Achtste etappe en groene trui voor Jo de Roo
Ploeg van Pellenaars verdiende vijftien mille
Vijf Nederlanders finishten bij de eerste tien
EN WAT NU
Telegram aan de Televizieren
15
Flets satellieten
9e Rit
DAX
226,5
Aangenaam.
Te veel
Eindelijk
Eindelijk weer
de vlag in top
OUDERWETS
NIET CADEAU
VERDIENSTEN
HET MOMENT
63265,. „50./6
IB
DAGBLAD DE STEM VAN WOENSDAG 30 JUNI 1965
WEER NEDERLANDSE DAG IN BORDEAUX
(Van onze speciale verslaggever)
Kees Pellenaarssuccesvol ploeglei der in deze ronde van Frankrijk.
De spichtige Fransman Delisle
heeft de kwalijke gewoonte om
zijn fietsje n'importe waar neer
te zetten. Zei zijn mecanicien
Queuqueu: „die jongen moest
eigenlijk met een radar gevolgd
worden. Hij altijd met zijn „fiets-
satellieten".
W9ENS0AG30 JONf
itt
.Orthez
Ncvarrenxfl
Oloron.
Ste.-Marie
8.500m
ViOm AlWmtiE'
LuzrSt-Sauwut^7ft/<M41fl
TmHALEI
Commissaris Pierre Ribot en
de inspecteurs Gaudin en Ber-
thaud zijn tijdens de Tour belast
met de jacht op de „picots", ven
ters zonder vergunning, die van
alles en nog wat verkopen. In
Bordeaux werd de commissaris
voorgesteld aan het hoofd van de
Plaatselijke gendarmerie. Diens
naam? PICOT
De Duitser Wilfried Peffgen miste
gisteren in de etappe van de Tour de
1'Avenir bij de ravitailering net zijn
etenszakje. Jacques Besson, chauffeur
van de wagen van de Duitse ploegleider
had het nogal te doen met de gele trui
drager. Daarom vroeg hij of Peffgen
wat van hem aan wilde nemen. „Wat
kost dat?'' vroeg de jonge Duitser. Hij
doelde hier niet op de geldboete, maar
op de straf die staat o phet opregle-
mentair ravitailleren. „Twintig franc en
30 strafseconden" zei Besson toen. De
Duitser heeft de rit toen maar met een
lege maag uitgereden.
Rik van Looy is eindelijk verstan
dig geworden. Verklaarde hij na zijn
zegen in Luik dat de eerste acht etap
pes klassiekers zouden worden, gis
teren kwam hij tot een aantal op
merkelijke uitspraken. „Ik zal tot Pa
rijs vechten, maar ik heb niet meer
dan vijf procent kans om de Tour te
winnen. Vraag het aan alle renners
en zij zullen zeggen dat ik geen enke
le kans heb te zegevieren, maar als
ik. even demarreer zitten ze allemaal
op mijn huid. Het is mogelijk dat ik
nog twee of drie etappes win, maar
daar houdt het mee op. Voor mij is
de grote favoriet Jan Janssen, die
zijn kansen uitstekend verdedigt en
de juiste afwachtende houding aan
neemt. Jan prepareert zich voorna
melijk op de bergen en hij zal daar
wel zijn grote slag slaanaldus
een voorzichtige „Keizer van Heren
thals".
BORDEAUX Voor het eerst im
de geschiedenis van de Tour de
France en de Tour de 1'Avenir zijn
de groene truien gelijkertijd in het
bezit van Nederlanders. Dit bete
kent dat Harry Steevens in de klei
ne en Jo de Roo in de grote ronde
tot nu toe het beste gemiddelde
hebben gereden.
Harry Steevens werd in de negen
tot nu toe verreden etappes respec
tievelijk 18e, 8e. 21e, 15e, 2e, 2e, 12e,
2e en 16e.
Jo de Roo eindigde in de achtste
etappe van de grote tour als volgt:
4e, 14e, 100e, 17e, 9e, 54e, 3e 31e en
gisteren le.
Zoals bekend krijgt de winnaar
van de etappe in de grote tour 25
punten. Vervolgens 20, 16, 14, 12, 10,
9, 8, 7, 6, 5, 4. 3, 2, en 1 punt.
In de kleine tour is dezelfde re
geling van kracht.
BORDEAUX Eindelijk is het er dan
weer eens van gekomen. In Bordeaux, de
oude stad der Girondijnen kon de nationale
driekleur na precies tien jaren in de kast te
hebben gelegen weer eens naar de top
van de grote vlaggemasl in het zo bekende
stadion worden gehesen.
Door duizenden toegejuicht slaagde Jo de
Roo er 11a een fenomenaal gereden eindspurt
een pure klassieke show voor hel zo op wiel
rennen verzotte Franse publiek, in een oude
Nederlandse traditie nieuw leven in te bla
zen.
De 27 jaar oude Zeeuw, hoffelijk tegen
iedereen en hijzonder gesteld op correcte
kleding reed de armen volgens het goede
gebruik geheven met een breed lachend
gezicht als eerste door de finish op de cemen-
Als een schipbreukeling stond
de ongelukkige Dick van Rijn
achter de afrastering met de mi
crofoon naar de langzaam door een
menigte journalisten en reporters
opgeslokte De Roo te kijken. Ge
lukkig hielpen krantencollega's
van de arme Hilversumse reporter
de etappewinnaar nog voor de
vaderlandse microfoon te depone
ren. Dat ging natuurlijk wel met
enige boze woorden en krachtige
gezegden gepaard tegen de driftige
Franse jongens, die Jo de Roo ken
nelijk al compleet als een van de
hunnen beschouwden. Het was een
feestelijk schouwspel op die wie
lerbaan van het imposante stadion.
Wij kennen dat als het stadion Feijen-
oord, om het zo maar eens te zeggen. De
oude voetbalcrack Bertus de Harder
heeft in lang verlogen jaren het publiek
vaak laten genieten van verrukkelijk
voetbal. Later nam onze wielerploeg,
onder de bezielende leiding van Kees
Pellenaars bezit van het stadion in over
winningen die een vaste jaarlijkse tra
ditie begonnen te krijgen.
De kleine Hansje Dekkers opende de
serie in 1952, gevolgd door Jan Nolten in
1953, Henk Faanhof in 1954 en Wout
Wagtmans in 1955.
Toen was het met de traditie gedaan,
al heeft op een haar na Leo van der
Pluym nog een vijfde triomf aan de tra
ditie kunnen voegen.
Maar hij werd toen op het beslissende
ogenblik door een zeer uitgekookte Has-
senforder gewipt.
Bordeaux blijft evenwel bijzondere
aantrekkingskracht op de Nederlanders
uitoefenen. Want op deze junidag, na de
lange rit door de beboste streek van de
machtige rivier de Dourdogne was het
weer een echt ouderwets feest voor de
kleine Nederlandse kolonie in het be
tonnen stadion, stralend onder een plot
seling opgedoken zwoel hete Zuidfranse
zon.
Daar was weer een Kees Pellenaars in
een fel rode trui die tevergeefs naar een
zakdoek zocht voor de tranen. Zo heb
ben wij het lang geleden ook gezien. En
we zagen hoe Jo de Roo een kam vroeg
en die meteen kreeg van Henk Nijdam,
die hem al op het middenveld lang de
hand had geschud. En hoe Rik Wouters
zijn zo stralende ploegmakker een zak
doek gaf om de transpiratie van het
gebronsde gezicht te vegen. „Want",
lachte Rik, „Jo moet er als een heer
uitzien als je mooie meisjes mag kus
sen". En we zagen weer het leger be
stofte fotografen die allen de camera op
de overwinnaar richtten. Wij hoorden
een Franse reporter van het blad van
monsieur Jacques Goddet opmerken:
,,Hij heeft werkelijk de figuur van een
filmheld. Een echte vedette
Ongetwijfeld is Jo de Roo momenteel
een van de grote rijders in de karavaan.
Hij vertelde ons dat hij sinds de start
in Keulen elke dag beter is gaan rijden
en zich op het ogenblik in een prachtige
conditie voelt. Vandaar ook dat hij twee
dagen geleden de moed had kunnen op
brengen om te beginnen aan die einde
loze solovlucht, welke tenslotte faalde
vlak voor de finale.
Hij heeft zich door die klap echter
niet laten ontmoedigen en bestudeerde
in de volgende ritten steeds heel nauw
keurig de situatie. Bij de start in La
Roebelle zei hij weinig.
Jan Janssen bekeek de topman van het
leger van de Pel op een afstandje. ..Als
ten wielerbaan.
Jo tie Roo, de glorieuze winnaar van deze
achtste etappe, wordt bewonderd door de
ware kenners vanwege zijn soepelheid, tak-
liek en knap rijden. De Zeeuw is zeer ge
zien in Frankrijk en vandaar ook dat hij on
middellijk na zijn triomf door de Franse
radioreporters van links naar rechts werd
getrokken. Wanhopig probeerde de Neder
landse reporter Dick van Rijn Jo de Roo
voor de microfoon le krijgen.
„Jo, Jo, alsjeblieft hier. Maar pal
naast Dick van Rijn had een ratelende Frans
man de Zeeuw al te pakken en bleef hem
vasthouden totdal de Franse televisieman
Robert Chapatle onze bij alle drukte nog
wonderlijk kalme landgenoot meetroonde
naar de camera's van de Franse t.v.
Corrie de Roo liet zich met
haar dochtertje Nicole
graag fotograferen bij het
(Dagblad De Stem - Tour-
bulletin van de dag. De
kleine Nicole snapte er
weinig van. Haar zegt een
rit-overwinning en groene
trui nog niet zo veel
je het mij vraagt zint die vandaag weer
op een ontsnapping en als het hem lukt
houden ze Jo nooit meer". Een ware
profetische blik van Jan Janssen. Jo de
Roo kwam uit het peloton, dat zich na
de slopende veldslag de dag tevoren nog
steeds geen rust gunde. Vooral de Duit
ser Wolfshohl was herhaaldelijk in de
weer. De Duitser die in zijn nieuwe le
ven nogal eens op pech heeft gesto
ten vertelde in La Rochelle: ,,Ik ben
goed bevriend met Poulidor al zouden
ze dat wel anders willen. Ik geloof ook
dat Poulidor de Tour zal winnen. Zo
dadelijk komt hij op het terrein dat hij
door en door kent, de bergen. Neem van
mij aan dat Raymond zich dan beslist
zal laten gelden. Dit wordt ook geen
rustige etappe, want in deze laatste rit
voor de bergen willen juist de renners
die slecht klimmen nog binnenhalen wat
er te halen valt
Rolf Wolfshohl staat op dit ogenblik
in het algemeen klassement op de vijfde
plaats met iets meer dan drie minuten
achterstand op de drager van de gele
trui, de Belg Van de Kerkhove.
Cees van Espen staat tweede, een mi
nuut weliswaar achter de Tourleider.
Maar dat zal in de bergen wel verande
ren. Zelfs .Cees twijfelt daar niet aan.
De cracks Wolfshohl, Gimondi, Adorni,
Poulidor, Jan Janssen, Den Hartog, An-
glade en Rik van Looy staan voor in
het klassement met luttele verschillen.
Daar tussen in hebben onze landgenoten
Haast, Karstens en De Roo zich nog ge
schoven. Wat er dus zo dadelijk in de
bergen staat te gebeuren met die mini
male verschillen valt met geen moge
lijkheid te voorspellen. Het belooft ech
ter inderdaad een zeer belangwekkende
eerste bergrit te worden.
De financiële oogst van de laatste vlak
ke rit voor de entree in het rijk der
Pyreneeën was geheel voor de equipe van
de Pel. Zijn jongens die door een voor
treffelijke samenwerking al zijn opge
vallen in de karavaan hebben een ws«re
Looy en zijn mannen wel eens perspec
tief kon hebben. Maar het peloton, ge
leid door een jakkerende Poulidor haal
de het gezelschap binnen luttele kilome
ters weer terug in de karavaan.
Er was nog een poging om er tusenult
te gaan van een kwieke Rik Wouters.
Weer trachtte 20 km voor de aankomst
Jo de Roo een poging te ondernemen om
de Nederlandse traditie in de Metropool
der Girondijnen opnieuw te vestigen. Met
Bocklandt, Ferrer, Grain, Van Looy en
Milesi trok de lange atletische Zeeuw er
tussenuit.
De traditie mocht kennelijk op dat
ogenblik nog geen naam krijgen. Want
opnieuw dicteerde de driftig rijdende
Poulidor het peloton de vlucht zo snel
mogelijk ongedaan maken. En dat ge
beurde.
En toen kwam toch het grote ogenblik.
De Fransman Roger Pingeon demarreerde.
Jo de Roo zag zijn kans schoon en schoot
ook uit het peloton om meteen de kop
tc nemen. Met een moordend tempo joeg
de Zeeuw over het laatste brokkelige
stuk en slingerende smalle weg naar de
boorden van Bordeaux.
Vijf kilometer voor de aankomst had
den de twee vluchters al een minuut en
vijf seconden gewonnen op het peloton.
Dat spreekt dus wel voor de enorme
energie. Achter de Fransman verscheen
Jo de Roo op do wielerbaan onder over-
dovende toejuichingen.
Vlak aan het wiel van Pingeon bleef
De Roo bekeken rijden. Af en toe keek
de Fransman angstig om. Hij wist het
toen al: die Nederlander zou hij nooit
de baas kunnen. In de voorlaatste bocht,
schoot de Fransman nog naar boven. Jo
de Roo ging als een schaduw mee. Toen
stortten beiden zich naar beneden. De Roo
aarzelde even, wilde kennelijk binnendoor
flitsen, maar dat was niet eens nodig.
Met geweldige pedaalslagen duwde hij
zijn fiets bij elke trap een ruk voor zijn
mededinger uit. Bij de ingang van de
goldrush van de etappe naar het wel'iffïïf 000 S i"i? VGr"
rommelige maar onder de siraiende zon ^had^Niemand td'he"
toch
Jo de Roo ie
Jan Janssen 4e
Jo de Haan 5e
Henk Nijdam 6e
kostelijk natuurverschijnsel
innemende Bordeaux.
Niet alleen dat Jo de Roo de zoals
de Franse radioreporter verklaarde
zo beminnelijke winnaar van deze etappe
de groene trui over zijn kampioenshirt
mocht trekken en daarna twee Zuidfranse
schoonheidskoninginnetjes mocht omhel
zen (en dat ook heel goed deed. maar
voorts zorgden Jo de Haan, Henk Nijdam.
Gerben Karstens en Rik Wouters er nog
voor dat de Telivizieren'ook nog aan de
top kwamen van het dagtourenklasse-
ment. De buit was omgerekend 17.000
nieuwe franc zo'n goede 10 mille dus, waar
Kees er vijf bijdeed voor de goede
gang van zaken. Het kon er best mee
door Pellenaars, stralend als in zijn
gouden dagen in ditzelfde stadion, ge
baarde breed: „Je ziet het maar. We
zijn weer teruggekomen. We hebben toch
maar eens fijntjes laten zien dat we er
heus nog wel zijn".
De greep naar de lading dukaten was
niet zo eenvoudig. Er waren tijdens de
rit over de kaarsrechte wegen tussen de
diep groene bossen van de Dourdogne
streek met haast geen zuchtje wind keer
op keer van die pittige speldeprikken
uitgedeeld aan de kop van het peloton.
Er waren demarrages van Wolfshohl en
de Franse wielerster Anglade, van de
wereldkampioen achtervolging Bracke en
van de luitenant van Peter Post, Frans
Brands.
Er was met nog zeventig kilometer te
rijden zelfs een komplete uittocht uit de
k karavaan van liefst elf renners, Denson.
fik Reybroeck, Karstens, Lefebvre. Dewolf,
r Molenaers, Van Looy, Brands, Den Har-
Gerben Karstens 9e tog, Cazala, Desmet 1 welke door Van
ook anders kunnen denken.
Zo ging Jo de Roo zegevierend
triomfantelijk over de finish
in Bordeaux.
(Van onze speciale verslaggever)
BORDEAUX Jacques Marchand, de „grote baas" van de Tour de
1'Avenir, was in Bordeaux weer een zeer tevreden mens. De oorzaak
daarvan was niet, zoals men wellicht zou verwachten, een ritzege be
haald door een Fransman. In de 12 man sterke kopgroep, die met
20 seconden voorsprong op de rose wielerbaan van het Stade Muni
cipale arriveerde, bevond zich als enige tricolore José Catieau en deze
moest in de spurt nog vier renners voor laten gaan. Toch was de per
soon van de winnaar de oorzaak van Marchands tevredenheid, De
organisators streven namelijk naar een zo internationaal mogelijke
ronde van de toekomst en om de animo er bij de diverse landen in te
houden moet er nu eenmaal zo af en toe een succesje worden geboekt.
Welnu, wat dat betreft kwam de zege
van een lid van de Scandinavische ploeg,
die met enige moeite was geformeerd,
best van pas. Nog nooit had een Scandi-
naviër een rit als winnaar kunnen beëin
digen en aan deze minder fraaie traditie
had Ole Hojlund, een 21-jarige Deen zo
juist een einde gemaakt.
Daarmee was behalve de „grootmach
ten" Spanje, Italië, Polen en Frankrijk,
die toch wel aan hun trekken "plegen te
komen in de toekomstronde, weer een
land tevreden gesteld na Duitsland (een
ritzege van Peffgen en een gele truidra
ger), Groot-Brittannië (overwinning van
Chisman), België (De Locht rijdt nog
immer in de gele trui) en Nederland, dat
in de persoon van Steevens ook de eerste
Pyreneeënrit een groene truidrager heeft.
De buit wordt tot op heden vrij eerlijk
verdeeld en dat doet de organisatie ple
zier.
De 189 km lange etappe van Chatelail-
lon naar de vaste etappeplaats Bordeaux
is van weinig invloed geweest op de klas
seringen. Tot de eerst aankomenden be
hoorden geen gevaarlijke elementen en
het verschil van 20 seconden was boven
dien te klein om van invloed te kunnen
zijn op de ploegenrangschikking. Alles
bleef dus zoals het was: De Locht de
gele, Steevens de groene en de Spaanse
ploeg gaat de laatste, beslissende fase
van de Tour de 1'Avenir 1965 in met een
voorsprong van ruim 3 1/2 minuut op de
Poolse equipe.
Hoewel er natuurlijk wel strijd werd
geleverd een „dode" etappe is in de
kleine tour ondenkbaar deden de ren
ners het dinsdag betrekkelijk kalm aan,
hetgeen niet alleen valt af te leiden uit
het tamelijk lage tempo van 39 km per
uur, maar tevens uit het gerin-ge aantal
gevaarlijke aanvallen. Kennelijk spaarde
de meute zich voor de laatste akte, waarin
na de rouleurs, de klimmers en tenslotte
de specialisten op het gebied van ritten
tegen het uurwerk aan bod zullen komen.
Ingrijpende wijzigingen in de meeste
klassementen mogen verwacht worden,
de kleine Tour is nog lang niet beslist.
De koers had dinsdag een verloop,
zoals men dat meestal ook in de prof rit
ten aantreft: wat korte offensieven en
pas in het laatste gedeelte de beslissende
slag. Een vlucht van de Spanjaard Suria,
ingezet kort na Saintes (60 km), scheen
aanvankelijk grote gevolgen te hebben.
Vooral toen de Britten Addy en Cow
ley, de Italiaan Anni, de Pool Zielinski
en Nico Lute zich aandienden als mede
strijders. Het peloton wenste het ditmaal
echter eens rustig te houden, wachtte nog
wel met een tegenactie tot de ravitail
lering in Montendre (120,5 km) doch rea
geerde toen dan ook hijzonder snel.
De voorsprong van de vluchters, die
maximaal 1 min. 40 sec. had bedragen
doch inmiddels tot r/im een minuut was
gekrompen, werd in hoog tempo onge
daan gemaakt. Eerst brachten zes cou
reurs, bij wie Leijten en Steevens, de
aansluiting tot stand. Kort daarop volgde
de hoofdmacht, die Steevens helemaal
niet wilde laten gaan.
Pas in Pugnac (147 km) volgde een
niieuwe vlucht. De Duitser Loschke, altijd
actief maar nooit bij machte om tot het
einde door te gaan, was de aanstichter
met de Fransman Catieau. Vier anderen
sloten zich aan, te weten de Belg Bodart,
Nico Lute, de Italiaan Albonetti en de
Zuidslaviër Valencic. Nog was de leiden
de formatie niet definitief samengesteld,
want eerst kwam Ole Hojlund na een
knappe achtervolging bij de koplopers en
kort voor de wielerbaan overbrugden de
Zweed Ripfel, de Bulgaar Bobekov en de
Belg Monteyne de kleine achterstand
eveneens. Loschke viel wat terug, zoals
hij dat tot dusver steeds na een vlucht
heeft gedaan, de overigen vochten in
Bordeaux de spurt uit. Hojlund zegevier
de met opvallend veel gemak.
De vraag Is nu welke ontknoping de
Tour de 1'Avenir in de Pyreneeën en mo.
gelijk in de tijdrit te Barcelona gaat kry-
gen. Met alle respect voor de huidige lei
ders (met name De Locht, Furian en
Steevens) is men geneigd toch de Spaan
se en Franse klimmers te bljjven beschou
wen als de grootste kanshebbers met
eventueel de Italianen als outsiders.
De rol van de Polen lijkt uitgespeeld
sinds zij door een verkeersongeluk hun
leider Gawliczek moeten missen en hun
huidige kopman Beker, eveneens gebles
seerd geraakt, is teruggevallen.
Een onbekende factor vormen de ploe
gen van België en Nederland, die ook nog
enkele coureurs in de frontlinie hebben.
Men zal af moeten wachten hoe de man
nen uit 'de lage landen zich bij de be
klimmingen van de cols zullen houden.
Sommigen van hen mogen dan ervaring
hebben in de ronden als die van Oosten
rijk, de cols in de Pyreneeën vormen toch
nog altijd een heel wat zwaardere op
gave. Een voordeel is, dat de meeste Ne
derlanders, onder wie onze voornaamste
troef Harry Steevens, ook de komende da_
gen niet vrezen. De toekomst zal moeten
leren of hun optimisme gerechtvaar
digd is.
Af.
«C
pert"
vcminkftfi, v«ff 3g«R c' vartsrw gaap «es
te
te
rMi
op
8» 6«.
-.S
chef 4 equipe tsUvizier rscr.si.trur fcees clients re.
perman&nce tour 4e fr&nce bordeaux
önom aunfcal reacties van onae lezers in br&barrt m zeeUad
op prestaties van uw ploeg stop ook rtaaens her, van harte
gelukgewenst met nederland.se dag in bordeaux en voorts
aukses in de bergen -
dagblad de stem breda
