Setter bemoedert leeuwtjes
Achtste medische
faculteit over
2 jaar van start
Bankiersdochter
werd liever
leeuwentemster
Franse ingenieur werd
ridder Oranje-Nassau
Stiphout
verliest
strijd en
.....feest
„Plannen op lange termijn
is een volksvermaak
~N
IN SLUISKIL:
ADRES TEGEN
OMROEPWET
papier
voor
uw
•—pen
Bij vestiging in Eindhoven
Even uitblazen mevrouw
1 DE RIJK BIJ BEHANDELING
BEGROTING IN SASSE RAAD:
Meer openheid
nodig tegenover
publiek
5
DAGBLAD DE STEM VAN VRIJDAG 13 JANUARI 1967
Rut Brandt bleef Berlijn trouw
Steun aan y/Te/evizier"
CHU-VVD
Mammoetwet nog
niet in kamer
AANHOUDEN
FOOIEN
Bitter
Subsidiebeleid
Ten onrechte
Vietnam en KVP
Yes, Jass, Jazz IX
ito vA
X -•
v1. v"-o- ','C"v X
X'.i
JA X-v- vX; 1
.7 ivN;«Y-
xpftiJi x>
v v:; -
A F'
"i; 1
- i
X
fill m ölri
X'J - v - - V i
v
i lp
'UV-XXV
In hit Noorderdierenpark te Em-
mcn heeft de Ierse setter Astrid
de zorgen voor de welpjes „Mar
griet" en „Pieter" van leeuwen
moeder Erna overgenomen. Na de
onverwachte geboorte van de die
ren leek het de directie niet raad
zaam de jongen in het verblijf te
laten met drie volwassen leeuwen.
PAUS PAULUS heeft gisteren ver
klaard. dat gezag en gehoorzaamheid
in de kloosters niet bepaald mogen
worden door de een of andere meer
derheidsbeslissing van de communi
teit. Oversten van vele kloosteror
den en congregaties zijn in Rome bij
een voor het besturen van een plan
tot herziening van de voorschriften
voor kloosterzusters, in de geest van
het concilie.
(Van een onzer verslaggevers)
SLUISKIL De Franse hoofdinge
nieur van de Sluiskilse cokesfabriek
(de A.C.Z.S.), Paul Marvin is benoemd
tot ridder in de orde van Oranje-Nas
sau. De versierselen werden hem uitge
reikt door burgemeester J. C. Aschoff
van Terneuzen tijdens een bijeenkomst
met bestuur, directie en stafleden in
de kantine van het bedrijf.
Op 1 april 1929 kwam de heer Mar
vin in dienst van de A.C.Z.S. in Sluis
kil Hij zal het bedrijf per 1 juli van dit
jaar verlaten. Burgemeester Aschoff
herinnerde aan de loopbaan van de in
genieur, diie in de oorlog als kapitein
bij de Franse marine diende er in 1945
het lamgelegde Sluiskilse bedrijf weer
op gang moest helpen. De heer Mar
vin heeft veel gedaan voor het nauwer
aanhalen van de banden tussen Frank
rijk en Nederland. Dit deed hij vooral
in zijn functie van voorzitter van de
Alliance Frangaise. De Franse regering
onderschiedde hem daarvoor in 1961
door hem te benoemen tot ridder in het
Legioen van Eer.
Baron Jean Seillière, de president
commissaris, die voor deze gelegenheid
speciaal uit Parijs was overgekomen,
sprak zijn bewondering uit voor de
sympathie, die de heer Marvin zich in
Nederland heeft weten te verwerven.
En onderdirecteur ir. J. van Alltena
sprak als zijn mening uit, dat juist de
heer Marvin de koninklijke onderschei
ding ten volle verdiende. Hoewel de
geridderde van plan is na zijn pensio
neringen terug te keren naar Frank
rijk, zei hij in zijn dankwoord, dat hij
zich volledig ingeburgerd voelde in
Nederland en mot name in Zeeuwsch-
Vlaanderen, waarvan hij het dialect
niet alleen kan verstaan, maar zelfs
kan -spreken.
y°or Rut Brandt, de 46-jarlge echtge
note van de nieuwe vice-kanselier en
Minister van Buitenlandse Zaken van
ce bondsrepubliek Duitsland betekent
11 voorlopig in Berlijn te blij-
ven wonen, dat zij meer nog dan tot nu
™!t afs;and zal moeten doen van het
«nienzyn haar man en zeer vaak
su .moeten reizen. Wamt alleen al uit
van het protocol zal de aanwe-
vL W van de voormalige „First Lady"
n West-Berlijn in Bonn onvermijde-
tnt „1"' a?r echtgen°ot Willy Brandt,
var, aJ weJe" regerend burgemeester
d. n verdeelde stad, aanvaardde in
bon£V1T,'sche hoofdstad van de
to iSSpuj>t?k nieuwe plichten, niet
55? Senoegen van zijn z.g.
'èlesant I Bocl1 <*e charmante en
loofr, Rut.zaI hem evenals de afge-
'ren ter zijde staan.
lov»n,L moeder van drie veelbe-
ren u. zSons' is in Noorwegen gebo-
Vier dA„i?*e op een na de jongste van
dood va^r ïrs' na de vroegtijdige
alleen "in vader door hun moeder
Rut grootgebracht, leerde
niet van a 111!*aar ieuSd het leven
Ook Ucl makkelijkste zijde kennen,
een vml1 ens de oorlog, toen zij in
beDrnevin roep zat' Weven haar zware
vlucht n,feng zoals de dramatische
baar »Pr»i vedon en de dood van
het vnnrf- man rüet bespaard. Pas In
bet einde J3,11 1947, twee iaar na
een ealukvu" 00rl(>S' brak voor haar
van d. We Ieven aan- Als employé
naar ?rse militaire missie kwam
waarheen °™d,e Duil'se hoofdstad,
eorresnonden^ y Brandt, toen nog
kranten ,v00r Scandinavische
Hoewéi oggekeord was.
verwend dan toe zelf bepaald met
ten de 'nn„verT Bu4 Brandt, schok-
ea de eJliïü7 re verwoestingen
haar dien t mensen in Berlijn
Duitse taai f 1 leerde zij ook de
hjkertild wPi verstaan. Tege-
harakter vI2e onverwoestbare
waarderen r Sesprekspartners
««"bèdoohe^-u13 met Wiuy Brandt
vei beetie va Y''H? van hem en ook
van een ten,elfe Berl"ners af te zien
land. Haar eeH^r naaij baar geboorte-
Jhoeite om be„H duidelijk zichtbare
houding te kS e,n §oe<Je verstand-
la"dse" i de fnn"'alev(:rde de "buiten-
Pathie op, 7a; °p ,Jaren veel sym-
zoals ziischuwde Rut,
licht
doen
«aar nauweliivT"^*,' cu staatsbezoeken
XzTchSw\ meer- Het liefst
vé-leven, gehesl terug in haar
zoa« ïB zeïfiél S.WK schuwde
van de publicfe®^' het sdlelle licht
officiële onitvanórt ^e8enw°ord'ig doen
baar nan?S?5^n cn staatsbezoeken
pri-
Bovendien nemen momenteel de drie
zoons him opgewekte moeder volledig
in beslag: de 17-jarige Peter en de twee
Jaar jongere Lars, maar heel in het bij
zonder het nakomertje Matthias, die
juist vijf jaar is geworden. Bij de fa
milie Brandt heersen verbazingwek
kend tolerante opvoedingsprincipes 'en
het eist veel begrip vain de moeder de
Jonge rebellen desondanks in de hand
te houden en de huiselijke vrede te be
waren. Want evenals hun vader zijn
ook' de oudste zonen politiek zeer ac
tief en geenszins altijd dezelfde me
ning toegedaan als hun succesvolle pa
pa. Als voor de vrouw des huizes van
de villa in het Berlijnse Grunewald,
Tauberstrasse 19, zo af en toe nog eens
wat tijd overschiet, wijdlt zij zich graag
aan de schone kunsten.
(Van onze correspondent)
TILBURG De op te richten
achtste medische faculteit kan
over twee jaar in Eindhoven van
start gaan, zo de faculteit in deze
plaats zal worden gevestigd. Dat
is een van de belangrijkste con
clusies uit het rapport van de
commissie „Voorbereiding^ Medi
sche Faculteit Eindhoven".
B. en w. van Eindhoven zullen het
rapport ter kennis brengen van de mi
nister van Onderwijs en Wetenschap
pen, prof. Diepenhorst en aan de com
missie Van Dalsum, de departementa
le commissie die onlangs is geïnstal
leerd en die is belast met de bestude
ring van de geschikste plaatskeuze
voor een achtste medische faculteit.
De commssie Posthumus is tot de
bevinding gekomen dat alle voor
waarden voor de vestiging van een me
dische faculteit in Eindhoven aanwe
zig zijn. De besturen van de Eindho-
vense ziekenhuizen zijn zelfs bereid
bij de uitvoering van hun goedgekeur
de ontwikkelingsplannen voorrang te
verlenen aan de bouw van een acade
misch ziekenhuis, terwijl zij bovendien
genegen zijn tot het maken van af
spraken met betrekking tot
king met dit ziekenhuis.
De voornaamste pijler waarop de
kandidatuur van Eindhoven voor
achtste medische faculteit berust is de
mogelijkheid tot samenwerking met de
technische wetenschappen. De techni
sche fysica, de werktuigbouwkunde, de
elektrotechniek en de scheikundige tech
nologie hebben belangrijke bijdragen
geleverd Ook die snol ontwikkeling van
de computertechniek en van de be-
drijfskunde zijn van grote betekenis
voor de ontwikkeling.van.de genees
kunde en voor de uitoefening van de
geneeskunde.
De cpmmissie stelt, dat nu de voor
zieningen van 't propaedeuitische onder
wijs in chemie aan de Technische Ho
geschool geheel gericht en op de groei
gebouwd zijn gedurende de eerste ja
ren voldoende gelegenheid tot prac
tica voor eerste-jaars medische stu
denten aanwezig is.
De Technische Hogeschool Eindho
ven hecht dan ook aan de vestiging
van een medische faculteit een hoge
waarde. Zij is bereid bij de voorberei
ding, inrichting en instandhouding van
deze faculteit alle medewerking te ver
lenen. Zij meent dat de nagestreefde
samenwoning van deze faculteit met
de Technische Hogeschool in velerlei
opzichten van zo veel belang voor de
bevordering van de wetenschap is, dat
hiermede niet in de eerste plaats een
streekbelang maar een landelijk be
lang wordt gediend.
(Van
onze parlementaire
redactie)
DEN HAAG De gemeente Stip
hout bij Helmond treurt De 3100 in
woners hebben hun strijd tegen Ged.
Staten van Noord-Brabant en tegen de
Tweede Kamer om het behoud van hun
zelfstandigheid verloren. Zij worden
Helmondenaren en hun gemeente ver
dwijnt.
De rouw is des te dieper omdat
Stiphout ook haar gouden vertragings-
feest verloren heeft. De gemeente heeft
haar bitter gevecht om haar zelfstan
digheid 47 jaar lang vol kunnen hou
den. Men maakte zich volgens de
dorpsgeruchten al op om het gouden
vertragingsfeest met zeer grote luister
te vieren.
De Tweede Kamer stak daar ech
ter een stokje voor. Stiphout wordt een
deel van Helmond, evenals Mierlo-
hout, dat eén fraai nieuw raadhuis
heeft.
Kamervoorzitter mr. van Thiel, zelf
inwoner van Helmond, glimlachte gis
termiddag bescheiden, maar toch tri
omfantelijk naar de vele Brabanders
uit Stiphout, Mierlo en Helmond, die
de tribunes van de Tweede Kamer be
volkten.
AMSTERDAM (ANP) Enkele
hoogleraren, vele acteurs en andere
kunstenaars, alsmede een groot aantal
journalisten heeft zich gisteren tele
grafisch met een adres tot de leden
van de^ Tweede Kamer gewend naar
aanleiding van het ontwerp-omroep-
wet, dat maandag en dinsdag a.s. in
behandeling komt.
Zij maken daarin bezwaar tegen de
artikelen 22 en 23 van het ontwerp,
waarin naar bekend op de programma
gegevens auteursrecht wordt gelegd en
waarin aan de omroeporganisaties het
monopolie wordt verleend programma
bladen uit te geven. Het is met name
het bijna 600.000 abonnees tellende
weekblad „Televizier" dat daarmede
dodelijk zou worden getroffen.
(Van onze parlementaire redactie)
DEN HAAG De V.V.D. en C.H.U.
verzetten zich tegen de behandeling op
dit moment van de mammoetwet in
de kamer. Volgens deze partijen heeft
de kamercommissie te weinig inlichtin
gen gekregen over de financiële conse-
kwenties van de invoering van de
overgangswet van de mammoetwet in
september 1867. Bovendien zijn de par
tijen het niet eens met de voorgestelde
systeem van bevoegdheden en het feit,
dat staatssecretaris Grosheide nog geen
ongedeelde driejarige onderwijzersop
leiding wil instellen.
Bij onze zuiderburen hadden we zon
dagmiddag al de grandioze en rijk ge
monteerde Japanse revue „de meisjes
van Takarazuka" gfezien, zodat we nu
konden afstemmen op de „Wally-show
op het tweede net, een KRO-program-
ma dat nogal eens met een belangrijke
uitzending op het andere net samen
valt. En dit is toch wel jammer, want
de Wally-show brengt amusement van
het goede soort. De van fijne humor
getuigende teksten van Eli Asser en de
smakelijke wijze waarop ze door een
koddig geboetseerde walrus-figuur
worden voorgedragen, zorgen voorbeen
bijzonder plezierige verstrooiing. Wal-
ly's commentaar werd op een prettige
wijze afgewisseld met muziek, zang en
dans en een leuk tekenfilmpje en een
wat onduidelijke rebus.
„Brandpunt-Europa", dat gisteravond
voor de tweede keer op het scherm
kwam, maakte ook ditmaal een bijzon
der goede indruk. Actuele vraagstukken,
uit verschillende Europese hoofdsteden,
deskundig belicht en aantrekkelijk in
beeld gebracht, geven door hun geva
rieerdheid televisiereportage van de
beste soort en dragen bovendien een
zeer instructief karakter. J.K.
(Van onze Parijse correspondent)
PARIJS Er zijn gelukkig
nog wel ondernemende en zelf
standige vrouwen op deze wereld.
Tot hen behoort de 29-jarige Ca
therine Blankart, dochter van een
welgesteld bankier in Zürich. Deze
bankier had maar één verlangen,
dat nl. zijn dochter hem zou op
volgen in de leiding van de bank.
Hij gaf haar een voortreffelijke
opvoeding en nam haar by zich in
de zaak om haar geleidelijk voor
te bereiden op de taak, die haar
eens zou worden toebedeeld. In
die loopbaan had Catherine niet
de minste zin. Tot grote ontstel-
tennis niet alleen van haar vader,
maar van de gehele familie liet
zij weten dat zij temster wilde
worden van wilde dieren, speciaal
leeuwen en tijgers.
Dat werd tussen haar en de fa
milie de definitieve breuk. Cathe
rine pakte wat spullen bij elkaar
en vertrok naar Parijs, waar zij
zich aanmeldde bij de bekende
circusdirecteur Bouglione, met het
verzoek te mogen worden opge
leid in het moeilijke vak van die
rentemmer.
Bouglione weigerde. Catherine gaf
het niet op en werd schoonmaak
ster bij de Parijse Jardin des Ac-
climataition, een kleine dierentuin
met apen, beren, vogels, leeuwen
en tijgers.
Zij mocht er de hokken schoon
houden en het vlees snijden. Iede
re week stond zij voor de deur
van Bouglione en herhaalde haar
verzoek. De aanhouder wint. Bou
glione nam haar in dienst en liet
haar onder de hoede van Firmin,
de temmer van het circus. Op een
keer stond Catherine in de kool,
maakte een onhandige beweging,
waarvan een leeuw gebruik maak
te om op haar af te springen.
Firmin redde haar leven. Zonder
schrammen kwam Catherine uit
de kooi, maar toen had Bouglione
er genoeg van.
Hij wilde haar niet ontslaan,
maar bood haar de betrekking aan
van caissière bij het circus. Ca
therine accepteerde, leefde zo
zuinig mogelijk en wist een klein
vermogen bij elkaar te sparen van
10.000 francs. Van dat geld kocht
zij vier jonge leeuwen, die zij toe
vertrouwde aan de zorgen van de
dierentuin in Zürich. Iedere dag
stond zij voor of in de kooi met
haar beesten, die zij op eigen ge
legenheid begon te dresseren.
Toen dat gelukt was schreef zij
een lange brief aan Bouglione, die
er zo van onder de indruk kwam
dat hij een speciale vrachtwagen
naar Zürich liet rijden om Cathe
rine met haar vier leeuwen op te
halen. Op het ogenblik is Cathe
rine nog dienster in het circus en
leeft van de fooien van de bezoe
kers, die zij bij iedere voorstel
ling hun plaats aanwijst. Maar in
het eerstvolgende nummer mag zij
met haar leeuwen optreden in een
speciaal program. 1
De vader van Catherine heeft
het succes van zijn dochter niet
meer beleefd. Hij is gestorven.
Maar de moeder en de broers van
Catherine hebben laten weten dat
zij, zodra het program begint, naar
Parijs komen om er zich van te
overtuigen dat Catherine beter om
kan gaan met leeuwen dan met
bankpersoneel. Leeuwen, zegt Ca
therine, zijn hoegenaamd niöt ge
vaarlijk. Zij worden pas gevaarlijk
als ze kwaad worden en dan is het
beter uit hun buurt te blijven.
(Van een onzer verslaggevers)
SAS VAN GENT By de begro
tingsbehandeling in de Sasse raad
legde de heer J. de Rijk in een puntige
voorbeschouwing de verwachtingen van
zijn Katholieke Partij ten aanzien van
de herindeling ter tafel- Hij zei zijn
hoop te vestigen op de hyidige mi
nister van Binnenlandse Zaken. Van
hem verwachtte hij, flat deze de her
indelingszaak reëler zou bekijken en
het niet zonder enig onderzoek bewe
zen zou achten, dat de bestuurskracht
van kleine gemeenten te gering zou
zyn.
De heer De Rijk vroeg zich af, of
men niet'verder zou komen met dis-
triotsbesturen, die verantwoordelijkheid
zouden dragen voor intergemeentelij
ke deeltaken, zoals maatschappelijke
zorg, brandweer en recreatie. Ten
slotte noemde hij het maken van plan
nen op lange termijn (tot het jaar
2000) een volksvermaak, waarbij ie
dereen gelijk krijgt omdat het tegen
deel pas door eein volgende genera
tie bewezen kan worden.
Met de begroting verklaarde hij zich
akkoord. Hij wees erop, dat het on
der v/ijs-beleid van Sas van Gent ten
voorbeeld gesteld kan worden aan ge
heel Zeeuws ch-Vlaanderen. Sas be
taalt een bedrag van 125 gulden per
leeirliing.
De heer L. de Meijer (Ge
meentebelangen) vond belastingverho
ging een bittere pil. De noodzaak om
hem te slikken achtte hij wel aanwe
zig. De heer M. de Gnoff (P.v.d.A.)
was van oordeel, dat de gemeente een
wel erg voorzichtig financieel beleid
voert- Dat G.S. niet willen dat de ge
meentelijke reserves worden aange
sproken voordat de belastingen tot een
optimaal niveau zijn opgetrokken, vond
hij juist. Onjuist achtte hij het echter
om de personele belasting te verho
gen omdat hiermee geen kosten ge
dekt worden, maar de reserves slechts
worden vergroot. Hij achtte de 14.000
gulden reserve op de huidige begro
ting ruim genoeg.
Ook de heren De Rijk en Meijer
waren het hiermee eens. Door een
technisch-financiële manipulatie be
zwoer men op voorstel van de heer
De Groff, de dreiging van de verho
ging van de opcenten op de persone
le belasting.
De heer De Groff vond het ook nood
zakelijk om de aanleg van de tweede
spoorwegovergang voorrang te verle
nen boven andere plannen om zo de
nieuwste wijk van Sas van Gent be
ter bereikbaar te maken.
Het socialistische raadslid vond het
tevens noodzakelijk, dat de gemeente
zelf de nodige activiteiten zou ontplooi
en om door persoonlijke contacten te
proberen, industrieën te interesseren
voor vestiging op het nieuwe indus
trieterrein. Voor dit doel werd op
zijn voorstel een past van f 2.000,- ver
hoogd tot f 4.000,-. Hij deed ook een
beroep op het college van b. en w.
meer openheid te betrachten tegenover
het publiek. „De gemeente heeft een
dienende taak", zei hij
D® heer De Rijk zag een onbedoel
de onrechtvaardigheid in het subsidie
beleid van de gemeente ten aanzien
van de jeugdvertoningen.
In de eerste plaats meende hij, dat
de voetbalvereniging Corn Boys het
minst kan profiteren van de subsidie
omdat zij een groot deel' terugbetaalt
o-a. aan terreinhuur. Dit in tegenstel
ling tot d e zwem club De Bruinvis en
de gymnastiekvereniging Thor De voor
zitter zegde toe, in de volgende raads
vergadering met nieuwe voorstellen te
komen.
De heer De Rijk vroeg tevens een
subsidie van 500 gulden voor de ver
kennersbeweging. De voorzitter stelde
voor, dat de vereniging hiervoor een
subsidie-aanvrage indient.
EEN „NEPTUNE" van het vlieg
kamp „Valkenburg" zoekt bij de Deense
kust naar de viskotter „Pieter Albert'
(Wieringen-zes), die sinds woensdag
middag zoek is. Er inoeten vier opvaren
den zijn.
P*
DOOR ELLERY QUEEN
Dow viel dooi; de mand. „Ja, dait was waar",
schreeuwde hij, maar hij had dr. Fawcött niet ver-
moord. Hij had een afspraak met hem gehad om ha>lf
twaalf. Toen hij in het huis kwam, had hij Fawcett
m bloed badend op de grond gevoniden. Op het bu
reau lag een revolver en in paniek had hij die gepakt
en was hij het huis uitgerend..,. Ja, hij had dat
stuk van het kistje gestuurd. Hoe? Er kwam een
listige uitdrukking in zijn ogen. Dat wilde hij niet
zeggen. Wat betekende JA? Zijn lippen sloten zich.
„Heb jij het lichaam van de vermoorde mam ge
vonden?" vroeg mr. Lane in spanning.
„Ikja, maar zodra ik zag dat hij dood was.
„Weet je zeker, Dow, dat hij dood was?"
„Ja! Ja, sir dat weet ik positief!"
De officier liet hem vervolgens het gekrabbelde
blief je zien, dat op dr, Fawcetts bureau was gevon
den. We waren toen allemaal met uitzondering van
Drury Lane verbaasd over de heftige en duidelijke
oprechtheid vam Dows ontkenning. Hij had dat etók
papier nooit gezien, schreeuwde hij. Hij had die in
schuinschrift en inkt geschreven boodschap van dr.
Fawcett nooit gelezen; de mat potlood in blokletters
geschreven boodschap, die met Aaron Dow onder
tekend was, had hij nooit geschreven.
De oude heer zei snel: „Dow, heb je de iaatste paar
dagen helemaal geen boodschap van dr. Fawcett ont
vangen?"
„Jawel, mr. Lane, dat heb ik wel. Maar niet deze
hier. Dinsdag was 't dat ik een brief van Fawcett
ontving. Hij zêi dat ik 'm donderdag moest smeren.
Dat is de waarheid, mr. Lane. Donderdag, stond er
in zijn brief".
„Heb je die brief bij je?" vroeg mr. Lane langzaam.
Maar Dow had hem in de gevangenis in een of
andere afvoerleiding weggeworpen dat beweerde
hij tenminste.
„Ik begrijp niet", mompelde Hume, „waarom Faw
cett met deze man op deze marnier dubbel spel moest
spelen. Of misschien dat.
De oude heer scheen op het punt iets te zeggen,
maar hij schudde zijn hoofd en zweeg. Wat mij be
trof, ik begon langzaam o zo langzaam een
stipje licht te zien.
De rest was afschuwelijk. Weer koos John Hume
de gemakkelijkste weg; weer liet hij zich op de zit
ting door de substituut-officier van justitie, Sweet,
vertegenwoordigen. Want Dow was zonder enige
moeite en haast onbehoorlijk snel wegens moord
aangeklaagd, zodat, voordat we het beseften, de datum
van de zitting was aangebroken. Men had de grootste
moeite gehad de inwoners van Leeds ervan te weer
houden het recht in eigen handen te nemen. Deze
tweede beschuldiging van moord tegen dezelfde man
scheen de bevolking in woede te doen ontsteken en
Do.w moest in het grootste geheim en onder zware
bewaking uit de gevangenis worden gehaald en naar
de rechtbank worden overgebracht en weer terug.
Mark Currier was een raadsel. Hij weigerde een
honorarium van mr. Lane aan te nemen. Zijn dikke
gezicht was zelfvoldaan en ondoorgrondelijk. En weer
voerde hij op meesterlijke wijze een strijd met on
gelijke kansen.
Terwijl mr. Drüry Lane in een vertwijfeld en
machteloos zwijgen bleef gehuld, werd het vonnis
over Aaron Dow na een vijfenveertig minuten duren
de beraadslaging van de jury schuldig bevonden aan
moord met voorbedachten rade en tot elektrocutie
veroordeeld door dezelfde rechter die hem nauwelijks
een maand geleden tot levenslange gevangenisstraf
had veroordeeld.
„Aaron Dowter dood te brengen op de wijze
als door de wet omschreven in de week beginnende
op
Aan twee politiemannen vastgeboeid, werd hij, om'
i'ingd door gewapende bewakers, weggevoerd naar
de Algonquin-gevangenis waar de stilte van de do
dencel zich als de bevroren aarde van een winters
graf boven zijn hoofd sloot.
18. DONKERE UREN
We konden niet dieper in de put zitten als nu. Had
den we maar een sprankje hoop! Maar zelfs dat was
er niet; we konden er alleen maar om bidden. We
waren allemaal dioodmoe moe van het vechten
het vechten tegen de bierkaaien, moe van het denken.
Vader en Elihu Clay hadden hun onenigheid bij
gelegd en omdat we geen van beiden zin hadden
tegen te stribbelen, bleven we maar gedwee bij de
Clay's. We sliepen daar, maar dat was ongeveer het
enige. Vader leek wel bezeten, zo rusteloos was hij.
Als een spook, al was het dan een dik spook, waarde
hij de hele dag door de stad. En ik kon niet vam
father Muirs huis op de heuvel wegblijven; misschien
omdat ik, door een soort schuldgevoel gedreven, dicht
in de buurt van de terdoodveroordeelde wilde zijn.
Onze vriend de aalmoezenier zag Aaron Dow elke
dag, maar om de een of andere reden weigerde hij
ons te vertellen hoe hij het maakte. Wel maakte ik
De uitspraak van het hoge gerechts
hof te Den Bosch, welke de gemeen
te Etten-Leur in het ongelijk heeft ge
steld t.a.v. het ontruimen en afbreken
van het zakenpand van de heer Evers
te Etten, heeft niet zo'n enorme publi-
katie in' de pers gekregen, als de be
slissing van b. en w. waardoor de
heer Eivers zijn zaak en woning door
die gemeente gesloopt, z.q. geluiaui-
deerd zag.
Waarom is thans de pers zio beschei
den in haar commentaren? Vindt dit
soms zijn oorzaak in het feit, dat de
overheid in dit geval aan het kortste
einid heeft getrokken? Waarom zwijgt
de bevolking van Etten-Leur? Gaat
hier de spreuk .ere wie ere toekomt"
niet meer op?
Neen, ik meen dat deze affaire meer
publiciteit verdient, temeer daar de
heer Evers zo blijkt o.m. uit het
verslag van Dagblad De Stem van en
kele daigen geleden (terecht) door
zijn gerechtskundige adviseur een pro
cedure tegen d* gemeente Etten-Leur
zal aanspannen teneinde zijn groot ge
leden schade te claimen. Dit zal ui
teraard een groot bedrag vergen; wie
zal aanspannen teneinde zijn grote ge-
schap! M-a.w.de inwoners van Etten-
Leur, immers de gemeentebegroting
zal hierdoor een tekort aanwijzen, wat
■gecompenseerd zal moeten worden door
bepaalde heffingen te verhogen, zoals
b.v. reinigingsrechten, opcenten perso
nele belasting of dergelijke.
Indien ik goed ben geïntformeelrd
heeft zich de raad destijds afkeurend
opgesteld tegen het ontruimingsplan
van b. en w., doch deze hebben zich
hierdoor niet laten „intimideren". De
gemeenschap wordt de dupe van bet
optreden van het college van b. en w,
Het komt me onwaarschijnlijk voor,
dat de leden van het toenmalige col
lege van b. en w. uit eig-en middelen
deze schade zullen betalen.
Een soortgelijk geval heeft zich des
tijds ook voorgedaan met ontruiming
van een tweetal proefwoningen van een
industrie te Etten, deze verloor (ten
onrechte?), doch toen zwaaide de pers
alle lof toe aan het gemeentebestuur:
thans zwijgt men nagenoeg in alle talen
Niettemin hioop ik, dat de ogen der
inwoners van Etten-Leur door de „zaak-
Evers" zijn geopend en dat deze
door het zwijgen van de pers niet
zullen worden „dichtgestrooid"wel
licht een gevolg van de zogenaamde
dorpspolitiek, welke in Etten-Leur nog
heden ten dage een grote bloei door
maakt. Deze affaire heeft inderdaad
aangetoond, dat het „nog steeds maan
dagmorgen is in Etten-Leur", zoals de
burgemeester onlangs in Dagblad De
Stem liet optekenen.
ETTEN A. A. B.
Dagblad De Stem heeft van het ge-
val-Evers uitvoerig melding gemaakt.
Geachte inzender acht dit niet vol
doende. Hij zou, populair gezegd, B.
en W. van Etten hard aangepakt wil
len zien. Los van de vraag of daar
toe aanleiding bestaat moet echter ge
constateerd worden, dat de pers zich
verder (nog) niet in deze affaire kan
mengen. De heer Evers wil een pro
cedure beginnen. Het is een goed ge
bruik, dat de pers zich in een derge
lijk geval grote beperkingen oplegt om
elke schijn van beïnvloeding van de
onafhankelijke rechter te vermijden.
Geachte inzender is blijkbaar niet op
de hoogte van deze algemeen toegepas
te stelregel. Hij moge dan bedenken
dat het haastig oordelen in kwesties
waarvan me» niet alle achtergronden
kent kenmerkend is voor „dorpspoli
tiek". (Redactie).
Blijkens een bericht in „De Stem"
van li dezer hebben de K.V.P.-jonge-
ren er bij het partijbestuur en bij de
Tweede Kamer-fractie op aangedron
gen stappen te ondernemen om de Ver
enigde Staten te bewegen, de bombar
dementen op Noord-Vietnam, voor een
bepaalde periode te staken.
De mogelijkheid, dat de V.S. t.z.t.
daartoe weer eens overgaan lijkt niet
uitgesloten: Ook Amerika kent voldoen
de groeperingen die meer heil ver
wachten van de beproefde ,.München"
politiek van wijlen Chamberlain c.s.;
die dus van tijd tot tijd „bewijzen"
nodig hebben, dat men ook in Noord-
Vietnam met een troep gewetenloze
bandieten te doen heeft. Wil men wer
kelijk nog enige verschil zien tussen
een Ho-Sji-Min en een Hitier, dan zou
ik zeggen, dat de eerste beduidend
sluwer is dan aalle „Nazi-staatslieden"
bij elkaar. Tenslotte hebben deze
laatstgenoemde relatief zeer weinigen
kunnen overtuigen van hun z.g. eerlij
ke bedoelingen.
Of de Verenigde Staten hun beleid in
dezen ooit zullen afstemmen op de vi
sie van enigerlei politieke partij in
Europa meen ik hoe dan ook te mo
gen betwijfelden. Met zulk soort initia
tieven kunnenwe hoogstens bewerk
stelligen, dat Amerika zo langzamer
hand gaat teruggrijpen op zijn iso
lationistische politiek van voor 1941;
met alle denkbare gevolgen van dien.
Maar wellicht werden de Amerikanen
ook dan tenslotte weer bereid gevon
den om voor ons de kastanjes uit het
dan inmiddels omfwij vbgk vbgkqjvb
vuur te slepen. Doch hoe zouden
dan inmiddels onze jongeren zijn ge
varen, hetzij van de K.V.P., of die van
welke Nederlandse politieke partij dan
ook?
Lijkt het dus verstandig, om onder
druk van een uitzinnig propagerend
en demgnstrerend défaitisme over te
schakelen op een politiek waarbij
slechts de communisten baat kunnen
vinden?
BREDA, L. PISON
heb
gelezen
Reeds verschillende malen
ik uiteenlopende meningen
over de zg. beatmuziek. Persoonlijk
heb ik eens een avond meeegmaakt
waar beatmuziek gegeven werd. er
wend toen zoals gewoonlijk in de En
gelse taal gezongen. Ze f ben ik de
Engelse taal behoorlijk meester, en
toen ik dan na afloop aan de zan
ger vroeg wat hij gezongen had kreeg
ik als antwoord, het publiek verstaat
het niet en ik weet het niet. Er was
my ooik opgevallen dat er van die
Memmen op d-e balk van de gitaren
over de snaren geklemd zaten. Die
dienden waarschijnlijk om er geluid
'ut te frutsellen. -aar de techniek te
kort kwam. Dat is nu beatmuziek;
je moet het maar weten. Maar wij a s
ouderen moeten ons daar echt niet
druk om maken, de jeugd is er ge
lukkig mee en daar gaat het tenslot
te moet het maar weten. Maar wij als
deringen. Maar dat is altijd zo ge
weest. Als je vroeger de tijd van de
accordeon nam bv. dan had je er op
de hond end ook maar twee goeden bij
zitten toen ging het ook waarom dan
nu niet?
BREDA, l. K
