Samenspel steunt }>llslan(l en Chinanatuur
op veel goodwill
blijkt sterker dan de leer
HULP VOOR
BLINDEN
IN KENYA
Geen angst meer,
NIEUW VAN KROMMENIE
Krommenie
vinyl
23
ONDANKS ZORGEN: WERK GAAT DOOR Pt|PIf g j I BELANGWEKKENDE STUDIE VAN KLAUS MEHNERT
MEER RUIMTE
WAARHEEN MET
DE NAVO (slot)
SLEUTEL
Des
Neo-Sllvlkrln
Blanke weigert
stervende neger
te vervoeren
ERFENIS
ajgasats.'iaa
VERONGELIJKT
ONZE PUZZEL
23
DAGBLAD DE STEM VAN ZATERDAG 9 OKTOBER 1965
(Van een onzer redacteuren)
PARIJS Op het kortgeschoren
gazon voor de gebouwen van Air-
cent, het hoofdkwartier van de ge
allieerde luchtmachten in Centraal-
Europa, staat een wit Berlijns beer
tje, gebeeldhouwd uit zandsteen. Op
de sokkel staat „Berlijn - 1085 km".
Dat is om onze mensen er dage
lijks aan te herinneren, hoe dicht een
mogelijke vijand bij ons staat, zegt
een van de ons begeleidende staf
officieren. Feitelijk, zegt hij, staan de
Russen nog veel dichterbij, maar het
zal er wel om te doen zijn geweest
het aardige beeldje een passende
symboliek aan te meten.
Het is een van de weinige keren dat
de Russen met name worden genoemd
als de mogelijke vijanden. De militairen
van de NAVO-hoofdkwartieren onder
gaan de dreiging niet emotioneel. Voor
hen bestaat de dreiging uit cijfers, feiten
statistieken en memorandums van in
lichtingendiensten.
Koel rekenend, dikwijls met hulp van
computers, stellen zij daar hun cijfers
tegenover. De militairen liggen niet in de
loopgraaf te wachten tot de vijand komt.
Zij volstaan niet met voorbereid te zijn
op de aanval. Zij gaan verder. De aanval
afslaan is niet het eerste doel
maar de „deterrent", het voorkomen van
een aanval door afschrikking.
Hiervoor zijn minima nodig en daarover
beschikt de NAVO (bijna, want de mili-
f r
Luitenant-Generaal Johannes
Steinhoff (vorige maand 52 ge
worden) is sinds mei van dit jaar
chef-staf bij AIRCENT. Hy is de
eerste Duitser die het daar tot zo'n
hoge post heeft gebracht. Hij be
antwoordt heel openhartig en in
opvallend goed Engels de delicate
vraag of hem het betrekken van
zijn hoge post als Duitser meege
vallen is.
Generaal Steinhoff, wiens gezicht
nog duidelijk de sporen draagt van
de vreselijke verwondingen, opge
lopen in de laatste maand van de
oorlog, glimlacht als hy zegt „Ik
weet wat u bedoelt, maar vergeet
u het maar. Toen ik hier een paar
weken zat besefte ik niet eens
meer dat de mensen met wie ik
sprak allemaal verschillende na
tionaliteiten hadden."
Generaal Steinhoff diende tydens
de oorlog in de Luftwaffe, com
mandant van een groep jachtvlieg
tuigen. In 1944 werd hij comman
dant van de eerste straaljager-
groep.. In april 1945 stortte hy
neer waarbij hij levensgevaarlijk
werd gewond en zijn gezicht ver
brandde. Twee jaar bracht hy
(voor een deel als krygsgevange-
ne) in hospitalen door. Na vijf ja
ren in de burgermaatschappij ge
werkt te hebben, kwam hy als ko
lonel bij de nieuwe Bundesluft-
waffe. Hij ging weer straaljagers
vliegen en bekleedde vervolgens
staffuncties in Bonn en bij de Duit
se vertegenwoordiging bij het Mi
litaire Comité in Washington.
GeneraalSteinhoff heeft een heel
optimistische kijk op de huidige
Stand van zaken bij de luchtver
dediging. „De luchtmachten heb
ben zojuist een vernieuwingskuur
achter de rug" zegt hij. „We be
schikken nu over hoogst mo
dern en zeer effectief materiaal en
over de organisatie die er by hoort.
In dit opzicht zijn wy nu verder
dan de landstrijdkrachten". De ge
neraal bestrydt de mening die
hier en daar heerst, dat de Russen
de laatste jaren de balans der ver
houdingen iets ten gunste van zich
zelf hebben doen doorslaan. „I
don't think so!" besluit hy.
tairen hebben, altijd net iets meer nodig
dan politiek haalbaar blijkt te zijn).
Talloze groot opgezette oefeningen heb
ben de paraatheid van deze geweldige
strijdmacht opgevoerd en gebleken is
dat in geval van een oorlog de NAVO-
strijdmacht soepel en efficiënt kan ope
reren. De problematiek van alle dag
komt dan ook voort uit de vredessituatie.
Dit klinkt misschien wat vreemd maar
tenslotte zijn er meer vreemde zaken.
De afschrikking op de eerste plaats
is het omgekeerde van de enige rede
lijke manier om de wereld te behoeden
voor oorlog en vernietiging, namelijk de
algehele ontwapening. Maar zo lang die
niet haalbaar is, blijft deterrent een
uitstekend surrogaat. Dan zijn er de ge
weldige strijdmachten van NAVO die
dag in dag uit getraind worden om te
vechten en het enige doel daarbij is hel
nooit te zullen hoeven.
"V-ólang de deterreint aan zijn doel be-
antwoordt hoeft de strijdmacht we
liswaar niet het vuur te openen, maar
is zij wel operationeel. Het duidelijkst
komt dit tot uitdrukking bij de lucht
verdediging die dag en nacht paraat is
en zonder onderbreking patrouilleert.
De luchtverdediging moet de verras
singsaanval uitsluiten of in het uiter
ste geval afslaan. Behalve dat het niet
tot een treffen koont, werkt de lucht
verdediging dus feitelijk onder oor
logsomstandigheden. Dit is de reden
waarom de integratie bij de luchtver
dediging gemakkelijk tot volledige ont
wikkeling kan komen en AIRCENT
(2000 hoogstmoderne vliegtuigen en een
miljoen man) in de NAVO als hét voor
beeld geldt.
Luitenant-generaal Johannes Steinhoff,
chef van de AIRCEINT-staf is van oor
deel dat zelfs de Fransen voor hun
luchtverdediging niet buiten integratie
kunnen. Het West-Europese gebied is
zo ondiep dat vliegtuigen en geleide
wapens, zich met supersonische snelhe
den voortbewegend, maar 10 tot 20 mi
nuten nodig hebben om hun doelen,
waar ook in het Westeuxopese NAVO-
gebied, te bereiken. Dit betekent dat
Frankrijk dus doodeenvoudig niet kan
zonder de „vroegtijdige waarschuwing"-
systemen en dat Frankrijk in eigen be
lang deel moet nemen aan de luchtver
dediging in een zo voorwaarts als mo
gelijk gelegen positie.
Als men weet dat onze eigen Starfigh-
ters maar drie tot vijf minuten tijd no
dig hebben om ons land dwars over te
vliegen, dan wordt wel duidelyk dat de
geringe diepte van het Westeuropese
NAVO-gehied de grootste zorg Is van
de luchtverdediging. Alleen een volledig
geïntegreerde, middels computers
elektronische systemen geleide en strak
gecoördineerde luchtverdediging is in
staat er nog iets van te maken. Natio
nale luchtverdediging is door de techni
sche ontwikkeling eenvoudig onmoge
lyk gemaakt.
Wel iets anders ligt dat bij de land
legers en de vloten. Daar is veel
meer ruimte voor andere dan integra-
tiemethoden. Bovendien is de krijgs
macht een nationale zaak, hecht ver
bonden met het volk en daaraan ook
zijn kracht ontlenend. De internationa
le integratie is een noodzaak die boven
de nationale wensen uitgaat. De Neder
landse generaal-majoor b.d. A. J. de
Vries die verschillende jaren de NAVO-
praktijk heeft meegemaakt, constateer
de onlangs dat strikt militair genomen
elke vorm van personeelsintegratie be
neden het beleidsniveau (en dat zijn
alle NAVO-hoofdkwartieren beneden de
NAVO-raad, het Militair Comité en de
Standing Group, beide laaltste in Wash,
ington gevestigd) een concessie is aan
de doeltreffendheid. Zij berust, zo zegt
hij, uitsluitend op bereidheid en slechts
in alleruiterste gevallen op disciplinaire
verhoudingen. Wat hier van waar moge
zijn, duidelijk is wel dat er op dit ter
rein tal van problemen kunnen groeien.
En die zijn er dan ook.
Het dooreenlopen van het collectieve
belang en de nationale verantwoorde
lijkheden, zoals bijvoorbeeld de logistie
ke en bevoorradingsproblemen, veroor
zaakt geregeld moeilijkheden. De ge
weldige krijgsmacht in vredesomstan-
digheden niet alleen op de been maar
ook effectief en paraat te houden vergt
veel van de militaire en politieke be
trokkenen.
Door de veelheid van problemen zijn de
hoofdkwartieren enorm uitgebreid. Niet
altijd geldt bij benoemingen de „beste
nian op de beste plaats", maar vaak
zijn het politieke benoemingen, tege
moetkomend aan de wensen van vijf
tien landen om toch maar overal een
mannetje met de vinger in de pap te
hebben.
De hele organisatie rust dan ook in
hoofdzaak op de onderlinge- good
will en die is in ruime mate aanwezig.
We heben de Franse generaal A. N. Me
nu van de AIRCENT-staf een vurig
pleidooi horen houden voor internatio
nale samenwerking, pp SHAPE was het
de Amerikaanse vier-sterren-generaal
Lee die hoog opgaf over de uitstekende
samenwerking, door de taalbarrières
heen. De Fransen, zo zei hij, zijn daarbij
minstens even loyaal als alle anderen.
Aan de Porte Dauphiné, in het NAVO-
gebouw wees de Nederlandse perma
nente vertegenwoordiger Hendrik N.
Boon op het voorkomen van een Grieks-
Turkse oorlog om Cyprus, als een voor
beeld van wat men dank zij de nauwe
samenwerking van beide landen in NA-
VO-verband kan bereiken.
le niet eens het onderwerp van lunch-
gesprekken is geweest.
Dit wil natuurlijk niet zeggen dat die
grote problemen als niet ter zake doen-
de opzij geschoven kunnen worden. In
tegendeel er zal voortdurend gestreefd
moeten worden naar oplossingen en
compromissen. Wat we alleen maar dui
delijk wilden maken met het aanhalen
van de opmerking van de vriendelijke
Schot, die in 1944 Zuid-Nederland mee
hielp bevrijden, is dat de NAVO er is.
Dat het bondgenootschap nog altijd be
antwoordt aan zijn allereerste doel de
veiligheid. Zolang de deterrent het enige
middel is om de vrede te handhaven zal
de NAVO er blijven. En daarna Rond
een tot stand komen van een Atlanti
sche politieke eenheid, waartoe de NA
VO de sleutel pretendeert te zijn, zijn
heel wat meer vraagtekens te plaatsen.
(Advertentie)
want er is Neo-Silvikrin!
ve grote politieke en militair-strate-
'gische problemen in een vorig arti
kel geschetst, houden de mannen van de
hoofdkwartieren niet van hun werk.
Er wordt nauwelijks over gesproken.
Typerend noemde de Schotse majoor A
Murdoch van SHAPE het dat de laatste
persconferentie van generaal De Gaul-
(Advertentie)
Eerst komt roos... dan volgt
haaruitval... daarna verhoornt
de hoofdhuid... en kaalheid is
het eind. Dit kunt u verwach
ten, als u niet bijtijds zorgt
voor „bijvoeding" van de
hoofdhuid.
NEEM NEO-SILVIKRIN!
Silvikrin bevat in de juiste
verhouding alle 18 natuurlijke
opbouwstoffen, die ook uw
haar nodig heeft. Vandaar dat
niets zo helpt tegen roos en
haaruitval als Neo-Silvikrin!
de biologische haarvoeding
VfA Voor dagelijkse haarverzorging is
er Silvikrin Lotion (met of zonder
vet). Houdt het haar gezond en
laat het gemakkelijk kappen.
DEN HAAG (ANP) Binnenkort zal
worden begoninen met de uitzending van
mobiele teams naar Kenya om de vele
daar aan staarlijdende blinden door een
eenvoudige operatie, waarvan er 50 per
dag kunnen worden uitgevoerd, weer
het gezichtsvermogen te hergeven. De
uitzending van deze teams wordt voor
bereid door de Prof. Weve-stichting in
samenwerking met de blindenbond „St.
Odilia" en „Blindenzorg", en gesteund
door het kardinaal Van Rossum-insti-
tuut.
BIRMINGHAM, (UPI) Een ambu-
lancebedrijf in Birmingham heeft de
blanke chauffeur, Owen Collett, die wei
gerde een stervende neger naar een zie
kenhuis te vervoeren, ontslagen.
De neger stierf onderweg naar het zie
kenhuis in een andere ambulance.
Beide benen waren afgesneden toen
hij,' in zijn wagen gezeten, door een an
dere auto werd aangereden.
Een getuige vertelde, dat hij aan de
overkant van de straat stond toen het ge
beurde.
„Het was afschuwelijk", zei hij. „De
chauffeur (Collet) stapte uit. Maar hij
deed niet eens een poging om eerste hulp
te bieden of de oude man op de een of
andere wijze te helpen. Hij raakte hem
niet aan. Hij zag alleen maar, dat het een
neger was, stapte weer in de ambulance
en reed weg".
Niemand kan er meer aan twijfelen,
dat de kloof tussen Moskou en Peking
onoverbrugbaar is geworden en dat de
Sovjets zich door hun politiek van de
laatste jaren in een positie hebben gema
noeuvreerd, die allesbehalve bevorder
lijk is voor hun prestige. Mao wenst niet
meer naar de pijpen van het Kremlin te
dansen. Hij laat de Russen duidelijk mer
ken dat hun leidersrol is uitgespeeld
en dat hun opvattingen over het commu
nisme in geen enkel opzicht overeenko
men met de zijne. De toon waarin de
rode giganten met elkaar plegen te cor
responderen is allang niet meer die van
vrienden, die het opnieuw met elkaar
trachten eens te worden. Het is, integen
deel, de toon die bittere vijanden tegen
over elkaar plegen aan te slaan.
Eind 1964 heeft Peking, met boosaardig ge
noegen, alle aspecten van het dilemma, waar
Moskou langzaam maar zeker voor werd ge
plaatst nog eens lang en breed voor de Rus
sen uitgemeten en tevens van die gelegenheid
gebruik gemaakt om hun mee te delen, dat de
Chinese communistische partij niet aan de
voorgenomen „scheurmakers-conferentie" in
Moskou zou deelnemen. In de woorden waar
mee de Chinese brief aan het Kremlin eindig
de kon men de jubel van een brutaal leed
vermaak horen doorklinken
„Uw besluit staat vast en ge zult dus waarschijnlijk
de conferentie bijeenroepen. Immers zoudt ge niet
altijd voor spot staan, als ge uw woord niet hield
Wie een tijger berijdt komt er niet meer af, luidt
het spreekwoord. Ge zit gevangen in een onoplosbaar
dilemma. Ge zijt daarbij in een val terechtgekomen,
die ge voor uzelf hebt uitgezet en ge zult daarbij uw
uw huid verliezen. Als ge de conferentie niet bijeen
roept, zal men zeggen dat ge de raad der Chinezen
hebt gevolgd, en ge zult uw gezicht verliezen. Gaat
de conferentie echter wel door, dan zult ge in een im
passe geraken waaruit geen ontkomen meer mogelijk
is. Dit betekenteen ernstige crisis voor u, neo-
revisionisten, een crisis die ge zelf hebt opgeroepen.
Ziet ge dat niet Wij zijn ervan overtuigd dat de dag
waarop uw zogenaamde conferentie bijeenkomt, te
vens de dag zal zijn waarop gij in uw graf neerdaalt."
Zelfs de blijmoedigste rode optimist zal in deze brief
geen elementen kunnen aanwijzen die op de wil tot
verzoening duiden. Er spreekt integendeel haat en
verachting uit voor de tegenstanders, een voorgoed
afwijzen van alles wat tot hernieuwde vriendschap
zou kunnen leiden. Hoe is de breuk tussen Moskou en
Peking ontstaan Moet het conflict uitsluitend ver
klaard worden uit praktische meningsverschillen over
het communistische denken en handelen, of liggen de
wortels veel dieper Wie een duidelijk en uitvoerig
antwoord op deze 'vraag zoekt, kan terecht bij Klaus
Mehnert, die aan zijn indrukwekkende studie over
het communisme en de communistische wereld een
boek heeft toegevoegd, waarin de oorzaken van het
geschil op onthullende wijze en met aandacht voor
de kleinste details worden onderzocht.*
Prof. Dr. Klaus Mehnert, hoogleraar in de politieke
wetenschappen en hoofdredacteur van het weten
schappelijke tijdschrift „Osteuropa", kent zowel Rus
land als China uit eigen waarneming. Hij is ver
trouwd met de geschiedenis van beide landen en heeft
bovendien kennis genomen van de uitgebreide Chi
na- en Rusland-litteratuur van de laatste decennia.
In de meer dan 500 bladzijden die zijn boek telt
doorloopt hij de rijke historie van Rusland en China,
zoals deze de Russische en Chinese mens hebben ge
vormd. Hij beschrijft de volkomen verschillende situ
aties waarin de volken van beide landen met het com
munisme werden geconfronteerd en hij gaat tenslotte
na hoe de duidelijke verschillen in aard, levensbe
schouwing en levenspraktijk van beide volken tot de
huidige onverzoenlijke tegenstelling tussen Moskou
en Peking moesten leiden.
Enkele dingen springen hierbij onmiddellijk
in het oog. De belangrijkste zaak is wel deze,
dat het begrip gemeenschap voor de Chine
zen altijd iets heel anders heeft betekend dan
voor de Russen. Het is zeer moeilijk, zegt
Mehnert, zich een groter verschil in tempe
rament voor te stellen dan tussen deze twee
volken. Aan de ene kant staat de veel be
sproken „brede natuur" van de Rus met haar
scala van diep menselijke gevoelens, met
haar neiging plotseling van zorgeloze in ex
plosieve stemmingen en uitingen te verval
len aan de andere kant het voor de wester
ling raadselachtige gelaat van het Verre Oos
ten, dat door zijn onverstoorbaarheid niets
meer heeft van een „spiegel der ziel".
Het zich ten dienste stellen van de lijdende medemens
(Dostojevs-ki!is voor de Chinees altijd een onbekende
voor hem altijd identiek met de clan, de familie
waartoe hij behoorde. Wanneer iemand buiten die
gemeenschap leed of hij nu arm was, ziek of
ongelukkig dan was er lets met in orde met hem;
dus deed men er beter aan zich helemaal niet met
gedachte geweest. Het begrip „gemeenschap" was
hem in te laten om ook niet in dezo wantoestand
te geraken.
De Chinees, zegt Mehnert, heeft een bijzondere han
digheid om zich van onaangename dingen te distan
tiëren en alles wat zijn innerlijk evenwicht zou kun
nen verstoren van zich af te stoten. Kavallam Pamil>
kan, de laatste ambassadeur van India bij Tsjang en
de eerste bij Mao, merkte eens op: „De Chinezen
winden zich om wreedheden minder op dan wij.
Zij zouden een mens op precies dezelfde manier
kelen as een kikker."
Het communisme in China heeft af te rekenen met
de erfenis van Confucius. Wanneer wij ons, zegt de
auteur, het traditionele wereldbeeld van de Russen
en de Chinezen voor de geest halen, dan weten wij
dat de communistische leiders van de twee landen
niet in dezelfde situatie verkeerden. Lenin en de
zijnen profiteerden van het op een duizendjarig rijk
gerichte messianisme van hun volk en het is de
vraag of de bolsjewistische revolutie haar zware
tegenslagen en beproevingen met succes had weten
te overwinnen, indien zij niet beschikt had over een
volk dat in zijn idealisme bereid was „het leed dei-
wereld op zich te nemen" en zoals het geloofde
de mensheid door eigen lijden een betere toekomst
te schenken.
Mao daarentegen verkeerde juist in de tegenover
gestelde situatie. Hij stond tegenover eenvolk, dat
er sinds de dagen van ^Confucius steeds naar gestreefd
had op aarde een zo 'goed mogelijk leven te leiden
en zich weinig te bekommeren om hetgeen er buiten
de beschermende grenzen van clan en familie
gebeurde.
Terwijl de toegenomen welvaart in het, hoe dan ook.
Europese Rusland een verzwakking van revolutio
naire emoties in de hand werkt, moeten de partij
bonzen in Peking met pathetische leuzen het ideaal
in stand houdem Ze speculeren daarbij op het feit dat
China jarenlang zelf door „kolonialisten en imperia
listen" werd onderdrukt. Dit heeft niet alleen het
voordeel dat' men het Chinese volk gevoelig weet
te maken voor nationalistische strevingen, maar het
bevordert ook de vriendschap met andere volken in
Azië en Afrika, voor wie de leuzen van China over
tuigender klinken dan die van het veel welvarender
Rusland. „Voor Kroestjev", zeiden de Chinezen twee
jaar geleden, „is het communisme een variant van
het burgerlijk socialisme. Voor hem is de strijd van
de arbeidersklasse slechts een strijd om een stevig
bord goelasj."
Deze opmerking mag voor Moskou dan minder pret
tig geweest zijn, in elk geval konden de Russen ant
woorden dat het communisme voor hen toch zeker
niet identiek was met het ophangen van spandoeken
boven lege borden. De twist kreeg het karakter van
een lachwekkende burenruzie, maar ze was de expo
nent van verschillen in doen en denken die veel
dieper wortelden dan in een afwijkende interpretatie
van de communistische leer.
,9?ldanks alle Ieuzen van broederschap en eenheid
blijken de persoonlijke contacten tussen Russen en
Chinezen nooit voorbeeldig geweest te zijn. De laatsten
werden doodmoe van de wijze, waarop, in de jaren
?er S"*? vriendschap, de Sovjets met eigen voor
treffelijkheid te koop liepen. De schrijver citeert in
dit verband de uitlating van een intelligente Russin,
if. met ®en *n China werkende Sovjet-ingenieur was
getrouwd; „Het zou goed zijn wanneer de Chinezen
het zonder ons zouden kunnen redden. Wij vallen
hen langzamerhand lastig. Toen mijn man en ik twee
en een half jaar geleden naar China kwamen, was
?en en aI y'endsehap. Sedertdien zijn er ver
anderingen opgetreden. Men heeft hier genoeg van
Aan de andere kant, zegt Mehnert, zijn bijvoorbeeld
de Chinese studenten wegens hun werkwoede on
de Russische hogescholen even onbemind als een
SmHoan°^"a i bi-i zijn kameraden, vanwege het
omhoog jagen der arbeidsnormen. 8 et
?„e„„ri'Sch'l,len. in geaardheid van beide volken de
concrete situatie waarin zij zich bevinden en'
jyze 2« daarom door hun leiders worden
JONG CHINA
alles werd anders
nistische hegemonie. Het is moeilijk te zeggen, aldus
de auteur, welke pijl uit Peking de Russen het
diepst getroffen heeft: het zoëven genoemde verwijt
van verburgerlijking, of dat andere, waarmee de
Chinezen sinds 1962 aanhangers wei-ven onder de
gekleurde volken van Azië, Afrika en Latijns-Amerika
nl.: de Sovjets zijn blanken!
Geen anti-Russische leuze uit de keuken van Peking
die onmarxistischer is en die tegelijkertijd in de
sfeer der rassenverhoudingen meer effect sorteert
dan de kreet; gekleurde volken aller landen, verenigt
u tegen de heerschappij der blanken! Aanvankelijk
gebruikten de Chinezen dit wapen slechts in het
geheim, maar de voorbereidingen voor de tweede
„Bandoeng"-conferentie boden hun de welkome ge
legenheid om met hun argumenten voor het voetlicht
van de wereld te treden. De Chinezen verklaarden
b.v.: „De Sovjet-Unie is een Europees land gebleven,
zoals het dat tien jaar geleden reeds was... Zeker,
tweederde van het Sovjet-territorium ligt in Azië
maar even belangrijk is het feit, dat bijna driekwart
van de Sovjet-bevolking in Europa woont... Ook de
Unie-republieken van de Sovjet-Unie kunnen niet aan
een Afro-Aziatische conferentie deelnemen. Een staat
kan slechts één en niet meer dan één centrale regering
hebben."
Met opgeheven vinger, en met het gezicht van «en
bovenmeester die een recalcitrante puber onderhanden
neemt, vatte Peking tenslotte zijn standpunt als volgt
samen:
,,Het spreekt alleen maar vanzelf, dat Aziatische
en Afrikaanse landen de Sovjet-Unie niet naar een
Aziatisch-Afrikaanse conferentie uitnodigen
Daar de Sovjet-Unie een Europees land is, spreekt
het vanzelf dat zij niet aan zulk een conferentie
mag deelnemen. Het gaat hier om een principe
Als de Sovjet-leiders ook maar het geringste res
pect voor Aziatisch-Afrikaanse landen zouden heb
benzouden zij daar niet langer over
mokken. Wij hopen oprechtdat de Sovjet-leiders
de nodige terughoudendheid zullen betonen en het
Chinees-Russische conflict niet aan de Aziatisch-
Afrikaanse landen zullen opdringen
Het was een zwarte dag voor de Sovjet-regering, toen
zij alle hoop moest laten varen naar de tweede
„Bandoeng"-conferentie te zullen worden uitgenodigd.
Het verongelijkte gezicht dat zij daarbij trok, maakte
de nederlaag alleen maar des te duidelijker.
Mehnert betoogt dat de consequenties van de wereld
bij de rivaliteit die tussen beide landen is gegroeid
en die de communistische partijen in tientallen lan
den uit elkaar heeft gedreven nog bijzonder moeilijk
te overzien is. In elk geval, zegt hij, zullen de be
trekkingen tussen de twee rode naburen nooit meer
hun dialectische problematiek verliezen. De meeste
oorzaken van de spanningen zullen blijven doorwer
ken. Moskou moet, even goed als het Westen, reke
ning houden met deze situatie, die een hoofdthema
zal blijven in de wereldpolitiek.
Het is niet mogelijk in het bestek van een krante
artikel de volledige inhoud van een boek als dit
samen te vatten. Dit is te meer onmogelijk waar
de schrijver erkent niet alle factoren die de ver
houding Moskou-Peking bepalen onder één noemer
te kunnen brengen. Daarvoor is de situatie veel te
gecompliceerd.
In elk geval mogen we vaststellen dat de studie
van Klaus Mehnert zonder enige twijfel de uitvoe
rigste en meest verhelderende studie is die tot nu toe
aan dit onderwerp werd gewijd. Wie alles vernemen
wil wat momenteel over de verhouding Rusland-China
■A .worc*en gezegd, moet zich verdiepen in dit
uitstekend vertaalde boek; dat bovendien niet dor-
wetenschappelijk, maar in een glasheldere journa
listieke stijl en met veel aandacht voor het tekenende
detail is geschreven.
J. V.
Als variatie op onze gewone kruis
woordraadsels bieden wij hier eens een
zogenaamde HERSENBREKER, die een
écht heerlijk kluifje zal zijn voor de
doorgewinterde puzzelliefhebbers.
Voor hen, die het ook eens willen pro
beren, geven wij hier de methode. Net
als in een gewoon kruiswoordraadsel ko
men er horizbntaal en verticaal gewone
gangbare woorden of afkortingen te staan
U krijgt echter niet de omschrijving in
de opgave, maar een getal. De sleutel voor
de oplossing ligt in de cijfers, die bij be
paalde letters horen. A is 1; B is 2; C is
3; enz. Z is dus 26.
Fiesta5
v\r*door unieke structuur een
volkomen nieuwe vloerbedekking!
Ga bij de woninginrichter de stalen bekijken!
sprankelend-heldere
kleuren en gouden
glinsteringen
dóór-en-dóór dessin
daardoor ongekend
slijtvast
met alle plezierige
voordelen van
vinyl op vilt
in 7 kleuren
f 12.50 per m2
200 cm breed
Klaus Mehnert, Peking en
T. Wever, Franeker.
Moskou, Uitgeverij
Stel dat er een woord van drie letters
gevraagd wordt, waarvan gegeven wordt
dat het produkt van de bij de letters be
horende cijfers 380 is. dan gaat het er om
het gegeven getal 380 zo in factoren te
ontbinden, dat we cijfertjes krijgen, die
ons in staat stellen een woord van drie
letters (gangbaar woord) te vormen, dat
tot produkt heeft 380. Het woord blijkt
STA te zijn, volgens de code 19 x 20 x 1
is 380. Het is veelal een moeilijke opgave,
maar bijzonder leuk vanwege de vele
mogelijkheden, die ook kruiselings weer
moeten kloppen. De opgave van de puzzel
luidt;
HORIZONTAAL
1 396: 5 264; 8 5096: 9 171; 11 195; 12
1152; 14 34200; 15 5320; 17 4; 18 76' 19
1520: 20 77000; 22 11880 23 171500 25 144-
27 90; 28 1036800; 30 71820; 31 11970.
VERTICAAL
1 19008 2 13; 3 504; 4 3990 5 13680-
6 7; 7 44550; 10 12768; 11 11115000; 13
960; 14 25270; 16 11; 20 378000: 21 28600-
22 37620; 24 4900; 26 6400; 28 240; 29 108
En nu maar aan de slag liefhebbers!
OPLOSSING
HORIZONTAAL
1 Eppe, 5 age, 7 esse, 11 riool, 13 stipt,
16 veer, 17 kioto, 19 rose. 20 tale, 22 klip
24 rm, 26 aard. 28 boot, 29 pk, 30 arts 32
oke, 34 oslo, 36 kro, 37 telraam, 40 arm
42 aker, 43 anti, 44 rad, 45 bestaan, 49
gre, 50 nero, 52 aai, 53 oase, 55 et 56
help, 58 roos, 60 tij, 62 pere, 64 trek' 66
tuin, 67 emelt, 70 maas, 71 serre, 73 so
ber, 75 mank, 76 tak, 77 anno.
VERTICAAL
2 Pret, 3 piraat, 4 e.o., 5 ali, 6 est, 7 ei
8 splits, 9 stop, 10 over, 12 oker, 14 toko
15 leek, 18 of, 21 -last, 23 loom, 25 mar-
