EUR
idelen
69
CO-OP
de acht
van
chaam
Nooit, nooit heb ik geluk"
HIJ BEKEEK HET ZO!
René Pijnen leverde het bewijs
CO-OP BRENGT
69
azen
69
69
69
L
69
69
Jury diskwalificeerde de
eerste twee nieuwelingen
Peter
vlamt
Post
weer
Groter
Uitslag
KUNT KOPEN
1
Cees Lute
'V-f
Tini van Hasselt
René Pijnen
Alles vergeten
Identiek voorspel
Onmogelijk
Uitslag
TINI VAN HASSELT WINNAAR
Vlakke koers
Harrie Steevens
werd op de
streep geklopt
Uitslagen
13
DAGBLAD PE STEM VAN DONDERDAG 29 JULI 1965
Gedroogde bloemen
in de strijdl
absoluut veilig
voor mens en dier
Absoluut dodelijk
voor insecten
Een nieuw bestrijdings
middel tegen insecten,
waar niet de chemie,
maar de natuur zelf voor
heeft gezorgd. Het is sa-
I mengesteld uit een stof
die in de gedroogde
bloemknoppen van een
I Afrikaanse Margriet, de
Pyrethrum, wordt gevon
den. Als sinds eeuwen is
i deze stof by de inlandse
I bevolking bekend als het
ideale middel om insecten
tebestryden.Pas de aller-
laatste tijd echter is het
door moderne technieken
mogelijk geworden dit
middel te produceren
voor een prijs die u, als
westerse huisvrouw, kunt
betalen. Het rekent abso
luut met alle insecten in
I uw huis (en uw zomer
huis of tent!) af. Nog
nooit is gebleken dat in
secten tegen dit middel
i een weerstand kunnen
opkweken. En... het is
volkomen onschadelijk
voor mens en dier. Zo
zelfs, dat u ook uw hond
of kat er gerust mee
kunt behandelen. Op de
bus treft u een witte,
bloeiende Margriet aan:
I het goedkeuringsmerk
dat door de Pyrethrum
Board of Kenya aan deze
CO-OP insectendoder is
I verleend. Een garantie
dat u de bus veilig en
doeltreffend kunt gebrui
ken! Een grote spuitbus
CO-OP INSECTENVER
DELGER kost deze week
j slechts 2.95.
O
|<e artikelen bij CO-OP O
2 voor
5-sun"
k 248 gram
425 gram
2 zakjes
>ozen
pakken nu
a 213 gram
4 voor
Met zijn overwinning in Chaam
kwam Cees Lute uit Beverwijk
aan zijn tweede triomf van dit
seizoen toe. Hij won namelijk
eerder een etappe in de Vier
daagse van Duinkerken en daar
mee bleek voorlopig de koek op.
De Tour de France leverde twee
tweede plaatsen op en in het
eindklassement kwam de naam
Lute als zevenenzestigste vooi
Cees Lute (24 jaar) is bezig aan
zijn vijfde jaar bij de beroeps-
renners Enkele overwinningen
in die categorie: Elfsteden-ronde
Piccardië, Kruiningen en Ulven-
hout. Als amateur (van 1958 tot
1961) fietste de Beverwijkr zich
vijfentwintig keer naar een eer
ste plaats. Bij de onafhankelij-
ken lukte dat achttien maal (o.a.
Omloop der Kempen die hij als
amateur ook won).
De kleine kasteleinszoon Tini-
van Hasselt uit Roosendaal fiets
te zich in Chaam voor de tweede
maal naar een ere-plaats bij de
nieuwelingen. Tweede paasdag
won hij in Steenbergen en nu
bleek er een eerste prijs yoor-
hem weggelegd in de grote Acht.
„Als die twee niet aan het rom
melen waren gegaan, had ik
kunnen bewijzen ook anders aan
de bloemen te komen" meende
Van Hasselt die nu met een der
de positie toch als eerste uit de
bus kwam door diskwalificatie
van de eerste twee. Dit seizoen
(het is zijn tweede als nieuwe
ling na een jaar als adspirant
gereden te hebben) kwam Tini
van Hasselt (17 jaar) vijfentwin
tig maal bij de eerste vijf en van
de vijfendertig wedstrijden die
hij deed eindigde er nooit een
boven de tien.
Hij wordt 'ne grote zeggen
de supporters van René Pijnen
en ze vertellen vol trots dat hun
favoriet pas vanaf mei bij de
amateurs fietst en er sindsdien
vijftien eerste prijzen aan over
hield. Inclusief Chaam.. Rene
Pimen, achttien jaar en woon
achtig in Woensdrecht, heeft be
halve deze successen, nog een
aardig resultaat op zijn naam
staan. Hij leidt namelijk in een
Belgische competitie, die over
vijfenzeventig wedstrijden gaat.
Zijn veelzijdigheid is daar de re
den van. René Pijnen sprint na
melijk uitstekend en heeft al en
kele keren bewezen een zware
solo niet te schuwen. Na de Om
loop der Kempen (elfde plaats)
en nationaal kampioenschap der
tiende) was Chaam Pijnens derde
grote koers.
Met ruim verschil klopte Cees Lute zijn rivalen voor de eerste prijs. Achter hem finishte Gerben Karstens
als tweede.
EINDELIJK LUKT HET
CEES LUTE
(Van onze sportredacteur)
CHAAM Er tolde een zielig
hoopje mens door de barstens
volle Chaamse Dorpsstraat.
Hij slingerde op zijn racefiets
als een dronkeman van links
naar rechts en terug. Botste
tegen mensen op en vloekte.
Hij passeerde huilend van
pure ellende de krakende en
kreunende jurywagen waarop
Cees Lute het feest rond een
triomfator onderging. De tra
nen liepen over de wangen van
de nog steeds voortsukkelende
jongen.
Ze petsten met geweld naar bene
den en sprongen uiteen op de inge
vette bovenbenen die langzaam rond-
maalden. Ineens stak er iemand de
weg over. Zonder te kijken. Met een
enorme smak plofte de tobbende cou
reur tegen de kasseien. Er kwam geen
geluid uit de van' pijn verwrongen
wond. Aan de linkerslaap ontwikkel
de zich een bult zo groot als een
duive-ei, maar er werd niet op gelet.
Jammerende wandelaars hielpen de
jongen weer op zijn fiets en gaven
hem een zetje. Voort ging het. Als in
een roes, zigzaggend naar 'n vriende
lijk Chaams huis, waar hij zich mocht
wassen en verkleden. Als een ge
vloerde reus die zich plotseling wee,r
sterk voelt trok hij met geweld de
keukendeur open en werd toen weer
klein, heel klein. Snikkend stortte
Joske van der Vleuten zich in de ge
spierde armen van soigneur Piet Lie-
bregts. Hij huilde woest en bonkte
met zijn stevige handen op de naakte
zitting van een stoel waar Liebregts
hem op wilde planten. „Nooit, nooit,
maar dan ook nooit heb ik geluk",
dreinde v. d. Vleuten. De tranen wer
den groter en talrijker. Liebregts be
duidde hem dat het platvallen in een
kopgroep met nog slechts één enkele
kilometer voor de finish, inderdaad
een triest geval is, maar er nu een
maal niets aan te doen valt. „Kop op
jongen. Pech is pech. Volgende keer
vlieg jij er wel weer in" suste Jan
Janssen de doodongelukkige van der
Vleuten. Het hielp weinig. „Nooit
maar dan ook nooit heb ik geluk. Ho
ren jullie dat. Nooit Iedereen
hoorde het. Peter Post stapte uit de
douche-cel en legde vaderlijk een van
zijn twee armen over de bonkende
schouders. Joske bedaarde. Er werd
geklopt. Hard geklopt. Zacht geklopt
„Je verloofde" riep iemand. Even was
het stil. Van der Vleuten begon op
nieuw te simmen en Marijke, want zo
heet het schone Mierlo Houtse meiske
trok zich weer terug. „Hier" vervolg
de Jos van der Vleuten en hij trok
zijn iinkersok uit. ..Hier". En hij toon-
de grote zwachtels. „Opgelopen bij
een valpartij maandag in Lommel".
Moet je nog meer zien? Er kwamen
forse littekens voor de dag. „Weet
je nog hoe ik viel in Helmond tijdens
de Ronde van Nederland? Het was in
derdaad de zielige story van een cou
reur die beter verdient. Piet Liebregts
stond op en pakte een zilveren gul
den. Het blinkende stuk metaal werd
tegen het oog gedrukt, „Dat ding is
geld waard" grapte een der omstan
ders. Tja en toen brak de lach die
Jos van der Vleuten zo sympathiek
maakt, weer door. Piet Liebregts
ai aaide zijn hootd om en knikte in de
richting van Peter Post. „Hij heeft de
'°™e weer' fluisterde de Bossche-
naar. IJzersterk is hij". De iizer-
sterke bemoeide zich met het gesorek
„Toch ben ik bang van Beek De kilo
meters weet je" Peter Post malkïe
een hoofdschuddend gebaar en hoopt
het beste van de Nederlandse kam
pioenschappen op aanstaande zondag
„Het gaat uitstekend nu. maa,. de
kilometers. Meer dan tweehonderd
Een vraag ol ik dan ook 70 goed
draai". Post scharrelde zijn spullen
bij elkaar en stapte in zijn beste pak
naar de auto. „Hij heeft de forme"
herhaalde Piet Liebregts en met dro
mende ogen keek hij zijn troetelkind
na „Hij heeft de forme
(Van onze sportredactie)
CHAAM.
Eindelijk is liet hem dan toch gelukt! Na enkele malen
(onder andere in Made en Oosterhout) de slag grandioos te
hebben gemist, is Cees Lute er in geslaagd een overwinning
te boeken. Een van de meest in vorm zijnde Nederlandse cou
reur van het publiek wist een van de moeilijkste criteria
,De Acht van Chaam" - op zijn naam te brengen, nadat hij
zowel de roulenier Peter Posi als de sprinter van de Televizie-
ren Gerben Karstens in een machtige eindsprint achter zich
had gelalen.
BIJ DE FOTO RECHTSBOVEN
Woedend sprong de zus van Jan
van Kessel over de afrastering.
Met kordate pasjes stevende ze op
Mat van Groezen af. „Jij" beet ze
hem toe. Met zachte hand werd het
meisje naar de kant gedirigeerd
waar ze losbarstte in een huilbui.
Het feit dat Mat van Groezen haar
broer door trek- en plukwerk van
de zege hield (zo zag zij het ten
minste!) zat haar bijzonder hoog.
Op de foto het boze zusje Van
Kessel die Mat van Groezen (ui
terst rechts) de waarheid probeert
te vertellen. Tussen het tweetal in
de andere partij: Jan van Kessel
(Van onze sportredactie)
Hikkend kwam hij naar buiten toe.
De knopen van het vest van zijn beste
blauwe pak staken uit de verkeerde
knoopsgaten. De anders zo impone
rende, zwaar gouden horlogeketting
bungelde nu uitgelaten op zijn dikke
buik en zij,n stevige grijze pet, die
de finishing touch behoorde te geven
aan zijn waardigheid, leunde moei
zaam op één groot, rood uur. Van
zijn vaste traditionele tred was niets
meer over. Met enkele wankele schre
den trachtte hij zijn reeds uren ge
leden verloren evenwicht terug te
vinden. Het lukte niet! Gelukkig
bracht echter een rood stenen muur
van het café, dat hij zojuist verlaten
had, uitkomst. Met een zucht van ver
lichting vleide hij zich als een kind
dat zijn moeder terugvindt tegen de
harde stenen. Met dit steuntje in de
rug durfde hij het aan zijn blikken
elders te laten dwalen. Voorzichtig
tilde hij zijn rood bezweet gezicht ho
rizontaal. Met beleid opende hij daar
na één voor één zijn ogen én sloot
ze weer vlug. De aanblik van het ru
moerige Chaamse wielercircus scheen
hem allerminst te bevallen. En toch
dapper als een leeuw waagde hij het
nog eens een blik%te werpen in die
hels aandoende wereld met duizenden
vloekende kleuren en schreeuwende
muziek. Het bleef bij die ene blik.
Vol afschuw wendde hij zich af. Zijn
doel was bepaald de wijd open
staande deur van het café Met
een zucht van verlichting voelde hij
dat de sfeer van de dorpstaveerne
hem omvatte. Het „geef mij maar
Amsterdam" werd zijn wiegelied.
En zodoende zag de man weinig meer
van de „Acht van Chaam" dan die
enkele beelden, die hem zo afschrik
ten. En bemerkte hij niets van de
ritten van de nieuwelingen, amateurs
^>rlPfs' waar al die andere mensen
(het oezoekersaantal was iets minder
dan vorig jaar, maar toch uitstekend)
Klaarblijkelijk wèl voor gekomen wa
ren. Hij zag dus de broer van Ger
ben Karstens, Willem, ook niet vol
trots op zijn blinkende karretje krui
pen. Noch weet hij dat die jongen
hemel en aarde heeft bewogen om
evenals zijn broer, de grote Gerben,
Lm\?nin etsen. Hij hoorde niets
van Willems verhalen die hij vertel
de aan die grote invloedrijke con
sul van de KNWU west-Brabant
zijde het huis in Leiden verlaat om
zijn kilometers te maken. Het is jam
mer voor diie slapende man. Maar ach
aan de andere kant De schrik om
het inzakken van een tribune vol
mehsen is ook niet alles. Bovendien
heeft hij niet moeten aanhoren hoe
speaker Chris Delbressien de toe
schouwers moest smeken de drie kop
lopers in de profkoers niet te beko
gelen met sinaasappelen. En mis
schien heeft hij zélfs de oproep niet
gehoord waarin zijn vrouw hem via
de speaker liet vragen zich bij de
jury tent te melden. Zij zat reeds drie
lange uren op hem te wachten. Zon
der geld en zonder de sleutels van de
wagen, want die had hij voordat hij
wegging bij zich gestoken.
Weken van zwoegen en afzien,
die niet beloond schenen te wor
den werden plotseling gerecht
vaardigd. Vergeten was het trieste
moment in 't Westbrabantse dorpje
Made enige weken geleden
toen hij na een prachtige solo van
het peloton naar de kopgroep met
Peter Post, Cees van Espen en Cor
Schuuring, besefte dat hij de aan
sluiting met die drie net niet tot
stand kon brengen.
Vergeten was de bittere pil, die hij
moest slikken in Oosterhout, De voor
sprong van Jan Hugens en Leo van Don
gen kon hij bijna nivelleren, maar.
hij was te laat begonnen met zijn rush
naar de kop. Nu, in het overvolle Chaam
ten aanschouwen van tienduizenden be
zoekers was alles anders. Al zijn concur
renten had hij het nakijken gegeven. Pe
ter Post bijvoorbeeld ging meters na hem
met een van inspanning vertrokken ge
zicht over de streep. En Cees van Espen
een andere koploper uit Made kwam zelfs
tientallen meters te kort!
Met opgericht hoofd, de haren net
jes in een scheiding reed hij langs de
verslagen karavaan op weg naar de hul
diging. Met een trotse lach nam hij de
bloemen in ontvangst. Met een brede
zwaai groette hij zijn supporters, die
plotseling uit het niets spandoeken te
voorschijn toverden.
Als een vorst schreed hij daarna door
de tezamen gestroomde menigte, die vol
bewondering voor zijn prestatie voor hem
uiteen week.
Het voorspel van het grandioze toneel
stuk. dat men de „Acht van Chaam"
pleegt te noemen was indentiek aan dat
van Made en Oosterhout. Evenals daar,
in die twee dorpen formeerde zich in
Chaam reeds vlug na het begin een kop
groep, die zich tot het einde toe (zij het
met enige uitvallers wist te handhaven.
Evenals in Made en Oosterhout reali
seerdc Cees Lute zich pas een twintig
tal minuten daarna, dat de definitieve
slag was gevallen en dat hij er niet bij
was. Ook in Chaam toog hij toen aan
het werk. En pas na deze „akte" ver
toonde de Acht van Chaam een duidelijk
aanwijsbaar verschil met die andere twee
ronden. Weliswaar viel die coupe" van
Lute pas in de zestiende va nde twintig
„achten" lange koers, maar hij was dan
ook meteen geslaagd. Van de 1.03 minuut
lange achterstand liep Cees Lute met zijn
zijn kornuiten Jos. v. d. Vleuten cn Cees
van Espen na een ronde 23 seconden in.
Na de eerste lus van de zeventiende acht
te hebben afgerond was er van de voor
sprong van het leidende tweetal Peter
Post en Gerben Karstens nog maar ne
gentien seconden over. Tot de ingang
van de twintigste ronde verzette zich het
leidende tweetal, maar daarna was er
geen houden meer aan. Als een trein zo
hard en zo soepel overbrugden de drie
jagers de achterstand en vielen tenslotte
op de twee leiders neer.
Ook het peloton begon zich te roeren.
Arie den Hartog en ook van der Klun-
dert trachtten te redden wat er nog te
redden viel, maar het was onmogelijk
het gat tussen peloton en kopgroep te
overbruggen. Rest nog te vertellen dat
van der Vleuten gedwongen door een
ke band moest lossen.
De uitslag bij de profs luidt: 1 Cees
Lute (Beverwijk) 160 kilometer in 3 uur
59 minuten en 37 seconden; 2 Gerben
Karstens (Leiden); 3 Peter Post (Am
stelveen); 4 Cees van Espen (Arnhem)
z.t. 5 Fernand Deferm (Belg.) op 18 sec.
6 Guido Reybroek (Belg.) z.t. 7 Jacques
van der Klundert (Hoogerheide) z.t. 8
Henk Cornelisse (Amsterdam) z.t. 9 Mi
chel Stolker (Breda) z.t. 10 Jan Boonen
(Belg.) z.t. 11 Marinus van Ginneken
(Schijf) z.t. 12 Jan Schroede,r (Konings
bosch) z.t. 13 Dick Groeneweg (Breda)
z.t. 14 Frans Brandts (Belg.) z.t. 15 Rein
de Jong (Amsterdam) z.t.; 16 Ab Gelder
mans (Beverwijk 17 Piet Rentmeester
(Yerseke) z.t. 18 Arie den Hartog (Zuid-
land) z.t.; 19 Wim van Smirren (Amster
dam )z.t en 20 Jaap Kersten (Siebenge-
wald).
OP DE FOTO:
Cees Lute op de jury-wagen
een veilige plaats tegen het al te
opdringerige publiek.
(Van onze sportredactie)
CHAAM Woedend stonden Mat van
Groezen en Jan van Kessel na de finish
van de nieuwelingen in Chaam tegen
over elkaar. De een beschuldigde de an
dere. Van Groezen zou Van Kessel aan
zijn broekje hebben getrokken in de
sprint terwijl Van Kessel volgens de man
uit Made slingerde. Het resultaat was
dat het tweetal op de jurytent bij kamp
rechter Braspenninckx werd geroepen,
mentair te werk zijn gegaan,
mentair te werk zijn gegaan.
Unaniem nam de jury toen de beslissing
hen te diskwalificeren, een besluit dat
kamprechter Braspenninckx als volgt be
commentarieerde: „Ze hebben alle twee
?2af Hli zag Seen ver
tederende beelden, die dat tafereeltji
opleverde; de aandachtig luisterende
Brabander die zich naar de enthou
siast vertellende jongen overboo-g
Geen letter zal hy vernemen van de
dromen van Willem en hoe dat broer
tje van Gerben zijn fantasieën tracht
te realiseren. Hoe hij traint. Hoe Hij
iedere dag weer stiekum met zijn
fiets via het poortje aan de achter-
(Van onze sportredacteur)
CHAAM René Pijnen schreeuwde het uit. Als een verlossende
kreet, die hem een ongelooflijke opluchting bezorgde. „Zie je nou wel..
Het vloog er uit gelijk een kanonskogel. En daar zaten ze dan. Hon
derden supporters, het schaamrood op de kaken. „Jij," hadden ze hun
favoriet kort geleden toegebeten, „jij kunt cracks als Dolman en Stee-
vens niet kloppen." Kijk, en zo iets moet je nu net niet tegen René
Pijnen zeggen! Hij maakte er zich vreselijk kwaad over. Kwam geladen
aan de meet in Chaam, en draaide na een serie schermutselingen vol
vuur mee in de kopgroep. De hoofdmacht waar ook Steevens, ja de
zelfde waar de supporters het over hadden, een plaats vond. Ronden
lang bonkte het door Pijnens hoofd: „Ik kan hem hebben, ik kan hem
hebben, ik kan hem hebben..."
Zijn pedaalslag werd krachtiger, het
lichaam raakte gespannen als een tijger
die zich klaarmaakt voor de sprong.
René Pijnen begon aan zyn grootste op
dracht. Hij moest en zou „het" bewijzen-
Na twee uur, achtenvijftig minuten en
achttien seconden koers, maakte hij een
glorieuze tocht langs de fans. „Zie je
nou wel". Het juichte in hem. 'En Harry
Steevens zocht troost bij zyn knappe
Margriet.
Wéér mompelden de Limburgse
vrienden zachtkens tegen de sterke
Elsloo'er. „Proficiat", om er bijna on
hoorbaar aan toe te voegen „met je
tweede plaats". Weer werd Harry Stee
vens geklopt. Na het kampioenschap in
Zandvoort wilde hij zijn revanche.
Weliswaar in een wedstrijd waar Evert
Dolman ontbrak (de Rotterdammer
rijdt in opdracht van de K.N.W.U. Duit
se koersen) maar die toch een super
sterke bezetting kende- Het verschil aan
de streep was miniem. Pijnen en Stee
vens vlogen er bijna gelijktijdig over
heen. „Ik weet het niet", vertelde Stee
vens direct na de finish. „Heus, ik
heb er geen idee van." De witte raaf
fladderde naar René Pijnen. „Ik weet
het zeker, je bent geklopt", lachte de
kleine Woensdrechtse geweldenaar, en
hij keek triomfantelijk op naar de grote
Steevens, dezelfde waar supporters het
eerder over hadden.
Harry Steevens lette teveel op Harm
Ottenbros. Het werd hem noodlottig,
want links kwam René Pynen opzetten.
Daar had Steevens allerminst op gere
kend. Hij verwachtte van die kant geen
gevaar Deze sensationele eindsprint
werd uitgevohten door een ongekend
sterke groep. Door Daan Holst, Rini
Wagtmans, Henny Schouten, Nico Lute.
Harm Ottenbros, Wim Dubois, Pierre
Pellenaars, en natuurlijk het duo Stee-
vens-Pijnen
Ze hadden zich van voren gewerkt in
de negende ronde (met nog zes voor de
boeg). Op Ottenbros, Steevens, Dubois,
en Pellenaars na- Die misten in eerste
instantie de boot toen een grote kop
groep uiteen viel. Het kwartet liet er
geen gras overgroeien en sprong na
uitstekende samenwerking bij de vluch
ters. Achter hen bleef de rest verslagen
doorploeteren. Tegen een straffe wind
die al heel wat coureurs uit de strijd
ha - 'de.
i lemen Groen sprong nog weg uit het
peloton en probeerde tevergeefs aan
sluiting te krijgen. Hij demonstreerde
met deze late actie weer een slecht
koersinzicht, al was zijn vertoning voor
het publiek een attractie. Het opgeko
men volk vermaakte zich overigens uit
stekend met de ontembare vechtlust der
liefhebbers. De handen kwamen op el
kaar voor Piet Kettenis, Henny Schou
ten, en Jan Fransen, die een poging
waagden. Voor Rini Wagtmans, Wim
Dubois, Peter Tesselaar, Jan Harings.
Peter de Wit, Cees Machielse, Toon
Mertens, Jan de Goede en een handjevol
anderen. Allemaal werkers die een
vroegtijdige beslissing wilden forceren.
Felle reacties van het peloton maak
ten aan alle illusies een einde. Toen be
gon in de negende ronde het grote spel.
Met het formeren van een kopgroep
waarin de volgende renners zaten: Tes
selaar, Dubois, Steevens» Holst» Hesse,
Hoogland, Wagtmans, Motké. Serpenti,
van de Aa, Lute, Hesen, Pellenaars.
Bi avenboer. Pijnen, Harings, Schepers
en Ottenbros (laatstgenoemd drietal
kwam er iets later bij).
De slag werd groter. Bravenboer en
Serpenti moesten afhaken, van Vugt en
Schouten kregen aansluiting. De groten
staken de koppen bij elkaar en vluchtten
weg. Eerst een groep onder aanvoering
van Wagtmans, daarna volgden Pierre
Pellenaars, Harry Steevens, Harm Ot
tenbros en Wim Dubois. De afloop is be
kend. René Pijnen sloeg Harry Steevens
met gering verschil, groot genoeg om
tegen de juichende en jubelende suppor
ters een „Zie je wel" te kunnen schreeu
wen. En dat was bet belangrijkste. Voor
René Pijnen dan.
1 René Pijnen, Woensdrecht, 120 km
in 2.58.18; 2 H. Steevens, Elsloo; 3 H.
Ottenbros. Alkmaar; 4 W. Dubois. Waar
schoot, België; 5 D. Holst, Amsterdam;
6 H. Schouten, Badhoevedorp; 7 R
Wagtmans, St.-Willebrord; 8 N. Lute.
's-Gravenland; 9 P. Pellenaars, Breda.
10. op 14 seconden: J. Harings. Scheul-
der; 11 J. Hesse, Arnhem; 12 H. Hesen.
Geleen; 13 L. Motké, Roermond: 14
W. Schepers Steein; 15 T. Groen Follega;
16 M- Gerrits, Oploo; 17 P. Deenen,
Vlijmen; 18 P. Kettenis, Den Haag; 19
J. v. Vianen, Kockenge; 20 J. Hoogland,
Aalsmeer,
getrokken en gaven dit ook toe. Ik wil
bij de finish geen troep. De sterkste moet
winnen en niet de brutaalste
Plotseling stond daar toen Tini van Has
selt uit Roosendaal die als derde over de
streep kwam, als overwinnaar. Het kleine
rennertje had daar helemaal niet meer
op gerekend en kon zijn geluk niet op. Dit
was dan het min of meer sensationele slot
van een vrij vlakke .rit. Reeds in de twee
de „Acht" had er een valpartij plaats die
het rennersveld van 160 gestarte nieuwe
lingen millimeterde. De sterkste mannen
van dit ogenblik bleven vrijwel allen in
koers en de onderlinge rivaliteit zorgde
er voor dat er tot zestien km voor het
eind nog steeds een compact peloton over
de streep kwam. Met nog twee ronden
te rijden sprongen zes man weg; Van
Groezen, Van Kessel, Spetgens, Van Has
selt. Broekstra en Zoetemelk bouwden in
de resterende kilometers een voorsprong
op, die later beslissend bleek te zijn.
De uitslag luidt: 1 T. van Hasselt, Roo
sendaal, 80 kilometer in 1 uur 59 minuten
en 46 seconden: 2 J. Zoetemelk, Rijpwete-
ring 3 E. Broekstra Warffum; 4 J. Spet
gens, Someren 5 M. van Groezen Made
6 J. van Kessel, Deurne: 7 H. Eckelboom,
Heerde: 8 J, de Vrieze. Souburg: 9 W.
Huysmans, Achthuizen; 10 P. van de Wee-
gen. Tilburg; 11 R. Cornelisse, Amsterdam
12 P. van de Top, Barneveld; 13 A. van
Overveld, Zegge; 14 G. Janmaat, Amster
dam en 15 F. den Hertog, Harderwijk.
Zo finishten de nieuwelingen.
Rechts Van Groezen, ilnks Van
Kessel, midden Tini van Hasselt,
die uiteindelijk winnaar werd.