Geen angst voor verkoudheid
Alfrink installeert
nat. missieraad
Het geheim van de wondertaart
DE BOER EN DE LAMP
DAGBLAD DE STEM VAN WOENSDAG 18 JANUARI 1967
Y0
Zaterdagwerk in
schoenmakerij
Grote winst bij
American Enka
Vakbondsblad Troed
Vrije bedrijven in
Rusland succes
Doel
Europa boekt
winst in
Kennedy-ronde
Vrije toegang
Toezicht
Ex-verzetsstrijders
voelen zich
2e-mngsburgers
MR. E. ELIAS
BEGRAVEN
1
kfijne dropbonbonlekker engoed voor u!
Categorale bonden
wdlen fondsen
nationaliseren
Twee rare
schoenen
Kinderen van
Klein-Bethlehem
DE
DAPPERE
PRINS
1= VLEKKEN
(en u gaarne
1600—23644.
estraat 24-26
pnze salaris-
V. VAN DER STEEN
"1
r»
Hoewel de winter zich in onze stre
ken tot nu toe vrij netjes gedraagt, is
net op de Canarische Eilanden nog wel
heel wat beter toeven. Zo te zien heb
ben de mensen op het strand van Las
Palmas echt niet te klagen. Maar geen
nood, over enkele maanden zal het bij
ons wel weer zo ver zijn, dat we onze
zwembroek kunnen aanschieten zonder
direct een zware verkoudheid op te
lopen.
(ADVERTENTIE)
DEN HAAG (ANP) Het bestuur
van het bedrijfschap schoenmakerij
heeft een verordening over de Ionen en
de andere arbeidsvoorwaarden in deze
bedrijfstak vastgesteld, die het onder
meer mogelijk moet maken dat werk
gevers op zaterdag in hun onderne
mingen laten werken.
In dat geval zullen die bedrijven
's maandags gesloten zijn. De werk-,
nemers zullen dan, volgens de veror
dening, voor het werken op zaterdag
een toeslag op het uurloon van vijftig
procent ontvangen.
Van de kant van zowel schoenma
kerspatroons als van werknemers in
de schoenmakerij is in de bestuursver
gadering van het bedrijfschap kritiek
geoefend op de begroting voor 1967,
Tenslotte werd de begroting toch aan
vaard met twee stemmen tegen. nl.
van de heren Linneweevér ''katholieke
schoenmakerspatroonsbond) en Wiers-
ma (algemene bedrijfsgroepen centra
le).
ARNHEm (ANP) De omzet van
«e met Algemene Kunstzijde Unie n.
I (AKU) gelieerde American Enka
Corporation steeg in 1966 met 4 pro
cent en bedroeg 201.322.000 dollars te
genover 192.868.000 dollars in 1965, al-
Jus de heer Ph. B. Stull, president van
American Enka. De nettowinst steeg
met 23 procent tot 19.187.000 dollars
ucno'ir dollar per aandeel tegen
«.000 dollars of 2,91 dollars per
indeel in 1965.
Verhoogde afzet van nylon en een
lak i ver§rote vraag naar draad- en
aoelprodukten droegen bij tot dit ho-
heer Stuïl311 omzet en w*nst» aldus de
voor rayontextielgaren bleef
el en de afzet van technisch ra-
y°ftgaren
en rayonvezel liep terug.
(Van onze redactie buitenland)
De '00 Russische under-
meer Sit i?. V0J8ens hct "berale,
k*n, hebhéi m e ?ervorming vver-
«laakt n„ P/went meer wtnst ge-
Wd. LPro,du,itie laS U proclnt
v«n cn a» 'taat Sp'eide bedrij-
Vf,rgeliikin»r?e"isproduktiviteit was in
seeking 3 proeent hoger.
VraaSeesr!roi™ verl!laarde dit in een
Troed K* met het vakbondsblad
staatsplan ^r-1"CerVü0rzIttei van llet
'eem van n!lnsp 1 zel dat '1et 'VE'
*erk stiminl TIe-s' dat ®oed en sne'
«voert «Tlni' 1968 algemeen in-
febrieken hekelde sommige
e" technici n. s°ms alleen ingenieurs
«uuci premies gaven.
(Van een onzer verslaggevers)
DEN HAAG Na jarenlange voorbereidingen heeft het Ne
derlandse episcopaat zijn goedkeuring gegeven aan het plan voor een
Nationale Missieraad. Kardinaal Alfrink zal de missieraad dinsdag
31 januari in Utrecht installeren. Hijzelf zal het voorzitterschap be
kleden, de Scheutist drs. C. J. Hoogedoorn is op voordracht benoemd
tot vice-voorzitter.
In deze raad zullen een honderdtal
missionerende orden, congregaties en
organisaties van leken samenwerken.
De raad zelf bestaat uit 24 leden,
gerecruteerd uit het episcopaat, de 39
missionerende orden en congregaties
van priesters, de 43 missie-congregaties
van zusters en 11 missionerende con
gregaties van paters en broeders, de
pauselijke missiewerken en de onge
veer 25 organisaties van leken, die elk
aar gevonden hebben in de stichting
Landen in Ontwikkeling". Voorts zal
uit elk bisdom een leek als vertegen
woordiger van het kerkvolk zitting heb
ben in de Nationale Missieraad.
De Nationale Missieraad stelt zich ten
doel samenwerking te brengen in de
totale missie-inspanning van de kerk
van Nederland. De namen der leden,
die allen op voordracht zijn benoemd,
zijn nog niet~ èïïèn bekend. Wel is be
kend dat de 9 leden van het missie-
ministerie der religieuzen (waarin de
priesters-, zuster- en broedermissiona
rissen reeds samenwerken) allen ook
in de Nationale Missieraad zijn opge
nomen.
Dat zijn voor de priester-missionaris
sen de paters drs. P. de Ruijter van
de witte paters, pater E. Andreoli van
de franciscanen, pater dr. A. de Groot
WASHINGTON (AP) Amerikaan
se onderhandelaars lijken bereid bij
de handelsbesprekingen van Genève
wat terrein prijs te geven om West-
Europa ertoe te brengen zijn protectio
nistische politiek voor zyi? boeren te
verlaten.
Na twee jaar van onderhandelen wei
gert de Europese Economische Ge
meenschap om af te stappen van zijn
systeem van prijzensteun voor belang
rijke landbouwprodukten en van tarief
barrières tegen goedkopere import.
Als daarom de z.g, Kenney-ronde van
handelsonderhandelingen onder de G.
A.T.T. in Genève iets wil bereiken om
tot tariefverlagingon te komen, zal ie
mand zich wat soepeler moeten tonen.
Bij de Amerikaanse wet op de han
delsuitbreiding van 1962 is de presi
dent gemachtigd om de Amerikaanse
tarieven tot een maximum van 50 pro
cent te veriagen in ruil voor gelijkwaar
dige verlagingen die aan de Verenig
de Staten worden toegekend.
Sommige Amerikaanse landbouw-
groepen willen dat de Verenigde Sta
ten vasthouden aan vrijere toegang tot
die buitenlandse markten voor land
bouwprodukten in ruil vcor concessies
op industriële goederen. Zij die dit
standpunt huldigen, beweren dat de
wereld zich naar handelspatronen moet
bewegen, waarbij de markten voor de
velschillende goederen in de handen
komen van de meest efficiënte produ
centen.
Maar als Europa deze politiek wei
gert te volgen, dan zouden de Verenig
de Staten bereid zijn een internationaal
stelsel voor te stellen waarbij export
markten worden toegewezen met ge
lijktijdig toezicht op prijzen. Zulk een
overeenkomst zou betekener, dat de
Verenigde Staten een aandeej krijgen
in de Westeuropese markten, te we
ten voor dat deel van de markt, waar
in niet wordt voorzien door binnen
landse producenten.
(ADVERTENTIE)
van de paters van het goddelijk woord,
pater G. Herins van de missionarissen
van Mill Hill, verder voor de zuster-
missionarissen zuster Micchael semm,
zuster Geraldine-Marie w.z. en zuster
Maria Helena ssscj, voor de missione
rende broeders en fraters, frater Rober-
tus van de fraters van Utrecht en broe
der Hubertus van de broeders van de
christelijke scholen.
UTRECHT (ANP) De gepensioneer
de oud-verzetsstrijders en nagelaten be-
trekkingen (weduwen en wezen van
oud-verzetsstryders)die zich ruim een
jaar geleden verenigden in een lan
delijke contactgroep, voelen zich als
een soort tweederangsburgers.
„We moeten zien rond te komen van
een nensioen dat gelijk is aan het mi
nimum-loon van f 120.- voor een onge
schoolde arbeider, zij het dat we daar
boven nog een toeslag van tien procent
als een soort gevarengeld ontvangen",
zo klaarde de heer A. Kliest uit Hoen-
derloo, hoofdbestuurslid van de lande
lijke contactgroep gepensioneerde oud
verzetsstrijders en nagelaten bétrekkin
gen, op een bijeenkomst van deze con
tactgroep in Utrecht.
De waarnemend voorzitter van de
contactgroep, de heer W. Meijlink uit
Apeldoorn, vond dat deze behandeling
niet te rijmen is met de toezegging van
vlak na de oorlog, dat de zorg voor de
verzetsslachtoffers een erezaak is.
(Van een onzer verslaggevers)
WASSENAAR Mr. E. Elias heeft
zelf eens geschreven dat zijn overlijden
een kleine opschudding zou veroorza
ken. maar verder geen opzien zou ba
ren. Op de Israëlische begraafplaats te
Wassenaar, waar zijn stoffelijk over
schot gisteren aan de aarde werd toe
vertrouwd, bewezen honderden het te
gendeel van zijn woorden.
Hendrik Hagenaar en Flaneur uit
..Het Vaderland", de schrijver van
Praetvaria in Elsevier en de schrijver
van rubrieken in tal van bladen, laat
in de dagbladkolommen een leemte
achter die door niemand kan worden
gevuld. Zijn vrienden en collega's be
nadrukten^ gisteren dat aan de groeve.
Gebleven is alleen de bewondering voor
zijn manier van schrijven waarin zo
zei de eerwaarde heer M. Mossel,
soms de weerslag was te vinden van
het oude testament of van de spreuken
van Salomon. Mr. Elias is 66 jaar ge
worden.
UTRECHT (ANP) Twee catego
rale bonden, de Federatieve Haven
vakvereniging (FHV) en de politiek
onafhankelijke metaalbewerkers-
h"nd v"01,' sroot- en kleinbedrijf
(MBUK.) hebben aan de voorzitters
van de Tweede Kamerfracties ken
baar gemaakt, dat zij vinden dat de
Nederlandse ziekenfondsen genationa
liseerd moeten worden en dat de belas
ting op winst met 10 procent dient te
worden verhoogd. Zij vinden het een
belachelijke zaak dat in Nederland nog
meer dan 100 ziekenfondsen bestaan.
Voorts zou naar .iet oordeel van deze
bonden de vennootschapsbelasting zo
danig verhoogd moeten worden, dat uit
die extra opbrengst een fonds gevormd
kan worden, waaruit de werknemers
schadeloos gesteld kunnen worden bij
bedrijfssluitingen. Zij pleiten verder
voor de invoering van de 40-urige
werkweek waardoor het mogelijk
wordt „eventueel ontslagen werkne-
m5,rs ™TI£Te,ct herplaatsen".
De FHV en MBGK willen verder een
prijsverlaging, van 10 procent vpor het
levensmiddelenpakket en de direct no
dige gebruiksgoederen. Ook zouden de
bodemschatten genationaliseerd moe
ten worden volgens de bonden.
Er was eens een bakkersknecht die zo uitstekend leerde bakken, dat
hij het tenslotte beter kon dan zijn baas. Zijn goudgele broden hadden
knapperige korstjes, zijn koeken waren bros en zijn taarten luchtig.
„Ik wil nu graag een eigen bakkerij beginnen", zei de knecht tegen
zijn baas. En ofschoon de baas hem met spijt zag vertrekken, moest hij
de knecht prijzen om dit besluit. De jonge bakker vestigde zich in een
andere plaats en hij koos de stad waar het paleis van de koning stond.
Maar de jonge bakker verhuisde niet alleen. Hij nam een allerliefste
jonge vrouw mee en samen richtten zij de bakkerij in, de winkel en
de woonruimte erachter.
In een bakkery heb je meel nodig.
Waar veel meel ligt, komen de mui
zen. Ze eten van het meel en dat is
schadelyk, maar muizen maken bo
vendien de bakkery vuil.
Daarom verschaft een verstandige
bakker gauw een poes aan, die ervoor
zorgt dat de muizen geen kans krij
gen
Nu wilde het ongeluk dat deze
nieuwe bakker verschrikkelijk het
land had aan katten. En hij zei tegen
zijn vrouw: .,Ik zal de muizen wel van
gen in een val. Van een poes in de
bakkerij moet ik niets hebben". Hij
zette een grote muizeval en het is
waar dat hij er dadelijk succes mee
had. Maar een muizenval is geen
poes. De val staat waar hij staat. En
slimme muizen leren al gauw er met
een boogje omheen te lopen.
Het duurde dan ook niet lang of
muizen knaagden gaatjes in de meel
zakken, kropen erin, smulden en
maakten het meel vies.
En zo kon het gebeuren dat op een
kwade morgen de koning in een vers
goudgeel kadetje beet, en in het war
me binneriste van het zachte broodje
een muizen-keuteltje ontdekte.
De hele hofhouding kwam in de
weer en toen de klacht bij de bakker
kwam, schrok hij er zo van, dat hij
zo bleek werd als het meel.
Nu greep de jonge vrouw van de
bakker in.
„Laat het aan mij over", zei ze
haar man. En aangezien hij haar zo
lief vond, liet hij haar begaan.
De jonge vrouw ging de stad uit en
liep langs de velden voorbij rijke boe
renhoeven. Daar blaften waakzame
honden, koeien snoven in de stallen en
glanzende dikke poezen zaten op
muurtjes naar haar te knipogen.
De jonge vrouw liep verder tot de
velden overgingen in dorre zandgrond
en hei. Er stonden kleine schamele
boerderijtjes, met hier een magere
•geit, daar wat scharrelende kippen op
het erfje. En als zij even bleef staan,
zag zij by elk huisje een schichtige,
plukkerige poes wegschieten in een
bosje.
Bij het ene boerderijtje was de poes
zwart, bij het andere grijs, bij het
derde gevlekt. Maar toen de jonge
vrouw een vaalwit katje zag, stapte
zij het huisje binnen en vroeg of zij de
poes mocht kopen. Zij bood zoveel
geld. dat de k*op g*uw gesloten was
en even later kon de bakkersvrouw
naar huis terugkeren met een doods
bang bibberend poesje in een doek ge
knoopt aan haar arm.
Thuisgekomen nam zij het beestje op
haar schoot, streek over de armoedige
vacht en krabbelde onder zijn kinnetje.
Dat had het armetierig poesje nog
nooit meegemaakt en er kwam een
spinnend geluidje uit zijn keel. Toen
maakte de vrouw een schoteltje melk
klaar.
Het poesje werd in een mandje ach
ter de keukenkachel gezet, zodat de
bakker er zo weinig mogelijk last
van zou hebben. De jonge vrouw bor
stelde het, gaf het goed te eten en
was niet zuinig met liefkozingen- Bin
nen "de kortste tijd groeide uit het
grauwe katje, een sneeuwwitte, glan
zende. aanhankelijke poes, die zijn tijd
verdeelde tussen de keuken, het tuin
tje en de bakkerij.
Ja, ook in de bakkerij liep de poes
rond. Maar de bakker merkte het niet.
Want in een bakkerij is alles wit be
stoven van het meel, zelfs de neus van
de bakker lijkt meestal op de neus
van een clown. De witte poes viel
helemaal niet op en ook de muizen za
gen hem niet aankomen. Dat was nu
juist wat de bakkersvrouw bedoeld had
en aan de muizenplaag kwam heel
gauw een eind.
Op een dag zei de bakker tegen zijn
vrouw: „Morgen bén je jarig en daar
om zal ik je een taart bakken". Hij
ging aan het werk, mengde het meel,
de melk de eieren en de vanille, de ho
ning en de amandelen, de rozijnen en
fijne kruiden. Terwijl hij bezig was,
werd hij in ae winkel geroepen voor
een bestelling voor de koning en daar
om moest hij het beslag even in de
steek laten.
Daarvan maakte de poes gebruik om
een klein bleekgroen blaadje in de be
slagkom te lalen vallen.
Toen de bakker terugkwam, merkte
hij niets. Hij bakte de taart en verras
te de volgende morgen zijn vrouw met
het gebak waarop hij met room had
geschreven: Lang leve mijn lieve
vrouw.
De taart werd aangesneden en aan
de visite gepresenteerd. Wat een taart!
Hij smaakte zo verrukkelijk als nooit
tevoren. De visite kon er niet over uit
gepraat raken, de bakkersvrouw bloos
de van genoegen maar de bakker
stond voor een raadsel. Hy proefde en
herkende alle ingrediënten. Maar die
fijne, aparte smaak die hij nooit eer
der geproefd had, waar kwam die van
daan?
D-e volgende dag al, begon het be
stellingen te regenen. Alle mensen die
de taart geproefd hadden, en alle men
sen die er al over hadden horen spre
ken wilden op hun verjaardag zo'n
wondertaart hebben. En de koning be
stelde er een van dubbele grootte. De
bakker maakte weer hetzelfde beslag
en terwijl hij met het meel, de eieren
en de melk bezig was, liet de poes on
gemerkt een klein bleek blaadje val
len in de afgewogen kruiden. De taar
ten lukten weer even raadselachtig als
de eerste keer.
De bakkersvrouw was de eerste die
achter het geheim kwam. Zij hield
veel van de poes en zij verloor hem
niet dikwijls uit het oog. En daarom
merkte zij op dat hij de tuin inging
als de bakker aan het beslag van de
wondertaart begon. Zij volgde haar
lieve poes en zag hoe hij verdween in
een holletje onder de grond, om even
later met een fijn blaadje in zijn klei
ne bek naar de bakkerij te stappen.
Be bakkersvrouw verraadde de poes
niet. maar zij prees hem zachtjes als
zij samen in de keuken waren en het
poesje kneep tevreden de ogen dicht.
Maai' op een dag hoorde ae bakker
hoe zijn vrouw het poesje prees..Toen
rustte hij niet voor hij achter de ware
toedracht kwam. Ach, had de bak
kersvrouw het onschuldige geheim
maar niet verklapt. ..Waarom maak
je dat hol niet open"? riep de bakker
verbaasd naar zijn vrouw. „Waarom
zou ik"? was het antwoord.
Ja, zie je, meisjes en vrouwen be
grijpen een poes veel beter dan jon
gens en mannen- En een bakker die
eigenlijk helemaal niet van katten
houdt, begrijpt er totaal niets van.
Hij nam een schop, ging naar het
tuintje waar de poes het verborgen
holletje had ontdekt en begon te gra
ven. De ruwe schop hakte het gangetje
open schepte het zand weg en legde
een klein onderaards gewelf open dat
geheel begroeid was met een kruipend
gewas vol bleekgroene blaadjes.
„Kijk eens aan", riep de bakker
verheugd. „Nu heb ik voor mijn hele
leven genoeg van dit wonderkruid. Ik
hoef niet afhankelijk te zijn van een
poes maar ik kan plukken zoveel ik
wil".
De bakkersvrouw stond erbij met de
poes in de armen en zij had een zwaar
hart.
De bakker plukte een handvol blaad
jes om ze in de bakkery te drogen en
bij zijn kruiden in een stopfles te be
waren. En hij nam zich voor de vol
gende morgen het gewelf weer met
aarde te bedekken zodat het kruid in
het donker zou voortgroeien.
Maar de blaadjes wilden in de bak
kerij niet drogen. Ze verflensten en
verloren hun geur. En nog voor de
bakker de volgende morgen het gewelf
weer. wilde sluiten was het kruipend
gewas in de tuin al slap en dood het
wonderkruid waar zulke heerlijke taar
ten mee gebakken konden worden, be
stond niet meer.
De bakker die geen tijd meer had
om gewoon brood te bakken en de he
le dag met taarten bezig was voor de
koning, de raadsheren, de generaals
en de jarige mensen, zat nu in duizend
angsten. Hij maakte het beslag met
het meel en de melk, met de eieren
en de vanille, de honing en de aman
delen, de rozijnen en de kruiden.,
maar de poes bracht geen klein geurig
blaadje meer in het recept.
Nu zul je denken dat al die mensen,
en de koning voorop, onmiddellijk het
verschil proefden. Nee. Ze proefden
het niet. Niet dadelijk. Het was mode
om de wondertaart van de nieuwe bak
ker te presenteren en het duurde nog
een hele tijd voor iemand zei: het is
wel een heel lekkere taart, een bijzon
dere lekkere taart, maar een wonder
taart kan ik het nu toch niet vinden".
Pas toen raakte de taart weer uit de
mode.
Intussen waren er heel wat jaartjes
voorbijgegaan. De witte poes was nu
een oude kater geworden, die meer
achter het fornuis dan in de bakkerij
zat. Als de bakker het gewelf niet had
vernield, zou de kater nu misschien
ook niet meer zo ijverig zijn geweest
om elk ogenblik van de dag een blaad
je te gaan halen.
Gelukkig had de bakker intussen het
brood bakken niet verleerd. Toen hij
niet zo veel taarten meer hoefde te
bakken, wijdde hij zich weer aan de
goudgele broden met knapperige korst
jes, en de brosse koeken.
y An Mac Gillavry.
Diana Pauwels (5 jaar), Westmallestraat 14, Breda.
Boer Jansen leefde ver van de stad
bij zijn lapje grond. Hij teelde wat
groenten en zijn vrouw hield kippen,
die regelmatig hun eitjes legden. Eens
in de week kuierden ze samen naai
de stad. Maar op een goede dag ont
ving Jansen een gewichtige brief. Daar
in berichtte hem een notaris, dat hij
een erfenis moest komen halen. Sap-
perdeknollctjes" lachte Jansen. Maar
meteen betrok zijn gezicht. Want hij
vermoedde, dat er een hartige reis aan
vast zat. Nog nooit had hij overnacht
in een hotel en dat zou nu moeten
gebeuren. Zijn vrouw troostte hem met
de geachte aan de dikke beurs geld,
die daar op hem wachtte. Zo ondernam
Jansen dan de verre reis. De volgen
de dag kon hij weer naar huis. Ze
stopten het geld in een oude kous,
die ze in de bedstee verborg.
„En waar heb je geslapen", vroeg
ze. „In een hotel" antwoordde hij
„Dat wil zeggen, ik heb op een bed
gelegen, en trachtten te slapen". ,,En
lukte dat dan niet,?" „Nee vrouw,
want 't licht bleef de hele nacht aan."
„Een waarom blies je het dan niet
uit?" „Wel, dat kon ik niet, want
het zat in een flesje"
Tieneke van Oers,
Hazcldonksestraat 7,
Rijsbergen.
Ik wil graag corresponderen met
een meisje van 12 jaar.
Cindy Bacrt, Kapstraat 21, Koe
wacht (8 jaar) heeft goed naar de
t.v. gekeken. Zy maakte deze mooie
tekening.
In de keuken van tante Loopmans
stonden twee hele rare schoenen.
„Zeg die mensen mogen ons wei
eens naar de schoenendokter bren
gen" zei de linkerschoen tegen de rech
terschoen.
Met schoenendokters Dedoelen ze
schoenmakers. „We staan altijd maar
naast de koelkast", riepen ze alle
twee tegelijk, ze schrokken van zich
zelf. Weet je wat we zullen zelf naar
de schoenendokter gaan", zie de rech
terschoen „Mij best", zei natuurlijk de
linkerschoen. Toen liepen ze alle twee
hand in hand de trap af. Het was
wel een koddig gezicht, maar ze kon
den toch ook niet zo stuk staan. De
zool was er de helft af en de hakken
waren helemaal versleten, want het
waren damesschoenen. Dus gingen ze
de weg over. Ze keken heel goed uit.
Een dikke domme meneer liep mid
den op de weg. En hij liep de schoenen
onderste boven
,,Wat moeten jullie hier? Jullie no
ren in een huis". „Wij gaan lekker
naar de schoenendokter en die ope
reert ons lekker". En de linkerschoen
stak zijn tong uit. Een agent die er
aan kwam zei: „Wat moet dat hier!"
Toen vertelde de dikke domme meneer
alles wat er gebeurd was. „Hoe durft
U'\ zei de agent boos tegen de me
neer. Want de agent hield heel veel
van schoenen. En de schoenen kon
den doorlopen en werden keurig ge
maakt. En even later had tante Koop-
mans weer mooie schoenen aan.
En weet je wat de agent in de krant
Had laten zetten: Wie zijn schoenen
niet op tijd Iaat maken krijgt een
bekeuring van agent Dubbel.
Geschreven door:
Irene Fickinger, 9 jaar.
Alard du Hamelstraat 60,
Hoge Vucht I,
Breda.
Beste jongens en meisjes, wat zijn
we jullie dankbaar voor alles, wat
jullie voor Klein-Bethlehem bebben
gedaan op het feest van Driekonin
gen. Uit Gilze-Ryen en vele andere
plaatsen, leest maar <4) een andere
plaats in deze krant, hebben jullie
het lied van Driekoningen gezon
gen. Het was die vrydag net zo
koud, weet je dat nog? De grote
mensen hebben het erg leuk gevon
den.
Het lijkt wel of de kinderen altyd
veel moeten doen voor Bethlehem.
De onnozele kinderen van Bethle
hem hij de geboorte van Jezus, de
kinderen van 1966 voor het Klein-
Bethlehem van Rijen. 75 kinderen
hebben langs de deur gezongen, en
zij zongen by elkaar 475.—.
Dank je wel, hoor.
TH. J. KEMPERS, aalmoezenier
Er was eens een dappere prins- Die
prins was 28 jaar oud. Op die dag
was de kroon van de koning gestolen.
Wie die kroon zou vinden zou 1000
goudstukken krijgen. Natuurlijk ging
iedereen zoeken. Maar niemand kon
hem vinden. Een prins had het ge
hoord en ging zoeken. Hij ging in het
bos zoeken en daar: een struik be
woog. Gauw ging hij kijken. En wat
zag hij een rover met de kroon. Hij
pakte zijn zwaard, »n sloeg de ro
ver neer. Toen pakte hij de kroon. En
toen bracht hij de kroon naar de ko
ning. En hij kreeg 1000 goudstukken,
maar hij mocht ook met de prinses
trouwen. En ze leefden nog lang en
gelukkig.
Zelf verzonnen
Peter van Bezouw,
Doelen 28,
BREDA,, 3 klas, 8 jaar.
