Nasser: een moderne, machtige
populaire farao
Het einde van de Franse
christelijke democratie
vrl. administratieve kracht
Ie AMBTENAAR
ONTVANGER
STICHTING „LABOURP ARTIJ" EEN REVOLUTIE
LANGS DE NUL
EN DE .JORDAAN
Historische
w
ending
Schoolkwestie
t
f
J. B. V. Wellen
Waterschap Axeler Ambacht
ZIJN FOTO TUSSEN DADELS EN PAARDEBONEN
Federatie
vrije woning
bekwaam banketbakker
Officier aan de top
geen
consultatiebureau
Elastieken kousen
v. d. Walfe-
Blommaert
4
DAGBLAD DE STEM VAN DINSDAG 22 JUNI
1965
4
(Van onze speciale correspondent)
CAIRO. In elke shouk ziet
men zijn foto. In elke bazaar, in elk
goor winkeltje van de volksbuur
ten hangt bestoft zijn inge
lijste portret. Gamal Abdel Nasser
tussen lederwaren, ivoor en klater
goud. Gamal Abder Nasser tussen
dadels en paardebonen.
Een oud man in lompen zit zie
lig naast zijn waar op de stoep. Hij
verkoopt blinkende blikken trech
tertjes, zeven op een rijtje. Daar
achter staat uitgestald, maar niet
te koop, een kadertje met de foto
van Nasser.
In het felle zonlicht leunt een ver
laten groentekarretje op wankele wie
len. Eronder trappelt een bruine baby
in vodden. Op het kraampje, tussen au
gurken, glimlacht Nasser zijn starre
glimlach.
Deze foto's, deze duizenden foto's in
volksbuurten en moderne wijken, in uit
stalramen en kantoren en op' straat,
treffen ons het eerst. Toen we, negen
jaar geleden, een eerste maal Egypte
bezochten, waren zij er nog niet. Toen
was Gamal Abdel Nasser nog niet zo
beroemd.
Al is het waar, dat ook toen reeds
zijn lof in vele toonaarden werd be
zongen door de Egyptenaren, vooral
door de armen, die hem niet als hun
meester maar als hun vriend en ver
losser uit de slavernij der farao's be
schouwden. En die veel heil van hem
verwachtten.
Had de „bikbachi", de kolonel, niet
vier jaar tevoren Faroek aan de deur
gezet? Had hij de fellahs niet gezegd,
dat de landbouw niet het domein van
de slaven, maar van de meesters was?
Had de „Raïd", de overste, inderdaad
de landbouw niet op nieuwe leest ge
schoeid en de grond verdeeld onder de
fellahs, die zich in hun aarden hutten
plotseling eigenaars, in plaats van lijf
eigenen voelden? Had Nasser niet be
loofd, dat welstand zou heersen voor
iedereen, dat de woestijn vruchtbaar ge
maakt zou worden, dat woningen en
scholen zouden worden gebouwd?
We herinneren ons nog dat Nasser
zo werd ons destijds in Cairo toch ver
teld met zijn gezin een appartement
van vijf kamers bewoonde. Weinigen
hadden ooit Tahia, zijn vrouw gezien.
Zij hield zich aan de regel van het
toenmalige Egypte, dat vrouwen niet in
het publiek verschenen en zich niet, ten
zij zwaar gesluierd, op straat begaven.
Ofschoon er voor wat dit betreft sinds
dien veel is veranderd, ziet men ook
thans Tahia Nasser niet vaak in het
publiek. Nassers beide dochters, de ne
gentienjarige Hoda studente, doch
reeds gehuwd en de achttienjarige
Mona, leven heel wat minuer terugge
trokken dan haar moeder,
Nasser heeft zijn vroeger, vrij beschei
den appartement, reeds jaren geleden
vaarwel gezegd. Met zijn echtgenote,
zijn jongste dochter en zijn drie zonen
(de 16-jarige Abdel Khaled, de 14-ja-
rige Abdel Hamid en de 11-jarige Ab
del Hakim) bewoont hij de villa Man-
chiet el Bakry, vlakbij Heliopolis, de
noordlijke voorstad van Cairo.
Manchiet el Bakry heeft de naam een
bescheiden villa te zijn. In werkelijk
heid is het een bescheiden paleis. Hier
heeft Nasser ook zijn werkvertrekken
en ontvangt hij zijn raadgevers en ver
trouwensmannen, onder wie de militai
ren ol tot diplomatieke posten verhe
ven ex-militairen veruit het talrijkst
zijn.
Want Nasser-de-president is in zijn
hart Nasser-de-militair gebleven, ook al
draagt hij sinds bijna tien jaar geen
militairuniform meer.
Nasser-de-president heeft veel van
zijn vroegere wapenmakkers aan de
kant gezet, andere tot hoge bestuurs
posten verheven.
Men zou haast kunnen zeggen, dat zo
wel de Egyptische economie als de ad
ministratie en de diplomatie rond offi
cieren zijn uitgebouwd. In het buiten
land zyn bijna alle Egyptische ambas
sadeurs oud-militairen. In het binnen
land zijn de gouverneursposten bezet
door officieren. Het beheer van het Su-
«z-ktnaal is in handen van militairen.
En de officieren, die gewoon maar.,
officier zijn hebben niet te klagen. Hun
wedden zijn hoog en zij genieten tal
rijke privileges.
Gamal Abdel Nasser, die vroegere
„bikbachi". zorgt er om begrijpelijke
redenen wél voor, dat hij het leger te
vriend houdt
..En hij heeft een politiemacht van
150.000 man opgebouwd.
Gamal Abdel Nasser werd toen hij
aan het bewind kwam voor ontzaglijke
problemen gesteld in een land, dat voor
het grootste gedeelte uit woestijnen be
staat. en dat momenteel 27 miljoen in
woners telt, een bevolking die jaarlijks
aangroeit met bijna 750.000 zielen.
Dat hij in twaalf jaar de armoede niet
heeft kunnen verbannen kan niet als een
verwijt gelden. Niemand zou dit gekund
hebben. En niemand zal dit, rekening
houdend met de mogelijkheden van dit
land en met de fantastische bevolkings-
aangroei, de eerstvolgende rwaalf jaar
kunnen. Ondanks vijf- en zevenjaren
plannen die het dient toegegeven
in dit land veel veranderd hebben sinds
Faroek ging. Grote oppervlakten woes
tijn werden vruchtbaar gemaakt, tien
duizenden nieuwe woningen gebouwd, er
is industrie gekomen. Het nationaal in
komen is dixit Nasser in zijn toespraak
tijdens de volksmeeting van 21 februa
ri 1965 te Kairo van 790 miljoen E-
gyptische ponden in 1952 gestegen tot
1-648 miljoen en de nationale produktie
van 1.842 miljoen tot 3.292 miljoen.
Er is vooruitgang, maar alle offici
ële cijfers over de prestaties van 12
jaren revolutie en alle officiële optimis
tische vooruitzichten voor de komende
jaren kunnen niet wegcijferen dat de
armoede in Egypte nog de ogen uit
steekt. Nasser zit nog tot over zijn oren
in de binnenlandse problemen. Dit be
let hem niet, zich de jongste jaren steeds
meer te bekommeren om buitenlandse
politieke invloed, om tegenwoordig
wel uiterst wankele Arabische een
heid en het aanwakkeren en instand
houden van de haat tegen Israël, om
Russische wapenleveringen en om ei
gen" raketten en straaljagers, dan om
vele vraagstukken van binnenlandse
aard.
Nasser wil zijn zeg hebben in alle
buitenlandse politieke problemen. Dat
lijkt een manie, een passie. Zoals het
volgens een algemeen gangbare mening
in de andere landen van de Arabische
wereld de manie van elke Egypte
naar is, zich te mengen in zaken, die
hem niet aangaan.
Nasser moet dit verwijt in eigen land
reeds hebben geboord, want hij beeft
in een van zijn jongste toespraken op
geantwoord: „Om een welvarende staat
te kunnen opbouwen, moeten wij invloed
hebben in bet buitenland". Inmiddels
Na enkele maanden van inten
se spanning in de Arabische lan
den rondom de Middellandse Zee
en grenzende aan Israël, als ge
volg van de diplomatieke toena
dering tussen Israël en West-
Duitsland, is thans enige ont
spanning ingetreden. Enerzijds is
er een scheur gekomen in de
Arabische eenheid tegenover
Israëlomdat Tunis eindelijk
heeft uitgedrukt wat verscheiden
Arabische landen denken nl. dat
ze genoeg hebben van de anti-
Israëlische scherpslijperij van
Nasser en naar een constructieve
oplossing van het Israëlische pro
bleem willen streven, anderzijds
heeft de dreigende houding te
genover de Bondsrepubliek
slechts geresulteerd in een meer
symbolische dan werkelijke ver
breking der relaties tussen negen
staten der Arabische Liga en
Bonn. Nochtans is de huidige
stilte bedriegelijk. De problemen
zijn niet geregeld, de spanningen
kunnen plotseling weer hoog op
laaien.
Een van onze medewerkers
heeft een langdurige studiereis
door Egypte en Israël gemaakt
en zal onze lezers in een serie
reportages een en ander over die
problemen berichten.
zweert hij bij de Sovjet-Unie en Com
munistisch China en verschijnt er in zyn
gecensureerde pers in een geheel jaar
nog niet een goed woord over het Wes
ten. Alsof zijn land het zonder Wester
se hulp best zou kunnen stellen...
Nasser zou voor Egypte beslist heel
wat méér kunnen doen, indien hij zich
wat meer met binnenlandse- en minder
met buitenlandse problemen inliet.
Maar is het feit, dat zijn naam nu
ook „internationaal" klinkt, niet precies
een van de redenen, waarom hij in ei
gen land een nog groter idool is ge
worden dan in de tijd. toen zijn zorg
en zijn beloften in de eerste plaats de
binnenlandse noden golden?
En ligt het niet in het karakter van
de Egyptenaren, die sinds eeuwen aan
machtige farao's zijn onderdanig ge
weest, bewondering en zelfs verering
op te brengen voor een man, die geen
farao is, maar in de ogen van zijn volk
misschien machtiger dan één van hen?
Nasser is populair. Als hy tydens het
gefilmd nieuws in een bioscoopzaal ver
schijnt op het scherm, staan de men
sen in de zaal recht en klappen in de
handen.
(Van onze medewerker
dr. K. J. Hahn)
Staande zongen de gedelegeer
den van het Congres van de Franse
Socialistische Partij S.F.I.O. de
„Internationale", om hun blijd
schap uit te drukken over de eens
gezindheid waarmee de slotresolu-
tie van het congres te Clichy was
aangenomen Met deze resolutie
had de burgemeester van Marseil
le, Gaston Defferre, een bijna vol
ledige overwinning op Guy Mollet
behaald. De Franse socialisten ver
klaarden zich akkoord met zijn
voorstel om met andere partijen
een nieuwe „socialistisch-demo-
cratische federatie'' op te richten
Slechts twee gedelegeerden stem
den er tegen en een onthield zich
van stem. Daarmee is de weg vrij
voor de oprichting van een nieuwe
partij in Frankrijk, een progres
sieve, democratisch linkse partij
die door het katholieke M.R.P. en
de Radicaal-Socialisten gesteund
zal worden en daarmee dus een
midden-linkspartij zal zijn.
Een Labourpartij in Frankrijk, in het
stamland van het laicisme en het re
volutionaire socialisme, een partij waar
in overtuigde marxisten en overtuigde
christenen zullen samenwerken. Dit is
inderdaad een revolutie waarvan de be
tekenis zeker het overdenken waard is.
Zeker is het alleszins nodig het besluit
van Clichy, genomen door de Franse
socialisten, en dit van Vichy, een week
tevoren genomen door de Franse chris
ten-democraten, in zijn juiste proporties
te zien. Toch kan men niet aan de in
druk ontkomen, dat zich een historische
wending in het binnenlandse politieke
leven voltrekt.. Er ontstaat een geheel
nieuwe politieke groepering, die in de
Franse geschiedenis tot nu toe onbekend
en onmogelijk was. Zal zij een defini
tieve vorm krijgen, zal zij kunnen be
staan, en welke uitwerkingen zal ze
kunnen hebben?
De oorzaken die tot deze recente en
verrassende ontwikkeling hebben geleid
mogen als bekend worden veronder
steld. De traditionele partijen van de
Vierde Republiek dreigden tussen de
Gaullisten en communisten te worden
vermorzeld. Het M.R.P.dat in mei 1946
nog 5,6 miljoen stemmen kreeg, was in
november 1962 teruggevallen na een ja
renlang proces van slijtage tot 1,6 mil
joen stemmen. De sociaal-democraten
van Guy Mollet, die in mei 1946 nog
4,6 miljoen stemmen op zich konden
verenigen, waren in november 1962
precies op de helft beland. De aantrek
kingskracht van De Gaulle en de strate
gie van de U.N.R. zouden ertoe geleid
hebben, dat de kleine partijen links en
in het midden tot totale onbelangrijk
heid zouden worden veroordeeld.
Het M.R.P. nam toen het besluit, te
trachten met andere democratische par
tijen een fusie aan te gaan, en op zijn
congres van La Baule in 1963 en Le
Tucquet in 1964 werden de overige niet-
Gaullistische en niet-communistische
partijen uitgenodigd dit project met het
M.R.P. te bestuderen. De conservatieve
onafhankelijken en de linkse radicalen
gingen hierop in. de eersten tenminste
voor een deel de onafhankelijke
groep van Giscard d'Estaing bleef na
tuurlijk De Gaulle trouw maar de so
cialisten wezen dit voorstel van De Gaul
le af. Het M.R.P. stichtte met de radica
len en de genoemde groep van de on
afhankelijken alsmede de groep van
oud-premier Pleven een „Centre démo-
cratique", die de nieuwe fusie zou moe
ten voorbereiden. Bij de gemeenteraads
verkiezingen in dit voorjaar behaalde de
ze groep van middenpartijen geen slecht
resultaat.
Dit maakte op de socialistische kan
didaat voor het presidentschap, Gaston
Defferre, kennelijk grote indruk en hij
stelde daarom voor, met S.F.I.O.,
M.R.P., Radicalen en als het kan ook
met Onafhankelijken een socialistische
en democratische federatie" te vormen
Hierop konden de Conservatieven na
tuurlijk niet ingaan, maar de Radicaal-
Socialisten en het M.R.P. gingen hierop
meteen in,
'Weliswaar stelde het M.R.P. enkele
eisen: samenwerking met de commu
nisten is uitgesloten, de schoolkwestie
moet redelijk worden behandeld, de
partij moest Europees en Atlantisch
zijn Vanzelfsprekend kon het geen
doctrinair marxistische partij zijn, dit
had Defferre echter reeds zelf begre
pen. Ook had Defferre reeds eerder
te kennen, gegeven in de netelige
schoolkwestie naar een behoorlijke en
voor allen aanvaardbare oplossing
te zoeken.
Is daarmee nu de weg vrij voor een
Franse Labour-partij, die inderdaad
overheersend kan worden, zoals alle be
trokkenen dit zo graag willen?
Allereerst moet worden onderzocht, of
er een veilige basis van samenwerking
kan worden bereikt. De motie die de
Franse Socialistische Partij op haar
congres te Clichy op Pinksterzondag
heeft aangenomen en met bet zingen
van de „Internationale'' heeft bevestigd
laat dit zeker toe. Slechts één keer
wordt in de tekst het woord „socialis
tisch" gebruikt, namelijk bij het ver
melden van de naam van de federatie:
démocrate-socialiste. Nergens wordt
van marxistische denkbeelden, nergens
van vergaande socialiseringen gespro
ken. De motie spreekt van de „krach
ten van de vooruitgang" van een „re
formistische regering", van een „de
mocratische planificatie", van „struc
tuur-hervormingen", van de „munici-
palisatie" d.w.z. overdracht in gemeen
te-eigendom, van „grond voor de bouw
van huizen", verder van Europese inte
gratie collectieve veiligheid, verwerping
van de nationale „force de frappe" en
tenslotte van een internationaal pact van
solidariteit voor de hulp aan onderont
wikkelde landen.
Dit alles is zeker niet erg revolu
tionair. Er zijn echter wat haakjes end
ogen. Wat betekent precies, in de prak
tijk van de toekomst, de belangrijke
passage over de schoolkwestie: „De op'
lo.Tsing van het probleem van de laici-
teit van het onderwijs door toewijzing
van openbare gelden aan openbare scho
len en (nu komt het) integratie van
leerkrachten van bijzondere scholen en
van bijzondere scholen die overheidssub
sidie ontvangen, in het nationale onder
wijsstelsel". Dit kan alles en weinig,
misschien zelfs niets betekenen. Deffer
re zal wel naar een redelijke interpre
tatie van deze passage streven, zal het
hem gelukken?
Dit hangt niet alleen van Defferre, niet
alleen van Guy Mollet zijn tegenstander
af, maar van het kader van de S.F.I.O.
In de discussie die aan het Congres
van Vichy voorafging, en in de zeer
levendige debatten van het congres zelf
kwam herhaaldelijk naar voren, dat de
Franse socialisten niet van hun econo
misch programma willen afgaan. Dit
laat vermoeden dat zij een weinig elas
tisch, nogal doctrinair socialisatie-pro-
gramma willen handhaven, en dit recht
vaardigt dan ook het vermoeden, dat an
dere geliefkoosde ideeën van het ouder
wetse socialisme zoals de school-zonder-
God niet zo gemakkelijk overboord
gegooid worden.
Op 18 juli willen de socialisten de
antwoorden van de overige partners
binnen hebben, teneinde dan meteen
de nieuwe federatie als een eigen
„supra-nationale" partij, d.w.z. ver
heven boven het door Mollet verheer
lijkte „patriottisme van de partij en
voor de partij" te kunnen oprichten:
iedere partij moet aan de nieuwe fe
deratieve „soevereine" rechten afstaan,
zoals de landen van de Zes aan de
Europese Gemeenschappen soeverei
ne rechten hebben afgestaan. Zullen
deze partyen nu hiertoe bereid zyn?
De Radicaal Socialisten zullen wei
nig moeite hebben. De Onafhankelijken
hebben al geweigerd, met socialisten sa
men te werken Voor het M.R.P., ziet
de zaak er eenvoudig uit: het congres
van Vichy heeft het „ja" al gezegd en
de gedelegeerden hebben dit „ja" met
enthousiasme uitgesproken. Maar: Pflim-
lin heeft als bijna enige gewaarschuwd.
En zullen niet de vele katholieke boe
ren en middenstanders uit Lotharingen,
de Elzas, uit Normandië en Bretagne,
uit Midden- en Zuid-Frankrijk, vooral
het Franse Baskenland, niet veel moei
te hebben, een partij aan te hangen die
zich „socialistisch" noemt en die mis
schien moeite heeft °P het gebied van
de schoolpolitiek haar traditionele opvat
tingen op te geven? Zullen zij zich op
zo duidelijke en nadrukkelijke wijze
tegen De Gaulle uitspreken, zullen zij
bereid zijn, van het midden naar links
te verhuizen?
Zeker, de Christen-Democratische
Partij van Frankrijk was altijd zeer
progressief. Het is echter een paradox,
dat juist zij na de verkiezingen van 1962
sterker aandacht schonk aan de traditio
nele, vooral katholieke groepen van het
Centrum en nu plotseling naar links
gaat verhuizen. Eerst zocht het M.R.P.
contact met de Onafhankelijken. nu
zonder de Onafhakelijken met de Socia
listen.
In 1962 hadden dg Radicalen, de So
cialisten en het M.R.P. tezamen onge
veer 25 procent van de stemmen, de
U.N.R. 31 procent. Er is dus een mo
gelijkheid dat de drie partijen van de
nieuwe federatie ondanks sommige ver
liezen en met behulp van nieuwe vrien
den van meer links een behoorlijk alter
natief voor de U.N.R. gaan vormen, on
afhankelijk van het feit of Defferre
De Gaulle zal verslaan of niet_ Dit zou
tot de stabilisatie van Frankrijk en tot
het isolement van de communisten kun
nen bijdragen. Alleen, de christelijke de
mocratie zal een verlies lijden, een ver
lies dat na de verkiezingen van 1962 te
verwachten was, nu echter werkelijk
heid wórdt. Het zal de christlijke de
mocratie in de overige Europese landen
tot verhoogde inspanning, tot nieuwe
initiatieven en sterkere samenwerking
moeten dwingen.
Moderne fabriek van elektrisch gereedschap met hoofd
bedrijf in Chicago en vestigingen over de gehele wereld
vraagt voor spoedige indiensttreding
AFDELING INKOOP
Voor deze afwisselende en verantwoordelijke functie vra
gen wij in ieder geval een opleiding op Mulo-niveau,
typediploma en een goede kennis van de Engelse taal.
Diploma steno-Nederlands strekt tot aanbeveling.
Schriftelijke sollicitaties worden gaarne tegemoetgezien
doorSKIL (Nederland) N.V. - Afd. Personeelszaken, Ko
nijnenberg 60 - Breda - Tel. (01600) - 24511
Heden overleed tot onze diepe droefhe d ize
geliefde man, vader en grootvader
EDEMONDUS AUGUST
DE BRUYCKER
echtgenoot van
Jobina Rijk
weduwnaar van
Amelia Nathalia Verbeke
in de ouderdom van bijna 74 jaar.
IJzendijke:
J. de Bruycker-Rijk
Oostburg:
O. N. Fierens-de Bruycker
A. W. Fierens
Rob, Aimé, Ria, Jet en Thea
IJzendijke:
R. de Bruycker
M. de Bruycker-Wemaer
Frank en Chantal
IJzendijke, 20 juni 1965
Koninginnestraat 10
De uitvaartdienst waartoe wij UEd. uitnodigen
zal plaats hebben in de parochiekerk O. L. Vr.
Tenhemelopneming te IJzendijke op woensdag
23 juni a.s. om 10.30 uur, waarna begrafenis op
het r.-k. kerkhof aldaar. Gebedsdienst dinsdag
avond 7.00 uur in bovengenoemde kerk..
Heden overleed tot onze diepe droefheid, na
voorzien te zijn van de H.H. Sacramenten der
zieken, onze innig geliefde moeder, schoonmoe
der, grootmoeder, overgrootmoeder, zuster, tante
en nicht, mevrouw
CORNELIA JUDOCA DE WAAL
weduwe van de heer
Ludovicug de Theye
in de leeftijd van 89 jaar.
Wij bevelen de ziel van onze dierbare overledene
in uw gebeden aan.
Terhole:
R. de Theye
Boxtel:
mevr. C. de TheyeWeegenhauscn
en kinderen
Sittard:
J. de Theye
R. de TheyeCleven
kinderen en kleinkinderen
Geleen:
A. de Theye
A. de TheyeLampo
kinderen en kleinkinderen
Terhole:
C. de Theye
G. de Theyede Bot
en kinderen
A. de Theye
Sydney (N.S.W.):
A. de Theye S.M.
Terhole:
L. de Theye
L. de TheyeCoolsen en kinderen
R. Verdurmende Theye
J. Verdurmen
Terhole, 21 juni 1965.
De plechtige uitvaart, gevolgd door de teraarde
bestelling, waarbij u beleefd wordt uitgenodigd,
zal plaatshebben op donderdag 24 juni a.s., des
voormiddags om 11.00 uur in de kerk van de
H. Gerardus Majella te Terhole.
De H. Eucharistie zal gevierd worden woensdag
avond 23 juni om 7.00 uur.
Zij, die bij vergetelheid geen rouwkaart hebben
ontvangen, gelieven deze als zodanig te beschou-
4. Heden overleed tot on-
t ze diepe droefheid, in
het r.-k. ziekenhuis te
Sluiskil, door een nood
lottig ongeval, voorzien
van de H.H. Sacramenten
der Zieken, mijn innig ge
liefde man, onze oom en
neef, de heer
HENDRIKUS
HERREWEIJERS
echtgenoot van mevr.
Angela Marie de Coninck
in de leeftijd van 45 jaar
Fam. Herreweijers
Fam, de Coninck
Koewacht, 21 juni 1965
De plechtige uitvaart
dienst zal geschieden op
woensdag 23 juni a.s. om
9.30 uur te Koewacht,
waarbij wij u beleefd uit
nodigen.
Zij die onverhoopt geen
rouwbrief hebben ontvan
gen, gelieven dit bericht
als zodanig te beschou
wen.
Op zaterdag 26 juni a.s. ho
pen onze geliefde ouders
L.van Hooy
M. van Hooy-de Wit
hun 50-jarig huwelijksfeest
te vieren.
Dat zij nog lang gespaard
mogen blijven is de wens
van hun dankbare
kinderen en
kleinkinderen
Receptie 26 juni a.s. van 2 -
3 uur.
St-Jansteen,
44.
Wilhelm inastr.
Voor de vele blijken van
medeleven welke wij moch
ten ondervinden bij het
overlijden en de begrafenis
van mijn inniggeliefde echt
genote en onze lieve zorg
zame moeder en oma, me
vrouw
VIRGINIA ADRIANA
STOFFERIS
betuigen wij U onze welge
meende dank.
II. v. Assche
kinderen
kleinkinderen
Sas van Gent, juni 1965
Kerkhoflaan 2.
Oostsingel 32, Goes
Vandaag
voor zuigelingen
Met spoed gevraagd:
TE KLOOSTERZANDE
Brieven met beschrijving,
ligging en prijsopgave aan:
P. TH. AARSSEN
Trumanlaan 43 - Hulst
alsook
Libelle Supp-hose
DROGISTERIJ
Stationsweg 9 - HULST
GEVRAAGD
Geboden wordt een goed betaalde betrekking met goede
toekomstmogelijkheden. Banketbakkerij „Speekenbrink",
J. Heesters, Leysenhoek 18, Oosterhout, tel. 016203802.
Op de Griffie van het Waterschap Axeler Ambacht
te Axel is plaats voor:
IN DE RANG VAN HOOFDCOMMIES
VEREISTEN: diploma gemeente-administratie I en
ruime ervaring op het gebied van gemeente- of
waterschapsfinanciën; diploma gemeente-finan-
ciën of vergevorderde studie daarvoor strekt
tot aanbeveling.
SALARIS: f 11208,00—14688,00, exclusief huurcom-
gensatie en vakantie-toelage.
Aanstelling boven het minimum is mogelijk.
Indiensttreding zo spoedig mogelijk.
Voor huisvesting zal medewerking worden verleend.
Sollicitaties met uitvoerige gegevens binnen 10 da
gen na het verschijnen van dit blad te zenden aan
de Dijkgraaf, de heer P. van Hoeve, Nieuwendijk
90 te Axel.