COMMENTAAR LoonsVERLAGING maar dan ook opening van zaken Anders denken in een andere WONDEREN TE KOOP 6 JU Mensheid schakelde in twintig jaar over op hoogste versnelling Werktijdverkorting Philips Woninggerief DR. CORK V WITTE (OVERHEIDS)-FIETS e k n P t II 11 in 1966 wonertal gewijzigd Mcor-Vlaeminck )OGWATER Aaandag r nieuws uit en streek >ag. 3 en 5 Personeel van fabriek in Ruhr gebied ging 10 procent minder verdienen; VOORWAARDEN VERTROUWEN Overleven Inclusief' ïogelijk gevraagd ezorgen in feg 35 en Dagblad 011006252. DAGBLAD DE STEM VAN ZATERDAG 7 JANUARI 1967 n onzer verslaggevers) De loop der bevolking 'fo 56 heeft een vertrekover. n gegeven, dat echter ge. gecompenseerd door het rsehot. Het aantal inwo- cies gelij'k gebleven: 8260, (4336) mannen en 4031 wen. erden 150 kinderen. In Axel ch 360 personeii. De totale mwas is dus 510. Te over. ïen 72 gemeentenaren* Uit eken 438 inwoners. De to. bedraagt dus ook 510 e andere getallen: het aan- en was 70. het aantal echt. 7. ADVERTENTIE) Voor al uw STMESTSTOFFEN goedkoopste adres: Axel - Sassing efoon 01140—2628 :ondag 8 januari 0 47 en 13.09 uur. Tei' 7 en 12.88 uur. Vlissingen: .00 uur. Wemeldinge: IJ 9 januari. "t: 1.41 en 14.03 uur. Ten» ii 13.29 uur. Vlissingen.' 0.39 .lur. Wemeldinige: 2.21 en de rotsen, 14 J.j 17.15 uur des doods :de •iessche 15 uur Schieting tUG I Schieting 1ande .inde 15.30 uur Schieting legen Leuven Carnavalsbal wburg 20 uur Les Galas [erbert met „Madame Prin- 1 9.30 uur Seriekaarting uur Schieting p 15 uur Schieting 1 van Koewacht 18.30 uur topbiljart uur Vrouwencommando ep j.: 16.30 en 20 uur Beau i en 20 uur The sound of T uur Dansen ÏN 19 uur Prijskaarting ;nt tershof 15 uur Schieting nbost 19 uur Bal The sound of music, s i- NDSKERKE e Schege 13.30 uur Instruc- net kunstmeststrooiers G De lokvogels, 14 j. [0 uur De lokvogels, 14 j. ur De lokvogels, 14 J. ouw 20 uur Winden waaien ten van de commandobrug 'jerk Hinze Bonkema, een een bonkig geslacht van r een grote kijker naar d gens een blik op de t°l a hoor, dat is smid je Ver' 1de hij toen tevreden va® e zullen die arme kerel dauwen yan de Nicolsg0' N PEIL NGENt PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN .PEIL ING EN 'PEILINGEN „PEIL NGEN ...PINGEN1NÏJHNGEN PEIUNGEN EILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILIIGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILNGEN PEILINGENPEILINGEN PEILINGEN PEIUNGtN Ktiu ;EN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGENI PEJL NGEN PEIUNGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEIILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN Het zal velen een schok gegeven hebben, dat zelfs een wereldconcern als Philips tot werktijdverkorting overgaat. Is dat geen aanwijzing, dat Nederland wel dege lijk door een ernstige crisis wordt bedreigd Naar onze mening is dit niet het geval. De produktie van het Philipsconcern ligt voor het grootste deel in Nederland, de afzetting in het buitenland. Aangezien overal sprake is van een zekere teruggang in de conjunctuur wordt de afzet van Philipsartikelen bemoeilijkt, hetgeen gevolgen moet hebben voor de produk tie. die in voorgaande jaren extra was opgeschroefd. Philips verwacht overigens over 1966 nog een winst van rond 260 miljoen tegen 399 miljoen in 1965. Nu een aantal werknemers van deze winstdaling de dupe zijn geworden, rijst de vraag, of ook de aandeelhouders er iets van zullen merken. In financiële kringen verwacht men dat dit niet het geval zal zijn: een dividend verlaging zou gevolgen kunnen hebben bij een nieuw beroep op de kapitaalmarkt. Het blijft een actuele zaak, de waardering van de factor arbeid en de factor ka pitaal He reacties van de gemeentebesturen op het verzoek van minister Witte om de bouwkosten van woningwetwoningen „binnen beperkte gren zen" te houden, zijn weer eens een teken aan de wand. Aan de ene kant het streven van de regering om de huurkosten te beperken, aan de andere kant de concrete moeilijkheden van de gemeenten, die nu eenmaal met hoge bouwkosten zitten, maar desondanks niet willen afdingen op het veelal minimale gerief dat men de bewoners te bieden heeft. Het is de oude (en bijna vertrouwde) botsing binnen het blijkbaar uit zichtloze belangenspel van bouwer, koper en huurder. Een belangenspel dat men op zijn beurt weer projecteren kan tegen de bedenkelijke ontwikkeling van lonen en prijzen in ons land. De bestedingsmarge van degenen die voor de woningwetbouw ih aanmerking komen is zeker niet groot genoeg om een drastische huurverhoging te rechtvaardigen. Toch zouden de huren omhoog moeten, willen we niet in een bedenkelijke revolutiebouw blijven steken. Het is een vicieuze cirkel die momenteel niet te doorbreken lijkt en waar over de gemeentebesturen zich nog het meest zorgen maken; te meer waar door stijgende kosten ook de frequentie van de woningbouw wordt be ïnvloed. En in veel plaatsen worden de wachtlijsten nog altijd eerder groter dan kleiner. Overigens: minister Witte gaat blijkbaar van andere gedachten uit dan ex-minister Bogaers, die juist meer geld op tafel wilde (eggen, mits daardoor de kwaliteit van de huizen werd verbeterd. Het verhaal (in het januari-num- mer van het maanblad De Zaken wereld) over een na-oorlogs no vum: een salarisverlaging van 10 pet voor het personeel van een machinefabriek en ijzergieterij in het Ruhrgebied. BOCHUM De moeilijkhe den bij Wolff zijn omstreeks 1360 begonnen; tegelijk met de crisisverschijnselen in de mijn bouw. Wolff ging daarom over tot een strenge kostenbewaking. Telkens stuitte de directie daar bij op het hoge loonkostenpak ket. Dit maakte meer dan 50 pet. van de totale kosten uit Er bleef niets anders over dan ook in de lonen en salarissen met mes te zetten. Fabrieksdirecteur Gustav Wolff ju nior (52 jaar) nam voor het uitvoe ren van deze pijnlijke operatie voor het eerst in 20 :aar intensief con tact op met de werkgeversorganisa tie voor de ijzer- en metaalindustrie in Bochum; in casu met „Regie- rungsrat" W. E- Klein. Dan volgt in korte tijd een vloed van maatregelen, tegen maatregelen. blun ders en successen die chronologisch op 7 oktober be ginnen met de aar. digmg van het ont slag van 26 Wolff werknemers. Ten slotte wordt onder- nemingsraadvoorzit ter W. Gantenberg - machinebankwer ker. 59 jaar inge licht over de slech te economische toestand van het bedriji en de algemene loonsverlaging van 10 pet die de directie per 1 november wenst in te voeren. Oudgediende Gantenberg is nauwelijks onder de indruk van deze jfp .slag: „Wij vermoedden reeds een half jaar geleden dat er een loonsver laging in de lucht hing". Uiteindelijk worden onk de vak oondsmensen overtuigd van de nood zaak van de voorgesteld verlaging ij weten echter, aldus De Zakenwe reld, de volgende voorwaarden vast te leggen: De verlaging mag alleen wor sen toegepast vooi de loonbestand- deien die boven de door werkgevers vn vakbonden overeengekomen ta rieven liggen. - .?ok na de verlaging möeten do aroeiaers en beambten bij Wolff eer verdienen dan in doorsnt o ir en omgeving in de metaal- industrie wordt betaald. Verder wordt overeengekomen: ffpTlaS!.Jmaatre8:eI is Ujdelijk en zal siaueld ongedaan worden ge maakt naarmate de bedrijfsresulta ten verbeteren. De ondernemingsraad moet iedere maand aan de hand van bankrekeningen en andere belang rijke gegevens worden ingelicht over de financiële toestand van het be drijf. De openheid van zaken die spreekt uit deze laatste twee punten, wordt in Duitsland gezien als een staaltje van „waarachtige medezeggen schap". Zelden komt het voor dat een be drijf zo in details zijn boeken open legt als Wolff Gmbh in Bochum heeft gedaan. Tenslotte twee Nederlandse des kundigen aan het woord. Uit het commentaar van de heer A. n. Kloos: Pas nadat onomstotelijk is ko men vast te staan dat de. leiding van zo'n bedrijf al het mogelijke heeft gedaan om uit de moeilijkheden te geraken, zoals verhoging van de ef ficiency. bezuiniging op alle kosten componenten. verantwoord aanspre ken van reserves, zou een redelijke loonsverlaging overwogen mogen worden Deze zou vanzelf sprekend ongedaan moeten worden ge maakt, zodra de positie van het be drijf verbeterd is. Dit houdt in dat een loonsverlaging (als onderdeel van een groter pakket maatregelen) alleen plaatsvindt, indien daarvan een ver betering van de bedrijfspositie ver wacht mag wor den". A. h. KLOOS ir. j. BOSMA Ir. J Bosnia zegt in zijn commen taar in De Zakenwereld o.a.: „Als de vraag in zijn algemeen heid wordt gesteld, dan zou ik willen opmerken, dat >en loonsverlaging een bijzonder moeilijke operatie is Deze zou echter uitvoerbaar kunnen worden geacht, indien aan de vol gende voorwaarden wordt voldaan: Een langdurig goed personeels beleid moet een zeker vertrouwen hebben geslagen tussen leiding en werknemers. De leiding moet regelmatig aan de ondernemingsraad inzicht hebben gegeven omtrent de gang van zaken in het 'bedrijf. Het moet duidelijk zijn dat een dergelijke loonsverlaging niet bedoeld wordt om het bestaan yan de onder neming wat langer te rekken, maar om een tijdelijke moeilijke periode te overbruggen, bijvoorbeeld dooi- dat men nieuwe wegen voor een be tere toekomst insiaat en de vruch 'ten daarvan pas up wat langere ter- nijn zal kunnen nlukken. Loonsverlaging mag niet de duitpost vormen van het geheel maar moet er één uit een pakko1 van maatregelen zijn. die er geza menlijk op gericht zijn df rentabili teit van de onderneming te herstel len, mede in het belang van de werknemers van deze onderne ming". Onlangs verscheen er in Duits land een geschrift onder de titel „Heute eine Zeit wie nie!" Zo'n appel aan het moderne levensge voel doet het natuurlijk wel en dat kan alleen maar profijtelijk zijn voor schrijver en uitgever. Het roept echter wel de nuchtere vraag op, of we nu inderdaad in een tijd leven die uniek is in de geschiedenis en of onze voorou ders niet telkens met evenveel recht mochten beweren dat alles zo nieuw en zo anders was ge worden. Dr. F. Boerwinkel, directeur van de aeademie De Horst te Drieber gen, die al enkele opmerkelijke publicaties op zijn naam heeft, tracht in een boekje dat „Exclusief denken" heet, op deze nuchtere vraag een even nuchter antwoord te geven. Ja, zegt hij, onze tijd is inder daad uniek. De periode waarin wij leven, is niet te vergelijken met de renaissance of de tijd van de Fran se revolutie. Er zijn natuurlijk parallellen, maar die worden over schaduwd door een ontwikkeling waarvan alle aspecten op één noe mer Zijn terug fe brengén: een abrupte overschakeling op ;de hoogste versnelling. Hij noémt dan: a) De versnelling van het voort bewegen. Eeuwenlang bleef de snelheid waarmee de mens zich kon verplaatsen.' gelimiteerd door de snelheid van het paard. Pas aan het einde van de negentiende eeuw kwam daarin verandering. Trein en auto brachten die snelheid toen op, zeggen we, 100 kilometer per uur. Daarna gaat de grafische lijn bijna recht omhoog. De mens kan zich momenteel verplaatsen met een snelheid van 30.000 kilometer per uur, zij het dan dat die snel heid aan ruimtevaarders is voor behouden b) De versnelling van liet den ken. De huidige computer kan een miljoen optellingen per seconde verrichten. En in de Koreaanse oorlog besliste de Amerikaanse pre sident Truman, dat generaal Mac- Arthur voor de Yaloe halt moest houden, omdat de computer ver telde, dat bij overschrijding van deze rivier een oorlog tussen Rood- China en de Verenigde Staten on vermijdelijk zou zijn. c) De versnelling van de vernie tigingskracht. De zwaarste gewone bom in 1944 had een explosief ver mogen van 11.000 kg TNT; de hui dige waterstofbom: 20 miljard kg TNT Verdere versnellingen zijn die van de hoogterecords, de bevol kingstoename en de communi catie. Satellieten bijvoorbeeld zor gen ervoor, dat gehele continenten gelijktijdig van het televisiebeeld kennis kunnen nemen. In feite is er door dit alles al geen sprake meer van een stroom versnelling, maar van éen water val. Vandaar dat dr. Boerwinkel van een cascadische ontwikkeling spreekt. Deze ontwikkeling, zegt hij, vraagt van ons bijzondere da den. Worden die niet gesteld, dan komen we de huidige „mutatie van de mensheid", de werkelijk kwali tatieve verandering van de men selijke situatie, niet zonder kleer scheuren door. Een citaat: „Ons denken en han delen zal kwalitatief anders moe ten worden. We zullen ons een nieuw, ander denken eigen moeten maken, willen we als genus mens niet ondergaan Wanneer wij ons denken niet zullen weten aan te passen aan de totaal andere situ atie, zullen wij het evenmin over leven als de brontosaurus de dino saurus en alle andere saurussen die zich niet aan de gewijzigde omstandigheden wistert aan te pas sen en daardoor gedoemd waren ten onder te gaan Dat klinkt nogal pessimistisch. De auteur echter is van oordeel, dat juist een zeker optimisme ge rechtvaardigd is. Zo'n doem name lijk. meent hij, hoeft voor de mens niet te bestaan omdat hij een wa pen heeft meegekregen dat de die ren moeten missen. Het heet ver stand en het kan de mens al thans voor een groot deel bevrij den van de irrationele krachten die in hem leven. Dat daarvoor een grote moed en een grote olferbe- v - «SF 8 Met of zonder wapens, maar tegen de „outgroup' reidbeid nodig zijn, ontveinst de schrijver zieli niet. De vruchten van de geschiedenis en met name van deze eeuw zijn daarvoor te zuur. Er is, zegt dr. Boerwinkel, een ander denken nodig: een „inciusief denken". Tot nu toe heeft de mens altijd z.g. antogonistiseh ge dacht. Naast de strijd was er altijd wel samenwerking tussen mensen of groepen van mensen, maar zij was altijd een beperkte en kwam vrijwel steeds tot stand tegen een andere groep. Sociologisch gespro ken tegen een „outgroup", waarin men een bedreiging zag van het eigene. De schrijver wijst er op dat de meeste nationale staten op deze manier zijn ontstaan. Onze eigen Nederlandse natie is pas tot een heid gekomen onder de druk en dreiging van de Spaanse overheer sing Opvallend, maar niet ver wonderlijk is dan ook Het oplaaien van de onderlinge twisten tijdens het twaalfjarig bestand, toen de directe Spaanse dreiging voor enige tijd was verminderd. Niet alleen ons land, ook andere nationale staten zijn in de strijd tegen een outgroup ontstaan: Bel gië tegen de outgroup Noord-Ne derland. Frankrijk (in de l(J0-ja- rige oorlog) tegen de Engelsen, Zwitserland tegen de Habsburgers, de Verenigde Staten in hun ge zamenlijk verzet tegen de Engelse overheersing, en ga zo maar door teerde blik naar Jan Gresshof dat ik een vriendschap zonder keuze of waardigheid met iedereen propageer. Geen vaag pacifistisch denken, geen slap conformisme. In tegendeel: het felste protest kan dikwijls noodzakelijk zijn. Onder inclusief denken verstaat hij wel het prijsgeven van een misplaatst superioriteitsgevoel en het loslaten van de gevaarlijke stelling dat de mensheid zich alleen kan ontwik kelen bij de gratie van grote (ge wapende) conflicten. Het probleem oost-west kan volgens hem niet worden opgelost door een oorlog met China en ook niet door een geestelijke capitulatie. Wel zou men kunnen pogen het begin van een oplossing te vmden ln een hou ding die de Chinezen duidelijk maakt, dat het ons niet te doen ls om de liquidatie van dit land, maar om het welzijn van China's bevol king Eenzelfde houding bepleit de schrijver tegenover Duitsland. Het gevaar van een herlevend nazisme, meent hij, kan niet worden bezwo ren door het geïrriteerde gebaar van „daar heb je de Duitsers weer" wél door een cordiale samenwer king met de positieve krachten in Duitsland Het eigen welzijn tegenover dat van de ander: die tijd is voorbij. Inciusief denken is het parool. Daaronder verstaat de schrijver 'n denken dat er principieel van uit gaat dat mijn heil (geluk, leven, welvaart) niet verkregen kan wor den ten koste van of zonder de an der, maar dat het alleen verkregen kan worden als ik tegelijk het neil van de ander bevorder. Om de verdenking weg te nemen dat hij aan het preken slaat en zich aan vaag idealisme te buiten gaat, stelt dr. Boerwinkel meteen maar vast dat deze eis een harde reali teit is. Vroeger zou men het nege ren van „de anderen" hebben kun nen afdoen met het woord „on edel" Momenteel moet men zonder meer vaststellen dat de instand houding van het exclusieve denken een dwaasheid is. Het alternatief zou namelijk de waterstofbom kun nen zijn. De schrijver wijst er trouwens op dat de mensheid altijd al „ver keersregels" heeft gekend voor het intermenselijke gedrag. Eigenlijk dus niets nieuws onder de zon. Al leen: oude waarheden zijn bijzon der urgent geworden. De sprong in het neotcchnicum heeft ons op de ze planeet zo dicht op elkaar ge drukt, dat wij ons de iuxe van de exclusiviteit eenvoudig niet meer kunnen permitteren. Verdenk me er nu met van, zegt dr. Boerwinkel met een geïrri- Inciusief denken veronderstelt een solidariteitsgevoel met de an der Een geestesgesteldheid die dicht bij huls moet worden ge kweekt („Het gemakkelijker pra ten over de „ze" die 'het toch zo slecht doen is al te dikwijls een rookgordijn om de eigen tekort komingen te verbergen"). Een hou ding die voorts zou moeten worden gestimuleerd door de wijze waarop onderwlizers en leraren de jonge mens vertrouwd maken met de we reld waarin hij leeft en die een wereld is waarin de buitenlandse politiek oude stijl door een positie ve en mondiale „Innenpolitik" moet worden vervangen. Een hou ding tenslotte die ook de kerken en de massa-media kunnen bevor deren Wat de schrijver vraagt ls nogal wat. En tussen woord en daad staan wetten en Bezwaren. Natuur lijk, maar dat dingt met af op de waarde van zijn betoog en de over tuigingskracht ervan. Het defaitis me dat in feite al door de geschie denisboekjes op de lagere school wordt aangekweekt, is juist een van de grootste vijanden van een geestelijke vernieuwing. Verschillende zaken die de au teur naar voren brengt, zijn al va ker gezegd. Het (nieuwe) verband waarin hij ze plaatst is echter wel zo onthullend, dat iedereen die het lot van oude moeder aarde en haar bewoners ter harte gaat. er in elk geval kennis van zou moeten ne men J. VERDIESEN Dr. F Boerwinkel: Inclusief denken. Uitgave van de stichting Werkgroep 2000, in samenwerking met uitgeverij Paul Brand. O* in de wereld van de reclame zijn on 4 er ontwikkelde gebieden en achterbuurten. Ze zijn te vinden in geïllustreerde tijdschriften en ra diobodes op de pagina's waar post orderbedrijven met kleine letters en petieterige fotootjes geluk beloven aan de lijdende en naar liefde dor stende mensheid. Wie kennis neemt van hun verkoopboodschap. ontdekt al gauw waarom deze reclame zich kan permitteren achter te blijven en zich tot kreten te beperken. De markt is vrij constant en stereotiep. Want voor zover deze advertenties zich niet richten op de bevrediging van een pornografisch soort nieuws gierigheid, spreken zij meestal rechtstreeks de minderwaardig heidsgevoelens. vooral van vrou wen aan. Vandaar ook hun wat te- ruggedringen positie in de bladen, in het hoekje waar gefluisterd wordt; zij staan daar een beetje'als bedelaars in donkere straten of als verkopers van „kunstfoto's" die uit portieken te voorschijn schieten. Voor het merendeel hebben de ad vertenties van dit soort betrekking op bustevorming en -versteviging, waaraan onder allerlei idiote na men een stevige boterham verdiend schijnt te worden. Iets ruimere plaats moet worden ingeruimd aan de belofte van slankheid. De zaak leent zich meer voor openbare be handeling en eist wat forser illus tratie-materiaal. Bijzonder ontroe rend zijn altijd de foto's van voor en van na de behandeling, als dui delijk bewijs van succes naast el kaar geplaatst. Ook in andere ad vertenties wordt deze super-naïeve een oogpunt van commerciële psy chologie wel zo gelukkig is. Is er wel iemand die werkelijk heel ander wil worden, in zo korte tijd, op zo doorzichtige manier? Ik weiger het te geloven. Zelfs een minderwaar digheidsgevoel is iets waaraan je op den duur enorm kunt gaan hechten, een vast punt, van waaruit je lang zaam aan toch een heel stukje we reld kunt veroveren of op zijn minst een onmisbaar vooroordeel dat bij gebrek aan duidelijke maatstaven onschatbare diensten kan bewijzen. Niemand wil zichzelf kwijt of zich voelen veranderen in iets heel an ders. Dat is gewoon een afschuwelij ke nachtmerrie in plaats van een bevrijding. Het gaat hier niet om een paar kilo's aan levend gewicht, daarover laat de advertentie geen enkele twijfel bestaan. Als Reina Christina u geholpen heeft, bent u niet alleen lichter, tot 26 pond toe eventueel maar heel anders, dus niet zo maar erg veel veranderd, maar helemaal anders, een ander mens. Dat noemt de advertentie het „won der" en dat is vat ik de onnozelheid waag te noemen. Die „meer dan 110-000 vrouwen en meisjes in bin; nen- en buitenland'' die dank zij deze geheimzinnige methode „nieu we schoonheid en levensvreugde be reikt" heten .te hebben, behoren vast niet tot de intelligentsten. De cur sus is dan ook „volkomen op de praktijk afgestemd". Wat vertonen de plaatjes ons nu van dit wonderlijke succes? Een dunner geworden juffrouw of een juffrouw die nooit d'k is geweest is, truc veel toegepast. Zou iemand eens kunnen uitrekenen, hoe onnozel een mens moet zijn om aan dat be wijs enige waarde toe te kennen, en hoe onnozel dan degenen moeten zijn die deze onnozelheid bij hun me demensen veronderstellen? Afgron den van onnozelheid openen zich hier. Maar laten we niet vergeten dat de mensen die hier aangespro ken worden, de hijgende, puffende dikkerdjes in diepe nood verkeren. Ik heb hier voor mij twee foto's van Barbara, een vóór en een na de kuur. Of eigenlijk moet ik zeg gen: cursus, want de zaken worden hier grondig aangepakt. Over de aard van die cursus „Schoonheid en Charme" zegt de advertentie hele maal niets, behalve natuurlijk dat je in zes weken „spelenderwijs" (ping pong? ganzebord?) -slank kunt wor den en dat het weer iets heel nieuws is. Om meer te weten moet ie een door hartjes (van liefde) en sterren (van succes) omzoomde „coupon voor meer charme" opsturen aan Reina Christina. De charme wordt dan thuis bezorgd en in korte tijd verandert ook u, zoals Barbara, van een mollig, bedeesd mokkeltje in de stralende, gelukkige vrouw* die zij geworden is. „Vol vertrouwen begin 5c aan een nieuw leven", zegt ze zonder blikken of blozen. „Mijn huid is teer en zacht, ik ben een heel ander meisje", vertrouwt een ander ons toe. „Éen echte gast vrouw" is ze ook geworden, noteert ze in haar door Reina toegezonden „Persoonlijk Dagboek", waarin ze alles over haar zijn en haar geluk opschrijft. En „deze succes-cursus van Reina Christina was een won der dat in mijn leven kwam". Dat is mooi gezegd, al is het niet voor de eerste keer, maar we weten nu nog steeds niets. We weten alleen dat Barbara „heel anders" is ge worden op korte termijn en dat zo'n wonder te koop is. En op dit punt vraag ik mij af, of de uitdrukking „heel anders" uit want dat kun je niet zien staat naast een paard. We zien het: ze kan nu weer fijn aan sport doen; zij is zelfs in hippische kringen ge ïntroduceerd, wat tamelijk deftig is. Barbara zelf heeft een nog hogere status bereikt. Losjes met de vin ger knippend en met één, nog altijd tamelijk spekkige, schouder bloot zat zij onbevreesd en vol zelfver trouwen voor een microfoon. Legt zij daar getuigenis af van haar ver lossing door Reina Christina? Aan haar zeepachtige glimlach te zien is zij wel bezig haar geluk uit te dragen in een dorre en nog onver loste wereld; zij ziet er echt ge tuigend uit. Maar ik vermoed, af gaande ook op haar cocktail-kle- ding. dat zij voor Christina getuigt ln de vorm van een vrolijk lied. Niet zomaar een liedje op het toilet of in het bad, maar voor een micro foon. Barbara, de vertrapte en ver nederde dikzak van elf weken ge leden, is bezig zich resoluut een weg te banen naar de hit-parade. Zij heeft haar „sound" en haar „per sonality'' gevonden. „Na drie maan den had ik bijna alles bereikt waar ik jarenlang van had gedroomd", deelt ze mee. Ze droomde er dus van „ontdekt" te worden, zoals vele meisjes. En we zien weer eens, hoe de weg naar vocale successen onge nadig kan worden gebarricadeerd door een obstakel van een paar pondjes. Schud ze van je af, en het „harde vak" is kinderspel. Stuur de coupon voor meer charme op. ,,U wordt weer zo slank als u van na ture bent". Ja, dat staat er ook, al lijkt het weinig op een wonder. Zou u van nature ook een zangeres zijn? En is er soms een onverlaat die zou durven beweren dat er nog andere vormen van succes in het leven zijn behalve het optreden voor een microfoon. Laten we de mooie mythe van Reina Christina niet ver storen. „Begin er nu mee". Het won der is te koop. Prijsopgave op aan vraag. Wie is de onbekende kunstenaar, die voor Ver keer en Wa terstaat het nieuwe bord heeft ontwor pen, dat hier naast is afge beeld? Hij za1 altijd naam loos blyven, maar de vrucht van zijn fantasie zal men over enige tyd aan treffen langs de kunstmati ge rijwielpa den, die alleen uit toeristiscl oogpunt zyn aangelegd. D witte fiets (concessie aa de provo's) komt u in wonderlijk perspectief tegemoet ge reden. (Afbeelding uit Neder landse Staats courant) Ministers plegen op allerlei ma nieren verantwoording af te leg gen: direct aan de kiezers b.vm via Bibeb. Vrij Nederland) Orkanen behoren, naar een dame uit Brooklyn (New York) voorstelt, in de toekomst mannennamen te dra gen, daar zij niets anders dan „grote harde winden" zijn. Dit voorstel van een vrouwelijk kiezer behandelde de afgevaardigde L. Carey onlangs op een bijeenkomst in zijn kiesdistrict. (Sunday Times) „Wim Kan is geweldig, maar het zal je vader zijn". (Wubbe in Vrij Nederland)

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1967 | | pagina 3