VISFEEST IN ZIERIKZEE
vemelt
ich ten
Mr. J. van Aartsen opent maandag de
nationale visserijtentoonstelling
Primeurs
Helmondse politie sluit
misdrijf niet uit
NOG GEEN SPOOR VAN HANSJE VAN HOEK
Bergse notaris eist
echt op recreatie
Zeeland zuiver houden
is taak voor provincie
30 ct
zó lekker
zó gezond
i zonder franje
J. W. Tamboer
HELING BIJ
DE GOUDSCHAT
SEROOSKERKE?
£)agbla<> ie §ïcw
GEDEPUTEERDE A. KALAND:
hugo kayser
DAGBLAD DE STEM VAN WOENSDAG 8 JUNI 1966
tiebureaus der
landbouw*
lisaties fuseren
GEEN TUD
Vandaag
Morg'
en
Vriezen of dooien
Artistiek
Onbekende goudader
GEEN HOUTEN SCHUUR, WEL OUDE
BUS OP EIGEN BOSTERREIN
MOEILIJK
ANTWOORD
Leefklimaat
SPOOR
PAAR WEKEN
VAKKLEDING
.var
- Door de besturen van de
Landbouw Maatschappij,
hristelüke Boeren- en Tuin
en de Noord-Brabantse ltïaat.
an Landbouw ls besloten om
g van 16 juni 1966 hun regn
reaus samen te voegen tot éen
appelijke Stichting Grond.
Taxatiebureau van de Z.L.J)
en N.B.M.v.L.
ctariaat van het bureau ls
Goes. Grote Markt 28 en als dl.
erd benoemd de heer C. p, j
den te Kloetinge.
ïting heeft tot doel om de be.
a de leden van de resp. organi.
iet gebied van grond- en pacht.
Ie meest ruime zin zo goed mo.
behartigen-
aktijk is reeds gebleken dat een
oureau in een behoefte voorziet
ibenden (zowel eigenaren als
bij grondafstand voor bestem-
nen (woningbouw, industrie,
recreatie e.d.), saneringsplan'.
;g en verbreding van wegen
bredingen dijkverzwaringen e.d'
eds dikwijls van de diensten van
u gebruik gemaakt,
ion ook veel adviezen gegeven
bied van pachtzaken, o.a. pacht.
1, pachtprijzen, pachtcontracten
aan Grond- en Pachtkamer e.d'
uiteenlopende problemen be-
grond- en pachtzaken worden
oureau voorgelegd, waarbij ge-
irdt de leden zo goed mogelijk
an en te adviseren, zoals bijv,
ie ruil- en herverkavelingen
e.d.
iet het oog op de snelle ontwik-
e het zuidwesten van ons land
:t doen de problemen op het ge-
de grondeigendom en het grond-
ich steeds meer voor en worden
ingewikkelder.
mening van de samenwerkend»
ics zal met de nu bereikte fusië
dan voorheen aan de belangri
eden aandacht besteed kunnen
inister-president Paul van den
.ants en minister Harmei van
gische buitenlandse zaken zich
jt dit zeer serieus te ontkennen-
mssel heeft zelden zo gelachen
deze officiële verklaring- Nu
le Belgische politiek glamour*
lui van den Boeynants zelf ook
hartelijk mee en is de eerst*
t grapje, aan iedere buitenlan*
ie hem de hand komt drukken
e vertellen.
warrelen de vele geruchten tij*
ie ernstige ministerbijeenkom*
oor de wandelgangen van het
lse con gres gebouw. Eindelijk
;ens wat anders dan de spruit*
i bloemkool van de E-EG.'
i de Nederlandse corresponded
Brussel, die zich eindelijk bo«
=t kleine Europa naar de At*
he verhevenheid uitgetild voe*
t}e Duitsers weten trouwens
an wanten.
bezettingsleger is weer terug
naandagavond een Brusselse
sin. die ons hoogstpersoonlijk
kkér Hollands drankje aanbood
ede Beneluxvriend.
zijn weer terug, even druken
ivenveel lawaai als vroeger
soms wel de indruk- Zé be*
n het Brusselse stadsbeeld nw
weede televisienet, -wagens J»
a's, nemen terrasjes voor in*
vs, mooie secretaressen en tv-*
■a's in beslag en delen
iks en rechts hun voorlichtend
n uit.
klein Japanners doen het h«
lescheidener. Die delen met een
jen glimlach hun visitekaartje
versierd met prachtige teke
■root naar klein. Iets. wat e
e Nederlanders liet °PmerS
?loof vast dat het reclam® v
i of andere Japanse oogarts is
»p de Japanners allércharmans1
n. maar daarna diepbedro
wandelden. Voor dez® Az
ms de NAVO waarschijnlijk
en breuk met Frankrijk g®w
terwijl de twee Amerikaanse
evaarders hoog boven het g
van NAVO-probleempjes lan*
lopen Belgische communis^
avond langs het congés
det knalrode pamfletjes r
e iedereen op uit de NAvu
helpt allemaal niets. D« b*rgj
Hannel. Werner. Busk en i
andere collega's verbergen
Der dag achter streng bew
n om de ringelorende Ze]}eh-.f,
-aulle het hoofd te kunnen
Zelfs minister Luns he®** 0,
tijd meer voor kolderieke
in gen. En dat wil toch wel z
^ergens in een telefoon*
iemand plotseling zonder e
aiding: „Dit is het einde,
de deur dicht".
nieuwe politieke kreet is on
;s geboren.
LU'ZEN br
hroom van Assche Openms
LIET-BRAAKMAN fok ff'
eulenaere 14 uur Keurmt
ERPEN
19.30 uur Faust
DIJKE
irdenreis
(Advertentie)
(Van een onzer verslaggevers)
ZIERIKZEE „Visto '66". Met
heel grote rode letters staat over
al in Zierikzee een formule-ach-
tige kreet, die wijst naar de hallen
van de CTV op het industrieter-
tein. De kreet is gelardeerd met
een „modern" visje in de natio
nale kleuren. Immers Visto '66
betekent niets meer dan Visserij-
tentoonstelling 1966 en de visserjj
is nog steeds een nationaal be
drijf. Hoewel de „invloed van bui
tenaf" er overal duimdik bo
venop ligt. De inzendingen uit
Rusland, Oost-Duitsland en Japan
illustreren dat afdoende. Maar ze
komen over de grens via Neder
landse importeurs, zodat de va
derlandse handelsgeest er geen
schade onder lijdt.
Visto 66 heeft gestalte gekregen door
vijfentwintig stands. Niet alleen de fa
brikant of handelaar wil de bezoeker
met de neus drukken op de overstelpen
de hoeveelheid apparaten en zaken, die
nodig zijn voor het harinkje of de ma
kreel. Ook de overheid acht het nodig
acte de présence te geven op de grootste
Nederlandse en (op de driejaarlijkse
World Fishing Exhibition in Londen na)
Europese visserijtentoonstelling. Dit im
pliceert, dat de Visto 66 geen handels
beurs in de stringente zin van het
woord kan zijn. „Voorlichten, voorlich
ten en nog eens voorlichten", zegt de
publiciteitschef J. W. Tamboer over de
strekking van al het visserij schoons in
Zierikzee. „De mensen moet eens per
jaar worden getoond, wat de Nederland
se visserij te bieden heeft. Natuurlijk
zal de visser er het meest aan hebben.
Maar het is voor de bezoekende man
grappig allerlei machines te kunnen be
kijken (ze zijn allemaal wel een beetje
verliefd op de techniek) en voor de
vrouw is het nuttig te weten, wat ze
zoal met vis kan doen".
Wat ze nog meer kan doen met. ha
ring, makreel, schol, bot of griet, dan
bakken, vertellen de dames in de stand
van het produktschap voor vis en vis-
produkten. Daar wordt de boel klaar
gemaakt en door al wie er trek in
heeft, gratis opgegeten. Alleen bakken
doen ze niet in de stand; dat gebeurt op
reukafstand in grote bakovens naast de
hal.
Drie jaar geleden is met deze vorm
van tentoon stellen begonnen. Eerst
hield elke visserijvereniging zo'n beetje
zelf exposities en vakbeurzen. Tot de
exposanten de koppen by elkaar staken
en een landelijke jaarlijkse tentoonstel
ling in elkaar zetten. Dat is nog niet het
ideaal. Wat die toestand betreft denkt
men in de richting van tweejaarlijkse
evenementen. In elk geval was Scheve-
ningen '64 een succes en was Urk '65
een schoolvoorbeeld van hoe het kan en
(wellicht) moet. In Urk kreeg men
35000 bezoekers. Deze mensen kwamen
OP elke benrs zijn mensendie wat
weten van de zaak, waarmee ze be
zig zijn. Op elke beurs zijn ook men
sen, die véél weten over hetzelfde
onderwerp. Maar op elke beurs is
waar één man, die het meeste weet
over het hoe en waarom. Op de Visto
66 heet die man J.W. Tamboer. Hij
is de secretaris-penningmeester van
de vereniging van exposanten en de
perschef van de Visto.
NATUURLIJK kun je niet zeggen, ik
houd van vis, dus ga ik in de vis
werken. Dat ik de vis met een zekere
frequentie twee keer laat zwemmen
is daarom alleen een prettige bij
komstigheid. Verder werk ik er in.
Op papier tenminste. En het was een
heel lange weg, die voerde naar mijn
huidige functie. Ik heb namelijk al
tijd in de krantewereld gezeten. Het
Vrije Volk, Regionale Dagblad Pers,
Parool, Elsevier en tenslotte Visse-
Tijwereld. Ik had bij die kranten
commerciële zaken te behartigen.
Ook bij Visserijwereld, tot ik in 1961
een artikeltje schreef over de toe
standen rond de tentoonstellingen.
Dat was voor allerlei mensen aanleid
ding, mij bij het in elkaar zetten van
öcze tentoonstelling te betrekken.
Dat was trouwens ook de aanleiding
om de visserijtentoonstellingen eens
op een andere leest te schoeien. De
gemeente Katwijk kwam het eerst
py mij voor een tentoonstelling. Of
ik maar eens iets wilde doen. Goed,
zei ik. In welk jaar? „Over zeven
weken", was het antwoord. Het
am voor elkaar. Maar geslapen
neb ik niet".
is de heer Tamboer de organisator
van de visserijtentoonstellingen nieu
we stijl. Hij bekijkt daarvoor natuur-
7 JA exP°sities in het buitenland.
*uid-Afrika bijvoorbeeld en Trond-
eim. Dat zijn de plezierige kanten
an zijn vak. Onplezierige? „Twee
keer vcit «.rv cc,
*toeïs. Dan hen ik niet te genieten.
s ae mensen bij mij komen voor
v' heeft u een hamer?" of „zijn
er hier spijkers?" spring ik uit elk-
h weet dat. Daarom neem ik
mort ™ns voor ie st°PPen met dit
\.T:aar ach, als je na de beurs
eentijdje rust hebt gehad en allerlei
?e>uWe tdee^es opdoetj begin je van-
tvJ We.er- Overigens lacht iedereen
j mDn woedeuitbarstingen en
dat vind ik prettig."
j- e,r bemaal bij zo'n tentoonstel-
hnp hijken telt de heer Tam-
poJ zVn vaders. „Decoraties,
Zlv,em en wc'sIn de meest
torvnï+ sen moet je goede ten-
hiT lhngen maken en dat zijn
oorbeeld dingen, die je nodig
arnnte nt nog zo n mooie en
se tentoonstelling bouwen, als
de mensen een paar uur met een be
nauwd gezicht moeten rondlopen, ga
je af". In Zierikzee is dat facet ove
rigens prima voor elkaar.
per jaar ben ik een soort Carel ZIERIKZEE is de stad geworden, waar
de visserijtentoonstelling-nieuwe
stijl wordt gehouden. „Het bestuur
wilde na Scheveningen en Urk naar
het Zuiden. Goed, zei ik, daar wordt
voor gezorgd. Na een paar dagen kon
ik kiezen tussen Bruinisse en Zie
rikzee. Ik wilde Bruinisse in verband
met de vloot. Maar het terrein, waar
op de tentoonstelling zou moeen ko
men, bestemde het gemeentebestuur
van Bruinisse voor een betonmortel-
fab?*iek. Dus werd het Zierikzee
Toen de zaak hier goed en wel draai
de belde Bruinisse: „Die fabriek
komt niet". Spijtig, maar wij kon
den toen ook niet meer. Of ik het
jammer vind? Een beetje wel, maar
Zierikzee is toch ook de moeite
waard. Het is het oude hart van
Schouwen en de accommodatie hier
is uitstekend". En dat zal niemand
tegenspreken.
vrijwel allemaal op de enige weekend-
dag, zaterdag. Nu hebben we twee zater
dagen om het bezoekerstal over uit te
smeren. Hoeveel er zullen komen, weet
nog geen mens. 't Kan wat dat betreft
vriezen of dooien".
De heer Tamboer vertelde ook nog
wat van de kosten. „Ons (de Vereniging
van Exposanten) kost het ongeveer ne
gentig mille. Wat het de standhouders
kost, kan ik op geen ton na schatten:
Maar dat het een heleboel keren de
hoofdprijs van de voetbaltoto is, geef,
ik u op een briefje".
Het hele complex is zo attractief mo
gelijk gemaakt. Nergens bespeurt men
de grauwe sfeer van het vissersbestaan.
Integendeel. Schoongepoetste machines,
artistieke creaties geven de vissersima
ge een romantisch decorum, dat eigen is
aan elke beurs. Wat dat betreft gaat het
om de handel, die de gezelligheid zo van
node heeft. Om die gezelligheid een op
timale gradatie te geven, zijn er allerlei
attracties toegevoegd aan de blinkende
beursdroom. Het Saturneorkest stuwt
dagelijks flarden muziek tussen de net
ten en scheepsmotoren. „Bekende" ar
tiesten bezingen er de rauwe roem van
het vissersbestaan. Aan Ger Timmerman
zullen ze trouwens een waardig chan
sonnier hebben. Hij komt vandaag al op
zijn verjaardag.
NIET alle dagen is de tentoonstel
ling open. Om de vissers gelegenheid
te geven hun vak te beoefenen, zijn
de drie eerste dagen van de tweede
tentoonstellingsweek alle exposanten
„in ruste". Dit zijn zondag 12, maan
dag 13 en dinsdag 14 juni. De tentoon
stelling wordt vanmiddag om vier uur
geopend door de commissaris van de
koningin, mr. J. van Aartsen. Om
zeven uur is het publiek welkom. Tot
om tien uur de kassier aan zijn nacht
rust mag beginnen. Op 9, 10, 11, 15,
16, 17 en 18 juni is de tentoonstelling
open van 10 uur tot half een, van
twee uur tot vijf uur en van zeven
uur tot 10 uur. Het restaurant is open
van 10 uur 's morgens tot 12 uur
's nachts.
Alle stands zijn natuurlijk ontworpen
door mensen met zekere artistieke kwa
liteiten. Twee kunstenaars hebben de
kans gekregen. Het resultaat aan de
ingang van de hallen is de moeite van
het „zien" (dus niet alleen maar naar
kijken) waard. Leendert Bos uit Den
Haag zette witte vissen van papier op
een zwart fond. Heel suggestief. Zijn
Amsterdamse kunstbroeder Karei Links
tekende en schilderde visserijfragmen
ten aan de andere kant van de hal. Zeer
decoratief.
Primeurs zijn er op de tentoonstelling
niet veel. Twee zaken zijn echter op
merkelijk: een pneumatische lier en
een Noorse vispomp. Het eerste appa
raat garandeert gemakkelijker werk en
grotere veiligheid. Het tweede kan op
de tentoonstelling niet in bedrijf wor
den gesteld omdat de geschikte vis
daartoe ontbreekt. Leuk (en interes
sant) is verder de radarinstallatie. Twee
de stad Zierikzee in
e stippen en strepen. Ook de Oos-
wordt door de radars
30 meter hoge mast „bekeken".
Niet alleen op het tentoonstellings
terrein worden visserijzaken ten toon
gesteld. Een paar honderd meter ver
derop ligt namelijk het demonstratie
schip „Elescondo" van Van Voorden uit
Zaltbommel te demonstreren. De „Zee
arend" ligt er ook: vanaf 13 juni zullen
d»e leerlingen va n de Vlissingse visserij-
school op dit schip een proeve van hun
de tentoonstelling cachet geven. En dat
kunnen geven. Zodat ook hele schepen
ligt niet in de laat9te plaats aan de
visserijvereniging „Helpt elkander" uit
Zierikzee. Want deze vereniging geeft
de vis het onontbeerlijke snufje zout
en klontje boter door feestelijk gepa-
voiseerde schepen in de haven aan te
leggen.
(Van een onzer verslaggevers)
SEROOSKERKE Wat gaat er ge
beuren? Wordt Wim Huibregtse, de 22-
jarige chauffeur uit Domburg, ver
volgd? Wordt het Terneuzense juwe
liersechtpaar v. d. R. voor de recht
bank gedaagd wegens heling? Het ztfn
vragen die op het ogenblik het toch al
met goudkoorts bevangen Serooskerke,
bezighouden.
Wim Huibregtse heeft immers des
tijds de eerste munten in Serooskerke
gevonden. Hij vond in het preiveldje
bij de' sloop van een huis ongeveer 50
munten, die hij aan zijn zusje Tineke
(17) meegaf. Zij verkocht de munten
door aan haai* werkgever, de Terneu
zense juwelier v. d. R. Op zijn beurt
verkocht deze de munten door voor
een bedrag met flinke winst. Voor Wim
Huibregtse bestond de winst uit een
stel verlovingsringen,, die hij kon kopen
van het bedrag dat de juwelier hem
had geboden voor de munten.
Er is een nieuwe eigenaardigheid aan
het licht gekomen! Het juweliersecht
paar heeft de ruim honderd munten
(behalve de vondst van Wim Hui
bregtse heeft het echtpaar nog 70 mun
ten in handen gekregen, maar op welke
wijze is (nog) niet bekend) destijds
doorverkocht aan de Amsterdamse
muntendeskundige Schulman. Deze te
kent voor de veiling van de Seroos-
kerkse goudschat op 15 november a.s.
De heer Schulman ontdekte eerst na
de aankoop welke waarde de munten
vertegenwoordigden: hij wist aanvan
kelijk niet dat ze uit Serooskerke af
komstig waren. Hij heeft de aanteke
ningen, waarin hij een nauwkeurige
omschrijving heeft gegeven van de hem
te koop aangeboden munten, zorgvul
dig bewaard. Dr. Enno vah Gelder, di
recteur van het Rijksmuntenkabinet, zal
dus de door de Amsterdamse munten
deskundige verzamelde gegevens kun
nen gebruiken voor zijn beschouwing
over de historische waarde van de
schat.
De door de heer Schulman verrichte
inventarisatie is inmiddels afgesloten.
Er zijn in totaal 1026 munten gere
gistreerd, die zullen worden verwerkt
in een begin oktober a.s. uitkomende
catalogus.
Nu het onderzoek van de rijksre
cherche in deze zaak is afgerond, is
het aan de Middelburgse officier van
justitie, mr. J. Andreae, om te beslis
sen over het al dan niet vervolgen
van Wim Huibregtse en/of het Terneu
zense juweliersechtpaar.
Indien hij besluit tot vervolging,
wordt het een race tegen de tijd: Se
rooskerke, de partij, bij wie Wim aan
gifte had moeten doen van zijn vindst
(waarvan hij dan vermoedelijk de
helft in eigen zak had kunnen houden),
zal dezer dagen ophouden te bestaan
als zelfstandige gemeente.
En dus als rechtspersoonlijkheid.
Bovendien komen er steeds meer
vraagtekens nu het juweliersechtpaar
blijft volhouden by de aankoop van
de munten niet op de hoogte te zijn
geweest van de werkelijke waarde. In
ieder geval zal grondig onderzocht
worden of hier sprake is van werke
lyke heling.
Als eerste in de groep van steenvruch
ten werden op de WZB te Goes kersen
in doos verpakt geveild. De aanvoerder
hiervan was <le heer A. Krijger te Drie
wegen. De handel betaalde hiervoor 73-80
cent per doos van 250 gram.
Bij de groenten waren het kas-prin-
cessebonen, die als nieuwe zomergroente
hun intrede deden. De heer Jac. Schri >r
te Waarde zorgde «voor deze primeur.
Ook hiervoor toonde de handel veel be
langstelling. De partij van 104 kg bracht
van f 3,30 tot f 3,80 per kg op.
(Van een onzer verslaggevers)
BERGEN OP ZOOM „Uw Kri
tisch Commentaar van 26 mei gaf mij
de plezierige schok van: *,Er zijn dus
toch mensen, die zich afvragen of het
nu wel juist is, dat er alleen verbods
bepalingen worden uitgevaardigd te
gen de medeburgers, die een stukje
voor eigen recreatie bezitten". Aldus
begint notaris Th. Fikkers uit Bergen
op Zoom een aan ons gerichte brief
over de problemen waarmee hy in
dit verband te maken heeft-
Hij vervolgt: „Eén van deze mede
burgers is ondergetekende, die er
vaart, dat persoonlijke recreatie moet
veranderen in massa-recreatie. Nie
mand beantwoordt de vraag, waar
om de eigenaar nu al wordt opgeof
ferd aan de (al dan niet vermeende)
toekomstige eisen van de massa
maatschappij. Deze overbodige ont
houding. aan wie dan ook, van zijn
meest elementaire recht van vrijheid
is zonder meer in strijd met het de
mocratische bestel. Waar zulke rechten
worden aangetast, verliest de demo
cratie haar grondslag. Ik meen, dat
velen om alle mogelijke factoren in
wezen dezelfde klacht hebben, zich
gekwetst voelen en dan maar revolu
tionair of Boerenpartij stemmen. Mijns
inziens moeten de politieke partijen
zich heroriënteren met als uitgangs
punt: de éne mens (hoe onbetekenend
dan ook tegenover het geheel) is als
eenling door God geschapen en moet
kunnen leven zoals hij dat wenst voor
zich en de zijnen, mits hij beseft, dat
ieder van zijn medemensen zijn broe
der is met alle consequenties van dien.
Totdat er een sterke man opstaat, die
dit beginsel als uitgangspunt durft te
nemen, heeft het stemmen op een par
tij voor mij geen zin en stem ik blan
co". Tot zover notaris Fikkers.
De notaris heeft aan den lijve on
dervonden, dat het bijzonder moeilijk
is op eigen terrein dingen te doen,
die door verbodsbepalingen van hoger
hand niet mogen. In 1961 kocht hij aan
de Verlengde Zandstraat in Bergen op
Zoom een stukje bosgrond van ruim
een hectare. Doel daarvan was recre
atie te verschaffen aan zijn gezin (acht
kinderen) onder meer door zelf bo
men te planten. In 1965 schrijft hij
naar aanleiding van het G-S.-voorstel,
over te gaan tot een kampeerveror-
dening, of het mogelijk is te rekenen op
steun van de overheid voor het bou
wen van een berghok, annex onderko
men. G-S. antwoorden daarop, dat
vergiming hiertoe kan worden ver
leend op grond van art. 20 van de We-
deropbouwwet-
Zowel architect Jan Weijts als de no
taris zelf wenden zich vervolgens tot
het gemeentebestuur van Bergen op
Zoom met het verzoek om vergunning.
Het gaat om een boshut van 6,50x6,50.
B. en W. laten weten, dat er géén ver
gunning kan worden verleend, omdat
dit niet in overeenstemming is met het
ter plaatse geldende uitbreidingsplan.
Wel vindt men, dat er een ruimte
voor het opbergen van tuingereedschap
aanwezig dient te zijn, maar dan niet
van de geplande omvang, omdat er
dan meer sprake is van een dagver
blijf dan van een opbergruimte.
Notaris Fikkers laat het er niet by
zitten. Hy verzoekt B. en W. om de
zaak nogmaals in overweging te ne
men. Hij voert daarby als argument
aan, dat de ruimte van 6,50 x 6,50 me
ter heslist nodig is, omdat én de agria
én de watertanks voor het besproeien
van de jonge aanplant al heel veel
ruimte in beslag nemen. Om de vrees
weg te nemen, dat het een tweede wo
ning zou Avorden, stelt liy voor om alle
wanden zonder glas te maken en even
tueel een bepaling te maken, dat by
verkoop of onteigening het gebouwtje
Aveer Avordt afgebroken- B. en W. la
ten in een briefje van vier regels Ave-
ten, dat de eerder genomen beslissing
blijft gehandhaafd.
De zaak blijft bijna een jaar liggen.
Inmiddels is drs- L. J. M. van der
Laar burgemeester geworden en nota
ris Fikkers waagt een nieuwe kans-
Op 3 mei zendt hij een schrijven aan
de'burgemeester, waarin hij zijn nood
klaagt. Hij schetst nogmaals de situa
tie ter plaatse en de behoefte, die er
is aan een onderkomen voor materia
len en voor het schuilen bij slecht
weer- Hij voegt er aan toe: „Ik wens
slechts te weten, waarom de gemeen
schap aan de enkeling het elementaire
recht tot eigen recreatie vermag te ont
houden. waar diezelfde gemeenschap
vóór de gemeenschap ditzelfde opdringt
nu blijkt, dat op het aangrenzende
nummer (volgens de eigenaaar) wèl
zomerhuisjes mochten worden ge
bouwd voor verhuur.
Nu heb ik een oude autobus op myn
perceel gezet om die op te knappen,
maar mijn vrouAv wil die er Aveg heb
ben alleen al om dat het te dwaas
is, dat de gemeenschap toestaat, dat
zulk een bus er staat, maar niet toe
staat, dat Ave eigenhandig omdat
het bouwen zelf al een prachtverm
van recreatie is zelf iets maken,
zonder dat de gemeenschap daarmee
in Avelk opzicht dan ook te kort wordt
gedaan"
Burgemeester Van de Laar geeft hier
op het volgende antwoord: „...Zo~ is
in het uitbreidingsplan in hoofdzaak
der gemeente Bergen op Zoom het aan
de rand van de stad liggend bosge
bied bestemd voor de stedelijke recrea
tie. terwijl in het genoeme streek
plan voor de „particuliere" recreatie
gebieden zijn gereserveerd in de omge
ving van Huybergen en Ossendrecht.
De toename der bevolking, de geste
gen welvaart, de arbeidstijdverkorting
en de veranderde tijdgeest hebben het
noodzakelijk gemagkt, dat de beschik
bare natuurschoongebieden worden be
schermd ten behoeve van de recreatie
van de gemeenschap, doch voor de in
dividuele burger zijn ook mogelijkheden
open gelaten. De enkeling heeft het
recht tot recreatie, doch, zoals in zo
veel andere gevallen is dit recht niet
onbeperkt en wordt dit recht beperkt
in het belang van de gemeenschap ten
behoeve van een goede ruimtelijke or
dening. Hoezeer ik begrip heb voor uw
gedachte en plan, is het door B. en W.
ingenomen standpunt ten aanzien daar
van toch juist in het licht van voren
staande."
Waarmee notaris Fikkers weet, waar
aan hij toe "is: geen houten materiaal-
berging, wel een oude autobus...
"PJe kwestie van de (water-, bodem-r
en) luchtverontreiniging in Sluis
kil is niet met enkele kreten op te
lossen. Anderzijds zullen ook de ang
stige en onjuiste berichten, die m
Sluiskil de ronde hebben gedaan bij
wat we kortheidshalve de NSM-af-
faire zullen noemen, er toe bijgedra
gen dat de zaak van de luchtveront
reiniging in den brede wordt aange.
pakt.
Er ontbreken op de eerste plaats aan
gepaste voorschriften en bepalingen.
De hinderwetgeving heeft de voort
schrijdende industrialisatie nauwe
lijks zelfs op afstand gevolgd. Daar
zijn vele redenen voor: luchtveront
reiniging is een probleem, dat zich
eigenlijk pas aan onze generatie heeft
opgedrongen. Daardoor is er een te
kort aan mensen, die zich op dit ge
bied wetenschappelijk hebben kun
nen scholen Daardoor ook is er geen
bundeling op dit terrein. Hoeveel in
stanties er ook bij de NSM-affaire
betrokken zijn, een organisatie die
zich met de coördinatie van al deze
werkzaamheden bezighoudt, is er
niet.
Voor Zeeland, dat een jong industria-
lisatiegebied is, ligt er nu de kans
om een dergelijke coördinatie op
touw te zetten. We denken aan een
organisatie, een instantie, die in de
eerste plaats de bemoeienissen van
de andere instanties bundelt, een
organisatie op provinciaal niveau,
met. een anders gerichte (want voor
al bestuurlijke) taak dan bijvoor
beeld de inspectie voor milieu-hy-
giëne.
Alweer een instantie. Maar wie zou
durven beweren dat er niet ruim
schoots werk voor een dergelijk „bu_
reau ter bestrijding van luchtveront
reiniging" bestaat? In de Kanaal
zone kunnen zich nog verscheidene
industrieën vestigen en het Sloege-
bied is nog maar nauwelijks voor de
industrie ontsloten. Vreugde over een
zich modern ontwikkelend Zeeland,
mag gepaard gaan met de reserve,
dat die ontwikkeling volledig ten
voordele van de bevolking moet
strekken.
Dit roept een telkens verwaarloosde
vraag op. In de NSM-affaire leefde
de vrees voor het gevaar, waaraan
niet alleen dier en gewas maar waar
aan ook de mens blootstond. Iedereen
is ervan overtuigd, dat zoiets niet
had mogen gebeuren en dat alles in
het werk moet worden gesteld om
een herhaling tot de onmogelijkhe
den te laten behoren. Wat ons ver
wondert is echter, dat er pas alarm
geslagen wordt bij direct levensge
vaar. Het is dan wel mogelijk, dat
de wolken stof en vuil, die dagelijks
de Kanaalzone in een rookgordijn
hullen, niet levensgevaarlijk zijn,
maar is het al werkelijk bewezen dat
deze atmosfeer niet ongezond is, om
dan maar niet de vraag te stellen
of ze gezond is?
Er wordt gezegd, dat men de onaan
gename lucht en het stof op de koop
toe moet nemen als er geïndustria
liseerd wordt en zeker als er in een
gebied chemische industrieën geves
tigd worden. Er wordt ook gezegd:
vooral van oudere bedrijven kan niet
verlangd worden, dat zij hun instal
laties zodanig veranderen, dat ze
niet alleen gevaarloos maar ook nog
zonder hinder voor de bevolking
hun werk doen. Dit hoort men ook
van mensen die in de Kanaalzone
wonen. Die zijn er aan gewend. Het
Sloegebied vindt niet zoveel welwil
lendheid bij de omwonenden. „Staat
ons ook zoiets te wachten?" is hun
vrees.
We zijn van mening, dat er moeilijker
problemen zijn opgelost, echter niet
met een achteloos schouderophalen,
evenmin met een troosteloos „wat
zul je er aan doen?" De Kanaalzone
stinkt. Die stank moge dan niet le
vensgevaarlijk zijn, ze verpest er het
leefklimaat.
De gebeurtenissen in Sluiskil houden
een waarschuwing in, niet alleen
voor Zeeland, maar ook voor het in
dustrialiserende West-Brabant,
(Van een onzer verslaggevers)
MIDDELBURG „Het begin is ge
maakt door een bepaalde figuur aan te
wijzen" aldus de heer A.J. Kaland, die
van de afgetreden ged»puteerde mr. dr.
A. Mes de portefeuille van volksgezond
heid heeft overgenomen, inclusief (en
dat is iets nieuws) luchtverontreiniging.
Waarmee dan wel het begin gemaakt is?
Met de bemoeienis van het provinciaal
bestuur met het probleem van de lucht-
(watcr- en bodem-) verontreiniging.
„Het probleem is voor Zeeland nieuw",
aldus de heer Kaland. „Het is natuurlijk
niet zo, dat het provinciaal bestuur er
zich niet mee bezig gehouden heeft, maar
dat wordt nu duidelijker uitgedrukt door
het onder te brengen bij een bepaalde
HELMOND Opnieuw zijn dins
dag de hele dag door, tot laat in
de avond langs de noordoostrand
van de nieuwe Helmondse wijk
„Bloem- en Paardevelden" vele
tientallen burgers en B.B.'ers in
de weer geweest met het zoeken
naar de vier en een half jaar oude
Hansje van Hoek uit het Den
Heemplantsoen, die sinds zondag
middag kwart over vier wordt
vermist. Maar ook gisteren is het
speuren zonder resultaat geble
ven. „Het is ook bijzonder moei
lijk zoeken", aldus de heer A. Mel-
ters van de Helmondse gemeente
politie, „want we hebben geen en
kele aanwijzing. Het is een zoeken
in het wilde weg".
Toch spitabe bat onderzoek zich giste
ren duidelijk weer toe op het riviertje
de Aa, dat een honderdtal meters ten
noorden van de wijk waar de familie v.
Hoek woont, tussen weilanden en ko
renvelden door stroomt. Reeds maan
dag heeft de Helmondse brandweer heit
riviertje over kilometers lengibe afge-
dregd. Voorts hebben vijftig militairen
van de legerplaats Oinschoit samen met
veertig B.B.'ers en buurtgenoten heit he
le landelijke gebier dat noordoostelijk op
de Joh. Vermeerlaan aansluit, uitgekamd
Ze vonden geen spoor van het vermiste
jongetje. Diezelfde dag werden ook de
vijvers aan de Vondellaam waar Hansje
zondagmiddag heeft gespeeld, en waar
hij door zijn vader was weggehaald, zeer
secuur miet een speciale roldreg door de
brandweer afgezocht. Zonder succes
Eveneens zonder succes zijn dinsdag
morgen bouwputten en alle in aanbouw
zijnde woningen in de wijk van boven
tot onder grondig doorzocht. Dat het
zoeken zich gistermiddag toch'weer toe
spitste op het riviertje de A. is een
gevolg van het feit, dat twee speurhon
den onafhankelijk van elkaar een spoor
hebben gevolgd over een stuw iin de
Aa, juist ten oosten van de wijk. Met
medewerking van het waterschap werd
de waterstand in het riviertje ongeveer
een meter verlaagd, maar ook dat heeft
niets opgeleverd. „We gaan nu ook den
ken aan de graühten van Biaideren en
zelfs aan het kanaal. Want per slot van
rekening is de afstand van de ouderlij
ke woning daarheen voor een vlug
knaapje als Hansje van Hoek zeker niet
te groot."
„We houden er toch wel ernstig re
kening mee, dat Hansje ergens te water
is geraakt en verdronken, temeer omdat
hij tevoren door zijn vader van de wa
terkant is weggehaald en voor straf mee
naar huis is genomen, waar hij vrijwel
onmiddellijk weer is weggeglipt.
Maar niemand heeft het jongetje ge
zien. Trouwens in deze nieuAve Avijk kent
men elkaar nauwelijks. De familie van
Hoek woont er pas een paar Aveken. Dat
enkele mensen lit de buurt menen het
jongetje na kwart over vier nog te heb
ben gezien, geeft verder ook geen enkel
houvast. Overigens is het zo, dat Ave de
mogelijkheid van een misdryf niet uit
sluiten. Vandaar ook dat de hele om
geving is en Avordt doorzocht.
Vanavond zijn", indien het kind intus
sen nog niet is gevonden, alle noodwacht
plichtigen opgeroepen door de B.B. om
samen in©t een groot aantal burgers op
nieuw een grote speur tocht te onderne
men. Er zijn, zoals meer gebeurt, met
dergelijke gevallen, door de familie ook
helderzienden itn de arm genomen Die
hébben verklaard, dat Hansje verdron
ken en door zou zijin. Ook mede daar
om is het dreggen in de Aa hervat", al
dus de heer Melters.
De hele dag door dromden op en rond
de brug over de Aa vlak bij de stuw
waar overheen de speurhonden een spoor
hebben gevolgd, groepen mensen bijeen
die tegen de avond steeds groter wer
den. Uit de gesprekken die ze voeren,
dringt zich de angst op, dat er met
Hansje iets ernstigs moet zijn gebeurd,
omdat alle naspeuringen in het riviertje
en iin de vijvers in de buurt zonder re
sultaat zijn gebleven. De spanning groeit
in Helmond met het uur. Er is een dui
delijk medeleven waarneembaar met de
ouders van Hansje, die troosteloos zijn.
Gisteravond laat vernamen Avij, dat de
grote speurtocht weer zonder resultaat
is gebleven.
portefeuille. Nu is het de zaak geworden
van een bepaalde man. En dat was nodig,
want ik geloof, dat er nog te weinig ge
richte belangstelling is voor deze zaak".
De heer Kaland herinnerde eraan, dat
er op landelijk niveau wel een en ander
gaande is. Zo is er o.m. een raad voor de
luchtverontreiniging. De gemeenten ech
ter hanteren een verouderde hinderwet.
„Formeel ligt hier geen taak voor de
provincie", aldus de gedeputeerde, „maar
ik meen, dat deze taak niet langer alleen
op gemeentelyk niveau kan Avorden aan
gepakt. Het is een intergemeentelijke
zaak geworden".
„Ook ik zou het bijzonder jammer vin
den, als onze nu nog grotendeels „zui
vere" provincie door grotere industrie
vestiging bedorven zou worden, om daar
na pas verordeningen te gaan vaststel
len. Ik geloof echter niet, dat we het,
helemaal houden zoals het is. Een stad
is anders dan een dorp. Een stad heeft
zijn voor- en nadelen. Laten We beden
ken dat ook een dorp dat heeft. Ik ben
er echter van overtuigd, dat het hele
probleem van groot provinciaal belang is.
Welke vorm echter de provinciale be
moeienis met het probleem kan krijgen,
is ook mij nog niet duidelijk".
De heer Kaland is er van overtuigd,
dat de aanpak van het luohtverontreini-
gingsvraagstuk ook voor de industrieën
zelf van groot belang is. „Een bedrijf, dat
probeert stafpersoneel aan te trekken, zal
het bijzonder moeilijk hebben als het
huisvesting moet aanbieden onder de
(letterlijke) rook van die fabriek. Dit is
een reële moeilijkheid, die het bedrijf
schade kan berokkenen.
(Advertentie)
ÏOBKNSTBAAT 14
BREDA