EUR idelen 69 CO-OP de acht van chaam Nooit, nooit heb ik geluk" HIJ BEKEEK HET ZO! René Pijnen leverde het bewijs CO-OP BRENGT 69 azen 69 69 69 L 69 69 Jury diskwalificeerde de eerste twee nieuwelingen Peter vlamt Post weer Groter Uitslag KUNT KOPEN 1 Cees Lute 'V-f Tini van Hasselt René Pijnen Alles vergeten Identiek voorspel Onmogelijk Uitslag TINI VAN HASSELT WINNAAR Vlakke koers Harrie Steevens werd op de streep geklopt Uitslagen 13 DAGBLAD PE STEM VAN DONDERDAG 29 JULI 1965 Gedroogde bloemen in de strijdl absoluut veilig voor mens en dier Absoluut dodelijk voor insecten Een nieuw bestrijdings middel tegen insecten, waar niet de chemie, maar de natuur zelf voor heeft gezorgd. Het is sa- I mengesteld uit een stof die in de gedroogde bloemknoppen van een I Afrikaanse Margriet, de Pyrethrum, wordt gevon den. Als sinds eeuwen is i deze stof by de inlandse I bevolking bekend als het ideale middel om insecten tebestryden.Pas de aller- laatste tijd echter is het door moderne technieken mogelijk geworden dit middel te produceren voor een prijs die u, als westerse huisvrouw, kunt betalen. Het rekent abso luut met alle insecten in I uw huis (en uw zomer huis of tent!) af. Nog nooit is gebleken dat in secten tegen dit middel i een weerstand kunnen opkweken. En... het is volkomen onschadelijk voor mens en dier. Zo zelfs, dat u ook uw hond of kat er gerust mee kunt behandelen. Op de bus treft u een witte, bloeiende Margriet aan: I het goedkeuringsmerk dat door de Pyrethrum Board of Kenya aan deze CO-OP insectendoder is I verleend. Een garantie dat u de bus veilig en doeltreffend kunt gebrui ken! Een grote spuitbus CO-OP INSECTENVER DELGER kost deze week j slechts 2.95. O |<e artikelen bij CO-OP O 2 voor 5-sun" k 248 gram 425 gram 2 zakjes >ozen pakken nu a 213 gram 4 voor Met zijn overwinning in Chaam kwam Cees Lute uit Beverwijk aan zijn tweede triomf van dit seizoen toe. Hij won namelijk eerder een etappe in de Vier daagse van Duinkerken en daar mee bleek voorlopig de koek op. De Tour de France leverde twee tweede plaatsen op en in het eindklassement kwam de naam Lute als zevenenzestigste vooi Cees Lute (24 jaar) is bezig aan zijn vijfde jaar bij de beroeps- renners Enkele overwinningen in die categorie: Elfsteden-ronde Piccardië, Kruiningen en Ulven- hout. Als amateur (van 1958 tot 1961) fietste de Beverwijkr zich vijfentwintig keer naar een eer ste plaats. Bij de onafhankelij- ken lukte dat achttien maal (o.a. Omloop der Kempen die hij als amateur ook won). De kleine kasteleinszoon Tini- van Hasselt uit Roosendaal fiets te zich in Chaam voor de tweede maal naar een ere-plaats bij de nieuwelingen. Tweede paasdag won hij in Steenbergen en nu bleek er een eerste prijs yoor- hem weggelegd in de grote Acht. „Als die twee niet aan het rom melen waren gegaan, had ik kunnen bewijzen ook anders aan de bloemen te komen" meende Van Hasselt die nu met een der de positie toch als eerste uit de bus kwam door diskwalificatie van de eerste twee. Dit seizoen (het is zijn tweede als nieuwe ling na een jaar als adspirant gereden te hebben) kwam Tini van Hasselt (17 jaar) vijfentwin tig maal bij de eerste vijf en van de vijfendertig wedstrijden die hij deed eindigde er nooit een boven de tien. Hij wordt 'ne grote zeggen de supporters van René Pijnen en ze vertellen vol trots dat hun favoriet pas vanaf mei bij de amateurs fietst en er sindsdien vijftien eerste prijzen aan over hield. Inclusief Chaam.. Rene Pimen, achttien jaar en woon achtig in Woensdrecht, heeft be halve deze successen, nog een aardig resultaat op zijn naam staan. Hij leidt namelijk in een Belgische competitie, die over vijfenzeventig wedstrijden gaat. Zijn veelzijdigheid is daar de re den van. René Pijnen sprint na melijk uitstekend en heeft al en kele keren bewezen een zware solo niet te schuwen. Na de Om loop der Kempen (elfde plaats) en nationaal kampioenschap der tiende) was Chaam Pijnens derde grote koers. Met ruim verschil klopte Cees Lute zijn rivalen voor de eerste prijs. Achter hem finishte Gerben Karstens als tweede. EINDELIJK LUKT HET CEES LUTE (Van onze sportredacteur) CHAAM Er tolde een zielig hoopje mens door de barstens volle Chaamse Dorpsstraat. Hij slingerde op zijn racefiets als een dronkeman van links naar rechts en terug. Botste tegen mensen op en vloekte. Hij passeerde huilend van pure ellende de krakende en kreunende jurywagen waarop Cees Lute het feest rond een triomfator onderging. De tra nen liepen over de wangen van de nog steeds voortsukkelende jongen. Ze petsten met geweld naar bene den en sprongen uiteen op de inge vette bovenbenen die langzaam rond- maalden. Ineens stak er iemand de weg over. Zonder te kijken. Met een enorme smak plofte de tobbende cou reur tegen de kasseien. Er kwam geen geluid uit de van' pijn verwrongen wond. Aan de linkerslaap ontwikkel de zich een bult zo groot als een duive-ei, maar er werd niet op gelet. Jammerende wandelaars hielpen de jongen weer op zijn fiets en gaven hem een zetje. Voort ging het. Als in een roes, zigzaggend naar 'n vriende lijk Chaams huis, waar hij zich mocht wassen en verkleden. Als een ge vloerde reus die zich plotseling wee,r sterk voelt trok hij met geweld de keukendeur open en werd toen weer klein, heel klein. Snikkend stortte Joske van der Vleuten zich in de ge spierde armen van soigneur Piet Lie- bregts. Hij huilde woest en bonkte met zijn stevige handen op de naakte zitting van een stoel waar Liebregts hem op wilde planten. „Nooit, nooit, maar dan ook nooit heb ik geluk", dreinde v. d. Vleuten. De tranen wer den groter en talrijker. Liebregts be duidde hem dat het platvallen in een kopgroep met nog slechts één enkele kilometer voor de finish, inderdaad een triest geval is, maar er nu een maal niets aan te doen valt. „Kop op jongen. Pech is pech. Volgende keer vlieg jij er wel weer in" suste Jan Janssen de doodongelukkige van der Vleuten. Het hielp weinig. „Nooit maar dan ook nooit heb ik geluk. Ho ren jullie dat. Nooit Iedereen hoorde het. Peter Post stapte uit de douche-cel en legde vaderlijk een van zijn twee armen over de bonkende schouders. Joske bedaarde. Er werd geklopt. Hard geklopt. Zacht geklopt „Je verloofde" riep iemand. Even was het stil. Van der Vleuten begon op nieuw te simmen en Marijke, want zo heet het schone Mierlo Houtse meiske trok zich weer terug. „Hier" vervolg de Jos van der Vleuten en hij trok zijn iinkersok uit. ..Hier". En hij toon- de grote zwachtels. „Opgelopen bij een valpartij maandag in Lommel". Moet je nog meer zien? Er kwamen forse littekens voor de dag. „Weet je nog hoe ik viel in Helmond tijdens de Ronde van Nederland? Het was in derdaad de zielige story van een cou reur die beter verdient. Piet Liebregts stond op en pakte een zilveren gul den. Het blinkende stuk metaal werd tegen het oog gedrukt, „Dat ding is geld waard" grapte een der omstan ders. Tja en toen brak de lach die Jos van der Vleuten zo sympathiek maakt, weer door. Piet Liebregts ai aaide zijn hootd om en knikte in de richting van Peter Post. „Hij heeft de '°™e weer' fluisterde de Bossche- naar. IJzersterk is hij". De iizer- sterke bemoeide zich met het gesorek „Toch ben ik bang van Beek De kilo meters weet je" Peter Post malkïe een hoofdschuddend gebaar en hoopt het beste van de Nederlandse kam pioenschappen op aanstaande zondag „Het gaat uitstekend nu. maa,. de kilometers. Meer dan tweehonderd Een vraag ol ik dan ook 70 goed draai". Post scharrelde zijn spullen bij elkaar en stapte in zijn beste pak naar de auto. „Hij heeft de forme" herhaalde Piet Liebregts en met dro mende ogen keek hij zijn troetelkind na „Hij heeft de forme (Van onze sportredactie) CHAAM. Eindelijk is liet hem dan toch gelukt! Na enkele malen (onder andere in Made en Oosterhout) de slag grandioos te hebben gemist, is Cees Lute er in geslaagd een overwinning te boeken. Een van de meest in vorm zijnde Nederlandse cou reur van het publiek wist een van de moeilijkste criteria ,De Acht van Chaam" - op zijn naam te brengen, nadat hij zowel de roulenier Peter Posi als de sprinter van de Televizie- ren Gerben Karstens in een machtige eindsprint achter zich had gelalen. BIJ DE FOTO RECHTSBOVEN Woedend sprong de zus van Jan van Kessel over de afrastering. Met kordate pasjes stevende ze op Mat van Groezen af. „Jij" beet ze hem toe. Met zachte hand werd het meisje naar de kant gedirigeerd waar ze losbarstte in een huilbui. Het feit dat Mat van Groezen haar broer door trek- en plukwerk van de zege hield (zo zag zij het ten minste!) zat haar bijzonder hoog. Op de foto het boze zusje Van Kessel die Mat van Groezen (ui terst rechts) de waarheid probeert te vertellen. Tussen het tweetal in de andere partij: Jan van Kessel (Van onze sportredactie) Hikkend kwam hij naar buiten toe. De knopen van het vest van zijn beste blauwe pak staken uit de verkeerde knoopsgaten. De anders zo impone rende, zwaar gouden horlogeketting bungelde nu uitgelaten op zijn dikke buik en zij,n stevige grijze pet, die de finishing touch behoorde te geven aan zijn waardigheid, leunde moei zaam op één groot, rood uur. Van zijn vaste traditionele tred was niets meer over. Met enkele wankele schre den trachtte hij zijn reeds uren ge leden verloren evenwicht terug te vinden. Het lukte niet! Gelukkig bracht echter een rood stenen muur van het café, dat hij zojuist verlaten had, uitkomst. Met een zucht van ver lichting vleide hij zich als een kind dat zijn moeder terugvindt tegen de harde stenen. Met dit steuntje in de rug durfde hij het aan zijn blikken elders te laten dwalen. Voorzichtig tilde hij zijn rood bezweet gezicht ho rizontaal. Met beleid opende hij daar na één voor één zijn ogen én sloot ze weer vlug. De aanblik van het ru moerige Chaamse wielercircus scheen hem allerminst te bevallen. En toch dapper als een leeuw waagde hij het nog eens een blik%te werpen in die hels aandoende wereld met duizenden vloekende kleuren en schreeuwende muziek. Het bleef bij die ene blik. Vol afschuw wendde hij zich af. Zijn doel was bepaald de wijd open staande deur van het café Met een zucht van verlichting voelde hij dat de sfeer van de dorpstaveerne hem omvatte. Het „geef mij maar Amsterdam" werd zijn wiegelied. En zodoende zag de man weinig meer van de „Acht van Chaam" dan die enkele beelden, die hem zo afschrik ten. En bemerkte hij niets van de ritten van de nieuwelingen, amateurs ^>rlPfs' waar al die andere mensen (het oezoekersaantal was iets minder dan vorig jaar, maar toch uitstekend) Klaarblijkelijk wèl voor gekomen wa ren. Hij zag dus de broer van Ger ben Karstens, Willem, ook niet vol trots op zijn blinkende karretje krui pen. Noch weet hij dat die jongen hemel en aarde heeft bewogen om evenals zijn broer, de grote Gerben, Lm\?nin etsen. Hij hoorde niets van Willems verhalen die hij vertel de aan die grote invloedrijke con sul van de KNWU west-Brabant zijde het huis in Leiden verlaat om zijn kilometers te maken. Het is jam mer voor diie slapende man. Maar ach aan de andere kant De schrik om het inzakken van een tribune vol mehsen is ook niet alles. Bovendien heeft hij niet moeten aanhoren hoe speaker Chris Delbressien de toe schouwers moest smeken de drie kop lopers in de profkoers niet te beko gelen met sinaasappelen. En mis schien heeft hij zélfs de oproep niet gehoord waarin zijn vrouw hem via de speaker liet vragen zich bij de jury tent te melden. Zij zat reeds drie lange uren op hem te wachten. Zon der geld en zonder de sleutels van de wagen, want die had hij voordat hij wegging bij zich gestoken. Weken van zwoegen en afzien, die niet beloond schenen te wor den werden plotseling gerecht vaardigd. Vergeten was het trieste moment in 't Westbrabantse dorpje Made enige weken geleden toen hij na een prachtige solo van het peloton naar de kopgroep met Peter Post, Cees van Espen en Cor Schuuring, besefte dat hij de aan sluiting met die drie net niet tot stand kon brengen. Vergeten was de bittere pil, die hij moest slikken in Oosterhout, De voor sprong van Jan Hugens en Leo van Don gen kon hij bijna nivelleren, maar. hij was te laat begonnen met zijn rush naar de kop. Nu, in het overvolle Chaam ten aanschouwen van tienduizenden be zoekers was alles anders. Al zijn concur renten had hij het nakijken gegeven. Pe ter Post bijvoorbeeld ging meters na hem met een van inspanning vertrokken ge zicht over de streep. En Cees van Espen een andere koploper uit Made kwam zelfs tientallen meters te kort! Met opgericht hoofd, de haren net jes in een scheiding reed hij langs de verslagen karavaan op weg naar de hul diging. Met een trotse lach nam hij de bloemen in ontvangst. Met een brede zwaai groette hij zijn supporters, die plotseling uit het niets spandoeken te voorschijn toverden. Als een vorst schreed hij daarna door de tezamen gestroomde menigte, die vol bewondering voor zijn prestatie voor hem uiteen week. Het voorspel van het grandioze toneel stuk. dat men de „Acht van Chaam" pleegt te noemen was indentiek aan dat van Made en Oosterhout. Evenals daar, in die twee dorpen formeerde zich in Chaam reeds vlug na het begin een kop groep, die zich tot het einde toe (zij het met enige uitvallers wist te handhaven. Evenals in Made en Oosterhout reali seerdc Cees Lute zich pas een twintig tal minuten daarna, dat de definitieve slag was gevallen en dat hij er niet bij was. Ook in Chaam toog hij toen aan het werk. En pas na deze „akte" ver toonde de Acht van Chaam een duidelijk aanwijsbaar verschil met die andere twee ronden. Weliswaar viel die coupe" van Lute pas in de zestiende va nde twintig „achten" lange koers, maar hij was dan ook meteen geslaagd. Van de 1.03 minuut lange achterstand liep Cees Lute met zijn zijn kornuiten Jos. v. d. Vleuten cn Cees van Espen na een ronde 23 seconden in. Na de eerste lus van de zeventiende acht te hebben afgerond was er van de voor sprong van het leidende tweetal Peter Post en Gerben Karstens nog maar ne gentien seconden over. Tot de ingang van de twintigste ronde verzette zich het leidende tweetal, maar daarna was er geen houden meer aan. Als een trein zo hard en zo soepel overbrugden de drie jagers de achterstand en vielen tenslotte op de twee leiders neer. Ook het peloton begon zich te roeren. Arie den Hartog en ook van der Klun- dert trachtten te redden wat er nog te redden viel, maar het was onmogelijk het gat tussen peloton en kopgroep te overbruggen. Rest nog te vertellen dat van der Vleuten gedwongen door een ke band moest lossen. De uitslag bij de profs luidt: 1 Cees Lute (Beverwijk) 160 kilometer in 3 uur 59 minuten en 37 seconden; 2 Gerben Karstens (Leiden); 3 Peter Post (Am stelveen); 4 Cees van Espen (Arnhem) z.t. 5 Fernand Deferm (Belg.) op 18 sec. 6 Guido Reybroek (Belg.) z.t. 7 Jacques van der Klundert (Hoogerheide) z.t. 8 Henk Cornelisse (Amsterdam) z.t. 9 Mi chel Stolker (Breda) z.t. 10 Jan Boonen (Belg.) z.t. 11 Marinus van Ginneken (Schijf) z.t. 12 Jan Schroede,r (Konings bosch) z.t. 13 Dick Groeneweg (Breda) z.t. 14 Frans Brandts (Belg.) z.t. 15 Rein de Jong (Amsterdam) z.t.; 16 Ab Gelder mans (Beverwijk 17 Piet Rentmeester (Yerseke) z.t. 18 Arie den Hartog (Zuid- land) z.t.; 19 Wim van Smirren (Amster dam )z.t en 20 Jaap Kersten (Siebenge- wald). OP DE FOTO: Cees Lute op de jury-wagen een veilige plaats tegen het al te opdringerige publiek. (Van onze sportredactie) CHAAM Woedend stonden Mat van Groezen en Jan van Kessel na de finish van de nieuwelingen in Chaam tegen over elkaar. De een beschuldigde de an dere. Van Groezen zou Van Kessel aan zijn broekje hebben getrokken in de sprint terwijl Van Kessel volgens de man uit Made slingerde. Het resultaat was dat het tweetal op de jurytent bij kamp rechter Braspenninckx werd geroepen, mentair te werk zijn gegaan, mentair te werk zijn gegaan. Unaniem nam de jury toen de beslissing hen te diskwalificeren, een besluit dat kamprechter Braspenninckx als volgt be commentarieerde: „Ze hebben alle twee ?2af Hli zag Seen ver tederende beelden, die dat tafereeltji opleverde; de aandachtig luisterende Brabander die zich naar de enthou siast vertellende jongen overboo-g Geen letter zal hy vernemen van de dromen van Willem en hoe dat broer tje van Gerben zijn fantasieën tracht te realiseren. Hoe hij traint. Hoe Hij iedere dag weer stiekum met zijn fiets via het poortje aan de achter- (Van onze sportredacteur) CHAAM René Pijnen schreeuwde het uit. Als een verlossende kreet, die hem een ongelooflijke opluchting bezorgde. „Zie je nou wel.. Het vloog er uit gelijk een kanonskogel. En daar zaten ze dan. Hon derden supporters, het schaamrood op de kaken. „Jij," hadden ze hun favoriet kort geleden toegebeten, „jij kunt cracks als Dolman en Stee- vens niet kloppen." Kijk, en zo iets moet je nu net niet tegen René Pijnen zeggen! Hij maakte er zich vreselijk kwaad over. Kwam geladen aan de meet in Chaam, en draaide na een serie schermutselingen vol vuur mee in de kopgroep. De hoofdmacht waar ook Steevens, ja de zelfde waar de supporters het over hadden, een plaats vond. Ronden lang bonkte het door Pijnens hoofd: „Ik kan hem hebben, ik kan hem hebben, ik kan hem hebben..." Zijn pedaalslag werd krachtiger, het lichaam raakte gespannen als een tijger die zich klaarmaakt voor de sprong. René Pijnen begon aan zyn grootste op dracht. Hij moest en zou „het" bewijzen- Na twee uur, achtenvijftig minuten en achttien seconden koers, maakte hij een glorieuze tocht langs de fans. „Zie je nou wel". Het juichte in hem. 'En Harry Steevens zocht troost bij zyn knappe Margriet. Wéér mompelden de Limburgse vrienden zachtkens tegen de sterke Elsloo'er. „Proficiat", om er bijna on hoorbaar aan toe te voegen „met je tweede plaats". Weer werd Harry Stee vens geklopt. Na het kampioenschap in Zandvoort wilde hij zijn revanche. Weliswaar in een wedstrijd waar Evert Dolman ontbrak (de Rotterdammer rijdt in opdracht van de K.N.W.U. Duit se koersen) maar die toch een super sterke bezetting kende- Het verschil aan de streep was miniem. Pijnen en Stee vens vlogen er bijna gelijktijdig over heen. „Ik weet het niet", vertelde Stee vens direct na de finish. „Heus, ik heb er geen idee van." De witte raaf fladderde naar René Pijnen. „Ik weet het zeker, je bent geklopt", lachte de kleine Woensdrechtse geweldenaar, en hij keek triomfantelijk op naar de grote Steevens, dezelfde waar supporters het eerder over hadden. Harry Steevens lette teveel op Harm Ottenbros. Het werd hem noodlottig, want links kwam René Pynen opzetten. Daar had Steevens allerminst op gere kend. Hij verwachtte van die kant geen gevaar Deze sensationele eindsprint werd uitgevohten door een ongekend sterke groep. Door Daan Holst, Rini Wagtmans, Henny Schouten, Nico Lute. Harm Ottenbros, Wim Dubois, Pierre Pellenaars, en natuurlijk het duo Stee- vens-Pijnen Ze hadden zich van voren gewerkt in de negende ronde (met nog zes voor de boeg). Op Ottenbros, Steevens, Dubois, en Pellenaars na- Die misten in eerste instantie de boot toen een grote kop groep uiteen viel. Het kwartet liet er geen gras overgroeien en sprong na uitstekende samenwerking bij de vluch ters. Achter hen bleef de rest verslagen doorploeteren. Tegen een straffe wind die al heel wat coureurs uit de strijd ha - 'de. i lemen Groen sprong nog weg uit het peloton en probeerde tevergeefs aan sluiting te krijgen. Hij demonstreerde met deze late actie weer een slecht koersinzicht, al was zijn vertoning voor het publiek een attractie. Het opgeko men volk vermaakte zich overigens uit stekend met de ontembare vechtlust der liefhebbers. De handen kwamen op el kaar voor Piet Kettenis, Henny Schou ten, en Jan Fransen, die een poging waagden. Voor Rini Wagtmans, Wim Dubois, Peter Tesselaar, Jan Harings. Peter de Wit, Cees Machielse, Toon Mertens, Jan de Goede en een handjevol anderen. Allemaal werkers die een vroegtijdige beslissing wilden forceren. Felle reacties van het peloton maak ten aan alle illusies een einde. Toen be gon in de negende ronde het grote spel. Met het formeren van een kopgroep waarin de volgende renners zaten: Tes selaar, Dubois, Steevens» Holst» Hesse, Hoogland, Wagtmans, Motké. Serpenti, van de Aa, Lute, Hesen, Pellenaars. Bi avenboer. Pijnen, Harings, Schepers en Ottenbros (laatstgenoemd drietal kwam er iets later bij). De slag werd groter. Bravenboer en Serpenti moesten afhaken, van Vugt en Schouten kregen aansluiting. De groten staken de koppen bij elkaar en vluchtten weg. Eerst een groep onder aanvoering van Wagtmans, daarna volgden Pierre Pellenaars, Harry Steevens, Harm Ot tenbros en Wim Dubois. De afloop is be kend. René Pijnen sloeg Harry Steevens met gering verschil, groot genoeg om tegen de juichende en jubelende suppor ters een „Zie je wel" te kunnen schreeu wen. En dat was bet belangrijkste. Voor René Pijnen dan. 1 René Pijnen, Woensdrecht, 120 km in 2.58.18; 2 H. Steevens, Elsloo; 3 H. Ottenbros. Alkmaar; 4 W. Dubois. Waar schoot, België; 5 D. Holst, Amsterdam; 6 H. Schouten, Badhoevedorp; 7 R Wagtmans, St.-Willebrord; 8 N. Lute. 's-Gravenland; 9 P. Pellenaars, Breda. 10. op 14 seconden: J. Harings. Scheul- der; 11 J. Hesse, Arnhem; 12 H. Hesen. Geleen; 13 L. Motké, Roermond: 14 W. Schepers Steein; 15 T. Groen Follega; 16 M- Gerrits, Oploo; 17 P. Deenen, Vlijmen; 18 P. Kettenis, Den Haag; 19 J. v. Vianen, Kockenge; 20 J. Hoogland, Aalsmeer, getrokken en gaven dit ook toe. Ik wil bij de finish geen troep. De sterkste moet winnen en niet de brutaalste Plotseling stond daar toen Tini van Has selt uit Roosendaal die als derde over de streep kwam, als overwinnaar. Het kleine rennertje had daar helemaal niet meer op gerekend en kon zijn geluk niet op. Dit was dan het min of meer sensationele slot van een vrij vlakke .rit. Reeds in de twee de „Acht" had er een valpartij plaats die het rennersveld van 160 gestarte nieuwe lingen millimeterde. De sterkste mannen van dit ogenblik bleven vrijwel allen in koers en de onderlinge rivaliteit zorgde er voor dat er tot zestien km voor het eind nog steeds een compact peloton over de streep kwam. Met nog twee ronden te rijden sprongen zes man weg; Van Groezen, Van Kessel, Spetgens, Van Has selt. Broekstra en Zoetemelk bouwden in de resterende kilometers een voorsprong op, die later beslissend bleek te zijn. De uitslag luidt: 1 T. van Hasselt, Roo sendaal, 80 kilometer in 1 uur 59 minuten en 46 seconden: 2 J. Zoetemelk, Rijpwete- ring 3 E. Broekstra Warffum; 4 J. Spet gens, Someren 5 M. van Groezen Made 6 J. van Kessel, Deurne: 7 H. Eckelboom, Heerde: 8 J, de Vrieze. Souburg: 9 W. Huysmans, Achthuizen; 10 P. van de Wee- gen. Tilburg; 11 R. Cornelisse, Amsterdam 12 P. van de Top, Barneveld; 13 A. van Overveld, Zegge; 14 G. Janmaat, Amster dam en 15 F. den Hertog, Harderwijk. Zo finishten de nieuwelingen. Rechts Van Groezen, ilnks Van Kessel, midden Tini van Hasselt, die uiteindelijk winnaar werd.

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1965 | | pagina 11