VISFEEST IN ZIERIKZEE vemelt ich ten Mr. J. van Aartsen opent maandag de nationale visserijtentoonstelling Primeurs Helmondse politie sluit misdrijf niet uit NOG GEEN SPOOR VAN HANSJE VAN HOEK Bergse notaris eist echt op recreatie Zeeland zuiver houden is taak voor provincie 30 ct zó lekker zó gezond i zonder franje J. W. Tamboer HELING BIJ DE GOUDSCHAT SEROOSKERKE? £)agbla<> ie §ïcw GEDEPUTEERDE A. KALAND: hugo kayser DAGBLAD DE STEM VAN WOENSDAG 8 JUNI 1966 tiebureaus der landbouw* lisaties fuseren GEEN TUD Vandaag Morg' en Vriezen of dooien Artistiek Onbekende goudader GEEN HOUTEN SCHUUR, WEL OUDE BUS OP EIGEN BOSTERREIN MOEILIJK ANTWOORD Leefklimaat SPOOR PAAR WEKEN VAKKLEDING .var - Door de besturen van de Landbouw Maatschappij, hristelüke Boeren- en Tuin en de Noord-Brabantse ltïaat. an Landbouw ls besloten om g van 16 juni 1966 hun regn reaus samen te voegen tot éen appelijke Stichting Grond. Taxatiebureau van de Z.L.J) en N.B.M.v.L. ctariaat van het bureau ls Goes. Grote Markt 28 en als dl. erd benoemd de heer C. p, j den te Kloetinge. ïting heeft tot doel om de be. a de leden van de resp. organi. iet gebied van grond- en pacht. Ie meest ruime zin zo goed mo. behartigen- aktijk is reeds gebleken dat een oureau in een behoefte voorziet ibenden (zowel eigenaren als bij grondafstand voor bestem- nen (woningbouw, industrie, recreatie e.d.), saneringsplan'. ;g en verbreding van wegen bredingen dijkverzwaringen e.d' eds dikwijls van de diensten van u gebruik gemaakt, ion ook veel adviezen gegeven bied van pachtzaken, o.a. pacht. 1, pachtprijzen, pachtcontracten aan Grond- en Pachtkamer e.d' uiteenlopende problemen be- grond- en pachtzaken worden oureau voorgelegd, waarbij ge- irdt de leden zo goed mogelijk an en te adviseren, zoals bijv, ie ruil- en herverkavelingen e.d. iet het oog op de snelle ontwik- e het zuidwesten van ons land :t doen de problemen op het ge- de grondeigendom en het grond- ich steeds meer voor en worden ingewikkelder. mening van de samenwerkend» ics zal met de nu bereikte fusië dan voorheen aan de belangri eden aandacht besteed kunnen inister-president Paul van den .ants en minister Harmei van gische buitenlandse zaken zich jt dit zeer serieus te ontkennen- mssel heeft zelden zo gelachen deze officiële verklaring- Nu le Belgische politiek glamour* lui van den Boeynants zelf ook hartelijk mee en is de eerst* t grapje, aan iedere buitenlan* ie hem de hand komt drukken e vertellen. warrelen de vele geruchten tij* ie ernstige ministerbijeenkom* oor de wandelgangen van het lse con gres gebouw. Eindelijk ;ens wat anders dan de spruit* i bloemkool van de E-EG.' i de Nederlandse corresponded Brussel, die zich eindelijk bo« =t kleine Europa naar de At* he verhevenheid uitgetild voe* t}e Duitsers weten trouwens an wanten. bezettingsleger is weer terug naandagavond een Brusselse sin. die ons hoogstpersoonlijk kkér Hollands drankje aanbood ede Beneluxvriend. zijn weer terug, even druken ivenveel lawaai als vroeger soms wel de indruk- Zé be* n het Brusselse stadsbeeld nw weede televisienet, -wagens J» a's, nemen terrasjes voor in* vs, mooie secretaressen en tv-* ■a's in beslag en delen iks en rechts hun voorlichtend n uit. klein Japanners doen het h« lescheidener. Die delen met een jen glimlach hun visitekaartje versierd met prachtige teke ■root naar klein. Iets. wat e e Nederlanders liet °PmerS ?loof vast dat het reclam® v i of andere Japanse oogarts is »p de Japanners allércharmans1 n. maar daarna diepbedro wandelden. Voor dez® Az ms de NAVO waarschijnlijk en breuk met Frankrijk g®w terwijl de twee Amerikaanse evaarders hoog boven het g van NAVO-probleempjes lan* lopen Belgische communis^ avond langs het congés det knalrode pamfletjes r e iedereen op uit de NAvu helpt allemaal niets. D« b*rgj Hannel. Werner. Busk en i andere collega's verbergen Der dag achter streng bew n om de ringelorende Ze]}eh-.f, -aulle het hoofd te kunnen Zelfs minister Luns he®** 0, tijd meer voor kolderieke in gen. En dat wil toch wel z ^ergens in een telefoon* iemand plotseling zonder e aiding: „Dit is het einde, de deur dicht". nieuwe politieke kreet is on ;s geboren. LU'ZEN br hroom van Assche Openms LIET-BRAAKMAN fok ff' eulenaere 14 uur Keurmt ERPEN 19.30 uur Faust DIJKE irdenreis (Advertentie) (Van een onzer verslaggevers) ZIERIKZEE „Visto '66". Met heel grote rode letters staat over al in Zierikzee een formule-ach- tige kreet, die wijst naar de hallen van de CTV op het industrieter- tein. De kreet is gelardeerd met een „modern" visje in de natio nale kleuren. Immers Visto '66 betekent niets meer dan Visserij- tentoonstelling 1966 en de visserjj is nog steeds een nationaal be drijf. Hoewel de „invloed van bui tenaf" er overal duimdik bo venop ligt. De inzendingen uit Rusland, Oost-Duitsland en Japan illustreren dat afdoende. Maar ze komen over de grens via Neder landse importeurs, zodat de va derlandse handelsgeest er geen schade onder lijdt. Visto 66 heeft gestalte gekregen door vijfentwintig stands. Niet alleen de fa brikant of handelaar wil de bezoeker met de neus drukken op de overstelpen de hoeveelheid apparaten en zaken, die nodig zijn voor het harinkje of de ma kreel. Ook de overheid acht het nodig acte de présence te geven op de grootste Nederlandse en (op de driejaarlijkse World Fishing Exhibition in Londen na) Europese visserijtentoonstelling. Dit im pliceert, dat de Visto 66 geen handels beurs in de stringente zin van het woord kan zijn. „Voorlichten, voorlich ten en nog eens voorlichten", zegt de publiciteitschef J. W. Tamboer over de strekking van al het visserij schoons in Zierikzee. „De mensen moet eens per jaar worden getoond, wat de Nederland se visserij te bieden heeft. Natuurlijk zal de visser er het meest aan hebben. Maar het is voor de bezoekende man grappig allerlei machines te kunnen be kijken (ze zijn allemaal wel een beetje verliefd op de techniek) en voor de vrouw is het nuttig te weten, wat ze zoal met vis kan doen". Wat ze nog meer kan doen met. ha ring, makreel, schol, bot of griet, dan bakken, vertellen de dames in de stand van het produktschap voor vis en vis- produkten. Daar wordt de boel klaar gemaakt en door al wie er trek in heeft, gratis opgegeten. Alleen bakken doen ze niet in de stand; dat gebeurt op reukafstand in grote bakovens naast de hal. Drie jaar geleden is met deze vorm van tentoon stellen begonnen. Eerst hield elke visserijvereniging zo'n beetje zelf exposities en vakbeurzen. Tot de exposanten de koppen by elkaar staken en een landelijke jaarlijkse tentoonstel ling in elkaar zetten. Dat is nog niet het ideaal. Wat die toestand betreft denkt men in de richting van tweejaarlijkse evenementen. In elk geval was Scheve- ningen '64 een succes en was Urk '65 een schoolvoorbeeld van hoe het kan en (wellicht) moet. In Urk kreeg men 35000 bezoekers. Deze mensen kwamen OP elke benrs zijn mensendie wat weten van de zaak, waarmee ze be zig zijn. Op elke beurs zijn ook men sen, die véél weten over hetzelfde onderwerp. Maar op elke beurs is waar één man, die het meeste weet over het hoe en waarom. Op de Visto 66 heet die man J.W. Tamboer. Hij is de secretaris-penningmeester van de vereniging van exposanten en de perschef van de Visto. NATUURLIJK kun je niet zeggen, ik houd van vis, dus ga ik in de vis werken. Dat ik de vis met een zekere frequentie twee keer laat zwemmen is daarom alleen een prettige bij komstigheid. Verder werk ik er in. Op papier tenminste. En het was een heel lange weg, die voerde naar mijn huidige functie. Ik heb namelijk al tijd in de krantewereld gezeten. Het Vrije Volk, Regionale Dagblad Pers, Parool, Elsevier en tenslotte Visse- Tijwereld. Ik had bij die kranten commerciële zaken te behartigen. Ook bij Visserijwereld, tot ik in 1961 een artikeltje schreef over de toe standen rond de tentoonstellingen. Dat was voor allerlei mensen aanleid ding, mij bij het in elkaar zetten van öcze tentoonstelling te betrekken. Dat was trouwens ook de aanleiding om de visserijtentoonstellingen eens op een andere leest te schoeien. De gemeente Katwijk kwam het eerst py mij voor een tentoonstelling. Of ik maar eens iets wilde doen. Goed, zei ik. In welk jaar? „Over zeven weken", was het antwoord. Het am voor elkaar. Maar geslapen neb ik niet". is de heer Tamboer de organisator van de visserijtentoonstellingen nieu we stijl. Hij bekijkt daarvoor natuur- 7 JA exP°sities in het buitenland. *uid-Afrika bijvoorbeeld en Trond- eim. Dat zijn de plezierige kanten an zijn vak. Onplezierige? „Twee keer vcit «.rv cc, *toeïs. Dan hen ik niet te genieten. s ae mensen bij mij komen voor v' heeft u een hamer?" of „zijn er hier spijkers?" spring ik uit elk- h weet dat. Daarom neem ik mort ™ns voor ie st°PPen met dit \.T:aar ach, als je na de beurs eentijdje rust hebt gehad en allerlei ?e>uWe tdee^es opdoetj begin je van- tvJ We.er- Overigens lacht iedereen j mDn woedeuitbarstingen en dat vind ik prettig." j- e,r bemaal bij zo'n tentoonstel- hnp hijken telt de heer Tam- poJ zVn vaders. „Decoraties, Zlv,em en wc'sIn de meest torvnï+ sen moet je goede ten- hiT lhngen maken en dat zijn oorbeeld dingen, die je nodig arnnte nt nog zo n mooie en se tentoonstelling bouwen, als de mensen een paar uur met een be nauwd gezicht moeten rondlopen, ga je af". In Zierikzee is dat facet ove rigens prima voor elkaar. per jaar ben ik een soort Carel ZIERIKZEE is de stad geworden, waar de visserijtentoonstelling-nieuwe stijl wordt gehouden. „Het bestuur wilde na Scheveningen en Urk naar het Zuiden. Goed, zei ik, daar wordt voor gezorgd. Na een paar dagen kon ik kiezen tussen Bruinisse en Zie rikzee. Ik wilde Bruinisse in verband met de vloot. Maar het terrein, waar op de tentoonstelling zou moeen ko men, bestemde het gemeentebestuur van Bruinisse voor een betonmortel- fab?*iek. Dus werd het Zierikzee Toen de zaak hier goed en wel draai de belde Bruinisse: „Die fabriek komt niet". Spijtig, maar wij kon den toen ook niet meer. Of ik het jammer vind? Een beetje wel, maar Zierikzee is toch ook de moeite waard. Het is het oude hart van Schouwen en de accommodatie hier is uitstekend". En dat zal niemand tegenspreken. vrijwel allemaal op de enige weekend- dag, zaterdag. Nu hebben we twee zater dagen om het bezoekerstal over uit te smeren. Hoeveel er zullen komen, weet nog geen mens. 't Kan wat dat betreft vriezen of dooien". De heer Tamboer vertelde ook nog wat van de kosten. „Ons (de Vereniging van Exposanten) kost het ongeveer ne gentig mille. Wat het de standhouders kost, kan ik op geen ton na schatten: Maar dat het een heleboel keren de hoofdprijs van de voetbaltoto is, geef, ik u op een briefje". Het hele complex is zo attractief mo gelijk gemaakt. Nergens bespeurt men de grauwe sfeer van het vissersbestaan. Integendeel. Schoongepoetste machines, artistieke creaties geven de vissersima ge een romantisch decorum, dat eigen is aan elke beurs. Wat dat betreft gaat het om de handel, die de gezelligheid zo van node heeft. Om die gezelligheid een op timale gradatie te geven, zijn er allerlei attracties toegevoegd aan de blinkende beursdroom. Het Saturneorkest stuwt dagelijks flarden muziek tussen de net ten en scheepsmotoren. „Bekende" ar tiesten bezingen er de rauwe roem van het vissersbestaan. Aan Ger Timmerman zullen ze trouwens een waardig chan sonnier hebben. Hij komt vandaag al op zijn verjaardag. NIET alle dagen is de tentoonstel ling open. Om de vissers gelegenheid te geven hun vak te beoefenen, zijn de drie eerste dagen van de tweede tentoonstellingsweek alle exposanten „in ruste". Dit zijn zondag 12, maan dag 13 en dinsdag 14 juni. De tentoon stelling wordt vanmiddag om vier uur geopend door de commissaris van de koningin, mr. J. van Aartsen. Om zeven uur is het publiek welkom. Tot om tien uur de kassier aan zijn nacht rust mag beginnen. Op 9, 10, 11, 15, 16, 17 en 18 juni is de tentoonstelling open van 10 uur tot half een, van twee uur tot vijf uur en van zeven uur tot 10 uur. Het restaurant is open van 10 uur 's morgens tot 12 uur 's nachts. Alle stands zijn natuurlijk ontworpen door mensen met zekere artistieke kwa liteiten. Twee kunstenaars hebben de kans gekregen. Het resultaat aan de ingang van de hallen is de moeite van het „zien" (dus niet alleen maar naar kijken) waard. Leendert Bos uit Den Haag zette witte vissen van papier op een zwart fond. Heel suggestief. Zijn Amsterdamse kunstbroeder Karei Links tekende en schilderde visserijfragmen ten aan de andere kant van de hal. Zeer decoratief. Primeurs zijn er op de tentoonstelling niet veel. Twee zaken zijn echter op merkelijk: een pneumatische lier en een Noorse vispomp. Het eerste appa raat garandeert gemakkelijker werk en grotere veiligheid. Het tweede kan op de tentoonstelling niet in bedrijf wor den gesteld omdat de geschikte vis daartoe ontbreekt. Leuk (en interes sant) is verder de radarinstallatie. Twee de stad Zierikzee in e stippen en strepen. Ook de Oos- wordt door de radars 30 meter hoge mast „bekeken". Niet alleen op het tentoonstellings terrein worden visserijzaken ten toon gesteld. Een paar honderd meter ver derop ligt namelijk het demonstratie schip „Elescondo" van Van Voorden uit Zaltbommel te demonstreren. De „Zee arend" ligt er ook: vanaf 13 juni zullen d»e leerlingen va n de Vlissingse visserij- school op dit schip een proeve van hun de tentoonstelling cachet geven. En dat kunnen geven. Zodat ook hele schepen ligt niet in de laat9te plaats aan de visserijvereniging „Helpt elkander" uit Zierikzee. Want deze vereniging geeft de vis het onontbeerlijke snufje zout en klontje boter door feestelijk gepa- voiseerde schepen in de haven aan te leggen. (Van een onzer verslaggevers) SEROOSKERKE Wat gaat er ge beuren? Wordt Wim Huibregtse, de 22- jarige chauffeur uit Domburg, ver volgd? Wordt het Terneuzense juwe liersechtpaar v. d. R. voor de recht bank gedaagd wegens heling? Het ztfn vragen die op het ogenblik het toch al met goudkoorts bevangen Serooskerke, bezighouden. Wim Huibregtse heeft immers des tijds de eerste munten in Serooskerke gevonden. Hij vond in het preiveldje bij de' sloop van een huis ongeveer 50 munten, die hij aan zijn zusje Tineke (17) meegaf. Zij verkocht de munten door aan haai* werkgever, de Terneu zense juwelier v. d. R. Op zijn beurt verkocht deze de munten door voor een bedrag met flinke winst. Voor Wim Huibregtse bestond de winst uit een stel verlovingsringen,, die hij kon kopen van het bedrag dat de juwelier hem had geboden voor de munten. Er is een nieuwe eigenaardigheid aan het licht gekomen! Het juweliersecht paar heeft de ruim honderd munten (behalve de vondst van Wim Hui bregtse heeft het echtpaar nog 70 mun ten in handen gekregen, maar op welke wijze is (nog) niet bekend) destijds doorverkocht aan de Amsterdamse muntendeskundige Schulman. Deze te kent voor de veiling van de Seroos- kerkse goudschat op 15 november a.s. De heer Schulman ontdekte eerst na de aankoop welke waarde de munten vertegenwoordigden: hij wist aanvan kelijk niet dat ze uit Serooskerke af komstig waren. Hij heeft de aanteke ningen, waarin hij een nauwkeurige omschrijving heeft gegeven van de hem te koop aangeboden munten, zorgvul dig bewaard. Dr. Enno vah Gelder, di recteur van het Rijksmuntenkabinet, zal dus de door de Amsterdamse munten deskundige verzamelde gegevens kun nen gebruiken voor zijn beschouwing over de historische waarde van de schat. De door de heer Schulman verrichte inventarisatie is inmiddels afgesloten. Er zijn in totaal 1026 munten gere gistreerd, die zullen worden verwerkt in een begin oktober a.s. uitkomende catalogus. Nu het onderzoek van de rijksre cherche in deze zaak is afgerond, is het aan de Middelburgse officier van justitie, mr. J. Andreae, om te beslis sen over het al dan niet vervolgen van Wim Huibregtse en/of het Terneu zense juweliersechtpaar. Indien hij besluit tot vervolging, wordt het een race tegen de tijd: Se rooskerke, de partij, bij wie Wim aan gifte had moeten doen van zijn vindst (waarvan hij dan vermoedelijk de helft in eigen zak had kunnen houden), zal dezer dagen ophouden te bestaan als zelfstandige gemeente. En dus als rechtspersoonlijkheid. Bovendien komen er steeds meer vraagtekens nu het juweliersechtpaar blijft volhouden by de aankoop van de munten niet op de hoogte te zijn geweest van de werkelijke waarde. In ieder geval zal grondig onderzocht worden of hier sprake is van werke lyke heling. Als eerste in de groep van steenvruch ten werden op de WZB te Goes kersen in doos verpakt geveild. De aanvoerder hiervan was <le heer A. Krijger te Drie wegen. De handel betaalde hiervoor 73-80 cent per doos van 250 gram. Bij de groenten waren het kas-prin- cessebonen, die als nieuwe zomergroente hun intrede deden. De heer Jac. Schri >r te Waarde zorgde «voor deze primeur. Ook hiervoor toonde de handel veel be langstelling. De partij van 104 kg bracht van f 3,30 tot f 3,80 per kg op. (Van een onzer verslaggevers) BERGEN OP ZOOM „Uw Kri tisch Commentaar van 26 mei gaf mij de plezierige schok van: *,Er zijn dus toch mensen, die zich afvragen of het nu wel juist is, dat er alleen verbods bepalingen worden uitgevaardigd te gen de medeburgers, die een stukje voor eigen recreatie bezitten". Aldus begint notaris Th. Fikkers uit Bergen op Zoom een aan ons gerichte brief over de problemen waarmee hy in dit verband te maken heeft- Hij vervolgt: „Eén van deze mede burgers is ondergetekende, die er vaart, dat persoonlijke recreatie moet veranderen in massa-recreatie. Nie mand beantwoordt de vraag, waar om de eigenaar nu al wordt opgeof ferd aan de (al dan niet vermeende) toekomstige eisen van de massa maatschappij. Deze overbodige ont houding. aan wie dan ook, van zijn meest elementaire recht van vrijheid is zonder meer in strijd met het de mocratische bestel. Waar zulke rechten worden aangetast, verliest de demo cratie haar grondslag. Ik meen, dat velen om alle mogelijke factoren in wezen dezelfde klacht hebben, zich gekwetst voelen en dan maar revolu tionair of Boerenpartij stemmen. Mijns inziens moeten de politieke partijen zich heroriënteren met als uitgangs punt: de éne mens (hoe onbetekenend dan ook tegenover het geheel) is als eenling door God geschapen en moet kunnen leven zoals hij dat wenst voor zich en de zijnen, mits hij beseft, dat ieder van zijn medemensen zijn broe der is met alle consequenties van dien. Totdat er een sterke man opstaat, die dit beginsel als uitgangspunt durft te nemen, heeft het stemmen op een par tij voor mij geen zin en stem ik blan co". Tot zover notaris Fikkers. De notaris heeft aan den lijve on dervonden, dat het bijzonder moeilijk is op eigen terrein dingen te doen, die door verbodsbepalingen van hoger hand niet mogen. In 1961 kocht hij aan de Verlengde Zandstraat in Bergen op Zoom een stukje bosgrond van ruim een hectare. Doel daarvan was recre atie te verschaffen aan zijn gezin (acht kinderen) onder meer door zelf bo men te planten. In 1965 schrijft hij naar aanleiding van het G-S.-voorstel, over te gaan tot een kampeerveror- dening, of het mogelijk is te rekenen op steun van de overheid voor het bou wen van een berghok, annex onderko men. G-S. antwoorden daarop, dat vergiming hiertoe kan worden ver leend op grond van art. 20 van de We- deropbouwwet- Zowel architect Jan Weijts als de no taris zelf wenden zich vervolgens tot het gemeentebestuur van Bergen op Zoom met het verzoek om vergunning. Het gaat om een boshut van 6,50x6,50. B. en W. laten weten, dat er géén ver gunning kan worden verleend, omdat dit niet in overeenstemming is met het ter plaatse geldende uitbreidingsplan. Wel vindt men, dat er een ruimte voor het opbergen van tuingereedschap aanwezig dient te zijn, maar dan niet van de geplande omvang, omdat er dan meer sprake is van een dagver blijf dan van een opbergruimte. Notaris Fikkers laat het er niet by zitten. Hy verzoekt B. en W. om de zaak nogmaals in overweging te ne men. Hij voert daarby als argument aan, dat de ruimte van 6,50 x 6,50 me ter heslist nodig is, omdat én de agria én de watertanks voor het besproeien van de jonge aanplant al heel veel ruimte in beslag nemen. Om de vrees weg te nemen, dat het een tweede wo ning zou Avorden, stelt liy voor om alle wanden zonder glas te maken en even tueel een bepaling te maken, dat by verkoop of onteigening het gebouwtje Aveer Avordt afgebroken- B. en W. la ten in een briefje van vier regels Ave- ten, dat de eerder genomen beslissing blijft gehandhaafd. De zaak blijft bijna een jaar liggen. Inmiddels is drs- L. J. M. van der Laar burgemeester geworden en nota ris Fikkers waagt een nieuwe kans- Op 3 mei zendt hij een schrijven aan de'burgemeester, waarin hij zijn nood klaagt. Hij schetst nogmaals de situa tie ter plaatse en de behoefte, die er is aan een onderkomen voor materia len en voor het schuilen bij slecht weer- Hij voegt er aan toe: „Ik wens slechts te weten, waarom de gemeen schap aan de enkeling het elementaire recht tot eigen recreatie vermag te ont houden. waar diezelfde gemeenschap vóór de gemeenschap ditzelfde opdringt nu blijkt, dat op het aangrenzende nummer (volgens de eigenaaar) wèl zomerhuisjes mochten worden ge bouwd voor verhuur. Nu heb ik een oude autobus op myn perceel gezet om die op te knappen, maar mijn vrouAv wil die er Aveg heb ben alleen al om dat het te dwaas is, dat de gemeenschap toestaat, dat zulk een bus er staat, maar niet toe staat, dat Ave eigenhandig omdat het bouwen zelf al een prachtverm van recreatie is zelf iets maken, zonder dat de gemeenschap daarmee in Avelk opzicht dan ook te kort wordt gedaan" Burgemeester Van de Laar geeft hier op het volgende antwoord: „...Zo~ is in het uitbreidingsplan in hoofdzaak der gemeente Bergen op Zoom het aan de rand van de stad liggend bosge bied bestemd voor de stedelijke recrea tie. terwijl in het genoeme streek plan voor de „particuliere" recreatie gebieden zijn gereserveerd in de omge ving van Huybergen en Ossendrecht. De toename der bevolking, de geste gen welvaart, de arbeidstijdverkorting en de veranderde tijdgeest hebben het noodzakelijk gemagkt, dat de beschik bare natuurschoongebieden worden be schermd ten behoeve van de recreatie van de gemeenschap, doch voor de in dividuele burger zijn ook mogelijkheden open gelaten. De enkeling heeft het recht tot recreatie, doch, zoals in zo veel andere gevallen is dit recht niet onbeperkt en wordt dit recht beperkt in het belang van de gemeenschap ten behoeve van een goede ruimtelijke or dening. Hoezeer ik begrip heb voor uw gedachte en plan, is het door B. en W. ingenomen standpunt ten aanzien daar van toch juist in het licht van voren staande." Waarmee notaris Fikkers weet, waar aan hij toe "is: geen houten materiaal- berging, wel een oude autobus... "PJe kwestie van de (water-, bodem-r en) luchtverontreiniging in Sluis kil is niet met enkele kreten op te lossen. Anderzijds zullen ook de ang stige en onjuiste berichten, die m Sluiskil de ronde hebben gedaan bij wat we kortheidshalve de NSM-af- faire zullen noemen, er toe bijgedra gen dat de zaak van de luchtveront reiniging in den brede wordt aange. pakt. Er ontbreken op de eerste plaats aan gepaste voorschriften en bepalingen. De hinderwetgeving heeft de voort schrijdende industrialisatie nauwe lijks zelfs op afstand gevolgd. Daar zijn vele redenen voor: luchtveront reiniging is een probleem, dat zich eigenlijk pas aan onze generatie heeft opgedrongen. Daardoor is er een te kort aan mensen, die zich op dit ge bied wetenschappelijk hebben kun nen scholen Daardoor ook is er geen bundeling op dit terrein. Hoeveel in stanties er ook bij de NSM-affaire betrokken zijn, een organisatie die zich met de coördinatie van al deze werkzaamheden bezighoudt, is er niet. Voor Zeeland, dat een jong industria- lisatiegebied is, ligt er nu de kans om een dergelijke coördinatie op touw te zetten. We denken aan een organisatie, een instantie, die in de eerste plaats de bemoeienissen van de andere instanties bundelt, een organisatie op provinciaal niveau, met. een anders gerichte (want voor al bestuurlijke) taak dan bijvoor beeld de inspectie voor milieu-hy- giëne. Alweer een instantie. Maar wie zou durven beweren dat er niet ruim schoots werk voor een dergelijk „bu_ reau ter bestrijding van luchtveront reiniging" bestaat? In de Kanaal zone kunnen zich nog verscheidene industrieën vestigen en het Sloege- bied is nog maar nauwelijks voor de industrie ontsloten. Vreugde over een zich modern ontwikkelend Zeeland, mag gepaard gaan met de reserve, dat die ontwikkeling volledig ten voordele van de bevolking moet strekken. Dit roept een telkens verwaarloosde vraag op. In de NSM-affaire leefde de vrees voor het gevaar, waaraan niet alleen dier en gewas maar waar aan ook de mens blootstond. Iedereen is ervan overtuigd, dat zoiets niet had mogen gebeuren en dat alles in het werk moet worden gesteld om een herhaling tot de onmogelijkhe den te laten behoren. Wat ons ver wondert is echter, dat er pas alarm geslagen wordt bij direct levensge vaar. Het is dan wel mogelijk, dat de wolken stof en vuil, die dagelijks de Kanaalzone in een rookgordijn hullen, niet levensgevaarlijk zijn, maar is het al werkelijk bewezen dat deze atmosfeer niet ongezond is, om dan maar niet de vraag te stellen of ze gezond is? Er wordt gezegd, dat men de onaan gename lucht en het stof op de koop toe moet nemen als er geïndustria liseerd wordt en zeker als er in een gebied chemische industrieën geves tigd worden. Er wordt ook gezegd: vooral van oudere bedrijven kan niet verlangd worden, dat zij hun instal laties zodanig veranderen, dat ze niet alleen gevaarloos maar ook nog zonder hinder voor de bevolking hun werk doen. Dit hoort men ook van mensen die in de Kanaalzone wonen. Die zijn er aan gewend. Het Sloegebied vindt niet zoveel welwil lendheid bij de omwonenden. „Staat ons ook zoiets te wachten?" is hun vrees. We zijn van mening, dat er moeilijker problemen zijn opgelost, echter niet met een achteloos schouderophalen, evenmin met een troosteloos „wat zul je er aan doen?" De Kanaalzone stinkt. Die stank moge dan niet le vensgevaarlijk zijn, ze verpest er het leefklimaat. De gebeurtenissen in Sluiskil houden een waarschuwing in, niet alleen voor Zeeland, maar ook voor het in dustrialiserende West-Brabant, (Van een onzer verslaggevers) MIDDELBURG „Het begin is ge maakt door een bepaalde figuur aan te wijzen" aldus de heer A.J. Kaland, die van de afgetreden ged»puteerde mr. dr. A. Mes de portefeuille van volksgezond heid heeft overgenomen, inclusief (en dat is iets nieuws) luchtverontreiniging. Waarmee dan wel het begin gemaakt is? Met de bemoeienis van het provinciaal bestuur met het probleem van de lucht- (watcr- en bodem-) verontreiniging. „Het probleem is voor Zeeland nieuw", aldus de heer Kaland. „Het is natuurlijk niet zo, dat het provinciaal bestuur er zich niet mee bezig gehouden heeft, maar dat wordt nu duidelijker uitgedrukt door het onder te brengen bij een bepaalde HELMOND Opnieuw zijn dins dag de hele dag door, tot laat in de avond langs de noordoostrand van de nieuwe Helmondse wijk „Bloem- en Paardevelden" vele tientallen burgers en B.B.'ers in de weer geweest met het zoeken naar de vier en een half jaar oude Hansje van Hoek uit het Den Heemplantsoen, die sinds zondag middag kwart over vier wordt vermist. Maar ook gisteren is het speuren zonder resultaat geble ven. „Het is ook bijzonder moei lijk zoeken", aldus de heer A. Mel- ters van de Helmondse gemeente politie, „want we hebben geen en kele aanwijzing. Het is een zoeken in het wilde weg". Toch spitabe bat onderzoek zich giste ren duidelijk weer toe op het riviertje de Aa, dat een honderdtal meters ten noorden van de wijk waar de familie v. Hoek woont, tussen weilanden en ko renvelden door stroomt. Reeds maan dag heeft de Helmondse brandweer heit riviertje over kilometers lengibe afge- dregd. Voorts hebben vijftig militairen van de legerplaats Oinschoit samen met veertig B.B.'ers en buurtgenoten heit he le landelijke gebier dat noordoostelijk op de Joh. Vermeerlaan aansluit, uitgekamd Ze vonden geen spoor van het vermiste jongetje. Diezelfde dag werden ook de vijvers aan de Vondellaam waar Hansje zondagmiddag heeft gespeeld, en waar hij door zijn vader was weggehaald, zeer secuur miet een speciale roldreg door de brandweer afgezocht. Zonder succes Eveneens zonder succes zijn dinsdag morgen bouwputten en alle in aanbouw zijnde woningen in de wijk van boven tot onder grondig doorzocht. Dat het zoeken zich gistermiddag toch'weer toe spitste op het riviertje de A. is een gevolg van het feit, dat twee speurhon den onafhankelijk van elkaar een spoor hebben gevolgd over een stuw iin de Aa, juist ten oosten van de wijk. Met medewerking van het waterschap werd de waterstand in het riviertje ongeveer een meter verlaagd, maar ook dat heeft niets opgeleverd. „We gaan nu ook den ken aan de graühten van Biaideren en zelfs aan het kanaal. Want per slot van rekening is de afstand van de ouderlij ke woning daarheen voor een vlug knaapje als Hansje van Hoek zeker niet te groot." „We houden er toch wel ernstig re kening mee, dat Hansje ergens te water is geraakt en verdronken, temeer omdat hij tevoren door zijn vader van de wa terkant is weggehaald en voor straf mee naar huis is genomen, waar hij vrijwel onmiddellijk weer is weggeglipt. Maar niemand heeft het jongetje ge zien. Trouwens in deze nieuAve Avijk kent men elkaar nauwelijks. De familie van Hoek woont er pas een paar Aveken. Dat enkele mensen lit de buurt menen het jongetje na kwart over vier nog te heb ben gezien, geeft verder ook geen enkel houvast. Overigens is het zo, dat Ave de mogelijkheid van een misdryf niet uit sluiten. Vandaar ook dat de hele om geving is en Avordt doorzocht. Vanavond zijn", indien het kind intus sen nog niet is gevonden, alle noodwacht plichtigen opgeroepen door de B.B. om samen in©t een groot aantal burgers op nieuw een grote speur tocht te onderne men. Er zijn, zoals meer gebeurt, met dergelijke gevallen, door de familie ook helderzienden itn de arm genomen Die hébben verklaard, dat Hansje verdron ken en door zou zijin. Ook mede daar om is het dreggen in de Aa hervat", al dus de heer Melters. De hele dag door dromden op en rond de brug over de Aa vlak bij de stuw waar overheen de speurhonden een spoor hebben gevolgd, groepen mensen bijeen die tegen de avond steeds groter wer den. Uit de gesprekken die ze voeren, dringt zich de angst op, dat er met Hansje iets ernstigs moet zijn gebeurd, omdat alle naspeuringen in het riviertje en iin de vijvers in de buurt zonder re sultaat zijn gebleven. De spanning groeit in Helmond met het uur. Er is een dui delijk medeleven waarneembaar met de ouders van Hansje, die troosteloos zijn. Gisteravond laat vernamen Avij, dat de grote speurtocht weer zonder resultaat is gebleven. portefeuille. Nu is het de zaak geworden van een bepaalde man. En dat was nodig, want ik geloof, dat er nog te weinig ge richte belangstelling is voor deze zaak". De heer Kaland herinnerde eraan, dat er op landelijk niveau wel een en ander gaande is. Zo is er o.m. een raad voor de luchtverontreiniging. De gemeenten ech ter hanteren een verouderde hinderwet. „Formeel ligt hier geen taak voor de provincie", aldus de gedeputeerde, „maar ik meen, dat deze taak niet langer alleen op gemeentelyk niveau kan Avorden aan gepakt. Het is een intergemeentelijke zaak geworden". „Ook ik zou het bijzonder jammer vin den, als onze nu nog grotendeels „zui vere" provincie door grotere industrie vestiging bedorven zou worden, om daar na pas verordeningen te gaan vaststel len. Ik geloof echter niet, dat we het, helemaal houden zoals het is. Een stad is anders dan een dorp. Een stad heeft zijn voor- en nadelen. Laten We beden ken dat ook een dorp dat heeft. Ik ben er echter van overtuigd, dat het hele probleem van groot provinciaal belang is. Welke vorm echter de provinciale be moeienis met het probleem kan krijgen, is ook mij nog niet duidelijk". De heer Kaland is er van overtuigd, dat de aanpak van het luohtverontreini- gingsvraagstuk ook voor de industrieën zelf van groot belang is. „Een bedrijf, dat probeert stafpersoneel aan te trekken, zal het bijzonder moeilijk hebben als het huisvesting moet aanbieden onder de (letterlijke) rook van die fabriek. Dit is een reële moeilijkheid, die het bedrijf schade kan berokkenen. (Advertentie) ÏOBKNSTBAAT 14 BREDA

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1966 | | pagina 3