De Athos na vijftien eeuwen (III)
GROTE AFKEER VAN ELK
OECUMENISCH STREVEN
Régie
de ni<
Medezeggenschap
in onderneming
Luchtvervoer staat
voor een revolutie
SCHOON
BEHOUD
Antichrist
Laatste kans
D.A.F. KOMT
MET NIEUW
MODEL
wees
ËreÊé
neem
n
echte
borrel
Balans van een discussie
Toch bestaat
zomer nog
vaderlandse
B B-uitrusting
verplicht voor
Westduitsers
Supersonische
toestellen na
'69 in gebruik
Nieuwe zeehaven
bij Delfzijl
OUDE GENEVER
JONGE JENEVER
BRANDEWIJN
UI De chr
Caravelle opgc
6
DAGBLAD DE STEM VAN VRIJDAG 30 JULI 1965
6
(Door p. Sergius van Neerijnen,
kapucijn)
Eind 1963 werd op de Athos met
grote plechtigheid het duizendjarig
bestaan gevierd van de grote La-
vra. De centrale figuur van deze
plechtigheden was de patriarch
van Konstantinopel, Athenagoras 1.
We mogen gerust zeggen, dat deze
leider geen gelegenheid heeft laten
voorbijgaan zonder te wijzen op de
noodzaak van een toenadering tus
sen de kerkelijk van elkaar ge
scheiden christenen. Ook bij het
Lavra-jubileum sprak hij erover en
noemde hij het een taak van de
Athos hiertoe zijn bijdrage te leve
ren.
Dat hU hiermee tegen een sterke stro
ming binnen de Griekse kerk moest op
tornen is voldoende bekend. De recente
berichten over de uitlating van de aarts
bisschop van Athene, mgr. Chrysostomos,
dat h(j by zijn leven geen toenadering tot
Rome zou dulden, spreken te dezen een
duidelijke taal.
Maar komt de tegenstand alleen maar
van enkele vooraanstaande prelaten? Hoe
staat het bolwerk van de orthodoxie,
dat de Athos genoemd wordt, tegenover
de zienswijze en de strevingen van pa
triarch Athenagoras?
Krachtens de constitutie van 1926 is de
oecumenische patriarch de enige gees
telijke autoriteit, die op de Heilige Berg
erkend mag wordep, In liturgie en officie
mag geen andere naam vermeld worden
dan de zijne. Maar wanneer we met Athos-
monniken in contact komen, valt
het ons telkens op, dat de naam van
Athenagoras er geen aangename klank
heeft. En tijdens de diensten kunnen we
constateren, dat deze naam heel dikwijls
vermeden wordt. We vragen ons dan on
willekeurig af, wat het gezag van de pa
triarch op de Athos werkelijk te beteke
nen heeft, zoals we ons ook meermalen
afvragen, wat in feite het gezag is van
de constitutie van 1926.
We hebben al opgemerkt, dat met deze
constitutie de hand werd gelicht in ver
band met de intellectuele opleiding der
monniken. En het is ook bekend, dat
er in strijd met de constitutie, die
iedere vorm van vereniging verbiedt
een broederschap ontstond, die der „zi-
loten'^ waarbij honderden Athos-monni-
ken zich hebben aangesloten Deze zi-
loten toonden zich o.a. felle 'tegenstan
ders van de nieuwe Gregoriaanse kalen
der die in 1924 voor Konstantinopel, Grie
kenland en Cyprus werd ingevoerd. Het
grootste gedeelte van de monniken be
schouwt de aanvaarding van deze kalen
der als anti-canoniek en onwettig, daar
volgens hen een dergelijke verandering
alleen maar door een algemeen concilie
kan worden goedgekeurd.
Het klooster, van Vatopediou, dat
steeds doorging voor het meest moderne
en tot vernieuwing geneigde onder de
grote Athoskloosters, is het enige dat de
Gregoriaanse kalender heeft aangenomen.
Vele fanatieke aanhangers van de oude
stijl erkennen de patriarch van Konstan
tinopel niet meer, omdat zij in hem een
afvallige zien. Het argument, dat zij bij
voorkeur hanteren en dat in bepaalde
Griekse kringen nog wel indruk maakt,
stelt dat deze nieuwigheid is uitgegaan
van de grote „ketter en antichrist", de
paus van Rome. De nieuwe kalender
is de „pauskalender" en door de aan
vaarding ervan heeft de patriarch ver
raad gepleegd aan de orthodoxie.
Heel tekenend, hoewel exceptioneel,
was de houding van een zeer bekende
monnik van de grote Lavva, Avvakoum.
Na jaren lang als kluizenaar te heb
ben geleefd, was hij weer teruggekeerd
naar zyn klooster, waar hij zich met
grote ijver wijdde aan de meest zware
en onaanzienlijke werkzaamheden ten
dienste van de gemeenschap. Door zijn
grote kennis van bijbel- en vaderteksten
maakte hij indruk op vele bezoekers.
Een van hen, Er hart Kaestner beschryft
hem als een soort Franciscus van As-
sisi, die door zijn uitzonderlijke levens
wijze» protest aantekent tegen de inge
burgerde gewoonten in zijn omgeving.
Tot;, deze gewoonten behoorde ook de
vermelding van de oecumenische patri
arch tijdens de goddelijke diensten. Ge
durende dertig jaren heeft Avvakoum
nooit meer aan deze diensten deelgeno
men, omdat hij een patriarch, die
door de invoering van de nieuwe kalen
der duidelijk was afgeweken van de or
thodoxie, onmogelijk anders kon zien dan
een ketter en omdat de Griekse kerk,
volgens hem, door verandering van stijl
zonder enige twijfel schismatiek was
geworden en haar sacramentele vierin
gen ongeldig
Het ligt voor de hand, dat we voor de
toenadering tussen oost en west van dit
soort monniken niets te verwachten heb
ben. Verschillende feiten hébben, dit dan
ook overtuigend geïllustreerd.
Deze monnik van de hoofdstad
der Athos-republiek, Karyes, is
ongetwijfeld een vroom man. Maar
of hij iets van de moderne theolo
gie begrijpt, of hij iets afweet van
het Vaticaans concilie en van de
stromingen die daar heersen, of hij
iets hebben moet van de oecume
nische beweging, is een héél grote
vraag.
Tegen het einde van 1963 een paaT
maanden na de grote jubileumviering
deed de aartsbisschop van Athene,
Chrysostomos, een beroep op de mon
niken van de Athos, om de orthodoxie
te verdedigen tegen patriarch Athena
goras. Zijn brief werd in januari 1964
door de epistasie, het dagelijks bestuur
van de Athos) te Karyes aan de twintig
grote kloosters doorgegeven. Tal van
monniken en groepen van monniken ko
zen openlijk partij tegen de patriarch in
een proclamatie aan het Griekse volk
van 23 januari 1964. Begin april ver
scheen een verklaring van het centrale
kloosterbestuur, die de brief van aarts
bisschop Chrysostomos officieel ver
wierp, omdat deze zich zonder enig ge
zag tot de Athos-monniken had gewend,
terwijl de strevingen van de patriarch
als hoofd van de orthodoxie rechtmatig
waren. Tevens gaf het een communiqué
uit, waarin het protesteerde tegen de on
verantwoordelijke publikaties van enkele
monniken. Hun mening zou in geen geval
de algemene opinie der Athos-monniken
weergeven en de proclamatie van 23 ja
nuari was anti-constitutioneel. Alle
kloosters dienden ervoor te zorgen, dat
iets dergelijks nooit meer zou voorko
men.
Het was niet de eerste keer, dat het
centrale kloosterbestuur zich gedwon
gen zag tegen uitlatingen van monniken
te protesteren. Zo kreeg m december
1962 de directie van het blad „Hagiorei-
tiki Viivlioteki" een stevige vermaning
Nog altijd steken de kruisen
van het Panteleimonklooster om
hoog tegen het diepe blauw van de
lucht. Of zij er zullen blijven staan
is een kwestie niet alleen van ma
terieel maar in de eerste plaats
van geestelijk herstel.
om geen artikelen van Athosmonniken
meer op te nemen, die zich verzetten te
gen de persoon en het gezag van de oe
cumenische patriarch. Klaarblijkelijk
werd hier gedoeld op een paar artike
len van de monnik Theoklitos van Dio-
nisiou, gericht tegen de toenaderingspo
gingen van de patriarch en tegen zijn
plannen met betrekking tot de eeuwfeest
viering op de berg Atlhos. Theoklitos
zocht toen een andere spreekbuis en
verklaarde in een blad van Thessaloniki,
waarin bij herhaling fanatieke aanvallen
op de patriarch voorkwamen, dat zijn
mening gedeeld werd door 95 procent
van de Athosmonniken.
De ontmoeting van paus Paulus VI met
patriarch Athenagoras in Palestina ver
oorzaakte de nodige protesten van de
Athos. Het klooster van Iviron eiste een
officiële afkeuring en verwonderde zich
erover, dat deze tot dan toe was uitge
bleven. De igoumen (kloosteroverste) van
Dionisiou, Gavriil, verklaarde zich te
genstander van iedere dialoog met Rome
en wees met verontwaardiging de ver
klaring van mgr Iakovos van de hand,
die beweerd had," dat 80 procent van het
gelovige Griekse volk de ontmoeting van
paus en patriarch had toegejuicht en
met verlangen uitzag naar een dialoog.
Theoklitos wees nog weer eens op de
gevaren, die de orthodoxie vanuit het
westen bedreigden.
Nu moeten we sommige, vaak hefti
ge uitlatingen van anti-katholieke"
At'hos-monniken ook weer niet al te
zwaar opnemen. Ze zijn in zekere zin
begrijpelijk. Vooreerst mag het niemand
verwonderen, dat uit de erfenis van zo
veel eeuwen onenigheid nog heel wat grie
ven en gevoeligheden zijn blijven han
gen. Hopelijk zijn wij tegenwoordig wel
zover, dat we woorden van wantrouwen
tegen Rome niet zonder meer op het
conto van de oosterlingen schrijven, maar
liever eerlijk erkennen dat het westen
tot dit wantrouwen vaak aanleiding gaf.
Vervolgens blijkt voortdurend, dat een
vergaande onwetendheid omtrent de ka
tholieke leer en omtrent de groeiende
nieuwe ideeën in de katholieke kerk, vele
Athosmonniken belet een goed oordeel
te vormen en hun houding daarnaar te
richten.
Daarom waren de bovengeciteerde toe
spraken van patriarch Athenagoras van
zoveel belang, temeer waar hij de weg
wees om die onwetendheid te boven te
komen. Hij deed o.a. het voorstel om
de Athonias te Karyes om te bouwen in
een panorthodoxe theologische academie
waar geestelijken en leken van tijd tot
tijd speciale theologie-cursussen zouden
kunnen volgen. Vervolgens beval hij de
oprichting aan van een christelijke aca
demie voor byzantijnse studiën. Dan
wees hij op het nut van een contactcen
trum, waar bisschoppen en geestelijken
retraite zouden kunnen houden en hun
inzichten met elkaar bespreken, waarbij
actuele vraagstukken zouden worden be
handeld, om de orthodoxie de gelegen
heid te bieden, zich beter op de hoogte
te stellen van de moderne problemen.
We kunnen alleen maar hopen, dat
competente personen gehoor zullen ge
ven aan deze suggesties. De patriarch
heeft ze niet zonder wei-overwogen be
doeling gedaan. Meermalen sprak hij de
wens uit, dat de sterk ontvolkte Athos
kloosters tot nieuw leven zouden mogen
komen door de toetreding van mensen
die bezield zijn van een waarachtig
kloosterideaal. En hij gaf daarbij de ver
zekering. dat hij alles in het werk zou
stellen om deze aanwas te bevorderen.
Maar de Athos zelf zal zich moeten
inspannen, en wel volgens de richtlijnen,
die de patriarch heeft aangegeven.
Iedereen kan zien, dat de toestand
kritiek is. De opmerking, die nogal eens
gemaakt wordt, dat deze crisis lang niet
de eerste is in de geschiedenis van vijf
tien eeuwen, dat er vroeger ook tijden
geweest zijn waarin kloosters werden ont
volkt en opgeheven, is maar gedeeltelijk
in staat qm de hoop op verbetering le
vend te houden. Want zoals vroeger
de heropbloei niet is bereikt zonder de
toen gevraagde krachtsinspanning, zo
zal men ook nu redelijkerwijze niet op
een betere toestand mogen hopen zon
der aanwending van de thans noodzake
lijke middelen. De krachtsinspanning, die
nu vereist wordt zal moeten bestaan in
een doeltreffende bestrijding van het
materiële verval (iets waar vele mon
niken telkens op aandringen), een ge
zonde propaganda voor de aanwerving
van 'nieuwe krachten (waarnaar iedere
monnik hevig verlangt) en de uitban
ning van een onwetendheid, die neer
drukt en afstoot en leidt tot een
rend fanatisme (een strijd, die al jaren
gevoerd is met weinig of geen succes).
Ongetwijfeld zijn er op de Athos nog
monniken, die de overtuiging van patri
arch Athenagoras delen, en die bereid
zijn hun medewerking te verlenen. Dat
blijkt uit de houding van het kloosterbe
stuur bij verschillende gelegenheden en
ook uit gesprekken, die men tijdens een
bezoek aan de heilige berg met sommige
monniken kan voeren.
Het vraagstuk van de medezeggen
schap in de onderneming vormt een
nieuw studieonderwerp voor arbeids-
rechtskundigen en beoefenaren van so
ciale politiek, voor vakbewegingslei
ders en ondernemers. In de afgelopen
vyf jaren is over dit onderwerp veel ge
schreven en nog- meer gesproken. Van
tijd tot tijd dient men eens stil te staan
om een balans te kunnen opmaken over
de gevormde meningen en de geopperde
verlangens.
De secretaris van de Sociaal Econo
mische Raad D. W Ormel, voelde zich
geroepen om deze balans op te stellen.
Hij is daar zeker in geslaagd, getuige
zijn boek over deze problematiek. Het
geen' honderd bladzijden tellende en
leesbare werkje is bij de uitgevers
maatschappij Kluwer te Deventer m
een paperback uitgebracht.
Dit werkje heeft geen andere pre
tentie dan het geven van een kort over
zicht yan de stand van de discussie
over het vraagstuk, dat wordt aange
duid als dat van de hervorming van de
structuur en de rechtsvorm van de on
derneming. Men zou het een situatie
tekening kunnen noemen". Met deze
woorden in het voorbericht van
het werkje, wordt de opzet van het
boek juist geschilderd De voorgeschie
denis en de ontwikkeling van de onder-
alsmede de plaats van
ondernemingsraad in de toekomst,
de positie van de werknemers commis
saris in het buitenland en zijn kwalitei
ten vanuit Nederlands oogpunt be
schouwd, worden aan een analyse on
derworpen. Gezaghebbende personen en
groepen van belanghebbenden alsmede
instanties worden daarbij in hun opvat
tingen geanalyseerd.
In zijn voorwoord stelt de auteur dat
wel mag worden vastgesteld dat het
vrijwel communis opinio is. dat er on
der de werknemers een zeker onbeha
gen en wantrouwen leeft tegen de lei
ding van de onderneming. Tot dusver
hier z. i. in het geding is, is de vrijheid
en verantwoordelijkheid van de mens,
dus juist datgene, waaraan de westerse
beschaving en samenleving haar waarde
ontleent, althans dient te ontlenen. In
de discussie over de medezeggenschap
wordt te zeer uitgegaan van de gedach
te dat een structuurverandering de
moeilijkheden definitief zal oplossen.
Een aanmaning is dan ook op zijn
plaats, namelijk om te bedenken, dat
de verandering van de structuur van de
onderneming vergezeld dient te gaan
van en gedragen dient te worden door
een mentaliteitsverandering van dege
nen die van die onderneming deel uit
maken. In de grond van de zaak
betreft het hier een geestelijk-zedelijk
vraagstuk van de eerste orde.
H werkje zal voor vele lezers aan
leiding kunnen zijn om mse te denken
over de hervorming van de onderne
ming en met name ook over de mede
zeggenschap van de werknemer daarin.
De auteur heeft hiervoor een goede gids
geschreven. A. W.
Als deze mensen in staat zuilen Mijken is e°i"el" ?iet <?f onvoldoende aangetoond
om een machtige en verbeten tegenstand 5 bs schrijver dat deze zullen
te overwinnen, zullen zij de redders kun- verdwijnen door veranderingen van de
nen worden van een geestelijk en cul- stouctuui der onderneming en met na-
tureel centrum, dat vlle stormen heeft me d00r mvoermg van het arbeidscom-
getrotseerd en nu na vijftien eeuwen missanaat
- - - - J Ormel zou de rechtsgrond liever wil
len zoeken in een bevordering van de
„mondigheid" van de werknemer. Wat
dreigt ten onder te gaan.
(Van een opzer verslaggevers)
EINDHOVEN Komt er een nieuwe
Daf? De fabriek in Eindhoven is nog
weinig mededeelzaam over de circule
rende geruchten over een nieuw model.
Wel gaf men ons toe, dat er wijzigingen
vallen te verwachten, maar dat men
niet eerder dan begin september nadere
mededelingen tegemoet zal kunnen zien.
Aangenomen mag worden, dat de Daf
over een paar maanden een geheel nieuw
model op de markt zal brengen. De wa
gen zal een 750 cc motor krijgen en de
overbrenging zal weer volgens het be
proefde variomatic-systeem worden toe
gepast. Uiterlijk zal de nieuwe Daf ech
ter stérk afwijken van de huidige modél
len. De naam „Daffodil" zal ook voor het
nieuwe tj'pe worden gehandhaafd. Over
een eventuele prijs kon men ons in Eind
hoven nog niets naders meedelen.
(Advertentie)
SAN FRANCISCO (UPJ) Om te
kunnen beantwoorden aan de vraag naar
supersnel vracht- en personenvervoer
door de lucht is het noodzakelijk, dat
de burgerluchtvaart in de komende 20
jaar revolutionaire wijzigingen onder
gaat, vindt Raymond Besplinghoff, lid
van de directie van he^ Amerikaanse
bureau voor lucht- en ruimtevaart
(NASA). Hij voorspelt dat tegen 1980
een luchtvloot van 400 supersonische
verkeersvliegtuigen 45 percent van alle
luchtreizigers zal vervoeren.
Binnen een tijdsbestek van vijf jaar
daarna, zo gelooft hij zal er „vraag ko
men naar een luchfcbus om de meer dan
130 miljoen mensen, die dan in de drie
Amerikaanse super-metropolen wonen,
te bedienen."
Deze drie gebieden, waarvan er een
komt te liggen tussen San Francisco en
Los Angeles, een tweede tussen Chica
go, Buffalo en New York terwijl de der
de zich tussen Washington D.C. en Bos
ton zal uitstrekken, zullen 50 procent van
de totale bevolking van de V.S. gaan
omvatten, zo zei hij.
Bisplinghoff gelooft voorts dat de
„rol, die de luchtvaart speelt in de ver-
voersector het komende decennium
reusachtig zal toenemen".
Hij zei te verwachten dat het eerste
Amerikaanse supersonische vliegtuig
niet vóór 1969 in gebruik kan worden
genomen „Desondanks", zo voegde hij
eraan toe, „heeft de supersonische lucht
vaart een rijke toekomst". Hij legde uit,
dat meer dan 50.000 arbeiders betrokken
zullen zijn bij het programma voor de
bouw van een luchtvloot, die zich snel
ler dan het geluid kan voortbewegen.
De uitvoering van het programma zal
ongeveer 20 jaar in beslag nemen en
Wellicht 10 miljard dollar gaan kosten.
De eerste supersonische verkeersvlieg
tuigen zullen snelheden kunnen bereiken
van mach 3, drie maal de snelheid van
het geluid, terwijl de latere modellen
snelheden zullen kunnen ontwikkelen
van tegen de 10.000 kilometer per uur,
aldus Bisplinghoff.
Nog heel ver in de toekomst tekent zich
het zogenoemde „hypersonische lucht
vervoer" af. Daarvoor zijn vliegtuigen
nodig, die met snelheden groter dan die
van 't Amerikaanse raketvliegtuig X-15
de halve wereld kunnen omspannen.
„Maar", zo bssloot hij, „dat zal nog
wel even duren".
GRONINGEN (ANP) Plannen zijn
en worden opgesteld voor de aanleg van
een nieuwe zeehaven aan de noordoost
kust van de provincie Groningen ten
noorden van Delfzijl. Gezien de vaar
geulen daar zal deze haven schepen kun
nen ontvangen tot 40.000 ton dw (dead
weight). Voor wat de inrichting van de
haven betreft wordt voorshands gedacht
aan de aanleg van steigers aan dammen
van 1500 a 2000 meter lengte, die dan
een verbinding kunnen vormen tussen
industrieterreinen binnendijks en de aan
legplaatsen van de schepen. Daarnaast
bestaat ook de mogelijkheid om buiten
dijks (tussen de dammen) industrieter
reinen aan te leggen. De industrieterrei
nen, waarbij in eerste instantie wordt ge
dacht aan terreinen tussen 500 en 750 ha,
kunnen bij deze plannen al naar gelang
de behoefte worden uitgebreid.
De grootste aantrekkelijkheden van dit
project voor industrievestiging zullen
zijn, dat ook grote schepen de haven kun
nen binnenlopen en dat de Eemsmond
grotere mogelijkheden biedt afvalstof
fen en gassen te lozen dan waar ook in
Nederland.
Eigenlijk mogen we onze dooi
regen getergde vakantiegangers, die
in Nederland zyn gebleven, niet nog
meer plagen. Maar een beeld van m
zonovergoten strand met duizenden
badgasten in het Spaanse San Se
bastian willen wij u toch niet ont
houden.
(Advertentie)
9
Vanaf 1 januari a.s. zullen <Jf
Westduitsers wettelijk verplicht zü'11
de hierbij afgebeelde „B.É."-uitrus
ting in hun woning te hebben. Be
halve gereedschappen bestaat deze
uitrusting uit blikken noodvoedsel
een batterij-radio en een verbanddoos
De kosten voor de uitrusting gor
ten door de burgers zelf gedragen
worden.
Renault heeft
1966-modellen
dat begin dit jaar de
we R 16 werd
bestaande typen
zigd. De Major met 1
is langer en eleganter
in zijn ruimer kostu
R 10 Major geïntrod
R 8 is onveranderd e
met automatische tran|
leverd. De sportieve
j versies hebben wat
gen gekregen en de voc
doelmatiger en manlij
den. De Dauphine-typ
goed worden verkoel
voorlopig verder gel
kleine R 4, met voor
ving, wordt voortaan
uitvoering met zes zij
maakt. Intussen is de I
maandenlange proefpt
rijpt. Dit nieuwe mod
dert zijn debuut nog ci
tailveranderingen ondc
basisconceptie is gelijk
Zelden is een nieuwe v
zijn komst on de markt
eetest.
De verl
(vóór me|
ter met 1
A scheidt af
Mm. voorgaan
lifiBI een andc
m een zake!
maakt. O
is meer be
f9 schikbaar:
KI GS van 260
redelijk is
gen met
achterin.
mg AH stuk is oo
achter d
zijramen
bodig, ma
waa«rschijr
om een saai boekje op te vr
dat de constructeurs fyet m
te en dus het interieur
moesten laten (anders zou!
duur zijn geworden)zijn ze
geving van het koetswerk I
wat in verlegenheid gekoi
Persoonlijk hadden we lja
dal men bij de ontwikkel'
R 10 meer van de R lo
R 8 Major was uitgegaat
heeft de verlenging van 1
niet veel zin, als de pass;
er niet van profiteert. Ooi
overeenkomstig de te
tendens om de auto' s uo
lijk te bauwen De R 10
20 cm langer geworden, s
korter dan de R 16. Wel
partiment fraaier uitgevoej
nieuw dashboard, effectief
tieroosters en (als extra)
Het gewicht van de wag«
veer 35 kg toegenomen. R
gevulde tank, weegt de R
kg. Motorisch is er niets
De twee kleine luxewa
veile Coupé en Cabriolet,
tieve zin verder opgewe
Een blik op de kalende
dat de schoolvakanties zy
en daarmee het tydstip
jaarlijkse massale exodus v
bilisten naar allerlei buite
stemmingen zal gaan plaat
verstandige autobezitter de
aan trouwe vierwielei
reren op het zware werk
wachten staat.
Steeds meer groeit bij
bilisten het besef, da^ men
kan volstaan met het uitv
nigen van de wagen. Ook h
de auto de motor dient
en gereinigd te worden wil jj
komen dat een vrolijk be
kantie vroegtijdig en droen
garage eindigt.
Het hart van de wagen,
ressorteert ook het koelsyv
vernuftige constructie die
vaak wordt genegeerd. Ve
bilisten verkeren in de fo
onderstelling, daf zolang
tor maar vol water blijft, ei
tje aan de lucht is. Niets;
waar; alleen moet het vuil
lucht, maar in het koels
zocht worden.
Alhoewel het gebruik v
koelsystemen beigint toe te
het merendeel van de ai!
met het oude vertrouwde
systeem uitgerust Het op
teem kan men vergelijke^
fluitketel. Het water, dat i
systeem circuleert en voor
bedrijfstemp era tuur van
moet zorgdragen, bevat
