talië is
chaos
Internationale verbroedering op 1000 voet boven Nederland
Logboek van een
Rubirosa
tierf even
snel als
hij leefde
Tenslotte
1
êÊSÈÊBÊÈÊ
Misser
Groeten
Welkom
Start
Briefing
Straf
Deense
Ingelopen
Vliegers
Negende
Niet duur?
14
17
DAGBLAD DE STEM VAN ZATERDAG 31 JULI 1965
17
dabele ketels van de air-con-
frisse lucht in de hutten en
Als je buiten het dek komt
hitte gelijk als een lome
er je huid, maar binnen zoek
later toch weer naar je trui.
zeker van de zon", is de uit-
e slagzin van P O en om
eofte waar te maken, jaagt de-
ij een meute van elf passa
pen over de wereldzeeën. Voor
per kilometer zullen deze drij-
ileizen volgend jaar naar schaf».
500 passagiers naar Australië
w-Zeeland brengen en onder
len ook honderden Nederlan-
die Vlissingen als springplank
istralië gebruiken.
n de raspaarden uit de P O-
ie Orcades, een witte oase in
rwoestijn. Met de vlooiende
de rots van Gibraltar hebben
tein Brittain en zijn staf op een
agmorgen nagewuifd, totdat
p met de horizon van de Mid-
Zee was samengesmolten,
ien is het heimwee naar dit wie
kantieoord blijven knagen tot op
i?an vandaag. Koortsachtig zul-
dan ook blijven zoeken naar
s om de Orcades opnieuw te
En dat er en dat is het
lyke in dat kalender-
5 doden op de openbare
ïelen.
n in Italië 26 doden per dag
verkeer. Elke anderhalve mi-
urt er een auto-ongeluk waar-
gewond raken. Italië staat van
otoriseerde" landen van West.
>ven aan de lijst van verkeers-
n. En dit verhaal is nog veel
ils men dan kennis neemt van
ide geval. Dezer dagen werd in
automobilist met een schroe-
doodgestoken. omdat hij een
itomobilist geen voorrang had
Drift en ongeduld op de weg
fatale „gelijkhebberij" maken
erkeer in de steden een ware
ie zelf geen automobilist is,
leven in een stad als Rome
noeilijker Je hebt ook daar de
maar die zijn in verrewèg
gevallen zo vreemd aange-
b.v. precies achter een scherpe
dat geen automobilist er zelfs
vermoeden van kan hebben dat
Elke dag vallen er slacht-
zebrapaden. Kortgeleden nog
er met baby in kinderwagen,
slag dood.
einen zijn onder elkaar vaak
onbeschoft, tegenover buiten-
arentegen nooit. De eer van het
it geval de eer van de straat
3ggehouden tot elke prijs. Het
alleen van de buitenlandse
de zaken goed aflopen.
•iden: na de scheiding moest
200 miljoen op zijn bankreka-
►rten!
trouwde Porfirio voor de viji-
Deze keer viel zijn keuze op
irige Frangaise, Odile Rodin,
van een arts en kleindochter
>rofessor van de medischè ta
an Lyon Odile Rodih was
ljardairs- en zelfs geen nj11
ichter. Porfirio's vrienden
dat hij vaarwel zou zeg8en
■Toegere leven.
o Rubirosa was intussen ec"'
genoeg geworden om te küfl1^
„doorspelen". Zijn leven f0
orheen, één feest blijveöi
dictator Trujillo door
nslag zijn leven verloor. Ye
firio voorgoed zijn diplömate
-nacht van 4 op 5 juli, van z°f}-
maandag, vierde hij met zlJ
een polo-overwinning.
)dile, had om uur 's morgen
ran de viering. Zij ging
is. Porfirio bleef doorviere
leven niet één feest?! WaS h J
aarde om te genieten, zon r
king?! Toen iedereen naai
s gegaan, wilde hij nog nafv~
chter het stuur van zijn ng®
rrari", door het Bois de
*n kléin, interessant stukje va
?estrèktë Speelterrein, de w
botsing met een
daarna met een dikke boo
van zijn 70.000 francs durè
p schroot en aan zijn tumu
armzalig lege leven een ramp-
jnde.
L RGENS BOVEN DE VELUWE - De vier mannen in de
cockpit van de Piper Comanche grijpen beurtelings
naar een verkreukeld vel glanspapier waarop luchtfoto's in
grof raster van zes kasteeltjes staan afgedrukt. Van het papier
vandaan flitsen telkens de ogen naar een half achter het groen
verscholen landhuis, in het snel onder het vliegtuig wegglij
dende landschap. Hef lijkt veel op hef kasteeltje op een van
de foto's. „Is het dat nou, of niet?" vraagt de vlieger wat on
geduldig, want een Comanche vliegt snel en de verleiding de
kist op zijn kant te gooien in een steile bocht om het landhuis
eens van alle kanten te bekijken, moet met kracht onderdrukt
worden. Cirkelen en zelfs S-bochfen draaien kost, bij ontdek-
T\E moeilijkheid met die kasteeltjes
is dat z|j fungeren als keerpunten
■'iii dit traject van de Nederlandse
Rondvlucht 1965. een rally voor sport
vliegers. In de laatste seconden voor
de start vanaf de nieuwe vliegtuig
strip bij Hoogeveen heeft de wedstrijd
leiding de vliegopdracht voor die zon
nige middag uitgereikt: een navigatie-
vlucht naar de Zuidlimburgse lucht
haven Beek. De te vliegen koersen
staan in de instructies maar niet de
punten waarboven van koers veran
derd moet worden. Die moet je zelf
zien te vinden aan de hand van de
grof gerasterde foto's die het mag
vooral niet gemakkelijk worden
niet eens vanuit de aanvliegrichting
der deelnemers zijn genomen maar
wel in een jaargetijde waarin bomen
en struiken nog kaal waren.
Dat wedstrijdoominissaris mr. J.
C. Lankhof in de loop van die dag
opmerkt dat het gemakkelijk genoeg
is en dat je, goed koers vliegend,
vanzelf boven de kasteeltjes komt,
mag een waarheid als een koe lijken,
waarmee doorgewinterde keien in het
navigatievak en de grondverkenning
instemmend knikken; maar als de
zoekerij begonnen is, wordt er anders
gepiept en blijkt mr- Lankhof een cy
nisch grapje te hebben gemaakt. De
moeilijkheid is namelijk dat er in dit
deel van Nederland veel te veel kas
teeltjes zyn die veel te veel op elk
aar lijken.
king door de jury, bergen strafpunten. Zóveel, dat alle goede
resultaten van het vliegtraject er door kunnen worden wegge
vaagd.
Iemand moet nu snel een knoop doorhakken. Het is de
navigator die deze verantwoording op zich neemt. Hij kijkt
nog eens op de foto, knijpt de ogen samen als hij naar het
kasteeltje beneden kijkt en overstemt dan zijn twijfel met een
luid „Ja. Hebben!" ledereen zucht opgelucht, de vlieger
draait op zijn nieuwe koers en de navigator kijkt nog eens
achterom naar het landhuis. Maar dat is intussen helemaal in
hef geboomte weggedoken. Zijn beslissing goed of niet
is onherroepelijk geworden.
HET vierde kasteeltje mist de Piper
Comanche PH-RED. Er wordt ge
rekend en gecontroleerd. De koers
is juist. Van tweeën één dus. Of we
zijn er overheen gevlogen zonder het
gezien te hebben óf het derde kasteel
tje het twijfelgeval van daarjuist
Is niet het goede geweest. Dit laatste
lijkt het meest aannemelijk als je in
aanmerking neemt dat twee beman
ningsleden van de Comanche ge
zagvoerder J Thüring en navigator A.
van de Mortel ieder over een paar
6cherpe vliegersogen beschikken, ge
treind tijdens vele honderden vlieg
uren in straaljagers.
Terugkeren kan niet want afgezien
van het grote aantal strafpunten dat
je daarmee kunt oplopen, wordt er ook
nog verondersteld dat je de vliegop
dracht in een bepaalde tijd uitvoert en
de aankomsttijd op Beek is op de se
conde af gefixeerd.
Doorvliegen dus. Navigator Van de
Mortel, in het dagelijks leven majoor
vlieger bij de luchtmacht en chef-vlieg-
dienst van de vliegbasis Gilze-Rijen
manipuleert met kaart en rekenlini-
aal en geeft een paar koersen waar
mee we twee vliegen in een klap hopen
te slaan: de ontdekking van het zesde
en laatste kasteel en de aankomst
boven de Beekse verkeerstoren op de
seconde af op tijd.
vlogen de deelnemers naar Hilversum,
thuisbasis van de Goolse en Amster
damse aeroclub. ,,Om er alvast in te
komen'' moest de vlucht in een be
paalde tijd worden afgelegd, moest
men volgens een vastgestelde koers het
veld aanvliegen en er precies op tijd
overheen scheren. Tenslotte moesten
de vliegers een doellanding maken; de
grond raken tussen twee op het veld
uitgelegde lijnen. Hoewel de presta
ties niet meetelden voor het rallyklas
sement werden de resultaten onderling
ai druk besproken tijdens het openings-
diner in Amsterdams riante havenres
taurant. De pimpelpaarse pet werd
uitgereikt aan de vlieger die de beste
resultaten had gehaald, de Limburger
J. Huynen.
Nederlands top-evenement voor de
sportvliegers was begonnen..
S-bochten draaien. De Comanche
gaat op zijn kant om zekerheid te
verschaffen. Ten overvloede natuur
lijk en ook ten koste van veel kost
bare punten zoals later blijkt.
Toch nog redelijk op tijd we zijn
twintig seconden achter raast de
Comanche op topsnelheid over de
Beekse toren. Even nog wat spanning
voor de doellanding tussen de witte
lijnen, dwars over de hoofdstartbaan
getrokken. Het is een klusje dat al
leen de vlieger maar kan doen. In een
lange glijvlucht, als was het een DC-8,
nadert de Comanche het landingsdoel.
Gas terug, weer wat er bij, nog eens
terug. Te vroeg. Een dot gas op het
laatste nippertje en dan raken de ban
den grommend de baan. Precies nog
tussen de lijnen. Dat onderdeel is in
elk geval tenvolle gesüaagd.
DIEZELFDE morgen waren de 35
deelnemende vliegtuigen gestart
van 't vliegveld Hilversum. Eén
voor één kozen de Comanehes Jodels
Cherokees, Super Cups. Cessna's Tripa-
cers, Bölkows en andere sport- en za-
keiwliegtuigen. bestuurd en bemand
door Nederlanders, Duitsers. Oostenrij
kers. Belgen. Denen en Britten het
stralend blauwe luchtruim om de eer
ste opdracht van deze rally, een line-
aalrechte koersvlucht over het weini»
visuele aanknopingspunten biedende
iJsselmeer uit te voeren. Het eerste
doel was Hoogeveen waar een trots
gemeentebestuur met graagte de gloed-
geTteïd. vhegtuigst»P beschikbaar had
Eigenljjk was de Nederlandse Rond
vlucht 196o de dag tevoren begonnen
met een stervlucht naar Hilversum
Van vrijwel alle Nederlandse vliegvel
den en een flink aantal buitenlandse
Qeneden ligt Nijmegen te baden in
de zon. De Waal lijkt verstopt
door rivierschepen die wachten om
door de sluis te gaan. Gestadig ronkt
de 280 pk-sterke motor van de Co-
manche. De geringe hoogte waarop
we vliegen maakt het wat tikkerig.
Ideaal weer voor zweefvliegers. In
de cockpit van de PH-RED is door
het missen van het kasteel de stem
ming wat minder optimistisch ge
worden. Niet gedrukt want daarvoor
is het weer te mooi en doet de Co-
manche het te goed. Maar we zijn
wat achter op het tijdschema en alle
vier vragen we ons af waar de fout
gemaakt iverd. De marine zorgt voor
een opkikkertje. Een zwarte stip bo
ven de horizon wordt snel groter
totdat we het silhouet van een don-
kerblauwe Neptune herkennen. De
lange-afstandsivachter komt vlak
langs. We zullen hem even toewui
venzegt de heer Thüring, de stuur-
knuppel heen en weer bewegend
waardoor de Comanche met de
vleugels wappert". Vrijwel onmid
dellijk daarna schommelt de marine
kolos om zijn lengte-as.
Dit simpele vriendelijke gebaar,
hoog in de lucht boven de Bomme-
lerwaard, verhoogt de stemming en
het optimisme keert terug. De vlie
ger doet er wat gas bij en drie paar
ogen bestrijken voortdurend de grond
om het laatste kasteel voor Beek op
te pikken. Vlak bij Roermond klinkt
door de cockpit plotseling de kreet
„Hébben!" Boven een toefje bomen
uit, steekt een heel karakteristiek
spits torentje met een knobbelige
verdikking aan de top. Precies zo'n
torentje als een van de kastelen op
het 'fotovel hééft. Dat móet het zijn.
Eén moment vergeten we de straf
die ons boven het hoofd hangt als we
LUCHTHAVEN BEEK Havenmees
ter Dio Roxs, oud-luchtmacht
vlieger. begroet zijn twee vrien
den uit ..betere tijden" met de onder
luchtvaartvliegers gebruikelijke „scheld
partij".
'n Reeks pittige, niet voor burgermans
oren bestemde zimnen en wat schou
derkloppen vormen het welkomstcere-
monieel dat de bruin gebrande haven
meester voor old-timers van de lucht
macht beschikbaar heeft. Dat valt
meteen in goede aarde en wekt de
dorst. Achter forse potten Limburgs
bier slaan we, gezeten op het wijdse
luchthaven terras de activiteiten van
de zwoegende wedstrijdleiders gade-
Vrijwel elke minuut arriveert er een
deelnemer. De Comanehes liggen, van
wege hun snelheid voorop in de aan
komst- en vertrekschema's. Dat bete
kent dat op het moment dat wij het
terras oplopen en wedstrijdleider W.
Kroes voor de achtste keer het ver
hitte hoofd met zijn zakdoek af
droogt, de jury het grootste deel van
zijn taak nog vóór zich heeft.
Denkend aan de geraffineerde „gein
tjes'- die Kroes maanden geleden al in
het traject heeft verborgen, bekijkt de
allengs groter wordende groep deelne
mers niet zonder leedvermaak en lui
achteoverliggend in de zon, naar het
gezwoeg aan de jury taf el. Autobussen
komen voorrijden om vliegers en be
manningsleden naar het hotel in Val
kenburg te brengen.
Aan de bar van de Gilze-Rijense
officiersmess werkt de Belg Love-
niers (links) ernstig aan de voorbe
reiding van het laatste traject. Hij
heeft gezworen alle „Ollanders" ach
ter zich te laten.
Mot'orvliegen van de Koninklijke Ne
derlandse Vereniging voor Luchtvaart
en zelf deelnemer, aankondigt dat de
wedstrijdleiding de resultaten van die
dag bekend zal maken. De spanning
stijgt. De Duitsers liggen weer aan
kop. evenals die middag in Hooge
veen. Harr Ludwig Zobel, winnaar van
verleden jaar lijkt een ernstige po
ging te doen zijn titel te prolongeren.
De (enige) Belgische equipe van vlie
ger Loveniers is hard op weg ojn waar
te maken wat de avond tevoren is aan
gekondigd ten overstaan van een scep
tisch vliegerspubliek: eindigen vóór de
beste Nederlander. De bemanning van
de PH-RED buigt het hoofd wegéns de
overtreding bij Roermond. De S-bocht
is opgemerkt door de jury en de straf
komt onafwendbaar: een negatief aan
tal punten.. Een goed maal echter kan
veel leed doen vergeten en nog voor het
volgende gerecht wordt aangevoerd,
zegt de heer Thüring zelfverzekerd:
„Morgen komt er weer een dag. We
eindigen bij de eerste tien, misschien
wel bij de eerste vijf".
IN het Chateau Neercanne bij Maas
tricht, zitten de deelnemers van
de Nederlandse Rondvlucht aan 'n
stevig en voortreffelijk avondmaal- De
sherry, geschonken door de gujle Lim
burgse ..gouverneur" dr. Ch. j. M. A.
van Rooy tijdens een ontvangst in het
provinciehuis in Maastricht, heeft de
honger aangewakkerd. Toch laat ieder
het eten voor wat het is, als mr. W.
J. Blaisse. voorzitter van de afdeling
Reportage:
WIM KOCK
Donderdag kwam ze in plaats van op
het vliegveld Hilversum op Schiphol
binnenvallen, waardoor een paar lijn-
vliegtuigen, ten koste van honderden
liters benzine moesten uitwijken voor
het kleine radioloze vliegtuigje van
de Deense. Schiphol schijnt dat goed
opgenomen te hebben. Ook de Belgi
sche luchtmacht was zo soepel geen
internationale verwikkelingen te ver-'
oorzaken toen juffrouw Möller de Bel
gische Starfighterbasis Kleine Breu-
gel aanzag voor de luchthaven Beek en
er haar vliegtuigje tussen de superso
nische krachtpatsers neerprikte. ,,Ik
kreeg koffie en de luitenant was heel
beleefd", zei juffrouw Möller 's avonds
tijdens het diner.
Dat is allemaal pech geweest denkt
de Deense als ze Beek achter zich laat.
Vandaag zal het beter gaan..
y^lle deelnemers zijn al binnen op
Gilze-Rijen als op de verkeers
toren de telefoon rinkelt. De basis
Eindhoven, waar die zaterdag toe
vallig een oefening gehouden wordt,
is aan de lijn. „Er dartelt een vlieg
tuigje rond in ons vlieggebied, waar
door onze Thunder streaks uit de
buurt moeten blijven", meldt Eind
hoven. „Het zal er wel eeiv zijn van
de club die vandaag bij jullie te gast
is. Kan er voor gezorgd worden dat
dit vliegtuigje verdwijnt?". Dat kan,
maar niet zo gemakkelijk want juf
frouw Möller heeft geen radio. Een
deelnemer die wel radio heeft gaat
op Eindhoven af. De radar van de
basis loodst hem naar het Deense
vliegtuig. De man gaat naast de Deen
se vliegen en gebaart haar te volgen.
Dat doet ze, maar niet lang. Opeens
is ze weer weg.
Op de vliegbasis groeit de onge
rustheid. „Haar benzine moet nu
bijna op zijn", zegt iemand. „De an
dere keren heeft ze steeds opgebeld",
zegt een ander. Die opmerking vraagt
om een tegenopmerking want „Je
valt in dit dichtbevolkte land, met
zulk mooi weer, zo maar niet uit de
lucht zonder dat iemand het merkt".
VLIEGEN zonder radio is (nog) niet
gevaarlijk. Er zijn veiligheidsvoor
schriften die de radioloze plezier
vlieger voldoende speelruimte geven.
Toch groeit de groep van vliegers die 't
onverantwoord achten zonder radio te
vliegen. Nog sneller groeit de groep
die de hoge kosten ten spijt een
radioset aanschaft. Zeker de zaken-
vïiegers doen dat.
Juffrouw Möller is dat moet met
nadruk gezegd worden een redelijk
goede pilote, maar aan de navigatie
schortte het nogal. Navigator Frode
Westrupp gaf later trouwens ruiterlijk
toe dat hij het was die faalde.
ZATERDAGSMORGENS als de
laatste dag van de rondvlucht is
aangebroken, wordt de navigator
van de PH-RED plotseling een belang
rijk man.
De avond tevoren heeft de wedstrijd
leiding besloten niet het Westbrabant
se Hoeven aan te doen, maar uit te
wijken naar de vliegbasis Gilze-Rijen.
Dit betekent dat majoor Van de Mor
tel, die daar als chef-vliegdienst zijn
dagen pleegt te slijten, de hele club
moet briefen'', In drie talen deelt hij
de vliegconditiés mee. Die zijn uitste
kend. De met radio uitgeruste vlieg
tuigen moeten landen op de baan, de
radiolozen op een grasstrip. De lunch
wordt aangevoerd van uit Hoeven.
Benzine en alle andere mogelijke ser
vice beschikbaar.
Een voor een weer kiezen de ranke,
vrolijk gekleurde sportkisten het lucht
ruim. Havenmeester Roxs van het
gastvrije Beek blijft, wuivend op het
platform, achter.
VLIEGBASIS GILZE-RIJEN Die
morgen start op Beek ook de eni
ge vrouwelijke deelnemer aan de
rally, de Deense Rosie Möller. Op 't al
lerlaatste moment heeft iemand nog de
positie van Gilze-Rijen op haar auto-
kaart aangegeven. Rosie Möller is vol
goede moed. In de afgelopen dagen
ging het niet best met de navigatie-
met leren vliegkap op
in een open cockpit
Dat kan wel zijn, maar de toestand
wordt toch wel precair. De radars van
Gilze-Rijen, Eindhoven en Kleine
Breugel zoeken rond, maar géén juf
frouw Möller. De opsporings- en red
dingsdienst van de marine wordt ge
waarschuwd. Daar komen de beman
ningen van een Neptune en een heli
kopter in het geweer. Over een half
uur zal de marine in actie komen.
Langzaam verstrijken de minuten.
Vijftienvijftien. Dan zwak
geronk van een vliegtuigmotor, nau
welijks hoorbaar in het geroezemoes
van stemmen. De „toren" ziet plotse
ling een grijs sportvliegtuigje over
het gras hobbelen. Juffrouw Möller
is er weer
Een voor een
strijken
de deelnemers
neer op
het vliegveld.
De „marshalier"
met zijn
twee bats
zorgt er voor
dat de sportkisten
keurig opgelijnd
komen te staan.
ZESTIENHOVEN Zonder radio
vliegen ook de Duitsers Horst
Walterhöfer en Wemer Stütger.
Zij zijn het lac'hnummer van het
Rondvluchtcircus. Met hun prehistori
sche leren vliegkappen op kruipen ze
telkens weer welgemoed in hun oude
open Klemm 35A, een vooroorlogs
vliegtuig, dat in de vijftiger jaren als
huisvlijtproject is opgeknapt door de
vlieger Walterhöfer. Zijn vriend Stüt
ger van het voormalige Afrika-korps
is fabrikant van „garagezeep" en
vliegt mee voor zijn plezier, al ver
raadt zijn navigatiekunst dat hij er
méér voor zijn plezier op uit is ge
weest. Walterhöfer en Stützer zijn aar
dige Duitsers. Stützer heeft een door
dringende, harde stem die aan andere
Duitsers doet denken, maar zijn rond
borstige, gemoedelijke persoonlijkheid
doet dergelijke herinneringen snel ver
vagen. Wanneer men maar wil doet
Stützer het verhaal van het vliegen in
de Klernm^ Het is een ervaring die al
leen de pioniers van voor de oorlog
kennen.
Elke deelnemer kijkt als de Klemm,
nijdig als een Spitfire een landings
strip bespringt en met ouderwets ge
pruttel aan komt taxiën. Nooit ver
trekt de bus met de eerst aangeko
men vliegers naar het hotel vóór de
Klemm binnen is.
HET hele clubje vliegers verdenkt
de twee Duitsers ervan dat zij het
zijn, die het meeste plezier uit
de rondvlucht halen. De rangschikking
schijnt hen in elk geval niet veel te
interesseren.
Tijdens een ontvangst in een Schie-
damse distilleerderij vertrouwt Stüt-
de omstanders toe dat hij nog nooit
zulke goede Schnapps gedronken heeft
als in de laatste dagen. „Maar dit",
zegt Stützer, een glaasje amberkleurige
oude, belegen klare opheffend, "slaat
alles."
De Oostenrijkers Gerster en Boesch
zijn, zonder radio, over de Alpen heen
komen vliegen. Navigatie ,,over het
duimpje". Ze hebben veel schik en
interesseren zicih voor de prijzen die in
de Nederlandse restaurants gevraagd
worden voor kip en jonge haantjes.
De Britten vormen een contingent
apart. Zij zijn vriendelijk op een af
stand, strijden sportief voor een ere
plaats, maar leggen het even spor
tief af tegen de Duitsers die de eer
ste vier plaatsen bezetten. Loveniers, de
Vlaming, spreekt Frans aan de bar
van het Amsterdamse Casa-hotel en
verwijt „de Ollanders" nog geen vijf
minuten later dat ze de Vlamingen
onvoldoende steunen in de taalstrijd.
Gaat er maar aan staan als Neder
lander. Over één ding lieten ze geen
twijfel bestaan. Hun allereerste doel
was in elk geval de Nederlandse deel
nemers te verslaan en daar slaagden
ze in. Ze werden vijfde, achter vier
Duitsers. De winnaar Reyman zegt
niet veel, maar zijn navigator en
woordvoerder betoogt na de prijsuitrei
king dat hij het uitzicht over onze
Heimat „wunderbar" gevonden had
maar dat hij er trots op was dat de
erepalm van de Nederlandse Rond
vlucht opnieuw naar zijh Heimat ging.
A LS in de officiersmess van de basis
de resultaten van het ochtendtra-
ject worden bekendgemaakt blijkt
de PH-RED veel van zijn achterstand
van gisteren te hebben ingelopen.
Als tweede equipe arriveerden we op
de thuisbasis van de Comanche.
„Stollend" zeilden we over de toren-
Stollend, dat betekent op minimum
snelheid, of eigenlijk nog nèt iets lang
zamer waardoor het vliegtuig beurte
lings op de staart en op zijn neus
gaat staan Maar die kleine moeite
een Comanche reageert heel goedig op
overtrekken werd beloond. Op de
seconde af zaten we goed. Ook had
den we onderweg weer van zo'n
grauw fotovel alle molens in de
juiste posities geïdentificeerd. „Deze
middag", zei een tevreden Thüring,
„slaan we onze slag". De Duitsers za
ten nog steeds als een compacte groep
aan de kop. De Belgen stegen op de
ranglijst en juffrouw Möller werd
tot opluchting van haarzelf en alle an
deren uit de strijd genomen. Eén van
de vliegers offerde het genoegen van
het laatste traject op, om de Deense
gaste, die overigens een goed pilote
bleek te zijn met slechts een gebrek
aan een redelijk navigator, naar de
luchthaven Zestienhoven bij Rot
terdam te loodsen.
de spanning van
de wedstrijd afreageren
Mr. W J. Blaisse verklaart tijdens
het afscheidsdiner in het Rijnhot'el in
Rotterdam dat hij de internationale
verbroedering het belangrijkste van de
hele wedstrijd heeft gevonden. Zijn
secretaris W. Kroes, die het leeuwedeel
van de organisatie voor zijn rekening
nam. zucht opgelucht en kikkert
zich op met een grote slok champagne
uit de zilveren bokaal die de triomfe
rende Duitsers onafgebroken gevuld
houden.
DE equipage van de PH-RED kan
ook tevreden zijn. Thüring en
Van de Mortel kwamen Ijun be
lofte van Neercanne na. De PH-RED
Bemanningslid Theo Tigchelaar
van de PH-RED maakte deze foto
van de vluchtvoorbereiding. Op de
vleugel zit navigator Van de Mortel.
De vlieger Thüring buigt zich over
de kastelenfoto's. Hoogeveense po
litiemannen kijken geïnteresseerd toe,
zijn vriendelijk en aardig, maar ge
ven nietszeggende antwoorden als we
informeren waar een of meer van
de kasteeltjes te vinden zijn. Wel la
ten ze merken dat er zeker twee hun
bekend voorkomen.
eindigde op de negende plaats. Het
laatste traject, via Breda, Woensdrecht
Haamstede en Steenbergen naar Rot
terdam bleek nog lastige en in één
geval onoverkomelijke voetangels en
klemmen te bevatten.
Boven de wijde Oosterschelde kreeg
de PH-RED visueel contact met een
van de slechts twee zusjes die de Co-
manche in Nederland heeft. Met haast
verliefde blik zat >,de baas" van de
PH-RED naar de sierlijk-ranke en
rood-wit geschilderde PH-RON van
landgenoot C. L- van der Veén te kij
ken. „Moet je nou eens zien", zei hij,
„wat een juweel van een vliegtuig
niet?", We knikten allemaal instem
mend. „Tóch", zei de heer Thüring,
die het overigens niet na kan laten ook
te lonken naar het grotere zusje van
de Comanche, de tweemotorige Twin-
Comanche, „vind ik blauw met wit
mooier, maar Van der Veen denkt daar
misschien anders over."
DEN HAAG De heer W. Kroes, se
cretaris van de afdeling Motor-
vliegen is helemaal bekomen van
de vermoeienissen van de driedaagse
als hij mij ontvangt in de clubsalon van
de Koninklijke Nederlandse Vereniging
voor Luchtvaart aan het zeldzaam stil
le Jozef Israëlsplein in Den Haag.
„Het is mooi weer geweest" zegt hij.
„Ik heb er maanden werk aan gehad
en als de rally eenmaal draait zijn
er duizend en een dingen om aan te
denken- Maar ik heb er weer van ge
noten. Net zo goed als jullie deelne
mers."
De heer Kroes vindt het sportvlie-
gen helemaal niet overdreven duur Het
ligt er maar aan hoe je het bekijkt
zegt hij. „Ik stel me voor dat er heel
wat hobby's zijn die per jaar zo'n
zes tot zevenhonderd gulden kosten. Als
je een dergelijk bedrag over hebt voor
een liefhebberij dan kan dat de sport-
vliegerij worden, want meer hoeft het
echt niet te kosten."
Wel even moeilijk is voor velen de
aanloop: de opleiding voor het vlieg
bewijs-A. Die kost alles bij elkaar
zo'n tweeduizend gulden. Dat sport-
vliegen in Nederland duurder is dan in
een aantal andere Europese landen
komt omdat de overheid er financieel
geen medewerking aan geeft. In Frank
rijk subsidieert de regering de sport-
vliegopleiding voor jonge mensen, de
benzine is belastingvrij. Bij aankoop
van een in Frankrijk gebouwd vlieg
tuig krijgt een club veertig procent
reductie, een particulier vijftien pro
cent- Ook in Duitsland, Zweden en De
nemarken om nog een paar voor
beelden te noemen is de benzine
belastingvrij. In Nederland niet- De
KNVvL heeft de verschillende minis
ters al herhaaldelijk om vrijstelling van
accijns gevraagd. Het eaiige antwoord
dat een minister eens gegeven heeft is:
„Wees blij dat ik geen uitstel geef
op het verzoek, want nu blijft er in
theorie een mogelijkheid op een ja."
In Nederland zijn momenteel rond
de Vijfhonderd houders van een spórt-
brevet. Verreweg de meesten vliegen
in clubtoestellen. „Zelf een Vliegtuig
kopen is voor iedereen weggegooid
geld" zegt de heer Kroes met nadruk,
„tenzij je er zakelijk profijt van kunt
trekken."
Om het brevet te kunnen behouden
moet de sportvlieger minstens tien
vlieguren per jaar maken. Het gemid
delde aantal urén per jaar ligt op het
ogenblik op dertig. „Dat lijkt weinig,
maar dat is het heus niet! Zo'n uur
vliegen komt dan op zestig gulden als
je een Piper Cup neemt. Daar kun je
met twee man in. dus betaal je ieder
de helft. Dat is dertig gulden per uur.
Voor zes a zevenhonderd gulden per
jaar kun je voldoende oefenen en
deelnemen aan alle clubwedstrijdèn.
Dat is toch niet zoveel? Moet je eens
aan een foto. of filmamateur vragen
wat di<? kwijt is per jaar, orn nog
maar niet te spreken over het autootje
voor zondags, dat tegenweerdig bijna
iedereen er op na kan houden."
Een grote handicap voor de Neder
landse sportvliegerij is het geringe
aantal vliegvelden in Nederland en
daarmee verbandhoudend het kleine
aantal clubs. Er zijn er maar negen
waarvan er een de Westbrabantse
Aeroclub op non-actief is. De snelle
opkomst van Hoeven leidt wellicht tot
een reactivering van de Westbrabant
se club zodat Brabantse sportvliegers
niet meer per se naai- Rotterdam hóe
ven om hun geliefde sport te beoefe
nen.