Felici Gimondi (22 jaar)
werd jongste na-oorlogse
Tour de France winnaar
I
Ui* DE f=f*ANGE
Een debutant leverde
het overtuigende bewijs
Chatn flic) n eulle.s'
Knap werk van de Pel
Janssenuitstekend
nale
DE ACHT VAN PEL MARCHING IN
ntgoocheld
a r
JÊL M-
UITSTEKEND
DREUN
JDAGtfLAD ]>K NI KM VAN IJONDERDAG 15 JULI 19tiS
13
HENRI ANGLADE
op de vierde plaats
JEAN LEBAUBE
nummer vijf
(Van onze speciale verslaggever)
Voor de laatste maal zijn wij
met onze bagage een vreemde ho-
teltrap opgesjouwd. Voor de laat
ste maal hebben we geslapen in
een vreemd bed. voor de laatste
maal hebben wij de renners ge
zien die de dikke vierduizend kilo
meters van deze Tour de France
hebben volgemaakt. We hebben
Frankrijk van alle kanten beke
ken. We zijn in een guur klimaat
geweest en we hebben zitten sto
ven onder een subtropische zon. In
Barcelona hebben we zitten zuchten
onder de loodzware drukkende
hitte en hebben we in de late
avond wat verkoeling pogen te zoe
ken op een van die terrasjes op de
Ramblas. In de Alpen hebben we
een dikke trui uit onze koffer moe
ten opdiepen en eenmaal zijn we
bijna verdronken in een gigantische
plensbui. We hebben van de Fran
se keuken genoten, maar soms ook
niet! We hebben in Frans wijnge
bied van diverse erewijnen mo
gen proeven, een haastige slok
maar toch verfrissend en de tong
strelend. En dan werden we met
de renners weer opgejaagd naar
een volgende stad. We hebben in
de nachtelijke duisternis uren moe
ten rijden om ons hotel te berei
ken waar een nog altijd goed ge
humeurde patron ons stond op te
wachten om ons nog wat koude ge
rechten voor te zetten. We zijn ten
slotte in Parijs gearriveerd. Eind
doel van de Tour de France op de
nationale Franse feestdag. De zon
was er nog vol warmte, de zomer
als een zomer behoort te zijn. Daar
kwam het einde van onze einde
loze trek met die lange karavaan.
We hebben Tourbaas Jacques God-
det de hand geschud en we hebben
het kompas op het noorden ge
steld. Het is eindelijik zover. We
gaan weer huiswaarts.
De onverwachte winnaar van de 52e Tour de France,
Felice Gimondi is de vijfde Italiaan die zegeviert in
's werelds belangrijkste wielerevenement, Bottechia in
1924 en 1925 was de eerste. Gino Bartali in 193S en....
1948 de tweede; Fausto Coppi in 1949 en 1952 dg derde
en Gastone Nencini sloot in 1960 voorlopig de rij. Is het
dus voor de Italianen, die in 1964 als eerste man Vit-
torio Adorni op de tiende plaats zagen eindigen, een
geluksdag die de wederopstanding van de door te vette
contracten in het slop geraakte Italiaanse wielersport
aankondigt, ook Goddet zal tevreden zijn, zulks on
danks de nederlaag van Frankrijks wielerhoop nummer
een. Raymond Poulidor. Gimondi immers is een „pro-
dukt" van de Ronde van de Toekomst, die Goddet sinds
1961 naast de grote Tour laat verrijden. Hij heeft steeds
laten horen dat de renners die in de toekomstronde
hebben uitgeblonken de beste kaart zullen trekken in
de Tour de France. Met de vorige winnaars Guido de
Rosso, (Italiaan), André Zimmermann (Fransman) en
Antonio Gomez del Moral (Spanjaard) heeft hij er
toch niet dat resultaat uitgekregen wat verwacht werd.
Met Gimondi kreeg hij de bevestiging en tegelijkertijd
de stimulans om op de ingeslagen weg door te gaan.
Gimondi is de jongste naoorlogse winnaar. De op 29
september 1942 te Sedrina-Bergamo geboren Italiaan,
verslaat ook Anquetil op dit punt. Deze was, toen hu
in 1957 voor de eerste maal triomfeerde, bijna een heel
jaar ouder (geboren op 8 januari 1934), Gimondi is een
uiterst vriendelijke knaap iets wat hij trouwens met
de andere Italiaanse hoop Motta gemeen heeft
dit opzicht lijkt hij in niets op de vroegere vedetten
Gino Bartali en Fausto Coppi.
Gimondi vertrok op 22 juni te Keulen niet als kop
man, deze rol was voor Vittorio Adorni. Gimondi kreeg
slechts een luitenantsplaats. Adorni verdween hij het
eerste echte treffen echter reeds uit de Tour en toen
stond niets de nieuwe kampioen meer in de weg. De
kampioen die helemaal niet naar de Tour wildezuiver
en alleen omdat hij er bang voor was.
Op aandringen van Adorni ging hij toch mee. Dit jaar
kwam hij voor het eerst in het nieuws toen hij in de
Waalse Pijl samen met zijn landgenoot Roberto Pog-
giali de met hen weggesprongen Brit Tom Simpson op
de knieën bracht en toen, als snelst geachte van dit duo
door Poggiali naar de tweede plaats verwezen werd.
Zodoende ging hij in de Tour de France van start zonder
tot dusver een overwinning als beroepsrenner te hebben
behaald. Hij is nl. eerst sinds 1 januari van dit seizoen
professional. Zijn erelijst ziet er als volgt uit: 1962: 2e
in de tijdrit Venetië-Giulia, le in Casnigo, een wedstrijd
over 167 km, welke hij met meer dan een minuut voor
sprong op zijn naam bracht; 1963: 12e in het wereld
kampioenschap, le in kampioenschap van Italië, le in de
etappewedstrijd de ronde van Venetië, le in de etappe
koers Milaan-Varzi, le in de ploegentijdrit van de ronde
van Toscanië, 6e in de San Pellogrinofinale; 1964: 26e
in het wereldkampioenschap, le in de eerste etappe en
in de eindstand van de Tour de VAvenir, 2e in de tijdrit
Tour de VAvenir, le in de ronde van Latium met zes
minuten voorsprong, le in Trofeo Caduti. Als beroeps
renner vanaf 1 januari behaalde hij tot nu toe de vol
gende resultaten: 2e in de Waalse Pijl, 2e in de Grote
Prijs van Forly, een tijdrit over 67,520 km, 4e in de
Ronde van Normandië, 3e in de Giro dTtalia, le in de
Tour de France waarin hij drie etappes won.
Op 9 mei reed hij zijn eerste tijdrit van Remond naar
Freiburg in de ronde van Normandië over 27 km. Hier
in eindigde hij als vijfde met 55 seconden achter Vit
torio Adorni; op 27 mei een tijdrit over 50 km Giro
dTtalia) eindigde hij als tweede op 1.22 achter Adorni;
17 juni de grote prijs van Forly over 77,520 km tweede
op 2.38 achter Anquetil; 26 juni eerste tijdrit in de Tour
de France over 26,7 km tweede op zeven seconden achter
Poulidor: 10 juli tweede tijdrit Tour de France over
28,900 km winnaar met 23 seconden voorsprong op Pou
lidor en in de tijdrit van gisteren over 37,8 km met 30
seconden voorsprong winnaar voor Motta.
Jacques Anquetil: „Ik weet het niet....1*
DE TOUR IS WEL ALLEEN TE WINNEN
(Van onze speciale
PARIJS Natuurlijk was er niet meer aan
getwijfeld dat Felice Gimondi als overwin
naar uit deze Tour de France tevoorschijn zou
komen. Maar de als een komeet naar voren
geschoten Italiaan heeft nog voor een kla
terende finale gezorgd. Zelden is in het Pare
des Princes zo'n orkaan van toejuichingen
losgebarsten als op het moment dat Gimondi
door de poorten de cementen wielerbaan
opreed. Met vlaggen en spandoeken waren
duizenden Italianen naar het stadion opge
marcheerd. Spandoeken waar op in koeie-
letters stond: „Gimondi sei grande com
Coppi" (Gimondi even groot als Coppi). De
verslaggever)
onbekende jongen, die in 1959 op de fiets
was geklommen, het vorige jaar nog ama
teur was, is in enkele weken naar de hoogste
top geklommen in de harde, zakelijke prof
wereld. Op briljante wijze heeft deze Gimon
di in het laatste hoofdstuk van de Tour, de
tijdrit van Versailles naar Parijs, zijn bijzon
dere kwaliteiten gedemonstreerd. Hij kwam
als winnaar van de Tour in het Pare des Prin
ces, maar ook als triomfator van de race
tegen de wijzers van de klok. Met ruim een
minuut bezorgde Gimondi de al totaal ge
broken Poulidor een laatste kapitale prestige-
dreun.
et is in het Pare des Princes een
r Italiaans feest geworden. Met de
jjonge Italiaan Motta tweede achter Gi
mondi, heeft de legende van Coppi en
Bartali een nieuw verlengstuk gekregen.
H»et Italiaanse wielerimperium kan weer
bogen op twee veelbelovende renners.
Zelfs de in de eerste Pyreneeën-etappe
uitgevallen favoriet Adorni, die speciaal
naar Parijs was gekomen om de eindfase
van de Tour mee te maken, gaf royaal
toe dat Gimondi en Motta twee enorme
^tdekkingen zijn geweest: „Nooit heb
":unnen vermoeden dat in Felice zo'n
•t coureur zou steken." Diezelfde Gi-
»ndi die in de laatste Giro nog als een
'egorio" (waterdrager) moest fungeren
de machtige Adorni. Het kan
iemd gaan in de wereld.
Geen sterveling heeft het verbaasd de-t
lymond Poulidor in die laatste tijdrit
i een ontgoocheld man zou starten,
aar toch hoopte heel Frankrijk op deze
Itionale feestdag dat Poulidor nog voor
©en sensatie zou zorgen. Als tijdrijder van
jefprmaat zou hij die achterstand op zijn
Italiaanse belager weleens kunnen uit-
Sfflrissen Een moeilijke zaak.
Ronduit gezegd had het Frans wieler-
idool 63 seconden moeten inlopen om nog
als Tourwinnaar te worden geklasseerd.
Een enkele seconde minder zou reeds fa
taal kunnen zijn. Dan zouden de twee
vechters voor de Tourtriomf immers ge
lijk zijn geëindigd. Het reglement schrijft
dat geval voor dat de punten, behaald
ledurende de etappes de doorslag geven,
.et was duidelijk dat de balans dan
aar naar Gimondi zou overslaan. In
:ite was die tijdrit dus onbegonnen werk
>or Raymond Poulidor. Zijn gedachten
jdlen tijdens de lange kilometers tussen
luizenden juichende Fransen wel heel
•mber zijn geweest. Geen wonder ook
lat de anders zo superieure tijdrijder
'oulidor op die lange weg naar het Prin.
lenpark zichzelf niet meer was. Geen
onder ook dat Gimondi daarentegen
l&og beter reed dan ooit tevoren. Dat de
Italiaan al kort na het begin een voor-
'sprong nam verbaasde niemand De voor
sprong steeg en in het kabaal van het
Pare des Princes had Gimondi zijn Tour
voltooid met een eclatante zege, ruim een
volle minuut op Poulidor. Zelfs de jonge
Motta had de Franse vedette nog over
troefd. De voor Raymond Poulidor zo
veelbelovend begonnen Tour de France
is in een formidabele desillusie geëindigd.
Onstuimige tonelen speelden zich af toen
Gimondi de laatste meters naar een com
plete zege had gereden. Opvallend was
de rust en de zelfverzekerdheid waar
mede hij als een verlegen debutant ruim
drie weken geleden in Keulen gestart, de
hulde over zich liet heengaan. Het wil
toch heel wat zeggen als een chauvinis
tische Franse official zich laat ontvallen:
„un grand champion".
Bij alle vreugde die de ploeg van Pel-
lenaars in deze Tour is ten deel geval
len kwam in het laatste hoofdstuk nog
een aangename verrassing. Henk Nijdam
klasseerde zich als de snelste Nederlan
der in de tijdrit, sneller nog dan de fe
nomenale rijder Jan Janssen, die vlak
achter de soldaat van de Pel eindigde.
Janssen, die de groene trui had opge
borgen „het ding weegt 'n paar gram
men nieer dan mijn kampioensshirt"
moest tijdens de grote ceremonie en nu
wel in het groene uniform, een donde.
rende ovatie in ontvangst nemen.
Maar de tijd van Nijdam in deze laatste
rit, 52,24 sec., mag als een grote prestatie
in deze Tour worden geboekstaafd. Het
was drukkend warm in het barstensvolle
aan
van
Het erepodium in Parijs
het einde van de Ronde uw,
Frankrijk 1965: v.l.n.r. Poulidor,
die tweede werd, winnaar Gimondi
en Motta, nummer drie.
stadion in de Franse metropolis. Direc
teur Jean Garnaud was bang geweest dat
de belangstelling zeer onder peil zou zijn
omdat niet Raymond Poulidor maar een
„vreemdeling" de Tour zou winnen. Het
is anders uitgelopen. De tribunes waren
prop en propvol en daarmede was wel
heel duidelijk het bewijs geleverd hoe
populair die Italiaan Gimondi in enkele
weken is geworden. De renner die erin
is geslaagd om vrijwel op eigen kracht,
een Tour de France te winnen. Veelbe
tekenend waren in elk geval de woorden
welke de vijfvoudige Tourwinnaar Jac
ques Anquetil sprak: „Ik weet heus nog
niet of ik dit jaar de ronde zou heb
ben gewonnen met zo'n mysterieuze
tegenstander
(Van onze speciale verslaggever)
PARIJS. „Dit wordt de in
teressantste Tour en mogelijk ook
de merkwaardigste ronde van
Frankrijk," zo heeft de bekende
Franse sportjournalist Pierre Cha-
ny een maand geleden in het blad
van Jacques Goddet het Parijse
l'Equipe, geschreven. Zijn voor
spelling is uitgekomen. De Tour de
France 1965 is interessant geweest
en in merkwaardigheid overtreft
zij alle vorige ronden. Want in die
zelfde voorbeschouwing van Pierre
Chany werden een hele rits favo
rieten opgesomd. We misten er
echter de naam Felice Gimondi. En
juist deze jonge Italiaan, in de
jongste Giro dTtalia nog de water
drager van Adorni, is de grote
sensatie geworden.
Merkwaardig is stellig dat deze Gimon
di die alleen bekendheid genoot omdat
hy het vorig jaar de Tour de l'Avenir
op zyn naam had geschreven, met de
oude waarheid heeft gebroken dat geen
renner alleen een Tour de France kan
winnen.
In de derde etappe van deze Tour, de
rit van Roubaix naar Roua2«n, wint Gi
mondi.
Voor de eerste maal krijgt hij de gele
trui. Voor de eerste maal ook komt hij
in het grote Tour-nieuws. In Franse wie-
Ierkringen maakt men zich geen zorgen.
Gimondi is een aardige jongen, atletisch
gebouwd en heeft een vriendelijk gezicht
De renner die deze Tour bij afwezigheid
van Jacques Anquetil moet gaan winnen
is en blijft Raymond Poulidor.
In de tijdrit is de Fransman een expert.
Volgens de insiders kan geen enkele ren
ner op dit terrein Poulidor iets in de
weg leggen. En Poulidor wint dan ook
gemakkelijk de eerste jacht tegen de wij
zers van de klok te Chatolin. Ach, men
weet iets van de kwaliteiten in het tijd
rijden van Gimondi af. Hij heeft immers
een week voor de start van de Tour in
Forly een aardig stuk werk geleverd
door in een tijdrit als tweede achter An
quetil te eindigen. Maar dat was een
complete vlakke rit. Op het schema van
deze Tour de France staat ook een rit
tegen het -horloge vastgesteld met als
eindpunt een berg. Gimondi kent die
berg niet. Hij heeft nog nimmer een dei-
gelijke tijdrit gereden. Voor Raymond
Poulidor moet dat gebied juist opgelegd
pandoer zijn. In die bewuste tijdrit op
de Mont Revard zal hij persoonlijk de
Tour de France beslissen. Zo hij al niet
dat van tevoren heeft gedaan. Gimondi
verliest de gele trui maar de vechtlustige
Italiaan die van zijn eigen ploegmakkers
geen enkele steun krijgt, ze zien in hem
alleen nog de overmoedige nieuweling,
gelukt het geheel op eigen kracht weer
leider van de karavaan te worden. Hij
blijft dat tot aan de voet van de Pyre
neeën. Zijn ploegleider, de eens vermaar
de renner Luciano Pezzi, aarzelt nog
steeds. Hij prijst Gimondi om zijn energie
en doorzettingsvermogen. Maar tegelij
kertijd zegt hij openlijk dat de benjamin
in zijn equipe zich in de vlakke etappes
wel murw zal hebben gereden om in het
bezit te blijven van de gele trui. De in
eenstorting, de onvermijdelijke reactie
moet zeker in de bergen komen. De eer
ste Pyreneeën-etappe hakt meedogenloos
in op de kwaliteit van de Tour.
Dan komt in de 14de etappe die ver
schrikkelijke Mont Ventoux op het tra
ject. In Barcelona heeft signor Pezzi in.
middels besloten dat zijn ploeg, nu Adorm
is geëclipseerd, de volledige steun moet
gaan verlenen aan die vechtlustige en
steeds meer zelfverzekerde Gimondi. Die
steun is toch niet veel, de ploeg is zwak,
eigenlijk een verzameling meelopers, zo
als er zovelen in deze Tour zyn geweest.
Hun namen komen nauwelijks voor in
het dagelijkse Tournieuws, alleen in de
uitslagen komt men ze tegen. Een voor
deel is dat ook de kracht van de andere
ploegen niet imponerend is, alleen de
equipe van Pellenaars begint naar een
niveau te groeien. Nu is daar een kleine
kwieke renner bij, Cees Haast. Die jongen
heeft zich bij de topgroep gewerkt en hij
blijft er. Poulidor heeft er echter nog
geen ernstig oog op laten vallen. Op de
Mont Ventoux zal hij de beslissing for
ceren. Het lijkt afgesproken werk als de
Fransman er inderdaad in slaagt met de
knappe Spaanse klimmer Jimenez kort
na de eerste meters klimmen uit het pe
loton te komen. „Een voortreffelijke cou
reur, die Gimondi, maar wat een bokken
heeft hij al geschoten," vertelde ons da
gen later Pellenaars. Op die Mont Ven
toux schoot Gimondi inderdaad een kapi
tale bok door achter in het peloton te
blijven op het moment dat Poulidor naar
de kop trok en juist op tijd bij Jimenez
aan het wiel kon schieten. Men weet het,
Poulidor won deze granietharde etappe
en wiste met één haal zijn achterstand
op Gimondi weg tot 34 seconden. Het is
afgelopen met Gimondi, de beslissing is
gevallen. In de volgende etappe rijdt Pou
lidor zich in de gele trui. Maar Gimondi
was niet terneergeslagen. Integendeel, hij
was nog vechtlustiger geworden. Hdj had
ook wat ontdekt, dat vrijwel iedereen
was ontgaan, behalve die jongen van
Kees Pellenaars, Cees Haast. Niet Gi
mondi was door de Mont Ventoux gebro
ken maar Poulidor. Er gebeurde niets in
de eerste Alpenetappe. Gimondi zat nog
altijd aan de kop van de karavaan. De
tweede Alpenrit zou het moeten doen.
Met die enorme bergreuzen. „Ik mocht
niet Het werd een grote teleur
stelling voor de enorme aanhang van
Raymond Poulidor.
De klap voor Poulidor kwam in de be.
wuste tijdrit op de Mont Revard. Zijn
grote specialiteit. Hij moest het nu alleen
doen. zonder de steun van Jimenez, de
Spanjaard, op de Mont Ventoux. Men
herinnert zich natuurlijk de afloop.
Het was een bizarre ronde, die deels
de armoedigheid van de huidige renners
kwaliteiten in de grote lijn heeft gede.
monstreerd, die deels ook heeft getoond
wat een man met een ijzeren wil alleen
kan presteren. Felice Gimondi is een
groot kampioen.
En Jan Janssen was de beste Neder
lander in buitenlandse dienst. Een knappe
prestatie om zijn groene trui te prolon
geren. Bij de armoedigheid in de buiten
landse kampen steekt wel de vooruitgang
van de ploeg van Pellenaars sterk af.
Overigens was de Televizierploeg als ge
heel de beste in deze Tour met liefst zes
dagploegenklassementen en drie etappe
overwinningen (Cees van Espen, Jo de
Roo, Gerben Karstens).
Er zit veel perspectief in de Neder
landse wielersport. Nederland heeft weer
zijn grote naam van weleer terug in de
Tour de France en dat betekent wel wat.
Een mooi stuk werk van Kees Pellenaars,
een bewonderenswaardige prestatie van
tien jongens die Nederland zo voortref
felijk in deze Tour hebben vertegen
woordigd..
'ij™p^"ssfn w°rdt het pa- met zijn prima prestaties die leid-
ijse »Parc des Princes gecom- den tot de groene trui.
phmenteerd door Jacques Goddet
J.. A
Felice Gimondi in actie tijdens de laatste rit.
