CORDOBES Onmogelijke matador als romantische held VéGé maakt Noörion nylons m 59 PRIJS! 1.95 1651 Britte klant extra 50 Nederlc nog dr voor I MANUEL GAAT; MANUEL BLIJFT Deze week elk 2® paar 15 5; ST1241 59 69 LORD Wh Vq sco mij o vei HET was een waarschuwing van de voorzienigheid", zei Ma nuel. „Vanochtend om drie uur werd ik wakker en ik wist dat ik ermee moest ophouden. Onmiddel lijk heb ik besloten mijn terugtrek king uit de arena aan te kondigen. Dit besluit is evenals alle andere die ik neem, definitief en onherroe pelijk". STERKE BLIKOPENER Vileda zemen 3.95 Vruchten dessert 85 FIJNE VLEESWAREN KERS-VERSE DIEPVRIES: WESSA EIEREN COCKTAILWORST WASHANDJES KAAS belegen 250 gram 119 MOKKA LIKEURTJES I KOMKOMMER SCHIJVEN 89 PAASBROOD CH0C0R0L FONDANT CHOC. HAASJB HAAGSE LEVERWORST 73 4>J|E VARKENSLAPPEN 31g ONTBIJTSPEK 104 RUNDER- P0ULET 2434>|pi 1.09 0.50 geldleningen 14 IMPRESARIO'S METSELAAR SPROOKJE LINARES LEERSCHOOL PERSOONLIJKHEID 1 5 GRATIS DINERZEGELS VOOR HET GRATIS PAASDINER 78-10°/o= lö zegels 90 100/o= 10 geld zegels ?8-10°/o 4r de Luxe120-10°/o geld zegels geld zegels 205 geld zegels hlSfe r: m S bij elk blik VéGé groenteconserven nu fris, lekker koekje 250 gram 100 gram Paasbonbons de Luxe 75-10°/o VéGé schuimeitjes 1-* geid- I I zegels per zak 55 -10°/o ivlees 79 10°/o 100 gram rookvlees -in geld- EU zegels elk TWEEDE paar HALVE prijs 3A pot 15 Kamerbreed o>, ^hkalonL\ DUUR Seriën neem van 1 DAGBLAD DE STEM VAN WOENSDAG 8 MAART 1967 (Van een onzer verslaggevers) De aanwezige journalisten keken alsof ze het in de stad van het reuk water hoorden donderen en dat wil wat zeggen wanneer je helemaal in de Zuidspaanse plaats Córdoba op een stoel zit. „Is het waar, maestro?" vroeg één van hen bedeesd, maar de anderen struikelden al over elkaar heen om als eersten bij de telefoon te komen en de wereld kond te doen van het schokkende nieuws. Manuel Benitez, bijgenaamd El Cordobés, de man uit Córdoba, Spanjes meest ge ruchtmakende en best betaalde stie renvechter had besloten de degen voorgoed in zijn schede te laten zitten. Dat was pas nieuws. Zelfs de Neder landse dagbladen namen het op hun voorpagina's mee. Compleet met foto van een lachende Benitez die zich ont deed van zijn ..varkensstaartje", het insigne van de doder. Dit gebaar werd door honderd-duizenden Spanjaarden geïncasseerd met wanhoop in het hart, een brok in de keel en een rouwband om linker- of rechterarm. Vele Spaanse dagbladen schreven met ingehouden en dus gepaste pat hos dat men hiermee afscheid moest nemen van de moedigste matador al ler tijden. Het was, zoals Shakespeare al zei, veel leven om niets. Vijf dagen na het onheilsbericht leg de Manuel Benitez de volgende ver klaring af. „Ik ben van gedachten ver anderd. Ik blijf. Zondag 5 maart begin ik het nieuwe seizoen met een gevecht in de arena van Castedlon de la Plana. Dit besluit is, als alle andere die ik neem, definitief en onherroepelijk". Waarschuwing o I geen waarschu wing van de voorzienigheid, El Cor dobés heeft zijn hart voor de bevelen van hogerhand gesloten en zijn oor te luister gelegd bij tien Oppermachtige impressarios. De heren die hun scep ter zwaaien over alle plazas de toros in Spanje rinkelden met hun bui dels en streelden Manuel's eergevoel. Ook zij waren zich lam geschrok ken van de Droeve Tijding dat £1 Cordobés, dit Godsgeschenk aan de massa, nooit meer zijn tra je de lu ces, zijn „lichtjespak", zou aantrek ken omdat hij *s nachts wakker was geworden met een griezelig voorge voel" in zijn ziel. „Misschien heb je slecht gegeten", zeiden de impres sarios. „Misschien was het een glas koppige wijn teveel, de avond tevo ren"? En zij herinnerden hem aan de negentig contracten die reeds getekend waren. Zij spraken luchtig en losjes over het absolute record van 111 cor ridas dat El Cordobés als eerste en enige matador in de geschiedenis had gevestigd, twee jaar geleden, en zij zeiden dat er maar één grote torero was die dat record zou kunnen breken, dit jaar nog, het onvergetelijke jaar 1967. Die torero was Manuel Benitez. bijgenaamd El Cordobés. Toen grepen de impressarios hun kladblokjes en hun gouden vulpen nen en ze krabbelden cijfers en nog eens cijfers op papier. Dit zijn de fei ten, zeiden ze. Niet naleving van de reeds gesloten contracten betekent een inkomstenderving voor u, Meneer Be nitez, van acht-en-een half miljoen gulden. Of daaromtrent. Deze week legde El Cordobés zijn nieuwe verklaring af. ,,Ik blijf" zei hij. De impressarios zeiden niets maar iedereen weet nu dat de inkomsten van El Cordobés in het onvergetelijke jaar 1967 aanzienlijk hoger zullen lig gen dan de 8,5 miljoen gulden diie hij verdiend zou hebben wanneer hij niet definitief en onherroepelijk had beslo ten zijn degen (tijdelijk) op te bergen zijn verlangen, zijn wens, zijn zijn dadendrang, zijn passie hoop, Hij zat er al jaren mee. Sinds zijn veertiende, toen hij wees was gewor den, trok hij op met het nooit uitdun nende legertje Spaanse jongeren, die geen dak boven him hoofd kennen, die alleen of in groepjes van twee of drie langs de wegen trekken, die hun karige bezittingen in een zak op hun rug meedragen, die allen en ieder voor zich één kostbaar kleinood koesteren en bewaken, namelijk hun zelfver vaardigde muleta, en die men male- tillas noemt. Valiesdragertjes. Maletillas noemt r^en in Spanje de jongens, diie altijd onderweg zijn, die zich alles ontzeggen en die de groot ste risico's durven nemen, soms jaren achtereen, omdat zij slechts één we zenlijke honger willen stillen: de hon ger naar triomf: de roem in de are na. Maletillas zijn jongens die zich on derling oefenen in de zeer moeilijke en hoogst ingewikkelde muleta passen waarbij ze om beurten als aanvallen de stier fungerep. Het zijn de jongens die in Spanje's slachthuizen permissie vragen de doodsteek te oefenen op af gekeurde voor de slacht bestemde, vechtstieren; het zijn jongens die da genlang over de landerijen van een ganaderia (vechtstieren-fokkerij) zwer ven om van ver af de eigenaar digheden en reacties van iedere stier te bestuderen; het zijn de jongens die zich 's nachts op de graasgronden wa gen aan de zogeheten „maanlicht-ge vechten" met een bij de kudde wegge lokte stier; een levensgevaarlijke be zigheid. Levensgevaarlijk omdat het zicht voor stier en maletilla slecht is en omdat de ongeoefende jongen in de stier een geboren doder tegenover zich krijgt, een snel, trefzeker, onbe vreesd en moordzuchtig beest. Wie is El Cordobés? Een stieren vechter, jawel, maar géén gewone. Da's duidelijk. Men moet, bijvoor beeld, de Nederlandse olezierreiziger naar Spanje nog vinden die El Cor dobés niet heeft zien vechten of die er niet van droomt hem eens te mó gen zien vechten. Vijf jaar geleden was dat anders Vijf jaar geleden had geen Nederlan der ooit van ene Benitez gehoord. De Spanjaarden wèl, vanzelf maar die kenden hun pappenheimer toen ook nog maar net. En alle jaren van zijn leven daarvoor was Manuel Benitez gewoon een hongerlijder, een dief en een zwerver. Hij stond ingeschreven als metse laar, verdiende in topweken één gul den en tachtig cent per dag. maar doorgaans zat hij zonder werk. Manu el was namelijk een dromer, een zie ner, een gedrevene. Hij kon niet schrij ven en niet lezen, maar hij kon wel in de dag van morgen kijken; een dag die eens zou komen. Hij was, kortom, een gesjochten jongeman met aspira ties. Manuel moest en zou een be roemd stierenvechter worden. Dat was De nieuwe „klassieke" groot heid in de Spaanse arena's: Se bastian Palomo Linarestijdens één van zijn ereronden, na het gevecht, zijn kostuum besmeurd met het bloed van de stier; in zijn rechterhand de staart en in zijn linker beide oren van de overwonnen tegenstander: de hoogste onderscheiding die een stierevechter kan verwerven. dat hem roem had moeten brengen Politiemannen namen Manuel mee en sloten hem in het gevang, de plaats voor alle wetsovertreders in Spanje die hun boete niet kunnen betalen. De rest klinkt als het begin van een sprookje, want reeds na een paar da gen werd Manuel Benitez vrijgelaten. Zijn boete was betaald door een im- pressario. De man had van het geval gehoord en wilde wel eens een gok je wagen met zo'n overmoedige ma letilla. Manuel kreeg een contract en een goedkoop stierenvechterskostuum, zijn eerste traje de luces. Zijn droom begon werkelijkheid te worden. Hij mocht zich novillero noemen. Een maand later lag hij zwaargewond in het ziekenhuis. greintje kracht of controle. En met de degen is hij een kluns. Hoe bestaat het dat zo'n povere en volgens sommigen zelfs onwaardige matador een dergelijke, ronduit ver bijsterende populariteit bezit en be houdt? Hoe is het mogelijk dat deze man, die in een tiental andere mata dores zijn meesters moet erkennen, als 's werelds best betaalde stierendo- der een honorarium kan vragen van 54.000 gulden per gevecht? Het Spaanse publiek bejubelt ook andere matadores. Zijn jongste idool is de 18-jarige Sebastiaan Palomo, Li nares"; een klein, slank knaapje met een babysmoeltje dat vorig jaar mei reeds, als hoogst genoteerde novillero, mocht „doctoren" tót matador de to ros. De jongen bezit een perfecte techniek gekoppeld aan een grote waardigheid en hartstocht en daarom hopen vooral de aficionados het te be leven dat ze Linares" en El Cordo bés eens samen, in eenzelfde pro gramma, te zien zullen krijgen. Want de twaalf jaar jongere Sebastian, nog bijna een kind, kan de vereerde Ma nuel en de massa's een lesje geven m waarachtige corridakunst. Het succes van El Cordobés is wel licht met het succes van zo'n jongen als „Linares" te verklaren. Reeds nu wordt „Linares" door de kenners be schouwd en geprezen als een meester ln het vak en inderdaad, toont hij, als alle ware meesters, vroeger en nu. een kwaliteit apart die men klasse (ADVERTENTIE) Manuel Benitez is maletilla geweest, met tussenpozen, en als alle maletil las probeerde ook hij op zekere dag het geluk te forceren. Het gebeurde tien jaar geleden. In Madrid. Tijdens een corrida sprong de 20-jarige Manu el met zijn zelfgemaakte muleta de befaamde rode doek de arena bin nen. Hij glipte tussen de grijpvingers van arenapolitie en optredende tore ros door en kon toen alleen nog maar hopen dat er, ergens op de tribunes, een impressario zou zitten die zag hoe beheerst en gracieus en moedig-supe rieur hij de aanvallende stier dicht aan zijn lichaam voorbij lokte met geen andere manoeuvre dan de lei dende beweging van de muleta. De stier viel aan en Manuel kwam precies tussen de horens terecht. Hij werd opgegooid, smakte meters ver der tegen de grond en is vandaag de dag nog dank verschuldigd aan de toeschietende torero's, die de stier met hun lila-en-gele capes tegen de snuit wapperden om hem in zijn aanvals- woede af te leiden, zo kon de half versufte maletilla ontsnappen aan de dodelijke horenstoten van het beest. Novilleros zijn officieel erkende leerling-vechters. Zij treden op tijdens de overal in Spanje georganiseerde novilladas, waarin zij novillos, jonge stieren, moeten bevechten. Volgens de letter mag een novillo nooit ouder zijn dan drie jaar, maar zeer vele novillos die de arena binnenkomen blijken vier- of vijfjarige, volwassen stieren te zijn die om één of andere r^den zijn geweigerd voor een gevecht, waar bij de volleerde en plechtig geïnaugu reerde matadores de toros optreden- Voor de leerling-vechte- s zijn deze novilladas dan ook een bikkelharde, riskante maar onontkoombare leer school. Iedere matador draagt .op zijn lichaam de littekens van zijn moeilij ke en gevaarlijke kunst. Sommige ma tadores vinden in de arena de dood. Maar de meeste doden en gewonden vallen tijdens de novilladas, waarin de leerlingvechters wijzer en deskundiger moeten worden van hun eigen fouten die prompt en elke keer weer worden afgestraft door hun tegenstanders: de stieren. Daarom geldt in Spanje niet voor niets de stelregel dat een novillero waard is tot matador de toros te worden bevorderd wanneer hij zijn portie novilladas heeft overleefd. Voor Manuel Benitez is het een langdurige en onvoorstelbaar harde leerschool geworden. Hij heeft er vijf volle jaren over gedaan. Tijdens deze slopende periode belandde hij om de haverklap in het ziekenhuis. Steeds weer herstelde hij van zijn verwon dingen, hem toegebracht door de diep in het vlees borende en rijtende ho rens van de stier, en hardnekkig bleef hij terugkeren naar de arena met het voornemen en de hoop de moeilijke kunst van het stierevechten onder de knie te krijgen. Tenslotte telde hij alle vrees en pijn en littekens en mislukkingen bij elkaar op om tot de slotsom te komen dat hij het nooit zou leren. De techniek was hem te ingewikkeld de kennis van de stier te duister. Manuel Beni tez, inmiddels door een impressario omgedoopt tot EI Cordobés, besloot dat hij genoeg had aan zichzelf èn aan zijn hart vol moed en dat hij de wet ten en regels van het stieregevecht maar aan zijn zapatillas moest lappen Toen gebeurde het wonder. Vijf lange jaren neeft El Cordobés nodig gehad zijn dromen als novillero uit te bannen en zichzelf te accepte ren, in heel zijn beperktheid. Tijdens het seizoen van 1962 was het zover en vanaf dat ogenblik veroverde hij stor menderhand het publiek, dat hem voordien had bespot en uitgefloten Zijn zelfontdekking schonk hem eer oeverloos vertrouwen en op dit funda ment geplant oefende zijn persoonlijk heid een magische aantrekkingskrach uit op de grote massa. El Cordobés kon het jaar 1962 af sluiten als Spanjes populairste en best betaalde novillero. Reeds het jaai daarop werd hij geïnaugureerd als matador de toros en ook in dit selecte gezelschap van de ware artiesten en grootmeesters wist hij zichzelf, zijn roem en zijn groeiende waarde te handhaven. Óveral waar hij verscheen trad hij op voor uitverkochte plazas en elk gebaar van hem, iedere actie met de stick, werd beloond met jubel- olé's en ovaties van een publiek, dat het oeroude ritueel van het stierege vecht als een orgie beleefde. Nog steeds worden de massa's hys terisch wanneer El Cordobés het goud gele strijdperk betreedt en nog steeds staat de minderheid der deskundige aficionados voor een raadsel. Deze door de wol geverfde aficionados, de échte liefhebbers en kenners van de tauromachie (de wetenschap en de kunst van het stieregevecht) zien im mers met eigen ogen dat El Cordobés een onmogelijke matador is. Hij is een moedig man, dat wel.. En het staat buiten alle kijf dat hij dichter op de stier durft vechten dan de meeste matadores, terwijl hij de ijzingwekken de risico's blijft nemen met om zijn lippen de glimlach van pure minach ting voor het gevaar. Maar het is ook een feit dat hij naast zijn moed niets anders bezit dan een minimale tech niek. Zijn cap a-repertoire is nihil. In zijn werk met de muleta steekt geen Nog nooit heeft El Cordobés met één degenstoot wordt hem door zijn bewonderaars gaarne vergeven. een stier correct kunnen doden, maar deze zwakte noemt. Deze klasse stelt tiem in staat van elk gevecht zowel een spektakel te maken als een intens drama. Het is een emotionele kwaliteit die aan zijn gratie, moed, zelfbeheersing, technische perfectie, stijl, maar voor al ook aan zijn merkbare ernst een extra waarde verleent. Bij El Cordobés ontbreekt, merk waardig genoeg, deze klasse. Het eni ge wat hij meebrengt, de arena in, is zijn formidabele moed èn een onge hoord, impulsief, volstrekt persoonlijk gedragspatroon. Hij handhaaft het stieregevecht als spektakel, maar hij weet het nooit te verheffen naar dra matisch niveau. Zijn tekort aan tech niek, zijn minachting voor regels en wetten, zijn geweldige bravour en zijn opmerkelijke agressiviteit maken van het Spaanse nationale feest van de moed een komedie. El Cordobés doet met en tegenover de stier precies wat hem ter plaatse in de kop schiet en goeddunkt. Hij doet dit spontaan, met heel de inzet van zijn onmiskenbaar sterke per soonlijkheid. Vechten komt bij hem altijd neer °P waaghalzerij, onortho dox gedrag en clownerie. Dit is altijd gemeend en authentiek en daarom wordt hij door de massa's bejubeld. El Cordobés ligt aan het grote hart van het grote publiek gedrukt omdat de mensen in hem een nieuw type van de romantische held herkennen. Hij zwemt als het ware tegen de stroom op. Zijn vaste wil triomfen te vieren als matador zijn onblusbare moed die hem steeds weer het spel met de dood indrijft en zijn onvermo gen een „klassieke" stierenvechter te kunnen zijn hebben hem zichzelf doen vinden. Dat is hem en het grote publiek genoeg. Elke ontmoeting met de stier is voor hem in feite een gevecht tegen zich zelf om zichzelf te kunnen blijven en de menigten die de plazas de toros be volken weten, uit ervaring, wat het be tekent als massamens te moeten le ven, in uniformiteit en conform de re gels. Deze ervaring wordt misschien nooit bewust overdacht, maar van uit deze ervaring wordt wèl gerea geerd, De massa's bejubelen El Cor dobés en voeren hem van triomf naar triomf omdat hij, voor deze massa de triomf van het individu belU chaamt. Om zijn totaal persoonlijke bravour wordt hij toegejuicht en daarom ook vergeeft men hem, bij voorbaat, zijn enorme tekortkomingen als torero. Men zal het hem zelfs vergeven wan neer thans mocht blijken dat zijn aan. gekondigde en vijf dagen later herroe pen terugtreding niets anders dan een stunt is geweest. Een stunt om zijn vermogen van dertig miljoen gulden nog méér te spekken. De honderdduizenden zullen het hem vergeven omdat de held zelf hun droe fenis over het niet te bevatten verlies heeft weggenomen. Zij zullen het zien als een nobel gebaar van trouw, als een daad van zelfoverwinning. En misschien bidden sommigen van hen, in stilte, dat het inderdaad maar een glas koppige wijn is geweest. En géén waarschuwing van de voor- zienigheid. Want die kan niemand straffeloos in de wind slaan. Zelfs El Cordobés niet. n«g,el bij 2 dozen VéGé schoencrème i g geid- nEG2EL bij 250 gr. VéGé chocoladekorrels -i o nEG3EL bij 50 VéGé wasknijpers on negel bij 4 rollen Caspo toiletpapier nn nEG5EE bij 5 pakjes VéGé margarine nc ■t elegante sterke wandelnylons sierlijke soepele avondnylons en natuurlijk in de mode kleuren van nu -10% lOst y\ gratis <1> diner s'' zegel "gratis 4±\ diner* V ZEGEL Lola 3 stuks gratis <1v diner- n/ zegel 100 gram per stuk 2081 per stuk kipjes/eitjes *p| 100 gram t»I 10% 9 geldzegels 150 gram vv| 10% 20 geldzegels 150 gram Lemals 350 gram 150gram -- ----- 330 gram 1 kilo bananen 1 zak a 2'/? kilo aardappelen «MJSJ (ADVERTENTIE I EEN KEIJZER TAPIJT vanaf 26 POSTBUS 39 - H1LVERSUIV AMSTERDAM (ANP) Steeds Nederlanders brengen een bezoe de Verenigde Staten, hetzij zuiver lijk, hetzij voor vakantie of ge< neerd. In liet afgelopen jaar bezi 28,232 Nederlanders de nieuwe v Dit is in vergelijking met het daarvoor, toen 24.849 personen de o overstaken, een stijging van 13,6 cent. Dit deelde de regionale directeu United States Travel Service in N land, John R. Jaeckel, die iets mee i jaar geleden naar Nederland het bezoek aan de Verenigde i onder de Nederlanders te stimu mede. De 47-jarige Jaeckel, die zijn ka lieert m het Amerikaanse consul a neraal in Amsterdam en tevens i genwoordiger is voor België en l xemburg, constateert dat de Nede oer veel reislustiger is dan zijn naburen, in 1966 was het aantal gische bezoekers (9.640) slechts 0,9 hoger dan in 1965 (9.551), Ir. xemburg is het aantal zelfs met procent gedaald (vorig jaar 376 jaar daarvoor 433). volgens de heer Jaeckel heeft 85 cent van de ruim 28.000 Nederlan Jaar naar Amerika gir XX gemaak.t van het vliegtuig. Hflav l?m<VJSen' ^een voor vak; EPwL-,erem»de Staten ®aat Sermg. Driekwart gaa ÏrSS' fC0Tbineren hun «rk "Er bestaat nog een grote lJb ,V°0r Amerika". "'dus "tcn eerste kijkt men W de overtocht en ten tweede dc Amerikaanse dollar erg hemam^a herenigde Staten zijl va-se artikli l' dan men d' P» dSin ATZ1Jn zelfs veel «■aardige h"+ Nederland. Voor Amlriiil™lace°mmodatie ho We'i dan in f! met. meer !e» voor het E"r°Pa- Dd 1 '«eenheden eten' Er zi->r- ■naaltiid t-L wfar men een 15 gulden liSen Vanaf &neluxbï?,ft de overtocht wijst langs ^tegenwoordige!- op de "««rtoorlfeT1;^ lATA-bepalin «Seveer t i S® mogelijk is om s .«er f i.,n„ vakantjetrip enieae staten drem de op v duu zijn vol; denkt, goec r gé hoeft .eer te geldt e goede wa orugei I WffevPfJ 'J""* ?,ans m I v%tuiP n J J een vakanl toaken _?e Verenigde f Ook'het hotelkosten Wkoper ln Amerika I'S curtms ieder J^an een onzer ver Se taeR!f m Met één heeft ae ou<1-r E. Jong lV»»«teTvanTraad 'feut n b' en w. "vil i 0öUrent <jP t,eutai OVername ^aSC0hiii8arandeer<b j5 3 v- en 1 verslaggevers) stem v en teg van Heerl aangenom een vei a 1 sluitende' dat in 'f«ter"d® p5?t op h&meesterWrI:den' - van V.V.X1 aue geldleningen hypotheekrechten van de raad k overweging dat oenvreermogelijki zou vergrote *«wi^k me avu een as beheer ga eerste ja .-*en, zei bi te meer da "i-kosten g overweging dat in tuitende at in 1 laster drsP?.s.t °ple hiaakt extra-] deelde bij mee, d voorstel mee," i ■odileurenvergader orden voortgezet.

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1967 | | pagina 14