in groots
van ploeg
Moedige en knappe solo
van Jo de Roo kort voor
de finish teniet gedaan
Felevisieren vieren
feest in Chateaulin
I
Van Espens
overwinning
hoogtepunt
weekeinde
Pellenaars
Van Dongen
laat Cees
van Espen
springen
hoe "goed"
HARRIE STEEVENS
KOMT NU DICHTER
Bli GROENE TRUI
NGELOOMIKE
TIEPRIJS!
Tijdrit was voor
Poulidor
jit zich
akkelijk
nk
irandeert
alans en
ng
ER GILLETTE
MESJES
mJomkhot-
\e jweren'. j~£
5?
Er werd f 5000
mee verdiend
Wat fijn
7e Rit
219 km
Bernard Guyot:
loon naar werken
Rustdag
:b
411
5Ï"
DAGBLAD DË STEM VAN MAANDAG 28 JUNI 196b
VAM DER STEEN
Leni, de charmante 22-jarige
echtgenote van Cees van Espen
hoorde het grote nieuws van de
overwinning van haar man van een
paar kennissen uit de huurt, die
enorm meeleven met het wel en
wee van de lange Arnhemmer. „Ik
wist dat ze 's morgens moesten
rijden, maar ik had nog een paar
boodschappen te doen. Toen ik
thuiskwam heb ik natuurlijk on
middellijk de radio aangezet, maar
dat was niet meer nodig. Die vrien
den vertelden het al.
Ik vind het geweldig. Ik had er
natuurlijk wel op gehoopt, maar
eigenlijk toch niet verwacht. Het
is geweldig! 's Avonds belde Cees
nog op. Hij was erg optimistisch
en voelde zich prima. Ik kon aan
zijn stem horen dat hij het naar
zijn zin had".
Mevrouw Van Espen gelooft dat
de TeleVizieren zich ook in de
bergen zullen weren. „Tot nu toe
is het goed gegaan en waarom op
de cols ook niet
(Van onze speciale verslaggever)
CHATEAULIN Het kille Neder
landse klimaat houdt de karavaan
nog steeds gezelschap. Zo af en toe
liet de zon zich aan de Bretonse he
mel zien en dan kon de temperatuur
er mee door. Maar voor het overige
was het maar een kille bedoening in
dat Bretagne, dat nog geen 8 dagen
geleden had liggen koken onder een
tropische zon. Maar de Pel en zijn
mannen, die een paar uur hadden
kunnen rusten en de zegevierende
opmars van St.-Brieul naar Chateau-
lin, waren er wel gelukkig mee. Dat
weertje was best voor de tijdrit, die
de zaterdagmiddag zou vullen. Na
tuurlijk was Raymond Poulidor de
grote favoriet in dit speciale hoofd
stuk van de tour. En hij hééft ook
de race tegen de wijzeers van de klok
voor zich opgeëist. Maar het was op
het kantje af. Want de jonge Italiaan
Gimondi, die nu al 3 dagen de gele
trui in handen heeft weten te hou
den, werd tweede met slechts 7 se
conden achterstand. Poulidor, die
nog geen lachje op zijn stroef gezicht
heeft laten komen, deed over het tra
ject van 26.5 km 37 min. en 43 sec.
Terwijl Gimondi, die al zo heeft ver
baasd door zijn snelheid en tactisch
inzicht, 37 min. en 50 sec. op de chro
nometers liet afdrukken. Zijn land
genoot, de winnaar der laatste Giro
d'Italia, Vittorio Adorni uit Parma,
kwam op de vijfde plaats. De best
geklasseerde Nederlander werd Jan
Janssen, die voor de afstand 39 min.
en 8 sec. nodig had gehad. Arie den
Hartog noteerde ook nog wel een
goede tijd met 39 min. en 32 sec.
Eigenlijk viel Henk Nijdam wat te
gen met 40 min. en 36 sec., waarmee
hij nog 11 sec. trager bleek dan Rik
Wouters. Nijdam was dan ook niet
tevreden over zichzelf.
Na die tijdrit bleken er in het al
gemeen klassement nog geen grote
schommelingen te zijn gekomen. De
Pel ging tevreden met de jongens
naar het hotel voor een fikse nacht
rust. Dat mocht ook wel na zo'n bij
zonder inspannende dag.
Cees van Espen op weg naar zijn overwinning
Raymond Poulidor in actie tijdens de rit tegen het horloge
ZIE JE WEL
VAN KUNNEN
ZE
55
(Van onze speciale verslaggever)
CHATEAULIN In het rustieke
hotel De l'Epee, hoofdkwartier van
monsieur Jacques Goddet en zijn staf,
in het oude Bretonse Chateaulin, heb
ben wij een kort ogenblik de grote
tourbaas naar zijn mening over de
Nederlanders kunnen vragen. Hij stak
niet onder stoelen of banken dat hij
bijzonder in zijn schik was geweest
met het initiatief, dat de strijders van
de door Goddet zo zeer gewaardeerde
Kees Pellenaars in die zaterdagse
etappe hadden genomen. Hij noemde
de vlucht en later de succesvolle fi
nale, een knap gespeeld spel van de
hele Televizierploeg, welke juist door
herhaaldelijk in de slag te gaan zo
veel aandacht van de leiders vergden
dat tenslotten twee renners van de
Pel konden ontsnappen. De Neder
landse etappezege en het behalen van
het ploegenklassement noemde mon
sieur Goddet letterlijk „een geslepen
staaltje taktiek". „Pellenaars heeft
een echt flink stel vrijbuiters gemo
biliseerd. Ik hoop dat we er in de
tour nog heel veel plezier van zullen
beleven".
Lange tijd fietste Jo de Roo in de zesde etappe alleen vooruit. Zyn po ging zou tenslotte mislukken
(Van onze speciale verslaggever)
CHATEAULAIN Wat een feest daar in de Bretonse stad Chateau
lin. De matrozen van de luchtvaartdienst op Valkenburg hadden het
wel puik getroffen. Drie weken zijn zij gelegerd in La Baule en natuur
lijk lieten zij de kans niet glippen op de vrije zaterdag de finale van
de Tour in Chateaulin te bekijken.
De filmapparaten en fototoestellen kregen ook geen rust. Geen won
der, want in die rit door het groene en zo typisch getekende land over
heerste Kees Pellenaars met zijn mannen.
Die Arnhemse jongen Cees van Espen won oftder daverend gejuich
van de matrozen en de kleine Nederlandse kolonie in de Tour royaal
voor leider Gimondi, zo zelfs dat hij met luttele seconden zichzelf
een ogenblik in het gele parade-uniform zou kunnen steken
Maar daar de etappe nog in de middag
Woest worden besloten met een jacht te-
£en de wijzers van de klok en daarna
Pas een definitieve uitslag kreeg, bleef
Gimondi nog in het geel gehuld. Kees
Pellenaars was dolgelukkig. „Zie je wel
dat z(j er wat van kunnen", riep hij.
Hij had het aardewerken sierbord, ge
schenk voor de winnaar plus het etappe
vaantje. vast in de vuisten. „Weet je", en
de ogen van de Pel begonnen weer
ouderwets te vlammen, „weet je. ik dacht
hog: Jongen Cees, wat zit je toch om te
kijken. Dat kost je tijd. Waarom toch?.
De 27-jarige Cees van Espen keek de
**el lachend aan: „Toch was ik nog bang
uat ze zouden komen en dat ik net niet
"ie etappe zou kunnen winnen. Maar het
ocht fijn gegaan, niet?"
En of het fijn is gegaan. Want niet al
lien dat Cees van Espen zijn naam zal
mogen schrijven als etappewinnaar in het
nistoneboek van deze tour, tweede werd
ook al een Televizierrijder, Leo van Don
gen. En om de zaak compleet te maken
legde Henk Nijdam beslag op.de zevende
Plaats, terwijl Jo de Roo negende werd.
Vier Nederlanders onder de eerste tien.
Het kon bijna niet op. In elk geval kwam
ook de ploegenprijs in de grijpgrage han
den van de koen rijdende Nederlandse
rijders. Inderdaad was het wel een heel
voordelige dag voor de Pel en zijn troep,
want losweg berekend is er in de kas
van het legioen zo'n fikse vijf mille ge
vloeid.
Het zat er in dat de jongens van de Pel
in deze etappe zich eens behoorlijk zou
den gaan roeren. Op de kop af een jaar
geleden had Henk Nijdam zich ook naar
een elappezege gejaagd als een verjaars
cadeau voor zijn vrouw. Jo de Roo had al
in het begin van de etappe een paar
maal getracht zijn rug aan het peloton te
laten zien. Maar de meute wilde hem
niet loslaten.
Maar de vlucht mocht nog niet begin
nen. Van Dongen moest wachten tot 25
kilometers voor de finish. Toen flitste
hij uit het behoorlijk op toeren draaien
de peloton met de Belg Brands en de
Fransman Everaert. Nog geen twee kilo
meter verder voegden zich nog twee ren
ners bij het vluchtende trio, de luitenant
van Rik van Looy, Van Aerde en Cees
van Espen.
Ineens zat er voor Nederland heel wat
muziek in deze etappe. Zou het dan toch
gaan lukken? De vijf man stormden Cha
teaulin binnen met 55 seconden voor
sprong op het peloton. Het ging knap
hard. Er moesten drie ronden worden
gereden. Twee ronden bleef het groepje
bijeen, maar toen de vluchters voor de
derde maal langs de hoofdtribune moes
ten komen, zagen we al in de verte dat
een Nederlander zich had los weten te
maken. Het was Cees van Espen, die
enorm hard ging. Op knappe wijze had
Leo van Dongen een gat geslagen. Zijn
ploeggeest demonstreerde de Madenaar
door Van Espen alle kans te geven. Hij
werkte zichzelf trouwens ook nog los van
het groepje. Het was een groots gezicht
die twee Nederlanders op volle toeren
voorop te zien jagen. De matrozen juich
ten alsof heel Chateaulin van hun was,
De armen omhoog, het traditionele ge
baar van de winnaar, reed Van Espen als
eerste over de streep. De etappe was voor
Nederland. Van Dongen kwam pal daar
achter als tweede aan. „Wat hebben we
dat fijn gedaan, niet. Het zweet droop
van zijn stralend gezicht, met een zak
doek wiste hij de druppels weg. „Hoe gaat
het verder?" vroeg hij. Dat „verder" was
ook al puik in orde. Want eveneens was
Henk Nijdam mei een vaart van een ko
meet uit het peloton in de eindfase van
de etappe gesneld. Zo hard ging blonde
Henk dat de Belg Auguste Verhaegen
hem amper bij het wiel kon houden.
Nijdam vestigde zich op de vierde
plaats. „Jongens, jongens, wat fijn", zei
hij toen hij had gehoord dat Van Espen
de grote man in deze vijfde etappe was
geweest en Van Dongen zich als tweede
had aangekondigd.
Jan Janssen, die druk zijn zonnebril op
poetste, liep er met een prijzend gezicht
bij: „Ik moet zeggen dat het een fijn
stukje werk is geweest. Mij laten ze ge
woon niet gaan. Toch zeg ik je dat ik nog
een etappe ga pakken. Misschien wel in
de Pyreneeën".
(Van onze speciale verslaggever)
LA BAULE Pellenaars kan op dit
ogenblik dik tevreden zijn. Met zijn tien
stoutmoedige vrijbuiters heeft hij dit
weekeinde een zwaar stempel op de ge
hele tour-karavaan gelegd. Zowel za
terdag als zondag hebben de Televizier-
en hun uitzending naar het grote mon
sterspektakel van monsieur Jacques
Goddet dubbel en dwars waar gemaakt.
Vooral de zaterdag was een gloriedag
toen Cees van Espen, de kwieke Arn
hemmer, na formidabel rijden in sa
menwerking met ploegmakker Leo van
Dongen in het historische Chatsaulin de
etappe-lauweren voor zich opeiste, Van
Dongen tweede werd en dankzij een on
stuitbare vlucht van Henk Nijdam de
top van het ploegenklassement kon wor
den bereikt
Zondag had het er lange tijd veel van
weg dat het beweeglijke en actieve le
gioen van de Pel opnieuw naar een
triomf in de wonderlijk mooie badplaats
aan de Atlantische kust La Baule zou
snellen. Jo de Roo, de Zeeuw die men
heus niets hoeft te vertellen en die uit
gekookt genoeg is om precies uit te
kienen wa,t hij zal gaan doen, heeft na
een solovlucht welke 75 kilometer duur
de bijna als eerste de drempel naar de
volle winst overschreden.
Bijna, want na een verwoede achter
volging, waarin de medestrijders van
Jo de Roo van alles hebben geprobeerd
om aan de kop van het driftig rijden
de peleton het tempo te vertragen,
moest Jo de Roo tenslotte een dozijn
kilometers voor de finish kapituleren.
Hij eindigde de race tenslotte op de
derde plaats.
Een van de eersten die de Zeeuw met
zijn moedige en bijna succesvolle sprong
naar de erekans en wat er zoal bij hoort
kwam gelukwensen was Peter Post
,.Wat kan die kerel rijden, fantastisch"
riep de Amstelvener ons toe. „Jo, dat
was werkelijk prachtig werk", en daar
na vertelde Post ons nog dat hij het al
MAAHOAG 28 JUNI
LA BAULE-
tPORNICHET
Savenay
Nantes
,Geneston
,Rocheservière
.Belleville-s-VIe
La Roche-s-Yon
Mareuil-s-Lay
Lugori
heel wat beter gaat doen maar dat
het met zijn vorm nog niet is wat het
wezen moet: „Ik ben ook niet gauw te
vreden, liet hij nog horen toen hij lang
zaam op zijn fiets naar zijn kwartier
reed. Overigens was Peter Post stom
verbaasd toen hij hoorde wie de etappe
had gewonnen. Dat was de Belg Guido
Reybroeck. „Daar begrijp ik nou niks
van Hij wilde er onderweg de brui
aan geven, zei hij tegen mij en ook dat
hij niet meer kon. En nou toch winnen.
Ik begrijp er geen jota van...''
Er kwamen dus geen bloemen en kus
sen van de etappeschoonheid voor Jo de
Roo. De burger van Kruiningen had al
dat moois royaal verdiend. Hij had op
die vlucht moederziel alleen over de da
lende, stijgende en soms zwaar hellen
de wegen misschien al bij de start in
vuimper zitten broeden. Vandaar dat hij
toen de karavaan was vertrokken heel
scherp in het oog hield wat er zoal in
de kop van het langgerekte peleton ge
beurde. Rustig was het daar allerminst.
Telkens flitsten er kleine groepjes naar
voren om in een ommezien door een
vaak ,weer persoonlijk in actie komende
drager van de gele trui, de Italiaan
Gimondi weer te worden teruggehaald.
Zelfs toen na een goed© 100 kilometer
een verzameling van negen renners
aan de loop ging bij wie cracks als
Rik van Looy, Aniglade, Wolfshohl, Den-
son, Adorni en Poulidor meemarcheer-
den Joeg Gimondi het peleton meteen
naar zo'n nijdig tempo dat de vlucht
nauwelijks vier kilometer stand kon
houden. Het wisselende beeld aan de
kop van de karavaan bleef gehandhaafd.
Sorgeloos, Lute, Aerenhouts, Peter
Post en natuurlijk ook Rik van Looy
waagden een ontsnapping, maar werden
in ijltempo ingelopen door een troep on
stuimig jakkerende jagers bij wie wij
o.a Rik Wouters, Jan Janssen, Malie
paard en Nijdam zagen.
FranZois Mahé moest bij de distribu
ering der lunchpaketten in de oude ves
tingstad Vannes met nog zijn mooie on
gerepte middeleeuwse straatje en
schilderachtige huizen even laten zien
dat hij ook nog wel mee kan. De goede
Frangois, die nog luitenant destijds is
geweest in de Franse equipe der trico
lores toen Bobet nog triomfen aan de
lopende band vergaarde, is woonachtig
in Vannes on daar mocht hij een kort
moment uit het peloton demarreren.
Precies nadat er 136 kilometer onder
de iele .wieletjes waren doorgegaan be
gon Jo de Roo aan het grote avontuur.
Voor hem lagen nog een kleine 100 ki
lometer. Jo de Roo besliste snel. Hij
schoot naar voren, koos positie en da
verde plotseling op volle snelheid naar
voren. Het eerste plan slaagde wonder
wel. Jo de Roo was weg. Zo snel, dat
zes renners, Novak, Pambianco, Seis,
Durante, Desmet 1, en Cazala die ook
van de door de Zeeuw geslagen bres
wilden profiteren nauwelijks luttele me
ters weg konden komen. In een omme
zien had het peleton opnieuw aange
voerd door de altijd in actie zijnde Gi
mondi het half dozijn netjes in de ge
lederen terug gedeponeerd
Zonder zich maar om iémand te be
kommeren trok De Roo, wel bekend in
Frankrijk door zijn overwinningen in de
klassiekers Parijs-Roubaix en Bordeaux
Parijs de eindeloze kilometers naar de
eindhalte aan de Atlantische kust onder
PETER POST
...'t was geweldig.,.
zich door. Het was zwaar werk, maar
daar bekommerde de knoestige Zeeuw
zich niet om. Hij verzamelde moeizaam
minuten. Eerst kwam hij op een minuut
20 seconden, daarna op 2 minuten. In
hst peleton waren de mannen van de
Pel druk in de weer om elke jacht op
hun strijdmakker te verhinderen. Bij
La Roche Bernard werden de auto's die
pal achter de eenzame vluchteling reden
naar voren gejaagd. De sliert was zo
lang geworden dat hij bijna tot het pe
leton reikte. Dat zou de actie van de
Nederlander kunnen benadelen en daar
om het bevel: naar voren. Stevens, Nij
dam, Van Dongen, Haast en Karstens
bleven het peleton controleren. Pelle
naars met een enorme sigaar tussen
de lippen geklemd tuurde gespannen
naar het doen en laten van het peleton.
Jo de Roo stond op 2 minuten en 20 se
conden winst toen er nog 40 kilometer
moesten worden gereden Zou hij het
toch presteren? Het peleton voor te blij
ven op dat laatste brok kilometers? De
druk aan de kop van het peleton werd
echter steeds groter en op de duur kon
den de strijders uit Pellenaars' leger de
zaak niet meer aan. Er kwam een
vlucht van acht man, met ondermeer
Arie den Hartog, Jan Janssen en de
Duitser -Wolfshohl. Succes kreeg die
groep weliswaar niet, maar het peleton
was toen meteen op volle snelheid ge
komen, waardoor de vlucht van Jo de
Roo angstwekkend werd bedreigd. 25
kilometer voor de finish was de voor
sprong van de ploeterende Zeeuw al ge
halveerd, nog tien kilometer verder en
het peloton keek met nog een halve mi
nuut achterstand Jo de Roo in de rug.
Het was menselijkerwijze niet meer
mogelijk om die etappe nog te winnen.
De Roo werd ingelopen maar zag toch
nog kans in de eindsprint derde te wor
den.
Toch nog iets moois. Van Dongen
schoot naar de vijfde plaats en Janssen-
„tjonge, tjonge wat is dat weer zwaar
geweest" zette zich als zesde in de
eindklassering.
Het zesde hoofdstuk van de Tour anno
1965 kon worden afgesloten. De Italiaan
Gimondi bleef nog wel in de gele trui,
maar het groene pronkstuk is hij kwijt
aan de Belg Reybroeck
(Van onze speciale verslaggever)
La Baule Op slimme wijze
heeft Nederland zondag voor de
tweede maal in successie beslag
gelegd op het dagploegenklasse-
ment in de Tour de l'Avenir. Even
als de Polen, ongeschokt door een
hun vrijdag na de finish overko
men auto-ongeluk dat kopman
Gawliczek belette verder aan. de
ronde deel te nemen, had de ploeg
van Sjefke Jansen twee renners in
een kopgroep van negen, die na
een 188 kilometer lange rit vanuit
Concarneau met 24 seconden voor
sprong in La Baule arriveerde.
De overwinning was dus niet veilig en
de Nederlanders in het peloton waren
ervan op de hoogte. Vlak voor de hippo
drome in La Baule wipten Harry Stevens
en Henny Schouten uit het peloton en de
vier seconden voorsprong, die zij hadden
hij aankomst op de baan, stelde de top
positie in het dagploegenklassement hui
ten gevaar. Er waren nog meer pluspun
ten voor oranje.
Steevens vergaarde, in tegenstelling
tot groentruidrager Mario Anni weer en
kele kostbare punten voor het punten
klassement en is nu de leider dicht ge
naderd. Bovendien klom Karei Leijten,
een van de negen koplopers, in het klas
sement van de 23e naar de 17e plaats.
De in hoog tempo verreden etappe
de renners arriveerden met een voor
sprong van bijna een half uur op het
tijdschema leverde een zege op voor
Benard Guyot, die daarmee het geschokte
Franse prestige weer enigszins opvijzelde.
Van de negen leiders was de Spanjaard
Marine de enige serieuze belager voor
geletruidrager De Locht, zodat de top
van het algemeen klassement vrijwel
bleef zoals deze was.
De 19-jarige tricolore Benard Guyot
heeft vanaf de eerste kilometers zeer
veel strijdlust aan de dag gelegd. Met de
tirade van zijn sedert de zesde rit zeer
ontevreden ploeleider Robert Oubroii nog
vers in het geheugen mengde de oudste
van de twee aan de Tour deelnemende
Guyots zich in vrijwel elke vlucht. En
dat waren er nogal wat, ondanks het
door de rugwind hoge tempo van 43.448
kilometer per uur gemiddeld.
Reeds meteen na de start kwam de
Fransman in het geweer, gesteund door
de Pool Stariislaw Gazda. Het peloton
reageerde voorbeeldig en herstelde de
orde. Geen nood, want Benard had zo'n
vroeg succes ook niet verwacht. Maar
om een kans te hebben moet je nu een
maal bij zijn en daarom was hij opnieuw
present na 60 kilometer. Ook ditmaal
kwamen hij en zijn makkers de Brit
Addy en de Pool Zielinsky echter niet
ver.
Na een kort intermezzo in de vorm
van ^en vlucht met o.a. Harry Steevens
(resultaat nihil) vond Bernhard Guyot in
Vannes (108 km) opnieuw de tijd geko
men om toe te slaan. Hij kreeg deze keer
sterkere makkers mee als de Spanjaard
Perrurena en de Zweed Goesta Petters-
son. Leijten en Ottenbros vertegenwoor
dig Nederland. Nog zeven coureurs brach
ten het aantal ifoplopers op 12. De situa
tie werd voor onze langenoten nog roos
kleuriger toen Eddy Beugels zich aan
diende als vervanger voor de teruggeval
len Zwitser Von Daniken, doch het pe
loton kon zich met de gang van zaken
niet verenigen en maakte met nog 50
kilometer te rijden ook aan deze vlucht
een einde. Weer was dus het initiatief
niet beloond. Guyot zou echter toch zijn
zin en naderhand ook zijn beloning in
de vorm van een ritzege krijgen.
Want toen hij in La Roche Bernard, met
nog precies 40 kilometer voor de boeg
opnieuw wegsprong met nog acht andere
renners bleef de reactie van de hoofmacht
juist iets te lang uit. De actieve Neder
landse formatie had dit wellicht zien
aankomen en twee renners meegestuurd,
Karei Leijten en Nico Lute.
Het negental werd gecompleteerd door
de Polen Zielinski en Gazda, de Belg Van
Cauwenberghe, de Brit Lewis, de Span
jaard Marine en de Zuidslaviër Billic.
Binnen korte tijd had deze kopgroep
een voorsprong van bijna een minuut ver
gaard. Toen sloeg het peloton terug.
Steeds geringer werd het verschil,- doch
de leiders weigerden in het zicht van
de haven te capituleren en in La Baule
hadden zij nog altijd 24 seconden over. De
verwachting van de Nederlandse chef
a'equipe, Sjefke Jansen, die in Karei
Leijten een potentiële winnaar zag, werd
niet bewaarheid. De Bredase onafhanke
lijke had op de dravers;baan teveel
moeite de bochten door te komen en
slaagde er niet in een gunstige positie
te veroveren. Bernard Guyot, snel als
immer, had daar minder moeite mee. Hij
zegevierde ruim, wat niemand hem na
zijn inspanning misgunde.
De rustdag in het oude stadje Concar
neau is door de Nederlandse ploeg, zo
als trouwens de bedoeling was, in vrij
wel volledige rust doorgebracht. Van
zelfsprekend klommen de renners nog
wel even op de fiets om de spieren soe
pel te houden, maar langer dan 25 kilo
meter was de tocht niet.
Doel van de trip was het strand, waar
de coureurs zich enige tijd ophielden,
profiterend van het mooie weer. De eni
ge inspanning leverde Harry Steevens.
Uitgedaagd doo,r zijn ploegmakkers, van
wie vooral zijn Limburgse rivaal Eddy
Beugels zich niet onbetuigd liet, wilde
de „witte" laten zien, dat hij echt wel
een slechts halve meter brede pier durf
de op te rijden, die zich over een lengte
van 500 meter in zee uitstrekte. Harry
volbracht de toch geheel, tot spijt van
Beugels, die zijn streekgenoot graag een
onvrijwillig bad had willen zien nemen.
Chef d'equipe Janssen was over de stunt
van Steevens allerminst verbaasd.
„Hij heeft wel meer gekke dingen uit
gehaald. Als je namelijk tegen hem zegt
dat hij iels niet durft, doet hij het juist",
aldus Jansen. En hij kan het weten, want
hij en Steevens komen uit dezelfde streek
en plaats: Elsloo.
(Advertentie)
BK Dextrose tabi
Importeur ILMA Breda, Tal 46650
