Gemini
roept
Mercury
vliegt
achter
uit
ROMAN MET DE WAARDE
VAN EEN DOCUMENTAIRE
Sigaretten worden
minder gevaarlijk
Waarheids
getrouw L.
Actueel
Voorzichtig
Gezelschap
Wat kost een
bijenvolk
Reacties
Droog en zoni
Jfc begrijp de bezwari
Geef mij tijd.
Ja, het was liefde op h
gezicht.
Weersverwachting, med
door het K.N.M.I., geldig
avond:
Overwegend droog en zon
met in het noorden van he
en dan overdrijvende w.
den. Zwakke tot matige ei
kust vrij krachtige wind. G
andering in temperatuur
Vandaag: zon onder 21
Maan onder 21.52 uur
Morgen: zon °P 4.23 uur.
105* JAARGANG
UitgaveN.V. Uitg. Mi
DirecteurDrs. W. A.
HoofdredacteurL. Leije
Redactieraad J. M. A.
C. J. v. Hootegem, mr. c
Mes, mr. H. M. L. de Ree
Vercauteren, L. J. v. '1 V\
BureauBreda - Reiger
tel. 22341 (5 lijnen). Post
Bureau voor de Zeeuws
„Voorzichtig, voorzichtig, of je
raakt uit de buurt van het schip...."
Deze foto van ruimteman White
zou een plaat in het boek kunnen
zijn.
Een jaar geleden za
voor het eerst.
Er zijn niet veel auteurs die een boeiende én verantwoorde roman
over de ruimtevaart kunnen schrijven. Het onderwerp vereist, be
halve een grote taalvaardigheid, een gedetailleerde kennis van de
moeilijke ruimtevaarttechniek en het vermogen om zich in details
te kunnen voorstellen wat bijvoorbeeld iemand ervaart, die met
een snelheid van ruim 400 kilometer per minuut rond de aarde cirkelt
en zich lijfelijk onttrokken voelt aan de werking van de zwaarte
kracht.
Science-fiction-schrijvers zijn er genoeg, maar meestal moet
men bjj hen al te sterk de nadruk op „fiction" leggen. Ze laten breed
geschouderde mannen in ruimtevaartpakken samen met mooie meis
jes door het heelal dartelen en zich gedragen alsof de interplanetaire
ruimte hetzelfde comfort biedt als de Scheveningse boulevard op een
zonnige zomermiddag.
We moeten eerlijk bekennen dat we ÊÈt\
het boek van Martin Caidin* met de-
zelfde reserve ter hand hebben geno-
men als de meeste ruimtevaartromans, '"ïfA
Ten onrchte. In de roman Gemini roept Wi T
Mercury" namelijk is een schrijver aan WÊ^
het woord die de lezer met een gedra- '-V'*,Pi UB - ft»
matiseerd verhsel weet te boeien zon- tfÊÈ
der dat hij zich ten aanzien van de we-
tenschappelijke feiten ook maar de ge- fafeT^Tsc ÉSlMS
die tijdens een Mercury-vlucht dreigt te
auteur. Nochtans heeft het verhaal de
stand van de ruimtevaarttechniek, ook
verneemt mmi van de beproevingen die
een astronaut tijdens zijn opleiding moet $r M
doorstaan, van de enorme voorbereidin- 'ffik |l
duizend en een dingen waarmee ^bij de 1
niet in werking stellen. Dit betekent dat I
hij op een rampzalige manier aan zijn
later lanceren de Amerikanen een Ge-
De Russen maken er een erezaak van.
Als zij de Amerikaan veilig omlaag
zullen weten te brengen, betekent dit
een niet onaanzienlijke prestigewinst.
Tenslotte echter is het niet de Vosok,
maar de Gemini die Pruet uit zijn be
narde situatie bevrijdt.
Een mooi verhaaltje? Natuurlijk.
Maar het gaat hier vooral om de manier
waarop. Een citaat uit het boek kan dit
verduidelijken:
„Honderd achttien minuten Ter
wijl Yakovlev de handbediening van
het ruimtevaartuig testte, vloog de Vo-
stok IX in zuidwestelijke riching be
zuiden Nieuw-Guinea. Hij passeerde het
Australische schiereiland Cape York
Enkele seconden later was hij binnen
bereik van het peilstation Woomera.
dat was ingeschakeld om de gedragin
gen van de Mercury Seven na te gaan
dan vervolgde hij zijn tocht langs de
noordoostkust van Australië. De NASA-
technicus in het station Woomera staar
de naar zijn scherm. „Ik zou hebben
durven zweren dat ik een positief doel
had,., verklaarde hij tegen een vriend
„Ach, jij begint sterretjes te zien. Ga
maar liever een bak koffie halen.
Honderd achtentwintig minuten
Yakovlev zette een langzame, spiraal
vormige beweging van zijn ruimtevaar
tuig in. Het toestel passeerde het noor
delijke deel van Nieuw-Zeeland. Pal
ervoor lag het zuidelijkste gedeelte van
de baan over de Stille Zuidzee.
Honderd tweeëndertig minuten
Tevreden, zelfs opgetogen over de sen
sationele wijze waarop zijn toestel re
ageerde, sprak Yakovlev in de micro
foon van zijn bandrecorder en schakel
de de telemetrische zender op Standby
Honderd zevenenveertig minuten
De Mercury Seven was, zonder dat de
piloot dit wist, begonnen parallel te
lopen aan de baan van de Vostok, maar
de Amerikaanse capsule bewoog zich
ver naar het noordwesten en steeg voor
zijn vlucht over het gebied van het
Panamakanaal.
Honderd drieënvijftig mmuten
Beneden strekte zich de Peruviaanse
kust uit; Yakovlev schudde zijn hoofd
om het lichte wolkendek dat zich ver
naar zee uitstrekte.
Honderd zevenenvijftig minuten
De Vostok IX passeerde de evenaar
boven Noord-Brazilië en schoot in
noordoostelijke richting verder over de
Atlantische Oceaan.
Honderd vijfenzeventig minuten
Portugal.
Honderd zesenzeventig minuten
NORAD, zat al te wachten. De banen
van beide ruimtevaartuigen (er be
staat geen twijfel meer dat er nu een
tweede satelliet om de aarde draait)
kwam vlak over Woomera.
„Ik had 'm. Zo zuiver als iets op het
scherm riep de radarman uit. „Geen
transponder, maak kijk eens wat dat
ding allemaal doet. Wat is daarboven
in vredesnaam gaande?"
Tweehonderdzeven minuten Ge
laden met opwinding flitste het bericht
het peilstation Woomera uit. Mamien in
Cape Control sprongen overeind; het
Goddard centrum in Maryland kwam
plotseling met een intense activiteit tot
leven. Op het ogenblik dat de tele
foon in het Witte Hiuis rinkelde, riep de
capsulecommunicator van Woomera de
bestuurder van de Mercury Seven pp.
„Mercury Seven, Hier Woomera Cap
Com. Ik geloof dat u daarboven gezel
schap hebt. Beschouw vorig bezoek als
ongedaan. De radar geeft een defini
tieve bevestiging dat zich momenteel
een tweede ruimtevaartuig parallel aan
uw baan beweegt."
„Oké, Woomera, dat is 'begrepen. Nog
meer nieuws?"
Hij luisterde zorgvuldig. „Mooi zo,
Woomera. Ik ga nu overschakelen op
de automatische piloot
De seconden tikten weg. Pruett kon
het andere ruimtevaartuig niet te zien
krijgen. Hij maake een kastje open en
haalde er een kleine sterke kijker uit.
Was er daarbuiten iets wat de zon weer
kaatste, dan moest hij in staat zijn dat
tegen de achtergrond van de sterren
hemel te zien bewegen. Hij schoof de
gezichtsplaat van zijn helm omhoog
en
„Ik heb hem!" In zijn stem klonk op
winding. „Ik zie hem duidelijk afge
tekend tegen het sterrenveld. Wie
wat kan dat zijn? Ik dacht dat de Ge-
mini de eerste uren nog niet gereed
zou zijn Heeft de Cape iets mee
gedeeld over de vlucht met de Ge-
mini? Over.''
„Nee, Seven. Woomera Cap Com her
haalt nee met betrekking tot de vlucht
van de Gemini. Kunt u ook bijzonder
heden ontdekken? Over."
„Nee, het schijnt het ziet er
groot uit, wat het ook is. Enig idee?
Over."
„Mercury Seven, u vervaagt snel. Her
haal alstublieft uw laatste mededeling,
over."
Stilte.
„Mercury Seven, hier Woomera Cap
Com. Hoort u mij? Over."
Niets anders dan de geluiden van de
atmosferische storingen.
„Seven, hier Woomera. Hoort u mij!
Hoort u mij
Geknetter; stilte.''
Hij hoorde het gesis van de lucht die
hij inademde. Het leek alsof hij abso
luut niet bewoog. De capsule bewoog
zich langzaam in zijn richting.
Ze ging iets omhoog zou ter
hoogte van zijn hoofd komen. Met ge-
vveld onderdrukte hij de neiging om
zijn armen te bewegen, om te proberen
zijn lichaam omhoog te brengen. Hij
was bang dat hij eenvoudig zou gaan
rollen of tuimelen. Hij dwong zich te
wachten Htij kon de seconden
bijna horen wegtikken.
Nu hij was er bijna. Niet naar
grijpen! Rustig aan, langzaam, voor
zichtig
Zijn handschoenen raakten de opper
vlakte van de capsule. Hij dwong zich
niet te duwen; hij probeerde zijn be
weging af te remmen met zijn vingers.
De capsule bezat nog steeds zijn massa
van 3000 pond en hij zou ertegen kun
nen afketsen. Heel voorzichtig oefende
hij druk uit met zijn vingers, toen met
zijn handen, terwijl hij zijn lichaam liet
omzwaaien. H£t luik Hij greep
de rand van het luikgat en kl< nde er
zijn vingers omheen. Met zijn andere
hand haalde hij de losse veiligheidslijn
in. Daar hij zwaaide het eind
van de haak langzaam, langzaam, de
open ruimte in.
Een ogenblik later voelde hij een ruk.
Pruett had hem te pakken! Zijn adem
kwam naar buiten met een diepe zucht.
Het ergste was achter de rug.
ZeroIgnition!
over het noordelijke deel van Spanje.
Yakovlev maakte opnieuw een aan
tekening in zijn logboek, nadat hij de
navigatieglobe had gecontroleerd met
betrekking tot de sterrenbeelden. Alles
draaide met buitengewone precisie:
Honderd zevenenzeventig minuten
de Franse grens overschreden.
Honderd vijfentachtig minuten
de Duitse grens overschreden; de Vo
stok buigt oostwaarts af in zijn baan
voordat hij zijn tocht naar het zuid
oosten begint.
Honderd achtentachtig minuten
de Kaspische Zee.
Honderd negenentachtig minuten
Iran.
Honderdeenennegentig minuten
Pakistan.
Honderd drieënnegentig mmuten
witgetooid, grimmig en machtig rees
het Himalaya-gebergte op vanuit een
onrustig bed van grauwe stormwolken.
Honderdvierennegentig minuten
Zuidoostwaarts, naar de noordoostelijke
kustlijn van India. Op dit ogenblik is
de Mercury Seven begonnen onder een
lichte hoek op de baan van de Vostok
over de aarde te glijden. De baan ligt
oostelijker, maar loopt parallel aan die
van de Vostok. Het Mercury-ruimte-
vaartuig zal pal onder de zuidpunt van
India passeren.
Honderd zesennegentig minuten
De Golf van Bengalen.
Tweehonderdvyf minuten boven
Derby, aan dc noordkust van Austra
lië. De Vostok schoot over het peil
station van Woomera. Het personeel
van dit peilstation, dat gewaarschuwd
was door het hoofdkwartier van de
Men krijgt de indruk dat de schrijver
geen enkel detail verwaarloosd heeft.
Bijzonder knap bijvoorbeeld is de ma
nier waarop hij de uiteindelijke red
ding van Pruett beschrijft, de angst
wekkende voorzichtigheid waarmee de
man in de Gemini te werk moet gaan
wanneer hij zich, op enkele meters van
de Mercury» buiten zijn capsule gaat
begeven:
„Het luik bleef bewegen. Dougherty
trok zijn benen onder zijn lichaam,
voelde contact met zijn zitplaats. Hij
stond langzaam op, terwijl hij tegen
het luik bleef duwen.
Enkele ogenblikken later sprong het
luik open. Jim Dougherty ging rechtop
staan
nee, dat is verkeerd. Er is niets
tegen je voeten dan leegte. Hij zweefde
met zijn voeten een paar centimeter
boven zijn zitplaats. Hiij keek voor zich
uit, draaide toen zijn lichaam
langzaam, voorzichtig; in gewichtloze
toestand kun je geen enkele verkeerde
beweging maken Je moet eraan
denken dat op elke actie een reactie
volgt Doe niets plotseling of je
schiet in de tegengestelde richting
Voorzichtig! Hij keek de ruimte in
Zijn oren gonsden.
Het is het is ongelooflijk-
Miljarden sterren keken kil op hem
neer Hij voelde zich plotseling
heel nederig Goeie hemel!, fluis
terde hij.
Hij schudde het gevoel van zich af.
dwong zijn geest terug naar de riskante
handeling die hij moest verrichten.
Behoedzaam greep hij de rand van
liet luik. Met uiterste druk bewoog hij
zijn lichaam tot zijn voeten stevig op
liet omhulsel van de Gemini rustten.
Een beetje druk blijven uitoefenen met
je handen. Mooi. Je voorzichtig, uiterst
voorzichtig bewegen, of je zult uit de
buurt van het schip raken en je hebt
geen tyd te verliezen
Hy bewoog zijn knieën iets, terwijl
hij met beide handen bleef drukken.
Nee, nog niet goed Hy bewoog
zyn voeten enkele centimeters nas«r vo
ren Mooi, zo zou liet wel luk
ken
Hij liet het luik los, hield zyn adem
in en strekte toen zyn benen. Hy
zweefde.
Langzaam, onmiskenbaar zweefde hij.
Zijn lichaam dreef naar het Mercury-
ruimtevaartuig, maar zes meter aan de
overkant van een oneindig diepe
kloof
De auteur blijkt, behalve met de
techniek van de ruimtevaart, ook ver
trouwd te zijn met de interne gang van
zaken in de bureaus, waar over de nieu
we projecten wordt beslist en waar
wat overigens begrijpelijk is lang
niet altijd een voorbeeldige eensgezind
heid heerst.
Bovendien maakt hij de lezer duide
lijk dat er niet alleen op Cape Kennedy
aan ruimtevaart wordt gedaan. Op tal
rijke andere plaatsen werkt men even
intensief aan de voorbereiding van de
vluchten. Tientallen fabrieken en re
searchcentra zijn bij de projecten in
geschakeld. Het is mede de verdienste
van de auteur dat hij de lezer bijna
terloops duidelijk weet te maken hoe
duizelingwekkend complex de organi
satie is, die tenslotte tot een geslaagde
ruimtevlucht moet leiden.
He boek van Caidin is overigens mo
menteel bijzonder actueel. Zowel de
Russen als de Amerikanen immers zijn
bezig met pogingen om twee ruimte
vaartuigen bijeen te brengen. In het
licht van wat er allemaal nog komen
moet, zijn het vrij „primitieve" ex
perimenten. Wie de roman van Caidin
gelezen heeft zal zich er echter voor
hoeden dit woord een al te schampere
betekenis te geven. Het lanceren van
een ruimtevaartuig is werkelijk iets
anders dan wat de Amerikaanse admi
raai zich voorstelde, die na de eerste
Spoetnik-lancering opmerkte, dat het
geen kunst is een stuk ruw ijzer de
lucht in te jagen.
Martin Caidin: Gemini roept Mercu
ry. Uitgeversmij. West-Friesland, Hoorn.
In een ideale bijenweide
staan hier de kasten opgesteld. De
diertjes behoeven slechts even „de
voordeur" uit om de honing uit de
bloesems van de bomen te puren.
(Van een medewerker)
Het gaat niet goed met de bijen
teelt in Nederland. De Vereniging tot
Bevordering der Bijenteelt heeft op
twee fronten alarm geslagen: er is
een groot tekort aan „bijenweide" en
bovendien, het aantal leden van de
imker-organisaties loopt hard achter
uit. Wilt u cijfers? Kort na de tweede
wereldoorlog waren er nog 24.000 die
hun hart aan deze bezige diertjes had
den verpand. Dat aantal is nu ontstel-
(Van onze correspondent in Bonn)
BERLIJN Alle rapporten over het
gevaar van het roken van sigaretten,
hebben niet al te veel geholpen. Er is
geen bijzonder grote vermindering in het
sigaretten roken te bemerken. De weten
schap zal dus moeten blijven zoeken
naar de nicotinevrije sigaret, wat wel
even moeilyk schijnt te zijn als de ont
dekking van het vierkante garen of van
de nachtspiegel met het oor aan de an-
dere kant.
Prof. Ernest Wynder, een Amerikaan
se kankerspecialist heeft dezer dagen de
diagnose gesteld, dat de verder rokende
mensheid lijdt aan de illusie der onster
felijkheid. Prof. Wynder en Westduitse
en Zwitserse geleerden hebben op uit
nodiging van de „Deutsche Gesellschaft
für Sozialmedizin" in Berlijn gediscus
sieerd over de oorzaken van longkan
ker. De Amerikaanse geleerde is het niet
eens met vele zijner Westduitse colle
ga's, die nog steeds niet geloven, dat
er tussen het roken (van sigaretten) en
longkanker een direct oorzakelijk ver
band bestaat. Westduitse geleerden ge-
lr oven, dat de luchtverontreiniging er min
stens evenveel mee te maken heeft.
Professor Wynder zei echter resoluut:
„Men kan net zo goed debatteren over
de vraag, of de aarde rond is als over
de vraag, of roken longkanker veroor
zaakt"
Prof. Reinhard Poche uit Düsseldorf,
die het vorige jaar in een rapport nog
had geprobeerd de stelling te weerleg
gen, dat er verband bestaat tussen het
roken van sigaretten en longkanker, was
ditmaal in zijn verklaringen niet zo be
slist. Hij wilde niet verder gaan dan te
zeggen, dat het feit dat rokers veel va
ker aan longkanker sterven dan niet-
rokers, hoogstens een bewijs is voor de
gevaarlijkheid van de sigaret. Men mag
daaruit echter niet zonder meer conclu
deren, meent hij, dat roken longkanker
veroorzaakt. De Bonnse professor Mitt-
mann wilde behalve sigaretterook ook
alle andere factoren grondig onderzoe
ken als eventuele oorzaken van longkan
ker. Hij kwam met statistieken, die
moesten bewijzen dat de toeneming van
het aantal gevallen van longkanker
met het roken van sigaretten niets uit
staande heeft. Verheldèrend heeft de
Berlijnse discussie niet gewerkt. De ge
leerden, die voor de sigaretten-industrie
werken, zijn blijkbaar toch wel de me
ning toegedaan, dat er verband bestaat
tussen roken en'longkanker. Zij doen ten
minste iets. Zij zoeken naar de denico-
tinisering van de sigaret. En zij hebben
daarbij reeds enig succes kunnen boe
ken, zo werd in Berlijn medegedeeld.
Zelfs professor Wynder kon bevestigen,
dat dankzij het werk van de geleerden
der sigaretten-industrie in de afgelopen
tien jaren de sigaret in ieder geval al
minder gevaarlijk is geworden en daar
mede reeds een veel zwakkere oorzaak
van longkanker. Het einddoel is echter
nog lang niet bereikt. Prof. Wynder
bleef erbij, dat er voor de kanker-ver
wekkende werking van sigaretterook
maar al te veel bewijzen bestaan. De
Amerikaanse professor legde een zware
verantwoordelijkheid op de schouders
der artsen. Hij zei, dat zij hun patiënten
het sigarettenroken moeten verbieden.
Wat de longkanker betreft: het risi
co daalt onmiddellijk wanneer men op
houdt met roken. Tien jaren na de laat
ste sigaret is het risico volgens pro
fessor Wynder zo gering alsof men
nooit van zijn leven had gerookt.
lend teruggelopen tot... 5500.
Toch is de bij zij het dan op be
scheiden schaal bezig te verhuizen
van het land naar de stad. Niet in
groten getale, maar toch als „huis
vriend" van de stedeling, die in de
beklemming van zijn „woonlaag" be
hoefte gevoelt aan een hobby, waar
aan elk mechanisme ontbreekt. Het is
een nieuwe vorm van recreatie, een
vrijetijdsbesteding, die de mens van
het beton en de steenmassa's de kans
biedt „terug te keren naar de natuur",
een nostalgie, die elke sterveling met
zich draagt.
Steeds meer ziet men voornamelijk
in de randstedenin minuscule tuintjes
een of twee bijenkorven of -kasten staan.
Wie in het gelukkige bezit van een volks
tuintje is, kan zich helemaal speksnijder
noemen. Anderen weer nemen met het
dak van een schuurtje of zelfs het bal
konnetje van de flat. Het is bovendien
een goedikope hobby,want het beetje ge
denatureerde suiker (voor aangesloten le
den van een bijenvèrenging ook nog ac
cijnsvrij) dat de bijen in de winter nodg
hebben, is te verwaarlozen. En hoe groot
is de trots van zo'n gelegenheidsimker,
als hij zijn gasten 's morgens aan het ont
bijt een potje zelf-gewonnen honing kan
voorzetten?
Maar ondanks deze hobby van natuur-
minnende enkelingen gaat het met de
bijenstand in Nederland niet goed. Zoals
één zwaluw geen zomer maakt, zo ook
kan één bijenkorf hier en daar bij de
stedeling de teruggang van het totaal
niet goed maken.
Daarom voeren de Nederlandse bijen
houders dit voorjaar een grootscheepse
actie voor de uitbreiding van -wat zij de
„bijenweide" noemen.
„Bloemen en bijen" is de titel van een
in een kleurige omslag gestoken brochu
re, -die samengesteld is door de rijksbijen-
teeltconsulent ir. J.F.A. Mommers te Til
burg. Deze brochure \yerd toegezonden
aan gemeentebesturen, plantsoenendien
sten, tuinarchitecten en verder aan alle
personen en instantes, die kunnen mee
helpen de bijenweide uit te breiden.
In ons land zijn te weinig bijen voor
de bestuiving van de cultuurgewassen.
Daardoor komt de vruchtbezetting van
tal van land- en tuinbouwgewassen in ge
vaar en leveren ook de boomgaarden, die
verstoken bleven van kruisbestuiving,
veel minder op dan die, welke door bijen
werden bezocht.
De toenemende „verstedelijking", die
de groene grens steeds verder terug
dringt, is natuurlijk mede schuldig aan
de drastische terugval van het bijen
areaal, maar óók het niet efficiënt be
planten van tuinen en parken, waardoor
na de bloei van de boomgaarden te wei
nig „jachtgebied" voor de bijen overblijft.
Intussen is gebleken, dat de oproep van
deze nuttige vereniging weerklank heeft
gevonden in ons land, waar nog vele
mensen wonen, die de bijenteelt een goed
De tijd, dat men voor een bij
envolk 12,50 betaalde, is defi
nitief voorbij.
De moderne houten kast heeft
haar intrede gedaan en de bijen
volken blijken ook daarin uitste„
kend te gedijen. De kast biedt
vele voordelen boven de korf, al
was het alleen al dat men er veel
gemakkelijker bij kan en het
volk op elk ogenblik van de dag
kan observeren. Wat er in een
korf, zit, is altijd maar een gok
en daarom is voor de korf-im-
kerij meer vakkennis nodig dan
voor die van de kast.
Wij vroegen aan een man, die
het weten kan, hoe de prijzen
lagen. Voor een korf met volk
betaalt men al gauw f 35 en voor
een kast met inhoud tussen de
f 45 en f 50. Vaste bedragen zijn
niet te noemen, omdat de tijd van
aankoop ook een rol speelt,
evenals de toestand van de kast,
die dikwijls niet zo best is.
hart toedragen. Of de actie het gewenste
resultaat zal hebben, moet echter in de
toekomst nog blijken.
Vele gemeentebesturen hebben we! de
gelijk notitie genomen van de „nood
kreet", die hen bereikte. In Breda bij
voorbeeld stimuleert de gemeentelijke
overheid het houden van bijen door parti
culieren. In deze stad werd zeer onlangs
een propaganda-avond voor de bijenteelt
gehouden, die volledig slaagde en waar
van de successen binnen enkele jaren
merkbaar zullen zijn.
Maastricht helpt mee aan de actie door
m stadsparken een plantsoenen veel coto-
neasters (dwergmispels) en symphoricar-
pus aan te planten. Het zijn heesters, die
zeer honinghoudend zijn en daarom graag
bevlogen worden door bijen. Verder zorgt
de gemeente Maastricht voor een uitge
breid lindenareaal, waarvoor de bijen ook
veel belangstelling tonen.
Jammer is het, dat in Zuid-Limburg,
Zuid-Brabant en een deel van Zeeuwsch-
Vlaanderen de mijtziekte onder de bijen
heerst. In verband daarmee mag met de
bijenvolken niet worden gereisd.
Luilekkerland voor de nijvere
bijen. Een bloeiende boomgaard
zoemt in het voorjaar van de ho-
ninggaarders, die door hun kruis
bestuiving zo'n prachtige taak ver
vullen.