huidige commandant
van het Korps Commando Troe
pen is zelf een van de mannen van
het eerste uur, die tijdens de oor
log in Engeland hij No 2 Dutch
Troop kwamen. Overste van Woer
den diende als soldaat, later als
korporaal en sergeant in India, in
Engeland. Hij was hij degenen die
op 1 november 1944 bij Vlissingen
landden en nam deel aan de ge
vechten om Walcheren. In het
laatste stadium van de oorlog nam
hij deel aan de operaties van No 2
Dutch Troop aan het front tussen
Geertrufdenberg en Moerdijk.
Fel realistisch zijn de oefenin
gen die in de Rucphense hei en
elders de paraatheid van de „groe
ne baretten" op de proef stellen.
ROOSENDAAL Uit de bosrand, aan de overzijde van het moer, klinkt
het dreigend geratel van een zware mitrailleur. Hevige ontploffingen
werpen metershoge fontijnen van water en modder op. Het scherpe geknal
van handvuurwapens en vuilgrijze rookgordijnen maken het beeld com
pleet: „Moet je zien", zegt iemand, „een complete oorlogsfilm, helemaal
voor ons in elkaar gezet".
Uit een van de rookwolken springen plotseling een paar soldaten tevoor
schijn, gezichten zwart gemaakt, pistoolmitrailleur in de vuist, groene baret
op het hoofd. Uit de bescherming van het rookgordijn gekomen, staken ze
hun gebukte stormloop, werpen zich tussen heidestruiken en schieten de
wapens leeg op een denkbeeldige vijand, om hun kameraden te dekken
die slechts als grijze schimmen zichtbaar, kuchend en met brandende ogen
de in rook gehulde metershoge hindernis nemen.
De Commando's oefenen in de Ruc
phense heide en al is hun taak veran
derd sinds de tweede wereldoorlog,
toen de Groene Baretten hun legenda
rische raids hielden tegen de door de
vijand bezette kusten van West-Europa
verrichten zij nog altijd het zwaarst
denkbare veldwerk met een gemak en
een soeplesse die alleen maar opge
bracht kunnen worden door de sterk
ste en de best geoefende soldaten van
de Nederlandse krijgsmacht.
Nog steeds worden de Commando's
gekozen uit degenen die als hoogst ge
kwalificeerde dienstplichtigen uit de
keuringen tevoorschijn komen. Com
mando's zijn altijd vrijwilligers; dienst
plichtigen die iets meer willen dan die
nen bij infanterie, cavalerie of artille
rie. Degenen die zioh op hebben gege
ven voor het Korps Commando Troe
pen worden geseleoteerd uit de Keu
ringsklasse I, een groep die qua phy-
sieke en mentale eigenschappen slechts
tien tot twintig procent van de Neder
landse bevolking vertegenwoordigt.
De commandant van het Korps, lui
tenant-kolonel J. ,C. van Woerden zegt:
de Commando moet een hoog IQ heb
ben en hij,moeit fysiek en mentaal sterk
zijn. Heel vaak zijn het scholieren en
studenten. Ook vakspecialisten zoals
monteurs en bankwerkers. Dat hoeft
natuurlijk niet per se maar de hoge
eisen die gesteld worden aan de intelli
gentie van. de aspirant-commando
brengt het wel met zich mee".
Waarom die hoge IQ
„De commando-nieuwe-stijl opereert
in zeer klein verband. Een standaard
eenheid bestaat uit drie man. Zijn taak
Woensdag 22 en-vrijdag SI maart
vinden in Vlissingen en Roosendaal
herdenkingen en feestelijkheden
plaats i.v.m. het vijfentwintigjarig
jubileum van het Korps Comman
dotroepen.
Het programma voor 22 maart
luidt: 11 uur herdenking van ge
sneuvelde Commando's bij het mo
nument aan de haven. Toespraken
van commandant lt.-kol. J. C. van
Woerden, aalmoezenier Van de
Vrande en dominee T. van der
Hauw. Vlaggeceremonieel, dóden-
appél, Last Post en kranslegging.
De koraalmuziek wordt gespeeld
door de kapel van de Limburgse
Jagers. Na de plechtigheid is er
een ontvangst door het gemeente
bestuur van Vlissingen ten stad-
huize. Van 17-19 uur recipieert de
Korpsleiding in de Roosendaalse
schouwburg. Burgemeester J. P.
Godwaldt zal dan het model van
een Commandomonument aanbie
den.
Vrijdag 31 maart: 10-12 uur Ont
vangst te Roosendaal van 2000
Commando-reilniisten. Toespraken
op de kazerne door o.m. de eerste
commandant kapitein b-d. P. J.
Mulders van de nr. 2 Dutch Troop
Irlterrallied Commando, door de
eerste commandant van -bet Korps
commandotroepen res. kolonel J.
H. A. K. Gualtherie van Weezei en
lt-kol. H- J. de Koning namens
het voormalige regiment Speciale
Roosendaal van de reünisten.
Troepen. 14-15.30 uur défilé door
Vanaf 17 uur maaltijd en reünie op
de Engelbrecht van N-assaukazeme.
Het. défilé wordt begeleid door de
Koninklijke Militaire Kapel.
Om 20 uur zullen de Trommelae-
ren van Roesendaele, in samenwer
king met plaatselijke muziekgezel
schappen. op de Roosendaalse
Markt een grote taptoe houden.
ligt achter de vijandelijke linies. Er
wordt dus van hem initiatief vereist. Hij
moet zelfstandig beslissingen kunnen
nemen. Hij heeft geen rugdekking
waarop hij terug kan vallen, geen vert
bindingen met de eigen troep".
Sinds de minister van Financiën een
paar jaar geleden het snoeimes zette in
de krijgsmacht, zijn omvang en taak
stelling van het Korps Commando
Troepen gewijzigd. De Commando's
voelen de Operatie Chirurg nog als een
pijnlijk amputatie. Overste van Woer
den: „Ik denk niet graag terug aan die
tijd. Ik wil dat maar het liefste verge
ten". Het Korps werd van drie com
pagnieën terug gebracht tot één com
pagnie va-n rond 150 man. De verander
de taakstelling echter maakt van deze
ene compagnie een verbazend mobiel
en efficiënt wapen. De Commando
kwam van de operatietafel als een Su
per-verkenner. De compagnie maakt
deel uit van het parate Nederlandse Le
gerkorps. Zijn taak is het tot in details
aanvullen en bevestigen van informa
ties ovqr de vijandelijke sterkte, bewe
gingen en bedoelingen, die reeds met
andere verkenningsmnddelen zijn bij
eengegaard. De Commando is daarbij in
tegenstelling tot het verkenningsvlieg
tuig en de gewapende verkenningseen
heden van de landmacht, niet nacht-
blind. Integendeel: in de duisternis,
waarvan juist de vijand gebruik maakt
om zijn troepen te verplaatsen, voelt
de Commando zich als een vis in het
water. Zijn opdracht is misschien niet
meer zo spectaculair als in de dagen
van de raids op Dieppe, S'..-Nazaire en
Schevaningen. Maar in één opzicht is
er niets veranderd: -de moderne Com
mando opereert evenals zijn roemruch
te voorganger uit de Tweede Wereld
oorlog, in vijandelijk gebied, achter de
linies. In groepjes van meestal drie man
infiltreren zij in vijandelijk gebied,
richten er him waarnemingsposten in
en proberen hun werk zo geruisloos
mogelijk te doen. Belangrijkste doel is
niet op te vallen en zoveel mogelijk
gegevens verzamelen. Ook hierbij
heeft de Commando zijn hersens hard
nodig. Tijdens zijn opleiding heeft hij
a-an herkenning gedaan. Hij. moet al
het vijandelijk materieel kunnen her-
- -v*
ROOSENDAAL Wat de Mariniers zijn voor Rotterdam, dat zijn de Com
mando's voor Zeeland en Roosendaal. Zoals de Mariniers in Rotterdam hebben
de Commando's hun oorlogsmonument in Vlissingen en krijgen ze het in Roosen
daal. De korpscommandant luitenant-kolonel J. C. van Woerden zegt: „We on
derhouden zeer nauwe banden met Zeeland, vooral Vlissingen en Westkapelle,
de plaatsen waar in 1944 Commando's van No 2 Dutch Troop landden om Wal
cheren te helpen bevrijden. Symbool van onze verbondenheid met Zeeland zijn
de groene baretten die de burgemeesters van Vlissingen en Westkapelle als ere-
commando's mogen dragen. Ook de vorige commissaris van de koningin, wijlen
jhr De Caeembroodt was ere-commando, evenals de burgemeester van Roosen
daal".
- i 'aS
kennen en uit wat hij ziet zijn gevolg
trekkingen maken. Hij moet daarvoor
over een fotografisch geheugen beschik
ken. Handboeken en opschrijfboekjes
komen er uiteraard niet aan te pas tij
dens zijn missies.
Nu is het zo dat er geen enkele vij
and bereid is een stelletje Commando's
te laten rondsluipen op zijn terrein,
ook al doen ze het nog zo 'geruisloos'en
.bij voorkeur 's nachibs. De Commando
is hat doel wm soortgelijke soldaten uit
de vijandelijke rijen, een soort contra-
Commando's dus. Om deze tegenstan
ders te ontwijken en desnoods onscha
delijk te maken, om ónder alle omstan
digheden en voor onbepaalde tijd in
moeilijk en onbekend terrein te kun
nen leven en te overleven, krijgt de
Commando van 1967 nog steeds een
even zware basisopleiding als de man
nen die in '40-'44 eerden klaargestoomd
voor hun gevaarlijke nachtelijke missies
o$ het Europese vasteland. Die basisop
leiding duurt acht weken. De recruten
leven tijdens die periode zomer en
winter door in onverwarmde .tenten
op het terrein van de Engelbrecht van
Nassau-kazeme in Roosendaal. Dag in
dag uit worden ze wat in vaktermen
heet: afgeknepen. Ze worden ge
staald door hun meer dan sobere le
venswijze en gehard door het onophou
delijk jagen over de stormbaan. Ze zien
er allesbehalve stoer uit deze kerels.
Integendeel, maar dat hoort kennelijk
bij de training. „We ontnemen ze alle
persoonlijke charme" zegt een van de
officieren. ,,Het laatste restje dat zo'n
man nog ovér heeft, een aardige of in
telligente kop bijvoorbeeld, verdwijnt
wel door zijn hoofddeksel". Dat is een
tot muts gevouwen wollen sjaal: Inder
daad weinig flatteuémaar op de een
of andere manier praktisch en in elk
geval lekker warm. Naamloos opgegaan
in de groep ontwikkelt zich in elke
rekruut (die het volhoudt tenminste!)
een sterk gevoel van verbondenheid
met zijn makkers, welke tijdens het
verdere verloop van de opleiding nog
meer gepolijst, resulteertin de meest
opmerkelijke karaktertrek van de
Commando's: de Korpsgeest, allereerst
nodig om hun haast onmenselijk moei
lijke opdrachten t,ot, een'redelijk einde
te brengen. Die korpsgeest is zeldzaam.
Buiten het Korps -Commando's kom je
hem waarschijnlijk in die vorm alleen
maar tegen bij de onderzeedienst, on
der jachtvliegers en misschien ook bij
Korps Mariniers, dat overigens nauwe
banden met d? Commando's onder
houdt. Mariniers, bestemd voor bepaalde
taken krijgen in Roosendaal namelijk
een commando-opleiding.
Overste J. C. van Woerden: „Ongeveer
vijftig procent van de vrijwilligers valt
tijdens dé' opleiding af. De hardste klap
pen vallen in de tweede en derde weêk
van de basis-opleiding".
Sinds enige tijd krijgt elke Comman
do op de vliegbasis Gilkè-Rijen een pa
rachutisten-opleiding. De dropping is
een van de methoden om de Comman
do naar zijn operatieterrein te brengen.
Andere, veelvuldig, beoefende en in
oorlogstijd waarschijnlijk (zie Viet
nam) toegepaste methoden zijn: per
helikopter en 'over 'het waiber. Comman
do's hebben een kunstje dat ze in staat
stelt een rivier over te zwemmen om
met droge, kleren' en vjapens aan de
overkant te komen. Ze leren omgaan
met boten,- rotsen beklimmen, duiken
en werken in kikvorspak.
Waarom wordt een dienstplichtig re-
cruut vrijwillig Commando. Waarom
kiest hij dit harde en nu en dan ietwat
riskante leven boven een wat gemak
kelijker verblijf in de comfortabeler
kazerne waar de marsen wat korter
zijn en waar men nooit in het hartje
van de winter in een onverwarmde
tent hoeft te leven en waar ook de
stormbanen heel wat minder slopend
zijn Is het om met een groene baret-
indruk te maken op een meisje, op
vrienden of buren
Ik vroeg het aan een van die in
vormloze recrultenkledij gestoken aspi
ranten nadat hij hijgend entranspire
rend de laatste hindernis van de Roo
sendaalse stormbaan had genomen.
„Och" zegt hij, „misschien hoort dat in
druk maken er een beetje bij. Maar wat
mij het meeat interesseert' is het bewijs
en dé bevestiging van het feit dast ik
inderdaadsterk ben en gezond. Het is
fijn' als je na de keuring'merkt tot de
eerste selectie te horen, maar. het-be
wijs heb je pas als je de groene baret
op krijgt"...
Vijfentwintig jaar heeft Nederland
nu Cb'mmando's in het veld. Het. jong*
ste landmachtwapen met een veel
bewogen geschiedenis. Het Korps
Commando Troepen is van aanschijn
veranderd, heeft een geheel nieuwe
ta^k en is aanmerkelijk kleiner ge
worden. Wat gebleven is,js de trots
op de groene baret, de zelfverze
kerdheid en de wetenschap tot het
puikje van de krijgsmacht te beho
ren. Elke Commando werkt dagelijks
aan het in standhouden,en waarma
ken van dit imago. WIM KOCK
...M 1091*
rosmalen tel. 04192-293'
3 - 627.
BREDA Zolang de mensen oorlog voeren en dat is al héél lang
heeft de krijgskunde gewerkt met elite-eenheden, naast de grote for
maties die de slagvelden beheersten. Telkens en overal in de oorlogshis
torie duiken keurtroepen op, die door de eeuwen heen en onderling op
een bijna mystieke manier op elkaar lijken. Zij bezitten deugden van moed,
gehoorzaamheid en verstand. Hun functie in het geheel van de oorlog heeft
iets in zich van grootse heroïek, zoals in de riddertijd. Telkens onderschei
den zij zich, niet alleen door daden, maar ook door hun uitmonstering,
op essentiële manier van de grauwe uniformiteit der legers.
Sé*****'?
energie heeft
kt
wat er omgaat
r se moet.
„VREDERUST"
ruimschoots ontwikkel*])
correspondentie en t
rk verrichten.
zit is van een Mulo-diP1^
aal f 380,74 p.m. 21 en
Ad.junkt-Direkteur -Eco
&EDERUST" Halster
De bergjagers van Zwitserland heb
ben hun gemzeveertje, de Schotse
hooglanders hnn onpraktische fol
kloristisch kostuum, de Duitse keur
troepen hun zwarte uniformen; de
Japanse hun specifieke hoofddeksels
en de commandotroepen hun groene
baret.
Zij willen weten dat zij anders zijn
dan de gewone soldaat. Hun installa
tie tot „supersoldaat" is een ritueel'
dat veel dieper aangrijpt dan de op
name van een „gewone" soldaat m
een „gewoon" legeronderdeel. Men
zou van een initiatie kunnen spre
ken, waarbij de opname, in het korps
lijkt op iets dat een keuze voor het le
ven is. Een afzondering van de grote
massa, die men dient, maar niet
slaafs volgt. Het korps commandotroe
pen, ofschoon pas 25 jaar oud, draagt
in dit opzicht een traditie van ontelba
re eeuwen. De groene baret of het rid-
derschild in feite maakt het weinig
uit.
Bijzonder is wel, althans voor Neder
landse verhoudingen, het bestaan van
een Korps Commandotroepen in vre
destijd. De commando's horen bij de
oorlog, bij het grote gevaar, dat niets
ontziende moed en totale doodsverach
ting vraagt. De commando is geen ka-
zernefiguur. Daarom voelt hij zien
soms een beetje achteruitgezet. Zijn
zware lichamelijke en mentale trai
ning stelt hem in staat tot het verrich
ten van wapenfeiten die op vaandels
plegen te worden geborduurd. Maar in
vredestijd afgezien van rampen in
zo'n periode van niet-oorlog, hebben
zijn müitalre deugden iets afschrik
wekkends.
De commando moet men zien tegen
de achtergrond van zijn taak in oor
logstijd, met zijn ietwat geheimzinnige
bravour bij uiteenlopende opdrachten
die het moeten hebben van wat de
burger noemt: particulier initiatief.
Hij moet met zijn kleine eenheid
olievelden bezetten, vijandelijke tank
formaties lokaliseren, bruggen opbla
zen of duizenden mijlen door vijande
lijk gebied afleggen, eer hij zijn juiste
perspectief krijgt. Hij is de eenzame
wolf op de hoogvlakte: de tijger In de
jungle. Hij laat zich parachuteren of
springt van een rijdende trein. HIJ
leeft weken op een dieet van brandne
tels, zuring en vlees van een wilde
kat.
Maar men moet hem niet in parades
laten lopen met een vaandel waarop
alleen de medailles van succesvol uit
gelopen wandelmarsen- bevestigd zijn
Hij hoort bij het bloed en het vuur.
De Nedeidandse commandotroepen
dateren officieel van maart 1942. Toen
werd er in Engeland een intergealli-
eerde gevechtselite gevormd, in navol
ging van de Engelsen, die na hun ne
derlaag in Duinkerken begonnen wa
ren met het stichten'Van kleine, para
te eenheden die als, een soort gueril
la's op het Europese vasteland moes
ten worden losgelaten.
Deze eerste commando's (eenheden
van 530 man, onderverdeeld ln
„troops" van 85 man) hadden in 1942
al een korte traditie opgebouwd. In ju
ni 1940 ondernamen zij raids in de
buurt van Boulogne, op het eiland
Guernsey voor de Franse kust, in de
Lofoten bij Spitsbergen en in het mid
den-oosten.
Hun succes was telkens welsprekend
en dit nam toe naarmate de geallieer
den hun vijanden krachtiger te lijf gin
gen.
Commando's zijn ln principe vrijwil
ligers. Dat was zelfs zo in volle oor
logstijd, toen de verliezen hoog waren
•n da beproevingen zwaar.
Reeds in begin 1942 was het duide
lijk, dat de commando's een voorname
rol zouden gaan spelen aan het tweede
front, dat nog hoofdzakelijk in de ver
beelding van de generaals leefde. Com
mando's schenen als geschapen voor
het verrichten van overvallen en het
uitvoeren van acties achter de rug van
de vijand, in bezet gebied. Welnu
in Engeland trof men strijdvaardige
lieden van allerlei nationaliteiten aan.
Mensen die krachtens hun afkomst
vertrouwd waren met bepaalde front
sectoren. Uit deze mensen, aangevuld
met vechtjassen uit dé geallieerde le
gers, werd het eerste intergeallieerd
commando gevormd.
De eerste organieke Nederlandse
commandogroep stond in januari 1942
op papier klaar. Half juli was zij ge-
vechtsberedd. Zij zou worden ingezet
bij Noordwijk, doch deze overval werd
afgelast.
Maar intussen hadden de comman
do's al wereldgeschiedenis gemaakt.
In maart 1942 namen zij deel in een
gecombineerde operatie tegen de duik
bootbases en reparatiebedrijven op
Saint Nazaire, waarbij zij een afge
dankte torpedohootjager, die stampvol
springstof zat, als een drijvende mijn
op het grootste reparatiedok dat daar
gebouwd was, lieten alvarèn. Met het
oude schip vloog ook het dok de lucht
in, met medeneming van tientallen
Duitse officieren die dachten dat de
jager alleen een aanvaring had veroor
zaakt.
De commando's verloren 34 officie-
ren en 170 onderofficieren, korporaals
en minderen. Maar Duitsland had in
dat deel van de Atlantische Oceaan
geen dok meer, waarin' slagschepen
konden, worden gerepareerd. De ver
dere materiële schade was enorm. De
Nederlandse troep die aan deze opera
tie deelnam, had tot taak de vernie-
lingsploegen te beveiligen, terwijl die
geschutsopstellingen, duikbooton
derkomens en havenkranen opbliezen.
Duitsland reageerde als een getrei
terd dier. Het achtte na Duinkerken de
Engelsen uitgeschakeld. Maar achter
eenvolgens traden de commando's als
mysterieuze wrekers op al die plaatsen
op, waar de vijand kwetsbaar was. Zij
namen deel aan een gedeeltelijk mis
lukte overval op Dieppe, lieten zich' pa
rachuteren in Noorwegen en bliezen
een fabriek van zwaar water op, waar
door Duitslhnd voorlopig niet in staat
was om plutonium te vervaardigen.;
trokken naar Noord-Afrika en lieten
daar twee bataljons van de Herman
Goeringdivisie voor aap staan; gingen
vervolgens over tot acties in het Mid
den-Oosten en tenslotte ook in Zuid-
oost-Azië.
Zij speelden een zwijgendehoofdrol.
De verliezen die zij leden waren ver
schrikkelijk. Maar de uitwerking van
hun acties'niet minder. Duitsers, Ja
panners, Italianen en anderen wisten
langzamerhandwat het betekende als
men ergens een gewurgde of doodge
stoken wachtpost aantrof. De com
mando's! Zij werden een soort nacht
merrie.
Intussen was er voor de Nederlan
ders die van dit merkwaardige ver
bond deel uitmaakten nog geen enkel
groot wapenfeit geweest, dat voedsel
aan de nationale trots kon geven. Zij
hadden op veel plaatsen en bij tal van
acties een aandeel aan de strijd gele
verd. Wat- zij langzamerhand wensten,
dat was 'een kans om te tonen dat zij
voor niemand onderdeden.
Him kans kwam, toen de geallieerde
operaties zich op Nederland gingen
richten. Samen met de paratroops
sprongen zij uit de canvas-zweefvlieg-
tuigen boven Nijmegen en Arnhem in
september 1944. Hier ging hun activi
teit in het geweld van de massa ver
loren.
Toen kwam Walcheren, De nr 4-
commandobrigade, waarbij de Neder
landse nr 2-t.roop was ingedeeld, kreeg
gelegenheid de spits af te bijten bij de
aanvallen op Vlissingen en Westkapel
le en Domburg.
Het was een operatie, die de aanval
lers enorme verliezen kostte, maar
waarbij de Nederlandse „troop" alle
gelegenheid kreeg zich als elite-eenheid
te onderscheiden. Na een gevecht van
drie dagen tegen een overmachtige
Duitse vijand, konden de Nederlandse
commando's zeggen: „Wij 'hebben ons
wapenfeit"!
Tot aan het eind van de oorlog ble
ven zij actief betrokken bij de bevrij
ding van Zuid-Nederland en nog later,
bij de bezetting van West-Duitsland.
Maar een Saint Nazaire, een Dieppe
en een Tobroek zouden er in deze oor
log niet meer zijn. De nr-2 troop werd
ontbonden. Een deel ervan trok als
vrijwilliger naar Colombo, om het
„Korps Insulinde" dat daar werd opge
bouwd. te versterken. De taak van dit
korps was, de Japanners, die nog over
al in het oosten grote garnizoenen had
den, te bestrijden. Maar ook hier
bracht het slagveld geen roem. De
atoombom produkt van vernuft
overtrof in resultaat alle daden van
moed en durf. Het Korps Insulinde
werd opgeheven. Er waren in totaal
147 acties geweest, waarbij comman
do-eenheden hun werk hadden gedaan.
In oktober 1945 werd er in Bloemen-
daal een „Stormschool" geopend, waar
oud-commando's als instructeur een
nieuwe taak vonden. Hieruit is het hui
dige Korps Commandotroepen voortge
komen. Intussen deed zich echter een
merkwaardige ontwikkeling voor. In
Indonesië ontstond een afzonderlijke
eenheid, ook getooid met groene baret
ten,' die zich voorzag van de naam
„Korps Speciale Troepen". Hun com
mandant was de legendarische houw
degen, kapitein Raymond Westerling.
Dit KST was krachtens aard en
werkwijze ook een soort „troop", naar
Engelse maatstaven, maar hun wapen
feiten (de verrassende bezetting van
de olievelden van Djambi op Sumatra;
de zuivering van West-Celebes, de zui
veringsacties op Java) worden door de
„Commando's van Roosendaal" toch
apart gewaardeerd, alsof zij prestaties
van verre neven en niet van broeders
waren
Niettemin speelt in de geschiedenis
van het Korps Commandotroepen, het
Indonesische hoofdstuk mee. In Indo
nesië opgeleide commando's kwamen
na de souvereiniteitsoverdraeht aan
Soekarno c.s., het huidige korps ver
sterken.
Maar van de geur van barre roman
tiek die zij van overzee meebrachten
is in de Roosendaalse kazerne niet veel
meer terug te vinden. Het verenigings
blad van de commando's, „De Groene
Baret" laat alles na. dat tot verheer
lijking van Westerlings KST zou kun
nen leiden.
Zo wekt het Korps de indruk, braaf
jes geïntegreerd te zijn in de Neder
landse krijgsmacht. Maar wie scherper
toekijkt en oog heeft voor het verleden,
die weet 'dat deze elitegarde van van
daag op morgen een elan kan demon
streren, dat bepaald bovenmiddelma-
tig 1».
Dat is gebleken bij het grootste wa
penfeit van de commando's: hun zelf
opofferende, waanzinnig-dappere
reddingsactie tijdens de overstromings
ramp. Van wrekers werden zij redders.
Een standbeeld in Heiningen herin
nert daar nog aan. Maar in het vaan
del van de commando's staat die
plaatsnaam niet.
TOM KOOPMAN
