De
Kleding-
bokser
T aaldiscr iminatie
op tolkenschool
Schoenen
op stap
Marieke
valt in
het water
Waarom Rolandje zo'n pech had
Griep...?
Poppetjes (en nog veel
meerom zelf te maken
Een héél fijn cadeau
voor de jarige
Jongen*
kostuums
(47,-
Jongens
kostuums
(50,-
Jongens
kostuums
(56,-
Jongens
terlenka
pantalons
115,- (17,-
Nylon jacks
(14,-
Dames
nylon jacks
f 29,95
Dames cabans
49,95
Heren jacks
19,95
Kinder
duffel coats
f25,-
Zwendelaars
in politieval
Onderzoek militairen
ROKERS LEVEN
LANGER DAN
NIET-ROKERS
Noodweer
in Rio
eist doden
Stoute pop
GROSSIERSPRIJZEN
GROSSIERSPRIJZEN
GROSSIERSPRIJZEN
GROSSIERSPRIJZEN
GROSSIERSPRIJZEN
GROSSIERSPRIJZEN
GROSSIERSPRIJZEN
GROSSIERSPRIJZEN
GROSSIERSPRIJZEN
Morgen protestmars in Brussel
ONZEKERHEID
HOUVAST
ONRUST
Sanatogen
Oudejaarsavond
Ondeugend
Foeiengeltje
Slechte bui
DAGBLAD DE STEM VAN WOENSDAG 12 JANUAKi 1966
lb
met lange broek
6 JaaT
met lange broek
9 jaar
met lange broek
12 jaar
met rode olifant
voor 12 jaar
2 t.m 6 jaar
pracht kwaliteit
zuiver wol
in camel en zwart
met mousse
zware kwaliteit
8 tot 10 iaar
Belangrijker en waardevol
ler dan U denkt zijn de
koopjes bij
HULST
BIERKAAISTRAAT 30
iedere dag open van 9
uur. Vrijdagavond tot 9
zondas van 2 tot 6 nnr
XERNEUZEN
NÏEUWSTRAAT 6-9
Iedere dag open van 9 to*
6 uur.
Zondags gesloten
De zaak met de meeit te
vreden klanten!
(Van een onzer verslaggevers)
BRUSSEL De studenten van de
Nederlandstalige afdeling van de ho
gere school voor vertalers en tolken,
onder wie vijftig studenten uit heel
Nederland gaan morgen in het cen
trum van Brussel een protestmars
houden. Ze zijn het niet eens met of
ficiële publikaties waaruit blijkt dat
zij 't beloofde en door de wet toege
kende licentiaatdiploma niet krijgen,
terwijl aan de Franstalige studenten
dit diploma wel toegekend wordt.
Verder willen zij er tegen proteste
ren, dat de Franse taal voor de Ne
derlandstalige studenten verplicht ge
steld is waardoor hun keuzemogelijk
heid van vreemde talen tot 1 be
perkt wordt, terwijl de Franstalige
studenten twee keuzemogelijkheden
hebben. Ten derde vinden de Neder
landstalige studenten het bijzonder
vreemd dat hun alle excursies ont
houden worden. De Franstalige col
lega's worden daarentegen naar con
ferenties gestuurd waarbij van het
Frans naar het Nederlands vertaald
moet worden terwijl het de gewoon
te is dat er van de vreemde taal naar
de moedertaal vertaald wordt.
Vanaf mei vorig jaar studeren de
studenten aan deze school al in de
onzekerheid over het diploma, dat aij
uiteindelijk zullen krijgen. In aller
lei officiële en niet officiële publi
katies van school en regering wordt
door de Franse aanduiding van de
school de suggestie gewekt als zou
het hier een Franse school betreffen,
dit, terwijl in november 1960 de af
deling vertalers en tolken van het in
stituut blijkens een publikatie in het
Belgisch staatsblad officieel tweetalig
wordt verklaard. Toen al werd de
studenten beloofd dat het instituut op
universitair niveau, zoals de tolken
school in Antwerpen, zou komen te
staan. Toen al ontstond er onrust on
der de studenten omdat deze belofte
niet waar werd gemaakt. Daar was
eerst een protestbetoging voor nodig,
februari vorig jaar. Bij koninklijk
besluit van 15 april d.a.v. werd de
Brusselse school het recht verleend
het licentiaatsdiploma uit te reiken
aan de studenten.
lingen zijn verschillende Nederlands
talige oud-studenten werkzaam, geen
enkele Franstalige oud-student. De
staking op zichzelf was succesvol, het
resultaat echter nihil.
Het departement verklaarde hier
op dat de Nederlandstalige afdeling
niet aan de gestelde „bevolkingsnor
men'' (200 leerlingen) voldeed.
Het enige houvast dat de Neder
landse studenten nu nog hebben op de
toekenning van het licentiaatsdiploma
is de verhoging van het inschrijvings
geld tot het niveau van het A5 diplo
ma. Maar bij de Nederlandstalige
studenten heeft men geweigerd op
papier te zetten dat dit bedrag voor
het behalen van het licentiaatsdiplo
ma was.
De 50 Nederlandse studenten heb
ben by de Nederlandse ambassade in
Brussel verzocht te bemiddelen in
deze kwestie. Vóór 13 januari aan
staande is toestemming gevraagd voor
het houden van een manifestatie als
protest tegen deze discriminatie. De
actie wordt gesteund door het Vlaams
Verbond van Studenten en alle Brus
selse studentenverenigingen.
(Advertentie)
Cf)
Rillerig? Onprettig?
Pas dan op voor griep!
Neem direct 2 'ASPRO's.
'ASPRO' bevat alles om
een opkomende griep
snel en doeltreffend te
bestrijden.
cf>
Sinds die tijd is de onrust onder de
Nederlandstalige studenten niet ver
dwenen. Het koninklijk besluit van
15 april werd met grote vertraging in
een korte samenvatting in het staats
blad gepubliceerd, met alleen de
Franse naam voor de school. Even la
ter bleek dat de nieuwe inschrijvings
formulieren alleen in het Frans wa
ren opgesteld. Vragen om ophelde
ring werden door directie en departe
ment afgehandeld met de mededeling
dat de Nederlandstalige afdeling ad
ministratief bij de Franstalige be
hoorde. Geruchten van een opheffing
van de Nederlandstalige afdeling
werden steeds sterker. Vooral door
een telegram dat begin december vo
rig jaar aan de docenten van de
Franse afdeling werd gestuurd.
Op 4 december vorig jaar ver
scheen een sollicitatieoproep in het
staatsblad waarbij eigenaardig ge
noeg de naam van de school wel in
twee talen werd afgedrukt. Desge
vraagd deelde het departement toen
mondeling mee dat de Franse afde
ling bedoeld was. Uit de aanstellin
gen bleek dat de vier studiejaren van
De Franse afdeling tegelijk A5 wer
den (A5 is de aanduiding van het li
centiaatsdiploma). De Franstalige
studenten zouden dus het licentiaats
diploma krijgen. Over dc Nederlands
talige studenten werd met geen woord
gesproken. Dit nam men niet. De
Nederlandstalige studenten kondig
den een staking aan voor 16 decem
ber. De Franstalige collega's verklaar
den zich solidair, want: de Neder
landstalige leerlingen had men schrif
telijk het A5 diploma beloofd. Zij
hebben verder hetzelfde studiepro
gramma. vaak dezelfde leraren. De
kwaliteit van de Nederlandstaligen
do-et. niet onder voor die van de
Franstaligen: bij internationale instel-
(Van onze correspondent)
AMSTERDAM De afdeling zwen
del van de Amsterdamse politie staat
op het punt een aantal zakenlieden te
arresteren, die collega's in België,
Frankrijk, Duitsland en Italië voor en
kele tonnen hebben opgelicht.
Met het oog op de beslissende fase
van het onderzoek is hoofdinspecteur
Van der Voort, die de leiding heeft,
nog karig met inlichtingen. Wel is al
bekend dat het om mannen gaat, die
zich bedienden van de namen van goed
bekende firma's. De kleine monsterzen
dingen, die zij bestelden, betaalden zij
contant om vertrouwen te wekken,
maar de grote partijen goederen, die
zij vervolgens lieten afleveren op adres
sen in Alkmaar. Bergen en Amsterdam,
bleven onbetaald.
De zwendel heeft zich uitgestrekt
over een periode tussen februari vo
rig jaar en nu. Een Belgische zaken
man, die op eigen initiatief een on
derzoek instelde, constateerde dat de
door hem verstuurde partij zich hele
maal niet op de aangegeven plaats be
vond. Verschillende van de gedupeer
den zijn als gevolg van de manipula
ties van de Nederlandse zwendelaars in
staat van faillissement geraakt.
Een bekend Amsterdams expeditie
bedrijf, dat de goederen vanuit het bui
tenland naar schuiladressen in Noord-
Holland bracht, schijnt te goeder trouw
te hebben gehandeld.
AMSTERDAM (A.N.P.) Men
sen die roken leven langer dan
niet-rokers.
Dit is de conclusie van een uit
gebreid onderzoek bij het Neder
landse leger, dat dr. V. M. Op
pers, hoofd van de afdeling ge
zondheidsstatistieken van 't bureau
van statistiek der gemeente Am
sterdam, en dr. G. J. Hoeflake,
hoofd van de afdeling statistiek
van de militair geneeskundige
dienst, hebben verricht.
Uit het onderzoek, waarbij 2180
officieren en manschappen waren
betrokken, bleek dat in de leef
tijdsklassen van 4054 jaar de niet-
roker gemiddeld 5,3 kg zwaarder
was dan de zware sigarettenroker.
Dit gewichtsverscliil levert een ge
middelde levensduur voor de niet-
roker op, die enkele jaren korter
is dan voor de roker. Een onder
zoek by militairen kan aldus de
auteurs niet als representatief
voor het gehele Nederlandse volk
worden beschouwd. Mocht door
onderzoek van andere bevolkings
groepen blijken dat de gevonden
resultaten algemene gelding bezit
ten, dan is er een relatie tussen
roken en levensduur aangetoond
in omgekeerde zin als gewoonlijk
wordt aangenomen.
De auteurs „zijn uiterst voor
zichtig in hun conclusies". Zij
„willen slechts aantonen dat er in
studies betreffende de invloed van
het roken op de gezondheid facto
ren werkzaam zijn die bij de be
schouwing van de relatie roken-
ziekte tot nu toe niet zijn her
kend".
Zy kunnen op dit ogenblik niet
bestrijden dat het roken toch nog
schadelijke werking heeft. Daar
om kozen de auteurs als motto
voor hun artikel: rook matig en
blijf mager.
DE HERTOGIN en de hertog van Edin
burgh zullen de openingswedstrijd van de
wereldkampioenschappen voetbal bijwo
nen. Die wedstrijd, tussen Uruguay en
Engeland, wordt op 11 juli op Wembley
gespeeld.
(Advertentie)
het versterkend
middel voor jong en
oud voor lichaam
en geest. SANA-
TOGEN
Neem het elke dag!
RIO DE JANEIRO (U.P.I.) Nood
weer heeft in Rio de Janeiro aan vele
mensen het leven gekost. Door zware
regenval zijn op de heuvels, die vol
krotwoningen staan, grondverschuivin
gen ontstaan. Als gevolg daarvan kwa
men naar schatting 145 mensen om,
raakten er meer dan duizend gewond
en werden duizenden dakloos.
Deze cijfers geven de situatie na 18
uur regenval. De regen viel toen nog
bij stromen.
Gouverneur Dalima heeft de nood
toestand afgekondigd en heeft de
strijdkrachten om hulp gevraagd. De
hulpverlening is overigenss bijzonder
moeilijk. Steeds meer blijven zieken
auto's en andere voertuigen in de mod
der steken.
Hun blikken ontmoetten sikaar en
bleven lange tijd verbonden. Gio
vanni wendde het eerst zijn ogen af.
Hij bekeek nog' eens het briefje dat
zij hem gebracht had. ,,Ik vraag me
af wat Carlo wil", mompelde hij.
„Wat voor iemand is hij eigenlijk?"
vroeg zij.
Hij staarde in zijn wijnglas en pro
beerde zijn gedachten onder woor
den te brengen. Na een paar lange
trekken aan zijn sigaar zei hij: „Ik
vertrouw hem. Hij is betrouwbaar,
een hard.e werker schrander, eerlijk
en oprecht. Het wantrouwen van de
boekhandelaar kan geen enkele grond
hebben. Het is waar dat hij ambi
ties heeft, maar dat is een goede
eigenschap hij heeft geld nodig, dat
is duidelijk maar dat hebben de
meeste mensen in deze maatschap
pij."
Haar rustige grijze ogen keken
hem onderzoekend aan. „Het is duide
lijk te merken dat je veel sympathie
voor hem voelt." „Kun je zo gemak
kelijk mijn gevoelens lezen?" vroeg
hij aarzelend. „Ik moet er nog meer
op letten dat ik mijn gezicht in be
dwang moet houden."
Ze schudde haar hoofd. ,,Is dat ab
soluut nodig?" vroeg ze. Het was stil
in de kamer. Ze waren heel alleen,
hij en zij. „Jij bent een van die men
sen die niet door het leven durven
gaan met alle ramen open en die hel
zonlicht niet binnen laten stromen,"
zei ze. „Je hoeft toch niet bang te
zijn voor je eigen gevoelens Giovan
ni?"
Een paar minuten later liet ze hem
alleen. Hij maakte zijn gebruikelijke
laatste ronde door de' tunnel en ging
dan naar zijn kamer. Hij kon niet sla
pen. Na een half uur in zijn bed ge
woeld te hebben, stond hij op en
ging naar zijn zitkamer. Hij keek uit
het raam neer op de keien van de
verlaten straat. Hij ging naast een
van de bronzen Etruskische vazen zit
ten die hij uit het graf gehaald had,
en keek naar het spel van de mane
stralen op een bundel strijdbijlen en
speren. Hij bleef nadenken. Na
een tijdje liep hij naar zijn schrijf
tafel en sloot de grootste lade open.
Al zijn waardevolle bezittingen lagen
hierin. Hij had geen angst voor in
brekers en geen vertrouwen in ban
ken. Hij haalde de prachtige halsket
ting van de oude krijgsman te voor
schijn. Het maanlicht deed de gou
den schakels in zijn handen spranke
len. In gedachten zag hij het schit
terende gouden sieraad om de hals
van Miranda hangen en de fijn be
werkte schakels tot leven komen op
de ronde welving van haar boezem.
DOOR HOWARD SHAW
Hij Schrok van zijn eigen gedachten.
Snel legde hij de halsketting terug in
de lade en sloot deze af. Nee, dit
was een zelfzuchtige gril waaraan hij
niet mocht toegeven. Waarschijnlijk
zou zij hem in zijn gezicht uitlachen;
en als ze het zou aannemen zou ze
dan niet het gevoel hebben zichzelf
verkocht te hebben? Dat mocht hij
niet doen. Zo zeker als twee maal
twee vier is —twee maal twee is
vier —en twee maal zevenentwintig
is vierenvijftig jammer genoeg.
„Ik heb moeilijkheden met de fami
lie van mijn verloofde," vertelde Car
lo de volgende ochtend. „U weet hoe
het gaat. Een meisje verliest haar
hart aan een man en praat over
niets anders. En nu willen ze dat we
zo gauw mogelijk gaan trouwen. Waar
bemoeien ze zich eigenlijk mee? We
hebben helemaal geen haast, ik zal
heus wel met haar trouwen en het
gaat hen geen snars aan wanneer dat
gebeurt. Wij hebben moderne opvat
tingen en daar kunnen zij met hun
ouderwetse verstand niet bij."
„Wat zijn het voor mensen?"
Carlo haalde de schouders op. „Haai
vader is oorlogsinvalide; hij is al heel
lang gepensioneerd. Haar moeder is
scheermes. Als ze haar man even met
rust laat begint ze mijn meisje te
vertellen hoe wij behoren te leven."
„Dat klinkt niet erg aanlokkelijk."
grinnikte Giovanni, „maar misschien
overdrijf je een beetje."
„Misschien," gaf de jongeman toe.
Hij schraapte zijn keel. „Maar ik zie
erg op tegen het huwelijk. Het zou
anders zijn als ik meer geld of een
betere betrekking had." Hij keek de
restaurateur onderzoekend aan. „Ik
hodp dat u hebt nagedacht over wat
de vorige keer besproken hebben."
„Ja, dat heb ik," zei Giovanni. „Ik
ben blij dat je erover begonnen bent,
want ik nad nooit gedacht, dat jij
meende niet eerlijk behandeld te wor
den. Inderdaad heb je recht op een
betere positie, als je die wenst. Je
hebt hard en goed gewerkt Ik ben
echter niet helemaal zeker of Edoar-
do jouw werk zou kunnen overnemen.
En als hij het wel zou kunnen, hoe
denk je dan hem in 't Iniro-restaiirant
aangenomen te krijgen?"
„Daar heb ik al over nagedacht,"
zei Carlo. ,,Ik vertel de lui van Iniro
dat ik ga trouwen en dus meer geld
nodig heb. Dat weigeren ze natuur
lijk. Een paar weken later zeg ik, dat
ik ergens ander een beter betaalde
baan kan krijgen. Dan^beveel ik Edo-
ardo aan en houd een lange lof
spraak over zijn capaciteiten. Ik
zeg erbij, dat wij familie zijn —dat
is nog waar ook; ze kunnen er dus
naar informeren —en dat ik nie
mand ken die sterker is dan hij. Voor
dat werk zijn stalen spieren nodig.
Als ze hem dan zien zijn brede schou
ders en biceps bekijken en horen dat
hij wil werken voor de helft van wat
ze mij betalen, nemen ze hem met
een aati. Ik beloof dan nog dat ik
hem helemaal zal inwerken voor ik
weg ga. Zij zijn dan in de wolken en
ik krijg een kans hem uit te leggen
en voor te doen, hoe die verlengde
etenslift werkt. Zoals ik al zei. het
loopt van een leien dakkie!"
Giovanni wreef nadenkend langs zijn
kin. „De leiding van het Iniro-restau-
rant zou het toch verdacht vinden
als ze jou in mijn trattoria zien wer
ken, onmiddellijk nadat je bij hen
ontslag hebt genomen."
„Daar heb ik ook aan gedacht,"
zei Carlo- „Ik ben van plan ni'n
baard te laten groeien als ik op m'n
huwelijksreis ben. Een baard gêeft
iemand een heel ander uiterlijk. Bo
vendien denk ik dat een baard me
heel goed zal staan."
Er zitten toch nog heel wat ha
ken en ogen aan," zei Giovanni.
„Ik zal er nog eens over moeten na
denken."
Vinden jullie dit geen leuke
poppetjes? Als je heel goed kijkt
zie je dat het ook bijzondere
poppetjes zijn. Ze hebben draad
jes aan hun armen, waardoor je
ze kunt laten bewegen. En weet
je wat ook zo bijzonder is? Dat
ze helemaal van papier gemaakt
zijn. Jazeker, van lange stroken
gewoon papier. Als je handig
bent kun je ze zelf ook maken.
Het papier moet op een speciale
manier gevouwen worden. Ik
denk dat jullie opschool wel
eens molerttjes en bootjes en vis
sen gevouwen hebt. Maar weet je
dat je met gewoon papier nog
veel meer kunt doen? Je kunt
er van alles van maken: doosjes,
hoedjes en petten, kleine pop
penwagens, vliegende vogeltjes,
vlinders, kikkers, zwanen, een
den, paraplu's, rupsen, slangen,
kevers, hagedissen, egels, kat
ten, slakken, poppekastjiguren
zoals de harlekijn en zijn vrouw,
bloemen, waaiers, sterren, lam
pekapjes. Wat een lijst hè.
En ik wed dat er nog veel meer
dingen zijn. Johanna Huber heeft
pas geleden een boek geschreven
waarin je kunt lezen hoe je al
deze dingen kunt maken. Het is
een heel fijn boek geioorden. En
het is zo duidelijk geschreven,
dat zelfs de kleinere kinderen de
gemakkelijke vouwfiguren goed
kunnen begrijpen. Er staan ook
een heleboel foto's in. Dan kun
je na afloop vergelijken of jij het
net zo goed heb gedaan als de
schrijfster van het boek.
Het is een boek voor alle kin
deren, er staan hele gemakkelijke
voorbeelden in om na te vouwen,
maar ook hele moeilijke voor de
oudere kinderen. Er staat zelfs in
hoe je een heel stadje kunt bou
wen, of een eendenhok, of het
huisje van de toverheks, of een
heleboel kikkers die een concert
geven, een marktkraam, een ech.
te school, en zelfs een paar ech
te woeste jvoestijnruiters. Alleen
al de mooie vouw-figuren, die op
de foto's staan zijn al de moeite
waard.
Als je veel van vouwen houdt
zou je dit boek best eens kun
nen vragen. Het heeft SPELEND
VOUWENhet is is geschreven
door JOHANNA HUBER en het
is uitgegeven bij CANTECLEER
DE BILT.
JOSé
Mijn klein ondeugend popje
Wat doe je me een verdriet
Je volgt maar j'eigen kopje
En luistert naar mij niet!
Ik zeg wel honderd keren:
„Pop, zit toch niet zo krom!"
Maar 't schijnt, je wilt niet leren,
Of ben je verbazend dom?
Ik zeg je ook al dagen:
„Wees netjes op je goed
Bedenk hoe lang je 't dragen
En pronken daarmee moet".
Maar 's avonds bij het omkleden,
Dan schrik ik iedere keer
Zó zit je boel vergleden.
Zó slordig ben je weer!
Carla v.d. Broek (11 jaar)
Galderseweg 69, Galder
6e klas
Het was 6 uur, we gingen naar de fa
milie om oudejaarsavond te vieren.
Het was om van te tieren het was al
heel leuk geweest. Toen het 10 uur
sloeg gingen we kaarten.
Op den duur werd het al heel laat, het
was kwart voor twaalf. Nog een kwar
tier dan gingen we vuurwerk afsteken.
Eindelijk was het twaalf uur. We gin
gen naar buiten, het was overal al ge-
poef. Bij de buren staken ze vuur
werk af. Die schoten ze in de lucht.
Toen was het klaar. We wensten allen
een gelukkig nieuwjaar. Om een uur
gingen we naar huis.
Bennie Verhoeven (11 jaar)
Kruispad 12, Koewacht
Er waren eens twee schoenen. Ze von
den het erg vervelend om de hele dag
binnen te zijn. De ene schoen zei tegen
de andere schoen: „Ga je mee op
straat?" „Dat is een goed idee", zei de
andere schoen. „Dan ga ik in de tram
en in de bus'
Zo gezegd zo gedaan. Dus ze gingen
op straat. Eerst in de bus. Toen de
chauffeur het niet zag wipten ze er
gauw in. Een deftige meneer trapte
per ongeluk op de ene schoen.
„Au", zei de schoen, „ik héb ook ge
voel".
„Wat is dat?" zei de meneer. „Schoe
nen zonder benen, zoiets heb ik nog
nooit gezien'
Hij gooide de schoenen uit het raam
pje. Plons, ze vielen pardoes in het wa
ter. Eigen schuld. Koop maar nooit
wandelende schoenen hoor.
Zelf verzonnen door Ma
rianne V. Kaam (10 jaar)
Noordamlaan 9 Zevenbergen
Noord-Brabant
Het was een dag in mei. Liesje zou
dan bijna jarig zijn. Want zij verjaart
de 19e en het was nu de 17e. Ze was
natuurlijk vreselijk benieuwd wat ze
zou krijgen.
Net een dag voor haar verjaardag
nam moeder haar mee naar de winkel.
Ze zou een naaimandje krijgen. Moeder
had er al een gekozen. Liesje vond het
een mooi mandje. Moeder zei tegen
Liesje: „Kijk de winkel maar wat rond.
dan zal ik wel afrekenen".
Dat deed Liesje. Opeens zag ze daar
een heel lief klein poesje in een mandje
zitten. Ze nam het poesje in haar han
den en ze zei: „Och wat een lief dier
tje ben jij". Er stond op een plaatje
dat het poesje te koop was. Het kostte
f 5,-.
Liesje had veel liever het poesje ge
had dan het naaimandje. „Moeder", riep
ze: „Ik wil zo graag het poesje hebben'
Moeder zei: „Maar dat kan nu niet,
Liesje, ik heb het naaimandje al ge
kocht". Liesje vond het heel jammer.
Nu gingen ze weg. Het naaimandje
zou morgen bezorgd worden. Maar het
poesje was ook slim, het dacht: ik wil
zo graag naar dat meisje. Weet je wat
ik kruip in het naaimandje. Het poesje
sliep gauw in.
De volgende morgen werd het pak
thuis bezorgd. Huppelend kwam Liesje
beneden. Ze was nog wat bedroefd, om
dat moeder het poesje niet gekocht had.
Ze kwam binnen, alles was versierd.
Ze zag ook veel cadeautjes staan. Hel
waren mooie dingen.
Van vader had ze 2 rijksdaalders ge
kregen. Want vader wist niet wat hij
moest kopen, dus besloot hij dat Liesje
zelf maar iets moest kopen. Het laatste
kwam het naaimandje.
Geen poesje dacht Liesje. Maar het
poesje drukte het kopje tegen het dek
seltje. En wat was Liesje blij. Ze vloog
vader en moeder om him hals, zo blij
was ze.
Maar vader en moeder keken ver-
Vanmiddag had Marieke echt niets te
doen. Ze vroeg aan moeder: „Mama.
mag ik naar de vijver eendjes gaan
voeren?" „Vooruit dan maar", zei moe
der. „Hier heb je een zak met brood
Maar wees voorzichtig hoor", „Ja moe
der", gehoorzaamde Marieke.
Toen ze bij de vijver kwam zag ze
mooie witte eendjes. Ze wou die mooie
witte wel van dichtbij bekijken. En
daar had je het al. Ze viel in het wa
ter.
Een man die er ook was riep: „Pas
op, pas op, kleine meid". Hij trok Ma
rieke uit de vijver Marieke was door
nat en snipverkouden. Toen ze thuis
was gebracht door de man, schrok moe
der erg. De man vertelde het nare ver
haal. En voortaan is Marieke nooit
meer alleen naar de vijver gegaan.
Marianne Jansen (8 jaar)
Zandspui 5, Etten
baasd naar het poesje. Moeder zei:
„Maar wij hebben het poesje helemaal
niet gekocht. Liesje zei: „Hoe komt
het dan hier?" Vader zei: „Misschien
was het in de winkel in het mandje
gekiropen." Moeder zei: „We zullen
maar naar de winkel gaan en het poesje
terug brengen'
Liesje vond het heel jammer. Nu
waren ze binnen. En moeder vertelde
alles tegen de winkeljuffrouw. De win
keljuffrouw was ook al verbaasd. Ze
zei: „Ik denk dat het poesje zo graag
bij jou wilde zijn". Toen zei vader,
„Liesje je hebt van mij f 5,- gekre-
ken. Nu kun je misschien het poesje
toch nog kopen".
„Ja", zei Liesje, >,dat wil ik wel'
En het kostte toch precies f 5,-. Ze was
er heel blij mee. En het poesje miauw
de vrolijk. Nu kreeg Liesje van de juf
frouw een mooi mandje voor niks, voor
het poesje. Zo werd het toch nog een
fijne verjaardag.
Annie Maas,
Koolpad 22, Bavel
René Hermens, Sikkelstraat 32, Breda 10 ja
Engeltjes, zul je denken, die zijn al
tijd lief, maar dan heb je het mis, want
er was een heel klein ondeugend engel
tje, het was een engelbewaardertje. Ze
was altijd bij een klein jongetje, dat
heette Rolandje. Rolandje was pas l1/»
jaar.
Het engeltje dat op hem moest pas
sen dacht bij zichzelf: v „Ik neem een
dagje vrij", en wat ze zei dat gebeurde
ook. Dus ze nam een dag vrij. 's Mor
gens vroeg haalde de moeder van Ro
landje hem uit bed en kleedde hem
aan, daarna ging Rolandje spelen. Zijn
moeder ging even naar de keuken, maar
opeens hoorde ze huilen, ze ging naar
de kamer en daar zat Roland met een
grote buil op zijn voorhoofd. Moeder
gaf hem een snoepje en toen ging hij
weer spelen
Het engeltje intussen, z'ag een ander
engeltje, dat was het engeltje van René
(het broerje van Roland). Het engeltje,
het ondeugende engeltje, zal ik maar
zeggen, dat ging een praatje maken met
zijn collega. Het ene engeltje vroeg:
„Ben je vrij vandaag?" „Nee, maar ik
heb zelf maar een dag vrij genomen".
O, maar dat moet je niet doen want
dan krijgt Roland een pechdag. Jij moet
hem toch beschermen".
Maar daar trok het ondeugende en
geltje zich niets van aan. Als Roland
een keer viel of hij stootte zijn hoofd,
dan voelde hij het wel. O, zo.
Intussen pakte Roland al zijn ku
bussen en maakte daar een toren van,
maar steeds viel die weer om. Toen
werd hij kwaad en wilde met de ku
bussen gaan boksen, hij gooide de ku
bussen allemaal door de kamer en één
gooide hij zelfs bij René in de boks,
maar omdat er twee engeltjes in de
boks zaten (die zie je natuurlijk niet)
viel de kubus net niet op zijn hoofdje.
Daarna ging Roland naar de keu
ken. Moeder zei dat hij yoghurt kreeg.
„Pak je kopje maar van tafel' Nou,
dat verstond Roland wel en hij probeer
de zijn kopje te pakken, maar hij kon
niet goed bij de tafel en doordat hij
zich uitrekte, viel hij achterover met
zijn hoofd tegen het aanrecht' maar
hij huilde niet en toen mocht hij zijn
yoghurt eten. Hij speelde daarna nog
even, maar ineens draaide hij de radio
heel hard. Zijn moeder zei, dat hij het
niet mocht doen, maar Roland vond dat
leuk en draaide toen de radio weer heel
hard. Toen kreeg hij een tik op zijn
vingers.
Maar even later ging hij weer maar
spélen, je kunt toch niet eeuwig blij
ven treuren. Ineens ging de deur open
en Roland rolde op de grond.
Het engeltje ging intussen haar loon
halen. Gelukkig vroeg de grote engel
niet ot ze vrij was. Daarna ging het
kleine engeltje weg. Naar de ijsbaan,
maar eerst ging ze nog even naar de
grote zolder haar schaatsjes halen. Toen
ze bij de schaatsbaan kwam, hoorde
ze de mensen roepen en joelen. Ze ging
vlug naar binnen want betalen hoefde
ze niet. Ze schaatste fijn een uurtje,
maar toen werd ze moe. Maar dat on
deugende engeltje ging vlug aan een
ander z'n rok hangen, maar daar krijg
je het koud van. Ze gmg dus naar de
kant waar een tentje stond met lekkere
koppen erwtensoep. Het engeltje hoor
de dat een kop erwtensoep f 0,60 kostte.
Toen ging ze achter de toonbank staan
en legde in het kistje van de man een
gulden. Daarna pakte ze een plastiek
bekertje en deed het vol met soep.
Daarna at ze deze smakelijk op.
Maar als ze wist wat er op het ogen
blik in het huis van Roland gebeurde!!!
Rolandje had van Sint Nicolaas een
bromtol gekregen en hij had nu een
slechte bui. Hij sloeg bijna met de brom
tol Renétje op z'n kopje. Dat mocht hij
niet. Ook al deed hij het niet expres.
Hij had vader in ieder geval geslagen
op z'n arm. (Het was papa geweest
die de deur open deed toen Roland
viel)
Het engeltje ging, toen het zijn soep
op had, naar de zolder om de schaatsjes
weg te brengen. „Hé hé", dacht het,
„als je wat durft, heb je tenminste eens
een leuke dag" Maar toen het bij de
hemelzolder aankwam zei de grote
engel boos: „Waarom kom je hier, je
moet hier toch niet zijn
Toen zei het ondeugende ding niks.
Toen zei de engel. „Nou, waarom zeg
je niets". „Iiiik heb een dag vrijgeno-
men", zei het engeltje. „Wel, wel, dat
hoefde toch niet hé". „Nnnmee".
Het engeltje kreeg nog een standje en
ging toen weg. Toen ging ze weer
naar Roland toe met het voornemen
nooit meeT weg te gaan zonder het te
zeggen.
Marijke Evers (12 jaar)
Oosterhoutseweg 51
Breda (N.-Br.)
