TIENER IN V.S. VROEG RIJP
Krijgt NAVO eigen
„brand weerleger55
Internationaal matensysteem
voor kinderkleding op komst
Keulse politie danst
met de autodieven
„TOO MUCH
TOO SO
BEANGSTIGT
OUDEREN
de
misdaad
van
giovanni
Afenturi
Café-brigade
heeft succes
WTflÊ*armen'de hand'
LEVERT UW
WAPENS IN
VN doet het
zuiniger aan
sigarfl,rlijk
uitz°ndg0ed!
BOEKENPLANK
ZO IS
AMERIKA
OOK.....
Zeg het
met
bloemen
Dominicaanse
president:
Utrechtse politie
loert op
speelgoedwapens
Mr. Geertsema (VVD)
Staatssecretaris
voor Smallenbroek
is overbodig
Nederlandse matroos
verdronken
Frankrijk voert
bewapening op
Vonnis tegen rector
bevestigd
Meulenhoffs
Kunstgeschiedenis
is nu compleet
19
DAGBLAD DE STEM VAN VRIJDAG 22 OKTOBER 1965
19
(Advertentie)
en... bestel tijdig!
(Speciale correspondentie)
NEW YORK In Amerika is het kind de ouders boven het hoofd ge
groeid. Het is langzaam gegaan, zodat men het eigenlijk pas in de
gaten kreeg toen het te laat was. En toen was het écht te laat. Toen was
het al heel gewoon geworden, dat kinderen van twaalf voor een feestje
een orchidee krijgen van een vriendje, dat er op dezelfde leeftijd met
ogenschaduw en lippenrood vakkundig wordt omgegaan, en dat dansles
en „vaste verkering" beginnen in de zesde klas.
De ouders beginnen daar nu echter zoetjesaan genoeg van te krijgen.
De gevolgen van het „too much too soon" zijn zo duidelijk ongewenst,
dat men zich is gaan afvragen of er niet iets aan gedaan moet worden.
Want uit stevige vriendschappen op
de „rijpe" leeftijd \?an veertien en vijf
tien jaren, komen tienerhuwelijken
voort, dié vaak eindigen in een schei
ding. Bovendien blijkt dat de „too much
too soon" kinderen, als ze 18 zijn, ver
schrikkelijk verveeld door het leven
gaan. Ze hebben al jaren in avondkle
ding bals bezocht, en vliegreizen ge
maakt, zodat ze geen enkel plezier meer
hebben in dingen waarvoor ze eigenlijk
een gat in de lucht zouden moeten
springen. Amerika wil daar dus iets
aan gaan doen. Wat na de oorlog be
gonnen is, omdat iedereen veel meer
geld had en het zo logisch leek dat de
kinderen daarvan ook rijkelijk zouden
profiteren, moet nu met beleid worden
omgebogen in een andere richting.
Eigenlijk gezegd is men daar tien
jaar geleden al mee begonnen.
Een mrs. Halberstadt uit Charlotte,
South Carolina, zag zoveel narigheid
voortkomen uit de vrijheid van de tie
ners dat ze het initiatief nam tot de
oprichting van een „Parents League".
Want, oordeelde ze, het zijn de ouders
die door hun toegevendh eid de brok
ken hebben gemaakt, en die horen ze
ook zelf op te ruimen.
Maar hoe?
Wat moer je doen om de volwassen
allures van een hele generatie in de
kiem te smoren?
De mevrouw uit Charlotte had een
aantal gezonde ideeën, die ze aan de
ouderraden van haar woonplaats voor
legde: laat ons in gezamenlijk over
leg, en in samenwerking met priesters
en psychologen, trachten een weg terug
te vinden. En als hulpmiddel in de be
knotting van de tiener stelde zij voor
een boekje samen te stellen, dat de ou
ders kunnen raadplegen als ze niet goed
weten of ze hun kinderen iets wel of
niet moeten toestaan. Het boeltje kreeg
de titel „Let's agree" (Laat ons het eens
worden) en toen na een aantal jaren
bleek dat de resultaten heus zichtbaar
werden, gingen vele ongeruste ouders
in diverse andere staten het voorbeeld
van Charlotte volgen. Het idee dat een
kind zo lang mogelijk een kind moet
blijven, is zich dus gaan vertakken.
Ouders met schoolgaande kinderen
krijgen advies-boekjes thuis waarin bij
voorbeeld staat dat het niet aanbeve
lenswaardig is een kind al met twaalf
jaar naar dansles te sturen. De Parents
Leagues spreken steeds over „recom
mendations" aanbevelingen, omdat men
niets wil opdringen. Er zijn nu eenmaal
ouders die hun kinderen zo snel mo
gelijk volwassen willen laten worden,
en die wil men niet voor het hoofd sto
ten. Maar het is gebleken dat de mees
te ouders zo'n houvast zeer op prijs
stellen. Het kan nu namelijk niet ge
beuren dat de lieverdjes hun ouders
toestemming afdwingen door te vertel
len dat „iedereen" mag. Want alle ou
ders raadplegen hetaelfde boekje, en
daar staat op een gegeven moment dui
delijk in aangegeven, dat het beslist
niet aanbevelenswaardig is een meisje
van dertien met haar vriendje naar de
bioscoop te laten gaan.
Wat doe je dan wèl met je kinderen,
als je ze niet voortdurend voor de t.v.
wilt hebben? De Parents Leagues die
vaste verkering en avondjurken tegen
werken, zijn vóór verkennerij en volks
dansen, tégen feestjes zonder toezicht,
vóór partijtjes in de middaguren of
avondieestj es met „soft drinks" en ou
ders in de buurt. Vooral alcohol wordt
sterk ontraden.
„We zien, dat we de verkeerde weg
zijn opgegaan", zeggen de ouders. „We
moeten onze kinderen hun jeugd terug
geven, dan worden ze later ook veel
gelukkiger mensen".
Terzelfdertijd zijn ze ervan overtuigd,
(Advertentie)
OLIFANT TE WATER
In een bootje tussen het riet op de ruis-
voorn. Beet hebbusTouwtje bin
nenhalen. Vis in 't leefnet. Ander touwtje
binnenhalen. Daar hangt een Olifant aan
om lekker koel te blijven. Op de goede
vangstProost
55
(Van een medewerker)
I omkSP 5™ rechercheur moet on-
uschrander en ersterk zijn.
I iïui?Hermanhad van Keulen moet
I bïchitl n°?-over en andere eigenschap
IKr enj zh.m<ret goed kunnen dansen
«OT een dansje in obscure Keulse dan-
cings en cafés zuiver beroepsmatig na
tuurlijk trachten brave politie-agenten
en hun vrouwelijke collega's in „gezellig
contact" te komen met figuren uit de
onderwereld. Deze manier van jacht op
gangsters tussen dansvloer en tapkast is,
volgens de Keulse commissaris van po
litie Peter Baum, zeer succesvol.
Niet op de „zware jongens" hebben de
salon-politiemannen het in de eerste
plaats voorzien, maar op het groeiende
legertje van autodieven, die veel ver
wachten van de met sprongen toenemen
de motorisering in West-Duitsland. Com
missaris Baum heeft daarom een team
van jonge recherchers samengesteld, die
's avonds als „zware jongens" en „meis
jes van lichte zeden" verkleed door de
stad slenteren en alle gelegenheden bin
nengaan, die naar men vermoedt, ook
door de autodieven worden bezocht. „We
gaan in de dancings gewoon tussen de
andere gasten zitten en gedragen ons net
als zij", vertelt Baum. Een dansje met
de vriendinnen van de gangsters of met
de gangsters zelf schept een prettige ver
standhouding en weldra hebben de boe
ven al geen geheimen meer voor hun aar
dige, argeloos kijkende partners. Als zij
dan plotseling de politiepenning zien,
kijken ze wel verbaasd. Enige minuten
later kunnen zij dan op het politie
bureau verder vertellen.
Maar dat is nog niet alles. Daarnaast
onderhoudt de Keulse recherche nog „ge
meubileerde kamers". Hier zitten avond
aan avond rechercheurs, die met nacht
kijkers nabijgelegen parkeerplaatsen be
waken. Zodra een autodief zijn schroe
vendraaier voor de dag haalt, om het por
tier of het raam van een auto te openen,
stuurt de spion radiografisch een wagen
naar de plaats des onheils. Ook van deze
uitkijkposten uit behaalden de ordebe
waarders imponerende successen. De be
volking van Keulen vindt de ideeënrijk
dom van de politie in hun stad geweldig.
„In bijna alle gevallen", zo vertelt Baum,
..hebben de bewoners van de huizen een
huurprijs voor onze spionnenkamers van
de hand gewezen".
Amerikaanse tieners: dertien jaar
en midden in het leven, vaste ver
kering en volwassen allures. De
ouders willen deze kinderen terug
houden van het „too much too
soon" en alle gevolgen vandien
dat het kind van nu noodzakelijkerwijs
meer van de wereld weet dan zijn ou
ders vroeger. Maar dat hóeft niet ver
keerd te zijn, als de grenzen maar in
het oog gehouden wordeh.
De grenzen die de Amerikaanse tie
ner binnen de perken moeten houden,
worden zwart op wit door hun opvoe
ders vastgelegd, en het is de bedoeling
dat de ouders er stevig de hand aan
houden. Maar er is in de loop der jaren
zoveel „gewoon" geworden wat eigen
lijk ongewoon zou moeten zijn, dat de
weg terug niet meevalt.
(Advertentie)
SANTO DOMINGO (UPI) Voorlopig
president Hector Garcia Godoy van de
Dominicaanse Republiek heeft een beroep
gedaan op alle burgers, bgj wijze van
verzoening, hun wapens in te leveren bjj
de regering.
Ih een toespraak voor de televisie ver
oordeelde het staatshoofd het geweld van
de afgelopen vier dagen, waarbij vijf per
sonen werden gedood en zeven anderen
gewond.
Garcia Godoy zei, dat bij de inlevering
van de wapens der burgerbevolking geen
militairen zullen worden ingeschakeld
om verdere geweldpleging te voorkomen.
De taak wordt inplaats daarvan opge
dragen aan een speciale politiemacht on
der bevel van de minister van justitie.
Volgens zegslieden zijn de besprekin
gen tussen de regering en het leger vast
gelopen op de eisen van de militairen de
voormalige rebellenwijk uit te kammen
op zoek naar verborgen wapens.
UTRECHT (ANP) De politie is gis
teren gestart met een actie.tegen speel
goed-pistolen en -revolvers, die als twee
druppels water lijken op echte wapens.
De pistolen zijn van Japanse en Italiaan
se makelij.
De afdeling bijzondere wetten van de
Utrechtse politie houdt zich met deze
zaken bezig. Vele van al dan niet ge
kleurde imitatie-wapens vallen onder de
vuurwapenwet, althans naar het oordeel
van de justitie. In een enkel geval is al
proces-verbaal opgemaakt wegens over
treding van de vuurwapenwet. De politie
gaat allereerst een kijkje nemen bij wa
renhuizen en winkeliers, die deze speel
goed-pistolen kunnen verkopen. Maar
zij wijst er de Utrechtse bevolking met
nadruk op, dat het ook verboden is thuis
dergelijke imitatie-wapens voorhanden te
hebben. I
(Van onze parlementaire redacteur)
DEN HAAG Bij de behandeling van
de begroting door de commissie voor
Binnenlandse Zaken uit de Tweede Ka
mer heeft mr. Geertsema (WD) ern
stig bezwaar gemaakt tegen de benoe
ming van een staatssecretaris op dit
departement. Hij sprak opnieuw, zoals
hij ook reeds tijdens de algemene po
litieke beschouwingen had gedaan, over
een „politieke benoeming". Het salaris
van deze staatssecretaris, in totaal groot
63.200 is de eerste post, die ik aan
minister Vondeling in het kader van
zijn bezuinigingsactie zal doorgeven",
aldus mr. Geertsema. Waarschijnlijk be
tekent dit, dat de WD op een later tijd
stip een stemming over deze begrotings
post zal uitlokken.
KARLSTAD (ANP) De 17-jarige
matroos Th. A. Groot Jebbink uit Lo
ch em is in de haven van Karlstad in
Zweden verdronken. Hij behoorde tot de
bemanning van de Nederlandse kustvaar
der „Audrey Johanna" uit Groningen,
die in Karlstad lag om een lading hout
op te halen. De jongen raakte te water,
nadat hij aan boord van een Zweeds
schip was geweesit. Volgens de Zweedse
politie is er geen sprake van misdrijf.
NEW YORK (AFP) De begrotings
commissie van de algemene vergade
ring van de VN heeft enkele besluiten
genomen ter beperking van de uitgaven.
Zo zullen de vijf lieden van elke nationale
le afvaardiging, die tot dusver een re
tour eerste klasse per vliegtuig van hun
hoofdstad naar New York kregen, voort
aan genoegen moeten nemen met de
„economy - klasse". Dit betekent een
jaarlijkse besparing van 173.500 dollar.
Bepaalde Afrikaanse vertegenwoordigers
lieten weten, dat deze bezuinigingsmaat
regel discriminatie in de hand werkt,
omdat de „rijke" landen hun afgevaar
digden toch eerste klasse kunnen laten
reizen, terwijl de „arme staten zich
dat niet kunnen veroorloven.
De commissie heeft ook besloten dat
alle leden van het secretariaat voort
aan, ongeacht hun rang, in de „econo
my - klasse" moeten reizen. Dit geldt
niet voor secretaris-generaal Oe Thant
en zijn gevolg. De VS en Senegal heb
ben de commissie verzocht, in tweede
lezing van de begroting van dit besluit
terug te komen.
3)
Dat kan niemand, meende Giovan
ni. Dat was onmogelijk, 'n Patrijs
was op de markt niet onder de drie
honderd lire te krijgen.
„Dat is juist", sputterde de stem
aan de telefoon. „Je hebt volkomen
gelijk. Maar 't zijn geen eerlijke res
taurateurs. Ze denken niet aan de
maag van hun gasten. Ze koken het
eten in grote tanks. Dat is een schan
de!"
Dat is misdadig, dacht Giovanni.
„Zoals ik al zei, het is een schan
de. Maar nog erger is hun gebrek aan
zakelijk eergevoel. Ze kiezen een
nieuw werkterrein uit en leveren de
maaltijden voor belachelijke prijzen
afbraakprijzen, waarop ze dik toe
leggen dat houden ze een paar
maanden vol, tot iedere eerlijke res
taurateur binnen 'n kring van vijf
honderd meter om hen heen zijn
zaak heeft moeten sluiten on dan
brengt de Iniro zijn prijzen natuurlijk
weer op hot normale niveau."
De vriend sloot met een paar hart
grondige vervloekingen, wenste Gio-
Vanni een gezellige dag en hing op.
Gedurende de maand maart zelfs op
regenachtige dagen, ging Giovanni
geregeld naar het plein aan hot eind
van de straat om de voortgang van
de verbouwing gade te slaan. Na een
tijdje maakte zijn oorspronkelijke
schrik plaats voor een zekere gerust
stelling. In de eerste plaats gingen de
zaken in de Trattoria Di Giovanni
steeds beter en aan de andere kant
was hij tot de conclusie gekomen dat
zijn toekomstige concurrent van de
oude apotheek slechts oen betrekke
lijk klein restaurant zou kunnen ma
ken, omdat het achterste deel van
het gebouw bestond uit een groot aan
tal donkere bergruimten.
In april bemerkte hij tot zijn schrik
dat de werklieden dynamiet gebruik
ten om de dikke muren achter in het
pand op te ruimen. Hij hield zich
als een nieuwsgierige voorbijganger,
kwam dichterbij en raakte in ge
sprek met een van de werklui. Voor
een sigaret kreeg hij de gewenste
inlichtingen.
„De keuken?" vroeg de werkman.
„Nee, die komt beneden. Het eten
gaat met een lift omhoog. Op die ma
nier winnen ze ruimte voor meer dan
veertig tafeltjes. Een goed idee, hè?"
De volgende dag belde Giovanni een
schilder op. Die avond, voor het eerst
in vele jaren, straalde het licht uit
de Trattoria Di Giovanni en waren de
ramen extra gezeemd. Boven de deur
hing Giovanni persoonlijk een nieuw
reclamebord op: Qui si mangi bene
DOOR HOWARD SHAW
e si beve meglio (Hier eet men goed
en drinkt men beter).
Vier dagen later zag hij tot zijn
schrik, dat de Iniro een groter en
opvallender bord tegen de steigers
had laten spijkeren en daarop las
hij: Qui si magnera e si bera meglio
da Giovanni (Hier zal men beter eten
en drinken van bij Giovanni).
,n Paar dagen bleef Giovanni in z'n
trattoria en probeerde hij 'n waar
dig antwoord op deze uitdaging te
bedenken. Eindelijk ging hij met zijn
probleem naar de boekhandelaar, die
een ontwikkeld on belezen man was.
De boekhandelaar ging rechtop in
bed zitten hij had een aanval van
astma en van jicht en luisterde
aandachtig. Hij was oprecht onder de
indruk. Zijn vriendschap voor Gio
vanni was diepgevoeld en hij herin
nerde zich nog heel goed hoe zijn
vriend met groot gevaar voor zichzelf
zijn leven had gered. De boekhande
laar richtte de volle kracht van zijn
geest op het probleem, maar ondanks
zijn ontwikkeling, zijn ervaring en
scherpe geest kwam hij niet verder
dan enkele algemene opmerkingen:
„Trek je van hun opschepperij niets
aan, Giovanni," zei hij. „Jij hebt
altijd een prima keuken gehad, jij
hebt het koken tot een kunst verhe^
ven. Je oude klanten wéten dat. Zij
zullen je niet in de steek laten". Hij
was er zelf helemaal niet tevreden
mee. Het klonk geruststellend, maar
hij zag dat zijn vriend niet voldaan
was.
Giovanni Venturi ging door met het
plaatsen van borden met uitdagende
teksten op de gevel van zijn trattoria.
Deze werden regelmatig beantwoord
met overeenkomstige teksten tegen
de steigers voor het Iniro-gebouw.
Eindelijk in bet begin van de maand
mei hing Giovanni zijn laatste bord
op: Qui sono. qui rimango (Hier ben
ik, hier blijf ik). Hierna ging hy
niet meer- naar het plein om te zien
hoe de werklieden de vesting van
zijn vijand opbouwden.
Toch bereikten hem voortdurend be,
richten over het naderende onheil.
Drie van zijn collega's restaura
teurs uit de naaste omgeving, die hij
al vijftien jaar kende en respecteer*
de sloten hun zaken en vertrokken
naar elders, terwijl de verbouwing
nog niet eens voltooid was.
Op een dag kwam een oude kennis
uit Toscane op bezoek en bezorgde hij
Giovanni een geweldige schrik. Hij
had die man gekend als de vrolijke-,
welgedane eigenaar van een prachti
ge trattoria in Florence en nu zag hij
hem terug als een geslagen en ver
armd man.
„Zij hebben mij gebroken," zei hij
met hese stem, terwijl hij naar het
einde van de straat wees. „Twee
maanden nadat zij zich in Florence
vestigden, was het met mij gedaan.
Maar ik was niet verstandig genoeg
om het teken op de wand te zien. Je
kunt niet tegen de Iniro vechten, Gio-i
vanni. Neem de' raad van een oude'
vriend aan en verdwijn, nu je het
nog zonder schade kunt doen."
Toen had de directie van de Iniro;
de brutaliteit om hem een persoon-
lijke uitnodiging te zenden voor de„
opening van het nieuwe restaurant
op de eerste juni. Het ronde gezicht
van Giovanni werd vuurrood van er-
gernis toen hij (Jit teken van onibe-«
schaamdheid aan de boekhandelaar-'
toonde.
4
,,'t Zijn beesten," stootte hij woedend-.'!
uit. „Ze zijn niet waard mensen ge- - J
noemd te worden! Dieren zijn het!
En dit is nog niet alles! Die monsters*.^
sturen me ook nog een exemplaar 4
van hun menu!" Hij smeet het op deJ
tafel.
PARIJS (RTR) Frankrijk zal vol
gend jaar meer besteden aan bewape
ning dan aan het onderhoud van de
strijdkrachten. Volgend jaar zullen 50
atoombommenwerpers beschikbaar zijn
en zullen de eerste strategische ballis
tische grondraketten worden beproefd.
Voor 1966 is 11.269 miljoen frank uitge
trokken voor bewapening (ongeveer
8,1 miljard). Voor onderhoud der strijd
krachten is 10.745 miljoen frank (onge
veer 7,7 miljard) begroot. Frankrijk
heeft besloten in januari met de bouw
van een tweede atooomonderzeeër te be
ginnen.
AMSTERDAM (ANP) Het gerechts-
hof te Amsterdam heeft de voormalige
rector van het stedelyk gymnasium in
Haarlem, dr. K. H., wegens oplichting
veroordeeld tot een gevangenisstraf van
een jaar met aftrek. De rechtbank te
Haarlem had hem na een eis van twee
jaar van de officier van justitie tot de
zelfde straf veroordeeld.
Dr. H.. had van 1959 tot en met 1963
tientallen mensen, in hoofdzaak ouders
van zijn leerlingen, opgelicht voor be
trekkelijk kleine bedragen. De rector
leende van de ouders met o.m. het ver
haal dat hij het geld nodig had om een
in financiële moeilijkheden verkerende
collega te helpen. De schuld aan zijn
geldschieters bedroeg na het afsluiten
van het proces-verbaal ca. f 125.000.
(Advertentie)
Ejke OLVEH polis is winstdelend
LONDEN (UPI) De Verenigde
Staten en Engeland willen een plan uit
voeren voor de oprichting van een NA-
VO-,,brandweerstrydmacht" voor optre
den by conflicten van beperkte omvang
aan de fronten van het westelijk bond
genootschap.
Het plan voorziet in de oprichting
van een doeltreffende, uiterst mobiele
strijdmacht, waarvan de verschillende
eenheden in de verschillende NAVO-lan-
den in staat van paraatheid moet wor
den gehouden. De strijdmacht zal onder
gezamelijk opperbevel moeten staan.
Het plan, dat nu informeel wordt be
sproken, zou ter sprake moeten komen
op de volgende bijeenkomst van de NA-
VO-ministerraad in december in Parijs.
De kern van een dergelijke strijdmacht
bestaat reeds in de vorm van een vier
bataljons sterke mobiele strijdmacht,
welke elk moment gereed staat voor in
zet. Deze strijdmacht zal van 3 tot 15
november oefeningen houden in Turkije.
Elk NAVO-lid zal gevraagd worden wel
ke eenheden het wenst af te staan aan
de mobiele brandweerstrijdmacht'
Vermoedelijk zal de strijdmacht ook
komen te beschikken over luchttrans
port voor een snel verplaatsen naar el
ke plaats waar de inzet van de strijd
macht vereist wordt. Het plan past vol
ledig in de huidige NAVO - strategie,
waarbij men niet direkt gebruik wil ma
ken van kernwapens indien een vijande
lijke mogendheid een aanval onderneemt
oij een NAVObondgenoot.
(Advertentie)
(Van onze verslaggeefster)
HILVERSUM Onze vaderlandse
kinderkleding-industrie zit niet stil. Na
tuurlijk, er verlaten bergen kindergoed
de fabrieken. Maar er gebeurt meer.
Tot nu toe hebben wü ons moeten be
helpen met een nogal verwarrend sys
teem van maataanduiding, waarbij
eigenlijk niemand (ook niet de fabri
kant of de detaillist) wist wat ermee
werd bedoeld. Dit probleem nu - dat in
ternationaal speelde - is men te lijf ge
gaan. Met het resultaat dat de detail
handel zich op het ogenblik bezighoudt
met de invoering van een nieuw uni
form systeem. Dit systeem is geba
seerd op de totale lengte van het kind.
De nieuwe maataanduiding is logischer,
het brengt eenheid in de vele maatsys-
temen en is bovendien internationaal te
vergelijken. Zo kan een Duitse toerist,
die in Zandvoort winkelt, daar dezelfde
maten aantreffen als in Duitsland, om
maar een voorbeeld te noemen, aldus
de heer F. Horsman algemeen secre
taris van de Nevec Nederlandse econo
mische vereniging voor de confectie-in-
dustrie). Hij zei dit bij gelegenheid van
de tiende Nederlandse baby- en kleuter-
beurs te Hilversum. De Nevec is initia
tiefneemster van deze beurs, die vijf
jaar geleden voor het eerst werd gehou
den.
De industrie realiseert zich, aldus de
heer Horsman, dat als de maataandui
ding geüniformeerd is, men eigenlijk pas
halverwege is. „Dan zal er namelijk
ook nog een eenheid moeten worden ge
bracht in de lichaamsmaten, waarop de
individuele fabrikanten hun patronen
baseren, m-a.w-: dan zal men maat-
normalisatie ter hand moeten gaan ne
men". Hij liet doorschemeren dat aan
deze maatnormalisatie achter de scher
men momenteel hard wordt gewerkt.
Wat de vakbeurs voor het kind in Hil
versum betreft, deze staat geheel in
het teken van de kindermode. Ook
rond de modetendensen is er wat gaan
de. Kort geleden zag een internationaal
kindermodeinstituut het levenslicht, met
de bedoeling confectionairs, detaillisten
en de stoffenproducenten voor te lich
ten over het verloop en de ontwikkeling
van de mode. Tijdens de vergaderingen
van deze instituten worden de meningen
van de afzonderlijke landen betreffend
de verwachte ontwikkeling van de k
de verwachte ontwikkeling van de kleu
ren, de lijningen en de stoffen uitge
wisseld. waarna er een internationale
prognose tot stand komt. En omdat ook
Nederland zijn woordje moet en wil
doen, zal er hier een Nederlands insti
tuut voor de kindermode moeten komen.
Een instituut, zo zegt de heer Horsman,
waarin een uitwisseling kan plaatsheb
ben van de meningen van de detailhan
del, de confectie- en de weefindustrie en
wellicht ook van de modepers.
De voorbereidingen voor de oprich
ting van dit instituut zijn al getroffen en
men hoopt spoedig met de werkzaamhe
den te kunnen beginnen Het ligt in de
bedoeling dat er in het instituut wordt
bepaald of en waar er een scheiding
komt tussen de jongens- en meisjeskle-
ding en ook tot welke leeftijd de kinder
mode loopt en waar deze overgaat in
tiener mode.
De tiende baby. en kleuterbeurs in de
Expohall te Hilversum, waar we hebben
kunnen kennismaken mét een nieuwe
maataanduiding, bood weinig „nieuws".
Diverse fabrikanten in de kinderwagen
en meubelsector hebben vorig jaar be
sloten niet meer te exposeren. Hierdoor
heeft men meer plaats kunnen inruimen
voor de confectieindustrde, zodat het ac
cent op de kleding kwam te liggen. Bij
zonder uitgebreid was de nieuwe collec
tie mutsen voor deze winter. Ook de
kleintjes hullen het hoofd in astronau
ten"-mutsen, heerlijk warm en gemaakt
van zachte wol. Op de beurs zag men
ook fraaie Italiaanse en Engelse kinder
wagens, hoge modellen inl elegante uit
voering.
Moderne kinderkleding, straks
keurig „in de maat".
Meulenhoffs kunstgeschiedenis is thans
compleet; zo juist ontvingen wij de laat
ste twee deeltjes. Het zijn de „vroeg
christelijke schilderkunst" en de „Byzan
tijnse en middeleeuwse schilderkunst,
die de prachtige serie van twaalf stuks
compleet maken.
Men is erdoor verrijkt met een uitste
kend stuk kunsthistorie, dat waardig is
uitgegeven. De tekst, ook van deze laat
ste twee delen is weer zeer ter zake en
uitmuntend verzorgd en bovendien is zij
uitvoerig. Maar belangrijker nog achten
wij (zeker voor de leek) de overvloedi
ge illustratie, die, deels in kleuren, op
nadrukkelijke maar beschaafde, wijze
toont, waar het om gaat.
De uitgever vestigt er terecht de aan
dacht op dat de publikatie van deze laat
ste delen in feite een unicum betekent.
Zeker is in ieder geval dat literatuur
op dit gebied tamelijk zeldzaam en daar
door kostbaar is, zodat beide kunst
pockets een leemte opvullen. Bovendien
wint het fotomateriaal aan belang als
men weet dat het Vaticaan toestemming
verleende tot fotograferen in de catacom
be^ terwijl voor de Byzantijnse kunst
gefotografeerd mocht worden op de we
reldtentoonstelling van de Byzantijnse
kunst, in 1964 in Athene gehouden. Men
was zodoende in beide gevallen in de ge
legenheid zeldzame opnamen te maken,
die de beide boekjes hoge waarde verle
nen.
De thans complete serie van twaalf
stuks behandelt de schilderkunst vanaf
de Grieken tot en met deze eeuw. Zij vor
men een rijk bezit. De vakman zal het
materiaal uitstekend kunnen inpassen
voor de leek is deze serie een veilige
gids.
JULIO RAMÓN RUBEYRO, VER
SLAG VAN EEN ZOMER (H. Nelissen—
Bilthoven). Een weliswaar niet buiten
gewoon knap, maar toch boeiend ge
schreven roman. De vele, zeer uiteen
lopende karakters, die in dit boek op
treden, zijn afspiegelingen van de ge
compliceerde samenleving, die de hele
wereld eigenlijk is. Het verhaal speelt
zich af op een grote haciënda, een farm,
achter de pampas, dicht bij de tropische
zone in Peru.
De ik-persoon, tevens hoofdfiguur,
dwaalt tussen de conflicten, de geweldi
ge dynamiek en de hartstochten, die de
onderlinge verhoudingen sterk beïn
vloeden, door. Hij stuit telkens weer op
geheimzinnige gebeurtenissen en reac
ties. De zomer op de haciënda eindigt
op tragische wijze. De hele sfeer in het
boek, geladen met een zekere schoon
heid, maar tegelijk wreedheid, drijft on
herroepelijk naar vernietiging en nostal
gie. Een literaire schat uit het land der
Inca's.
PIANO SPELEN (Leo Hoost), uitgave
Elsevier pockets voor vrije-tijdsbesteding.
Wie een goede achtergrond wil hebben
voor zijn pianostudie, heeft wellicht steun
aan deze pocket, waarin de theorie van
het pianospel uitvoerig uit de doeken
wordt gedaan. Tal van onderwerpen die
op het pianospel betrekking hebben,
worden erin behandeld. Dat gebeurt op
heldere manier en we kunnen ons voor
stellen, dat menigeen deze aanvulling op
zijn studie wil benutten. Ook leraren zij
het boekje aanbevolen.
