talië is chaos Internationale verbroedering op 1000 voet boven Nederland Logboek van een Rubirosa tierf even snel als hij leefde Tenslotte 1 êÊSÈÊBÊÈÊ Misser Groeten Welkom Start Briefing Straf Deense Ingelopen Vliegers Negende Niet duur? 14 17 DAGBLAD DE STEM VAN ZATERDAG 31 JULI 1965 17 dabele ketels van de air-con- frisse lucht in de hutten en Als je buiten het dek komt hitte gelijk als een lome er je huid, maar binnen zoek later toch weer naar je trui. zeker van de zon", is de uit- e slagzin van P O en om eofte waar te maken, jaagt de- ij een meute van elf passa pen over de wereldzeeën. Voor per kilometer zullen deze drij- ileizen volgend jaar naar schaf». 500 passagiers naar Australië w-Zeeland brengen en onder len ook honderden Nederlan- die Vlissingen als springplank istralië gebruiken. n de raspaarden uit de P O- ie Orcades, een witte oase in rwoestijn. Met de vlooiende de rots van Gibraltar hebben tein Brittain en zijn staf op een agmorgen nagewuifd, totdat p met de horizon van de Mid- Zee was samengesmolten, ien is het heimwee naar dit wie kantieoord blijven knagen tot op i?an vandaag. Koortsachtig zul- dan ook blijven zoeken naar s om de Orcades opnieuw te En dat er en dat is het lyke in dat kalender- 5 doden op de openbare ïelen. n in Italië 26 doden per dag verkeer. Elke anderhalve mi- urt er een auto-ongeluk waar- gewond raken. Italië staat van otoriseerde" landen van West. >ven aan de lijst van verkeers- n. En dit verhaal is nog veel ils men dan kennis neemt van ide geval. Dezer dagen werd in automobilist met een schroe- doodgestoken. omdat hij een itomobilist geen voorrang had Drift en ongeduld op de weg fatale „gelijkhebberij" maken erkeer in de steden een ware ie zelf geen automobilist is, leven in een stad als Rome noeilijker Je hebt ook daar de maar die zijn in verrewèg gevallen zo vreemd aange- b.v. precies achter een scherpe dat geen automobilist er zelfs vermoeden van kan hebben dat Elke dag vallen er slacht- zebrapaden. Kortgeleden nog er met baby in kinderwagen, slag dood. einen zijn onder elkaar vaak onbeschoft, tegenover buiten- arentegen nooit. De eer van het it geval de eer van de straat 3ggehouden tot elke prijs. Het alleen van de buitenlandse de zaken goed aflopen. •iden: na de scheiding moest 200 miljoen op zijn bankreka- ►rten! trouwde Porfirio voor de viji- Deze keer viel zijn keuze op irige Frangaise, Odile Rodin, van een arts en kleindochter >rofessor van de medischè ta an Lyon Odile Rodih was ljardairs- en zelfs geen nj11 ichter. Porfirio's vrienden dat hij vaarwel zou zeg8en ■Toegere leven. o Rubirosa was intussen ec"' genoeg geworden om te küfl1^ „doorspelen". Zijn leven f0 orheen, één feest blijveöi dictator Trujillo door nslag zijn leven verloor. Ye firio voorgoed zijn diplömate -nacht van 4 op 5 juli, van z°f}- maandag, vierde hij met zlJ een polo-overwinning. )dile, had om uur 's morgen ran de viering. Zij ging is. Porfirio bleef doorviere leven niet één feest?! WaS h J aarde om te genieten, zon r king?! Toen iedereen naai s gegaan, wilde hij nog nafv~ chter het stuur van zijn ng® rrari", door het Bois de *n kléin, interessant stukje va ?estrèktë Speelterrein, de w botsing met een daarna met een dikke boo van zijn 70.000 francs durè p schroot en aan zijn tumu armzalig lege leven een ramp- jnde. L RGENS BOVEN DE VELUWE - De vier mannen in de cockpit van de Piper Comanche grijpen beurtelings naar een verkreukeld vel glanspapier waarop luchtfoto's in grof raster van zes kasteeltjes staan afgedrukt. Van het papier vandaan flitsen telkens de ogen naar een half achter het groen verscholen landhuis, in het snel onder het vliegtuig wegglij dende landschap. Hef lijkt veel op hef kasteeltje op een van de foto's. „Is het dat nou, of niet?" vraagt de vlieger wat on geduldig, want een Comanche vliegt snel en de verleiding de kist op zijn kant te gooien in een steile bocht om het landhuis eens van alle kanten te bekijken, moet met kracht onderdrukt worden. Cirkelen en zelfs S-bochfen draaien kost, bij ontdek- T\E moeilijkheid met die kasteeltjes is dat z|j fungeren als keerpunten ■'iii dit traject van de Nederlandse Rondvlucht 1965. een rally voor sport vliegers. In de laatste seconden voor de start vanaf de nieuwe vliegtuig strip bij Hoogeveen heeft de wedstrijd leiding de vliegopdracht voor die zon nige middag uitgereikt: een navigatie- vlucht naar de Zuidlimburgse lucht haven Beek. De te vliegen koersen staan in de instructies maar niet de punten waarboven van koers veran derd moet worden. Die moet je zelf zien te vinden aan de hand van de grof gerasterde foto's die het mag vooral niet gemakkelijk worden niet eens vanuit de aanvliegrichting der deelnemers zijn genomen maar wel in een jaargetijde waarin bomen en struiken nog kaal waren. Dat wedstrijdoominissaris mr. J. C. Lankhof in de loop van die dag opmerkt dat het gemakkelijk genoeg is en dat je, goed koers vliegend, vanzelf boven de kasteeltjes komt, mag een waarheid als een koe lijken, waarmee doorgewinterde keien in het navigatievak en de grondverkenning instemmend knikken; maar als de zoekerij begonnen is, wordt er anders gepiept en blijkt mr- Lankhof een cy nisch grapje te hebben gemaakt. De moeilijkheid is namelijk dat er in dit deel van Nederland veel te veel kas teeltjes zyn die veel te veel op elk aar lijken. king door de jury, bergen strafpunten. Zóveel, dat alle goede resultaten van het vliegtraject er door kunnen worden wegge vaagd. Iemand moet nu snel een knoop doorhakken. Het is de navigator die deze verantwoording op zich neemt. Hij kijkt nog eens op de foto, knijpt de ogen samen als hij naar het kasteeltje beneden kijkt en overstemt dan zijn twijfel met een luid „Ja. Hebben!" ledereen zucht opgelucht, de vlieger draait op zijn nieuwe koers en de navigator kijkt nog eens achterom naar het landhuis. Maar dat is intussen helemaal in hef geboomte weggedoken. Zijn beslissing goed of niet is onherroepelijk geworden. HET vierde kasteeltje mist de Piper Comanche PH-RED. Er wordt ge rekend en gecontroleerd. De koers is juist. Van tweeën één dus. Of we zijn er overheen gevlogen zonder het gezien te hebben óf het derde kasteel tje het twijfelgeval van daarjuist Is niet het goede geweest. Dit laatste lijkt het meest aannemelijk als je in aanmerking neemt dat twee beman ningsleden van de Comanche ge zagvoerder J Thüring en navigator A. van de Mortel ieder over een paar 6cherpe vliegersogen beschikken, ge treind tijdens vele honderden vlieg uren in straaljagers. Terugkeren kan niet want afgezien van het grote aantal strafpunten dat je daarmee kunt oplopen, wordt er ook nog verondersteld dat je de vliegop dracht in een bepaalde tijd uitvoert en de aankomsttijd op Beek is op de se conde af gefixeerd. Doorvliegen dus. Navigator Van de Mortel, in het dagelijks leven majoor vlieger bij de luchtmacht en chef-vlieg- dienst van de vliegbasis Gilze-Rijen manipuleert met kaart en rekenlini- aal en geeft een paar koersen waar mee we twee vliegen in een klap hopen te slaan: de ontdekking van het zesde en laatste kasteel en de aankomst boven de Beekse verkeerstoren op de seconde af op tijd. vlogen de deelnemers naar Hilversum, thuisbasis van de Goolse en Amster damse aeroclub. ,,Om er alvast in te komen'' moest de vlucht in een be paalde tijd worden afgelegd, moest men volgens een vastgestelde koers het veld aanvliegen en er precies op tijd overheen scheren. Tenslotte moesten de vliegers een doellanding maken; de grond raken tussen twee op het veld uitgelegde lijnen. Hoewel de presta ties niet meetelden voor het rallyklas sement werden de resultaten onderling ai druk besproken tijdens het openings- diner in Amsterdams riante havenres taurant. De pimpelpaarse pet werd uitgereikt aan de vlieger die de beste resultaten had gehaald, de Limburger J. Huynen. Nederlands top-evenement voor de sportvliegers was begonnen.. S-bochten draaien. De Comanche gaat op zijn kant om zekerheid te verschaffen. Ten overvloede natuur lijk en ook ten koste van veel kost bare punten zoals later blijkt. Toch nog redelijk op tijd we zijn twintig seconden achter raast de Comanche op topsnelheid over de Beekse toren. Even nog wat spanning voor de doellanding tussen de witte lijnen, dwars over de hoofdstartbaan getrokken. Het is een klusje dat al leen de vlieger maar kan doen. In een lange glijvlucht, als was het een DC-8, nadert de Comanche het landingsdoel. Gas terug, weer wat er bij, nog eens terug. Te vroeg. Een dot gas op het laatste nippertje en dan raken de ban den grommend de baan. Precies nog tussen de lijnen. Dat onderdeel is in elk geval tenvolle gesüaagd. DIEZELFDE morgen waren de 35 deelnemende vliegtuigen gestart van 't vliegveld Hilversum. Eén voor één kozen de Comanehes Jodels Cherokees, Super Cups. Cessna's Tripa- cers, Bölkows en andere sport- en za- keiwliegtuigen. bestuurd en bemand door Nederlanders, Duitsers. Oostenrij kers. Belgen. Denen en Britten het stralend blauwe luchtruim om de eer ste opdracht van deze rally, een line- aalrechte koersvlucht over het weini» visuele aanknopingspunten biedende iJsselmeer uit te voeren. Het eerste doel was Hoogeveen waar een trots gemeentebestuur met graagte de gloed- geTteïd. vhegtuigst»P beschikbaar had Eigenljjk was de Nederlandse Rond vlucht 196o de dag tevoren begonnen met een stervlucht naar Hilversum Van vrijwel alle Nederlandse vliegvel den en een flink aantal buitenlandse Qeneden ligt Nijmegen te baden in de zon. De Waal lijkt verstopt door rivierschepen die wachten om door de sluis te gaan. Gestadig ronkt de 280 pk-sterke motor van de Co- manche. De geringe hoogte waarop we vliegen maakt het wat tikkerig. Ideaal weer voor zweefvliegers. In de cockpit van de PH-RED is door het missen van het kasteel de stem ming wat minder optimistisch ge worden. Niet gedrukt want daarvoor is het weer te mooi en doet de Co- manche het te goed. Maar we zijn wat achter op het tijdschema en alle vier vragen we ons af waar de fout gemaakt iverd. De marine zorgt voor een opkikkertje. Een zwarte stip bo ven de horizon wordt snel groter totdat we het silhouet van een don- kerblauwe Neptune herkennen. De lange-afstandsivachter komt vlak langs. We zullen hem even toewui venzegt de heer Thüring, de stuur- knuppel heen en weer bewegend waardoor de Comanche met de vleugels wappert". Vrijwel onmid dellijk daarna schommelt de marine kolos om zijn lengte-as. Dit simpele vriendelijke gebaar, hoog in de lucht boven de Bomme- lerwaard, verhoogt de stemming en het optimisme keert terug. De vlie ger doet er wat gas bij en drie paar ogen bestrijken voortdurend de grond om het laatste kasteel voor Beek op te pikken. Vlak bij Roermond klinkt door de cockpit plotseling de kreet „Hébben!" Boven een toefje bomen uit, steekt een heel karakteristiek spits torentje met een knobbelige verdikking aan de top. Precies zo'n torentje als een van de kastelen op het 'fotovel hééft. Dat móet het zijn. Eén moment vergeten we de straf die ons boven het hoofd hangt als we LUCHTHAVEN BEEK Havenmees ter Dio Roxs, oud-luchtmacht vlieger. begroet zijn twee vrien den uit ..betere tijden" met de onder luchtvaartvliegers gebruikelijke „scheld partij". 'n Reeks pittige, niet voor burgermans oren bestemde zimnen en wat schou derkloppen vormen het welkomstcere- monieel dat de bruin gebrande haven meester voor old-timers van de lucht macht beschikbaar heeft. Dat valt meteen in goede aarde en wekt de dorst. Achter forse potten Limburgs bier slaan we, gezeten op het wijdse luchthaven terras de activiteiten van de zwoegende wedstrijdleiders gade- Vrijwel elke minuut arriveert er een deelnemer. De Comanehes liggen, van wege hun snelheid voorop in de aan komst- en vertrekschema's. Dat bete kent dat op het moment dat wij het terras oplopen en wedstrijdleider W. Kroes voor de achtste keer het ver hitte hoofd met zijn zakdoek af droogt, de jury het grootste deel van zijn taak nog vóór zich heeft. Denkend aan de geraffineerde „gein tjes'- die Kroes maanden geleden al in het traject heeft verborgen, bekijkt de allengs groter wordende groep deelne mers niet zonder leedvermaak en lui achteoverliggend in de zon, naar het gezwoeg aan de jury taf el. Autobussen komen voorrijden om vliegers en be manningsleden naar het hotel in Val kenburg te brengen. Aan de bar van de Gilze-Rijense officiersmess werkt de Belg Love- niers (links) ernstig aan de voorbe reiding van het laatste traject. Hij heeft gezworen alle „Ollanders" ach ter zich te laten. Mot'orvliegen van de Koninklijke Ne derlandse Vereniging voor Luchtvaart en zelf deelnemer, aankondigt dat de wedstrijdleiding de resultaten van die dag bekend zal maken. De spanning stijgt. De Duitsers liggen weer aan kop. evenals die middag in Hooge veen. Harr Ludwig Zobel, winnaar van verleden jaar lijkt een ernstige po ging te doen zijn titel te prolongeren. De (enige) Belgische equipe van vlie ger Loveniers is hard op weg ojn waar te maken wat de avond tevoren is aan gekondigd ten overstaan van een scep tisch vliegerspubliek: eindigen vóór de beste Nederlander. De bemanning van de PH-RED buigt het hoofd wegéns de overtreding bij Roermond. De S-bocht is opgemerkt door de jury en de straf komt onafwendbaar: een negatief aan tal punten.. Een goed maal echter kan veel leed doen vergeten en nog voor het volgende gerecht wordt aangevoerd, zegt de heer Thüring zelfverzekerd: „Morgen komt er weer een dag. We eindigen bij de eerste tien, misschien wel bij de eerste vijf". IN het Chateau Neercanne bij Maas tricht, zitten de deelnemers van de Nederlandse Rondvlucht aan 'n stevig en voortreffelijk avondmaal- De sherry, geschonken door de gujle Lim burgse ..gouverneur" dr. Ch. j. M. A. van Rooy tijdens een ontvangst in het provinciehuis in Maastricht, heeft de honger aangewakkerd. Toch laat ieder het eten voor wat het is, als mr. W. J. Blaisse. voorzitter van de afdeling Reportage: WIM KOCK Donderdag kwam ze in plaats van op het vliegveld Hilversum op Schiphol binnenvallen, waardoor een paar lijn- vliegtuigen, ten koste van honderden liters benzine moesten uitwijken voor het kleine radioloze vliegtuigje van de Deense. Schiphol schijnt dat goed opgenomen te hebben. Ook de Belgi sche luchtmacht was zo soepel geen internationale verwikkelingen te ver-' oorzaken toen juffrouw Möller de Bel gische Starfighterbasis Kleine Breu- gel aanzag voor de luchthaven Beek en er haar vliegtuigje tussen de superso nische krachtpatsers neerprikte. ,,Ik kreeg koffie en de luitenant was heel beleefd", zei juffrouw Möller 's avonds tijdens het diner. Dat is allemaal pech geweest denkt de Deense als ze Beek achter zich laat. Vandaag zal het beter gaan.. y^lle deelnemers zijn al binnen op Gilze-Rijen als op de verkeers toren de telefoon rinkelt. De basis Eindhoven, waar die zaterdag toe vallig een oefening gehouden wordt, is aan de lijn. „Er dartelt een vlieg tuigje rond in ons vlieggebied, waar door onze Thunder streaks uit de buurt moeten blijven", meldt Eind hoven. „Het zal er wel eeiv zijn van de club die vandaag bij jullie te gast is. Kan er voor gezorgd worden dat dit vliegtuigje verdwijnt?". Dat kan, maar niet zo gemakkelijk want juf frouw Möller heeft geen radio. Een deelnemer die wel radio heeft gaat op Eindhoven af. De radar van de basis loodst hem naar het Deense vliegtuig. De man gaat naast de Deen se vliegen en gebaart haar te volgen. Dat doet ze, maar niet lang. Opeens is ze weer weg. Op de vliegbasis groeit de onge rustheid. „Haar benzine moet nu bijna op zijn", zegt iemand. „De an dere keren heeft ze steeds opgebeld", zegt een ander. Die opmerking vraagt om een tegenopmerking want „Je valt in dit dichtbevolkte land, met zulk mooi weer, zo maar niet uit de lucht zonder dat iemand het merkt". VLIEGEN zonder radio is (nog) niet gevaarlijk. Er zijn veiligheidsvoor schriften die de radioloze plezier vlieger voldoende speelruimte geven. Toch groeit de groep van vliegers die 't onverantwoord achten zonder radio te vliegen. Nog sneller groeit de groep die de hoge kosten ten spijt een radioset aanschaft. Zeker de zaken- vïiegers doen dat. Juffrouw Möller is dat moet met nadruk gezegd worden een redelijk goede pilote, maar aan de navigatie schortte het nogal. Navigator Frode Westrupp gaf later trouwens ruiterlijk toe dat hij het was die faalde. ZATERDAGSMORGENS als de laatste dag van de rondvlucht is aangebroken, wordt de navigator van de PH-RED plotseling een belang rijk man. De avond tevoren heeft de wedstrijd leiding besloten niet het Westbrabant se Hoeven aan te doen, maar uit te wijken naar de vliegbasis Gilze-Rijen. Dit betekent dat majoor Van de Mor tel, die daar als chef-vliegdienst zijn dagen pleegt te slijten, de hele club moet briefen'', In drie talen deelt hij de vliegconditiés mee. Die zijn uitste kend. De met radio uitgeruste vlieg tuigen moeten landen op de baan, de radiolozen op een grasstrip. De lunch wordt aangevoerd van uit Hoeven. Benzine en alle andere mogelijke ser vice beschikbaar. Een voor een weer kiezen de ranke, vrolijk gekleurde sportkisten het lucht ruim. Havenmeester Roxs van het gastvrije Beek blijft, wuivend op het platform, achter. VLIEGBASIS GILZE-RIJEN Die morgen start op Beek ook de eni ge vrouwelijke deelnemer aan de rally, de Deense Rosie Möller. Op 't al lerlaatste moment heeft iemand nog de positie van Gilze-Rijen op haar auto- kaart aangegeven. Rosie Möller is vol goede moed. In de afgelopen dagen ging het niet best met de navigatie- met leren vliegkap op in een open cockpit Dat kan wel zijn, maar de toestand wordt toch wel precair. De radars van Gilze-Rijen, Eindhoven en Kleine Breugel zoeken rond, maar géén juf frouw Möller. De opsporings- en red dingsdienst van de marine wordt ge waarschuwd. Daar komen de beman ningen van een Neptune en een heli kopter in het geweer. Over een half uur zal de marine in actie komen. Langzaam verstrijken de minuten. Vijftienvijftien. Dan zwak geronk van een vliegtuigmotor, nau welijks hoorbaar in het geroezemoes van stemmen. De „toren" ziet plotse ling een grijs sportvliegtuigje over het gras hobbelen. Juffrouw Möller is er weer Een voor een strijken de deelnemers neer op het vliegveld. De „marshalier" met zijn twee bats zorgt er voor dat de sportkisten keurig opgelijnd komen te staan. ZESTIENHOVEN Zonder radio vliegen ook de Duitsers Horst Walterhöfer en Wemer Stütger. Zij zijn het lac'hnummer van het Rondvluchtcircus. Met hun prehistori sche leren vliegkappen op kruipen ze telkens weer welgemoed in hun oude open Klemm 35A, een vooroorlogs vliegtuig, dat in de vijftiger jaren als huisvlijtproject is opgeknapt door de vlieger Walterhöfer. Zijn vriend Stüt ger van het voormalige Afrika-korps is fabrikant van „garagezeep" en vliegt mee voor zijn plezier, al ver raadt zijn navigatiekunst dat hij er méér voor zijn plezier op uit is ge weest. Walterhöfer en Stützer zijn aar dige Duitsers. Stützer heeft een door dringende, harde stem die aan andere Duitsers doet denken, maar zijn rond borstige, gemoedelijke persoonlijkheid doet dergelijke herinneringen snel ver vagen. Wanneer men maar wil doet Stützer het verhaal van het vliegen in de Klernm^ Het is een ervaring die al leen de pioniers van voor de oorlog kennen. Elke deelnemer kijkt als de Klemm, nijdig als een Spitfire een landings strip bespringt en met ouderwets ge pruttel aan komt taxiën. Nooit ver trekt de bus met de eerst aangeko men vliegers naar het hotel vóór de Klemm binnen is. HET hele clubje vliegers verdenkt de twee Duitsers ervan dat zij het zijn, die het meeste plezier uit de rondvlucht halen. De rangschikking schijnt hen in elk geval niet veel te interesseren. Tijdens een ontvangst in een Schie- damse distilleerderij vertrouwt Stüt- de omstanders toe dat hij nog nooit zulke goede Schnapps gedronken heeft als in de laatste dagen. „Maar dit", zegt Stützer, een glaasje amberkleurige oude, belegen klare opheffend, "slaat alles." De Oostenrijkers Gerster en Boesch zijn, zonder radio, over de Alpen heen komen vliegen. Navigatie ,,over het duimpje". Ze hebben veel schik en interesseren zicih voor de prijzen die in de Nederlandse restaurants gevraagd worden voor kip en jonge haantjes. De Britten vormen een contingent apart. Zij zijn vriendelijk op een af stand, strijden sportief voor een ere plaats, maar leggen het even spor tief af tegen de Duitsers die de eer ste vier plaatsen bezetten. Loveniers, de Vlaming, spreekt Frans aan de bar van het Amsterdamse Casa-hotel en verwijt „de Ollanders" nog geen vijf minuten later dat ze de Vlamingen onvoldoende steunen in de taalstrijd. Gaat er maar aan staan als Neder lander. Over één ding lieten ze geen twijfel bestaan. Hun allereerste doel was in elk geval de Nederlandse deel nemers te verslaan en daar slaagden ze in. Ze werden vijfde, achter vier Duitsers. De winnaar Reyman zegt niet veel, maar zijn navigator en woordvoerder betoogt na de prijsuitrei king dat hij het uitzicht over onze Heimat „wunderbar" gevonden had maar dat hij er trots op was dat de erepalm van de Nederlandse Rond vlucht opnieuw naar zijh Heimat ging. A LS in de officiersmess van de basis de resultaten van het ochtendtra- ject worden bekendgemaakt blijkt de PH-RED veel van zijn achterstand van gisteren te hebben ingelopen. Als tweede equipe arriveerden we op de thuisbasis van de Comanche. „Stollend" zeilden we over de toren- Stollend, dat betekent op minimum snelheid, of eigenlijk nog nèt iets lang zamer waardoor het vliegtuig beurte lings op de staart en op zijn neus gaat staan Maar die kleine moeite een Comanche reageert heel goedig op overtrekken werd beloond. Op de seconde af zaten we goed. Ook had den we onderweg weer van zo'n grauw fotovel alle molens in de juiste posities geïdentificeerd. „Deze middag", zei een tevreden Thüring, „slaan we onze slag". De Duitsers za ten nog steeds als een compacte groep aan de kop. De Belgen stegen op de ranglijst en juffrouw Möller werd tot opluchting van haarzelf en alle an deren uit de strijd genomen. Eén van de vliegers offerde het genoegen van het laatste traject op, om de Deense gaste, die overigens een goed pilote bleek te zijn met slechts een gebrek aan een redelijk navigator, naar de luchthaven Zestienhoven bij Rot terdam te loodsen. de spanning van de wedstrijd afreageren Mr. W J. Blaisse verklaart tijdens het afscheidsdiner in het Rijnhot'el in Rotterdam dat hij de internationale verbroedering het belangrijkste van de hele wedstrijd heeft gevonden. Zijn secretaris W. Kroes, die het leeuwedeel van de organisatie voor zijn rekening nam. zucht opgelucht en kikkert zich op met een grote slok champagne uit de zilveren bokaal die de triomfe rende Duitsers onafgebroken gevuld houden. DE equipage van de PH-RED kan ook tevreden zijn. Thüring en Van de Mortel kwamen Ijun be lofte van Neercanne na. De PH-RED Bemanningslid Theo Tigchelaar van de PH-RED maakte deze foto van de vluchtvoorbereiding. Op de vleugel zit navigator Van de Mortel. De vlieger Thüring buigt zich over de kastelenfoto's. Hoogeveense po litiemannen kijken geïnteresseerd toe, zijn vriendelijk en aardig, maar ge ven nietszeggende antwoorden als we informeren waar een of meer van de kasteeltjes te vinden zijn. Wel la ten ze merken dat er zeker twee hun bekend voorkomen. eindigde op de negende plaats. Het laatste traject, via Breda, Woensdrecht Haamstede en Steenbergen naar Rot terdam bleek nog lastige en in één geval onoverkomelijke voetangels en klemmen te bevatten. Boven de wijde Oosterschelde kreeg de PH-RED visueel contact met een van de slechts twee zusjes die de Co- manche in Nederland heeft. Met haast verliefde blik zat >,de baas" van de PH-RED naar de sierlijk-ranke en rood-wit geschilderde PH-RON van landgenoot C. L- van der Veén te kij ken. „Moet je nou eens zien", zei hij, „wat een juweel van een vliegtuig niet?", We knikten allemaal instem mend. „Tóch", zei de heer Thüring, die het overigens niet na kan laten ook te lonken naar het grotere zusje van de Comanche, de tweemotorige Twin- Comanche, „vind ik blauw met wit mooier, maar Van der Veen denkt daar misschien anders over." DEN HAAG De heer W. Kroes, se cretaris van de afdeling Motor- vliegen is helemaal bekomen van de vermoeienissen van de driedaagse als hij mij ontvangt in de clubsalon van de Koninklijke Nederlandse Vereniging voor Luchtvaart aan het zeldzaam stil le Jozef Israëlsplein in Den Haag. „Het is mooi weer geweest" zegt hij. „Ik heb er maanden werk aan gehad en als de rally eenmaal draait zijn er duizend en een dingen om aan te denken- Maar ik heb er weer van ge noten. Net zo goed als jullie deelne mers." De heer Kroes vindt het sportvlie- gen helemaal niet overdreven duur Het ligt er maar aan hoe je het bekijkt zegt hij. „Ik stel me voor dat er heel wat hobby's zijn die per jaar zo'n zes tot zevenhonderd gulden kosten. Als je een dergelijk bedrag over hebt voor een liefhebberij dan kan dat de sport- vliegerij worden, want meer hoeft het echt niet te kosten." Wel even moeilijk is voor velen de aanloop: de opleiding voor het vlieg bewijs-A. Die kost alles bij elkaar zo'n tweeduizend gulden. Dat sport- vliegen in Nederland duurder is dan in een aantal andere Europese landen komt omdat de overheid er financieel geen medewerking aan geeft. In Frank rijk subsidieert de regering de sport- vliegopleiding voor jonge mensen, de benzine is belastingvrij. Bij aankoop van een in Frankrijk gebouwd vlieg tuig krijgt een club veertig procent reductie, een particulier vijftien pro cent- Ook in Duitsland, Zweden en De nemarken om nog een paar voor beelden te noemen is de benzine belastingvrij. In Nederland niet- De KNVvL heeft de verschillende minis ters al herhaaldelijk om vrijstelling van accijns gevraagd. Het eaiige antwoord dat een minister eens gegeven heeft is: „Wees blij dat ik geen uitstel geef op het verzoek, want nu blijft er in theorie een mogelijkheid op een ja." In Nederland zijn momenteel rond de Vijfhonderd houders van een spórt- brevet. Verreweg de meesten vliegen in clubtoestellen. „Zelf een Vliegtuig kopen is voor iedereen weggegooid geld" zegt de heer Kroes met nadruk, „tenzij je er zakelijk profijt van kunt trekken." Om het brevet te kunnen behouden moet de sportvlieger minstens tien vlieguren per jaar maken. Het gemid delde aantal urén per jaar ligt op het ogenblik op dertig. „Dat lijkt weinig, maar dat is het heus niet! Zo'n uur vliegen komt dan op zestig gulden als je een Piper Cup neemt. Daar kun je met twee man in. dus betaal je ieder de helft. Dat is dertig gulden per uur. Voor zes a zevenhonderd gulden per jaar kun je voldoende oefenen en deelnemen aan alle clubwedstrijdèn. Dat is toch niet zoveel? Moet je eens aan een foto. of filmamateur vragen wat di<? kwijt is per jaar, orn nog maar niet te spreken over het autootje voor zondags, dat tegenweerdig bijna iedereen er op na kan houden." Een grote handicap voor de Neder landse sportvliegerij is het geringe aantal vliegvelden in Nederland en daarmee verbandhoudend het kleine aantal clubs. Er zijn er maar negen waarvan er een de Westbrabantse Aeroclub op non-actief is. De snelle opkomst van Hoeven leidt wellicht tot een reactivering van de Westbrabant se club zodat Brabantse sportvliegers niet meer per se naai- Rotterdam hóe ven om hun geliefde sport te beoefe nen.

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1965 | | pagina 9