De Athos na vijftien eeuwen
CONSERVATISME VORMT
DODELIJKE BEDREIGING
Aan de Costa Brava
de bikini taboe
is
Controverse tussen Johnson en
Kennedy's wordt scherper
u direct
energie
WASHINGTON VOLGT WEDIJVER GESPANNEN
N DISCUSSIE-
S en ENGELS
-VISUEEL
leiding
Nieuwe poging
Niel attractief
GOLDWATER IN
ZIEKENHUIS
Sterke persoonlijkheden ppggr'WB WÊÊÊÊÊÊÊÊ
staan tegenover elkaar f 1
1lasaus
(SNIJDER
J*
DEKENS
'OKKERMANS
Kleding verraadt
nationaliteit
A\ Ikpunt van
fotopers
Reden onbekend
Tekst
Romige caramel met
volle melk geeft direct
weer energie.
Luchtige crème met
glucose geeft meer
uithoudingsvermogen.
Heerlijke chocolade
houdt u in top-conditie.
lolk-vertaler Duits en Engels
loor het bedrijfsleven
'LEIN 15a, TEL. 01600-33969
IE HOEFIJZERS
DAGBLAD DE STEM VAN WOENSDAG 28 JULI 1965
(Door P. Sefgius van Neerijnen,
kapucijn)
In de loop van vijftien eeuwen
heeft het leven op de Athos heel
wat beroeringen ondergaan. We
denken aan natuurrampen, plunde
ringen door legers en zeerovers,
met als gevolg branden, verlies van
cultuurgoederen en ontvolking der
kloosters. Er waren strijdvragen op
theologisch gebied en meningsver
schillen omtrent de levensvormen,
die de monniken hadden aangeno
men. Nationaliteiten kwamen met
elkaar in botsing. Sommige van
deze verwikkelingen waren van
voorbijgaande aarfd, andere wer
ken nog door tot in onze dagen.
Temidden van al deze schommelingen
en by de vele nuanceringen van leven,
die er zich voordeden en die nog steeds
bestaan, bleef de Athos door al die eeu
wen een burcht van geestelijk leven en
een bolwerk der orthodoxie- Door vele
schrijvers wordt ons dit voorgehouden.
Maar slechts een enkele onder hen heeft
opgemerkt, dat de Athos behalve een zuil
van geloofsleven en godsvrucht ook een
rots van steenharde „paradosis" is, een
term die duidt op eer. ingewikkeld sa
menstel van traditie, overgeleverde denk
vormen, levensgewoonten en routine.
Hierin ligt ongetwijfeld zijn kracht,
maar tevens zijn zwakheid. Een zwak
heid, die in onze snel evoluerende tijd
wel eens levensgevaarlijk zou kunnen
zijn.
Vooral vanaf de achttiende eeuw zijn
er herhaalde pogingen gedaan om deze
oaradosis te doorbreken. Door
hoogstaande en vooruitziende bestuur
ders, op goede gronden en met de beste
bedoelingen Want al mogen we de waar
de van de traditie niet onderschatten en
moeten we erkennen, dat zij zich dik
wijls de bewaarster heeft getoond van
grote geestelijke goederen, een blind en
star vasthouden aan oude gebruiken kan
een beletsel vormen voor een gezonde
ontwikkeling en de groei tegenhouden
van nieuwe geestelijke vruchten.
Op de Athos is de paradosis er bijna
altijd in geslaagd, iedere vernieuwing af
te remmen of radicaal te beletten. Zij
stelde zich te weer tegen nieuwe inzich
ten en moderne methoden en zij heeft zich
met name bij herhaling een verwoede
vijandin getoond van de noodzakelijke
vernieuwing van de geest, die de mens
geboden wordt in wetenschappelijke
vorming en ontwikkeling. Tegen het einde
van de zeventiende eeuw openbaarde zich
in Griekenland mede door nauwere
contacten met het westen een sterke
opbloei van wetenschappelijk leven. De
patriarch van Konstantinopel, Kirillos
V. wilde in overleg met de klooster
overste Meletios van Vatopediou deze
intellectuele herleving ook op de berg
Athos vorm geven, door de stichting van
een universiteit, waar behalve de theolo
gie ook klassieke retorica, wiskunde,
metafysica en logica gedoceerd zou
den worden. Als rector van deze univer
siteit werd de bekende filosoof en theo
loog Eugenios Voulgaris aangesteld, die
zich voorstelde de oude Griekse wijs
heid te combineren met de gegevens
van de toenmalige wijsbegeerte. Naast
het beroemde klooster Vatopediou ver-
I rees in 1753 een groot gebouw, waar een
tweehonderd leerlingen academisch on
derwijs genoten, monniken zowel als le
ken. De grondleggers van deze acade
mie zagen een mooie toekomst voor zich,
w aarin de Athos-monniken de leiding zou
den nemen van het geestelijk en intellec
tueel reveil in de Griekse wereld. Maar
zij hadden de kracht van de paradosis
onderschat.
Het merendeel van de Athos-monniken
iag in de nieuwe stichting een ernstige
bedreiging van de orthodoxie en van hun
traditionele levenswijze. Zij begonnen de
aanval tegen rector Voulgaris met be
schuldigingen en verdachtmakingen bij
de patriarch van Konstantinopel. Ont
moedigd door de voortdurende tegen
stand nam Voulgaris in 1758 zijn ont
slag. Zijn opvolger was nog minder te
gen de verdrukking opgewassen. Het
aantal leerlingen liep sterk terug en ir
1759 werd de universiteit krachtens een
decreet van de patriarch gesloten.
Een grote groep monniken nam de uit
voering van het decreet zelf ter hand
Zij trokken tegen de ..duivelsschool" tc
velde, sloopten het dak, braken deuren
en ramen stuk en staken de resten in
brand. De overtuiging van veel monn:
ken, dat de beoefening van de weten
schap in strijd was met de geest van
het evangelie en met de beleving van
de monastieke deugden van nederigheio
en eenvoud, had overwonnen. Van weten
schappelijke vorming der monniken was
verder geen sprake meer en het resul
taat was onvermijdelijk. Een groot aan"
tal van hen muntte uit door onwetend
heid.
In september 1926 heeft de Griekse
regering 'n constitutioneel charter, door
vertegenwoordigers van de twintig gro
te kloosters op de Athos samengesteld,
bekrachtigd en tot wet verheven. In deze
constitutie wordt ook aandacht geschon
ken aan de wetenschappelijke vorming
der monniken. Ieder klooster moet - naar
rato van zijn economisch vermogen
een bijdrage leveren voor de instand
houding van een opleidingsschool en
twee kandidaten voor die school aanwij
zen. Verder wordt de wenselijkheid van
enige schoolse vorming, tenminste vooi
bepaalde personen, naar voren gebracht.
Ieder van die twintig kloosters kiest
jaarlijks zijn vertegenwoordiger, die
zitting moet nemen in het collegiaal
hoofdbestuur van de heilige berg. Deze
vertegenwoordiger moet een wijs man
zijn. van onbesproken gedrag en bij voor
keur iemand van kerkelijke vorming en
algemene ontwikkeling. Het centrale
kloosterbestuur moet een secretaris heb
ben en voor deze wordt vereist, dat hij
een universiteit, een theologische school
of minstens een gymnasium heeft door
lopen. Het zijn geen hoge eisen, die wor
den gesteld, maar er klinkt toch zoiets
in door als een waardering voor ge
schoolde krachten in het bestuur van de
heilige berg. Overigens bleven deze richt
lijnen nog een paar jaar in het papieren
stadium steken. Todat de Griekse rege
ring in 1930 pressie begon uit te oefe
nen op het kloosterbestuur en eiste, dat
in de hoofdplaats Karyes, de zetel van
de heilige gemeenschap" een theologi
sche school zou worden geopend voor de
opleiding van priesters en diakens. Deze
school werd geïnstalleerd in een leeg
staande vleugel van de Russische neder
zetting St.-Andreas. Ze functioneerde
min of meer tot 1940 en werd toen ge
sloten vanwege de oorlogstoestand.
Het feit dat de school in 1950 nog niet
was heropend, doet al enigszins vermoe
den, dat de oprichting destijds niet van
harte was gegaan of dat haar bestaan
in de ogen van velen ongewenst was.
Zeker is, dat het verzet van vele mon
niken tegen wetenschappelijke vorming
onverminderd voortduurde.
In 1953 werd te Karyes de ..Athonias
Ekklisiastilci Sdholi" opgericht, een ker
kelijke school voor monniken en toe
komstige monniken onder leiding van bis
schop Nathanael. een academisch ge
vormde monnik van de grote Lavra en
met medewerking van gediplomeerde
leken-docenten.
Is het te verwachten, dat de herhaalde
pogingen tot vernieuwing uiteindelijk
succes zullen boeken? In 1957 telde de
school te Karyes een vijftig leerlingen
In 1961 werd mij verzekerd, dat van de
daar opgeleide kandidaten slechts één
Monniken van het grote Lavra-
klooster temidden van de gedeel
telijk reeds vervallen gebouwen.
Ook zelf zien ze er minstens sober
en dikwijls zelfs armoedig uit.
jpK
(Van onze correspondente)
De Costa Brava is sedert enkele jaren
het toeristenoord by uitstek geworden
van niet onbemiddelde Westeuropeanen.
En dat zijn er wat. Hun aantal heeft zich
daar al uitgebreid tot ruim 5 miljoen.
Dat kleine stukje woeste kust ten noor
den van de miljoenenstad Barcelona, met
zijn ,,cala's", kleine inhammen en vis
sershaventjes, is de trekpleister gewor
den van binnen- en buitenlandse zonlief-
hebbers.
Het merendeel hunner bestaat uit Fran
sen, Duitsers, Engelsen en Zweden. Een
half miljoen Nederlanders komt ook reeds
deze kant uit. Het grappige nu is, dat
men haast altijd aan de kleding van de
buitenlanders hun nationaliteit herkent,
ook al pogen die toeristen zichbaar deel
te nemen aan de Europeïsering van hun
respectieve vaderlanden. Vooral de
dames schijnen er een sport van te ma
ken, de kleuren van hun land te verde
digen met opvallende kleding. En daar
de Spanjaard een verfijnde kijk heeft
op vrouwelijk schoon, vormen de buiten
landse dames het voorwerp van menige
smachtende blik of spontane „picopo's".
De Frangaises ontdoen zich, zodra zij
de Pyreneeën overschrijden, van al haar
in de „Prixunie" aangeschafte kledij en
maken de verhitte reis door Spaanse dre
ven liefst in badpak. Ook haar manne
lijke begeleiders trekken bijna alles uit,
en zitten met blote, bleke lijven achter
het stuur. Eenmaal aan de Costa Brava
beland, geven de Franse meisjes al gauw
aanleiding tot gefluister onder de be
volking van de vissersplaatsjes. Maar dat
komt alleen doordat B.3. zich daar nog
nooit vertoond heeft!
De Engelse vrouwen zijn minder mo
dern in haar uiterlijk. Zij tooien zich
met de mode van enkele jaren geleden,
met gerimpelde rokken en gestreepte na
middag-tailleurs. Voor een avondfeest
zijn zij dol op glimmende stoffen bezet
met glinsterende pailletjes, een mode die
onder de Spaansen volkomen taboe is.
De Zweedsen en Deensen vallen bijzon
der bij de Spanjaarden in de smaak van
wege haar „gestroomlijnde" figuur, hel
blonde haren, alsook liaar zucht naar een
avontuurtje met een jonge Spanjaard!
Bij voorkeur vertonen zij zich aan het
strand in een strakke lastex pantalon
met een helgekleurd bloesje erop, het
geen haar in de ogen der zuiderlingen
heel begeerlijk maakt. Die noordelijke
jongedames komen deels zónder vader
of verloofde, want „zij willen vrij zijn
om een avontuur te beginnen met een
Spanjaard", naar zij zelf doodleuk be
kennen.
Dit gelukt nogal eens, omdat de Spaan
se meisjes in de omgang met de jongens
niet over de streep plegen te gaan. ter
wijl de jonge Spanjaarden het interes
sant vinden, zulks met een „vrije" Skan-
dinavische wèl te kunnen doen.
De Spaanse schonen, fel erop uit om
haar vriendje van voorheen niet zómaar
af te staan aan een quasi-Noorse
schoonheidskoningin van 1.75 meter lang,
trachten ze weer voor zich te winnen
door bijzonder elegante kleding te dra
gen. De Carmens en Pepita's dragen op
het strand bij voorkeur rechte effen
tergal jurkjes, zonder kraag of mouwen.
Ook wel een witte pantalon met can
perlé truitje erop. Tegen een uur of ze-j
ven, na de siësta maakt Pepita zich mooi!
met een geraffineerde make-up, wrarbij
zij vooral de ogen sterk accentueert. Zij
draagt dan een linnen deux-pièces, vol
gens de dernier cri, met hooggehakte
schoentjes en bijpassende tas. Zij steekt
vooral gunstig af bij de buitenlandsen
om haar goed verzorgde kapsel: ten
minste eens per week gaat zij naar de
kapper. Talrijke Spaansen laten nog da
gelijks het haar opkammen en met lak
bespuiten. Daarom is het haar haar
sieraad, zodat zij zelden hoeden dragen.
Aan het strand zien we aardige bad
pakken, van model 1920 tot strapless. Bi
kini dragen meest slechts de Franse
vrouwen. De Spaanse is misschien niet
te kuis om zich in tweedelig-bloot te
vertonen, maar zij vindt dat ronduit
lelijk. Evenmin dragen zij „frontless
waarover momenteel in den vreemde
zoveel wordt gediscuteerd. Toen de ver
metele Britse Helen Smith pasgeleden
in een „monokini" aan de Costa Brava
enige stappen buiten haar pension deed.
werd zij beleefd door een guardia civil
tot de orde geroepen: of zij als de blik
sem haar behaatje maar even wilde gaan
aantrekken Miss Helen deed zulks
zonder mankeren, daar zij niet het ge
vaar wilde lopen, als „ongewenste vreem
delinge" op de boot naar Dover te wor
den gezet! „Ik wou alleen eens zien hoe
het Spaanse publiek nou daarop rea
geerde", legde zij naderhand uit.
En dat weet zij nu dan!
PHOENIX (AFP) De republikeinse
kandidaat bij de jongste Amerikaanse
presidentsverkiezingen, Barry Goldwa-
ter, is in een ziekenhuis in Phoenix op
genomen.
De oud-senator uit Arizona heeft een
halswervelaandoening.
Het verblijf van onze konink
lijke familie op het buitenverblijf
in Italië, is voor de internationale
fotopers belangrijk genoeg om
drommen fotografen naar Porto
Ercole te voeren. Deze foto toont
(v.l.n.r.) Claus von Amsberg, prin
ses Beatrixde koningin en prins
Bernhard alsmede een groot aantal
druk bezig zijnde fotografen.
Het klooster van Vatopediou
dat bekend staat als een van de
meer vooruitstrevende centra op
de Athos. Hier werd in de zeven
tiende eeuw een universiteit opge
richt, die voor een grondige oplei
ding der monniken had moeten
zorgen. Helaas ko:i dit initiatief bij
de meerderheid der Athosmonni-
ken geen genade vinden.
enkele in zijn kloosterroeping volhard
had. Meerderen waren ingetreden, maar
hadden na enige tijd het klooster weer
verlaten. Op het ogenblik telt de school
tachtig studenten. De belangstelling van
buiten is dus groeiende. Maar monniken
worden er niet uit gerekruteerd. Wie na
zes jaar studie het diploma behaalt,
gaat liever de wereld in of treedt in een
klooster buiten de Athos.
Bij de overweging van deze feiten drin
gen zich enkele gedachten naar voren.
Het merendeel van de Athos-monniken
bestaat uit oude mensen. Het is alge
meen bekend en men kan het ter plaatse
constateren, dat onder hen de onwetend
heid groot is. Een onwetendheid, die sys
tematisch werd aangekweekt door de
veelvuldig verdedigde mening, dat de ide
ale monnik een vijand van wetenschap
en verstandelijke ontwikkeling dient te
zijn. Dit schiep in de kloosters een sfeer
waarin ontwikkelde mensen niet welkom
waren en zich niet thuis konden voelen.
Nu kan men daar tegenover stellen
dat vele monniken getraind door een
lang leven van gebed, overweging
lezing van de Heilige Schrift zich een
kennis hebben verworven, die een waar
devol geestelyk bezit is, waarvan vele
jongeren zouden kunnen profiteren. Er
zijn op het ogenblik in Griekenland ze
ker genoeg jongemannen die open
staan voor geestelijke vernieuwing en
bezield zijn met religieuze idealen.
Maar is een ontmoeting van beide groe
pen mogelyk?
We treffen onder de Athos-monniken
herhaaldelijk mensen aan die uitstekend
in staat zijn uren lang met aanhaling
van talloze bijbelteksten en vadertek-
sten van hun geestelijke inzichten te ge
tuigen. Doch het lijkt niet erg waarschijn
lijk, dat deze mensen opgegroeid als
ze zijn in een sfeer van legenden en
apocalyptische beschouwingen en veelal
verstoken van iedere kritische zin de
moderne jonge mens kunnen boeien en
hem de geestelijke voldoening geven, die
hij in het klooster komt zoeken. Daarom
lijken de pogingen, die kerkelijke auto
riteiten de laatste tijd aanwenden om
jongeren voor de Athos en het monas
tieke leven te interesseren, bij voorbaat
mislukt, tenzij men middelen vindt om
de toestanden op de Athos zelf te ver
beteren.
Daarbij komt dan nog een andere fac
tor, die zich hoe langer hoe sterker
laat gelden. Het aantal monniken loopt
schrikbarend achteruit. De gevolgen
daarvan openbaren zich met alle dui
delijkheid aan iedere bezoeker van de
Athos, die zich niet heeft laten ver
blinden door mooie platen of romanti
sche verhalen.
Een eerste gevolg is de aftakeling
van de kloostergebouwen, die bij gebrek
aan arbeidskrachten en middelen slecht
of helemaal niet onderhouden zijn. Een
tweede: de moedeloosheid van vele oude
mensen, die de hoop op een betere toe
komst verloren hebben Een derde: een
groeiend tekort aan geestelijk elan bij
vele anderen, die zich niet "meer opge
wassen voelen tegen de moeilijke plich
ten van het dagelijks leven.
Er zijn nog voorbeelden van heilig
enthousiasme en geestelijke energie, die
tot grote offers in staat blijken. Mi aar
binnen de tijdsruimte van een viertal ja
ren meenden we toch bedenkelijke teke
nen niet alleen van materieel, maar ok
van geestelijk verval te moeten consta
teren. Dat is heel jammer en niet alleen
om de zaak zelf, maar ook omdat zich
hier een nieuwe belemmering voor ge
zonde aanwas gaat voordoen.
Als de materiële, intellectuele en gees
telijke toestand van de kloostergemeen
schappen op de Athos idealistische jonge
mensen eerder afstoot dan aantrekt,
wie zal zich dan nog bij hen willen
aansluiten? Waarschijnlijk alleen de ui
terst weinigen, die zich laten leiden door
bijkomstige motieven: losse individuen,
die na vervlogen illusies of menselijke
mislukking een toevluchtsoord zoeken
buiten de wereld, die hen teleurstelde.
Of enkelingen, die dromen van een car
rière, waartoe alleen kloosterlingen ge
roepen worden. Dat der g. carrièristen
bestaan, is geen nieuws, maar misschien
zullen sommigen moeilijk kunnen gelo
ven, dat een Grieks tijdschrift aan kloos
terkandidaten, die op Athos willen intre
den, openlijk en bij herhaling een bis
schopsambt in het vooruitzicht heeft ge
steld. Zij kunnen er de „hagioreitiki vi-
vliothiki" van Volos op naslaan. Het is
wel duidelijk, dat dergelijke aspiranten
niet bij machte zullen zijn om het kloos
terleven op de Athos gunstig te beïn
vloeden en een waardevolle bijdrage voor
de zo nodige vernieuwing te leveren.
WASHINGTON (UPI). - Het
is een publiek geheim dat president
Lyndon B. Johnson en de twee
broers van wijlen president Ken
nedy, Robert en Edward, elkaar
niet erg mogen. Beide broers heb
ben ook nooit ontkend dat zij de
strijd om nog eens in het Witte
Huis te komen hebben opgegeven
Wat de controverse tussen John
son en de Kennedy's echter zo fas
cinerend maakt is het feit dat er
zulke krachtige en radicale per
soonlijkheden bij betrokken zijn.
Neem Johnson: een echte Texas-
ser, met de ontspannen bewegin
gen en de eenvoudige en vaak
aardse taal van een cowboy, maar
boordevol nerveuze energie, licht
geraakt en met een haast nimmer
falend politiek instinct.
En de senatoren Kennedy: vertegen
woordigers van de stedelijke oostkust,
in het bezit van een soort intellectuele
nieuwsgierigheid zonder direct .intellec
tueel" te zijn in de ware betekenis van
het woord en beschermd door de grote
veiligheid die het familiefortuir hun
biedt.
Toch onderscheiden ook Robert en Ed
ward zich in menig opzicht minstens
evenveel als zy van Johnson verschil
len.
De 39-jarige Robert straalt ambitie en
energie uit, maar schijnt aan de andere
kant te leven onder een wolk van me
lancholie die nog donkerder is geworden
sinds de dood van zijn broer. Buiten
zijn familie maakt hij de indruk een
man met weinig menselijk gevoel te
zijn. een man die zich er constant van
bewust is zowel vijanden als goede vrien
den te hebben.
De 33-jarige Edward, de jongste der
LYNDON B. JOHNSON
Kennedy-broers, draagt een aureool van
opgeruimdheid met zich mee. In de
twee jaar dat hij senator is heeft hij
zich de reputatie verworven een harde
werker en een moedig wetgever te zijn.
Zijn stem en zijn wijze van spreken
lijkt zo veel op die van zijn broer John
dat het vaak een beetje ..unheimlich"
klinkt hem via de radio te beluiste
ren.
Maar wat zyn nu de redenen voor
de spanningen tussen Johnson en de
Kennedy's? De ware redenei zyn waar
schijnlijk alleen bekend aan hen die het
meest direct hij de controverse betrok
ken zijn.
Sinds Kennedy verleden jaar zijn por
tefeuille van justitie neerlegde en zich
als senator voor New Z' rtt verkiesbaar
stelde is er tussen de Kennedy's en
Johnson geen persoonlijk contact meer
geweest. Zelfs een uitnodiging gericht
aan mevr. Jacqueline Kennedy werd be
leefd geweigerd.
In Washington wordt de animositeit als
zo vanzelfsprekend beschouwd dat een
opmerking in Theodore H. White's juist
uitgekomen boek ..The making of the
president" 1964" nauwelijks opzien
baarde. White zegt ondermeer in zijn
boek dat Robert Kennedy verleden jaar
Johnson heeft verweten de waarheid
niet te hebben gespro-ken. Het incident
had betrekking op een „uiterst geheim"
ROBERT KENNEDY
onderhoud tussen Robert Kennedy en
Johnson waarin de president hem ver
telde dat hij hem niet had uitgekozen
als kandidaat voor het vice-president-
schap. Johnson heeff Kennedy toen ver
teld dat hij niemand iets over het on
derhoud had medegedeeld.
Kennedy had echter redenen te geloven
dat Johnson drie journalisten over de
aard van het onderhoud had ingelicht.
Tot nil toe hebben de Kennedy's en
Johnson zich weerhouden directe aan
vallen op elkaar te doen. Met toenemen
de frequentie oefenen de senators Ken
nedy echter kritiek uit op het beleid
van de Amerikaanse regering zonder
hun kritiek direct op Johnson te rich
ten.
De president beperkt zich er toe beide
senatoren eenvoudig te negeren. Het is
echter algemeen bekend dat Johnson in
privé-gespreNken allesbehalve vleiend
over de Kennedy-broers spreekt. Gedu
rende de afgelopen weken is de kritiek
der Kennedy's op de Amerikaanse rege
ring opvallend scherper geworden.
In een vraaggesprek dat in mei werd
gepubliceerd oefende Rooert Kennedy
kritiek uit op de wijze waarop de V.S
in de Dominicaanse Republiek hebben
ingegrepen. Kennedy staat op het stand
punt dat Washington tevoren zijn vrien
den en de leden van de Organisatie van
Amerikaanse Staten (OAS) had moeten
inlichten.
Vorige maand drong Robert Kennedy
er tyden* een rede in de senaat bij
EDWARD KENNEDY
de regering op aan meer activiteit aan de
dag te leggen bij het zoeken naar een
overeenkomst tussen Oost en West.
betreffende het tegengaan van de ver
spreiding van kernwapens.
Begin deze maand liet Robert Kenne
dy een rede publiceren die hij zou uit
spreken en waarin hij indirect kritiek
uitoefende op de wijze waarop de Ame
rikaanse regering haar politiek inzake
Vietnam voert. Toen hij de volgende
dag zijn toespraak hield, liet hü de kri
tische zinsnede weg, maar de oorspron
kelijke tekst was reeds door vele dag
bladen gepubliceerd
Ofschoon in mindere mate. is ook Ed
ward Kennedy het niet altijd eens met
Johnson. Zo verzette hij zich onlangs
nog tegen de handhaving van de zoge
naamde verkiezings-belasting. Tijdens de
stemming stemden beide Kennedy's te
gen, wat overigens niet verhinderde dat
de wet werd aangenomen.
Indien de Kennedy's werkelijk streven
naar het presidentschap van de V.S. dan
hebben ze nog wel even de tijd. Zoals
de zaken er nu voorstaan moet het waar
schijnlijk worden geacht dat Johnson
zich in 1968 weer herkiesbaar zal stel
len en waarschijnlijk zal winnen.
Het za] dus tot 1972 duren eer een
der Kennedy's een kans zal krijgen. Wie
van de twee dan kandidaat zal zijn, moe'
de Kennedy-elan waarschijnlijk onder
ling zelf uitmaken.
ankoop van
8 4 j~ extra
metlO zegels
handige
afnemers in het
■loodgieter, evenals
le funktie ingezet
lid van de funktie;
Ids
1.8.00 uur, alsmede
op onze Afdeling