COMMENTAAR
LoonsVERLAGING
maar dan ook
opening van
zaken
Anders
denken
in een
andere
WONDEREN TE KOOP
6 JU
Mensheid schakelde in twintig
jaar over op hoogste versnelling
Werktijdverkorting Philips
Woninggerief
DR. CORK V
WITTE (OVERHEIDS)-FIETS
e
k
n
P
t
II
11
in 1966
wonertal
gewijzigd
Mcor-Vlaeminck
)OGWATER
Aaandag
r nieuws uit
en streek
>ag. 3 en 5
Personeel van fabriek in Ruhr gebied
ging 10 procent minder verdienen;
VOORWAARDEN
VERTROUWEN
Overleven
Inclusief'
ïogelijk gevraagd
ezorgen in
feg 35 en Dagblad
011006252.
DAGBLAD DE STEM VAN ZATERDAG 7 JANUARI 1967
n onzer verslaggevers)
De loop der bevolking 'fo
56 heeft een vertrekover.
n gegeven, dat echter ge.
gecompenseerd door het
rsehot. Het aantal inwo-
cies gelij'k gebleven: 8260,
(4336) mannen en 4031
wen.
erden 150 kinderen. In Axel
ch 360 personeii. De totale
mwas is dus 510. Te over.
ïen 72 gemeentenaren* Uit
eken 438 inwoners. De to.
bedraagt dus ook 510
e andere getallen: het aan-
en was 70. het aantal echt.
7.
ADVERTENTIE)
Voor al uw
STMESTSTOFFEN
goedkoopste adres:
Axel - Sassing
efoon 01140—2628
:ondag 8 januari
0 47 en 13.09 uur. Tei'
7 en 12.88 uur. Vlissingen:
.00 uur. Wemeldinge: IJ
9 januari.
"t: 1.41 en 14.03 uur. Ten»
ii 13.29 uur. Vlissingen.' 0.39
.lur. Wemeldinige: 2.21 en
de rotsen, 14 J.j 17.15 uur
des doods
:de
•iessche 15 uur Schieting
tUG
I Schieting
1ande
.inde 15.30 uur Schieting
legen
Leuven Carnavalsbal
wburg 20 uur Les Galas
[erbert met „Madame Prin-
1 9.30 uur Seriekaarting
uur Schieting
p 15 uur Schieting
1 van Koewacht 18.30 uur
topbiljart
uur Vrouwencommando ep
j.: 16.30 en 20 uur Beau
i en 20 uur The sound of
T
uur Dansen
ÏN
19 uur Prijskaarting
;nt
tershof 15 uur Schieting
nbost 19 uur Bal
The sound of music, s i-
NDSKERKE
e Schege 13.30 uur Instruc-
net kunstmeststrooiers
G
De lokvogels, 14 j.
[0 uur De lokvogels, 14 j.
ur De lokvogels, 14 J.
ouw 20 uur Winden waaien
ten van de commandobrug
'jerk Hinze Bonkema, een
een bonkig geslacht van
r een grote kijker naar d
gens een blik op de t°l
a hoor, dat is smid je Ver'
1de hij toen tevreden va®
e zullen die arme kerel
dauwen yan de Nicolsg0'
N PEIL NGENt PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN .PEIL ING EN 'PEILINGEN „PEIL NGEN ...PINGEN1NÏJHNGEN PEIUNGEN
EILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILIIGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILNGEN PEILINGENPEILINGEN PEILINGEN PEIUNGtN Ktiu
;EN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGENI PEJL NGEN PEIUNGEN PEILINGEN
PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEIILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN
Het zal velen een schok gegeven hebben, dat zelfs een wereldconcern als Philips
tot werktijdverkorting overgaat. Is dat geen aanwijzing, dat Nederland wel dege
lijk door een ernstige crisis wordt bedreigd
Naar onze mening is dit niet het geval. De produktie van het Philipsconcern
ligt voor het grootste deel in Nederland, de afzetting in het buitenland. Aangezien
overal sprake is van een zekere teruggang in de conjunctuur wordt de afzet
van Philipsartikelen bemoeilijkt, hetgeen gevolgen moet hebben voor de produk
tie. die in voorgaande jaren extra was opgeschroefd.
Philips verwacht overigens over 1966 nog een winst van rond 260 miljoen tegen
399 miljoen in 1965. Nu een aantal werknemers van deze winstdaling de dupe zijn
geworden, rijst de vraag, of ook de aandeelhouders er iets van zullen merken. In
financiële kringen verwacht men dat dit niet het geval zal zijn: een dividend
verlaging zou gevolgen kunnen hebben bij een nieuw beroep op de kapitaalmarkt.
Het blijft een actuele zaak, de waardering van de factor arbeid en de factor ka
pitaal
He reacties van de gemeentebesturen op het verzoek van minister Witte
om de bouwkosten van woningwetwoningen „binnen beperkte gren
zen" te houden, zijn weer eens een teken aan de wand. Aan de ene kant
het streven van de regering om de huurkosten te beperken, aan de andere
kant de concrete moeilijkheden van de gemeenten, die nu eenmaal met
hoge bouwkosten zitten, maar desondanks niet willen afdingen op het
veelal minimale gerief dat men de bewoners te bieden heeft.
Het is de oude (en bijna vertrouwde) botsing binnen het blijkbaar uit
zichtloze belangenspel van bouwer, koper en huurder. Een belangenspel dat
men op zijn beurt weer projecteren kan tegen de bedenkelijke ontwikkeling
van lonen en prijzen in ons land. De bestedingsmarge van degenen die
voor de woningwetbouw ih aanmerking komen is zeker niet groot genoeg
om een drastische huurverhoging te rechtvaardigen. Toch zouden de huren
omhoog moeten, willen we niet in een bedenkelijke revolutiebouw blijven
steken.
Het is een vicieuze cirkel die momenteel niet te doorbreken lijkt en waar
over de gemeentebesturen zich nog het meest zorgen maken; te meer waar
door stijgende kosten ook de frequentie van de woningbouw wordt be
ïnvloed. En in veel plaatsen worden de wachtlijsten nog altijd eerder groter
dan kleiner. Overigens: minister Witte gaat blijkbaar van andere gedachten
uit dan ex-minister Bogaers, die juist meer geld op tafel wilde (eggen, mits
daardoor de kwaliteit van de huizen werd verbeterd.
Het verhaal (in het januari-num-
mer van het maanblad De Zaken
wereld) over een na-oorlogs no
vum: een salarisverlaging van 10
pet voor het personeel van een
machinefabriek en ijzergieterij in
het Ruhrgebied.
BOCHUM De moeilijkhe
den bij Wolff zijn omstreeks
1360 begonnen; tegelijk met de
crisisverschijnselen in de mijn
bouw. Wolff ging daarom over
tot een strenge kostenbewaking.
Telkens stuitte de directie daar
bij op het hoge loonkostenpak
ket. Dit maakte meer dan 50
pet. van de totale kosten uit Er
bleef niets anders over dan ook
in de lonen en salarissen met
mes te zetten.
Fabrieksdirecteur Gustav Wolff ju
nior (52 jaar) nam voor het uitvoe
ren van deze pijnlijke operatie voor
het eerst in 20 :aar intensief con
tact op met de werkgeversorganisa
tie voor de ijzer- en metaalindustrie
in Bochum; in casu met „Regie-
rungsrat" W. E- Klein.
Dan volgt in korte
tijd een vloed van
maatregelen, tegen
maatregelen. blun
ders en successen
die chronologisch
op 7 oktober be
ginnen met de aar.
digmg van het ont
slag van 26 Wolff
werknemers. Ten
slotte wordt onder-
nemingsraadvoorzit
ter W. Gantenberg
- machinebankwer
ker. 59 jaar inge
licht over de slech
te economische toestand van het bedriji
en de algemene loonsverlaging van 10
pet die de directie per 1 november wenst
in te voeren. Oudgediende Gantenberg
is nauwelijks onder de indruk van deze
jfp .slag: „Wij vermoedden reeds een
half jaar geleden dat er een loonsver
laging in de lucht hing".
Uiteindelijk worden onk de vak
oondsmensen overtuigd van de nood
zaak van de voorgesteld verlaging
ij weten echter, aldus De Zakenwe
reld, de volgende voorwaarden vast
te leggen:
De verlaging mag alleen wor
sen toegepast vooi de loonbestand-
deien die boven de door werkgevers
vn vakbonden overeengekomen ta
rieven liggen.
- .?ok na de verlaging möeten do
aroeiaers en beambten bij Wolff
eer verdienen dan in doorsnt o ir
en omgeving in de metaal-
industrie wordt betaald.
Verder wordt overeengekomen:
ffpTlaS!.Jmaatre8:eI is Ujdelijk en zal
siaueld ongedaan worden ge
maakt naarmate de bedrijfsresulta
ten verbeteren.
De ondernemingsraad moet
iedere maand aan de hand van
bankrekeningen en andere belang
rijke gegevens worden ingelicht over
de financiële toestand van het be
drijf.
De openheid van zaken die spreekt
uit deze laatste twee punten, wordt
in Duitsland gezien als een staaltje
van „waarachtige medezeggen
schap".
Zelden komt het voor dat een be
drijf zo in details zijn boeken open
legt als Wolff Gmbh in Bochum
heeft gedaan.
Tenslotte twee Nederlandse des
kundigen aan het woord.
Uit het commentaar van de heer
A. n. Kloos:
Pas nadat onomstotelijk is ko
men vast te staan dat de. leiding van
zo'n bedrijf al het mogelijke heeft
gedaan om uit de moeilijkheden te
geraken, zoals verhoging van de ef
ficiency. bezuiniging op alle kosten
componenten. verantwoord aanspre
ken van reserves, zou een redelijke
loonsverlaging overwogen mogen
worden
Deze zou vanzelf
sprekend ongedaan
moeten worden ge
maakt, zodra de
positie van het be
drijf verbeterd is.
Dit houdt in dat
een loonsverlaging
(als onderdeel van
een groter pakket
maatregelen) alleen
plaatsvindt, indien
daarvan een ver
betering van de
bedrijfspositie ver
wacht mag wor
den".
A. h. KLOOS
ir. j. BOSMA
Ir. J Bosnia zegt in zijn commen
taar in De Zakenwereld o.a.:
„Als de vraag in zijn algemeen
heid wordt gesteld, dan zou ik willen
opmerken, dat >en loonsverlaging
een bijzonder moeilijke operatie is
Deze zou echter uitvoerbaar kunnen
worden geacht, indien aan de vol
gende voorwaarden wordt voldaan:
Een langdurig goed personeels
beleid moet een zeker vertrouwen
hebben geslagen tussen leiding en
werknemers.
De leiding moet regelmatig
aan de ondernemingsraad inzicht
hebben gegeven omtrent de gang
van zaken in het 'bedrijf.
Het moet duidelijk zijn dat een
dergelijke loonsverlaging niet bedoeld
wordt om het bestaan yan de onder
neming wat langer te rekken, maar
om een tijdelijke moeilijke periode
te overbruggen, bijvoorbeeld dooi-
dat men nieuwe wegen voor een be
tere toekomst insiaat en de vruch
'ten daarvan pas up wat langere ter-
nijn zal kunnen nlukken.
Loonsverlaging mag niet de
duitpost vormen van het geheel
maar moet er één uit een pakko1
van maatregelen zijn. die er geza
menlijk op gericht zijn df rentabili
teit van de onderneming te herstel
len, mede in het belang van de
werknemers van deze onderne
ming".
Onlangs verscheen er in Duits
land een geschrift onder de titel
„Heute eine Zeit wie nie!" Zo'n
appel aan het moderne levensge
voel doet het natuurlijk wel en
dat kan alleen maar profijtelijk
zijn voor schrijver en uitgever.
Het roept echter wel de nuchtere
vraag op, of we nu inderdaad in
een tijd leven die uniek is in de
geschiedenis en of onze voorou
ders niet telkens met evenveel
recht mochten beweren dat alles
zo nieuw en zo anders was ge
worden.
Dr. F. Boerwinkel, directeur van
de aeademie De Horst te Drieber
gen, die al enkele opmerkelijke
publicaties op zijn naam heeft,
tracht in een boekje dat „Exclusief
denken" heet, op deze nuchtere
vraag een even nuchter antwoord
te geven.
Ja, zegt hij, onze tijd is inder
daad uniek. De periode waarin wij
leven, is niet te vergelijken met de
renaissance of de tijd van de Fran
se revolutie. Er zijn natuurlijk
parallellen, maar die worden over
schaduwd door een ontwikkeling
waarvan alle aspecten op één noe
mer Zijn terug fe brengén: een
abrupte overschakeling op ;de
hoogste versnelling.
Hij noémt dan:
a) De versnelling van het voort
bewegen. Eeuwenlang bleef de
snelheid waarmee de mens zich
kon verplaatsen.' gelimiteerd door
de snelheid van het paard. Pas aan
het einde van de negentiende eeuw
kwam daarin verandering. Trein
en auto brachten die snelheid toen
op, zeggen we, 100 kilometer per
uur. Daarna gaat de grafische lijn
bijna recht omhoog. De mens kan
zich momenteel verplaatsen met
een snelheid van 30.000 kilometer
per uur, zij het dan dat die snel
heid aan ruimtevaarders is voor
behouden
b) De versnelling van liet den
ken. De huidige computer kan een
miljoen optellingen per seconde
verrichten. En in de Koreaanse
oorlog besliste de Amerikaanse pre
sident Truman, dat generaal Mac-
Arthur voor de Yaloe halt moest
houden, omdat de computer ver
telde, dat bij overschrijding van
deze rivier een oorlog tussen Rood-
China en de Verenigde Staten on
vermijdelijk zou zijn.
c) De versnelling van de vernie
tigingskracht. De zwaarste gewone
bom in 1944 had een explosief ver
mogen van 11.000 kg TNT; de hui
dige waterstofbom: 20 miljard kg
TNT
Verdere versnellingen zijn die
van de hoogterecords, de bevol
kingstoename en de communi
catie. Satellieten bijvoorbeeld zor
gen ervoor, dat gehele continenten
gelijktijdig van het televisiebeeld
kennis kunnen nemen.
In feite is er door dit alles al
geen sprake meer van een stroom
versnelling, maar van éen water
val. Vandaar dat dr. Boerwinkel
van een cascadische ontwikkeling
spreekt. Deze ontwikkeling, zegt
hij, vraagt van ons bijzondere da
den. Worden die niet gesteld, dan
komen we de huidige „mutatie van
de mensheid", de werkelijk kwali
tatieve verandering van de men
selijke situatie, niet zonder kleer
scheuren door.
Een citaat: „Ons denken en han
delen zal kwalitatief anders moe
ten worden. We zullen ons een
nieuw, ander denken eigen moeten
maken, willen we als genus mens
niet ondergaan Wanneer wij ons
denken niet zullen weten aan te
passen aan de totaal andere situ
atie, zullen wij het evenmin over
leven als de brontosaurus de dino
saurus en alle andere saurussen
die zich niet aan de gewijzigde
omstandigheden wistert aan te pas
sen en daardoor gedoemd waren
ten onder te gaan
Dat klinkt nogal pessimistisch.
De auteur echter is van oordeel,
dat juist een zeker optimisme ge
rechtvaardigd is. Zo'n doem name
lijk. meent hij, hoeft voor de mens
niet te bestaan omdat hij een wa
pen heeft meegekregen dat de die
ren moeten missen. Het heet ver
stand en het kan de mens al
thans voor een groot deel bevrij
den van de irrationele krachten
die in hem leven. Dat daarvoor een
grote moed en een grote olferbe-
v - «SF 8
Met of zonder wapens, maar tegen de „outgroup'
reidbeid nodig zijn, ontveinst de
schrijver zieli niet. De vruchten van
de geschiedenis en met name van
deze eeuw zijn daarvoor te zuur.
Er is, zegt dr. Boerwinkel, een
ander denken nodig: een „inciusief
denken". Tot nu toe heeft de mens
altijd z.g. antogonistiseh ge
dacht. Naast de strijd was er altijd
wel samenwerking tussen mensen
of groepen van mensen, maar zij
was altijd een beperkte en kwam
vrijwel steeds tot stand tegen een
andere groep. Sociologisch gespro
ken tegen een „outgroup", waarin
men een bedreiging zag van het
eigene.
De schrijver wijst er op dat de
meeste nationale staten op deze
manier zijn ontstaan. Onze eigen
Nederlandse natie is pas tot een
heid gekomen onder de druk en
dreiging van de Spaanse overheer
sing Opvallend, maar niet ver
wonderlijk is dan ook Het oplaaien
van de onderlinge twisten tijdens
het twaalfjarig bestand, toen de
directe Spaanse dreiging voor enige
tijd was verminderd.
Niet alleen ons land, ook andere
nationale staten zijn in de strijd
tegen een outgroup ontstaan: Bel
gië tegen de outgroup Noord-Ne
derland. Frankrijk (in de l(J0-ja-
rige oorlog) tegen de Engelsen,
Zwitserland tegen de Habsburgers,
de Verenigde Staten in hun ge
zamenlijk verzet tegen de Engelse
overheersing, en ga zo maar door
teerde blik naar Jan Gresshof
dat ik een vriendschap zonder
keuze of waardigheid met iedereen
propageer. Geen vaag pacifistisch
denken, geen slap conformisme. In
tegendeel: het felste protest kan
dikwijls noodzakelijk zijn. Onder
inclusief denken verstaat hij wel
het prijsgeven van een misplaatst
superioriteitsgevoel en het loslaten
van de gevaarlijke stelling dat de
mensheid zich alleen kan ontwik
kelen bij de gratie van grote (ge
wapende) conflicten. Het probleem
oost-west kan volgens hem niet
worden opgelost door een oorlog
met China en ook niet door een
geestelijke capitulatie. Wel zou
men kunnen pogen het begin van
een oplossing te vmden ln een hou
ding die de Chinezen duidelijk
maakt, dat het ons niet te doen ls
om de liquidatie van dit land, maar
om het welzijn van China's bevol
king
Eenzelfde houding bepleit de
schrijver tegenover Duitsland. Het
gevaar van een herlevend nazisme,
meent hij, kan niet worden bezwo
ren door het geïrriteerde gebaar
van „daar heb je de Duitsers weer"
wél door een cordiale samenwer
king met de positieve krachten in
Duitsland
Het eigen welzijn tegenover dat
van de ander: die tijd is voorbij.
Inciusief denken is het parool.
Daaronder verstaat de schrijver 'n
denken dat er principieel van uit
gaat dat mijn heil (geluk, leven,
welvaart) niet verkregen kan wor
den ten koste van of zonder de an
der, maar dat het alleen verkregen
kan worden als ik tegelijk het neil
van de ander bevorder.
Om de verdenking weg te nemen
dat hij aan het preken slaat en zich
aan vaag idealisme te buiten gaat,
stelt dr. Boerwinkel meteen maar
vast dat deze eis een harde reali
teit is. Vroeger zou men het nege
ren van „de anderen" hebben kun
nen afdoen met het woord „on
edel" Momenteel moet men zonder
meer vaststellen dat de instand
houding van het exclusieve denken
een dwaasheid is. Het alternatief
zou namelijk de waterstofbom kun
nen zijn.
De schrijver wijst er trouwens op
dat de mensheid altijd al „ver
keersregels" heeft gekend voor het
intermenselijke gedrag. Eigenlijk
dus niets nieuws onder de zon. Al
leen: oude waarheden zijn bijzon
der urgent geworden. De sprong in
het neotcchnicum heeft ons op de
ze planeet zo dicht op elkaar ge
drukt, dat wij ons de iuxe van de
exclusiviteit eenvoudig niet meer
kunnen permitteren.
Verdenk me er nu met van, zegt
dr. Boerwinkel met een geïrri-
Inciusief denken veronderstelt
een solidariteitsgevoel met de an
der Een geestesgesteldheid die
dicht bij huls moet worden ge
kweekt („Het gemakkelijker pra
ten over de „ze" die 'het toch zo
slecht doen is al te dikwijls een
rookgordijn om de eigen tekort
komingen te verbergen"). Een hou
ding die voorts zou moeten worden
gestimuleerd door de wijze waarop
onderwlizers en leraren de jonge
mens vertrouwd maken met de we
reld waarin hij leeft en die een
wereld is waarin de buitenlandse
politiek oude stijl door een positie
ve en mondiale „Innenpolitik"
moet worden vervangen. Een hou
ding tenslotte die ook de kerken
en de massa-media kunnen bevor
deren
Wat de schrijver vraagt ls nogal
wat. En tussen woord en daad
staan wetten en Bezwaren. Natuur
lijk, maar dat dingt met af op de
waarde van zijn betoog en de over
tuigingskracht ervan. Het defaitis
me dat in feite al door de geschie
denisboekjes op de lagere school
wordt aangekweekt, is juist een
van de grootste vijanden van een
geestelijke vernieuwing.
Verschillende zaken die de au
teur naar voren brengt, zijn al va
ker gezegd. Het (nieuwe) verband
waarin hij ze plaatst is echter wel
zo onthullend, dat iedereen die het
lot van oude moeder aarde en haar
bewoners ter harte gaat. er in elk
geval kennis van zou moeten ne
men
J. VERDIESEN
Dr. F Boerwinkel: Inclusief
denken. Uitgave van de stichting
Werkgroep 2000, in samenwerking
met uitgeverij Paul Brand.
O*
in de wereld van de reclame
zijn on 4 er ontwikkelde gebieden
en achterbuurten. Ze zijn te vinden
in geïllustreerde tijdschriften en ra
diobodes op de pagina's waar post
orderbedrijven met kleine letters en
petieterige fotootjes geluk beloven
aan de lijdende en naar liefde dor
stende mensheid. Wie kennis neemt
van hun verkoopboodschap. ontdekt
al gauw waarom deze reclame zich
kan permitteren achter te blijven en
zich tot kreten te beperken. De
markt is vrij constant en stereotiep.
Want voor zover deze advertenties
zich niet richten op de bevrediging
van een pornografisch soort nieuws
gierigheid, spreken zij meestal
rechtstreeks de minderwaardig
heidsgevoelens. vooral van vrou
wen aan. Vandaar ook hun wat te-
ruggedringen positie in de bladen,
in het hoekje waar gefluisterd
wordt; zij staan daar een beetje'als
bedelaars in donkere straten of als
verkopers van „kunstfoto's" die uit
portieken te voorschijn schieten.
Voor het merendeel hebben de ad
vertenties van dit soort betrekking
op bustevorming en -versteviging,
waaraan onder allerlei idiote na
men een stevige boterham verdiend
schijnt te worden. Iets ruimere
plaats moet worden ingeruimd aan
de belofte van slankheid. De zaak
leent zich meer voor openbare be
handeling en eist wat forser illus
tratie-materiaal. Bijzonder ontroe
rend zijn altijd de foto's van voor
en van na de behandeling, als dui
delijk bewijs van succes naast el
kaar geplaatst. Ook in andere ad
vertenties wordt deze super-naïeve
een oogpunt van commerciële psy
chologie wel zo gelukkig is. Is er
wel iemand die werkelijk heel ander
wil worden, in zo korte tijd, op zo
doorzichtige manier? Ik weiger het
te geloven. Zelfs een minderwaar
digheidsgevoel is iets waaraan je op
den duur enorm kunt gaan hechten,
een vast punt, van waaruit je lang
zaam aan toch een heel stukje we
reld kunt veroveren of op zijn minst
een onmisbaar vooroordeel dat bij
gebrek aan duidelijke maatstaven
onschatbare diensten kan bewijzen.
Niemand wil zichzelf kwijt of zich
voelen veranderen in iets heel an
ders. Dat is gewoon een afschuwelij
ke nachtmerrie in plaats van een
bevrijding. Het gaat hier niet om
een paar kilo's aan levend gewicht,
daarover laat de advertentie geen
enkele twijfel bestaan. Als Reina
Christina u geholpen heeft, bent u
niet alleen lichter, tot 26 pond toe
eventueel maar heel anders, dus niet
zo maar erg veel veranderd, maar
helemaal anders, een ander mens.
Dat noemt de advertentie het „won
der" en dat is vat ik de onnozelheid
waag te noemen. Die „meer dan
110-000 vrouwen en meisjes in bin;
nen- en buitenland'' die dank zij
deze geheimzinnige methode „nieu
we schoonheid en levensvreugde be
reikt" heten .te hebben, behoren vast
niet tot de intelligentsten. De cur
sus is dan ook „volkomen op de
praktijk afgestemd".
Wat vertonen de plaatjes ons nu
van dit wonderlijke succes? Een
dunner geworden juffrouw of een
juffrouw die nooit d'k is geweest is,
truc veel toegepast. Zou iemand
eens kunnen uitrekenen, hoe onnozel
een mens moet zijn om aan dat be
wijs enige waarde toe te kennen, en
hoe onnozel dan degenen moeten
zijn die deze onnozelheid bij hun me
demensen veronderstellen? Afgron
den van onnozelheid openen zich
hier. Maar laten we niet vergeten
dat de mensen die hier aangespro
ken worden, de hijgende, puffende
dikkerdjes in diepe nood verkeren.
Ik heb hier voor mij twee foto's
van Barbara, een vóór en een na
de kuur. Of eigenlijk moet ik zeg
gen: cursus, want de zaken worden
hier grondig aangepakt. Over de
aard van die cursus „Schoonheid en
Charme" zegt de advertentie hele
maal niets, behalve natuurlijk dat je
in zes weken „spelenderwijs" (ping
pong? ganzebord?) -slank kunt wor
den en dat het weer iets heel nieuws
is. Om meer te weten moet ie een
door hartjes (van liefde) en sterren
(van succes) omzoomde „coupon
voor meer charme" opsturen aan
Reina Christina. De charme wordt
dan thuis bezorgd en in korte tijd
verandert ook u, zoals Barbara, van
een mollig, bedeesd mokkeltje in de
stralende, gelukkige vrouw* die zij
geworden is. „Vol vertrouwen begin
5c aan een nieuw leven", zegt ze
zonder blikken of blozen. „Mijn
huid is teer en zacht, ik ben een
heel ander meisje", vertrouwt een
ander ons toe. „Éen echte gast
vrouw" is ze ook geworden, noteert
ze in haar door Reina toegezonden
„Persoonlijk Dagboek", waarin ze
alles over haar zijn en haar geluk
opschrijft. En „deze succes-cursus
van Reina Christina was een won
der dat in mijn leven kwam". Dat
is mooi gezegd, al is het niet voor
de eerste keer, maar we weten nu
nog steeds niets. We weten alleen
dat Barbara „heel anders" is ge
worden op korte termijn en dat zo'n
wonder te koop is.
En op dit punt vraag ik mij af,
of de uitdrukking „heel anders" uit
want dat kun je niet zien staat
naast een paard. We zien het: ze
kan nu weer fijn aan sport doen;
zij is zelfs in hippische kringen ge
ïntroduceerd, wat tamelijk deftig is.
Barbara zelf heeft een nog hogere
status bereikt. Losjes met de vin
ger knippend en met één, nog altijd
tamelijk spekkige, schouder bloot
zat zij onbevreesd en vol zelfver
trouwen voor een microfoon. Legt
zij daar getuigenis af van haar ver
lossing door Reina Christina? Aan
haar zeepachtige glimlach te zien
is zij wel bezig haar geluk uit te
dragen in een dorre en nog onver
loste wereld; zij ziet er echt ge
tuigend uit. Maar ik vermoed, af
gaande ook op haar cocktail-kle-
ding. dat zij voor Christina getuigt
ln de vorm van een vrolijk lied.
Niet zomaar een liedje op het toilet
of in het bad, maar voor een micro
foon. Barbara, de vertrapte en ver
nederde dikzak van elf weken ge
leden, is bezig zich resoluut een
weg te banen naar de hit-parade. Zij
heeft haar „sound" en haar „per
sonality'' gevonden. „Na drie maan
den had ik bijna alles bereikt waar
ik jarenlang van had gedroomd",
deelt ze mee. Ze droomde er dus
van „ontdekt" te worden, zoals vele
meisjes. En we zien weer eens, hoe
de weg naar vocale successen onge
nadig kan worden gebarricadeerd
door een obstakel van een paar
pondjes. Schud ze van je af, en het
„harde vak" is kinderspel. Stuur de
coupon voor meer charme op. ,,U
wordt weer zo slank als u van na
ture bent". Ja, dat staat er ook,
al lijkt het weinig op een wonder.
Zou u van nature ook een zangeres
zijn? En is er soms een onverlaat
die zou durven beweren dat er nog
andere vormen van succes in het
leven zijn behalve het optreden voor
een microfoon. Laten we de mooie
mythe van Reina Christina niet ver
storen. „Begin er nu mee". Het won
der is te koop. Prijsopgave op aan
vraag.
Wie is de
onbekende
kunstenaar,
die voor Ver
keer en Wa
terstaat het
nieuwe bord
heeft ontwor
pen, dat hier
naast is afge
beeld? Hij za1
altijd naam
loos blyven,
maar de
vrucht van
zijn fantasie
zal men over
enige tyd aan
treffen langs
de kunstmati
ge rijwielpa
den, die alleen
uit toeristiscl
oogpunt zyn
aangelegd. D
witte fiets
(concessie aa
de provo's)
komt u in
wonderlijk
perspectief
tegemoet ge
reden.
(Afbeelding
uit Neder
landse Staats
courant)
Ministers plegen op allerlei ma
nieren verantwoording af te leg
gen: direct aan de kiezers b.vm via
Bibeb.
Vrij Nederland)
Orkanen behoren, naar een dame
uit Brooklyn (New York) voorstelt,
in de toekomst mannennamen te dra
gen, daar zij niets anders dan „grote
harde winden" zijn. Dit voorstel van
een vrouwelijk kiezer behandelde de
afgevaardigde L. Carey onlangs op
een bijeenkomst in zijn kiesdistrict.
(Sunday Times)
„Wim Kan is geweldig, maar
het zal je vader zijn".
(Wubbe in Vrij Nederland)