PROBLEMEN ROND PIET LAG ARDE
Risico's zullen
Voetbal in
België nu
dan op het
keerpunt?
er altijd blijven
enwie durft
die te nemen
WON DE GROTE RACE
Voetballen op rubber
GEKOZEN
OPERATIE
Carrière begon
bij „Emma*5
Jan Mulder AKI fN r 1"*^ I I™" I IT ^VVf 3000.-
is nu weg! ANUtKLbLH I Hij: een ton
START
Het bewijs zal
nog geleverd
moeten worden
DAGBLAD DE STEM SPORTMTMMER 1965
c n«rin Fsnina Rev een gemeenteambtenaar van de gemeente Barcelona, meent
gilvio Esf" «vonden te hebben, die het voetbalclubs mogelijk maakt het
„T and "r normale omstandigheden te spelen. In zijn achterhoofd
gehele jaar door nad.lt hiJ op de t.v. een voetbalwedstrijd had gezien die
rupte een cur i p „aterpolowedstrljd. Don Silvio sprak met voetballers,
trafnem man*agers en ingmdeurs over zijn plan dat naar zjjn mening het voetbal
trainers, m piaatsen. En deze basis is rubber.
^ntfnnd^bouw van een voetbalveld zal van beton zijn en een drainage bevatten,
beton komen gelijkvormige, rechthoekige rubbermatten te liggen, die dank
zii een hoUe ccmst^uctfe zeer veerkrachtig zijn. De drainage dient niet alleen voor
de afvloeiing van water, maar zal ook verwarmingselementen voor de winter be-
Va-F,fnwelke kleur zal het kunstmatige voetbalveld hebben? Het blijft groen, niet
zo^er om het veld „echt" te doen lijken als wel de mogelijkheid, dat de terug-
van de schijnwerpers bij avondwedstrijden, in de regen gespeeld, mulder
groS zfl zun ln hTSnngen van de bal zal normaal zijn. De voetballers zullen
nn een dergelijke rubber „grasmat" minder verrast worden door de kuren van
de springende ba! Zal dit terrein, waarop glibberpartijen zijn uitgesloten inder
daad de oplossing brengen? Hij meent, dat zijn uitvinding het aantal blessures
zal verminderen In Barcelona hebben spelers van FC Barcelona op een stuk rub
ber grasmat" geëxperimenteerd en hun ervaring was. dat die het ideaal van een
voed onderhouden grasmat benaderde. Don Silvio meent ook andere takken van
mort voor zlin uitvinding te kunnen interesseren.
Er is slechts één obstakel om zijn idee te kunnen verwezenlijken. Het is duur.
Een voetbalveld van de normale afmetingen zou ca. ƒ750.000 kosten. Maar Don
Silvio geeft zijn idee niet op. Hebt u er wel eens over nagedadit. wat een club
voor het onderhoud van haar veld betaalt? En hoevee! minder de '"komsten J
wanneer het weer slecht is en het veld praktisch onbespeelbaar. E"h°eku"!'Jhz'vj
voorsteden, dat de techniek van de spelers op een rubber „grasmat, bete. tet haar
recht komt? Deze vragen stelt hij. Na jaren aan zijn object gewerkt te h-ebbe
Don Silvio in elk geval tevreden over het resultaat daarvam Maar welke dub
da eerste zijn om zijn idee te verwezenlijken? Zal men er iets in willen zien
piet Lagarde verkeert nog im-
r mer in twijfel. Nag altijd
kan de veelvoudige reserve
doelman van het Nederlands
elftal geen streep setten door
die nare herinnering aan zon
dag 27 september 1964. En hoe
wel hij met zijn artsen optimist
blijft, heeft de Enschedese spe
cialist voor nier- en blaasziek
ten, dr. M. L. Parren, de vereiste
toestemming tot hervatting van
zijn veelbelovende carrière nog
niet kunnen geven. Toen deze
hem 2 maanden geleden per
missie gaf om het in een halve
wedstrijd weer eens te probe
ren, stak de medische commis
sie daar op grond van even
tuele moeilijkheden met verze
keringen e.d. op het laatste mo
ment terecht een stokje voor.
Maar de hoop op een halve en
later weer een hele wedstrijd
bleef bestaan. Die bestaat ook
nu nog, hoewel de vroegere
Sportclub-goalie zelf terdege
beseft dat zelfs indien in de
naaste of verre toekomst het
betaalde voetbal weer voor hem
openstaat, de risico's blijven.
Goed, er zijn meer uitblinkende
sportmensen op deze aardbol,
die het slechts met één nier
moeten stellen, maar doelver-
dedigers
Zelfs al zouden er op medische
gronden in het geheel geen be
zwaren meer bestaan, dan blijft
dat risico ook op de ver
antwoordelijke voetballeiders
drukken. Het standpunt van
het bestuurscollege van de FC
Twente '65 is in deze nog niet
bekendgemaakt, maar wel heeft
destijds het SC Enschedebe-
stuur zich ten aanzien van een
eventuele come-back van La-
garde zeer voorzichtig uitgela
ten, waarbij enkele voetballei
ders duidelijk lieten blijken die
verantwoording niet op zich te
durven nemen. Mocht de FC
Twente '65 dit standpunt delen,
dan blijven er natuurlijk nog
andere semi-profverenigingen
over. Clubs waar men aan der
gelijke zaken niet zo zwaar tilt
als men overigens volkomen
terecht in Enschede doet.
Men zal het risico met stevige
levensverzekeringen etc. zo be
perkt mogelijk willen doen
schijnen, maar het zal bij schijn
blijven. Want geen mensenle
ven is met een geld gedekte po
lis te betalen. Daarom: eerst
als de medische commissie van
de KNVB er ten volle van over
tuigd is, dat Piet Lagarde zon
der abnormale risico's z'n plaats
onder de lat weer zal kunnen
innemen, mogen de betrokken
voetballeiders een antwoord op
deze gewetensvraag gaan zoe
ken. De carrière van Piet La
garde begint dan weer op het
punt, waar dit verhaal eindigt.
van Anderlecht, doch ook voor de
andere clubs, die uiteindelijk tot het
besef zijn gekomen, dat iets moest
ondernomen worden om de achter
stand op te halen.
Antwerpen, eenmaal de bakermat
van het Belgische voetbal, is einde
lijk ontwaakt en heeft risico's ge
nomen, die het vroeger niet durfde
nomen in de vorm van investerin
gen. Tot vorig jaar bleken de lei
ders va<n de Antwerpse clubs en bij
zonder van Antwerp F.C., de oudste
Belgische vereniging, niets begrepen
te hebben van de grondige wijzigin
gen die in de voetbalwereld waren
gebeurd. Zij hebben het teken aan
ANTWERPEN Het grootste Bel
gische transfernieuws is ongetwijfeld
de overgang van Bergholtz en Mul
der twee Nederlanders, naar Ander
lecht. de Belgische kampioen, die in
mei j.l. een elfde landelijke voetbal-
titel behaalde en meteen het record
van Union St.-Gillis evenaarde. De
mauve-witte club uit de hoofdstad
hoopt dat het dus het verrassend en
produktief element in de voorhoede
zal bregen, dat Anderlecht nodig
heeft om verder door te dringen in
de Europa-Cup. Anderlecht dat sinds
vele jaren de voetbalsport in Bel
gië beheerst, is er tot nog toe niet
in geslaagd een belangrijke rol te
spelen in de Europese beker der
landskampioenen. Het ontbrak het
elftal, dat in de landelijke competi
tie geen tegenstand ondervond, aan
een doorzetter en een speler die de
fraaie combinaties kan afronden.
Het aantrekken van Bergholtz en
van Mulder houdt niet alleen ver
band mie<t de Europa-Cup. het moet
ook worden geprojecteerd in het
licht van de Belgische competitie.
De krachtsverhouding is de laatste
jaren zo fel gewijzigd, dat voor het
behalen van de landelijke titel maar
twee clubs in aanmerking komen:
Anderlecht en Standard Luik. Al de
andere verenigingen uit de eerste
klasse werden gedwongen een figu
rantenrol te spelen- Zij moesten vre
de nemen met de kruimels van de
voetbaltafel en slaagden er met moei
te in om hun begroting in even
wicht te houden
Het gevolg hiervan is geweest,
dat de belangstelling ieder seizoen
terugliep en zelfs Anderlecht de kous
op de kop kreeg. Ofschoon de Brus
selse club zeer goed voetbal produ
ceerde en elf internationals in de
rangen had, constateerde de penning
meester een gemiddelde verminde
ring van 3500 toeschouwers per wed
strijd.
Monsieur Steppé, de dynamische
secretaris, was van oordeel, dat de
toeschouwers een nieuwe attractie
moest worden geboden, die hij zocht
in de persoon van Bergholtz en van
Mulder Twee Nederlandse spelers
zullen de komende competitie die
over een achttal weken van start
gaat, nieuwe kracht en kleur bijzet
ten.
Het tweetal zal niet alleen attrac
tief zyn voor de talrijke aanhang
Gerard Bergholtz kende heel wat
hoogtepunten op Nederlandse bo
dem.
de wand gezien toen de club tot de
laatste speeldag door degradatie
werd bedreigd en het elftal in het
reusachtige betonnen stadion, de hel
van Deurne. voor een schamele 3000
toeschouwers moest spelen.
Het roer werd omgeworpen en di
verse vooraanstaande Belgische spe
lers uit de eerste en tweede klasse
werden aangetrokken. Ook de ande
re clubs zochten versterking, o.m.
Standard Luik, dat al twee seizoe
nen teerde op verworven roem. Gan-
toise en F.C- Luik.
Vooralsnog kan niet met zekerheid
worden gezegd of de versterkte
clubs een ernstige bedreiging zullen
vormen voor Anderlecht.
Anderlecht dat het voorbije seizoen
geen noemenswaardige concurrent
had en de competitie afsloot met een
voorsprong van twaalf punten, zal
thans ongetwijfeld meer inspannin
gen moeten doen om zich aan de top
te handhaven. Het feit dat de spe
lers zich feller zullen moeten inzet
ten om wedstrijden te winnen, zal
terzelfdertijd een belangrijke bij
drage zijn in de strijd die zij heb
ben te leveren op Europees niveau.
Het feit dat Anderlecht weer op
twee fronten moet vechten, brengt
moeilijkheden mee voor bierbrouwer
Constant Vanden Stock, de tech
nisch directeur van het Belgisch
elftal. De laatste jaren heeft hij de
nationale ploeg steeds moeten samen
stellen met spelers van Anderlecht,
éénmaal verheven tot nationale ploeg
tegen Nederland te Antwerpen.
In de periode dat de competitie op
volle toeren draait en de eerste mat
ches om de Europa-Cup dienen ge
speeld, moet de Belgische ploeg be
slissende wedstrijden spelen tegen
Bulgarije en Israël in het kader van
de voorronde om de wereldbeker.
Nu Anderlecht twee Nederlandse
spelers in het veld brengt, Standard
Luik eveneens beroep doet op enkele
vreemdelingen, is het misschien mo
gelijk spelers uit andere clubs eens
krijgen gekozen te worden voor de
nationale ploeg.
De plaatsen die de twee vreemde
lingen in de twee meest vooraan
staande clubs bezetten, kunnen waar
schijnlijk vrijkomen voor spelers uit
andere clubs, die inspanningen heb
ben gedaan 'en talentvolle krachten
hebben aangetrokken.
Mocht dit het geval zijn, dan zal
de taak van Vanden Stock niet meer
zo zwaar zijn en kan Anderlecht
schitteren in de Europese beker. Het
is dan ook niet uitgesloten dat het
Belgische voetbal, sinds meer jaren
in het slop. op een keerpunt staat
en de weg die meerdere clubs heb
ben gekozen, zal leiden naar het
doel dat zo lang werd nagestreefd:
beter voetbal en meer toeschouwers
in de stadions.
I
huidige vertegenwoordiger in voetbal
schoenen rijk is. Als jong broekje bij
Emma gekomen, vestigde hij ondanks
zijn reeds bij herhaling gememoreerde
weinig imponerende lengte als doelman
de aandacht op zich.
Als achttienjarige stapte Piet dan
ook het eerste elftal binnen. Dat ge
beurde echter niet zo maar zonder
meer. Emma kende namelijk in De
Jonge en Gerard Kramer reeds twee
keepers van klasse. En dus besloot de
elftalcommissie dat een drietal oefen
wedstrijden de uitkomst in deze moei
lijke puzzel moest opleveren.
Tegen Zwijndrecht kwam Piet dan
eindelijk als laatste aan de beurt. En
hoe! Op waarlijk fenomenale wijze
slaagde de debutant erin zijn doei
schoon te houden en nog voor men tot
een definitieve beslissing was gekomen,
stond hef in feite al vast: Piet Lagarde
heette de nieuwe doelman van Emma.
Vooral toen hij er in de eerste de beste
competitiewedstrijd tegen VOS bij een
2-1 voorsprong van Emma nog in slaag
de om in de slotfase een goed gerichte
strafschop te overmeesteren ook, stond
het fundament van zijn carrière vast-
Zijn eerste kennismaking met het ver
tegenwoordigende voetbal had daarop
spoedig plaats. Op het LFC-terrein trad
hij aan in een oefenwedstrijd voor het
nationale amateurteam. Maar een juis
te beoordeling leverde dit treffen nog
niet op, omdat zich na enkele minuten
reeds een vrijwel ondoordringbare mist-
deken over het veld ontrolde. Ondanks
deze onzichtbare wedstrijd" hield men
Lagarde echter goed in de gaten.
Herhaaldelijk kwam men zijn naam
dan ook tegen in opstellingen van di
verse selecties. Eerst in die van het
nationale luchtmachtelftal. Daarna in
het militaire team en tenslotte ook in
het elftal der Oranje-amateurs, dat ging
deelnemen aan de voorronden van het
Olympisch voetbaltoernooi in Rome.
Nederland haalde de .eeuwige" stad
niet, maar aan Lagarde had dat be
paald niet gelegen. Dat Piet desondanks
toch in Rome terechtkwam, dankte hij
aan een invitatie van de Italiaanse voet
balbond die ter gelegenheid van de ope
ning van het nieuwe Flamingostadion
het Nederlands elftal als tegenstander
van de „gelaarsde" liefhebbers koos.
Nadat hij na zijn proeftraining in En
schede niet te klein was bevonden door
de technische leiders van DHC, volg
de al snel zijn verkiezing tot de selec
tie van het „echte" Oranje-team. Elek
Schwartz had Piet bij herhaling in vrij
wel alle nationale selecties aan het werk
gezien en koos hem naast Pieters Graaf
land als vaste stamdoelman van de
Oranje-kern.
Het leverde de Dordtenaar twee .caps'
op. Want zowel in de wedstrijd tegen
België, toen Pieters Graafland zich even
als de overige Feijenoorders niet voor
het Oranje-team beschikbaar wilde stel
leen als in de ontmoeting met Denemar
ken mocht Piet het reservebankje ver
laten voor een meer actieve rol tussen
de doelpalen. Het werden beide keren
nederlagen en ofschoon Piet Lagarde
bepaald beneden zijn normale vorm
bleef, maakte hij toch geen slechte in
druk.
Pieters Graafland definitief verdrin
gen was er evenwel niet bij. En dus
keerde Lagarde weer terug op het re
servebankje, dat hem in totaal zo'n der
tig wedstrijden als toeschouwer bij in
terlands droeg.
Inmiddels hadden de leiders van SC
Enschede het niet gewenste „koopje"
van enkele jaren tevoren reeds tegen be
taling van een kleine ton naar Twente
gehaald, waar bij zich, op de gebruike
lijke menselijke uitzonderingen na, ver
der als een doelman van grote klasse
ontwikkelde.
Totdat op die fatale septemberzondag
in 1964 het noodlot toesloeg. Wij behoe
ven u de gehele nare geschiedenis op
het Go Ahead-veld in Deventer niet nog
maals uit de doeken te doen. De feiten
zijn bekend.
Levensgevaarlijk aan de nieren ge
wond kwam Lagarde uiteindelijk in een
„Ziekenzorg"-bed terecht. Men nam hem
operatief een nier af en na verloop van
tijd wandelde Piet weer zo gezond als
een vis door Enschede's dreven. Als een
goedlachse sportman, die ondaniks een
onvoorstelbare hoeveelheid .misfortuin'
zijn geloof in de toekomst niet verloren
heeft.
„Want", zo redeneerde Lagarde im
mer. „Ram ik niet meer onder de lat,
dan is er nog mijn zestienjarige broer
tje Robert, die zioh tot een doelman
van klasse kan ontwikkelen. Hij heeft
er het talent voor en ik zal hem altijd
blijven helpen om aan de top te komen.
De naam Lagarde zal, hoe dan ook, in
de nationale voetbalwereld blijven voort
leven."
ENSCHEDE Na afloop van het
seizoen 1960—1961 stapelden de aan
biedingen zich op. Geen wonder. Als
doelman van de Dordtse amateur
eerste klasser Emma had Petrus Ber-
nardus Lagarde zeg maar Piet
zich al zo veel lof en selecties in ver
tegenwoordigende elftallen verwor
ven, dat de na de invoering van het
semi-professionalisme echt niet meer
zo talrijke op het amateurvoetbal ge
richte schijnwerpers der publiciteits
media, hem reeds bij herhaling in het
zonnetje gezet hadden.
Tot de vele gegadigden, die hun be
taalde hoofdmacht wel graag met de
jonge Dordtenaar versterkt zagen, be
hoorde ook Sportclub Enschede. En dus
kwam Piet op zekere dag naar het
Diekmanstadion, waar hij zich aan een
proeftraining diende te onderwerpen.
Want al kost een amateurtje dan ook
maar f 3000,-, de aspirant-koper in
dit geval Sportclub dus wil toch wel
graag met eigen ogen waarnemen wat
hij in de kuip krijgt. Om een lang ver-
haai kort te maken-. Piet Lagarde werd
door de toenmalige technische leiders
van de Enschedese ere-divisiechib te
klein bevonden.
En dus ging de koop niet door en
stond Lagarde het nieuwe seizoen bij
het in die jaren door Friedrich Donen-
feld geleide DHC onder de lat. Zoals
bekend, kwam de Oostenrijkse trainer
het jaar daarop wel naar SC Enschede
een het behoefde dus geen verbazing, dat
hij, na eenmaal goed ingeburgerd te
zijn, voor de aanvang van het seizoen
1962-1963 met een aantal nieuwe aan
winsten voor de Enschedeërs kwam aan
dragen. En tot die mogelijke Sportclub-
ssmi-profs behoorde ook... Piet Lagar
de. Het transferbedrag lag toen welis
waar zo'n dikke f 90.000,- hoger dan
bij zijn eerste bezoek aan Enschede,
maar daarentegen stond, dat zijn doel
manskwaliteiten in de twee seizoenen als
betaalde goalie van DHC, uiteraard nog
meer gerijpt waren. Kon men het de
eerste keer over f 3000,- niet eens wor
den, omdat Piet te klein werd bevon
den; nu betaalden de Sportclubleiders
zonder met hun ogen te knipperen bijna
een ton voor hem. En Piet was sinds
zijn eerste sollicitatie geen centimeter
gegroeid.... Te klein voor f 3000,- dus,
maar groot genoeg voor een ton.
WINSCHOTEN Een handgeld van bijna een ton, een maand
salaris van duizend gulden, aantrekkelijke premies, een fonkelende
sportwagen en een luxueus appartement in de Belgische hoofdstad.
Ziedaar de bijzonder verleidelijke aanbiedingen van het Brusselse
sterrenteam Anderlecht, waarvoor een 20-jarige Winschoter HBS-
leerling bezweek. De nog ongerijpte talenten van „prijsschutter" Jan
Mulder van WW werden door de veelvuldige Belgische kampioens-
ploeg zo hoog gewaardeerd, dat op 21 mei in de Parklaan de knoop
werd doorgehakt. Voorzitter Albert Roosens van Anderlecht maakte
ditmaal geen vergeefse reis naar het verre Oost-Groningen. Een dag
later werden de papieren getekend en was een der spectaculairste
transfers van de afgelopen maanden een feit geworden.
„grote" te worden is bij de Winschoter
stellig aanwezig, maar hij zal hard moe
ten knokken, ook tegen zichzelf, om zijn
nieuwe, veeleisende bazen te bewijzen,
dat zij in de jacht van de meute een
hoofdprijs hebben geschoten.
Jan Mulder, de man die in
België geld gaat verdienen met
voetballen.
Het Is een van de vele saillante bij
zonderheden, die de carrière van de
De korte samenkomst op het kantoor
van de Winschoter notaris Denijs, waar
vader en zoon Mulder en de héér Roo
sens de overeenkomst bekrachtigden,
maakte een einde aan een langdurig
touwtrekken om een speler, die door in
siders als een nog groter talent wordt
beschouwd als zijn vroegere clubgenoot
Klaas Nuninga, die een jaar geleden
voor een record op de transfermarkt
zorgde. Talrijke clubs hadden twee jaar
lang vergeefs om de handtekening van
Jan Mulder gevraagd, maar geen enke
le van hen kon de condities bieden, waar
mee Anderlecht de Winschoter crack
tenslotte wist te verleiden.
Het begon allemaal op een internatio
naal jeugdtoernooi in Veendam. nu twee
jaar geleden. Jan Mulder speelde in een
Groninger selectieteam en hij deed dat
zo goed, dat het Belgische Tienen hem
meteen voor een weck vakantie uitno
digde. Mulder had er geen bezwaar te
gen en keerde in Winschoten terug met
een lijst van speciale aanbiedingen: 'n
douceur van f 30.000.-, een vast bedrag
van f 800,- per maand, een auto. een
studietoelage voor vijf jaar en nog en
kele attracties
Jan Mulder besloot echter het nog een
jaartje aan te zien. Ook Veendam en
vooral GVAV klopten tevergeefs aan
zijn deur. WW kon zijn beste kracht
behouden en rukte het volgende seizoen
op naar de noordelijke titel, in niet ge
ringe mate dank zij de 37 doelpunten,
die Jan Mulder scoorde. In de beslis
sende wedstrijd tegen het Leeuwarder
Rood Geel, zaten „scouts" van Ander
lecht aan de kant. Zij legden op de
film de voortreffelijke acties van hun
begeerde prooi vast Trainer Pierre Si
nibaldi maakte van de kampioenscom
petitie gebruik om het spel van Mulde
persoonlijk te analyseren. In Vlissingei
en Kerkrade zag hij voldoende en An
derlecht legde een contract op tafel
dat alle voorgaande aanbiedingen, va
welke vereniging ook. ruimschoots over
trof. Maar Jan Muider wilde eerst ziji-
h.b.s.-diploma halen.
Op 21 mei j.l. ging Jan Mulder voor
het vaderlandse voetbal verloren. Ver
loren voor Denis Neville, die hem in
middels in één van zijn selectieploeger)
bad opgenomen. Verloren voor de clubs,
die tot het laatste moment een greep
naar hem deden. Verloren voor het Ne
derlandse amateurelftal, dat op 2 jun;
in Winschoten afscheid van Mulder nam
Verloren ook voor WW, dat hem als
jochie van zes op de ledenlijst zette ei
voor al het goede werk aan hem besteed
met drieduizend gulden werd beloond
Jan Mulder maakt van al deze dingen
inmiddels geen probleem meer. Hij is
een „gezeten" voetballer geworen, die
echter zelf bijzonder goed beseft.' dat
hij nog veel te leren heeft, voordat hij
tot een volwaardige vedette van Ander
lecht is uitgegroeid De basis om een
