I
ikers
JOPIE VOGELAAR
Globetrotter uit Steenbergen
man
house of enqiand
INDERDAAD!
SOMYVECTOR
SOMY
Doodstraf eis voor
zedenmisdadigers
ASPIRIN ff) BAYER
Al sinds vele jaren
is Aspirin overal ter
wereld de meest gebruikte pijnstiller.
Waarom denkt u?
van
giovanni
jfentud
Niet romantisch
Koppel-proef
Gemini-6 tot
volgend jaar
uitgesteld
-1/i
0
Reizend leven
voor jeugdige
tourmanager
Intergeal lieerde
dodenherdenking
in Amsterdam
te-jttjrdgsagraa!
vi5r~aK.-~.--~
bii de
HOUSE OF ENGLAND'S
Bos Schouwburg jas
KUSTVAARDER IN
AANVARING
MET ZANDZUIGER
Verwarmt uw woning ook in
de koudste winter!
HAAR DEN FABRIEK
Wegen
met veerkracht?
Roemenië koopt
Iraanse olie
de
misdaad
13
DAGBLAD DE STEM VAN WOENSDAG 27 OKTOBER 1965
I Verkade
Cream Crackers de Luxe
met een geheel
I eigen karakter.
Bros gebakken
en licht verteerbaar.
Prijs per groot pak
(ook zoutarm) 80 cent
Spaar Ruytermerken
voor het prachtige
Verkade fotoboek
::v: \/v) 'Vogelzang' met tekst
r van Dr. Jac. P. Thijss®
(op de Verkade beschuitrol
4 extra Ruytermerken).
Brkadeaaaaaaaaa
de Primula! Een puur
veiligheid, sportief en
'n Italiaanse lijn alleen!
tela, gesloten zelfdenkend koel-
:eem met elektrische ventilator,
zuinig met energie. De Fiat
iula heeft de allure van een
rtwagen en de ruimte van een
ibinatiewagen. De gehele ach-
ant fungeert b.v. als extra
:ier voor practisch bagage-
lak.
Tel. 01134-505
168 Zaamslag
S (sub-agent)
Tel. 01178-412
IORD"
1100-7991-7792
wielaandrijving, dwarsgeptea^te
or .4 cilv 1221 cc, 59>SAEPfcm
km 4 schijfremmen met rem
matische bijstelling
)ten zelfdenkend koelsysjt
irculeren van de cartergas
male luchtverontreiniging- J
(Advertentie)
(Van een correspondente)
STEENBERGEN Ze is weer
op de Panhoeve. Helemaal uit
gerust na haar laatste grote reis
door Europa, viert ze haar ver
jaardag bij haar ouders en zusjes
op de boerderij, ergens in de
polders bij Steenbergen. Jopie
Vogelaar, héél blond, héél vro
lijk, en héél levendig. Met haar
23 jaren is zij de jongste tour
manager van het in Zwitserland
gevestigde Amerikaanse reis
bureau „Globus".
Nee ik heb het beslist niet cadeau
gekregen," vertelde ze mij, toen ik
tegenover haar zat in de gezellige huis
kamer van de familie Vogelaar. „Ik
heb er voor moeten werken, en hard
ook' Na mijn eindexamen op de m.m.s.
in Bergen op Zoom was ik eerst vari
plan naar de hotelschool te gaan, maar
omdat ik nog geen enkel idee had, hoe
het er in een hotel aan toegaat, vonden
mijn ouders het beter dat ik eerst
eens een half jaartje in een hotel ging
volontairen. Via kennissen belandde
ik in een hotel in het Duitse Essen,
met een kenau als directrice, die mij
echt wel heeft bijgebracht, hoe je bed
den opmaakt, hoe je lakens strijkt en
de gasten hun .butterbroodjes' serveert.
Veel gezelligheid heb ik er echt niet
gekend. Ik moest .Arbeit machen' van
's morgens vroeg tot 's avonds laat en
ik voelde me op mijn weinige vrije da
gen erg eenzaam. Maar het voornaamste
was wel, dat ik vloeiend Duits sprak,
toen ik na een half jaartje weer terug
kwam op de .Panhoeve'.
waarde, dat ik nog een paar maanden
moest wachten tot het wintersport
seizoen begon. Om die leemte op te
vullen, heb ik me toen heel officieel
laten inschrijven aan de Faculté des
Lettres in Montpelliers (Frankrijk). Ik
kreeg daar een kamer in de studenten
flat en ging dus heel gezellig college
lopen. Het begin viel weer niet mee.
Je komt er als vreemde Hollandse eend
tussen hele horden studenten terecht.
Omdat ik gedurende mijn m.m.s.-tijd
verschillende vakanties in Londen had
doorgebracht, sprak ik behoorlijk En
gels. Maar mijn Frans was ronduit
erbarmelijk. Dus soliciteerde ik naar
de eerste de beste baan in een hotel
in Frans Zwitserland. Ik werd aange
nomen en een paar weken later liep ik
als serveerster rond op een terras tussen
de Zwitserse bergen. Ook daar moest
ik flink aanpakken. ,s Morgens om half
zeven beginnen tot dikwijls half één
's nachts. In het begin, toen alles nog
nieuw was, vond ik die lange werk
tijden niet zo heel erg, maar later
begon ik steeds meer in te zien, dat
ik uitgebuit werd.
De bom barstte bijna, toen ik oj> een
gegeven moment in een verroeste spij
ker trapte, een opgezwollen voet kreeg
die me veel pijn bezorgde en toch door
moest werken. Huilend en hinkend liep
ik de gasten te bedienen. Kijk, en op
zo'n moment moet je doorzetten.
Het liefst zou je dan overal de brui
aan geven en de eerste de beste trein
naar huis nemen. Maar ik wilde niet
opgeven en telde de dagen, die ik daar
nog zou moeten doorbrengen. Ik kan
u wel verzekeren, dat het weerzien met
mijn ouders die keer extra fijn was.
Aansluiting moet je zelf zoeken,
want uit zichzelf doen ze geen mond
tegen je open. Omdat de studie en de
kamerhuur iedere maand opnieuw
een bom centen opeisten, zocht en
vond ik een baantje bijeen gedeelte
lijk verlamde kunstschilder. Ik las
hem voor, terwijl hij schilderde en
reikte hem alles aan wat hij nodig
had.
Bij het aanbreken van het wintersport
seizoen verhuisde ik naar Montana.
Het hotel, waar ik mijn eerste officiële,
baan als receptioniste begon was groot
en druk en de sfeer was er erg gezel
lig. Het werk beviel me uitstekend.
Wel werkte ik de meeste dagen tot
zeer laat in de avond, maar er stond
behoorlijk wat vrije tijd tegenover, die
ik dan doorbracht op de ijsbaan of de
ski-weide. Ik kreeg er leuke vrienden,
en vriendinnen en voelde me helemaal
thuis.
't Mooiste vond ik wel, dat er op
een avond, toen ik juist wou sluiten,
een slordig gekleed personage op
me toekwam, die vroeg of hij nog
kon overnachten. Het was Jean-Paul
Belmondo. Lieve hemel, wat is hii
charmant.
..Met het wintersportseizoen eindigde
ook mijn betrekking in Montana. Na
een paar weken vakantie ben ik naar
Finale gegaan, een stadje aan de Ita
liaanse Rivièra, waar ik aan het werk
kon op een reisbureau. Dat organi
seerde dagtrips per autobus, waarbij
ik als gids optrad. Daar heb ik echt
Italiaans leren spreken. De hele zomer
ben ik in Italië gebleven. Het was er
fijn. Maar omdat ik weer contract had
met het hotel in Montana, moest ik in
Toen het nieuwe schooljaar begon ben
ik naar Rotterdam gegaan, waar ik
de receptionistenopleiding aan het In
stituut Schoevers heb gevolgd. Dat was
een jaar van hard studeren en weinig
uitgaan. Toen ik op het ein.de van het
schooljaar mijn diploma haalde, was
ik dus, mèt de nodige ervaring, een
heuse receptioniste en kon ik me ook
als zodanig in de hotels aandienen.
De telefoon rinkelt. Een van de zusjes
neemt de h oorn op en kondigt triom
fantelijk aan: Jopie, voor jou, Rome."
En mijn oren klapperen bij het horen
van het rappe Italiaans, waarmee ze een
vriendje uit Rome. die haar even wil
feliciteren, te woord staat. Zoiets ver
wacht je niet. Toen ik haar vroeg,
waar ze dat allemaal had geleerd, zei
ze lachend: „Italiaans leert men het
best in Italië, maar ik ben tijdens mijn
opleiding in Rotterdam al aan een cur
sus Italiaans begonnen. Hoe meer talen
je kent, hoe beter. Dat was ik vol
komen met haar eens.
Dp mijn vraag, wanneer ze haar eigen-
UlKe loopbaan als receptioniste begon
nen was. vertelde ze: ..Ik solliciteerde
«pV eln groot hotel *n Montana (Zwit
serland) en werd aangenomen op voor-
DEN HAAG (ANP) - De week van 7
0 en met 13 november staat in vele
5 allieerrte landen in het teken van het
er enken der oorlogsdoden.
*ederl»n«l wordt do herdenking op
ag 6 november geopend met een
«Wrï2i6r„d'! hprdpn't'ngxsdienst on-
1 ven het Nederlands Oor-
s aun Comité (het zogenaamde
,,p west"kerk tp
d°or ambassadeur"' worden bijgewoond
,anden, weikp in rf +n ®zan^en van die
!an de geallfpprH -ïeede wereldoorlog
Ugheid is dh3,hK«n yen de plech-
d?, katafalk deSk I'°L nstn v00r
vertegenwoordigers fK
nr, aue geallieprHo
Naast het werk hlyft er voldoende
vrüe t\jd over om zich te ontspannen
Vragen, vragen, vragen worden
als kanonskogels op haar afgevuurd
Geconcentreerd geeft Jopie Vogelaar
(rechts) haar antwoord.
november terug naar Zwitserland. Van
daaruit heb ik de grote sprong gewaagd.
Ju het hotel ontmoette ik iemand, die
me vertelde over het Amerikaanse
reisbureau, dat een tourmanager vroeg.
Ik schreef meteen een brief om naar
die reuze-job te solliciteren. Vriende
lijk maai beslist werd ik afgewezen
omdat de minimumleeftijd 26 jaar is.
Ik was 22. Toen heb ik de stoute schoe
nen aangetrokken, ben op een goede
dag naar Lugano gegaan, vroeg en
kreeg de directeur te spreken en na
anderhalf uur moeizaam praten had ik
een contract voor vijf maanden in mijn
zak. Ik was in de zevende hemel. Eind
april begon mijn reis, een proefreis.
Met het vliegtuig vloog ik naar Londen
om er veertig Amerikanen af te halen.
Met de boot gingen we naar Hoek van
Holland waar de bus stond te wach
ten. En toen begon de eigenlijke reis.
In 21 dagen dwars door Europa via
Brussel naar Wenen, van Capri naar
Nice, van Luzern naar Parijs. Het was
moeilijk en zenuwslopend, die eerste
reis, maar ik heb tot het laatst toe
volgehouden. Na de reis kregen alle
passagiers een lijst in te vullen waarop
een serie vragen stond, die betrekking
hadden op de tourmanager. Een jonge
Amerikaan vulde alleen maar in:
,.I love her". Misschien heeft dat de
doorslag gegeven: ik mocht blijven.
„Wat zullen er veel meisjes jaloers op
jou zijn," zeg ik. Maar daar is Jopie
het niet mee eens. „Zie het in hemels
naam niet te romantisch," zegt.ze. „Het
heeft ook zijn minder prettige kanten.
Natuurlijk, ik word betaald in dollars,
Amerikanen zijn gul met fooien, maar
daar staat tegenover, dat ik bijna iedere
dag 500 kilometer in de bus moet zitten,
dat ik de route zo langzamerhand van
buiten ken, dat je verondersteld wordt
alles te weten, dat je de volle verant
woording hebt over veertig mensen en
moet zorgen, dat alles iedere dag in
orde is. Vooral het vragen van die
mensen naar alles wat ze zien, brengt
wel eens moeilijkheden mee. Rome
gaat zo ongeveer ten onder aan zijn
eigen standbeelden en om al die Vic
tor Emmanuels en Garibaldi's uit
elkaar te houden valt dikwijls niet mee.
Als kanonskogels worden de vragen
op je afgevuurd. De meest intelligente
vraag kwam van een dame, die bjj het
graf van de onbekende soldaat in
Parijs vroeg: „Jopie, hoe is nu eigenlijk
de naam van die onbekende soldaat?
Ik heb maar geantwoord: ,De Gaulle'.
„Als je opnieuw moest beginnen, zou
je het dan precies hetzelfde doen?"
vraag ik.
„Nee, zegt ze beslist. Ik zou eerst mijn
diverse diploma's halen. Je bent dan
wat ouder, meer tegen de moeilijkheden
in het buitenland opgewassen en je
hoeft niet als dienstmeisje of serveer
ster een baantje te nemen. Er zijn nog
steeds te veel jonge meisjes, die denken
dat ze er zijn, als ze maar eenmaal
in het buitenland zitten. Ze vergeten,
dat je er dikwijls veel harder moet
werken dan thuis, dat je helemaal op
eigen benen moet staan en dat er echt
niemand is. die zich om je bekom
mert."
•Op mijn vraag of ze nu echt niet eens
een vakantie op de Panhoeve zou wil
len doorbrengen, zegt ze: „Wanneer ik
niet zoveel uitnodigingen van Ameri
kanen had gekregen misschien wel,
maar ik vind het nu ook wel eens leuk
zelf rondgeleid te worden en dan nog
wel door Amerika. Volgende maand
vertrek ik met de Nieuw Amsterdam
Ik hoop daar zoveel energie op te
doen, dat ik in april weer met frisse
moed bij Globus kan starten."
Dat is Jopie Vogelaar, de oudste op
de. Panhoeve en de jongste bij Globus.
Een charmante jonge vrouw uit Steen
bergen, die een voor velen zeer aan
trekkelijk leven leidt. Maar die zelf
weet, dat je om dit te bereiken be
halve een dosis geluk ook moed en kei
hard doorzettingsvermogen nodig hebt.
m
Vroeger maakte de jas de
gelegenheid, tegenwoor
dig maakt de gelegenheid
de Jas. Deze universele
demi voelt zich op z'n
gemak, zowel bij de me
lancholieke sfeer van het
herfstige bos, ais bij de
schitter van de schouw-
burg.Behagelijke velours
in gedistingeerde
kleurnuances.
209.50 - 299.50
HOUSTON (Reuter-AFP» Ameri
kaanse ruimtevaartdeskundigen zijn van
mening, dat de kans om de Russen te
kloppen bij de verovering van de maan
niet noemenswaardig kleiner is geworden
door het mislukken van Gemini-6. Men
is wel teleurgesteld over het lange uitstel
waartoe de eerste poging om contact tus
sen twee ruimtevoertuigen tot stand te
brengen, nu gedoemd is. Een dergelijk
„lijfelijk" contact is namelijk een onmis
baar stadium in de uitvoering van een
landing op de maan.
Iemand van het bureau voor ruimte
vaart zei: „Er worden wel veel tranen
gestort, maar de verwondingen vallen
mee". Een nieuwe proef zal waarschijn
lijk pas begin volgend jaar kunnen wor
den ondernomen.
Een welslagen van de poging zou Ame
rika voor het eerst een duidelijke voor
sprong op de Russen bij het veroveren
van de ruimte hebben bezorgd, ondanks
het feit dat de Russen een krachtiger
raket bezitten, meent men.
Het onderzoek naar het falen van de
Agenaraket is inmiddels begonnen. Uit
luchtmachtkring verluidt, dat men de
vijftien miljoen dollar kostende raket
kennelijk niet voldoende heeft beproefd,
hetzij uit zuinigheidsoverwegingen of om
tijd te winnen.
REGEREN On herenmode}
IS VOORUITZIEN I
ROTTERDAM (ANP) De Nederland
se kustvaarder „Auriga-G" die nabij Hoek
van Holland voor anker lag, op de Nieu
we Waterweg heeft gistermorgen een
lichte aanvaring gehad met de zandzui
ger „Geobotus-8", die bakken naar zee
brengt. De „Auriga-G" liep nogal wat
schade'op en keerde voor onderzoek naar
Rotterdam terug, dé „Geobotus-8'' heeft
zijn reis naar zee vervolgd.
(Advertentie)
Binnen enkele minuten is uw kamer heerlijk
warm met de Somyvector! De haard in de
laagste stand, de vlam blijft helder-blauw: de
olie verbrandt tot de laatste drup, U geniet
maximaal. Geen omkijken naar! De Somy
vector is beproefd voor uw gemak.
U stookt voordelige H.B.O.1 in plaats van
petroleum, voordeliger stoken is welhaast on
mogelijk. De Somyvector voor comfortabel
genieten.
Vraag vandaag nog dokumentatie aan bij:
Jan Vermeerlaan 253 - Roosendaal
Postbus 70 - Telefoon 01650-4205
(Van onze correspondent)
KEULEN Zevenenveertig procent
van de ondervraagde Westduitsers heeft
zich volgens het Wichert-instituut voor
meningsonderzoek in Tubingen uitge
sproken voor de doodstraf voor zeden
misdrijven begaan op minderjarige kin
deren. Drieëntwintig procent was voor
een levenslange tuchthuisstraf, en eif
procent voor een lichamelijke straf.
Deze cijfers zijn bekend gemaakt, daags
na de ontdekking van de afschuwelijke
moord op de twee elfjarige Keulse
meisjes Waltraud Schiffer en Ursula
Paleit, door de vaker voor zedenmisdrij
ven veroordeelde Richard Strack (33)
Beide meisjes, waren zgn. sleutelkin
deren, wier ouders de hele dag werken,
zodat zij aan hun lot zijn overgelaten.
Strack doodde hen met een bijl.
De moord geschiedde minstens al acht
dagen geleden, maar werd pas het af
gelopen weekeinde ontdekt in een volks
tuinencomplex in de stadswijk Kletten-
berg.
Strack hield in een bij hem gevonden
dagboek alle details bij over deze moord
en zijn andere misdaden hij was in
totaal tienmaal gestraft Mede door
bemiddeling van de televisie werd
Strack snel gegrepen. Hij werd in de
Eiffel door bewoners herkend en aan
de politie uitgeleverd. Na zijn overbren
ging naar Keulen heeft hij de dubbele
moord bekend. Hij verzocht te worden
opgesloten in de KLingelputz, het Keulse
huis van bewaring, omdat hij „daar
alle lui zo goed kent" en zich er „thuis
voelt". De moord op de twee meisjes
heeft in Keulen, maar ook elders in de
bondsrepubliek heftige discussies los
geslagen over de behandeling van deze
en andere lustmoordenaars, die ook door
een levenslange gevangenisstraf niet
kunnen worden verbeterd. De moord
heeft ook het gesprek over de herinvoe
ring van de doodstraf die tot dus
verre alleen werd geëist voor moorden
op taxi-chauffeurs weer laten opleven.
Opgewonden mensen hebben gedemon
streerd voor het hoofdbureau van politie
in Keulen en voor de Klingelputz aan
de ring. Als ze de gelegenheid zouden
hebben gehad,zouden zij Strack onge
twijfeld hebben gelynchd.
(Advertentie)
Zo lijkt 't als u in de Renault 16
rijdt. Hobbels, kuilen, oneffen
heden? Bij de Renault 16 geen
kans! Maak een proefrit over
„kinderhoofdjes"!
Renault Nederland N.V.
TEHERAN (UPI) Iran heeft twee
oliecontracten ter waarde van 100 mil
joen dollar elk afgesloten met een Ame
rikaans concern en met Roemenië.
Met Roemenië werd een overeenkomst
van tien jaar gesloten voor de levering
van Iraanse ruwe olie in ruil voor
lichte en zware Roemeense machine
rieën. Deze overeenkomst werd geslo
ten volgend op een bezoek aan Teheran
van een Roemeense delegatie onder lei
ding van premier Ion Georghe Maurer.
Het Iraanse nationale petrochemische
bedrijf sloot een overeenkomst met de
Amerikaanse firma Allied Chemical
Corp. Voor de gezamenlijke oprichting
van een petrochemisch complex in de
oliehaven Bandoer Masjoer in het uiter
ste westen van de Arabische Golf.
(Advertentie)
op dP n nsfn worden ge-
Nieuwf rw uerde °°rlogsgraven
S' O?"1 0osterbegraafplaats te Am-
®7vémbTr'''^'Sw00 jSdag'' zaterdag 13
Plaatsen m ons lanJ p„ verscheidene
fjfbeden gehouden J,e!i kingsPlech-
dip jvo ,i. bij de graven van
velden de tweeda wereldoorlog Sneï
Het is fijn weer te leven zonder pijn
Aspirin helpt elke dag miljoenen mensett
vlug en zeker van hun pijn af.
Hoofdpijn? Verkoudheid? Griep?
Neem snel Aspirin:
Daar knapt u van op!
/-s-v DAAR STAAT
ACHTER
voordeel bij aankoop van gezinsverpakking van 100 tabletten.
6)
Hij zoog rustig aan zijn pijp- .Inte
gendeel", zei hij, ik wilde voorstel
len dat wij hun toestaan voor Jou te
werken."
,,Non ho capito. Ik begrijp het niet.
De boekhandelaar begon de kleine
eetzaal op en neer te lopen. Hij
zwaaide druk met zijn armen om
zijn woorden kracht bij te zetten.
Besef je dan niet, Giovanni, dat die
indringers de gemeenste middelen
hebbengebruikt om jou te kraken?
Dat ze je achter je rug uitlachen?
Dat ze proberen af te breken wat jij
in lange jaren hebt opgebouwd? Dat
zij je willen vernietigen? Je willen
verdrijven van hier?" Hij liet zich
weer in zijn stoel vallen- Zijn stem
werd steeds overtuigender. „Vind jij
het leuk om iedere dag van je leven
vroeg op te moeten staan en in stro
mende regen of snerpende wind je
inkopen te gaan doen? Vind jij het
leuk om met de koppige boeren van
Castelli te moeten pingelen over de
prijs van een vat wijn? Vind jij het
leuk .om in je dampige keuken te
staan zwoegen, terwijl het zweet
langs je rug loopt en je gasten om
snellere bediening roepen?"
„Non ho capio."
De boekhandelaar werd lyrisch.
„Stel daar tegenover de andere mo
gelijkheid, Giovanni. Opgefrist door je
siësta en onberispelijk gekleed kom
je beneden om je gasten te begroe
ten. Je bent uitgerust en je hebt
geen haast. Je hebt de tijd om naar
hun persoonlijke wensen en naar hun
gezondheid te informeren. Óp hun ge
mak bestuderen ze je menu, zo lang
als de arm van een man. Rustig no
teer je hun bestelling en binnenbeen
paar minuten kun je de eerste scho
tel opdie-en en de eerste fles ont
kurken. Als ze dan hun tevredenheid
over de vlotte bediening uispreken,
buig je vriendelijk en begeef je naar
een andere tafel voor een gezellig
praatje. En geen moment let
wel! geen moment hoef je je hoofd
in de stoomketel van een keuken te
steken."
„Non ho capito."
„Toen die idioten mij rondleidden
door de keuken van het Iniro-restau-
ran," zei de boekhandelaar, „vielen
mij drie ctingen op.." hij stak zijn
wijsvinger op, èerstens is die zo
groot, dat er volgens mij twee restau
rants door verzorgd kunnen wórden.."
Giovanni opende zijn ogen.
„Tweedens,'» vervolgde de boek
handelaar, „viel mij op, hoeveel
DOOR HOWARD SHAW
werk die vier koks te verzetten heb
ben. Een van hen loopt heen en weer
tussen grote ketels met verschillende
soepen en pasta-sciutta. Een tweede
kok buigt voortdurend zijn hoofd over
een enorme oven, waarin en waarop
hij alle mogelijke soorten vlees bakt,
braadt en roostert. Een derde heeft
ie zorg over acht enorme pannen
met groenten en een tafel, waarop
hij bergen verschillende slaajes ge
reedmaakt. De vierde heeft het zo
druk met toezicht houden op.de drie
helpers, die duizenden borden en
glazen afwassen en opstapelen, dat
hij nauwelijks tijd kan vinden fruit-
mandjes. puddingen en andere nage
rechten te verzorgen Die vier koks
zijn voortdurend in de weer. Zodra
een van hen iets klaargemaakt heeft,
rent hij ermee naar een nieuwe uit
vinding, die ze, naar ik meen, de
stoomtafel noemen, plaatst de schaal
erop en vliegt dan terug naar zijn
afdeling om de volgende te halen. De
Iniro is geheel inges teld op massa -
produktie."
Giovanni keek hem sprakeloos aan.
De boekhandelaar stak zijn derde
vinger op. „Zoals je je wel kunt voor
stellen, is het een gekkenhuis in die
keuken. In drie minuten tijd zag ik
verschillende koks wel zes maal tegen
elkaar opbotsen. En iedereen
schreeuwt tegen iedereen. Dat is
waarschijnlijk de reden waarom de
directie van de Iniro geen spreek
buis of telefoon tussen de eetzaal bo
ven en de keuken wil hebben. In die
heksenketel zou niemand een bestel
ling goed kunnen verstaan." Hij
leunde over de tafel en kneep zijn
ogen half dicht. „Dit is een zeer gun
stige beslissing van de directie: De
>estellingen worden opgeschreven en
ui de etenslift naar de keuken ge
stuurd."
„Ho capito-" riep Giovanni uit. „Ik
begin je te begrijpen."
„Allora," zei de boekhandelaar, ter
wijl hij zijn handen wreef. ,,Ik vond
het heel nuttig om, toen ik in die
keuken was, veel aandacht te beste
den aan de werkzaamheden van de
jongeman die met de bediening van
de etenslift is belast. Ik bemerkxe dat
dit apparaat is geplaatst in een diepe
nis in de zuidelijke muur, praktisch
uit het gezicht van iedereen in de
keuken. Daarbij komt nog dat ieder
een zo druk bezig is me de massa-
produkie, dat niemand tijd heeft om
rond te kijken en te zien wat buur
man doet. Boven wachten honderden
gasten op hun maaltijden. Het eten op
de stoomtafel wordt er haast even
snel weer afgehaald als de koks het
aandragen. Niemand heeft een mi
nuut te verliezen." Hij stak zijn pijp
weer aan. „Wat doet nu die jonge
man bij de etenslift als weer een be
stelling naar beneden komt?"
„Dat zou ik graag willen weten,"
zei Giovanni.
„Hij pakt eerst een dienblad en
plaatst er borden op. Dan neemt hij
van de stoomtafel alle warme scho
tels die besteld zijn, soep vlees,
groente en wat ook. Hetzelfde her
haalt zich aan een andere tafel,
waar slaajes, nagerechten en andere
koude schotels staan opgestapeld.
Daarna loopt hij voorzichtig naar de
hoek waar wijnen en likeuren staan
en kiest daar de bestelde drank. Ver
volgens gaat hij terug naar de etenslif
en stuurt de complete bestelling naar
boven, zestig seconden nadat hij deze
ontvangen heeft."
