CORDOBES
Onmogelijke
matador als
romantische
held
VéGé maakt
Noörion
nylons
m
59
PRIJS!
1.95
1651
Britte
klant
extra
50
Nederlc
nog dr
voor I
MANUEL GAAT;
MANUEL BLIJFT
Deze week
elk 2® paar
15 5;
ST1241
59
69
LORD Wh
Vq sco mij o vei
HET was een waarschuwing van
de voorzienigheid", zei Ma
nuel. „Vanochtend om drie uur
werd ik wakker en ik wist dat ik
ermee moest ophouden. Onmiddel
lijk heb ik besloten mijn terugtrek
king uit de arena aan te kondigen.
Dit besluit is evenals alle andere
die ik neem, definitief en onherroe
pelijk".
STERKE BLIKOPENER
Vileda zemen 3.95
Vruchten
dessert
85
FIJNE VLEESWAREN
KERS-VERSE DIEPVRIES:
WESSA EIEREN
COCKTAILWORST
WASHANDJES
KAAS belegen
250 gram 119
MOKKA
LIKEURTJES I
KOMKOMMER
SCHIJVEN
89
PAASBROOD
CH0C0R0L
FONDANT
CHOC. HAASJB
HAAGSE LEVERWORST 73 4>J|E
VARKENSLAPPEN 31g
ONTBIJTSPEK 104
RUNDER- P0ULET 2434>|pi
1.09
0.50
geldleningen
14
IMPRESARIO'S
METSELAAR
SPROOKJE
LINARES
LEERSCHOOL
PERSOONLIJKHEID
1
5 GRATIS DINERZEGELS VOOR HET GRATIS PAASDINER
78-10°/o= lö zegels
90 100/o= 10
geld
zegels
?8-10°/o 4r
de Luxe120-10°/o
geld
zegels
geld
zegels
205
geld
zegels
hlSfe r:
m S
bij elk blik VéGé groenteconserven nu
fris, lekker
koekje
250 gram
100 gram Paasbonbons
de Luxe 75-10°/o
VéGé schuimeitjes 1-* geid-
I I zegels
per zak 55 -10°/o
ivlees
79 10°/o
100 gram rookvlees -in geld-
EU zegels
elk
TWEEDE
paar
HALVE
prijs
3A pot
15
Kamerbreed
o>,
^hkalonL\
DUUR
Seriën neem
van
1
DAGBLAD DE STEM VAN WOENSDAG 8 MAART 1967
(Van een onzer verslaggevers)
De aanwezige journalisten keken
alsof ze het in de stad van het reuk
water hoorden donderen en dat
wil wat zeggen wanneer je helemaal
in de Zuidspaanse plaats Córdoba op
een stoel zit. „Is het waar, maestro?"
vroeg één van hen bedeesd, maar
de anderen struikelden al over elkaar
heen om als eersten bij de telefoon
te komen en de wereld kond te doen
van het schokkende nieuws. Manuel
Benitez, bijgenaamd El Cordobés, de
man uit Córdoba, Spanjes meest ge
ruchtmakende en best betaalde stie
renvechter had besloten de degen
voorgoed in zijn schede te laten
zitten.
Dat was pas nieuws. Zelfs de Neder
landse dagbladen namen het op hun
voorpagina's mee. Compleet met foto
van een lachende Benitez die zich ont
deed van zijn ..varkensstaartje", het
insigne van de doder. Dit gebaar werd
door honderd-duizenden Spanjaarden
geïncasseerd met wanhoop in het
hart, een brok in de keel en een
rouwband om linker- of rechterarm.
Vele Spaanse dagbladen schreven
met ingehouden en dus gepaste pat
hos dat men hiermee afscheid moest
nemen van de moedigste matador al
ler tijden.
Het was, zoals Shakespeare al zei,
veel leven om niets.
Vijf dagen na het onheilsbericht leg
de Manuel Benitez de volgende ver
klaring af. „Ik ben van gedachten ver
anderd. Ik blijf. Zondag 5 maart begin
ik het nieuwe seizoen met een gevecht
in de arena van Castedlon de la Plana.
Dit besluit is, als alle andere die ik
neem, definitief en onherroepelijk".
Waarschuwing o I geen waarschu
wing van de voorzienigheid, El Cor
dobés heeft zijn hart voor de bevelen
van hogerhand gesloten en zijn oor te
luister gelegd bij tien Oppermachtige
impressarios. De heren die hun scep
ter zwaaien over alle plazas de toros
in Spanje rinkelden met hun bui
dels en streelden Manuel's eergevoel.
Ook zij waren zich lam geschrok
ken van de Droeve Tijding dat £1
Cordobés, dit Godsgeschenk aan de
massa, nooit meer zijn tra je de lu
ces, zijn „lichtjespak", zou aantrek
ken omdat hij *s nachts wakker was
geworden met een griezelig voorge
voel" in zijn ziel. „Misschien heb je
slecht gegeten", zeiden de impres
sarios. „Misschien was het een glas
koppige wijn teveel, de avond tevo
ren"? En zij herinnerden hem aan de
negentig contracten die reeds getekend
waren. Zij spraken luchtig en losjes
over het absolute record van 111 cor
ridas dat El Cordobés als eerste en
enige matador in de geschiedenis had
gevestigd, twee jaar geleden, en zij
zeiden dat er maar één grote torero
was die dat record zou kunnen breken,
dit jaar nog, het onvergetelijke jaar
1967. Die torero was Manuel Benitez.
bijgenaamd El Cordobés.
Toen grepen de impressarios hun
kladblokjes en hun gouden vulpen
nen en ze krabbelden cijfers en nog
eens cijfers op papier. Dit zijn de fei
ten, zeiden ze. Niet naleving van de
reeds gesloten contracten betekent een
inkomstenderving voor u, Meneer Be
nitez, van acht-en-een half miljoen
gulden. Of daaromtrent.
Deze week legde El Cordobés zijn
nieuwe verklaring af. ,,Ik blijf" zei
hij. De impressarios zeiden niets maar
iedereen weet nu dat de inkomsten
van El Cordobés in het onvergetelijke
jaar 1967 aanzienlijk hoger zullen lig
gen dan de 8,5 miljoen gulden diie hij
verdiend zou hebben wanneer hij niet
definitief en onherroepelijk had beslo
ten zijn degen (tijdelijk) op te bergen
zijn verlangen, zijn wens, zijn
zijn dadendrang, zijn passie
hoop,
Hij zat er al jaren mee. Sinds zijn
veertiende, toen hij wees was gewor
den, trok hij op met het nooit uitdun
nende legertje Spaanse jongeren, die
geen dak boven him hoofd kennen,
die alleen of in groepjes van twee of
drie langs de wegen trekken, die hun
karige bezittingen in een zak op hun
rug meedragen, die allen en ieder voor
zich één kostbaar kleinood koesteren
en bewaken, namelijk hun zelfver
vaardigde muleta, en die men male-
tillas noemt. Valiesdragertjes.
Maletillas noemt r^en in Spanje de
jongens, diie altijd onderweg zijn, die
zich alles ontzeggen en die de groot
ste risico's durven nemen, soms jaren
achtereen, omdat zij slechts één we
zenlijke honger willen stillen: de hon
ger naar triomf: de roem in de are
na.
Maletillas zijn jongens die zich on
derling oefenen in de zeer moeilijke
en hoogst ingewikkelde muleta passen
waarbij ze om beurten als aanvallen
de stier fungerep. Het zijn de jongens
die in Spanje's slachthuizen permissie
vragen de doodsteek te oefenen op af
gekeurde voor de slacht bestemde,
vechtstieren; het zijn jongens die da
genlang over de landerijen van een
ganaderia (vechtstieren-fokkerij) zwer
ven om van ver af de eigenaar
digheden en reacties van iedere stier
te bestuderen; het zijn de jongens die
zich 's nachts op de graasgronden wa
gen aan de zogeheten „maanlicht-ge
vechten" met een bij de kudde wegge
lokte stier; een levensgevaarlijke be
zigheid. Levensgevaarlijk omdat het
zicht voor stier en maletilla slecht is
en omdat de ongeoefende jongen in de
stier een geboren doder tegenover
zich krijgt, een snel, trefzeker, onbe
vreesd en moordzuchtig beest.
Wie is El Cordobés? Een stieren
vechter, jawel, maar géén gewone.
Da's duidelijk. Men moet, bijvoor
beeld, de Nederlandse olezierreiziger
naar Spanje nog vinden die El Cor
dobés niet heeft zien vechten of die
er niet van droomt hem eens te mó
gen zien vechten.
Vijf jaar geleden was dat anders
Vijf jaar geleden had geen Nederlan
der ooit van ene Benitez gehoord. De
Spanjaarden wèl, vanzelf maar die
kenden hun pappenheimer toen ook
nog maar net. En alle jaren van zijn
leven daarvoor was Manuel Benitez
gewoon een hongerlijder, een dief en
een zwerver.
Hij stond ingeschreven als metse
laar, verdiende in topweken één gul
den en tachtig cent per dag. maar
doorgaans zat hij zonder werk. Manu
el was namelijk een dromer, een zie
ner, een gedrevene. Hij kon niet schrij
ven en niet lezen, maar hij kon wel
in de dag van morgen kijken; een dag
die eens zou komen. Hij was, kortom,
een gesjochten jongeman met aspira
ties. Manuel moest en zou een be
roemd stierenvechter worden. Dat was
De nieuwe „klassieke" groot
heid in de Spaanse arena's: Se
bastian Palomo Linarestijdens
één van zijn ereronden, na het
gevecht, zijn kostuum besmeurd
met het bloed van de stier; in
zijn rechterhand de staart en in
zijn linker beide oren van de
overwonnen tegenstander: de
hoogste onderscheiding die een
stierevechter kan verwerven.
dat hem roem had moeten brengen
Politiemannen namen Manuel mee
en sloten hem in het gevang, de plaats
voor alle wetsovertreders in Spanje
die hun boete niet kunnen betalen. De
rest klinkt als het begin van een
sprookje, want reeds na een paar da
gen werd Manuel Benitez vrijgelaten.
Zijn boete was betaald door een im-
pressario. De man had van het geval
gehoord en wilde wel eens een gok
je wagen met zo'n overmoedige ma
letilla.
Manuel kreeg een contract en een
goedkoop stierenvechterskostuum,
zijn eerste traje de luces. Zijn droom
begon werkelijkheid te worden. Hij
mocht zich novillero noemen. Een
maand later lag hij zwaargewond in
het ziekenhuis.
greintje kracht of controle. En met de
degen is hij een kluns.
Hoe bestaat het dat zo'n povere en
volgens sommigen zelfs onwaardige
matador een dergelijke, ronduit ver
bijsterende populariteit bezit en be
houdt? Hoe is het mogelijk dat deze
man, die in een tiental andere mata
dores zijn meesters moet erkennen,
als 's werelds best betaalde stierendo-
der een honorarium kan vragen van
54.000 gulden per gevecht?
Het Spaanse publiek bejubelt ook
andere matadores. Zijn jongste idool
is de 18-jarige Sebastiaan Palomo, Li
nares"; een klein, slank knaapje met
een babysmoeltje dat vorig jaar mei
reeds, als hoogst genoteerde novillero,
mocht „doctoren" tót matador de to
ros. De jongen bezit een perfecte
techniek gekoppeld aan een grote
waardigheid en hartstocht en daarom
hopen vooral de aficionados het te be
leven dat ze Linares" en El Cordo
bés eens samen, in eenzelfde pro
gramma, te zien zullen krijgen. Want
de twaalf jaar jongere Sebastian, nog
bijna een kind, kan de vereerde Ma
nuel en de massa's een lesje geven
m waarachtige corridakunst.
Het succes van El Cordobés is wel
licht met het succes van zo'n jongen
als „Linares" te verklaren. Reeds nu
wordt „Linares" door de kenners be
schouwd en geprezen als een meester
ln het vak en inderdaad, toont hij, als
alle ware meesters, vroeger en nu.
een kwaliteit apart die men klasse
(ADVERTENTIE)
Manuel Benitez is maletilla geweest,
met tussenpozen, en als alle maletil
las probeerde ook hij op zekere dag
het geluk te forceren. Het gebeurde
tien jaar geleden. In Madrid. Tijdens
een corrida sprong de 20-jarige Manu
el met zijn zelfgemaakte muleta de
befaamde rode doek de arena bin
nen. Hij glipte tussen de grijpvingers
van arenapolitie en optredende tore
ros door en kon toen alleen nog maar
hopen dat er, ergens op de tribunes,
een impressario zou zitten die zag hoe
beheerst en gracieus en moedig-supe
rieur hij de aanvallende stier dicht
aan zijn lichaam voorbij lokte met
geen andere manoeuvre dan de lei
dende beweging van de muleta.
De stier viel aan en Manuel kwam
precies tussen de horens terecht. Hij
werd opgegooid, smakte meters ver
der tegen de grond en is vandaag de
dag nog dank verschuldigd aan de
toeschietende torero's, die de stier met
hun lila-en-gele capes tegen de snuit
wapperden om hem in zijn aanvals-
woede af te leiden, zo kon de half
versufte maletilla ontsnappen aan de
dodelijke horenstoten van het beest.
Novilleros zijn officieel erkende
leerling-vechters. Zij treden op tijdens
de overal in Spanje georganiseerde
novilladas, waarin zij novillos, jonge
stieren, moeten bevechten. Volgens de
letter mag een novillo nooit ouder zijn
dan drie jaar, maar zeer vele novillos
die de arena binnenkomen blijken
vier- of vijfjarige, volwassen stieren
te zijn die om één of andere r^den
zijn geweigerd voor een gevecht, waar
bij de volleerde en plechtig geïnaugu
reerde matadores de toros optreden-
Voor de leerling-vechte- s zijn deze
novilladas dan ook een bikkelharde,
riskante maar onontkoombare leer
school. Iedere matador draagt .op zijn
lichaam de littekens van zijn moeilij
ke en gevaarlijke kunst. Sommige ma
tadores vinden in de arena de dood.
Maar de meeste doden en gewonden
vallen tijdens de novilladas, waarin de
leerlingvechters wijzer en deskundiger
moeten worden van hun eigen fouten
die prompt en elke keer weer worden
afgestraft door hun tegenstanders: de
stieren.
Daarom geldt in Spanje niet voor
niets de stelregel dat een novillero
waard is tot matador de toros te
worden bevorderd wanneer hij zijn
portie novilladas heeft overleefd.
Voor Manuel Benitez is het een
langdurige en onvoorstelbaar harde
leerschool geworden. Hij heeft er vijf
volle jaren over gedaan. Tijdens deze
slopende periode belandde hij om de
haverklap in het ziekenhuis. Steeds
weer herstelde hij van zijn verwon
dingen, hem toegebracht door de diep
in het vlees borende en rijtende ho
rens van de stier, en hardnekkig bleef
hij terugkeren naar de arena met het
voornemen en de hoop de moeilijke
kunst van het stierevechten onder de
knie te krijgen.
Tenslotte telde hij alle vrees en pijn
en littekens en mislukkingen bij elkaar
op om tot de slotsom te komen dat
hij het nooit zou leren. De techniek
was hem te ingewikkeld de kennis
van de stier te duister. Manuel Beni
tez, inmiddels door een impressario
omgedoopt tot EI Cordobés, besloot
dat hij genoeg had aan zichzelf èn aan
zijn hart vol moed en dat hij de wet
ten en regels van het stieregevecht
maar aan zijn zapatillas moest lappen
Toen gebeurde het wonder.
Vijf lange jaren neeft El Cordobés
nodig gehad zijn dromen als novillero
uit te bannen en zichzelf te accepte
ren, in heel zijn beperktheid. Tijdens
het seizoen van 1962 was het zover en
vanaf dat ogenblik veroverde hij stor
menderhand het publiek, dat hem
voordien had bespot en uitgefloten
Zijn zelfontdekking schonk hem eer
oeverloos vertrouwen en op dit funda
ment geplant oefende zijn persoonlijk
heid een magische aantrekkingskrach
uit op de grote massa.
El Cordobés kon het jaar 1962 af
sluiten als Spanjes populairste en
best betaalde novillero. Reeds het jaai
daarop werd hij geïnaugureerd als
matador de toros en ook in dit selecte
gezelschap van de ware artiesten en
grootmeesters wist hij zichzelf, zijn
roem en zijn groeiende waarde te
handhaven. Óveral waar hij verscheen
trad hij op voor uitverkochte plazas
en elk gebaar van hem, iedere actie
met de stick, werd beloond met jubel-
olé's en ovaties van een publiek, dat
het oeroude ritueel van het stierege
vecht als een orgie beleefde.
Nog steeds worden de massa's hys
terisch wanneer El Cordobés het goud
gele strijdperk betreedt en nog steeds
staat de minderheid der deskundige
aficionados voor een raadsel. Deze
door de wol geverfde aficionados, de
échte liefhebbers en kenners van de
tauromachie (de wetenschap en de
kunst van het stieregevecht) zien im
mers met eigen ogen dat El Cordobés
een onmogelijke matador is. Hij is
een moedig man, dat wel.. En het
staat buiten alle kijf dat hij dichter op
de stier durft vechten dan de meeste
matadores, terwijl hij de ijzingwekken
de risico's blijft nemen met om zijn
lippen de glimlach van pure minach
ting voor het gevaar. Maar het is ook
een feit dat hij naast zijn moed niets
anders bezit dan een minimale tech
niek. Zijn cap a-repertoire is nihil. In
zijn werk met de muleta steekt geen
Nog nooit heeft El Cordobés met één degenstoot
wordt hem door zijn bewonderaars gaarne vergeven.
een stier correct kunnen doden, maar deze zwakte
noemt. Deze klasse stelt tiem in staat
van elk gevecht zowel een spektakel
te maken als een intens drama. Het
is een emotionele kwaliteit die aan
zijn gratie, moed, zelfbeheersing,
technische perfectie, stijl, maar voor
al ook aan zijn merkbare ernst een
extra waarde verleent.
Bij El Cordobés ontbreekt, merk
waardig genoeg, deze klasse. Het eni
ge wat hij meebrengt, de arena in, is
zijn formidabele moed èn een onge
hoord, impulsief, volstrekt persoonlijk
gedragspatroon. Hij handhaaft het
stieregevecht als spektakel, maar hij
weet het nooit te verheffen naar dra
matisch niveau. Zijn tekort aan tech
niek, zijn minachting voor regels en
wetten, zijn geweldige bravour en zijn
opmerkelijke agressiviteit maken van
het Spaanse nationale feest van de
moed een komedie.
El Cordobés doet met en tegenover
de stier precies wat hem ter plaatse
in de kop schiet en goeddunkt. Hij
doet dit spontaan, met heel de inzet
van zijn onmiskenbaar sterke per
soonlijkheid. Vechten komt bij hem
altijd neer °P waaghalzerij, onortho
dox gedrag en clownerie. Dit is altijd
gemeend en authentiek en daarom
wordt hij door de massa's bejubeld.
El Cordobés ligt aan het grote hart
van het grote publiek gedrukt omdat
de mensen in hem een nieuw type
van de romantische held herkennen.
Hij zwemt als het ware tegen de
stroom op. Zijn vaste wil triomfen
te vieren als matador zijn onblusbare
moed die hem steeds weer het spel
met de dood indrijft en zijn onvermo
gen een „klassieke" stierenvechter te
kunnen zijn hebben hem zichzelf doen
vinden. Dat is hem en het grote
publiek genoeg.
Elke ontmoeting met de stier is voor
hem in feite een gevecht tegen zich
zelf om zichzelf te kunnen blijven en
de menigten die de plazas de toros be
volken weten, uit ervaring, wat het be
tekent als massamens te moeten le
ven, in uniformiteit en conform de re
gels.
Deze ervaring wordt misschien
nooit bewust overdacht, maar van
uit deze ervaring wordt wèl gerea
geerd, De massa's bejubelen El Cor
dobés en voeren hem van triomf naar
triomf omdat hij, voor deze massa
de triomf van het individu belU
chaamt.
Om zijn totaal persoonlijke bravour
wordt hij toegejuicht en daarom ook
vergeeft men hem, bij voorbaat, zijn
enorme tekortkomingen als torero.
Men zal het hem zelfs vergeven wan
neer thans mocht blijken dat zijn aan.
gekondigde en vijf dagen later herroe
pen terugtreding niets anders dan een
stunt is geweest. Een stunt om zijn
vermogen van dertig miljoen gulden
nog méér te spekken.
De honderdduizenden zullen het hem
vergeven omdat de held zelf hun droe
fenis over het niet te bevatten verlies
heeft weggenomen. Zij zullen het zien
als een nobel gebaar van trouw, als
een daad van zelfoverwinning. En
misschien bidden sommigen van hen,
in stilte, dat het inderdaad maar een
glas koppige wijn is geweest.
En géén waarschuwing van de voor-
zienigheid. Want die kan niemand
straffeloos in de wind slaan.
Zelfs El Cordobés niet.
n«g,el bij 2 dozen VéGé schoencrème i g geid-
nEG2EL bij 250 gr. VéGé chocoladekorrels -i o
nEG3EL bij 50 VéGé wasknijpers on
negel bij 4 rollen Caspo toiletpapier nn
nEG5EE bij 5 pakjes VéGé margarine nc
■t
elegante sterke wandelnylons
sierlijke soepele avondnylons
en natuurlijk in de mode
kleuren van nu
-10%
lOst
y\ gratis
<1> diner
s'' zegel
"gratis
4±\ diner*
V ZEGEL
Lola
3 stuks
gratis
<1v diner-
n/ zegel
100 gram
per stuk 2081
per stuk
kipjes/eitjes *p|
100 gram t»I
10%
9 geldzegels
150 gram vv|
10%
20 geldzegels
150 gram
Lemals 350 gram
150gram -- -----
330 gram
1 kilo bananen
1 zak a 2'/? kilo
aardappelen
«MJSJ
(ADVERTENTIE I
EEN KEIJZER TAPIJT
vanaf
26
POSTBUS 39 - H1LVERSUIV
AMSTERDAM (ANP) Steeds
Nederlanders brengen een bezoe
de Verenigde Staten, hetzij zuiver
lijk, hetzij voor vakantie of ge<
neerd. In liet afgelopen jaar bezi
28,232 Nederlanders de nieuwe v
Dit is in vergelijking met het
daarvoor, toen 24.849 personen de o
overstaken, een stijging van 13,6
cent.
Dit deelde de regionale directeu
United States Travel Service in N
land, John R. Jaeckel, die iets mee
i jaar geleden naar Nederland
het bezoek aan de Verenigde i
onder de Nederlanders te stimu
mede.
De 47-jarige Jaeckel, die zijn ka
lieert m het Amerikaanse consul a
neraal in Amsterdam en tevens i
genwoordiger is voor België en
l xemburg, constateert dat de Nede
oer veel reislustiger is dan zijn
naburen, in 1966 was het aantal
gische bezoekers (9.640) slechts 0,9
hoger dan in 1965 (9.551), Ir.
xemburg is het aantal zelfs met
procent gedaald (vorig jaar 376
jaar daarvoor 433).
volgens de heer Jaeckel heeft 85
cent van de ruim 28.000 Nederlan
Jaar naar Amerika gir
XX gemaak.t van het vliegtuig.
Hflav l?m<VJSen' ^een voor vak;
EPwL-,erem»de Staten ®aat
Sermg. Driekwart gaa
ÏrSS' fC0Tbineren hun «rk
"Er bestaat nog een grote
lJb ,V°0r Amerika". "'dus
"tcn eerste kijkt men
W de overtocht en ten tweede
dc Amerikaanse dollar erg
hemam^a herenigde Staten zijl
va-se artikli l' dan men d'
P» dSin ATZ1Jn zelfs veel
«■aardige h"+ Nederland. Voor
Amlriiil™lace°mmodatie ho
We'i dan in f! met. meer
!e» voor het E"r°Pa- Dd 1
'«eenheden eten' Er zi->r-
■naaltiid t-L wfar men een
15 gulden liSen Vanaf
&neluxbï?,ft de overtocht wijst
langs ^tegenwoordige!- op de
"««rtoorlfeT1;^ lATA-bepalin
«Seveer t i S® mogelijk is om s
.«er f i.,n„ vakantjetrip
enieae staten
drem
de
op
v
duu
zijn vol;
denkt,
goec
r gé
hoeft
.eer te
geldt e
goede
wa
orugei
I WffevPfJ 'J""* ?,ans m
I v%tuiP n J J een vakanl
toaken _?e Verenigde
f Ook'het hotelkosten
Wkoper ln Amerika
I'S
curtms
ieder
J^an een onzer ver
Se taeR!f m Met één
heeft ae ou<1-r E. Jong
lV»»«teTvanTraad
'feut n b' en w.
"vil
i 0öUrent <jP
t,eutai OVername
^aSC0hiii8arandeer<b
j5 3 v- en 1
verslaggevers)
stem v
en teg
van Heerl
aangenom
een vei
a
1 sluitende' dat in
'f«ter"d® p5?t op
h&meesterWrI:den'
- van V.V.X1
aue geldleningen
hypotheekrechten
van de raad k
overweging dat
oenvreermogelijki
zou vergrote
*«wi^k me
avu een as
beheer ga
eerste ja
.-*en, zei bi
te meer da
"i-kosten g
overweging dat
in
tuitende at in 1
laster drsP?.s.t °ple
hiaakt
extra-]
deelde bij
mee, d
voorstel mee," i
■odileurenvergader
orden voortgezet.