Wie bewonder je het meest? Henken de rovers dagravit totaal i^z:xtzenietbijü Nuts. gemaakt met 5 roomcaramel, hele hazelnoten en dikke volle melk chocolade! „Nederland ontwapent" vrije meningsuiting Jantjes vlieger Cdreg-Daar zitten ai'e ,en in; i5SL?irren minera- VS BANG VOOR .RODE" PRUIKEN Het kamp Het ongeluk Ivonne's verjaardag De Efteling Heel leuk Sprookjes Croiset: vermiste kinderen op strand begraven Zuidafrikaanse president Swart treedt in mei af Onze poes Studenten verbrand r heetman Bootje varen Advocaat-generaal Navo-documenteii uit Main gevist PT1 -postzegels in Saarbrücken Het geheim van de laatste letter DAGBLAD DE STEM VAN WOENSDAG 9 NOVEMBER 1966 (ADVERTENTIE) Wie bewonder je het meest? Dat is de vraag waarmee deze week onze nieuwe grote wedstrijd begint. Ik weet zeker dat ieder kind wel voor iemand erg grote bewondering heeft, misschien voor zijn moeder en vader, die zo goed voor hem zorgen, voor de juffrouw op school die zo prachtig kan vertellen, voor Swiebertje die zulke mooie avonturen beleeft op de tv., voor de Amerikaanse ruimte vaarders, voor de koningin of voor de president van Amerika. Als je mee wilt doen aan onze wedstrijd moet je een verhaaltje schrijven over de persoon die je het meest bewondert. Je moet dus ook vertellen waarom je hem of haar bewondert. Het kind dat het beste verhaaltje instuurt krijgt een mooi boek. Alle kinderen tot en met 12 jaar mogen meedoen. De prijswinnaars komen als de wedstrijd afgelopen is met hun foto en een klein verhaaltje over zichzelf in de Kleine Stem. Lijkt je dat niet leuk Ga maar vlug aan het werk, want je inzending moet uiterlijk maandagmorgen binnen zijn. Stuur je verhaaltje maar naar De Kleine Stem, Reigerstraat 16, Breda. Op de envelop moet je zetten: wedstrijd. Veel succes allemaal. José R, Rentmeester 10 jaar, 's-Heerenhoek Jantjes vader had een vlieger ge maakt. Want Jantje zou overmorgen i jarig zijn. Zijn kleine zusje Corrie zou die dan op zijn verjaardag mogen ge ven Jantje was op de dag van zijn verjaardag al vroeg wakker. Hij ging eerst naar de slaapkamer van zijn va der en moeder. Die sliepen nog. Hij zou ze maar niet wakker maken. Dan ga ik maar naar Corrie, dacht hij. Corrie was al wakker en zei toen hij haar kamer tje binnenkwam: „Welgefeliciteerd hoor Jantje. Kijk", zei ze en graaide onder de dekens. Er kwam een vlieger te voorschijn. „Dank je wel hoor", zei Jantje. Gauw aan vader en moeder laten zien, want de vlieger is prachtig. Van vader en moeder kreeg hij een tent. Het was zeven uur toen Jantje aangekleed en wel aan tafel zat. Hij zat te popelen om zijn vlieger op te I laten. Eindelijk was hij dan klaar met i en mocht hij naar buiten. Buiten waaide het hard. De wind was te sterk vf.or vlieger en floep daar ging de I vlieger. Want het touw was geknapt I floor de sterke wind. 's Middags toen I Jantje naaischool reed zag hij de vlie- ger 'kapot in de sloot liggen. Marian de Jongh, Kapelstraat 35, Prinsenbeek. 12 jaar (zelf verzonnen) (Ik zou graag willen corresponderen «et een meisje van 12 of 13 jaar) (ADVERTENTIE) 1°9.PZoI1rjef.rrkoUdheid ''86en °Pde "•«DaBravtT. F?" uw sezln °taall5'Elkedagl stuks- Vandaar de naam: w Over twee dagen was Ivonne jarig. Dan wordlt ze 6 jaar. Nu is het vakantie. Eindelijk brak de dag aan. Ivonne was al vroeg wakker. Maar moeder was al op. Moeder feliciteerde Ivonne. Moeder gaf het cadeau. Ivonne maakten het gauw open. Wat zat er in. Een pop die kon praten. En var vader kreeg ze kleertjes voor haar pop. Opa en Oma kwamen ook. Van oma en opa kreeg ze een step. Ze kregen een gebakje. Toen oma en opa weg gingen, kwam haar vriendinnetje Sjannie die gaf een kwat- ta en een zakje snoep. Ze gingen fijn spelen. Om 7 uur moest Sjannie naar huis. En Ivonne mocht een uur langer opblijven dan anders. Ze had een fijne (vakantie) verjaardag gehad, en mor gen moet ze weer naar school. Zelf verzonnen door Rianne van Gestel, Venneweg 2 Rijen. 9 jaar. We gingen met de auto naar de Efte ling. Eerst gingen we naar de speeltuin tot half twaalf ongeveer. Toen gingen we eten. Toen gingen we even in de autootjes. En toen gingen we eerst onze tassen weg leggen en toen gingen we naar sprookjesland. Eerst gingen we naar Doornroosje en naar Roodkapje en toen de Hans en Grietje. Toen moest je op de knop drukken en toen kwam de heks naar buiten en toen kwamen we de dansende dolfijn en toen de pratende papegaai tegen. Als ze iets hards opzei, zei hij het na. Toen gingen we naar de kano's. En op het laatst gingen we in de draaimolen en daarna mochten we nog even in de speeltuin en toen gingen we naar huis. Ronnie Jansen Paulusgilde, Breda Toen ik op het kamp was gingen we iliwijls naar het bos. Toen we yan het lorp afkwamen konden we liften. Op de zolder 's avonds konden we ook wel goed slapen. Aan tafel was het altijd lekker eten. Bij het kampvuur was het niet om uit te houden. Op woensdag middag hadden we sportmiddag. Jam mer genoeg had ik geen le prijs. Op een donderdagavond moesten we van 9 uur tot half 11 lopen en we hadden heel de avond hard gelopen toen einde lijk kwamen we er dan en het waren de hopman en de vaandrig. Peter Scherders, 8 jaar Paulusgilde Breda. Ik was eens naar de Efteling geweest. Daar waren de treintjes en een reus en het sprookjesbos. Daar was een kasteel. In het kasteel was Doorneroosje. Er was ook een vliegend tapijt en er was ook een papegaai. Sneeuwwitje was er ook. Roodkapje en Hans en Grietje en we hebben gekanoot. Dat was heel leuk. Er was ook een stoomcarroussel. Ook nog een kleine stoomcarroussel. Dat was heel leuk. Marie was op een pad destoel gaan zitten. Er kwam mufeiek uit en er waren schoentjes die dansen. Ton Habets, 7 jaar Paulusgilde, Breda. We gingen in een Opel Rekord naar de Efteling. Toen we aan kwamen gin gen we naar de speeltuin. Daar bleven we de hele morgen. We hadden het fijn in de speeltuin. We gingen de hele tijd bijna in de treintjes. Ik ben wel 10 keer in het treintje. We gingen toen naar het sprookjesbos. We gingen in de stoomcarrousel. £Iet was er erg leuk binnen; er was een water en daar ston den twee reuze poppen in een daar achter was een deur en als daar door ging dan kwam je binnen en dan zag je een water waar grote waterplanten in stonden en er was een waterval en als je daar vijf minuten stond kwam er een heks en vier kikkers en vier gan zen en in de waterlelie kwamen elfjes. Toen we er uit gingen gingen we naar de kano's en gingen we kanoën. Het ging heel fijn, we konden kiezen tussen roeien, 1 persoonskano of een 2 per soonskano. En toen gingen we naar huis. JAN PEETERS, 9 jaar Paulusgilde, Breda. Het was morgen. De kinderen had den geen school want het was vakan tie.. Piet, Jan, Kees, Peter en Tonny en een heleboel andere jongens waren aan het voetballen. Ze waren al een uur bezig. En nu was het 5 uur. „Ja. Hoera, 1-0 voor mijn partij", riep Jan. Oei, oei, daar rolde de bal op straat. Kees holde erachter aan. Na nog geen halve minuut hoorden de jongens een gepiep van een auto. Vlug gingen ze kij ken. Kijk daar was de ziekenwagen. O, zou Kees onder de auto liggen? Daar was de moeder van Kees. Ze zag spier wit. De volgende dag hoorden' de jon gens van elkaar dat Kees in het;zieken- huis lag. Hij had een been en een arm gebroken. Ze zouden zo afspreken dat ze mor genmiddag naar hem toe zouden gaan. Dan konden ze vanmiddag een fruit mand maken. Als ze dan ieder iets meenamen zou het wel gaan. De volgende dag gingen ze naar Kees. Ze mochten er maar 5 minuten bij. Hij was heel blij met zijn fruitmand. En na 6 weken was Kees weer aan het voetballen en als er een bal wegrolde is Kees er nooit meer om gelopen. SYDNEY (UPI) De Nederlandse helderziende Gerard Croiset is giste ren in de Australische stad Sydney aangekomen in verband met de ver dwijning van drie kinderen uit Ade laide die ai sinds januari worden ver mist. Direct na aankomst verklaarde Croi set dat de kinderen dood en begra ven zijn op het Glenelg strand in de buurt van Adelaide. Volgens hem is er in ieder geval geen sprake van een misdrijf. ,,De kin deren zijn omgekomen bij een instor ting of een zandverstuiving", aldus Croiset. De ouders van de kinderen, het echt paar Beaumont, hebben geweigerd in te gaan op een uitnodiging met Croi set samen te dineren. Volgens me vrouw Beaumont probeert iedereen zijn voordeel te doen met het gebeurde. ,.De hele zaak gaat er langzamerhand uitzien als een circus", zo verklaarde zij. PRETORIA (UPI) President Char les Swart van Zuid-Afrika heeft het voornemen om volgend jaar mei af te treden, zo Is bekendgemaakt. De 71-jarige Charles Swart werd op 31 mei 1961 president van Zuid-Afrika. Officieel loopt zijn ambtstermijn eerst in 1968 af, maar hij heeft aan pre mier Balthazar J. Vors ter te kennen gegeven dat hij eerder zijn loopbaan wenst te beëindigen,. Riet Meijmans Kerkeboomgaardstr. Kwadendamme 24, Onze poes was aan het spelen. En er kwam nog een poesje. En dan nog al een grote poes. Toen zag ik ze vech ten. Dat was onze poes, ze heet Tukkie. Marie-Thérèse de Smit Nieuwstraat 91, Koewacht (Zld.) MANILLA (UPI) In Manilla, de hoofdstad van de Philippijnen, zijn ten minste zeven studenten om het leven gekomen bij een brand in een polytech nische school. Vierentwintig studenten raakten gewond. Volgens de laatste berichten wor den nog negen studenten vermist. Ge vreesd wordt dat zij oveneens zijn om gekomen. «ADVERTENTIE) Bezoek de diamantexpositie AAAMAZ in de schatkamer onder de Lijnbaan. Geopend van10-12 ^en van 2-5 uur. Toegang vrij. Lijnbaan 92 Rotterdam^ Op een dag gingen we met de rakkers naar de Efteling. Eerst gingen we naar de speeltuin. De flameja die ging in de glijbaan, een hele hcge. Ze was bij het einde en ze viel voor over. En daar was zwant zand en ze zag er zwart uit. En er waren treintjes, daar ging ik vier keer in. En toen was het etenstijd en we gingen eten. Toen waren we klaar en gingen naar de sprookjestuin. Dat was mooi en toen gingen we kanovaren en de akkela zei: Als één persoon een kwartje is. Dan mag je in een „eenper soon". En een heleboel rakkers gingen het vragen en het was een kwartje. En een heleboel gingen in een „een persoon". En ik had het nog nooit ge daan en ik ging zo hard. En mijn uni form was nat. Mijn mouw was nat. Het leek wel of er een meer in zat in de twee mouwen. Paul Plompen, Pantersgilde. Breda. WASHINGTON (Reuter) Onze pruiken zftn vrij van rode haren. Ik zal iedereen de verzekering geven dat er geen enkele Chinese of Noordkoreaanse haar in zit, zo zei de Oostenrijkse minister van buitenlandse zaken, Toncic-Sorinj, bij aankomst in Washington waar hjj o.a. deze kwestie gaat bespreken. Amerika wil dat landen die pruiken naar de V.S. exporteren, de garantie geven dat deze niet vervaardigd zyn van haar uit genoemde communistische landen. Oostenrijk levert Amerika jaarlijks voor anderhalf miljoen dollar aan pruiken. (Van een onzer verslaggevers) DEN HAAG De advocaat-generaal bij de Hoge Raad mr. W. J. M. Berger heeft gisteren geconcludeerd tot ver nietiging van het vonnis van de kan tonrechter in Hilversum, dat bevestigd werd door de rechtbank te Amsterdam, tegen een fabrikant uit Blaricum die op zijn fabriek in Naarden de reclame .Nederland Ontwapent" had laten aan brengen, zonder de vergiste toestem ming. Het plaatsen vain de reclame zou een overtreding inhouden van de verorde ning van landschapsschoon van de pro vincie Noord-Holland. De advocaat-ge neraal die vroeg om alle ontslag van rechtsvervolging, stelde 'in zijn conclu sie dat de bepaling ter bescherming van het landschapsschoon niet kan worden aangenomen in het belang te zijn van de bescherming tegen wanordelijkhe den. Dat wil zeggen in het belang van de bescherming van de openbare orde. Hoe wezenlijk ook de bescherming van het landschapsschoon is, aldus mr. Ber ger, de realisermg daarvan mag niet worden nagestreefd door bepalingen die het recht van vrije meningsuiting be perken. Het arrest van de Hoge Raad is bepaald op 8 december. I FRANKFURT (UPI) Eind vorige maand is een koffer, waarin zich NA VO-documenten en een uniform van 'n Turks officier bevonden, uit de Main opgevist, zo is gisteren in Frankfurt onthuld. Veiligheidsbeambten zoeken naarstig naar de eigenaar. Inmiddels is komen vast te staan, dat de koffer op 26 of 27 oktober op het station van Frankfurt in het ba- gagedepot door een buitenlands uitzien de man werd achtergelaten. Volgens de lezing van de bediende in het ba gagedepot werd de koffer door een andere man opgehaald. Op 29 oktober werd de koffer met inhoud, drijvende in de rivier de Main aangetroffen, waarna een onderzoek dat nog voortduurt, werd ingesteld. In Saarbrücken zal de PTT van 11 tot 20 november een tentoonstelling houden van alle Nederlandse postzegels vanaf 1852, een complete verzameling van de Nederlandse Antillen en vrije kunst van Nederlandse postzegelontwerpers. Bovenstaande poststempel zal door de Deutsche Bundespost tijdens de ten toonstelling uitsluitend voor Duitse postzegels gebruikt worden. Olav van Dalsum, Mauritssingel 3, Breda. 6 jaar Henk Sins een jongen uit de zesde klas moest vlug van school naar huis komen, want hij moest een volle mand boodschappen wegbrengen naar zijn tante in Winschoten. Hij moest door een groot bos. Toen hij bij zijn tante kwam mocht hij naar Flipper kijken. Toen hij terug kwam was het al een beetje schemerig, maar toen hij in het bos kwam was het al behoorlijk don ker. Alles ging goed toen plotseling zijn band klapte. Hij liep verder maar plots kwam er een brede gestalte te voorschijn en van de andere kant kwam ook een donkere gestalte te voorschijn. „Geef hier die fiets" zei de een en de ander zei: „Nee baas, laten we hem ook meenemen. Dat mondje zou ons weieens kunnen verraden". Henk dacht wat gaan ze met mij doen. Ze liepen door het bos en gingen onder een boomstam een hol in. Daar zaten nog meer rovers, want het waren ro vers. Ze zeiden: „Waar zullen we van nacht inbreken?" De baas zei:,, Laten we eerst deze jongen opsluiten en ste vig boeien". Toen dat gebeurd was gingen ze verder met vergaderen. De baas nam het woord en zei: „Laten we vannacht bij Sins inbreken. Daar heb ben ze tenminste geld. Alleen moeten we oppassen voor de hond." Henk die alles gehoord had probeerde zich los te maken, maar dat ging niet. Die le lijke rover kan nog boeien ook mop perde Henk in zichzelf. De rovers gin gen op pad en namen zakken en knup pels mee. De hoofdman zelfs een ge weer. Henk probeerde zich los te ma ken, maar het lukte steeds niet, maar toén zag hij daar plotseling een steen liggen. Hij schaafde zich los en vluchte het hol uit. Welke weg zou hij kiezen? Het bospad of de weg. Hij nam de weg en holde zo hard als hij kon naar de politie, die in allerijl naar het huis van Henk ging. Ze belde aan en er werd opengedaan. „Vlug" zei een der politie agenten, „laat ons binnen, er komen boeven". Een half uur later kwam de troep rovers eraan. Ze wilden langs het raam naar binnen, maar daar sprong een politieman voor het raam. Toen snelden de andere politiemannen toe en namen hen gevangen. Wim Rullens, Nieuwstraat 80 St. Blasiusschool Stuivezand. i mm m i DOOR ELLERY QUEEN „Briefje!" Hume schreeuwde het woord haast uit. „Maar, man, dait is geweldig belangrijk. Waarom heb je ons dit niet eerder verteld Waar is dat briefje? Heb je het gelezen? Wat stond erin?" Carmichael keek diepbedroefd. „Het spijt me, mr. Hume, maar aangezien de doos en de brief aan de senator geadresseerd waren, kon ik niet Toert ik ze vond, gaf ik ze aan de senator die achter zijn schrijftafel de dingen aan het bekijken was, terwijl ik de dozen openmaakte. Ik wist helemaal niet wat er in het pakje zat, tot hij het had opengemaakt, nadat ik het hem had overhandigd. Het enige wat ik gezien heb, was een glimp vaai het adres. De senator werd doodsbleek toen hij het doosje zag en opende met hovende handen de envelop. Ik kan er een eed op doen dat zijn handen beefden. Tegelijkertijd beval hij mij de kamer uit te gaan hij wilde de andere kartonnen dozen zelf openmaken." „Dood jammer, dood jammer," sputterde Hume. „U heeft dus geen idee waar de brief is gebleven? Of heeft Fawcett hem vernietigd?" „Nadat ik het speelgoed en de andere kartonnen dozen naai* het kantoor van de bazaar in de stad had overgebracht, merkte ik dat het stuk kistje niet in de kartonnen speelgoeddoos zat. En toen op een dag, ongeveer een week later, zag ik het toevallig in die bovenste la van de schrijftafel. Maar die brief heb ik nooit meer gezien." Hume zei: „Wacht eens even, Carmichael," en fluis terde iets tegen Kenyon die verveeld keek en drie politiemannen een bevel toesnauwde. Een van hen liep onmiddellijk naar het bureau, ging op zijn hurken zitten en begon de laden te doorsnuffelen. De andere twee gingen de kamer uit. Vader tuurde nadenkend naar de punt van zijn sigaar. „Zeg mr. Carmichael, wie gaf die kartonnen doos met speelgoed af? Heeft u daar eigenlijk iets over gezegd?" „Niet dat ik weet. Nu, enkele vertegenwoordigers van de gevangenen, een van elke afdeling. Hoe ze heetten, weet ik natuurlijk niet." „Vertelt u eens, was de doos dichtgeplakt toen ze werd afgeleverd?" Carmichael zette grote ogen op. „O, nu begrijp ik u. U denkt dat de bezorger misschien de kartonnen doos onderweg had opengemaakt en het pakje erin heeft gestopt itoen hij op weg hierheen was? Dat ge loof ik niet. Het plakband was heel en ik ben ervan overtuigd, dat als er iets aan geknoeid was, ik dit ontdekt zou hebben." „Aha," zei vader met zijn lippen smakkend. „Goed zo, Wat zegt u ervan, mr. Hume. Allemachtig, de ge vangenis! En u wilde beweren dat dit ding niet be langrijk was?" „Ik had ongelijk," gaf Hume toe. Zijn ogen keken jongensachtig opgewonden. „En u, miss Thumm vindt u ook dat het belangrijk is?" Er klonk minzame neerbuigendheid in zijn stem. Ik kookte. Wat verbeeldde hij zich wel! Ik stak mijn kin naar voren en met een stem die venijn spoot, ant woordde ik: „Beste mr. Hume, het doet er toch zeker niets toe wat ik denk?" „O kom, het was niet mijn bedoeling u te bele digen. Ik wil erg graag weten wat u van dit houten kistje vindt." „Ik vind," flapte ik eruit, „dat jullie allemaal ste keblind zijn!'" 4. DE VIJFDE BRIEF Gedurende de eerste hondsdagen in New York na mijn terugkeer uit het buitenland, had ik erg mijn best gedaan me weer aan de Amerikaanse cultuur aan te passen. Ik had derhalve veel tijd besteed aan het lezen van tijdschriften van het populaire genre en daarbij had ik vooral die voorbeelden van Ame rikaanse ondernemingslust en ontwikkeling interes sant gevonden die me van de advertentie-pagina's aanstaarden. Aan hun advertenties zult gij ze kennen! Er was één formule die me vooral fascineerde. Dat was namelijk de soort advertentie die toegelicht werd met een onderschrift als dit: Zij lachten toen ik aan de piano ging zitten en Zij gliiplachten toen ik de Franse ober riep. Dit waren hoofdstukken in de levens van toekomstige esthetici die hun vrienden verbaasd deden staan door plotseling een talent, een talenkennis of een cultuur ten toom te spreiden, die geen sterveling ooit in hun proletarisch verleden had kunnen vermoeden. Nu benijdde ik die nouveaux dilettants. Want John Hume grinnikte, de onuitstaanbare Kenyon gierde, de ondergeschikten gnuifden en zelfs Jeremy Clay glim lachte om mijn bewering Kortom, zij lachten toen ik zee dat ze blind waren. Ongelukkigerwijs was ik op dait ogenblik niet in staat hun de gehele omvang van hun blindheid en hun stupiditeit aan te tonen. Daarom grijnsde ik met zoveel koele zelfver zekerdheid als ik kon opbrengen en ik beloofde me zelf met verbeten overtuiging binnenkort het ge noegen te zullen smaken hun monden in verbazing te zien openvallen. Als ik aan dit voorval terugdenk, vind ik het heel erg kinderachtig en lachwekkend. Toen ik een klein meisje was, had ik vaak hetzelfde gevoel gehad als mijn chaperonne weigerde aan een of andere perverse gril van mij en dat waren er vele! toe te geven, en ik het arme oude mens de vreselijkste straffen toewenste. Maar op dit ogenblik was ik doodernstig en ik liep terug naar het bureau, terwijl hun gegrinnik in mijn oren klonk en ik haast misselijk van woede was. Arme vader! Hij schaamde zich diep; hij bloosde tot over zijn dikke oren en wierp me een woedende blik toe. Om mijn verlegenheid te verbergen, begon ik een hoek van het bureau te bekijken, waar in een keurig stapeltje een aantal dichtgeplakte, ongefrankeerde enveloppen lagen. De adressen op deze enveloppen waren met de machine getikt. Het duurde even voor dat ik zover gekalmeerd was dat ik uit mijn ogen kon kijken en toen ik mijn blik eindelijk behoorlijk kcwi richten, hoorde ik John Hume, die waarschijnlijk berouw had dat hij me zo in verlegenheid had ge bracht, tegen Carmïchae zleggen: „Ja, die brieven. Goed dat u daar de aandacht op vestigt, miss Thumm. Heb jij ze getikt, Carmichael?" „Hè?" Carmichael schrok. Het was alsof hij zich met zijn gedachten in een soort ivoren toren had opgesloten. „O, die brieven. Ja, die heb ik getikt. De senator dicteerde ze me vanavond na het eten en ik werkte ze op de machine uit vóór ik op verzoek van de senator uitging. Mijn eigen kantoor is dat hokje naast deze kamer u kent het wel." „Staat er iets belangrijks in die brieven?" „Niets dat u zou kunnen helpen de moordenaar te vinden." Carmichael glimlachte weemoedig. „Nee, het lijkt me dat er in geen van die brieven iets staat wat ook mear enig verband kan hebben met de be zoeker die hij verwachtte. Ik zeg dit vanwege de ma nier waarop hij zich gedroeg toen ik ze had getypt en ik ze voor hem neerlegde. Hij las ze heel vlug, teken de ze, vouwde ze op en stopte ze in de enveloppen dit alles op een min of meer afwezige manier en zeer haastig. Zijn vingers trilden. Ik had heel duidelijk het gevoel dat het enige wat hem op dat ogenblik in teresseerde, was dat ik zo gauw mogelijk zou op hoepelen." Hume knikte. „U maakte natuurlijk doorslagen. Het is nauwelijks waarschijnlijk datd eze brieven een aanwijzing bevatten, maar we Kunnen beter grondig zijn, vindit u niet, inspecteur?" Carmichael liep naar het bureau en nam uit een metalen brievenbak een paar roze, glanzende vellen dun papier. Hume las deze doorslagen onverschillig door, schudde zijn hoofd en gaf ze aan vader. We be keken ze samen. Ik was verrast toen ik zag dat het bovenste vel een aan Elihu Clay geadresseerde brief was. Vader keek mij en ik keek hem aan en toen bogen we ons samen over de brief en lazen hem. Deze luidde: Beste Eli, Hierbij een tip van een vriend. Ik vertrouw er na tuurlijk op dat je die noch wat de inhoud, noch wat de herkomst betreft, zult verklappen. Net als in het verleden is dit iets tussen ons wat niemand aangaat. Naar alle waarschijnlijkheid zal de nieuwe be groting voor volgend jaar een post van een miljoen dollar vermelden voor de bouw van een nieuw ge rechtsgebouw voor het district Tilden. Zoals je weet, is het oude gebouw verouderd en vervallen. Enkele leden van de begrotingscommissie proberen een wets ontwerp voor de bouw van een nieuw gebouw erdoor te drukken. De kiezers zullen nooit kunnen zeggen dat Joe Fawcett zijn stadgenoten verwaarloosde! We zijn het er allemaal over eens dat voor deze bouw geen kosten gespaard mogen worden. Dua: het allerbeste marmer.

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1966 | | pagina 9