bank
leeg
Komt Floyd terug?
Vondeiings
voetbalclub
in schulden
gedompeld
RUSLAND IN VIER
JAAR NAAR TITEL
RT-^j^^Llï'MEN I
Tekort elk
seizoen
f 75.000
Motorcross
schetst in
de pits
I?
kan zélf een
aarrente kiezen
>erenleenbank
LINKE PATER
FLOYD
PATTERSON
Rolf Tibblin en
Torsten Haltman
drie punten
vorstelijk
Anne
Vondeling
Scaillet, Robert en
Wiertz
vreemde eenden
modderpoel
gieren
Tot
inkeer
1
Trouw
aan ring
16
DAGBLAD DE STEM VAN ZATERDAG 9 OKTOBER 1965
s spaarmogelijkheden
aangepaste spaar-
dat is precies wat
ienbank u biedt:
e aantrekkelijke
n, elk met een eigen
ergoeding over het
ïgoed. Tot liefst
t er eens over, welke
iet beste bij uw
ijkheden past. Bij de
sank, een moderne
met veelzijdige
ne openstellingsuren
ijke aandacht voor
rfereeii
it Boerenleenbank Eindhoven
n dat geld niet terugbetaald.
in nog slechts een ..licht geval'
?re José Carreno, beheerder van
celonese onderneming, vluchtte
naar Andorra, nadat hij hon-
/oningzoekenden geld uit de zak
ïad. Zijn bedrog beloopt 150 mu-
etas. Net als een gangster ais
ie bezit Carreno in Andorra een
:e villa en belegde hij zijn k^P1"
Frankrijk en Zwitserland. Wan-
politie zo'n bedrieger te pakken
vordt wel zijn naam gepubli-
paar verder verneemt het pu-
oit meer iets over de zaak-
iedereen in Spanje weet, aai
>'n onbeduidende naam kapitaaL
organisaties schuilgaan, die
sn met de noden van de ar-
die het geleende geld tegen
rente moeten aflossen, en bo
de gedroomde flair hun neus
:ien gaan.
drileense pater AriaSj een i°n&'
it vooruitstrevende ideeën. PJ*
regelmatig in het socialistische
3blad ..Puebllo" (Het Volk) *r'
waarin hij afzetterij, bedrog e
es in de bouwwereld uit
loet. Dagelijks ontvangt hij bri
heel Spanje, met het verzoeK,
telijke bij het Ministerie ee
iordje te willen doen voor t
1de mensen, die al hun geld1
gebouwd huis verloren hebben.
;te nog een recent geval, waa -
lagbladen géén gewag maakten-
iwbedrijf in Madrid kreeg
een Amerikaanse maatscnap-
eresseerd was in een bepa3
iet omliggende terreinen aan a
Sol. Tipgever en bouwbedW
het samen eens, nemen e
naar Malaga en kopen.
van de notaris, voor 50 m
;tas (3 miljoen gulden) die te
Een week later betaalde
mse firma aan deze specuia
ddelaars het dubbele bedra»
Tiiljoen pesetas voor di4
(Van onze sportoorrespondent)
NEW YORK Er zijn nu vijf jaren
verstreken sinds Floyd Patterson
naam gemaakt heeft, maar hy blijft
in het nieuws. Opnieuw gaat de ex-
wereldkampioen zwaargewicht een
poging wagen de kroon te bemachti
gen. Z(jn winstpunten, nadat hy twee-
maai verslagen werd door Sonny Lis-
ton, zijn overwinningen tegen Santé
Amonti, Eddie Machen, Charles Po
well en George Chuvalo. Er zitten
ook nog mogelijkheden in tegen Er
nie Terrell, Zora Folley en Karl Mil-
denberger.
Terug naar 1944. Toen was Floyd nog
een bange, verlegen knaap van ne
gen jaar. Als men toen een wed
denschap van een miljoen tegen één
had willen afsluiten dat deze jongen
ooit wereldkampioen zwaargewicht
zou kunnen worden, had geen enkele
beroepsgokker er op in durven gaan.
Floyd Patterson is dertig jaar gele
den in Waco, Noord-Carolina, gebo
ren en opgegroeid in het armelijke
Bedford-Stuyvesantkwartier van
Brooklyn. Hij is op twee scholen ge
weest op de ene slechts negen dagen
en op de andere gedurende enkele
weken.
De moeilijkheden die hij in zijn jeugd
gehad heeft, zouden onder de misda
digheid kunnen vallen. Hij heeft dan
ook nog een tijdje in een opvoedings
gesticht gezeten, doch hieraan heeft
hij toch wel goede herinneringen.
Hier heeft hy zijn eerste bokswedstrij
den geleverd en ....gewonnen. Ook
leerde hij er lezen en schrijven.
Op 30 november 1956 toonde hij als
bokser wat hy waard was en daarbij
was het ook duidelijk te merken dat
hij de achterbuurten voorgoed de rug
had toegekeerd. Hij nam 't toen op te
gen Archie Moore in een gevecht om
de wereldtitel zwaargewicht.
Toen dit gebeurde had hij al een ge
weldig goede amateurcarrière ach
ter de rug met als grote triomf een
Olympisch kampioenschap. Zijn staat
van dienst vermeldde bovendien 30
overwinningen in 31 profgevechten.
Het was alleen Joe Maxim gelukt de
voortdurende reeks van overwinnin
gen te onderbreken, zij het via een
Toen de indeling van de voetbalcom
petitie voor het seizoen 19641965 be
kend werd, was er een naam bij, die
voor niet-Friezen onbegrijpelijk was:
Cambuur. Voordat men er goed en
wel achter «was dat deze club uit
Leeuwarden kwam, stond Gambuur al
volop in het. nieuws. De Leeuwar
ders speelden meteen een hoofdrol in
de tweede divisie, die bekroond werd
met de promotie naar de eerste di
visie. In één seizoen was de naam
Cambuur gevestigd. Het zag er voor
Leeuwarden voor '<t begin van dat
eerste, succesvolle seizoen, somber
uit. Het bestuur van de Leeuwarden
se semi-profvereniging geloofde niet
imeer in de mogelijkheid van een be
taalde club in Frieslands hoofdstad.
De club had een schuld van f 125.000
en wilde niet blijven sukkelen, zoals
vele clubs in het betaalde voetbal.
Goed of niets, vonden de Friezen; ter
wijl het bestuur van Leeuwarden de
juiste oplossing niet kon vinden, ging
een actie-comité aan het werk onder
leiding van de oud-KNVB-official J.
aanvechtbare beslissing. „Maxim kon
me echt niets leren", zegt Patterson,
„en hy was toch kampioen geweest."
Nu stond hij tegenover Archie, die er
al een 156 gevechten op had zitten,
waaronder die tegen Harold Johnson,
Bobo Olson en een k.o.-zegetegen
Rocky Marciano. Daardoor leken de
kansen van Floyd maar bijzonder
klein. Men wist echter niet, dat Floyd
zich met veel yver en doorzettings
vermogen naar deze beslissing had
toegewerkt.
Als hij niet aan het trainen was, dan
bestudeerde liy films van Moore's vo
rige gevechten. Als hy iets zag dat
niet helemaal duidelijk was of onge
woon, dan liet hij stoppen en werd het
stuk nog eens afgedraaid. Toen hij in
de ring stapte had de stijl van Moo
re voor hem geen geheimen meer.
Het gevecht vond plaats in Chicago's
Colosseum. Floyd sloeg toe met een
jeugdige overmoed en in de derde
ronde kon Moore tot verbazing van
duizenden alleen nog maar kijken en
bloeden. Niettegenstaande een forse
rechtse, die een forse snee deed ont
staan boven Moore's neus, kwam er
toch nog een vijfde ronde. Toen deze
2 minuten en 27 seconden oud was,
ging Archie door een wrede rechtse
plat en werd door scheidsrechter
Frank Sikora uitgeteld.
Floyd Patterson, de verguisde knaap
die twaalf jaar daarvoor nog rondge
zworven had in de sloppen en achter
buurten, was nu bezitter van een der
kostbaarste prijzen in de sportwereld,
het wereldkampioenschap zwaarge
wicht.
Toch zou Floyd's heerschappij niet
lang stand houden. Weliswaar verde
digde hij met succes zijn titel tegen
Tommy Jackson. Pete Rademacher,
Roy Harris en Brian London, maar
in de bladen verschen'en opmerkingen
als „slappe wedstrijd", „verpulverd"
en „papieren tyger" met steeds grote
re frequentie.
Floyd's eerste tyd als wereldkampioen
eindigde even dramatisch als plotse
ling op 26 juni 1959. Hij werd het
slachtoffer van de Zweed Ingemar Jo
hansson, die hem ln de derde ronde
naar het canvas joeg. Zeven keer wist
hij overeind te komenHetwas
een demonstratie van hopeloze moed.
die eindigde toen scheidsrechter Ruby
Goldstein hem uiteindelijk naar z\jn
eigen veilige hoek leidde.
Op 20 juni 1960 had Patterson de moed
om Johansson, die hem een jaar daar
voor gewipt had, weer te ontmoeten.
Hij had een grimmige vastberaden
heid en er lag een koud licht in zyn
ogen. Maar volgens de experts was
het onmogelijk dat hy de titel zou
terugwinnen. Ingemar Johansson kón
niet verliezen. Geen Jeffries, Demp-
sey of Louis hadden ooit de titel te
ruggewonnen.
Doch in de vijfde jronde bleken de be
roepsgokkers fabelachtige bedragen
verspeeld te hebben. Johansson, maar-
nu als ex-kampioen, zat midden in de
ring en probeerde verwonderd de
sluiers voor zyn ogen weg te schud
den.
In 1961 poogde de Zweed de titel
terug te veroveren, doch ging toen
k.o. in de 6e ronde. Patterson verde
digde daarna met succes zijn kroon
tegen Tom McNeele, doch werd op
25 september 1962 onttroond door
Sonny Liston, die ook het jaar daarop
In Las Vegas de sterkere bleek.
Zal Floyd Patterson voor de derde
maal de wereldtitel der zwaargewich
ten bemachtigen Het is moeilijk om
daar een antwoord op te geven Vast
staat, dat het voor Patterson niets
nieuws is om voor verrassingen te
zorgen.
Fedidema en de huidige manager S.
Westra. Men zag nog een kans om
Leeuwarden voor het betaalde voet
bal te houden en greep deze met bei
de handen aan. Een dikke 125.000 toe
schouwers woonden op het sport
park Cambuur de wedstrijden bij in
het eerste seizoen. Spontief waren de
resultaten goed, financieel was mana
ger Westra ook niet ontevreden, al
gaven de cijfers nog zo'n ongunstige
indruk: 400.000 scthuld en een te
verwachten exploitatietekort van
(f 75.000 voor dit seizoen. Menige club
zou met zulke negaitieve cijfers het
bijltje erbij neerleggen. Bij Cam
buur hoeft dat niet want de club weet
zloh gesteund door gemeentebestuur
en door de bevolking van Frieslands
hoofdstad.
Bij de invoering van het betaalde
voetbal nam ook Leeuwarden de gro
te stap. Het ging roet de Friezen niet
steeds even goed. fir waren de gebrui
kelijke moeilijkheden, zoals het wel of
niet aankopen van goede spelers van
buiten Leeuwarden. De huidige mana
ger Sietse Westra nam zelfs in 1956,
toen hij in het bestuur van Leeuwar
den zat, ontslag omdat hij spelers
wilde kopen, maar geen steun van
het bestuur kreeg. De versterkte de
gradaties, ingevoerd om een eredivisie
te creëren, werden ook Leeuwarden
noodlottig. Men moest zich tevreden
stellen met een plaats in de tweede
divisie, waar de club behoorlijke
prestaties leverde, maar toch steeds
de boot miste.
ln maart 1964 ging de kogel door de
kerk. Het bestuur van Leeuwarden
keek als een wielrenner uit de lage
landen tegen een col van de eerste
categorie op. Die niet te nemen berg
was een schuld van 125.000 gulden aan
particulieren, die het goed met Leeu-
warén meenden, maar toch hun geld
wel eens terug wilden hebben. Toen
kwam de Friese trots naar boven:
men wilde liever een goede, financieel
krachtige amateurvereniging, dan een
halfwas semiprofclub.
Het is er echter niet van gekomen,
want Sietse Westra richtte in overleg
met het bestuur van Leeuwarden 'n
actiecomité op met het doel het be
taalde voetbal voor Leeuwarden te
behouden.
Het actiecomité ging aan het werk
en moest drie zaken verwezenlijken.
1. De oprichting van de stichting
Sportclub Cambuur;
2. Sanering van de schuld van ama
teurvereniging Leeuwarden, waar
voor Cambuur dan de semi-profs en
de jeugdspelers zou krijgen.
3. Een gezonde financiële basis leg
gen. door van overheid, bedrijfsle
ven en particulieren financiële steun
te verkrijgen om 'i elftal drastisch
te versterken.
Geen gemakkelijke opgave, maar het
actiecomité slaagde. Zo werd vorig
jaar de stichting in 't leven geroepen,
met als voorzitter drs. A. J. A. Pran-
ge. Dr. A. Vondeling aanvaardde de
functie van vice-voorzitter en de he
ren J. Carsouw, N. Hoekstra, dr. H. W.
Hageman en A. Dam werden de leden.
Als manager werd de heer S. Westra
aangesteld.
Dat de actie een suoces werd, is wel
heel Ln het bijzonder te danken aan
het gemeentebestuur van Leeuwarden
dat met een bedrag van 30.000 gulden
over de brug kwam 'om 'hette ver
wachten exploitatietekort te dekken.
(„Een tekort dat we wel tot in lengte
van dagen zullen blijven houden",
meenit manager Westra). De subsidie
werd alleen gegeven als ook uit par
ticuliere bronnen eenzelfde bedrag op
tafel kwam. Dat gebeurde, en bete
kende dus een gift van 60.000 gul
den, een vorstelijk geschenk voor de
nieuwe stichting.
(Van onze motorsportcorrespondent)
Als we ons afvragen welke lan
den in de komende jaren toonaan
gevend zullen zijn in motocross,
dan is het niet moeilijk Rusland
als een der gegadigden te noemen.
De fabelachtige opkomst van meer
dere Russische sterren in zo kor
te tijd is n.l. uniek in het moto-
crosswereldje. Eerst in 1962 bij
gelegenheid van de Zwitserse Grand
Prix te Lausanne maakten de Rus
sen hun debuut op de Europese cir
cuits en in 1965 werd de Moskouse
mecanicien Viktor Arbekov reeds
wereldkampioen in de klasse met de
meeste concurrentie n.l. de 250 cc.
Niet minder dan 5 rijders uit dit
land verzamelden bovendien punten
voor het wereldkampioenschap in de
ze klasse terwijl Igor Grigoriev aan
vele rijders in de zware klasse mo-
torcrossles gaf. Dit allemaal na am
per vier jaar competitie in de we
reldkampioenschappen. Zoals ge
zegd verschenen de Russen in 1962
voor het eerst op een Grand Prix
voor de lichte klasse. Het team be
stond uit de rijders Grigoriev,
Dezhinov en Kaduchkin. Hun ma
chines waren Tsjechische Eso's.
ln de rennerskwartieren werden
de Russen als vreemde eenden be
keken en behandeld. Het legertje
vrijbuiters waaruit de de motorcrossko
lonie grotendeels bestaat begrepen
niet goed wat deze Russische jon
gens hier kwamen doen. De stren
ge discipline en de voortdurende aan
wezigheid van een leider bevorderde
niet het contact met de andere rij
ders. Bovendien hadden dezen al vaak
moeite genoeg om zich met handen
en voeten verstaanbaar te maken
voor hun niet landgenoten, zodat ze
helemaal geen behoefte gevoelden en
bovendien van genoemde lichaams
delen te kort zouden komen om ook
nog een babbeltje te maken met
de Russen. Grigoriev bad de ei
genaardigheid nu en dan met een
schetsboek in het rennerskwartier
rond te scharrelen en maakte prach
tige tekeningen van de Greeves
en Husqvarnas. Dave Bickers en
Torsten Hallman lieten hem rustig
zijn gang gaan en bekeken van op
een afstandje hoofdschuddend de
ijverige Rus. Het zou nog wel lang
duren, meenden ze, voordat ze hun
machines extra de sporen zouden
moeten geven om zich deze jongens
van het lijf te houden. Die tijd
kwam echter eerder als ze dachten.
Reeds enkele maanden later in de
Grote Prijzen van Nederland en Po
len klopten de jongens van achter
het ijzeren gordijn bescheiden aan
het'venster. Onze landgenoot Frits
Selling wist in Bergharen Grigoriev
nog juist te kloppen voor de derde
plaats. Dezhinov en Resyteniks leg
den in Polen beslag op de derde en
vierde plaats achter Smith en Lamp
kin.
Het Poolse circuit was door de
vele regen in een modderpoel her
schapen zodat, onder zeer ongunsti
ge omstandigheden moést worden ge
reden. Een jaar later verschenen
de Russen aan de start van de
Franse Grand Prix met nieuwe C.Z.-
machines. Er was bovendien een
nieuwkomer in hun gezelschap n.l.
Viktor Arbekov die echter dit jaar
nog geen potten zou breken. Dat
deed wel de ervaren Grigoriev. Hij
werd in 1963 viermaal tweede en
eindigde voor het wereldkampioen
schap op de derde plaats. De stem
ming in de rennerskwartieren ver
anderde. Men begreep dat deze Rus
sische jongens binnen enkele jaren
in staat zouden zijn de stevig ge
vestigde bolwerken van de Engel
sen en Zweden aan diggelen te rij
den. In 1964 nam Arbekov de plaats
als beste Russische rijder van Gri
goriev over. In de Grote Prijzen
achter het ijzeren gordijn, waar de
Russen zich vanzelfsprekend beter
thuis voelden, deed hij zelfs reeds
een gooi naar de overwinning. Zo
nam Arbekov in de Tsjechische
Grand Prix resoluut de leiding en
aangemoedigd door 80.000 Tsjechen,
jawel tachtigduizend behield hij deze
tot enkele ronden voor het einde.
Als gieren stortten Robert, Hall
man en Bickers zich toen op de
kleine Rus en verdeelden de eerste
drie plaatsen. Minuten lang stonden
ze aan de finisch na te hijgen van
de geleverde inspanning waartoe Ar
bekov hen gedrongen had. Zij wa
ren gewaarschuwd. Na in Oost-
Duitsland voor de eerste maal in
de motorcrossgeschiedenis een Rus
sische overwinning te hebben ge-i
boekt eindigde Arbekov op de der
de plaats in het wereldkampioen
schap na Joël Robert en Torsten
Hallman. Grigoriev werd vierde en
Gunnar Draugs achtste. 1965 bracht
de Russen aan de. top. De openings-
Grand Prix in Spanje werd nog geen
succes maar reeds in Italië behaal
de Arbekov zijn eerste van de vijf
overwinningen die hem de wereldtitel
opleverde.
Hier bleef het echter niet bij. Het
bedrijfsleven leende 124.000 guliden
aan Cambuur, welk bedrag door het
gemeentebestuur werd verdubbeld.
Van dit bedrag werd eerst 125.000 gul_
den uitgetrokken voor de schuld van
amateurclub Leeuwarden. Met de rest
van het geld ging manager Wesitra
woekeren. Met een mimimum aan fi
nanciën werd een maximum aan aan
kopen gedaan.
Toen was het geld schoon op. En
Camibuur begon aan de competitie.
De Leeuwardense club kwam vrij
vlot aan de kop en stevende regel
recht op het kampioenschap af. Ver
volgens werd de promotiewedstrijd
tegen DFC gewonnen en de pas een
jaar oude stichting kon meteen gaan
feestvieren.
Hert feest was nog maar net afgelo
pen of manager' Westra sloeg weer
aan het rekenen. Voor dit seizoen
komt Cambuur weer op een exploi
tatietekort van 75.000 gul. ten, waarbij
begrepen zijn: de aflossing van de
sculd en de rente. Dit tekort zal
echter gedeeltelijk gedekt worden
door de gemeente, die dit jaar meit 'n
grotere subsidie dan 30.000 uit de bus
zal komen en dat de eerstkomende ja
ren zal blijven doen. Van particu
liere zijde zal de rest van het tekort
komen, zodat Cambuur, al blijft men
altijd een „arme" club, zich geen fi
nanciële zorgen zal hoeven te maken.
Cambuur heeft het zelfs aangedurfd
om een nieuwe lening aan te gaan.
Er werd nogmaals 150.000 gulden ge
leend. zodat Camibuur een totale
schuld van 400.000 gulden heeft. Het
geld was nodig vor nieuwe aankopen,
want Cambuur verwachtte in de eer
ste divisie een zwaar seizoen, wat tot
nu toe aardig is uitgekomen.
i,li
Manuel Giudice. de trainer van ïn-
dependiente, is van gedachten ver
anderd: Na de nederlaag van zijn
Argentijnse club tegen Inter Milaan
in het duel om de wereldhegemonie
bij de verenigingen had hij luid ver
kondigd zijn ontslag te zullen nemen,
want het verlies zat hem nogal hoog.
Op dit besluit is hij riu echter terug
gekomen en zo gaat Independiente
het met zijn oude trainer weer pro
beren om een gooi te doen naar de
Ht-el 's werelds bes-te club.
Hy werkt op de gemeente
secretarie van Halsteren, een
heerlijk rustig dorpje met een
verrukkelijk stadhuisje uit
1633, vlak bij Bergen op
Zoom. (De burgemeester is er,
zo staat op een keurig geschil
derd bordje te lezen, alleen op
woensdag tussen 10 en 12 uur
te spreken). Als je voorzich
tig klopt op het glas-in-lood
van het loket, vlak bij de
zwaar eiken deur, komt als
eerste barricade tot de hogere
goden zijn enorme blonde kuif
te voorschijn. Zijn naam is
Wim Stols en hij telt, zoqls
hij later vertelde, 21 jaren.
Tot zover is de persoon van
Wim in het geheel niet be
langrijk, bijzonder, of aardiger
gezegd even gewoon als u
en ik. Wat hem echter in de
kijker reed was zijn rol
schaats, om precies te zijn een
wedstrijdschaats, een super-
licht geval met nylon of hou
ten rollers en daarop beves
tigd 'n gewone schaatsschoen.
Per paar kosten deze schaat
sen minstens honderd vijftig
harde Nederlandse guldens.
Wim is Nederlands enige
hardrijder op de rolschaats.
En deze unieke positie brengt
voor deze jongen uit Bergen
op Zoom vele moeilijkheden
met zich mee. Vooral op het
financiële vlak. Dat hij zijn
materiaal zelf moet betalen
dat is normaal, zegt hy. „Je
kunt nu eenmaal niet ver
wachten dat de bond (de Ne
derlandse Rolschaatsbond),
deze kosten voor zijn reke
ning neemt". Ook al ben je
een grote in het métier en ein
dig je in de wedstrijden in
België, waar deze sport dui
zenden beoefenaren telt, nooit
lager dan de derde plaats. Wel
vindt Wim Stols, dat hij bij
Internationale ontmoetingen
zo nu en dan een vaantje
moet hebben om uit te wisse
len, dat zijn reizen naar Ma
drid. herlijn en België niet
helemaal voor zijn rekening
moeten komen en dat de bond
tenminste tijdens de wereld
kampioenschappen hem een
trainingspak moet lenen, een
oranje met daarop in grote
letters Nederland. En dat is
niet onredelijk vind ik. maar
zo niet de bond, die in feite
het geval-Stols loodzwaar op
de maag ligt. Voor een een
ling maakt de rolschaatsbond
met voornamelijk leden in de
sectors van het kunstrijden cn
het tolhockey, niet graag gro
te kosten. De subsidie van de
sporttoto is nu ook weer niet
zo groot, al blijft het een heer
lijk melkkoetje.
OndéVtussen zit Wim Stols
met de brokken en gaat zijn
hardry-carrière figuurlijk ge
zien niet op rolletjes. Wim,
zijn zusje Addie rolschaatst
ook en zij wil binnenkort
eveneens op de hardrijderij
overstappen, maakt zich grote
zorgen. Hoe moet het gaan als
binnen afzienbare tijd (al in
februari) de wereldkampioen
schappen in Argentinië wor
den gehouden?, vraagt hij zich
af. Wel gaan (en wie zal dat
dan betalen) of niet gaan, ter
wijl hij dit jaar op de wereld
kampioenschappen in België
een zo bijzonder goed figuur
heeft geslagen. Op de één, vijf.
tien en twintig kilometer be
reikte hij in een groot inter
nationaal gezelschap respec
tievelijk de negende, tiende,
elfde en dertiende plaats. En
dat terwijl toch de anderen
het voordeel hadden, c*at zij
met meer ploegmakkers in
de koers zaten. Met als winst
punten dat er voor de kans
hebbers door hun maten „ga
ten" konden worden geslagen.
De blonde Nederlandse een
ling werd desondanks streng
bewaakt, omdat men langza
merhand zijn krachten gaat
kennen.
Toch zou het veel beter
kunnen gaan als en dan
komen de wensen aanrollen
als van de lopende band
bijvoorbeeld Wim Stols een
goed trainingsschema werd
gegeven door een met rol
schaatsen vertrouwd oefen-
meester. Op het ogenblik
traint Wim wat ln het wild.
Hij moddert maar wat
Wat voor knaap is deze Arbekov
eigenlijk. Zoals de meeste toprijders
in de lichte klasse is hij van middel
matige lengte en gewicht. Zijn con
ditie is zowel lichamelijk als men
taal als van een afgetraind atleet.
Hij heeft de klassieke rijstijl van een
Hallmann, nooit geforceerd en in
volledige ballans met zijn machine.
Zenuwen heeft hij vermoedelijk van
huis uit niet meegekregen en hoe
zwaar het circuit ook mag zijn, hij
kent slechts een stand van het gas-
handel n.l. geheel open. Joël Ro
bert die toch niet voor een kleintje
vervaard is, spreekt nog vol bewon
dering over de prestaties van de
Rus in de Grand Prix van Frank
rijk te St. Quentin. Dit circuit be
vatte enkele praktisch loodrechte af
dalingen naar een dal waarin men,
aldus Robert, gemakkelijk alle in
woners van deze stad plus zijn kerk
zou kunnen bergen. Arbekov ging
echter telkens volgas over de top en
„landde" enkele tientallen meters
verder in de afdaling niet wetende
waar precies terecht te komen al
vorens hij weer vaste grond onder
de wielen kreeg. Wereldkampioenen
Tibblin en Hallman noemen hem een
fenomeen sterker nog als Robert.
Joel zelf is het daar niet mee eens
en meent dat hij met iets meer ge
luk zijn titel in 1965 zou hebben ge
prolongeerd.
1966 zal ons leren wie gelijk heeft.
Dit alleen al zal voor de komende
wintermaanden voldoende stof tot
discussie leveren aan de vele moto-
cross-fans om niet helemaal in de
winterslaap weg te dommelen tij
dens de periode dat de crossmachi
nes op stal staan en de vermoeide
coureurs nieuwe krachten opdoen
voor het volgende seizoen.
een uurtje fietsen, wat lopen,
sprinten en natuurlijk rol
schaatsen op een pleintje in
de buurt, waarzijn houten rol
lers na een avondje trainen
volkomen op zijn. En dat be
tekent dan weer dat het trai
ningsavondje hem 4,50 heeft
gekost. (De nylonrollers kos
ten zelfs nog meer en komen
op een dertig tot vijfendertig
gulden de acht. Dat beunha
zen met de training heeft bo
vendien nare gevolgen, zoals
verrekte sri-reu. d'e
een wedstrijd bijzonder hin
derlijk kunnen zijn, en bles-
De rolschaatsbond echter
gaf niet thuis of hield zich in
ieder geval angstvallig ach
ter de gordijnen verscholen.
Op de vele brieven werd niet
geantwoord, ook telefoontjes
hadden geen baat. En nu.....?
Wim weet het niet. Hy wacht
af en hoopt op een wonder.
F,en wonder dat Argentinië
Sugar Ray Robinson, die 26 vai
zijn 44 jaren in de ring heeft gestaai
is nog niet van plan de handschoe
nen op te bergen. ,,Ik ben een bok
ser en wat kan ik anders doen?"
zei Robinson. Maar hij vertelde er
al bij dat hij ook danser is, eer»
filmspeler en nu ook nog een zanger
en misschien een broadwayser.
Robinson zat zo over de toekomst te
praten in zijn kleedkamer nadat hij
de 27-jarige Joe Walcott °P punten
had verslagen.
..Boksen is mijn business. Dat doe
ik het best. En ik ga er mee door."
Na zijn partij in oktober tegen Peter
Schmidt - Canadees weltergewicht-
kampioen raakt het boksen toch
even ov de achtergrond omdat hij
twee films gaat maken, één in New
York en nog één in het buitenland.
Maar hij zei ook, dat hij verwacht
nog lange tijd aardig zijn brood te
kunnen .verdienen in (■»-> rjng tv
