doet
SOEK OVER GRUWELEN VAN DE OORLOG
De grote
achter
de glorie
Nfieuw!
Mnuzelf
iglo loempia's
VERZORGING VAN
ZWAKZINNIGEN
ONVOLDOENDE
IWEEK-
MIDDEL
Strokenjapon voor het bal
teren
Doos")
Staatssecretaris steil onderzoek in
DAGBLAD DE STEM VAN DINSDAG 28 FEBRUARI 1967
kent af met alle
Istige vlekken.
I en transpiratie,
jaagt ze eruit,
inweek- en
|;re was. Luvil
voordeel in uw
nt volkomen
as. Met Luvil.
larantie!
deur
li ERSEL service!
uw salontafel,
ie tapijtenshow
Waterloo
Ridderlijk
Roversbende
McNamara
Handboog
)fr8eiekpn r kinderspel is gewees
fens de rw1) wa' de Duitslanden tij
Tsarensehat
RUSSEN OP
ZOEK NAAR
BARNSTENEN
KAMER
79 CENT PER STUK
„ZWARTE MIS"
OP CONGRES
„SOCIALISME
IS CULTUUR"
Duizend
aanvragen voor
adoptie van wezen
uit Vietnam
Beangstigend
Bedreiging
Functie
(Uitknippen en
bewaren)
wikken en wegen
motief? Wat voor
Jen? Zijn vlekken
agen waarop VAN
Seven. De kwaliteit
lijke garantie!
(ADVERTENTIE)
„De bewering clat oorlogen door één man tot een roemrijk einde te bren
gen lijn is een grote leugen". Dit schreef Frederik de Grote in zijn „Anti-
Machiavelli" nadat hij zelf niettemin door een reeks aanvalsoorlogen ont
zetting, dood en vernieling had gezaaid in een flink stuk van Europa en zijn
eigen Pruisen, eens door zijn vader gedrild tot een modelstaat, tot de bedel
staf had gebracht. Wat Pruisen overigens bewaarde was de slaafse ge
hoorzaamheid en de overschatting van de discipline van zijn volk en dat
heeft Europa ook later nog dikwijls genoeg ervaren.
Aan de woorden van de door scha
de en schande wat wijzer geworden
frederik de Grote heeft Dick Dreux
de titel ontleend voor zijn boek „De
grote leugen" (Arbeiderspers, Amster
dam). Het is één aanklacht tegen de
oorlog en het soldaatje spelen. Ont
daan van de glorie der vaandels, leu
zen en parades blijft er van alle be
roemde slagvelden niets over dan een
poel voor verminkte en door de over
levende makkers van uitrusting en
kleding beroofde lijken.
Dreux schetst het ontstaan van de
oorlogen tot en met de verschrikke
lijkste van allemaal: de eerste we
reldoorlog, in Frankrijk nog altijd La
Grande Guerre genoemd, met een iet
wat merkwaardige nadruk op Grande.
Dreux doet dit hoewel bij tracht
objectief te zijn, hetgeen vaak genoeg
blijkt niet altijd even eerlijk door
de bril van de twintigste eeuwer. Ook
springt hij naar mijn idee wat al te
gemakkelijk om met de reputaties van
krijgslieden, Napoleon bijvoorbeeld
wordt heus lang niet door iedereen ge
zien als de scherpziende staatsman en
Europese held die 'het verdient ln een
afschuwelijk rood praalgraf te liggen in
de Dome des Invalides, maar de ma
nier waarop Dreux Napoleon ..af
maakt'1 lijkt me wat al te simpel,
evenals bijvoorbeled Wellington kort
en zonder nadere aanduiding wordt be
commentarieerd met een: „achteraf
hogelijk overschatte hertog van Wel
lington".
het dan met één zwaai in de vlam
men der huizen".
Duitsland, vol schatten uit middel
eeuwen en renaissance, werd meedo
genloos platgebrand. Van wat oogge
tuigen uit die jaren hebben opgeschre
ven in hun dagboeken, gruwt ook de
twintigste eeuwer, die waarachtig toch
ook wel wat aan zich voorbij heeft
zien gaan
Overigens komen de Britten er m
Dreux' boek het beste af. Niet ten
onrechte trouwens, want aan de ande
re kant van het Kanaal was men er al
veel vroeger bij te beletten dat konin
gen legers „als hun speelgoed konden
gebruiken", al was het alleen maar
omdat de Engelse adel al vroeg voel
de dat een leger allee^ maar een voort
durende bedreiging van de „staat" was.
Merwaardig afwijkend van Dreux'
visie op de oorlogen is zijn uitvoeri
ge en dit keer helemaal niet zo cyni
sche beschrijving van het aandeel in
Slag bij Waterloo van prins Willems
Nederlandse huzaren en artilleristen.
Infanteristen en jagers die .,zich eer
der lieten neerslaan dan te wijken,
jjant", schrijft Dreux, „er reed een
Oranje tussen hun rijen". Dreux gaat
dan ook nog verder en wijst de Britse
Lstorici en hun Nederlandse collega's
die te veel Britse literatuur slikten, te-
reent of het feit dat zij het Neder-
1 ue, aandee* in de slag te weinig
recht hebben gedaan. Het bloed kruipt
dus ook bij Dick Dreux waar het niet
Baan kan,
Het is overigens niet zo dat Dreux
de dapperheid van het slagveld niet
v $n waai>de weet te schatten.
'*aar {hi toont wel de betrekkelijkheid
waarde aan en vooral de
w j zinloosheid. Heel scherp te
il schrijver hoe het soldaatje spe-
flnl de hand ging lopen met de
m j van de betere vuurwapens
ea andere oorlogsmachines. De afschu-
aerste wereldoorlog was het
•oemge bankroet van de middeleeuw-
„,.Pracht en praal van scharlaken tu-
j H1, bepluimde helmen, hoge en ln
koh v°^l0men onbruikbare kolbak-
n en al dat andere geschitter waar-
twL Uwen en generaals zich zo
raag verlustigden. Hoewel de tweede
zi&w i ?g door veel historici g*-
I ais de voortzetting van de eer
Lrj ve?l meer een technische en
i£Ke?de striïd wa* en vooral een
nopJao? a.g' liep de techniek toch
bonrWHrf cle hand en bloedden vele
vrepmH en soldaten leeg op
landen anden en in andermans
Men moet zich voorstellen wat <3«
gevolgen waren van zo'n decennia lang
durende furie. De velden bleven braak
liggen. De kloosters, verzamelplaatsen
van wetenschap, werden uitgemoord.
Tienduizenden onbegraven lijken ver
oorzaakten epidemieën, waarvan de
pest de meest gevreesde was en er
waren al lang geen „dokters" meer.
De totaal verwilderde boeren vorm
den, diep in de bossen, roversbenden,
die zo mogelijk nog genadelozer optra
den d'an de dronken en uit de hand
gelopen huurlingen uit alle landen van
Europa. In naam ging die strijd dan
om God te dienen. Tegen de ketters of
vóór de Reformatie. De werkelijkheid
was: spelen met soldaatjes, roof, heb
zucht en de honger naar krijgsroem
van hen „die geboren waren om te
bevelen en te strijden.
De Dertigjarige oorlog decimeerde
een .volk van rond zestien miljoen tot
nog geen vier miljoen. Duizenden dor
pen waren verdwenen, het land ver
armd en uitgeput. Vele tientallen ja
ren waren er nodig om weer op de
been te komen, niet echter om weer
nieuwe redenen voor oorlog te vinden.
Een merkwaardigheid die ook tel
kens naar voren komt uit Dreux' ge
schiedschrijving van de oorlog is het
nu wel door de wetenschap achter
haalde feit dat de veldheren van
toen nauwelijks oog hadden voor nieu
we oorlogstechnieken. In dat opzicht
waren de Engelsen al in de middel
eeuwen heel wat praktischer en in de
slagen bij Azincourt en Crécy, in de
vijftiende eeuw, hadden de Britten de
Franse ruiterij en het voetvolk ver
pletterende nederlagen toegebracht door
van achter uit puntige staken gevormde
borstweringen een regen van pijlen te
doen neersuizen op de Franse aanruk
kende linies.
waren en dat alleen de man te paard
de ware krijger was, de elite van het
slagveld. Het werd een reeks slacht-
velden in plaats van slagvelden. De eer
ste primitieve vuurwapens verschenen,
maiair de eavallerie bleef chargeren.
Ook de donderbussen, de voorlopers
der kanonnen, kregen de veldheren en
hun uitverkoren, geharnaste en be
pluimde ruiters op geen andere ma
nier uit het zadel dan ze eruit te
schieten. Tot in de daigen van Napo
leon was de artillerie het proletari
aat van het slagveld.
Wel waren deze ontwikkelingen oor
zaak van de geboorte van een nieuw
soort krijgsmachten. Want de verblin
de ijzervreters mochten dan weinig
oog hebben voor de techniek van de
oorlog, de nieuwe middelen maakten
het wel nodig dat er steeds grotere
krijgsmachten op de been gebracht
moesten worden en voor het behoud
van hun macht hadden ze a-lle aan
dacht. Het zijn de Bourgondiërs geweest
die in Europa een nieuwigheid introdu
ceerden: het staande leger. Dit voor-
oorzaakte op zijn beurt weer het ver
schijnsel van de huurling en verschaf
te in de zeventiende eeuw het mate
riaal („Canaille is goedkoop") voor het
„Spel der Koningen".
De handboog was een Britse speciali
teit die de „ridderlijke" veldheren al
wijzer had moeten maken. Maar de
oorlogen werden nog steeds „ontwor
pen" vanuit de visie van lieden die
zeiden dat ze „voor de krijg" geboren
Het ls een barre geschiedenis ai»?
Dreux beschrijft. Het is de achter
grond van de glorierijke reeks jaartal
len en roemrijke veldslagen uit onze
geschiedenisboekjes. Omdat uit Dreux'
boek nauwelijks blijkt dat de mens
ooit van zijn schade en schande wer
kelijk wijzer geworden is, kan meti
alleen maar blijven hopen dat het de
ontwikkeling van de techniek zal zijn
die de veldheren voor eens en altijd
de handen zal boeien en ze tenslotte
Een ander romantischer
beeld van de militair; de officier als
liefdesheld.
V' antlcr ïebietl is er weinig
I wLerd' Het djden van de burger-
I grot WaS 110g evetl groot» zo
I tokvui**6* is een veel v°orkomende
I fle n§ dat de burgerbevolking van
Uit ?Cnaamde -ridderlijke" oorlogen
bad/ middeleemven "iets te vrezen
I bran/ Plunderin-g, verkrachting, ver-
I to en massamoord op boeren
I ngei1 ziiin altiid al gepaard
I Ve/««-lnet 00r*°»' En met de schaal-
'Wwon?8 Va" dc onrl0K werden de
het a e °PPervlakten groter en steeg
I we* a^tal omgekomen boeren, vrou-
I 1 en kinderen.
hoogtepunt werd a»
0Ver Eiivftn zeventiende eeuw toen
JensMoorw Dertigjarige (gods-
Je handen rt woed'.o- De al lang uit
^Men hn,„r aanvoerders gelopen
nooit tevi™?lngen g'ngen tekeer ah
ha ramn I" 's ze^s de vraa;
étende Khan een'
Su° kagen Tril6 ,0olJ0g ov°r zicl
Sesnaa.'j n kinderen werden
■5rhen m u. reux; -Kroaten en
knderenatle Z fen gewoonte
®«2ebereieS ?ebruiken voor wa
k vol], e.uf: ".vogelspel" noem
s een arm? B'»sten ze zo'n kind
mpje omhoog en smeten
Hoe de Middeleeuwers vaak dach
ten over de soldaat blijkt uit de spot
prent waarop het „bij elkaar beho
rende trio", de dood, de soldaat en
de prostituée staan afgebeeld.
van bet wereldtoneel zal doen ver
dwijnen. Helemaal gerust kun je er niet
op zijn als ie bijvoorbeeld een man
als de Amerikaanse minister van de
fensie McNamara, verklarend dat de
luchtbombardementen op Noord-Viet
nam feitelijk zinloos zijn, hieraan hoort
toevoegen dat men er toch maar mee
door moet gaan omdat het goed is voor
het moreel van de Zuidvietnatmezen.
Dat McNamara wel iets geleerd heeft
blijkt dan alleen uit het negatieve feit
dat hij niet-praat van de demoralise
rende uitwerking van de bombarde
menten op de Noord-vietnamezen. Want
dat hebben bommen nooit. Dat is 25
jaar geleden al gebleken in tientallen
Duitse steden, in Rotterdam, Warschau,
Coventry en in Londen.
Het is duidelijk, concludeert Dreux
aan het ©ind van zijn boek, dat een
gevaarlijke en gemeenschappelijke
geesteszieke nu in zijn allergevaarlijk
ste stadium is en hij besluit dan met
de beschrijving van het boetegebed van
een middeleeuwse stadsbevolking na
langdurig door de pest geteisterd te
zijn. „De dag kwam dan dat allen hun.
mooie kleren en sierraden wegwier
pen zich in zaikkengoed kleedden
en de straat opgingen.... geen arm
of rijk, geen vriend of vijand meer
te herkennen
Met opgeheven armen baden ze aan
„Van deze ziekte verlos ons heer".
Het feit dat de schrijver hier en
daar misschien wat al te gemakkelijk
de zaken „achteraf" beschouwt doet
aan de waarde van dit boeiende
boek niets af. Het is de kroniek van
de lijdende mensheid- De waarheid
achter de jaartallen. Een lijden, zo
groot dat het geen oorlog recht-
vaardigt.
WIM KOCK
MOSKOU (AP) De Pravda meldt
dat een nieuwe poging zal worden ge
daan om de „barnstenen kamer" uit een
van de Tsaristische paleizen, die door
de nazi's tijdens de Tweede Wereldoor
log is geroofd en later op een geheime
plaats verborgen, terug te vinden.
De vroegere nazi-Gauleiter van Oost-
Pruisen, Erich Koch, heeft onlangs in
een interview met een Pools blad ver
klaard dat' de kamer, waarvan de waar
de op ongeveer 150 miljoen gulden
wordt geschat, in Kaliningrad begraven
is. Hij gaf enkele aanwijzingen die tot
heropening van het onderzoek aanlei
ding hebben gegeven.
Kaliningrad, hei vroegere Koenings-
berg, maakt tegenwoordig deel uit van
de Sovjet-Unie. Het was de hoofdstad
van de vroegere Duitse provincie Oost-
Pruisen. Koch had er zijn hjbofdkwar-
De „barnstenen kamer", een geschenk
uit het begin van de 18de eeuw van de
koning van Pruisen aan Tsaar Alexan
der van Rusland, werd door nazi-troe
pen geroofd uit het buitenverblijf van
de Russische tsaren, Tsarkoje Sielo, na
bij Leningrad. Koch heeft verklaard dat
de schat eind 1944 bij het naderen van
de Sovjetlegers begraven is.
De Russen hebben eerder reeds in
tensief in Koeningsberg naar de ge
roofde kunstschatten gezocht, maar de
„barnstenen kamer" nooit gevonden. De
Pravda schi'ijft nu dat Kochs verklaring
wijst' naar een bunker onder een speel
plaats in een van de voorsteden.
Ze zijn er! Iglo loempia's.
U haalt ze vers uit de diepvries.
U bakt ze zelf knappend vers!
Ontdek nü hoe lekker loempia's
kunnen zijn. Geniet er dit
weekend van!
(Van een onzer verslaggevers)
MAASTRICHT BORGHAREN
Het congres, dat PvdA's meest
linkse jonger engroepering ,,Tien
over rood" in het weekeinde in
kasteel Borgharen en het fort Sint
Pieter heeft gehouden, heeft een
aantal onverkwikkelijke incidenten
opgleverd, die achter het motto
van het congres „socialisme is
cultuur" een groot vraagteken
hebben geplaatst. Aan het einde
van het congres maakten de deel
nemers, waaronder ook jongeren
van de Limburgse provo-bewe
ging, Nieuw Luuks, zich op voor
geheime riten. Op het podium be
gint een man in zwarte toga een
mis op te dragen, terwijl de mu
ziek speelt. Muziek van een vio
list, die voor zijn optreden 59 gul
den ontving. Alle „gelovigen" dra
gen een brandende kaars in de
hand en zingen „Sterre der zee".
De intussen gearriveerde recher
che vraagt Hans Borgers, exploi
tant van het fort, of hij dit toe
laat. Neen, Hans Borgers stapt op
het podium, commandeert de vio
list zijn trillingen te staken en
slaat een kleinood van het „al
taar".
„Met betrekking tot Limburg"-
samensteller Hans Derks roept
„doorspelen", maar het mag niet
haten. Intussen hebben enkelen de
heiligenbeelden naar buiten, naar
het terras gedragen en zijn bezig
smalle kerkkaarsen tussen de ge
vouwen gipsen handen te monte
ren.
Hans Borgers op van de ze
nuwen roept organisator Paul
Panhuysen hij zich en zegt hem
dat de zaal ontruimd moet wor
den. Panhuysen is zijn zenuwen
nu ook nog maar nauwelijks de
haas. Hij staat op het podium en
roept. „Verzamelen op het plein
van Borgharen". De pret gaat uit
als de kaars die iedereen in dc
hand klemt. Vrij rustig verdwijnt
iedereen. Hans Borgers kan opge
lucht ademen.
Zondagmiddag praten we even
na met de 25-jarige Hans Bor
gers. Hij zegt: „Panhuysen en
iemand van de "VARA-radio zijn
bij me geweest om de zaal te hu
ren. Het zou een gezellige avond
worden. Een heatavond waaraan
een wandeling door het onderaard
se gangenstelsel van de Pieters
berg was toegevoegd. Ik heb voor
hen een hele route door de gang
uitgestippeld, dus over de bereid
heid van mijn kant hoeft niemand
te praten. Ze hebben toen ook ge
zegd dat ze vuurwerk op de berg
wilden maken en dan de re
publiek zouden uitroepen. Nou ja,
dacht ik, een aardigheidje. Toen
begonnen ze ook over een zwarte
mis. Nee, dat wordt maar zo'n
klein flauwekulletje. Er is nooit
gesproken over heelden en de rest.
We wisten ook helemaal niet dat
de Luuks-beweging erbij hoorde.
Er is altjjd alleen maar gepraat
over de Party van de Arbeid, dat
leek mij wel safe".
Maar de avond zelf bleek an
ders.
„Bjj de beesten af", zegt nu de
St.-Pieter-exploitant.
BRUSSEL (ANP) Tien Vietnamese
kinderen drie jongetjes en zeven
meisjes van drie tot vijf jaar zyn
gisteren op het vliegveld Zaventem by
Brussel aangekomen, waar ze door Bel
gische pleegouders werden opgewacht.
Er wordt binnenkort nog een groep van
18 kinderen verwacht.
De kinderen, afkomstig uit een wees
huis te Saigon, worden doo bemidde
ling an de internationale organisatie
voor hulp aan kinderen in nood „Mens
'en wereld" via Genève naar België ge
bracht-
De voorzitter van de Belgische afde
ling van de organisatie verklaarde, dat
er in één week tijds duizend aanvragen
van Belgische gezinnen voor adoptie
van een Vietnamees weeskind waren
ontvangen.
Betaalbare gelegenheidskleding
voor het jonge meisje, dat op een
partijtje een modieuze indruk wil
maken, gecreëerd door de Ameri
kaanse firma Belle Maid en ge
toond in Kopenhagen: een japon,
uit stroken opgebouwdgemaakt
van witte crêpe afgezet met zil
veren pailletten, net als de schou
derbandjes.
(Van een onzer verslaggevers)
UTRECHT Elk jaar worden er in
Nederland meer dan achtduizend
zwakzinnigen geboren. Het totaal aan
tal zwakzinnigen in ons land wordt
momenteel geschat op rond 300.000.
Voor slechts een kleine groep is plaats
in gespecialiseerde inrichtingen, om
dat deze inrichtingen verstopt zyn
door de lange verpleegduur van de
zwakzinnigen die nu reeds op meer
dan veertig jaar kan worden gesteld.
De staatssecretaris van Sociale Za
ken en Volksgezondheid, dr. A. H. J.
Bartels, die deze cijfers in een vraag
gesprek met het blad' van het NKV,
mededeelde, laat momenteel een on
derzoek instellen om op korte termijn
een inzicht te krijgen in de frequentie
van zwakzinnigheid en de verspreiding
hiervan. -
Tegelijkertijd wordt nagegaan hoe de
doelmatigheid van de voorzieningen
moet z»:jn.
Br. Bartels is voorstander van een
veel grotere spreiding van psychiatri
sche en zwakzinnigeninrichtingen en
hoopt én door de Wet op de Zware
Geneeskundige Risico's én de Zieken-
huisbouwwet tot een betere opvanj_
van de tienduizenden zwakzinnigen in
ons land te komen.
Liet probleem van de zwakzinnigheid
noemt dr. Bartels beangstigend. Elke
dag zijn er drie ouderparen die een
mongools kind ter wereld brengen. Ve
le zwakzinnigen leven een terugge
trokken verborgen bestaan. Zij krij
gen niet die verzorging welke zij no
dig hebben. Ook economisch gaan er
onvoorstelbaar grote bedragen verlo
ren, omdat deze mensen niet worden in
geschakeld in het arbeidsproces.
Er dienen vilgens dr Bartels goede
observatieklinieken te komen van
waaruit adviezen kunnen worden ge
geven over de plaats van deze zwak
zinnigen in de maatschappij. Veelal
behoeven de zwakzinnigen niet in in
richtingen te worden opgesloten, maar
kunnen zij in dag- of nachtverblijven
vertoeven.
Men beschikt momenteel over te wei
nig gegevens om de omvang van het
werkelijke zwakzinnigenprobleem te
doorgronden. Vandaar zal het weten
schappelijk onderzoek dat thans word&
ingesteld de basis moeten vormen
voor een geprogrammeerd beleid.
richtingen hoopt dr. Bartels door mid
del van de nieuwe ziekenhuisbouwwet
inrichtingen te bouwen die voorzien in
de doorstroming van de patiënten. Dat
wil zeggen, dat men geen kinderinirich-
tingen kan bouwen zonder rekening te
houden met het feit dat deze kinderen
ouder worden. Daarom dient iedere
kinder inrichting een dubbele inrich
ting voor volwassen mannen en vrou
wen achter zich te hebben.
Nederland heeft mimenteel 25.600
psychiatrische en 23.000 zwakzinnige
patiënten die in inrichtingen zijn op
genomen. Daarnaast telt ons land ruim
12.000 psychisch gestoorde bejaarden,
waarvan er momenteel 8600 in psychia
trische inrichtingen worden verpleegd.
Dr. Bartels is van mening dat er on
der de zwakzinnigen een zeer groot
aantal is dat een uiterst nuttige func
tie in de maatschappij kan vervullen.
In dit verband zal een veel grotere
uitbreiding moeten worden gegeven
aan de zogenaamde sociale werkplaat
sen.
Voor wat de verpleging betreft in in-
Los van de aangeboren zwakzinnig
heid vormt, aldus dr. Bartels. deze
tijd een bedreiging voor de geestelijke
hygiëne van ons land De snelle ver
anderingen in de maatschappij, het
daardoir noodzakelijk geworden ver
snelde aanpassingsvermogen, het la-
waal, gebrek aan recreatie e.d. vergt zo
veel van geestelijke spankracht, dat
er ontelbare Nederlanders z>yn die er
niet meer tegenop kunnen.
Bij de opvoeding van de kinderen
blijkt reeds thans dat vele jeugdigen
poliklinische zorg en maatschappelijke
begeleiding nodig hebben.
Dit probleem wordt steeds nijpender
en speelt niet alleen bij de jeugdigen.
Ook bij de industriële aanpassing doen
zich al vele gevallen voor van gees
telijke spanningen.
In dit verband zal binnenkort in Lim
burg begonnen worden met wat dr.
Bartels noemt een experiment voor
geestelijk hygiënische begeleiding.
De overheid zal vier jaar achtereen
een bedrag van f 150.000.- beschikbaar
stellen voor een team dat in het mijn-
gebied een kadertraining geeft aan de
genen die straks de mijnwerkers zullen
begeleiden bij de aanpassing in het in
dustriële proces.
Dr. Bartels is van mening dat dit
experiment uiteindelijk zal moeten lei
den tot zogenaamde districtsdiensten
voor de geestelijke volksgezondheid.
In Limburg wordt men reeds nu ge
confronteerd met moeilijkheden bij om
scholing en het veranderen van het
levenspatroon van de mijnwerker.
Er wordt thans gewerkt aan een soort
geestelijke blauwdruk voor Limburg die
belangrijk zal zijn om de zo met
verve verkondigde economische blauw
druk te effectueren.
Uiteindelijk, aldus dr. Bartels, zal
het experiment moeten leiden tot am
bulante diensten voor de geestelijke
volksgezondheid waar allen die met de
zorg voor opvoeding, gezinszorg, huwe
lijksproblemen, industriële aanpassing
e.d. belast zijn, deskundige adviezen
kunnen krijgen.
Het zal van het experiment in Lim
burg afhangen hoe de uiteindelijke op
zet van de7e speieale diensten voor de
geestelijke volksgezondheid zal wor
den.
