Kabinetten (sinds Drees) onder
ontleedmes van insider
Notulen blijven nog
dertig jaar geheim
STOTTEREN: een neurose
HILVERSUM
heeft nu een
artiestensoos
BRYLCREEM
Tgiti
lm
„NOG NOOIT OVER GESCHREVEN"
SUCROSA
Voor hem.voor haar
Toch wel!....
KOSTBARE GENEESMETHODE IN DUITSLAND
Meer stotteraars
dan doven
en blinden
SCHWEITZERS
OPVOLGER
Vluchtelingen
in Amsterdam
bijeen
..Buitenland5 kost
veel tijd
Minister Suurhoff:
Onbenutte bouw
capaciteit lager
dan 30 pet.
Melkprijs
KOSTEN
NIEUW LEVEN
Restaurant in
Groningen
uitgebrand
HEROINE OP
NEDERLANDS
SCHIP
rii
Kardinaal A
naar Ron
DAGBLAD DE STEM VAN WOENSDAG 8 SEPTEMBER 1965
13
(Van onze parlementaire redactie)
DEN HAAG „De besluitvaardigheid in de kabinetten-Drees daalde
naarmate de noodzaak bij de politici om elkaar te vinden afnam. Het
tussenkabinet-Beel kwam snel tot besluiten. Het kabinet-De Quay verga
derde veelvuldig en langdurig, er was de eerste jaren bijna permanent
achterstand in de afdoening van de onderwerpen. Het kabinet-Marijnen
vergaderde minder en had vrijwel geen achterstand van betekenis".
Dit schrijft de huidige secretaris-generaal van het departement van algemene za
en rechtsgeschiedenis", die werd aangeboden aan prof. mr. B. H. D. Hermesdorf bij
ken, jhr. mr. A. J. M. van Nispen tot Pannerden in een serie „opstellen over recht
diens afscheid van de katholieke Universiteit in Nijmegen.
(Advertentie)
ygéén saccharine!
In plaats ven suiker. Goedgekeurd door de N.V.S.
zonder saccharine, voor de slanke lijn!
(Van onze correspondent)
Op zaterdag 11 september zal in hotel
Krasnapolsky te Amsterdam een vluch-
telingendag worden gehouden, georgani
seerd door de F.O.V.I.N., de Stichting Fe
deratie van Organisaties van Ontheem
den en Vluchtelingen in Nederland.
's Avonds zal een culturele manifes
tatie worden gehouden waaraan kunste
naars en volksdansgroepen van aange
sloten nationale organisaties van vluch
telingen en ontheemden in Nederland
zullen deelnemen.
(Van onze parlementaire redacteur)
Mr. van Nispen wijst er op, dat vrij
dag niets is gepubliceerd over de mi
nisterraad als het belangrijkste bestuur-
college van ons land. De vraag, waar
om de ministerraad zo weinig aandacht
krijgt, kan jihr. van Nispen zelf niet
beantwoorden. Hij meent, dat niet alles
verklaard wordt door de sfeer van ge
heimzinnigheid, die rond dit college
hangt. Er moet dus meer zijn maar
wat dat dan is, kan ook de heer Van
Nispen niet uit de doeken doen. Toch
treft hij met zijn opmerking over de ge
heimzinnigheid, die rond de bijeenkom
sten van het kabinet hangt, midden ir>
de roos. Men weet, dat zelfs de agenda
van de raad geheim is, zij het, dat in
de laatste jaren, mede onder de drang
van de moderne communicatiemiddelen
die regel met enige soepelheid is gehan
teerd. Maar het is nog steeds een feit
dat uit de vergaderingen van de minis
terraad, tenzij de raad daartoe zelf be
sluit, geen mededelingen worden ge
daan. De notulen van de ministerraad
blijven zelfs gedurende tenminste 30
jaar geheim.
Voor de oorlog werden die notulen
door een der ministers zelf bijgehouden.
Waarschijnlijk waren zij daardoor ook
zeer summier. Na de oorlog, dus sinds
de ministerraad op 27 juni 1945 voor het
eerst in eigen land vergaderde, wordt
hij bijgestaan door een secretaris, drs
J. Middelburg, die het notuleren voor
zijn rekening neemt. „In tegenstelling
tot voor de oorlog, staat er heel wat
die notulen. Zij worden nu ook in
concept rondgezonden aan de koningin,
de ministers en staatssecretarissen",
schrijft mr. Van Nispen. Een en an
der bewijst hij overigens aan de hand
van de omvang der notulen. Drs. Mid
delburg, nog steeds in functie, produ
ceert gemiddeld bijna 1000 pagina's per
jaar. Het waren er slechts 783 in 1958,
maar de top lag op 1048 bladzijden in
1960. Hoewel ook de insider, die jhr.
Van Nispen is, niet tot publikatie van
hetgeen besproken werd kan overgaan,
licht hij toch vele sluiers van geheim
zinnigheid op, die de ministerraad van
oudsher bedekten.
Op de eerste plaats geeft de schrij
ver een overzicht van de besproken on
derwerpen, verdeeld over dire groepen
LONDEN (UPD De Londense
Daily Mail heeft gisteren een,
zonder twijfel, apocriefe anekdo
te over veldmaarschalk Lord
Montgomery of El Alamein.
Op één van zijn Noordafrikaanse
stafvergaderingen tijdens de twee
de wereldoorlog ving de woestijn-
rat als volgt aan: „Zoals Chris
tus in zijn Bergrede zei, en ik
moet zeggen dat hij volkomen
gelijk
(Van onze parlementaire redactie)
DEN HAAG Minister Suurhoff van
Verkeer en Waterstaat heeft in ant
woord op schriftelijke vragen van het
Tweede Kamerlid Tolman (C.H.U.) er
kend, dat er bij de wegenbouw onbenutte
capaciteit is. Hij heeft echter uit de be
schikbare gegevens niet kunnen conclu
deren, dat het ongebruikte deel van het
machinepark der wegenbouwmaatschap-
pijen op 30 procent zou mogen worden
gesteld zoals in recente publikaties werd
gesuggereerd.
De minister citeerde het jaarverslag
van de Nederlandse Vereniging van We
genbouwers, waarin wordt geschreven,
dat de wegenbouwers niet eenzijdig zijn
gespecialiseerd. Maar de machines die
zij aanschaften, zijn niet all-round als
de vroegere werknemers, die zij moe
ten vervangen. Wanneer een wegenbou
wer dus een all-round bedrijf wil blij
ven uitoefenen, moet hij een groot ma
chinepark bezitten Hierdoor is de bezet
tingsgraad van vele machines te laag
gebleven. Toenemende specialisatie zal
voor de meeste wegenbouwers dan ook
noodzakelijk worden als de machines
verouderd zullen zijn, aldus het jaar
verslag.
Minister Suurhoff voegt hieraan toe,
dat door de sterke mechanisatie het ge-
investeerde vermogen in de wegenbouw
sector thans 20 procent hoger is dan een
jaar of vijf geleden. Het mag in dit ver
band niet onvermeld blijven, dat de
loonsom in deze sector sinds 1959 slechts
met ongeveer 50 procent is toegenomen,
terwijl het totaal der aannemingssom
men royaal verdubbelde.
De minister zegt tenslotte als conclusie,
dat er geen aanleiding is om extra-maat
regelen bij de bouw van rijkswegen ter
opheffing van eventuele moeilijkheden
te treffen. Dit temeer niet, omdat de in
vesteringen in het thans lopende jaar
voor rijkswegen reeds 50 procent hoger
zullen zijn dan in het vorige jaar.
en de tijdsruimte, die zij in beslag ne
men. De drie groepen zijn: ingekomen
stukken en mededelingen, het buiten
lands beleid en de agendapunten. Nu
blijkt dat het buitenlands beleid een zeer
groot deel van de vergaderruimte op
eist. Gemiddeld kwamen over de jaren
1954 tot en met 1960 per jaar 1422 on
derwerpen in de ministerraad ter spra
ke. Daarvan hadden niet minder dan
315 stuks betrekking op het buitenlands
beleid. De ingekomen stukken en me
dedelingen omvatten 437 onderwerpen en
de officiële agenda 670. Dit laatste is
dus, tegenover de beide andere hoofd
groepen, een betrekkelijk gering aantal.
Dit neemt niet weg, dat de duur der
besprekingen in de ministerraad natuur
lijk best omgekeerd evenredig aan het
aantal onderwerpen kan zijn, al geldt
dat zeker niet voor het buitenlands be
leid, een onderwerp, waarvan jhr. Van
Nispen tot Pannerden zegt: dat „het niet
zal verwonderen, dat de voor de toe
komst zo wezenlijk belangrijke onderwer
pen als de Navo. EEG, Euratom, KSG,
Benelux, hulp aan ontwikkelingslanden,
politieke integratie enz. tot de kernon-
derwerpen van het ministeriele overleg
behoren". Op de tweede plaats komen
dan de sociaal-economische onderwer
pen, die kwantitatief, zeker voor zover
het de gewone agendapunten betreft, de
hoofdschotel van het kabinetsberaad vor
men.
De kabinetten Drees, De Quay en Ma-
rijnen hebben met elkaar gemeen, dat
zij veel tijd (door mr. Van Nispen ge
meten in bladzijden notulen) hebben be
steed aan de begrotingen. Zij onder
scheiden zich door typische problemen,
gebonden aan eën zekere actualiteit. On
der het kabinet de Quay ziet men het
vraagstuk Nieuw-Guinea voortdurend te
rugkeren en ook véél tijd vragen, het
team van dr. Drees blijkt vele uren te
hebben besteed aan de melkprijs. In
december 1954 bijvoorbeeld vulde de
melkprijs niet minder dan 25 bladzij
den van het notulenboek, waaraan in
1955 nog eens 8 pagina's werden toe
gevoegd.
In de afgelopen tien jaren komt twee
maal een onderwerp op het lijstje voor,
dat volgens jhr. Van Nispen dertig blad
zijden notulen nodig had. Dat was de
begroting voor 1958, behandeld in de
ministerraad van juli 1957 en de vraag
stukken rond de oprichting van Eura>
torn in januari 1957. De begrotingen
voor 1961 haalden in juli 1960 „slechts"
29 pagina's De prioriteitenbepaling in
juni 1959, een voorbereiding op de be
grotingsopstelling, eiste 28 bladzijden en
de bestedingsbeperking liet in decem
ber 1956 rond 27 pagina's en in ja
nuari, februari en maart 1957 nog eens
in totaal 43 bladzijden voor zich afdruk
ken. Een heel belangrijke zaak als het
loonbeleid komt met de regelmaat van
de klok in de vergaderingen van het
kabinet aan de orde, zij het, dat ge
woonlijk niet meer dan 4 pagina's no
tulen nodig zijn voor de secretaris kan
constateren dat de ministerraad het eens
geworden is. Een grote uitzondering vor
men de lonen in de metaalsector, waar
over in augustus 1959 (kabinet De Quay)
25 bladzijden werden volgepraat.
Als een „niet helemaal serieus spel
letje", om de woorden van mr. Van
Nispen zelf aan te halen, heeft hij uit
gerekend hoeveel onderwerpen gemid
deld per vergadering worden afgedaan
Dat elke vergelijking hier, heel strikt
genomen, mank kan gaan, beseft jhr.
Van Nispen zelf als eerste,' omdat spe
ciale vergaderingen gewijd aan grote
problemen een dergelijk gemiddelde
sterk kunnen drukken. Men behoeft hier
bij slecht te denken aan het Indonesi
sche vraagstuk, later de kwestie Nieuw-
Guinea en 'onder het kabinet Marij-
nen het omroepbeleid.
Uit de cijfers blijkt echter, dat in
1954 (kabinet Drees) per vergadering 26
onderwerpen werden afgehandeld, welk
aantal daalde tot 23,3 in het jaar 1958,
toen dr. Drees ten val werd gebracht.
In 1959, kabinet Beel, werden niet min
der dan 27.8 onderwerpen per vergade
ring afgedaan, waarna in 1960 kabinet-
De Quay, de besluitvaardigheid daalde
tot 24,7, een aantal dat altijd nog lag
op het gemiddelde van de laatste twee
kabinetten Drees. Als totaalbeeld uit de
ze cijfers, komt j'hr. Van Nispen tot een
conclusie, die overeenkomt met zijn per
soonlijke indrukken als waarnemer van
de ministerraad sinds 1946:
Daling van de besluitvaardigheid in
de kabinetten Drees naamate de po
litieke spanningen toenamen, doordat
het land zich van de oorlog herstelde,
de Indonesische kwestie opgelost raakte
en het koninkrijk-nieuwe-stijl tot stand
kwam; het tussenkabinet Beel besloot
snel, omdat principiëel punten tot het
volgende kabinet werden verschoven,
maar ook, omdat dit overgangskabinet
uit veel minder ministers bestond en
de premier, prof. Beel, de gave had de
besluiten er snel uit 1^e schudden; het
kabinet - De Quay vergaderde veelvuldig
en langdurig, er werden meer onder
werpen in de ministerraad aanhangig
gemaakt; het kabinet Marijnen verga
derde minder dan het kabinet De Quay
DOOR MIGNON G EBERHART.
41)
,,Wie?'' zei Lem kortaf.
,,Nou, iemand. Kerels van de garage,
van het hotel waar je de avond te
voren hebt gesproken - iedereen zou
het hebben kunnen weten. Het is een
arme sloeber geweest die blijkbaar
op geld uit was en die besloten had
Martha angst aan te jagen door te
doen alsof hij door haar overreden
was. Hij is niet gewond geraakt, dat
is wel zeker, omdat hij de auto ken
de, Hij moet het nummer ook gewe
ten hebben en heeft opgebeld om
haar bang te maken. Ik ben er ze
ker van dat het opzet is."
De sherrif plukte aan zijn bovenlip.
„Ik weet het niet. Zeker, hij zou uit
gevist kunnen hebben dat mrs. Bas-
com die dag hierheen zou komen. Hij
zou het hebben kunnen wagen een
ongeluk te fingeren. Maar bedenk
wel dat Jim Stenson op hem gescho
ten heeft. Dat kan hij toch niet voor
zien hebben."
„Maar je hebt zelf gezegd dat Jim
zijn schot een ongeluk is geweest."
„In zekere zin, ja. Ik zou niet we
ten hoe lang hij nog had kunnen le
ven met een wond in zijn lichaam.
Het lijkt mij dat hij naar een dok
ter had moeten gaan om zich te la
ten bekijken. Dat heeft hij niet ge
daan. En het komt mij voor dat het
schot hem dodelijk getroffen heeft.
Maar als hij zaterdagavond nog leef
de. dan kan iemand anders hem wel
vermoord hebben Ik zal het Jim
vertellen. het zal hem opluchten."
Bijna afwezig zei Lem: „De lijk
schouwing."
De sheriff keerde zich naar hem om,
werd nog roder dan hij al was en
sloeg zichzelf voor het hoofd. „Lie
ve deugd! Ik raak erdoor van de
kook, Lem. Deze hele boel! Ik word
oud/ dat is het. Natuurlijk, de autop
sie. We zouden het tijdstip van zijn
dood vrij nauwkeurig moeten kun
nen bepalen. Ja. Eerder ktmnen we
niets beginnen.
De sherrif hees zich uit zijn stoel op.
„Me dunkt dat ik weet wat ik te
doen heb, Lem. Ik moest nu maar
liever aan het werk gaan."
„Maar wat er ook gebeurd is, Mar
tha heeft hem niet doodgereden,"
riep Archie uit. „Dat staat als een
paal boven water. Als we dit uit de
kranten kunnen houden, sherrif -
voor een enkele dag - nog maar één
dag"
De sheriff wierp hem een ijskoude
blik toe. „Je had met Lem moeten
spreken over dat telefoongesprek. Jij
had het moeten weten."
„Luister, sheriff. Nog één dag en de
verkiezingen zijn daar. Denk je dat
ik dit op de voorpagina's gedrukt
zou willen zien? Kijk nou eens, je
bent een vriend van Lem -"
„Houd je kop dicht, Archie," zei
Lem. „Sherrif, ik neem aan dat de
dode geen regenjas droeg."
„Regen - wel nee, lieve help, Lem,
nee, Hinmm. Dat is iets."
„Misschien," zei Lem.
„Lem" zei de sheriff. „Het spijt
me allemaal.Het doorrijden na een
ongeluk de technische tenlasteleg
ging. Wa£ ik probeer te zeggen, is
dat wanneer de autopsie geen ver
wond ingegng van een aanrijding aan
het licht brengt, dan - dan is het
geen dood door schuld. Als er wel
wondingen van een aanrijding aan
de dokter ons te vertellen waaraan
de man gestorven is. En wanneer.
Hij legde zijn brede hand op Lems
schouder. „Ik ga je vrouw nu niet
arresteren. En je snapt wel, Lem,
dat als de dokter zegt dat hij dood
geschoten is en dat er geen aanwij
zingen zijn voor een noodlottige an
dere verwonding, er geen beschuldi
ging van dood door schuld zal vol
gen. Als ze het maar aangegeven
had."
„Ze heeft gedaan wat zij dacht dat
het beste was," zei Lem kortaf.
„Ja. ja. Dat vermoed ik." De sher
rif keek Dilly misprijzend aan. „U
had het haar moeten aanraden, mrs.
Dpwmes. En dat u haar slaappillen
hebt ingegeven - is goed beschouwd
een misdaad. U bent medeplichtig -
althans in zekere zin. Een feit is dat
ik geen aanknopingspunt heb." Te
gen Martha zei hij: „Had u die man
wel eens eerder gezien?"
„Nee."
„Toen u uit de auto stapte en terug
liep, dacht u dat hij dood was, hebt
u gezegd. Ik neem dus aan dat hij
zich niet bewogen heeft of wat ge
zegd heeft of zoiets."
„Niets."
„Nu - zodra ik iets naders Weet, zal
ik het u laten hoten. Toch is het een
kwalijke zaak, Lem Ook nog net op
de dag' voor de verkiezingen. Ik heb
je vader gekend. Ik ken je moeder.
Ze zal dit moeilijk kunnen verwer
ken - ja, ja, het spijt me."
Lem ging met hem naar buiten en
trok de deur achter hen dicht.
Archie zei: „Dilly, kun jij niet iets
doen? Je kent de sheriff! Je kent de
hele stad."
„Hij gaat recht door zee," zei Dilly.
Haar vlakke stem klonk zeer over
tuigd.
„En wat vindt je van de dokter?
Hij is de coroner, nietwaar? Hij
moet Lem en de hele familie wel
kennen. Kun je hem niet benaderen?"
„Nee". Dilly schoot haar pumps aan
en liep op haar tenen door de kamer
heen naar de deur. „Maar besef je
dan niet dat als men die autopsie
morgenochtend, verricht en de avond
bladen wat doe je?" Dilly
stond voorovergebogen vlak bij de
deur. „Ik probeer te verstaan wat
Lem met de sheriff bespreekt. Stil."
Archie's ogen straalden. Hij stapte
naar haar toe en zei: „St st."
Geen van beiden kon echteriets ge
hoord hebben, want Lem opende de
deur zo plotseling dat zowel Dilly
als Arc'hie achteruit schoot. „Als ik
gewild had dat jullie het zouden ho
ren had ik de deur wel opengelaten"
zei hij. „Archie, pak je jas. Dilly,
bel de gouverneur op en zeg hem
dat we onderweg zijn naar hem voor
een bezoek. Vraag hem Newton en
Hanes ook te latenkomen," „Het
is al laat", zei Dilly, Archie riep;
„De gouverneur! De voorzitter! De
leider van de campagne! Wat ben
je van plan?" Lem pakte zijn eigen
jas van een stoel. Hij keek Martha
aan en ging daarna naar haar toe.
Dr. Munz (rechts), de opvolger
van dr. Albert Schweitzer met een
assistent.
(Bijzondere correspondentie)
BRUNSWIJK Wie stottert
heeft een moeilijk bestaan. Een
ervaren beroepenconsulent in een
grote stad vertelde ons: „Als ik
een jonge stotteraar ergens in de
leer wil doen, dan kost dat me een
volle week werk. Ik moet met de
bedrijfsleider spreken, met de
ouders, soms nog met een andere
leerling en ook de bcroepenschool
moet erop worden voorbereid.
De stotteraar moet nog steeds reke
ning houden met de spot van zijn omge
ving. Hij wordt nageaapt en aldus voort
durend gewezen en vastgelegd op zijn
gebrek. Geen enkele andere kwaal no
digt zozeer uit tot het parodiëren er
van als storreren. Beroemde humoris
ten hebben hele stotternummers opge
bouwd die 't publiek fascineerden. Daar
staat hij dan, de humorist, en hij kan
het woord dat hij zeggen wil er niet
uit krijgen en hij doet vruchteloos po
gingen om het woord dat geheel onge
schonden in hem aanwezig is te zeggen
en maakt wanhopige gebaren en tenslot
te lukt hel hem en hij slaakt een zucht
van verlichting en het publiek eveneens.
Het lacht De elementen, die in deze
parodistische vertoning zijn opgenomen
bevatten pre.cies 't wezenlijke kenmerk
van het stotteren: het gevangen-zijn van
de tssl
Het aantal stotteraars is niet gering.
Het is iin ieder geval groter dan het
aantal slechthorenden of slechtzienden.
Desondanks beschikte men in de bonds
republiek nog niet over een speciale kli
niek voor de behandeling van deze kwaal
die het noodzakelijke vakpersonee' voor
zich kon claimen. Want de behandeling
van volwassen stotteraars bij kinde
ren is het gemakkelijker is een lang
durige en kostbare aangelegenheid. De
geneesmethoden werden dan ook vooral
in de Verenigde Staten, in de Scandi
navische landen en in Zwitserland ont
wikkeld. Sedert een jaar bestaat er nu
ook in de bondsrepubliek in Querum in
de buurt van Brunswijk een half-klinise
instelling, die jeugdige mannelijke stot
teraars behandelt. Men kan er 30 patiën
ten tegelijk opnemen, e zijn afkomstig
teraars behandlet. Men kan er 30 patiën:
ten tegelijk opnemen. Ze zijn afkomstig
uit alle delen van de bondsrepubliek en
uit Berlijn- Een overeenkomstig instituut
voor jonge meisjes zou de moeite niet
waard zijn. Meisjes verliezen hun kwaal
meestal na de puberteit.
De directeur van het instituut in Que
rum is een sociaal werker. Op pedago
gisch gebied wordt hij geassisteerd
door een speciaal pedagoog, een han-
denarbeid-leraar en een frobeljuffrouw.
De behandeling staat onder leiding van
een neuroloog. Een psycholoog drie psy-
chagogen en drie logopedisten hebben de
speciale behandeling op zich genomen.
Dit spraakgenezings-instituut is ontstaan
met steun van het bondsministerie van
binnenlandse zaken, van het sociale mi
nisterie van Nedersaksen en van de stad
Brunswijk. Het wordt gedragen door de
arbeiderswelvaart.
De patiënten blijven gewoonlijk zes tot
acht maanden in vaste behandeling. De
kosten daazwan worden meestal door zie
kenfondsen of sociale verzekeringen ge
dragen. Ze bedragen vast 23,50 D.M. per
dag, daarbij komen nog 120 D.M, voor
individuele behandelingen. Het instituut
beschikt over speel- en werkruimte; het
is uitermate praktisch en modern inge
richt en het is gelegen op een bosrijk
terrein, niet ver van de grote stad. Voor
het begin van de behandeling wordt al
lereerst een intensief lichamelijk onder-
zoek gedaan. Mei gebruikt daarbij neu
rologisch interne en hersenelektrische
onderzoekingsmethoden. Indien de kwaal
van deze jonge patiënten door een li
chamelijke misvorming is ontstaan, dan
is het instituut in Querum niet de aan
gewezen plaats voor hun behandeling.
De voornoemde onderzoekingen worden
hoe dan ook gedaan, want pas na exact
inzicht in de lichamelijke gesteldheid van
de patiënt kan men zich eindelijk toe*
leggen op de behandeling van wat stot
teren eigenlijk is: een neurose.
„Stotteren en astma zijn uitdrukkin
gen van 't zelfde", zegt dr. Sanvoss, de
behandelende geneesheer van het insti
tuut Dergelijke inzichten bestaan welis
waar al geruime tijd, maar zij dadden tot
dusver nog niet de ronde gedaan. In
vroeger tijden probeerde men het kind
het stotteren met vaak erg dubieuze mid
delen „af te leren". Het moest gewoon
lijk herhalen, wat het de eerste keer
niet zonder moeite naar voren had kun
nen brengen
Op mislukken daarvan stond
straf, op het lukken eiwan een koekje.
Men sprak weliswaar reeds over storin
gen, maar nog in zeer vage termen.
Het kind, aldus luidde de gangbare op
vatting, zou er wel uit komen als het
maar een beetje moediger en niet zo
verlegen was
De stotteraars, die in Querum worden
behandeld, zouden echter ook als zij op
hun hoofd gaan staan 't geblokkeerde
woord niet kunnen zeggen. Zo eenvou
dig liggen de dingen niet. In het insti
tuut worden door middel van uitvoerige
diepte-psychologische onderzoekingen en
talrijke psychologische testen de oorza
ken van de kwaal opgespoord. De meest
belangrijke oorzaak van het stotteren is,
psychotherapeutisch beschouwd, zo goed
als altijd de chaotische verhouding van
de patiënt met de rest van zijn gezin,
vooral met zijn moeder. De moeder heeft
hem gewoonlijk in een lang niet al
tijd negatieve, maar vaak al te ingrij
pende wijze aan zich gebonden. Bij dit
,al te ingrijpend" kunnen zowel kilheid
en hardheid, als overdreven liefde in het
geding zijn. In ieder geval is de jonge
stotteraar in de meest uitgebreide zin
„niet aan het woord gekomen", en is
de ontwikkeling van zijn eigen persoon
lijkheid hem uit handen genomen. Dr.
Sandvoss vertelde ons, dat het relatief
gemakkelijk was om voor-puvertair stot
teren te behandelen, maar dat het in
latere levensperiodes veel hardnekkiger
was' en de persoonlijkheid van de pa
tiënt geheel ging beheersen.
„De stotteraar is volkomen aan zijn
kwaal overgeleverd. We proberen door
middel van ongeveer 70 uur therapie,
autogene training en andere invloeden al
datgene weg te werken en op te lossen
wat een patiënt in zeventien tot zesen
twintig jaar heeft opgekropt Het spreekt
vanzelf, dat we daarbij de hulp van de
ouders nodig hebben. We geven hen op
heldering over hun zoon, maar des
noods ook over henzelf. De meeste ou
ders zijn daartoe bereid en helpen graag
mee, vooral als zij hun zooi hier in een
volkomen andere toestand zien, mis
schien al wat minder stotterend of na
korte tijd reeds geheel bevrijd van zijn
kwaal zoiets gebeurt soms echt. Te
gen het einde van de behandeling wordt
de jonge patiënt geconfronteerd met de
oorzaak van zijn kwaal. Hij is dan zo
zeker van zichzelf, dat hij zich met onze
hulp tegenover zijn omgeving kan uiten
ten". De psychotherapeutische behande
ling gaat uiteraard heel nauw samen
met de intensieve en zorgvuldige be
moeienissen van de spraakleraar. Zijn
werk is onvervangbaar.
Mei hoeft geen grote fantasie te be
zitten om zich te verplaatsen in een jon
ge man, die totaal van zijn stotteren is
genezen. Zijn depressie is geweken, nie
mand aapt hem meer na. Hij kan nu
gewoon verliefd zijn, als iedere andere
jongen zonder het risico te lopen dat
zijn meisje zich van hem afwendt zo
dra hij iets probeert te zeggen. En ook
op sociaal gebied zijn zijn kansen plot
seling even groot als die van anderen.
Kortom, hij is begonnen aan een nieuw
leven.
(Van een onzer redacteuren)
HILVERSUM „In hem is een ar
tiest verloren gegaan", heeft iemand
eens over artiestenaalmoezenier
Theo Kloeg gezegd. Dr. Th. van
Dongen, voorzitter van het nationaal
artiesten centrum herhaalde deze
woorden gistermiddag by de opening
van de artiestensociëteit in Hilversum
een bekroning op het rele werk van
aalmoezenier Kloeg. Deze nam
veel gelukwensen in ontvangst.
Gelukwensen die Dr. Van Dongen ver
gezeld liet gaan van de wens dat alle
Nederlandse artiesten ongeacht hun
geloof in de sociaal bewogen mens
Theo Kloeg een vriend mogen zien en
waar nodig een priester.
De sociëteit is midden in de stad ge
legen, dicht bij enkele studio's. Wie
het majestueuze witte herenhuis be
treedt is het al spoedig duidelijk, wel
ke sfeer binnen heerst „In de hemel
is geen bier, daarom drinken wij het
hier", staat namelijk op de deur in
fraaie letters geschreven. Geen won
der dat de bar in de gezellige huiska
mer een centrale plaats inneemt. Het
zou overigens een spreuk van Theo
Kloeg zelf kunnen zijn, van wie vele
krasse uitspraken bekend zijn. „Hij
loopt dan ook in vele dingen op het
concilie vooruit", meende Godfried
Bomans, die op zijn; welbekende gees
tige manier het belang van sociëteiten
nog eens onderstreepte. ,,Een artiest
in functie moet altijd een krampach
tige houding aannemen en kan zodoen
de nooit zichzelf zijn", vond Godfried
Bomans, die aalmoezenier Kloeg feli
citeerde en verzekerde dat hij iets
gepresteerd had, dat weinig anderen
hebben klaargespeeld.
GRONINGEN (ANP) Tearoom-res
taurant „Indië" in Groningen, bestaande
uit twee 18e-eeuwse panden' is geheel
door brand verwoest Het begin van
brand ontstond in het restaurant „Indië"
grenzende hotel-restaurant „Baulig". De
daar verblijvende hotelgasten werden
geadviseerd het hotel te verlaten.
De enorme brand had duizenden kijkers
naar het centrum van Groningen ge
De enorme brand trok duizenden kij
kers naar het centrum van Groningen.
Hotel-restaurant „Baulig" kon behouden
blijven. Het hotel heeft wel aanzienlijke
waterschade op-gelopen.
(Advertentie)
Ook Hilversums burgemeester J.3.
G Boot haakte in op enkele uitspra
ken van de artiestenaalmoezenier
„Als ik het altijd zo had gezegd dan
had ik er als burgemeester al lang
uitgelegen". Ook hij complimenteerde
Theo Kloeg en noemde het „fantaj-
tisch" wat deze priester en „zijn
groep vol dynamiek" hadden ver
richt. Hij maakte tevens van de gele
genheid gebruik zijn teleurstelling uit
te spreken over het feit dat er zo wei
nig eenheid heerst onder de radio, en
televisieartiesten, ,,Ik vind het hier
vaak zo'n saaie boel, en juist zij zou
den er iets aan kunnen doen". Burge
meester Boot hoopte dat de sociëteit
hierin wel enige verandering zou bren
gen. Hij verrichtte de officiële opening
door het ontsteken van 'n open haard
vuur.
Kardinaal Alfrink. die enige tijd ge
leden had laten weten dat hij zijn va
kantie had bekort om de opening zeil
te kunnen verrichten, was op het laat
ste moment toch verhinderd. De heer
Kloeg vond dat bijzonder jammer:
„Een beetje rood hadden we er graag
bij gehad, vooral nu ook de VAM
vertegenwoordigd is'' Hij had voor
deze officiële gelegenheid de directies
van alle omroepen uitgenodigd. „Ik
ben zuilenloos", voegde Theo Kloeg
eraan toe, terwijl hij verschillende
omroep-gidsen in de hoogte stak. Maar
niet alleen directieleden vulden het
overvolle zaaltje, ook de obers uit de
verschillende kantines behoorden tot
de gasten. Er waren bovendien veel
artiesten, onder wie Mieke Telkamp,
Kees Schïlperoort, Herbert Joeks. Wil
ly Alberti, Dolf van der Linden, Mies
Bouman. enkele bekende tienérster-
ren en grand old lady Heintje Davids,
die aalmoezenier Kloeg een schat'1
noemde.
MELBOURNE (RTR) Australischs
douanebeambten hebben gemeld dat zij
in Melbourne ongeveer twee kilo he
roine hebben gevonden aan boord van
het ruim 5000 ton metende Nederlandse
vrachtschip „Straat Lombok", dat voor
de derde keer in tien dagen werd door
zocht.
Tien dagen geleden al zouden heroïne
en opium ter waarde van ruim 160.000
gulden zijn aangetroffen aan boord van
de Straat Lombok, die toen in Sydney
voor anker lag. Vier dagen later vond
mej! transistorradio's met een totale
waarde van ruim 136.000 gulden. In Syd
ney kon het onderzoek niet worden af
gesloten omdat een ruim nog vol goe
deren lag Dit ruim werd verzegeld en
toen het schip in Melbourne arriveerde,
vonden douanebeambten daar de hero
ine plus nog 150 horloges, ter waarde
van rond 20.000 gulden, tussen de kis
ten thee.
Het geheim van een goed verzorgd
uiterlijk? Brylcreem - de wereld
beroemde Engelse haarcrème
Brylcreem houdt het kapsel de hele
dag perfekt in model, Brylcreem
houdt haar en hoofdhuid fris en ge
zond. Brylcreem - ook voor Uw haar!
The perfect
halrdressing
DE BEVOLKING
/O EGO V
UZ&
(Van onze corres
WENEN Enige tijd
men drie zeer serieus uitzji
ren op het Oostenrijkse I
buitenlandse zaken aan (1
en overhandigden aan II
een dik memorandum. Hil
ze drie heren uit Triëst I
dracht van 'n „Beweging I
oprichting van de Vrijstl
hun memorandum eisten 1
minder dan een stilzwijgtI
van Triëst en achterland
De heren deelden voortl
hetzelfde memorandum o<|
grote Oostenrijkse partijej
digd, evenals aan het se|
raai van de Verenigde Ni
Het Oostenrijkse minist®
landse zaken zweeg tot I
hele aangelegenheid. BeJ
tenrijk heeft over Zuid-rJ|
no eg moeilijkheden met Itl
nog een twistappel extra
om zal die actie der Triël
stranden.
Anderzijds echter onthi
randum alleen maar duid
die, welke stad en haven 1
leven. Eens was Triëst de j
van de oude Habs'ourgs:
Triëst had voor het voonj
rijk-Hongarije ongeveer d|
nis als Rotterdam voor Nq
was daardoor een zeer rijk
Het wist echter dat het|
alleen maar aan het Hir
dankte. Triëst was in de ol
een eigen kroonland. Sindff
Habsburgs bezit. In de lanl
keizerstitel noemden zich|
gers ook trots: „Heren vaf
stad Triëst was overwegenl
omgeving overwegend Sloi
ke Italiaanse bevolkingslal
kooplieden, exporteurs wl
grepen eigenbelang Oosts
Zij behoorden tot de getril
danen van de Habsburgersjf
de stad de titel: „La fedelii
lergetrouwste". Met bekoi
de na de eerste wereldoorlcr
schrijver van de fascistii
Robert Farinacci, in zijn <J
„La rivoluzione fascisia"
Triëst slechts een paar lera^
soren voor een aansluiting
ren, terwijl het volk in zijn
voor Oostenrijk was. Hij sc] I
daartegen te doen zou zijr
men onder de Italiaanse c
heid slechts een beter reg«
dan moest men zich afvrag
tere regering denkbaar zoi
Oostenrijkse, die een der
ste was welke Italië ooit g<|
Natuurlijk bestond er geen
nale onderdrukking in Tri
kon de volks- en middelbar
zoeken, welke hij wenste: d<
Italiaanse, de Slovenen de i
Slovenen uit Triëst wiste:
dat aansluiting bij Italië hi
van de nationale autonomie
Zij waren niet alleen om eet
danen maar ook om natior
verblijf binnen Oostenrijk.
In 1918 zegevierde het
Triëst kwam met het achter
lië. De stad begon spoedig
men. De haven slibde grott
Het Oostenrijkse achterland
nen. De nieuwe Tsjecho-Slq
exporteerde zijn waren bijn
over Hamburg het nieuwe
over Fiume-Rijeka. In ttali
Triëst de concurrentie van
merkbaar. Wat alle deskund
gezien hadden, vond plaats
te vervallen. De ontevredenl
Italiaanse regime steeg. Daa
dan nog de nationale spanni
Slovenen van Triëst. die nati
geheel geen autonomie kre;
het vredesverdrag van Sa
werd bepaald. Mussolini pi
verval tegen te gaan, doorc
Oostenrijk bijzondere rechte
ven van Triëst toekende. M
toen juist de tijd van de gre
sche crisis en de bijzondc
ATChtnn geen nieuwe bloei
Na 1945 werd Triëst eerst
en daarmee werd het de k
weer een rol van betekenis
naubekken te spelen. Churc
de Oostenrijkse bondskansel
gelrecht uit, bij de toekomsti
derhandelingen Triëst op t
SCHIPHOL (KNP) - Kardi
aS g£^e,T„ochtend met een lij:
vo,-t?ui5 Van SchiPho' naar
ye trokken, waar hij en)
vakantie zal doorbrengen. Var
nm'J Yol8ende week naar B
de?1 te nemen aan het Vat
op 14 september ei
neemt.
(Advertentie)
Dank zij zijn wetensch
pelijke samenstelling li
'ASPRO' alles wat nodi}
om u snel van uw pijn
te helpen. Ooeltrefferi
betrouwbaar.
ItetoftoUüKi/.t
