Wie bewonder je het meest?
Henken de rovers
dagravit
totaal
i^z:xtzenietbijü
Nuts.
gemaakt met 5
roomcaramel,
hele hazelnoten
en dikke
volle melk
chocolade!
„Nederland ontwapent"
vrije meningsuiting
Jantjes
vlieger
Cdreg-Daar zitten ai'e
,en in; i5SL?irren minera-
VS BANG VOOR .RODE" PRUIKEN
Het kamp Het ongeluk
Ivonne's
verjaardag
De Efteling
Heel leuk
Sprookjes
Croiset: vermiste
kinderen op
strand begraven
Zuidafrikaanse
president Swart
treedt in mei af
Onze poes
Studenten verbrand
r
heetman
Bootje
varen
Advocaat-generaal
Navo-documenteii
uit Main gevist
PT1 -postzegels
in Saarbrücken
Het
geheim
van
de
laatste
letter
DAGBLAD DE STEM VAN WOENSDAG 9 NOVEMBER 1966
(ADVERTENTIE)
Wie bewonder je het meest? Dat is de vraag waarmee deze week
onze nieuwe grote wedstrijd begint. Ik weet zeker dat ieder kind
wel voor iemand erg grote bewondering heeft, misschien voor zijn
moeder en vader, die zo goed voor hem zorgen, voor de juffrouw
op school die zo prachtig kan vertellen, voor Swiebertje die zulke
mooie avonturen beleeft op de tv., voor de Amerikaanse ruimte
vaarders, voor de koningin of voor de president van Amerika.
Als je mee wilt doen aan onze wedstrijd moet je een verhaaltje
schrijven over de persoon die je het meest bewondert. Je moet dus
ook vertellen waarom je hem of haar bewondert. Het kind dat het
beste verhaaltje instuurt krijgt een mooi boek. Alle kinderen tot
en met 12 jaar mogen meedoen.
De prijswinnaars komen als de wedstrijd afgelopen is met hun
foto en een klein verhaaltje over zichzelf in de Kleine Stem. Lijkt
je dat niet leuk
Ga maar vlug aan het werk, want je inzending moet uiterlijk
maandagmorgen binnen zijn. Stuur je verhaaltje maar naar De
Kleine Stem, Reigerstraat 16, Breda. Op de envelop moet je zetten:
wedstrijd.
Veel succes allemaal. José
R, Rentmeester 10 jaar, 's-Heerenhoek
Jantjes vader had een vlieger ge
maakt. Want Jantje zou overmorgen
i jarig zijn. Zijn kleine zusje Corrie zou
die dan op zijn verjaardag mogen ge
ven Jantje was op de dag van zijn
verjaardag al vroeg wakker. Hij ging
eerst naar de slaapkamer van zijn va
der en moeder. Die sliepen nog. Hij zou
ze maar niet wakker maken. Dan ga ik
maar naar Corrie, dacht hij. Corrie was
al wakker en zei toen hij haar kamer
tje binnenkwam: „Welgefeliciteerd
hoor Jantje. Kijk", zei ze en graaide
onder de dekens. Er kwam een vlieger
te voorschijn. „Dank je wel hoor", zei
Jantje. Gauw aan vader en moeder
laten zien, want de vlieger is prachtig.
Van vader en moeder kreeg hij een
tent. Het was zeven uur toen Jantje
aangekleed en wel aan tafel zat. Hij
zat te popelen om zijn vlieger op te
I laten. Eindelijk was hij dan klaar met
i en mocht hij naar buiten. Buiten
waaide het hard. De wind was te sterk
vf.or vlieger en floep daar ging de
I vlieger. Want het touw was geknapt
I floor de sterke wind. 's Middags toen
I Jantje naaischool reed zag hij de vlie-
ger 'kapot in de sloot liggen.
Marian de Jongh,
Kapelstraat 35, Prinsenbeek.
12 jaar (zelf verzonnen)
(Ik zou graag willen corresponderen
«et een meisje van 12 of 13 jaar)
(ADVERTENTIE)
1°9.PZoI1rjef.rrkoUdheid ''86en °Pde
"•«DaBravtT. F?" uw sezln
°taall5'Elkedagl
stuks- Vandaar de naam:
w
Over twee dagen was Ivonne jarig.
Dan wordlt ze 6 jaar. Nu is het vakantie.
Eindelijk brak de dag aan. Ivonne was
al vroeg wakker. Maar moeder was al
op. Moeder feliciteerde Ivonne. Moeder
gaf het cadeau. Ivonne maakten het
gauw open. Wat zat er in. Een pop die
kon praten. En var vader kreeg ze
kleertjes voor haar pop. Opa en Oma
kwamen ook. Van oma en opa kreeg ze
een step. Ze kregen een gebakje. Toen
oma en opa weg gingen, kwam haar
vriendinnetje Sjannie die gaf een kwat-
ta en een zakje snoep. Ze gingen fijn
spelen. Om 7 uur moest Sjannie naar
huis. En Ivonne mocht een uur langer
opblijven dan anders. Ze had een fijne
(vakantie) verjaardag gehad, en mor
gen moet ze weer naar school.
Zelf verzonnen door Rianne
van Gestel, Venneweg 2 Rijen.
9 jaar.
We gingen met de auto naar de Efte
ling. Eerst gingen we naar de speeltuin
tot half twaalf ongeveer. Toen gingen
we eten. Toen gingen we even in de
autootjes. En toen gingen we eerst onze
tassen weg leggen en toen gingen we
naar sprookjesland. Eerst gingen we
naar Doornroosje en naar Roodkapje
en toen de Hans en Grietje. Toen moest
je op de knop drukken en toen kwam
de heks naar buiten en toen kwamen
we de dansende dolfijn en toen de
pratende papegaai tegen. Als ze iets
hards opzei, zei hij het na. Toen gingen
we naar de kano's.
En op het laatst gingen we in de
draaimolen en daarna mochten we nog
even in de speeltuin en toen gingen we
naar huis.
Ronnie Jansen
Paulusgilde, Breda
Toen ik op het kamp was gingen we
iliwijls naar het bos. Toen we yan het
lorp afkwamen konden we liften. Op
de zolder 's avonds konden we ook wel
goed slapen. Aan tafel was het altijd
lekker eten. Bij het kampvuur was het
niet om uit te houden. Op woensdag
middag hadden we sportmiddag. Jam
mer genoeg had ik geen le prijs. Op
een donderdagavond moesten we van
9 uur tot half 11 lopen en we hadden
heel de avond hard gelopen toen einde
lijk kwamen we er dan en het waren
de hopman en de vaandrig.
Peter Scherders, 8 jaar
Paulusgilde Breda.
Ik was eens naar de Efteling geweest.
Daar waren de treintjes en een reus en
het sprookjesbos. Daar was een kasteel.
In het kasteel was Doorneroosje. Er
was ook een vliegend tapijt en er was
ook een papegaai. Sneeuwwitje was er
ook. Roodkapje en Hans en Grietje en
we hebben gekanoot. Dat was heel leuk.
Er was ook een stoomcarroussel. Ook
nog een kleine stoomcarroussel. Dat
was heel leuk. Marie was op een pad
destoel gaan zitten. Er kwam mufeiek
uit en er waren schoentjes die dansen.
Ton Habets, 7 jaar
Paulusgilde, Breda.
We gingen in een Opel Rekord naar
de Efteling. Toen we aan kwamen gin
gen we naar de speeltuin. Daar bleven
we de hele morgen. We hadden het
fijn in de speeltuin. We gingen de hele
tijd bijna in de treintjes. Ik ben wel
10 keer in het treintje. We gingen toen
naar het sprookjesbos. We gingen in de
stoomcarrousel. £Iet was er erg leuk
binnen; er was een water en daar ston
den twee reuze poppen in een daar
achter was een deur en als daar door
ging dan kwam je binnen en dan zag
je een water waar grote waterplanten
in stonden en er was een waterval en
als je daar vijf minuten stond kwam er
een heks en vier kikkers en vier gan
zen en in de waterlelie kwamen elfjes.
Toen we er uit gingen gingen we naar
de kano's en gingen we kanoën. Het
ging heel fijn, we konden kiezen tussen
roeien, 1 persoonskano of een 2 per
soonskano.
En toen gingen we naar huis.
JAN PEETERS, 9 jaar
Paulusgilde, Breda.
Het was morgen. De kinderen had
den geen school want het was vakan
tie.. Piet, Jan, Kees, Peter en Tonny
en een heleboel andere jongens waren
aan het voetballen. Ze waren al een
uur bezig. En nu was het 5 uur. „Ja.
Hoera, 1-0 voor mijn partij", riep Jan.
Oei, oei, daar rolde de bal op straat.
Kees holde erachter aan. Na nog geen
halve minuut hoorden de jongens een
gepiep van een auto. Vlug gingen ze kij
ken. Kijk daar was de ziekenwagen.
O, zou Kees onder de auto liggen? Daar
was de moeder van Kees. Ze zag spier
wit. De volgende dag hoorden' de jon
gens van elkaar dat Kees in het;zieken-
huis lag. Hij had een been en een arm
gebroken.
Ze zouden zo afspreken dat ze mor
genmiddag naar hem toe zouden gaan.
Dan konden ze vanmiddag een fruit
mand maken. Als ze dan ieder iets
meenamen zou het wel gaan.
De volgende dag gingen ze naar Kees.
Ze mochten er maar 5 minuten bij. Hij
was heel blij met zijn fruitmand. En
na 6 weken was Kees weer aan het
voetballen en als er een bal wegrolde
is Kees er nooit meer om gelopen.
SYDNEY (UPI) De Nederlandse
helderziende Gerard Croiset is giste
ren in de Australische stad Sydney
aangekomen in verband met de ver
dwijning van drie kinderen uit Ade
laide die ai sinds januari worden ver
mist.
Direct na aankomst verklaarde Croi
set dat de kinderen dood en begra
ven zijn op het Glenelg strand in de
buurt van Adelaide.
Volgens hem is er in ieder geval
geen sprake van een misdrijf. ,,De kin
deren zijn omgekomen bij een instor
ting of een zandverstuiving", aldus
Croiset.
De ouders van de kinderen, het echt
paar Beaumont, hebben geweigerd in
te gaan op een uitnodiging met Croi
set samen te dineren. Volgens me
vrouw Beaumont probeert iedereen zijn
voordeel te doen met het gebeurde.
,.De hele zaak gaat er langzamerhand
uitzien als een circus", zo verklaarde
zij.
PRETORIA (UPI) President Char
les Swart van Zuid-Afrika heeft het
voornemen om volgend jaar mei af
te treden, zo Is bekendgemaakt.
De 71-jarige Charles Swart werd op
31 mei 1961 president van Zuid-Afrika.
Officieel loopt zijn ambtstermijn eerst
in 1968 af, maar hij heeft aan pre
mier Balthazar J. Vors ter te kennen
gegeven dat hij eerder zijn loopbaan
wenst te beëindigen,.
Riet Meijmans
Kerkeboomgaardstr.
Kwadendamme
24,
Onze poes was aan het spelen. En er
kwam nog een poesje. En dan nog al
een grote poes. Toen zag ik ze vech
ten. Dat was onze poes, ze heet Tukkie.
Marie-Thérèse de Smit
Nieuwstraat 91, Koewacht (Zld.)
MANILLA (UPI) In Manilla, de
hoofdstad van de Philippijnen, zijn ten
minste zeven studenten om het leven
gekomen bij een brand in een polytech
nische school. Vierentwintig studenten
raakten gewond.
Volgens de laatste berichten wor
den nog negen studenten vermist. Ge
vreesd wordt dat zij oveneens zijn om
gekomen.
«ADVERTENTIE)
Bezoek de diamantexpositie
AAAMAZ
in de schatkamer onder de Lijnbaan. Geopend van10-12
^en van 2-5 uur. Toegang vrij. Lijnbaan 92 Rotterdam^
Op een dag gingen we met de rakkers
naar de Efteling. Eerst gingen we naar
de speeltuin. De flameja die ging in de
glijbaan, een hele hcge. Ze was bij het
einde en ze viel voor over. En daar was
zwant zand en ze zag er zwart uit.
En er waren treintjes, daar ging ik
vier keer in. En toen was het etenstijd
en we gingen eten. Toen waren we klaar
en gingen naar de sprookjestuin. Dat
was mooi en toen gingen we kanovaren
en de akkela zei: Als één persoon een
kwartje is. Dan mag je in een „eenper
soon". En een heleboel rakkers gingen
het vragen en het was een kwartje.
En een heleboel gingen in een „een
persoon". En ik had het nog nooit ge
daan en ik ging zo hard. En mijn uni
form was nat. Mijn mouw was nat.
Het leek wel of er een meer in zat in
de twee mouwen.
Paul Plompen, Pantersgilde.
Breda.
WASHINGTON (Reuter) Onze pruiken zftn vrij van rode haren. Ik zal
iedereen de verzekering geven dat er geen enkele Chinese of Noordkoreaanse haar
in zit, zo zei de Oostenrijkse minister van buitenlandse zaken, Toncic-Sorinj, bij
aankomst in Washington waar hjj o.a. deze kwestie gaat bespreken. Amerika wil
dat landen die pruiken naar de V.S. exporteren, de garantie geven dat deze niet
vervaardigd zyn van haar uit genoemde communistische landen. Oostenrijk levert
Amerika jaarlijks voor anderhalf miljoen dollar aan pruiken.
(Van een onzer verslaggevers)
DEN HAAG De advocaat-generaal
bij de Hoge Raad mr. W. J. M. Berger
heeft gisteren geconcludeerd tot ver
nietiging van het vonnis van de kan
tonrechter in Hilversum, dat bevestigd
werd door de rechtbank te Amsterdam,
tegen een fabrikant uit Blaricum die
op zijn fabriek in Naarden de reclame
.Nederland Ontwapent" had laten aan
brengen, zonder de vergiste toestem
ming.
Het plaatsen vain de reclame zou een
overtreding inhouden van de verorde
ning van landschapsschoon van de pro
vincie Noord-Holland. De advocaat-ge
neraal die vroeg om alle ontslag van
rechtsvervolging, stelde 'in zijn conclu
sie dat de bepaling ter bescherming van
het landschapsschoon niet kan worden
aangenomen in het belang te zijn van
de bescherming tegen wanordelijkhe
den. Dat wil zeggen in het belang van
de bescherming van de openbare orde.
Hoe wezenlijk ook de bescherming van
het landschapsschoon is, aldus mr. Ber
ger, de realisermg daarvan mag niet
worden nagestreefd door bepalingen die
het recht van vrije meningsuiting be
perken. Het arrest van de Hoge Raad
is bepaald op 8 december. I
FRANKFURT (UPI) Eind vorige
maand is een koffer, waarin zich NA
VO-documenten en een uniform van 'n
Turks officier bevonden, uit de Main
opgevist, zo is gisteren in Frankfurt
onthuld. Veiligheidsbeambten zoeken
naarstig naar de eigenaar.
Inmiddels is komen vast te staan,
dat de koffer op 26 of 27 oktober op
het station van Frankfurt in het ba-
gagedepot door een buitenlands uitzien
de man werd achtergelaten. Volgens
de lezing van de bediende in het ba
gagedepot werd de koffer door een
andere man opgehaald.
Op 29 oktober werd de koffer met
inhoud, drijvende in de rivier de Main
aangetroffen, waarna een onderzoek
dat nog voortduurt, werd ingesteld.
In Saarbrücken zal de PTT van 11 tot
20 november een tentoonstelling houden
van alle Nederlandse postzegels vanaf
1852, een complete verzameling van de
Nederlandse Antillen en vrije kunst
van Nederlandse postzegelontwerpers.
Bovenstaande poststempel zal door de
Deutsche Bundespost tijdens de ten
toonstelling uitsluitend voor Duitse
postzegels gebruikt worden.
Olav van Dalsum, Mauritssingel 3,
Breda. 6 jaar
Henk Sins een jongen uit de zesde
klas moest vlug van school naar huis
komen, want hij moest een volle mand
boodschappen wegbrengen naar zijn
tante in Winschoten. Hij moest door
een groot bos. Toen hij bij zijn tante
kwam mocht hij naar Flipper kijken.
Toen hij terug kwam was het al een
beetje schemerig, maar toen hij in het
bos kwam was het al behoorlijk don
ker. Alles ging goed toen plotseling
zijn band klapte. Hij liep verder maar
plots kwam er een brede gestalte
te voorschijn en van de andere kant
kwam ook een donkere gestalte te
voorschijn. „Geef hier die fiets" zei de
een en de ander zei: „Nee baas, laten
we hem ook meenemen. Dat mondje
zou ons weieens kunnen verraden".
Henk dacht wat gaan ze met mij doen.
Ze liepen door het bos en gingen onder
een boomstam een hol in. Daar zaten
nog meer rovers, want het waren ro
vers. Ze zeiden: „Waar zullen we van
nacht inbreken?" De baas zei:,, Laten
we eerst deze jongen opsluiten en ste
vig boeien". Toen dat gebeurd was
gingen ze verder met vergaderen. De
baas nam het woord en zei: „Laten we
vannacht bij Sins inbreken. Daar heb
ben ze tenminste geld. Alleen moeten
we oppassen voor de hond." Henk die
alles gehoord had probeerde zich los
te maken, maar dat ging niet. Die le
lijke rover kan nog boeien ook mop
perde Henk in zichzelf. De rovers gin
gen op pad en namen zakken en knup
pels mee. De hoofdman zelfs een ge
weer. Henk probeerde zich los te ma
ken, maar het lukte steeds niet, maar
toén zag hij daar plotseling een steen
liggen. Hij schaafde zich los en vluchte
het hol uit. Welke weg zou hij kiezen?
Het bospad of de weg. Hij nam de weg
en holde zo hard als hij kon naar de
politie, die in allerijl naar het huis van
Henk ging. Ze belde aan en er werd
opengedaan. „Vlug" zei een der politie
agenten, „laat ons binnen, er komen
boeven". Een half uur later kwam de
troep rovers eraan. Ze wilden langs het
raam naar binnen, maar daar sprong
een politieman voor het raam. Toen
snelden de andere politiemannen toe
en namen hen gevangen.
Wim Rullens, Nieuwstraat 80
St. Blasiusschool Stuivezand.
i mm m i
DOOR ELLERY QUEEN
„Briefje!" Hume schreeuwde het woord haast uit.
„Maar, man, dait is geweldig belangrijk. Waarom
heb je ons dit niet eerder verteld Waar is dat briefje?
Heb je het gelezen? Wat stond erin?"
Carmichael keek diepbedroefd. „Het spijt me, mr.
Hume, maar aangezien de doos en de brief aan de
senator geadresseerd waren, kon ik niet Toert
ik ze vond, gaf ik ze aan de senator die achter zijn
schrijftafel de dingen aan het bekijken was, terwijl ik
de dozen openmaakte. Ik wist helemaal niet wat er in
het pakje zat, tot hij het had opengemaakt, nadat ik
het hem had overhandigd. Het enige wat ik gezien
heb, was een glimp vaai het adres. De senator werd
doodsbleek toen hij het doosje zag en opende met
hovende handen de envelop. Ik kan er een eed op
doen dat zijn handen beefden. Tegelijkertijd beval
hij mij de kamer uit te gaan hij wilde de andere
kartonnen dozen zelf openmaken."
„Dood jammer, dood jammer," sputterde Hume. „U
heeft dus geen idee waar de brief is gebleven? Of
heeft Fawcett hem vernietigd?"
„Nadat ik het speelgoed en de andere kartonnen
dozen naai* het kantoor van de bazaar in de stad had
overgebracht, merkte ik dat het stuk kistje niet in de
kartonnen speelgoeddoos zat. En toen op een dag,
ongeveer een week later, zag ik het toevallig in die
bovenste la van de schrijftafel. Maar die brief heb
ik nooit meer gezien."
Hume zei: „Wacht eens even, Carmichael," en fluis
terde iets tegen Kenyon die verveeld keek en drie
politiemannen een bevel toesnauwde. Een van hen
liep onmiddellijk naar het bureau, ging op zijn hurken
zitten en begon de laden te doorsnuffelen. De andere
twee gingen de kamer uit.
Vader tuurde nadenkend naar de punt van zijn
sigaar. „Zeg mr. Carmichael, wie gaf die kartonnen
doos met speelgoed af? Heeft u daar eigenlijk iets
over gezegd?"
„Niet dat ik weet. Nu, enkele vertegenwoordigers
van de gevangenen, een van elke afdeling. Hoe ze
heetten, weet ik natuurlijk niet."
„Vertelt u eens, was de doos dichtgeplakt toen ze
werd afgeleverd?"
Carmichael zette grote ogen op. „O, nu begrijp ik
u. U denkt dat de bezorger misschien de kartonnen
doos onderweg had opengemaakt en het pakje erin
heeft gestopt itoen hij op weg hierheen was? Dat ge
loof ik niet. Het plakband was heel en ik ben ervan
overtuigd, dat als er iets aan geknoeid was, ik dit
ontdekt zou hebben."
„Aha," zei vader met zijn lippen smakkend. „Goed
zo, Wat zegt u ervan, mr. Hume. Allemachtig, de ge
vangenis! En u wilde beweren dat dit ding niet be
langrijk was?"
„Ik had ongelijk," gaf Hume toe. Zijn ogen keken
jongensachtig opgewonden. „En u, miss Thumm
vindt u ook dat het belangrijk is?"
Er klonk minzame neerbuigendheid in zijn stem.
Ik kookte. Wat verbeeldde hij zich wel! Ik stak mijn
kin naar voren en met een stem die venijn spoot, ant
woordde ik: „Beste mr. Hume, het doet er toch zeker
niets toe wat ik denk?"
„O kom, het was niet mijn bedoeling u te bele
digen. Ik wil erg graag weten wat u van dit houten
kistje vindt."
„Ik vind," flapte ik eruit, „dat jullie allemaal ste
keblind zijn!'"
4. DE VIJFDE BRIEF
Gedurende de eerste hondsdagen in New York na
mijn terugkeer uit het buitenland, had ik erg mijn
best gedaan me weer aan de Amerikaanse cultuur
aan te passen. Ik had derhalve veel tijd besteed aan
het lezen van tijdschriften van het populaire genre
en daarbij had ik vooral die voorbeelden van Ame
rikaanse ondernemingslust en ontwikkeling interes
sant gevonden die me van de advertentie-pagina's
aanstaarden. Aan hun advertenties zult gij ze kennen!
Er was één formule die me vooral fascineerde. Dat
was namelijk de soort advertentie die toegelicht
werd met een onderschrift als dit: Zij lachten toen
ik aan de piano ging zitten en Zij gliiplachten toen
ik de Franse ober riep. Dit waren hoofdstukken in
de levens van toekomstige esthetici die hun vrienden
verbaasd deden staan door plotseling een talent, een
talenkennis of een cultuur ten toom te spreiden, die
geen sterveling ooit in hun proletarisch verleden
had kunnen vermoeden.
Nu benijdde ik die nouveaux dilettants. Want John
Hume grinnikte, de onuitstaanbare Kenyon gierde, de
ondergeschikten gnuifden en zelfs Jeremy Clay glim
lachte om mijn bewering Kortom, zij lachten
toen ik zee dat ze blind waren. Ongelukkigerwijs
was ik op dait ogenblik niet in staat hun de gehele
omvang van hun blindheid en hun stupiditeit aan te
tonen. Daarom grijnsde ik met zoveel koele zelfver
zekerdheid als ik kon opbrengen en ik beloofde me
zelf met verbeten overtuiging binnenkort het ge
noegen te zullen smaken hun monden in verbazing
te zien openvallen. Als ik aan dit voorval terugdenk,
vind ik het heel erg kinderachtig en lachwekkend.
Toen ik een klein meisje was, had ik vaak hetzelfde
gevoel gehad als mijn chaperonne weigerde aan een
of andere perverse gril van mij en dat waren er
vele! toe te geven, en ik het arme oude mens de
vreselijkste straffen toewenste. Maar op dit ogenblik
was ik doodernstig en ik liep terug naar het bureau,
terwijl hun gegrinnik in mijn oren klonk en ik haast
misselijk van woede was.
Arme vader! Hij schaamde zich diep; hij bloosde
tot over zijn dikke oren en wierp me een woedende
blik toe.
Om mijn verlegenheid te verbergen, begon ik een
hoek van het bureau te bekijken, waar in een keurig
stapeltje een aantal dichtgeplakte, ongefrankeerde
enveloppen lagen. De adressen op deze enveloppen
waren met de machine getikt. Het duurde even voor
dat ik zover gekalmeerd was dat ik uit mijn ogen kon
kijken en toen ik mijn blik eindelijk behoorlijk kcwi
richten, hoorde ik John Hume, die waarschijnlijk
berouw had dat hij me zo in verlegenheid had ge
bracht, tegen Carmïchae zleggen: „Ja, die brieven.
Goed dat u daar de aandacht op vestigt, miss Thumm.
Heb jij ze getikt, Carmichael?"
„Hè?" Carmichael schrok. Het was alsof hij zich
met zijn gedachten in een soort ivoren toren had
opgesloten. „O, die brieven. Ja, die heb ik getikt. De
senator dicteerde ze me vanavond na het eten en ik
werkte ze op de machine uit vóór ik op verzoek van
de senator uitging. Mijn eigen kantoor is dat hokje
naast deze kamer u kent het wel."
„Staat er iets belangrijks in die brieven?"
„Niets dat u zou kunnen helpen de moordenaar te
vinden." Carmichael glimlachte weemoedig. „Nee,
het lijkt me dat er in geen van die brieven iets staat
wat ook mear enig verband kan hebben met de be
zoeker die hij verwachtte. Ik zeg dit vanwege de ma
nier waarop hij zich gedroeg toen ik ze had getypt en
ik ze voor hem neerlegde. Hij las ze heel vlug, teken
de ze, vouwde ze op en stopte ze in de enveloppen
dit alles op een min of meer afwezige manier en zeer
haastig. Zijn vingers trilden. Ik had heel duidelijk
het gevoel dat het enige wat hem op dat ogenblik in
teresseerde, was dat ik zo gauw mogelijk zou op
hoepelen."
Hume knikte. „U maakte natuurlijk doorslagen. Het
is nauwelijks waarschijnlijk datd eze brieven een
aanwijzing bevatten, maar we Kunnen beter grondig
zijn, vindit u niet, inspecteur?"
Carmichael liep naar het bureau en nam uit een
metalen brievenbak een paar roze, glanzende vellen
dun papier. Hume las deze doorslagen onverschillig
door, schudde zijn hoofd en gaf ze aan vader. We be
keken ze samen.
Ik was verrast toen ik zag dat het bovenste vel een
aan Elihu Clay geadresseerde brief was. Vader keek
mij en ik keek hem aan en toen bogen we ons samen
over de brief en lazen hem. Deze luidde:
Beste Eli,
Hierbij een tip van een vriend. Ik vertrouw er na
tuurlijk op dat je die noch wat de inhoud, noch wat
de herkomst betreft, zult verklappen. Net als in het
verleden is dit iets tussen ons wat niemand aangaat.
Naar alle waarschijnlijkheid zal de nieuwe be
groting voor volgend jaar een post van een miljoen
dollar vermelden voor de bouw van een nieuw ge
rechtsgebouw voor het district Tilden. Zoals je weet,
is het oude gebouw verouderd en vervallen. Enkele
leden van de begrotingscommissie proberen een wets
ontwerp voor de bouw van een nieuw gebouw erdoor
te drukken. De kiezers zullen nooit kunnen zeggen
dat Joe Fawcett zijn stadgenoten verwaarloosde!
We zijn het er allemaal over eens dat voor deze
bouw geen kosten gespaard mogen worden. Dua: het
allerbeste marmer.